G.Mag #07 - juni 2013

40
1 #07 SPECIAL

description

G.Mag #07 is het zesde nummer van 2013, met op de cover Grid 2. Daarnaast ook recensies van Metro Last Light en Far Cry 3: Blood Dragon. Inclusief de eerste lading E3-previews, waaronder Battlefield 4, Wolfenstein: The New Order en Batman Arkham Origins.

Transcript of G.Mag #07 - juni 2013

Page 1: G.Mag #07 - juni 2013

1 1

#07

SPECIAL

Page 2: G.Mag #07 - juni 2013

2

Page 3: G.Mag #07 - juni 2013

2 33

Je hebt het misschien gemerkt, maar deze zevende editie van G.Mag heeft wat op zich laten wachten. Daar zijn heel wat verklaringen voor. Zo besloot vorige maand Timmy, die tot dan de hoofdredactie en het design op zich nam, om zijn werk uit te besteden aan anderen in het team wegens tijdsgebrek. Elke maand een magazine bouwen, terwijl dit niet je fulltime baan is, is zenuwslopend. Het zoeken naar vervan-ging liep niet van een leien dakje, maar we zijn er gelukkig toch uitgeraakt.

Onze nieuwe designer heet Kris van de Sande en kennen jullie misschien als freelance fotograaf voor verschillende media, zoals Het Nieuwsblad. Daarnaast heeft hij een succesvolle blog en doordat hij veel en route is, leeft hij een zeer mobiel leven. Hij is dan ook voorstander van alles wat met draagbare technologie te maken heeft, waarover je meer kunt lezen op zijn website The Mobile Life.

G.Mag gaat uiteraard gewoon door en om de vertraging goed te maken, krijgen jullie deze maand twee edities. Deze eerste E3-editie staat vol met eerste previews van diverse games die op het walhalla van onze industrie werden voorgegesteld. Op de cover prijkt deze maand Grid 2, de nieuwe racetitel van Codemasters die onlangs werd gelanceerd. Volgende keer hebben we nog veel meer voor jullie in petto, en dat zal al over enkele weken zijn. Tot dan!

Matthew DeboysereBrand & PR-manager G.Mag

REVIEWSGrid 2 .........................................................Call of Juarez: The Gunslinger .....................Metro Last Light .........................................Far Cry 3: Blood Dragon ..............................Might & Magic Heroes VI: Shades of Darkness ...Resident Evil Revelations ...........................Pokemon Mystery Dungeon .......................Night of the Rabbit ..................................... Donkey Kong Country Returns 3D ...............

PREVIEWSWolfenstein: The New Order .......................Deadpool .......................................................FIFA 14 .......................................................Wildstar .....................................................The Bureau: XCOM Declassified ..................Batman Arkham Origins .............................Battlefield 4 ...............................................Infinite Crisis ..............................................

FEATURESInterview: Wildstar .....................................Indie ...........................................................Exit .............................................................

G.Mag 2.0

81112141618202122

2426272830323436

383940

Page 4: G.Mag #07 - juni 2013

4

WEDSTRIJD

Deze maand hebben we heel wat prijzen liggen. Beginnen doen we met drie PS3-

exemplaren van onze covergame: Grid 2. Deze racer van Codemasters is een

uitstekend tussendoortje in afwachting van de examenresultaten.

Wil je kans maken op een exemplaar? Stuur een mailtje naar [email protected] met je contactgegevens en het antwoord op onderstaande vraag.

Gebruik ‘Prijsvraag Grid 2’ als onderwerp!

Welke score hebben wij Grid 2 gegeven in ons magazine?

Wedstrijdreglement: http://www.gvangames.be/disclaimerOnze acties in dit magazine eindigen op 25 juni 2013 om 23:59. De winnaars worden persoonlijk verwittigd.

Page 5: G.Mag #07 - juni 2013

4 5

WEDSTRIJD

Ook deze maand geven we drie exemplaren voor Call of Juarez: The Gunslinger voor

de pc weg. Deze arcadeshooter moet de ontspoorde franchise in ere herstellen. Elders

in ons magazine vind je alvast of ze hierin geslaagd zijn (voor de luie lezers: absoluut!).

Wil je kans maken op een exemplaar? Stuur een mailtje naar [email protected] met je contactgegevens en het antwoord op onderstaande vraag.

Gebruik ‘‘Prijsvraag Juarez’’ als onderwerp!

Hoe heet het hoofdpersonage in deze nieuwe Call of Juarez?

Wedstrijdreglement: http://www.gvangames.be/disclaimerOnze acties in dit magazine eindigen op 25 juni 2013 om 23:59. De winnaars worden persoonlijk verwittigd.

Page 6: G.Mag #07 - juni 2013

6

WEDSTRIJD

Eindigen doen we deze maand met drie PS3-exemplaren voor Metro Last Light, de

geweldige thrillershooter die bijna werd geannuleerd toen uitgever THQ over de kop

ging. Gelukkig dat Koch Media de productie verderzette, met het geweldige resultaat

als gevolg.

Wil je kans maken op een exemplaar? Stuur een mailtje naar [email protected] met je contactgegevens en het antwoord op onderstaande vraag.

Gebruik ‘Prijsvraag Metro’ als onderwerp!

Op welk boek is Metro Last Light gebaseerd?

Wedstrijdreglement: http://www.gvangames.be/disclaimerOnze acties in dit magazine eindigen op 25 juni 2013 om 23:59. De winnaars worden persoonlijk verwittigd.

Page 7: G.Mag #07 - juni 2013

6 7

Page 8: G.Mag #07 - juni 2013

8

Vijf jaar geleden, bijna dag op dag, verscheen het onbekende Race Driver: GRID in onze Vlaamsche rekken. De game kreeg al snel de naam GRID in volksmond en werd geprezen voor zijn realisme én funfactor. Flashbacks, snelle wagens, uitdagende parcours en een slimme A.I. lieten ons hunkeren naar meer. Blijven we in de slipstream van de heerlijke eerste telg hangen of ging GRID 2 uit de bocht?

Net zoals in de eerste game spelen wij als een onbekende racer die zijn best doet om opgemerkt te worden op het circuit. We doen dit op het asfalt van Chicago met een pure brok American muscle, namelijk een Ford Mustang Mach 1 Twister. Je voelt na de eerste ronde al dat dit geen gemakkelijke game is. Driften is in het echte leven een kunst en dat is in GRID 2 niet anders. Na een seizoentje racen heb je het vermoedelijk wel onder de knie en kan je aan het echte werk beginnen. Tot dan kom je echter vaak in contact met de omgeving en je tegenstanders. De banen zijn vaak heel smal en de concurrentie deinst er niet van terug om je een stevige duw te geven om toch maar een plaatsje in het klassement op te schuiven. Het is opletten geblazen. Wanneer je bolide teveel schade heeft geleden zal je daar de gevolgen van dragen. Banden die ontploffen of scheef staan zijn natuurlijk meerwaarden tijdens een race. Wanneer je auto total loss is, is de race voorbij.

FlashbackNet zoals in GRID kan je gebruik maken van het Flashback-systeem. Dit extraatje laat je enkele malen in een race toe om eventjes terug te keren. Je spoelt als het ware even terug in het verleden om vlak voor een crash terug achter het stuur te kruipen.

DOOR TIMMY DE CRAENEONTWIKKELAAR: CODEMASTERSUITGEVER: CODEMASTERSPLATFORM: XBOX 360, PLAYSTATION 3, PCRELEASEDATUM: 31 MEI 2013

GRID 2

Dit is een godsgeschenk

REVIEW

Page 9: G.Mag #07 - juni 2013

8 9

DOOR TIMMY DE CRAENE

Dit is een godsgeschenk. Veel clean laps konden wij in deze GRID 2 alvast niet behalen. Waar je in andere games nog op het nippertje een race kunt verliezen, krijg je hier een herkansing. Voelt dit aan als valsspelen? Ja. Kan het ons iets schelen? Nee.

Na je eerste race word je al snel opgemerkt door Patrick Callahan, de manager van een ambitieus raceteam. Hij wil jou als vaste racer in zijn team en op die manier Amerika, Europa en Azië veroveren. Het “verhaal” krijgen we te zien aan de hand van filmpjes na de races. Concreet ben je gewoon een jonge racer die de wereld rondreist om overal races, auto’s en fans te winnen. Codemasters heeft wel de moeite gedaan om echte nieuwsreportages en sportbesprekingen op te nemen. Dit geeft je tijdens het spelen wel een zeker gevoel van realisme. Je teamleider spreekt je ook aan met je eigen voornaam, een leuk extraatje.

Zoals het cliché het wil rij je in Amerika vooral met musclecars terwijl je in Azië het onderste uit de kan moet halen in driftraces met Japanse bolides. In onze

contreien moet je het zien te rooien met supercars op het circuit. Al snel zie je in de menu’s de verschillende soorten races die GRID 2 rijk is. Deze gaan van races tot timechallenges en eliminaties waarbij elke tien seconden de laatste chauffeur de race moet verlaten. Codemasters introduceert in deze game ook de LiveRoutes. Dit zorgt ervoor dat de weg aangepast wordt tijdens het racen zelf. Op die manier weet je nooit op voorhand welke bocht je gaat moeten nemen en zo blijft het spel verfrissend en uitdagend. Een slimme zet van de ontwikkelaar, want zoveel locaties telt GRID 2 niet.

Smooth rideGRID 2 bevat een mooi arsenaal aan wagens. Muscles, Japanners, supercars of de gewone Volkswagen en BMW, GRID 2 heeft het allemaal. Geen enkele wagen voelt ook hetzelfde aan, wat zeer goed is. Je zult dus ook bij elke race goed moeten kiezen welke wagen het beste past bij het circuit en natuurlijk bij waar je jezelf goed bij voelt. Dit is vooral belangrijk in de multiplayermodus van GRID 2. Met een verkeerde wagen maak je immers geen schijn van kans. Naast een splitscreenmodus kan je je natuurlijk ook online meten met de groten der aarde. Via Racenet kan je andere spelers uitdagen om zo snel mogelijk een route af te leggen. Net zoals in de laatste DiRT-game draait alles om rivaliteit en uitdagingen. Hoe meer races je wint, hoe hoger je status zal zijn. Wie graag nog even de andere wil vernederen kan natuurlijk altijd de race uploaden op YouTube. Codemasters heeft er wel voor gekozen om de befaamde cockpitview te schrappen en ook elkaar kapot rijden in ware Destruction Derby-stijl is niet meer aanwezig in dit tweede deel. Spijtig want het schademodel laat zo’n modus wel toe.

DEEL 2

GRID 2 geeft je tijdens het spelen wel een zeker gevoel van realisme.

Page 10: G.Mag #07 - juni 2013

10

8,4geweldig

- Geen cockpitview- Weinig Tracks

+ Liveroutes

+ Leuk racegevoel

GRID 2 weet perfect de kerk in het midden te houden en is een arcaderacer geworden met een realistische touch. Alles ziet er goed uit en zo speelt het ook. De singleplayer houdt je een hele poos zoet en daarna kan je nog eens aan de slag met een leuke multiplayer.

Geen zin om online te spelen? Nodig een vriend uit en speel op de zetel tegen elkaar via splitscreen, een optie die meer ontwikkelaars in hun games zouden mogen stoppen.

De Liveroutes zijn een leuke vernieuwing maar toch hadden we liever nog iets meer tracks en circuits gezien zonder nog eens te moeten betalen. Het ontbreken van de cockpitview zal voor een deel van de spelers ook een doorn in het oog zijn.

Toch is GRID 2 is een waardige opvolger voor Race Driver: GRID geworden. Chapeau!

GraphicsGRID 2 ziet er op het eerste zicht heel goed uit. Er is veel aandacht besteed aan de wagens en diens schademodellen. Deuren die open vliegen, ruiten die barsten, koetswerk dat in het rond vliegt, banden die ontploffen, het zit er allemaal in. De omgevingen zijn zeker ook niet mis maar daar bleven we op bepaalde momenten wel wat op onze honger zitten. In games met veel randanimatie valt het wel vaker voor dat toeschouwers gemaakt zijn van plasticine. Dat wil echter niet zeggen dat we er genoegen mee moeten nemen. De gebouwen zien er bij momenten ook helemaal niet goed uit. Gelukkig zie je zo’n zaken enkel maar als je crasht en stil staat. Helaas valt dat vaker voor dan je zou willen.

DEEL 3

Page 11: G.Mag #07 - juni 2013

10 11

Revolvers, jachtgeweren, treinovervallen, indianen, premiejagers en outlaws. Call of Juarez is duidelijk terug, en weer in een onvervalste wildwestsetting. Gunslinger, de vierde game in deze reeks, neemt ons mee naar het Amerika van eind 19de eeuw, begin 20ste eeuw.

DOOR BART TAELEMANSONTWIKKELAAR: TECHLANDUITGEVER: UBISOFTPLATFORM: XBOX 360, PLAYSTATION 3, PC RELEASEDATUM: 22 MEI 2013

Daarmee keert ontwikkelaar Techland terug naar de roots van de reeks, na een minder succesvolle uitstap in het heden met Call of Juarez: The Cartel.

