HOREN,  ZIEN  EN  ZWIJGEN:  DURVEN  DENKEN  IS  EEN  KEUZE    

De  dingen  benoemen.  Het  klinkt  eenvoudig  maar  het  is  het  niet.   Onuitgesproken   verwachtingen,   veronderstellingen  en   aannames   zijn   belangrijke   valkuilen   in   onze   dagelijkse  communicatie   -­‐   niet   alleen   thuis   of   in   relaties,   maar   ook  tijdens   het   werk.   Het   gevolg?   Veel   gesprekken   eindigen  waar  ze  eigenlijk  moesten  beginnen!  

 

1

Onlangs  sprak  ik  de  verantwoordelijken  van  twee  verschillende  afdelingen  binnen  één  bedrijf.  De  onderlinge  afstemming  verliep  nogal  stroef.  Na  overleg  waren  ze  het  er  over  eens  dat  ze    "gewoon"  een  andere  visie  hadden  op  kwaliteit.  Maar  over  wat  ze  dan  met  die  verschillende  visies  gingen  doen,  hadden  ze  het  niet  gehad:  aan  de  essentie  van  het  probleem  was  niet  geraakt.  

 

Vaak  horen  we  medewerkers  zeggen  "te  denken  dat…".  Maar  op  de  vraag  "wat  maakt  dat  je  dat  denkt?",  blijven  ze  het  antwoord  schuldig.  Veel  communicatiestoornissen  en  conflicten  ontstaan  omdat  we  al  te  gemakkelijk  vertrekken  van  -­‐  dikwijls  niet  eens  gecontroleerde  -­‐  evidenties.  Gericht  doorvragen  en  empatisch  kunnen  luisteren  -­‐  mét  uitstel  van  oordeel!  -­‐  zijn  belangrijke  pijlers  van  verbindende  communicatie.  

 

Waarom  verbindende  communicatie  dan  zo  belangrijk  is?  Omdat  mensen  hun  doelen  maar  kunnen  bereiken  met  de  hulp  van  anderen.  Daarbij  is  het  ontwikkelen  van  manieren  om  kwaliteitsvol  met  elkaar  te  communiceren  een  

2

noodzakelijke  voorwaarde  voor  vruchtbare  vormen  van  samenwerking.    

Verbindende  communicatie  begint  bij  de  erkenning  dat  we  zelf  verantwoordelijk  zijn  voor  wat  we  voelen  en  dat  we  zelf  kiezen  hoe  we  daar  mee  om  willen  gaan.  Het  steevast  noemen  van  "zij",  "iedereen"  en  "niemand"  als  het  over  medewerkers  en  collega's  gaat,  het  gebruik  van  veralgemeningen  als  "altijd"  en  "nooit"  of  het  steevast  zoeken  naar  schuldigen:  allemaal  zijn  het  belangrijke  verbale  symptomen  van  het  afschuiven  van  verantwoordelijkheid.    

Ze  helpen  ons  doen  geloven  dat  anderen  verantwoordelijk  zijn  voor  wat  ons  overkomt.  

 

Het  afschuiven  van  verantwoordelijkheden  mag  dan  wel  een  heikel  punt  zijn  in  de  dagelijkse  werking  van  veel  bedrijven:  de  aanpak  ervan  vormt  een  niet  te  onderschatten  uitdaging.  Het  creëren  van  kaders  voor  "zelf-­‐denkende  medewerkers"  is  één  zaak  -­‐  de  effectieve  invulling  ervan,  een  andere.  Dat  kan  maar  als  medewerkers  zelf  kiezen  om  van  (h)echt  samen-­‐werken  een  prioriteit  te  willen  maken.  De  vraag  is  dan  niet  alleen  of  de  organisatie  daar  wel  klaar  voor  is,  maar  vooral  hoe  (en  hoeveel)  zij  daar  in  wil  investeren.  

 

30/08/2013  

Walter  Wybauw  "Tussen  willen  en  doen  zit  de  mogelijkheid  om  te  

kiezen  voor  verandering."    

CAMBIOWORKS  Bruyningstraat  115  

8500  Kortrijk  

TELEFOON  +32  477  900  996  

 

WEBSITE  www.cambioworks.com    Info@cambioworks.be