Nieuwsvlok april 2014 website

NIEUWSVLOK APRIL 2014

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS

Van de bestuurstafel Werk aan de winkel

De reizen zijn dit jaar allemaal goed verlopen zonder veel ongelukken. De sneeuwcondities waren vanwege het warme weer iets minder in Oostenrijk. Op kunstsneeuw valt overigens goed te skiën. De Italië-gangers daarentegen hadden aan sneeuw geen gebrek. Integendeel. Van 7 t/m 10 mei wordt de Supportbeurs weer gehouden. In Nederland is deze beurs voor onze doelgroep dé bijeenkomst om met nieuwe technische ontwikkelingen kennis te maken en elkaar te ontmoeten. Uiteraard is de VGW daar met een stand aanwezig. Dus, kom allemaal langs in de Utrechtse Jaarbeurshallen.

Op bestuursniveau zijn wij druk bezig met het zoeken naar mensen voor de opvolging van de penningmeester en voorzitter die in september afscheid nemen. De Stichting heeft al drie nieuwe bestuursleden gevonden en benoemd, te weten Rob Thijssen, Karlijn Veth en Rob Reijmers. Paul de la Combé heeft zijn eerste jaar als reisleider van de staande reis naar Reith met succes doorstaan. De evaluatie van de reis door de deelnemers was bijzonder positief. Nu actief werven voor meer en nieuwe deelnemers. Voor 2015 staat een gevorderde reis gepland. Aan de deelname van deze reis zijn wel enkele voorwaarden verbonden wat betreft het skiniveau. Ook andere organisatie worden benaderd voor deelnemers aan deze reis. Nieuwe mensen benaderen, aantrekken, opleiden en zorgen voor eigen vervanging is een verantwoordelijkheid voor elk lid van de vereniging. Dus mochten jullie mensen kennen die zich willen inzetten voor de vereniging: neem contact op met het secretariaat. Met vriendelijke groet, namens het bestuur, Jeep ter Heide, voorzitter


Volwassenenreis Staande skiërs Reith 2014 Anne zet beste beentje voor in Reith Anne is nu 15 jaar en geboren met een verkort linkerbeen waardoor zij loopt met een verlengingsprothese. Zij was op zoek naar een leuke sport. Tijdens de familiedag ‘Op een ander been gezet’ bij revalidatiecentrum de Hoogstraat in Utrecht zijn wij jongeren met vergelijkbare beperkingen tegengekomen die snowboarden. Dat leek Anne ook wel wat! Maar hoe pak je dat aan? Op deze familiedag is de VGW ook aanwezig en wij komen met Nadine Donders in gesprek. ‘Kom naar één van onze clinics bij Snowworld in Zoetermeer, dan krijg je snowboardles en kun je het proberen!’ In oktober zijn wij naar de clinic in Zoetermeer geweest en daar kreeg Anne snowboardles van David de Goede. Anne was niet van de baan af te krijgen! Zij heeft haar sport gevonden. David en Nadine zien dit ook en zijn super enthousiast. Zij vertellen ons over de wintersport reis en tja..... dan gaat het bij ons toch wel kriebelen! Dat klinkt allemaal heel erg leuk.

Afgelopen januari zijn wij voor het eerst mee geweest met de skireis voor aangepast staand skiën. De reis is tot in de puntjes verzorgd! In Reith worden we in Hollandse klederdracht onthaald door reisleider Paul de la Combé samen met Christiaan Schaap. Het wordt ons al snel duidelijk dat dit een heel leuke en gezellige vakantie gaat worden! Tijdens deze week worden wij verdeeld in groepjes zodat iedereen op zijn eigen niveau les krijgt. Anne gaat snowboarden

en ikzelf krijg skiles. Vooral de beginnersgroepen zijn heel klein waardoor je heel veel aandacht krijgt. Elke ochtend staat er een bus speciaal voor de gehele groep klaar, zodat wij allemaal tegelijk naar de piste kunnen. De sfeer onderling is heel erg goed. Iedereen helpt elkaar waar nodig is. Aan het einde van de week weten wij één ding al zeker, volgend jaar willen wij weer mee!!! Doreen en Anne Garttener


