Loodgieter Glenn Claes (22) uit Beringen mag zich sinds 17 maart 2012 ‘The Voice van Vlaanderen’ noemen. De pupil van Jasper Steverlinck heeft zijn favorietenrol waargemaakt en won in de finale van Iris, Bert en Silke. Met als inzet een Opel Astra, een platencontract, een album en twee singles. Misschien ook wel eeuwige roem? Ik duim alvast voor hem!

Het begon allemaal met jouw blind audition van ‘I Shot the Sheriff’. Waarom dat liedje? Voor ik aan mijn avontuur van The Voice begon, was ik een jaar straatmuzikant. Altijd wanneer ik dat nummer speelde, bleven de mensen staan en kreeg ik enthousiaste reacties. Het is gewoon een heel leuk nummer om te zingen; het is catchy en het heeft een goed arrangement. Als ik nu terugkijk op mijn parcours van blind audition tot finale, denk ik niet dat ik ‘I Shot the Sheriff’ nog heb kunnen evenaren. Behalve dan misschien met mijn versie van ‘The Sound of Silence’ in de liveshows, die ik opgedragen heb aan de slachtoffers van het drama op Pukkelpop.

Had je veel zenuwen tijdens je blind audition? Neen, totaal niet. Ik woon in Limburg en moest in Vilvoorde zijn om 10u00. Vroeg vertrekken dus en misschien wel in de file staan. Daarom ben ik samen met mijn papa de avond voordien al naar vtm gereden. Met de mobilhome. Dan kon ik uitslapen en mij rustig klaar maken. Helaas mocht ik wel pas het podium op om 19u30. Ik was de laatste kandidaat van de dag. Dus veel geduld hebben was de boodschap (lacht).

Wat ging er door je hoofd toen de coaches zich alle vier zo snel omdraaiden? Er viel toch wel een last van mijn schouders. Maar het gaf vooral een extra boost om nog meer het beste van mezelf te geven.

Was het moeilijk om een keuze te maken tussen de coaches? Neen, dat was voor mij al een uitgemaakte zaak nog voor ik aan The Voice begon. Ik had er al over nagedacht en zou voor Jasper Steverlinck kiezen. En ik ben nog steeds enorm blij met die keuze. Wat ik vermoedde, is uitgekomen. Jasper is een toffe kerel. En heel professioneel. Hij bezit een onuitputtelijke bron van inspiratie en blijft met sterke ideeën aankomen. Een enorm talent. Het klikte meteen tussen ons. Maar ook met hulpcoach David Poltrock had ik al snel een goede band. David heeft onder meer het arrangement voor ‘Message in a Bottle’ geschreven. Een al even goede producer dus. Met zulke mannen mogen samenwerken, is een grote eer. Ogen open, oren open en veel leren. Dat is wat ik de voorbije maanden gedaan heb. Als echte muzikant heb je alles in de hand. Van de muzieknoten tot de gitaarakkoorden. En zo perfectionistisch zijn zowel Jasper als David. Ik hoop dat ik ooit de kans krijg om de kennis te vergaren die daarvoor noodzakelijk is. Misschien word ik dan ook wel een professionele muzikant (lacht). Ik weet nu wel al welk soort muziek ik wil maken. Voor The Voice had ik daar totaal geen idee van. Tot ik in één van de liveshows Naive van The Kooks bracht. Daar voelde ik me goed bij.

Glenn Claes‘Als artiest heb je doorzettingsvermogen nodig’

www.glennclaes.be

Interview | Glenn Claes Interview | Glenn Claes

Living in Style | april 2012 47Living in Style | april 201246

Je werd van in het begin uitgeroepen tot favoriet. En voor één keer heeft de favoriet ook gewonnen. Ben je daarmee bezig geweest? Ik heb eigenlijk geprobeerd om mij niet bezig te houden met die zogezegde favorietenrol. En dat is redelijk goed gelukt. In mijn dromen had ik mij zo’n parcours als dat van Ben Saunders in ‘The Voice of Holland’ wel voorgesteld. Maar winnen was zeker niet mijn doel. Alles wat na ‘I Shot the Sheriff’ kwam, was mooi meegenomen. Mijn ouders, mijn zus Nathalie en mijn vriendin Selina zijn wel opgelucht dat het hele televisiegebeuren achter de rug is. Ze hebben zoveel moeite gedaan en al hun vrije tijd opgeofferd voor mij. Daar ben ik hen eeuwig dankbaar voor.

