Geedi nummer 4 - januari 2014

Dadaalaawuugaaraa

Jij als lezer zult misschien deze

zin wel kunnen lezen, maar of

je dan ook de betekenis ervan

kunt begrijpen… dat is niet ze-

ker. Letterlijk betekent dat

vreemde zinnetje “ degene die

zijn best doet, bereikt iets”. Er

zit immers een verhaal achter:

mijn verhaal! Lees maar.

Stel je eens voor: je bent een

tiener met een donkere huids-

kleur. Geboren in een stad,

Mogadishu, in een land,

Somalië, voor de hele wereld

bekend als de meest gevaarlijke

plek op aarde.

Het woord vrede is je onbe-

kend, gewoon omdat je de echte

betekenis ervan nog nooit hebt

meegemaakt, er nog niet van

hebt kunnen genieten. Gelukkig

heb je wel de kans gekregen om

iedere dag naar school te gaan.

Iedere dag neem je dan afscheid

van je familie, omdat je gewoon

niet zeker weet of je ’s middags

weer veilig thuis zult komen. In

deze omstandigheden heb je

gelukkig wel je school kunnen

afmaken. Maar erg jammer dat

je vader daar niet bij is geweest.

Hij is dan al omgekomen door

de oorlog.

Dat je familie je niet kan be-

schermen, veiligheid bieden, dat

was de grote nachtmerrie in je

leven. Zij zijn voortdurend bang

om opnieuw te horen te krijgen

dat er weer een geliefd iemand

uit de familie is omgekomen in

het oorlogsgeweld. En wat zou

jouw familie dan doen?

Er doet zich een kans voor om

jou naar een veilig land te

brengen, waar een betere toe-

komst misschien binnen bereik

ligt. En dan opeens ben je in dat

land: Nederland! Een volkomen

nieuwe wereld voor jou, omdat

het allemaal zo anders is dan

waar je vandaan komt: de taal,

de cultuur, de mensen.

Die eerste nacht in dat nieuwe

land kun je niet slapen. Je mist

de geluiden van geweerschoten.

Je moet aan alles wennen. Niet

lang daarna is er nieuwjaars-

nacht en dan opeens hoor je

weer die geluiden die je héél

goed kent. “Niet schrikken, niet

schrikken!”, zeggen je nieuwe

ouders (lees: voogden).”Het is

Januari 2014 GEEDI 1

Colofon

Geedi

Nieuwsbrief Somalië is een zelf-

standige uitgave, niet gebonden

aan een bestaande organisatie.

Geedi

is een stichting in oprichting.

Voor informatie:

Gerard de Bondtstraat 25

5017 GS Tilburg

013-5357041 (na 19.00 uur)

[email protected]

www.nieuwsbriefsomalie.nl

Medewerkers:

Abdillatif, Abshir, Mohamed,

Coen (lay-out) en Gijs

Met speciale dank aan:

KAAH EXPRESS BV

Nummer 4 Gratis Januari 2014

Deze Geedi is ook bestemd

voor de brievenbus van je

buren, vrienden en familie.

Geedi is voor iedereen, dus

verspreidt Geedi.

nieuwjaar”. Twee dagen daarna

word je 18 jaar. Dat betekent in

je nieuwe land dat je volwassen

bent en dus alles zelf moet gaan

doen. Je krijgt eigen huisves-

ting. Je spreekt de taal van dat

nieuwe land nog niet goed. En

in plaats van te gaan studeren

aan een universiteit -jouw

droom- ga je de inburgerings-

cursus doen. Je hebt niemand!

Dat is de stand van zaken.

Binnen één jaar spreek je de

taal, de Nederlandse. Je zit op

MBO-niveau. Nog een paar jaar

verder en je hebt je diploma. Je

hebt intussen ook nog werk-

ervaring opgedaan.

Je kijkt terug naar die tijd, toen

je in Nederland aankwam, zo’n

viereneenhalf jaar geleden. Wat

een korte en prachtige tijd! Tijd

die zo ontzettend snel voorbij

vloog!

Je hebt je land verlaten, maar

dat land, mijn land, is nooit ook

maar één moment uit mijn hart

weg geweest!

Mohamed Midnimo

Politieke situatie in Somalië

In grote lijnen willen we onderstaand een overzicht geven van de ontwikkelingen inSomalië van het afgelopen anderhalf jaar.

Met de komst van een nieuwe

grondwet wordt er een nieuwe

start gemaakt in Somalië. Een

nieuw tijdperk breekt aan.

Stamoudsten gaven op 1 augus-

tus 2012 vrijwel unaniem hun

goedkeuring aan deze nieuwe

grondwet, die verkiezingen mo-

gelijk maakt. De grondwet is

gebaseerd op islamitische

grondslag, de sharia, en is toch

nogal liberaal.

OpmerkelijkIedereen, ongeacht van welke

clan, is gelijk. Er zal een com-

missie van waarheid en verzoe-

ning ingesteld worden voor

slachtoffers én voor daders van

de burgeroorlog. Er is het recht

van abortus in opgenomen om

het leven van de moeder te red-

den. Bovendien is -héél opmer-

kelijk- een verbod aanwezig om

vrouwen te besnijden. Op basis

van deze nieuwe grondwet

hoopt men op meer legitimiteit

en op een breder draagvlak voor

de toekomstige regering.

ParlementMedio augustus 2012 wordt er

een nieuw parlement beëdigd.

Een zeer belangrijke taak voor

het parlement ligt te wachten:

het aannemen van de nieuwe

grondwet. Daarmee kan er een

nieuwe regering alsook een

nieuwe president worden geko-

zen. Er komt dan een einde aan

de interim-regeringen over een

periode die acht jaar heeft ge-

duurd. In september 2012 wor-

den er verkiezingen gehouden.

