Latinemagazinejuli2013

Latin Emagazine | editie 45 | jaargang 4 | juli 2013 | www.latin-Emagazine.com

PAGE 02

Het festivalseizoen is losgebarsten!

Het waren drukke tijden voor onze reporters, want er viel heel wat te beleven. In dit magazine vind je

dan ook de eerste festivalreportages en –interviews. Iets later dan jullie van ons gewend zijn, maar het

is dan ook een goedgevulde editie.

We hebben een uitgebreide reportage (met heel veel foto’s) en interviews van het Afro-Latino festival.

Voor de interviews met Afrikaanse en reggae-artiesten verwijzen we jullie graag naar onze collega’s

van MaxHa (www.maxha.be). Natuurlijk is er ook een verslag van Festival Afrique-Carib in Almere. De

bijbehorende interviews volgen in de augustuseditie. Wel al in deze editie: een speciaal interview met

Jimmy Bosch en een verslag van zijn optreden in Club Mystique.

We kijken alvast vooruit naar het volgende hoogtepunt: de Antilliaanse Feesten in Hoogstraten. Het

programma is compleet met o.a. Fulanito, Kes The Band, Kassav en natuurlijk als klapstuk Daddy

Yankee. Wisten jullie dat zijn videoclip "Limbo" al meer dan 100 miljoen keer bekeken is?

Ook de Kumbia Queers (cover) zijn van de partij in Hoogstraten. Dat wordt feest!

Polé Polé in Gent programmeert tijdens Gentse Feesten ook een stukje latin met o.a. LA 33, en

Esperanzah (in Boechout, België) pakt uit met de Buena Vista Social Club. Fiesta Macumba gaat naar

buiten en vindt dit keer plaats in het Vondelpark.

Voor de filmliefhebbers: het World Cinema Amsterdam Festival opent met The Lunchbox. En in

augustus verschijnt de film Viramundo in de bioscoop, met een rol voor niemand minder dan Gilberto

Gil. In deze editie vind je een special over de Braziliaanse superster.

Nog meer specials: La Pegatina uit Barcelona. Zij gaan deze zomer België onveilig maken met hun

aanstekelijke Barça sound (vorig jaar op Lowlands laaiend enthousiast ontvangen).

De formatie Luzazul brengt een nieuw album uit. Later dit jaar te zien in The North Sea Jazz Club in

Amsterdam. ‘King of Freestyles’ Mozart la Para uit de Dominicaanse Republiek staat voor uitverkochte

zalen in zijn Europese tournee, en Marc Anthony start dit jaar in Miami zijn World Tour. We zijn

benieuwd of Europa ook op zijn lijstje staat.

Natuurlijk zijn ook onze vaste rubrieken van de partij: nieuwtjes uit binnen- en buitenland, cd’s & dvd’s

en onze gerechtenrubriek: Comida Latina! Lees het zelf allemaal maar.

Vergeet niet ons te liken op onze Facebookpagina, waar je terecht kunt voor alle tussendoornieuwtjes

en updates.

We wensen jullie weer veel kijken leesplezier!

http://www.latin-emagazine.com

https://www.facebook.com/LatinEmagazine

http://twitter.com/LatinEmagazine

http://www.latin-emagazine.com/app.html

http://www.maxha.be

Latin Emagazine | editie 45 | jaargang 4 | juli 2013 | www.latin-Emagazine.com

PAGE 03

INHOUD deze editie o.a.: La Pegatina: Eureka

Daddy Yankee vestigt nieuw record

Marc Anthony World Tour 2013

Mozart la Para: The King of Freestyles

Programma Antilliaanse Feesten

Programma Viva Brasil Festival

Manu & Jota: Vete

Reportage en interview: Jimmy Bosch

Comida Latina: Kokospudding uit Puerto Rico

Kizomba Glamorous

Gilberto Gil in Paradiso

Viramundo: A musical journey with Gilberto Gil

Programma Polé Polé Gent

DVD recensie: Red Hot Salsa II

Filmfestival World Cinema Amsterdam

Caribbean Festi Castle Trip

Reportage Festival Afrique-Carib

Latin Life Radio

Luzazul brengt nieuw album uit

Fiësta Macumba in het Vondelpark

Salsa Club Weert: Open Air Salsa

In de Algarve schijnt de zon

Reportage Afro-Latino Festival (vrijdag)

Interview met Otros Aires

Interview met Tambours du Bronx

Interview met T-Vice

Interview met Black Bazar

Interview met Manolito y su Trabuco

Reportage Afro-Latino Festival (zaterdag)

Interview met Jungle by Night

Interview met Yuniel Jimenez

Interview met Tromboranga

Interview met Gente de Zona

Reportage Afro-Latino Festival (zondag)

Interview met Flavia Coelho

Interview met Adalberto Alvarez y su Son

Interview met DJ Tudo

Interview met La Makina del Karibe

Programma Esperanzah

Film: Tula, The Revolt

Film: Blancanieves

Stichting Dias Latinos krijgt nieuw bestuur

Colofon

04

06

06

07

10

13

15

16

22

23

24

25

26

27

28

30

32

36

38

41

42

43

44

48

50

52

54

56

58

62

64

66

68

70

74

76

78

80

82

88

89

90

92


La Pegatina uit Barcelona heeft maar één missie: ze

willen iedereen met hun Spaanse feestmuziek aan

het dansen krijgen. De band, bestaande uit zeven

man, speelt een mix van rumba catalana met hier en

daar een vleugje ska en cumbia. Vorig jaar genoten

ze van een uitzinnige menigte op Lowlands en dit jaar

speelden ze Paaspop en Pinkpop plat. In België

eerder dit jaar al te zien De Roma en de AB. Nu komt

La Pegatina voor de Zomerfestivals weer naar België

met hun vierde album: ‘Eureka!’.

Je kan ze hier aan het werk zien:

21/07/13 Gent, Polé Polé

17/08/13 Brussel, Brussels Summer Festival

15/08/13 Oostende, Paulusfeesten

Afkomstig van de mestizo-scene waarvan Manu

Chao zich ere-telg mag noemen, stuurt Barcelona

opnieuw zijn anarchisten uit! Met punk, flamenco en

ska als vurige hartslag laat La Pegatina een

onstuimig cross-overgeluid horen. Deze energieke

jongens hebben maar één missie: ze willen iedereen

met hun feestmuziek aan het dansen krijgen.

La Pegatina speelt een high energy mix van rumba

catalana met hier en daar een vleugje ska en

cumbia. Hun lange nummers duren 2.45 minuten, de

kortere korter. Een smile op je face verzekerd...

PAGE 04

http://www.earthbeat.nl/

http://www.lapegatina.com/

Ondertussen tourt

deze fiesta band

numero 1 ook door de rest van Europa, Latijns-

Amerika en wordt er gepionierd in China. De band

stelt hun muziek altijd gratis beschikbaar via hun

website. Zo ook hun vorige album ‘Xapomelӧn’

dat in de eerste 3 dagen meteen 150.000 keer

gedownload! Maar veel meer dan een platenband is

La Pegatina een live band, of beter nog een fiesta

therapie van de eerste orde! Nu verschijnt hun

vierde album Eureka dat door de groep uitgebreid

wordt voorgesteld in Belgie. Ook dit album is

momenteel gratis te downloaden op LaPegatina.com

maar is nu ook verkrijgbaar op cd.

In begin 2003 is La Pegatina

(sticker in het Spaans) opgericht,

meer als een soundsystem, maar in de loop van de

jaren groeide La Pegatina uit tot een 7 man sterke

band. Eerst vestigden ze hun faam in Barcelona en

Catalonië, waar zij op dit moment nog steeds immens

populair zijn, vervolgens volgde de rest van Spanje.

Sinds enkele jaren is de band ook internationaal

actief. In Nederland klonk het startschot in 2010 op

Lowlands toen enkele duizenden bezoekers verrast

werden door de hyperactieve Spanjaarden.

VPRO's 3VOOR12 zei: 'La Pegatina blaast het

tentzeil eraf. Publiek neemt maar geen genoegen:

Meer! Meer! Meer!'

Clip: Non é Facile

Live at Lowlands

Clip: On Tour

PAGE 05

http://www.LaPegatina.com

http://www.youtube.com/watch?v=vM0gUacrp4g

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=GMRw4y15B7E

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=4n5UFJFiJ9M

https://www.facebook.com/lapegatinaoficial

https://twitter.com/lapegatina

Zou dat betekenen dat wij stilletjes mogen

hopen dat Europa ook in de planning staat?

Het zou mooi zijn als Marc Anthony ook weer

eens in Nederland of België te zien zou zijn.

In België maakte de ster in 2008 zijn fans nog

gelukkig in het Antwerpse Sportpaleis.

De Nederlanders moeten nog verder in hun

geheugen graven. Voor hen is het alweer 17

jaar geleden dat ze hem live konden

bewonderen. In 1996 schitterde hij in het

Palacio de la Salsa, in Amsterdam.

Eigenlijk is het dus heel simpel: het is weer de

hoogste tijd voor een optreden in de Lage

Landen! We houden het tourschema in de

gaten.

Videoclip Limbo meer dan 100 miljoen keer bekeken Daddy Yankee heeft in de loop van zijn carrière al de nodige blijken van waardering in de wacht

gesleept. Zo behoort hij volgens het Amerikaanse Times Magazine tot de 100 meest invloedrijke

personen ter wereld en nieuwszender CNN ziet hem als een van de belangrijkste en meest invloedrijke

Spaanstalige beroemdheden ter wereld. Niet zo vreemd dus dat zijn videoclip Limbo binnen 36 weken

na verschijning de 100 miljoen bezoekers haalde. Even ter vergelijking: er zijn andere urban videoclips

die evenveel bezoekers wisten te halen, maar die hadden daar dan wel minimaal een jaar voor nodig.

Op 26 april is zijn single Vivir Mi Vida uitgekomen. Het nummer stond binnen vier dagen op 1 in iTunes

en vestigde zich vervolgens stevig aan de top van diverse latin hitlijsten. Dat belooft wat voor het

gelijknamige album dat in juli zal uitkomen! De bijbehorende tour start natuurlijk in Miami, maar wordt

aangekondigd als World Tour 2013.

Ondertussen is niet alleen de videoclip een

groot succes. Ook de bijbehorende single

bivakkeert al ruim 30 weken in de belangrijkste

latin hitlijsten van de Verenigde Staten, Puerto

Rico, Midden- en Zuid-Amerika en een deel

van Europa.

Behoor jij nog niet tot die 100 miljoen

Limbokijkers? Daar is wel wat aan te doen.

Hier vind je de clip: Limbo

Website: www.daddyyankee.com

PAGE 06

http://vevo.ly/S3320b

http://www.daddyyankee.com

Mozart La Para

Erickson Fernandez, beter bekend

onder de naam ‘Mozart La Para’, is

geboren in Santo Domingo,

Dominicaanse Republiek. Mozart

omdat hij al heel jong begon met

componeren voor diverse

artiesten, ‘La Para’ omdat zijn

tegenstanders bang waren tegen

hem te moeten uitkomen in een

‘freestyle battle’.

PAGE 08

Mozart begon met zingen in 2002. Toen hij

schoolgeld kreeg, gebruikte hij dat om muziek op te

nemen. Zo’n actie pakt niet voor alle ambitieuze

jongetjes goed uit, maar Mozart was zeker van zijn

zaak. Hij zette door en bleek voldoende muzikale

kwaliteit, stijl, en talent te beschikken om het te

maken. Vanaf 2007 begon hij serieus mee te tellen

in de urban muziek. Hij scoorde goed in de ‘Batalla

de los Gallos, Red Bull 2008’ en in datzelfde jaar

kwam zijn muzikale carrière echt op gang met het

nummer Vamo en Dauran.

Het werd een internationale hit, en eind 2009 volgde

er een tournee van 3 maanden door Europa. Een

succesvolle tournee met meer dan 30 uitverkochte

zalen. Dat smaakte naar meer.

Er volgden enkele hectische maanden met veel

optredens in de Dominicaanse Republiek, en toen

was het tijd om Amerika te veroveren. Mozart reisde

naar de Verenigde Staten, waar hij in slechts twee

maanden meer dan 45 optredens gaf. Een van de

hoogtepunten was een optreden als ‘special guest’

met Aventura in New Jersey voor ruim 20.000 man

publiek. Op de succesvolle tournee door de

Verenigde Staten volgde een promotour door

Colombia. Daarmee was Mozart de eerste

Dominicaanse urban artiest, die voet op

Colombiaanse bodem zette. Het viel in goede aarde

en sindsdien is hij nog drie keer teruggeweest.

Mozart La Para is uitgegroeid tot een beroemdheid;

en de ene beroemdheid trekt de andere aan. Zo

kon hij voor een van zijn meest succesvolle

nummers Si te pego cuerno rekenen op een

bijdrage van reggaeton-superster Farruko. De

bijbehorende videoclip is ruim 24 miljoen keer

bekeken op YouTube.

Onze urban artist moest dan ook haast wel in de

prijzen vallen bij de uitreiking van de Premios

Soberanos, de vroegere Cassandras. Mozart La

Para mocht er in 2012 maar liefst twee in ontvangst

nemen: de ‘Soberano del Pueblo’ de publieksprijs

voor de favoriete artiest, en de award voor ‘Urban

artiest van het jaar’. En nu…bestormt hij de latin

hitlijsten weer met het nummer I wanna get flay.

Momenteel is hij weer bezig aan een tournee,

waarbij hij ook Europa aandoet. Ook nu weer zijn

de concerten al grotendeels uitverkocht, dus

misschien is dat alternatief bestede schoolgeld dit

keer wel goed terechtgekomen.

Meer info:

www.mozartlaparamusic.com

PAGE 09

http://www.mozartlaparamusic.com

http://youtu.be/1O6gXfD7tvE

De organisatie van de Antilliaanse Feesten heeft afgelopen weekend de laatste 3 muzikale namen

bekendgemaakt voor de editie van 2013. "We kunnen dit jaar een bijzonder sterke affiche voorleggen, met

Daddy Yankee als absolute klap op de vuurpijl!", aldus organisator Lode Verschueren. Het festival gaat dit

jaar door op vrijdag 9 en zaterdag 10 augustus.

Daddy Yankee is volgens het gezaghebbende

Billboard Magazine "de meest relevante Latin

Urban Artist ter wereld", getuige daarvan meer dan

10 miljoen verkochte platen, talloze internationale

awards en zelfs 2 succesvolle langspeelfilms. Meer

dan welke andere artiest was het Daddy Yankee

die de reggaeton bekend maakte bij het grote

publiek. Zijn megahit Gasolina is dan ook het

ultieme anthem van het genre.

De Puerto-Ricaanse superster toert momenteel

door Europa, maar komt in augustus terug voor

een exclusieve one-off show op de Antilliaanse

Feesten.

AFFICHE COMPLEET

Op vrijdag komt verder ook nog Guayacán

Orquesta naar Hoogstraten: de legendarische band

van bassist Alexis Lozano geldt al 25 jaar als een

instituut binnen de salsa-wereld. Op zaterdag treedt

de Jamaïcaanse dancehall princess Ce'Cile aan,

die aan de zijde van de Britse DJ Fresh een grote

hit scoorde met "Gold Dust". Hiermee is de affiche

van de Antilliaanse Feesten helemaal compleet.

Alle info vind je op:

www.antilliaansefeesten.be

PAGE 10

http://www.antilliaansefeesten.be

Foto: Bart Henseler

Vrijdag 9 augustus:

Daddy Yankee

Guayacan Orquesta

Cubaton All Stars

Fulanito Rikki Jai

The Selecter

Las Kumbia Queers

Rebels Band

Bomba Estéreo

Freddy Loco feat. Vin Gordon

Zaterdag 10 augustus:

Kassav'

Kes the Band

Charanga Habanera

Jimmy Saa CeÇile RKM y Ken-Y

Azucar Negra

RKM y Ken-Y

Shakalewa

Kuenta i Tambu

Staff des Leaders

Grupo Extra

Kevin Florez

Camping:

Donderdag 8 augustus, 21u

CACHE DE LUXE

Vrijdag 9 augustus, 15u

TEAM LATINO

Zaterdag 10 augustus, 15u

REBELS BAND

PAGE 11

33e editie Parkpop zorgt voor een

bomvol Zuiderpark in Den Haag

“We mogen terugkijken op een meer dan geslaagd festival

met de ouderwetse relaxe Parkpop-sfeer”. Zo meldde

festivaldirecteur Guus Dutrieux van DUCOS Productions.

Ruim 250.000 bezoekers konden gratis genieten van o.a.

Sinead O’Connor, Barry Hay, The Handsome Poets,

Skip&Die, Bob Geldof en nog veel meer.

Een vol, zonovergoten Zuiderpark heeft afgelopen weekend

gratis kunnen genieten van een flinke dosis muziek en

popcultuur tijdens Parkpop in Den Haag. Naast grote namen

zoals Bob Geldof, Barry Hay, Sinead O’Connor, Dexys en

De Kik stond Parkpop ook in het teken van DE popstad van

Nederland, Den Haag! Want naast de 2 hoofdpodia stond

het derde podium geheel in het teken van oud goud en een

groot aantal nieuwe talenten uit de Hofstad. Jonge Haagse

talenten die al flink aan de weg timmeren zoals Soul Sister

Dance Revolution, Supra Naturals en Robin Brock op het

Haags Podium. Parkpop geldt al ruim drie decennia als een

van de grootste gratis toegankelijke festivals van Europa en

mede daarom een ware traditie. Wethouder van Cultuur,

Marjolein de Jong noemde het dan ook “erg belangrijk voor

de stad Den Haag”.

De 34e editie van Parkpop staat gepland op 29 juni 2014

82.000 x bedankt!

In naam van de 750 artiesten, 2 500 medewerkers en 1200

vrijwilligers die deze 24e editie hebben waargemaakt, een

dikke persoonlijke merci aan elkeen van jullie. Dit jaar

mochten we de drie dagen de festivalpoorten openen met

het bordje ‘sold out’! Jullie waren dit weekend met het

recordaantal van 82.000 aficionados om met ons te komen

feesten. Afspraak voor de 25e Couleur Café, van 27 tot 29

juni 2014 op het terrein van Tour & Taxis !

PAGE 12

Van 5 t/m 7 juli 2013 biedt het Viva Brasil Festival een veel belovend driedaags

Muziekprogramma op diverse locaties in Amsterdam. Braziliëis in de afgelopen

jaren uitgegroeid tot een van ’s werelds sterkste economieën en zal de komende

jaren veel aandacht trekken door het WK in 2014 en de Olympische spelen in

2016. Het doel van het Viva Brasil Festival is om Braziliaans muzikaal

toptalent een podium in Nederland te bieden en zo een fundamentele brug te

slaan tussen Nederland en Brazilië.

Viva Brasil wordt gehouden in samenwerking met Muziekgebouw aan ’t IJ,

Bimhuis en Amsterdam Roots Festival. Op zondag 7 juli zal de Ambassadeur van

Brazilië aanwezig zijn.

Meer info: www.vivabrasil.nl

PAGE 13

Ruim 900.000 bezoekers

tijdens 1e editie Robin Rotterdam Unlimited

Het nieuwe city-event Robin Rotterdam Unlimited trok dit

weekend 900.000 bezoekers. “We zijn meer dan tevreden

met dit resultaat”, aldus Guus Dutrieux, directeur van

organisator DUCOS Productions. Zes dagen lang stond

Rotterdam in het teken van muziek, dans, poëzie, theater

en Zomercarnaval.

Belangrijke elementen van Robin Rotterdam Unlimited zijn

het kleurrijke Zomercarnaval en Dunya Festival. Robin

Rotterdam Unlimited werkt daarnaast samen met diverse

culturele partners uit de stad, waaronder Poetry International.

In totaal kon het publiek genieten van meer dan honderd

optredens en acts. Zo werd er een brug geslagen tussen de

kleinkunsten met o.a het intieme concert van

Grammy-winnaar Omar Sosa tijdens The Rotterdam Havana

Connection in Concertgebouw De Doelen en de grote

publiekstrekkers op de gratis buitenprogrammering, die zich

concentreerde rond het Churchillplein en Hofplein.

Voor het eerst werd de Hofplein-fontein het fundament van een gigantisch podium.

Grote publiekstrekkers tijdens de eerste

editie van Rotterdam Unlimited waren het

Zomercarnaval, Asaf Avidan, Los Van Van

en headliner Manu Chao & La Ventura die

op zaterdag ruim 55.000 bezoekers rondom

de Hofplein-fontein trok. Met deze artiest

van wereldformaat sprak Robin Rotterdam

Unlimited ook een internationaal publiek

aan, een van de voornaamste doelstellingen

van het nieuwe city-event. Fans kwamen

vanuit heel Europa om Robin Rotterdam

Unlimited mee te maken. “Robin Rotterdam

Unlimited zet in op samenwerking en een

krachtig concept, waarin we Zomercarnaval

en Dunya blijven koesteren en tegelijkertijd

een n ieuwe uitdaging aangaan. Het was

daarom geweldig om te zien dat zoveel

mensen zich op de Coolsingel verzamelden.

Het gaf precies weer wat we in gedachten

hadden”, aldus Dutrieux.

Naast de muziekprogrammering vertoonde

Rotterdam Unlimited zich uitgebreid in de

binnenstad met veel straattheater (Labyrint)

en een uitgebreide shopping experience in

samenwerking met de Rotterdamse horeca

en retail (Shopping Unlimited).

