havana Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam14 oktober 2009

#08Inclusief

special

mediatheken

Johan CruijffDe Verlosser bezoekt JCU

Jonge docentenHvA te groot voor goede begeleiding

Naar de VN?Ametepe wil speechen in New York

Wat moet je laten om dit

te kunnen?

-advertentie-

havana 091014.indd 1 09-10-2009 15:59:58

Into the deep endIn dit nummer van Havana staat een interessant artikel over jonge docenten op de HvA. Het is goed om te horen dat jonge leraren zich aan de HvA thuis voelen en dat we ze niet helemaal aan hun lot overlaten. Zelf was ik in 1975 ook een jonge leraar. Nog geen 22, student, erg lang haar, rare bril, hippieachtige kleding, woeste baard en tot mijn grote verbazing werd ik aangenomen als leraar Nederlands op de Lagere Technische School voor Mode en Kleding in Amsterdam. Ik kreeg een aanstelling voor 10 uur per week, maar moest binnen die aanstelling wel 15 uur lesgeven. De heer Hop-man – directeur van die school – kon fantastisch uitleggen waarom je meer uren gaf dan waar je voor betaald kreeg. Van opvang, didactische begelei-ding en coaching was geen sprake. Vlak voor mijn allereerste les werd ik bij Hopman ontboden en daar kreeg ik te horen dat ik als jong ventje nooit alleen in de klas moest blijven met een leerling van het vrouwelijk geslacht. Daar kon volgens Hopman alleen maar ellende van komen. Verder moest ik goed beseffen dat mijn vak – Nederlands – eigenlijk van nul en generlei waarde was, althans op de school van Hopman. Het ging om ontwerpen, knippen, naaien, stikken en bont bewerken. De rest was ballast. Daarna – into the deep end – mocht ik mijn eerste les geven aan een groep Volen-damse meisjes van een jaar of twintig die in mijn herinnering allemaal Tol, Jonk of Tuip heetten. Deze meisjes waren homogeen gegroepeerd omdat ze elkaar toch al goed kenden en bovendien moesten ze vaak ‘in de vis’ werken en dan bleven ze natuurlijk allemaal weg van school. Achteraf gezien heb ik er heel veel geleerd, bijvoorbeeld hoe je niet-gemotiveerde leerlingen toch enthousiast kan krijgen voor je lessen. Ik heb er een jaar gewerkt en daarna stapte ik over naar een statig gymnasium in Overveen. Geheel andere leer-lingen en collega’s, maar hetzelfde niveau van begeleiding en ondersteuning. Vaak had ik behoefte aan een klankbord, aan advies of gewoon aan een collega tegen wie ik even kon klagen en zeuren over moeilijke leerlingen, vervelende collega’s en lastige lessen. Hoe anders is het nu. Voor de wijze waarop wij op de HvA omgaan met jonge docenten kan ik alleen maar waardering hebben. We hebben zelfs een (nu nog embryonaal) netwerk van jonge docenten. Een prima initiatief dat door managers en bestuurders om-armd moet worden. Mijn advies? Koesteren en ruimhartig faciliteren. Zo’n initiatief mag best wat kosten.

Paul van de WaterHoofdredacteur

inhoud

Redactieadres Vendelstraat 2, 1012 XX Amsterdam, 020 595 24 90 havana@hva.nl. Hoofdredactie/management Paul van de Water p.l.van.de.water@hva.nl Eindredactie Wim de Jong w.de.jong@hva.nl Redactie Sanne van Baar (stagiair), Jobien Groen j.groen@ hva.nl, Selina van Loon (redactie-assistent) s.van.loon2@hva.nl, Thijs den Otter m.d.den.otter@hva.nl, Annemarie Vissers a.m.w.t.vissers@hva.nl Medewerkers Kim Bos, Martien Bos (correctie), Kirsten Dorrestijn, René Glas, Anouk Kemper, Hans van Vinkeveen Fotografen Bram Belloni, Fred van Diem, Marc Deurloo, Jan-Maarten Hupkes, Henk Thomas, Christel Wolters Coverbeeld ANP Illustratoren Pepijn Barnard, Martien Bos, Aimée Groen, Bas Kocken, Magda Rinkema, Pascal Tieman Vormgeving Pascal Tieman Ontwerp Lay-out Death Valley Advertenties Bureau Van Vliet, Postbus 20, 2040AA, Zandvoort, telefoon 023 571 47 45 fax 023 571 76 80 of zandvoort@bureauvanvliet.com Abonnementen € 18,15 per jaar, opgave via de redactie-assistent of per e-mail Drukkerij Dijkman Offset Diemen. Auteursrecht voorbehouden. Het is verboden zonder toestemming van de hoofdredacteur ar-tikelen of illustraties geheel of gedeeltelijk over te nemen. ISSN - 1385-5670 Havana heeft een samenwerkingsverband met Folia. (Floor Boon, Mirna van Dijk, Jim Jansen, Anne Koeleman, Harmen van der Meulen, Dirk Wolthekker).

De volgende Havana verschijnt woensdag 28 oktober

Havana is het weekblad voor studenten en medewerkers

van de Hogeschool van Amsterdam 14 oktober 2009 jaargang 15 / #08

04 nieuws

09 vraag van de week

09 havana 15 jaar

18 ondertussen in

18 amfi angels

19 dubbelop

20 recensies

21 eten

21 zwartwit

22 hva-agenda

23 weekgast

24 afstuderen

En verder...

Blessure overwonnenVier jaar geleden leek het over en uit. Nu staat Marya Kroonen als-nog op het WK Turnen in Londen.

sport trouw. ‘Ik was er zeker van dat ik dit wilde. Ik wilde niet uit op vrijdagavond. Ik wilde turnen.’Tot die fatale oefening in 2004 en de beslis-sing om te stoppen. In het eerste jaar daarna slaagde Mayra voor haar havo-examen en schreef ze zich in bij de ALO. Sportles geven, hoe moeilijk kan het zijn, dacht ze. Maar dat bleek een vergissing. ‘Ik had vanaf mijn vijfde geen gymles gehad wegens vrijstelling en had dus nog nooit gesoftbald of andere sporten gedaan waar ik nu les in moest geven. Daar moest ik enorm aan wennen. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat turntrai-ning geven wel mijn ding is, maar voor de klas staan niet.’

Terug in de turnzaalTijdens een atletiekles vroeg een medestu-dente of zij dé Mayra Kroonen was en of ze

niet bij het HvA-team wilde turnen. Ze ging overstag op voorwaarde dat ze geen wedstrij-den zou turnen. ‘Dat durfde ik niet. Na al die jaren topsport schaamde ik me voor de eerste divisie. Pas het tweede jaar besloot ik mee te doen en ik werd aan het einde van het jaar Nederlands Kampioen van die divisie. Ik was zelfs twee keer gevallen. Dat was het moment dat ik een beslissing nam: óf ik stop defi nitief óf ik ga het nog één keer wagen.’Het werd de laatste optie. Ze liet ze zien nog steeds een topsporter te zijn en kwalifi ceerde zich voor het EK. Ook werd ze tweede op het

NK, waarmee ze niet tevreden was. ‘Ik was het absoluut niet eens met de punten die ik kreeg.’33 uur per week trainen doet ze nu niet meer, 17 uur is genoeg. En de tweedaagse stage in België met het Nederlandse team als voorbereiding op het WK liet ze aan zich voorbijgaan. ‘Het WK is een indivi-dualistisch toernooi, dus hoeven we hier in Londen niet als team te staan. Als ik nu weer volle bak ga trainen, dan volgen er vanzelf blessures. Mentaal kan ik dat ook niet meer aan. Ik train bewuster en kan mezelf beter opladen voor wedstrijden.’En nu dan het moment van de waarheid: de kwalifi catiewedstrijden op het WK voor een plek in de fi nales. Ze is momenteel Neder-lands beste en doet mee op vier toestellen: sprong, balk, brug en vloer. ‘Ik moet de vier toestellen foutloos turnen en dan heb ik een kleine kans bij de meerkamp. Voor de toe-

stelfi nales ben ik eigenlijk kansloos. En als ik val, dan ben ik meteen zeventigste. Dan is het direct over.’

Cirque du SoleilNa dit WK volgt nog de weg naar het WK van 2010 in Rotterdam. Dat wordt waar-schijnlijk het laatste wapenfeit waarna een volgende uitdaging wacht. Het wereldbe-roemde Cirque du Soleil uit Canada heeft Mayra al aangenomen als nieuwe aan-winst. Klaar met rare capriolen is ze nog lang niet. n

Vier jaar geleden stopte Mayra Kroonen met topsport na

een langslepende knieblessure. Toch wakkerde de pas-

sie voor de sport weer aan bij het HvA-turnteam en deze

week staat ze zelfs op het WK Turnen in Londen. ‘Ik

stond als kind al liever op m’n hoofd dan dat ik met pop-

pen speelde.’ Gijs Hardeman

toch te zwak en keek ik weer tegen mogelijk negen maanden revalideren aan.’Het blessureleed en moeizame comeback-pogingen resulteerden in twijfel. ‘Ik trainde weer twee keer per dag, maar vertrouwde mijn knie niet meer. Ik was wel gemoti-veerd, maar het ging gewoon niet, twijfelde te veel. Na twee maanden chagrijnig in de zaal te hebben gelopen, heb ik de beslissing genomen: ik ga niet meer. Dat was raar en moeilijk, alles waar ik tien jaar voor had getraind was weg.’

VergissingVan haar zevende tot haar zeventiende trainde ze zes uur per dag, met alleen de zaterdag vrij. Week in week uit. ‘Ik had een vast ritme: trainen, school, trainen, eten, huiswerk, slapen en dan de volgende dag weer van voor af aan. Het was normaal voor mij en heb het eigenlijk altijd met plezier gedaan. Ik stond als kind al liever op m’n hoofd dan dat ik met poppen speelde.’ Ondanks de verleidingen waar een veertien-jarige puber mee te maken krijgt bleef ze de

Nooit had ze last van blessures, op de kleine pijntjes na die elke turnster wel heeft. Tot het noodlot toesloeg in 2004. Bij een oefe-ning op de vloer scheurde turnster Mayra Kroonen haar kruisband. Bij een salto met drievoudige schroef kwam ze in de lucht maar tot twee driekwart. Het laatste kwart draaide ze op de vloer – met alle nare gevol-gen van dien. Drie maanden zou ze moeten wachten op een operatie, maar zes weken later stond ze alweer op de balk. ‘Bij mijn afsprong (met salto en schroef, red.) ging het weer fout en ging ik vol door mijn knie. Toen was het echt klaar.’In een Leids café zit Mayra (21, ALO) er ontspannen bij als ze vertelt over haar leven, de sport en moeilijke keuzes. Gelukkig zit ze nu op de weg naar boven en dat kan deze week – tijdens het WK in Londen – alleen nog maar beter worden. Na de operatie volgde een langslepende revalidatie van vijftien maanden. ‘Na negen maanden deed ik weer mee aan een wed-strijd en kwalifi ceerde me voor het EK. Twee weken voor dat toernooi bleek mijn knie

‘Als ik val, dan ben ik meteen zeventigste’

trainen, school, trainen, eten, huiswerk, slapen

portret

havana

Elk groentje een coachachtergrond

havana

d’OrO, het trainingsbureau van de HvA, wel een tweedaagse workshop aangeboden voor personeelsadviseurs over hoe een begelei-dingstraject op te zetten. Daarna moeten de domeinen zelf iets op poten zetten voor de nieuwe aanwas.’ En daar zit nu net de crux: ‘Je kunt niet spreken van dé jonge docent, achtergronden lopen behoorlijk uiteen. Zo zijn er docenten zonder enige werkervaring, of met werkervaring maar zonder didacti-sche en pedagogische kennis,’ zegt Snoek. ‘We zijn bij Onderwijs & Opvoeding bezig in kaart te brengen waar nu precies behoefte aan is. De ene nieuweling verzucht ‘wat is er weinig geregeld’, de ander roept echter dat die vrijheid zo fijn is. Dat maakt het lastig.’ Dat is ook de ervaring van HES-docent Gor-ter: ‘Ik ben hier erg op mezelf aangewezen. De een kan dat beter handelen dan de ander. Ik hoef niet continu aan het handje mee,

maar – en hier spreekt de econoom – voor het rendement zou het beter zijn vaker te re-flecteren waar er verbetering nodig is.’ Ook zelf de boer op dus, is het devies. Dat merkt ook docent Kok, die zich samen met Sambell gesteund weet door de newbie-cursus van acht sessies. Daar krijgt het tweetal de kans om met collega-jonge docenten ervaringen uit te wisselen. En dat blijkt broodnodig in de praktijk, want: ‘Ik dénk dat ik een goed leerplan ontwikkel, maar zeker weten doe ik het niet. En ik dénk dat ik stof duidelijk kan overbrengen, maar is dat zo? Samen aan een lesplan werken vind ik prettig, er zit meteen een “beveiliging” in; je beslist samen over lastige dingen,’ meent IAM-docent Kok. Lector Snoek herkent de behoeft aan reflectie. Het zijn vooral jonge docenten die behoefte hebben aan een identiteit, en sterk zoekende zijn naar voorbeelden waaraan ze die identiteit kunnen ontlenen. De heersende ‘veteranencultuur’ in onderwijsland zorgt er echter volgens hem voor dat de groentjes flink moeten peuteren om bij de wijze kennis van oudere docenten te komen: ‘Die zitten vaak op de spreekwoordelijke eilandjes. Ze delen hun kennis alleen wanneer het gevraagd wordt. Maar beginners willen juist niet geïsoleerd, maar in een groep werken.’ Om die veelal dichtgeslibde cultuur te door-breken pleiten Snoek en Van der Burg voor persoonlijke coaches. ‘Eigenlijk moet íedere beginner een oudere ervaren coach toege-wezen krijgen.’ Dat men daarbij uitgaat van een wel heel ideale wereld, zonder enorme workload, erkent men. Snoek: ‘Dan moet hij of zij die rol ook daadwerkelijk nemen. Dat gaat nog lang niet altijd vlekkeloos.’

DuffigDe veteranen-op-een-eilandcultuur op-schudden, daar zet ook het netwerk voor Jonge Docenten aan de HvA zich voor in sinds een jaar. Dat vergrijsde, duffige imago doorbreken is een van de doelstellingen. Dat het usp van de club nog niet HvA-breed is doorgedrongen – ‘bestaan ze nog? Ik heb na twee borrels niets meer gehoord’ – beaamt bestuurslid Catherine Dutscher, die de club mede runt naast een volledige docentenbaan. Sambell las toevallig op Linkedin over het netwerk en lid Gorter werd getipt door een oplettende opleidingsmanager. Dutscher steekt wat betreft die onzichtbaarheid van het netwerk, de hand in eigen boezem: ‘Fysiek moeten we inderdaad veel meer de paden op en de wandelgangen in. Het eerste, oriënterende jaar is nu achter de rug, waarin we hebben gekeken of er behoefte was aan

een dergelijk netwerk.’ Dat was zo, bleek uit het aantal retourmails dat het netwerk ontving. ‘We proberen nu bij alle domeinen een voet tussen de deur te krijgen. Ook hebben we gesprekken met OrO en P&O gevoerd om onder andere te bespreken hoe HvA-breed de behoeftes van jonge docenten kunnen worden meegenomen in het be-staande aanbod inwerkprogramma’s en zijn we bezig met een reeks evenementen. Maar leden hebben gelijk als ze zeggen dat het professioneler moet. Het wordt bijvoorbeeld tijd dat we een website online krijgen, die staat ook al gepland voor het einde van dit jaar.’ Toch schoffelen de jonge docenten het netwerk niet helemaal onderuit: ‘Zoiets moet organisch groeien,’ vergoelijkt IAM’er Kok de trage start, ‘dus die borrels lijken me een mooi begin. Een community bouw je niet, die ontstaat bij de gratie van de bezoeker. Dus dat betekent langere tijd je best doen.’ n

Pijnpuntenn Uit de meest recente cijfers van de Alge-

mene Onderwijsbond en het Sectorbestuur Onderwijsarbeidsmarkt blijkt dat 25 pro-cent van de jonge leraren binnen een jaar weer de biezen pakt. Twintig procent van de zij-instromers raakt eveneens ontmoe-digd en houdt het voor gezien in onder-wijsland. Minimale begeleiding, werk- en tijdsdruk en de vergrijsde onderwijscultuur vormen de vaak gehoorde pijnpunten. Binnen het lectoraat Leren en Innoveren wordt onderzoek verricht naar hoe begin-ners te werven en binnen te houden.

Elk groentje een coachachtergrond

Waar moet ik de cijfers inleveren? Hoe werkt webmail?

Hoe krijg ik de groep stil? De dolende docent heeft er

zijn handen vol aan, dat allereerste docentenjaar. Over

veteranencultuur, inwerkdilemma’s en hooggespannen

beginnersambities. ‘Een woudlopersboekje zou fijn zijn.’Annemarie Vissers

hoe doe je zoiets?’ Bij Kok zijn de twijfels wat minder existentieel: ‘Waar kan ik de hang-mappen vinden, en waar moet ik zijn voor het inleveren van cijfers?’ Gorter lacht: ‘Ik zoek nog steeds een soort woudlopersboekje, over hoe je die eerste jaren doorkomt.’

OverlevenDat is lang zo makkelijk nog niet, verzacht lector Marco Snoek te hooggespannen beginnerambities. Snoek, als lector Leren en Innoveren verbonden aan het domein Onderwijs & Opvoeding, houdt zich on-derzoeksmatig onder andere bezig met het wel en wee van de jonge nieuweling. Zeker in deze tijden van vergrijzing – aan de HvA is de gemiddelde docentenleeftijd 47 jaar, ver boven het landelijk gemiddelde van 44 jaar volgens de jongste gegevens van het CBS – is het van belang een ‘actief wervend beleid’ te voeren wat betreft het binnenhalen van groen talent. Snoek herkent de ambities van Sambell: ‘Jonge docenten willen meteen álles goed doen, zich enorm bewijzen.’ En dat is niet haalbaar, volgens de lector: ‘Grip krijgen op de nieuwe situatie duurt een tijd. Het eerste jaar is het vooral overleven in de organisatie. Een eigen plek veroveren, uitvin-den hoe de hazen binnen de afdeling lopen. Daarna komen andere zaken, zoals het controle krijgen over de groep en inzicht.’ Een truckload aan informatie biedt eveneens geen soelaas tegen beginnersstress. Snoek: ‘Van belang is dat je als instelling heel gedo-seerd en gefaseerd de helpende hand biedt.’

InwerkmaatjesDat die uitgestoken hand nogal van formaat verschilt, blijkt uit een inventarisatieronde langs de HvA-domeinen. Waar het ene domein een goed doortimmerd, compleet plan en program paraat heeft, er bij andere domeinen ‘inwerkmaatjes’ klaarstaan, valt er bij weer andere afdelingen nog wel een flinke slag te slaan op inwerk- en begelei-dingsniveau. Vanwaar die versnippering? Volgens Maarten van der Burg, stafmede-werker Interne Professionalisering, is het antwoord op die vraag vrij simpel: de HvA is te groot om dat op centraal niveau goed geregeld te krijgen. Ook Snoek geeft het de domeinen te doen: ‘Er wordt via Casa

Hij zag ze wel eens binnenkomen op vrijdag. ‘En dan hup, op maandag voor de groep. Dat is dan gaan, én ondergaan. Pompen of verzui-pen. Maar goed: je moet toch een kéér,’ vat Jurriaan Gorter (33, docent HES Leeuwen-burg) die docentenduik in het diepe nuchter samen. Zelf had Gorter meer geluk – en vooral tijd – bij zijn aantreden een jaar gele-den. Dat er nog een volledige zomervakantie tussen zijn oude baan en zijn doceerdebuut zat, hielp hem behoorlijk in zijn voorberei-ding. Bovendien was hij zo slim zich niet voor te stellen als ‘nieuwe’ docent: ‘Ik heb hier zelf in de collegebanken gezeten, ik weet dus hoe studenten kunnen zijn. Dat ik net begon, liet ik wijselijk achterwege.’ Maar ondanks voor-kennis bleef het spannend, die eerste keer. ‘Tuurlijk. Gelukkig had ik al ruime ervaring in presentaties geven, dat hielp. Maar ik kan me voorstellen dat lesgeven zonder noemens-waardige ervaring lijkt op het lopen van een marathon, zonder adem te kunnen halen.’

MonnikenwerkAdemhalen gaat nog prima, lacht docent Jos Kok (37, docent Interactieve Media) maar nu, na de eerste zes weken merkt hij ‘dat de boel wel echt los begint te barsten’. Dat het draaien van een volledige werkgroep – ondanks dat het hem ‘best goed afgaat’ – toch vrij veel van de beginnende docent vergt. Om niet te spreken over de stapels nakijkwerk. Ook collega-docent Jacinta Sambell (29) komt vooralsnog zonder kleerscheuren die eerste werkcolleges door. Hoe de Australische het ervan afbrengt voor een hoorcollege met honderd studenten, moet nog blijken: ‘Dat heb ik nog nooit gedaan.’ Met vet Australisch accent: ‘Dat wordt thuis oefenen, vrees ik.’ Met dat taalprobleempje legt Sambell meteen haar eerste aandachtspunt op tafel: ze wil zich dubbel bewijzen. Dat dat bewijzen resul-teert in het monnikenwerk iedereen van per-soonlijke feedback te voorzien, maakt meteen een ander punt duidelijk: geen beginnen aan. ‘Vier groepen van honderd studenten, en ik wil ze allemaal apart van wijs advies voor-zien. Dat mijn studenten uiteindelijk echt iets leren, ik wil het aha-moment bij ze zien.’ Of we Robin Williams als docent Keating in de klassieker Dead Poets Society kennen? Zo’n docent wil ze uiteindelijk worden. ‘Maar ja,

De HvA is te groot om begeleiding centraal te regelen

havana

interview

van ontstellend veel mensen. En die zeggen dat we met de eerste tien jaar maar net zijn begonnen. Dus dat vind ik ook.’‘Heel erg blij’ is Cruijff met de mogelijkheid die de HvA hem gaf. ‘En natuurlijk is de HvA heel erg blij met ons. Ik werk altijd met het principe één plus één is drie. We worden beter van elkaar. De hogeschool heeft als voordeel dat er een heel nieuw type student wordt binnengehaald: een topzwemmer die een opleiding volgt, heeft als hij ’s morgens een college volgt al een paar uur in het bad gelegen, gaat na zijn college door naar de sportschool voor fysieke training, duikt vervolgens nog een keer in het zwembad en doet om tien uur het licht uit. Hij haalt het optimale rendement uit elke minuut van de dag. Andere studenten zijn dat niet gewend. Maar ze trekken zich wel aan die atleten op: dat zijn rolmodellen. Helemaal als het ze lukt om internationale resultaten te boeken.’De mentaliteit van de JCU-studenten is hetzelfde gebleven in die tien jaar. Allemaal

mensen die heel goed weten wat ze willen en wat hun doelen zijn. Maar desgevraagd zegt hij wel te zien dat de omgeving steeds meer van sporters eist. ‘Ze hebben de drive, ze weten wat ze doen en gaan vol aan de bak. Net als in het begin. Maar het is nog veel meer dan toen een diplomamaatschap-pij geworden. Ze hebben een papiertje nodig om na hun sportcarrière te slagen.’