Sheikh Shariff Ahmed van de

laatste interim-regering verliest

daarbij van Hassan Sheikh

Mahmoud, die door het kersver-

se parlement verkozen wordt tot

president van Somalië. Het par-

lement dat meer dan tweehon-

derd zetels telt is de

vertegenwoordiger van de be-

volking. Maar het is zelf niet

gekozen door de burgers. Het is

samengesteld door een commis-

sie waarin alle Somalische clans

en stammen vertegenwoordigd

zijn.

Einde maken aanAl-Shabaab, de islamitische ter-

reurorganisatie die actief is in

zowel Somalië als daarbuiten,

wordt verdreven uit Mogadishu.

Daarnaast worden belangrijke

plaatsen zoals Kismaayo, ha-

venstad in het zuiden, heroverd

door pro regeringstroepen. De

nieuwe president benoemt een

nieuwe premier. Dit wordt de

zakenman Abdi Farah Shirdon,

die tevens partijgenoot is van de

president. Aan de premier komt

de taak toe om nationale cohe-

sie te promoten, corruptie te be-

strijden en een einde te maken

aan nepotisme, het almaar be-

voordelen van eigen familiele-

den, clangenoten, vriendjes.

Veel Somaliërs wantrouwen re-

2 GEEDI Januari 2014

geringshoofden. Op 4 november

2012 benoemt de nieuwe pre-

mier zijn kabinet bestaande uit

tien ministers waaronder twee

vrouwelijke. De eerste minister

van Buitenlandse Zaken wordt

mevrouw Fausia Yusuf Haji

Aden, die tevens ook vicepre-

mier is. Zij is afkomstig uit So-

maliland en heeft lange tijd in

Groot-Brittannië en Duitsland

gewoond.

VerzoeningKort na de benoeming van dit

kabinet wordt de Somalische re-

gering erkend door de Verenig-

de Staten, de Europese Unie en

de Verenigde Naties. Deze

erkenning werd gevolgd door

instemming van de Veiligheids-

raad van de VN met het gedeel-

telijk opheffen van het

wapenembargo.

De Somalische regering had

twintig jaar lang geen wapens

kunnen kopen. De opheffing

geldt voor een periode van 12

maanden. De Somalische rege-

ring voert nog altijd strijd met

Al-Shabaab en om de veiligheid

te waarborgen is de Somalische

regering gedwongen zich te be-

wapenen. Daarnaast is het land

ruim twintig jaar in oorlog

geweest. Er zijn verschillende

milities die macht willen. De

macht van de huidige regering

reikt op dit moment niet veel

verder dan Mogadishu en om-

geving. Ook in het noorden is er

verzet, met name in Puntland en

Somaliland. Al in 1991, na de

val van Siad Barre, heeft Soma-

liland zich afgesplitst van de

rest van Somalië. Er wordt ge-

streefd naar erkenning door de

internationale gemeenschap als

een aparte en onafhankelijke

staat. Het land voert al jaren-

lang een strijd voor deze onaf-

hankelijkheid. De huidige rege-

ring zoekt verzoening met So-

maliland, maar is daar nog altijd

niet in geslaagd. Somaliland

kent een meerpartijen democra-

tie. Er worden verkiezingen ge-

houden en anders dan in

Somalië is het de bevolking die

stemt in plaats van de clanoud-

sten.

Puntland is een semi-autonome

regio die graag deel wil uitma-

ken van de rest van Somalië.

Ook in Puntland worden verkie-

zingen gehouden, maar anders

dan in Somaliland zijn het de

stamhoofden die de president of

leider kunnen kiezen.

Vooralsnog kent Somalië geen

goed bestuur of eenduidige

richting. De huidige regering

wordt dag en nacht bewaakt

door AMISOM, de vredesmacht

van de Afrikaanse Unie.

De troepen van AMISOM tellen

ongeveer 18.000 man en met

een mandaat van de VN voeren

zij oorlog tegen Al-Shabaab en

beschermen zij de president.

De regering staat voor enorme

uitdagingen, maar haar macht is

in feite zeer beperkt. Men heeft

de focus gelegd op zes pilaren:

stabiliteit, veiligheid, econo-

misch herstel,vredesopbouw,

opbouw van basisvoorziening-

en, investeren in internationale

partnerschappen. De internatio-

nale gemeenschap heeft beloofd

om op drie beleidsterreinen

steun te bieden: veiligheid en

stabiliteit, rechtvaardigheid en

beheer van overheidsfinanciën .

Deze belofte is gedaan tijdens

de grote Conferentie in Londen

in mei 2013,waarbij veel wes-

terse landen aanwezig waren,

alsook naties die voor Somalië

zelf van groot belang zijn: buur-

landen en landen die hun bijdra-

ge leveren aan de AMISOM

missie.

Er is zonder enige twijfel een

periode van hoop en optimisme.

Er wordt beroep gedaan op

Somaliërs elders in de wereld

om terug te keren naar Somalië

en veel mensen uit de diaspora

doen dat ook inderdaad. Velen

beginnen er hun eigen zaak en

nemen actief deel aan de weder-

opbouw.

Er is mede door ingrijpen van

met name Westerse landen dui-

delijk sprake van een afnemen

van piraterij. Het wegvallen van

steun van het thuisfront speelt


daarbij ook een rol. Onderhan-

delingen over losgeld verlopen

uitermate traag en geringe op-

brengsten maken de piraterij

momenteel minder aantrekke-

lijk.