PAGE 14

Manuel Larrad en Jonathan Montero hebben elkaar

gevonden achter de schermen van de Venezolaanse

jeugdserie ¡Qué clase de amor! Zij componeerden

en produceerden de muziek voor deze populaire

serie, die ook in Venezuela, Ecuador, Dominicaanse

Republiek, Guatemala, Puerto Rico, Verenigde

Staten en Spanje is uitgezonden.

De samenwerking is blijkbaar goed bevallen, want

als het duo Manú & Jota bestormen ze nu de

hitlijsten met hun ‘tropical urban songs’.

En dat gaat lekker.

De bezoekersteller van hun meest recente

videoclip Vete loopt snel op. Mede dankzij de

bijdrage van de populaire Rein Rodríguez (van Los

Nene). Ondertussen werkt het duo stevig door aan

het nieuwe album Nuestra Esencia, dat binnenkort

zal verschijnen.

Videoclip Vete:

Website: www.manuyjota.com

PAGE 15

http://www.manuyjota.com/

http://youtu.be/w9nzTpR3prg

Interview met Jimmy Bosch door Michele van den Heuvel

Voor het optreden in Club Mystique lukt het Jay Kersten nog om even een gesprek met Jimmy Bosch te

regelen. We zoeken een rustig plekje op en feliciteren hem met zijn recente huwelijk. Daarna kon ik het niet

nalaten even over zijn sterrenbeeld uit te wijden. Jimmy Bosch is geboren in New Yersey op 18 oktober

1956. Hij is dus weegschaal en dat had voor mij veel herkenningspunten. We vonden een hoekje in de ruimte

waar de andere bandleden nog even van de relatieve rust genoten. De sfeer was zeer ontspannen en open

en ondanks de drukte ik kreeg alle ruimte om mijn vragen te stellen.

Is er een speciale reden voor dit unieke optreden hier

in Club Mystique in Amsterdam?

Wat ik doe en waar ik naartoe ga heeft altijd een

speciale reden. Ik hou heel veel van deze muziek en

als ik die passie kan delen met anderen, dan ben ik

van de partij. Jay Kersten heeft mij gevraagd om hier

te komen spelen en natuurlijk vind ik het geweldig om

terug te zijn in Club Mystique.

Je treedt op met de vaste begeleidingsband van

Club Mystique, Los Místicos xxl. Hoe krijg je het

voor elkaar om in zo weinig tijd iedereen op elkaar af

te stemmen?

Ik heb iedereen de te spelen stukken toegestuurd,

en we gaan er gewoon voor. We hebben niet veel

tijd gehad om samen alles door te spelen, maar het

is niet anders. Het blijft een kwestie van aanvoelen

en dit is een professionele band, dus dat gaat

lukken. Dat is nou altijd ook spannend.

Als speciale gast heb je leadzanger Herman Olivera

uitgenodigd. Hebben jullie een speciaal project?

Wat is je relatie met hem?

Nee, we hebben nu geen speciaal project, maar we

zijn al ruim 35 jaar hechte vrienden. We trekken al

jarenlang samen de wereld rond, we respecteren

elkaar en we hebben dezelfde salsa-achtergrond.

Zo begonnen we samen bij ‘Conjunto Libre’ de band

van Manny Oquendo.

Hij was onze grote leermeester. Bij hem leerden we

beiden wat improviseren is.

PAGE 16

Herman als zanger en ik op de trombone.

We hebben ruim 20 jaar in die band

gespeeld en ze noemden ons ‘the

dynamic duo’. We inspireerden elkaar

enorm. Ook later hebben we samen bij

de orkesten van Machito en Eddie

Palmieri gespeeld. Verder hebben we

samen veel opgetreden en veel albums

gemaakt. Hij bij mij in de band en ik bij

hem. Hij is een van de grootste sonero’s,

en is, net als ik, bandleider. We hebben

een unieke chemie samen en ik vind het

altijd stimulerend om met hem het

podium te delen.

Welke specifieke rol had de trombone in

de salsa en hoe is het je gelukt deze rol

te veranderen?

Voor mij is het belangrijk om gehoord te

worden. Daarnaast is het mijn passie om

te improviseren en mona’s te spelen.

Ik wil de vrijheid hebben mezelf te uiten en

mijn passie te laten horen. Vroeger waren

de instrumentalisten vaak op de achtergrond

en draaide het om de leadzangers op de

voorgrond. Ik heb nooit genoegen kunnen

nemen met die rol op de achtergrond.

Iedereen in de band is belangrijk, ook de

blazers. Samen maak je het concert.

Toen ik later zelf bandleider werd, heb ik

ook de verantwoordelijkheid genomen om

iedereen in de band tot zijn recht te laten

komen. Ik denk dat ik hiermee een

voorbeeld ben geweest en in die zin veel

trombonisten heb geïnspireerd. Maar ook

andersom hebben anderen mij weer

geïnspireerd. Natuurlijk heb ik ook steeds

meer de ruimte gekregen om me te

profileren. Nu zie je gelukkig dat in veel

bands ook de instrumentalisten op de

voorgrond komen.

PAGE 17

Hoe zou je je eigen sound willen

omschrijven? En speel je nog steeds op

een Yamaha?

Nou ik heb op een King en een Bach

gespeeld en enkele jaren op

verschillende modellen van Yamaha.

Totdat ik een Puerto Ricaanse vriend

Conrad Henrich tegenkwam, die op een

Engelse trombone speelde. Ik vroeg

hem of ik er even op mocht spelen en

heb enkele riffs uitgeprobeerd. Daarna

heb ik contact gezocht met de firma

Rath. Daar wilden ze graag dat ik hun

instrument zou promoten, en zo speel ik

nu al weer een tijd op de Rath 2. Ik ben

er blij mee en heb er een eigen sound

in weten te ontwikkelen.

Is dit instrument speciaal voor jou

ontworpen?

Nou, ik heb wel een heel speciale

trombone, die in nikkel met zilver is

uitgevoerd.

Wat betekent het woord ‘Mona’s’ voor

jou?

Mona’s zijn voor mij essentieel. Ik

gebruik ze veel, want ik heb ze nodig

om mezelf te uiten door middel van riffs.

Het is een vorm van improviseren en

interpreteren van composities, die de

muziek naar een hoger plan tilt, omdat

je je hart erin legt. Mona’s zijn een

onderdeel van een lied en ontstaan

vaak in interactie met medemuzikanten

en het publiek.

Als je improviseert of soleert, wat gaat

er dan door je heen? Hoe laat je de

controle gaan?

Weet je, ik denk eigenlijk nergens aan

als ik soleer, ik speel gewoon. Het

instrument wordt dan een deel van mij,

waar ik al mijn emoties, blijheid, energie

en passie in leg. Ik combineer dit alles

in interactie met het publiek of mijn

medemuzikanten en dan heb ik vaak

niet veel noten nodig. Het is alsof ik de

leadzanger ben, maar dan zonder

gesproken woorden. Het lijkt wel op

yoga. Ik speel een verhaal zonder

woorden met mijn riffs.

Je beschrijft jezelf als een ritmische

trombonist, die een verhaal vertelt.

Hoe doe je dat?

Ik luister graag naar professionele

percussionisten en dan hoor ik veel

ruimte, maar ook stilte in hun muziek.

Voor mij mag muziek complex zijn -

hierdoor raak ik geïnspireerd - maar het

moet vooral ook melodieus en ritmisch

zijn. Het moet goed in het gehoor

liggen en fijn klinken. Ik speel niet

agressief, maar met veel aandacht en

passie. En natuurlijk moet het voor

jullie ook nog lekker klinken.

Je bent niet alleen artiest, instrumenta-

list en componist, maar je schrijft ook

indrukwekkende songteksten.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

De thema’s haal ik uit mijn eigen

levenservaring. Ze gaan over mijn

familie, mijn kinderen, passie, ziekte en

natuurlijk over de liefde. (Lachend) Tja,

en soms over een teveel aan liefde en

soms een tekort!

Zo is ook Medicina no! ontstaan rond

de gebeurtenissen van 09-11 in New

York. Iedereen had het erover en de

impact was enorm. Velen gingen op

zoek naar hulp. Zelf heb ik ook

momenten gehad dat ik niet goed in

mijn vel zat. Ik heb vrienden verloren

aan kanker en heb ook een therapeut

bezocht. Die begon dan direct over

medicatie te praten. Ik zei dan: “Gaan

we het over medicijnen hebben? Nou

dan moet je bij mij zijn, daar weet ik

alles van. Ik wil geen antidepressivum

voorgeschreven krijgen. Waar ik echt

behoefte aan heb, is iemand die

aandacht voor me heeft. Iemand die

kan luisteren naar de achtergrond van

mijn emoties.” Medicijnen zijn klinisch

soms noodzakelijk, maar dikwijls

worden ze te snel voorgeschreven.

Een andere tekst ontstond toen ik

hoorde dat een zeer goede vriend van

mij kanker had. Dit raakte me zo diep,

dat ik direct in mijn auto op weg naar

huis het lied Barreras Ninguna moest

schrijven.

PAGE 18

Voor mij is het schrijven van teksten een manier om mijn

emoties te verwerken en vooral ook om ze te delen met

anderen.

Je wordt gezien als de ambassadeur van de salsa dura.

Wat betekent salsa dura voor jou?

Salsa dura is een platform, dat vooral leunt op vrijheid

van expressie en waarbij de muziek een sterke

connectie met de danscultuur heeft. Ook de teksten zijn

van groot belang. Ze gaan ergens over, het zijn sociaal

geëngageerde teksten. Het is geen strak gestructureerde

muziek, maar vooral dansmuziek, vanuit het hart en met

veel passie gespeeld. En mensen voelen dat.

Wie is er in jou ogen de meest vernieuwende

trombonist? En wie heeft jou vooral geïnspireerd?

Een vette lach volgt, Jimmy Bosch natuurlijk! Hahaha.

Als ik door de wereld tour, ontmoet ik zoveel inspireren-

de trombonisten, er zijn er steeds meer. Maar de

trombonisten die voor mij het meest hebben betekend en

diep in mijn hart zitten, zijn toch wel Papa Washas en

Barry Rogers (en Steve Turray en Jose Rodriguez).

Als we je zouden vragen om twee speciale gasten uit te

nodigen om mee te spelen wie zou dat dan worden? En

waarom?

Ik ben bevoorrecht dat ik al met heel veel geweldige

muzikanten en persoonlijke helden heb mogen spelen.

Ze vragen mij en ik vraag hen om projecten samen te

doen en onze muziek te mixen. We hebben al heel wat

combinaties gemaakt en over heel de wereld gespeeld.

Je weet nooit wat er gaat gebeuren en wat een mooie

tijd je met elkaar zal beleven. Dat geldt ook voor Olivera.

Wij hebben samen geweldige tijden beleefd, waar ik

enorm van heb genoten.

In 2005 gaf je een groot en boeiend interview voor ons

blad (zie http://www.latin-emagazine.com/NL/

interviews/2005/Jimmy-Bosch.html). Hierin gaf je aan dat

je rond je vijftigste graag zou willen stoppen met touren

om je dan meer toe te leggen op managen van anderen

en produceren van muziek? Wat is hiervan uitgekomen?

Oh, heb ik dat gezegd? Dan heb ik gelogen! (Vette lach)

Nee, trombone spelen zit in mijn hart en mijn bloed, dat

zal ik nooit opgeven. Maar ik ben blij dat ik meerdere

aspecten van de muziek omarm. Ik ben bandleider van

orkesten, en dat vind ik fantastisch.

Daarnaast ben ik docent, ik geef masterclasses

en woon congressen bij. Ik kan mensen enorm

bewonderen en ik vind het heerlijk als mensen mij

bewonderen om wat ik doe. Daarnaast streef ik

ernaar om financieel onafhankelijk te zijn. Ik ben

ervan overtuigd dat dit ook voor een salsero

mogelijk is. Mede hierdoor heb ik ook mijn eigen

platenlabel JRGB, zodat ik de mogelijkheid heb om

zelf te produceren. Het mooiste vind ik als mijn

muziekleven een combinatie is van optredens en

tournees, componeren, doceren en het managen

van andere artiesten.

Wat zijn je dromen of plannen voor de toekomst?

Je laatste album ‘A Million’ is alweer van 2009 en je

schrijft zulke fantastische songs en teksten. Heb je

plannen voor een nieuw album?

Toekomstplannen en dromen heb ik altijd. Ik zal

nooit mijn doel uit het oog verliezen. Graag wil ik

verder naam maken als solist. Ook ben ik bezig

met teksten over wat ik meemaak in mijn leven. Ik

denk zeker dat ik in 2014 weer met een aantal

nieuwe nummers kom.

Tot slot, zou je nog iets aan onze lezers en aan je

fans willen zeggen?

Ja, dat ik blij ben om hier in club Mystique en

Amsterdam te zijn en we gaan er een geweldige

avond van maken. En als je niet hier bent

vanavond, dan had je er wél moeten zijn. Het is

een geweldige plek met geweldige mensen, dus

het wordt een geweldige avond.

Ik dank Jimmy voor dit persoonlijke, vlotte en vooral

humoristische gesprek. Ik heb ervan genoten en

kan niet wachten tot ik deze grootheid hoor spelen.

PAGE 19

Jimmy Bosch en Herman Olivera met Los Místicos XXL Het optreden: door Michele van den Heuvel

Even na tienen kondigt Jay Kersten, de initiatiefnemer van dit unieke optreden, Jimmy Bosch en Herman

Olivera met los Místicos aan. Het publiek lijkt er even opgewonden naar uit te kijken als de band zelf.

Gedreven neemt Jimmy Bosch de leiding. Hij zorgt

ervoor dat de band na even warmdraaien helemaal

op één lijn zit. Zijn charisma en talent zijn

overduidelijk. Al dirigerend, muziek lezend, bril op en

af zettend, spelend, springend, zingend, lachend en

genietend, zet hij verschillende salsa, mambo, son

en chachacha- nummers in. Links van hem neemt de

grote sonero Herman Olivera met zijn diepe

soulachtige stem de lead op zich.

Hij krijgt daarbij vocale ondersteuning van Nando en

Rudy. Achterin zorgen Lukas op de timbales en Bulú

op de conga’s voor de stevige ritmes.

Bosch geeft met handen en voeten energiek aan

wat er moet gebeuren, wie wanneer soleert. Zo geeft

hij aan wanneer de percussionisten ruimte kunnen

nemen om te jammen, maar ook de pianist, de

baby-bas en de blazers nodigt hij hiertoe uit. Elke

muzikant krijgt de ruimte om te soleren. Zelf lijkt hij

vooral ook geïnspireerd te worden door Olivera, met

wie hij een duidelijke wisselwerking heeft.

Graag improviseert Bosch op zijn trombone en gaat

daarbij over tot het spelen van zijn monas. Driftig op

en neer bewegend, gooit hij zijn trombone zwierend

van boven naar beneden en terug. Alsof hij hiermee

het overweldigende geluid van zijn Rath2 nog meer

kracht bij wil zetten. Wat een eigen melodische

sound vol power en wat een embrasure heeft deze

man! Dit verklaart ook waarom hij eelt op zijn lippen

heeft. Hoe wil je anders zoveel kracht voortbrengen

uit je trombone?

Hij wil zijn boodschap op meerdere niveaus

overbrengen. Zijn sterke ‘healing’ teksten laat hij

vooral aan de vocalisten over, maar hij kan het niet

laten om zelf ook mee te zingen.

Direct al in de eerste set stijgt het orkest naar grote

hoogte, vooral in de nummers El avion de la salsa

van zijn gelijknamige album en Oportunidad. Met het

geweldige stemgeluid van Olivera, en de schitterden

solo’s van Bosch en Balú maken ze iets speciaals

van deze stukken.

PAGE 20

In het nummer Rompe Saraguey en Cha cha

Gabriel lijkt Olivier zichzelf te overstijgen met de ter

plekke gemaakte improvisaties. Op een moment legt

hij twee vingers op zijn lippen, kruist hij zijn armen

op zijn borst, kijkt omhoog en sluit zijn ogen, terwijl

hij ritmisch blijft bewegen. Meditatief, alsof hij een

hogere macht dankt voor dit moment. Een intimiteit

die kippenvel bezorgt.

In het nummer Que Humanidad is het de beurt van

Bosch en Ilja om te laten horen hoe hun trombones

klinken en hoe ze elkaar opjutten. Wat een energie,

wat een charisma en inspiratie daar op het podium!

Een feest van puur genieten voor zowel de

muzikanten als het publiek. Dit is waar het over

gaat: ‘muziek met ballen’, vol passie en recht uit het

hart! Voor wie het Spaans niet beheerst, zijn de

pakkende teksten helaas niet helemaal te volgen.

Maar de interactie en de lachende gezichten van de

muzikanten spreken boekdelen. Hoewel deze muziek

vooral bedoeld is om te dansen, wordt er vooral

geluisterd. De meesten willen niets missen van dit

spektakel. Na twee lange power-sets is het inmiddels

2.30 geworden. De dj neemt het over met passende

muziek om te ontladen en te dansen. Ook Bosch lijkt

van geen ophouden te weten. Ik dans nog even een

heerlijke salsa met hem, naast alle andere dames die

voor hem in de rij staan. We gaan voldaan naar huis.

Het kan bijna niet anders of dit is wel het beste van

de salsa uit New York, met een Nederlands sausje.

Line up:

Jimmy Bosch, trombone

Herman Olivera, leadzang

Los Místicos XXL

J.C Bulú Vilora, conga’s

Lucas van Merwijk, timbales, percussie

Adinda Meertens, B.Bass

Alexander Cala, trompet,

Gerrit-ja Brinkhorst, sax/fluit

IIla Reingoud, trombone,

Nando Vanis, zang

Rudy Varela, zang

Frank Dijkstra, piano

PAGE 21

2 blikjes kokosmelk

450 g suiker

125 g maizena

½ tl zout

*

Kaneel om te garneren

Doe de kokosmelk, de suiker en het zout in een

steelpan. Breng aan de kook en laat ongeveer 6

minuten doorkoken. Af en toe roeren. Doe de

maizena met 2dl water in een kom en mix goed met

een garde. Giet het mengsel meteen in de steelpan

en laat het 2 minuten koken. Blijf roeren met een

garde tot het mengsel zo dik is als pudding.

Haal de pan van het vuur. Giet het mengsel door

een zeef in een puddingvorm met antikleeflaag

van ongeveer 30 x 15 cm. Je kan ook meerdere

kleine vormpjes gebruiken.

Strijk de bovenkant glad en laat het mengsel

ongeveer 2 uur in de koelkast afkoelen, totdat het

helemaal stijf is geworden.

Zeef er wat kaneelpoeder over en dien op.

Meer recepten vind je op:

www.latin-emagazine.com

PAGE 22


Gilberto Gil met uitgebreide band

dinsdag 16 juli in Paradiso, Amsterdam In de jaren zestig stond Gilberto Gil aan de wieg

van Tropicalia, een beweging waarmee de pop

en rock deel zijn gaan uitmaken van de Brazili-

aanse muziek. Het legendarische album

‘Tropicalia ou panis et circenis’ uit 1968 geldt als

het manifest van de beweging die de Braziliaanse

cultuur van haar tropische clichés wilde bevrijden.

Al decennia vormt Gil met zijn herkenbare

gitaarspel de ‘missing link’ tussen bossa nova,

funk en reggae en is hij in Brazilië een heuse

volksheld. Daarnaast is Gil altijd zeer politiek

actief geweest. Door zijn sociaal bewogen

nummers moest hij in 1969 onder druk van het

militaire regime zelfs uitwijken naar Londen. Maar

hij kwam sterk terug. Van 2003-2008 was Gil

zelfs minister van cultuur in Brazilië.

Weteringschans 6-8, Amsterdam

Voor meer info en kaartverkoop zie

www.paradiso.nl

PAGE 24

http://www.paradiso.nl/web/Agenda-Item/Gilberto-Gil.htm

Een film van PIERRE-YVES BORGEAUD

Met medewerking van:

percussionist GUSTAVO DI DALVA pianist PAUL HANMER

de Australische zangeres SHELLIE MORRIS,

de Zuid-Afrikaanse zanger VUSI MAHLASELA

en PETER GARRETT, zanger van de Australische rockband Midnight Oil

Na decennia van uitverkochte shows en internationale erkenning, toont VIRAMUNDO een van de iconen van

de Braziliaanse muziek, muzikant Gilberto Gil, in een nieuwe wereldtour over het zuidelijk halfrond.

Van Brazilië tot Australië en Zuid-Afrika zet meervoudig Grammy-winnaar Gil de missie voort waarmee hij

begon als Brazilië's eerste zwarte minister van Cultuur; met zijn revolutionaire liedjes vol opwindende ritmes en

melodieuze gitaarpartijen de kracht te promoten van de culturele diversiteit in een geglobaliseerde wereld.

Strevend naar een diverse, onderling verbonden planeet gevuld met hoop, uitwisseling ... en natuurlijk muziek!

Speelduur film: 95’ | Vanaf 22 augustus in de bioscoop

PAGE 25

Lisa Nunziella: Red Hot Salsa II Overal ter wereld nemen sportscholen plotseling salsa aerobics in hun programma op. Dat is tekenend voor

de populariteit van de salsa. Het is wel logisch: salsa heeft een energiek ritme, geschikt tempo en vereist in

theorie dat je je hele lichaam gebruikt.

Danstechnisch bekeken, komen veel bewegingen uit

het gangbare repertoire van salsa shines en moves.

