Jaargang 17 nummer 2Gymnorhina is de periodiekeui tgave van Congo,studievereniging voor studenten (medische) biologie aande Universiteit van Amsterdam.het blad wordt neergelegd in degebouwenvan de Faculteit der Biologie. Alsu 11,50 overmaakt opgirorekening 4602231 tenname van CONGO ovv gymnoabonnement, wordt de Gymno eenjaar lang thuisgestuurd.

RedactieBT Britt TanDL Dave de LeeuwFH Ferdi HekGK Gosse KrikkeGH Guus HeynenJH Jurgen HuismansKB Kasper de BruinMB Mark de BoerMJ Marcel JansenMP Marieke PeuscherMS Marja SmidSK Silke KuilmanPA Peter AlbersVO Vicencio Oostra

TekeningenMark de BoerSylvia van StijnStijntje Hibender

Aan dit nummer werkte mee:Shannon Spruit, Sander de FolterJoop v Hout, Filiz Topus

Redactie-adresCongo, GymnorhinaKruislaan 3181098 SM Amsterdam020 5257853gymnorhina@gmail.com

Druk en oplageDrukker Felix Oudezijdsachterburgwal 141 te Amsterdam,tel. 020 6259807. Gymnorhina verschijnt in een oplagevan 300 exemplaren.

Copyr ightNiets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/ofopenbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie,microfilm, fax of op welke andere wijze dan ook zondervoorafgaande schriftelijke toestemming van de redaktie.De redaktie behoudt zich het recht voor stukken in tekorten of niet te plaatsen.

Colofon Bestuur

Shannon SpruitPotgieterstraat 35 I-II1053 XR Amsterdam06-16804180shannonspruit@hotmail.com

Vice-voorzitterEsther van DuinRode kruislaan 1424C1111XD Diemen0624741929

es_van_duin@hotmail.com

PenningmeesterMarja SmidKarveelstraat 71034 JZ Amsterdam0641024102maria.smid@student.uva.nl

Feestcommissar isMichel FreriksRode Kruislaan 1410 C1111XD Diemen

freriksmichel@hotmail.com

OnderwijscommissarisJasper WinkelGovertsflickstraat 3451074 CC AmsterdamJWinkel@science.uva.nl

Sicco de KnechtRode Kruislaan 1213F1111 XD Diemen0638113711superspletman@hotmail.com

MS Oslofjordweg 495

0653774512Brenda_westerhuis@hotmail.com

Erik de BoerSoesterberghof 130Amsterdam-ZuidOost0623913479erikjan_14@hotmail.com

Mark de Boer en MarcelJansenRode Kruislaan 1422b1111XD Diemen0615342617jansenmet1s@hotmail.com

1

17. 2 Juni 2006

2

Inhoudsopgave

Redactioneel stukje BLZ 3

Iets van de voorzitter BLZ 4

Chaotisme BLZ 5

Peoples’s desire BLZ 6

Home sweet home BLZ 9

Feest in wassenaar BLZ 12

Ingezonden br ief van Filiz T. BLZ 16

De sauna BLZ 20

Onbegr ip om Marco’s keuze BLZ 22

Het voorval BLZ 24

De str ip BLZ 26

Ziekelijke, lekkere en bovendien ziekteverdr ijvende pasta BLZ 27

De rebus BLZ 30

Vrolik en Groot BLZ 32

17. 2 Juni 2006

Ziek

Na een aantal opvallende, maar onschuldige kinderziektes onder de leden gehad tehebben, is de Gymno er deze keer weer helemaal bovenop. Resistent tegen menighardnekkige “ taal-virussen” beginnen we weer met een schone lei. Weg met hetgekuch en genies, het geproest en gekofschip,... na flinke dosis “ krankheit” komtzonneschijn, en om deze zonneschijn straks flink te laten stralen, borduren we nunog even voort op de “ krankheit” .

Na zijn kinderziektes overwonnen te hebben, drijft de Gymno nu de spot met “ Me-neertje Ziek” door ziek in deze Gymno centraal te stellen. Ziek makende stukjes,een nieuwe column van tante Marja, een rebus, feestrecensie en natuurlijk deVrolik en Groot zullen de zieke revue passeren.“ De strip” is deze keer ook te ziekvoor woorden, en woorden zullen daarom ook ontbreken.

Ziek, misselijk, algehele malaise, kramp, oorontsteking, Sorbon, buikpijn, pijn in jestuitje, hernia...,Ooo ziek,…Meneertje Ziek, wat bent u toch mooi met het vooruit-zicht op beterschap. Wat zouden wij (met name de medisch biologen) zonder umoeten doen! Hoe lelijk, statisch en saai zou de wereld zijn zonder uw, naar dekeelgrijpende, eigenwijze ziektes? Door u is verbetering mogelijk. Een stijgendelijn naar beterschap, geluk en wellicht een betere Gymno.

Drie kuchjes voor de zieke;…kuch ..kuch..kuch.

3

c Dirk jan, Mark Retera

17. 2 Juni 2006

Ziek, zwak, misselijk...

Eigenlijk ben ik niet vaak ziek.Althans mijn ziekten zijn niet noemenswaardig. Af en toe heb ik wel eengr iepje, maar gelukkig geen chronische akelige lichamelijke afwijkingen.Sinds ik de laatste tijd wat vaker rondloop op het AMC begin ik weer meer tebeseffen hoe gezond ik ben. Toen ik onlangs een moeder een rolstoel zag du-wen met haar kale dochter er in voelde ik me bijna schuldig om gezond te zijn.

Het is natuurlijk absurd om je daarover schuldig te voelen, maar naar mijn ideemoet er door veel mensen wel vaker beseft worden dat het allemaal niet zo van-zelfsprekend is. Als biomedisch wetenschapper krijg je vaak te maken met ernstigeziekten en dat drukt je wel op de feiten. Hierdoor is hyperchondrie geen zeldzaamverschijnsel onder medisch geschoolden.Jammer genoeg komt het tegenovergestelde nog veel vaker voor. Als bijbaantjeben ik beheerder in een sporthal, hier zie ik veel ‘sportieve types’ langskomen. Pasgeleden waggelde er een man door het veld met “ Bier heeft dit prachtige lichaamgemaakt” op zijn buik.Ik weet nog steeds niet precies hoeveel bier zijn buik mede mogelijk heeft ge-maakt, maar het is vast meer dan ik tot nu toe in mijn leven op heb.Verwaarlozing is het, kort door de bocht, en natuurlijk afzichtelijk.

De gemiddelde student werkt ook toe naar zo’n goddelijk figuur door elke weeklaveloos de kroeg uit te rollen (ik ben natuurlijk ook schuldig). Toch wil ik jullieeen kort moment laten inzien dat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is. Wees blijdat je lichaam nu nog werkt, maar denk af en toe aan dat meisje in de rolstoel.

Uiteindelijk zou ik natuurlijk blij moeten zijn dat er mensen ziek worden. Het isimmers mijn toekomst. Zonder zieke mensen zal ik later overbodig zijn alsbiomedisch wetenschapper en de werkeloosheid tegemoet gaan. Dan zou ik ookmet mijn jarenlang getrainde bierbuik onderuit gezakt ‘ the bold’ kijken, om ver-volgens in mijn “ bier heeft dit prachtige lichaam gemaakt” shirt alleen in slaap tevallen...

Proost!