Kinderreis Maria Alm 2014 VGW-virus kan de pret niet drukken De kinderreis van dit jaar is weer voorbij, wat was het een geweldig heerlijke week in Maria Alm! Met 34 deelnemers en 39 crewleden en veel ouders en broertjes en zusjes van de deelnemers, hebben we Hotel Alpenhof en Maria Alm weer bezet en onveilig gemaakt voor een hele week. De weersvoorspelling was goed en op teletekst was er te lezen, dat er boven op de berg 110 cm sneeuw lag, dat was net genoeg om deze ‘zomervakantie’ zonder kleerscheuren door te komen. Er waren acht klasjes ingedeeld, met 21 zitskiërs en 13 staande skiërs en ze hebben allemaal geweldige vorderingen gemaakt. Zoals bijna ieder jaar begonnen we op zondag op Hinterthal met de lessen en op de tweede dag waren er al meerdere groepen op de A-Berg te vinden. We hebben alle dagen een strakblauwe lucht gehad en dus prachtig weer. Op dinsdagmiddag was de vrije middag en was er een hele groep begeleiders en docenten in rode jassen op de piste te vinden, terwijl de deelnemers even goed konden uitrusten van alle inspanningen. De woensdag was gereserveerd voor een tocht richting Dienten en Mühbach voor twee

lesgroepen, waardoor we met tien deelnemers in bi-uniques op pad zijn gegaan. Ook was die dag de kinder-après-ski, waar iedereen verkleed naartoe kwam en de rolstoelen op de tafels belandden en er zelfs een polonaise aan te pas kwam.

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Aan het einde van de week waren er verschillende kinderen die zelfstandig in de bi- unique of mono konden skiën en zijn sommige deelnemers met volle snelheid zelfs de zwarte piste af geweest. Een aantal crewleden werd helaas tijdens de week geveld door een buikgriep virus, waardoor er wat wisselingen plaatsvonden met begeleiders. Zelfs dit ‘VGW’-virus mocht de pret niet drukken en alle dagen konden de kinderen nog steeds skiën! Bij het eten in Alpenhof kwam Bo-Skibeer iedere avond langs om de muts uit te reiken voor een bijzondere gebeurtenis tijdens de dag.

De laatste skidagen was het behoorlijke papsneeuw en zwaar skiën en alle benen van de begeleiders zijn weer flink op de proef gesteld! Zonder ongelukken, met roodverbrande blije koppies is iedereen heel tevreden weer naar Nederland afgereisd.

Een impressie met foto’s en wat filmpjes is te vinden op een speciale pagina op Facebook, te vinden als je zoekt op kinderreisvgw. Ik hoop dat ik namens iedereen spreek, maar allen bijzonder bedankt voor deze heerlijke en gezellige week! Renilde Huizenga


Jongerenreis Vigo di Fassa 2014 'Een topweek eist zo zijn tol' Je kunt niet zeggen dat het een vakantie met grootse nieuwe dingen is. Nee, elk jaar weet je wat je zo ongeveer kunt verwachten. Zes dagen skiën, dinsdag een halve dag rusten, ’s avonds gezellig met z’n allen hangen in het hotel of naar de bar. Toch zeg ik na acht kinderreizen en vier jongerenreizen nog geen ‘nee’, als de inschrijfformulieren op de site komen. Wat is dat toch? Wat maakte deze reis wederom een groot succes? Het begint al weken van tevoren. Op het Facebook-event van de reis worden alle voorbereidingen getroffen. De nachtwacht meldt zich. Wie zullen dit jaar de boel ’s nachts op stelten gaan zetten en wat gaan we inzetten (bier???) om dat te voorkomen. Nieuwe deelnemers kunnen best even schrikken van dit soort berichten, maar daar moeten ze dan maar snel aan wennen. De reisgenoten zijn best lief voor elkaar, maar een ‘harde’ grap hoort ook bij deze reis.

Het skiën is natuurlijk het doel van de reis en daar wordt dus ook door iedereen veel energie in gestoken. Ook al sneeuwt het de hele dag: de VGW-familie gaat hoe dan ook de berg op. De pistes in Italië zijn prachtig en op heldere dagen is het genieten geblazen met de mooie uitzichten. Soms gaan er dingen mis. Een val in de Tiefschnee met een bi

-unique, waardoor een begeleider zich in het zweet moet werken of een botsing met een mooie Italiaan. Het is bij ons de normaalste zaak van de wereld. Maar dat wil nog niet zeggen dat het ook onopgemerkt blijft. Integendeel: elke avond komt er een lijst met nominaties op tafel voor wie de volgende dag in het ‘Jos-pak’ de piste op moet. Het begon met één pak, maar ze kregen de smaak te pakken. Dit jaar werkten er elke dag maar liefst zes pakken uitgedeeld. Er was dus nog een reden waarom de VWG-familie op de berg opviel. Alsof onze groep nog niet bijzonder genoeg is!