Typisch WimOndanks die drive en al die trainingsuren zei Cruijffs HvA-collega en oud ploeggenoot bij Ajax Wim de Wit dat bij de JCU toch de neiging bestaat om de atleten te veel te pamperen. Dat liet hij een halfjaar geleden aan Havana weten. ‘Typisch Wim,’ reageert een grijnzende Cruijff. ‘Die is van het slag dat altijd van iedereen wil dat ze er vol in duiken. Maar je moet pamperen of verwennen niet

met te veel zaken verwarren. Bepaalde top-sporters gaan een gouden toekomst tegemoet: beroemde sporters verdienen veel geld. In die zin kun je zeggen: ze worden verwend. Maar die topzwemmer over wie ik het net had, heeft dat niet. Die gebruikt zijn tijd optimaal om het perfecte rendement te halen. Daar helpt het programma van de Cruyff University ze bij: ze worden nog meer in staat gesteld elke minuut optimaal te benutten, een eigenschap die kenmerkend is voor een topsporter.’Anders dan De Wit heeft Cruijff nooit voor de klas willen staan. Dat kondigde hij in 1999 al aan en daar is hij bij gebleven. ‘Ik geef geen les, omdat ik daar niet voor ben opgeleid. Maar de mensen om mij heen ma-ken natuurlijk wel volop gebruik van mijn ervaring in de topsport. Zij zetten het om in bruikbaar materiaal voor leerlingen en studenten en doen er zo hun voordeel mee.’ Zelf heeft Cruijff niet het idee dat hij anders in het leven zou staan als hij tijdens zijn sportcarrière vergelijkbare opleidingsmo-

gelijkheden had gehad. ‘Dan waren er nog altijd dingen geweest die beter zouden kunnen,’ liet hij later op de dag een zaal met vijfhonderd studenten, medewerkers en alumni van zijn opleidingsinstituten weten. ‘Bij Ajax waren ze destijds hun tijd trouwens wel vooruit. Ik kreeg als jonge speler de mogelijkheid een opleiding te volgen. Op dinsdagavond. Kon ik nooit heen, want dan moest ik trainen. Helaas is dat bij veel grote sportclubs nog steeds zo. Iedere voorzit-ter die je spreekt, zegt dat atleten opleiden belangrijk is, en dat het op de agenda staat. Maar het is bijna altijd het laatste punt van de vergadering, daar komen ze eigenlijk nooit aan toe. Die mentaliteit moet anders en daar willen wij bij helpen. En we boeken resultaat: de voorzitter van America, de grootste Mexicaanse voetbalclub, is alumnus van ons.’ n

De Johan Cruyff Univerisity viert al het hele jaar zijn

tienjarig jubileum. Havana besteedde er een halfjaar

geleden al eens een special aan. In die special ontbrak

een gesprek met ‘Nummer 14’ zelf. Vorige week vierde

Cruijff zijn jubileum alsnog in Hotel Krasnapolsky, en

kwam het toch nog goed. ‘Tevreden? We beginnen net.’ Thijs den Otter en Sanne van Baar

naam aan verbonden. En als de kwaliteit ergens niet goed is, dan heeft dat negatieve gevolgen voor al die mensen die een oplei-ding bij ons volgen.’Afbreukrisico is iets waar Cruijff bijzonder huiverig voor lijkt. Tijdens de bijeenkomst in Hotel Krasnapolsky liet hij zich er verschil-lende keren over uit. ‘Als je als topsporter faalt, krijg je een mooi plan als een boeme-rang terug in je gezicht. Daarom leggen we de standaard bij onze opleidingen zo hoog, zodat we niet onderuit kunnen gaan.’Met die voorzichtigheid in het achterhoofd werkt Cruijff in alle ernst verder aan zijn onderwijsimperium. ‘In Nederland heb je bijvoorbeeld geen ministerie van Sport. Ter-wijl sport van bijzonder hoog sociaal belang is. Wij blijven ons inzetten voor die droom, en willen met er met onze opleidingen voor zorgen dat gediplomeerde sporters – die als geen ander weten hoe belangrijk het is – daar een bijdrage aan kunnen leveren.’

DriveIn de tien jaar dat de HvA een Johan Cruyff University onder zijn dak heeft, is er volgens Cruijff alleen maar een begin gemaakt. Voor tevredenheid is niet veel plaats. ‘Een topsporter kijkt altijd in de spiegel. Zelfs als hij wereldkampioen is, wil hij wereldkampi-oen blijven. Als ik naar mezelf kijk: ik heb helemaal geen opleiding gehad. Ik heb dit project alleen kunnen doen dankzij de hulp

Ze doen er bij de Johan Cruyff University (JCU) alles aan om het imago van topmerk vast te houden. Dus als de meester zelf uit Catalonië komt om zijn licht over het insti-tuut te laten schijnen, dan is het ook feest: powerspeeches van Amerikaanse professoren die van Dr. Phil een stotterende amateur ma-ken, lunch met sjieke broodjes in de winter-tuin van een tophotel en meer dan vijfhon-derd bloedfanatieke topsporters die voor de juiste buzz zorgen. Maar als de Verlosser in het pand is, draait het toch vooral om hem. Of Cruijff het nou wil of niet. Losjes schudt hij handen, beantwoordt vragen en gaat op de foto met de atleten voor wie hij de JCU ooit lanceerde, om ze met meer maatwerk een goede opleiding te laten volgen.Trots is Cruijff wel. Sinds de bekendste Ne-derlander op aarde in 1999 zijn idee om een onderwijsklimaat voor topsporters te creëren met een opleiding in het domein Economie en Management realiseerde, breidde het netwerk zich fors uit. In Nederland zijn er tegenwoordig op verschillende plaatsen Johan Cruyff-colleges. Net als Amsterdam heeft Fontys Hogescholen in Tilburg een Johan Cruyff University. Ook in Spanje en Latijns-Amerika wordt aan de weg getim-merd. ‘Al die honderden sporters die zo aan hun toekomst werken. Dat hou je bijna niet voor mogelijk. We krijgen verzoeken van instellingen uit veel meer landen, maar de lat ligt erg hoog. Ik heb er natuurlijk wel mijn

Een topsporter kijkt altijd in de spiegel

‘Ik werk altijd met het principe één plus één is drie’

met te veel zaken verwarren. Bepaalde top-

Een topsporter

sporters gaan een gouden toekomst tegemoet:

die topzwemmer over wie ik het net had, heeft

1999 al aan en daar is hij bij gebleven. ‘Ik geef geen les, omdat ik daar niet voor ben opgeleid. Maar de mensen om mij heen ma-ken natuurlijk wel volop gebruik van mijn ervaring in de topsport. Zij zetten het om

studenten en doen er zo hun voordeel mee.’ Zelf heeft Cruijff niet het idee dat hij anders

gelijkheden had gehad. ‘Dan waren er nog

met vijfhonderd studenten, medewerkers en alumni van zijn opleidingsinstituten weten. ‘Bij Ajax waren ze destijds hun tijd trouwens

dinsdagavond. Kon ik nooit heen, want dan moest ik trainen. Helaas is dat bij veel grote

ter die je spreekt, zegt dat atleten opleiden belangrijk is, en dat het op de agenda staat. Maar het is bijna altijd het laatste punt van

nooit aan toe. Die mentaliteit moet anders en daar willen wij bij helpen. En we boeken

grootste Mexicaanse voetbalclub, is alumnus

opgeleid. Maar de mensen om mij heen ma-

Zelf heeft Cruijff niet het idee dat hij anders

havana

interviewinterview

havana

De mediatheekals bron van kennis en informatie havana Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam

14 oktober 2009

#08Weekblad voor de Hogeschool van Amsterdam

Inclusief

special

mediatheken

Johan CruijffDe Verlosser bezoekt JCU

Jonge docentenHvA te groot voor goede begeleiding

Naar de VN?Ametepe wil speechen in New York

Wat moet je laten om dit

te kunnen?

10

14 16

11

Dolende docentenDe begeleiding van jonge docen-ten is versnipperd. ‘Eigenlijk moet íedere beginner een coach krijgen.’

1 + 1 = 3Johan Cruijff is trots op de studen-ten van ‘zijn’ JCU. ‘Ze weten wat ze doen en gaan vol aan de bak.’

MediathekenspecialWist je dat de informatiespecialis-ten je ook graag persoonlijk helpen als je iets zoekt?

coverbeeld: ANP

15 17

Hoe blijf je gemotiveerd?‘Dingen die ik doe, komen direct uit mezelf. Mijn eindscriptie op de havo heb ik aan Afrika gewijd. Ik wilde de Afrikaanse geschiedenis beter begrijpen. De ongelijk-heid en de vele maatschappelijke kwesties. In mijn zoektocht naar antwoorden kwam ik Nelson Mandela tegen. Hij wist wat hij wilde. En zette door. Hij kende de kracht van het geduld. Hij bereikte wat hij wilde en bleef wie hij was. Dat heeft me altijd enorm geïnspireerd.’

De komende weken ben je druk met het voeren van campagne. Pittige tijden voor iemand die persschuw is? Knikt berustend: ‘Offers moeten gemaakt worden.’

Wat doet een VN-jongerenvertegenwoor-diger?

n Een VN-jongerenvertegenwoordiger laat aan leeftijdgenoten zien wat de Verenigde Naties is en laat de VN zien wat jongeren bezighoudt. Hoogtepunt van zo’n tweejari-ge loopbaan is de speech die hij of zij mag houden tijdens de algemene vergadering van de VN in New York. Maar eerst gaan de vertegenwoordigers een jaar lang langs scholen, festivals en verenigingen om in gesprek te gaan met hun leeftijdsgenoten over het door hen gekozen thema.

n Ametepe Nugloze zal campagne voeren van 12 tot 18 oktober. Kijk op www.dewe-reldvandevn.nl hoe je op hem kan stemmen. n

Als hij wint zal hij over een jaar de algemene vergadering

van de Verenigde Naties in New York toespreken. Ame-

tepe Nugloze (23, Management, Economie & Recht) is

een van de halvefinalisten in de strijd om jongerenverte-

genwoordiger van de VN te worden. Jobien Groen

is ook een resultaat van oneerlijke handel. Grote bedrijven denken alleen aan de korte termijn en aan winst, niet aan de gevolgen. Dit soort acties hebben een boemerangef-fect. Ze komen terug, vaak groter dan ze in eerste instantie waren. Er is maatschappelijk bewustzijn nodig en wederzijds respect.’

Waarom ben jij de juiste persoon om deze boodschap over te brengen?‘Ik weet wat er speelt. Ik praat veel met jongeren, waardoor ik weet wat jongeren bezighoudt. Ik kan bovendien met ieder-een omgaan. En ik kan met mensen praten zonder het met ze eens te zijn. Zonder een oordeel te vellen. Ik blijf communiceren. Het moeilijke van deze tijd is dat we geen connectie meer vinden. We leren praten, rekenen, tekenen, maar niet communiceren. Ik wil mensen weer bij elkaar brengen. Als ik het voor het zeggen had, zou ik door

heel Nederland debatgroepen promoten. Bij scholen en buurthuizen. Ik wil mensen weer met elkaar in gesprek brengen.’

Wat motiveert je om zoiets aan te pakken?‘Van jongs af aan heb ik de behoefte gehad iets bij te dragen aan de wereld en iets terug te doen voor mijn land. Ik ben bevoorrecht hier te studeren. In Togo is er bijna geen werkgelegenheid of mogelijkheid om een opleiding te volgen. Ik ben ook een studie gaan doen waarmee ik hopelijk iets terug kan doen. Dat is Management, Economie & Recht geworden. Mijn droom is een arbeids-bureau op te richten voor professionals. Ik wil ze naar ontwikkelingslanden sturen voor ondersteuning en om de mensen daar de vaardigheden zelf te leren. Ze leren het zelf te doen. Zodat ze daar niet meer afhankelijk zijn van de rest van de wereld.’

Gefeliciteerd. Had je verwacht dat je door zou dringen tot de halve finale? ‘Het was een grote verrassing. Opeens waren er allemaal camera’s op me gericht. Ik schrok van de aandacht. Ik sta niet graag in de schijnwerpers. Bovendien was de voorronde ook niet helemaal perfect gegaan. Ik was erg zenuwachtig. Ik had me ook eigenlijk helemaal niet goed voorbereid, dus heb mijn algemene kennis maar een beetje gebruikt. Uiteindelijk hebben ze me gekozen om mijn positieve en rustige uitstraling. En omdat ik toch overkwam alsof ik wist waar ik het over had.’ Elke kandidaat kiest een van de millenni-umdoelstellingen om onder de aandacht te brengen. Jij hebt voor het achtste mil-lenniumdoel gekozen: eerlijke handel en schuldverlichting. Waarom juist dit punt? ‘Afgelopen zomer ben ik teruggegaan naar

mijn geboorteplaats Lome in Togo, West Afrika. Deze reis was echt een wake up call. Ik was er vijftien jaar niet geweest, maar er is niks veranderd. Het land is niet verder gekomen. Dit zie je vaak in Afrika. Veel pro-ducten worden goedkoop – want zwaar ge-subsidieerd – geproduceerd in bijvoorbeeld Nederland. Overschotten worden vervolgens gedumpt in Afrika. Daar valt niet tegenop te concurreren door de lokale Afrikaanse boeren. Als een gevolg kunnen ze hun boeltje wel oppakken. Zolang er geen eerlijke prij-zen zijn, kan je geen eerlijk bedrijf opzetten. Zo houd je ook de armoede in de hand.’

Wat ga je daaraan doen?‘Ik wil jongeren bewust maken van eerlijke handel en van de ernst van de zaak. Je kan het wel negeren, maar uiteindelijk komt het toch op je pad terug. De crisis bijvoorbeeld

‘Nelson Mandela heeft me altijd enorm geïnspireerd’

‘Ik weet wat er speelt’

interview

havana

Op naar New YorkAmetepe Nugloze wil jongerenver-tegenwoordiger van de Verenigde Naties worden.

havana 3

nieuws

Sinds 1 oktober werken 34 stu-dententeams uit heel Nederland aan adviezen voor ondernemers uit Afrika, Azië en Zuid-Amerika.

Werktuigbouwkundestudent Olaf Weller en International Business and Languages-studenten Ditte van der Graaf en Annick van der Peet doen namens de HvA mee aan BiD Stu-dent Challenge, waarbij studenten de kennis uit hun studies gebruiken om ondernemers uit derdewereldlanden te adviseren bij hun businessplan. De honderd studenten die in de 34 teams zijn ondergebracht, concur-reren met elkaar: het beste advies wordt beloond met een stageplaats. In de jury zitten onder anderen ver-tegenwoordigers van multinationals KPMG en ABN Amro; bedrijven die

de teams van adviseurs voorzien.Olaf Weller vormt samen met twee vrienden een team dat ondernemer Joemba Brian uit Oeganda aan het perfecte businessplan moet helpen voor de bakstenenfabriek die hij wil beginnen. ‘Het plan ziet er goed uit, al is het wel een heleboel tekst,’ zegt Olaf. Maar Brian is er nog niet. ‘Het plan moet wel specifieker worden, sommige dingen zijn nog te vaag. Daarnaast gaan we hem adviseren samen te werken met concurrenten.’De stage in het buitenland is leuk, maar Olaf doet ook aan het project mee om aan zijn competentieprofiel te schaven. ‘Daar kan ik met dit pro-ject goed aan werken. Ik wil later een eigen bedrijf beginnen en krijg nu de kans om mee te kijken met professio-nals uit het werkveld.’ (JvK)

Businessplan voor bakstenen

Helpen bij verkiezingen?De Centrale Medezeggenschapsraad wil de verkiezingen professioneler organiseren en is daarom op zoek naar nieuwe leden voor het Cen-traal Stembureau. Het komende jaar worden niet alleen verkiezingen gehouden voor de studentgeleding, maar worden ook de stoelen van de medewerkers opnieuw verdeeld. Om de verkiezing in goede banen te leiden, moet het vijfkoppige stembu-reau worden uitgerust met goede or-ganisatoren. De CMR wil voorkomen dat de verkiezingen even chaotisch verlopen als het afgelopen jaar. Toen werden de verkiezingen uiteindelijk met een week verlengd omdat niet iedereen zijn stem kon uitbrengen binnen de tijd die ervoor stond. Uit-eindelijke opkomst: 7 procent. Meer informatie: a.h.m.m.van.furstenberg@hva.nl (TdO)

Sanne van Baar / Jobien Groen / Gijs Hardeman / Anne Koeleman / Joey van Koningsbruggen / Thijs den Otter (coörd.) / Marjolein Sintenie / Annemarie Vissers / Paul van de Water

Onder-soep?Het HvA-Kenniscentrum gaat tien keer per jaar kleinscha-lige onderzoekspresentaties organiseren onder de naam Onder-Soep. We belden met een van de initiatiefnemers, Pettra Ezter van Beveren voor nadere uitleg.

Hoe veel brainstormsessies waren er nodig voor deze naam?‘Die benaming was snel verzonnen: onderzoek rijmt op Onder-Soep. We wilden bij het kenniscentrum zelf ook iets gaan doen met lunchbijeenkomsten naar voorbeeld van Hogeschool Utrecht. Dat wilden wij dus ook en we zijn daarom gaan zoeken naar een eigen vorm. Nou, dat bleek dus snel bedacht: het moeten klein-schalige onderzoekslunchbijeenkomsten worden, en dan gaan we tevens samen soep eten.’

Wat is het doel van de presentaties? ‘We hebben binnen de HvA zeker twintig medewerkers die gepro-moveerd zijn en nog een aantal promovendi die bezig zijn met hun onderzoek. Daar wilden we aandacht aan schenken en op deze manier de kennis die er is, uitwisselen. Maar ook om op de hoogte te blijven van de laatste stand van zaken. En dat er behoefte is, is meteen duidelijk: de eerste bijeenkomst op 29 oktober zit al vol. Wie het eerst komt, die het eerst maalt: de eerste twintig aanmel-ders kunnen terecht.’

Flauw vraagje van onze kant: waarom wordt er niet gepre-senteerd om vier uur?‘Haha, nee, het heeft helemaal niets met Cup-a-Soup te maken, we regelen de soep gewoon via huiscateraar Sorbon. Maar mis-schien is het inderdaad een idee om volgend studiejaar de presen-tatiereeks naar deze tijd te zetten. Hoewel er om die tijd nu ook al bijeenkomsten worden georganiseerd onder de naam Krachtvoer. Dat was nu dus niet zo handig.’ (AV)

Vraag/Antwoord?

Bee

ld M

artij

n M

ulde

r

Het ROC van Amsterdam heeft voor de Frisian Solar Challenge de hulp ingeschakeld van twee vierdejaars E-Technology.

Rui Joaquim Novais en Glenn Dasai ontwikkelen een elektrisch systeem waarmee de energie van de zonnecel-len op de boot daadwerkelijk wordt omgezet in paardenkracht. ‘Vorig jaar kreeg het ROC de troostprijs met de boot en dat kwam vooral door het elektrisch systeem. Dat bleek voor die studenten te complex,’ legt Glenn uit. ‘Daar hebben ze onze hulp voor gevraagd. Wij hebben tot januari om

een goed alternatief uit de denken.’Dasai en Novais voelen zich bijzon-der betrokken bij het project. Dasai: ‘We zijn met de rest van het team op zoek naar sponsors, want zo’n boot op zonne-energie kost ongeveer 25 duizend euro. Krijgen we dat bedrag niet bijeen, dan gaat de hele race voor onze boot niet door. Wij hebben wel-iswaar de garantie dat ons werk dan doorschuift naar de boot van volgend jaar, maar toch.’ De Frisian Solar Race wordt in juli ge-houden in Friesland. Een aantal boten op zonne-energie legt het parcours van de Friese Elfstedentocht af. (TdO)

Solar Challenge

Gratis sportcentrumHalsbrekende toeren werden vorige week uitgehaald om te vieren dat het sportcentrum USC zijn hoogste punt heeft bereikt. Het bouwwerk is voor de HvA ‘gratis’.

De totale kosten van het centrum in de Watergraafsmeer bedra-gen 22 miljoen euro. Die worden voor rekening genomen van de Universiteit van Amsterdam. Paul Doop, vicevoorzitter van het College van Bestuur: ‘Het gebouw is eigendom van de UvA. Dan is het voor de hand liggend dat de universiteit deze investering ook financiert.’ De HvA betaalt wel mee aan het gebruik van de sportfa-ciliteiten. Theo van Uden, directeur van het USC: ‘We hebben een dienstverlenerovereenkomst met de HvA. Zij bekostigen bijvoor-beeld jaarlijks de kortingen waar studenten en medewerkers van de hogeschool van profiteren.’ Gezien het aantal abonnees is het niet gek dat de hogeschool niet bijdraagt aan het nieuwe gebouw. Van de 12.000 sporters is de helft afkomstig van de universiteit. Slechts tien procent studeert of werkt bij de HvA. (SvB)

Hardcore beveiligers onnodigOuderejaars die willen surveille-ren bij toetsen van Media, Com-municatie & Informatie, kunnen zich melden via het intranet. Ex-terne beveiligers zijn niet nodig.

Na scheldpartijen, intimidaties, fysieke bedreigingen en korte lontjes bij de HES-toetsweek eind januari van dit jaar, besloten de economen profes-sionele externe beveiligers in te zetten. Dat is bij MCI nergens voor nodig, zegt Berend Klopstra van het onderwijsbureau: ‘Er hebben zich naar mijn weten nog nooit bedreigende situaties voorgedaan tijdens toetsen. We vinden het dus niet noodzake-lijk en ook niet wenselijk. We letten wel op natuurlijk, en er lopen ook docenten rond, maar het is hier geen agendapunt.’ Voor acht euro per uur kunnen MCI-studenten aan de slag in de tentamenzalen tijdens de komende tentamenweken. Bang dat de ouderejaars studenten de toetsers de juiste antwoorden influisteren is Klopstra evenmin. ‘We zetten geen propedeusestudenten in, omdat we daarvan nog niet weten welk profiel ze gaan kiezen. Maar we gaan ook uit van goed vertrouwen.’ (AV)

Studenten blijken maar gema-tigd positief over de studieloop-baanbegeleiders. Ze zijn vaak niet goed op de hoogte van de doelen van ‘SLB’.

Dat concludeert Linda Kaatee in haar masterthesis Onderwijskun-dig ontwerp en advisering. Kaatee voerde vorig jaar als student van de Universiteit Utrecht een onderzoek naar studieloopbaanbegeleiding uit in opdracht van O2/OrO Onderwijsont-wikkeling. Daar presenteert ze deze week haar conclusies. Kaatee sug-gereert dat meer voorlichting rond de doelen van SLB tot meer begrip en waardering voor het fenomeen zullen leiden. Binnen studieloopbaanbege-leiding zou daarnaast meer aandacht

moeten komen voor de beroepsprak-tijk: veel studenten stelden vast dat het ze niet heeft geholpen een helder beeld van hun vakgebied te krijgen. Meer aandacht voor dit onderdeel leidt waarschijnlijk tot meer waarde-ring voor SLB, concludeert Kaatee. De masterstudent – inmiddels onder-wijzeres op een basisschool – onder-vroeg voor haar project driehonderd studenten en vijftig medewerkers. Die laatste groep is overigens ook maar matig positief, maar die vinden studieloopbaanbegeleiding wel een belangrijk onderdeel van het curricu-lum. De conclusies van Kaatee zijn opmerkelijk, omdat studieloopbaan-begeleiding een centrale rol speelt in het onderwijssysteem van de HvA. (TdO)

SLB kan beter

4 havana

nieuws

Domeinvoorzitter Gerard van Haarlem (Techniek) vindt het terecht dat Hans de Boer waarschuwt voor een tekort aan bèta’s en techneuten.