Je partnering zal er niet door verbeteren, maar het

kan je wel helpen om je timing te verbeteren. Door

de vele herhalingen zul je minder tijd aan de

beweging hoeven te besteden en kun je je beter

concentreren op de muziek. Als je deze bewegingen

echter op de dansvloer toepast, is het goed om

eraan te denken dat je niet in de sportschool bent en

dat je een deel van de energie moet vervangen door

sierlijkheid. Ik ben geen expert in aerobics, maar als

je op zoek bent naar cardio-oefeningen, denk ik dat

je niet teleurgesteld zult zijn in dit product.

Als je niet van een sportschool houdt, of er niet genoeg

aan hebt, dan brengt Liza deze salsacardio-oefeningen

bij je thuis met deze dvd-serie. Ze is een ervaren

docente, die goed danst en beweegt. Ze houdt zich

niet in tijdens het voordoen van de salsapassen en

geeft ook mondelinge aanwijzingen (en ik heb gehoord

dat die goed van pas komen bij de dagelijkse

oefeningen). Elke les duurt circa 45 minuten en word

gevolgd door rek- en ontspanningsoefeningen.

Sommige passen worden ook apart uitgelegd en van

tijd tot tijd verschijnt bovenaan in beeld een tekst die je

herinnert aan de basisprincipes voor een correcte

uitvoering van de oefeningen.

Dvd-recensie door Fabio (SalsaIsGood)

Dvd verkrijgbaar via www.salsa-dvds.com

PAGE 27

http://www.salsa-dvds.com

World Cinema Amsterdam opent met The Lunchbox Alweer voor de 4e keer presenteert het Amsterdamse Rialto World Cinema

Amsterdam. 12 dagen lang staan de beste, onafhankelijk geproduceerde

films uit Latijns-Amerika, Azië en Afrika op het programma. Zoals altijd: heel

veel films, een competitie- en een themaprogramma, feest en gratis

openluchtvoorstellingen. Openingsfilm: The Lunchbox. Locaties: Rialto, De

Balie, Marie Heinekenplein en het Vondelpark.

Competitieprogramma

Net als de afgelopen jaren strijden ook deze zomer

negen films om de World Cinema Amsterdam Jury

Award. Naast de eer ontvangt de winnaar een

bedrag van € 5000,-, dat hij/zij kan besteden aan

een volgend filmproject. Genomineerd zijn onder

andere de openings- en de slotfilm van het festival,

respectievelijk The Lunchbox en Gloria.

The Lunchbox, die onlangs de Critics Week Viewers

Choice Award ontving tijdens het filmfestival van

Cannes, is een heerlijk feel good-verhaal uit India

van debuterend regisseur Ritesh Batra. De film is

vanaf 12 december dagelijks te zien in Rialto.

Slotfilm Gloria, die hoofdrolspeelster Paulina García

een Zilveren Beer voor Beste Actrice bij het

filmfestival van Berlijn opleverde, is een prachtig

portret van een gescheiden middelbare vrouw van

de Chileen Sebastián Lelio.

Caribische cinema en 150 jaar afschaffing slavernij

Speciale aandacht is er dit jaar voor de cinema van

het Caribisch gebied en dan met name die van

Jamaica en Curaçao. Zo is er veel aandacht voor het

Jamaicaanse talent Storm Saulter, wiens Better

Mus´ Come te zien zal zijn; een film waarin hij een

bewogen periode uit de Jamaicaanse geschiedenis

onder de loep neemt. Samen met vijf andere jonge

regisseurs maakte hij de compilatiefilm Ring di Alarm

– ook te zien tijdens het festival.

De gehele geschiedenis van het Caribisch gebied,

en zeker die van Curaçao, is nauw verbonden met

de slavernij. Eind 17e eeuw was Curaçao het

centrale punt in de slavenhandel van de

West-Indische Compagnie. Om stil te staan bij het

feit dat het dit jaar (pas) 150 jaar geleden is dat de

Nederlandse koloniale overheersers de slavernij

afschaften, organiseert World Cinema Amsterdam in

samenwerking met de Stichting Herdenking

Slavernijverleden 2013 in het laatste weekend van

het festival een speciaal filmprogramma met o.a.

Tula, the Revolt – de debuutfilm van Jeroen Leinders

over de grote slavenopstand van 1795 op Curaçao.

World Cinema Amsterdam Open Air

Het festival wordt officieel geopend op 7 augustus.

Een paar dagen eerder is er al in het Vondelpark

Openluchttheater een preview te zien. Op vrijdag 2

wordt er het Argentijnse Días de vinilo van Gabriel

Nesci vertoond – een bitterzoete komedie over een

groep jeugdvrienden en hun liefde voor de oude

elpee (op vinyl) en vrouwen. Een dag later staat het

Israëlische drama God's Neighbors van Meni Yaesh

op het programma – over drie twintigers die er in

een wijk van Tel Aviv met harde hand op toezien dat

iedereen zich aan de Thora houdt. Ook tijdens het

festival, namelijk op 9 en 10 augustus, zijn er in het

Vondelpark nog twee openluchtvoorstellingen te

zien. Traditiegetrouw is ook het Marie Heinekenplein

het toneel van openluchtvoorstellingen. Van 14 t/m

17 augustus kunnen de bezoekers vier avonden

genieten van World Cinema Amsterdam. Op het

programma staan de titels die ook in het Vondelpark

zijn te zien. Op het plein is plek voor 750 mensen,

die net als de 1000 mensen in het Vondelpark, gratis

mogen genieten van het filmaanbod.

Feest en meer

Al jaren is het motto: Meet me @ World Cinema

Amsterdam. Niet alleen kunnen de bezoekers elkaar

ontmoeten, zij kunnen ook de regisseurs van de

films tegenkomen. Dit jaar verwelkomt het festival

naar verwachting tien regisseurs, onder wie de

genoemde Storm Saulter, Carlos Machado Quintela

en de Mexicaanse José Luis Valle, de regisseur van

Workers. Zij zullen na de vertoning van hun films

vragen beantwoorden van het publiek. Al draait alles

om film, er zijn ook feesten - de perfecte

gelegenheid om elkaar te treffen, bijvoorbeeld het

spetterende slotfeest op zaterdag 17 augustus.

Locaties

Het festival vindt dit jaar plaats op vier locaties:

naast Rialto, Vondelpark en Marie Heinekenplein is

ook De Balie een festivallocatie - het gehele

competitieprogramma is er te zien.

www.worldcinemaamsterdam.nl

PAGE 29

http://www.worldcinemaamsterdam.nl

http://www.youtube.com/watch?v=UbXmFybvPh0

ALMERE - VERSLAG FESTIVAL AFRIQUE-CARIB 2013 Verslag/foto’s: Cherry Taylor

Alweer het 9e Afrique-Carib festival.

Ik citeer: “Festival Afrique-Carib is sinds 2005 uitgegroeid

tot het meest kleurrijke muziekfestival van Flevoland. Een

intercultureel evenement dat onbekende muziekgenres

uit Afrika en het Caribisch gebied in Almere presenteert

aan een breed publiek. Festival Afrique-Carib is een

festival waar muziekgenres elkaar ontmoeten en waar

alles draait om gezelligheid, lekker eten en het

samengaan van culturen en stijlen.”

Is dit jaar het bovengenoemde bereikt? Het antwoord

hierop is grotendeels positief, maar ook enigszins

negatief. Grotendeels positief omdat het programma

uitstekend in elkaar zat en enigszins negatief omdat de

opkomst marginaal was.

Zaterdag 29 juni Dit jaar is in het kader van de herdenking van ‘150 jaar

afschaffing van de slavernij’ een extra dag toegevoegd

aan het festival. Het thema van de dag was: “Wan Pipel,

Eenheid, Diversiteit aan Ras, Ubuntu!” = “One People,

Unity, Different People, Ubuntu!”

Voornamelijk Surinaamse vrouwen en kinderen liepen

mee in de optocht Wan Pipel Prodo Prisiri. Ze waren

kleurrijk in hun prachtige koto’s (Surinaamse

klederdracht) en andere klederdrachten, ze hebben

gezongen, gedanst en vooral plezier gehad.

Tijdens het avondprogramma traden

Surinaamse artiesten op. Wat een feest!

We hebben genoten van o.a. het dynamische

allround orkest (12 man sterk) Sabroso, dat

gespecialiseerd is in Surinaamse en

Zuid-Amerikaanse muziek, maar ook in

Hindipop. De bandleider Setish Bindraban heeft

het podium mogen delen met grootheden als

Oscar D’Leon (Venezuela), Las Chicas del Can

(Dom.Rep) en James Carter (USA).

Het feest ging door met Iwan Esseboom ft.

Funmasters. Naar aanleiding van het overlijden

van Lieve Hugo, ook bekend als ‘The King of

Kaseko’, hebben we gedanst op een van zijn

grootste hits, Wittie Visie.

PAGE 32

Voor degenen onder ons die niet weten wat kaseko

inhoudt, bij deze een korte uitleg. Kaseko is

Surinaamse dansmuziek die is voortgekomen uit de

traditionele Surinaams-Creoolse kawinamuziek,

zoals die sinds begin 1900 door Creoolse

straatmuzikanten in Paramaribo wordt gespeeld.

Er werden twee elementen van de kawina

overgenomen: nl. de vraag-en-antwoordzang (ook

wel call-and-response of pregon-koor genoemd)

en het gebruik van percussie-instrumenten. Het

belangrijkste percussie-instrument in de kaseko is

de ‘skratjie’, bestaande uit een grote trom/pauk

met daarop een bekken. Deze geeft het basisritme

aan. De naam betekent letterlijk schraag en duidt

erop dat deze trom meestal op een houten rekje

wordt geplaatst. Ook de New Orleans Jazz was

van invloed op de kaseko, net zoals de

Latijns-Amerikaanse muziek en calypso.

De percussie-instrumenten werden door de

invloed van rock- en popmuziek aangevuld met

westerse popinstrumenten, zoals een elektrische

gitaar, een basgitaar en een drumstel. Ook nam

het gebruik van het elektrische orgel toe.

Kenny B ft Royal Roots Band maakte de

zaterdagavond compleet. Reggae en dancehall in

het Engels en Surinaams zijn z’n specialiteit en we

hebben het geweten. Zijn enthousiaste optreden,

hij rende van de ene kant van het podium naar de

andere, sloeg over op het publiek en iedereen was

aan het dansen en zingen.

PAGE 33

Zondag 30 juni Om 12 uur was ik weer present, nieuwsgierig naar wat me te wachten stond.

Het programma van zondag was immers zeer divers: zouk/kizomba, son, dancehall, zoblazo, chutney-soca,

pop. Het eerste optreden was van Ir-Sais en Engelly, die ons met hun zoetgevooisde stemmen gelijk in de

feeststemming brachten. Rustige zouk/kizomba-nummers waar je lekker op kon swingen. Ook hun nummer

Ik wil jou brachten ze ten gehore.

Chris Garcia ft. Sabroso.

Chutney-Soca van het eerste uur

(Chutney-Soca is een cross-overstijl

van soca en Hindi/Engelse teksten

met Indiase instrumenten zoals dholak

en dhantal). We hadden zaterdag

reeds kennis gemaakt met Sabroso,

we wisten dus wat ons te wachten

stond, maar wat we niet wisten was

dat Chris Garcia als een trein over je

heen dendert. Chutney Bacchanal is

een van zijn populairste nummers en

als je weet wat ‘bacchanal’ in het

Caribisch gebied betekent, hoef ik je

niets meer uit te leggen.

Meiway met z’n muziekstijl Zoblazo.

Respect! Wat een energie en wat een

interactie met het publiek! Deze man

heeft een staat van dienst waar je u

tegen zegt. Achtergrondzangeressen,

danseressen, muzikanten, de hele act

was compleet.

PAGE 34

(Zoblazo is een mix van folklore uit het zuidelijke

deel van Ivoorkust en de aangrenzende landen

(o.a. Ghana) met een uptempo ritme en moderne

(hightech) instrumenten. Bij het dansen van

Zoblazo gebruikt men een witte zakdoek als

uiting van vreugde en reinheid.)

Leona Philippo, winnares van The Voice of

Holland 2012. Kunnen we Leona qua muziekstijl

en bezigheden in een hokje plaatsen? Ik denk

het niet! Van achtergrondzangeres is ze naar de

voorgrond getreden en dat was tijdens haar hele

performance te merken. Pop, soul, R&B, you

name it, she does it. Je krijgt spontaan de

neiging om te zeggen “Leona, we love you”.

Septeto Santiaguero, traditionele son uit Cuba.

Winnaars van de ‘Premio Cubadisco 2011 en

2013’; een van de genomineerden voor de Latin

Grammy 2011 voor hun album Oye mi son

Santiaguero’ in de categorie ‘Best Traditional

Tropical Album’ en dan staan ze op het

Afrique-Carib Festival 2013. Lágrimas Negras

in de polder.

Collie Buddz & the New Kingston. Ik moet eerlijk

bekennen dat ik voor dit festival nog nooit van

Collie Buddz had gehoord. Vanwege dit festival

ben ik me in hem gaan verdiepen en wat een

openbaring. Tijdens het festival heb ik kennis

met hem gemaakt; bescheidenheid ten top,

ondanks dat hij wereldberoemd is in de categorie

Reggae en Dancehall. Tevens is hij eigenaar van

het radiostation Vibe 103 en was hij ook een van

de guest vocals op een remix van Ring the alarm

van Beyoncé . Zijn hit Mamacita werd uit volle

borst meegezongen. Ik was blijkbaar een van de

weinigen die hem niet kenden, de rest kende

hem wel.

Mijn verwachtingen waren overtroffen. Al was de

muziekstijl misschien niet de jouwe, de muziek boeide en

dwong je om enthousiast mee te doen. Gezien de magere

opkomst moeten we hopen dat dit festival ook een 10e jaar

mag beleven.

Ylanga en je team bedankt!

(Voor interviews zie de uitgave van augustus)

PAGE 35

Latin Life is een radioprogramma op Radio West voor liefhebbers van de latin & caribbean lifestyle. In deze show hoor je de lekkerste muziek, het laatste nieuws, interessante gasten, de beste uitgaanstips én er worden veel vrijkaarten weggegeven voor leuke evenementen. De show wordt wekelijks live uitgezonden vanuit de Hofstad met een landelijke dekking, dankzij internet en digitale radio. Latin Life Radio is een non-profit initiatief en wordt gedreven door vrijwilligers. Latin Life is elke donderdag van 20:00 tot 22:00 uur landelijk te beluisteren.

www.latinliferadio.nl

Regelmatig verstrekt Latin Life vrijkaarten voor leuke evenementen aan luisteraars. Het aantal beschikbare vrijkaarten staat op de website www.latinliferadio.nl tussen haakjes vermeld. Als je interesse hebt in de beschikbare vrijkaarten, kun je tijdens de uitzending een mailbericht sturen naar [email protected] o.v.v. voor- en achternaam en telefoonnummer waarop je te bereiken bent. Je kunt ook tijdens de uitzending bellen naar 070-390 54 54. De spelregels rondom de vrijkaarten zijn veranderd: de gehele uitzending kun je bellen of mailen en aan het eind van de show kiezen we de winnaar. Dus voor iedereen meer kans!

Nog niet iedereen heeft het in de gaten, maar Latin Life is landelijk te beluisteren via internet én digitale radio. In de linker kolom van onze website www.latinliferadio.nl staat een overzicht op welke kanalen we thuis te ontvangen zijn op je digitale radio zoals kanaal 117 (Digitenne), kanaal 889 (KPN Interactief), kanaal 76 (UPC) en kanaal 798 (Ziggo). Digitale radio geeft in sommige gevallen een betere geluidskwaliteit dan internet; maar jij hebt natuurlijk de keuze!

Programmering juli 2013

11 juli: Maria Catharina (latin zangeres) Bachata Contest bij Chicoleo Vanaf 18 juli tot 1 september 2013 zendt Latin Life wekelijks een zomereditie uit. Geen gasten in de studio, maar wel veel muziek, actuele nieuwtjes en terugblikken naar live artiesten die de afgelopen 6 maanden live optraden in het programma.

PAGE 36

http://www.latinliferadio.nl


mailto:[email protected]


http://www.youtube.com/watch?v=0ttwFsxhotI

Uitzending gemist Vanaf nu hoef je echt geen enkele uitzending van Latin Life meer te missen! Voortaan hebben we namelijk de ‘Uitzending gemist’ functionaliteit. In de linker kolom van onze website www.latinliferadio.nl staat een link naar een pagina waar de uitzendingen als podcast staan opgeslagen. Was je op donderdag-avond niet in de gelegenheid te luisteren? Dan kun je met een simpele klik de afgelopen uitzendingen beluisteren en door de uitzending heen scrollen. Hou er wel rekening mee dat het downloaden van een hele uitzending wel eventjes kan duren, dus alvast bedankt voor je geduld bij het gebruik.

De Wet ‘n Wild Social Club aan de Zegerplas is een sfeervolle locatie in een natuurlijke omgeving met prachtig uitzicht over het water en hoogstaande gastvrijheid in een ontspannen ambiance. Je kunt er zelfs voor kiezen om voorafgaand eerst te dineren, want Wet ’n Wild beschikt over een uitstekende keuken. Kijk voor meer informatie op www.wetnwild.nl

Zaterdag 13 juli 2013: Latin & Disco White Edition Net als in maart 2013 wordt de dansavond gevuld met een mix van de beste latin- en discomuziek. En het is zomer, daarom is de dresscode: Totally White. DJ SalsaLoco draait natuurlijk weer de gebruikelijke disco, salsa, bachata, merengue, zouk en kizomba-dansmuziek.


http://www.wetnwild.nl

http://www.youtube.com/watch?v=vTVlS8-FlqU

Foto: Carlos Breton

Na een sprankelende en bejubelde eerste cd komt LuzazuL met een nieuw

album: Canvas. Het album voert je mee op de golven (‘Ondas’) van het leven.

De nummers bestrijken een palet aan emoties, de muziek voelt warm, open,

licht en af en toe melancholisch aan. De groovy, organische beats nodigen uit

tot dansen, terwijl de langzamere nummers, zoals het ondoorgrondelijke Amor,

je onmiddellijk kippenvel bezorgen. De composities zijn grotendeels van

Martijn Morselt en de teksten van Magda Mendes.

PAGE 38

LuzazuL is zeven jaar geleden opgericht door muzikant en

producer Martijn Morselt in samenwerking met de Portugese

zangeres Magda Mendes. LuzazuL, letterlijk vertaald ‘blauw

licht’, staat voor passie, vreugde en melancholie. Naast

Morselt en Mendes bestaat LuzazuL uit gevierde musici:

gitarist Alain Labrie (o.a. Labryenco), toetsenist Emiel van

Rijthoven (o.a. Sensual, Waylon) en drummer/percussionist

Udo Demandt (o.a.Monsieur Dubois, Primos del Norte).

Vanuit het idee Braziliaanse invloeden te combineren met

flamenco- en fado-elementen ontstond een origineel en

eigentijds geluid, zoals te horen is op hun eerste cd LuzazuL.

Wat begon als studioproject groeide snel uit tot een live act.

Meteen na het verschijnen van het debuut schitterde LuzazuL

op podia als Paradiso, Oerol en in het voorprogramma van de

morna-diva Cesaria Evora.

De pers prees de eerste cd als “beste aanwinst van het jaar

op het gebied van wereldmuziek” (Plato) en ook jazz- en pop-

liefhebbers omarmden de plaat, getuige o.a. de reactie in

OOR: “Een geslaagde samensmelting van Kaapverdiaanse

klanken, flamenco gitaarspel en broeierige Braziliaanse

zang”. De NRC was zeer lovend en noteerde: “Sprankelend,

melodieus, gevarieerd, professioneel, enthousiast.”

In de tussentijd zijn er vele nieuwe nummers

aan het repertoire toegevoegd en is de band

uitgegroeid tot een hechte eenheid. De

aanhoudende vraag naar optredens gaf lange

tijd weinig gelegenheid voor een nieuw

album, maar nu is de tijd meer dan rijp.

Live te zien: donderdag 12 september 2013 in

de North Sea Jazz Club, Amsterdam

www.luzazul.nl

Bezetting op LuzazuL - Canvas:

Magda Mendes - zang, gitaar

Martijn Morselt - basgitaar, gitaar, piano, wur-

litzer, samples, zang

Alain Labrie - flamenco gitaar

Emiel van Rijthoven - wurlitzer

Udo Demandt - percussie

guest: Roël Calister - percussie

(o.a. SaraTavares, Izaline Calister)

PAGE 39

http://www.luzazul.nl

http://www.youtube.com/watch?v=Lodi-1KkwcQ&feature=share&list=PL3HPEuEJiqWI7cwGd7K6bELvSVOIYTqH0

DVD+CD Sergio George's Salsa Giants Pablo Croce's documentaire Salsa Giants biedt een swingend kijkje achter de schermen van het Curaçao

North Sea Jazz van vorig jaar, toen de beste nog levende salsalegendes - o.a. Marc Anthony, Oscar de

León, Cheo Feliciano, Jose Alberto en Tito Nieves - bij elkaar kwamen voor een historische reünie.

Dit alles o.l.v. pianist-producer Sergio George

met een band, waarin o.a. percussionist Diego

Galé meespeelde.