En liefs van jullie voorzitter,

Shannon

4

17. 2 Juni 2006

Chaotisme

Het is algemeen bekend: van alcohol sterven je hersen-cellen af. Dat verklaart waarom je dommer wordt naar-mate je langer studeert. Helaas hebben de meeste studen-ten niet door dat ze dom zijn (ik noem geen namen)* . Vanmezelf weet ik dit gelukkig wel. Hierdoor houd ik reke-ning met alle domme dingen die ik zou kunnen doen endat maakt mij dan net weer iets slimmer. Ik hang bijvoor-beeld niet mijn huissleutels aan mijn fietssleutels, zodatik niet alle sleutels tegelijk in de gracht laat vallen (weergeen namen). Jammer genoeg komt het vaker voor dat ikeven vergeet dat ik niet de allerslimste ben. Mijn OV raakik dan niet één keer kwijt, maar minstens twee keer perjaar. Ik laat mezelf midden in de nacht, niet vrijwillig,opsluiten in de trein. Lak mijn nageltjes nog steeds opbed, zodat er mooie roze vlekken in mijn matras ontstaan.En natuurlijk kom ik te laat als de klok verzet moet wor-den, terwijl ik me de dag ervoor mezelf er minstens tienkeer aan herinnerd heb mijn wekker eerder te zetten. Ja,ik heb last van chaotisme. Dit is danwel een ziekte ofbetekent gewoon dat ik een professor word. En hoewel ikzeer van puzzelen houd, zie ik dit laatste nog niet gebeu-ren. Toch voel ik me niet ziek. Maar dat zegt natuurlijkniets, want verslaafden voelen zich immers ook niet ziek.Toch roepen we allemaal dat zij genezen moeten worden.Ik vraag me af of iemand een geneesmiddel heeft voormijn chaotische ziekte. Gelukkig is er een makkelijkeoplossing om van een verslaving af te komen: een nieuweverslaving beginnen. Dus wil je van je alcoholverslavingaf? Begin een seksverslaving, is veel leuker en zo kom jevanzelf van dat bierbuikje af.

Marja S.

*Brenda & shannon weten wie ik bedoel

5

17. 2 Juni 2006

People’s desire

Geleidelijk doorkruisen we een continu veranderend landschap. Smallestroomversnellingen worden afgewisseld met panorama uitzichten van eenschijnbaar rustig stromende, maar machtige r ivier. Telkens weer doemt er aande hor izon een nieuwe berg op waar het kolkende water zich om heen moetwerken. De 2-daagse bootreis over de Mekong Rivier is nog maar enkele urenbezig, maar het laat nu al onvergetelijke indrukken achter. Terwij l hetbekende deuntje van de film ’Apocalyps Now’ zich in mijn hoofd blij ftherhalen, probeer ik de afgelopen twee weken die ik in Myanmar hebgespendeerd voor de ogen te halen. Waar? Ja, bij mij ging er ook pas eenlichtje branden toen de (oude) naam Birma voorbij kwam.

Al decennia lang wordt Myanmar geregeerd door corrupte generaals. Mensen diehet niet met het regime eens zijn ’verdwijnen’ van de ene op de andere dag. Totvoor kort was het verboden om Engels te spreken en mocht je als toerist het landniet eens in. Verder mag men nog steeds niet openlijk over de politieke situatiepraten. Onlangs werd het huisarrest van Aung San Suu Kyi (winnares Nobelprijsvoor de vrede) weer voor een jaar verlengd.

Generaals kunnen maar een ding goed en dat is oorlog voeren. Een land besturen ishele andere koek en dat is te merken; de economie van het land draait namelijkvoor geen meter. Het lijkt wel alsof de tijd er heeft stilgestaan. De juntabazenbezitten grote villa’s en de tweede stad van het land, Mandalay, zit nog zonderstroom. Het ’mis-management’ van de junta kan goed worden weergegeven door devolgende opgelegde bizarre regel:

- Ergens eind jaren ’80 besloot de toenmalige opperbevelhebber, op aanraden vanzijn persoonlijke astroloog, dat het land naar rechts verschoven moest worden. Dusmoest al het verkeer in plaats van links, rechts gaan rijden. Logisch! Aangezien hetstuur in de auto’s nu dus aan de verkeerde kant zit, leidt dit vaak tot helegevaarlijke situaties in de vele onoverzichtelijke bochten. Daarnaast is het ook ergirritant om midden op een drukke weg de bus in te moeten stappen.

Myanmar staat verder bekend om het eeuwenoude tempelcomplex in en rondomBagan. Omdat het land jarenlang verboden gebied is geweest voor buitenlanders, iser van massatoerisme nog geen sprake. Je kan urenlang ronddwalen in een van de2000 tempels, zonder ook maar een toerist tegen te komen. Het isolement heeft erverder voor gezorgd dat je nergens fastfoodketens tegen komt. Spijkerbroekenkennen ze er ook niet. Men verplaatst zich nog met een kar, die wordtvoortgetrokken door een os. De vissen worden gevangen met een werpnet en menwast zich in de rivier.

6

17. 2 Juni 2006

Myanmar is een land dat nog niet verpest is door westerse invloeden. Maar voorhoe lang nog?

Exportproduct nummer 1 is opium. In de onherbergzame uithoeken van het landmaken machtige drugslords de dienst uit. De opium wordt daar met vrachtwagensvol van de berghellingen gehaald. En sinds de Amerikanen al een aantal jaar debaas zijn in Afganistan, heeft Myanmar het vaandel overgenomen als ’grootsteproducent van opium ter wereld’ . De hoge heren van de junta laten allesoogluikend toe, want ook hun bankrekening is gebaat bij deze winstgevendehandel.

Nu zit er al een aantal jaar een aap in Washington die in z’n eentje de wereld wil’verbeteren’ en ’veranderen’ naar zijn maatstaven. In het kader van dedrugsbestrijding en het omverwerpen van schurkenstaten is de opium productie inMyanmar een erg goed excuus om ook dit nietige landje te onderwerpen aan dePax Americana.De legerleiders in Myanmar onderkennen deze dreiging niet, gezien hetlevensgrote bord wat pontificaal voor de Amerikaanse ambassade in de hoofdstadYangon is neergezet:

People‘s desireOppose those relying on external elements, acting as stooges, holding negativeviewsOppose those trying to jeopardize stability of the State and progress of the nationOppose foreign nations interfering in internal affairs of the StateCrush all internal and external destructive elements as the common enemy

Ferme taal van een regering die niet gekozen is door de bevolking (had Al Goreniet meer stemmen dan Bush? Maar dat is een heel ander verhaal). In ieder gevalzullen de generaals zich niet zonder slag of stoot gewonnen geven.

Maar wat wil de bevolking eigenlijk? Wat heb je nodig om goed te kunnen leven?Dat is de vraag die ik mezelf ook vaak heb gesteld. Volgens mij willen mensenmaar een ding; gelukkig zijn. Gelukkig zijn ze zeker niet onder het huidige regime,maar zullen ze veel beter af zijn door buitenlandse (lees: Amerikaanse) inmenging?Het lijkt wel of men moet kiezen tussen twee slechte opties. Gezien de politiekekoers die de Yankees nu varen kan het niet lang meer duren totdat Myanmarbestookt gaat worden met slimme bommen en er Amerikaanse GI’s voet aan walzetten. Binnenkort zullen alle meisjes hier in minirokjes rondlopen en kan je opelke hoek van de straat een hamburger scoren. Net zoals bij de invasies vanAfganistan en Irak wordt er een marionette-regering neergezet, die de voeten vande aap in het Witte Huis niet alleen zal kussen, maar zelfs helemaalaf- en schoonlikken. Uiteraard zullen Amerikaanse bedrijven de contracten krijgen

7

17. 2 Juni 2006

om het (door de Amerikanen verwoestte) land weer op te bouwen en te gaan borennaar olie.

Laatst werd op Nederland 3 de docu-film ’Why we fight’ van Eugene Jareckiuitgezonden. In deze film wordt duidelijk gemaakt wat ik al een hele tijd denk: DeAmerikaanse economie draait puur om oorlog. Washington moet continu deconfrontatie aangaan om hun eigen economie draaiende te houden. Vorigedecennia schaarde de Verenigde Naties zich nog wel eens achter de Amerikanen,maar de laatste jaren zijn de Amerikanen zo ver weggezonken dat ze zelfs al gaanoorlog voeren tegen de wil van de Verenigde Naties in. En als achteraf blijkt dat erhelemaal geen massavernietigingswapens waren, dan wordt dat bestemeld als:’Jammer, maar nu we er dan toch zijn, kunnen we mooi helpen het land opnieuwnaar ons model in te richten’ .