De verhaallijn gaat niet verder op een van de eerdere games en Ubisoft wil duidelijk nieuwe fans inlijven. Dat zie je ook aan het feit dat de game op Xbox 360 onder het Arcade-label uitkomt. Een voorzichtige zet om de reeks nieuw leven in te blazen, zo lijkt wel.

In Gunslinger speel je als premiejager Silas Greaves, die in een bar vertelt over zijn aanvaringen met allerhande tuig als Butch Cassidy en zijn samenwerking met fijne figuren als Billy the Kid. De sfeer zit meteen goed. De intro is eenvoudig en kort, maar al snel wordt duidelijk dat de vertelstijl onlosmakelijk verbonden is met de gameplay. In een onderhoudende voice- over vertelt Greaves vanuit een saloon wie hij zoal in het gezicht geknald heeft, terwijl je het speelt. Deze stijl doet denken aan de mooie voice-over in de indiegame Bastion, inclusief de dynamische vertelling als er iets gebeurt. Val je bijvoorbeeld met je smikkel in een afgrond, dan laat de

voice-over het niet na om duidelijk te maken dat het oppassen geblazen is in de buurt van richels.

Nieuw in Gunslinger is de grafische stijl. De game werkt met cel shading en doet wat aan het cartooneske van Borderlands denken, inclusief de voorstelling van legendarische figuren en bosses. De decors zijn adembenemend, wat natuurlijk makkelijker gemaakt wordt door de lineaire opbouw van de levels. Soms lijk je wel buiten de map te kunnen gaan en krijg je de illusie van een open wereld, maar al gauw krijg je dan de melding dat je het speelveld verlaat en kun je niet meer verder. Dat is jammer, want deze reeks leent zich prima tot een openwereldsetting.

Veel wordt wel goedgemaakt door de leuke en verslavende gameplay, met een aantal nieuwe elementen. Buiten het gewone knallen met je revolver of shotgun is er een Concentration-modus die je oplaadt door kills of bonussen op te stapelen. De bonussen gaan van headshots tot afstandsschoten en combo’s. Eens je Concentration vol is, kun je in een soort van bullettime gaan

waarin de tijd vertraagt en vijanden rood oplichten. Daarnaast heb je ook een Sense of Death, waarmee je een dodelijke kogel in vertraging ziet aankomen en kunt ontwijken in ware Matrixstijl. Er zijn drie skilltrees om uit te bouwen.

Tot slot zijn er ook de clichéduels die je meestal als afsluiter van een hoofdstuk speelt. De mechanics van deze duels zijn uniek. Je moet tegelijk je focus en de snelheid van je hand in het oog houden en dan je wapen zo snel mogelijk trekken.

Call of Juarez: Gunslinger is een lineaire maar ver-makelijke shooter in een clichématige westernstijl, overgoten met een sausje van heerlijke muziek. De game is sfeervol, maar helaas soms wat repetitief. De grafische pracht en de game mechanics maken wel veel goed.

CALL OF JUAREZG U N S L I N G E R

7,0geweldig

+ Typische westernsfeer

+ Leuke voice-over

+ Heerlijke soundtrack

- Repetitief

- Lineair

REVIEW

Page 12: G.Mag #07 - juni 2013

12

DOOR TIMMY DE CRAENE & MATTHEW DEBOYSERE

ONTWIKKELAAR: 4A GAMESUITGEVER: DEEP SILVERPLATFORM: PC, PS3, XBOX 360RELEASEDATUM: 17 MEI 2013

In 2010 konden we aan de slag met Metro 2033, een horrorshooter van de Oekraïense studio 4A Games. De titel deed het bijzonder goed bij de media, maar een commercieel succes bleef uit. Wetende dat het spel gebaseerd was op een boekenreeks, kon een sequel uiteraard niet uitblijven.

Net zoals in de eerste game spelen wij als een De ontwikkeling van Metro: Last Light ging niet van een leien dakje. Na het turbulente faillissement van uitgeverij THQ was de lancering van het zo goed als afgewerkte, maar regelmatig uitgestelde spel niet zo zeker. Gelukkig besloot Dead Island-uitgever Deep Silver, onderdeel van Koch Media, de kuikentjes van 4A Games in eigen nest op te voeden, maar was Metro Last Light die investering waard?

Te veel hooiWie Metro 2033 heeft gespeeld, weet dat de Oekraïense ontwikkelaars enkele geniale ideeën hadden, maar de middelen ontbraken om ze echt uit te werken. Ook deze keer is dit van tel. Een ezel zou zich nochtans geen twee keer aan dezelfde steen stoten, maar gelukkig is het resultaat niet navenant. Ondanks de gebreken is Metro: Last Light een heerlijke shooter geworden.

Laten we bij het begin starten. Metro: Last Light vindt plaats in een post- apocalyptische versie van Moskou. Overlevers moeten schuilen in de tunnels van de metro om aan de bovengrondse straling te ontkomen. Artyom, het hoofdpersonage uit Metro 2033, heeft aan het einde van de vorige game geprobeerd de Dark Ones, een ras van mysterieuze wezens die in het duister leven, uit te roeien en krijgt nu nieuwe problemen voorgeschoteld.4A Games durft de Metro-franchise een shooter

METROL A S T L I G H T

REVIEW

Page 13: G.Mag #07 - juni 2013

12 13

met emotie te noemen. Je moet constant praten met NPC’s om meer informatie te weten te komen en introduceert zo een pak extra diepgang in een anders zeer lineaire shooter. Waar in de voorganger van diepgang echter weinig sprake was, krijg je nu een volledig uitgezet universum voorgeschoteld, waar iedereen lid is van een factie en zijn eigen gedacht heeft over de anderen. Elk NPC is nu een personage, niet gewoon decorvulling.

Ten aanvalIn een post-apocalyptische, ondergrondse setting kan je je voorstellen dat kogels schaars zijn. Metro 2033 introduceerde reeds een economie waarin kogels de meeste waarde kennen en waar je ze moest ruilen om deftige wapens en upgrades te bekomen. In Last Light is dit echter wat naar achter geschoven. Er is een uitgebreid arsenaal beschikbaar en ze zijn gedurende het hele spel sterk genoeg om je de kosten te besparen.Metro: Last Light kent ook wat stealth, waardoor je via andere methoden je tegenstanders kunt uitmoorden. Algemeen geldt dat wanneer je in het donker bent, je op een vijand kunt afrennen en die de nek om kunt snijden. Is de kamer genoeg verlicht, dan dien je enkel maar de lichten kapot te knallen en je kunt op die manier ongezien, maar wel gehoord, te werk gaan. Hoewel de logica van de makers hier wat steken laat vallen - waarom hebben zij geen lampje bij in een donkere kamer, bijvoorbeeld -, is het desalniettemin een leuke tactiek die perfect past binnen de duistere setting.Ondanks dat 4A Games van Last Light geprobeerd heeft een diverse game te maken, begint het bijzonder lineair. De eerste uren moet je vooral van de ene NPC naar de andere rennen en luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Of tergend lang wachten tot de deur geopend wordt. Gelukkig zijn de personages boeiend genoeg en voeren je ze mee naar een diep universum dat de Oekraïners van 4A volledig hebben uitgekiend.

LevendEens de actie echt begonnen is, zit je volledig in het spel. Metro: Last Light ademt. Het leeft, bruist en geniet er duidelijk zelf van. Het plezier begint bij de personages, maar gaat verder in de omgevingen, die een eigen verhaal lijken te vertellen. Locaties die jaren geleden werden achtergelaten na de apocalyps, de kampen van vijandigen of de ondergrondse metrotunnels; elk plekje in Last Light heeft zijn eigen geschiedenis en probeert deze over te brengen.

Dat lukt 4A Games enkel door het leveldesign zo geloofwaardig op te zetten en slaagt daar met glans in. De developers hebben over elk elementje in deze titel nagedacht en slaagden vrijwel constant in hun opzet. De heerlijke soundtrack deed ons regelmatig huiveren en de voicecast, of het nu de Russische of de Engelse is, raakte ons. Toch merk je dat de ontwikkelaars geen tijd meer hadden voor de afwerking. Wie de game in het Engels beslist te spelen, zal bijna geen synchrone lipbewegingen opmerken, waardoor je kunt opmaken dat het team eerst de Russische variant heeft

uitgewerkt en vervolgens in tijdnood kwam.

Helaas lijdt het spel ook aan zwaardere technische mankementen. Of je nu op pc of console speelt, regelmatig daalt de framerate onder peil, wat het plezier niet ten goede komt. Op de PS3 en Xbox 360 komt daar nog wat screentearing bij, terwijl sommige textures dan weer niet worden ingeladen. Ten slotte merkten we nog wat glitches op in het spel, waardoor bepaalde secties konden overgeslagen worden. Occassioneel durft het spel zelfs crashen, waardoor je een stuk opnieuw moet spelen, maar dan de zin om verder te spelen wel eens durft te verliezen. En dat is toch vooral jammer.

8,3geweldig

+ Sfeer en diepgang

+ Gameplay

- Niet Lip-sync

- Technische Mankementen

4A Games is erin geslaagd het shootergenre een nieuwe draai te geven door het verhaal van de nodige diepgang te voorzien, maar faalt dan vooral op het technische vlak. Metro: Last Light is al verscheidene keren uitgesteld geweest tijdens zijn ontwikkelingstraject en moest aan het einde ervan nog eens een uitgeverijswissel meemaken. Een extra uitstel was misschien niet zo winstgevend geweest, het had zeker niet misstaan. Metro: Last Light is een steengoede game, maar het kon nog beter.

Metro: Last Light leeft, bruist en geniet.

DEEL 2

Page 14: G.Mag #07 - juni 2013

14

DOOR MATTHEW DEBOYSEREONTWIKKELAAR: UBISOFTUITGEVER: UBISOFTPLATFORM: PC, PS3, XBOX 360RELEASEDATUM: 1 MEI 2013

FAR CRY 3B LO O D D R AG O N

Ubisoft heeft een speciale strategie opgezet om in de rustige pre-zomer enkele titels te lanceren en daar heel wat geld uit te kunnen halen. Digitale distributie zit in de lift en daar speelt de Franse uitgever dan ook graag op in. De eerste titel die ze op deze manier uitbrachten is Far Cry 3: Blood Dragon.

Hoewel de titel anders doet vermoeden, heeft deze game absoluut niets te maken met de openwereldactiegame van vorig jaar. De stand-alone titel is een parodie op de verschillende actiefilms uit de jaren ‘80 en neemt ons mee naar een futuristische setting die sterk gebaseerd is op Terminator en andere sterke franchises uit die tijd. Wat Far Cry 3 daarmee te maken heeft, is niet helemaal duidelijk, behalve dan dat het begon als een grapje van het team dat verantwoordelijk was voor een van de beste titels van vorig jaar. We kunnen er enkel van uitgaan dat het zonder die prefix misschien slechter zou verkopen.

Back to the futureDesalniettemin scoort Far Cry 3: Blood Dragon bijzonder goed. De titel speelt zich af in een alternatieve versie van het jaar 2007, waarin de wereld nog nabeeft van een nucleaire oorlog tussen Amerika en Rusland. Rex Colt is een cybercommando en wordt naar een eiland gebracht om de gekeerde Colonel Sloan op te zoeken. Een typisch plot uit de films en games van vroeger, dat soms zelfs lachwekkend slecht genoemd kan worden - net zoals vroeger. Het spel steekt de draak met grote namen als acteur Arnold Schwarzenegger en regisseur John Carpenter. Blood Dragon is een ironisch tribuut aan vervlogen glorie.Het probleem met Blood Dragon is dat de game

REVIEW

Page 15: G.Mag #07 - juni 2013

14 15

regelmatig zijn grappen herhaalt en daardoor snel zijn charme verliest. Ook het gebrek aan een duidelijke rode draad in het hele spel is best teleurstellend. Ubisoft Montreal doet te hard zijn best om alle nostalgische toppers in zijn game te capsuleren, en maakt daardoor heel wat stijlbreuken.

Zo knallen we het ene moment tientallen cyborgs omver, waarna we in een cutscene worden gekatapulteerd dat duidelijk naar het NES- en SNES-tijdperk moet verwijzen. Deze tussenfilmpjes zijn de eerste keren best leuk om te volgen en doen ons terugdenken aan de hoogdagen van onze oude consoles, maar na een tijdje halen ze je uit het ritme en sla je ze nog sneller over dan je zou willen.

De actie is gelukkig dik in orde, maar doet je vragen stellen bij het hoofdpersonage. Rex is namelijk een technisch opgevoerde commando, die zo zwaar overpowered is dat niemand erbij blijft rechtstaan. Het kunnen

aanpassen van je personage door middel van een skilltree is dan ook een illusie. Ja, je kunt nieuwe moves leren enzo, maar we kunnen niet echt begrijpen waarom Rex deze dan niet aanvankelijk al kende, als een van de beste soldaten in zijn soort. Het hoofdpersonage kent weinig diepgang. Blood Dragon draait enkel om de actie.Overdrijven

Wie Far Cry 3 gespeeld heeft, zal toch heel wat uit het origineel herkennen in Blood Dragon. Zo belanden we opnieuw op een eiland en moeten we zone per zone uitroeien. Je kunt nog steeds stealthy te werk gaan om de vijanden uit te schakelen, maar doet dit met een flinke laag van overdrijven uit de jaren ‘80. Er is zelfs een wildlevenpopulatie aanwezig op het eiland, al zijn deze uiteraard voorzien van de nodige technische aanpassingen.

