Issa en Fadia met hungezin uit SSyyrriiëë

De doofblinde jongenHammaam uit LLiibbiiëë

Gehoorapparaten vanDoven voor Doven in IIrraakk

Winter 2013

P.O. Box 15, Salt 19110, Jordanië, Tel.: +962 5 3554953Fax: +962 5 3554951, E-mail: HLID@go.com.jo

,,Zoals hij ook vandaag nog wil geboren worden in je

woonkamer, in onze dagelijkse levens, in onze harten!“

Deafinitely connected - God zorgt

In deze editie:

Beste Vrienden,

Misschien heb je je al eens afgevraagd hoe Kerst wordt gevierd in een semi-tropisch, mild klimaat waar de sneeuwval ons altijd weer verrast. Naaldbomengroeien hier niet graag, de maan ligt op z’n rug en de sterren komen wat ver-ward over, alsof ze op de verkeerde plaats staan. Vele huizen en vooral kerkenworden versierd met plastic kerstbomen, bonte decoraties en lichtjes die defeestvreugde verhogen. De platen van de stal met Jezus’ familie, de herdersen de wijzen, zie je overal, maar de schapen missen de typische vetstaart enlange wol, de ezel heeft geen zwart kruis over z’n schouders, en de ploeg-os zieteruit als een koe, alhoewel het een karbouw was. De Kerstman met z’nkadootjes doet ook mee, alhoewel niemand weet waar hij nou eigenlijk vandaankwam. Het geeft de indruk van een westerse viering van een oosters feest.

Bethlehem, geboorteplaats van Jesus de Messias, is dichtbij. Als je ’s avondsnaar de buitenkant van Salt rijdt, zie je over de Jordaanvallei de lichten vanBethlehem, nauwelijks 20 km in vogelvlucht hier vandaan. In die dagen wasBethlehem een dorpje van misschien zo’n 25 huizen, die werden bewoond doormensen die trots de familienaam van David droegen. Ieder huis of iederewoongrot had een dakkamer of gastenverblijf. Families streden voor de eer omaan verwanten in hun gastenkamer – hun ‘herberg’ gastvrijheid te verlenen. Eenhotel was er niet, want elders onderdak zoeken was geen optie en zou eenbelediging inhouden, zoals heden ten dage nog gebruikelijk is.

Toen de Romeinse Keizer een volkstelling verlangde ging iedereen naar zijn eigengeboorte- of stamplaats. Bethlehem liep ‘vol’ met een groot aantal familieledenen belangrijke verwanten, die natuurlijk de beste gastenkamers kregen. Jozefde timmerman, met Maria die in verwachting was, kwam kennelijk pas aan nade grote drukte. Ze klopten bij hun ooms en neven aan maar er was voor hengeen plaats in de gastenkamer, de zogenaamde ‘herberg’. Uiteindelijk moetiemand medelijden met Maria hebben gehad, en nodigde hen uit om tijdelijk bijhen in hun typische Bethlehem-huis te komen. Aan de kant van een grote ruimteof grot was een platform van een kleine meter hoogte. Dat was de zit-, woon-,slaapkamer. Een kleiner platform fungeerde als keuken en kast. In de zomerwaren de dieren altijd buiten, maar in de winter waren ze binnen, op het lagereniveau, waar ze een soort van centrale verwarming vormden. Je kunt je dekippen, schapen, geiten, misschien een karbouw, een ezel, een kat voor deratten en een waakhond… voorstellen, met nog een voedseltrog en genoeg stro.

Toen Maria’s tijd kwam zal de gastvrouw – Maria’s tante(?) – genoeg stro op degrond hebben gespreid om een plaatsje te maken voor Maria, de kinderen endieren naar buiten gestuurd, stro in de trog voor een wieg, en Maria geholpenhebben bij de geboorte van haar eerstgeborene, Jezus! Net zoals Mathilda,Salt’s oude vroedvrouw, dat zou hebben gedaan. Graag zou ik je de huizen in

2

“Zij bracht haar eerste kind ter wereld, een jongen. Zijwikkelde hem in doeken en legde hem in een voerbak,want in de herberg van het dorp hadden Jozef en Maria

geen onderdak kunnen vinden.” Lukas 2: 7

Brief

Brief

Wat krijgen wij mee van de oorlog?Vaak vragen mensen ons hoe ergde oorlog in Syrië ons treft en ofons leven erdoor beïnvloed ofingeperkt wordt.Van het geweld, de onzekerheid en deonlusten van de oorlog merken we hierin Jordanië niets. De situatie isabsoluut stabiel en het openbare levenfunctioneert normaal. Jordanië heeftintussen al wel zo’n driekwart miljoenSyrische vluchtelingen opgenomen.