CD:

1. Valio La Pena - Marc Anthony

2. Yo No Se Mañana - Luis Enrique

3. Mi Bajo y Yo - Oscar D'Leon

4. Disculpeme Señora - Jose Alberto

5. Fabricando Fantasias - Tito Nieves

6. Un Disco Mas - Charlie Zaa

7. Medias Negras - Willy Chirino

8. Casi Te Envidio - Andy Montanez

9. Tu Amor Me Hace Bien - Marc Anthony

10. De Mi Enamorate - Tito Nieves

11. Mata Siguaraya - Oscar D'Leon

12. Anacaona - Cheo Feliciano

13. Salsa Caliente del Japon - Nora

14. Aguanile - Marc Anthony

15. Para Celebrar - All singers

DVD:

1. Aguanile - Marc Anthony

2. Yo No Se Mañana - Luis Enrique

3. Mi Bajo y Yo - Oscar D'Leon

4. Disculpeme Señora - Jose Alberto

5. Fabricando Fantasias - Tito Nieves

6. Un Disco Mas - Charlie Zaa

7. Medias Negras - Willy Chrino

8. Casi Te Envidio - Andy Montanez

9. Tu Amor Me Hace Bien - Marc Anthony

10. De Mi Enamorate - Tito Nieves

11. Mata Siguaraya - Oscar D'Leon

12. Anacaona - Cheo Feliciano

13. Salsa Caliente del Japon - Nora

14. Valio La Pena - Marc Anthony

Verkrijgbaar bij: www.mostwanted-online.nl

PAGE 40

http://www.mostwanted-online.nl/shop/catalog/index.php

FIESTA MACUMBA OPEN AIR EDITIE 20 JULI IN

VONDELPARK OPENLUCHTTHEATER

Op zaterdag 20 juli presenteert de maandelijkse

Latijns-Amerikaanse clubavond Fiesta Macumba

een speciale, gratis openluchteditie waarbij twee

latin bands uit Amsterdam zullen optreden in het

Vondelpark Openluchttheater.

Fiesta Macumba bestaat deze zomer alweer 5 jaar en

heeft door de jaren al heel wat dansvloeren in en

rondom Amsterdam onveilig gemaakt. Het recept is

inmiddels bekend: een authentieke party latino style

met het lekkerste wat Latijns-Amerika aan muziek te

bieden heeft: van banging baile funk tot knallende

rock mestizo, tot heerlijke cumbia en alles

daartussen!

TENTEMPIÉS

TenTemPiés is een internationaal collectief van

muzikanten gebaseerd in Amsterdam. Hun muziek is

een vernieuwende en zeer dansbare mix van Latin

rock, ska en reggae met een Amsterdamse twist:

Damsko Mestizo! De formatie is in de zomer van

2008 opgericht en is sindsdien vrijwel non-stop op

tour, zowel binnen als buiten Nederland.

SUPERCITY

Supercity schotelt je een meergangen menu voor met

gerechten uit verre streken. Afrikaanse voodoo,

gemarineerd in lang vervlogen Caribische klanken.

Psychedelische gitaren in een saus van New

Orleans-blazers, op smaak gebracht met flink veel

pepers. Supercity speelt dit keer als duo hun

eigenzinnige mix van Sudaca jazz, desert-blues en

gypsy-swing waar je hart sneller van gaat kloppen!

FIESTA MACUMBA OPEN AIR

Zaterdag 20 juli 2013 | 15:00-19:00 uur | gratis entree

Live: TenTemPiés + Supercity

DJ’s: Poto Peludo + Nacho

Locatie: Vondelpark Openluchttheater, Amsterdam

Eva Yerbabuena

Eva Yerbabuena, geldt als de absolute top van de

hedendaagse flamencodans. In ¡Ay!, haar

nieuwste voorstelling, keert ze na een

zwangerschap terug naar de bron.

In het minimalistische spektakel, een reeks

solodansen met live muziek, plaatsen licht en

schaduw en de begeleiding van zang, gitaar en

viool een paar opmerkelijke kleuraccenten.

Vrijdag 6 december 2013 | Paleis voor Schone Kunsten | Brussel | www.bozar.be

PAGE 41

Open Air Salsa Club Weert 2013 donderdag 1 augustus | Oude Markt, Weert

In het hart van de Weerter binnenstad

organiseert Salsa Club Weert (S.C.W.)

dit jaar voor de elfde keer het Open Air

Salsafeest. Dit wervelende Caribische

dansfeest is gratis toegankelijk en vindt

plaats op donderdagavond 1 augustus

van 18.00 tot 23.00 uur op de Oude

Markt, aan de voet van de monumentale

Martinuskerk.

Deze populaire salsa-avond heeft zich al

een vaste plaats verworven in de

agenda’s van zowel salsaliefhebbers als

niet-dansers. De grote dansvloer biedt

volop gelegenheid tot dansen en wie

liever kijkt en geniet van de vrolijke latin

sfeer kan lekker een terrasje pakken met

uitzicht op de dansvloer. De Oude Markt

met de Martinustoren vormt een prachtig

decor voor dit altijd gezellige, intieme

salsafeest in de open lucht. Net als

andere jaren heeft S.C.W. enkele korte

workshops en demo’s voor jong en oud

op het programma staan. Zo kunnen

belangstellenden om 19.30 uur

deelnemen aan een workshop

‘salsadansen voor beginners’, waaraan

uit enthousiasme altijd ook veel ervaren

salsadansers meedoen. Tijdens het

Open Air Salsafeest tekenen deejays

Meg-D en Marvick voor afwisselende en

zeer dansbare salsa, bachata, merengue

en zoukklanken.

Meer informatie over ‘Salsa Club Weert Open Air’, danslessen, feesten, workshops en andere activiteiten is te

vinden op www.salsaclubweert.nl

PAGE 42

http://www.salsaclubweert.nl

Waarom boeken bij ViaLaRosa? De activiteiten zijn bij de reissom inbegrepen De vlucht is bij de prijs inbegrepen De activiteiten zijn voor iedereen toegankelijk (er wordt rekening gehouden met dans- /muzikaal nivo) Een goede mix van activiteiten, cultuur en ontspanning Professionele begeleiding

Kijk op de site voor de uitgebreide informatie van dag tot dag.

www.vialarosa.nl

8-daagse dansen cultuur/natuur single

vakanties naar Lagos, Portugal.

Als je snel bent kun je deze zomer nog mee met

de cultuur/natuur vakantie van 15 juli – 22 juli.

Salsa, bachata, kizomba dansvakantie

16 september – 23 september (alle nivo’s)

Kizomba / Bachata dansvakantie (alle nivo`s)

30 september – 7 oktober

Cultuur / natuur singlevakantie Lagos

23 september – 30 september

14 oktober – 21 oktober

Nieuw: Mindfulness week Zou jij je leven graag een week op de

pauzestand willen zetten en in die week tot rust

komen, al het hoofdwerk loslaten, je accu weer

opladen en weer voelen dat je leeft?

21 oktober – 28 oktober

Tot 2 maanden voor de vertrekdatum krijg je

ook nog eens € 100.- vroegboekkorting!

PAGE 43

http://www.vialarosa.nl

Afro Latino Festival vrijdag 28 juni 2013 in Bree België Verslag: Michele van den Heuvel | Fotografie: Bart Henseler | Video: Hans Gorissen

De vijftiende editie van Afro-Latino, het wereldmuziekfestival met een ‘green event award’, zag er weer

veelbelovend uit. De programmering bevatte de nodige klinkende namen. Wij hadden weer het voorrecht

drie dagen lang onze indrukken te kunnen vastleggen in de vorm van filmopnames, foto’s, interviews en

reportages. Graag geven we jullie een impressie van een aantal muziekvormen en optredens die er te

horen en te zien waren.

Voor de interviews en video’s van de Afrikaanse & reggae-artiesten zie: www.maxha.be

Helaas is het vrijdag nog koud en nat.

Gelukkig kunnen we dankzij de overdekte

podia van de verschillende optredens

genieten zonder nat te worden.

Op het hoofdpodium start Otros Aires uit

Argentinië. Deze vier musici hebben de

traditionele tango in een modern jasje

(nuevo tango) gestoken en aangevuld met

een visuele presentatie.

Zo zien we bijvoorbeeld tango-opnames uit

het begin van de vorige eeuw. De oude

beelden worden opgeluisterd met de

moderne tangomuziek van Otros Aires,

waardoor oud en nieuw lijken te versmelten.

Zowel de teksten als het beeldmateriaal

geven blijk van een groot respect voor de

tangotradities en de grondlegger van de

tango, Carlos Gardel. Met drums,

synthesizer, bandoneon, gitaar en zang

vullen de heren de moderne tango in.

Andere filmpjes hebben soms een zeer

surrealistisch karakter. Zo komen er

vaqueros (Argentijnse cowboys) voorbij,

maar ook een ‘big man’ met erotische

dames. Een fascinerend optreden, waarbij

we oren en ogen te kort komen. Otros Aires

Tambours du Bronx

PAGE 44

http://www.flickr.com/photos/bitbanger/collections/72157633547065688/

http://vimeo.com/channels/afrolatino

http://www.maxha.be

Een optreden van een totaal andere orde is dat van

de Tambours du Bronx uit Frankrijk. Industriële

percussie met invloeden uit de metal rock en drums

met filmische beelden op de achtergrond en vuur

en metaal als thema. Op het podium verschijnen 19

gespierde mannen met ontbloot bovenlichaam,

tatoeages en lange haren. Ze hebben speciale

stokken en grote beschilderde olievaten, die

gebruikt worden als slagwerkinstrument. Bovenin

staan er nog drie elektronisch versterkte

slaginstrumenten, die de basisritmes aangeven.

De spectaculaire show kan beginnen. Met hard

getrommel, elkaar opvolgende of op elkaar

reagerende slagen, kreten, smijtende tonnen,

stokgeluiden, en elektronisch uitversterkte ritmes

komen deze stoere mannen tot extase.

Een stuk rustiger gaat het er aan toe bij T-Vice, een

6-koppige Haïtiaanse kompaband. Kompa is de

populaire muziek in Haïti. Een genre met

Afrikaanse roots, dat wel een beetje lijkt op het

wiegende ritme van de merengue. Leadgitarist

Roberto Martino, tevens oprichter van deze band,

creëert de herkenbare sound. Samen met zijn broer

en andere vocalisten in de frontline wordt het al

snel een dansbaar en swingend optreden.

T-Vice

PAGE 45

Tijd voor pittige timba uit Cuba met Manolito y su Trabuco. Manolito Simonet richtte deze krachtige band op in 1993 en staande achter de piano leidt hij de 15 mans

formatie naar grote hoogten.

Het overweldigende, zeer professionele optreden

van ruim 1,5 uur mag van alle fans en salsero’s nog

uren doorgaan. De band doet zijn naam eer aan:

Trabuco betekent ‘donderbus’, maar wordt ook wel

gebruikt voor een heftig spelend orkest. Dit concert

kan beschouwd worden als een niet te missen

hoogtepunt van het festival.

Met twee formidabele trompettisten, twee

trombonisten en een dwarsfluitist zien we een

sterke blazerssectie. Ook de percussie is goed

vertegenwoordigd met conga’s, drums en güiro, en

drie zangers maken het plaatje compleet. De band

brengt vooral pittige, opzwepende timba. Manolito

zorgt ervoor dat de band energiek en zonder

tussenpozen een zeer krachtig optreden neerzet.

Manolito y su Trabuco

Popcaan

PAGE 46

Dan de afsluiter van de avond: een uniek optreden van Tego Calderon, de godfather van de reggaeton uit

Puerto Rico. Sigaretten rokend en met een fles champagne (provocatie?) naast zich, maakte hij vooral

indruk door zijn eenvoud en zijn warme en monotone stem. Zijn teksten zijn zeer provocerend en

maatschappijkritisch.

Verhalend en zingend in het Spaans,

vertelt hij over de tegenstellingen tussen

arm en rijk, de macht van de upperclass,

hoe de ene mens de andere uitbuit,

hoeveel onrecht er in de wereld is. Tego

neemt het op voor de underdogs, zij zijn

het die de prijs betalen. Zijn straattaal valt

goed bij het gebiologeerde publiek. Er is

veel blijk van herkenning en er wordt driftig

meegezongen. De twee dames achter de

drums geven hem ook vocale ondersteuning.

De muziek van Calderon zet aan tot

bewegen, maar het zijn vooral zijn stem en

boodschap die je raken.

Tego Calderon

Juan Magan

PAGE 47

Hoe lang zijn jullie al in Europa?

We hebben al anderhalve maand door Europa getrokken. Daarna zijn we even teruggegaan naar Buenos

Aires, en nu zijn we alweer een week hier.

Interview met Otros Aires Miguel di Genova | door Caroline Bergwerf,

Komen de bandleden allemaal uit Argentinië?

Ik vraag het omdat jullie zijn opgericht in Barcelona.

Ja, in 2003. Ik ben eerst alleen begonnen en daarna

met andere muzikanten uit Barcelona verdergegaan.

Toen het idee echt vorm begon te krijgen, ben ik

teruggekeerd naar Buenos Aires, en daar heb ik het

voltooid met Argentijnse muzikanten.

Het visuele element is heel belangrijk bij jullie. Hoe komt

een project tot stand? Beginnen jullie met de muziek, of

met de visuals?

Dat is een goede vraag, want eigenlijk begin je op

meerdere plaatsen. We beginnen vrijwel altijd bij de

muziek en op basis daarvan maken we de video. Maar

soms is het andersom. Zo hebben we bijvoorbeeld de

video Big man dancing. Dat zijn een aantal tekeningen

van een Engelse tekenaar Nick Wadley. Die hebben we

gebruikt als basis voor een video, en daarbij hebben we

de muziek gemaakt. Maar meestal maken we eerst de

muziek en daarna maak ik of Santiago Saponi er een

video bij. Ook Edward Mavskegg, uit Oekraïne maakt

wel eens video’s voor ons.

Fotografie: Bart Henseler


PAGE 48

Is het concept altijd hetzelfde geweest? Dus muziek met visuele ondersteuning?

Ja, zelfs in het prille begin toen ik nog alleen speelde, was dat zo. Ik speelde gitaar en vulde dat aan met

elektronische muziek en videobeelden. Het idee was altijd om met de combinatie van muziek en video

een virtuele realiteit te creëren. Ik wilde personen uit het verleden, zoals Carlos Gardel, terughalen en een

wisselwerking met de muzikanten op het podium creëren.

Jullie hebben jullie eerste album op de Día del Tango

gepresenteerd. Hoe waren de reacties van, bijvoorbeeld, de puristen?

Niet alleen op de Día del Tango, maar ook nog eens in het Museo

Gardel. Dat is een heel traditioneel museum over Carlos Gardel, een

zanger uit de jaren 30. De reacties waren heel verschillend.

Sommigen vonden het afschuwelijk, anderen vonden het toch wel

interessant. Vooral in Argentinië kom je nogal wat puristen tegen.

Sommigen stonden echt verbaasd te kijken. Maar ze bleven wel staan

kijken.

Wordt er gedanst op jullie concerten?

Ja, heel veel. We spelen veel op tangofestivals, dus daar zijn altijd

veel tangodansers aanwezig.

Hoe is Otros Aires 4 ontvangen?

Heel goed. Het album is nu 2 à 3 maanden uit, we zijn op

tournee geweest en er zijn al veel albums verkocht. Otros Aires is van

huis uit vooral bekend bij de tangodansers, maar sinds kort spelen we

ook op andere festivals, met andere muzieksoorten, dus met

wereldmuziek of latin muziek.

Jullie overschrijden ook wel eens het kader van de tango, nietwaar?

Ja, inderdaad. Dat heeft er ook wel mee te maken, dat we ons meer

openstellen voor andere genres. Als je op een tangofestival speelt,

moet het zo “tangoachtig” mogelijk zijn. Maar elders spelen we ook

wel andere soorten muziek. Daar geven dan wel een tango-tintje aan.

Dus het zou zelfs hiphop kunnen zijn, meer hiphop dan tango, maar

dan wel met een duidelijk tangoaccent.

Hoe kwamen jullie op het idee om A perfect day in het repertoire op te

nemen?

Dat is een nummer van het nieuwe album. We nemen altijd een

niet-tangonummer op, waar we dan een eigen bewerking van maken.

Dit nummer leende zich er beter voor om in plaats van

tango-elementen, elementen uit de Argentijnse folklore op te nemen.

In dit geval een soort van Argentijnse guajira. We vonden het leuk om

dat New Yorkse nummer te mengen met de volksmuziek uit de

hoogvlakten van het Noorden van Argentinië.

Waar gaan jullie hierna naar toe?

Morgen gaan we naar Rome voor een tangofestival. Daarna naar een ander tangofestival in Milaan.

Dat is echter meer open van opzet. Het is ook in de open lucht, een beetje zoals hier, maar dan meer op

tango gericht.

Wil je nog iets toevoegen?

We vonden het erg leuk om hier te spelen. Het is voor ons een ander soort festival dan waar we

gewoonlijk staan, maar voor ons was dit een mooie ervaring, en de sfeer was erg prettig.


PAGE 49

Interview met Tambours du Bronx Franky en Thierry | door Caroline Bergwerf

Hoe was het optreden?

Goed, een beetje kort. Meestal spelen we langer.

Les Tambours du Bronx, wat is dat?

Dat zijn 20 personen die al zo’n 20 jaar met elkaar rondtrekken en die muziek maken op grote olievaten.

Daar slaan we op met wat wij “mailloches” noemen. Daarnaast hebben we hoger op het podium nog een

elektronische opstelling en een man achter het toetsenbord, en verder werken we met licht, zang en

video, wanneer dat mogelijk is.

Jullie zijn al bezig sinds 1987. Is de samenstelling nog

steeds dezelfde?

Nee, sindsdien hebben er al 150 personen elkaar

afgewisseld. Er zijn nog een man of vijf over uit de

beginfase.

Hoe werven jullie nieuwe bandleden?

Meestal via via. Ze moeten in ieder geval uit Nevers

komen. Dat is handiger voor de repetities en we doen

natuurlijk wel een soort casting. We kijken hoe ze spelen,

maar ook naar hun instelling en of ze in de groep passen.

Hoe vaak repeteren jullie?

Dat hangt van het seizoen af. ’s Winters repeteren we

ongeveer twee keer per maand, maar in de

zomermaanden of als we veel op tournee zijn, dan zijn

de optredens onze repetities. Verder hangt het ervan af.

Als we een nieuwe show ontwikkelen, moeten we ook

vaker repeteren, want we zijn met veel mensen.



PAGE 50

Bovendien moeten het licht en de beelden erop worden

afgestemd, dus die repetities kunnen variëren van 1 keer per

maand tot 1 keer per week.

Hoe komt een nieuwe show tot stand?

We functioneren een beetje zoals een rockband. Als iemand

een idee voor een nieuw nummer heeft, dan presenteert hij dat

aan de groep. Als iedereen het goed vindt, dan wordt het in

een optreden verwerkt. Heel soms wordt zelfs een hele nieuwe

set gecreëerd, maar dat is veel bewerkelijker, dus dat gebeurt

niet zo vaak. Meestal worden er enkele nummers

ingepast in een bestaande set en zo verandert het repertoire

dan geleidelijk.

Welke ervaring is jullie tot nu toe het meest bijgebleven?

Er zijn er meerdere, maar ik zou toch zeker het Roskilde

festival willen noemen. Ook de optredens met Sepultura, waar

we trouwens in september weer mee gaan optreden. En we

zijn voor het eerst in China geweest. Dat was geweldig. We

hebben ze helemaal gek gemaakt.

Reageren ze daar net als een Europees publiek?

Nee, we traden daar op in theaters met zitplaatsen, waar

normaal klassieke concerten en dergelijke werden

geprogrammeerd. Maar het publiek had niet veel nodig om

overeind te komen. En dat is heel speciaal, want normaal

gesproken moeten ze netjes blijven zitten.

Bij ons stonden ze op het laatst ook op het podium, wat daar

eigenlijk ongehoord is.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

We willen doorgaan. Het basisidee is er, en feitelijk vernieuwt

het zich continu. Ook de bandleden wisselen natuurlijk. Er vindt

een voortdurende verjonging plaats, dus we staan nooit stil.

Ons doel is dus het voortbestaan van Les Tambours du Bronx.

Verder gaan we in september nog een keer optreden met

Sepultura. Daarvan wordt dan ook een dvd gemaakt, en er zijn

nog plannen voor een kleine tournee door Zuid-Amerika. En

als er tijd voor is, willen we ook graag werken aan nieuwe

stukken.

Hebben jullie nooit problemen met blessures?

Jawel. Je kunt wel eens een oogkas raken, of een lip, of een

vinger. Sommige spelers hebben wel eens last van

peesontstekingen in de armen, schouders en rug. Dat is het

risico van het vak. We kunnen ook geen half werk leveren. We

moeten al onze energie erin stoppen en ons helemaal geven.

Hebben jullie nog een boodschap voor het publiek?

We hopen dat ze naar onze optredens blijven komen, want

dankzij hen kunnen we doorgaan. En we willen iedereen

aanmoedigen om zijn culturele grenzen te verleggen.

Er is nog heel veel te zien en te ontdekken. Fotografie: Bart Henseler

PAGE 51

Interview met T-Vice - Roberto Martino | door Caroline Bergwerf

Hoe lang zijn jullie al in Europa?

We zijn hier nu 2 dagen. We hebben er wel even

over gedaan: vanuit Haïti naar Miami, toen een

paar dagen in Madrid, en daarna zijn we vanuit

Düsseldorf naar België gereden. We zijn dus al

even onderweg, maar we zijn er en hebben het

naar ons zin. Het was een goed optreden dus het

was de moeite waard.

Kan je beschrijven wat kompa precies is?

Kompa is onze muziek uit Haïti en is daar erg

populair. Het ritme doet wel wat denken aan salsa

en merengue. We gebruiken veel instrumenten.

Naast de percussie, drums en conga’s hebben we

een lead-gitarist die de ‘grooves’ inzet, en verder

keyboard en zang. Kompa kan dansmuziek zijn,

maar ook festivalmuziek. Dat hangt af van het

arrangement, maar kompa is vooral Caribisch.

