Ik verga van de honger als we om twee uur ’s middags voor een dimsumlunch bij Oriental City arriveren. Ik ben dan ook niet blij met het eerste wat ik zie als we naar binnen gaan. Een lange rij wachtende mensen kringelt zich langs de wenteltrap omhoog, uitkomend bij het restaurant. ‘Honger!’ schiet er door mijn maag. ‘Van horen zeggen de beste dimsum van de stad’, sust mijn hoofd. Ik haal een nummertje boven aan de trap en besluit even aan te kijken of er beweging in de rij zit. En dat zit er. Grote groepen Chinese komen met hun doggie bags de trap afdalen. Na een snelle 8 minuut 24 worden we gered door een verlossend ‘zesenzeventig – number seventy six’. Vandaag mijn geluksgetal. Chinese gezinnen, romantische stelletjes, hippe yuppen, grote groepen toeristen, een groepje dames type Oud-Zuid en nog meer Chinezen; het twee verdiepingen tellende restaurant heeft het er maar druk mee. Kinderwagens staan opgesteld langs de muur, iemand van het perso-neel manoeuvreert behendig een steekkarretje met kratten fris langs de tafels en stoelen, links en rechts worden vuile verlaten tafels omge-toverd tot schone tafels klaar voor de nieuwe lading dimsumliefhebbers. Wij schuiven aan. Maar vergis je niet: deze ogenschijnlijk chaos ver-hult een uiterst efficiënt systeem. De gerechten komen een voor een op onze tafel. Snel genoeg, zodat we nooit lang te zitten wachten, maar ook weer niet te snel, zodat we ons ook niet opge-

jaagd hoeven te voelen. Iemand heeft heel goed in de gaten waar onze tafel aan toe is.Terwijl dimsum nogal eens kan bestaan uit kleffe, smaakloze deegballetjes met een onbe-stemde inhoud – is het vlees, vis of aardappel? – is deze dimsum een van de lekkerste die ik in tijden gegeten heb. De witte bapao-achtige broodjes zijn stevig en zoetig, de vulling van pekingeend, paksoi, champignons én garnalen is bij elke hap een verrassende smaakbom. De inktvis in zwarte bonensaus is lekker mals. De deepfried wontons zijn knapperig en niet te vet. En de varkensvleesdumplings smaken echt naar varkensvlees. Helaas geen vanzelfsprekend gegeven bij de meeste Chinese restaurants.Al met al een heerlijke en betaalbare lunch. Voor nog geen 25 euro heb je voor twee personen genoeg te eten en in totaal vier drankjes. Zorg alleen wel dat je dicht bij het stenen vijvertje met fonteintje gaat zitten. Met een beetje geluk overstemt het watergekletter van het fonteintje het geslurp en gesmak van je Chinese tafelburen.

Eten: Chinees, fijntjes, smaakvolPrijs: Niet te duuromgeving: Rommelig, druk, gezelligPubliek: Divers, voornamelijk ChineesBediening: Snel, efficiënt, oplettend.

Oriental City, Oudezijds Voorburgwal 177 - 179

tips kunnen naar havana@hva.nl

tekst en beeld jobien groen

eten

oriëntaals lunchenIn de ogenschijnlijke chaos van oriental City is het heerlijk dimsummen.

weg met kookprogramma’sRob Roelofs, medewerker klantenservice WenckenbachwegFilm: “The Abyss, dat is anderhalf uur staren op het puntje van je stoel naar on-verwachte dingen. Een bom moet door een duiker onderwater onklaar worden gemaakt. Zo diep dat het neerkomt op een enkele reis. Maar hij wordt gered door een buitenaards onderwaterbeest. A Clockwork Orange vond ik waarde-loos, ben de bioscoop uitgelopen.”

Boek: “Het werk van Jean Auel. Het speelt in de prehistorische tijd als de eerste mensen wegtrekken uit het huidige Siberië met allerlei primitieve perikelen als mammoeten jagen. Even geen stroom of energie en we zitten weer op dat niveau van vuursteentjes en knuppels.”

Tv: “Al die kookprogramma’s waarmee je wordt doodgegooid, dat gelazer in de keuken. Ik ben niet van de opwarmpizza maar koken hoeft niet elke avond op tv. Gelukkig begint de serie 24 over een terroristenbestrijdingsteam weer gauw. Dan is het telefoon van de haak. Ja, martelen, daar zijn ze goed in. Wie weet hoe dicht het bij de realiteit staat, maar het is nooit te rechtvaardigen.”

Humor: “Theo Maassen is recht voor zijn raap. Een goeie grap van deze Eindho-venaar: ‘Het enige goede dat uit Amsterdam komt is de trein naar Eindhoven.’ Onuitstaanbaar is die druktemaker, hoe heet hij, Bert Visscher ja. Het is van de hak op de tak en om de drie seconden om zijn eigen grappen lachen.”

Hebbeding: “De krokodil uit de reclame van Ohra, waarin een klein meisje voor een zwembadloket allerlei formulieren moet invullen, terwijl haar kwijtgeraakte krokodil vlakbij de receptionist staat. Het is symbool voor een doorgedraaide bureaucratie. Wij willen zulke rompslomp hier niet. De verhuizing naar de Wenckenbachweg was een mooie gelegenheid om procedures te verbeteren. Het serviceniveau kan altijd hoger.”

Moment: “Een minder moment was toen ik onderweg naar Almere van iets schrok, mijn stuur omgooide en in een flits in een sloot stond. Bleek dat ik mijn auto total loss had gereden tegen een hert. Het lullige was dat er geen tegen-partij was. Een jaarlijks hoogtepunt is de vakantie. Ik ben geen wentelteefje op het strand en moet wel wat te doen hebben. In Turkije, waar ik veel rondhobbel, ben ik in Cappadocië voor het eerst in een luchtballon omhoog geweest. Dat is totale rust en vrede.”

Stokje: “Ik geef het stokje aan medewerker klantenservice James Wattstraat Henna Kersenhout. Zij is een gezellige meid die niet op haar mondje is gevallen.”

een hva-medewerker of -student vertelt over zijn voorkeuren

en geeft vervolgens het stokje door

tekst & beeld hans van vinkeveen

zwartwit

havana 19havana 19