StrijdDe veiligheid in het land is per-

tinent aanzienlijk verbeterd,

maar blijft toch altijd nog fra-

giel. Al-Shabaab is weliswaar

verdreven uit een aantal belang-

rijke steden, maar zij hebben

hun strategie aangepast en

plegen op talrijke plaatsen zelf-

moordaanslagen. Ook in het

buitenland is Al-Shabaab op

soortgelijke wijze actief en wor-

den er aanslagen gepleegd. De

bezetting van winkelcentrum

West Gate in de Keniaanse

hoofdstad Nairobi, eind septem-

ber 2013, mag als een voor-

beeld zijn van wraak op het

buurland vanwege zijn deelna-

me aan de internationale troe-

penmacht die in Somalië actief

is. Keniaanse troepen hebben

een groot aandeel gehad in de

herovering van Kismaayo, dat

lange tijd in handen van

Al-Shabaab is geweest. Bij deze

grote aanslag in Nairobi vielen

zeker 67 doden en er worden

nog altijd tientallen mensen ver-

mist. Een poging van Ameri-

kaanse commando’s -begin

oktober 2013- om kopstukken

van Al-Shabaab te arresteren in

Baraawe, stad aan de kust in het

zuiden van Somalië, liep uit op

een groot fiasco. Er vielen

doden, maar het beoogde doel

werd niet bereikt: de militaire

commando’s moesten zich on-

verrichterzake terugtrekken.

SteunDoor voortdurende bedreiging-

en en extreme aanvallen op of

ontvoeringen van buitenlandse

hulpverleners wordt bewerkstel-

ligd dat Artsen zonder Grenzen

(AzG) zich in augustus 2013

heeft teruggetrokken uit Soma-

lië. 22 jaar is deze medische

hulporganisatie daar dan actief

geweest; 16 medewerkers von-

den er in die periode de dood.

Met deze terugtrekking zijn alle

medische noodhulpprogram-

ma’s stilgevallen. “Gewapende

milities en civiele leiders onder-

steunen, tolereren of keuren het

doden, aanvallen of ontvoeren

van medewerkers steeds vaker

goed”, zo valt te lezen in een

verklaring van de voorzitter van

AzG. De organisatie blijft wel

steun verlenen aan Somalische

vluchtelingen die in groten

getale verblijven in immense

kampen in de buurlanden Kenia

en Ethiopië.

Er is ook nog altijd veel onenig-

heid over de onderlinge samen-

werking om te komen tot een

federatieve staat, waarbij er

meer autonomie zou kunnen

zijn voor de diverse delen van

het land: Somaliland, Puntland,

Zuidwest-Somalië en andere

regio’s.

Hoewel er groeiende steun is

van de internationale gemeen-

schap, is vooralsnog de weg die

Somalië zal moeten belopen een

lange. Tenslotte is dit allemaal

een gigantische uitdaging waar-

voor het Somalische volk

momenteel en in de nabije

toekomst staat.

Abdi & Gijs

PS

Op het moment van de afron-

ding van deze Geedi -december

2013- is daar het bericht dat het

parlement van Somalië de mi-

nister-president en met hem zijn

kabinet naar huis heeft ge-

stuurd. Onenigheid en verschil

van mening tussen parlement

aan de ene kant en de regering

anderzijds over interpretatie van

de grondwet met betrekking tot

de federatieve gedachte ligt

-naar het schijnt- hieraan ten

grondslag.


Stichting Himilo

In deze Geedi is er aandacht voor Stichting Himilo, een Somalische organisatie vanvrijwilligers, die zich sinds 2006 inzet voor de verbetering van de leefomstandighe-den van de allerarmsten in Somalië.

Himilo is met name actief in

Zuid- en Centraal-Somalië, een

gebied dat ook naar Somalische

maatstaven een zeer arme streek

is. Door de oorlog en het lang-

durig ontbreken van een centra-

le overheid zijn er nauwelijks

voorzieningen aanwezig op het

gebied van onderwijs, water en

gezondheidszorg.

In een helder geschreven jaar-

verslag over 2012 -op te vragen

bij de stichting- staan de doel-

stellingen van Himilo geformu-

leerd. Wederopbouw en

zelfredzaamheid zijn daarin be-

langrijke kernbegrippen. Uiter-

aard helpt de stichting waar

nodig ook de in Nederland wo-

nende achterban om volwaardig

te kunnen functioneren in de

Nederlandse samenleving.

Somaliërs hier worden gestimu-

leerd hulp te bieden bij de we-

deropbouw van het land van

herkomst.

Eén bijzonder project van Stich-

ting Himilo, dat onder de naam

“ICT-Centrum Somalië” wordt

uitgevoerd, vraagt om meer

aandacht.

In 2012 werd de voorzitter van

de stichting, op bezoek in Mo-

gadishu, geconfronteerd met de

werkeloosheid van veel mensen

die op hoog niveau waren afge-

studeerd. Een van de redenen

daarvoor is dat er nauwelijks of

geen basiskennis aanwezig was

van het werken met computers.

Het bestuur van de Salaam Uni-

versiteit (lees HBO) gaf als ver-

klaring dat er geen of toch on-

voldoende middelen daarvoor

aanwezig waren. Om basiscom-

puterkennis te kunnen volgen in

Mogadishu is men aangewezen

op privé-scholen. Een uiterst

kostbare en dure aangelegen-

heid, die maar voor weinigen

binnen bereik is.

ExpertiseStichting Himilo is in nauwe

samenwerking met de Salaam

Universiteit erg actief van start

gegaan met de opzet van een

open-leer-centrum. Daar zullen

de studenten tijdens hun studie

een basiscomputer cursus kun-

nen volgen. Als dit project ge-

realiseerd is, zal de universiteit

twee docenten beschikbaar stel-

len die de betreffende cursussen

kunnen geven. Daarnaast zal er

vanuit Himilo ondersteuning

geboden worden in mogelijke

vervolgcursussen en toepas-

singsmogelijkheden. De stich-

ting is hiertoe in staat, omdat zij

beschikt over een uitgebreide

expertise op het gebied van ICT.