De hele game werd zodanig gepromoot met zijn parodiële functies, dat je

bijna zou vergeten dat er in de titel “Blood Dragon” staat. Deze draken kun je gebruiken om de vuile werkjes op te knappen. Door het hart van een cyborg te verzamelen na een gevecht, kun je een bloeddraak alle richtingen uitsturen. Smijt dat hart richting een groepje bewakers en je rechterhand rent er snel op af. Je kunt heel wat met die draken doen, en dit is misschien een van de leukste onderdelen van Far Cry 3: Blood Dragon.

Niet aanrakenHet grootste nadeel aan dit alles is dat je niet meer het gevoel krijgt van deelname aan de actie. Je kijkt er gewoon naartoe. Terwijl je in het begin nog lekker lacherig kijkt naar de brute daden die op je tv-scherm gebeuren, begint het na een tijdje te vervelen. Dit is vooral te wijten aan het gebrek aan echte vooruitgang. Het spelen wordt een automatisme. Hoewel Blood Dragon volgepakt is met zijmissies, lijkt het spel je er niet naartoe te leiden.

DEEL 2

7,0goed

+ Nostalgie

+ Goedkoop

- Weinig diepgang

- Geen participatie

Maar dit gezegd zijnde mogen we zeker niet klagen, want Blood Dragon is een zeer degelijke titel en we hebben vaak gelachen en ervan genoten. Om de game te doorlopen, heb je een acht tot twaalf uur nodig, wat dik in orde is met eenprijskaartje van amper vijftien euro. Het mag miss-chien niet zo goed, zo lang en zo indrukwekkend zijn als zijn grote broer, het experiment is geslaagd. We moeten er de bijwerkingen gewoon bijnemen.

Page 16: G.Mag #07 - juni 2013

16

MIGHT AND MAGIC:HEROES I V

S H A d E S o f d A R k N E S S

Turnbased strategy is de laatste jaren niet het meest populare genre. Vorig jaar konden we nog genieten van XCOM: Enemy Unknown. En het jaar daarvoor blies Ubisoft zijn Might & Magic-reeks opnieuw leven in. Nu komen ze met een uitbreding voor hun recentste telg. Een schot in de roos, of een flauwe misser?

Stoute elfjes en tovenaarsShades of Darkness draait rond twee nieuwe verhaallijnen. Je zal aan de slag kunnen met nieuwe helden, of liever gezegd antihelden. De eerste heet Raelag en die is druk bezig met een leger samen te stellen om weerstand te kunnen bieden aan de Necromancers uit Necropolis. De tweede is Vein, een Death Knight die samenwerkt met de Necromancers. Het verhaal zit vol met wezens en gebeurtenissen waardoor het soms wat verwarrend overkomt. Het geheel is eigenlijk niet echt de moeite om te volgen. Een gemiste kans: het is al een eind geleden dat we een spel kregen in dit genre met een boeiend verhaal.

Aan de andere kant is wel eens cool om te kunnen spelen met de donkere kant van het Might & Magic-universum. Het spel loopt over van sfeer en weet perfect de setting neer te zetten. Je eenheden zien er echt kwaadaardig uit en klinken ook zoals het hoort. Jammer genoeg is dit niet genoeg om de campagnes te redden.

ONTWIKKELAAR: BLACK HOLE ENTERTAINMENTUITGEVER: UBISOFT

PLATFORM: PC, PLAYSTATION 3, XBOX 360RELEASEDATUM: 2 MEI 2013

You are not preparedEcht grote veranderingen zijn er niet te bespeuren in de gameplay. Je hebt een paar nieuwe eenheden en wat nieuwe helden die je kan besturen, maar de algemene gameplay is zowat dezelfde gebleven, al kan je ditmaal wel gebruik maken van stealth. Eenheden zoals de Dark Elf-assassins kunnen dodelijke aanvallen uitvoeren in het midden van je tegenstander zijn troepen. Heerlijk om je tegenstander de voeten vanonder hem te halen door de helft van zijn leger lam te leggen.

Een groot probleem is echter de moeilijkheidsgraad van het spel. Die kan namelijk serieus schommelen. In het begin is het spel zo gemakkelijk dat je met een vals gevoel van zekerheid gaat zitten. Als je begint met spelen, ga je heel de map verkennen en voel je niet echt bedreigd, zelfs al verlies je troepen. Maar naarmate het spel vordert ga je al gauw merken dat je toch wat in de problemen komt te zitten als je niet goed oplet. Zelfs gewone vijanden durven al snel wat aan je troepen knagen. Als je bijgevolg te veel gevechten

Heerlijk om je tegenstander de voeten vanonder hem te halen.

DOOR ROBIN LIBBRECHT DEEL 2REVIEW

Page 17: G.Mag #07 - juni 2013

16 17

aangaat, kom je gewoon troepen tekort.

Hierdoor krijg je zeer weinig ruimte om fouten te maken, je moet de meest efficiënte manier vinden om je doel te bereiken. Als je te veel troepen verliest door onnodige gevechten, delf je het onderspit in de belangrijke gevechten. Versla je te weinig vijanden, dan zijn je troepen niet sterk genoeg.

Op verschillende maps heb je doelen die onder een tijdslimiet staan. Benut je te veel beurten om de map te verkennen, dan faal je automatisch en moet je opnieuw beginnen. Vaak kom je op het einde van een map en kom je tot de vaststelling dat je gewoon te zwak bent om het tot een goed einde te brengen. Opnieuw beginnen is dan de oplossing, en dat kan al snel beginnen te vervelen.

Natuurlijk is dit niet enkel een slechte zaak. Het geeft je wel de opdracht om elk gevecht naar zijn waarde te schatten. Zijn die extra

vaardigheidspunten of dat extra stuk armor wel te verantwoorden als je troepen ervoor verloren hebt? Het zorgt er ook voor dat je constant met je hoofd bij de zaak moet blijven en dat je ettelijke uren zal nodig hebben om de campagnes tot een goed einde te brengen.

En dan zijn er nog de bugs. De game kan soms wel eens vastlopen waardoor je het moet afsluiten. Hierdoor kan het voorkomen dat je je savefile kwijt bent en dus helemaal opnieuw moet beginnen. Een zeer kwalijke bug dus! Hopelijk doet Ubisoft hier in de toekomst nog iets aan.

Beeld zonder klankDe game ziet er wel goed uit. Zoals eerder al vermeld maakt het uitstekend gebruik van de stijl van de Dark Elves en de Necromancers. Je eenheden zien er lekker gedetailleerd uit en bewegen tevens mooi. Het geluid laat soms wat aan de wensen over, jammer genoeg.

De units zelf klinken prima, maar de

DEEL 2

6,0geslaagd

+ Prima graphics

+ Uitdagend

- Te moeilijk

- Bugs

Al bij al is Shades of Darkness geen slechte uitbreid-ing. Het is echter voor de echte fans van het spel die graag een goede uitdaging voorgeschoteld willen krijgen. De schommelende moeilijkheidsgraad zorgt ervoor dat het moeilijk aan te raden is voor nieuwkomers. Koppel dat met een aantal technische problemen en je hebt een game die niet voor ieder-een is. Jammer, want dit spelgenre kan wel eens een grote klepper gebruiken.

voiceacting in de filmpjes is er wat over, bijna op het komische af.

Eigenlijk zijn de tussenfilmpjes echt niet goed gedaan en halen ze je wat uit de sfeer van het spel.

Page 18: G.Mag #07 - juni 2013

18

DOOR JAN VANBOCKRIJCKONTWIKKELAAR: CAPCOMUITGEVER: CAPCOMPLATFORM: XBOX 360, PLAYSTATION 3, PCRELEASEDATUM: 24 MEI 2013

Het is niet overdreven om Resident Evil de bekendste horrorgamereeks ooit te noemen. Talloze games, films en gadgets zijn er van verschenen en die populariteit is duidelijk nog altijd aan het groeien. De laatste games in de serie waren over het algemeen meer shooter dan survival horror, maar met Revelations wil Capcom duidelijk terug naar de roots.

Dat de reeks teruggaat naar waar het allemaal begon, wordt meteen duidelijk als je het spel voor de eerste keer opstart. Je kruipt namelijk in de huid van Jill Valentine, de protagoniste van de allereerste game. Chris Redfield, haar partner van het spel uit 1996, is mysterieus verdwenen op een onheilspellend schip en het is aan jou om het mysterie te ontrafelen. Dat doet ze samen met nieuw gezicht Parker Luciani, een man van Italiaanse origine met een vreselijk accent dat een mengeling is van Russisch, Frans en waarschijnlijk nog een hele hoop andere talen. Op sommige punten in het spel mag je ook de controle overnemen van deze grote vriendelijke reus, net zoals enkele andere personages waaronder Chris Redfield. Het verhaal op zich is vrij intrigerend, maar we stelden ons toch wel vragen bij sommige plotpunten. Het wordt wel zeer goed verteld met behulp van episodes die langzaam maar zeker alle mysteries uit de doeken doen. Door de flashbacks blijf je geboeid en wil je weten wat er nu precies aan de hand is. De cutscenes zien er daarnaast ook goed uit.

Port van portableEigenlijk is het spel een port van de gelijknamige game die uitkwam op Nintendo 3DS. Dat merk je al meteen aan de graphics. Hoewel het zeker geen gedrocht is om naar te kijken, zijn we ondertussen al veel beter gewoon. De personages bewegen vrij vloeiend en ook de lichtinval is dik in orde bij momenten, maar soms zien de omgevingen er zo steriel uit dat je je afvraagt hoe er ooit een virus zich heeft kunnen vermenigvuldigen. Ondanks het feit dat het spel grafisch niet hoogstaand is, duikt de framerate geregeld de diepte in. Daarnaast

REVIEW

RESIDENT EVILR E v E L A T I o N S

Page 19: G.Mag #07 - juni 2013

18 19

duurt het vaak lang vooraleer er een nieuw gebied geladen is, wat toch wel op je heupen kan werken aangezien je geregeld op je stappen moet terugkeren.

Afgezien van af en toe wat knipperen, bewegen de gezichten van de personages ook totaal niet. Zo sprak Jessica Sherawat op een bepaald moment vol droefheid over de ondergang van Terragrigia, terwijl ze een brede glimlach tentoonspreidde. De muziek past wel bij het spel, maar memorabel kan je het niet echt noemen. Het is ook jammer dat er geen geluidsbandje is bij elk voorwerp dat je kan bekijken. In de plaats daarvan moet je het vaak doen met een streepje tekst.

GenesisVolledig nieuw is de Genesis, waarmee je kamers en omgevingen kan scannen op zoek naar nuttige voorwerpen. Al snel maak je er een routine van om dat op elk moment te doen, want als je het vergeet dan zit je voor je het weet zonder kogels en ben je een vogel voor de kat. Daarnaast kan je het ook gebruiken om de gevallen monsters aan een onderzoek te onderwerpen. Als je dat vaak genoeg doet, dan stijgt de teller tot 100% en krijg je een Herb.

Dit proces kan je zo vaak herhalen als er vijanden zijn.

De A.I. is jammer genoeg niet altijd even indrukwekkend. De geïnfecteerde honden waren ronduit saai om tegen te spelen, maar andere monsters jagen je soms wel de stuipen op het lijf. Er is genoeg variatie tussen de verschillende vijanden en ook zijn er af en toe enkele pittige bossfights.

Schaarse munitieZoals we dat gewoon zijn van survival horror games is munitie zeer schaars, maar daardoor word je wel gedwongen om ten volle gebruik te maken van de andere vaardigheden. Zo kan je wachten tot je partner een monster op de knieën doet vallen en kan je hem met een welgemikte trap terug naar de hel sturen. Als je het goed timet, dan kan je de aanvallen van de vijanden ontwijken. Aangezien de monsters je niet volgen naar een andere kamer, komt dat soms handig van pas en zorgt het ook voor enkele momenten waar je hart stopt met kloppen.De eerste games in de reeks speelden enorm stroef. Je kon enkel rechtdoor lopen en rond je as draaien, wat gecombineerd met het vaste camerastandpunt zorgde voor enorm

frustrerende controls. Niets van dat alles in Revelations, want je beweegt je zeer vlotjes door de game. De camera die je steeds achtervolgt zorgt daarbovenop voor een extra intense ervaring. Toch geraak je daardoor af en toe het overzicht kwijt, al gebeurt dat zeer zelden. De interface voelt vertrouwd aan en ook de driedimensionale kaart is behoorlijk handig.

Raiders of the Lost ArkDan is er ook nog de Raid Mode, waar je op je eentje of met een vriend korte levels kan spelen. Punten die je verzamelt tijdens het verhaal, alsook degene die je krijgt na het uitspelen van een level in de Raid Mode, kan je gebruiken om wapens en andere gadgets te kopen. Hoewel het op zich nog wel leuk is om op je gemak enkele coole wapens uit te testen, gaat deze modus al snel vervelen. Het zijn uiteindelijk ook gewoon stukken die je al bent tegengekomen tijdens het verhaal en de monsters spawnen altijd op dezelfde plaatsen, waardoor het angstaanjagende volledig wegvalt.