Slechts een deel van die mensen komtterecht in het Za’atari vluchtelingen-kamp (zie p. 11) bij de grens, met zo’n 178.000 inwoners. Velen trekken naarde steden, wat natuurlijk woningnood en een verhoging van huur- enlevensmiddelenprijzen veroorzaakt. Dat merken Jordaniërs dus wel, alhoewelhet verder rustig is. Pas als een Syriër vertelt over vrienden of familie in Syriëdringt het door hoe dichtbij de oorlog is.

3

Salt laten zien die er nog precies zo uitzien, en waar Jezus Messias, de zoonvan Maria en Jozef de Timmerman, de zoon van David, de zoon van God,werd geboren. Niet in een stal, maar in de zit-, woon-, slaapkamer. Zoals hijook vandaag nog wil geboren worden in je woonkamer, in onze dagelijkselevens, in onze harten! Dat is het geweldige wonder van kerstfeest.

Names medewerkers en kinderen een gezegend kerstfeest toegewenst,Broeder Andrew

Here Jezus,U weet wat het is om vluchteling te zijn! U had geen thuis in Bethlehem, en

na uw geboorte moest u met uw familie naar Egypte vluchten omdat deregeringsleiders u wilden doden. U verloor alles en kende honger en

naaktheid, dorst en kou, als een gevangene; zoals mensen die in kampen vastzitten, of gevangenen zijn van hun eigen gedachten. Ze namen u alles af en

er bleef u niets dan een paar mensen (familie, vrienden, vreemden?) diekwamen om uw last te dragen en uw dorst te lessen. Aan het einde was uweer een vluchteling, die begraven werd in het graf van iemand anders.

Here Jezus, om God’s wil, mogen wij bij diegenen horen die troost, eten enwater bezorgen, en een bemoedigend woord brengen. Help ons om voor dekleintjes te zorgen, hen te respecteren en hoop te geven. En mogen wij dan

horen hoe u zachtjes zegt: “alles wat je gedaan hebt voor één van deonaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat heb je voor mij gedaan.

Ga heen in vrede!” Amen.

Algemeen nieuws

Onze kinderen tijdens hun wekelijksewandeling. Geen spoor van oorlog.

Wir benötigen dringend einen dynamischen Leiter für die Audiologie-Abteilung.

4

Fadia en Issa komen beiden uit eenchristelijk gezin in Damascus. Issaheeft één dove zus, Fadia twee. Alskind gingen ze naar een dovenschoolin Damascus en vanaf de vierde klaswaren ze klasgenoten. In Syrië gingendovenscholen destijds maar tot en metde zesde klas en dove leerlingenhebben nog steeds niet de mogelijk-heid een middelbare schoolopleiding tevolgen of verder te leren. Na zijnschooltijd werkte Issa als meubel-maker en later als schilder. Fadiakwam na lang en vruchteloos zoekenaan de slag als hulpje in een kapsalonvan familie. Later trouwden ze enwerden verblijd met de geboorte vantwee dochters.