Himilo reflecteert de doelstel-

lingen van dit project aan de

Millenniumdoelen:

• Armoedebestrijding: De

studenten van de Salaam

Universiteit behoren tot de

onderkant van de

maatschappij. De geboden

mogelijkheden vergroten hun

kansen op de arbeidsmarkt.

• Verbetering

onderwijskwaliteit: de

studenten zullen naast

computerkennis ook toegang

krijgen tot internet, waardoor

ook deze informatie binnen

bereik gaat komen.

• Verbetering positie van

vrouwen: vrouwelijke

studenten, toch al op

achterstand op de

arbeidsmarkt, zullen

voorrang krijgen tot de

computerlessen.

Speciaal voor dit artikel heeft

een tweetal personen van het

project “ICT-centrum Somalië”

vanuit Mogadishu een bijdrage

geleverd. Zij waren bereid tot

een kort interview.

Isak Ali is docent en geeft basis

computerkennis. Isak is 44 jaar

en vader van vijf kinderen. Hij

heeft in India Computersciences

gestudeerd en is sinds 2010

weer terug in Mogadishu. Hij is

één van de initiatiefnemers van

dit project. Hij is van mening

dat de toegang voor informatie

op internet een recht is, dat voor

iedere student beschikbaar moet

zijn.


Zijn verwachtingen van dit pro-

ject: “Ik ben blij dat we in

samenwerking met Stichting

Himilo dit project kunnen reali-

seren. Mijn verwachtingen zijn

best wel groot in aantal.”

Kwaliteitsverbetering van het

onderwijs van studenten. Zij

zullen toegang krijgen tot inter-

net, waardoor ze meer informa-

tie naar zich toe kunnen halen.

Dit zal hun kijk op de wereld

vergroten. Studenten zullen via

de basiskennis van de computer

alle werkstukken die ze op dit

moment met pen en papier

schrijven, op de computer kun-

nen maken. Dit zal het proces

van leren versnellen en verge-

makkelijken

Vergroting van kansen op werk

voor studenten. Het zal niet ver-

bazen dat ook vrijwel alle werk-

gevers in Somalië kennis

vereisen van computer en inter-

net. Ik zag afgelopen jaren veel

studenten die met een hoger

diploma geen baan konden

vinden, omdat ze die kennis

gewoon niet bezaten. Sommige

studenten moesten ze zich scho-

len om die kennis alsnog te ver-

krijgen, maar dit is uiteraard

niet voor alle studenten wegge-

legd. Het is onze bedoeling om

met behulp van dit project dit

probleem tijdens studieperiode

aan te pakken.

Gelijke kansenMisschien is het bekend dat mo-

menteel het gemiddelde Somali-

sche gezin onder de

armoedegrens leeft. Dit bete-

kent dat veel studenten van ons

uit die gezinnen komen. Ze heb-

ben nog nooit een computer

aangeraakt, laat staan van inter-

net gebruik kunnen maken. We

kunnen niet alle problemen

oplossen, maar we doen ons

best om die studenten voorrang

te geven.”

Mohamed Geedi -wat een

mooie achternaam!- is student.

Mohamed is 21 jaar, heeft drie

broers en vier zussen. Zijn va-

der is tijdens de oorlog om het

leven gekomen door een ver-

dwaalde kogel. Zijn moeder

leeft nog. Mohamed studeert

economie. Hij is de enige van

het gezin die studeert, omdat er

simpelweg geen geld is om de

studiekosten voor de andere

kinderen te betalen. De hoop

van de andere gezinsleden is op

hem gevestigd. Hij probeert zijn

best te doen om er wat van te

maken. Hij wil graag bij een

bank gaan werken of bij een

financieel dienstverlenend

bedrijf.

Over het project en zijn ver-

wachtingen zegt Mohamed: “Ik

ben blij om te horen dat er drie

computerlokalen gaan komen,

waarin we toegang tot internet

zullen krijgen. Ik heb een klas-

genote die met een laptop mij

heeft geleerd hoe ik kan inter-

netten. Ik heb zelf geen compu-

ter. Ik verwacht veel van meer

lessen over basiskennis van

computer. Ik wil graag leren

hoe ik met Excel kan werken. Ik

zou heel graag willen zien dat

alle kinderen dezelfde rechten

krijgen en dat ze een school

kunnen bezoeken. Aan de ene

kant ben ik blij dat ik de kans

heb gekregen om te studeren,

aan de andere kant vind ik het

erg triest dat mijn broers en zus-

sen niet naar school kunnen.”

Tot zover het project “ICT-cen-

trum Somalië” van Stichting

Himilo, dat gesteund wordt

door Wilde Ganzen.

Voor méér informatie:

Stichting Himilo

Postbus 4443

2003 EK Haarlem

[email protected]

www.himilo.org


Lampedusa 3 oktober 2013

366 doden, 156 mensen gered, onbekend aantal

vermisten!

Laten we nog een keer even denken aan hen die uit pure

wanhoop op de vlucht waren voor oorlog, honger, geweld,

Al Ihsaan Community College

Al Ihsaan Community College is een onafhankelijke islamitische middelbareschool in Leicester in Engeland. Meer dan 50% van de leerlingen komt oorspron-kelijk uit Nederland en heeft de Nederlandse nationaliteit. De meeste leraren in deschool zijn Nederlands, evenals de oprichter en tevens hoofd van de school Maha-med Farah (M. Shukri). Hij heeft tien jaar in het onderwijs gewerkt en dan vooralbij het 2College Wandelbos in Tilburg.

Wij als leraren, deel uitmakend

van de Somalische gemeen-

schap, hebben besloten om een

onafhankelijke islamitische

middelbare school op te richten.

Daarmee kunnen we voorzien

in de culturele en academische

behoeften van onze kinderen.