Hans de Boer, voorheen voorzit-ter van werkgeverskoepel MKB-Nederland, werkt met een commissie van wijzen aan een rapport waarin het tekort aan bèta’s en technici uitgebreid aan bod komt. Deze week gaf hij een schot voor de boeg: als er onder scholieren zo weinig animo blijft voor bèta en techniek, groeit het tekort op korte termijn met tiendui-zend hoogopgeleiden per jaar. ‘Een terechte opmerking,’ reageert Van Haarlem. ‘Eigenlijk hebben al onze afgestudeerden een baanga-rantie. Natuurlijk zouden we graag meer studenten hebben, maar dat is niet zo simpel: de groep scholieren

die kiest voor Natuur & Techniek of Natuur & Gezondheid is niet zo groot als de scholieren die instromen bij Cultuur & Maatschappij en Economie & Management.’ Het hele onderwijsveld doet er vol-gens Van Haarlem van alles aan om scholieren enthousiast te maken voor Techniek. ‘We hebben hier onder-meer het ITS-lab en de Havo3-dagen waarin we laten zien dat techniek een goede en een leuke keuze is. Als domein proberen we met ons portfolio, de onderwijskwaliteit en de pr zo aantrekkelijk mogelijk te zijn voor scholieren. In vergelijking met de andere technische hogescholen gaat ons dat goed af. Maar we streven altijd naar meer en beter.’Toch is niet iedereen even tevreden met de marketingmachine van het domein. Voorzitter Bert Pinkster van de Centrale Medezeggenschapsraad

vraagt zich of de marketingmachine wel goed genoeg werkt, al is het maar omdat het aantal eerstejaars dit jaar nauwelijks is gestegen in het domein. ‘Juist dat domein heeft alles om zich te verkopen: neem nou laatst die tegenwindauto waarmee ze in Denemarken een race wonnen. Dat heb ik in niet veel rubrieken terug-gezien. Terwijl je in Nederland al in de krant komt als je kampioen bitterbal-len eten wordt.’Van Haarlem bestrijdt overigens dat er weinig aandacht was voor de winst. ‘We hadden een artikel in Trouw en in Technisch Weekblad en er waren reportages op AT5 en TV Noord-Holland. Daarnaast gaan we het resultaat natuurlijk zelf gebruiken bij onze voorlichting. Maar als de CMR ideeën heeft, hoor ik ze natuur-lijk graag.’ (TdO)

Waarschuwing bètatekort ‘terecht’

n ROEIEN Het HvA-roeiteam Plan-cius eindigde afgelopen zaterdag bij de Grachtenrace in de achter-hoede. Het team deed 3 uur en 24 minuten over het parcours van 24 kilometer en werd daarmee 93e. In totaal deden 104 boten mee aan het evenement. Wie meer wil weten over de Grachtenrace van Plancius, kan terecht op pagina 23. Student Lars van Bronkhorst is deze week weekgast. (TdO)

SPORTFLITS

Tweedejaars pakken Grach-tenrace aanZeven tweedejaarsstudenten Logistiek hebben in ruim een halfjaar tijd de draaiboeken voor de Grachtenrace totaal vernieuwd. Met succes.

Sinds februari waren de studenten Logistiek al bezig met het mo-derniseren van het draaiboek van de Grachtenrace, die afgelopen zaterdag is gehouden. ‘In een oproep op intranet werd studenten gevraagd om het draaiboek van de Grachtenrace te vernieuwen, omdat het vorige sterk was verouderd. Een vrijwillig project, maar we krijgen er ook studiepunten voor,’ vertelt Talitha Snel, voorzitter van de projectgroep. De club van Snel ontwikkelde onder meer een persmap. ‘Die was er namelijk nog niet. Verder kregen de vrijwilligers tot vorig jaar al-lemaal een dik draaiboek me waarin alle taken stonden opgesomd. Wij hebben bedacht dat elke vrijwilliger een keycord krijgt waaraan een pasje hangt. Op dat pasje staat alleen de relevante informatie opgeslagen; iedereen weet precies wat hij moet doen. Dat werkte prima, al was er meer werk vooraf te doen.’‘Ook hebben we voor één centraal communicatiepunt gezorgd,’ gaat Snel verder. ‘Bij voorgaande edities van de Grachtenrace was het zo dat als er iets mis ging, iedereen elkaar maar belde. Dat is dankzij de communicatiecentrale opgelost, al ging hij nu te vroeg dicht.’De logistiekstudenten hadden zelf helemaal niets met roeien, maar daar is verandering in gekomen. ‘Ik zal zeker in volgende jaren ook naar de Grachtenrace gaan,’ zegt Snel. ‘Als toeschouwer of mis-schien weer in de organisatie.’ (MS)

Hogescholen en universiteiten krijgen een maand langer de tijd voor de verwerking van nieuwe aanmeldingen. De HvA heeft geen extra tijd nodig: de inschrij-ving is gesloten.

Wegens problemen met de inschrij-vingen van studenten, vroeg een aantal onderwijsinstellingen het mi-nisterie van Onderwijs om uitstel. De HvA zat daar niet tussen. Els Spreij, hoofd Studentendatabeheer: ‘Daar hadden we gelukkig geen reden voor. Wij hebben de deadline van 1 oktober gewoon gehaald.’Op die peildatum moeten hogescho-len en universiteiten doorgeven hoe-veel inschrijvingen zij binnen hebben.

Deze aantallen hebben invloed op de hoogte van de overheidsgelden die onderwijsinstellingen voor hun studenten ontvangen.Het grote aantal nieuwe inschrij-vingen leverde volgens Spreij geen problemen op. Het aantal liep op van ongeveer 38.500 naar 41.000 studenten. ‘Dat is ruim tweeduizend meer. Daar ligt het probleem niet. Negentig procent van die inschrijvin-gen verloopt namelijk keurig.’ De uitdaging lag meer bij het nieu-we inschrijvingssysteem dat deze zomer in gebruik werd genomen. Spreij: ‘Werknemers die jarenlang met hetzelfde systeem hebben gewerkt, inschrijvingen bij wijze van spreke blind konden invoeren,

moesten nu op een nieuwe manier leren werken. Dat kost veel tijd en energie.’Een ander punt bij de inschrijvingen was Studielink. Het systeem wordt al een aantal jaar gebruikt, maar er is nog geen koppeling in de berichtge-ving tussen de HvA en de student. De laatste krijgt bijvoorbeeld een bericht van Studielink met de mede-deling dat hij is uitgeschreven, terwijl dat niet wordt gecommuniceerd met de hogeschool. ‘De leerling denkt dus dat hij niets meer hoeft te doen en krijgt vervolgens een brief van ons. Vooral vervelend voor de student, maar als het goed is, is dat volgend jaar opgelost,’ zegt Spreij. (SvB)

HvA haalt inschrijvingsdeadline

Studenten die meedoen aan het onderwijsproject Design & Build Brazil onderzoeken hoe de woonomstandigheden in de sloppenwijken van Brazilië kunnen worden verbeterd.

Vijftien studenten, afkomstig van de opleidingen Bouwkunde, Civiele Techniek en Bouwtechnische Bedrijfskunde, studeren af op hun eigen ontwerp voor een klein sociaal huisvestingsproject bij favela Mangueira, een grote sloppenwijk in Rio de Janeiro. Bin-nenkort presenteren ze de voortgang van het project tijdens een symposium aan de HvA.Voor de ontwerpen zijn de studenten in maart naar een workshop geweest op de Universidade Federal do Rio de Janeiro (UFRJ), waar ze samen met Braziliaanse studenten intensief onderwijs kregen over Braziliaanse bouwtechnieken, bouwkosten, sociale huisvestingsprojecten en projectontwikkeling. Terug in Nederland hebben ze in vijf teams een eigen design voor een wijk gemaakt. ‘Deze ontwerpen worden over twee weken tentoongesteld,’ zegt Friso ten Holt, supervisor van Design & Build Brazil. ‘Van 11 tot en met 14 november zijn ze te zien in de hal van locatie Leeuwen-burg.’ Dit sluit aan op een door Design & Build Brazil georgani-seerd symposium. ‘Op de laatste dag van het symposium zal een jury de ontwerpen beoordelen en een winnaar aanwijzen. We zitten nog even te denken wat voor prijzen we geven, dus daar kan ik nog niets over loslaten.’Raak jij geïnspireerd door sloppenwijken? Het onderwijsproject loopt door en er zijn op dit moment nog steeds stageplekken te verkrijgen. (AK)

Getto ontwerpen

Genomineerd voor Dekker-prijsTwee studenten Fysiotherapie zijn genomineerd voor de Jacco den Dekker-afstudeerprijs. Angela Jansen en Janneke de Vries hebben gekeken hoe patiënten met een beroerte ef-ficiënter kunnen worden behandeld. De studenten hebben meegewerkt aan het onderzoek van prof. dr. G. Kwakkel op

de VU. Op 13 november wordt de win-naar bekendgemaakt. De winnaar krijgt 1000 euro en mag 2000 euro aan het onderzoek schenken waaraan ze heb-ben meegewerkt. De KNGF nomineert jaarlijks een vijftal scripties van studen-ten van de verschillende fysiotherapie-opleidingen in Nederland. (JG)

havana 5

nieuws

Wat doet Karel?Collegevoorzitter Karel van der Toorn laat wekelijks op Havanaweb.nl weten wat hij doet voor de HvA. Deze week op de agenda: een gesprek met het nieuwe Asva-bestuur.

Brons in CaliforniëHvA Volleybal heeft zijn vleugels uitgeslagen en speelde afgelopen week de UC Irvine World Volleyball Challenge, een internationaal vol-leybaltoernooi in Californië.

De oefenstage, die met brons werd afgesloten, be-stond uit wedstrijden tegen het universiteitsteam van UC Irvine, een Koreaans en een Argentijns team. Het Amsterdamse team speelde eerst een oefenwedstrijd tegen UC Irvine, de Amerikaanse kampioen van afge-lopen seizoen. Deze werd met 2-1 in sets verloren.De eerste wedstrijd voor het toernooi was tegen het Argentijnse Drean Bolivar onder leiding van Javier Weber, die ook de nationale ploeg van Argentinië coacht. Een bekend gezicht op het speelveld voor coach Zwerver, aangezien ze allebei als speler op de Spelen van 1988 en 1992 waren. Met vijf Argentijnse

en drie Braziliaanse internationals bleek Bolivar te sterk voor de talenten van HvA Volleybal. Daarna stond UC Irvine weer op het programma en deze keer werd er gewonnen met 3-2 in sets. De halve finale werd gespeeld tegen het professionele Air Jumbos uit Korea. HvA deed niet onder voor de Ko-reanen en konden in elke set lang meekomen. Toch werd er met 3-0 in sets verloren. Ondanks twee verloren wedstrijden ging HvA er met brons vandoor. In de wedstrijd om de derde en vierde plaats kwam het wederom de gastheren van het toernooi tegen. En ook deze keer wisten ze UC Irvine te verslaan. De ploeg keert huiswaarts met een nieuwe ervaring, een bronzen medaille en een beker. Een goede voorbereiding op de eerste competitie-wedstrijd tegen Nesselande aanstaande zaterdag om half elf in de ochtend in Sporthallen Zuid. (GH)

Wat houdt deze petitie in? ‘Het is een verzoekschrift aan de regering om een wet aan te passen. Door de formulering van deze wet kunnen scholen mensen vanwege hun geaardheid weigeren of ontslaan, bijvoorbeeld omdat homoseksualiteit niet mag vanwege hun religie.’ En wat doet u voor de petitie binnen de HvA? ‘Samen met enkele andere leraren heb ik de petitie ondertekend en ver-spreid. Verder geef ik twee studenten een keuzecursus seksuele diversiteit in het onderwijs, we zijn bezig om dit onderwerp onder de aandacht te brengen van onze Pabo-studenten.’ Wat hebben jullie tot nu toe gedaan? ‘Twee studenten die me assisteren hebben vijf homoseksuele studenten geïnterviewd. Daaruit bleek dat deze

groep nog steeds wordt gediscrimi-neerd. De uitkomsten en de petitie zijn daarna besproken in enkele tutorgroepen. Op de Pabo zitten ook religieuze leerlingen, we willen graag de discussie hierover openen.’ En ze een beetje openstellen voor homoseksualiteit? ‘Ja, vooral dat. De studenten zijn straks leerkrachten en moeten kinderen onder anderen onderwijzen over seksuele diversiteit. Het is heel leerkrachtafhankelijk welk gevoel ze overbrengen.’ Loopt u zelf tegen discriminatie aan? ‘Nee, en ik ben ook een leraar die er totaal geen geheim van maakt homoseksueel te zijn. Ik ben hierin proactief om mensen wat bewust-wording mee te geven.’ (AK)

Even bellen met…Ronald Hueskens Docent cultuureducatie Ronald Hueskens is met studenten bezig de nationale petitie ‘Uit de kast, uit de klas’ onder de aandacht te bren-gen. Een hele mond vol, maar waar gaat het over?

Nummer twee miljoenEen geinig nieuwtje van International Affairs deze week: bij Aviation bleek het afgelopen jaar de ‘twee miljoenste’ student met een Erasmus-beurs rond te lopen: de Estse Tõnno Toompuu blijkt echter niet uniek.

Erasmusbeurzen stellen Europese studenten in staat om een tijdje in het buitenland te studeren. Omdat niet precies duidelijk is wanneer de tweemil-joenste beurs is uitgereikt, deelt Toompuu de eer met dertig studenten uit alle landen die meedoen aan het programma. Toompuu werd namens Estland gekozen vanwege zijn voor internationale programma’s ‘onalledaagse studie-keuze’. In Estland studeert hij aan de Aviation Academy en volgde logischer-wijs een programma binnen de Amsterdamse Aviation-opleiding. Het initiatief hiertoe nam de student zelf: betrekkingen tussen de HvA en de Aviation Aca-demy volgden. Een succes dus. Ook voor Toompuu zelf. ‘Meedoen aan het Erasmus-programma was de beste keuze die ik tijdens mijn studie kon maken. Na overleg met de Aviation Academy, de HvA en mijn Erasmus-coördinator besloot ik om ook mijn stage te volgen in Nederland. Bij Denim Air, een lucht-vaartmaatschappij waar mijn begeleider op de HvA kwaliteitsmanager is.’Ook voor de buren is de ‘twee miljoenste Erasmusbeurs’ aanleiding voor feestje: UvA-student Lotte Wieleman (Europese studies) werd namens Neder-land tot gelukkige gebombardeerd. (TdO)

‘Deze week heb ik het uitgestelde kennismakings-gesprek met het nieuwe bestuur van de Asva. (…) Ze zijn benoemd voor één jaar en dat is meestal te kort om te realiseren wat je allemaal had voorgeno-men. Voor bestuurders – en dat geldt dus ook voor mijzelf – moet je de lat altijd hoog leggen. We mogen

dus ook als het om de HvA gaat wel een en ander verwachten van het Asva-bestuur. (…) Ik hoop dat ze dit jaar de docent-van-het-jaarverkiezing op de HvA rond krijgen.’ (PvdW)

Lees de volledige tekst op havanaweb.nl

Bee

ld S

anne

van

Baa

r

Sportmarketeers winnen ontwerpwedstrijd Studenten Sportmarketing lieten vorige week de kurken knallen: ze wonnen de studenten-ontwerpwedstrijd over de toekomst van stad Amsterdam.

Uit de 56 inzendingen werd hun bidbook voor de Olympische Spelen van 2028 het beste bevonden. De vijf studenten bedachten een concept voor The Dutch Watergames, waarin de wereldwijde proble-men met water en de expertise van Nederland daarin centraal staan. De jury vond het winnende idee inspirerend en creatief. Ook vonden ze het concept volledig en erg uitvoerbaar. Volgens het vijfkoppige panel was de argumentatie van de studenten ‘uit-muntend’. Jurylid Zef Hemel: ‘Daar zou de gemeente nog wat van kunnen leren.’ Naast een driedaagse trip naar Londen wonnen de studenten de eeuwige roem. Student Janneke ter Horst: ‘We hebben natuurlijk iets op ons cv neer te zetten wat anderen niet hebben. Dat is altijd mooi meegenomen.’ Zelf hield de student sportmarketing een stageplek over aan de wedstrijd. ‘Tijdens de presentatie bij de wethouder heb ik de stoute schoenen aangetrok-ken. Met effect: Ik zit nu bij het gemeentelijke project Olympische Ambitie,’ aldus Janneke.

Ruimtelijke Ordening is bezig met het ontwerpen van een structuurvisie en riep de wedstrijd in het leven om studenten mee te laten denken over de toekomst van de stad. Jurylid Hemel: ‘Kennelijk leeft dit bij de studenten, want kregen veel meer inzendingen binnen dan we hoopten.’ Naast onderwijsinstellingen als de Academie van Bouwkunst, Hogeschool InHolland, Rietveld Academie, UvA en het ROC hadden de win-naars ook concurrentie uit eigen hoek. De HvA-oplei-dingen MER, Bouwkunde en Commerciële Economie deden ook mee aan de wedstrijd. (SvB)

Nederland discrimineert met de meeneembare studiefinanciering, stelt de Europese Commissie. Wie in het buitenland studeert, mag pas studiefinanciering aanvragen als hij minstens drie van de zes jaar vóór

hij begon in Nederland woonde. Dat zou botsen met het vrije verkeer van burgers. Het ministerie van OCW houdt vol: ‘Zonder de regel wordt de studiefinanciering onbeheersbaar.’ (HOP)

‘Stufi in strijd met Europese regels’

6 havana

nieuws

Blinkend porselein Studenten die aan de verkeerde kant van de toiletrand pissen, niet weggespoelde uitwerpselen, nasmeulende sigarettenpeuken: al zes jaar trotseert mevrouw Pokvaa de vieze toiletgewoonten van stu-denten en medewerkers van de Fraijlemaborg. Drie keer per dag rijdt ze haar karretje door het gebouw, dat om meer dan één reden handig is: het ding is ook bij uitstek geschikt om de deur te barricaderen zodat mensen niet komen plassen (or worse) als ze aan het werk is. Trots is mevrouw Pokvaa ook: ze krijgt regelmatig te horen dat haar toiletten schoner zijn dan elders op de hogeschool. (TdO)

Bee

ld J

an-M

aart

en H

upke

s

havana 7

-advertentie-

Wat extra geld verdienen en tegelijkertijd de democratie een dienst bewijzen?

Meld je aan als stembureaulid in stadsdeel Oud-Zuid t.b.v. de Gemeenteraad- en Stadsdeelraadverkiezingen op 3 maart 2010.De vergoeding voor een lid is e 225 en voor een voorzitter e 250.

Stuur een mail naar verkiezingen@oudzuid.amsterdam.nl of bel Bureau Verkiezingen

020-2521707 en vraag naar Irma Bongers of Marisca Eikelhof.

havana 091014.indd 2 09-10-2009 16:00:25

8 havana

Vraag van de weekOnderwijswethouder Lodewijk Asscher bracht vorige week een bezoek aan de HvA. Hij noemde de taalachterstand van studenten ‘onaanvaardbaar’.

Hoe staat het met jouw taalachterstand?

Freyja Donkersloot (22) vierdejaars Aviation Management‘Ik denk dat het wel meevalt. Mijn grammatica kan misschien iets be-ter, maar over het algemeen denk ik dat het niet slecht doe voor een hbo-student. Ik denk dat meeste studenten vooral een taalachter-stand in Engels hebben. Maar als je in het Nederlands al geen fatsoen-lijke zinnen kunt maken, lukt dat ook niet in een andere taal. Ik moet wel eens Engelse stukjes controleren van klasgenoten, daar staan vaak veel fouten in.’

Jos Falek (43) docent Civiele Techniek‘Ik merk aan studenten dat ze achteloos met taal omgaan. In verslagen hebben ze vaak zoiets van: ‘Ze begrijpen me toch wel.’ Vaak hebben ze niet de behoefte om even het Groene Boekje erbij te pakken. Zelf doe ik dat wel. Ik heb nog wel eens de neiging te wollig taalgebruik te hanteren. Ik heb een eigen adviesbureau en dan is het belangrijk dat je helder en begrij-pelijk rapporteert. Als ik dan ergens over twijfel, pak ik een stijlboek.’

Judy-Ann Blanken (22) derdejaars Bouwkunde‘Ik ben een Antilliaan, dus ik heb sowieso een taalachterstand, haha! Papiaments is een veel makkelijke-re taal om te leren dan Nederlands. Bij meervoud zet je -ang achter een woord, en bij in de verleden tijd zet je een t voor het werkwoord. In het Nederlands heb je zo veel verschil-lende zinnen! Bij stofzuigen weet ik het al helemaal niet meer: gestof-zuigd? Stof gezogen? Maar ach, de meeste Nederlanders weten dat ook niet.’

Emily Kuchler (18) tweedejaars Civiele Techniek‘Mijn taal is niet echt van niveau. Bij mij in de familie komt veel dys-lexie voor. Mijn broertje is onlangs getest, en daarbij herkenden mijn ouders ook veel van mij. Ik haal dingen door elkaar en kan onbe-kende woorden lastig uitspreken. En spellen moet je mij helemaal niet vragen. Nederlands op het hbo vind ik wel belangrijk, een verslag moet in knap Nederlands zijn. Maar techniek is toch meer mijn ding.’

Tom Odding (20) tweedejaars Aviation‘Nederlands gaat op zich nog wel, op een paar d’s en t’s na. Vooral mijn Engels is niet goed. Dat heb ik op de middelbare school altijd een beetje laten liggen. Het interes-seerde me gewoon niet. We krijgen hier geen Engels, en dat mis ik wel. We moeten vanaf het eerste jaar al verslagen in het Engels schrijven. Het eerste rapport mocht nog in het Nederlands maar daarna was het over met de pret.’ (SvB)

actueel

Hoe maken we de Leeuwenburg leuk?Het gaat weer goed met de HvA, lezen we in de Havana van 3 april 1997. Althans, de aanmeldingen trekken aan. We dalen slechts drie procent.

Niet slecht, want landelijk is er sprake van een daling van zeven procent. Het is onduidelijk of deze daling gerelateerd moet worden aan de mening van het toenmalige kabinet dat er geen stelsel moet komen waarin studenten al hun studiegeld moeten lenen. De ministers Zalm en Ritzen vrezen dat zo’n stelsel tot gevolg heeft dat jongeren liever niet gaan studeren. In diezelfde Havana staat ook een interview met LOI-directeur Kuipers. Hij is niet positief gestemd over het reguliere hbo. Zo betoogt hij dat allerlei hbo-instellingen – waaronder de HvA – allerlei modieuze opleidingen starten waarmee ze in feite de markt van hoger onderwijs vervuilen. ‘Zij plempen de markt vol met trendy opleidingen en afstudeervarianten, die bedacht zijn door zogenaamde “slimme” hogescholen. Dat noemen zij commercieel denken.’ Als voor-beelden noemt hij de opleiding Callcenter Management en Hospitality Management.

