Identitys Future

Identitys FutureOver het benvloeden en de invloed van Identiteit

Leona van der LindenA5A

Identitys future

Kinderen zijn de toekomst. Zij zijn de volgende generatie die over een aantal jaren de touwtjes van onze planeet in handen krijgen. Het klinkt heel onwerkelijk, maar ik en alle andere jongeren hebben binnenkort hun eigen functie binnen de maatschappij. Wij nemen alle taken ,die nu door de vorige generatie zijn bezet, op een gegeven moment over. Sommige banen/taken zullen worden geschrapt en nieuwe banen worden geschapen. Dat is een algemeen bekend feit en kan op geen manier veranderd worden. Je zou dus zomaar kunnen zeggen dat wij nu al weten wie zo de wereld gaan bespelen.

Dus waarom zouden we ook niet gebruik maken van deze toch best wel nuttige feiten?! Als je weet wat de toekomst wordt, kan je die nu dan alvast niet benvloeden? Kunnen we er niet gewoon nu al met bepaalde manieren van opvoeding en scholing voor zorgen dat alle kinderen alleen maar nuttige informatie in hun hersenen hebben. Zouden we met behulp van tests al vroeg kunnen beslissen welke functie binnen de maatschappij het best bij een bepaald kind past zodat deze geen overbodige informatie krijgt aangeleerd die hij toch nooit zal gaan gebruiken? Op deze manier zou je heel veel zekerheid aan de toekomst geven. Alles staat al vroeg vast en mensen hoeven zich veel minder zorgen te maken over de toekomst omdat ze weten dat deze nieuwe generatie het aan kan. Desondanks is dit zeker niet een systeem wat hedendaags gebruikt wordt. Dat komt waarschijnlijk door een fenomeen wat nog steeds voor ieder persoon een verschillende betekenis heeft. Maar juist die verschillendheid omvat het hele concept van het begrip en zonder die verschillendheid zou het dan eigenlijk ook niet kunnen bestaan, identiteit. Elke ouder heeft zijn eigen manier van opvoeding en elke school geeft op zijn manier les. Hierdoor krijgt ieder kind zijn eigen manier van het ontwikkelen van zijn of haar identiteit. Het ontwikkelen van identiteit gaat er dus bij iedereen anders aan toe. Maar toch kunnen we duidelijk aangeven waardoor je identiteit benvloed wordt. Jou leefomgeving is van grote invloed hoe jij bent. Dus misschien zou er toch een mogelijkheid zijn om uniformiteit voor de ontwikkeling van identiteit te zetten waardoor er misschien wel weer meer vat op de toekomst is.

Maar voordat we antwoord op deze vragen kunnen geven ga ik eerst terug naar de oorsprong van de identiteit. Identiteit is nogal een vaag begrip en zelfs met behulp van een woordenboek wordt je er niet veel wijzer over. (vandale: gelijkheid van naam en persoon) Identiteit stamt af van het Latijnse woord identitas, afgeleid van het woord idem wat hetzelfde betekend. Toch zijn de meeste mensen het erover eens dat identiteit voor iedereen iets eigens is. Merkwaardig is dat toch wel, want wanneer zijn kenmerken zo karakteristiek dat ze de identiteit van iemand kunnen aangeven? Dat is wanneer ze worden vergeleken met de kenmerken van anderen. Blijkbaar is identiteit dus ook niet iets van jezelf, want je hebt het pas als er ook andere mensen zijn. Identiteit is dus een moeilijker begrip dan het lijkt. Meerdere filosofen hebben hier dan ook hun hersenen over gekraakt.

Onder hun was ook Paul Ricoeur, een Franse Filosoof die leefde van 1913-2005. Hij heeft in zijn leven tien boeken geschreven waarin hij zijn visie op de meest uitlopende zaken uitte. Er is maar weinig waar de filosoof niet over heeft nagedacht of geschreven, vaak gebruikte hij daarbij de actualiteit als grondstof. Zo heeft hij dus ook het boek Soi-mme con un autre geschreven, waarin hij terugkomt naar het onderwerp identiteit. De filosoof Ricoeur komt aan het eind van zijn boek tot een duidelijke conclusie over zijn visie op identitiet. Zijn analyse van de persoonlijke identiteit levert vier conclusies op die de basis voor zijn antropologie vormen: (het boek is origineel in het Engels geschreven, een vertaling zou niet de goede bedoeling overbrengen)

1. Because my personal identity is a narrative identity, I can make sense of myself only in and through my involvement with others.

2. In my dealings with others, I do not simply enact a role or function that has been assigned to me. I can change myself through my own efforts and can reasonably encourage others to change as well.

3. Nonetheless, because I am an embodied existence and hence have inherited both biological and psychological constraints, I cannot change everything about myself. And because others are similarly constrained, I cannot sensibly call for comprehensive changes in them.

4. Though I can be evaluated in a number of ways, e.g., physical dexterity, verbal fluency, technical skill, the ethical evaluation in the light of my responsiveness to others, over time, is, on the whole, the most important evaluation

Wat Ricoeur hier dus mee wil zeggen is dat identiteit iets van jezelf is wat zichtbaar wordt in het bijzijn van anderen. Je identiteit kan veranderen en jij kan ook iemand anders identiteit benvloeden, doch is niet alles aan jezelf of anderen veranderbaar. Uit deze informatie kunnen we dus een heel belangrijk gegeven halen, je identiteit is veranderbaar maar in beperkte mate, een deel ligt sinds je geboorte vast.