Het lijkt wel alsof we niks meer aan dit fenomeen kunnen doen. De hele wereld zalmoeten gehoorzamen aan onze Amerikaanse ’bondgenoten’ . Het is geen keuzemeer. Het wordt ons gewoon opgedrongen. ’ If you ain’ t with us, you’ re against us’ .Onze eigen JP gaf een poos terug al het goede voorbeeld door als één van de veleschoothondjes braaf op de koffie te komen in Washington. Meegaan met destroming lijkt de enige oplossing...

Ondertussen laat ik me meevoeren door een andere stroming. In de Mekongontwijkt onze boot een voorbijdrijvende boomstam. Ik ga proberen de kopzorgenover complot-theoriën en wereldvrede (even) uit mijn hoofd te zetten en tegenieten van de waterbuffels die verkoeling zoeken in de rivierbedding.

PA

8

17. 2 Juni 2006

Home Sweet Home

Afgelopen maandagochtend leek een dag als alle anderen. Toch was er vandaagiets speciaals. Voor het eerst in 3 jaar had ik namelijk weer eens een module opde oude ver trouwde Anna’s Hoeve. Sinds ik een aantal jaar geleden mijn studieMedische Biologie op een laag pitje had gezet en me volledig op Geneeskundestor tte, was ik natuur lijk wel een aantal keer teruggeweest, maar echt elke dagfulltime Science park was toch wel weer een tijdje geleden.

Ondanks mijn lange afwezigheid staat het warme gevoel, dat ik kreeg als ik dat groeneWatergraafsmeer in reed, mij nog altijd bij. Na mijn vertrek een aantal jaar geledenheeft dat warme gevoel plaatsgemaakt voor de kille, grijze, troosteloze gevoelens diehet AMC oproept. Het massale en het onpersoonlijke karakter van het AMC is nooiteen partij geweest voor het kleine, vertrouwde Anna’s Hoeve en ik verheugde me danook enorm op mijn terugkeer op het oude nest, in de hoop een sprankje van het ge-voel van vroeger terug te vinden.

Meteen toen ik bij het Amstelstation de trap af naar beneden was gelopen ging hetmis. De oude vertrouwde bus 67 vertrok niet meer op dezelfde plek als vroeger!Sterker nog, buslijn 67 is vervangen door lijn 40! Ik weet dat alle GVB-bussen het-zelfde zijn en dat deze nieuwe lijn vaker rijdt, is natuurlijk een groot voordeel maarom een of andere reden geef ik vanuit nostalgisch oogpunt toch de voorkeur aan de67. Het had toch wel ‘de 67’ kunnen blijven heten? Veranderen van namen is door-gaans geen goede zaak. Kijk bijvoorbeeld alleen maar eens naar een aantal namenvan voetbalstadions ‘De Meer’ veranderd in ‘ArenA’ , ‘Oosterparkstadion’ in‘Euroborg’ of het londense ‘Highbury’ in ‘Emirates Stadium’ allen verloren hun nos-talgische karakter en ditzelfde lot dicht ik nu helaas ook ‘de 67’ toe.

Ondanks al mijn bezwaren ben ik toch maar in de bus gestapt maar toen we hetScience Park binnen reden kreeg mijn hart opnieuw een forse dreun te voorduren.Nieuwe wegen zijn aangelegd, grote stukken grond worden bouwklaar gemaakt enenorme zandhopen domineren de vroeger zo groene weilanden. Even vraag ik me afof deze woestijn op dezelfde manier is ontstaan als in Zuid-Amerika, waar door totaleontbossing, grote woestijnachtige gebieden ontstaan in anders zo prachtige groeneoerwouden. Ook in de Watergraafsmeer lijken deze praktijken aan de orde van de dagals ik de bomen die vroeger zo machtig en statig langst de weg stonden nu omgezaagdtegen het asfalt zie liggen. Het enige verschil met Zuid-Amerika is dat het zand hiergeen gevolg is van de ontbossing maar anders om. Bomen moeten hier plaats makenzodat, immer af- en aanrijdende vrachtwagens met zand, hun lading kunnen dumpenten behoeve van de nieuwbouw. Waar ik een aantal jaar geleden nog met tranen inmijn ogen naar tientallen frivool fladderende fazanten liep te kijken worden de tranennu alleen nog opgewekt doordat er om de 2 meter een nieuwe

9

17. 2 Juni 2006

zandkorrel in mijn ogen waait en mijn harde lenzen irriteert. Met bloeddoorlopenogen bereikte ik de kantine waar ik op het eerste gezicht nog niets kon ontdekken datveranderd was. Opgelucht haalde ik adem en begroette de altijd aardige kantine-dames die in al de tijd niets van hun charmes verloren bleken te hebben.Zonder aarzeling liep ik door naar de koffie automaten om erachter te komen dat deprijzen in de afgelopen 3 jaar met 300% gestegen zijn! Voor een normaal (=klein)bekertje koffie betaal je tegenwoordig een slordige €0.45! Je kunt zeggen wat je wiltover het AMC maar daar is diezelfde bruine meuk toch echt meer dan de helft goed-koper en net zo niet lekker! Net nadat ik me bij het idee neergelegd heb dat mijneeuwig durende behoefte aan cafeïne deze aanslag op mijn portemonnee toch recht-vaardigt en wil betalen, kom ik erachter dat alle transacties op Anna’s Hoeve tegen-woordig dienen te verlopen met de Chipknip. Dat deze wijze van betalen in de restvan de wereld totaal geflopt is lijkt de faculteit hier niets te schelen. Koffie, studieklappers en de lunch worden tegenwoordig alleen nog maar verkocht aan bezittersvan de bankpassen met een Chipknip, je zou het bijna discriminatie noemen! Als jeals student je lunch überhaupt nog zou kunnen betalen! Sinds de SMAA is overgeno-men door de Sorbon (met de klemtoon op ‘-bon’ ) is het met de prijzen in de kantinehard achteruit gegaan. Door de monopoliepositie die deze nieuwe cateraar bezit wor-den melk en broodjes kroket, toch de gemiddelde studentenlunch, voor de meestestudenten net zo onbereikbaar als champagne met toastjes kaviaar.

Totaal overdonderd strompel ik in de richting van de Congo-kamer in de hoop dat datkleine kamertje als enige plek binnen de faculteit de tand der tijd heeft doorstaan enniet ten prooi gevallen is aan deze extreme make-over van Anna’s Hoeve. De deur,nog altijd beplakt met tientallen krantenkoppen, oogt net zo vertrouwd als vroeger. Ikduw de deur op een kier en kijk vol spanning om het hoekje. Meteen zie ik dat onzeoude, met bier doordrenkte, beschimmelde koelkast is vervangen door een ROZE!!gootsteenkastje. Als ik verder kijk blijkt het roze kleurelement op verschillende plaat-sen in de kamer terug te komen. Het tafeltje en de kussentjes op de banken steken felaf bij de verder redelijk net uitziende Congo-kamer. Is dan helemaal niets op dezefaculteit meer heilig? Moet dan alles ‘ge-pimped’ , ‘ge-blink-blinked’ en gemoderni-seerd worden? Waar is de sfeer van vroeger? De tijd dat ik er nog 3 minuten overdeed, om van de ene naar de andere kant in de congo-kamer te lopen omdat er over detroep gesprongen moest worden en je schoenen altijd aan die lekkere plakkerige grondbleven hangen, is voorbij. Die borrelende gootsteen en die heerlijke putlucht die naarboven kwam als je niet snel genoeg de kraan aanzette. Die altijd ongecontroleerdechaos! Heerlijk!