Sauna en meditatiecentrumWie is de HvA-student? In 1997 deed de afdeling Marketing en Communicatie van de HvA daar onderzoek naar. Resultaten? Favoriete tv-programma’s: The X Files, GTST en ER. Aan studeren wordt gemiddeld 30 uur per week besteed en bijna alle studenten hebben een bijbaantje van gemiddeld 12 uur per week. Bijna 100 procent leest dagelijks één of meer kran-ten. De Volkskrant is het populairst. Viva scoort het hoogst bij de tijschriften, direct gevolgd door Nieuwe Revu en Donald Duck op de vijfde plaats. 90 procent van de studenten heeft thuis een computer maar slechts 21 procent maakt gebruik van internet. 10 procent van de studenten zegt nooit veilig te vrijen. Of ze daarmee bedoelen nooit te vrijen of dat ze condoom-loos rondneuken blijft onduidelijk. Tot slot willen we u niet onthouden dat een werkgroep van studenten in 1997 allerlei aanbevelingen heeft gedaan voor het mooi en leuk maken van de Leeuwenburg. Wat willen de studenten? Een supermarkt, een pinautomaat, een sauna, een meditatiecentrum en een volleybalveld op het dakterras. Toenmalig directeur Tom de Graaff benadrukt dat hij met grote belangstelling kennis heeft genomen van de wensen en dat er bij de inrichting van het gebouw wel degelijk rekening mee moet worden gehouden. (PvdW)

Havana is bezig met zijn vijftiende jaargang. Genoeg verleden tijd voor een wekelijkse duik in het stoffige archief. Wat gebeurde er in de nineties op de HvA?

15ingezonden

ToiletluchtDe luchtkwaliteit (‘Tranen op de Tafelbergweg’, Havana #7, 7 oktober) is niet alleen een probleem op deze locatie, de Leeuwenburg heeft exact hetzelfde probleem. Er hangt een vieze, onaangename lucht in het gebouw, soms zelfs zo erg dat het bij de hoofdtrap naar de eerste verdieping wel een toilet lijkt. Docenten en studenten klagen over hoofdpijn indien men te lang blijft werken op de Leeuwenburg. Op dit moment is de enige oplossing een ommetje maken. Perfecte oplossing zou zijn als de ramen open konden, maar voor de temperatuur- en klimaatregeling is dat niet handig. Een iets minder extreme oplossing zou een luchtzuiveringsinstallatie zijn. Dit zorgt voor ioniseren van de luchtdeeltjes en daarvoor is dan geen verse lucht nodig afkomstig van buiten. Zo’n systeem zorgt voor een betere luchtvochtigheid en doodt ziektekiemen. Het aanschaffen van een dergelijk systeem kost wel geld, maar een zieke docent kost zeker op jaarbasis meer. Het is helaas wel een lokale oplossing, voor een kantoorruimte bijvoorbeeld, voor de grote collegezalen is dit niet haalbaar. Ik mij wel eens afgevraagd hoe het zit met CO2-waarden in het gebouw; wat is toegestaan en wat niet.

Frenchez PieterszDocent Aviation Management & Aviation Engineering

-advertentie-

havana 9

Hoe blijf je gemotiveerd?‘Dingen die ik doe, komen direct uit mezelf. Mijn eindscriptie op de havo heb ik aan Afrika gewijd. Ik wilde de Afrikaanse geschiedenis beter begrijpen. De ongelijk-heid en de vele maatschappelijke kwesties. In mijn zoektocht naar antwoorden kwam ik Nelson Mandela tegen. Hij wist wat hij wilde. En zette door. Hij kende de kracht van het geduld. Hij bereikte wat hij wilde en bleef wie hij was. Dat heeft me altijd enorm geïnspireerd.’

De komende weken ben je druk met het voeren van campagne. Pittige tijden voor iemand die persschuw is? Knikt berustend: ‘Offers moeten gemaakt worden.’

Wat doet een VN-jongerenvertegenwoor-diger?

n Een VN-jongerenvertegenwoordiger laat aan leeftijdgenoten zien wat de Verenigde Naties is en laat de VN zien wat jongeren bezighoudt. Hoogtepunt van zo’n tweejari-ge loopbaan is de speech die hij of zij mag houden tijdens de algemene vergadering van de VN in New York. Maar eerst gaan de vertegenwoordigers een jaar lang langs scholen, festivals en verenigingen om in gesprek te gaan met hun leeftijdsgenoten over het door hen gekozen thema.

n Ametepe Nugloze zal campagne voeren van 12 tot 18 oktober. Kijk op www.dewe-reldvandevn.nl hoe je op hem kan stemmen. n

Als hij wint zal hij over een jaar de algemene vergadering

van de Verenigde Naties in New York toespreken. Ame-

tepe Nugloze (23, Management, Economie & Recht) is

een van de halvefinalisten in de strijd om jongerenverte-

genwoordiger van de VN te worden. Jobien Groen

is ook een resultaat van oneerlijke handel. Grote bedrijven denken alleen aan de korte termijn en aan winst, niet aan de gevolgen. Dit soort acties hebben een boemerangef-fect. Ze komen terug, vaak groter dan ze in eerste instantie waren. Er is maatschappelijk bewustzijn nodig en wederzijds respect.’

Waarom ben jij de juiste persoon om deze boodschap over te brengen?‘Ik weet wat er speelt. Ik praat veel met jongeren, waardoor ik weet wat jongeren bezighoudt. Ik kan bovendien met ieder-een omgaan. En ik kan met mensen praten zonder het met ze eens te zijn. Zonder een oordeel te vellen. Ik blijf communiceren. Het moeilijke van deze tijd is dat we geen connectie meer vinden. We leren praten, rekenen, tekenen, maar niet communiceren. Ik wil mensen weer bij elkaar brengen. Als ik het voor het zeggen had, zou ik door

heel Nederland debatgroepen promoten. Bij scholen en buurthuizen. Ik wil mensen weer met elkaar in gesprek brengen.’

Wat motiveert je om zoiets aan te pakken?‘Van jongs af aan heb ik de behoefte gehad iets bij te dragen aan de wereld en iets terug te doen voor mijn land. Ik ben bevoorrecht hier te studeren. In Togo is er bijna geen werkgelegenheid of mogelijkheid om een opleiding te volgen. Ik ben ook een studie gaan doen waarmee ik hopelijk iets terug kan doen. Dat is Management, Economie & Recht geworden. Mijn droom is een arbeids-bureau op te richten voor professionals. Ik wil ze naar ontwikkelingslanden sturen voor ondersteuning en om de mensen daar de vaardigheden zelf te leren. Ze leren het zelf te doen. Zodat ze daar niet meer afhankelijk zijn van de rest van de wereld.’

Gefeliciteerd. Had je verwacht dat je door zou dringen tot de halve finale? ‘Het was een grote verrassing. Opeens waren er allemaal camera’s op me gericht. Ik schrok van de aandacht. Ik sta niet graag in de schijnwerpers. Bovendien was de voorronde ook niet helemaal perfect gegaan. Ik was erg zenuwachtig. Ik had me ook eigenlijk helemaal niet goed voorbereid, dus heb mijn algemene kennis maar een beetje gebruikt. Uiteindelijk hebben ze me gekozen om mijn positieve en rustige uitstraling. En omdat ik toch overkwam alsof ik wist waar ik het over had.’ Elke kandidaat kiest een van de millenni-umdoelstellingen om onder de aandacht te brengen. Jij hebt voor het achtste mil-lenniumdoel gekozen: eerlijke handel en schuldverlichting. Waarom juist dit punt? ‘Afgelopen zomer ben ik teruggegaan naar

mijn geboorteplaats Lome in Togo, West Afrika. Deze reis was echt een wake up call. Ik was er vijftien jaar niet geweest, maar er is niks veranderd. Het land is niet verder gekomen. Dit zie je vaak in Afrika. Veel pro-ducten worden goedkoop – want zwaar ge-subsidieerd – geproduceerd in bijvoorbeeld Nederland. Overschotten worden vervolgens gedumpt in Afrika. Daar valt niet tegenop te concurreren door de lokale Afrikaanse boeren. Als een gevolg kunnen ze hun boeltje wel oppakken. Zolang er geen eerlijke prij-zen zijn, kan je geen eerlijk bedrijf opzetten. Zo houd je ook de armoede in de hand.’

Wat ga je daaraan doen?‘Ik wil jongeren bewust maken van eerlijke handel en van de ernst van de zaak. Je kan het wel negeren, maar uiteindelijk komt het toch op je pad terug. De crisis bijvoorbeeld

‘Nelson Mandela heeft me altijd enorm geïnspireerd’

‘Ik weet wat er speelt’

Beeld Jan-Maarten Hupkes

interview

10 havana

sport trouw. ‘Ik was er zeker van dat ik dit wilde. Ik wilde niet uit op vrijdagavond. Ik wilde turnen.’Tot die fatale oefening in 2004 en de beslis-sing om te stoppen. In het eerste jaar daarna slaagde Mayra voor haar havo-examen en schreef ze zich in bij de ALO. Sportles geven, hoe moeilijk kan het zijn, dacht ze. Maar dat bleek een vergissing. ‘Ik had vanaf mijn vijfde geen gymles gehad wegens vrijstelling en had dus nog nooit gesoftbald of andere sporten gedaan waar ik nu les in moest geven. Daar moest ik enorm aan wennen. Ik ben tot de ontdekking gekomen dat turntrai-ning geven wel mijn ding is, maar voor de klas staan niet.’

Terug in de turnzaalTijdens een atletiekles vroeg een medestu-dente of zij dé Mayra Kroonen was en of ze

niet bij het HvA-team wilde turnen. Ze ging overstag op voorwaarde dat ze geen wedstrij-den zou turnen. ‘Dat durfde ik niet. Na al die jaren topsport schaamde ik me voor de eerste divisie. Pas het tweede jaar besloot ik mee te doen en ik werd aan het einde van het jaar Nederlands Kampioen van die divisie. Ik was zelfs twee keer gevallen. Dat was het moment dat ik een beslissing nam: óf ik stop definitief óf ik ga het nog één keer wagen.’Het werd de laatste optie. Ze liet ze zien nog steeds een topsporter te zijn en kwalificeerde zich voor het EK. Ook werd ze tweede op het

NK, waarmee ze niet tevreden was. ‘Ik was het absoluut niet eens met de punten die ik kreeg.’33 uur per week trainen doet ze nu niet meer, 17 uur is genoeg. En de tweedaagse stage in België met het Nederlandse team als voorbereiding op het WK liet ze aan zich voorbijgaan. ‘Het WK is een indivi-dualistisch toernooi, dus hoeven we hier in Londen niet als team te staan. Als ik nu weer volle bak ga trainen, dan volgen er vanzelf blessures. Mentaal kan ik dat ook niet meer aan. Ik train bewuster en kan mezelf beter opladen voor wedstrijden.’En nu dan het moment van de waarheid: de kwalificatiewedstrijden op het WK voor een plek in de finales. Ze is momenteel Neder-lands beste en doet mee op vier toestellen: sprong, balk, brug en vloer. ‘Ik moet de vier toestellen foutloos turnen en dan heb ik een kleine kans bij de meerkamp. Voor de toe-

stelfinales ben ik eigenlijk kansloos. En als ik val, dan ben ik meteen zeventigste. Dan is het direct over.’

Cirque du SoleilNa dit WK volgt nog de weg naar het WK van 2010 in Rotterdam. Dat wordt waar-schijnlijk het laatste wapenfeit waarna een volgende uitdaging wacht. Het wereldbe-roemde Cirque du Soleil uit Canada heeft Mayra al aangenomen als nieuwe aan-winst. Klaar met rare capriolen is ze nog lang niet. n

Vier jaar geleden stopte Mayra Kroonen met topsport na

een langslepende knieblessure. Toch wakkerde de pas-

sie voor de sport weer aan bij het HvA-turnteam en deze

week staat ze zelfs op het WK Turnen in Londen. ‘Ik

stond als kind al liever op m’n hoofd dan dat ik met pop-

pen speelde.’ Gijs Hardeman

toch te zwak en keek ik weer tegen mogelijk negen maanden revalideren aan.’Het blessureleed en moeizame comeback-pogingen resulteerden in twijfel. ‘Ik trainde weer twee keer per dag, maar vertrouwde mijn knie niet meer. Ik was wel gemoti-veerd, maar het ging gewoon niet, twijfelde te veel. Na twee maanden chagrijnig in de zaal te hebben gelopen, heb ik de beslissing genomen: ik ga niet meer. Dat was raar en moeilijk, alles waar ik tien jaar voor had getraind was weg.’

VergissingVan haar zevende tot haar zeventiende trainde ze zes uur per dag, met alleen de zaterdag vrij. Week in week uit. ‘Ik had een vast ritme: trainen, school, trainen, eten, huiswerk, slapen en dan de volgende dag weer van voor af aan. Het was normaal voor mij en heb het eigenlijk altijd met plezier gedaan. Ik stond als kind al liever op m’n hoofd dan dat ik met poppen speelde.’ Ondanks de verleidingen waar een veertien-jarige puber mee te maken krijgt bleef ze de

Nooit had ze last van blessures, op de kleine pijntjes na die elke turnster wel heeft. Tot het noodlot toesloeg in 2004. Bij een oefe-ning op de vloer scheurde turnster Mayra Kroonen haar kruisband. Bij een salto met drievoudige schroef kwam ze in de lucht maar tot twee driekwart. Het laatste kwart draaide ze op de vloer – met alle nare gevol-gen van dien. Drie maanden zou ze moeten wachten op een operatie, maar zes weken later stond ze alweer op de balk. ‘Bij mijn afsprong (met salto en schroef, red.) ging het weer fout en ging ik vol door mijn knie. Toen was het echt klaar.’In een Leids café zit Mayra (21, ALO) er ontspannen bij als ze vertelt over haar leven, de sport en moeilijke keuzes. Gelukkig zit ze nu op de weg naar boven en dat kan deze week – tijdens het WK in Londen – alleen nog maar beter worden. Na de operatie volgde een langslepende revalidatie van vijftien maanden. ‘Na negen maanden deed ik weer mee aan een wed-strijd en kwalificeerde me voor het EK. Twee weken voor dat toernooi bleek mijn knie

‘Als ik val, dan ben ik meteen zeventigste’

Beeld ANP

trainen, school, trainen, eten, huiswerk, slapen

portret

havana 11

ASVA cursusweek26 - 30 oktober 2009Waar liggen jouw interesses?

Camera-acteren

DJ cursus

EHBO

Buikdansen

Portrettekenen

[ingezonden mededeling]

Tijdens de ASVA cursusweek kun je allerlei nuttige workshops volgen. De workshops duren ongeveer twee uur en kosten slechts €2,50 voor leden en €5,- voor niet-leden. We bieden ook cursussen die vooral interessant zijn voor besturen van verenigingen of voor studenten die een project willen opzetten. Voor meer informatie en om je in te schrijven ga je naar www.ASVA.nl/cursusweek

Speedreaden Speedreaden Speedreaden Speedreaden Speedreaden Speedreaden

Massage

Time-management Time-management Time-management Time-management Time-management Time-management Time-management

Tapcursus

Yoga

Naaiatelier Carrière begeleiding

Word/ExcelWord/ExcelWord/ExcelWord/ExcelWord/ExcelWord/ExcelWord/ExcelWord/Excel

Check your roomCheck your roomCheck your roomCheck your roomCheck your roomCheck your roomCheck your room

Webloggen

Voorzitter Voorzitter Voorzitter Voorzitter

Penningmeester Penningmeester Penningmeester Penningmeester Penningmeester Penningmeester Penningmeester Penningmeester

Jellinek Jellinek Jellinek Jellinek Jellinek Jellinek

Promotie

Acquisitie Acquisitie Acquisitie Acquisitie Acquisitie

-advertentie-

De mediatheekals bron van kennis en informatie

Sinds lang voor de fusieperikelen werken de bibliotheek van

de UvA en de mediatheken van de HvA samen. Inmiddels

gebruiken beide dezelfde bibliotheeksystemen. Partners in de

samenwerking zijn Gerard Köhler (directeur faculteitsbiblio-

theken UB Amsterdam) en Jos Hemerik (hoofd mediatheken

HvA). Ze mailen elkaar regelmatig over wat er voor studenten

en docenten aan voordelen te halen zijn uit die samenwerking.

Jos: Gerard, denk even met me mee. Ik kreeg een vraag van het do-

mein Gezondheid. Zij willen graag digitaal toegang tot de medische

bibliotheek UvA/AMC.

Gerard: Ik hoor dat wel vaker, maar het gaat hier wel om taaie we-

tenschappelijke kost. Vol met tabellen, verwijzingen, staat stijf van de

onbegrijpelijke begrippen. Bovendien allemaal Engelstalig. Ik kan me

daar voor een beroepsgerichte opleiding tot verpleegster, fysiothera-

peut of zo niet veel bij voorstellen. Het is schreeuwend duur spul hoor.

J: Vergis je niet, die mensen moeten later een zinnig gesprek kunnen

voeren met de medici over hun patiënten. Dat gaat veel verder dan

een fruithap en kastjes soppen! De HvA heeft natuurlijk een aantal

digitale databanken beschikbaar, maar dat kost ons al klauwen met

geld. En mijn budget is op. Gevolg is dat de AMC-bibliotheek regel-

matig vol zit met HvA-studenten.

G: Ik hoor daar de faculteitsbibliothecaris AMC inderdaad wel eens

over mopperen, maar ga er dan van uit dat men daar komt om in een

rustige omgeving te kunnen blokken. Maar volgens jou komt men

vooral op de bestanden af?

J: Ja, en als ik toch bezig ben: ik heb dezelfde vraag eigenlijk al

eerder gehad van het domein Onderwijs en Opvoeding. Daar zijn de

masterstudenten wel toe aan meer wetenschappelijke bronnen. En

wat dacht je van de Amfi, die komt eerdaags ook aankloppen.

G: Van de Amfi weet ik. Een vriend van mij is de baas van de

Amsterdam Fashion Week, hij nodigt mij altijd uit voor de show van

Marlies Dekkers (-; Laatst sprak ik daar Amfi-studenten. Die lui moe-

ten van behoorlijk wat markten thuis zijn. Ik dacht altijd een beetje

knippen en plakken, maar ik kreeg een heel marketingverhaal over

me heen. Ik was daar wel van onder de indruk.

J: Ik heb er toch moeite mee dat wij allemaal interessant zitten

te doen over die hechte samenwerking, terwijl de student er per

saldo niets mee opschiet. Ja, onze studenten mogen over en weer

boeken komen lenen. En in elkaars studiezalen zitten (eigen laptop

mee s.v.p.). Maar waar het tegenwoordig echt interessant wordt –

namelijk online toegang tot dure bestanden – daarvoor moeten onze

mensen op de fiets naar de UB, en vice versa. Dat is toch eigenlijk

te gek! Is er geen list te verzinnen?

G: Jos, je hebt helemaal gelijk. Wat hebben we tien jaar geleden

toch een kans gemist toen we met de twee onderwijskundige biblio-

theken van HvA en UvA op dezelfde verdieping van het Kohnstamm-

huis zaten. Wat let UvA en HvA eigenlijk om op het AMC-terrein

een HvA- en UvA-studiecentrum te bouwen? Ruimte is er genoeg

als we die magazijnen in Zuidoost op de schop nemen. Daar gaan

we kilometers vrij maken. En die idiote tentamenzalen naar de bin-

nenstad halen. Alleen maar voordelen zie ik. Die bieb van het AMC,

die ingang, het lijkt de DDR wel. En de mediatheek Tafelbergweg,

die barst toch uit z’n voegen? Als je een gezamenlijk studiecentrum

bouwt, lijkt me ook die licentiekwestie makkelijker oplosbaar.

J: Grappig, daar heb ik laatst ook al eens met een collega over zitten

mijmeren. Centraal tussen AMC en Tafelberg een supermodern

studiecentrum voor beide organisaties, met veel studieplekken,

praktijklokalen, mediatheek en medische bibliotheek onder één dak.

En dan lekker fris en modern ingericht. En 24/7 toegankelijk!

G: Maar goed, dit gaat misschien allemaal te snel. Wat we wel kunnen

doen is serieus de diverse licenties tegen het licht houden en met de

leverancier om tafel gaan om uitbreiding te bespreken. Dat mes snijdt

overigens aan twee kanten. Het is niet alleen de UvA die bestanden

heeft waar de HvA wat aan kan hebben, het omgekeerde is ook het

geval. Bijvoorbeeld bestanden zoals Reach, Safari en dergelijke, daar

is bij de UvA ook beslist belangstelling voor. Maar ik ben wel bang dat

het per saldo meer gaat kosten. We zullen hier en daar anders met

geld en middelen om moeten gaan. Nou jij weer, Tom Poes.

J: Volgens mij is het in onze hoofden al voor de bakker. Nu nog even

doen. En wat het geld betreft moet er toch een weg zijn? Moeten we niet

juist méér investeren in kennis de komende jaren? CvB, doe je mee?

Samenwerken… hoezo!?

Wat let UvA en HvA eigenlijk

om op het AMC-terrein een

HvA- en UvA-studiecentrum

te bouwen?

Ed Schrikkema docent DEM, Leeuwenburg

“De mediatheek biedt veel

dienstverlening, bijvoorbeeld in het trainen van studenten

in onderzoeksvaardigheden.”

“De uitleentermijn voor boeken aan docenten

moet écht langer.”

02 De mediatheek als bron van kennis en informatie

De mediatheek traint ook docentenSpecial voor de docent heeft de mediatheek in samenwerking met

Onderwijsresearch en Ontwikkeling (OrO) een aantal workshops

ontwikkeld. ‘Docent online: zoeken in de digitale mediatheek’ maakt al

een aantal jaren deel uit van het Casa d’OrO-programma. Meerdere

docenten(teams) hebben ook al de workshop ‘Digitale mediatheek:

beeld en geluid’, over het werken met streaming video, gevolgd.

Beide workshops kunnen als incompany training worden aange-

vraagd. Nieuw is de workshop ‘Web 2.0: toepassingen voor het

onderwijs’. Voor deze workshop, die 13 november start, kunt u zich

nog inschrijven. Op veler verzoek wordt achter de schermen door de

mediatheek en OrO gewerkt aan de ontwikkeling van de workshop

‘Bronvermelding en plagiaat’. Naar alle waarschijnlijkheid kunt u deze

workshop met ingang van 2010 volgen.

LexisNexis Newsportal nu internationaal

Via LexisNexis hadden studenten en medewerkers van de HvA

reeds toegang tot vrijwel alle Nederlandstalige kranten en opiniebla-

den. Sinds kort heeft de mediatheek ook een online abonnement op

de internationale versie van deze geweldige krantenbank.

Artikelen uit The Financial Times, The New York Times, Berliner

Zeitung, El Pais en veel andere kranten kun je nu ook vanaf je luie

stoel op zondagochtend lezen.