Een andere filosoof, Derek Parfits, is iets meer van deze tijd. Ook hij heeft een aantal goede boeken geschreven. In een daarvan betrekt hij ook de identiteit, en dit gaat gepaard met een verband tussen de toekomst en hoe we nu zijn. Het ene hoofdstuk is duidelijk beter dan het andere maar toch is er een zeker van toepassing op dit essay. Dit hoofdstuk of beter gezegd deel van zijn boek Reasons and Persons (1984) is ook eigenlijk wel zijn bekendste werk. Het gaat over deel 6 uit zijn boek waarin hij het heeft over de ethische obligaties tegenover toekomstige generaties. Oftewel, hoe wij nu met de wereld omgaan en onze gedragsvormen daarbij worden vertaalt naar de manier waarop dit in de toekomst zichtbaar wordt. Parfit is een van de eerste filosofen geweest die de problematiek rond deze verplichtingen aankaartte en daarom is dit werk van hem ook zo beroemd geworden.

Het boek begint met een soort bespreking over hoe wij nu met de aarde omgaan en dat we de toekomstige mensen daarmee kwaad doen. Parfit zegt echter dat dit problematisch is, vanwege het Non-Identity Proble. Iemands bestaan is immers afhankelijk van zowel tijd en voorwaarden. Stel dat mijn ouders twee jaar gewacht hadden om een kind te krijgen, dan zou jij het niet geweest zijn maar iemand anders. Om dit duidelijk te maken verwees hij naar het vlindereffect. Heel kleine veranderingen nu kunnen een drastische invloed op de toekomst hebben.

Nu weten we dus dat je identiteit afhankelijk is van de tijd waarin je geboren wordt, en daardoor dus ook bepaald kan worden. (geboortebeperking etc.) Daarbij is identiteit voor een deel bepaald maar ook benvloedbaar. Om van deze grote vragen terug te komen naar onze situatie in Nederland maken we een sprong naar de opvoeding van kinderen. Ontwikkelen van eigen identiteit wordt veelal benvloed door hun omgeving. In Nederland is een kind namelijk verplicht om vanaf de eerst dag van de maand na de vijfde verjaardag tot zijn of haar achttiende verjaardag op school te zitten. In de leerplichtwet is vastgelegd dat ouders ervoor moeten zorgen dat hun kinderen bij een school staan ingeschreven en dat zij de school bezoeken. Een school behandeld alle kinderen op dezelfde manier, iedereen leert dezelfde stof en moet op dezelfde manier met elkaar omgaan. En dit dan voor 13 jaar lang, de school heeft dus een enorme invloed op de manier waarop jou identiteit wordt gevormd. Zij kunnen door hun lesmethoden en opdrachten bepalen wat de kinderen moeten doen waarop deze een deel van hun vrijheid van ontwikkeling kwijt raken. Iedereen doet hetzelfde, Uniformiteit is voor scholen dus een enorm begrip. Door iedereen hetzelfde te laten leren en doen neem je dus eigenlijk een beetje van hun vrijheid tot ontwikkeling af en dit zou je zelfs negatief kunnen opvatten.

Gelukkig hebben sommige scholen sinds kort ook andere lessenplannen waarin ze juist proberen te ontdekken wat identiteit is en hoe de school en omgeving daarmee te maken heeft. Wat denkt die nieuwe generatie nou eigenlijk zelf over identiteit? Vinden zij wel dat het bestaat en hoe gaat die ontwikkeling ervan?

De achterliggende gedachte is van de lessen was dat door bewust naar zichzelf te kijken, er een zelfverzekerdheid ontstaat. Een trots, zo je wilt, voor datgene waar het kind zelf voor staat. Op deze manier wordt er dus een nieuwe beschrijving aan identiteit gegeven. Als je gaat nadenken over je identiteit en daardoor jezelf ontdekt waardoor je zekerder over je kwaliteiten wordt, geef jij je identiteit dus ook al meer inhoud.. Door te kijken naar wat cultuur en geloof eigenlijk betekent, wat meningen zijn, en hoe meningen verschillen van waarheden, ontstaat juist die houding die soms ontbreekt. Een houding van verdraagzaamheid en begrip. En dan blijkt een identiteit toch helemaal niet zo negatief te zijn als ik eerst dacht. Als je jezelf ontwikkelt ontwikkel je namelijk ook goede kwaliteiten. De meeste kinderen kwamen zelf aan het eind van de lessenserie met de volgende conclusie: 'We zijn wel allemaal anders, we zijn niet gelijk, maar we hebben wel gelijke rechten. We zijn wel gelijkwaardig, omdat we allemaal mensen zijn.'

Identiteit kan dus op veel verschillende manieren opgevat worden. Je zou identiteit als iets eigens kunnen zien wat voor iedereen anders is. Je omgeving benvloed deze echter, dus mensen in een dezelfde omgeving zouden verschillende overeenkomsten in identiteit kunnen vertonen. Hiermee is er dus bewezen dat identiteit behalve vaste kenmerken, ook veranderbare kenmerken heeft. De jonge generatie kinderen heeft allemaal een eigen identiteit, wat tegengaa