Ook ik plofte me, net als de huidige generatie Congolezen, op de bank tussen tiental-len fel gekleurde kussentjes en dacht dat het gevoel, de sfeer van vroeger nu defini-tief had plaats moeten maken voor de modernisering. Maar al na tien minuten merkteik dat ik het mis had! Er mag dan het een en ander veranderd zijn in de Congo-kamer

10

17. 2 Juni 2006

maar de mensen, de gezelligheid, de sfeer en het echte Congo-gevoel is nooit ver-dwenen! Een oude generatie heeft plaats gemaakt voor een nieuwe zoals dat hopelijknog tientallen jaren na nu het geval zal blijven zijn. Natuurlijk zorgt dit altijd voorkleine veranderingen die bij de oude generatie vaak het “vroeger-was-alles-beter-gevoel” zal doen oproepen. Maar de generatie oude lullen, waartoe ik nu ook al enigetijd behoor, kunnen met een gerust hart gaan afstuderen. De faculteit mag dan veran-deren maar Congo is Congo gebleven.Ik vind het nu al jammer dat Ethiek maar 3 weken duurt en ik weer terug moet naardie betonnen blokkendoos in de Bijlmer, ik ga deze sfeer zeker missen!

DL

11

17. 2 Juni 2006

Feest in Wassenaar

Ik ben een student, dus mijn leven bestaat voornamelijk uit feestjes; somsvette, hydrofobe feestjes, en soms wat minder vette, hydrofiele feestjes. Of ditnu een drogreden is of niet, de afgelopen paar weken geld deze stelling voormij zeker. Dit is voornamelijk het gevolg van de hoeveelheid vr ije tijd die ik delaatste paar  weken tot mijn beschikking had. De oorzaak was dat ik me te laathad ingeschreven voor de 4e module. In de afgelopen 2 jaar is de faculteit/examencommissie blijkbaar erg streng geworden, en dulden ze helemaal geen" gejamaar" meer. Kor tom, veel feest en uitslapen! Zo ook afgelopen zaterdag,toen ik een feest had in het r ijke Wassenaar.

Wat ik voorheen over Wassenaar wist? Het enige wat in mij opkwam als ik aanWassenaar dacht was dat in-je-hoofd-hangendedeuntje van Ross en IB uit de jaren'90. Daarnaast was Wassenaar voor mij het stadje met veel grote huizen en oprijla-nen waarmee je zonder je te schamen, makkelijk de koningin kunt ontvangen.Wassenaar, het plaatsje dat onder andere ook bekend is geworden door de familieFlodder, de fictieve voorloper van de familie Tokkie. De Flodders waren in hetkader van een sociaal experiment in een hele nette buurt geplaatst. De familie pasteniet in het chique Wassenaar en dit leidde natuurlijk tot hilarische taferelen.Wassenaar,..Wassenaar,..who ho hoo Wassenaar.. Hoe dan ook, ik was erg benieuwd naar zowel Wassenaar als het feestje. Hetfeestje werd gegeven door twee biologie studenten. Niet het soort mensen dat ikerg vind thuishoren in Wassenaar. Waarom weet ik niet, maar misschien komt hetwel door dat beeld dat ik heb van Wassenaarse mensen en biologie mensen; respec-tievelijk, kak en anti-kak.Wel overlapten die twee beelden elkaar enigzins, toen ik te horen kreeg dat erkanotochten georganiseerd waren en dat er in de tuin gekampeerd zou worden. Hetwas dan ook een pre om je zwemspullen en je tent mee te nemen.

Op weg naar het feestje, zat ik in de trein naar Den Haag. In de trein dacht ik naover mijn weloverwogen keuze om geen tent mee te nemen. Ik zou daar toch welergens een slaapplaats kunnen regelen en om nu eerst helemaal naar Enschede temoeten reizen om mijn tent bij mijn ouders op te halen, ging mij letterlijk en fi-guurlijk te ver. Wel had ik mijn zwembroek en mij tandenborstel meegenomen.Bovendien had ik die middag ook nog een te grote zonnenbril gekocht. Niet methet idee dat een te grote zonnebril een tent kon compenseren, maar puur omdat ikdit jaar weer een nieuwe zonnebril nodig had.Sinds mijn 15e heb ik een soort haat-liefde relatie met verschillende zonnebrillengehad. De eigenschap van een zonnebril dat die de zon uit je ogen haalt, is voormij niet echt belangrijk.

12

17. 2 Juni 2006

Belangrijker vind ik dat mijn zonnebril er cool en rebels uitziet.Helaas faal ik er altijd weer in om een coole zonnebril te kopen. Elk jaar koop ikzo'n op het eerste moment rebels uitziende bril, om er vervolgens na een tijdje -enkele weken- achter te komen hoe belachelijk die bril er wel niet uitziet.Op deze manier heb ik al veel brillen versleten en heb ik deze keer ook weer hetgevoel dat ik de pikzwarte, jaren '80, 'knight-rider’ zonnebril die ik deze keer ge-kocht heb, volgend jaar gebruik om mijn reet mee af te vegen. Natuurlijk niet let-terlijk bedoelt, want met een zonnebril je reet af vegen is echt zooo onpraktisch!

Met mijn nieuwe zonnebril en mijn tandenborstel trein ik en vervolgens bus ik naarWassenaar. Eenmaal aangekomen, viel mij de grootte van de huizen een beetjetegen. Niet dat ze klein waren, dat zeker niet, maar blijkbaar was mijn beeld vanWassenaar ietwat ovendreven. Wellicht was ik ook wel bij toeval in de slobber-wijken van Wassenaar uitgestapt. Na een tijdje zoeken, kwam ik uiteindelijk op destraat uit waar ik moest wezen. Gelukkig voor mijn ‘beeld’ van Wassenaar stondhier wel een huis dat aan mijn verwachtingen voldeed. Toen ik van huisnummer35 naar huisnummer 39 wilde lopen, moest ik eerst langs een twee kilometer langeheg. Het huis had een tuin dat je makkelijk kon vergelijken met het Oosterpark inAmsterdam. Dit waren de huizen en de tuinen die de grote W van Wassenaar ver-dienden. Het huis ernaast was het huis waar de party gegeven werd. Hoewel hetoorspronklijk de schuur en het arbeidershuisje was dat hoorde bij dat grote huismet het Oosterpark tuintje, zag dit huis er ook erg aantrekkelijk uit. Oud en groot(maar niet overdreven) met een aardig stuk grond als tuin.

Op het feest aangekomen -het was inmiddels 4 uur in de middag- werd ik vrijweldirect, maar wel zonder tegenzin, de kano ingegooid. Het weer was uitstekend eneen kanotocht was daarom wel wenselijk. Het enige verontrustende wasde kwaliteit van het slootwater. Dat rook namelijk sterk naar te lang in de zon gele-gen eieren. Na een tijdje peddelen kwamen we uiteindelijk in de aangenaam rui-kende wateren. Ons vertrouwen in de kwaliteit van het water was op een gegevenmoment zo groot, dat we het er zelfs op waagden om daar in het, in de buurt gele-gen, door sloten omringend meertje te gaan zwemmen. Hoewel het schoon leek,kwamen we er toch helemaal groen uit. De biologen zeiden dat het waarschijnlijkgroene algen waren. Echt gerustellend vond ik dit niet, maar aangezien ik me nunogsteeds goed voel en niet ziek (thema van deze Gymno-editie), denk ik dat ik hetwel als iets gerustellends had moeten opvatten.Na het kanooen werden de algen weggedoucht, en konden wij na het douchenmeteen vlees en hapjes van de barbeque op onze borden laden. Het vlees was ermeer dan vertegenwoordigd omdat de gastheren op meer mensen hadden gerekenden dus teveel hadden ingekocht. Omringd door voornamelijk biologen, schransdeik me een weg door al het vlees en ander soort voedsel. In de tussentijd werd er eengrote muziekinstallatie opgebouwd. Alles was er: ronddraaiende discolampen,grote gekleurde lampen, schijnwerpers, rookmachines, blacklight, versterkers,