We streven ernaar de beste edu-

catieve kansen te bieden in een

vriendelijke omgeving.

Veel ouders in Leicester hebben

een sterke interesse getoond in

Al Ihsaan College; allereerst

voor hun kinderen als leerling,

maar ook omdat ze achter dit

initiatief staan. Onze school

heeft een duidelijk ethische vi-

sie op een evenwichtig en uitge-

breid onderwijsaanbod, dat het

nationale onderwijsplan combi-

neert met islamitische kennis en

het behoud van de islamitische

identiteit. We bieden een relaxte

en vriendelijke omgeving waar-

in alle kinderen:

• voortdurend aangemoedigd

worden om hoge resultaten te

behalen in alle aspecten van

het leren;

• wekelijks bij elkaar komen

voor maatschappijleer en het

bestuderen van de Koran en

de Sunnah;

• daardoor ook een positieve

relatie kunnen ervaren tussen

de school en de ouders.

Het doel van de school is elke

leerling als persoon zo volledig

mogelijk te ontwikkelen door

het aanbieden van de beste edu-

catieve kansen voor onze lokale

gemeenschap. Wij moedigen

aan en concentreren ons op de

volgende aspecten:

Moreel & SociaalDe waardigheid van ieder jong

persoon door zelfrespect, res-

pect voor ouders, ouderen en

anderen, door de ontwikkeling

van individuele verantwoorde-

lijkheid. De hulp die wordt

geboden aan jonge mensen,

zodat zij de complexiteit van de

wereld waarin zij leven leren

begrijpen en dat daarin hun

eigen welzijn heel nauw

verbonden is met het welzijn

van anderen.

SpiritueelVerwerving van de juiste more-

le houding door gewetensvol

bewustzijn en het gebruik van

goddelijke leiding in alle zaken

en handelingen.

Educatie & Vaardighe-denAanbod van een breed en even-

wichtig onderwijsplan dat in de

behoeften en wensen van de

leerlingen voorziet en aanmoe-

digt tot het op zoek gaan naar

en het verkrijgen van algemene

kennis en vaardigheden.

PlezierEen waarborg dat jonge mensen

plezier hebben in hun leven op

school en dat zij een liefde voor

leren ontwikkelen en een sterke

drang om hun educatie voort te

zetten als een levenslange

ervaring.


Aansluiting op de ge-meenschapBevordering van nauwe relatie

met de eigen gemeenschap door

nevenactiviteiten op school en

aanbod van uitgebreide diensten

vanuit de school.

Tenslotte streven wij ernaar

elke leerling zo te onderwijzen

dat zij succesvolle leerlingen

worden, die in alle oprechtheid

hard willen werken, plezier

hebben in het leren, naar per-

fectie streven en hun leven lang

willen blijven leren en hiermee

alle mogelijkheden daartoe zul-

len benutten. Zelfverzekerde in-

dividuen die samenwerken met

anderen om veilige, gezonde en

betekenisvolle levens te leiden.

De vakken die wij aanbieden

zijn: Engels, wiskunde, natuur-

wetenschappen, islamitische

les, Arabisch en/of Somalisch,

geschiedenis, aardrijkskunde,

maatschappijleer, handvaardig-

heid en gym.

Mahamed Ali Farah

Hoofd van Al-Ihsaan Commu-

nity College

Mijn hartelijke groet voor alle

medewerkers van 2College

Wandelbos en 2College Cob-

benhagen vanuit Leicester, UK.

Mahamed Ali Farah

Een impressie van Mogadishu, toen en nu

Voor het eerst ben ik weer terug geweest in Mogadishu. In 2003-2004 heb ik eenpaar keer kort na elkaar de stad bezocht. De verschillende wijken waren toen voorelkaar afgesloten. Ze waren verdeeld tussen diverse clans of waren in handen vanmilities, of soms van mensen die eigenlijk heel erg voor hun eigen belangen aanhet werk waren.

In die periode was het heel ge-

woon dat je, wanneer je naar de

stad wilde gaan, vooraf eerst

naar de radio luisterde over hoe

de situatie daar was. Het kon

immers zo zijn dat door de clan

waartoe jezelf behoorde mensen

gedood waren van een andere

clan. Om die reden zou je dan

gezocht kunnen worden door le-

den van de clan die schade had

geleden. Kwestie van revanche

nemen, van wraak! Dat jij de

persoon die gemoord heeft zelf

zou kennen, of de slachtoffers,

of mogelijkerwijs achter deze

moorden zou kunnen staan, dat

alles is dan gewoon niet van

belang.

GekidnaptEr werden in die tijd in de

hoofdstad regelmatig mensen

gekidnapt. Om deze mensen

weer vrij te krijgen moesten er

dan achteraf grote bedragen

betaald worden.

Voor de kidnappers was het

zaak dat er bij de kidnapping

voldaan moest worden aan een

aantal voorwaarden. Zo moest

de gekidnapte bij voorkeur geld

bezitten, of moest zijn familie

geld kunnen verkrijgen, bij-

voorbeeld vanuit het buitenland.

De gekidnapte persoon moest

eveneens tot een andere clan

behoren dan die van de ontvoer-

ders. Maar die andere clan

moest dan weer niet zelf in de

stad aanwezig zijn en over

wapens beschikken, want dat

zou immers kunnen leiden tot

een groot onderling conflict.


Het kwam ook geregeld voor

dat er een auto afhandig werd

gemaakt, simpelweg door de

chauffeur met een pistool te be-

dreigen. Die auto werd dan ver-

volgens overgebracht naar een

ander deel van de stad, waar de

clan waartoe de chauffeur be-

hoorde niet aanwezig was en

ook niet kon komen. Om nu die

gestolen auto weer terug te krij-

gen werden er gangs ingezet.