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Bij een jongerenreis hoort uitgaan erbij. Al op de tweede dag hadden we de kroeg in het dorp overgenomen. Twee van onze vaste begeleiders waren gepromoveerd tot ware diskjockeys. De gezelligheid van die avond was de volgende dag goed te merken op de piste. Maar ach, het gaat er toch om dat wel lol hebben! Naast de feestbeesten was er ook een groep die gewoon vroeg naar bed ging. Alleen het jammere was dat de uitgaanders de sleutel van het hotel vergeten waren. In plaats van het gebruiken van een telefoon om één iemand wakker te maken, werd er besloten dat het hele hotel maar wakker moest worden. Dit werd gedaan door het gooien van sneeuwballen, net zolang totdat er iemand naar beneden kwam. Al met al een leuk groot reisgezelschap! Aan alles komt helaas ook weer een einde. Al was dit voor de vermoeidheid en de spierpijn misschien niet zo erg. Na een laatste avond in de kroeg, kwam de ochtend van vertrek weer heel snel. Toch vertrokken we netjes op het afgesproken tijdstip. Na de eerste kilometers lagen veel van ons alweer in dromenland. Een topweek eist zo zijn tol. Het einde van de vakantie wil nog niet zeggen dat de pret afgelopen is. Dagelijks is er contact tussen de groepsleden via Facebook of WhatsApp. Naar mijn mening is er maar één ding te concluderen: de jongerenreis was ook dit jaar weer een groot succes. Wat mij betreft vieren we nog jarenlang op deze manier vakantie. Cynthia van der Winden


Volwassenenreis Zittende skiërs Maria Alm 2014 Cracks stellen conditie rookie Oscar op proef Terugkijkend op mijn eerste reis met de VGW moet ik zeggen dat iedereen die ik van tevoren had gesproken, niets te veel heeft gezegd. Wat een waanzinnige ervaring! Ergens in oktober zag ik via een Facebook bericht dat de VGW nog begeleiders zocht. Na een mail aan Fred van Huis, kreeg ik een telefoontje. Fred gaf aan dat er veel aanmeldingen waren, of ik de training voor begeleiders wilde volgen en dat er geen garanties waren om op reis te mogen in 2014. Na twee ‘zware’ trainingsdagen onder de bezielende leiding van Fred van Huis, Sylvia van den Boorn, Nienke Voerman en Miranda Snel kwam het verlossende woord: je mag mee. Yes! Maar eerst moest ik nog door de ballotagecommissie van Ad de Kraker. Na ook deze horde te hebben wist ik het zeker: ik mocht mee naar Maria Alm, Oostenrijk met de volwassenreis zittend skiën. En dan eindelijk is het zover 10 januari 2014 gaat mijn/onze reis beginnen. Ik zou met een petit comité met een bus van de Beijer naar Maria Alm gaan. Mijn reisgenoten rookies Rik Burger, Edwin van Oort, Jan Groeneveld en ik gingen samen met de oude rotten Jack van Essen en Wim Zemering op pad. Na een goede reis kwamen we om een uur of zes in de morgen aan bij hotel Alpenhof waar we een warm onthaal kregen en een heerlijk ontbijt. De rest van de karavaan

zou later op de dag aankomen. Ik deelde samen met Leo Plak een fantastische kamer in het appartementencomplex aan de overkant van het hotel. Tijdens het heerlijke avondeten in Hotel Alpenhof werd er door Ad bekendgemaakt wat er de volgende dag zou gaan gebeuren en wie bij welke groep was ingedeeld. Ik was ingedeeld bij de cracks.

De leraar van de groep was Rob Reijmers en naast Miranda Snel mocht ik mee als begeleider.