13

17. 2 Juni 2006

boxen, etc etc.Na het hebben doorstaan van een flinke afterdinnerdip, waagde ik me tussen de boxen en zette ik hetaan tot sierlijke, maar wel mannelijke dans-bewegingen. De sfeer was goed, en het drank -voornamelijk bier-, dat net als het vlees in te grotehoeveelheden was ingekocht, werd rijkelijk gecon-sumeerd. Tot in de late uurtjes kon er gedronkenen gedanst worden. Enigzins eigenaardig en geheelonverwacht kwamen de buren midden in de nachtzelfs langs om ons erop te wijzen dat we nu nogjong zijn er het ervan moesten nemen. De volume-knop moest dus flink open gedraaid blijven, en hetdrank moest vloeien als een rivier. Een rivier waarde zalm in voorkomt die met zijn/haar gespierdelichaam tegen de stroming in zwemt. Zo'n rivierdus…( Huh?)

Na een tijdje moest de muziek echter toch uit -vanwie weet ik niet meer-. We schoven het feestjetoen maar op naar het kampvuur dat achterin detuin eerder die avond was aangestoken. De muziekkwam toen niet uit de speakers, maar traditioneeluit de keeltjes en de gitaar.Half in slaap sukkelend met een pilske in mijnhand maakte in de tussentijd de nacht beetje bijbeetje plaats voor de dag. Mensen begonnen naarhun tentjes te gaan en ik bleef als een van de wei-nigen over bij het kampvuur. Een helder momentzette mij aan tot actie. Er moest een slaapplaatsgezocht worden voordat ik bij het kampvuur inslaap zou vallen en over een paar uurtjes onaange-naam in de brandende zon zou wakker worden.Omdat alle tenten al vol waren, ging ik het huismaar in en vond ik een slaapplek op de vloer vaneen slaapkamer in de kelders van het huis. Hettwee-persoons bed dat ook in die kamer stond washelaas al bezet.

Na een paar uur naar omstandigheden goed gesla-pen te hebben, werd ik gewekt door de harde mu-ziek van buiten. Blijkbaar waren er al mensenwakker en was het nodig om de andere mensen

14

17. 2 Juni 2006

MJ

ook uit hun slaap te halen. Dit alles met het doel dat er goed ontbeten kon worden.Na het onbijten stond er een tweede kanotocht op het programma. Deze moest ikechter afslaan, omdat het voor mij tijd was om terug naar Amsterdam te gaan. Ikmoest namelijk om half 4 weer geld gaan verdienen. Met een heel brood, een potjam en een tas vol appels -want alles moest opgemaakt worden- keerde ik met eendroge bek en een voldaan gevoel weer terug naar Amsterdam.

15

17. 2 Juni 2006

Ingezonden brief van Filiz T....

Na opruimen volgt nu ziekte.Wat is er gebeurd, zijn er onbekende pathogenen van onder het tapij topgestoven? De eerste stap naar de oplossing is altijd erkenning van het pro-bleem. Wij zijn hier allemaal biologen, op vele manieren maar bioloog is hetsleutelwoord. Wij kunnen best spreken over pathogenen en resistentie eiwit-ten. Of er een scr iptie over schr ijven. Miniscr iptie noemen ze dat, schr ij f maareens 3000 woorden over het resistentiemodel in planten. Als medisch bioloog.ach, biologen zijn we allemaal toch? Dat zei ik zelf.

Altijd beginnen met de inleiding. Het begin. Wat is een ziekte? Een aandoeningwaardoor je bepaalde, meestal leuke, dingen moet laten. Die ervoor zorgt dat jepijn hebt als je wakker wordt, of er zelfs voor zorgt dat je niet kan slapen. Zo ge-steld lijd ik volgens mij op dit moment aan een ziekte. De ziekte die miniscriptieheet. Oh ironie, dat de enige hoop op genezing van deze ziekte is om te schrijvenover hoe planten dat doen.

Gelukkig is daar altijd Gymno als studie ontwijkend gedrag. Ook hier gaat het overziektes, maar de meest typerende ziektes voor dit krantje zijn volgens mij katers ensoa’s. Want ondanks ons universitair niveau, trappen wij regelmatig in de vallendes levens. Tot op moleculair niveau kunnen wij beschrijven waarom je bepaaldedingen niet zou moeten doen. En toch zuipen we ons klem, neuken we zondercondoom en proberen we ’s ochtends over de kater heen te komen met een lekkerjointje. En waarom ook niet? Misschien kunnen de psychobiologen onder ons mijvertellen of geluk ook een factor is in lang en gezond leven. Muggenzifterig: jehebt die dingen toch niet nodig om gelukkig te zijn? Natuurlijk niet! Maar het latenkan je wel flink ongelukkig maken.

Intrinsiek geluk gaan we nu over praten. We springen zo van het een naar het an-der, de zapjeugd van tegenwoordig kan zijn aandacht niet lang bij een onderwerphouden. Jeugdig zijn we allemaal toch? Mooi. Intrinsiek geluk. Ik heb intrinsiekopgezocht in de Dikke van Dale: wezenlijk, innerlijk. Ik heb echter altijd geleerddat intrinsiek wil zeggen dat het gaat om later, het doel wat je ermee bereikt en datje daardoor nu al de vruchten plukt. Met andere woorden, dat je gelukkig bentomdat je iets doet waarmee je later gelukkig kan zijn. Had de Van Dale toch gelijk,dat lijkt me wel wezenlijk geluk. Behalve dat getuigt het volgens mij ook wel vaneen vrij grote intelligentie. Of in ieder geval vermogen tot anticiperen: vooruit-kijken dus. Hoe kwam ik daar ook alweer op? Gezond leven, zou dat kunnen lei-den tot intrinsiek geluk? Gewoon stoppen met roken, drinken, onveilige sex, veteten, te lang in de zon liggen, en al die andere dingen waarvan ze tegenwoordigzeggen dat ze slecht voor je zijn? Dat zal inderdaad wel, mits je gezond gelijk steltaan geluk. Want door deze dingen te laten, kan je nu gelukkig zijn, als je ervan

16

17. 2 Juni 2006

uitgaat dat je later ook gelukkig bent, alleen maar omdat je gezond bent.Als je deze redenering door zou trekken zou je kunnen zeggen, dat als je je gezond-heid geen voorwaarde voor geluk laat zijn, dat je eigenlijk altijd gelukkig kan zijn.Ook als je vele ‘slechte’ dingen doet. Veroordeel jezelf niet, misschien is misbruikvan genotsmiddelen niet ongezond. En ook al was het dat wel, je gezondheid isgeen voorwaarde voor geluk, toch?

FT

17

17. 2 Juni 2006

18

17. 2 Juni 2006

De Sauna

Het kleine plaatsje L’Estaing, midden in de Pyreneen, is het plaatsje waar de men-sen die meededen met de liftwedstrijd, een week met elkaar hadden doorgebrachtop een luxueuse camping. Het verblijf op deze camping in Estaing was van allebasis gemakken voorzien: toilet, wc’s, receptie, winkel en behulpzame camping-beheerders. Naast deze ‘basisbehoeftes’ was er op deze camping ook nog eensaunahuisje. Van deze sauna kon iedereen, dus ook de liftende studenten, gratisgebruik maken. Dit werd dan ook met veel genot veelvuldig gedaan.Daarom hier een ode aan de sauna in het kleine plaatsje Estaing.