BezoekElf jaar geleden bezocht BroederAndrew Fadia’s oom en tante inDamascus. De oom functioneerdevaak als vrijwillige gebarentolk en de

tante wilde binnen de kerk clubs enzondagscholen voor doven opzetten.Toen ze het erover hadden hoorde Br.Andrew over haar dove nichtje, dekleine, slimme, 5-jarige Jiana(rechts). Zij ging niet naar school,omdat haar ouders niet tevredenwaren over de dovenscholen in Syrië,maar ze wilden wel een diploma voorhun dochter. Ze wisten niet hoe zeverder moesten. Broeder Andrewstelde voor dat de hele familie naarJordanië zou verhuizen, in plaats vanJiana alleen naar het internaat vanonze school te laten gaan. Issa boodzich aan als schilder, en Fadia zou bijhet lesgeven kunnen assisteren. Zotrok twee jaar later de familie naarJordanië. Het afscheid van familie vielFadia en Issa eerst zwaar, net als hetminder vrije, en qua kleding e.d.conservatievere leven in Jordanië. Zebenadrukken dat het belangrijkstevoor hen was dat hun dochter eengoede opleiding zou krijgen.

Fadia en Issa zijn een doof echtpaar. Ze werken allebei in het instituut.Hij is instructeur schilderen en zij werkt als kleuterleidster. Ze hebbendrie kinderen: Julia (20, horend), Jiana (16, doof) en kleine horendeJonny (5). Ze wonen al negen jaar in Jordanië, maar oorspronkelijkkomen ze uit Syrië.

““GGoodd hheeeefftt hheett wwoonnddeerrlliijjkk ggeelleeiidd””

Interview

5

Drie kinderenIntussen is Jiana één van onze besteleerlingen en ze neemt alle leerstofals een spons in zich op. Haar oudere,horende zus Julia leerde als kindnatuurlijk al de gebarentaal alsmoedertaal van haar ouders en is nuop school onze gebarentolk. Na eenlange zoektocht, vanwege de beperktefinanciële middelen van het gezin,heeft Julia eindelijk een hogeschoolgevonden waar ze sinds oktoberEngels studeert. Naast hun werk in deberoepsopleiding en in de kleuterklashouden Issa en Fadia zich ook veelbezig met de zondagschool, kapel enclubs. In 2008 kregen Julia en Jianaeen broertje: Jonny. Hij gaat naareen privé-school, omdat Syrischekinderen niet naar openbare scholenkunnen, wat een bijkomendefinanciële zorg is voor het gezin.

OorlogZe zijn heel dankbaar voor het feit datze de verschrikkelijke oorlog in Syriëniet mee hoeven te maken. In 2011was Fadia met de kinderen voor hetlaatst in Syrië. Hun families, inclusieftwee oude moeders, leven invoortdurende angst in Damascus.Fadia’s hart breekt als ze met haar

familie contact heeft via Skype en zeziet hoe gespannen zij zijn en hoe zehet gesprek steeds onderbreken alsze horen dat er dichtbij geschotenwordt. Een familielid van Fadia isdoodgeschoten en het huis van haarmoeder is gedeeltelijk verwoest.Vluchten naar Jordanië is voor defamilies van Issa en Fadia geen optie,omdat ze hun huizen niet aanplundering of verwoesting willenprijsgeven.

Gods leidingZe moesten hun familie en vriendenverlaten en naar een ander land gaan,alleen om een school voor hun dovedochter te vinden. De hele familiewerd echter tot een zegen en eenverrijking van onze school. Op eendag zouden ze wel weer terug willennaar Syrië, maar pas als Jiana schoolen ook een studie in Jordanië heeftafgerond. Fadia zegt ten slotte:

“We zijn heel dankbaar datBroeder Andrew destijds naarSyrië is gekomen en we daardoornu hier zijn. God heeft datwonderlijk geleid.”Fadia in de kleuterklas met Ali,

die met 9 jaar op school kwam en veel moet inhalen

Issa instrueert tweeMohammeds verf spuiten

Interview

School & leerlingen

Wat doen de eindexamenkandidaten verder?Het is spannend om te zien hoe hetmet onze eindexamenkandidatenverloopt. Alle vijf de meisjes uit de eindexamen-klas van vorig jaar zijn deze zomergeslaagd. Vier van de vijf studeren nu.Het vijfde meisje woont in Bethlehem envoor haar is het moeilijk om daar of inJordanië een goede studiemogelijkheid tevinden. De drie jongens hebben deexamens helaas nog niet gehaald. Nubereiden ze zich intensief voor op de herexamens in januari. Twee van hen doendat thuis, maar Salah (foto p. 8) werkt naast zijn examenvoorbereiding in hetinternaat en bij de beroepsopleiding. Ook Razan (l.), die deze zomer haarberoepsopleiding succesvol heeft afgerond, werkt nu in ons instituut, net als Ala’(r.), die in 2011 eindexamen heeft gedaan en nu bijzonder onderwijs studeert.Ze helpen bij de doofblindenunit en ondersteunen internaathoofd Ahlam (zie p.10) en de sinds januari nieuwe huismoeder Ayda (midden) bij het toezichthouden in het meisjesinternaat.

