TTeecchhnniisscchh IInnssttiittuuuutt SStt..--MMiicchhiieell Witte Torenstraat 10 3960 Bree

Misschien wel wat laat, maar daarom niet minder hartelijk, wensen wij aan al onze leden een Zalig Kerstmis met veel vreugde en vredige rust. Voor iedereen ook een gezond en gelukkig 2013 ! Elkaar ontmoeten in een gezellige sfeer mag ook in het nieuwe jaar hoog op het verlanglijstje staan.

I. VOORUITBLIKKEN

FEESTELIJKE INZET VAN HET NIEUWE JAAR IN MUSSENBURGHOF BREE

OP DONDERDAG 17 JANUARI 2013

Misschien kunnen wij maar beter hopen dat bijgaande foto’s niet passen bij het weerbeeld van 17

januari 2013. Hoewel! Strooidiensten, leveranciers van winterbanden en ervaren chauffeurs weten

wel hoe ze dat varkentje moeten wassen.

Traditioneel starten we om 11.30 u. met het aperitief en een uur later is het tijd om te tafelen. Voor

€ 18 ( zonder dranken) kan iedereen proeven van soep, hoofdgerecht en dessert. In het klassieke

scenario toch één innovatie. Voor het programma van 2013, ons zeventiende werkjaar, zoeken we

nog twee activiteiten en die zullen tussen de gerechten door, democratisch geselecteerd worden

door de aanwezigen.

Inschrijven vóór vrijdagavond 11 januari e.k. bij Michel (089/ 46 32 56) liefst na 18.00 u. of

via 0474 40 34 53 of via michel.alvine@telenet.be.

Jaargang 17 Januari 2013

nr. 122

II. TERUGBLIKKEN

BEZOEK AAN DE KLEINE DREMPEL OP

WOENSDAG 28 NOVEMBER 2012 OM 14 U.

De drempel van De Kleine Drempel is gelukkig vrij laag en dus een gemakkelijk te nemen

hindernis voor Giel, Theo, Michel, Bèr, Piet, Leo en Bertha, Willy en

Gerda, Jef en Mia, Rik en Betsy, Piet en Tilly, Christ en Mia, Eric en

Gerd, Gerard en Alice (21)

Verontschuldigd: Mia (Ln), Alida (Ts), Jos en Malou, Fien en Jan,

Ghislaine en Jos, Paul en Christiane, Jan en Ghislaine…

Woordvoerders van dienst, Georges (Opdeweegh) en Leo (Geyens) ,

heten ons hartelijk welkom in naam van meer dan 40 vrijwillige

medewerk(st)ers. Zij beginnen rond 14.00 u. aan hun informatieve

opdracht en houden onze aandacht gaande tot bijna halfvijf.

In goed 40’ behandelt Georges het ontstaan, de groei, de werking, de doelstellingen, de

financiering, de toekomstplannen, de sterke kanten, de pijnpunten …van deze vereniging. Hij

omschrijft ze als een caritatieve instelling met veel vrijwilligers, die graag handwerk verrichten

om kansarmen vooral materieel te ondersteunen. Dat gebeurt met name door de voedselbedeling

en het aanbieden van tweedehandse kleding tegen een zeer lage prijs.

Andere initiatieven zijn meer gericht op het “welzijn” van diezelfde doelgroep. Op dit vlak speelt

de “Breese Schakel” een belangrijke rol. De welzijnsschakel organiseert al vier jaar activiteiten die

de “handenarbeid” van de Kleine Drempel aanvullen. Zo is in de oude dekenij van Bree elke

vrijdagvoormiddag een ontmoetingslokaal geopend en op gezette tijden worden kooksessies

geprogrammeerd om de aangereikte voedselpakketten optimaal te gebruiken. In diezelfde optiek

passen de jaarlijkse uitstap naar een pretpark, de vakantie aan zee rond Allerheiligen (Wiebe), de

budgetvriendelijke theatervoorstellingen samen met de Cultuurdienst… De vrijwilligers van JDK

(Ja, dat kan!) genieten ook hier veel respect. Voor personen met financiële problemen dreigt

immers het spookbeeld van de vereenzaming en de gevolgen daarvan zijn moeilijk in te schatten.

Voedselbank

In Bree weet de man in de straat wel te vertellen dat De Kleine Drempel voor voedselbank speelt,

maar over de omvang en de praktische organisatie daarvan is hij vlug uitgepraat. Op de vraag of

die hulpverlening verder reikt, blijft de brave burger meestal het antwoord schuldig, want

armenzorg is voor de meeste mensen niet prioritair.