In ‘de boekskes’ word je gebombardeerd tot nieuw meisjesidool. Sta je daarbij stil? Neen, totaal niet. Ik vind mezelf niet speciaal, want ik heb flaporen en van die dingen (lacht). Maar ik ben blij met wie ik ben. Ik ga zeker niet voor een performance een bepaalde kleur van kledij dragen omdat mijn ogen dan beter zouden uitkomen. Neen, daar ben ik echt niet mee bezig.

Wie van de andere kandidaten had jij zelf graag zien winnen? Ik had geen favoriet, omdat er gewoon zoveel talent de revue gepasseerd is. Iedereen was goed in zijn eigen specialiteit. Kijk naar Ludovic, hij is The King of Soul. Wat hij presteert, kan ik niet. We waren met z’n allen een leuke bende. Geen concurrentiestrijd, alleen maar plezante momenten backstage.

Hoe is je leven sinds The Voice veranderd? Heel hard. Ik werk momenteel niet meer als loodgieter, maar ik sta nog wel ingeschreven. Eigenlijk weet ik niet zo goed wat ik moet doen: loopbaanonderbreking nemen of niet. Het klinkt misschien raar, maar ik geef wel een job en een bepaalde zekerheid op. Maar ik doe dat graag als ik voor de rest van mijn leven met muziek kan bezig zijn. Als muzikant wil ik graag mijn ding doen, al besef ik dat ik nog een hele weg te gaan heb. Maar ik heb tijd en goesting. Veel goesting. Ik ben enthousiast en wil er echt in vliegen. Met vallen en opstaan. Ik wil mijn best doen om goede singles en een pracht van een album te maken. Alleen zo kan ik mijn fans bedanken voor hun vele sms’jes.

Hoe oud was je toen je begon te zingen? Toen ik vijf was, kreeg ik een mixtape. Die kon ik al snel uit mijn hoofd meezingen. Op mijn zesde begon ik te drummen en heb ik lessen slagwerk gevolgd. Gitaar heb ik op mezelf geleerd toen ik twaalf werd. Eigenlijk had mijn zus die gitaar gekocht, maar ze kreeg er pijn aan haar handen van en gaf het op. Pas op, ik heb ook momenten gekend waarop ik liever die gitaar stuk sloeg dan er nog één akkoord op te spelen. Maar dan kon ik beter eerst tien minuten stoom afblazen om dan nadien verder te oefenen. Als ik zie waar ik nu sta, heeft dat doorzettingsvermogen mij echt geholpen. Iedereen die muziek wil maken, moet doorzetten. Want een instrument leer je niet zomaar. Dat vergt tijd. En pijnlijke handen in het geval van gitaar (lacht).

Was het een grote droom van jou om zanger te worden? Ja, toch wel. Vroeger wou ik eerder drummer worden. Dat sprak me meer aan omdat ik eigenlijk geen sociaal type was. Ik zat in mijn eentje in de kelder muziek te maken. Tot ik op een dag op café voor de leeuwen werd gegooid. Toen moest ik wel met iedereen praten. Vanaf dan was de sociale Glenn geboren (lacht).

Had je voor The Voice al meegedaan aan audities? Toen ik zestien was, heb ik meegedaan aan de preselecties van ‘Idool’. Ik werd vier keer verwacht in de Brabanthal in Leuven. En de laatste keer zeiden ze dat ik te jong was. Achteraf gezien misschien wel een geluk bij een ongeluk. Die jaartjes spelen op straat hebben mij veel geleerd en volwassener gemaakt.

Wie zijn jouw grote muzikale voorbeelden? Jimi Hendrix, Pink Floyd en Led Zeppelin. Die oude rockhelden kunnen mij bekoren. De eerste liedjes die zij zongen, worden nu niet meeer gemaakt. Jammer genoeg. Een song als ‘Stairway to Heaven’ hoor je nog bitter weinig. In België ben ik natuurlijk fan van Jasper Steverlinck en David Poltrock. Ik heb studiogewijs zoveel van hen geleerd. En Jasper heeft gewoon een heel mooie en herkenbare stem.

Wat zijn je ambities voor de toekomst? Ik wil bezig blijven met muziek en ervan kunnen leven. Maar we zien wel wat de toekomst brengt... Ik ga het vel van de beer niet verkopen voordat die geschoten is.

De eerste single van Glenn Claes, ‘Knight In Shining Armour’, is te koop op iTunes en bij Free Record Shop.

www.glennclaes.bewww.glennclaes.be

Interview | Glenn Claes Interview | Glenn Claes

Glenn Claes

‘Als artiest heb je doorzettingsvermogen nodig’

Glenn Claes

‘Als artiest heb je doorzettingsvermogen nodig’

Living in Style | april 2012 49Living in Style | april 201248