Al bij al ben je gemiddeld een vijftiental uur bezig met het spel vooraleer je het weglegt. Als je het helemaal wilt uitspelen, tot alle verborgen handafdrukken toe, dan ben je al snel het dubbele kwijt.

DEEL 2

7,1goed

+ Nostalgie

+ Verhaal

- Onafgewerkt

- Grafisch niet hoogstaand

Hoewel het op sommige vlakken onafgewerkt aanvoelt, weet Resident Evil: Revelations perfect de sfeer van de eerste games op te roepen. Het intriger-ende verhaal en de mysterieuze omgevingen houden je geklampt aan je scherm, maar het spel blinkt op geen enkel ander vlak echt uit. Het is jammer dat dit een port is, want anders had dit misschien een echte topper kunnen worden. Desondanks volledig aan te raden voor de fans van de reeks.

Page 20: G.Mag #07 - juni 2013

20

Snel naar beneden lopen en je voor de tv installeren met je Gameboy. Terwijl je naar de flitsende beelden van Pikachu die tegen een andere Pokémon vecht kijkt, is er op je scherm een gelijkaardig gevecht bezig tussen twee zakmonstertjes. Gates to Infinity weet echter zelfs die zoete herinnering te corrumperen met een swing and miss van formaat.

DOOR JONAS ROELENONTWIKKELAAR: CHUNSOFTUITGEVER: NINTENDOPLATFORM: NINTENDO 3DS RELEASEDATUM: 17 MEI 2013

Het ‘roguelike’ genre is een minder bekend subgenre van de roleplaying game. Het wordt gekarakteriseerd door willekeurig gegenereerde omgeving, zware afstraffingen voor falen (zoals permanente dood) en beurtelings bewegingen in vechtomstandigheden. Jammer genoeg weet Pokémon Mystery Dungeon: Gates to Infinity teleur te stellen in bijna al die aspecten.

Zoals we gewoon zijn van Pokémon Mystery Dungeon ontwaak je na een afschuwelijke nachtmerrie t als een Pokémon. Een vriendje neemt je mee naar Post Town. Daar vragen de andere Pokémon je te helpen met het bouwen van een gigantisch paradijs waar alle beestjes gelukkig samen kunnen wonen, maar het land is in duisternis gevallen en gecorrumpeerd door geweald, hebzucht en nog allerlei narigheden. Het is nu aan jou en je partner om de wereld te redden met de kracht van vriendschap, respect en liefde. En willekeurige Pokémon in elkaar slaan in allerlei grotten. Jep.

In de grotEen van de belangrijkste features van het spel zijn natuurlijk de grotten die je moet verkennen. Zoals het hoort in het roguelike-genre loop je rond door willekeurig gegenereerde kerkers en grotten op zoek naar schatten en queesten. Deze zijn jammer genoeg relatief saai om in rond te lopen. Dat

komt niet alleen door de achtergronden die vaak hetzelfde blijven, maarook door de horde aan simpele vijanden die je de grond in kunt stompen als kuikentjes op een death metal-feestje. Meestal zijn ze dus irritanter dan dat ze uitdagender zijn. Doordat ook de stress kwijt is die normaal komt van de angst om alles te verliezen als je sterft, is de feel van het genre ook wat verloren. Gates to Infinity geeft je te veel mogelijkheden om ongedeerd uit de problemen te raken. In de grotten vind je allerlei soorten voorwerpen en schatten die je kan gebruiken in het Pokémon-dorp. Meestal gaat het dan om ruwe bouwmaterialen waarmee je het paradijs verder kan uitbouwen met behulp van een aapachtig beest dat duidelijk al lang niet meer van bil is geweest. Daarnaast kom je voorwerpen tegen voor allerlei soorten hoofd- en zijqueesten.

DierengevechtenGelukkig is het gevechtssysteem nog wel redelijk aangenaam. Net zoals in de oudste Pokémonspellen heb je slechts vier verschillende aanvallen met een limiet op het aantal maal dat je ze kan gebruiken. Naarmate je je skills gebruikt, worden ze ook sterker. Dat geeft een gevoel van verwezenlijking. Wanneer je een Pokémon in elkaar hebt gemept, verbrand, bevroren en geëlektrocuteerd kan je hen bij je

groepje makkers laten voegen. Zo kan je tot drie vriendjes achter je kont laten aanhuppelen. Jammer genoeg kan je je kompanen niet zelf besturen, waardoor ze soms hun sterkste techniek die ze maar vijf keer kunnen gebruiken afvuren op een onbetekenend nietsnutje dat je met een gewone aanval ook had kunnen verslaan.

HOU. JE. BEK.Een van de grootste irritaties in het spel kom je al redelijk snel tegen. Wanneer je met je partner aan het converseren bent, blijkt dat je de tekst niet kan overslaan. Hoe hard je ook op de knoppen blijft rammen als een holbewoner. Daarnaast kan je de tekstsnelheid niet verhogen, wat al snel op je zenuwen gaat werken. Na een tijdje kan je net zo goed een film opzetten en blindelings op de next-knop meppen met volle vuist tot je er doorheen bent. Maar ja.

Hoewel Pokémon Mystery Dungeon: Gates to Infinity deels kan charmeren met leuke animaties en een redelijk gevechtssysteem, gaat het al snel zuid-waarts. Het spel irriteert op veel momenten harder dan het entertaint. Het is een spijtige opvolger van zijn voorgangers en valt jammer genoeg wel ver van de boom.

POKEMON MYSTERY

DUNGEONG A T E S T o I N f I N I T Y

5,5 gemiddeld

REVIEW

Page 21: G.Mag #07 - juni 2013

20 21

De hoogdagen van de point-&-clickgames liggen al ver achter ons en afgezien van enkele uitzonderingen zijn de meeste titels generische hidden object games geworden. Daedelic Entertainment wil echter het genre van onder het stof halen met Night of the Rabbit. Of de ontwikkelaar daarmee ook stof doet opwaaien is natuurlijk een andere vraag.

7,8 geslaagd

DOOR JAN VANBOCKRIJCKONTWIKKELAAR: DAEDELIC ENTERTAINMENTUITGEVER: DAEDELIC ENTERTAINMENTPLATFORM: PC, MAC RELEASEDATUM: 29 MEI 2013

Geen erger gevoel dan weten dat de zomervakantie er bijna opzit en dat de terugkeer naar de duffe schoolbanken zo goed als onvermijdelijk is. Dat is voor Jerry, voluit Jeremiah Hazelnut, echter geen reden om te jammeren, integendeel. Hij wil nog een laatste avontuur beleven voor hij zijn klasgenootjes terugziet. De amateurmagiër woont samen met zijn moeder op de rand van een mysterieus bos en voor hij het weet, belandt hij in een parallelle wereld waar dieren de plak zwaaien. Het verhaal is enorm intrigerend en de personages zijn stuk voor stuk zeer interessant, maar het einde laat jammer genoeg enigszins te wensen over.

BreinbrekersAls je begint aan Night of the Rabbit, krijg je het gevoel dat dit spel voor kinderen is ontwikkeld. De eerste ietwat eenvoudige puzzels en de vrij uitgebreide tutorial doen vermoeden dat je deze game als volwassene met twee vingers in de neus kan uitspelen. Schijn bedriegt, want al snel wordt duidelijk dat dit een klassieke point-&-clickgame is. Dus enkele stevige breinbrekers die je geregeld met de

handen in het haar laten zitten. De balans tussen de moeilijkheidsgraad van de puzzels is behoorlijk goed verdeeld, maar soms zijn de oplossingen toch wel erg vergezocht. Omdat het niet altijd duidelijk is wat je moet doen en het op soms even duurt vooraleer Jerry van de ene kant van een gebied naar de andere heeft gewandeld, geraak je soms gefrustreerd door het extreem trage tempo.

UitmuntendDankzij een speciale munt kan je op elk moment zien met welke voorwerpen je kan interageren, wat zeer handig is om niets uit het oog te verliezen. Hoewel jesteeds de mogelijkheid hebt om je konijnenmentor Marquis de Hoto om raad te vragen, blijft zijn advies meestal beperkt tot zeer algemene richtlijnen die je nauwelijks op het juiste pad zetten. Na een tijdje krijgt Jerry enkele toverspreuken aangeleerd. Die zijn een leuke aanvulling op je inventory en kunnen de omgevingen die je al tientallen keren hebt gezien volledig veranderen. Het spel is in 2D en de grafische stijl is koddig, maar tegelijk ook perfect afgesteld op de game. Night of the Rabbit voelt aan alsof het

is opgebouwd uit concept art. Je zou het niet verwachten bij een game die je pc niet tot het uiterste drijft, maar er waren jammer genoeg wel enkele framedrops te merken. Een ander element dat je volledig doet opgaan in de magische wereld van Night of the Rabbit is de soundtrack. Sfeervolle muziek begeleidt je op elke stap van je reis en je blijft graag wat langer rondhangen om te genieten van de deuntjes. Ook de voice-acting is van de bovenste plank, iets wat uiteindelijk wel een vereiste is in een game waar dialogen zeer belangrijk zijn.

Night of the Rabbit is een geslaagde terugkeer naar een vergeten genre. Uitdagende puzzels, een meeslepend verhaal en een unieke grafische stijl maken van deze game een magische ervaring. Het gebrek aan vernieuwende elementen, hints en een ietwat teleurstellende einde zorgen er echter voor dat dit net geen topper is. Desondanks volledig aan te raden voor fans van point-&-clickgames, maar iets minder voor zij die nog nooit van het genre hebben gehoord.

NIGHT OF THE RABBIT

REVIEW

Page 22: G.Mag #07 - juni 2013

22

De dagen van het eerste Donkey Kong Land en Donkey Kong Country op de vroegste generaties van Ninten-do’s platforms, dat waren nog eens simpele dagen voor onze favorieten gorilla. Eén spelmodus, niet te veel verborgen levels en alles wat hij deed zag er nog fancy uit en was nog vernieuwend.

9,0 geniaal

DOOR JONAS ROELENONTWIKKELAAR: MONSTER GAMESUITGEVER: NINTENDOPLATFORM: NINTENDO 3DS RELEASEDATUM: 24 MEI 2013

Donkey Kong Country Returns voor de Wii werd goed ontvangen, dat zullen we niet moeten vertellen tegen velen van jullie. Scores van meer dan 85 procent en laaiend enthousiasme van critici en spelers in het algemeen. Nintendo zag zijn kans mooi om het spel als een port te brengen naar de 3DS, een handheld die zich over het algemeen wel leent voor platformspellen. Een goede port is natuurlijk niet het simpelste van de wereld om te laten slagen. Nintendo weet gelukkig hoe het moet en geeft het voorbeeld om het spel niet alleen prima te porten, maar het zelfs te verbeteren over het algemeen.

Handig werkAlle opties die je op de Wii had, kom je hier ook tegen, maar dan in een 3DS-jasje gewurmd. Je zal uiteraard niet met je handheld moeten schudden om de acties van onze grote harige vriend te doen. Alle speciale acties van Donkey Kong, zoals blazen of op de grond meppen, roep je deze keer op via de vier knoppen aan de rechterkant van het scherm. Grijpen gebeurt in Donkey Kong Country Returns 3D met de schouderknoppen van je handheld. Dat gaat in het begin niet altijd even

vlot, maar het went snel. Na een half uurtje spelen ben je volledig met de aangepaste controls weg. Gelukkig, zullen we maar zeggen. Het spel voelt figuurlijk fijn in de hand en niet onhandig zoals je bij sommige andere games ziet, waarbij je onmogelijke handacrobatiek moet doen om het spel te spelen op de manier die de makers willen.

FoetushoudingWie een makkelijke ervaring wil, moet wegblijven van de Donkey Kong-port. Anders kan je wel eens met een posttraumatische stressstoornis opgezadeld zitten en wenen in een hoekje. Sommige delen zijn simpelweg moeilijk. Andere delen zijn pure, ongezuiverde en ongebreidelde marteling van Nintendo. Als je te vaak dood gaat op een stuk, kan je de hulp inroepen van de Super Guide. Die helpt je dan een beetje met dat stuk van het level. Als je dat echter niet wilt en volledig ‘manmode’ wilt gaan, kan je dat hulplijntje gewoon links laten liggen. Of rechts, wat je ook wil. Voor hen die nog niet genoeg haar op de borst hebben staan, is er de New Mode. De scherpe randjes worden er wat afgehaald om te zorgen dat je niet in

tranen uitbarst tijdens de moeilijkere stukken van het spel. Een extra leven, sterkere mijnkarretjes en een ballon die je uit een put haalt als je er in valt. Het maakt het spel niet gemakkelijk... wel gemakkelijker.

Nieuwe contentNatuurlijk is er ook een portie nieuwe content. Nintendo voegt acht nieuwe stages toe die naar de Golden Temple toe leiden. Die worden wel pas vrijgespeeld nadat het spel is afgelopen, maar beloven een bittere uitdaging voor hen die nog niet genoeg hebben van het Donkey Kong-spel. En laten we eerlijk zijn, wie kan er ooit genoeg krijgen van Donkey Kong Country Returns?