Toch ontvangen meer dan 100 gezinnen uit Bree, Bocholt en Meeuwen-Gruitrode om de twee

weken een voedselpakket. Dat aantal verschilt van maand tot maand. Het OCMW uit die

gemeenten bepaalt welke gezinnen in

aanmerking komen voor hulp. Een heikele

opdracht en dat niet alleen, omdat de groep zo

groot is. Er bestaat immers geen toverformule

voor een perfecte screening. Een unieke kans

voor criticasters om het imago van de

organisatie te beschadigen. Wie een hond wil

slaan, vindt allicht een stok en dat fenomeen is

echt “des mensen”.

“De samenstelling van het gezin is van cruciaal belang voor het voedselpakket,” weet Liliane

(Roex), die de contacten met de gezinnen in nood onderhoudt. De hele bedeling verloopt discreet,

correct en vlot. Een weldoordachte spreiding van de “klanten” beperkt het wachten tot het absolute

minimum en ook voor de privacy is dit een goede zet. Wie een blauw pasje kan tonen, moet geen

drie minuten wachten op zijn assortiment. Natuurlijk

volstaat dat mandje voedingswaren niet om veertien dagen

te overbruggen, maar het drukt toch duidelijk de kosten

voor voeding en

helpt dus overleven.

Goed nieuws is dat

het betrokken

publiek heel snel

verandert, alsof

iedereen begrijpt dat dit initiatief als noodhulp bedoeld,

maar tijdelijk geldt. Bij de doelgroep zijn alle leeftijden

vertegenwoordigd en de huidskleur is overwegend blank,

wat wel verbaast. De grote meerderheid van de bezoekers

heeft zo blijkt, de Belgische nationaliteit. In Genk,

Houthalen-Helchteren en zeker in Antwerpen is dat heel

anders.

“Het voedsel komt via verschillende kanalen in het Breese

Vincentiaans centrum binnen”, laat Georges noteren en hij

voegt eraan toe dat warenhuizen, bakkers … in de regio,

rechtstreeks of via de voedselbankcentrale in Hasselt voor aanvoer zorgen. Als bepaalde

producten ontbreken in het aanbod, doet De Kleine Drempel de nodige aankopen. Hoed af voor de

recente beslissing van de Breese Carrefour om actief mee te werken in dit project. Zelfs de

Europese Unie helpt effectief. Op de verpakking van gebruiksklare soep ontdekken we het logo

van Europa en lezen we “Crème van Tomaten en Groeten”. Grappig toch, hoewel die soep wel

even lekker smaakt, inclusief groeten of groenten uit Europa! De Europese Unie laat tevens

“onverwijld “ weten dat de goederen niet verkocht mogen worden. Ontroerend toch dat de

goedbetaalde Euro-parlementairen aan de hulpbehoevenden denken.

Niet zonder enige trots toont Leo ons de diepgevroren voedingswaren. Groot is de variëteit, nieuw

en energiezuinig zijn de diepvriezers. Als kenner van het huis weet hij welk vlees hij in de kuip

heeft, maar ook het visaanbod heeft voor hem niet veel geheimen.” Simone zorgt voor de

samenstelling van de voedselpakketten en noteert bovendien de extraatjes op het infobord,” horen

we . Natuurlijk moet iedereen kennismaken met de nagelnieuwe koelcel. Dat wordt wellicht het

paradepaardje van de voedselbewaring en met reden!

Kleding Op de ruime bovenverdieping kunnen de “klanten” tegen een kleine vergoeding dames-, heren- en

kinderkleding kopen. Wij verrassen er enkele

enthousiaste dames, die ervoor zorgen dat De

Kleine Drempel de kledingstukken in optimale

conditie kan aanbieden: controleren, sorteren,

selecteren, presenteren … zijn tijdrovende

activiteiten, maar het resultaat is verbluffend.

De manier waarop dat wordt bereikt, verdient

wellicht nog meer

waardering en

bewondering! Wie in

onze regio een

kledingzaak kan

noemen waar het

personeel er zo

goedgemutst bijloopt, mag nu rechtstaan!

Om het bezoek af te sluiten dalen we af naar de kelderverdieping, in de

Sinterklaasperiode voorbehouden voor het speelgoed. Hier is het na de

doortocht van de kindervriend niet meer zo druk, hoewel je nog wat

kansarme kinderen kunt verrassen met een tractor, een vrachtwagen, een personenwagen, een

zwerfauto, een hijskraan, een graafmachine, een weet-ik-veel …

Slotbeschouwingen

Tijdens dit bezoek groeit een genuanceerd en dus correcter beeld van een vitale en enthousiaste

organisatie met gemotiveerde vrijwilligers, die veel kracht en voldoening putten uit hun zorg voor

kansarmen. Wat een bezieling, wat een hartelijke (werk)sfeer!