Nieuw kenniscentrumTijdens de zomer is er in het schoolgebouw vanhet HLID een ‘kenniscentrum’ ingericht, waarieder de mogelijkheid heeft op eigen wijze teleren en te groeien.Dit kenniscentrum is onderdeel van ‘kennismanage-ment’ dat we binnenkort hopen te introduceren. Hetbestaat uit een bibliotheek voor kinderen en medewer-kers, leslokalen voor informatica, grafische vormgeving,natuurkunde, logopedie, gebarentaal en onderwijzers-

opleidingen.Deze omgevingdaagt uit totleren en be-zorgt de doveleerlingenhierbij - en inde vrije tijd -veel plezier.Om de nodigeruimte tecreëren is dekleuterklasverplaatst.

SSlliimmmmeerr iinn 1100 sseeccoonnddeenn

Kennismanagement is een nieuw

concept voor scholen en

besturen. Het basisidee: ruwe

gegevens ordenen tot

informatie, zodat niet

toegankelijke gegevens -die op

zich ‘dood’ zijn- gaan leven

door gebruik, onderwijs en

overdracht. Stel je bijvoorbeeld

informatie voor die in de

computer is opgeslagen. Deze

informatie is zinloos als je niet

weet waar het staat en hoe de

computer aan moet.

Kennismanagement verbetert

het gegevensbeheer van de

school en helpt leerlingen en

medewerkers hun kennis te

vergroten door toegang tot en

creatief gebruik van informatie

en communicatie met de

wereld.Bibliothecaresse Irina en de

doofblindenlerares Samar, die metdoofblinde Mohammed werkt

6

Doofblindenafdeling

7

Een tweede thuis voor HammaamDe doofblinde jongen Hammaam (7) is sindsoktober nieuw in ons instituut. Hammaamkomt uit Libië, waar zijn ouders tevergeefszochten naar een school voor doofblindekinderen.

Ze kwamen naar Jordanië, waarHammaam een cochlearimplantaat kreeg (foto rechts).Dankzij dit implantaat kan hijgeluid en stemmen horen, dieechter anders klinken dan bijeen normaal functionerendgehoor.

In Jordanië hoorden de ouders over ons instituuten met name over de doofblindenafdeling. Zekwamen onze school bekijken en vonden het eengeschenk van God. Ze vinden het belangrijk datHammaam hier kan leren en zich kan ontwikkelen.De eerste weken verbleven de ouders in een hotelin Amman en zagen hun zoon regelmatig. Deouders met de overige gezinsleden kunnen zich deopleiding en het extra reizen veroorloven en komenmet liefde regelmatig naar Jordanië om hun zoonte zien. In de weekenden als de doofblindekinderen naar huis gaan, zorgt een lerares van dedoofblindenafdeling voor hem.

Hammaam lijkt bij ons gelukkig te zijn en isinmiddelsgewend aanzijn situatie.Door deliefdevolleaandacht van personeel en doveleerlingen krijgt Hammaam hier nieuwerelaties, die hem warmte en liefdegeven, wat door de afstand voor deouders niet mogelijk is.

Allah Kariem – God zorgt! Speciaalvoor de kleinsten, zwakken en de on-beduidenden in de ogen van de wereld.

Hammaam met zijnnachtelijke verzorgersRaghda, Nathalie en

Sana (v.l.n.r.)