Wie het spel al op de Wii heeft, moet misschien niet staan te springen om het voor de 3DS te halen. Er zit een beetje nieuwe content in en de randjes zijn wat bijgewerkt om het zo maar uit te drukken. Als je het natuurlijk niet kan laten om Donkey Kong Country Returns ook draagbaar te hebben mag zeker naar deze titel uitkijken.

DONKEY KONGCOUNTRY RETURNS 3d

REVIEW

Page 23: G.Mag #07 - juni 2013

22 2325

Page 24: G.Mag #07 - juni 2013

24

B.J. Blazkowicz is terug. En dat is maar goed ook. In twintig jaar tijd is het gamelandschap aardig veranderd, maar ook de wereld van Wolfenstein. In The New Order krijgen we een alternatieve geschiedenis voorgeschoteld die voortbouwt op de klassieker Wolfenstein 3D.

Maar eerst even terug naar de roots. Het begon allemaal in de jaren tachtig met de games Castle Wolfenstein en Beyond Castle Wolfenstein, waarin je moest ontsnappen uit het beruchte kasteel en de plannen van Hitler dwarsbomen. In 1992 volgde dan Wolfenstein 3D, geïnspireerd door voornoemde games. De titel liet weinig aan de verbeelding over: dit was de eerste game in de reeks die in 3D werd uitgebracht. Voor die tijd was dat een revolutionaire zet en Wolfenstein 3D heeft de first person shooter zowat eigenhandig op de kaart gezet in het gamelandschap.

De plot was eenvoudig en bij momenten hilarisch. B.J. Blazkowicz was een Amerikaanse spion van Poolse origine die gevangengenomen werd door de nazi’s en probeerde te ontsnappen uit Castle Wolfenstein. Na een reeks aanvaringen met bewakers en nazimutanten ging hij de confrontatie aan met Hitler, die gewapend was met een robotpak en miniguns. Enige afwijking van de geschiedenis was de bedenkers van de game dus niet vreemd. Wolfenstein 3D was een waanzinnig succes en staat nu nog altijd geboekstaafd als het archetype van de first person shooter.

Geen multiplayerEn nu komt er dan Wolfenstein: The New Order, van het relatief jonge Zweedse MachineGames, opgestart door voormalige ontwikkelaars van Starbreeze Studios. In tegenstelling tot wat je zou denken, gaat The New Order niet verder op de games die de voorbije jaren in de reeks gemaakt werden, zoals Return to Castle Wolfenstein uit 2001 of Wolfenstein uit 2009. De ontwikkelaars van deze reeds negende telg in de franchise hebben er bewust voor gekozen Wolfenstein 3D als referentiepunt te nemen. De game zal zich

DOOR BART TAELEMANSONTWIKKELAAR: MACHINEGAMESUITGEVER: BETHESDA SOFTWORKSPLATFORM: XBOX 360, XBOX ONE, PLAYSTATION 3, PLAYSTATION 4, PCRELEASEDATUM: Q4 2013

PREVIEW

WOLFENSTEINT H E N E w o R d E R

Page 25: G.Mag #07 - juni 2013

24 25

DOOR BART TAELEMANS

echter niet afspelen in de Tweede Wereldoorlog zelf, maar in de jaren zestig van een alternatieve tijdlijn waarin de nazi’s de oorlog hebben gewonnen en Europa hebben overgenomen. B.J. Blazkowicz zelf heeft intussen al bijna twintig jaar in een psychiatrische instelling gezeten en komt nu terug om het autoritaire naziregime het vuur aan de schenen te leggen. Met deze omkadering willen de makers ervoor zorgen dat je als speler meeleeft met het hoofdpersonage terwijl je samen deze bizarre wereld verkent.

Opmerkelijk is dat The New Order geen multiplayer zal hebben, enkel een singleplayercampaign. Dat zal voor veel mensen een teleurstelling zijn, maar Starbreeze stond bekend om ijzersterke verhaallijnen, zoals eerder al bleek uit The Chronicles of Riddick en The Darkness. De nieuwe Wolfenstein zal dus hopelijk ook gezegend worden met een goed verhaal. De game wordt volgens MachineGames een shooter boordevol actie, avontuur en exploratie over de hele wereld. Je zult in de bergen van Polen rondreizen, maar ook de catacomben van Berlijn kunnen verkennen, en nog veel meer. Er zullen ook puzzels en geheime locaties zijn die je moet opsporen, en interactie met andere personages.

Waanzinnige wapensHet feit dat het verhaal zich zal afspelen in een volledig fictief universum met hoogstens wat raakpunten met onze werkelijkheid, opent ook heel wat creatieve mogelijkheden voor de makers. In deze tijdlijn is een nader onbepaalde baanbrekende revolutie geweest op industrieel en militair vlak. Bereid je dus maar voor op aanvaringen

met vliegende drones, mechanische honden die wat weg hebben van aliens en gigantische gevechtsrobots die je het leven zuur maken. Ook waren de Duitsers in deze geschiedenis de eersten op de maan en werken ze aan een maanbasis, wat een beetje doet denken aan de knotsgekke film Iron Sky.

Niet alleen de vijanden zullen hightech zijn, maar ook de wapens hebben een heel andere vorm gekregen. Zo zul je je weg kunnen knallen door hordes vijanden met lasergeweren en ander fors wapentuig. Je zult ook twee zware wapens kunnen dragen, wat op zich weinig realistisch is, maar dat is net het hele punt van de game. Alles kan, alles mag. De grenzen van de fantasie worden afgetast, wat van The New Order een machtig overdreven scifi-epos zou moeten maken.

Grafische prachtDe game belooft ook grafisch heel wat in huis te zullen hebben. Uit een interview met de makers blijkt dat je verschillende locaties in bezet Europa zult kunnen bezoeken, met onder

andere een industrieel nazicomplex pal naast de Big Ben in Londen en andere herkenbare bezienswaardigheden met een twist. Helaas zijn er nog geen gameplayvideo’s opgedoken van The New Order, maar de beschrijvingen van gamereporters die het geluk hadden een hands-on preview te krijgen, doen ons alvast stevig watertanden.

Ook fijn nieuws is dat Wolfenstein: The New Order niet alleen zou uitkomen voor pc en de huidige generatie consoles, maar ook voor de nieuwe generatie. Daarmee is de game voor ons een van de eerste grote titels voor PlayStation 4 en Xbox One waar wij alvast reikhalzend naar uitkijken. Gelukkig focust MachineGames dus niet alleen op de next-gen consoles, wat voor een brede fanbasis zou moeten zorgen.

Wolfenstein: The New Order belooft een waanzinnige rit te worden in een bizarre naoorlogse setting. B.J. Blazkowicz is terug met nog meer en nog grotere wapens, om nog gevaarlijkere nazi’s en hun robots te bekampen. De game krijgt enkel een singleplayermodus, maar dat mag de pret niet drukken, want dat is net waar de ontwikkelaars van MachineGames hun strepen in verdiend hebben. Alvast een game om naar uit te kijken dus. The New Order is gepland voor het vierde kwartaal van dit jaar, een precieze releasedatum is nog niet bekend.

DEEL 2

Page 26: G.Mag #07 - juni 2013

26

Deadpool mag misschien niet de meest bekende held uit de Marvel-stal zijn, hij is zeker een van de meest geliefde. Zijn doorgedraaide humor, ADHD en liefde voor chimichanga’s hebben al menig lezer doen smelten.

Hopelijk betekent die grote schare fans ook dat de game geen flauw afkooksel wordt, zoals wel vaker het geval is bij franchisegames. De fans mogen voorlopig op hun beide oren slapen, want op dit moment lijkt het erop dat de game op Deadpools goddelijke lijf zal geschreven zijn. Zoals we al hebben kunnen merken in de verschillende trailers, heeft Daniel Way, vaste schrijver bij Marvel, een serieuze invloed gehad op de uitwerking van het personage. Deadpool doet zijn bijnaam Merc with a Mouth alle eer aan en de grappen worden als een waar salvo op je afgevuurd. Je bestuurt onze geflipte held vanuit een third person view, maar het doorbreken van de vierde wand wordt lustig verdergezet. Als je als speler teleurstelt, zal je dat immers gegarandeerd van de man zelf horen. De verschillende stemmetjes van onze antiheld worden trouwens verzorgd door Nolan North, beter bekend als Drake van de Uncharted- reeks en talloze andere games.

EgotripperDe plot voor deze game is eigenlijk non-existent. Deadpool, de egotrippende maniak die hij is, wil een eigen videogame. Natuurlijk heeft hij High Moon Studios uitgekozen om dat doel te bereiken en probeert hij de

gamestudio over te nemen. Van zodra hij beseft dat hij eindelijk in een spel zit, doet hij natuurlijk al het mogelijke om de regels te breken en het script te veranderen. In plaats van een coherent verhaal, kan je je dus verwachten aan een ware achtbaanrit. Hoe dat zal uitdraaien weten we nog niet, maar we kunnen wel al met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid zeggen dat het verrassend zal zijn.

HyperkinetischHet vechtsysteem is behoorlijk eenvoudig en brengt niets vernieuwend. Er zijn slechts twee aanvallen, een lichte en een sterke, waarmee je combo’s aan elkaarkan rijgen met drie verschillende meleewapens. Allereerst heb je zijn favoriete dubbele zwaarden. Daarnaast heb je de sai (zoals Raphael van de Teenage Mutant Ninja Turtles), waarmee je op korte afstand iemand zeer snel kan uitschakelen. En tenslotte beschikt hij ook nog over twee grote hamers, die uiteraard een pak trager zijn, maar wel meer schade doen. Uiteraard kan je de vele vijanden ook te lijf gaan met geweren of granaten. Hoewel de game op zich voornamelijk een third-person brawler is, zullen er ook enkele sluip- en platformelementen in het spel zitten.

DEADPOOL

DOOR JAN VANBOCKRIJCKONTWIKKELAAR: HIGH MOON STUDIOSUITGEVER: ACTIVISIONPLATFORM: PC, XBOX 360, PLAYSTATION 3 RELEASEDATUM: 25 JUNI 2013

‘Tis but a scratchGrafisch is het geen klepper, maar het kan wel zijn mannetje te staan. Als je schade incasseert, zal je dat zien aan Deadpool. Scheuren in zijn kostuum en wonden waar het bloed uit gutst, moeten je op de hoogte brengen dat je levenspunten langzaam verdwijnen. Net zoals in Wolverine: Originis, zal Deadpool kunnen regeneren, wat ook visueel zal voorgesteld worden. Deadpools hyperkinetische aard heeft ook een impact op je speelstijl. Omdat hij zich snel verveelt, doe je er goed aan om niet te lang vast te klampen aan je geld. Dat zal er immers voor zorgen dat je inkomsten zienderogen verminderen.

Hoewel het simplistische vechtsysteem ons enigszins zorgen baart, lijkt de game goed op weg om de naam Deadpool waardig te zijn. Als de game even fijn speelt als de trailers doen vermoeden, dan kan het een dijk van een spel worden. En dat is niet omdat Deadpool nu een pistool tegen mijn slaap houdt en influistert wat ik moet zeggen. Echt niet.

PREVIEW

Page 27: G.Mag #07 - juni 2013

26 27

Elk jaar is het opnieuw uitkijken naar wat EA met FIFA in petto heeft voor ons. FIFA 13 bracht al enkele ver-nieuwingen en andere spelelementen met zich mee en met FIFA 14 zal dit niet anders zijn. Zaken zoals betere traptechnieken, het afschermen van de bal, realistische balphysics en nog heel wat meer moeten er voor zor-gen dat de vorige FIFA bleekjes wordt bij het zien van al deze nieuwigheden.

Laat ons beginnen met de verbeterde traptechnieken. In FIFA 13 schoot een speler zomaar op doel, los van factoren zoals plaats van de bal en zijn eigen plaatsing. Animaties waren soms houterig en ietwat onrealistisch, maar daar zou nu dus verandering in moeten komen. In FIFA 14 zullen spelers die een schot wagen op doel, zich aanpassen aan de omstandigheden.

Zo zullen ze hun eigen lichaams-houding en positie zo optimaal mogelijk veranderen opdat ze de beste kansen zouden krijgen om de bal tegen de netten te jagen. Animaties zullen veranderen naargelang het soort schot dat de speler kan en zal lossen. Een belangrijk element in deze optelsom is de manier waarop je speler de bal toegespeeld krijgt. Net zoals in het echte spel zal een doelpunt dus vaak afhangen van een perfecte combinatie van timing, vooruitzien en goeie positionering. Spelers zullen van elke fase het best mogelijke proberen te maken, maar veel zal dus afhangen van hoe jij hen die fases voorlegt.

Een goeie traptechniek gaat dikwijls gepaard met een mooie gekrulde bal. EA belooft ons realistische balphysics

die reageren op de manier waarop de bal getrapt werd. Trap je haastig en onbesuisd richting doel, dan zal de bal meestal ergens belanden in het kartonnen publiek, maar neem je je tijd en zijn de drie bovenstaande factoren in evenwicht, kan het wel eens gebeuren dat je de bal tegen de netten jaagt met een mooie zwabberbal of een dropballetje. Alles is dus mogelijk en het zou het spel des te realistischer maken.