Het is de mengeling van instrumenten die het

anders maakt. Het is ónze muziek en als je er

naar luistert, dan begrijp je wat ik bedoel. Het is

heel meeslepende muziek met veel percussie.

Er is ook een Afrikaanse component.

Ja, er is een sterke Afrikaanse invloed. Kompa is

gecreëerd door Nemours Jean Batiste. In het

begin had je vooral drums en congas, zoals wij

ook nog hebben. Door de jaren heen hebben

groepen elementen toegevoegd die het meer

up-to-date maken. Nu is het meer wereldmuziek

geworden, maar het zijn vooral de Afrikaanse

beats die we hebben gecombineerd en ons eigen

hebben gemaakt.

Jullie zijn begonnen met zijn vieren?

Ja, we zijn begonnen als ‘drummachine’, voorna-

melijk met elektronische instrumenten en pas later

hebben we de ‘live’ elementen toegevoegd, zoals

de drummer, de percussionist en de congaspeler.

Vanuit die elektronische basis zijn we dus

uitgegroeid tot een echte, complete band.

De formatie waarin jullie nu spelen dateert uit

2005?

Ja, dat klopt. We spelen al ongeveer 7 of 8 jaar in

deze formatie. We hebben elkaar intussen goed

leren kennen, we zijn gewend aan deze opzet en

zitten lekker in ons vel op het podium.

We zijn al heel lang vrienden en kenden elkaar al

voordat we met de band begonnen. We zijn

eigenlijk net een grote familie en hopen nog heel

lang op deze manier door te gaan.



PAGE 52

Kan je wat vertellen over jullie nieuwe album Resan?

Resan is nog maar 3 weken uit, maar 4 of 5 nummers ervan staan nu al in de top 5 in Haïti. Resan

betekent ‘modern’ en dat is wat we willen uitstralen in dit album. Het is T-Vice en we spelen hardcore

kompa, maar we er hebben ook wat andere sounds en genres in opgenomen om het wat aantrekkelijker

voor een internationaal publiek te maken. Dit album bevat langzame, snelle en mid-tempo nummers en

ik heb er hoge verwachtingen van. Ik denk dat het de band naar een hoger niveau zal tillen, zelfs op de

internationale podia.

Jullie reizen de hele wereld over. Zijn er nog

plaatsen die op jullie verlanglijstje staan?

Ja, ik zou graag nog een keer naar Afrika willen,

naar het continent waar de Haïtianen vandaan

komen. Ik denk ook dat veel mensen daar onze

muziek leuk vinden maar dat ze nog nooit een live

optreden van een Haïtiaanse band hebben

meegemaakt. En daarnaast ook naar Japan.

Japanse mensen staan overal voor open en ik weet

vrijwel zeker dat ze onze muziek leuk zullen vinden.

Maar daarnaast zijn we ook heel graag in Europa.

We houden van het publiek hier. Zelfs als ze je

muziek niet kennen, gaan ze helemaal los, dus ik

speel heel graag voor dit publiek.

Heb je nog tijd om in Haïti op te treden?

Ja, natuurlijk! We treden vooral in Haïti op in de

drukke maanden daar. We spelen daar vooral

‘s zomers en rond de kerst, wanneer de Haïtianen

veel uitgaan. Tussendoor reizen we de hele wereld

over. Na deze tour gaan we terug naar Haïti en dan

blijven we daar de hele zomer. We proberen een

balans te vinden.

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

Persoonlijk concentreer ik me nu vooral op de

muziek. Ik probeer het publiek voor de kompa te

vergroten en de band op een meer internationaal

niveau te krijgen. Kompa is bekend in de

Franssprekende gemeenschap, maar we willen het

ook naar de rest van de wereld brengen. Dat is geen

gemakkelijke taak, maar we doen ons best. Mijn en

onze focus ligt dus vooral op de muziek en we zien

wel waar we uitkomen.

Wat zijn de voornaamste thema’s van jullie liedjes?

Vooral de liefde. Wij Haïtianen zijn vooral erg

sentimenteel, dus we zingen veel over de liefde.

We proberen echter ook onderwerpen aan te

snijden die onze jongeren kunnen aanspreken en er

misschien toe kunnen bijdragen dat er iets verandert

in ons land.

Is er nog iets dat je aan jullie publiek zou willen

zeggen?

Ik zou iedereen willen bedanken die deze muziek en

Haïti steunt, dus iedereen die van kompa en T-Vice

houdt. Het is de tweede keer dat we hier op het

Afro-Latino festival zijn uitgenodigd en ik zou dan

ook iedereen van de organisatie willen bedanken

voor alle goede zorgen.

Wanneer je de Haïtiaanse muziek nog niet kent,

dan kan je op YouTube en dergelijke volop muziek

van T-Vice en andere Haïtiaanse bands vinden. Ik

weet zeker dat jullie het leuk zullen vinden, want

jullie staan open voor dit soort dingen. Jullie

houden van muziek die jullie raakt, van de grooves.

En luister vooral naar ons nieuwe album Resan,

het is verkrijgbaar, op YouTube, Amazon, …overal.

Bedankt voor jullie uitnodiging!


PAGE 53

Interview Black Bazar - Alain Mabanckou | door Caroline Bergwerf

Wanneer bent u in Europa aangekomen?

Ik woon al een tijd in Europa, maar vandaag zijn

we hier aangekomen. Ik woon 8 maanden per jaar

in de Verenigde Staten, waar ik docent Afrikaanse

literatuur ben. De overige 4 maanden woon ik in

Frankrijk.

De roman Black Bazar heeft de aanzet gegeven

voor deze band. U wilt graag terug naar de

oorsprong van de rumba. Waar komt dat idee

vandaan?

De Afrikaanse muziek is heel warm en feestelijk en

wordt vaak in de open lucht gespeeld. In mijn

boeken speelt de muziek altijd een rol. Misschien

wel omdat ik zelf graag een groot muzikant had

willen zijn. Ik ben uiteindelijk schrijver geworden,

maar wilde toch iets doen met mijn grote passie

voor de muziek. Daarom heb ik geprobeerd om de

beste artiesten uit de Afrikaanse muziek bij elkaar

te brengen (voornamelijk uit Congo Brazzaville en

Congo Kinshasa), want ik wilde de smaak en de

feestelijke sfeer van die muziek laten herleven.

Het is nu twee jaar geleden dat we zijn begonnen,

en de groep is een gevestigde naam geworden.

We hebben al op verschillende grote festivals

opgetreden, onder meer in Marseille en op het

eiland Réunion, en vandaag dus in hier Bree.

We voelen ons zeer vereerd.

Bent u al naar Congo terug geweest?

Ja, we zijn al terug geweest, maar niet met de

band. We zijn bezig met het uitbrengen van een

nieuw album dat in oktober (2013) zal uitkomen.

Dat is dus al over enkele maanden. Voor dat album

gaan we alle Afrikaanse landen af.

We gaan beginnen in het Noorden van Afrika: de

Magreb, Marokko, Tunesië en Egypte. Er zijn ook

al data geprikt voor Algerije. Daarna zakken we

langzaam af naar ‘donker’ Afrika en komen we in

Congo Brazzaville en Congo Kinshasa. Vervolgens

gaan we dan nog verder naar Mozambique en

Zuid-Afrika. We willen heel Afrika meenemen.

De muzikanten die u hebt gevonden speelden al

langer. Speelden ze allemaal al ditzelfde genre?

Ze waren allemaal al ‘gevestigde’ muzikanten.

Sommigen hadden al in grote zalen zoals Olympia,

Zenith en Bercy gestaan, en in beroemde

Congolese orkesten gespeeld. Ze waren op dat

moment echter allemaal voor zichzelf bezig. Ik heb

hen toen uitgenodigd om auditie te komen doen. Ik

wilde echter niet dat ze hetzelfde zouden doen als

wat ze gewend waren. Ik wilde dat ze iets heel

anders zouden gaan doen. Vorig jaar hebben we

ons eerste album Black Bazar uitgebracht.

Daarvoor hebben we muzikanten uit Cuba en

Kameroen uitgenodigd en ik heb zelf ook twee

nummers geschreven. Bij het nieuwe album gaat

dat hetzelfde. Black Bazar is weliswaar een

Congolese groep, maar we hebben Nigerianen

uitgenodigd, en ook Antilliaanse gitaristen en

andere artiesten uit Congo Brazzaville en

Kinshasa. We hebben nieuwe muziekvormen

verkend. Zo hebben we techno, maar dan wel live

uitgevoerde techno, met een directe link naar de

Afrikaanse oorsprong. We hebben teksten in het

Engels, Frans, Portugees en in het Lingala. Ik wilde

een soort mix creëren. Daarom heet het ook “Black

Bazar”. Een bazar kan een winkel zijn waar je van

alles kunt kopen, maar het kan ook een

ongeordende bende zijn.


PAGE 54

Wij willen dat ongeordende gebruiken om goede

muziek maken. Ik vind ook dat deze artiesten, die

uit verschillende stromingen en uit verschillende

orkesten komen, samen een eigen identiteit

creëren. En zo ontstaat onze sound.

Want u vond het ook belangrijk om niet alleen af-

hankelijk te zijn van elektronica. U hecht veel

belang aan authentieke muziekinstrumenten.

Ja. In ons eerste album vonden we het belangrijk

om niet te veel gebruik te maken van elektronica en

geprogrammeerde muziek. We wilden het “live”

laten horen. Je hoort bij ons dus alle instrumenten,

zoals gitaar, bas, conga, trommels… We wilden

terug naar de oorsprong. Bij ons tweede album

bedachten we dat we misschien moesten uitleggen

dat je wel gebruik kunt maken van elektronische

programma’s, maar uitsluitend ter versterking van

het “live” aspect. Dus we spelen “live” en de

versterking zorgt ervoor dat degene die naar de

plaat luistert de indruk krijgt dat hij naar een “live”

optreden luistert. Want tijdens een concert zien de

mensen je. Ze dansen en zijn vrolijk. Maar wanneer

je naar een plaat luistert dan zijn de muzikanten er

niet bij. Dus proberen we die mensen ook de indruk

te geven dat ze bij een concert zijn. En daarvoor

kan je de techniek gebruiken. Om het geluid te

versterken, en het zo te brengen dat de combinatie

van muziek en zang goed is afgestemd.

Kunt u uitleggen wat de SAPE is?

Dat staat voor Société des Ambianceurs et des

Personnes Elégantes. (Vereniging voor

Sfeermakers en Elegante Personen). Het is een

beweging van mensen die altijd elegant gekleed

gaan, met een lekker luchtje op. Het is een cultus,

een verering van de elegantie, die ontstaan is in

Congo. Je ziet het vooral in de twee Congo’s.

Daarom heb ik voor het eerste album het nummer

Black Bazar face A geschreven (zie YouTube).

Het gaat over een goed geklede rapper, strak in het

pak, met schoenen van krokodillenleer, en een hip

kapsel.

Door wie wordt u geïnspireerd?

Ik word vooral geïnspireerd door de live-artiesten

zoals Fela, maar ook James Brown, die Sex

Machine heeft geschreven. En verder Congolese

zangers als Franco, Taboulé en zangers van de

nieuwe generatie zoals Lokua Kanza. Mijn muziek

en inspiratie zijn erg eclectisch en daarom kunnen

wij ook hier en daar wat oppikken en overgieten

met ons eigen sausje. Wanneer je naar onze

muziek luistert dan kun je onze biografie

terugvinden, want daarin vind je al de invloeden

terug. Dat komt ook doordat je in Black Bazar de

muzikanten terugvindt die aan de wieg van de

Congolese soukous hebben gestaan.

Zo hebben we hier in Bree de gitarist Popolipo bij

ons, die bij de Langa Langa Stars, Papa Wemba

en Kester heeft gespeeld. Hij is al actief sinds het

begin van de jaren 70. Cain Madoka is een

begeleidend muzikant met bijzondere ritmes, op de

bas hebben we Michel Bass, die met heel veel

bekende rappers werkt, en op drums hebben we

Simolo, die ook in veel andere orkesten speelt. En

dan hebben we nog een fraai palet aan zangers,

zoals Modogo, met zijn zware stem, Pims, die juist

een hoge stem heeft, Debaba met een licht

raspend stemgeluid, en onze animator CNN, net

als de Amerikaanse televisiezender. Hij moet

ervoor zorgen dat iedereen in het publiek in

beweging komt. Tot slot zorgt onze manager

Caroline Blass ervoor dat alles in goede banen

wordt geleid.

Schrijft u nog steeds? Want Black Bazar is indertijd

in 15 talen vertaald.

Jazeker. Ik heb in januari in Frankrijk een nieuw

boek uitgebracht, dat ook al is vertaald. Ik blijf

schrijven.

Deze band zal ook wel voor de nodige inspiratie

zorgen.

Dat denk ik wel. Ik heb voor het nieuwe album ook

al wat teksten geschreven, die zullen worden

gezongen door Tabou Combo. Ik had het nummer

geschreven en ik heb het opgestuurd naar Fanfan

van Tabou Combo. Zij hebben het gearrangeerd,

en zo komt het, dat er op het volgende album ook

een nummer door Tabou Combo zal worden

gespeeld.

PAGE 55

http://youtu.be/841i137-CYg

Interview met Manolito Simonet - door Caroline Bergwerf We hebben deze sympathieke Cubaan al meerdere keren voor de

microfoon gehad, maar zijn optreden tijdens het Afro-Latino festival bood

een mooie gelegenheid voor een snelle update.

Welkom in Bree! Hoe was het concert?

Heel goed, dank je wel. We zijn alleen een beetje

vermoeid door de tournee.

Hoe lang zijn jullie al aan het touren?

Hier in Europa niet zo lang, maar we hebben er al

een flinke tournee door Cuba opzitten en deze

Europese tour zit er meteen aan vast geplakt. Dus

feitelijk zijn we al het hele jaar onderweg.

Dat komt waarschijnlijk door jullie 20-jarig bestaan.

Dat nodigt vast wel uit tot een terugblik?

Ja, natuurlijk, 20 jaar is een hele tijd. We hebben

een flink traject afgelegd en nu is het moment

aangebroken om over de volgende 20 jaar na te

denken.

Hebben jullie er zin in?

Jazeker.

Het nieuwe album heet Sin freno (zonder rem).

Waarom?

Precies om die reden. We zijn al 20 jaar bezig en

gaan nu niet op de rem staan, maar we gaan

meteen door. Zolang als het leven het toelaat.

Momenteel zijn we alweer nieuwe nummers aan

het schrijven en ideeën voor een iets ander geluid

aan het uitwerken. Dus we werken al aan de

volgende twintig jaar. We schrijven ook niet meer

voor hetzelfde publiek als 20 jaar geleden. Ook het

publiek is geëvolueerd. De dansers van nu zijn niet

meer dezelfde als uit het begin, maar wij hebben

het geluk dat ook deze mensen genieten van de

muziek van El Trabuco.

Twee jaar geleden vertelde u over plannen voor

een compilatiealbum dat volledig live zou worden

opgenomen in Havana. Is dat nog doorgegaan?

Jazeker. Dat album is opgenomen. Het is alleen

niet echt een compilatiealbum geworden. Het is

een dvd geworden met daarop nummers van het

nieuwe album en enkele oude nummers. We

hebben het voor elkaar gekregen dat de oudere

nummers zijn gezongen door de zangers met wie

ze oorspronkelijk zijn opgenomen. Zo hebben

Rosando Díaz (El Gallo), Carlos Kalunga, El Indio

eraan meegewerkt. Deze dvd wordt nu afgewerkt

en zou in de winter van dit jaar moeten uitkomen.

Dus dat was eigenlijk een reünie.

Ja, oude bekenden die samenkwamen voor een

groot concert.

Wat kan het publiek verwachten van Sin Freno?

Het publiek heeft er al van kunnen genieten, want

de nummers waren al te horen voordat het album

klaar was. Het heeft zelfs al enkele internationale

hits opgeleverd, zoals La Cuenta no da, La Cosita,

die ze me speciaal hadden gevraagd hier te spelen,

en andere nummers, zoals Chiquita. Het album

was eigenlijk al een succes voordat het uitkwam,

dus de verwachtingen zijn al grotendeels ingevuld.

Hoe was het om 50 violisten te dirigeren tijdens

Cubadisco?

Dat was een heel mooie ervaring. Ik mocht dit jaar

de “Premio Honor De La Musica Popular Bailable”

in ontvangst nemen en ze hadden besloten dat ik

de ‘violinada’ mocht dirigeren.


PAGE 56

En het was een eer om te mogen werken met muzikanten

zoals Dagoberto González, een van de grootste violisten uit

de Cubaanse populaire muziek, en violist van Pablo Milanés.

Ook Enrique Álvarez was erbij en verder violisten van het

Symfonisch orkest van het Instituto Superior de Arte, en van

de Escuela Nacional de Arte. Verder speelden ook nog kleine

vioolleerlingen mee, dus het was één groot concert, dat alles

wat met de vioolmuziek in Cuba te maken had, samenbracht.

De koers voor de volgende jaren ligt al vast? Volle kracht

vooruit?

Inderdaad. Momenteel concentreren we ons op de dvd. En

dan willen in het 21e jaar ook wat nieuwe elementen in onze

muziek gaan introduceren. Uiteraard wel met behoud van de

herkenbaarheid van de muziek van El Trabuco.

Dat zal niet meevallen?

Jawel hoor, we zijn er al mee bezig. Ik denk dat het publiek

het zal waarderen, en we behouden ons eigen karakter.

In welk opzicht zal het dan anders zijn?

Het is vooral geluidstechnisch. Op sommige albums

gebruiken we meer gitaar, op andere meer keyboard en weer

andere meer piano. Het zijn subtiele veranderingen, die de

mensen niet meteen zullen kunnen plaatsen, maar ze zullen

wel merken dat er iets anders is dan anders.

Wilt u nog iets kwijt aan uw publiek?

Ja, we gaan op deze tournee nog verschillende Europese

steden aandoen. Dus het publiek dat ons altijd heeft gevolgd,

willen we hierbij hartelijk bedanken. Ik hoop dat ze ons ook nu

weer komen opzoeken, want we komen in Frankrijk, Italië,

Spanje… Dit jaar helaas niet in Nederland. Hier in België heb

ik vandaag wel veel mensen uit Nederland, Colombia en Peru

gezien, die ook in Cuba zijn geweest, en natuurlijk heel veel

Belgen. We beginnen goed. Gisteren hebben we op een groot

festival in Kroatië opgetreden, waar veel dansleraren

aanwezig waren. Een belangrijk festival voor de dansmu-

ziek,met 6000 man publiek. Het wordt een mooie tournee.

Kunnen jullie morgen uitrusten?

Nee, morgen gaan we naar Bayonne, dan Bilbao,Madrid, en

dan naar Italië. Voor mij is het heel belangrijk dat we dit jaar

ook in Parijs spelen. Dat wilde ik zelf heel graag.

Verder wil ik nog even kwijt dat ik heel veel bewondering heb

voor dit festival in België. Ik kom hier heel graag en kom hier

altijd grote artiesten uit de latin muziek tegen.


PAGE 57

Afro Latino Festival zaterdag 29 juni 2013 in Bree België Verslag: Michele van den Heuvel | Fotografie: Bart Henseler | Video: Hans Gorissen

Zaterdag, de tweede dag van het festival, is het na een regenachtige nacht gelukkig droog geworden.

Naast workshops en kinderactiviteiten staan er weer de nodige live optredens op het programma.

Enige tijd geleden is hij teruggegaan naar Congo

om zijn roots en zijn muziek beter te leren

kennen. Baloji maakt indruk door zijn lengte, zijn

soepele bewegingen en danspassen en zijn

warme, gedreven rapstem. Hij zingt in het Frans

of Engels over zijn Afrikaanse achtergrond. Zijn

muziekstijl is een mix van rap, urban, rumba,

sébéné, soukous en reggae. Een zeer gevarieerd

en gedreven optreden, dat niet alleen aanzet tot

dansen, maar ook een lust voor het oog is.

Vandaag wordt de spits afgebeten door de

Amsterdamse jonge honden van Jungle by Night.

Dit collectief van negen vrienden en studiegenoten

brengt een mix van funky afrobeat met een vleugje

reggae en latin. De gemiddelde leeftijd ligt zo rond de

19 jaar. Nog een beetje onwennig, maar met een

enorme drive brengen ze hun gevarieerde sound met

de nadruk op percussie en blazers. Om de beurt

treden ze even op de voorgrond om indruk te maken.

Met zoveel inspiratie gaan ze een grote toekomst

tegemoet.

Baloji, een Franstalige Belgische rapper met

Congolese achtergrond, treedt op met zijn ‘Orchestre

de la Katuba’.

Kuenta i Tambu

Baloji

PAGE 58



Ebo Taylor

Yuniel Jimenez

Yuniel Jimenez, van origine uit Cuba maar woonachtig in New York is bezig aan zijn eerste tournee. Hij

vertolkt hier zijn zelfgeschreven trova- en sonmuziek met behoud van de Creoolse elementen. Yuniel

neemt het voortouw met de typische tresgitaar. Hij speelt en zingt eigen composities maar ook enkele

covers zoals die van Polo Montañés. Contrabas, gitaar en percussie en zelfs een cajón vullen hem aan.

Hij trakteert ons op lekkere, dansbare muziek, die zich zeker ook leent om alleen naar te luisteren. Vooral

ook door het publiek bij de muziek te betrekken, creëert hij een warm en sfeervol Cubaans feest.

Ebo Taylor & Afrobeat Academy.