Zeer interessant aan deze databank is ook de module Company

Dashboard. Hierin vind je veel nationale en internationale markt- en

bedrijfsinformatie.

De mediatheek heeft tevens een licentie genomen op de kranten-

bank PressDisplay. Deze krantenbank toont kranten als de Wall

Street Journal en NRC Handelsblad in hun originele opmaak.

Leeuwenburg op zondag open

Sinds 1 september kun je de mediatheek van de Leeuwenburg, bij

het Amstelstation, ook op zondag bezoeken. De mediatheek is op

zaterdag én zondag open van 12.00 tot 16.30 uur. We vroegen een

aantal bezoekers naar hun reactie.

Marianne Ahammouf (studente MIC): ‘Ik studeer eigenlijk in

het Singelgracht-gebouw, maar daar zijn geen mediatheekvoorzie-

ningen. Ik kom zowel op zaterdag als zondag regelmatig naar de

mediatheek in verband met de programma’s voor websitebouw en

Dreamweaver. Het is het me absoluut waard om veertig minuten te

reizen naar de mediatheek. Dat het restaurant dan niet open is, vind

ik wel jammer.’

Saskia Bedford (studente HBO-Rechten deeltijd): ‘Ik woon op

slechts acht minuten fietsen van de Leeuwenburg. Toen de media-

theek nog niet open was op zondag, ging ik altijd naar de universi-

teitsbibliotheek. Daar is het altijd heel druk. Nu kan ik hier lekker rustig

aan mijn afstudeeropdracht werken. Geweldige actie, ga zo door!’

Emilie Vismans (studente Bedrijfseconomie): ‘Ik studeer op de

Leeuwenburg, maar doordeweeks is het veel te druk bij de compu-

ters. Voor mijn studie heb ik Navision – dat is organisatiesoftware

– nodig en dat kan alleen hier. Ik ben nu voor het eerst op zondag,

maar ik denk dat het het halfuurtje fietsen zeker waard is. Helemaal

als jullie ervoor zorgen dat koffiebar O.M.A opengaat.’

Prijswinnende scriptie online

Met zijn afstudeerscriptie Uitbesteding van opleidingsprocessen,

de praktijk bespiegeld sleepte Vincent Zijlstra (Human Resource

Management) de RaymakersvdBruggen-prijs in de wacht. Dit

hrm-bedrijf looft jaarlijks een aantal prijzen uit voor vernieuwende

en interessante scripties. Scriptiebegeleider Susanne Koenders:

‘Vincent is een mensen-mens, maar met zijn scriptie laat hij zien dat

hij ook de systeemkant van human resource development begrijpt.

Hij is daarom erg compleet en waardevol voor het vakgebied. We

zijn heel trots op hem!’

Iets leuks mee gedaan met die 750 euro?

‘M’n laptop ging stuk, dus die moest gerepareerd. Er was nog wel

geld over voor een externe harde schijf.’

Goed voor je cv?

‘Vast wel. Maar ik heb al een baan die ik erg leuk vind. Ik werk bij de

Human Capital Group, een hr-adviesbureau dat onder andere op-

leidingsprocessen voor bedrijven als ING en Eneco organiseert. Bij

dit bedrijf heb ik mijn derdejaars stage gelopen; dat beviel aan beide

kanten zo goed dat ze me vroegen om te blijven. Natuurlijk heb ik ja

gezegd en heb mijn opleiding in deeltijd voortgezet. Ik heb inmiddels

een contract voor onbepaalde tijd. Mijn afstudeeropdracht heb ik bij

mijn eigen werkgever kunnen doen.’

Heb je veel reacties gehad?

‘Ja, ook Outsourcing Magazine was geïnteresseerd. Daarnaast zal

ik waarschijnlijk volgend jaar meewerken aan een lezing over het

onderwerp bij mijn opleiding. Ik houd sowieso contact met mijn

opleiding. Ik heb er een goede tijd gehad en vind het leuk mijn

docenten nog af en toe te spreken.’

Plannen voor de toekomst?

‘Nog meer leren in mijn huidige vakgebied en ik hoop met de jaren

meer senioriteit op te bouwen. Daardoor hoop ik mij richting strate-

gische functies binnen het bedrijf te kunnen ontwikkelen.’

Je scriptie is vanaf nu online te vinden op Scripties Online

van de HvA. Belangrijk?

‘Ik vind het goed om kennis te delen met anderen. Het idee van

Scripties Online is leuk, maar ik heb er zelf als student niets aan

gehad. Ik kon er niets in vinden over mijn onderwerp. Probleem is

dat veel opdrachtgevers geen toestemming tot publicatie geven

vanwege bedrijfsgevoelige informatie. Gelukkig stemde mijn op-

drachtgever meteen in.’ Zie http://scriptiesonline.bib.hva.nl

Nieuws

Karin Plekkenpol docente MER, Fraijlemaborg

“De mediatheek valt of staat met de mensen die er

werken. Wat dat betreft staat de mediatheek van de

Fraijlemaborg als een huis.”

De mediatheek als bron van kennis en informatie 03

Wat zouden studenten meteen veranderen als ze één dag

directeur van de mediatheek zouden zijn?

‘Dat stomme pasje werkt niet’Denise Booi (31)vierdejaars Pedagogiek deeltijd

Hoe vaak kom je in de bibliotheek?

‘Omdat ik deeltijdstudent ben, kom ik niet zo vaak in de mediatheek

als ik zou willen. Dit komt doordat de mediatheek al vroeg sluit. Ik

vind het prettig om hier te studeren; het personeel is vriendelijk en

hulpvaardig. Vaak weten ze meteen wat ik bedoel als ik met een

vage omschrijving kom.’

Gebruik je de catalogus en de Digitale Bibliotheek?

‘Ik gebruik de catalogus heel regelmatig. In het begin was het even

wennen, er zijn een hoop dingen waar ik tegen aanliep. Maar door

de hulp van de medewerkers kan ik nu erg veel vinden zonder te

hoeven vragen om extra hulp. Vooral nadat ik het “geavanceerd

zoeken” had begrepen, is alles me veel duidelijker geworden! De

Digitale mediatheek heb ik helemaal nog niet gebruikt, misschien als

ik de databanken meer nodig ga hebben.’

Maak je gebruik van bijzondere voorzieningen?

‘Behalve van de computers maak ik weinig gebruik van de speciale

voorzieningen. Sinds kort hangt er een mooie flatscreentelevisie

waar je de dvd’s kunt kijken, er staat een lekkere bank en een paar

stoelen, je gebruikt koptelefoons om het rustig te houden in de rest

van de mediatheek. Het lijkt me heel handig in het geval dat ik niet

zeker weet of een dvd het materiaal bevat dat ik nodig heb. Verder

ben ik wel van plan om wat vaker naar de UB te gaan. Ze hebben

daar meer wetenschappelijk materiaal dat ik volgend jaar goed kan

gebruiken voor mijn scriptie.’

Stel, je bent één dag directeur van de mediatheek, wat zou

je dan meteen veranderen?

‘De openingstijden! Als deeltijdstudent ben ik hier pas vaak om half-

zes als mijn eerste les begint. De mediatheek sluit al om zeven uur,

wat het dus onmogelijk maakt om boeken te lenen. Verder weet ik

dat de voltijdstudenten instructies krijgen, het lijkt was fijn geweest

als ik die ook had gehad. En daarnaast: gewoon kunnen betalen met

cash of pin! Dat stomme pasje werkt echt heel vaak niet!’

‘Zet computers in de stilteruimte’Iris Kidron (18) eerstejaars Toegepaste Psychologie, locatie Wibautstraat

Hoe vaak kom je in de bibliotheek?

‘Meestal één of twee keer per week. Ik maak gebruik van de com-

puters en print huiswerk uit. Dit is pas het eerste jaar dat ik hier

studeer en ik vind het makkelijk dat je kunt afspreken met medestu-

denten om aan een project te werken.’

Gebruik je de catalogus en de Digitale Bibliotheek?

‘Nee, ik heb helemaal nog geen boeken geleend. Alle informatie die

ik nodig heb, staat in in het materiaal dat we van de docenten krij-

gen. De Digitale mediatheek heb ik zelfs nog helemaal niet gezien. Ik

weet ook niet wat ik me daarbij moet voorstellen.’

Maak je gebruik van bijzondere voorzieningen?

‘Eigenlijk alleen de computers en de printer. Ik kopieer wel eens iets,

maar verder is de mediatheek echt alleen een plek waar ik kom om

te internetten en huiswerk te maken – bijvoorbeeld een Powerpoint-

presentatie.’

Stel, je bent één dag directeur van de mediatheek, wat zou

je dan meteen veranderen?

‘Ik zou computers in de stilteruimte neerzetten! Dan kun je in stilte

ook huiswerk maken, want soms is het wel een beetje luid met al die

projectgroepjes om je heen.’

‘Het is vaak vroeg vol’Fedde Slijkerman (17)eerstejaars Civiele Techniek, locatie Leeuwenburg

Hoe vaak kom je in de mediatheek?

‘Ik ben vandaag voor de tweede keer hier! Vandaag ook weer om

een boek te halen. Ik kon alles goed vinden.’

Gebruik je de catalogus en de Digitale Mediatheek?

‘Ik heb voor het vinden van de boeken de catalogus gebruikt en ik

weet dat we een instructie krijgen, zodat we de databanken kunnen

gebruiken. Ik heb de Digitale mediatheek nog niet gezien.’

Maak je gebruik van de bijzondere voorzieningen?

‘Nee, ik gebruik meestal andere computers en printers. Het is vaak

al vroeg vol in de mediatheek.’

Stel, je bent één dag directeur van de mediatheek, wat zou

je dan meteen veranderen?

‘Een loungeruimte inrichten, waar je kunt chillen met een muziekje erbij.’

‘Duidelijkere instructies’Sara Aabouz (22)derdejaars Information Engineering, locatie Almere

Hoe vaak kom je in de mediatheek?

‘Wekelijks, om boeken te lenen, tijdschriften te lezen, om te kijken

wat er nieuw is. Soms maak ik mijn huiswerk hier op de computers

en kopieer of print ik wel eens wat.’

Gebruik je de catalogus en de Digitale mediatheek?

‘Ja! Heel veel. De catalogus om boeken te vinden en ze daarna te

lenen, de Digitale Mediatheek vooral vanwege de databanken en

Picarta. Ik vind het soms wel moeilijk om Picarta goed te gebruiken.

De nieuwe catalogus is ook even wennen.’

Maak je gebruik van de bijzondere voorzieningen?

‘Voornamelijk van de computers, de printer en van het draadloze

netwerk, zodat je met je laptop in de mediatheek kunt werken.’

Stel, je bent één dag directeur van de mediatheek, wat zou

je dan meteen veranderen?

‘Ik zou de instructies voor de Digitale Mediatheek veel duidelijker

maken. We hebben namelijk wel een instructie gehad, maar die was

voor mij niet duidelijk genoeg.’

Wat vinden studenten van de mediatheek?

Levi van Damdocent SPH, Jan Bommerhuis

“Heerlijk dat ze op eigen initiatief tips rondmailen over

hoogstaande websites!”

Denise Booi

Sarah Aabouz

04 De mediatheek als bron van kennis en informatie

Over een paar jaar is de Amstelcampus de plek waar de

meeste HvA’ers studeren – en dus ook van de mediatheek

gebruikmaken. We vroegen een aantal studenten wat hun

mediatheekdromen voor de nieuwbouw zijn.

[tekst] Erwin Joosten [beeld] Ruud Kuipers

‘Een loungehoek en doorlopend Fashion TV’Fleur Feijen (21, derdejaars International Fashion Management)

‘Ik dacht dat het hele idee van de Amstelcampus van de baan was,

maar oké, blijkbaar niet! Het zou fijn zijn als alle boeken, tijdschriften

en dvd’s in één ruimte te vinden zouden zijn, maar Amfi-studenten

hebben ook een plek nodig waar ze al hun spullen kunnen uitstallen.

Het komt maar zelden voor dat je bij ons met maar één boek of tijd-

schrift bezig bent. Desktops zijn ook nodig, want ik heb echt geen

zin om elke dag mijn laptop mee te slepen. De mediatheek hoeft

voor mij heus niet dag en nacht dag open te zijn, maar tot 24.00 uur

zou wel handig zijn... En naast een studeerruimte moet er natuurlijk

een loungehoek met muziek en cocktailbar komen en doorlopend

Fashion TV!’

‘Werk met kleuren en sferen’Marco van Langen (34, derdejaars MCI deeltijd)

‘De afstand tot de mediatheek wordt kleiner als de voorzieningen

gespreid worden. Deze kleine mediatheekjes kunnen zich volledig

wijden aan “hun” doelgroep. Elke HvA-student past binnen een

speciale doelgroep. De stilteliefhebber, de lolmaker, de serieuze stu-

dent, de calculerende student, deeltijdstudent, voltijdstudent. Werk

met kleuren en sferen om deze doelgroepen te bedienen. Mooi

meubilair, muziek in bepaalde ruimten, krantentafel met koffiehoek,

loungeachtige kussenhoeken om te relaxen. Wees niet bang voor

je student, gebruik duurzame materialen, frisse lucht, niet te veel

vloerkleed. Loop meer rond in de mediatheek, niet alleen vlak voor

sluitingstijd! Wordt weer relevant voor de student!

De Amstelcampus-mediatheek is 24/7 open, want nu zitten de stu-

denten allemaal in de Openbare Bibliotheek Amsterdam die te klein

is om alle studenten een plek te geven. Meer multimedia en minder

boeken, plaats Selexyz naast de mediatheek. En bedenk dat een

desktop nog altijd sneller is dan een laptop, en die ook kan crashen.’

‘Voldoende werkplekken en toegankelijke informatie’Hildebrand van Kuyeren (Human Logistics) deed met een aantal

medestudenten onderzoek naar Studentenontmoetingsplekken in de

Amstelcampus. Ze enquêteerden hiervoor 200 studenten.

‘We zien nieuwe mogelijkheden, maar maken ons ook zorgen. Vooral

over het mogelijk verdwijnen van alle desktops. Eén mediatheek voor

alle opleidingen wordt in onze ogen heel groot en onpersoonlijk. Maar

het is wel prettig om naast kleine decentrale mediatheken ook een

grote centrale mediatheek te hebben met ruime openingstijden, extra

faciliteiten en informatie over de meest gevraagde onderwerpen.

Het is belangrijk dat de Amstelcampus-mediatheek laagdrempelig is

en de benodigde informatie makkelijk te raadplegen. Daarom is het

handig om ontmoeten en samenwerken centraal te stellen en voor de

mensen die daar geen behoefte aan hebben stilteruimtes te maken.

We hebben begrepen dat de HvA overweegt om een desktopvrije

school te creëren. Uit ons onderzoek bleek juist dat studenten

behoefte hebben aan meer desktops. Uiteraard kan gebruik van lap-

tops gestimuleerd worden, door bijvoorbeeld studenten korting te

geven op de aanschaf van een nieuwe laptop. Toch is het vervelend

om altijd een laptop te moeten meesjouwen – hoewel deze steeds

lichter worden. Het is belangrijk dat de hogeschool servicegericht

is om studeren te bevorderen. De vraag is of dat dit gebeurt door

desktops af te schaffen. In de toekomst kan dat misschien, maar

daarmee kan beter gewacht worden tot het moment dat de vraag

beperkt is. Nu hebben studenten een grotere behoefte aan meer

desktops, dan aan meer laptop-werkplekken. Tenminste, dat is de

uitkomst van ons onderzoek.

Er kan meer aandacht besteed worden aan beleving. Uit de enquête

die wij onder studenten hebben gehouden, blijkt dat studenten dit

ook belangrijk vinden, de look and feel. 60 procent van de studen-

ten denkt dat een goede inrichting en kleurgebruik hen helpt om

zich beter te concentreren, daar kan nu nog op worden ingespeeld.

Een andere mogelijkheid is aangrenzend bij de mediatheek meer

ontspanningsmogelijkheden te maken. Maar dat is extra, en geen

basisbehoefte. De basisbehoefte is: voldoende werkplekken en

voldoende en gemakkelijk toegankelijke informatie.’

Dromen over de Amstelcampus

Marion Smit, docente en coördinator HRM, Leeuwenburg

“Fijn dat een specialist van de mediatheek mij ondersteunt in het

lesgeven over literatuur- en bronnenonderzoek.”

“Het hoeft niet altijd maatwerk te zijn.”

Fleur Feijen

Marco van Langen

Hildebrand van Kuyeren

De mediatheek als bron van kennis en informatie 05

Aarti Rampadarath (36)Medewerker mediatheek Wibautstraat

[tekst] Daphne de Boer

Sport ‘Ik doe niet aan sport. Ik heb het echt nooit leuk gevonden.

Op de middelbare school had ik gemiddeld een drie voor gym. Het

is gewoon duidelijk niet mijn ding. Ik kijk wel mee naar het WK voet-

bal als dat op tv is, maar dat is alleen voor de gezelligheid.’

Film ‘Diary of a Times Square Thief van Klaas Bense, een docu-

mentaire over een man die zijn grote droom opgeeft en dan pas

echt gelukkig wordt. Ik vond het een indrukwekkend verhaal en een

goede les.’

Boek ‘Ik vind het moeilijk om één boek te kiezen. Ik heb wel een

favoriet gedicht: The Love Song of J. Alfred Prufrock van T.S. Eliot.

Elke keer als ik het lees, ontdek ik weer iets nieuws, begrijp ik de

symboliek beter. Het lijkt bij elke herlezing wel een mooier gedicht te

worden.’

Idool ‘Het is in deze tijd moeilijk om te zeggen wie je idool is. Er is

geen mysterie meer, je weet alles van mensen. Vroeger was iemand

als Madonna een idool, nu weet je zo veel van haar, alles rondom

haar is nieuws. Maar Gutenberg is wel iemand wiens nalatenschap

ik bewonder. Hij heeft iets aan de wereld gegeven waar we nog elke

dag mee te maken hebben.’

Muziek ‘Pearl Jam, Alice in Chains, Soundgarden. Grunge. De cul-

tuur die daar omheen hangt, hoe de teksten en de muziek op elkaar

aansluiten. Dat het meer is dan makkelijke rijmelarij. Daarom vind ik

het ook zo erg dat Chris Cornell met Timbaland in zee is gegaan.’

Kunst ‘Het schilderij: De toren van Babel van Pieter Brueghel

spreekt enorm tot mijn verbeelding, door de symboliek en door de

manier waarop het mijn fantasie stimuleert. Heel bijzonder dat iets

wat al zo lang geleden gemaakt is, zo’n impact kan hebben. Jeff

Koontz vind ik helemaal niks. Alleen maar effect, maar geen ruimte

voor verbeelding.’

Moment ‘Toen ik hoorde dat ik was toegelaten op de schrijfop-

leiding Trinity College in Dublin, omdat het echt een bevestiging

van mijn talent was. Die erkenning was echt heel bijzonder. Ook

de kleine momenten: in de zomer genieten van mijn kind die in de

tuin speelt.’

De mediatheek doet meer dan boeken uitlenen; dat wist je

misschien al. Maar wist je ook dat…

[tekst] Frans Westgeest

...je ook bij de UvA kunt lenen?Heb je nét dat ene boek nodig dat wel bij de UvA staat en niet bij

ons? Geen probleem: als medewerker of student van de HvA kun

je ook bij de bibliotheken van de UvA lenen. Helemaal gratis. Het

aantal hoeft geen probleem te zijn, want je mag in totaal vijftig items

in je bezit hebben. En hoe kom je erachter wat je bij de UvA kunt

lenen? In onze gloednieuwe catalogus zoek je tegelijk in de bestan-

den van de UvA en HvA.

…we veel informatiebronnen online hebben staan?Altijd en overal toegankelijk: onze digitale mediatheek. Hier vind je

actuele en betrouwbare informatie voor je studie. Je vindt er onder

meer de digitale databanken, veel belangrijke online vaktijdschriften

en e-books. Het mooie hiervan: veel informatie is full text. Met an-

dere woorden: complete kranten- of tijdschriftartikelen of zelfs hele

boeken online. Zo kun je via LexisNexis Newsportal en PressDisplay

zoeken in honderden nationale en internationale kranten. Neem

gauw een kijkje op www.bib.hva.nl.

...we je graag persoonlijk helpen bij het vinden van informatie?Zoeken naar informatie is niet altijd even makkelijk. Zeker tegen het

einde van je studie kan literatuuronderzoek behoorlijk ingewikkeld

worden. Heb je daar handige tips bij nodig, maak dan een afspraak

met een informatiespecialist bij jouw mediatheek. Ook docenten met

kleine groepen studenten zijn van harte welkom.

…we je ook als docent graag helpen bij het samen-stellen van je bronnenlijsten?Op de hoogte blijven van informatie op je vakgebied is broodnodig.

Ook hierbij willen we je graag van dienst zijn. Je kunt je als docent

door een informatiespecialist laten adviseren over nuttige informa-

tiebronnen bij het vak dat je geeft. Dat kunnen natuurlijk boeken

of beeldmateriaal zijn, maar ook online literatuur. Online bronnen

kunnen we trouwens ook voor projecten en minoren in onze digitale

mediatheek zetten, zodat studenten er altijd gemakkelijk bij kunnen.

…we je ook online helpen bij het zoeken naar infor-matie?Zit je vast met het zoeken naar informatie, maar kun je niet naar de

mediatheek komen? Ook online willen we je graag helpen. In de

digitale mediatheek vind je een knop ‘Vraag het de informatiespecia-

list’. Leg ons je vraag voor en je krijgt zo snel mogelijk via e-mail een

antwoord dat je verder kan helpen.

Even voorstellen

Nico Keuningdocent Taalbeheersing en

Communicatie, Fraijlemaborg

“Een rustpunt en vraagbaak op een even woelige als diepe zee, bruisend van informatie.”

‘De toren van Babel

spreekt tot mijn verbeelding’

Goh, doen jullie dat ook?

Aarti Rampadarath

06 De mediatheek als bron van kennis en informatie

Een mediatheek is tegenwoordig meer dan een boekenuit-

leen. Een studieplek bijvoorbeeld, met alles wat je nodig hebt

binnen handbereik: pc’s, printers en stilteplekken. Een dagje

mediatheek.

[tekst] Sanne van Baar [beeld] Fred van Diem

Vandaag verruil ik mijn ergonomisch verantwoorde bureaustoel en

op hoogte afgestelde computer voor een plaatsje in de mediatheek

van de Leeuwenburg. Na een korte rondleiding van Astrid de Wil-

ligen, medewerker kwaliteitszorg van de mediatheken, neem ik om

halftien plaats achter een pc. Laat maar komen.

Populaire studieplekAl snel kom ik erachter dat de mediatheek een populaire studieplek

is. Ondanks het vroege tijdstip is het hier druk. Om tien uur spot ik

al vragende gezichten op zoek naar een van de schaarse lege plek-

ken achter een pc. Vijf minuten later is het laatste plaatsje op mijn

eilandje vergeven. Op één computer na, want die doet het niet.

