hapinieuwsmei 2010 | jaargang 30 nr 2

Net als Nederland, had Indonesië de wens om het wereldkam-

pioenschap voetbal van 2018 of 2022 te organiseren. Hierop

ontstond een discussie op internet. Iemand vroeg zich af of ze in

Indonesië wel wisten wat voetbal was. Die vraag riep de volgende

reactie op: ‘Haha, sorry maar voetbal leeft in Indonesië veeeeel

meer dan hier in Nederland. Alleen al als Oranje speelt, zitten de

cafés en winkelcentra ‘s nachts (!) stampvol. Bij nationale wed-

strijden zitten er soms wel 60.000 mensen.’

Indonesië is voetbalgek en daarom is ook zo mooi dat het aandeel

Papua’s in het Indonesische voetbal zo groot is. Papua’s kunnen

goed voetballen. Hoewel slechts één procent van de Indonesische

bevolking in Papua woont, won Persipura, de club van hoofdstad

Jayapura, vorig jaar de nationale competitie. Sterspeler Boaz Sa-

lossa is een nationale beroemdheid. De voetballers van Persipura

worden liefkozend de mutiara hitam, de zwarte parels, genoemd.

Bij het ter perse gaan van deze HN stond de ploeg tweede in de

competitie.

Dat WK zal overigens niet door Indonesië worden georganiseerd.

Ze hadden niet op tijd alle documenten ingeleverd bij de FIFA...

De Zwarte Parels uit Papua

Kunst van Papua-student te koopDit is Robbi. Met behulp van een studiebeurs van Hapin heeft hij zijn studie Schone Kunsten kunnen afronden. Om zijn kunst nog beter te begrijpen, wil hij nu graag Antropologie gaan studeren, maar om dat te kunnen bekostigen heeft hij geld no-dig. Via Hapin verkoopt hij enkele van zijn schilderijen. Als u geïnteresseerd bent in deze unieke werken, kunt u contact met ons opnemen.

Urbanisatie - IDR 1.000.000 ( € 85,-) exclusief verzendkosten

Paradijsvogel - IDR 2.000.000 (€ 170,-) exclusief verzendkosten

Hapin gaat internationaal!Dankzij de inspanningen van onze vrijwilligers is onze website vanaf 1 juni ook in het Engels en Indonesisch te lezen. Hapin wil deze vrijwilligers ontzettend bedanken voor hun inzet, tijd en enthousiasme. Mocht u tijdens het bezoeken van onze site op fouten stuiten, dan vragen wij u ons hier op te attenderen. U kunt ons ook vin-den op de bekende sociale media zoals twitter, hyves, youtube, flickr en facebook.

Rainer en Heidi Scheu-

nemann wonen al negen

jaar in Papua. Rainer

is predikant en Heidi

houdt zich veel bezig

met het ontwikkelen

van kleinschalig onder-

nemerschap in Papua.

Vanwege haar ervaring hebben wij Heidi in 2008 gevraagd om

onze projecten in de Baliemvallei te evalueren (zie in deze HN het

verhaal van Sietske). Heidi: ‘Toen wij in Papua kwamen wonen

bleken we twee hobby’s te hebben die ons bij de Papua’s meteen

populair maakten: zingen en voetbal.’ Rainer en Heidi hebben

allebei een voetbaltrainersdiploma en Rainer was voetbalcom-

mentator bij de radio.

Het gegeven dat Papua’s iets wat heel populair is heel goed kun-

nen is belangrijk. Als je niet voor vol wordt aangezien en je wordt

gemarginaliseerd in je eigen land dan kan succes in voetbal het

gevoel van eigenwaarde enorm verhogen. Dat geldt dubbel voor

meisjes en vrouwen, die immers ook nog eens een achtergestelde

positie hebben ten opzichte van jongens en mannen. De Scheune-

manns zien hier een kans om te benutten.

Het is Heidi’s droom om een vrouwenvoetbalinternaat op te rich-

ten. De meiden krijgen dan een voetbalopleiding, terwijl er ook

op wordt toegezien dat ze hun schoolcarrière voortzetten. Heidi:

‘Ik ben ervan overtuigd dat met een goede opleiding het nationaal

Indonesisch vrouwenelftal voor minstens de helft uit Papua-vrou-

wen kan bestaan.’ Ook zonder internaat trainen ze met een groep

meiden. Ze verslaan mannen elftallen al overtuigend.

Hapin steunt bij voorkeur geen internaten meer, omdat die voor

een jarenlange financiële verplichting zorgen en daarom voor bei-

de partijen risicovol zijn. We vinden dat de lokale overheid voor

dergelijke faciliteiten moet zorgen. Non-formeel onderwijs zoals

deze voetbaltraining steunen we echter graag, en daar hebben we

uw hulp bij nodig. Ook gaan we andere organisaties vragen om

hieraan mee te doen. Wie weet komt de droom van de Scheune-

manns uit en kunnen ze in Indonesië juichen voor ook vrouwelijke

zwarte parels uit Papua.