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Ik was de volgende ochtend vroeg uit de veren en opgetogen om mijn eerste ervaringen op te doen als begeleider in de echte sneeuw. Bij de piste van Natrun aangekomen werd ik meteen aan het werk gezet door Miranda met korte maar duidelijke uitleg over wat er moest gebeuren. Ik dacht: dat begint lekker! Maar al snel werd duidelijk dat het klaarzetten en insnoeren van de deelnemers een belangrijk maar ook tijdrovend gedeelte van de dag is en dat er geen tijd was om even rustig aan te doen. Uiteindelijk was iedereen klaar om met de sleeplift naar boven te gaan.

De groep bestond uit vier deelnemers: Linda Hendriks, Martin Dormans, Henk van Heuveln en Wilco Braam. Deze cracks bleken heel goede mono-skiërs, eigenwijs, maar wel goed! Dus bijna al het geleerde in Huizen, tijdens de trainingen en de lessen, kon overboord.

Niks vasthouden van een bi-unique of rustig gezamenlijk een afdaling maken. Gewoon doorskiën. Met de lunch mochten we als begeleiders weer wat meer doen voor de deelnemers. Helpen uitstappen uit de zitski’s, begeleiden naar de tafel en toiletbezoek voor zover dat nodig was. En na de lunch natuurlijk weer helpen insnoeren in de kuipen. Waren we gelukkig toch niet voor niets mee. Na deze eerste dag napraten onder het genot van een biertje met Rob en Miranda. Rob was tevreden met Miranda en mij en hij vond dat de samenwerking al goed ging. Dit was een vast ritueel maar hoe verder we in de week kwamen hoe minder er gesproken moest worden over de dag maar was het vooral tijd om gezellig iets te drinken. De volgende dag zouden we naar A-berg gaan, daar waar het echte werk kon beginnen. Eerst met de gondel naar boven en vervolgens alleen nog maar stoeltjes liften. Een nieuwe ervaring want die hebben we natuurlijk niet in Huizen. Met de hulp van de meestal zeer vriendelijke liftbedienden was dit erg goed te doen.

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS De eerste dag op de A-berg was een unieke ervaring. Heel veel geleerd van Miranda over de rol van begeleider. Al bleef ze maar zeggen: jij hebt mazzel want dit is echt veel relaxter dan bij de beginners. Dat is pas echt zwaar. En ik geloofde haar direct! Die dag hebben we de deelnemers wel vaker dan anders moeten helpen ‘opstaan’. Sommige pistes waren behoorlijk verijst en dat is dat bleek toch wel lastig met een mono-ski. Op woensdag hebben we een tocht gemaakt met de groep en dat was echt te gek. We hebben die dag heerlijk geskied en dan besef je pas dat een beperking niet hoeft te betekenen dat je niet dat kan doen wat je heel graag doet en leuk vindt. Hulde aan alle deelnemers van de reis en in het bijzonder aan onze groep. Op vrijdag moest al het materiaal weer worden opgeruimd en in de bus gestopt. De reis was bijna voorbij, nog een mooie afscheidsborrel op de parkeerplaats van Alpenhof. En daarna naar de kroeg met de begeleiders om daar te worden ‘ontgroend’ of eigenlijk te worden verwelkomd als begeleider binnen deze geweldige club. Zaterdagochtend vroeg gingen we met z’n allen weer richting Nederland. Wat was dit een geweldige ervaring. Ik heb een hoop nieuwe mensen mogen leren kennen en een compleet nieuwe kijk gekregen op mensen met een “beperking”. Iemand schreef mij dat ik zijn wereld weer wat groter zou hebben gemaakt. Nou dat is wederzijds en met heel veel plezier. Oscar van Vonderen