Aan deze gangs werden geldbe-

dragen gegeven om de auto

weer vrij te kopen. Maar veelal

waren dan de spullen van enige

waarde, zoals telefoons, radio,

reservewiel, verdwenen.

Gemakshalve werd daar maar

niet meer over gesproken.

Zelfs de kinderenZo rond 2004 had Mogadishu

de primeur de stad te zijn met

de meeste wapens in de gehele

wereld. Het was dan heel nor-

maal dat je op ieder moment

van allerlei soorten wapens de

schoten kon horen. Zelfs de

kinderen spraken onderling

over het soort wapen dat was

afgevuurd. Zij wisten vaak

exact te vertellen waar dat be-

treffende wapen vandaan kwam,

waarvandaan er geschoten werd

en welke plaats het beoogde

doel was van de schutters.

De stad die om al dat soort

zaken wereldwijd bekend stond

heb ik in 2004 verlaten. In

november 2011 ben ik er weer

teruggekeerd. Een paar dagen

voor mijn aankomst heeft

Al-Shabaab bekend gemaakt dat

het zich terug zouden trekken

uit Mogadishu. Die dagen ston-

den erom bekend dat in de stra-

ten van Mogadishu kogels

vlogen, waarvan niemand exact

kon vertellen waar ze precies

vandaan kwamen, laat staan

voor wie ze bestemd waren.

Niemand wist hoe daar een eind

aan gemaakt kon worden. Zij

die de schoten afvuurden

behoorden niet tot het gewone

volk, maar waren mensen in

uniform. Zij droegen kleding

die normaliter bij het Somali-

sche leger hoorde. Het kwam

veelvuldig voor dat gewone

burgers door het leger werden

gedood. Een chauffeur van een

bus voor personenvervoer bij-

voorbeeld. Ofwel wilden de

soldaten geld zien van die

chauffeur, ofwel was er sprake

van intimidatie, omdat de bus

op dat moment op een verkeer-

de plaats of weg reed -aldus de

militairen- wat dan uiteindelijk

een fatale afloop betekende

voor de buschauffeur.

Toch vielen de meeste slachtof-

fers bij het leger zelf door on-

derlinge conflicten. Dat was

dagelijks aan de orde. Een

belangrijke reden daarvoor was

dat het leger bestond uit leden

van allerlei splintergroepering-

en, die eigenlijk nog nooit werk

hadden verricht waarvoor ze

zelf verantwoording hadden

moeten afleggen. Bovendien

waren ze slecht op de hoogte

van wet- en regelgeving binnen

het leger. Fouten die werden

gemaakt hadden nauwelijks of

geen daadwerkelijke conse-

quenties.

Ik verbleef daar in Hotel Safari,

dat gelegen is in district KM5

tegenover Soobe. Het was daar

compleet oorlogsgebied, waar

vierentwintig uur per dag en ze-

ven dagen in de week geschoten

werd. Het kwam niet in je hoofd

op om het hotel te verlaten.

Sterker nog: voortdurend was er

de gedachte dat het hotel

misschien wel zou worden

aangevallen.

BeterBegin januari 2012 ben ik op-

nieuw teruggegaan naar Moga-

dishu. En opnieuw verbleef ik

in Hotel Safari. Hoewel je con-

stant in de omgeving nog scho-

ten hoorde, was de situatie er


Reisadvies naar Somalië

2013 inclusief Somaliland

Nog alle reizen worden

dringend ontraden!

Laatst gewijzigd op 25 juni

2013. Nog altijd van

kracht op 15 december.

beter dan een paar maanden

daarvoor, eind 2011. Steeds

weer hoorde je op de radio be-

richten over aanslagen, waarbij

chauffeur “Jan, Kees of Piet”

was omgekomen op deze route

of die weg. Van regeringswege

kwam er nieuwe wetgeving met

betrekking tot het leger. Zo is er

bijvoorbeeld een wet in werking

getreden op grond waarvan

militairen tot de doodstraf wor-

den veroordeeld wanneer zij

zelf iemand vermoord hebben.

Gevolg ervan was dat de agres-

sie zich binnen het leger zelf

ging uiten en gingen militairen

elkaar uitmoorden. In die perio-

de heeft de regering maatrege-

len genomen, die betrekking

hadden op de opleidingen

binnen het leger. Zo worden er

nu soldaten opgeleid in binnen-

en buitenland, met name in de

buurlanden Djibouti, Kenia,

Ethiopië en Oeganda.

Veel geluidVergeleken met mijn eerdere

bezoeken aan Mogadishu was

de stad tijdens mijn laatste ver-

blijf een andere plek. Er was

volop straatverlichting en er re-

den ontzettend veel auto’s,

waarvoor er op de wegen nau-

welijks plaats genoeg was. Er

was voortdurend heel veel

geluid van toeterende claxons.

Het geluid van schoten is enorm

verminderd; dat hoorde niet

meer tot het dagelijkse leven

van de gewone burgers in

Mogadishu. Verbaasd vroeg

men zich af wanneer er schoten

werden gehoord, waar die dan

vandaan kwamen.

BeleefdHet was erg indrukwekkend om

te zien en te ervaren dat de

Somalische militairen van nu

beter zijn opgeleid. Het verschil

is enorm en dat mag beschouwd

worden als een stevige vooruit-

gang. Tientallen soldaten hou-

den zich bezig met dagelijkse

controles op de wegen. Ze zijn

correct in gedrag, vragen be-

leefd bij aanhouding naar iden-

titeitspapieren (“Beste meneer,

heeft u enige vorm van identifi-

catie bij zich?”). Bij afwezig-

heid daarvan wordt beleefd

gemeld dat ze dan de auto gaan

doorzoeken. Personeel van de

wegenpolitie vraagt uitdrukke-

lijk naar de autopapieren. Er

bestaat geen wegenbelasting in

Somalië. De wegenpolitie zelf

is duidelijk herkenbaar aan het

uniform, dat verschilt van de

legerkleding. Soldaten dragen

niet allemaal hetzelfde uniform.