U schenkt aan Hapin, de fiscus betaalt

Hoe werkt het?Bepaal hoeveel u netto wilt schenken. Vul vervolgens het in-

schrijfformulier in dat u kunt downloaden vanaf onze website

(of neem telefonisch contact op en wij sturen u het formulier

toe). Print dit en stuur het samen met een kopie van een legi-

timatiebewijs naar Stichting Hapin. Wij laten dan de notariële

akte opmaken en nemen de kosten op ons als uw schenking

minimaal honderd euro per jaar is. Vanzelfsprekend krijgt u

een afschrift van de notariële akte. U ontvangt het voor u gel-

dende bedrag automatisch terug van de Belastingdienst, mits u

bij de jaarlijkse belastingaangifte de schen-

kingsbijdrage opgeeft. Mocht u nog vragen

hebben dan kunt u telefonisch of via e-mail

contact met ons opnemen.

In de mei-editie van HapiNieuws van vorig jaar stelden wij u op de hoogte van de mogelijkheid van ‘periodiek schenken’. Als u vijf jaar achter elkaar een vast bedrag schenkt, betaalt de Belastingdienst tot 52 procent van de gift terug. Zeker tien donateurs hebben zich hiervoor aangemeld via onze website. Vanwege deze positieve reac-ties willen wij deze manier van schenken nog eens onder de aandacht brengen.

Pt. Hapin is gevestigd en geregistreerd in Jayapura. Pt. staat

voor Perkumpulan terbatas, een vereniging met beperkt

lidmaatschap. In Indonesië een stichting oprichten, zoals

wij die kennen, is tegenwoordig een dure en tijdrovende

aangelegenheid. Dat geldt nog niet voor een Pt, terwijl het

dezelfde functie als een stichting kan vervullen. De mensen

die al voor ons werkten in Papua, zoals Phile Bonay en Jaap

van der Werf, vormen nu het bestuur van de vereniging.

Het is een uitvoerend bestuur met dezelfde Hapinmensen

in Papua, waarbij de werkzaamheden, het zo goed mogelijk

ondersteunen van Papua initiatieven, gewoon op dezelfde

voet doorgaan. Echter, de mensen zijn nu werkzaam bij een

Indonesische organisatie, en dat heeft een aantal belangrijke

voordelen:

Ten eerste hadden de mensen die in Papua voor ons werkten

geen rechtspositie. Dat betekende voor hen: geen arbeids-

contract, geen loon maar een vergoeding, geen ziektekosten-

verzekering en geen pensioenopbouw. Normale zaken zoals

wij die kennen, die als die niet geregeld zijn, leiden tot het

verlies van mensen met kennis en ervaring. Bovendien liep

Hapin in Nederland hiermee een mogelijk financieel risico

als een lokale medewerker ziek zou worden.

Ten tweede maakt dit het mogelijk dat bepaalde werkzaam-

heden kunnen worden uitgevoerd door lokale mensen. En

dat is goedkoper. Ook is het veel beter dat de verantwoorde-

lijkheden en bevoegdheden in Papua zelf komen te liggen.

De mensen van Pt. Hapin kennen de lokale omstandigheden

goed en kunnen ter plekke snel contacten leggen en zaken re-

gelen zonder dat daar eerst ruggespraak met Nederland voor

nodig is. En laten we eerlijk zijn, daar gaat het ook om: dat

de Papua’s zelf het heft in handen nemen. Gelukkig zijn er

door uw steun aan studenten nu meer Papua’s die ook deze

verantwoordelijkheid op zich kunnen nemen. In de komende

tijd gaan we afgestudeerden benaderen die zich willen inzet-

ten voor Pt. Hapin.

Ten derde kan Pt. Hapin als Papua organisatie zelf fondsen

gaan werven. De oprichting van een lokale zusterorganisatie

schept meer kansen voor het werven van fondsen binnen

Indonesië, in Australië en Oost-Azië. U begrijpt dat het voor

Aziatische fondsen maar een rare situatie is om centen te

geven aan een Nederlandse organisatie 13.000 kilometer

verderop die het vervolgens weer terugsluist naar Papua. Dat

lukte dan ook niet, merkten we. In feite hebben we met de

twee Hapins onze fondsenwervende capaciteit verdubbeld.

De financiële steun aan activiteiten in Papua die wij belang-

rijk vinden zal minder kwetsbaar zijn dan voorheen. We

streven ernaar dat de twee uiteindelijk gelijkwaardige zus-

terorganisaties worden. Het is de plicht van de Nederlandse

Hapin om Pt. Hapin volop te steunen in haar ontwikkeling

naar een goedlopende en gezonde organisatie.

Met al deze initiatieven streven we er naar dat Pt. Hapin

zichzelf kan bedruipen. Steun aan Papua die we zo belangrijk

vinden zal op deze manier beter gewaarborgd zijn.