De sauna, het houten huisje met een hete kachel en lamellen voor de deur, die men-sen in een alles verzengende hitte hun welverdiende warmte deed toekomen. Hetoh zo kunstelijk te regelen kacheltje dat met alle gemak de lucht tot 75 graden ofmeer deed verwarmen. De waterbevattende emmer met houten pollepel die ge-bruikt kon worden om de luchtvochtigheid in de sauna te verhogen en daarmee detemperatuur ophitsend. Het zweet dat uit talrijke poriën vloeide, de badstof hand-doek vochtig makend waar met billen op gezeten werd. Het kortstondig en makke-lijk glijdend contact tussen twee huiden wanneer even van plaats verwisseld werd.De aangename temperatuur op vloerhoogte, de te verhapstukken temperatuur op deeerste bank en de moeilijkere temperatuur op de hoogste bank, die diende voor dedoorzetters, de saunameesters, de ervaren hittepatsers.

En dan die douche. Die verrekte koude douche waarvan de watertemperatuur ookte regelen viel, van maximaal 5 graden tot minimaal -18 graden.Gevoelstemperatuur, welteverstaan. Persoonlijk ben ik geen koukleum, behalve alshet om koude douches gaat. Voor zover ik weet, zijn koude douches in twee geval-len noodzakelijk. Als eerste natuurlijk in het geval dat je een Extreem Lekker Per-soon ziet die het je lastig maakt, omdat een bepaald deel van je lichaam een eigenleven gaat leiden, net op dat moment dat jij in je korte broek en daarbij je wijdsteboxershort bij de bakker een bestelling staat te doen. Op zo’n moment kan eenkoude douche uitkomst bieden.

Het tweede moment is dus in de sauna. Daar is het zowat verplicht een koudedouche te nemen als je klaar bent met zweten. De hitte in het lichaam en vooral hethoofd moet bekoeld worden, daar ben ik achter gekomen. Ik houd namelijk nietvan koude douches, vandaar dat mijn bakker het gewend is dat ik in de winkel stamet een broek die één richting opwijst en beschuitbollen bestel. En dat vind ikzowaar nog minder bezwaarlijk dan geen gebruik te maken van de koude douche,of nog erger, het koude badje, in een sauna. Toen ik tijdens mijn laatste bezoek aaneen saunacomplex in het oosten des lands keer na keer weigerde me af te koelen,eindigde ik in het zwembad met een alom aanwezige door duizeligheid vergezelde

19

17. 2 Juni 2006

ook makkelijk hiertussen, die sauna is groot genoeg!” En dat werd aanvankelijkgenegeerd. Terwijl zes mannen daar nakend voor haar zaten, het zweet druipend ophanddoek, geslacht of buik, werd even heel speels overwogen om er bij te komenof niet. Over zoiets zou een man niet nadenken, mocht hem dat überhaupt ooitoverkomen. Zelfs niet als het zes nakende vrouwen met handdoeken boven hunhoofd zwaaiend, likkend aan de saunaruit, spugend op de kachel en hun tepelstegen de verhitte banken aankletsend zouden betreffen.

Maar goed, er werd overwogen en besloten. Eerst zou, op mannelijk aandringen,alcohol gehaald worden en daarna kon een zevende positie ingenomen worden.Aldus geschiedde en het hoogtepunt van 15 minuten hitte werd bereikt. Daarnaging ieder op zijn beurt die verrekt koude douche te lijf, het mannelijke aanzienreducerend tot dat van een kleuter.

Hoe zo’n sauna de mens toch kan verschaffen met een gevoel van frisse reiniging,hem geschikt maakt nachtelijke kampvuren te trotseren en bovenal een welkome,prettige aanvulling levert op het toch al zo fijne Estaing!

hoofdpijn die me deed besluiten de eerstvolgende keer gebruik te zullen maken vanhet koude natte. En zo geschiedde in Estaing. Met het water ingesteld op z’nwarmst, 5 graden, ging ik oververhitting tegen. Zo deed eenieder van dehittepatsers met wie ik in de sauna zat.

Zoals de keer dat we er met z’n zessen inzaten. We begonnen met vier zweet-opzoekende mannen die, alle trots op wat ze te laten zien hadden, de handdoekzitklaar maakten en met gemak 15 minuten uithielden. Spoedig kwamen er nogtwee anderen bij, zodat we daar toch met een zeskoppig geslurfte zaten. Totdat delamellen open geschoven werden en er twee vrouwenogen doorheen keken. Zestapte binnen zonder schaamte en ging ons aanschouwen vanaf de ligstoel die erstond. Wij, met heel ons hebben en houwen, zaten daar plotseling achter paal. Watnu te doen? Hoe één vrouw dat zeskoppig geslurfte toch stil kan krijgen! De oplos-sing bleek ultiem mannelijk te zijn: joelen. “Kom er maar bij, ach, kan best, past

JvH

20

17. 2 Juni 2006

Onbegr ip om Marco’s keuze

14 mei 2006, half 12. Heel voetbalminnend was er ziek van. Bondscoach Marcovan Basten had zojuist zijn WK-selectie bekend gemaakt. 23 Voetballers wa-ren uitverkoren om de nationale kleuren te verdedigen in Duitsland, maar Hijwas er niet bij . K laas-Jan Huntelaar, de kersverse nationale topschutter mochtniet mee naar het WK. Waarom uitgerekend hij niet?

Klaas-Jan Huntelaar werd op 12 augustus 1983 geboren in het Gelderse Drempt.Zoals de meeste jongens uit zijn buurt hield hij van voetbal, maar het werd al snelduidelijk dat hij een stuk getalenteerder was dan zijn leeftijdsgenoten. Hij begonmet voetballen bij H&K, maar dankzij zijn ijverige speelstijl werd hij toegelaten totde jeugdopleiding van De Graafschap. Zijn plafond bleek nog lang niet bereikt,want in 2000 maakte hij de overstap naar de jeugd van PSV, waar hij kwam tespelen in de nationale A-jeugd competitie. Hoewel hij daar veelvuldig scoorde enals groot talent gezien werd, kwam hij slechts tot 1 wedstrijd in het eerste van PSV.Hij werd in 2003 verhuurd aan De Graafschap, maar 9 wedstrijden, 0 doelpuntenen een degradatie later bleek dat geen succes. Huntelaar leerde direct hoe hard devoetballerij kon zijn, want niemand had ineens meer interesse in de eens zo talent-volle spits. AGOVV Apeldoorn, net toegelaten tot het betaalde voetbal, durfde hetwel aan met hem, waardoor hij nu in de eerste divisie kwam te voetballen. Dankzijhet vertrouwen van trainer Jurrie Koolhoff bloeide Huntelaar weer op. In 35 wed-strijden trof hij 26 keer doel, een hoog gemiddelde bij een club die laag in de com-petitie stond. Aan het eind van het seizoen kwam er weer volop interesse en SCHeereveen werd uiteindelijk zijn nieuwe werkgever. Hij bleef daar anderhalf sei-zoen, want 47 wedstrijden en 34 goals waren meer dan genoeg om naar Ajax temogen. Hij redde hoogstpersoonlijk het verloren seizoen voor de Amsterdammers,door ze met zijn doelpunten naar de voorronde CL te leiden. Ook won Ajax debekerfinale dankzij 2 doelpunten van KJH.