Hammaam valt het liefst in slaapop de bank in de zitkamer, waarna

hij naar bed wordt gedragen

8

Hassan: van huisvader tot echtgenootHassan heeft jaren lang, eerst alsleerling daarna als huisvader, in hetinternaat gewoond en daarwaardevol werk verricht. Hij isdaardoor een vertrouwenspersoonvoor de leerlingen, een goede vriendvan de medewerkers en vrijwilligersen een gewaardeerde hulp voorBroeder Andrew geworden.In juni is Hassan (rechts) getrouwd ennu woont hij met zijn echtgenote inJerash, een stad op een uur reizen van Salt. Ondanks de afstand werkt hij nogsteeds als leraar houtbewerking bij ons en we zijn blij dat hij zo voor onsbehouden blijft. We danken Hassan van harte voor zijn lange, trouwe dienst enwensen hem alle goeds in zijn nieuwe levensfase. De zorg voor het internaatwordt nu gedeeld door de dove oud-leerling Salah (midden), de Zwitsersevrijwilliger Rafael (links) en de Duitse vrijwilliger Simon (zie p. 9).

Asma’ en Tamara in BostonOp 10 september vertrok de dovelerares van de doofblindenafdelingAsma’ naar Amerika om daardoofblindenpedagogiek te stu-deren. Haar vriendin Tamara (CH),die al jaren als vrijwilligster onderandere in de doofblindenafdelingwerkte, is mee als gebarentolk.

Ze wonen in Boston direct naast decampus van de Perkins school, eenwereldwijd gerenommeerd instituutvoor blinden en doofblinden. Asma’volgt theorielessen over bijzonder

onderwijs en doet pedagogische vaardigheden op door docenten en doofblindekinderen te observeren. Ze werkt ook 8 uur per week in het internaat, waarbijze veel profijt heeft van de ervaring die ze al heeft opgedaan bij dedoofblinden in het HLID. Asma’ moest eerst nog de Amerikaanse gebarentaalleren, maar dankzij lessen en veel oefenen heeft ze snel een goedewoordenschat opgebouwd.

Tamara is als enige tolk voortdurend bij haar. De studie duurt tot mei 2014en wordt betaald door de Perkins school. De oud-leerlingen Ala’ en Razan(zie foto p. 6) en Zwitserse vrijwilligster Nathalie (zie foto p. 7) proberen hetgat op te vullen dat Asma’ en Tamara achterlieten.

Asma’ en Tamara op de campus vande Perkins school in Boston (USA)

Medewerkers & vrijwilligers

9

Word vrijwilliger bij het HLIDAls instituut waar doven en horenden, moslims en christenen, Arabierenen Europeanen werken, vinden wij het belangrijk te laten zien datiedereen gelijkwaardig is. Het gaat erom vooroordelen te ontkrachten,een kijkje te nemen in het leven van anderen en de anderen beter teleren begrijpen. Omdat HLID-medewerkers voor hun werk een verhoudingsgewijs laag salarisontvangen, krijgen de vrijwilligers, dankzij ondersteuning van vrienden of orga-nizaties en gratis kost en onderdak, vaak ongeveer evenveel. Wat is dan nogvrijwilligerswerk? Bijna iedereen doet ook onbetaald of vrijwilligerswerk in devorm van een oudercommissie, de kinderen naar bed brengen of hulp in de kerk-gemeenschap. Daarom vragen wij van onze vaste vrijwilligers de bereidheid ommet plezier meer te doen. We zijn hier als een grote ‘dove’ familie en iedereenheeft zijn taak en helpt mee, zodat allen iedere dag goed verzorgd en gelukkigzijn. Daarbij telt niet het aantal arbeidsuren, maar het hart.

Dit jaar worden wij geholpen door vijf vrijwilligers. Nathalie (CH, zie p. 7) doetnachtdiensten bij de doofblinden, terwijl Finn (D, 2e van rechts) de zorg voor dedoofblinde Hazem op zichgenomen heeft. Amrei (D,links) en Simon (D, 2e vanlinks) helpen op het school-plein, in het internaat enop kantoor. Patrick (NL,doof, r.) ontwerpt alsafstudeerproject een nieuwgebouw voor het centrumin Kreimeh en geeft les intechnisch tekenen engrafische vormgeving.

Natuurlijk zijn we ook erg dankbaar voor de vrijwilligers die een kortere tijdkomen, en meestal hun eigen vakantie opofferen om ons te komen helpen. Ooknoemen we de vrijwilligers uit Europa, Amerika en andere landen die helpenmiddels tijd, inzet, werk of geld.

