Irl met rob. (28 4-2011)
-
Upload
rob-oostdam -
Category
Documents
-
view
255 -
download
0
Transcript of Irl met rob. (28 4-2011)
Twintig jaar geleden kon men naar alle
waarschijnlijkheid niet bevatten welke media vandaag
de dag zouden worden gebruikt om onderling te
communiceren. Mobiele telefonie, internetplatforms en
webcamverbindingen zijn anno 2011 de normaalste
zaken van de wereld. Men beseft vaak niet hoe groot de
impact is van media op het dagelijks leven. Hoe ga je
verantwoord om met nieuwe media? Hoe zit het met
sociale media? Wat zijn de gevaren – en welke
potentiële valkuilen graaft de maatschappij?
Heerlen – Als wij ’s middags aankomen bij het
Glazen Paleis van Heerlen, een verzamelplek voor
cultuur en innovatie, zien we Rob aan het raam
zitten bij het afgesproken cafégedeelte. Vandaag
praten we met hem over zijn filosofie omtrent
nieuwe media. We willen proberen te ontdekken
hoe hij het snelle proces van
communicatieverwijding in de digitale wereld
heeft meegemaakt, en hoe hij er zelf mee
omspringt.
Rob Oostdam, ondernemer uit Heerlen, is
specialist op gebied van communicatie. In de
communicatie concepten die hij ontwikkelt stelt hij
de mens centraal. “Ik werk confronterend. Mensen
op het verkeerde been zetten; omdat ze daardoor
zelf gaan denken. Niet anderen vóór zich laten
denken.” Rob legt uit dat deze confrontaties hem
niet altijd in dank worden afgenomen. Mensen
willen niet veel nadenken. Ze willen iemand die
voor hen denkt – niets hoeven te bepalen. “Ik heb
een andere manier van aanpak waardoor mensen
op basis van eigen gevoelens, emoties en kennis
een besluit nemen. Mensen bepalen zelf.”
Rob wil mensen als het ware vastpakken en door
elkaar schudden. Zelf merkt hij dat dit niet bij
iedereen functioneert. “Frustrerend? Ja. Maar dan
doorgaan tot het wel werkt.” De motivatie voor
deze aanpak haalt Rob uit zichzelf. “Hoe blijf je
gemotiveerd? Essentie van het leven: ik hou van
mezelf. Blij met wie ik ben. Hier krijg je energie
van. En verder: niet zeuren en doorgaan!”
Het is bijna te cliché, maar Rob Oostdam schopt
tegen het establishment. In zijn werk zoekt hij de
grens tussen formeel en informeel. Onze eerste
ontmoeting met Oostdam was op de Hogeschool
Zuyd te Maastricht, hij gaf daar een
middagvullende “lezing” over sociale media. Niet
strak in pak en das, maar met een T-shirt aan met
de tekst “fuck Google, ask me”. Prachtig.
“…niet zeuren en doorgaan!” Als aanvoerder van “het Reizend Circus” (een club
van vijf ondernemers met één gezamenlijke passie:
communicatie) geeft Rob lezingen over media en
communicatie in de 21e eeuw. Zij spreken over
nieuwe- en sociale media, personal branding,
marketinghypes en communicatie trends. De
dynamiek van deze middagen is uniek. “We zoeken
spontaniteit. Zolang er een dialoog ontstaat en
IRL met ROB.
Doo
r: In
ge S
cher
s, A
my
Rock
x en
Chr
istia
an K
rabb
e –
28 a
pril
2011
1
interactie, échte interactie, is er sprake van échte
communicatie.” Wat het doel is van de lezingen
wordt in het ongewisse gelaten. Deels wordt er
geïnformeerd en behoed (voor de gevaren van
sociale media). Maar vooral wordt er een dialoog
gevoerd. Dialoog met entertainment. “Wat is het
doel? Het moet leuk zijn! Mijn grootste compliment
is dat mensen het inspirerend vinden.”
“Vijf doldwaze idioten met verschillende achtergronden…” Deze dynamiek werkt en komt voort uit de
onderlinge verschillende achtergronden en
werkzaamheden van de vijf leden van het Reizend
Circus. “We hebben elkaar ontmoet, er ontstond
interactie en het Reizend Circus was een feit. Als je
daar een bedrijfsplan onder gaat zetten dan werkt
het niet meer. Reizend Circus is een emotie – een
moment. Vijf doldwaze idioten met verschillende
achtergronden, hierdoor ontstaat [gezonde]
spanning.”
Al snel verandert het interview in een gesprek –
waarin Rob oprechte interesse toont voor onze
ideeën en meningen. Rob legt uit dat hij gelooft in
menselijke interactie, en dat hier mooie dingen uit
voort komen. “Ik geloof in een maatschappij
waarin we meer met elkaar communiceren. Ik denk
dat als we met elkaar communiceren, we elkaar
opzoeken.”
Binnen dit kader zou je verwachten dat Rob een
afkeer heeft van digitale communicatie. Het
tegendeel is echter waar: Rob is een digitale mass
communicator. Op twitter, flickr, facebook – noem
het maar op – is Oostdam actief terug te vinden.
Toch weet hij het verschil tussen digitale en
“echte” communicatie te duiden. “Ik verwacht dat
we in de toekomst weer meer fysiek met elkaar
gaan communiceren. IRL. [In real life.] Mensen
willen elkaar ontmoeten! Daarvoor zijn we
mensen!”