Ebo is afkomstig uit Ghana en staat

op 76-jarige leeftijd in een kleurige

Afrikaanse outfit vitaal op het

podium met zijn elektrische gitaar.

Hij heeft veel geproduceerd en

onder meer samengewerkt met Fela

Kuti. Vorig jaar nog bracht hij zijn

nieuwe album Appia Kwa Bridge uit.

Zijn teksten gaan veelal over helden

en de liefde, maar ook over

tegenslagen in het leven. Taylor zelf

speelt gitaar en laat daarnaast zijn

authentieke Afrikaanse stem horen.

Tijdens dit optreden wordt hij

bijgestaan door 7 musici uit Berlijn.

Veel percussie, keyboard en gitaar

zorgen voor een funky effect, dat

nog wordt versterkt door de

trompettist en saxofonist. Taylor is

altijd op zoek naar vrije combinaties

van Ghanese muziek met funk,

afrobeat en jazz. Tijdens dit

optreden komt zijn muziek helemaal

tot zijn recht: strakke afro-funk.

PAGE 59

De frontzangers dagen uit door hun

improviserende spel van vraag en

antwoord, waarmee ze niet alleen de

andere bandleden inspireren, maar ook

de vele salseros in het publiek.

Inmiddels staat Meta al heerlijke reggae

te spelen. Eerder die middag had ik

Meta al herkend aan zijn lengte, zijn

grote bos rastaharen onder de grote

muts en zijn goedlachse uitstraling. Hij

had twee jaar geleden al een enorme

indruk op me gemaakt. Meta’s stijl is de

rootsreggae, waarbij spiritualiteit hoog

staat aangeschreven. Hij draagt die niet

alleen uit door zijn muziek, maar ook

door zijn hele houding. Charismatisch

als hij is, weet hij overal vrienden te

maken. Ook zijn bandleden zijn in de

eerste plaats zijn vrienden. De gitarist

uit Israël was oorspronkelijk actief in de

popscene. Hij kwam in contact met

Meta dankzij zijn vriendelijke glimlach

en maakt nu deel uit van de

Cornerstones. Zo is er voor elk bandlid

wel een persoonlijk verhaal. Meta heeft

een 2e album uitgebracht met krachtige

nummers van eigen hand. Zijn muziek

heeft altijd een boodschap en tot doel

om harmonie, vrede en liefde te

brengen. Door het reggaeritme van de

band, zijn warme stem en zijn charisma

zie je iedereen opgaan in zijn muziek

en tot rust komen.

Tromboranga is een internationale groep uit Spanje, die stevige salsa dura brengt, gebaseerd op de

gouden jaren van de salsa. De formatie is opgericht door percussionist Joaquín Arteaga uit Venezuela.

Sommigen zullen hem nog kennen uit zijn tijd als bandleider en componist van Bloque 53. Zijn landgenoot

Freddy Ramos is samen met de Cubaan Diego Coppinger de front-sonero. Elk met een ander stemgeluid,

zodat ze elkaar mooi afwisselen en aanvullen in de verschillende stukken. Drie sterke trombonisten, die

regelmatig soleren, zorgen voor een pure sound. We krijgen een lange set van 1,5 uur voorgeschoteld,

met veel pittigeno-nonsense salsa, son montuno, pachanga, guaguanco en descarga.

Meta & The Cornerstones

PAGE 60

Van een heel andere orde is het

optreden van Prince Royce. Deze

grootheid uit de VS met een

Dominicaanse achtergrond is het

klapstuk van de avond voor de

bachataliefhebbers. Veel drukte,

veel publiek, veel fotografen, veel

politie en beveiliging.

Voor de mainstage is het dringen

geblazen voor de merendeels

mooie (latino)tieners, die

smachtend naar het podium

kijken in afwachting van de

opkomst van hun idool. Ze

hebben allemaal hun mobieltjes

klaar als deze godheid dan

eindelijk opkomt om zijn zoete,

romantische bachatanummers te

zingen. Het welkom van de fans is

zo luid, dat de band er even niet

meer bovenuit komt. Dan zingt

Royce een aantal grote hits, zoals

Stand by me, Corazón Sin Cara

en Incondicional. Uitdagend

vraagt hij wie er single is en zoekt

een meisje uit, dat op het podium

een rode roos, een dansje en een

kus van hem krijgt.

Zijn charme is groot en er mogen

nog enkele lady’s het podium op.

Na 1,5 uur krijgt hij tot slot een

geweldig applaus en volgt er voor

enkele uitverkorenen nog een

afterparty.

Voor een persoonlijk interview is

er helaas geen ruimte.

Prince Royce

PAGE 61

Interview met Jungle by Night Ko Zandvliet en Gino Groeneveld door Annetje Riel

Dit was onze eerste ervaring met Jungle by night,

hebben jullie al veel gespeeld?

Ko: Ja, we zijn ongeveer 3 jaar geleden begonnen.

Hoogtepunten tot nu toe waren de optredens op

Lowlands, North Sea Jazz en we zijn net twee

weken terug van een tournee door Rusland. We

gaan ook een hele toffe zomer tegemoet. We staan

op Dour, hier in België, en we gaan touren door

Engeland, Frankrijk en Duitsland. We hebben dus

al veel leuks gedaan en er komt nog heel veel

leuks aan. Eigenlijk doen we alleen maar leuke

dingen.

Hoe combineren jullie dit met jullie studie?

Studeren jullie allemaal nog?

Ko: Ons jongste bandlid, Bo, is negentien en heeft

net zijn Vwo-diploma gehaald. Gino gaat nu

beginnen met het conservatorium, en een paar

andere jongens studeren ook aan het

conservatorium.

Gino: We proberen de optredens zo veel mogelijk

in de weekenden te plannen, zodat we op

doordeweekse dagen zo veel mogelijk aan onze

schoolopleidingen kunnen werken. De vakanties

zijn wel helemaal volgeboekt.

Jullie zijn echt een collectief hè? Er is niet echt een

leider.

Ko: Nee, het is een pure democratie.

Gino: Dat is niet altijd even makkelijk, maar we

proberen het wel zo te doen dat iedereen zijn eigen

ideeën naar voren kan brengen, en dan zien we

wel wat eruit komt.

Er zijn allerlei familiebanden ook heb ik begrepen?

Krijg je dan van de ene familie tegen de andere?

Samen: Nee hoor, we zijn één grote familie,

allemaal broertjes.

Is dit voor een aantal van jullie iets dat je al van

jongs af al wilt of geldt dat voor de meesten?

Ko: Ik weet het niet. Voor sommigen is het

misschien een jongensdroom. En anderen hebben

misschien nog andere toekomstplannen, maar dat

maakt niet uit. We zijn nu hier en ik denk dat we

sowieso de komende jaren nog doorgaan. Het is

gewoon zo leuk om te doen.

Gino: Het is ons ook gewoon overkomen. We

wilden gewoon iets leuks doen en besloten om

muziek te gaan maken. We hadden niet de intentie

om er meteen onze carrière van te maken. Het was

gewoon een bandje voor de lol, maar toen werden

we ineens op een heleboel festivals

geprogrammeerd.

Wie is er begonnen?

Gino: Nou, bij mij thuis hebben we een studio.

Eerst hadden mijn broer en ik allebei apart een

bandje en toen dachten we dat we dat we net zo

goed samen iets konden beginnen. We hadden een

drummer en een bassist, en toen hebben we

telkens wat mensen uitgenodigd. Die kenden ook

weer iemand, en zo hadden we op het laatste

negen man bij elkaar. “Nu zijn we compleet”,

dachten we toen.

Wat vinden jullie zelf je meest memorabele

optreden?

Ko: Daar vraag je me wat, want ieder optreden is

anders en juist die afwisseling maakt het zo leuk.

Dat je op hele grote festivals staat, maar ook in

hele kleine zaaltjes, waar je dan heel intiem iets

leuks kan doen met het publiek. Ik vind ieder

optreden weer vernieuwend en het blijft altijd weer

een verassing waar je voor komt te staan.


PAGE 62

Gino: Je hebt memorabel in heel positieve zin,

maar ook in wat meer dramatische zin. Iets wat mij

nog goed bijstaat was een optreden bij “De

Beschaving” in Utrecht. Het regende pijpenstelen

en we waren de allerlaatste act. De tent was

helemaal vol en toen het was afgelopen regende

het nog steeds. Niemand wilde dus dat we zouden

stoppen, maar ze hadden geen vergunning meer.

Uiteindelijk heeft het publiek nog een kwartier staan

schreeuwen. Dat vond ik wel heel vet.

En hier ben je dan de eerste. Dan staan er nog niet

zo veel mensen, maar allemaal wel wild

enthousiast.

Ko: Ja. Het was wel heel gezellig en je moet altijd

100% geven.

Je komt elke keer voor een heel nieuw publiek te

staan. Dit publiek is vooral gericht op Latin en Afro.

Wat vinden jullie dat de lezers van Latin

Emagazine moeten weten over jullie band?

Ko: Ik denk dat onze muziek echt voor iedereen is.

Vorig jaar speelden we bijvoorbeeld de ene dag op

North Sea Jazz en de dag erna op een elektronisch

festival. Het maakt ons eigenlijk niet zo veel uit

waar we staan. Ik hoop dat iedereen iets in onze

muziek vindt, wat hij of haar leuk vindt.

Jullie zijn onderscheidend, maar je past ook weer in

veel stromingen.

Ko: Ja, je hebt soms publiek, waarvan de jongste

bijvoorbeeld 8 jaar is, terwijl er soms op het

hoogste balkon een paar dames met rollators

staan. Dat verschilt dus sterk, maar dat maakt het

ook heel leuk, heel divers.


PAGE 63

Interview met Yuniel Jimenez door Caroline Bergwerf

Hoe was het concert?

Fantastisch. Het publiek was heel warm, heel

hartelijk, en Afro-Latino voelt aan als een tweede

thuis. In muzikaal opzicht is dit een van de beste

festivals waar ik heb opgetreden, helemaal top! We

zijn ongelooflijk goed ontvangen.

Bedankt voor de uitnodiging.

Een ‘guajiro’ (boer) in New York, dat is wel een

heel groot contrast. Hoe ben je daar

terechtgekomen?

Tja, het maakt eigenlijk niet uit waar je vandaan

komt. Een Cubaanse dorpeling die in New York

terecht komt, beleeft eigenlijk dezelfde schok als

iedereen die in New York belandt. Voor mij was het

een grote schok. New York is een heftige stad,

“heavy” zoals ze daar zeggen. Als je er gaat

wonen, moet je daar mentaal op voorbereid zijn.

Er zijn heel veel culturen die zich met elkaar

vermengen. Ik ben er supertrots op dat ik in New

York ben beland. Ik kom uit de bergen, uit een klein

dorpje San Diego del Valle. Echt een piepklein

dorpje, meer een gehucht. De overgang naar New

York was dan ook enorm. Het was eigenlijk een

soort van wedergeboorte.

Hoe ga je om met dat contrast?

Vrij goed. Ik heb het geluk gehad dat ik heel veel

mensen heb leren kennen die ook overal vandaan

komen. New York is natuurlijk een grote smeltkroes

met allerlei culturen, zodat je in aanraking komt met

allerlei mensen, die allemaal anders denken en

leven. Dan valt het niet mee om overeind te blijven

met je eigen ideeën, met je dorpse achtergrond.

Maar ik kan er vrij goed mee omgaan.

Wat heb je meegenomen van de tijd die je in

Spanje hebt doorgebracht?

Heel veel goeds. Ik heb er fantastische mensen

leren kennen. En dankzij de 5 jaar die ik in

Barcelona heb doorgebracht, heb ik de overgang

naar het leven in New York beter kunnen

verwerken. Barcelona heeft voor mij een brug

geslagen. Het was natuurlijk ook mijn ‘tweede

vaderland’, zoals veel latino’s Spanje noemen. Ik

heb me er thuis gevoeld. Ik heb er mensen leren

kennen, waarvan er zelfs hierheen zijn gekomen,

naar Afro-Latino. Barcelona heeft dus een warm

plaatsje in mijn hart. Ik verheug me op ons

optreden daar volgende week.

En de muzikale invloed van de tijd in Spanje?

Heel positief. Ik heb het geluk gehad om muzikaal

contact te hebben met de zigeuners daar. Ik ben

uitgenodigd voor een zigeunerbruiloft, en voor

allerlei feesten, en heb met hen samen gespeeld.

Ze hebben een eigen cultuur en hebben de deur

voor me opengezet. Dat was heel bijzonder en ik

ben er heel dankbaar voor, want die

zigeunercultuur is erg krachtig en heeft een grote

invloed gehad in Spanje. Ook op mijn muziek, die

duidelijk Spaanse invloeden heeft. Dus die tijd in

Spanje was goed besteed.

Waarom heb je gekozen voor de Trova?

Ik zou mijn muziek eigenlijk omschrijven als een

beetje trova, een beetje Spaanse invloeden, maar

vooral veel invloed van de Cubaanse son. Daarbij

komt nog dat ik een typisch Cubaans instrument

bespeel, namelijk de tres.


PAGE 64

Mijn muziek heeft van alles wat, trova, son een

stukje Spanje en heel veel boerenelementen. Er is

een singer-songwriter waar ik helemaal weg van

was; ik droomde ervan ooit mijn eigen groep te

hebben en op hem af te stappen en zeggen: “Kijk,

ik heb een groep”. Ik bedoel natuurlijk Polo

Montañés. Hij was echt iemand van het volk.

Iedereen kende hem, maar hij had totaal geen

sterallures. Er is wel eens tegen me gezegd dat

mijn muziek in sommige opzichten lijkt op die van

hem. Ik hoop het!

Ik speel trovamuziek omdat ik bij Liuba Maria Hevia

heb gespeeld. Ook heb ik van jongs af aan

décimas gemaakt en dat heeft me enorm geholpen

bij het componeren van mijn huidige repertoire.

Mijn doel is muziek om op te dansen én om te

luisteren. Dat is misschien een utopie, maar ik heb

de indruk dat het op dit moment aardig lukt.

Is dit optreden onderdeel van een Europese

tournee?

Ja, we hebben drie dagen geleden opgetreden in

Amsterdam op Summerbreeze. Zojuist hier op

Afro-Latino en hierna in Barcelona. Daar nodig ik

mijn vrienden uit om te komen en dan wordt het

een soort familieconcert, waarbij iedereen die maar

wel welkom is.

Heb je hier ook nog bekenden gezien?

Jazeker! In Tromboranga zitten verschillende

bekenden uit mijn tijd in Barcelona.

Speel je nog wel eens in Cuba?

Nee, dat is er nog niet van gekomen sinds mijn

vertrek in 2004. Ik ben er nog wel geweest om

mijn familie op te zoeken, maar ik zou er wel heel

graag optreden. Misschien ook wel in de vorm van

zo’n familieconcert en dan het liefst in mijn dorpje,

met mijn eigen band. Dat zou voor mij een

voorrecht zijn.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik zou graag willen dat de mensen me niet

vergeten, nadat ze me hebben horen spelen, hier in

België en straks in Spanje. Ik hoop dat er iets bij

hen blijft hangen. Dit is de eerste tournee met mijn

band. Ik ben een heel gelukkig en tevreden man. Ik

had nooit durven dromen dat de mensen hier onze

muziek op deze manier zouden assimileren. Ik ben

hier als dorpeling uit Cuba op tournee door Europa.

Het lijkt wel een droom die uitkomt.

Dus mijn plannen zijn doorgaan met spelen, met

schrijven. Ik ben bezig met een nieuw album, dat in

principe volgend jaar zal uitkomen. En verder wil ik

doorgaan op dezelfde voet. Muziek maken en

ervoor zorgen dat de mensen zich vermaken. Fotografie: Bart Henseler


PAGE 65

Interview met Tromboranga Freddy Ramos en Joaquín Arteaga

door Annetje Riel

Waar komt de naam Tromboranga vandaan?

Freddy: Dat is een lang verhaal, dus ik zal de korte

versie geven. We zijn begonnen als een groepje

bevriende muzikanten. Joaquín dacht in eerste

instantie aan een naam met iets van percussie erin,

dus hij kwam met Tamboranga, vanwege de

verwijzing naar de ‘tambor’.

Joaquín: Dat was omdat het eerst een band met

alleen maar drums en zang zou worden. We wilden

echt terug naar de roots. Maar we hadden ook altijd

al een band met trombones willen hebben. We

houden van bands als La Perfecta, Dimensión

Latina, en toen heb ik voorgesteld om de band

niet Tamboranga te noemen (want ik had het

vermoeden dat die naam al ergens in gebruik was),

maar Tromboranga. En zo is het gekomen.

Wat zie je als het eigenlijke beginpunt van de

band?

Freddy: Dat is een goede vraag. Het is begonnen

als een project. Toen we samen in Bloque 53

speelden, waren we op een gegeven moment op

zoek naar een trombonegeluid. Niet voor Bloque

53, maar voor een nieuwe band met trombones. En

toen zijn we ook echt begonnen.

Joaquín: Ik hou van Bloque 53 en de sound ervan,

maar ik wilde er altijd nog iets bij. Ik ben

bijvoorbeeld gek op rockmuziek. Daarom wilde ik

ook dat project met drums en zang doen. Ik houd

van muziek die recht uit het hart komt, zonder dat

er te veel over is nagedacht. Wanneer we opnames

gaan maken met Tromboranga, of wanneer ik een

nummer schrijf, dan denk ik er niet te veel over na.

Ik verzin waarover ik wil schrijven en dan rolt het er

zo uit.

Ook bij het arrangeren wil ik er niet lang over

nadenken. Niet denken, maar doen. Zo maken we

ook onze opnames en dat gaat best goed. Freddy

schrijft ook, en soms zijn we nog maar half klaar als

we naar de studio gaan.

Freddy: Dat is de grote verrassing. We zijn

begonnen met een idee, en toen gebeurde er

ineens van alles. We vinden het geweldig dat de

mensen Tromboranga zo waarderen.

De reden dat jullie zo productief zijn, is misschien

ook dat jullie er niet te veel bij denken?

Jullie hebben al 3 cd’s opgenomen in minder dan 2

jaar tijd!

Joaquín: Ja, en er komt binnenkort nog een

verrassing aan. We werken graag en veel. Ons

streven is om ten minste één cd per jaar te laten

uitkomen. Freddy heeft veel nummers en ik ook.

Freddy: En anders gaan we ons alleen maar

vervelen.

Joaquín: Het is nu eenmaal iets wat we graag

doen. En het klinkt misschien raar, maar we doen

het niet voor het geld. Want, zeg nou zelf: cd’s

verkopen tegenwoordig toch niet meer?

Freddy: Het is gewoon de liefde voor de muziek. En

we zijn niet de enigen. Er zijn genoeg collega’s die

het ook zo doen, gewoon omdat ze van de muziek

houden. Daar kan je geen prijs op zetten.

Er zijn veel salsa dura bands in Barcelona. Wat

maakt jullie anders?

Freddy: Ik weet het niet, daar staan we niet zo bij

stil.

Joaquín: Ik denk niet dat er zo veel naar ons wordt

geluisterd.


PAGE 66

Misschien zijn we anders omdat we nieuw zijn en

omdat we het met liefde doen?

Freddy: Maar er is in Barcelona de laatst vier jaar

wel iets aan het borrelen op salsagebied. We weten

niet precies wat het is, maar er is veel activiteit. Er

komt heel veel goeds van de grond.

Joaquín: Ik moet ook zeggen dat er in Spanje op dit

moment een flinke crisis heerst. Tromboranga heeft

dit jaar nog niet opgetreden in Barcelona, en ook

niet elders in Spanje. Alleen 1 keer aan het begin

van het jaar. Maar we blijven doorgaan, want het

geld is niet het belangrijkste. Maar elke keer

wanneer we een album opnemen, moeten we het

geld echt bij elkaar schrapen en schulden maken.

Met de video’s gaat het hetzelfde. We proberen

mensen te vinden die ons willen helpen. We zijn

koppig en gaan gewoon door. We hebben niet eens

een productiebedrijf achter ons staan. We zijn

onafhankelijk. Alles wat we doen, dat doen we voor

ons zelf. We hoeven ook niemand te gehoorzamen.

Niemand vertelt ons wat we wel of niet kunnen

opnemen. Zo blijven we onszelf.

Jullie worden beïnvloed door de jaren 70 en 80. Als

je uit die periode iemand zou mogen uitnodigen als

gast, wie zou dat dan zijn?

Freddy: Veel mensen vragen ons dat en ik vind het

eigenlijk niet eerlijk om er maar 1 of 2, of 3, of zelfs

10 op te noemen. Want er zijn zoveel mensen uit die

periode die ongelofelijke dingen hebben gedaan,

zelfs mensen die we niet kennen. Maar als ik dan

toch wat moet noemen, bijvoorbeeld Manny

Oquendo, Palmieri, en natuurlijk Dimensión Latina,

want we komen allebei uit Venezuela en zijn

daarmee opgegroeid. En verder Ray Perez, Mon

Rivera.

Joaquín: Ik hou erg van een band die niet meer

bestaat, namelijk Orquesta Narváez. Ze hebben

maar één lp gemaakt, maar voor ons zijn ze een

belangrijke invloed geweest, net als Mon Rivera.

Freddy: Het is een grote wereld en er is zoveel

informatie, we worden overal wel een beetje door

beïnvloed. Bovendien zijn we ook nog eens een

multiculturele band zijn, met mensen uit Cuba,

Peru, Venezuela, Spanje en Engeland. En

iedereen draagt zijn eigen steentje bij aan onze

sound. Daarom kunnen we ook heel moeilijk 1 of 2

personen aanwijzen die ons beïnvloeden.