In voetbal kun je onmogelijk pareltjes van doelpunten maken zonder dat er een goede voorbereiding aan te pas komt. Vanuit het middenveld moet je door middel van combinaties en het controlen van het spel opbouwen tot aan de zestien meter en dan vervolgens een van je topspitsen laten afprikken. Iets waarvan je in de volgende FIFA handig gebruik zult van kunnen maken is een nieuwe feature die de naam ‘Protect the ball’ meegekregen heeft. Door handig gebruik te maken van je eigen lichaam kun je de bal afschermen van een vervelende verdediger in je rug. Dit kun je gebruiken zowel met als zonder bal. Door je lichaam te zetten kun je ook een bepaalde positie op het veld veroveren om je klaar te maken de

FIFA 14

DOOR JAN VANBOCKRIJCK DOOR THIJS MORLIONONTWIKKELAAR: EA SPORTSUITGEVER: EA GAMESPLATFORM: PC, PS3, PS4, XBOX 360, XBOX ONERELEASEDATUM: 27 SEPTEMBER 2013

bal binnen te knikken.Pas echter op, want aan de AI is ook heel wat gesleuteld. Verdedigers zullen korter op de man zitten en intelligenter verdedigen. Middenvelders zullen een beter onderscheid maken tussen hun verdedigende taken en aanvallende taken. Door een continue analyse van het spel, zullen je spelers beter en vooral slimmer gaan lopen.

Aanvallers zullen nauwkeurig de buitenspellijn in de gaten houden en, als ze de kans zien, mooi de buitenspelval proberen te ontlopen. Een nieuwe feature in dit luik van het spel is defensive pressure. Je teamgenoten zullen de kansen om de bal terug in hun bezit te krijgen beter kunnen inschatten en zullen ook druk zetten om dat te bewerkstelligen.FIFA 14 belooft ons alvast veel goeds en als alles uitgewerkt wordt zoals het hoort, krijgen we zeker een waardige opvolger voor FIFA 13.

Factoren zoals betere traptechnieken en het deftiger kunnen controleren van het matchtempo doen onze nieuwsgierigheid alvast een beetje stijgen.

PREVIEW

Page 28: G.Mag #07 - juni 2013

28

Nog een MMORPG zeg je? Ja, je hebt gelijk. Weer een MMORPG lijkt een overdadige toevoeging aan een al verzadigde markt van online rollenspellen. Gelukkig lijkt Wildstar een nieuwe invalshoek te nemen op het genre.

We vallen met de deur in huis: wat kan Wildstar ons geven dat we nog niet hebben gezien, althans, wat we nog niet diep uitgewerkt hebben gezien? De ontwikkelaars bij Carbine Studios beloven ons twee belangrijke functies: een uitgewerkte Housingfeature en Paths. Met die twee features hoopt de studio een originele inval te hebben en op te vallen tussen al die andere MMORPG’s. Buiten die twee dingen lijkt de studio te mikken op een spel vol humor, wat al redelijk goed lijkt te lukken met de trailers die we tot nu toe mochten zien.

PadenZoals bijna elke andere MMORPG moet je bij Wildstar in het begin kiezen voor een alliantie, ras en een klasse. Qua allianties kan je kiezen tussen de Exile en de Dominion. Elk van de twee allianties hebben vier rassen waar je uit kan kiezen, waarvan er twee nog niet zijn aangekondigd. Daarop moet je dan natuurlijk je klasse kiezen. Tot nu toe zijn er al vier van de klassen aangekondigd: Warrior, Spellslinger (mage), Esper (illusionist) en Stalker (assassin). Carbine Studios belooft ons echter nog twee klassen die we nog niet hebben kunnen bewonderen. Wat echter uniek is aan Wildstar is hun Path System.

Met Paths willen de makers de spelervaring van hun spelers verbeteren door rekening te houden met hun speelstijl. Er zijn vier keuzes: Explorer, Soldier, Settler en de Scientist. Ben jij het type dat liever een beetje rondwandelt in de virtuele wereld, dan is Explorer misschien iets voor jou. De Scientist is een lore- liefhebber, de Soldier knokt van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat en de Settler vergaart grondstoffen en helpt met het opbouwen van dorpen. Elk Path heeft zijn eigen opdrachten en beloningen. Zo kan je als Explorer extra

DOOR JONAS ROELENONTWIKKELAAR: CARBINE STUDIOSUITGEVER: NCSOFTPLATFORM: PCRELEASEDATUM: TBA 2013

WILDSTAR

PREVIEW

Page 29: G.Mag #07 - juni 2013

28 29

DOOR JONAS ROELEN

ervaring krijgen door een hoge berg te beklimmen of heel de omgeving te verkennen. De Scientist krijgt dan weer extra beloningen door de achtergronden van tombes en kerkers te scannen, etc. Sommige content is ook niet beschikbaar als je niet het juiste Path gekozen hebt, maar geen stress. Door iemand met het juiste Path in je team te hebben kan je de content toch nog verkennen.

Home sweet homeDe tweede grote feature van Wildstar is de Housingfunctie. Iedere speler kan zijn eigen stukje land krijgen die hij als zijn thuisplek kan gebruiken. Op level zes kan je je huis al aanvragen. Je wordt prompt geteleporteerd naar een stukje land in de lucht. Eerst moet je natuurlijk plaats maken voor je stekje door de lokale fauna en flora wat aan te passen met explosieven. Daarna begin je simpel met een klein tentje. Na verloop van tijd bouwt dat op tot een gigantische kast van een huis, die je volledig naar je smaak kan maken. Niet alleen de buitenkant, maar ook de binnenkant kan je volledig naar je hand zetten. Door meer en betere dingen in je huis te hebben staan, vergroot je rustbonus. Die rustbonus krijg je sowieso wanneer je uitlogt in je huis. Wanneer de rustbonus geldig is, krijg je meer ervaring van monsterkills en quests.

Op je erf kan je ook vijf plotten land gebruiken om extra functies op te bouwen. Zo kan je bijvoorbeeld een portaal bouwen waarlangs je naar dungeons kan teleporteren. Zo moet je niet eerst met je vrienden op de meest vage plaatsen in de wereld afspreken. Ben je echter iemand die veel grondstoffen gebruikt? Plaats dan een mijn en een boerderijtje op je erf, waarmee je sneller grondstoffen kan binnenslepen. Er zijn buiten die paar voorbeelden echter nog een hoop

functies die je op je stukje land kan pleuren. Je kan je plekje helemaal voor jezelf houden of je kan je vrienden laten bezoeken. De echte sociale beesten kunnen hun wereldje openstellen voor iedereen die wil bezoeken.

LandclaimWildstar draait rond het opeisen van de legendarische planeet Nexus. De planeet werd ooit bewoond door het hypergeavanceerde ras dat de Elden werd genoemd. Zij zijn echter al lang onverklaarbaar verdwenen. Na lange tijd wordt de planeet terug ontdekt en “things get f*cking real”. De Dominion en de Exiles willen nu allebei hun vlag planten in de planeet om de oude technologie en magie op te eisen voor zichzelf. De Exiles is een factie die zich gevormd heeft van afvallige medewerkers van de Dominion. Terwijl de beide facties vechten voor de planeet, vecht de planeet terug in de vorm van allerlei soorten monsters, planten en omgevingen.

Wanneer je het maximum level van vijftig hebt behaald, moet je niet bang zijn dat het spel stagneert.

De mannen en vrouwen van Carbine Studios noemen die fase de Elder Game, aangezien ze End Game een kloteterm vinden. Op level vijftig mag je je verwachten aan een hoop dungeons en raids die niet voor de mietjes weggelegd zullen zijn. Het niveau zal redelijk hoog liggen en je zal serieus op je tellen moeten letten als je ze tot een goed einde wil brengen.

Daarnaast is er een uitgebreid PvP-systeem uitgedacht waar je je aan kan wagen als je klaar bent voor de uitdaging. Je kan bijvoorbeeld Warplots claimen en er een gigantisch fort neerplanten om de vijandelijke factie mee te koeioneren. Aan de andere kan moet je proberen het vijandelijke fort te vernietigen terwijl zij op hun beurt allerlei bommen, lasers en kogels naar je hoofd gooien.

Daarnaast kan je je nog wagen aan de verhaallijn achter Nexus. Wat is er zo lang geleden gebeurd waardoor de Elden verdwenen zijn? Daar kan je achter komen door de planeet volledig te doorzoeken, alleen of met een hele hoop vrienden.

DEEL 2

Page 30: G.Mag #07 - juni 2013

30

THE BUREAU: X C o M d E C L A S S I f I E d

Tactische shooters zijn dun gezaaid tegenwoordig. De eens zo revolutionaire reeksen zoals Rainbow Six en Ghost Recon zijn slechts schaduwen van hun vroegere zelf. Shooters draaien tegenwoordig meer om pure actie, maar 2K wil tonen dat het genre nog lang niet ten dode is opgeschreven met The Bureau: XCOM Declassified.

Heel wat fans van turn-based tactics games sprongen waarschijnlijk een gat in de lucht toen 2K Games in 2007 aankondigde dat het de rechten van XCOM (of X- COM zoals het vroeger geschreven werd) had verworven. Wanneer ze drie jaar later te horen kregen dat het om een first person shooter ging, werden ze echter meteen weer hardhandig met hun voeten op de grond gezet. De releasedatum werd daarna verschillende keren opgeschoven en ondertussen verscheen ook het veelgeprezen XCOM: Enemy Unknown, dat wel een turn-based game pur sang was. Het bleef verdacht stil rond de XCOM-shooter tot we in april van dit jaar eindelijk weer nieuws kregen. De game zou een third person shooter worden en veel meer tactische elementen bevatten dan eerst gepland. Verder werd de naam ook veranderd naar The Bureau: XCOM Declassified. De geschiedenis van The Bureau kent dus evenveel plotwendingen als een film van M. Night Shyamalan, maar dat is natuurlijk verre van een garantie voor succes.

ONTWIKKELAAR: 2K MARINUITGEVER: 2K GAMES

PLATFORM: PC, PLAYSTATION 3, XBOX 360RELEASEDATUM: 20 AUGUSTUS 2013

Mad Men meets The X-Files.

DOOR JAN VANBOCKRIJCK

Het groene gevaarEen maand later weten we al een pak meer over het spel en moeten we toegeven onder de indruk te zijn. Het verhaal teleporteert ons terug in de tijd naar 1962. De geschiedenisboekjes leren ons dat de westerse wereld op dat moment in angst leefde voor het Rode Gevaar. In The Bureau heeft dat gevaar echter een andere kleur en komt het uit een andere hoek, namelijk de uithoeken van het sterrenstelsel. Je kruipt in The Bureau in de huid van William Carter die, net zoals alle mannen van onze redactie, een G-Man in hart en nieren is. De Outsiders, zoals de buitenaardse wezens in XCOM genoemd worden, bedreigen het voortbestaan van de wereld en jij moet de mensheid beschermen. Je zou het dus best kunnen omschrijven als een cocktail van Mad Men en The X-Files. In tegenstelling tot Enemy Unknown is de buitenaardse invasie nog maar net begonnen en hoef je je dus geen zorgen te maken over politieke spelletjes die ervoor zorgen dat je helemaal opnieuw moet beginnen.

PREVIEW

Page 31: G.Mag #07 - juni 2013

30 31

Geen flowerpowerHet is echter niet omdat The Bureau zich meer dan vijftig jaar eerder afspeelt dan Enemy Unknown, dat je daarom geen uitgebreid wapentuig ter beschikking hebt. Spionnen kwamen in die tijd namelijk vaker voor dan het N-woord in gangsta rap en dus zal je kunnen beschikken over enkele coole gadgets. Daarnaast zijn er ook enkele futuristische buitenaardse wapens in handen gevallen van de Amerikanen, waar je natuurlijk dankbaar gebruik van kan maken. Doorheen de levels liggen er ook gewone geweren verspreid die je te allen tijde kan oppikken.

Like a bossAan wapens geen gebrek dus, maar daar ben je uiteraard maar zeer weinig mee als je teamgenoten er niet mee kunnen omspringen. 2K verzekerde ons dat de A.I. een belangrijk deel uitmaakt van de game. Toch zijn jouw soldaten enorm afhankelijk van jouw orders. Op hun eentje zullen ze er voornamelijk voor zorgen dat ze zelf niet het loodje leggen. Met andere woorden: dekking zoeken en weglopen van granaten kunnen ze als de besten, maar om een gecoördineerde aanval uit te voeren zijn ze hulpeloos zonder jouw sturing. Daarvoor heeft 2K een oplossing gevonden die iedereen zou moeten kunnen bekoren. Je kan namelijk op elk moment het spel vertragen via de zogenaamde Battle Focus om snel orders uit te delen aan je soldaten. De tactische aspecten blijven dus bewaard, terwijl je nu ook de adrenaline van het vuurgevecht voelt aangezien je er middenin zit. Net zoals in Enemy Unknown heb je vier verschillende soorten soldaten die jou kunnen vergezellen op missie. Allereerst heb je de Commando, die fungeert als een menselijk schild voor het team. Daarnaast heb je de Support, die ondersteunend werkt en wonden kan helen. Verder heb je ook nog de Engineer en de Recon, die beiden zo veel mogelijk schade moeten toebrengen met respectievelijk turrets en een sluipschuttersgeweer.