Als oningewijde bezoeker ben je verrast door de omvang en de praktische organisatie van de

hulpverlening. In het vergaderzaaltje zie je aan de wand enkele tastbare bewijzen dat De Kleine

Drempel op veel sympathie en steun kan rekenen bij de plaatselijke bevolking, bij scholen,

serviceclubs en andere verenigingen, bij het Breese stadsbestuur … Naast de dienstmededelingen

vertolken krantenknipsels en cheques die ondersteuning en de betreurde Clemence ziet dat het

goed is.

Het lied van de Vincentiusbeweging is nog lang niet uitgezongen, we vrezen zelfs dat deze vorm

van hulpverlening “levenslang” krijgt. De diagnose van de strijd tegen armoede in de wereld is

immers alarmerend en de prognose oogt dramatisch. In de 27 landen van de Europese Unie leven

nu nagenoeg 18 miljoen armen, terwijl door de economische crisis 80 miljoen Europeanen

potentiële armen zijn. Daar wordt een mens niet vrolijk van. Gelukkig heeft het Europese

Parlement voor de volgende 7 jaren € 2,8 miljard uitgetrokken voor armoedebestrijding in de unie.

Het moeten inderdaad niet altijd banken zijn die …

Hoe concreet De Kleine Drempel helpen?

Je kunt de vereniging aangenaam verrassen door houdbare levensmiddelen te bezorgen als suiker,

koffie, melk, deegwaren, voeding in blikjes, choco, chocolade …

Pampers, waspoeders, toiletartikelen, verzorgde en propere tweedehandse kleding …worden in

dank aanvaard. Elke woensdag van 13 tot 14 uur ben je welkom op Stift 36 a.

Financieel steunen kan cash of via BE28 0013 9888 7520.

Frédéric Ozanam, grondlegger van de Vincentiusbeweging rond Parijs (1822), zou zeker blij

geweest zijn, met zo’n dynamische Breese ploeg. Heel die groep, natuurlijk ook de 35 andere

Limburgse kernen, wensen wij dan ook veel succes toe in hun solidariteit met de

hulpbehoevenden. “Solidariteit is als een baobab omarmen, helemaal alleen kan je er nooit

omheen”, leert ons een Afrikaans spreekwoord.

Vrijblijvend sneukelen na deze confrontatie blijkt attractief, zeker als Nathalie van de Olympia

spontaan één langgerekte tafel installeert. Dat we met notaris Van der Meersch het glas mogen

heffen op de geslaagde verkoop van een woning in de Driehoevenstraat, is louter toevallig, maar

ook wel traditioneel. Op een steenworp van De Kleine Drempel gelden weer de regels van kopen

en verkopen, niet die van weggeven en ontvangen. De overgang tussen beide systemen ervaren wij

nauwelijks als een (kleine) drempel, nochtans is er een wereld van verschil.

III. INBLIKKEN

Ick doe mijn handjes samen

Ick doe mijn ooghjes dicht

en bid dat na het amen

mijn gehacktbal er nog ligt Lévi Weemoedt

Dit Oud-Hollands tafelgebed (17 de eeuw) klinkt wel grappig, maar in het Mussenburghof zal

het even niet passen bij de opgediende gerechten.

Lèvi Weemoedt (1948), een leraar uit Vlaardingen publiceerde gedichten en verhalen in diverse

bundels, boeken, tijdschriften en kranten. Ook stond hij met Hans Dorrestijn negen jaar op het

podium met gedichten en liederen. Het grondthema van zijn werk is de melancholie.

Het leven is bij Weemoedt treurig, maar hij heeft één medicijn: humor.

(Gelezen op een servet bij oud-collega, Anne.)

Onze hospitalisatieverzekering is niets meer waard in 2013, want …

De fysiotherapeut knijpt er tussenuit.

De logopedisten zijn sprakeloos.

De podotherapeut zit met kromme tenen.

De KNO-arts krijgt er een brok van in de keel, voelt zich bij de neus genomen en wordt een oor

aangenaaid.

De oogarts ziet het somber in.

De neuroloog krijgt er de zenuwen van.

De verloskundige zit met de naweeën.

De gynaecoloog baart het zorgen.

De uroloog voelt aan zijn water dat dit niet goed gaat.

De anesthesist is knock-out.

De cardioloog aanschouwt het met bloedend hart.

De dermatoloog krijgt er kippenvel van.

De geriater krijgt er grijze haren van.

Voor de chirurg snijdt het mes niet meer aan twee kanten.

De hematoloog wordt het bloed onder de nagels vandaan gehaald.

De gastro-enteroloog heeft er zijn buik van vol.

De internist wordt binnenstebuiten gekeerd.

De diëtiste kan geen pap meer zeggen.

De psychiater snijdt het door de ziel.

De traumatoloog ergert zich bont en blauw.

Voor de apotheker is het een bittere pil.

De tandarts ziet er geen gat meer in.