Dat God hen rijk mag zegenen!

Het gaat beter met JosuaJosua, het hoofd van de beroepsopleiding,heeft in de zomer een buikoperatieondergaan vanwege een tumor. Tervoorkoming van uitzaaiingen kreeg hij eenchemokuur. Hij is blij dat hij eind oktober metzijn vrouw Dineke weer terug kon komennaar Salt. Wij danken God voor Zijn genade.Allah Kariem – God zorgt!

Medewerkers & vrijwilligers

(Salt Training and Resource Institute for Disability, Etc. - Salt opleidings- en leermiddeleninstituut voor bijzonder onderwijs)

10

Opening van een nieuw laboratorium in Irak24 september was een belangrijke dag voor HLID/STRIDE, onze Irakesemedewerker Bayda (midden) en hun werk in Irak. In het Amal Instituutvoor dove kinderen in Bagdad werd een audiologisch centrum geopend.Het nieuwe laboratorium zorgt voor gehoorapparaten voor het instituut en nogzes scholen. Nu kunnen de twee dove, Iraakse oorstukjestechnici Hind (rechts-voor) en Iman (met witte overal achteraan), evenals de gehoorapparatentechni-

cus Mohammed (l.), die hier in hetHLID zijn opgeleid, hun werk beginnen.Alle medewerkers zijn heel blij met hetnieuwe centrum in Irak en hopen op nogmeer van dergelijke centra in het land.Het laboratorium, de inrichting en detraining zijn gesubsidieerd doorChristoffel Blindenmission – Duitslandmet wie we goede gesprekken hadden.We hopen dat de financiering voor dekomende drie jaren toegewezen wordt.

Apps en pannenkoekenIn de zomer kwamen de AmerikaanseAbhi en Amy naar Salt om een gehoor-test-app te ontwikkelen om het opnemenvan testinformatie te vereenvoudigen.Het praktijkonderzoek vond plaats op hetHLID en in ons centrum in Kreimeh. Inde herfst kregen we bezoek van RiaLammers uit Nederland, die hielp opkantoor. Kort daarna kwam er een

Oude vrienden met elkaar: (v.l.n.r.)Nellie, Ria Kolsters, Nico, Br.

Andrew, Tonny en Gerrie in Madaba

S.T.R.I.D.E.

groep uit Broeder Andrew’s geboorte-stad Dordrecht. Zij maakten zich geliefddoor het bakken van pannenkoeken eneen diashow over het vroegere levenvan Broeder Andrew. Daarna konden wede dove dominee Janne Rissanen enzijn team uit Finland verwelkomen. Innovember kwam Yvonne (NL) helpenbij de voorbereidingen voor ons GoudenJubileum in 2014.

Pannenkoekenplezier: Ria Kolsters(2e v.r.) met Ahlam (l.), Ghada

(huishouding, 3e v.r.) en de meiden

Algemeen nieuws

Buitendienst

)

Een nieuwe speelplaats voor KreimehOns gemeenschapscentrum in Kreimeh, in het noorden van hetJordaandal, groeit en steeds meer kinderen vinden de weg erheen.De ouders hebben na een jaar goede arbeid vertrouwen in het centrum. Erkomen nu dagelijks ongeveer 22 dove, blinde, lichamelijk of verstandelijkbeperkte kinderen. Ze zijn tussen drie en veertien jaar oud. Enkelen krijgen lesin het centrum en anderen worden voorbereid om naar reguliere scholen tegaan. Om meer kinderen te kunnen helpen werd een huisbezoekprogrammaopgezet en in samenwerking met WWHearing (World Wide Hearing voor hulp in

ontwikkelingslanden) wordt hetgehoorapparatenproject ‘HEARINGEXPRESSTM’ ontwikkeld. In de zomer is er een speelplaatsaangelegd met toestellen die in Saltgemaakt zijn door de dove leerlingenvan de beroepsopleiding. Op die maniermaken onze dove jongens iets voorgehandicapte, heel erg arme kinderen.De speelplaats werd door de Dababneh-familie bekostigd.