Aangekondigde doodUiteraard is je team niet onsterfelijk. Maar waar je in de meeste games jouw teamgenoten slechts voor een beperkte tijd moet missen, bestaat de kans in The Bureau dat je iemand permanent kwijtspeelt. Van zodra er een van je soldaten valt in de strijd, zal je die zo snel mogelijk moeten oplappen of hij vertrekt naar de eeuwige slagvelden. Deze feature kwam ook al voor in Enemy Unknown en is ontworpen om een band te creëren tussen jou en en je crew. Iets wat natuurlijk nog meer versterkt wordt door het feit dat je iedereen een naam kan geven.

Blanke pitHet viel op dat er geen enkele vrouwelijke of zwarte soldaat te zien was in de screenshots en filmpjes. Dat is geen toeval, want de ontwikkelaars vertelden twee jaar terug dat ze in The Bureau enkele socio-culturele taboes van die tijd willen aankaarten. De Swinging Sixties kenmerkten zich immers door de vele sociale revoluties, waaronder de opkomst van het feminisme en de strijd om rassengelijkheid. Zulke uitspraken wekken de indruk dat het verhaal zeker niet minderwaardig zal zijn aan de gameplay, iets wat we natuurlijk alleen maar kunnen toejuichen.

Wie denkt dat The Bureau een generische shooter zal worden, komt bedrogen uit. 2K komt met enkele gedurfde concepten die ons reikhalzend doen uitkijken naar het spel. Of het ook een commercieel succes zal worden is echter een andere vraag. Voor de fans van XCOM is de game misschien net iets te veel gericht op actie, terwijl de gamers die voornamelijk shooters spelen afgeschrikt kunnen worden door de tactische aspecten. De bal ligt dus in het kamp van de ontwikkelaars, maar we hebben het gevoel dat The Bureau: XCOM Declassified buitenaards goed zal worden.

DOOR JAN VANBOCKRIJCK DEEL 2

Page 32: G.Mag #07 - juni 2013

32

Hoe maak je een vervolg op twee krakers van games als Batman Arkham Asylum en Arkham City? Je kopieert gewoon het spel en maakt de leefwereld vijf keer groter. Zou dit het eenvoudigste succesverhaal ooit kunnen zijn, of moet Warner Bros. Montreal toch iets ander uit zijn hoed toveren?

RockSteady verlaat het schipMet Batman Arkham Origins proberen de ontwikkelaars in de voetsporen te treden van hun voorganger RockSteady. Zij lieten de sleutels van de batmobiel achter en gaven Warner Bros. een sterke basis voor een nieuwe game.Maar zelfs de beste voorganger staat nog niet garant voor een goede game, zeker al niet omdat Arkham Origins een prequel is op de eerste twee games. Warner Bros moet zorgen dat alles in het verhaal zoveel mogelijk overeen komt met alles wat gamers al weten uit vorige games. “Wij zijn zelf de grootste fans van de Batman-games, daarom zijn we ook vereerd om deze game te mogen ontwikkelen,” zegt Creative Director Eric Holmes. “We willen iets nieuws aan Gotham City toevoegen, iets wat niet voor de hand ligt.”

Comic book ExtravaganzaBatman Arkham Origins pakt alvast uit met spetterende cinematics. Als de trailer een voorsmaakje is voor wat de cutscenes te bieden zullen hebben, dan zit de game op dat vlak wel goed. Origins neemt ons mee naar een Gotham

DOOR BJORN VROMANTONTWIKKELAAR: WARNER BROS. GAMES MONTREALUITGEVER: WARNER BROS. GAMES MONTREALPLATFORM: PC, PS3, XBOX 360, WIIURELEASEDATUM: 25 OKTOBER 2013

BATMAN ARKHAM ORIGINS

PREVIEW

Page 33: G.Mag #07 - juni 2013

32 33

City waarin Batman een schietschijf zo groot als een frisbee op zijn rug draagt. Huurmoordenaars uit het volledige DC-universum zakken af naar Gotham om onze gevlederde vriend een kopje kleiner te maken. Zo krijgt Batman te maken met Deathstroke en Deadshot, beiden ingehuurd door The Black Mask om de superheld uit de weg te ruimen op Kerstavond. Heel toepasselijk voor deze job huurt de misdaadkoning ook Alberto ‘The Holiday Killer’ Falcone in, een Italiaanse mobster die geen onbekende is onder comicfanaten. Hierdoor is het duidelijk dat de ontwikkelaars bij Warner Bros. meer de kaart van de comics trekt. Iets wat veel gamers waarschijnlijk in dank zullen afnemen.

Op vlak van gameplay kiest Warner Bros. voor het motto ‘If it ain’t broken, don’t fix it!’. Moves worden wat uitgebreid, accessoires worden toegevoegd, maar dat is niet echt baanbrekend. De grootste verandering momenteel is het aanbod aan zijmissies. Deze worden ingedeeld in twee onderdelen; Crime in Progress (help de politie) en Most Wanted. Bij deze laatste kan je op zoek gaan naar de snoodaards die jou willen vermoorden, buiten de normale verhaallijn. Daarnaast heb je ook nog het ‘Dark Knight’-systeem, waarbij je gaandeweg nieuwe skills leert en upgrades voor deze vaardigheden verzamelt.

Batman Arkham Origins kan een succesverhaal worden zoals Arkham City, maar dan moet Warner Bros. de beloftes wel waarmaken. De ontwikkelaars beloven een verhaal waarin Batman en zijn tegenstanders hun toekomstige zelve worden. Grafisch ziet de game er goed uit, maar dat hadden we wel verwacht. De gameplay blijft ook hoofdzakelijk gelijk. Krijgen we nu te maken met een Arkham City- kopie? Warner Bros. heeft de succesformule van RockSteady overgeërfd, maar dat is absoluut nog geen garantie op succes. Op 25 oktober zullen al onze vragen beantwoord worden.

DEEL 2

Page 34: G.Mag #07 - juni 2013

34

De concurrentie in het FPS-genre is moordend. Aan de top meedraaien vergt heel veel van een studio. DICE wist met Battlefield 3 erg hoge ogen te gooien wat betreft het multiplayerluik, maar in de singleplayer gingen de Zweden toch wel de mist in. Met Battlefield 4 willen ze daar verandering in brengen. Intussen is duidelijk geworden dat ze hun concurrenten meer dan het vuur aan de schenen willen leggen.

Een van de grootste gamebeurzen die we op onze wereldbol mogen verwelkomen is onlangs voorbijgevlogen. De E3 in Los Angeles is een groot festijn voor elke persoon die ook maar een klein beetje met games te maken heeft. Alle grote studio’s en uitgevers zijn er vertegenwoordigd, dus ook onze Zweedse vrienden van DICE zijn van de partij en we kunnen toch stellen dat ze gezien mogen zijn. Niet alleen hebben ze wat beelden getoond van de nieuwe Mirror’s Edge, maar ook een live speelsessie van Battlefield 4. Dat deze jongens weten hoe ze een multiplayergame moeten maken, weet iedereen. Het grootste pijnpunt is en blijft voor hen de singleplayer. Al kunnen we voorzichtig spreken van een keerpunt in de franchise.

De playthrough van enkele weken geleden nam ons mee doorheen een van de missies die we in het spel voorgeschoteld zullen krijgen. Het eerste dat meteen opviel, is de hoge graad aan details. Grafisch ziet de game er erg gelikt uit en er is werkelijk aan alles gedacht. Bij momenten waan je je in een van Hollywoods blockbusters. Dat dit kan tellen als intro staat buiten kijf, maar of DICE deze lijn kan doortrekken tot aan het eind van de game valt nog af te wachten natuurlijk. De ontwikkelaar belooft ons een singleplayer die een pak meeslepender is dan wat we al gezien hebben in een Battlefield-game. Samen met bijna fotorealistische graphics probeert DICE ons een ervaring voor te schotelen die we niet zo snel zullen vergeten.

Een eerste hulpmiddel die de mannen van DICE alvast zullen aanwenden is de fel verbeterde Frostbite 3-engine. Met deze krachtpatser onder de motorkap kunnen we enkel en alleen maar

DOOR THIJS MORLIONONTWIKKELAAR: DICEUITGEVER: EAPLATFORM: PC, PS3, PS4, XBOX 360, XBOX ONERELEASEDATUM: NAJAAR 2013

BATTLEFIELD 4

PREVIEW

Page 35: G.Mag #07 - juni 2013

34 35

DOOR THIJS MORLION

onze kaken van de grond heffen en de schaafwonde op onze kin zorgvuldig bepleisteren. Als je dacht dat Battlefield 3 er al fantastisch uitzag, dan had je zeker en vast gelijk, maar wat we nu gezien hebben van zijn opvolger gaat nog een stapje verder. Zoals eerder gezegd zijn de beelden op enkele haren na fotorealistisch, wat de inleving een heel stuk de hoogte instuwt. Personages zien er levensecht uit, lipsync zit voortreffelijk en ook aan de omgevingen is er met heel veel zorg gewerkt. Dat destructiviteit van de omgeving in Battlefield hoog op het schap ligt, was al geweten en dat is in de nieuwste telg niet anders. Ook hier is het detail ongeëvenaard en van wat we te zien kregen in de playthrough kunnen we alleen maar harder watertanden.

Het lineaire aspect van de singleplayer in de vorige game was het grootste probleem. DICE probeert de beste eigenschappen die de multiplayer kent te projecteren op de singleplayer om dit op te lossen. DICE wil de speler duidelijk meer opties geven en dit was ook te zien in de bijna half uur durende video over de singleplayer. Je squad wordt net zoals in de multiplayer bijna familie. Het zijn je dichtste collega’s en voor hen ga je door het vuur. Een nieuwe feature waar we gebruik van zullen maken is het ‘Brother In Arms’-gewijs commando’s geven aan je squadleden. Door enkele vijanden bijvoorbeeld vast te laten pinnen, kun

jij ze flankeren en dan een kopje kleiner maken. De vrijheid die je normaal online ervaart, wil de ontwikkelaar nu ook in de singleplayer proberen aan te bieden. Kameraadschap wordt ook in de singleplayer een centraal gegeven en met een meeslepend verhaal probeert de ontwikkelaar ons helemaal te laten inleven in de personages.Op de E3-beurs toonde DICE ons een live speelsessie van het multiplayerluik. Maar liefst 64 personen waagden zich op het podium aan een partijtje controlepunten innemen in een van China’s grootste steden. Met een spectaculaire entree via helikopters werd de speler in Shanghai gedropt, temidden de actie. Al meteen werd opnieuw de grootschaligheid van het gevecht duidelijk. Zoals we wel al gewend zijn van een Battlefield- game draait alles rond gigantische veldslagen waarin elke speler een kleine schakel is in een grote oorlogsmachine. Een feature die we opnieuw mogen verwelkomen, is de Commander-modus. Een van de spelers krijgt de rol van commandant toegewezen. Deze persoon bezit een unieke blik op het slagveld en kan als het ware in RTS-stijl zijn troepen steunen. Dit kan zowel door je squads van informatie te voorzien of door zelf je vijand te lijf te gaan met raketten en ander wapentuig. Niet enkel het helpen van je eigen team kan je de overwinning bezorgen, maar ook het saboteren van je bevelhebber van de vijand.

Zoals eerder gezegd is ook de destructiviteit opnieuw van de partij en die zal een nog grotere rol gaan spelen. In de livesessie konden we onze ogen niet geloven! Zo werd een tank genaaid doordat een pilaar van een ondergrondse ruimte werd weggeblazen. De straat inclusief stalen ros kwam naar beneden en het voertuig werd onmiddellijk een vogel voor de kat. Een tijdje later bevonden de soldaten zich op het water, werden ze achtervolgd door een helikopter maar konden ze ontsnappen in een flatgebouw. Eventjes de lift nemen, vervolgens tot onze eigen verbazing nogmaals onder vuur genomen worden door diezelfde helikopter en nog geen drie minuten later moeten de soldaten basejumpen om te ontsnappen aan de instortende wolkenkrabber. Het stalen gevaarte plooit zich sierlijk en ploft met een enorme rookwolk tegen de vlakte neer. Ongelooflijk hoe klein je je voelt in zo’n gigantisch gevecht. Elementen als dit maken de gameplay zodanig dynamisch dat we er gevaarlijk van gaan watertanden.

DICE is er klaar voor en de concurrentie mag alvast beginnen beven bij het zien van zoveel grootsheid. Of onze Zweedse vrienden van de oorlogsvoering de lat hoog kunnen houden, blijft maar de vraag. We hebben gelukkig nog genoeg zoethoudertjes tijdens het lange wachten.

DEEL 2

Page 36: G.Mag #07 - juni 2013

36

Vorige maand konden jullie onze eerste indruk al lezen van Infinite Crisis, de nieuwe MOBA van Turbine en Warner Bros. Toen waren we vrij positief over de aanpak van de ontwikkelaar. Een MOBA rond het DC-univer-sum leek ons wel tof. Deze maand kregen we de kans om de game eens aan de tand te voelen. Zijn we nu nog zo positief?

Alternatief universumZoals je vorige maand kon lezen is het spel gebaseerd op verschillende universa uit de DC Comics. Dit moet ervoor zorgen dat je genoeg keuze hebt aan verschillende heroes. In de beta die wij konden spelen kon je dat inderdaad al een beetje zien. Zo zijn er verschillende versies van Batman beschikbaar, elk met hun eigenschappen.