De mediatheek blijkt ook een plaats voor project-dates. De meisjes

naast mij werken aan een economieproject – ‘Nee hoor, jij moest

die Swot-analyse doen, niet ik’ – en tegenover mij zitten twee

jongens te staren naar een technische tekening. De tekening blijkt

hun aandacht niet lang vast te kunnen houden: ze hebben het over

het kopen van raspuppy’s. ‘Hoeveel kostte die hond zeg je?’ Niet

helemaal waar je aan denkt bij een studieproject.

Maar waarom zitten de studenten hier? Waarom niet in een ander,

rustiger lokaal? Hayeda Abbasi, vierdejaars Management, Econo-

mie en Recht: ‘We zitten hier al sinds negen uur. Toen was het nog

rustig, nu niet meer.’

In de loop van de middag spreek ik nog een aantal groepjes aan. Bij-

na allemaal zitten ze hier omdat samenwerken op afstand niet werkt.

Tonio de Beer, eerstejaars Commerciële Economie duaal: ‘In het

eindresultaat moet de inhoud op elkaar afgestemd zijn. Als iedereen

thuis zijn deel maakt, blijkt dat in de praktijk nogal tegen te vallen.’

Eerstejaars Bedrijfseconomie Brenda Bruijns en haar projectgroepje

zitten hier niet geheel vrijwillig. ‘We wilden eigenlijk in een compu-

terlokaal gaan werken, maar die waren allemaal vol. Dat is vaak zo.’

Astrid de Willigen: ‘Het gebouw is inderdaad afgeladen, we hebben

meer dan tienduizend studenten in het gebouw. Langzamerhand

verdwijnt die drukte wel hoor, naarmate de maanden verstrijken val-

len er steeds meer studenten af.’

RegeltjesBinnen een paar uur heb ik meer dan twintig verschillende sms- en

beltonen gehoord. Ook de jongen naast mij maakt er geen geheim

van dat hij mobiel actief is. Na een kwade blik van zijn buurvrouw

verlaagt hij zijn volume. Hij verzekert zijn gesprekspartner dat hij

vanavond nog even terugbelt. De jongen gaat vervolgens onder het

motto ‘als ik niet bel, dan sms ik wel’ rustig door met de communi-

catie. In het kwartier dat daarop volgt hoor ik zijn lichtelijk irritante

sms-toon nog zeker vier keer.

Politiek correct als ik ben vraag ik me af hoe het hier zit met de

gedragsregels, en ga op zoek naar een bordje. Ik vind er twee: één

bij de ingang en één bij de stilteruimte. En jawel, zelfs de beltonen

zijn opgenomen in het reglement. Regel drie luidt: ‘Vermijd storende

beltonen en luide telefoongesprekken.’

Ik klop aan bij Astrid om het hier eens over te hebben. ‘De regels

komen in elk werkoverleg weer naar voren. Het bellen hebben we

eigenlijk losgelaten. Als je daar nog iets aan wilt doen, moet je poli-

tieagent gaan spelen. Niemand van ons heeft daar zin in.’

Volgens het hoofd van de mediatheek is eten en drinken een groter

probleem. ‘Het is niet zo zeer het eten zelf’, zegt ze. ‘Het gaat om

de rommel die het achterlaat. En een kop koffie naast het toetsen-

bord…’ Maak zelf maar af.

Volgens baliemedewerkster Maaike Hoebe gaat het vooral de laatste

paar weken wat minder met de eet- en drinkregels. Maaike: ‘We

moeten er meer achteraan. Maar als ik in mijn eentje achter de balie

zit, kom ik daar niet aan toe. Ik heb amper tijd om naar de poortjes te

lopen als die afgaan.’

Om de studenten toch te attenderen op hun doen en laten, hangen

er kleurige schilderijen met ‘wenselijk gedrag’. Schilder is Evert-

Willem den Ouden, informatiespecialist in de mediatheek. Of de

positieve platen ook echt effect hebben vraagt hij zich af: ‘Misschien

was het nog wel veel erger geweest als de schilderijen er niet hin-

gen, maar ik ben bang dat het effect beperkt is.’

YouTubeRond een uur of vier loopt de mediatheek zo’n beetje leeg. Hebben

de studenten een productieve dag gehad?

‘Zeker,’ zegt Tonio de Beer. ‘We moeten wel, want de deadline komt

eraan. Ik zit hier al vanaf halféén met mijn projectgroep. We zitten nu

denk ik op negentig procent. Maar ik ga naar huis, want mijn deel is af.’

Omar Ouggaali, vierdejaars Commerciële Economie: ‘Eigenlijk heb ik

de laatste twee uur filmpjes gekeken op YouTube. Maar daarvoor heb

ik mijn werkcollege voorbereid, dus het huiswerk was al af.’

Ondanks de ietwat genegeerde huisregels trek ik de conclusie dat

de mediatheek een zeer werkbare plek is: prima geluidsniveau, veel

computers en genoeg studiemateriaal aanwezig om een leven lang te

leren. Mocht je dan toch de gedragsregels negeren, doe dat dan met

mate. Hou het gezellig.

Popi studieplek met ‘wenselijk gedrag’

Rob van het Groenewouddocent Pabo, Wenckebachweg

“De mediatheek is een onderwijswerkplaats.

Daar zoemt het van bedrijvigheid, daar wordt

onderwijs geconstrueerd.”

Regel 3: vermijd storende beltonen en luide telefoonge-sprekken

De mediatheek als bron van kennis en informatie 07

Op het eerste gezicht lijkt het of iedereen hier hetzelfde doet:

neus richting pc, één hand op de muis, en typen maar. Maar

schijn bedriegt. Waar de mensen in de mediatheek dan wel

mee bezig zijn? Havana vroeg het ze: Wat doet u hier?

[tekst] Sanne van Baar [beeld] Sanne van Baar

Maaike Hoebe (35, baliemedewerkster) leest haar RSS-Feeds van

vandaag door.

‘Qua balieverkeer is het nu erg rustig. Soms is het zo druk dat ik

twee uur kan doen over een e-mailtje van vier regels, maar dan zit

ik meestal ook alleen aan de balie. Nu zitten we met zijn tweeën

dus dan heb ik af en toe even de tijd om nieuwe feeds te bekijken.

De meeste zijn voor werk. Ik ben uitzendkracht en zit hier maar voor

anderhalve maand, dus ik ben geabonneerd op werk.nl voor de

vacatures. Ook krijg ik berichten van Volkskrant Banen. Die heb ik

ook een tijdje op papier gehad, maar omdat die vaker niet dan wel

bezorgd werd, besloot ik over te stappen op de digitale versie. Privé

heb ik ook een tijdje feeds van de Volkskrant ontvangen. Alles wat

er op de voorpagina stond, kwam ook mijn mailbox binnen. Maar

daar ben ik al snel mee gestopt. Als ik een paar dagen mijn e-mail

niet geopend had, stonden er vierhonderd nieuwe berichten in. Wat

betreft achtergrondinformatie heb ik nu een nieuwe feed gevonden:

‘Read it for me’. Dat is een site waarop nieuwe vakliteratuur bespro-

ken wordt in een filmpje van acht minuten. Handig in mijn beroep, zo

kan ik besluiten of ik iets wil lezen of niet. Het lezen van non-fictie zie

ik namelijk toch een beetje als werk.’

Floris Rameakers (20, tweedejaars E-Technology) zoekt een boek

over Bluetooth.

‘Dat boek heb ik nodig voor een project waar ik mee bezig ben.

We moeten namelijk een robot bouwen die radioactief materiaal op

kan sporen. In theorie dan, want het radioactieve materiaal wordt

vervangen door een sterke magneet. We zitten nog maar in de

onderzoeksfase hoor, maar het is best een pittige opdracht voor

het begin van het jaar. De eerste stappen zijn gezet: brainstormen,

kennismaking en de taakverdeling. Ik ben uiteindelijk accountma-

nager geworden. Deels ga ik dus over het budget, maar ik ben

vooral bezig met alle contacten en afspraken buiten de robot. Met

de studenten, de docenten en de bedrijven waar we mee te maken

hebben dus. Prima taak. Na de onderzoeksfase waar we nu in zitten,

gaan we door met Lego Mindstorm. Eigenlijk is dat een soort Lego

voor grote mensen, maar dan in softwarevorm. We ontwerpen de

robot dan in het computerprogramma. Vervolgens moet hij gepro-

grammeerd worden: ‘inschieten’ noemen we dat. Daarna gaan we

’m testen en aanpassen. Rond kerst moeten we klaar zijn. Tot die tijd

hebben we nog een hele hoop werk te doen.’

Mahmoud Skefati (20, tweedejaars MER) wacht tot er een com-

puter vrijkomt.

‘Ik sta nu ongeveer vijf minuten te wachten op een vriend van me. Hij

is als het goed is zo klaar achter de computer, en dan neem ik zijn

plek in. Verder zijn alle pc’s bezet. Ik ben net klaar met mijn lessen.

Het is nog vroeg, dus ik ga hier nog even aan een project werken

voor het vak Human Resource Management. Misschien komen er zo

nog een paar mensen van mijn groep werken, dat weet ik niet zeker.

Tot die tijd heb ik nog wel wat individuele dingetjes te doen, mijn

deel van het project zeg maar. Onze opdracht is om een reorgani-

satievoorstel te maken voor het CNV. Ons advies tot nu toe: sluit

een aantal vestigingen om kosten te besparen. Helaas. Ik denk dat

ik maar twee uurtjes ga werken. Vanmiddag nog even chillen met

vrienden. Dat moet ook gebeuren, anders wordt de werkdruk te

hoog.’

Rob Timmer (27, derdejaars Bedrijfswiskunde) maakt zijn calculus-

huiswerk.

‘Ik heb kom net van mijn les calculus, en straks heb ik een afspraak

om een studente te helpen met haar huiswerk. Dan kan ik in die tijd

net zo goed zelf ook wat huiswerk maken. Helpen met huiswerk doe

ik wel vaker, maar het is niet echt “bijles”. Ik krijg er niet voor betaald.

Er is wel eens een mailtje rondgegaan vanuit het domein waarin

gevraagd werd om bijles te geven, maar daar heb ik nooit wat mee

gedaan. Het is wel iets om over na te denken, want het verdient

acht euro per uur. Maar eigenlijk help ik liever als het mij uitkomt.

Als een klasgenoot twee weken voor het tentamen naar mij toekomt

van ‘Goh, wil je me dit even uitleggen’, dan is dat prima. Dan bepaal

ik zelf wanneer. Maar ik heb geen zin om iemand elke week op een

vast tijdstip les te geven. Dat is eigenlijk ook niet nodig, want ik heb

al een bijbaantje.’

Wat doet u hier?

Siep van der Werfdocent SJD, Europahuis

“De mediatheek is een bron van informatie.”

“Ik wil graag een mediatheek om te lezen en niet om

te confereren.”

Maaike Hoebe

Floris Rameakers

Mahoud Skefati

Rob Timmer

ColofonDit is een special van de mediatheken van de HvA in samenwerking met Havana. Met bijdragen van: Sanne van Baar, Daphne de

Boer, Fred van Diem, Jos Hemerik, Erwin Joosten, Gerard Köhler, Ruud Kuipers, Evert-Willem den Ouden (cartoons), Frans Westgeest.

Vormgeving: Pascal Tieman (death valley)

08 De mediatheek als bron van kennis en informatie

CREA is de culturele organisatie van de UvA en HvA.

Turfdraagsterpad 17, 1012 XT Amsterdam, 020 5251400.

www.crea .uva .n l /agenda

Maandelijks presenteert een film-

kenner een film naar keuze, op uit-

nodiging van Off-Screen en CREA.

Deze maand: drs. Willem Pool, do-

cent Mediageschiedenis (UvA). Hij

introduceert Five Easy Pieces (1970)

van Bob Rafelson, waarin een jonge

Jack Nicholson zich probeert los te

maken van zijn muzikale familie,

maar keer op keer wordt geconfron-

teerd met zijn verleden.

CREA Theater

Toegang gratis voor studenten

wo 14 okt 20.00

CREA is de culturele organisatie van de UvA en HvA. Turfdraagsterpad 17, 0205251400

Film en plaatsma 19 okt 20.00

De HeimatThea Dukes, onderzoeker bij

AMIDSt (UvA), spreekt over

de verbeelding van thuis - de

Heimat. Met behulp van frag-

menten schetst zij een beeld

van dit Duits-Oostenrijkse

filmgenre, waarin het land-

schap een grote rol speelt.

CREA Klassiek

Een podium voor klassieke amateurmu-

sici. Beleef diverse optredens in een in-

formele setting - een concert waarin veel

verschillende stukken, instrumenten,

componisten en uitvoerders te beluiste-

ren zijn. Wil je een keer zelf optreden?

Schrijf naar klassiek@crea.uva.nl.

CREA Muziekzaal, toegang gratis

do 22 okt 20.00

film:

Five Easy Pieces

Wall StreetEwald Engelen, hoogleraar

Financiële Geografie (UvA),

geeft een lezing bij fragmen-

ten uit de film Wall Street

(Oliver Stone,1987, met o.a.

Michael Douglas). Centraal

staat het leven in het financi-

ele centrum van New York.

CREA Theater, toegang gratis voor studenten

Franse filosofen van de 20ste eeuw

Henri Bergson

Henri Bergson (1859-1941) was in zijn

tijd wereldberoemd, maar is achteraf

bezien een vreemde eend in de bijt

van de continentale filosofie. Zijn

analyses van de tijd, de intuïtie en het

élan vital hadden veel invloed, zowel

op de filosofie (bijv. Deleuze, Merleau-

Ponty) als op de kunst (Picasso, het

Futurisme). Door dr. Hein van Dongen.

CREA Theater, gratis voor studenten

di 20 okt 20.00

-advertenties-

Problemen met studeren in verband met

een functiebeperking?

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

kun je terecht bij: www.studerenmeteenfunctiebeperking.nl

De UvA studentendecanen: www.uva.nl/studentenzaken of 020-5258080

De HvA studentendecanen: www.sz.hva.nl/decanaat of 020-5951463

een functiebeperking?

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

COLLECTANTEN GEVRAAGD!7 T|m 13 fEbRuARi 2010

www.amnesty.nl/collecte of bel (020) 626 44 36

Problemen met studeren in verband met

een functiebeperking?

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

kun je terecht bij: www.studerenmeteenfunctiebeperking.nl

De UvA studentendecanen: www.uva.nl/studentenzaken of 020-5258080

De HvA studentendecanen: www.sz.hva.nl/decanaat of 020-5951463

een functiebeperking?

Voor informatie over studeren met een functiebeperking

havana 13

d’OrO, het trainingsbureau van de HvA, wel een tweedaagse workshop aangeboden voor personeelsadviseurs over hoe een begelei-dingstraject op te zetten. Daarna moeten de domeinen zelf iets op poten zetten voor de nieuwe aanwas.’ En daar zit nu net de crux: ‘Je kunt niet spreken van dé jonge docent, achtergronden lopen behoorlijk uiteen. Zo zijn er docenten zonder enige werkervaring, of met werkervaring maar zonder didacti-sche en pedagogische kennis,’ zegt Snoek. ‘We zijn bij Onderwijs & Opvoeding bezig in kaart te brengen waar nu precies behoefte aan is. De ene nieuweling verzucht ‘wat is er weinig geregeld’, de ander roept echter dat die vrijheid zo fijn is. Dat maakt het lastig.’ Dat is ook de ervaring van HES-docent Gor-ter: ‘Ik ben hier erg op mezelf aangewezen. De een kan dat beter handlen dan de ander. Ik hoef niet continu aan het handje mee,

maar – en hier spreekt de econoom – voor het rendement zou het beter zijn vaker te re-flecteren waar er verbetering nodig is.’ Ook zelf de boer op dus, is het devies. Dat merkt ook docent Kok, die zich samen met Sambell gesteund weet door de newbie-cursus van acht sessies. Daar krijgt het tweetal de kans om met collega-jonge docenten ervaringen uit te wisselen. En dat blijkt broodnodig in de praktijk, want: ‘Ik dénk dat ik een goed leerplan ontwikkel, maar zeker weten doe ik het niet. En ik dénk dat ik stof duidelijk kan overbrengen, maar is dat zo? Samen aan een lesplan werken vind ik prettig, er zit meteen een “beveiliging” in; je beslist samen over lastige dingen,’ meent IAM-docent Kok. Lector Snoek herkent de behoeft aan reflectie. Het zijn vooral jonge docenten die behoefte hebben aan een identiteit, en sterk zoekende zijn naar voorbeelden waaraan ze die identiteit kunnen ontlenen. De heersende ‘veteranencultuur’ in onderwijsland zorgt er echter volgens hem voor dat de groentjes flink moeten peuteren om bij de wijze kennis van oudere docenten te komen: ‘Die zitten vaak op de spreekwoordelijke eilandjes. Ze delen hun kennis alleen wanneer het gevraagd wordt. Maar beginners willen juist niet geïsoleerd, maar in een groep werken.’ Om die veelal dichtgeslibde cultuur te door-breken pleiten Snoek en Van der Burg voor persoonlijke coaches. ‘Eigenlijk moet íedere beginner een oudere ervaren coach toege-wezen krijgen.’ Dat men daarbij uitgaat van een wel heel ideale wereld, zonder enorme workload, erkent men. Snoek: ‘Dan moet hij of zij die rol ook daadwerkelijk nemen. Dat gaat nog lang niet altijd vlekkeloos.’

DuffigDe veteranen-op-een-eilandcultuur op-schudden, daar zet ook het netwerk voor Jonge Docenten aan de HvA zich voor in sinds een jaar. Dat vergrijsde, duffige imago doorbreken is een van de doelstellingen. Dat het usp van de club nog niet HvA-breed is doorgedrongen – ‘bestaan ze nog? Ik heb na twee borrels niets meer gehoord’ – beaamt bestuurslid Catherine Dutscher, die de club mede runt naast een volledige docentenbaan. Sambell las toevallig op Linkedin over het netwerk en lid Gorter werd getipt door een oplettende opleidingsmanager. Dutscher steekt wat betreft die onzichtbaarheid van het netwerk, de hand in eigen boezem: ‘Fysiek moeten we inderdaad veel meer de paden op en de wandelgangen in. Het eerste, oriënterende jaar is nu achter de rug, waarin we hebben gekeken of er behoefte was aan

een dergelijk netwerk.’ Dat was zo, bleek uit het aantal retourmails dat het netwerk ontving. ‘We proberen nu bij alle domeinen een voet tussen de deur te krijgen. Ook hebben we gesprekken met OrO en P&O gevoerd om onder andere te bespreken hoe HvA-breed de behoeftes van jonge docenten kunnen worden meegenomen in het be-staande aanbod inwerkprogramma’s en zijn we bezig met een reeks evenementen. Maar leden hebben gelijk als ze zeggen dat het professioneler moet. Het wordt bijvoorbeeld tijd dat we een website online krijgen, die staat ook al gepland voor het einde van dit jaar.’ Toch schoffelen de jonge docenten het netwerk niet helemaal onderuit: ‘Zoiets moet organisch groeien,’ vergoelijkt IAM’er Kok de trage start, ‘dus die borrels lijken me een mooi begin. Een community bouw je niet, die ontstaat bij de gratie van de bezoeker. Dus dat betekent langere tijd je best doen.’ n

Pijnpuntenn Uit de meest recente cijfers van de Alge-

mene Onderwijsbond en het Sectorbestuur Onderwijsarbeidsmarkt blijkt dat 25 pro-cent van de jonge leraren binnen een jaar weer de biezen pakt. Twintig procent van de zij-instromers raakt eveneens ontmoe-digd en houdt het voor gezien in onder-wijsland. Minimale begeleiding, werk- en tijdsdruk en de vergrijsde onderwijscultuur vormen de vaak gehoorde pijnpunten. Binnen het lectoraat Leren en Innoveren wordt onderzoek verricht naar hoe begin-ners te werven en binnen te houden.

Elk groentje een coachachtergrond

Waar moet ik de cijfers inleveren? Hoe werkt webmail?

Hoe krijg ik de groep stil? De dolende docent heeft er

zijn handen vol aan, dat allereerste docentenjaar. Over

veteranencultuur, inwerkdilemma’s en hooggespannen

beginnersambities. ‘Een woudlopersboekje zou fijn zijn.’Annemarie Vissers

hoe doe je zoiets?’ Bij Kok zijn de twijfels wat minder existentieel: ‘Waar kan ik de hang-mappen vinden, en waar moet ik zijn voor het inleveren van cijfers?’ Gorter lacht: ‘Ik zoek nog steeds een soort woudlopersboekje, over hoe je die eerste jaren doorkomt.’

OverlevenDat is lang zo makkelijk nog niet, verzacht lector Marco Snoek te hooggespannen beginnerambities. Snoek, als lector Leren en Innoveren verbonden aan het domein Onderwijs & Opvoeding, houdt zich on-derzoeksmatig onder andere bezig met het wel en wee van de jonge nieuweling. Zeker in deze tijden van vergrijzing – aan de HvA is de gemiddelde docentenleeftijd 47 jaar, ver boven het landelijk gemiddelde van 44 jaar volgens de jongste gegevens van het CBS – is het van belang een ‘actief wervend beleid’ te voeren wat betreft het binnenhalen van groen talent. Snoek herkent de ambities van Sambell: ‘Jonge docenten willen meteen álles goed doen, zich enorm bewijzen.’ En dat is niet haalbaar, volgens de lector: ‘Grip krijgen op de nieuwe situatie duurt een tijd. Het eerste jaar is het vooral overleven in de organisatie. Een eigen plek veroveren, uitvin-den hoe de hazen binnen de afdeling lopen. Daarna komen andere zaken, zoals het controle krijgen over de groep en inzicht.’ Een truckload aan informatie biedt eveneens geen soelaas tegen beginnersstress. Snoek: ‘Van belang is dat je als instelling heel gedo-seerd en gefaseerd de helpende hand biedt.’

InwerkmaatjesDat die uitgestoken hand nogal van formaat verschilt, blijkt uit een inventarisatieronde langs de HvA-domeinen. Waar het ene domein een goed doortimmerd, compleet plan en program paraat heeft, er bij andere domeinen ‘inwerkmaatjes’ klaarstaan, valt er bij weer andere afdelingen nog wel een flinke slag te slaan op inwerk- en begelei-dingsniveau. Vanwaar die versnippering? Volgens Maarten van der Burg, stafmede-werker Interne Professionalisering, is het antwoord op die vraag vrij simpel: de HvA is te groot om dat op centraal niveau goed geregeld te krijgen. Ook Snoek geeft het de domeinen te doen: ‘Er wordt via Casa

Hij zag ze wel eens binnenkomen op vrijdag. ‘En dan hup, op maandag voor de groep. Dat is dan gaan, én ondergaan. Pompen of verzui-pen. Maar goed: je moet toch een kéér,’ vat Jurriaan Gorter (33, docent HES Leeuwen-burg) die docentenduik in het diepe nuchter samen. Zelf had Gorter meer geluk – en vooral tijd – bij zijn aantreden een jaar gele-den. Dat er nog een volledige zomervakantie tussen zijn oude baan en zijn doceerdebuut zat, hielp hem behoorlijk in zijn voorberei-ding. Bovendien was hij zo slim zich niet voor te stellen als ‘nieuwe’ docent: ‘Ik heb hier zelf in de collegebanken gezeten, ik weet dus hoe studenten kunnen zijn. Dat ik net begon, liet ik wijselijk achterwege.’ Maar ondanks voor-kennis bleef het spannend, die eerste keer. ‘Tuurlijk. Gelukkig had ik al ruime ervaring in presentaties geven, dat hielp. Maar ik kan me voorstellen dat lesgeven zonder noemens-waardige ervaring lijkt op het lopen van een marathon, zonder adem te kunnen halen.’