Structureel is er intussen veel

veranderd in Mogadishu en wat

betreft de veiligheid is dat een

goede ontwikkeling. Het cre-

ëren van werkgelegenheid, het

ontwikkelen van het staatsappa-

raat, het stimuleren van de ver-

schillende clans, regulering van

de visserij, hebben eraan bijdra-

gen, hoewel de Somalische

overheid deze taken nog onvol-

doende kan vervullen. Dat is

dan geen kwestie van onwil,

maar heeft als voornaamste oor-

zaak het gebrek aan voldoende

financiën.

De enige bronnen van inkom-

sten voor de Somalische over-

heid komen momenteel van de

haven en het vliegveld van Mo-

gadishu, alsook vanuit donaties

van met name de Golfstaten.

Deze inkomsten dekken amper

de dagelijkse uitgaven, zoals de

lonen voor het leger en de poli-

tie en andere werknemers van

de overheid. Doordat niet altijd

tijdige betaling van de lonen

kan plaats vinden, is dat weer

voortdurend een potentiële basis

dat mensen zich niet langer aan

de wet zullen houden of hun

werkzaamheden naar behoren

zullen uitvoeren.

De huidige regering, waarvan

Hassan Sheikh de president is,

gaat ervan uit dat ze veel steun

zal krijgen van de internationale

gemeenschap. Dit omdat het de

eerste Somalische regering is

die door diezelfde internationale

gemeenschap erkend is. Boven-

dien bestaat deze regering uit

personen die gestudeerd heb-

ben, dus met een academische

achtergrond. Zij hebben niet

deelgenomen aan de burgeroor-

log en sommigen, onder wie de


president zelf, hebben samen-

gewerkt met internationale

organisaties.

EigenbelangVerschillende westerse landen

beloven dat ze hulp zullen ver-

strekken aan Somalië. Maar dit

gaat vrijwel altijd gepaard met

eigenbelang. Zij streven ernaar

contracten binnen te halen be-

treffende de vele natuurlijke

grondstoffen die er in Somalië

aanwezig zijn (olie, uranium),

maar ook wat betreft de visserij

in Somalische wateren. De So-

malische overheid doet bewust

weinig tot geen zaken met oos-

terse landen. De machtspositie

van de westerse landen speelt

hierbij een belangrijke rol. Men

is bang dat er opnieuw onrust in

Somalië veroorzaakt gaat wor-

den, zoals dat voorheen ook

heeft plaats gevonden.

Samenvattend wil ik vaststellen

dat met de veiligheid in de

hoofdstad Mogadishu aanzien-

lijke vooruitgang is geboekt.

Dat blijft steun nodig hebben

van mensen die zich in de stad

gaan vestigen, maar ook van de

diaspora. Deze grote verande-

ring is met name te danken aan

de mensen van de stad zelf,

hoewel de overheid en meerde-

re staatshoofden beweren dat

het hun verdiensten zijn

geweest. Duidelijk is dat de

Somalische overheid dringend

financiële steun nodig heeft om

de grote problemen van van-

daag te kunnen aanpakken:

hoge werkeloosheid, veiligheid

en niet te vergeten de zorg voor

gezondheid.

Abdinasir M. Halane


Somalische soep of … soep van een Somalische

Ingrediënten:

100 gram kipfilet

1 grote aardappel

1 grote wortel

kopje (diepvries)erwten

paar maggiblokjes

3 teentjes knoflook

2 eetlepels boter

2 eetlepels witte bloem

beetje zwarte peper

Doe de kipfilet, de aardappel en de wortel in stukjes en samen met de erwtjes in een pan met 2-3 glazen

water en daarbij de maggiblokjes. Breng alles aan de kook, totdat de kipfilet voldoende gaar is. Verhit de

boter in een pannetje en doe daar de bloem bij. Goed blijven roeren!

Voeg het toe aan de soep en laat alles gedurende 5 minuten goed mengen. Vervolgens alles in een blender

of staafmixer malen en dan nog een paar minuten op het vuur. De peper als allerlaatste toevoegen. En

klaar is deze voortreffelijke soep die kortgeleden in Leicester UK werd opgediend!

Echt verrukkelijk!

Geld naar huis

Het is een algemeen bekend fenomeen dat de diaspora geld naar huis, naar familiestuurt. Dit geldt ook voor de Somalische gemeenschap. Veelal gebeurt dit via eenbijzondere vorm, namelijk het hawala systeem.

Wikipedia geeft de volgende

omschrijving van hawala

bankieren:

“Hawala werkt op een systeem

van vertrouwen. Het geld wordt

contant op tafel gelegd in een

steunpunt, en via een contact

(telefonisch, per fax of e-mail)

kan overal ter wereld in een an-

der steunpunt dezelfde som af-

gehaald worden. Lidmaatschap

of rekeningen zijn niet nodig.”

De hawala is een zuiver infor-

meel systeem, vooral gesitueerd

in het Midden-Oosten, waarbij

er geen afschriften of verreke-

ningen plaatsvinden. Het is dan

ook niet te verwonderen dat het

aan populariteit wint in het mis-

daadmilieu, omdat de opspo-

ringsautoriteiten geen inzicht

hebben in de transacties. Het

systeem leent zich uitstekend

voor overboekingen van zwart

geld. De hawala is vaak ouder

dan het officiële banksysteem.

Om in Nederland (en de rest

van Europa) legaal geld

overmaken aan te kunnen bie-

den, moet je een vergunning

hebben of agent zijn van een

bedrijf met een vergunning die

in Nederland geldig is. Dit kan

ook een vergunning in een

ander Europees land zijn.