Al deze personages vallen onder te verdelen in verschillende archetypen: assassin, bruiser, marksman, blaster, support en enforcer. Hier heb je al een eerste probleem, wij hadden geen idee wat deze rollen eigenlijk zijn, en je krijgt ook geen uitleg. In de klassieke MOBA-games zoals League of Legends en DOTA krijg je een veel betere en vooral simpelere beschrijving van de rol die de hero moet vervullen. Wij waren dus al redelijk in de war toen we ons personage moesten kiezen. We snappen a wel dat ze zich willen onderscheiden van de andere games, maar dit is geen goeie aanpak als ze willen toegankelijker zijn voor nieuwe

spelers van het genre.

Darkest nightDe gamemode die we konden testen was eigenlijk een schaamteloze namaak van de Dominion-modus uit League of Legends. Dit is een concept dtt zich niet afspeelt op een klassieke map met drie lanes en twee basissen die je moet beschermen. In deze modus speel je op een cirkelvormige map met vijf punten die je moet innemen en verdedigen. Toch een vreemde zet om ons niet de klassieke MOBA-modus te laten testen. In League of Legens is Dominion heus niet zo populair.

Infinite Crisis doet wel nog een paar dingen anders. Zo laten creeps en heroes die het loodje gelegd hebben munten vallen voor extra gold. Er zijn tevens vernielbare voorwerpen op de map die voor extra gameplaymogelijkheden moeten zorgen. Ook de catastrofale gebeurtenissen zijn tof. Zo kan je in het midden van de map een controlepunt innemen wat toelaat dat je team kan bepalen waar een meteoor zal inslaan.

INFINITE CRISIS

DOOR ROBIN LIBBRECHTONTWIKKELAAR: TURBINEUITGEVER: WARNER BROS. INTERACTIVEPLATFORM: PC RELEASEDATUM: TBA 2013

Turbine doet zijn best om nieuwe spelers te verwelkomen. Je krijgt suggesties over welke items je moet kopen en welke skills je best eerst versterkt. Een toffe manier om het spel toch toegankelijk te maken.Al is er wel nog heel wat werk aan de interface, wij vonden die redelijk onduidelijk.

Je krijgt nog geen goede feedback over hoe je skills werken en hoe je ze het best gebruikt. Wij speelden met Green Lantern maar hadden nooit echt een goed idee hoe zijn skills werkten. Het spel is natuurlijk nog in beta en ze zullen hier hopelijk nog iets aan doen.

Wij vragen ons eigenlijk vooral af wat de levensd-uur van dit spel zal zijn. Het doet op dit moment te weinig om zich te onderscheiden van die twee andere grote namen: League of Legends en DOTA. Het DC- universum is wel een toffe eigenschap, maar voor de rest lijkt het gewoon te fel op andere games. En waarom zou je een minder goede game spelen als je andere opties hebt die gewoon veel beter in elkaar zitten en waar je meer mogelijkheden hebt. Hopelijk komt hier nog verandering in.

PREVIEW

Page 37: G.Mag #07 - juni 2013

36 37

DOOR ROBIN LIBBRECHT

Page 38: G.Mag #07 - juni 2013

38

Onlangs werden wij uitgenodigd door NCSoft om een gesprek aan te gaan met Stephan Frost, producer van Carbine Studios. We hoorden hem uit over zijn inspiratie en de unieke features in de nieuwe MMORPG.

Waar komt de inspiratie voor Wildstar vandaan, Stephan?Noem me maar Frost. Onze inspiratie, goh, dat is een grote vraag. Er zijn veel ‘giganerds’ bij ons in de studio. We kijken veel naar comics, films, anime en sci-fi. Dat heeft heel hard bijgedragen tot de stijl, denk ik. Het Aurin-ras heeft een anime-achtige feel, maar daar stopt de animestijl dan ook wel. Voor de rest van het spel zorgden we voor een unieke toets en ik vind persoonlijk dat die wel goed gelukt is.

Hoe proberen jullie Wildstar uniek te maken?Ik denk dat onze housing-feature iets uniek is. Het lijkt me een meerwaarde waarvoor spelers terug zullen blijven komen. Een eigen stukje land waarop je je huis kan bouwen, maar waar er ook een heleboel leuke extra’s te verzamelen vallen. Zelf was ik niet zo’n housing-persoon. Onze housing developer zei echter tegen mij: “I’m gonna make you love it.” En dat is hem gelukt. Daarnaast zijn onze paths uniek in hun werking. Ze zorgen ervoor dat iedereen exact kan spelen zoals hij of zij dat wil. Ben je iemand die vooral

van lore houdt? Dan kan je een Scientist worden. Ben je eerder het type dat wat rondloopt en de wereld wil verkennen? Dan kan je Explorer worden. Zo heb je ook nog de Settler en de Soldier.

Hoe houden jullie de spelers geboeid tot de end game?Wij spreken niet echt over een end game bij Carbine Studios. Dat zou impliceren dat het spel daar eindigt en daar geloven wij niet in. Daarom noemen wij het elder game. In de elder game zullen spelers op hun level vijftig vooral aan de slag kunnen gaan met raids en PvP. In de raids is er plaats voor veertig spelers. Die zullen trouwens best uitdagend worden voor de casual spelers. Raids zullen moeilijk zijn en blijven dat ook. Als mensen klagen dat ze te moeilijk zijn, jammer, we maken ze niet simpeler. De gear en wapens op late levels zien er trouwens fantastisch uit, dat kan ik nu al beloven.

Hoe werkt de PvP dan?We hebben daar enkele verschillende spelmodi voor. De leukste is Build Fortress naar mijn mening. Dat is een veertig tegen veertig veldslag

waarbij beide kanten eerst een dodelijk en beschermend fort moeten bouwen. Dat is dan met aanval- en verdedigingswapens en natuurlijk de nodige portie chaos. Ik denk dat spelers ook voor Build Fortress terug zullen blijven komen.

En nu iets waar ik altijd hard naar uitkijk: hoe zit het met de mounts?Reizen tussen dorpjes is eigenlijk niet zo simpel als je zou denken in Wildstar. Settlers kunnen namelijk een taxidienst bouwen in een dorpje. Die laten je dan sneller reizen. Als er echter niemand het Settler-path heeft gekozen, zal er simpelweg geen taxidienst gebouwd kunnen worden. Gelukkig zijn er ook individuele mounts. Er zullen zowel mechanische als bio-mounts zijn. Meer kan ik er echter nog niet over vertellen, want die functie is nog niet volledig af. Wat ik wel kan zeggen, is dat het geweldig zal worden.

Bedankt, Frost en nog veel succes met Wildstar.

WILDSTAR

DOOR JONAS ROELENINTERVIEW

Page 39: G.Mag #07 - juni 2013

38 39

DOOR JONAS ROELEN

ReusGames moeten niet altijd reusachtig groot te zijn om je te entertainen. Reus, de godgame van Abbey Games, is daar het perfecte voorbeeld van. Hoewel je een volledige planeet krijgt om te bewerken, heb je uiteindelijk niet zo heel veel plaats om je nieuwe paradijs op te richten. Dat doe je door de controle te nemen over vier verschillende reuzen, die elk een aantal unieke mogelijkheden bezitten om planten, dieren en mineralen te doen groeien. Waar deze game eigenlijk om draait is het creëren van ecosystemen. Door je beschikbare grondstoffen goed te verdelen, kan je combinaties maken die er op hun beurt voor zorgen dat je civilisaties sneller groeien. Pas wel op, want als hun vooruitgang gezwinder gaat dan normaal, dan kunnen de burgers van een stadje hebzuchtig worden en andere steden aanvallen of zelfs rebelleren tegen de reuzen. Er is niet echt een doel in het spel, buiten dan om je planeet op verschillende manieren te bevolken en zo nieuwe grondstoffen en spelmodi vrij te spelen. Je begint in de First Era, waar je slechts een halfuur tijd hebt om je planeet te ontwikkelen en eindigt in de Third Era waarin je twee uur tijd krijgt om te experimenteren. En experimenteren zal je. Aan de oppervlakte lijkt Reus vrij eenvoudig te zijn, maar als je wat dieper graaft, merk je al snel hoeveel verschillende mogelijkheden je hebt. Voor je het weet, heb je al meerdere sessies van enkele uren erop zitten om toch maar die ene achievement vrij te spelen. Dat komt mede door de unieke grafische stijl en de relaxerende achtergrondmuziek, die je volledig tot rust brengen en steeds doen terugkeren om nieuwe combinaties uit te proberen.

DarkwoodDe jonge Polen van Acid Wizard Studio kregen het lumineuze idee om een survival-horrorgame te maken vanuit een top-downperspectief. Als je nu aan het fronsen bent, geen paniek. Wij hadden namelijk exact dezelfde reactie toen we dat hoorden. Toen we echter meer leerden over de game en vooral toen we de trailers zagen, waren we volledig overtuigd. Je komt terecht in een huiveringwekkende wereld waar je enkel kan zien wat je personage ziet. Als het donker wordt dan moet je gebruik maken van je zaklamp, want anders loop je rond in complete duisternis. Geluiden daarentegen zal je wel van alle richtingen horen, wat ervoor zorgt dat je continu op je hoede zal zijn. De wereld in Darkwood is elke keer anders omdat het telkens willekeurig opgebouwd wordt, maar er is wel een overkoepelend verhaal waar je in elke speelsessie meer over zal te weten komen. Zoals het een angstaanjagende horrorgame betaamt, is er ook permadeath aanwezig in de game. Als je sterft, ben je al je items kwijt, maar de ontwikkelaars lieten wel al weten dat je bepaalde vaardigheden en andere dingen wel zal kunnen meenemen naar je volgende personage. Er zijn dus ook enkele roleplaying-elementen in het spel die verdeeld worden over drie verschillende skill trees. Dankzij Indiegogo wisten de onafhankelijke ontwikkelaars genoeg geld te verzamelen om hun droomproject te verwezenlijken en zullen we het eindresultaat over een dik jaar onder handen mogen nemen.

INDIE GAMINGIndiegames krijgen over het algemeen minder aandacht omdat hun studio’s gewoonweg over mind-er middelen beschikken. Dat wil echter niet zeggen dat ze minder goed zijn. Daarom richten we elke maand de schijnwerpers op enkele onafhankelijk ontwikkelde games. Deze week in de spotlight: een Nederlandse godgame en een survival-horrorgame met een top-downperspectief.

DOOR JAN VANBOCKRIJCKFEATURE

Page 40: G.Mag #07 - juni 2013

40

Verantwoordelijke uitgever Matthew Deboysere

Hoofdredacteur Matthew Deboysere

Eindredactie Matthew Deboysere Sally Vereecken Jan Vanbockrijck Matthias Colpaert

Medewerkers Bart Taelemans Bjorn Vromant Jan Vanbockrijck Jonas Roelen Siemen Dewael Robin Libbrecht Timmy De Craene Thijs Morlion

Vormgeving Kris Van de Sande Matthew Deboysere Robin Libbrecht

Lead Designer Timmy De Craene

Marketing & Sales Matthew Deboysere [email protected]

G.Mag is een gratis uitgave van digitaal uitgever krakanders.

Krakanders - G.RedactieSteensedijk 6438400 Oostende

[email protected]

Dit magazine is auteursrechtelijk beschermd. Het (gedeeltelijk) overnemen van artikelen uit deze

editie is niet toegestaan zonder schriftelijke goedkeuring van de uitgever.

ExitIets meer dan zes maanden geleden is het nu dat ik solliciteerde voor een baantje als redacteur bij G. Het lijkt alsof het gisteren was. Het waren m’n eerste stapjes in de gamejournalistiek en ik heb al massa’s bijgeleerd, met dank ook aan de fijne collega’s. Het is ook een interessant jaar om in deze materie te duiken. De PlayStation 4 was al eerder aangekondigd, eind mei volgde de aankondiging van de Xbox One. En het gaat er nog om spannen tussen die twee. Deze week was er alweer E3, dé gamebeurs bij uitstek die weer een stroom nieuwe aankondigingen voortbracht, met hier en daar een fikse sneer tussen de twee grote concurrenten.

Dat is meteen ook het spannendste aan de opkomst van de nieuwe generatie consoles: de aankondigingen van nieuwe games. Voorlopig waren we vooral om de oren geslagen met de geinige nieuwe features van deze hebbedingen, vooral dan social gaming en allerlei randactiviteiten als televisiekijken en Skypen. Maar de kern van een gameconsole blijft nog altijd wel het gamen. Noem me conservatief, maar al de rest is bijkomstig voor mij. Nog nooit heb ik de impuls gehad om films te huren of muziek te luisteren op m’n Xbox, en dat zie ik ook niet gauw veranderen.

Het was dus wel leuk om de met veel poeha aangekondigde onthullingen van PlayStation 4 en Xbox One te volgen, maar het was nog veel leuker om al een glimp te krijgen van de nieuwe games. Killer In-stinct, Metal Gear Solid, Ryse en Quantum Break in het Xbox-kamp, Killzone, Infamous en Final Fantasy bij PlayStation, allemaal games om van te watertanden. Het worden nog mooie tijden, met zware keuzes.

Bart Taelemans