MonnikenwerkAdemhalen gaat nog prima, lacht docent Jos Kok (37, docent Interactieve Media) maar nu, na de eerste zes weken merkt hij ‘dat de boel wel echt los begint te barsten’. Dat het draaien van een volledige werkgroep – ondanks dat het hem ‘best goed afgaat’ – toch vrij veel van de beginnende docent vergt. Om niet te spreken over de stapels nakijkwerk. Ook collega-docent Jacinta Sambell (29) komt vooralsnog zonder kleerscheuren die eerste werkcolleges door. Hoe de Australische het ervan afbrengt voor een hoorcollege met honderd studenten, moet nog blijken: ‘Dat heb ik nog nooit gedaan.’ Met vet Australisch accent: ‘Dat wordt thuis oefenen, vrees ik.’ Met dat taalprobleempje legt Sambell meteen haar eerste aandachtspunt op tafel: ze wil zich dubbel bewijzen. Dat dat bewijzen resul-teert in het monnikenwerk iedereen van per-soonlijke feedback te voorzien, maakt meteen een ander punt duidelijk: geen beginnen aan. ‘Vier groepen van honderd studenten, en ik wil ze allemaal apart van wijs advies voor-zien. Dat mijn studenten uiteindelijk echt iets leren, ik wil het aha-moment bij ze zien.’ Of we Robin Williams als docent Keating in de klassieker Dead Poets Society kennen? Zo’n docent wil ze uiteindelijk worden. ‘Maar ja,

De HvA is te groot om begeleiding centraal te regelen

Bee

ld P

epijn

Bar

nard

14 havana

Elk groentje een coachachtergrond

havana 15

interview

van ontstellend veel mensen. En die zeggen dat we met de eerste tien jaar maar net zijn begonnen. Dus dat vind ik ook.’‘Heel erg blij’ is Cruijff met de mogelijkheid die de HvA hem gaf. ‘En natuurlijk is de HvA heel erg blij met ons. Ik werk altijd met het principe één plus één is drie. We worden beter van elkaar. De hogeschool heeft als voordeel dat er een heel nieuw type student wordt binnengehaald: een topzwemmer die een opleiding volgt, heeft als hij ’s morgens een college volgt al een paar uur in het bad gelegen, gaat na zijn college door naar de sportschool voor fysieke training, duikt vervolgens nog een keer in het zwembad en doet om tien uur het licht uit. Hij haalt het optimale rendement uit elke minuut van de dag. Andere studenten zijn dat niet gewend. Maar ze trekken zich wel aan die atleten op: dat zijn rolmodellen. Helemaal als het ze lukt om internationale resultaten te boeken.’De mentaliteit van de JCU-studenten is hetzelfde gebleven in die tien jaar. Allemaal

mensen die heel goed weten wat ze willen en wat hun doelen zijn. Maar desgevraagd zegt hij wel te zien dat de omgeving steeds meer van sporters eist. ‘Ze hebben de drive, ze weten wat ze doen en gaan vol aan de bak. Net als in het begin. Maar het is nog veel meer dan toen een diplomamaatschap-pij geworden. Ze hebben een papiertje nodig om na hun sportcarrière te slagen.’

Typisch WimOndanks die drive en al die trainingsuren zei Cruijffs HvA-collega en oud ploeggenoot bij Ajax Wim de Wit dat bij de JCU toch de neiging bestaat om de atleten te veel te pamperen. Dat liet hij een halfjaar geleden aan Havana weten. ‘Typisch Wim,’ reageert een grijnzende Cruijff. ‘Die is van het slag dat altijd van iedereen wil dat ze er vol in duiken. Maar je moet pamperen of verwennen niet

met te veel zaken verwarren. Bepaalde top-sporters gaan een gouden toekomst tegemoet: beroemde sporters verdienen veel geld. In die zin kun je zeggen: ze worden verwend. Maar die topzwemmer over wie ik het net had, heeft dat niet. Die gebruikt zijn tijd optimaal om het perfecte rendement te halen. Daar helpt het programma van de Cruyff University ze bij: ze worden nog meer in staat gesteld elke minuut optimaal te benutten, een eigenschap die kenmerkend is voor een topsporter.’Anders dan De Wit heeft Cruijff nooit voor de klas willen staan. Dat kondigde hij in 1999 al aan en daar is hij bij gebleven. ‘Ik geef geen les, omdat ik daar niet voor ben opgeleid. Maar de mensen om mij heen ma-ken natuurlijk wel volop gebruik van mijn ervaring in de topsport. Zij zetten het om in bruikbaar materiaal voor leerlingen en studenten en doen er zo hun voordeel mee.’ Zelf heeft Cruijff niet het idee dat hij anders in het leven zou staan als hij tijdens zijn sportcarrière vergelijkbare opleidingsmo-

gelijkheden had gehad. ‘Dan waren er nog altijd dingen geweest die beter zouden kunnen,’ liet hij later op de dag een zaal met vijfhonderd studenten, medewerkers en alumni van zijn opleidingsinstituten weten. ‘Bij Ajax waren ze destijds hun tijd trouwens wel vooruit. Ik kreeg als jonge speler de mogelijkheid een opleiding te volgen. Op dinsdagavond. Kon ik nooit heen, want dan moest ik trainen. Helaas is dat bij veel grote sportclubs nog steeds zo. Iedere voorzit-ter die je spreekt, zegt dat atleten opleiden belangrijk is, en dat het op de agenda staat. Maar het is bijna altijd het laatste punt van de vergadering, daar komen ze eigenlijk nooit aan toe. Die mentaliteit moet anders en daar willen wij bij helpen. En we boeken resultaat: de voorzitter van America, de grootste Mexicaanse voetbalclub, is alumnus van ons.’ n

De Johan Cruyff Univerisity viert al het hele jaar zijn

tienjarig jubileum. Havana besteedde er een halfjaar

geleden al eens een special aan. In die special ontbrak

een gesprek met ‘Nummer 14’ zelf. Vorige week vierde

Cruijff zijn jubileum alsnog in Hotel Krasnapolsky, en

kwam het toch nog goed. ‘Tevreden? We beginnen net.’ Thijs den Otter en Sanne van Baar

naam aan verbonden. En als de kwaliteit ergens niet goed is, dan heeft dat negatieve gevolgen voor al die mensen die een oplei-ding bij ons volgen.’Afbreukrisico is iets waar Cruijff bijzonder huiverig voor lijkt. Tijdens de bijeenkomst in Hotel Krasnapolsky liet hij zich er verschil-lende keren over uit. ‘Als je als topsporter faalt, krijg je een mooi plan als een boeme-rang terug in je gezicht. Daarom leggen we de standaard bij onze opleidingen zo hoog, zodat we niet onderuit kunnen gaan.’Met die voorzichtigheid in het achterhoofd werkt Cruijff in alle ernst verder aan zijn onderwijsimperium. ‘In Nederland heb je bijvoorbeeld geen ministerie van Sport. Ter-wijl sport van bijzonder hoog sociaal belang is. Wij blijven ons inzetten voor die droom, en willen met er met onze opleidingen voor zorgen dat gediplomeerde sporters – die als geen ander weten hoe belangrijk het is – daar een bijdrage aan kunnen leveren.’

DriveIn de tien jaar dat de HvA een Johan Cruyff University onder zijn dak heeft, is er volgens Cruijff alleen maar een begin gemaakt. Voor tevredenheid is niet veel plaats. ‘Een topsporter kijkt altijd in de spiegel. Zelfs als hij wereldkampioen is, wil hij wereldkampi-oen blijven. Als ik naar mezelf kijk: ik heb helemaal geen opleiding gehad. Ik heb dit project alleen kunnen doen dankzij de hulp

Ze doen er bij de Johan Cruyff University (JCU) alles aan om het imago van topmerk vast te houden. Dus als de meester zelf uit Catalonië komt om zijn licht over het insti-tuut te laten schijnen, dan is het ook feest: powerspeeches van Amerikaanse professoren die van Dr. Phil een stotterende amateur ma-ken, lunch met sjieke broodjes in de winter-tuin van een tophotel en meer dan vijfhon-derd bloedfanatieke topsporters die voor de juiste buzz zorgen. Maar als de Verlosser in het pand is, draait het toch vooral om hem. Of Cruijff het nou wil of niet. Losjes schudt hij handen, beantwoordt vragen en gaat op de foto met de atleten voor wie hij de JCU ooit lanceerde, om ze met meer maatwerk een goede opleiding te laten volgen.Trots is Cruijff wel. Sinds de bekendste Ne-derlander op aarde in 1999 zijn idee om een onderwijsklimaat voor topsporters te creëren met een opleiding in het domein Economie en Management realiseerde, breidde het netwerk zich fors uit. In Nederland zijn er tegenwoordig op verschillende plaatsen Johan Cruyff-colleges. Net als Amsterdam heeft Fontys Hogescholen in Tilburg een Johan Cruyff University. Ook in Spanje en Latijns-Amerika wordt aan de weg getim-merd. ‘Al die honderden sporters die zo aan hun toekomst werken. Dat hou je bijna niet voor mogelijk. We krijgen verzoeken van instellingen uit veel meer landen, maar de lat ligt erg hoog. Ik heb er natuurlijk wel mijn

Een topsporter kijkt altijd in de spiegel

‘Ik werk altijd met het principe één plus één is drie’

16 havana

interview

Bee

ld B

as U

terw

ijk

havana 17

ondertussen in...

Rick van der Reyden (18, tweedejaars Commerciële Economie)‘Ik heb vanochtend snel iets uit de kast getrokken. Heel cliché, inderdaad: dat wat boven op de stapel lag. De rest zat in de was namelijk. Ik draag ook wel wat net-tere kleding, overhemden en zo. En ik draag wel eens Red Wings over mijn broeken. O, is dat helemaal “nu”?’

Angel Martine: ‘O ja, een bodywarmer. Die had ik eigenlijk al jaren geleden in de ban gedaan. Ergens begin jaren negentig is dat item gelukkig uit het straatbeeld verdwenen. En ik hoopte eigenlijk dat ik ’m daarna nooit meer terug zag keren. Fout gedacht, haha.’ Angel Fleur: ‘De bodywarmer is inderdaad een twijfelgeval-letje. Comfortabel, nietszeggend maar toch ook wel sporty. Besluit je je toch aan het ding te wagen, draag hem dan binnen en niet buiten. En in het geval van deze jongen: sorry to say, maar het maakt hem ook een beetje… plofferig.’ Angel Martine: ‘Toch zie je dat het niet zo maar een outfitje is, ondanks dat hij zegt het bovenste van de stapel te hebben geplukt. Het is nonchy meets sporty, maar met iets te veel brands. Ik verwacht dan ook dat deze commerciële jongen zijn hele kast vol merkkleding heeft hangen.’ Angel Fleur: ‘Weet die brands dan wel goed te mixen. Er zit echt niemand te wachten op een overkill aan merken en logo’s.’ Angel Martine: ‘Bovendien is dat a little patserig. Ik gok dat hij op weg was naar zijn slicky Vespa of zo. Anyway, de schoenen zijn lekker spicy en ook zo spic and span. Hoe houdt-ie ze zo?!’ Angel Fleur: ‘Zijn schoenen zijn inder-daad te wit. Toch zie ik dat liever dan van die afgetrapte gympjes, dus wat dat betreft zit deze jongen op het goede pad. Over de polo kan ik kort zijn: die stelt niks

bijzonders voor.’ Angel Martine: ‘Ja, die roze polo. Gut. Laten we die heel snel vergeten.’ Angel Fleur: ‘De jeans heeft wel een mooie wassing gehad. Dat is goed. Deze kleur is heel handig te combi-neren met de rest van je complete kledingkast. Dat geldt sowieso voor jeans. Die kun je altijd en overal dragen – met uitzondering van begrafenissen dan. En bruiloften. En vooruit: red carpet events. Die extra naden bij de kuiten zijn ook wat lastig: het zijn toch geen kniebe-schermers? Nou dan.’ Angel Martine: ‘Een opsteker is de Buddha to Buddha-armband. Heel stoer en goed geko-zen bij de rest van de look. Nice. Ik vind het leuk als een man zo’n armband draagt. Iedere zichzelf respecterende sieradendrager heeft namelijk zo’n exemplaar.’

Tips & tricks van Amfi Angel Lieke

*We moedigen het vrijwel altijd aan als je je eigen stijl volgt, maar in sommige gevallen is het beter mee te gaan met de grote stroom: deze bodywarmer is echt ten years ago.

*Voel je toch de onbedwingbare neiging jezelf in zo’n half dekbed te hijsen, draag het ding dan met een trui. Dan heb je er nog iets aan. Over een T-shirt is een dikke bodywarmer so not done. Kies dan liever voor een trendy Y-neck-giletje van katoen of wol. Daarbij: de must-haves voor mannen op freezy winterse dagen zijn losjes zittende gebreide mutsen, haarbanden en oversized sjaals met Noorse prints.

*Je moet ervan houden, maar face it: de gentleman look is back. Denk kostuum, gecombineerd met ge-breide sjaals, strikjes en hoeden à la Justin Timberlake.

Amfi Angels geven wekelijks gevraagd en ongevraagd fashionadvies.

Voor al uw modemissers, misaankopen en matchende setjes: ‘Fa-

shion is a war, and we love the battle.’ Aflevering 7. Annemarie Vissers

Beeld Marc Deurloo

BodywarmerboyDe Angels: Martine, Lieke en Fleur

amfi angels

Rick van der Reyden

Tijd tekort

Ook in Warschau beginnen we te merken dat het herfst wordt. De dagen worden korter en de nachten langer. Eén ding is echter onveranderd: ik blijf tijd tekort komen.De afgelopen weken waren vrij hectisch. Eind augustus heb ik de zomercursus aan de universiteit afgesloten, ik ben in mijn apparte-mentje getrokken en mijn stage aan de Nederlandse Ambassade is begonnen.Het appartement is geweldig. Ik woon midden in het centrum, recht tegenover het Paleis van Cultuur en Wetenschap. Als dit Am-sterdam zou zijn, zou ik midden op de Dam wonen. En dan woon ik ook nog eens op de achttiende verdieping, waardoor ik een on-gelofelijk mooi uitzicht over de hele stad heb. Vanaf hier kan ik al-les lopend doen. Onder mijn appartement is een grote winkelstraat; de clubs en restaurants zijn om de hoek. Ook mijn beste vriendje in Warschau zit in de buurt: Piotr, de man van de groentekraam. Ik ken zijn naam omdat ik elke dag even bij hem langsga om vers fruit en verse groenten te halen. Ik doe dit al vanaf het begin dat ik hier woon en moet dus elke dag even verplicht een praatje in het Pools met hem maken. En denk maar niet dat ik een dag kan overslaan; dan word ik de volgende dag op het matje geroepen.Mijn stage bevalt bijzonder goed. Ik heb voldoende tijd om aan mijn afstudeeronderzoek te werken en daarnaast krijg ik de kans om aan interessante projecten mee te werken. Zo neem ik deel aan een project dat de arbeidsmigratie van Polen naar Nederland moet gaan stroomlijnen. Hiervoor mag ik met allerlei specialisten, ministeries en deskundigen in het veld werken. Mijn eerste twee weken bij de ambassade werden vooral gevuld met het inlezen in de materie voor mijn onderzoek. Ook ben ik druk geweest met het leren kennen van de ambassade en de me-dewerkers. Dat gaat vooral na werktijd op de traditionele Poolse manier: onder het genot van een wodka. En laat ik daar nu net heel goed in zijn.

Kelly Koculak (22, vierdejaars HBO-Rechten) zit voor haar af-studeerstage het komende halfjaar in Warschau. De eerste vriend-schappen zijn al gemaakt, zoals met de groenteman.

Warschau

Celine Kelly

Joris Laura Milou Joran

18 havana

Ruim tien jaar werken ze nu samen op dezelfde afdeling: Huib Giltay Veth (47 jaar, docent) en Saapke Hoekstra (47, docent en teamleider derde en vierde jaar SPH-vt). Geen probleem, vinden ze zelf. Misschien gaat het samenwerken ze op de HvA nog zelfs wel beter dan thuis in de keuken.

Beeld Bram Belloni

Huib ‘We hebben elkaar echt op het werk ontmoet. Dan denk je: goh, leuke collega. Zo is het gegroeid. We werkten ook nog eens met kinderen. Dus het was bij wijze van spreken alsof je al vadertje en moedertje aan het spelen bent. Zo leer je elkaar wel meteen goed kennen. Vanaf 1999 werken we allebei op de HvA. We hebben toen wel wat afspraken gemaakt: we wilden niet in hetzelfde team, of op dezelfde kamer zitten. Maar we dachten ook: we zien wel of het een probleem gaat worden. Meestal is het dat niet, maar vorig jaar vond ik het wel even lastig. Saapke had als managementlid een aantal lastige besluiten te nemen. Dan heb je thuis het mopperen, of andere mensen die mij aanspreken en vragen wat er nou aan de hand is. Dan moet je er wel diplomatiek mee omgaan. Maar normaal is het geen punt, dan houden we de rollen gescheiden. Misschien hebben de kinderen er nog wel het meeste last van. Die zeggen dan vaak:“Nu even niet over werk.” Dan moeten we het hebben over dingen die zij ook leuk vinden. Op ons werk kunnen we goed samenwerken. Ik werk in het vierde jaar en dan is Saapke ge-woon mijn baas. Dan schik ik me wel. Ik vind het altijd wel prettig als het duidelijk is wie de baas is. Thuis denken we dat we allebei over alles de baas zijn. Koken bijvoorbeeld moeten we niet samen doen. Dan krijgen we problemen. Bij ons werkt het goed als het duidelijk is. Zaken in het huishouden hebben we dan ook goed verdeeld. Ik doe meestal de boodschap-pen, het koken en de tuin. Schoonmaken en de was, dat doet Saapke.’

Saapke ‘Het begin van onze relatie was eigenlijk heel praktisch. Ik werkte in de kinderpsy-chiatrie en had een invaller nodig. Ik zag Huib in een van de andere groepen en vroeg of ze hem nog lang nodig hadden. Toen kwam hij bij mij in de groep en heb ik hem ingewerkt. Het was niet meteen raak. Het is door het werk gegroeid. Op de HvA hebben we niet veel met elkaar te maken. Het komt wel eens voor dat er een ver-gadering is waar hij bij zit. Huib en ik verschillen heel erg van opvattingen, dat wordt tijdens vergaderingen altijd erg duidelijk. Dan zie je collega’s wel eens lachen en grapjes maken en zeggen: zo, dat gaat lekker. Dan merk ik aan de reactie van de anderen dat ze dat spannend vinden. Maar ja, met anderen steggel ik ook, waarom zou ik met Huib niet steggelen?Thuis kunnen we niet goed samenwerken. Wij kunnen niet samen in de keuken staan. Als ik dan spontaan op mijn manier dingen zou doen, dan verstoor ik zijn routine. Het is niet leuk om een ander te verstoren. Je maakt diegene in de war. Wat is daar de zinvolheid van? Het is ook niet efficiënt. We hebben allang gemerkt dat er heel veel waarheden zijn. Dat hoort bij ons vak. Lesgeven is geen exacte wetenschap.’ n Jobien Groen

dubbelop

havana 19

recensies

FilmMoonRegie: Duncan JonesH H H H H

Wat Elke dag alleen opstaan, ontbijten, trai-ning en hup: aan het werk. Met als enige ge-sprekspartner de boordcomputer wordt het weer een saaie dag op de maan. ’s Avonds televisiekijken of wat houtsnijden en dan naar bed. Het is het eenzame leven van Sam Bell. Hij zit een driejarig contract uit op een maanbasis waar hij machines overziet die volautomatisch grondstoffen delven. Je ziet ze niet vaak: sciencefictionfilms die zich niet richten op actie of horror, maar daadwer-kelijk op wetenschapsfictie. Duncan Jones’ regiedebuut Moon is een film in de tradi-tie van Kubricks 2001: A Space Odyssey. De overeenkomsten zijn groot: het gevoel opgesloten te zitten in de oneindigheid van de ruimte, de boordcomputer als een van de hoofdpersonages, en het existentialistische vraagstuk over wie of wat we zijn. Waarom wel De vraag is waarom het bedrijf achter Sams werkzaamheden er toch zo weinig problemen mee heeft dat alles af-hangt van maar één werknemer. Wat als Sam gek wordt van eenzaamheid? De maanbasis heeft echter geheimen verborgen voor het geval een dergelijk ‘bedrijfsongeval’ plaats-vindt. Het ontdekken van deze geheimen gooit Sams leven tot in het diepste van zijn wezen overhoop. Waarom niet Jammer is dat Moon zijn geheimen snel openbaart om vervolgens weinig ontwikkeling meer door te maken. Dit wordt deels goed gemaakt door de tour de force die hoofdrolspeler Sam Rockwell hier neerzet. In de leegte van het ruimtesta-tion heeft Rockwell letterlijk alleen zichzelf om tegen te acteren. En GERTY natuurlijk. Het is alleen jammer dat de computer als personage zo tegenvalt. GERTY wordt gepresenteerd als een computer die keuzes maakt uit ‘persoonlijke’ overwegingen. Dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld 2001’s com-puter HAL 9000, die handelde uit emotie-loze en dus meedogenloze logica. Het is weer eens wat anders, maar het maakt GERTY er niet spannender op. Erger is de willekeur waarmee GERTY wordt ingezet: de ene keer moet Sam GERTY smeken om een deur open te krijgen, later loopt hij in en uit alsof GERTY er niet is. Als personage is GERTY niet logisch en niet coherent. Niet bepaald de meest aantrekkelijke eigenschappen voor een computer. n René Glas

CDCoparckA Dog And Pony Show(V2)H H H H H

Wie Coparck, die ijzersterke alternatieve popband uit Amsterdam.Wat A Dog And Pony Show. Het vierde album van het kwartet.Waarom wel Coparck bouwt al jaren in relatieve rust aan een imposant repertoire. Geen wekelijks optreden in De Wereld Draait Door, geen moeilijke kapsels en Lagerfeldpakken, maar wel vier platen met uitstekende songs. Succes was er al: muziek-site 3voor12 steekt regelmatig de loftrompet voor de band. In 2007 belandde het nummer ‘A Good Year For The Robots’ op nummer één van de Kink 40. Het is nog afwachten of met A Dog And Pony Show vergelijkbare resultaten worden geboekt, maar het niveau van Coparck is onverminderd hoog gebleven.Het geluid van de band onderscheidt zich doordat het vooral leunt op de drums en de toetsen. De gitaar van zanger Odilo Girod is weliswaar aanwezig, maar voor het geluid van de band van ondergeschikt belang. Natuurlijk: er zijn er meer die dat doen, maar bij Muse wordt het geluid door die keuze hysterisch en het slappe Keane is duidelijk niets meer dan een derderangsband vergeleken bij de Amster-dammers, die op hun verse album bij vlagen in de buurt komen van The Magical Mystery Tour (van dat jarenzestigbandje uit Liverpool. U weet wel). Muzikaal verveelt Coparck geen seconde: de nieuwe plaat is dromerig en de vocals van Girod leiden de luisteraar met vaste hand door de verhalen die de band te vertellen heeft. Vooral bij de start maakt de band in-druk: met de titeltrack (met gastoptreden van trompettist Eric Vloeimans), ‘New York City Lights’ en ‘The Moonset’ deelt Coparck rake klappen uit. Tegelijkertijd is het ook weer geen plaat waar je non-stop je aandacht bij moet houden. Een opmerkelijke combinatie.Waarom niet A Dog And Pony Show is niet geschikt voor monomane gitaarrock-liefhebbers. Maar bij het vierde album van deze band mag dat als bekend worden be-schouwd. De ware zuurpruim zou nog kun-nen zeggen dat Coparck sinds 2001 niet veel aan zijn geluid heeft gedaan. Wie het debuut Birds, Happiness And Still Not Worried pal voor of achter de jongste productie draait, zal ontdekken dat er meer overeenkomsten dan verschillen zijn. Het debuut kon echter bij vlagen vervelen (vooral door de lengte), en daarvan is bij A Dog And Pony Show absoluut geen sprake. n Thijs den Otter

FilmFive Easy Pieces14 oktober, Crea TheaterWel gaan Een jonge Jack Nicholson probeert zich los te maken van zijn muzikale familie maar wordt keer op keer geconfronteerd met zijn verleden. Five Easy Pieces (1970) werd geregisseerd door Rafelson en prachtig geacteerd door Nicholson. Bovendien is deze film gratis voor studenten, dus wat let je?Niet gaan Maandelijks nodigen Off-Screen en Crea een filmkenner een film uit om deze vervolgens in te leiden. Dit keer is dat drs. Willem Pool, docent Mediageschiedenis (UvA). Als je niet zo veel vertrouwen hebt in deze man, is het beter dat je thuisblijft.