Uit de begeleiderscommissie "Oudgediende" kan jeugd niet bijbenen De tijd vliegt, drie maanden geleden waren de meeste crewleden voor de reizen bekend en stonden we te popelen om weer naar de sneeuw te gaan. Inmiddels zit voor mij het seizoen er al weer op. Ik klaag niet, heb dit jaar toch ruim drie weken op de latten gestaan, maar jammer is het wel. Na de traditionele kerstreis met de familie had ik nauwelijks tijd om aan het vlakke Nederland te wennen, zo snel stond de bus van Lindetours al weer voor de deur. Nou ja, wel bijna om de hoek, wat een luxe om zo vlak bij huis opgehaald te worden. De volwassen-zittende-reis (klinkt stom, maar hoe noem je dit anders?) in januari was weer fantastisch, een super Kraker. Ondanks het lenteweer waren de pistes prima. Natuurlijk weer de nodige avonturen beleefd of besproken. Zo hebben Pieter Boon en Monique Busch weer eens bewezen dat ze geen project ‘van fundament tot talent’ meer nodig hebben. Zij zijn van alle markten thuis en als de beste piste een zwarte (Hintermoos) is, dan gaan ze daar toch gewoon vanaf. Toen de inzittenden van de bus vanuit Hinterthal de ski-karts daar beneden zagen staan spraken de gezichten van de inzittenden boekdelen, ongeloof, respect, jaloezie en trots. Marcel van der Wilt had ook een uitdagend plan, hij wilde erg graag de dalafdaling op de A- berg maken, hoewel dit niet werd aangeraden. Waar een wil is, is een weg moet hij gedacht hebben. En toen zijn bi-unique schade had opgelopen zag Marcel zijn kans schoon en heeft hij met de sneeuwscooter de afdaling gemaakt. Het laatste verhaal dat ik wil delen betreft Jeep ter Heide. Zoals je weet is Jeep altijd productief en constructief aan het netwerken voor de club, samenwerking met JCF, NskiV en NOC-NSF is met zijn hulp tot stand gekomen. Wat betreft het skiën laat hij af en toe wel een steekje vallen. Afgelopen reis speelde hij het klaar om net te vroeg uit de stoeltjeslift te stappen. Beetje jammer Jeep!

VERENIGING VAN GEHANDICAPTEN WINTERSPORTERS Als kers op de taart mocht ik op de valreep nog mee naar Vigo. De bus zat übervol, deze reis barst echt uit zijn voegen, en dus reed ik mee met mijn” jaarclub”. Voor het eerst voelde de reis zelf ook al als vakantie, rustig aan in twee dagen tijd met een geweldig hotel onderweg en sneeuw op de Brenner (en wel honderd motoren, waar die heen gingen weet ik nog steeds niet). Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw, prachtig was het en nog zinvol ook. De nieuwe kettingen konden meteen getest worden. Toen de bus arriveerde zat de stemming er al goed in en dat is de hele week zo gebleven. Kan ook niet anders met zo veel sneeuw, motivatie, hoge temperaturen en ’s avonds in ruime mate feest en drank. Ik heb weer genoten, al werd het me wel duidelijk dat ik de doelgroep eigenlijk wat ontgroeid ben (tjongejonge wat kunnen die gasten zuipen). Gelukkig heb ik het stokje inmiddels kunnen doorgeven aan de volgende generatie.

Ik kan trots melden dat mijn zoon ook besmet is met het VGW-virus. Hij zegt overigens dat hij deze week voor het eerst écht geskied heeft, met dank aan Casper, jammer van al die investeringen de afgelopen 17 jaar! Ik ben ervan overtuigd dat ook de kinderreis weer één groot feest

was, dat hebt u eerder al kunnen lezen. Wat mij betreft, na Sotsji nog even alle evaluatiepunten op een rijtje zetten, plannen voor volgend seizoen maken en dan start de zomerslaap. Gelukkig hebben we alweer een rijtje met namen van enthousiastelingen in de pc staan die in het najaar de begeleiderscursus willen volgen. Dus die bemensing zal wel weer goed komen in 2015. Met lentegroet, Sylvia van den Boorn


Paralympische Spelen Sotsji 2014 VGW-reporter illegaal tussen atleten Mei 2012. WintersportFunDag in Snowworld Zoetermeer. Het is lunchpauze en zoals altijd bij zulke dagen is het prachtig weer en zitten we lekker buiten. Aan de tafel naast ons zitten vier jongeren die ook komen voor de clinics, ze kennen elkaar via de BOSK, de vereniging van en voor ouders van gehandicapte kinderen en (jong)volwassenen met een handicap. Ik maak een praatje met hen. De twee meiden van het gezelschap doen na de pauze mee aan de snowboardclinic blijkt in het gesprek, Lisa Bunschoten kan al een beetje snowboarden, maar haar vriendin nog niet. Ik sta die middag ook ingedeeld bij het snowboarden en we leren elkaar beter kennen. Lisa blijkt echt lekker op haar board te staan! Een paar dagen na de clinic heb ik overleg met de Nederlandse Ski Vereniging en Bibian Mentel of we nog talenten hebben gezien tijdens de WintersportFunDag. Lisa komt ter sprake en ze wordt uitgenodigd om een aantal trainingen bij Bibian bij te wonen. We schieten twee jaar vooruit in de tijd: 14 maart 2014. Opnieuw ben ik aanwezig bij een snowboardevenement, maar dit keer op een ander niveau dan de WintersportFunDag, namelijk de Paralympische Spelen in Sotsji, Rusland. In de afgelopen twee jaar is er hard getraind door Bibian, maar ook door Lisa en haar teamgenoten. Zo hard zelfs dat Lisa zich heeft gekwalificeerd voor de Paralympics! De afgelopen kleine twee jaar heb ik geregeld een training bijgewoond van het snowboardteam en heb Lisa steeds sterker en beter zien worden. En nu staat ze daar aan de start!