Met Jong Oranje, SC Heereveen, en Ajax heeft Huntelaar nationaal en internatio-naal in het seizoen 2005/2006 51 wedstrijden gespeeld en 50 doelpunten gemaakt.Hij is als 5de geëindigd in de Europese topscorerslijst, beter dan gevestigde namenals David Trezeguet, Andrei Shevchenko, en Ruud van Nistelrooij. Na de thuis-wedstrijd tegen Internazionale (2-2), werd hij zelfs door de Italiaanse persopgehemeld. De spitsen die wel geselecteerd zijn, hebben een beduidend minderseizoen achter de rug. In de eredivisie heeft Dirk Kuijt met Feyenoord weer eenteleurstellend jaar beleeft. Jan Vennegoor of Hesselink is wel met PSV kampioengeworden, maar heeft het gehele seizoen in de schaduw gestaan van Arouna Konéen Jefferson Farfan. Kuijt en Vennegoor hebben met respectievelijk 22 en 11 doel-punten samen evenveel doelpunten in de competitie als Huntelaar in zijn eentje(33). Ruud van Nistelrooij heeft 21 keer gescoord voor Manchester United, maarheeft het verpest bij trainer Sir Alex Ferguson. Met zijn storende houding in de

21

17. 2 Juni 2006

kleedkamer en op het trainingsveld en zijn gebrek aan inzet op het veld, kan hij na5 seizoen uitkijken naar een andere club. Het dieptepunt was de laatste (belang-rijke) wedstrijd van het seizoen, toen van Nistelrooij plaats moest maken voor het18-jarige talent Giussepe Rossi. Ruud vertrok boos naar huis, pakte zijn spullen enging naar het trainingskamp van Oranje.

Klaas-Jan Huntelaar heeft het dus duidelijk beter gedaan dan zijn collega’s. Maarwaarom is hij dan niet geselecteerd? Omdat hij niet verzekerd is bij NationaleNederlanden? Omdat hij te dicht bij de Duitse grens is geboren? Omdat Talpa veelgeld heeft geboden om hem mee te laten doen aan het EK van Jong Oranje? Nee,de reden ligt waarschijnlijk dieper, en wel bij Marco van Basten zelf.

In 1988 werd het Nederlands elftal namelijk Europees kampioen onder de leidingvan Marco van Basten, die toen zelf in de spits stond. Met 6 doelpunten dat toer-nooi heeft hij ons nog altijd de enige prijs bezorgd. En nu, 18 jaar later, is er pre-cies zo’n spits die Oranje naar een nieuw succes kan leiden. Klaas-Jan Huntelaar isin staat met zijn doelpunten de records van van Basten te verbreken. Dat weetiedereen, ook van Basten. Dat is ook precies de reden waarom hij niet mee mag.Want Marco weet dat Huntelaar een betere spits kan worden dan hijzelf ooit was.Als Huntelaar Oranje als topscorer van het toernooi wereldkampioen zou maken,dan zou hij op handen worden gedragen en zou niemand het hebben over hettrainerssucces van de bondscoach. Dan zou ook niemand het meer hebben over degoal in ’88 van Marco, maar over de goal in ’06 van Klaas-Jan.

Het is wreed, maar waar. Mee mogen als je goed bent, maar niet als je te goed bent.Met een bondscoach als van Basten kan je wel wereldkampioen worden, maar meteen spits als Vennegoor of Hesselink niet. De trainer heeft nu wel een goed excuusals we geen wereldkampioen worden; Hij was er niet bij…

FH

22

17. 2 Juni 2006

Het voorval...

Ik liep s’nachts alleen door Rotterdam. Dat kan best, ook al ben ik blond. Ikliep er net en moest oversteken bij de stoplichten. Aan de overkant zag ik eengroep jongeren. “ Ok” dacht ik, “ dat kan” , maar er lag er ook 1 op de grond.“ Dat is een beetje vreemd” . Ik draaide mij in paniek om, belde mijn vr iendinAnnick, en ik liep een stuk terug. Ik bleef even ergens anders staan en beslootna een tijdje om toch weer koers te zetten naar de club. De groep jongeren hadik eerder al zien wegrennen en ook die van de grond lag er niet meer.

In de club danste ik met een rock&roll-er, bijna 30.Hij kende het meisje waarmee ik was.“Ga je mee een biertje aan de bar drinken?” , vroeg hij.“Moet ik helemaal mee?” , vroeg ik.“Dat is wel zo gezellig” , zei hij op een verlegen manier en glimlachte.Ik stond dus aan de bar. Wachtte op mijn biertje. Kreeg mijn biertje. Dronk mijnbiertje en kreeg er nog een.

Hij was stratenmaker, woonde om de hoek, had een vriendelijk gezicht en een kind.Als hij mocht zou hij goed voor het kind zorgen. We mochten er niet over praten,daar werd hij neerslachtig van. Hij zag er ook wel getekend uit. We lachten wat. Ikmocht hem niet analyseren.“Mag ik een sigaretje? Ik ben mijn shag in een gevecht verloren” , zei hij.Ok....., natuurlijk dacht ik aan het incident dat zich een half uur geleden had afge-speeld, maar ik durfde het niet meteen te zeggen.“Ja hoor, ze kosten toch maar 20 cent” , zei ik, terwijl er door mijn hoofd ging dat ikniet met zulke mensen mag praten.Ik glimlachte moeilijk. Hij zweeg.

“Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?”“Ze zijn uit china” .“O, mijn huisgenoot heeft ook chinese, maar die zijn echt nog viezer” .Zijn huisgenoot schijnt heerlijk chinees te koken, en hij doet dan de afwas...

Natuurlijk bleef ik wel praten...

“Zag ik je net niet...”“Bij het stoplicht? Ja....., maar hij verdiende het”Maar ze waren toch minstens met z’n vijven tegen één, en terwijl ze wegrenden zagik er nog een terug rennen om een laatste schop te verkopen.“Niemand verdient dat” , zei ik.Het gesprek ging de andere kant op en het duurde nog wel een 15 minuten eer ik

23

17. 2 Juni 2006

Ik kreeg een kus op mijn hand.En schudde toen mijn hoofd.“Weet je, ik vind je wel leuk” , zei hij. -Hij vond me leuk?- Hij had zo’n vriende-lijke en moeilijke uitdrukking.... Constant!“Eigenlijk verdoe ik mijn tijd hier he?”“Ja” , knikte ik.Iemand zei dat hij er vannacht nog wel over na zou denken. Ik heb nog even methem gedanst.Alsof iedereen tot alles in staat is.

vroeg waarom hij dat verdiende. Het was een vriend van een vriend van hem.Die vriend van hem ging bijna trouwen, maar de jongen van de grond, ging er metdat ‘wijf ’ vandoor. Terwijl de vriend altijd voor de jongen van de grond klaarstond.Of hij dat wijf ook ging slaan? Nee....daar had hij vriendinnen voor. Ik had uiter-aard een tegenbetoog. Hij mocht hem haten-natuurlijk!-, maar dit.. “We hebbenhem laten leven, toch?” , zei hij vertwijfeld.

BT

24

17. 2 Juni 2006

25

17. 2 Juni 2006

Ziekelijk eenvoudige, lekkere en bovendien ziekte-verdr ijvende pasta.

Nu ik al een tijdje student ben, weet ik onderhand wel hoe ik voor mezelf moetzorgen. Daartoe behoort natuurlijk ook voor jezelf koken. Goed koken, want jemoeder doet het helaas niet meer (mits je een ware student bent). Na vanalles ge-probeerd te hebben ben ik mij gaan specialiseren op het bereiden van pasta. Pastaheeft namelijk als voordelen: -het is goedkoop

-het is eenvoudig -het gaat snel -het is erg varieerbaar -het is licht en gezond (mits je de juiste

ingredienten gebruikt)

Nu wil ik graag twee pastagerechten met jullie delen. Het ene pastagerecht is erggezond, makkelijk en voor een breed publiek lekker. Het andere pastagerecht, datik onder noodomstandigheden heb uitgevonden (het waren magere tijden en ik hadslechts 3 produkten in huis), is meer voor de culinaire elite.