Nieuws uit het Za’atari vluchtelingenkampIn december 2012 heeft het NETWERK van het HLID met diversegehandicapten-organisaties in het vluchtelingenkamp Za’atari, bij degrens met Syrië, in twee barakken een klein CBR-centrum ingericht.Gehandicapte kinderen en volwassenen krijgen daar de hulp die ze nodig heb-ben. Later zijn er een kleuterschool en andere onderwijsprogramma’s voor kinde-ren met een beperking bijgekomen. Sabri en het NETWERK-team kunnen trotsterugkijken op een half jaar werk. Ze konden meer dan 300 mensen en gezinnenhelpen. Intussen heeft het bericht over het goede werk van het team zich doorhet kamp verspreid. Het is erg druk bij het centrum, maar er zijn nog veel meermensen die hulp nodig hebben. Dit schooljaar hopen we 1000 gehandicapten tekunnen helpen. Daarnaast bieden we 200kinderen met diverse beperkingen onder-wijs dat ze zo hard nodig hebben. Wezijn dan ook heel blij met de hulp vanenkele Syrische vrijwilligers. Gelukkigkomen de kosten voor dit vluchtelingen-programma niet voor rekening van hetHLID, maar wordt het werk gefinancierddoor: Christoffel Blindenmission (D),Said Foundation (UK), Episcopaalse Kerk (USA), Brits-Jordaanse Vriendschapsvereniging(UK) en overige giften.

11

Medewerkers van het NETWERK-team met de Syrische vrijwilligers

Contact in Nederland:

VVrriieennddeenn vvaann hheett HHoollyy LLaanndd IInnssttiittuuttee ffoorr tthhee DDeeaaff

Voorzitter: Dhr B. A. Luijendijk Park Welgelegen 23, 3971 KN Driebergen, tel.: 06-83398686Secretaris: Mw Y. Bergwerf Zegwaartseweg 25 A, 2722 PN Zoetermeer, tel.: 079 3312957 e-mail: info@vriendenvanhetHLID.nlSponsorsecretaresse: Mw W. BeltModdermanstraat 2, 2313 GR Leiden, tel.: 071-5418137e-mail: sponsoring@vriendenvanhetHLID.nlPenningmeester: Dhr A. AalderinkGaljoenkade 15, 2725 CA Zoetermeer, e-mail: aleidus@xs4all.nlBetaalrekening 715515 t.n.v. Vrienden van het HLID te Zoetermeer, BIC: INGBNL2A, IBAN: NL58INGB0000715515

Bezoek eens onze website: www.holyland-deaf.org/nl

Horende tussen Doven...In ons instituut wordt Inclusief Onderwijs geboden. Naast Doven enhardhorenden zie je dove kinderen met bijzondere beperkingen, zoalsdoofblinden, lichamelijk of verstandelijk beperkte, spastische, afasischeen blinde kinderen. Dit voorjaar hebben we nu een bijzonder ‘zeldzaam’kind opgenomen: Alaa is elf jaar en ... horend! De moeder van Alaa is doof. De vader heeft Usher-syndroom en is doofblind. Zijkunnen niet voor hem zorgen. Tot nu toe heeft Do’a, de oudste zus van Alaa,voor hem gezorgd, maar omdat zij kortgeleden trouwde, zocht het gezin eeninternaatsschool voor Alaa die voor hun betaalbaar is. Yusra en Amjad, zus enbroer van de vader, zelf oud-leerlingen van het HLID, moedigden het gezin aan

Alaa naar het HLID te brengen. Omdatwij tweetalig les geven (Arabisch enJordaanse Gebarentaal) kan hij de lessenprobleemloos volgen.

In het begin vond Alaa het moeilijk tewennen in deze ongewone omgeving. Alshorende ervoer hij de isolatie en hetalleen zijn zoals doven die kennen in eenhorende maatschappij. Hij leert nu datdove mensen heel normaal zijn en nietbeter of slechter, noch slimmer of minderslim dan horende mensen. En dat iswinst!

Onze medewerker Amjad(doof en zwaar-slechtziend) met

zijn horende neefje Alaa

School & leerlingen