NightlifeBar Weinig16 oktober, MelkwegWel gaan Bar Weinig zet zijn beste beentje voor door zowel de Deense Lulu Rouge als de Britse Luke Abbott in de line-up te plaatsen. Daarnaast zal Estroe, vaste inbreng van Bar Weinig, je voorzien van lieflijke klanken en een portie dansbaarheid waar iedereen spontaan van gaat bewegen. Ook jij dus!Niet gaan Als je na een week hard werken ben je natuurlijk véél te moe bent om te luis-teren naar en te dansen op dit gedreun.

CabaretI believe I can fly, Rachid La-rouz16 oktober, Bijlmer Parktheater

Wel gaan Marokko, het geliefde vaderland van Larouz, staat centraal op deze turbulente avond vol grappen, bizarre verhalen en een ondeugende blik! Larouz neemt je mee in een verhaal over zijn leven, zijn roots en het wonderlijke verhaal van zijn opa in de Tweede Wereldoorlog. Absoluut een aanrader voor alle Marokko-liefhebbers. Niet gaan I believe I can fly laat het leven zien van Rachid. Dat betekent dat je tegen zijn ijzersterke grappen moet kunnen.

FotografieIn the Shadow of Things, Leonie Purchast/m 25 oktober, Foam

Wel gaan Voor deze serie heeft fotografe Purchas onderzoek gedaan naar de complexe verhoudingen binnen families op verschillende plekken op de wereld. Ze onderzoekt hoe een individu zich tot zijn familie verhoudt. Niet gaan De kwetsbaarheid doorbreekt de veilige afstand die er vaak tussen fotograaf en geportretteerde bestaat. Deze fotoserie is dus niet voor de gevoelige zieltjes onder ons.

PopKatarina Vermeulen20 en 21 oktober, M-LabWel gaan Gezegend met een warme, loepzuivere stem geldt Katarina als een groot talent in de Nederlandse popmuziek. In recensies wordt ze vergeleken met grote sterren als No-rah Jones en Eva Cassidy. Ze schrijft en zingt haar eigen songs, van verstilde pianoballades tot rauwe bluesrock. Niet gaan Van Norah Jones val je in slaap en van Eva Cassidy krijg je het niet koud of warm.

ExpositieThe Last Sessiont/m 18 oktober, De Brakke GrondWel gaan Expositie van een internationaal collectief van acht jonge ontwerpers en kun-stenaars, waar stil wordt gestaan bij het geloof dat de wereld vergaat. Aan de hand van kunstwerken, teksten, film, elementen uit populaire cultuur en kritische essays wordt deze overtuiging uit antropologisch, ethisch en sociologisch perspectief belicht.Niet gaan Het is onrealistisch dat de wereld vergaat. Althans, zo lang wij leven.

20 havana

zwart-wit

Bee

ld H

ans

van

Vink

evee

n

etenBee

ld C

rina

Bel

evi

Hebbeding: ‘Een miniamsterdammertje, omdat ik me dooderger aan scheef staande paaltjes waar je met je fiets tegenaan knalt.’

Muziek ‘De Duitse coverband The Boss-Hoss. Maffe figuren met een cowboyhoed, bakkebaarden en leren jassen die country-pop maken van songs van bands als Out-kast en Wham! Hun optredens hebben een hoog hiha-gehalte. R’n’b is kwijlerige en slijmerige discomuziek. Voor mensen met foute T-shirts met de tekst “This is my ass”, die tegen elkaar staan aan te schuren.’

Film ‘Inglourious Basterds van Tarantino, om het goede acteren. Een knappe rol is die van de SS’er, een echte griezel die zich lief en aardig voordoet maar intussen een sluipmoordenaar is. Zulke sneaky figuren bestaan ook in het echt. Een tegenvaller was wel dat het joodse meisje, dat de hoge Duitsers in de bioscoop wil vermoorden, zelf wordt gedood. Ik had liever gezien dat ze buiten zou staan te juichen. Yes, we dit it. Waardeloos is Crossroads. Britney Spears doet erin mee maar zij kan helemaal niet acteren. Je moet bij je vakgebied blijven.’

Moment ‘Stoer was dat ik na het vwo besloot te gaan varen op een grote zeilboot, waarmee we op de Oostzee van Kiel naar Denemarken voeren. Zeilers zijn sympa-thieke vrijbuiters. Soms word je als vrouw uitgeprobeerd, maar dat is na een grote mond over. Een dip was dat ik erachter kwam dat ik de TU Delft niet ging halen. Ik

ben technisch ingesteld en ga qua studie de waterkant op: waterbeheersing, dijkbouw. Het wordt vreemd gevonden voor een meisje, maar daar heb ik schijt aan.’

Boek ‘Nachttrein naar Lissabon van Pascal Mercier, waarin een docent van zestig jaar opeens besluit naar Portugal te gaan. Dat is mooi: doen wat je wilt, zoals ik deed na het vwo. Bekijk het allemaal maar. Harry Mulisch kun je niet normaal lezen. Alles is zo dubbel-zinnig. Een groen tapijtje staat voor iets heel anders dan een groen tapijtje. Het zal wel.’

Humor ‘Najib Amhali, een oprecht grappig figuur die er niet op uit is mensen onderuit te halen. Zijn Spaanse buurman Antonio vraagt een ambtenaar om huursubsidie, maar spreekt het woord uit als “hoersubsi-die”. De ambtenaar: “Waarom hoer?” De buurman: “De hoer is doer. Mijn buurman heeft hoersubsidie. Iedereen in Nederland krijgt hoersubsidie.” Hans Teeuwen is een mensonterende grappenmaker. Hij drukt net als Geert Wilders stempels op groepen mensen.’

Haatfiguur ‘Emile Ratelband. Hij schijnt nu in een snackbar te werken en roept tsjakka tijdens het aardappelen schillen.’

Stokje ‘Ik geef het stokje aan student Media, Informatie & Communicatie Felina Tan. Zij heeft een lekker grote mond en heeft altijd haar woordje klaar.’ n

Hans van Vinkeveen

Sfeer Nadat we eerder een keer bij Duende Dos zijn weggestuurd omdat we niet gereserveerd hadden, wilden we graag nog een poging wagen. Geïntrigeerd als we waren door deze schijnbaar warmbloedige oase in een van de ongezelligste straten van Amsterdam: de Marnixstraat. Helaas lijkt er iets van de ongezelligheid naar binnen gesijpeld te zijn. We worden verwelkomd door een Spaans Engels sprekende ober die de hele avond zijn mond in een gematigd streepje houdt. Publiek Studenten, zakenmensen, families. Omgeving Spaanse drukte. Het is volle bak, alle tafels zijn bezet en ook aan de overdadig bemozaïekte bar zitten de eters. De stomende open keuken laat zo nu en dan van zich horen met een indrukwek-kende vlam in de plan. Of eigenlijk: vlam in de afzuiger.Menu De tapaskaart is uitgebreid. Er zijn koude hapjes in de vorm van Spaanse kaas en vleeswaren, vijf verschillende soorten elk. We bestellen het kaasbord met kwee-peergelei. Later laten we er nog een aanruk-ken. Heerlijk. De grote keus aan warme tapas oogt ook zeer veelbelovend, minstens zeven verschillende hapjes per vlees-, vis- of vega optie. Naast de usual suspects als patatas bravas en gefrituurde inktvisringen, zijn er ook verrassingen zoals de ‘geblan-cheerde spinazie met gedroogde abrikozen, pijnboompitten en sherry’ en ‘gemarineerde groene asperges met een saus van gamba’s en heekfillet’. De tapas zijn vers, smaakvol. Soms misschien wat aan de vettige kant,

maar daar schijn je niet aan te ontkomen bij de Spanjaard. Voor wie het gefröbel met kleine hapjes een beetje beu is, zijn er ook hoofdgerechten als een biefstuk, hamburger of mixed vlees en vis. Bediening De bediening heeft er geen zin in. Met chagrijnige gezichten proberen ze zich de hele tijd verdekt op te stellen achter de bemozaïekte bar. Onze hongerige en dor-stige blikken worden hardnekkig genegeerd. Tot drie keer toe lopen we dan maar naar de bar om te vragen of we nog wat mogen bestellen. De ene keer dat ze uit zichzelf naar onze tafel komen is om te vertellen dat de keuken dichtgaat. Kortom Kom met genoeg leuke mensen om de kille sfeer van de bediening een beetje compenseren. Waar Nieuwe Willemsstraat 3, 1015 JH Amsterdam 020-4270204Prijs Tapas tussen de 6 en 12 euro. 30 euro per persoon na voldoende tapas en wijn. n

Jobien Groen

Vlam in de afzuigerRestaurant Duende Dos serveert smaakvolle tapas met

Hollandse chagrijnigheid.

Kwijlerige en slijmerige R’n’BSaskia Dekker (22), eerstejaars Civiele Techniek

Oproep Ben je uit eten geweest? Stuur dan je recensie naar havana@hva.nl. Als je recensie geplaatst wordt, krijg je de kosten van het etentje tot 50 euro vergoed.

havana 21

varia

26 t/m 29 oktober

BeroepsoriëntatieweekAl tien jaar organiseren derde- en vierdejaars studenten Management, Economie & Recht een Beroepsoriënta-tieweek voor alle tweedejaars van dezelfde opleiding. Gedurende deze week vinden er bedrijfsbezoeken plaats, krijgen de studenten workshops aangeboden en er is een lezing van een interessante gastspreker. Een ander vast onderdeel van de Beroepsoriëntatieweek is de bedrijven-dag, waar studenten kunnen kennismaken met bedrijven waar ze later stage kunnen lopen of een afstudeerop-dracht voor doen. Deze bedrijvendag is ook interessant voor studenten van andere opleidingen.www.beroepsorientatieweek.nl

26 oktober

Seminarreeks KrachtvoerAflevering: ‘De veranderende wereld van het vmbo (en het overig VO) – Klaas Pit’. Op dit moment vinden er in het vmbo ontwikkelingen plaats die gevolgen hebben voor het toekomstige onderwijs. Een van die ontwik-kelingen betreft het loslaten van de oude vakgerichte programma’s en het aanbieden van nieuwe vak- en sectoroverstijgende programma’s. Deze en andere ontwikkelingen stellen enkele indringende vragen aan de lerarenopleiding voor met name het tweedegraads gebied. In dit seminar worden de belangrijkste ontwik-kelingen in het vmbo kort geschetst. Hierbij wordt ook een uitstapje gemaakt naar de onderbouw van het havo en vwo. Daarna wordt vooral ingegaan op de vragen die deze ontwikkelingen oproepen voor het programma van de lerarenopleiding op vakinhoudelijk en pedagogisch-didactisch terrein.www.kenniscentrumonderwijsopvoeding.hva.nl

t/m juli 2010

Onder-SoepHet Kenniscentrum van het domein Onderwijs en Opvoeding organiseert tien keer per studiejaar een klein-schalige onderzoekspresentatie onder het genot van een kop soep op donderdagen van 12.00 tot 13.00 uur. Een collega die bezig is met een onderzoek vanuit het lecto-raat of los daarvan binnen het domein geeft een korte presentatie en vertelt over de huidige stand van zaken van zijn/haar onderzoek. De reeks wordt op 29 oktober geopend door Sanne Huijbregts, afdeling Pedagogiek. Zij is net gepromoveerd op een onderzoek naar cultureel op-voeden in de kinderopvang. Haar proefschrift Cultural Diversity in Center-Based Child Care: Differences and Similarities in Caregivers’ Cultural Beliefs wordt digitaal aan de deelnemers van deze Onder-Soep verzonden. www.kenniscentrumonderwijsopvoeding.hva.nl

3 november

Dialoog-dagVanuit de vraag ‘Hoe kan ik mijn kwaliteiten en die van mijn collega’s optimaal benutten?’ gaan honderd HvA-medewerkers en -studenten in de Flamingoserre bij Artis op zoek gaan naar waardevolle ideeën. Voor de lunch: gesprekken met collega’s. Daarna worden de ideeën met elkaar verbonden waarna ze na de lunch verder worden uitgewerkt. De uitkomsten van de dialoogdag worden gebruikt voor het nieuwe hr-beleid van de HvA, dat dit najaar wordt ontwikkeld.Aanmelden: dialoogdag@hva.nl (voor 18 oktober).

In bovenstaand diagram is een aantal cijfers geplaatst. Aan jou de taak om in alle lege vakjes een cijfer in te vullen, zodanig, dat op elke horizontale en verticale regel en in elk van de negen blokjes van negen cijfers waaruit het diagram is opgebouwd, alle cijfers van 1 tot en met 9 eenmaal voorkomen.

sudoku

hva-agenda

havanaweb.nl

Wil jij het laatste HvA-nieuws als eerste weten? Check havanaweb.nl Daar kun je je ook aanmelden voor onze wekelijkse nieuwsbrief.

Abonneren op onze Twitter-feed kan natuurlijk ook: twitter.com/havanaweb

Surveillant: geschikt/ongeschiktVoor de komende tentamenweken is het domein Media, Creatie & Informatie op zoek naar student-surveillan-ten. Havana en Campus.tv stuurden verslaggever Mar-tijn het Singelgrachtgebouw in om zijn surveillant-skills te testen. ‘Alertheid? Check.’

enygma

‘MSN helpt taal naar de knoppen’Het gaat niet goed met de taalkennis van de gemiddelde HvA-student, zegt Tekla Hulscher, taaldeskundige. En daar moet wat aan gedaan worden. ‘Ik ben weer gezakt voor mijn taaltoets.’

check ook

22 havana

weekgast

Lars van Bronkhorst (20, tweedejaars Maritiem Officier) doet samen met zijn roei-ploeg Plancius mee aan de Grachtenrace Amsterdam.

Maandag 5 oktober Negen uur, de wekker gaat. Een uur later zit ik al op de fiets naar treinstation Hoorn, met als eindbestemming IJmuiden. Daar zal ik vier uur lang machinekamersimulatorlessen krijgen. De reden dat dit in IJmuiden gebeurt en niet in Amsterdam, is dat de apparatuur die gebruikt wordt bij deze lessen te duur is voor een kleine opleiding als de onze. Daarom werken de zeevaartscholen samen om de kosten te spreiden. Tijdens deze lessen leren we alles over de apparatuur die je in de machinekamer van elk schip aantreft, en hoe we deze apparatuur moeten bijzetten en onderhouden. Eer ik thuis ben is het alweer halfzes. Ik eet nog snel wat voordat ik richting schaatsbaan ga, want deze is sinds vandaag weer open. Na een paar uur schaatsen ben om ik elf uur weer thuis. Ik ga gelijk door naar mijn bed: morgen weer een vroege dag. Dinsdag 6 oktoberMijn ochtendhumeur wordt er vandaag niet beter op. De wekker gaat om zes uur, ik fiets naar het station in de regen en mijn trein loopt vertraging op door een sein- en wisselstoring. Gelukkig beginnen we op school rustig aan. Hierbij moet ik met een aantal klasgenoten een schip in zijn geheel opstarten. Lastig, maar wel een leuk project om te doen. Ik sluit mijn schooldag af met een blokuur astronavigatie. Dit houdt in dat je door middel van de sterren en de zon je positie op aarde bepaalt.Rond vijf uur verzamelt het roeiteam zich voor de laatste serieuze training voor de grote wed-strijd. Deze wedstrijd gaat door heel Amsterdam, dus met veel oefenen kunnen we hier het thuisvoordeel halen. We sluiten de training af met een nabespreking in de LAX, erg gezellig. Woensdag 7 oktober Vandaag heb ik tot drie uur een redelijke normale schooldag: in het begin wat praktijklessen in elektrotechniek en afsluitend een blokuur wiskunde. Na school gaan we nachtvaren met de Gyri-nus, ons opleidingsschip. Zo krijgen we ervaring met het varen op instrumenten en lichtbakens. Om drie uur ’s middags vertrekken we vanaf de Leeuwenburg naar het Oosterdok waar de Gy-rinus ligt. Voordat we afvaren, moeten er inkopen worden gedaan voor avondeten en ontbijt. Rond halfvijf varen we af, via de Oranjesluizen varen we richting Marken, Volendam, Hoorn, Enkhuizen en Medemblik. Van tien uur ’s avonds tot één uur ’s nachts heb ik wacht. Dat wil zeggen dat ik het schip de haven van Hoorn uitvoer en het naviduct – de sluis – van Enkhuizen binnengevaren ben. Dit is ondanks de slechte verlichting daar gelukkig allemaal goed gegaan.

Donderdag 8 oktober Vanochtend rond negen uur voeren we Amsterdam weer binnen. De hele reis is gelukkig volbracht zonder al te grote schade aan het schip. Nadat we deze van binnen en buiten weer schoongemaakt hebben kunnen we naar huis. Daar slaap ik een paar uur om tekorten wat aan te vullen. Vrijdag 9 oktober Van halfnegen tot twaalf uur heb ik gewoon school. Daarna ga ik mee met de Gyrinus om in de westelijke haven van Amsterdam wat benodigdheden te halen voor de Grachtenrace. Terug bij het Oosterdok help ik de organisatie van de Grachtenrace met het klaarmaken van de Gyrinus als startschip voor morgen. Om een uur of zes zijn we klaar en al snel is het eerste biertje getapt. Jammer genoeg moet ik vanavond redelijk nuchter blijven om morgen nog iets te kunnen presteren. Maar met de gedachte in mijn achterhoofd dat ik het morgen dubbel in kan halen, is de avond best vol te houden. Ik slaap vannacht op de Gyrinus. Zaterdag 10 oktober Voor deze dag hebben we zes weken lang twee keer per week getraind. Om zeven uur word ik wakker door alle herrie om me heen, de hele organisatie van de Grachtenrace is aan boord om te ontbijten. Na het ontbijt begin ik met het leeghozen van onze roeisloep Plancius. Het heeft vannacht namelijk nog even flink geregend. We willen met zo weinig mogelijk weer-stand roeien, dus al het overbodige gewicht moet eruit. Rond elf uur roeien we naar de start. We starten enthousiast. Misschien een beetje té, want later moeten we toch wat gas terugnemen om onszelf niet helemaal op te blazen. Na ander-half uur roeien beginnen bij iedereen de spieren te protesteren, maar van opgeven is geen sprake. Het is kop houden en doorroeien, want iedereen voelt hetzelfde als jij. Ongeveer drie uur na de start roeien we de binnenstad van Amsterdam binnen. Wanneer we van de stuurvrouw horen dat Nemo in zicht is, weten we dat we nog maar minder dan een kilometer hoeven te roeien. Alle energie die we nog hebben stoppen we in die laatste kilome-ter. En als dan van het startschip eindelijk de woorden klinken ‘Plancius, u bent gefinisht’, zakken we uitgeput over onze riemen heen. Later in de feesttent wordt de uitslag bekendgemaakt. We hebben de ruim 24 kilometer in 03:24:19 geroeid. Een redelijke tijd, al hadden we zelf op beter gehoopt. In de herenklasse eindigen we op de 93e plaats, van de 104 teams. Desondanks is het die avond nog erg laat en gezellig geworden. Zó gezellig, dat ik besloot om op de Gyrinus te blijven slapen, en de volgende dag pas naar huis te gaan. n

Bee

ld B

as U

terw

ijk

havana 23

Onderwerp ‘Ik schrijf een businessplan voor de Nederlandse Basketball Bond, voor de organisatie van het trainings- en wedstrijdprogramma van de dames bij het Centrum voor Topsport en Onderwijs Amsterdam. Daarvoor heb ik samenwerkt met de manager topsport van de basketbalbond. De bedoe-ling van het plan is het damesteam Senioren 1 klaar te stomen voor het Nederlands team en te zorgen dat ze zich kunnen ontwikkelen tot professionele basketbalsters. De meiden staan dus voorop in het plan. Wat ik af en toe lastig vind, is dat ik met veel mensen rekening moet houden; ik heb niet alles zelf

in de hand. Ik mag wel veel zelf invullen, maar ik moet het natuurlijk wel steeds checken met mijn afstudeerbegeleider én met de basketbalbond.’Waarom ‘Ik heb dit gekozen omdat ik veel affiniteit heb met basketbal. Toen ik vier jaar geleden ging studeren in Amsterdam waren er al geruchten voor een soort college-model dat in Amsterdam opgericht zou worden, waarbij deelnemers optimaal kunnen ontwikkelen in sport én studie. Dat ging toen helaas niet door, maar nu heb ik de kans om in samenwer-king met de Nederlandse Basketball Bond dit werk wel te doen.’

HvA - - ‘Wat ik niet leuk vond is de drukte bij de computers op de ALO. Gelukkig is dat met de komst van de nieuwe vleugel verholpen.’HvA ++ ‘De mogelijkheden tot extra cursussen vind ik erg goed. Het aanbod in minoren is ook erg groot; er zit altijd wel wat tussen wat je aanspreekt. Ook vind ik het leuk om te leren over zaken waar mijn passie ligt. Ik sport al mijn hele leven – nu zelfs vijf dagen per week – en als ik dat ook kan combineren met werk, is dat natuurlijk helemaal geweldig.’ n Anne Kleisen

afstuderen

Ilana Vergunst (21)Sport, Management en Ondernemen

Bee

ld C

hris

tel W

olte

rs

24 havana