Bovendien is er ook invloed van buiten de

salsawereld, van funk, jazz en klassieke muziek.

Er komt trouwens nog meer nieuws aan. We

werken alweer aan nieuwe composities. We zijn

bezig met een nieuw album. Niet alleen voor

Tromboranga maar ook voor Bloque 53. Want ik

weet niet of jullie dat wisten, maar hij is bandleider

van Bloque 53 en ik zing daar ook.

Bovendien komt er dit jaar nog een hele grote

verrassing aan, voor de verzamelaars!

We krijgen vaak de vraag hoe het met Bloque 53

gaat en dan zeggen we “Wacht maar af”!


PAGE 67

Interview met Gente de Zona

Alexander Delgado en Randy Malcon | door Caroline Bergwerf

Welkom in België. Zijn jullie al lang aan het touren?

Nee, we zijn twee dagen geleden aangekomen.

Jullie zijn pas sinds kort samen in deze formatie,

nietwaar?

Randy: Ja, pas 3 maanden.

En hoe bevalt het?

Alexander: Heel goed. Het is allemaal nog een

beetje recent, maar het gaat lekker. Randy heeft al

ervaring opgedaan bij Charanga Habanera, en dat

is toch een band van een zeker niveau in Cuba. In

mijn band moesten we twee leden vervangen, en

nu met Randy erbij, hebben we weer rust in Gente

de Zona.

Hoe lang gaat deze tournee duren?

Alexander: Niet zo heel lang, want we zijn eigenlijk

een nieuw product aan het lanceren.

We gaan naar de belangrijkste festivals om de

nieuwe formatie te presenteren, zodat de mensen

er kennis mee kunnen maken. We geven een

zevental optredens, zodat de mensen kunnen

wennen aan de nieuwe frontline. De volgende

zomer gaan we dan een wat langere tournee doen.

Er staan nu andere mensen in de frontline.

Wat zullen de mensen als verschil ervaren?

Tja, er staan natuurlijk twee andere mensen voor

de band. Randy is een zanger/percussionist met

een andere achtergrond, dus het was voor hem

even wennen. We hebben hem echter goed

voorbereid, dus dat is helemaal voor elkaar.

We hebben voor het optreden even kunnen praten met Alexander ‘El Monarca’ Delgado, oprichter van

Gente de Zona en kersverse aanwinst Randy Malcon.

Verder hebben we een nieuwe producent en een

nieuwe interpretatievorm, die in Cuba goed in de

smaak is gevallen. Ik denk dat het publiek hier er

ook wel waardering voor zal hebben.

Waarom heb je gekozen voor Randy?

Toen ik op zoek ging naar een nieuw bandlid, wilde

ik eigenlijk wat meer aandacht gaan besteden aan

het aspect ‘muziek’. Ik wilde iemand die wat meer

open zou staan voor een meer experimentele

aanpak op vocaal gebied, en die in de groep zou

passen. Iemand die samen met de andere

bandleden van Gente de Zona een eenheid kon

vormen. Ik wilde muziek maken die wat

toegankelijker is, wat aantrekkelijker voor de

dansers. En Randy brengt zijn ervaring bij

Charanga Habanera, een van de grootste bands in

Cuba, mee.

Ik heb hem dus zo’n beetje kennis laten maken met

deze mix van reggaeton met Cubaanse muziek. Ik

vind dat hij er goed in past en ik ben blij met het

resultaat, want dit is wat we in gedachten hadden

voor Gente de Zona.

Met jouw ervaring in Charanga Habanera zal

dansen je ook wel goed afgaan?

Randy: Ja, ik heb 10 jaar bij Charanga Habanera

gezeten. Daar moesten van alle markten thuis zijn:

dansen, muziek, zingen. En nu mag ik, samen met

Alexander, de nieuwe Gente de Zona, het nieuwe

project verrijken.


PAGE 68

Hoe waren de reacties in Cuba?

Heel goed. Het publiek heeft positief gereageerd, en we

hebben heel veel steun gekregen. Dat is het belangrijkste.

Hebben jullie al een koers uitgezet voor de toekomst?

Gente de Zona is al een hele tijd “in” en we hebben hard

gewerkt om onze populariteit in eigen land en daarbuiten te

behouden. Momenteel hebben we verschillende projecten. We

komen nu als het ware in een stroomversnelling. We hebben

natuurlijk al veel gedaan en we hebben niets gespaard. We

hebben het werk van Gente de Zona uit de afgelopen 10 jaar

terzijde geschoven. Persoonlijk denk ik dat deze wijziging voor

mij heel goed is geweest, want het verplicht me tot

experimenteren met nieuwe dingen. Bovendien hebben nog

meer nieuwe bandleden, want ik heb niet alleen nieuwe

zanger, maar ook een nieuwe musical producer en een nieuwe

blazer. En als voorvechter van de reggaeton ben je wel

verplicht om een zekere versnelling in je muziek aan te

brengen, deze nog levendiger te maken om de dansers te be-

reiken. Dus ik ben blij en tevreden met wat we in zo’n korte tijd

hebben neergezet. Al is dit natuurlijk wel iets dat zijn tijd nodig

heeft om te rijpen. Ik denk dat we over 5 jaar dat laatste beetje

extra hebben, dat ik er nog bij zou willen hebben.

Wie maakt de nieuwe nummers?

Ik had in de oude Gente de Zona ook al een aandeel in de

nieuwe composities. Maar dat gebeurde altijd wel samen met

de andere bandleden. En nu, in de nieuwe samenstelling ligt

een deel van die taak ook bij Randy. Hij heeft ook bij Charanga

Habanera bijgedragen aan verscheidene succesnummers. Dat

maakt het voor mij ook wat makkelijker, want hij schrijft ook

muziek en teksten, dus we formuleren samen. En dat gaat

goed, want we hebben zo’n beetje dezelfde opvattingen en

manier van werken.

Randy: We denken hetzelfde.

Hier verstaan veel mensen niet jullie teksten. Waar gaan ze

over?

We schrijven veel over de dagelijkse werkelijkheid, niet alleen

voor Cuba, maar ook over andere dingen die iedereen zouden

kunnen overkomen. Maar of mensen ons nu verstaan of niet, ik

denk dat we met onze producties toch bereiken dat mensen

zich met ons identificeren. En dat ze weten wat we zeggen,

sommigen omdat ze ons verstaan, en anderen omdat ze het

aanvoelen door onze presentatie.


Aan alle mensen die ons de afgelopen 10 jaar hebben gevolgd,

wil ik graag zeggen dat ze erop kunnen vertrouwen dat we

zullen doorgaan, en dat Gente de Zona goede muziek zal

blijven maken voor jullie allemaal. En zo lang jullie er zijn, zal

Gente de Zona er ook zijn.


PAGE 69

Afro Latino Festival zondag 30 juni 2013 in Bree België Verslag: Michele van den Heuvel | Fotografie: Bart Henseler | Video: Hans Gorissen

Zondag, de derde en laatste dag, start met een mooi zonnetje. Veel festivalgangers hebben zich dan ook

relaxed op de velden gespreid. Bij de optredens, die vandaag vroeg beginnen, is het dan ook nog erg

rustig. Rond drie uur is het Flavia Coelho uit Brazilië, die de spits afbijt.

Met haar bandleden brengt ze een mengeling van

Braziliaanse muziekstijlen. Flavia is een jonge

‘power woman’ met een geweldige stem, veel

charme, een mooie bos haar. In haar glimmende,

felgekleurde kleding jumpt ze energiek over het

podium. Op haar album Bossa Muffin bundelt ze

verschillende stijlen. Tijdens het energieke

optreden zijn Braziliaanse, Afrikaanse en

reggae-ritmes te herkennen. Naast haar krachtige

stemgeluid, waar ze mooi mee weet te variëren -

van vol naar zwoel tot bijna rappend - bespeelt ze

zelf soms haar ludiek uitziende gitaar. Maar meer

nog is ze bezig haar publiek mee te voeren. Na een

bruisend optreden van uur stapt ze hoog op het

podium, kruist ze symbolisch haar polsen en

verwisselt ze van plaats met haar charismatische

drummer Al Chonville. Hij neemt met zijn een diepe

reggaestem de zang over en Flavia neemt plaats

achter de drums. Samen vormen ze een geweldige

muzikale eenheid. Het publiek reageert dan ook

uitbundig.

Op het grote podium is dan Dj Tudo e Sua Gente

de Todo Lugar te zien. Een mondvol wat letterlijk

betekent, ‘mensen van overal’. Als de Braziliaan

Tudo, bassist, gitarist en bandleider, de bandleden

aan ons voorstelt, blijken deze ook overal vandaan

te komen. Zo heeft hij een Afrikaanse gast met een

n’goni, een Belgische dame met een sousafoon en

een Portugese saxofonist. Het optreden klinkt

swingend met zang, diverse ritmes,

blaasinstrumenten en vooral een sterke beat van

de (bas)gitaar. De ritmes zijn gevarieerd, evenals

de zang. Soms hoor je indianengezang en –ritmes,

dan weer meer Afrikaanse. Een mix van alle

windstreken uit Brazilië.

Flavia Coelho

PAGE 70



Daarna zien we ’La Makina del Karibe’, een groep

van zes jonge muzikanten uit Colombia. Oprichter

en drummer Richie Arnedo combineert Afrikaanse

soukous met Colombiaanse stijlen en mixt deze met

latin punk. Op het podium zien we dan ook twee

punkie dames, waarvan een leadvocaliste en de

andere op drums en conga’s, met drie energieke

(bas) gitaristen. Gitarist Fabian Morales zorgt met

zijn gitaar voor de speciale soukous-sound.

Het zestal weet zo een energiek Caribisch

dansfeestje te bouwen.

Dan verschijnt na een vluchtvertraging de mooie

Malinese Fatoumata Diawara met haar prachtige

kleurrijke Afrikaanse kleding en hoofdtooi en vele

kralen. Al snel zet ze met haar kleine begeleidings-

band het grote hoofdpodium naar haar hand.

Van stress is niets te merken.

Als een professional brengt ze met een brede,

innemende glimlach haar ritmische, bezwerende

Afrikaanse muziek. Heerlijk om naar te luisteren en

op te dansen. Haar emancipatoire teksten roepen

vooral op te werken aan eenheid en een krachtig

Afrika. Ze vraagt de mensen om in hun eigen land te

blijven of ernaar terug te keren. Ook refereert ze aan

women-power. Blootvoets en zwierend bewegend,

maakt ze met haar krachtige stem een innemende

en krachtige indruk.

Jamaram

Fatoumata Diawara

PAGE 71

Als rond half negen de legende

Adalberto Alvarez y su Son uit Cuba

de ruimte krijgt op het hoofdpodium,

is er geen houden meer aan. De

frontline van de vijftienkoppige band

bestaat uit Adalberto zelf en vier

geweldige vocalisten: Michel

Gonzalez, Jusvier Iznaga, Aldo

Isidro en Jennifer Alvarez. Zij zetten

de toon met zuivere stemmen, mooi

in lijn met de percussie en bas.

Gedreven in hun eigen

choreografie, maar altijd als

onderdeel van de gehele band.

Regelmatig is er ruimte om te

soleren, zowel voor de zangers als

voor de krachtige blazers en

keyboardspeler. Samen brengen ze

pittige, opzwepende son in een

modern jasje, zoals Alvarez het zelf

consequent noemt, terwijl deze

muziek meer klinkt als timba. Het

wordt één groot feest. De salseros

dansen salsa, rueda of vormen

spontane line-dansen. Kort voor het

eind van dit optreden worden we

verrast met een kleurige

danspresentatie van enkele

‘santos’ (heiligen uit op Cuba sterk

aanwezige Yoruba-religie, ook wel

‘santería’ genoemd). Een fotografe

vertrouwt me toe dat ze al 4 GB

heeft verschoten. Ze kon haar ogen

niet afhouden van dit geweldige 1,5

uur durende optreden. Een feest

van muzikanten, die gaan voor hun

roots en hun muziek. Het werkt

aanstekelijk, zowel op ons als op de

andere muzikanten die komen

toestromen. Adalberto Alvarez y su Son

PAGE 72

Tot slot luisteren we nog even naar

de klanken van reggaegigant Maxi

Priest uit de UK. We horen een aantal

hits voorbijkomen, zoals Close to you

en Wild World. Hij heeft zijn zoete

reggaestijl vermengd met pop, R&B

en soul, en dat bezorgt hem een

full-house aan het eind van deze

avond en tevens het einde van editie

2013 van Festival Afro-Latino.

Het was weer een indrukwekkend

festival met ruim 30 geweldige

optredens onder overdekte podia,

dj’s, workshops, animaties, een

kinderdorp, markt, eet en

drinkgelegenheden. Dank aan de

enthousiaste organisatie, de grote

getalen enthousiaste vrijwilligers,

security en alle anderen!

Maxi Priest

PAGE 73

Interview met Flavia Coelho

door Annetje Riel

Heb je nog meer muzikanten in je familie?

Nee, helemaal niet. Ik ben de enige in de familie die muziek is gaan maken. Niemand had het nog

gedaan, dus ik vond dat ik er maar mee moest beginnen.

Is een carrière in de muziek altijd je doel geweest?

Ik ben op mijn 14e begonnen met muziek maken in Brazilië, in Rio de Janeiro. Sindsdien heb ik niets

anders meer gedaan en zo ben ik hier op Afro-Latino terechtgekomen.

Waar ben je mee begonnen?

Met zingen. Ik heb gereageerd op een oproep

om auditie te komen doen. Ik zong toen nog

niet zo heel goed, maar ik wilde erg graag

muziek maken, en die groep heeft me daarbij

geholpen. Daarna ben ik nog door allerlei

muziekstromingen gerold, en heb ik in

verschillende bands gezongen. Maar in al mijn

omzwervingen ben ik altijd met muziek bezig

geweest.

Waar komt de reggae-invloed vandaan?

Uit het noorden van mijn land. Ik ben zelf

geboren in Rio de Janeiro, maar mijn ouders

komen uit São Luís do Maranhão, in het

noordoosten van het land. Dat plaatsje is de

hoofdstad van de reggae in Brazilië. Op

Jamaica na, vind je nergens meer reggae. Ik

heb daar gewoond, het is het land van mijn

moeder, en ik heb daar altijd naar die muziek

geluisterd. Het is dus niet meer dan normaal dat

ik die ook in mijn album heb opgenomen.

Je hebt ook samengewerkt met een aantal dj’s

Ja, dat is het album Remix, dat ik net heb

uitgebracht. Na mijn eerste album ben ik

bevriend geraakt met een aantal dj’s.


PAGE 74

Zij hebben voorgesteld om de nummers van het

eerste album te remixen. En omdat ze allemaal

veel talent hebben, heb ik voorgesteld dat ze ook

allemaal een eigen compositie aan mij gaven,

zodat ik er ook tekst en muziek aan kon toevoegen.

Zo hebben we een EP met twee nummers

gemaakt. Er doen 5 dj’s mee, elk met zijn eigen

stijl. Ik vond het leuk om dat te mixen.

Waar gaan je liedjes over?

Over van alles. Ik ben een jonge vrouw van in de

dertig, en ik kijk naar mijn eigen land, maar ook

naar sociale thema’s. Ik heb het over de liefde, over

jaloezie, de relatie tussen vader en dochter... Ik

probeer het wel zo te doen dat mijn teksten niet

alleen betrekking hebben op mezelf, ook op

anderen. Want we zijn allemaal hetzelfde. De een

heeft meer geld dan de ander, maar uiteindelijk zijn

we allemaal gelijk.

Door welke artiesten word je geïnspireerd?

Gilberto Gil is voor mij heel spiritueel en Chico Gua.

In de reggae heb je natuurlijk Bob Marley en

Barrington Levy, en in Brazilië heb je dan nog

Caetano Veloso en Caju e Castanha.

Ik vind de traditionele Braziliaanse muziek heel

inspirerend, maar ik heb ook veel naar Dr. Dre,

Eminem en Dupac geluisterd. Kortom, ik word

geïnspireerd door muziek en het leven.

Wat is je relatie met je drummer, Al Chonville?

Dat is de pappa van onze groep. Hij kalmeert ons.

Hij is een eerzaam mens: hij drinkt niet, rookt niet,

eet geen vlees, en hij houdt het moreel van de

groep hoog.

Wat zijn je toekomstplannen?

Ik ben een tweede album aan het maken La

Rentrée, maar mijn belangrijkste project is om mijn

band bij elkaar te houden. Ik heb het geluk om

fantastische muzikanten te hebben. We hebben

een geweldig team en zijn echt een familie.

Ik hoop dat ze nog heel lang bij me blijven. Dus

verder: dat tweede album en wat er daarna komt,

dat beslist Jah.


PAGE 75

Interview met Adalberto Alvarez y su Son

door Caroline Bergwerf

Wanneer bent u aangekomen?

We zijn al een maand op tournee. Dit was het

laatste concert van deze reeks. Morgen gaan we

naar Madrid, daar hebben we 1 dag rust en dan

vliegen we dinsdag naar Cuba en woensdag staan

we weer op het podium.

Dus niet zoveel rust.

Nee, niet echt.

U wordt wel ‘El Caballero del Son’ genoemd. Wat

is het verschil tussen uw muziek en de traditionele

son?

Mijn muziek gaat uit van de traditionele son. Mijn

vader is een sonero, hij speelde in Camagüey in

Los Soneros de Camacho, en mijn moeder zong in

de Trova van Camagüey. Ik ben dus opgegroeid

met soneros om me heen en de muziek van, onder

meer, Arsenio Rodríguez. Na mijn muziekstudie

aan de Escuela Nacional de Arte ben ik datgene

wat ik van huis uit had meegekregen gaan verrijken

met de kennis die ik had opgedaan in mijn studie.

Ik ben een sonero die naar alle soorten muziek

luistert. Ik hou erg van Schumann, van Chopin, de

muziek uit de tijd van de Romantiek. Maar ik hou

ook van Braziliaanse muziek, van Djavan, Tom

Jobin. En verder hou ik van jazz, bijvoorbeeld

Oscar Peterson, en dan vooral pianisten, zoals Bill

Evans. Wanneer ik dus zelf ga schrijven, ontstaat

er dus een mix van al die invloeden. En het

resultaat is bekend.

U maakt al ruim 40 jaar muziek. Heeft dat u doen

terugblikken?

Ja. Ik maak al 40 jaar muziek en dit orkest

(Adalberto Alvarez y su Son) bestaat volgend jaar

30 jaar. Dan kijk je wel eens terug op alles wat je

hebt gedaan en naar alle mensen die mijn muziek

hebben opgenomen. Daar zitten grote namen uit de

salsa bij, die mijn muziek hebben gezongen, zoals

Gilberto Santa Rosa en Juan Luis Guerra. Het zijn

er veel: Sonora Ponceña, Papo Luca... Het zijn

productieve jaren geweest, dus ik mag niet klagen.

Vooral omdat ik Cuba woon, wat de verspreiding

wat moeilijker maakt, omdat het van daaruit wat

lastiger is om jezelf te promoten dan vanuit andere

plaatsen. Maar ik ben heel tevreden over wat we

hebben bereikt. Voor mij is het allerbelangrijkste de

genegenheid van mijn eigen volk, de Cubanen, in

al die jaren. Dat is het mooiste wat er is, dat de

mensen in je eigen land, je vaderland, van je

houden. Dan is het goed.

Het is indrukwekkend, want uw muziek is niet

verouderd. De oudere nummers hebben nog niets

aan kracht ingeboet.

Ja, dat is frappant. We hebben het ervaren in deze

concertreeks, waarin we de nieuwe cd Respeto

para los mayores promoten. We hebben muziek

van dat album gespeeld en de mensen klappen en

dansen, maar ze vragen ook om A Bayamo en

Coche. En dat is het allereerste nummer dat ik heb

opgenomen met Son 14. Ik was echt verrast dat ze

om dat nummer vroegen, maar ik vond het erg leuk

om dat optreden te eindigen met A Bayamo en

Coche. Dat betekent immers dat die nummers de

mensen zijn bijgebleven. Dat er nog naar geluisterd

wordt. Er zijn tenslotte ook nummers die heel kort

een enorme hit zijn, maar daarna snel worden

vergeten.


PAGE 76

Als je echter een concert nog kunt afsluiten met

een nummer als ¿Y Qué Tú Quieres Que Te Den?

uit 1993, dan is dat een blijvertje. Dat is een lied dat

nooit meer in de vergetelheid verdwijnt. Zulke

nummers zijn klassiekers.

Kunt u uitleggen wat er vandaag aan het einde van

het concert gebeurde?

Deze dansers maken geen deel uit van het orkest.

Het zijn Cubanen die vol enthousiasme hebben

aangeboden om met kostuums en dans enkele van

‘santos’ (heiligen) uit te beelden die worden

toegezongen. Er was een Elegua, dat is een ‘santo’

uit de Yoruba-religie, die deuren opent en de weg

baant. Xangó is een oorlogsgod en de laatste die

uit Yemayá kwam, die heerst over de zee. Ik heb

graag gebruik gemaakt van hun aanbod om al

dansend uit te beelden waar elke god voor stond.

2011 is een erg productief jaar geweest met 3

nieuwe albums en een compilatie. Denkt u alweer

na over een volgend album?

Ja, we promoten nu een cd die midden-eind juli zal

uitkomen. We hebben er veel vertrouwen in.

Respeto Para los Mayores is een goed album. We

hebben er vandaag 4 nummers van gespeeld. Het

is soms een beetje riskant om het publiek nieuwe

nummers voor te schotelen, maar ik zag dat het

eerste in de smaak viel, dus ik besloot er nog een

paar te spelen.