Wat is dan het verschil? Rob legt uit dat dit
genuanceerd ligt. “Als ik iemand sms, hoef ik die
persoon niet gezien te hebben, een foto is genoeg.
Laten we zeggen, Pamela Anderson, die zou je dus
een sms kunnen sturen ‘let’s date’ en dan denk jij
dat je echt met Pamela spreekt. Kijk, ik denk dat
dus niet. Ik moet Pamela dan wel voelen. Dat is
echt. Een smsje niet.”
Dit is wellicht deels wat Rob bedoelt als hij spreekt
over online identity. Een belangrijk punt van kritiek
ligt bij de aard van communicatie: “Die telefoons,
twitter en dergelijke – alles waarbij je niet bij
elkaar betrokken bent; zelfs bellen. Als je elkaar
niet ziet, voelt, ruikt en proeft, weet je niet welke
emotie achter een boodschap ligt.”
“De essentie is dat we zintuiglijk met elkaar om moeten gaan.” Het draait hierbij om waarneming volgens Rob.
“Zodra je in de totale setting zit van zintuiglijke
waarneming zit kan er pas echt communicatie
plaatsvinden. De essentie is dat we zintuiglijk met
elkaar om moeten gaan.” We vragen Rob of dit
misschien met generaties te maken heeft. Is de 2
huidige jeugd hierdoor juist méér of minder
bewust van de gevaren omtrent online identiteit?
“Nu ben ik wel een heel fout voorbeeld maar toen
ik jullie leeftijd had, had ik geen computer. Wij
spraken af in de kroeg. Dat is nu niet meer. En nu
komen jullie thuis en pakken die computer (en
telefoon) erbij. Ik noem dat dan multitasken, en
dat zal ook wel, dat moet je gewoon laten
gebeuren.“
De 48-jaar oude communicatie specialist kijkt dan
ook heerlijk nuchter tegen dit probleem aan. “Het
is niet aan mij dat jullie anders met informatie
moeten omgaan. Het is aan mij om te luisteren hoe
jullie met informatie omgaan – om vervolgens te
kijken hoe ik relevante informatie, waarvan ik denk
dat jullie daar wat aan hebben, zo kan
overbrengen dat jullie die echt willen meenemen in
jullie afweging om te beoordelen of jullie er wat
aan hebben.“ Daarnaast is elke uitspraak hierover
voorbarig.
Wij vragen ons af of het uberhaupt nodig is hier
bewustzijn voor te creëren. Rob pareert met een
mooi inzicht. “Okee, dus jullie hebben je twee jaar
geleden ingeschreven voor een studie en die duurt
vier jaar. Ja die is dus klaar! Iemand heeft twee
jaar geleden bedacht wat jullie precies moeten
gaan leren. Dat is allemaal gepland voor die vier
jaar. Neem WikiLeaks; ze wisten niet dat dat in
2009 bestond (toen jullie zijn begonnen). Jullie
hebben het over European studies, jullie hebben
het over diplomatie, over
onderhandelingstechnieken. Dan weten jullie
inmiddels ook dat het nu anders is dan wat je
geleerd krijgt. Maar jullie docent, als het een
ouderwetse docent is – van: ik doe mijn kunstje, die
zegt dan in 2013: ‘WikLleaks’? Ken ik niet, staat
niet in mijn boek. Nee! Dat boek is van 2008. Een
van mijn one- liners is dan ook: de waarheid van
vandaag, is de leugen van morgen, is de
geschiedenis van overmorgen.”
“Jullie zouden onderwijs moeten krijgen in: ‘we
weten het nog niet’. Als ik jullie de veiligheid zou
kunnen garanderen dat jullie alles kunnen zeggen
in een bepaalde ruimte. en dat we daardoor via
een andere manier jullie zouden kunnen
voorbereiden voor het vak wat jullie over 4 jaar
moeten gaan uitoefenen, waarvan we nog niet
eens weten hoe het eruit ziet – want misschien
hebben we wel geen diplomaten meer nodig of
geen internationale businesscounselors of
whatever...”
“Innoveren is in mijn beleving niet meer en niet
minder dan bestaande dingen hergroeperen en
samenvoegen tot een nieuwe toepassing. Want op
het moment dat ik hiermee [Rob pakt mijn
Blackberry van tafel] insecten ga doodslaan, dan is
het een KlapBerry. Hee! Innovatie!
“...een Klapberry. Hee! Innovatie!” Een flesje, als ik daar een kaars in zet, is het een
kaarsenhouder, maar daar is deze niet voor
gemaakt. Hee! Innovatie! Moeilijker is het niet…”
Na afloop van het gesprek met Rob lopen we nog
even door Heerlen. We zijn alle drie iets minder
spraakzaam – en kauwen rustig op Rob’s food for
thought. Niet geheel onverwachts heeft Rob
Oostdam ons weten te raken en inspireren. Als
eye-opener heeft hij zijn werk weer gedaan.
“IRL
met
RO
B.”
28-4
-201
1, B
edrij
fsjo
urna
listie
k en
Com
mun
icat
ie –
Hog
esch
ool Z
uyd
Maa
stric
ht
3 Meer informatie? – www.reizendcircus.nl