Oh ja en de patiënt? Die is er goed ziek van!

Van harte sterkte gewenst in 2013!

Levensvragen:

Een leraar vraagt aan zijn leerlingen: "Wat is volgens jullie een mooie dood?"

Een klein meisje achteraan in de klas zegt: "Dat is sterven zoals mijn opa."

"Ah, ja," zegt de leraar, "en hoe is je opa gestorven?"

"In zijn slaap," zegt het meisje.

"Inderdaad," zegt de leraar, "in je slaap sterven is een mooie dood.”

Kan er iemand een voorbeeld geven van een erge dood?

Weer zegt hetzelfde meisje achterin:

"Dat is sterven, zoals de vrienden van mijn opa."

"En hoe zijn die vrienden dan gestorven?” vroeg de leraar.

"Die zaten bij opa in de auto... toen hij in slaap viel!"

Dat laat ons Jo (Janssen) even weten, waarvoor dank.

Op cultureel gebied leveren de Breese verenigingen en stadsdiensten voortreffelijk werk. Zo

nodigde Davidsfonds-Bree Jef Lambrecht uit om het Arabische conflict te analyseren.

Jef Lambrecht ontrafelt “De Arabische Revolutie” in het Breese Ontmoetingscentrum

Maandagavond 19 november was Jef Lambrecht de gastspreker bij

Davidsfonds-Bree. Tot aan zijn pensioen eind 2009 was hij verslaggever en

eindredacteur bij de VRT.

In het Ontmoetingscentrum gaf hij een uiteenzetting over “De Arabische

Revolutie”, titel ook van zijn recentste boek. Al 22 jaren volgt Jef Lambrecht

van heel nabij de Arabische en Islamitische situatie, niet alleen in het Midden-

Oosten, maar in de hele wereld. Dat bewees hij overduidelijk in zijn

uiteenzetting die hij startte vanuit de actuele situatie (Gaza – Israël). Hij gaf

een uitstekend en gedetailleerd overzicht van feiten, personen, krachten en evoluties uit het

verleden, die tot de huidige situatie hebben geleid. Daarbij beperkte hij zich niet tot de zuiver

politieke en menselijke benadering van wat hij geen “Arabische Lente” noemt, zoals de meeste

journalisten, maar “De Arabische Revolutie”.

Jef Lambrecht gelooft met name niet in de euforische boodschap, dat de landen in de Arabische

wereld van vandaag op morgen zullen veranderen van een autoritaire dictatuur naar een liberale

democratie. Hij gelooft eerder het omgekeerde. Al-Qaeda is alleen maar sterker uit de strijd

gekomen. Dat is ondermeer gebleken bij de plundering van het Libische wapenarsenaal en bij de

gebiedsuitbreiding in Mali en Jemen.

Jef Lambrecht had ook oog voor de jammerlijke en enorme schade toegebracht aan de culturele

schatten van de beschaving, waarvan sommige zelfs door de UNESCO als werelderfgoed erkend

zijn. Hij keek ook met een kritisch oog naar de huidige mediawereld, die hij een

“beeldenjournalistiek” noemde i.p.v. een “feitenjournalistiek”.

Na de uiteenzetting was er ruimte om vragen te stellen. Tot slot van deze boeiende en interessante

avond bood het Davidsfonds aan alle aanwezigen een drankje aan.

Met dank aan Liliane Vanbrabant, voorzit(s)ter Davidsfonds-Bree

Activiteiten en aanwezigheden Club 58- Plus voor 2012

Donderdag 19 januari Dagschotelen en zo in Mussenburghof 58

Dinsdag 28 februari Meubelen Sleurs en boerderij Biotechnicum

Bocholt

46

Dinsdag 13 maart Jurgen Pouls en de paardensport (Grathem Nl.) 30

Donderdag 26 april Ochtendwandelingen in Gruitrode 27

Woensdag 23 mei Itterkapel, Sint-Trudokerk en kasteelpark 23

Donderdag 21 juni Bibliotheek Genk en stadswandeling 17

Vrijdag 14 september Zorghoeve Ommersteyn in Dilsen-Stokkem 28

Dinsdag 16 oktober K-blokken en Oscarkapel met gamellenmaaltijd

in Leopoldsburg

28

Woensdag 28 november De Kleine Drempel Bree 21

Vrijdag 14 december Kerstfeest in het TISM 19

297

Lei (Ld) vat de hele reutemeteut weer samen in zijn klassieke diagrammen, waarvoor dank.

Uit vuurkorven schieten vonkenregens

en in nachtelijk blauw mijmert de oude molen.

Warm lichtend voert het reuzenrad

ons geruisloos door de tijd.

Hartelijke (Bokrijkse) wintergroeten,

Piet en Gerard

© gerard