Ik sta op de tribune, illegaal tussen de atleten en talenten, samen met Ilse van Rhenen (VGW-lid). Ilse heeft ook de afgelopen twee jaar meegetraind en internationale wedstrijden gereden met het Mentelity-team van Bibian. Ze heeft zich net niet kunnen kwalificeren voor de Paralympics, maar werd gelukkig wel uitgenodigd om deel te nemen aan de talentstage van de NSkiV/NOC*NSF/Johan Cruyff Foundation in Sotsji. De zenuwen gieren door ons lijf, alle drie keer dat de vier Nederlanders door het parcours gaan. Lisa valt helaas op alle runs en wordt uiteindelijk zevende. Maar wat een prestatie, binnen twee jaar deelnemen aan de Paralympics!

Deze Spelen kwamen gewoon nog te vroeg voor Lisa dus ‘The Road To Sochi’ wordt nu vervolgd: naar PyeongChang in 2018. En misschien zien we daar nog wel meer voormalig VGW-leden, want ook Niels de Langen was mee in de talentgroep in Sotsji.... En 18 mei is er opnieuw een WintersportFunDag in Snowworld Zoetermeer......Wie weet wie we daar ontdekken! Wordt vervolgd! Jacqueline van der Linde


VGW-aanhanger een feit dankzij Rucphense cheque Skidôme werkt zich in het zweet Graag wil de Vereniging Gehandicapte Wintersporters alle mensen bedanken die ervoor hebben gezorgd dat wij het mooie bedrag van duizend euro mochten ontvangen via de loterij die Skidôme heeft georganiseerd.. Dit geld gaat zeker goed besteed worden. Het plan is om een aanhanger aan te schaffen, en dit geld zal zeker een goede aanzet geven. Wij zijn een landelijke vereniging en zijn dus vaak met ons materiaal onderweg. Door een eigen aanhanger aan te schaffen kunnen wij ons materiaal beter beschermen tegen slijtage. Hierdoor kunnen wij dus meer gehandicapten bereiken die graag eens zouden willen proeven van skiën met een handicap.

Behalve dat het natuurlijk heel erg leuk is geeft het de gehandicapte ook een gevoel van vrijheid en gelijkwaardigheid in de sneeuw. Het ‘even niet bezig zijn met je handicap’ en zelf kunnen ‘sturen’ geeft een enorme kick. Iedereen weet dan ook dat sporten goed is voor je

welbevinden. Ik wil dan ook iedereen hartelijk bedanken voor de warme ontvangst die we in Rucphen hebben ervaren. De vereniging is ook altijd op zoek naar nieuwe begeleiders. Heb je zin en wil je wel eens een ‘nieuwe kijk’ op het skiën hebben, neem dan gerust eens contact met ons op. Wij verzorgen de opleiding en daarna kun je je opgeven voor een reis. Wij verzorgen kinder-, jeugd - en volwassenreizen. Hier zijn geen kosten aan verbonden, het kost jou alleen vrije tijd. Nieuwsgierig? Neem eens een kijkje op onze website: vgw-online.nl Namens alle leden van de Vereniging van Gehandicapte Wintersporters: bedankt. Anneke van de Berg


Voortaan Geen Woordkunsten

Althans niet van Roel van Dooremaal. Onze trouwe, noeste taalarbeider heeft besloten zijn bi- unique én pen aan de wilgen te hangen. De eindredacteur van deze Vlok komt binnenkort een portie Kaiserschmarrn voor je bakken, Roel. Onze dank is groot. Maaike Veerkamp

Deadline Volgende Nieuwsvlok

15 augustus 2014

Nieuwsvlok april 2014 website

Documents

Transcript of Nieuwsvlok april 2014 website