Als de stenen spreken gaan

Wat doen die stenen hier toch, wie heeft ze zo mooi gestapeld?

Wat een groot hunebed zeg! Kolossaal!!

Waar zou dat toch voor zijn. Laten we het vragen aan de bouwers.

De hunebedbouwers wel te verstaan. Zij hebben deze gigantische steenhopen verzameld en in het landschap van vooral Drenthe achtergelaten.

Hier zijn ze dan: die stoere mannen uit lang vervlogen tijden. Het zijn de eerste bewoners van de Lage Landen bij de zee. En dat al wel 5000 jaar geleden.

Zeg, zie je hun wapens? Kijk maar uit…..

Deze wilde best wel groot op de foto.

Zie je de verschillen met jouw kleren?

Hier zie je één van hun meisjes terwijl ze uit zit te rusten. Ze heeft zojuist vruchten verzameld in het bos. Nu geniet ze van het uitzicht over het hunebed.

Hunebedden danken hun naam aan een misverstand uit de 17e eeuw. Onderzoekers dachten dat de Huynen of Hunnen De makers van deze stenen monumenten waren. Zo werd de naam hunebed geboren. De inwoners van Drenthe noemden het toen en nu gewoon steenhopen. De waarheid bleek nog anders: het waren grafkamers. En wel zo bijzonder dat ze al in 1734 tot beschermd monument werden verklaard.

Hier zie je het dorp waar de mensen wonen. De groene pijl wijst het hunebed aan.

Zie je die kop hangen onder het afdak. Dat is om de geesten tevreden te stellen.

Hier zie je wat potten en bekers van de hunebedbouwers. Zulke potten werden ook in de hunebedden gevonden. De grote beker bovenaan is een trechterbeker. We noemen deze mensen dus ook wel Trechterbekervolk.

                              

Zo, laten we nu maar eens echt gaan bouwen!!

Eerst maar eens een plattegrond gemaakt. Dit is een portaalgraf. Ze worden zo genoemd omdat je niet gelijk in het hunebed komt maar eerst in het portaal. Dat is het voorste stukje.

1. Er werden boomstammen neergelegd, en daar werden de keien overheen gerold. Zo werden de stenen bij elkaar gebracht.

Dan werd een heuvel van zand gemaakt waartegen een kring van stenen rechtop werd gezet.

Op die twee draagstenen werden de dekstenen gelegd. De dekstenen zijn groter dan de draagstenen.

Boven op al die stenen werd een zandheuvel gemaakt. De kransstenen zorgen ervoor dat het zand op zijn plaats blijft. Het zand onder de stenen werd eruit gehaald, zo ontstond dan een grafkelder.

Het hunebed is klaar!

                                          

                  

Op deze afbeelding zie je duidelijk in het midden het hunebed en daar om heen de kransstenen. Achteraan zie je daar ook nog het opvulzand. Vooraan is dat door weer en wind

verdwenen.

Bij dit hunebed zijn de dekstenen een stukje opzij gelegd. Kun je goed de binnenkant bekijken.

Zie je hoe mooi de vloer is geplaveid. En kijk eens tussen die grote keien.

Sommige mensen hebben een hunebed voor het huis, zoals hier in Emmen.

                                                                           

De meeste hunebedden liggen echter in de vrije natuur.

Dit hunebed is goed te herkennen op de luchtfoto.

Helaas gaat niet iedereen zuinig om met onze monumenten. Hier hebben jongelui hun verfspuitbussen leeggespoten op een hunebed tot verbijstering van de boswachter!

Laten we zuinig zijn op de steenhopen.

En op jezelf.