We zijn dus het album aan het promoten dat

binnenkort uitkomt, maar ik ben alweer bezig met

het album dat daarna moet komen. Want als een

album 10 nummers heeft, dan schrijf ik er 15 tot 20,

zodat ik later nog iets weg kan gooien. Of ik schrijf

een paar nummers en sommige nummers laat ik

door andere componisten voor me schrijven. Ik

denk dus altijd jaren vooruit.

Dus we kunnen nog wel rekenen op minimaal 20

jaar erbij?

Ja, ik denk het wel. Ik ben nog fris van geest, ik

voel me prima. Bijvoorbeeld deze cd die ik nu aan

het promoten ben, bevat 11 nummers, waarvan ik

er 8 heb geschreven. Dus hierboven is alles in

orde. Wanneer een mens, en in dit geval de

componist, gelukkig is in zijn privéleven, dan is hij

veel productiever. Het is moeilijk componeren als je

ongelukkig bent. Als je gelukkig bent, gaat het veel

gemakkelijker en ik ben een gelukkig man.

Heeft u nog een speciale boodschap voor uw

publiek?

Nee, we zijn de draad weer aan het oppakken met

de Europese tournees. We hebben de afgelopen

jaren veel in Zuid- en Noord-Amerika, gespeeld,

maar Europa is een belangrijk gebied, met een

warm en hartelijk publiek. Een publiek dat de

fysieke aanwezigheid van Cubaanse bands

verdient. Daarom werken we er hard aan om die

Europese tournees te hervatten. Dus we hopen dat

het publiek van ons blijft houden en naar onze

concerten blijft komen. Fotografie: Bart Henseler


PAGE 77


Interview met DJ Tudo

door Annetje Riel

Wat is je achtergrond?

Ik ben geboren in Minas Gerais, in het zuidoosten

van Brazilië. Daarna heb ik 18 jaar in de hoofdstad

Brasilia gewoond en 15 jaar in São Paulo. Ik heb

veel gereisd en mijn achtergrond is mijn cultuur.

Brazilië is een groot land, en heeft het op een na

hoogste aantal ‘zwarte’ inwoners. We hebben 200

verschillende volkeren. We hebben de Europese

invloeden en daarnaast hebben we wat Arabische

invloeden uit de tijd van de Arabische overheersing

in Portugal en Spanje. Dat maakt allemaal deel uit

van mijn achtergrond. Ik ben niet alleen dj, maar

ook muzikant. Ik heb muziek gestudeerd en ik heb

dubbele bas gespeeld in een klassiek orkest, maar

ik speel ook jazz. Daarnaast ben ik geïnteresseerd

in elektronische muziek en ik heb 10.000

vinylplaten, waaronder zo’n 500 elpees met

Colombiaanse en Cubaanse muziek. Zo heb ik 5

platen van Omara Portuondo, 10 albums van

Orquesta Aragón, en Irakere. Maar voor mijn

muziek zijn mijn Braziliaanse roots het

allerbelangrijkst.

Hoe ben je op het idee gekomen om dit specifieke

project, deze band, te beginnen?

Vanwege mijn achtergrond. Ik had al zo’n 50

albums geproduceerd, met Braziliaanse muziek,

jazz, samba, electronics en zangers. Rond 1999

heb ik het personage DJ Tudo gecreëerd. Tudo

betekent “alles” en dat klopte want ik speelde in

een band, deed mee aan projecten en was ook nog

producent. In 2007 besloot ik om nog meer energie

te steken in mijn werk en in 2008 verscheen mijn

eerste album met de titel Garrafada. Dat betekent

medicijnfles.

‘Garrafa’ betekent fles en ‘ade’ is een kruidenmix.

Dat is het idee van die muziek. Na dat eerste album

kreeg ik een band en twee jaar later kwam ons

tweede album uit. Het was een meer internationaal

georiënteerd album met bijvoorbeeld Afrikaanse

inbreng. En daarna, vorig jaar, maakten we een

dvd met 16 muzikanten. Nu ben ik bezig met een

album over de traditionele beats van de deelstaat

Alagoas, in het noordoosten, vlakbij Bahía. Het is

een streek met sterke Afrikaanse invloeden. Maar

de muziek is niet hetzelfde als in Afrika, want net

als in andere Latijns-Amerikaanse landen, is die

ook in Brazilië aangepast.

Wat je vandaag laat zien, noem je dat een ‘band’ of

een ‘project’?

Het is een band, maar een hele ‘open’ band. Er zijn

nu maar 2 muzikanten bij die in Brazilië wonen.

Mijn ex-vrouw, met wie ik goed bevriend ben,

speelt een belangrijke rol in de band. En een

andere vriendin uit Parijs, die aan de Sorbonne

heeft gestudeerd, speelt nu percussie. Verder heb

ik er 2 jongens uit Gent bij en een man uit Spanje,

die een nummer op de n’goni speelt. Dat is een

Afrikaans instrument uit Mali.

Jullie spelen op veel bijzondere instrumenten, kan

je daarover iets vertellen?

Vind je? Want we hebben een normale band, maar

wanneer de mensen de muziek horen, merken

ze dat die anders is. We gebruiken gewone

conga’s, maar de pandeiro is echt Braziliaans. De

pandeiro is een soort tamboerijn met speciale

symbolen erop.

PAGE 78

Dan hebben we nog de zabumba,

een Arabische grote trom, die we in 3

of 4 nummers gebruiken. En verder

verschillende ‘shakers’ en bellen uit

Afrika en uit eigen land. Natuurlijk

hebben we ook een bas, een

blazerssectie en zangers, maar dat

zijn niet altijd dezelfde personen.

Soms vragen de mensen zich af “Wie

is nu DJ Tudo, wie is de leider?”.

Maar het principe van de traditionele

Braziliaanse cultuur is dat iedereen

een gelijke inbreng heeft, het is meer

een collectief. Het is wel een groot

orkest. We spelen binnenkort op

WOMAD, en de journalist die ons

heeft uitgenodigd, zei: “Dat is die

Braziliaanse muzikant, die een heel

orkest heeft.”

Misschien klinkt de muziek ook

anders door alle samples die je

gebruikt.

Ja, ik gebruik samples, opnamen van

traditionele muziek. Ik heb een

enorme collectie en word ook wel de

Braziliaanse Alan Lomax genoemd,

vanwege dat grote archief.

Heb je nog andere toekomstplannen?

Ik heb al gezegd dat ik een album ga

uitbrengen, maar ik heb nog twee

albums die bijna klaar zijn.

Die komen echter pas in 2014 uit.

Steven de Bruyn, Bart Maris, Roland

van Camphout, een blueslegende op

de gitaar, spelen er op mee, maar

ook Baba Zula en nog vele andere

muzikanten uit verschillende landen.

Ik heb opnamen gemaakt in

Slovenië, Zuid-Afrika, met een

zanger en muzikanten uit India, en

veel Braziliaanse traditionele muziek,

oude zangers.

Ook ben ik op straat een man

tegengekomen, die op een kam

stond te spelen. Die is dus ook op

een van mijn albums te vinden. Ik

maak heel wat mee.


PAGE 79

Interview met La Makina del Karibe

Richie Arnedo en Fabian Morales

door Caroline Bergwerf

Fotografie: Michele van den Heuvel

Mag ik jullie even vragen om je voor te stellen?

Richie: Ik ben het zwarte schaap. Richie Arnedo,

drummer, geboren in Turbakistán, maar opgegroeid

in “Sudarán” [Redactie: sudarán betekent ‘zij zullen

zweten’]. Ik heb me in zweet gebaden op 10

minuten van de onbeweeglijke historische stad.

Fabian: Hij bedoelt dus Cartagena. Ik ben Fabian

Morales, gitarist.

Kunnen jullie ons iets vertellen over de geboorte

van La Mákina del Caribe?

Richie: De Mákina is een mooi en vreemd

gebeuren. Het is een wereld, die is gecreëerd rond

een keukenmes. De snee die je met dat mes

maakt, noemen ze in Cartagena ‘champeta’. Rond

dat mes is er een beweging ontstaan. In het begin

was dat een dans, die werd uitgevoerd op muziek

met sterke Afrikaanse invloeden, meegebracht door

de Congolese slaven die in Cartagena terecht

kwamen. Jaren later pas werd de champeta een

muzikale beweging. Het was dus een dans voordat

het een muziekvorm werd.

Tegenwoordig is de champeta een populaire

muziekbeweging, die is ontstaan in Cartagena en

wordt gemaakt door muzikanten uit Cartagena en

zangers uit Palenque. Palenque is een dorpje in de

bergen in het Noorden van Colombia, waar de

Afrikaanse cultuur bewaard is gebleven.

De beweging is zo’n 20 jaar geleden in Cartagena

ontstaan, toen iemand het idee kreeg om een

festival te organiseren, met de naam ‘Muestra de

Música del Caribe’.

Er kwamen groepen uit Afrika, met name uit Congo

en Zaïre, en uit alle Caribische Antillen.

Dit inspireerde de muzikanten uit Cartagena en de

zangers uit Palenque tot de creatie van het

muzikale fenomeen dat we nu champeta noemen.

Wat is de Terapia Cósmica Champetua?

Richie: Dat is een creatie van La Mákina del

Caribe.

Fabian: De Mákina del Caribe bestaat al 7 jaar en

heeft veel invloeden uit de Congolese soukous,

maar ook uit de Amerikaanse funk van de jaren 70.

Met name de groep Parliament-Funkadelic uit de

Verenigde Staten. Daar komt het kosmische aspect

vandaan, want de Afro-Amerikaanse cultuur in die

tijd was sterk beïnvloed door sciencefiction-thema’s

als ruimtereizen. Dus Parliament-Funkadelic en

George Clinton hebben, voor mij althans, altijd

betrekking gehad op het kosmische. Champetua

heeft betrekking op de champeta, en de ‘terapia’ is

natuurlijk om ons lichaam te ontspannen tijdens het

luisteren naar de muziek.

Ontspannen, maar dan wel dansend, toch?

Richie: Totdat iedereen baadt in het zweet.

De ontspanning komt wel na het dansen.

Ik heb gezien dat jullie zeer uiteenlopende

inspiratiebronnen hebben, bijvoorbeeld Aníbal

Velásquez en Tego Calderón. Wat zijn de

elementen in hun muziek die jullie inspireren?

Richie: Aníbal Velásquez kwam ik vaak tegen in

Turbaco, als er weer eens een feestje bij mijn

grootmoeder was.



Turbaco is het dorp waar ik ben geboren, op 10

minuten van Cartagena. Ik herinner me dat ik

Aníbal in de patio van mijn oma in het dorp heb

zien spelen. Aníbal Velásquez is een idool in mijn

dorp. Wat Tego Calderón betreft, die vond ik de

eerste keer dat ik hem hoorde meteen geweldig.

Vanwege de manier waarop hij zich uitdrukt en zijn

rebelse houding. En omdat hij in staat is om zijn

publiek meenemen op het ritme van een rumba,

en tegelijk maatschappelijke problemen aan te

kaarten. Hij is voor mij een belangrijke invloed. Hij

maakt muziek die weliswaar commercieel is, maar

ook serieus.

Wat zijn jullie toekomstplannen?

Richie: Voor de Mákina? Een nieuw album maken.

Daar wordt al aan gewerkt.

Verder gaan we nieuwe video’s opnemen, we

blijven onze Afrikaans-Colombiaanse droom

voeden en we gaan onze terugkeer naar Europa

voor volgend jaar voorbereiden, want daar moet je

op tijd mee beginnen. En verder: blijven dromen.

Alles is een droom en die droom moet je blijven

voeden. Je moet erin blijven geloven, zodat die

droom op een dag, als je wakker wordt, ineens

vlakbij is. Ook al bereik je hem nooit helemaal, hij

komt wel telkens dichterbij. Dat weet ik zeker.


Richie: Ik wel. Ik heb drie kleintjes thuis, en ik kan

niet wachten om ze in mijn armen te sluiten.

Ik wil tegen ze zeggen dat ik van ze hou, en dat het

leven nu eenmaal met zich meebrengt dat ik op reis

moet. Maar dat ik ze altijd met me meedraag en

minder dan 2 minuten voordat we beginnen draag

ik altijd het optreden aan hen op. Zij geven me de

kracht om door te gaan.

Fabian: Ik wil graag iedereen bedanken die ons

heeft geholpen, hier in Europa. Groeten aan onze

tourmanager, die zich soms wel een onze oppas

heeft gevoeld, en ons heel vaak geholpen heeft. En

dank aan iedereen hier bij Afro-Latino. En verder

iedereen die de Mákina heeft geholpen, zodat alles

goed is verlopen.

Tula The Revolt is een internationale productie over de leider van de grootste slavenopstand op het

eiland Curaçao in 1795, dat destijds een Nederlandse kolonie was. Het vertelt het waargebeurde

verhaal van een man die durfde op te staan tegen zijn onderdrukkers en die probeerde om zijn volk

op vreedzame wijze hun vrijheid terug te geven. Tula (Obi Abili), een slaaf op het eiland Curaçao,

wordt zich steeds bewuster van de ongelijkheid tussen zijn volk en hun blanke onderdrukkers. Als

hij van zijn geliefde Speranza (Natalie Simpson) verneemt dat de slavernij op Haïti is afgeschaft,

pleit hij voor vrijheid en gelijkheid tussen zwart en wit. Tula krijgt echter geen gehoor bij zijn

‘plantage-eigenaar’ Van Uytrecht (Jeroen Willems) maar wel bij zijn eigen volk die geïnspireerd

door zijn wilskracht, het werk neerlegt en zich bij hem aansluit. Als het nieuws van de oproer

Gouverneur De Veer (Jeroen Krabbé) bereikt, stuurt deze Nederlandse troepen onder leiding van

kapitein Van Westerholt (Derek de Lint) naar de plantage. Tula, die tegen wil en dank uitgegroeid is

tot leider van de opstand, wil met woorden tot een vreedzame oplossing komen. Hij beseft al snel

dat hij dit idealistische idee moet laten varen om samen met de andere slaven te vechten voor

vrijheid, gelijkheid, en broederschap.

Vanaf 4 juli 2013 in de bioscoop

PAGE 88

Blancanieves vertelt het verhaal van

Sneeuwwitje zoals je het nog nooit eerder

hebt gehoord of gezien.

De Grimm-klassieker speelt zich ditmaal

af in Sevilla van begin vorige eeuw. De

beeldschone dochter van een invalide

stierenvechter wordt grootgebracht door

haar stiefmoeder, haar eigen moeder is

overleden in het kraambed. Haar vader,

een beroemd toreador, wordt gespietst

door een stier en belandt in een rolstoel.

Hij trouwt met zijn verpleegster, die zich

ontpopt tot boze stiefmoeder. In plaats

van een spiegel aan de wand heeft ze

een modetijdschrift dat haar vertelt dat ze

de mooiste van het land is. Sneeuwwitje

heet in deze Spaanse versie van de

Grimm-klassieker Blancanieves en trekt

op met stierenvechtende dwergen.

Vanaf 25 juli 2013 in de bioscoop

PAGE 89

Bachata Lounge meets LatinXpress Rotterdamse Schouwburg,

Schouwburgplein 25, Rotterdam

Tijd: 23.00 – 04.00 uur

Salsa Area: DJ’s: Willy en Bas

Bachata Area: DJ’s Latin Mania en El Ché

Kizomba Area: Walter Correia

Live performance: Yumarya

Presale: € 12.- (ex fee)

Deur: € 15.-

Dresscode: Elegance & Sexy

De Rotterdamse Schouwburg is een stijlvolle locatie met marmeren en parket dansvloeren, gigantische

mediawand van 12 x 3 meter, glazen gevel en een capaciteit voor 1000! bezoekers gelegen in hartje

centrum Rotterdam op 5 minuten lopen van NS Station Centraal. Parkeren kan in de ondergrondse

Parking (korting via Schouwburg!) of na 23.00 uur gratis in de omliggende straten.

Stichting Dias Latinos krijgt nieuw bestuur

Op 21 mei jl. heeft het bestuur van de Stichting Dias Latinos medegedeeld dat het festival Dias Latinos dit

jaar geen doorgang kan vinden. Het bestuur heeft gelijktijdig aangegeven zich te beraden hoe het

festival in de toekomst wel blijvend kan worden georganiseerd en daarbij opgemerkt:

“Het bestuur is van mening dat een festival als Dias Latinos, gezien het langdurig bewezen succes en

grote belangstelling, voor de stad Amersfoort niet verloren mag gaan”

Om het festival in de komende jaren te kunnen realiseren is het bestuur van oordeel dat vernieuwing en

verjonging van het bestuur wenselijk is. “Het is een natuurlijk moment waarop het huidige bestuur het

stokje overgeeft aan andere mensen met nieuwe ideeën, andere netwerken maar met dezelfde passie om

Dias Latinos blijvend succesvol te organiseren en langjarig voor de stad te behouden” aldus de voorzitter

Paul Strengers. Het bestuur heeft besloten om hiertoe een nieuwe voorzitter, binnen te halen.

Deze nieuwe voorzitter zal de overige leden van het te vormen

bestuur verder benaderen en installeren. De leden van het

huidige bestuur zullen daar, wellicht op een enkele

uitzondering na, in beginsel geen deel van uitmaken. Anders

dan het gerucht dat in de stad de ronde doet, dat het bestuur al

zou zijn opgestapt, blijft het huidige bestuur volledig in functie

tot het moment dat een nieuw bestuur is geïnstalleerd. Om

kennis over het festival niet verloren te laten gaan en op een

gedegen manier over te dragen zijn de leden van het huidige

bestuur ook na hun aftreden beschikbaar voor advies en

ondersteuning. Het bestuur van de Stichting Dias Latinos heeft

na de aankondiging dat het festival dit jaar geen doorgang kan

vinden kennis genomen van initiatieven in de stad om in het

derde weekend van augustus a.s. alternatieven voor Dias

Latinos te organiseren. Voor de goede orde meldt het bestuur

dat deze initiatieven los staan van de Stichting Dias Latinos,

het bestuur geen enkele verantwoordelijkheid draagt voor deze

festiviteiten en deze derhalve evenmin onder de naam Dias

Latinos kunnen worden georganiseerd.

BBC EARTH: WILD ARABIA

Het Arabische Schiereiland bevat een

adembenemende aaneenschakeling

van woestijnen, natuurgebieden,

steden en zeeën, boordevol mysterie

en romantiek. Deze prachtige serie

onthult de landschappen, de natuur, de

mensen en de rijke historie van dit

schiereiland.

Het Arabische Schiereiland is voor veel

westerlingen een volstrekt onbekend

gebied. En dat terwijl het rijk is aan

dramatische landschappen, exotische

planten en dieren en eeuwenoude

cultuur.

De drie afleveringen van deze serie

kijken naar het verleden, heden en de

toekomst van Arabië. De eerste

aflevering, Sun, Sand and Stars, duikt

in de eeuwenoude geheimen van de

Arabische woestijn. Mountains of the

Monsoon volgt de dieren die in de

bergen op zoek zijn naar iets

zeldzaams: water. Changing Arabia

draait om de veranderende relatie

tussen mens en natuur in Arabië,

onder invloed van oliehandel en

technologie. Dit is de definitieve reis

door het Arabisch Schiereiland: van de

zandduinen in Saudie-Arabië tot de

dichte bossen van Jemen en van het

kustgebergte van Oman tot de ultra

moderne wolkenkrabbers langs de

Perzische Golf!

Disclaimer: Raadpleeg voor uitgebreide informatie t.a.v. aansprakelijkheid, copyright, merken en informatie van derden de volledige disclaimer op onze website.

AGENDAPARTNERS

Salsa Info

www.salsainfo.nl

Latin Music

www.latinmusic.be

Salsa.be

www.salsa.be

Salsagids

www.salsagids.info

Salsa Suprema

www.salsasuprema.nl

Cuban Salsa

www.cubansalsa.be

LATIN E-MAG FRIENDS Salsa Supply

www.salsasupply.nl

Salsa Club Weert

www.salsaclubweert.nl

SalsArte

www.salsarte.com

Salsa Socialclub Cubaten

www.cubaten.nl

Salsa-dvd’s

www.salsa-dvds.com

La Grande Salsa

www.stevetheorga.com

MEDIAPARTNERS Latin Life radio

www.latinliferadio.nl

FESTIVALPARTNERS Afro-Latino Festival

www.afro-latino.be

Antilliaanse Feesten

www.antilliaansefeesten.be

Festival Mundial

www.festivalmundial.nl

THEATERPARTNERS RASA Utrecht

www.rasa.nl

Paleis voor Schone Kunsten, Brussel

www.bozar.be

Zaal De Roma, Borgerhout

www.deroma.be

PAGE 92

WWW.LATIN-EMAGAZINE.COM

COLOFON

Hoofdredactie: André Lambeck (NL)

Luc Cooman (BE)

PR & Communicatie Annetje Riel

Eindredactie:

Caroline Bergwerf

Fotografie & film Bart Henseler

Annelies Himpens Kati van Helden

Hans Gorissen Keith Dasiman

Michele van den Heuvel Maarten Mooiman

Redactionele bijdragen van

Javier Arenas Annetje Riel

Cherry Taylor Gustavo Rademaker

Michele van den Heuvel Ginette Lavell

Otto van Helden Zuca de la Casa Gaylord Pieters

PAGE 93


http://nl.linkedin.com/in/ginettelavell

Latinemagazinejuli2013

Documents

Transcript of Latinemagazinejuli2013