Pt. Hapin, Onze ZusterorganisatieIn de vorige HapiNieuws deelden we al mee dat op 23 februari, op de 38ste ver-jaardag van Hapin, onze zusterorganisatie Pt. Hapin is opgericht. Een heugelijk feit en een logische actie! We hebben hiertoe besloten, omdat het de steun aan Papua een stevigere basis geeft en omdat het nieuwe mogelijkheden van fondsen-werving schept.

HapiNieuws is het informatieblad van

Hapin voor (toekomstige) donateurs en

andere belangstellenden en verschijnt

4x per jaar.

Redactie: Marl Pluijmen, Jeroen Overweel

Foto’s: Hapin

Vormgeving: Beeldspraak, Zwolle

Bestuur

Mw. W. Inggamer, voorzitter

Mw. Drs. M.M. te Rietmole, secretaris

Dr. R. v.d. Lustgraaf, penningmeester

Dr. G. Benedictus, Dr. A. Ipenburg,

D. Itaar, W. Westerbaan, leden

Mw. Th. Beun-Voorstad, erevoorzitter

Kantoor Hapin

Directeur/Programma-coördinator

Drs. Jeroen Overweel

Hoofd bedrijfsbureau Reinier de Lang

Studiebeurzen/webmanager Drs. Sophie

Schreurs

Acceptgiro voor de adressering

De acceptgiro wordt gebruikt als adres-

drager. Uw gift vinden wij niet vanzelf-

sprekend maar is wel bijzonder welkom.

Stichting Hulp Aan Papua’s In Nood

St. Jacobsstraat 203, 3511 BP Utrecht

T 030 234 00 12 F 030 236 90 55

e-mail: hapin@hapin.nl

website: www.hapin.nl

Rekeningnummer: 44.40.72.470

t.n.v. Hapin te Utrecht

SGS-COC-003882

Begin oktober trok ik de stoute schoenen aan en stapte ik in het vliegtuig om te beginnen aan

mijn reis naar Papua. Met Hapin had ik afgesproken dat ik hier enkele maanden zou verblijven

om onderzoek te doen naar de mogelijkheden voor microkrediet voor Hapin in de Baliem Vallei.

Dit onderzoek zou tevens mijn afstudeerstage zijn voor mijn studie Internationale Betrekkingen

en Organisaties aan de Universiteit van Groningen. In ruil betaalde Hapin mijn vliegticket.

Mijn avontuur begon met een talenschool in Jogjakarta. Twee weken lang leerde ik hier het

Bahasa en daarmee ook veel over de Indonesische cultuur. Toen die beginselen onder de knie

waren, kon het echte werk beginnen. Op naar Papua!

In Wamena, de plek waar ik mijn stageonderzoek zou doen, kwam ik terecht bij een lief jong

gastgezin dat me liet meedraaien in de familie. Ik kreeg de mooie plekken van de omgeving te

zien, beleefde samen met hen oud en nieuw en zat geregeld met ze in de kerk. De kinderen speel-

den dagelijks in mijn kamer, ik hoefde me nooit te vervelen en kreeg van dichtbij een kijkje in de

Papua -cultuur. Alleen al dat maakte het een hele bijzondere tijd.

Goed en wel gesetteld in de Baliem Vallei kon ik doen waar ik voor was gekomen. De interna-

tionale ontwikkelingssector in Wamena bleek een kleine kring van voornamelijk Nederlandse

missionarissen. Zo kwam ik snel met veel mensen in contact. Ik interviewde een breed scala aan

expats en lokale ontwikkelingswerkers, van internationale experts tot pastoors. We discussieer-

den over de situatie van de inheemse kleine ondernemer en over de vraag of microkrediet van

Hapin uitkomst kon bieden.

Ik bracht ook een bezoek aan verscheidene kleine ondernemers in de omgeving. Mijn Indone-

sisch werd zwaar op de proef gesteld als ik weer op de stoep stond voor een kiosk. Soms werd ik

maar argwanend aangekeken, andere keren voelde men zich de koning te rijk met mijn blanke

verschijning op visite. Een enkele keer was ik zelfs de eerste blanke vrouw die over de vloer was

geweest.

Drie maanden gingen voorbij. Ik was net gewend geraakt aan de driemaal daagse portie rijst, de

kerkmuziek die door de intercom over de straten schalde en de mannen die in peniskoker voorbij

wandelden. Ik begon mijn plek te vinden in deze unieke cultuur. Toen ik de informatie voor het

onderzoek verzameld had, was het tijd om afscheid te nemen van alle mensen die ik had leren

kennen en de mooie omgeving. Er kwam een einde aan een hele bijzondere tijd waardoor ik nu

terugkijk op een zeer interessante stage en een hele leerzame ervaring rijker ben.

Graag wil ik dan ook via deze weg Hapin bedanken, dat ik deze mooie kans heb gekregen!

Stage in Wamena

Sietske Goettsch