Pasta-frio di advocadi-brocolli con di tono I di ketchupe de Heinz

Ingredienten voor 1 student:

1 advocado1 of 2 teentjes knoflook50 gram zonnebloempitten+/-150 gram brocollihalf blikje tonijn4 eetlepels ketchup (Heinz Ketchup)1 eetlepel rode wijn1 portie pasta

Men zet twee pannen op met heet water. In de ene pan (voor de brocolli) mag erslechts een klein laagje water tot koken gebracht worden en in de andere pan (voorde pasta) moet er een halve pan water tot koken gebracht worden.In de tussentijd prakt men de advocado, of de advocadi helemaal tot een gladdebrij.Vervolgens voegt men hiertoe een halve of hele teen fijngeperste knoflook (dithangt ervan af of men nog wilt gaan zoenen of niet). Daarna voegt men aan defijngeprakte advocado, 3-4 eetlepels Heinz Ketchup en een eetlepel rode wijn toe

26

17. 2 Juni 2006

Als beide afgekoeld zijn, kan men ze mengen met de advocado/tonijn/Heinsketchup brij.Het enige wat dan nog rest is jezelf smakelijk eten wensen en voor de tv gaanzitten.

Pasta-frio di bloedeworst con appelmoeze.

Ingredienten voor 1 student:

2 a 3 schijven (twense) bloedworst1 pot appelmoesportie pasta

Men zet een pannetje op met water.Als het water kookt, doet men de pasta in de pan en kookt men de pasta gaar.Vervolgens braadt men de bloedworst in een koekepan.De gebraden bloedworst legt men even op een koud schaaltje om het af te latenkoelen.De pasta koelt men vervolgens ook onder de koude kraan. Als beide afgekoeld zijn,voegt men ze bij elkaar. Vervolgens schroeft men de deksel van de pot appelmoeseraf en dompelt men de pasta met bloedworst onder in een rijke laag appelmoes.

en mengt men dit alles tot een mooie ietwat bruin-rode brij.Als het water in beide pannen kookt, doet men de pasta en de brocolli in de panwaar ze in moeten. De pasta en de brocolli laat men dan meekoken met 1 teentje ofeen 1/2 teentje knoflook. Let op dat je de brocolli niet te lang laat koken. Het lek-kerste en het gezondst is als je de brocolli slechts 5 minuten in de pan laat stomen.Vervolgens maakt men de koekepan heet en kunnen de zonnebloempitten in deolijfolie geroosterd worden. De geroosterde zonnebloempitten voegt men vervol-gens samen met het halve blikje tonijn toe aan de bruin-rode brij. Als de pasta ende brocolli klaar zijn, giet men het hete water af en laat men de pasta en debrocolli afkoelen.

MJ

27

17. 2 Juni 2006

Pasta-frio di bloedworst con appelmoeze

voor iedereen die groot en sterk wil worden(reclame)

28

17. 2 Juni 2006

Naar de Universiteit gaan, kost veel ATP.Voor de slimmeriken onder ons, de hoog-begaafden, die zich maar een beetje vervelentijdens colleges, en met twee vingers in deneus de EC’s halen, is er hier een ware uitda-ging in de vorm van een rebus. Deze intelli-gente, hersenpijnigende rebus mag alleen metmate gebruikt worden. Het advies luidt danook om niet langer dan 2 uur over deze rebusna te denken. Geniet maar rebus met mate....

29

17. 2 Juni 2006

van Silvia en Stijntje

Kom je er niet uit? Kom dan even langs in de congokamer. Daar staan altijd mensen voorje klaar die je graag willen helpen met al je rebusproblemen.

30

17. 2 Juni 2006

Over het reilen.... & zeilen

van de liefde en de lust

Naar het idee van Vrolik en Groot

Nu de winter weer voorbij is, zoeken de studenten elkaar weer gretig op.De kou is overwonnen en een nieuw en vruchtbaar seizoen is aangebroken. Demannetjes modelleren hun haar in een vette kuif en de vrouwtjes kleden zich weervolgens de laatste ‘broeikas-mode’ . Binnen de muren van de faculteit der biologieis er dus weer flink gerotzooid en geviespeukt, soms zelfs tot het ziekelijke toe....

We beginnen natuurlijk weer bovenaan bij de voorzitter van Congo. Shannon S(ollich dir mal etwas zeigen?), deed haar functie weer eer aan en rommelde er weer alseen wilde voorzitter op los. Ditmaal met een collega, genaamd Hedde R(ussischtongen is mijn specialiteit ). Deze twee voorzitters konden elkaar niet loslaten in de‘heilige’ Biecht. En toch was Shannon S(chat, roer eens in mijn suikerpot) nietvoldaan en rommelde de week erna er flink op los met de altijd vrolijkebourgondier Thijs H(oudt echt van Shannon ). Na al dit erotisch getinte geweldgaat het gerucht ook nog dat Shannon S(hotjes gaan er ook in als water) en SamM(ag ik bij je slapen) een wilde nacht achter de rug hebben.

Veerle E (r is er een ‘horny’ , hoera, hoera!) was ook weer flink op jacht, ‘stemmen-jacht’ welteverstaan.Deze zeer populaire, (voormalig) blonde schone was verkiesbaar gesteld voor deFSR en kon al snel haar eerste stemmer Mark B(lond was altijd al mijn lievelings-kleur) op haar lijstje afstrepen.En alsof het niet genoeg was troffen deze twee elkaar weer op Congo’s bandjes-avond. Mark B(en ook maar een jongen met verlangens) is nogsteeds niet helemaalover Veerle’s campagne heen. Deze campagne werd versterkt door the one and onlyMarja S(ex is bruut), die op dezelfde avond de VIA achterban op Congo wilde latenstemmen door Niels M(aagd ben ik nu zeker niet meer) in te pakken.Op de bandjesavond waren zij niet de enige die niet van elkaar af te slaan waren,

31

17. 2 Juni 2006

want Koen K(olere wat zijn ze jong) ging als een ware Arnold B(lijft de nummer 1womeniser) achter de frisse eerste-jaarsmeisjes aan. Daarbij ving hij ClaireV(anwaar die geile blik in je ogen) in zijn quasi-gespierde armen op.

Over quasi-gespierde armen gesproken, Myriam D(e tiet onder mijn dolfijn isecht ) viel in wel vier paar van die armen. Ze wist zelfs de mannenliefhebber ArnoS(VBG) voor zich te winnen door hem met zijn neus op haar dolfeit te drukken. Dedolfijn bevredigde Arno H(oudt eigenlijk van tonijn) tot de sluizen weer geslotenwerden. Floris, Marvin V(IA) en Alex L(aat je dolfijn in mijn wateren zwemmen)werden ook haar haven in geloodst. Myriam D(uik met me mee in de wateren dererotiek) voelde zich als een ware vis in het water tussen deze vier vrienden.

Het reilen en zeilen van onze altijd zo opgewonden Congolezen wierp ook zijnvruchten af op de natte Vink veense plassen. Tijdens de voetbal wedstrijd Neder-land-Ivoorkust lieten Caspar R(aad eens hoe lang ik geen sex meer heb gehad) enKoen K(ann ich dich heutenacht penatrieren) de Tweede Wereldoorlog voor wathet was en zetten hun zinnen op twee schone Deutsche Madchen en lieten SiccoK(rijg ik nog een beurt vandaag, of hoe zit dat) vele malen naar de haven varen.Maar tevergeefs, want de Deutsche, na-oorlogse madchen voelden zich niet aange-trokken tot deze twee trekberen.

Tot slot hebben we gesignaleerd dat Michel F(retjes doen het alleen voorzichtig) enKoen K(ont afvegen is voor pussies) verdacht lang naar het toilet gingen en datStijntje H(oud het niet meer) en Marcel J(ij moet zeker ook zo nodig) de bosjesintrokken om hun canalis-analis eens flink te legen. Ons vermoeden is dat dezetwee ‘poep relaties’ een feit zijn.

32

17. 2 Juni 2006

6 Juli

Congo presents:

The 90’s partylocatie club LA

Voor meer informatie: kijk op www.congo.tk

17. 2 Juni 2006

33