In Nederland zijn verschillende

van deze bedrijven actief, waar-

bij een onderscheid kan worden

gemaakt tussen bedrijven die le-

gaal actief zijn en bedrijven die

illegaal actief zijn. Het hawala

bankieren leent zich uitstekend

voor de illegaal opererende be-

drijven.

Het grootste verschil tussen de

legale en illegale bedrijven zijn

niet de kosten van een transac-

tie, die bestaan uit een combi-

natie van de wisselkoers en de

commissie, maar de informatie

die verstrekt moet worden om

een transactie te kunnen maken.

Je moet daarbij denken aan het

tonen van een geldig ID-bewijs.

Bij veel mensen is er vooral

veel weerstand tegen het ver-

strekken van deze informatie,

omdat men bang is dat deze in-

formatie bij de overheid (bij-

voorbeeld belastingdienst)

terechtkomt.

Dit is echter een groot misver-

stand. De informatie wordt

beschermd door de Wet

Bescherming Persoonsgegevens


Wareerhow, een tempospel

Dit spel kom je veel tegen op het platteland. Het kan alleen gespeeld

worden met een heleboel personen tegelijk. De kinderen gaan achter

elkaar staan en ieder kind pakt het shirt vast van degene die voor

hem staat. Op die manier kan een grote, gesloten kring gevormd

worden.

Vervolgens begint men in het rond te lopen, waarbij men de voor-

gaande persoon niet mag loslaten. De snelheid wordt dan langzaam

aan opgevoerd. Degene die er niet in slaagt vast te houden, valt uit

het spel. De kring wordt op die manier langzaam maar zeker kleiner.

De drie personen die uiteindelijk overblijven, worden als de sterk-

sten, de overwinnaars beschouwd. Wareerhow stoelt -dat moge dui-

delijk zijn- op snelheid en op het duizelig maken van de

deelnemende kinderen.

en mag niet zomaar aan ieder-

een verstrekt worden. Daarnaast

hebben de legale bedrijven het

voordeel dat de transacties val-

len binnen een garantieregeling

en kunnen de transacties ge-

bruikt worden om bij een ver-

zoek tot gezinshereniging aan te

tonen dat de familie in het bui-

tenland wordt onderhouden.

Ook leveren de legale bedrijven

een bijdrage aan de gemeen-

schap door bijvoorbeeld het bie-

den van werkgelegenheid en de

mogelijkheid voor jongeren om

werkervaring op te doen.

Als je kijkt naar de toekomst is

er nog een ander element dat

voor de Somalische gemeen-

schap belangrijk zou moeten

zijn. De dreiging van terrorisme

wereldwijd en Somalië in het

bijzonder -denk hierbij aan de

dreiging van Al-Shaabab en aan

de piraterij- maakt het steeds

moeilijker om geld te sturen.

Dat dit een reëel probleem is

blijkt uit de recente sluiting van

de bankrekeningen van onder

andere Somalische geld

overmakingsbedrijven door

Barclays bank in Engeland, die

een grote impact heeft op deze

bedrijven én de Somalische ge-

meenschap. Deze geldtransac-

ties zijn voor heel veel mensen

in Somalië noodzakelijk om te

kunnen overleven en het stop-

pen van deze geldstroom zou

een humanitaire ramp beteke-

nen.

Om het versturen van geld naar

huis ook in de toekomst moge-

lijk te houden, is het daarom

van belang dat deze bedrijven

zich houden aan de regels en

daarmee laten zien dat ze oog

hebben voor wat er in de wereld

speelt. Door te kiezen voor een

bedrijf dat zich hieraan houdt,

kan de Somalische gemeen-

schap dit ondersteunen.

P. M.

Onschuldige slachtoffers van

oorlogsmisdaden

Tijdens de oorlog gaat, hoe gek het ook klinkt, het gewone leven door, inclusiefvlinders in de buik. Maar laat ik hier één van de gruwelijkste aspecten van de oor-log naar voren brengen: oorlogsmisdaden waar onschuldige burgers slachtoffervan worden.

We hoeven onszelf maar één

vraag te stellen: was het de be-

doeling om deze burgers te doden

of probeerde men burgerdoden te

voorkomen en ging dat tragisch

genoeg niet helemaal goed?

Uiteindelijk is dat niet altijd

goed aan te geven, maar in So-

malië vielen er tijdens conflic-

ten zeer veel slachtoffers onder

de burgerbevolking. Veel man-

nen zijn gedood omdat ze

bewust ten onrechte geïden-

tificeerd werden als soldaat en

nadat het moorden eenmaal was

begonnen, werden er willekeu-

rig mensen vermoord. Hier wer-

den ook talloze vrouwen en


Kleine ontmoeting met een Somalische jongeman, opge-

groeid in Nederland, maar al zo’n jaar of tien in Leicester

woonachtig. Hij zegt veel van Nederland vergeten te zijn,

maar op de vraag wat hij zich nog wel herinneren kan, be-

gint hij onmiddellijk te zingen: “Sinterklaas Kapoentje,

gooi wat in mijn schoentje…”. In Nederland wordt op het-

zelfde moment in alle hevigheid de discussie gevoerd rond-

om Zwarte Piet …

kinderen het slachtoffers van.

Het is waar dat er in de strijd

tégen terreur ook onschuldige

burgerslachtoffers vielen.

KinderenOnderwijs in Somalië heeft erg

te lijden door de vernietiging of

beschadiging van scholen tij-

dens de aanvallen in stedelijke

gebieden. In de hoofdstad Mo-

gadishu zijn bovendien veel

scholen gesloten omdat de weg

naar school voor kinderen en

leerkrachten niet veilig was en

zij gevaar liepen te worden ge-

dood. Kinderen hebben er geen

toegang tot onderwijs; ze lopen

veel kans te worden gerekru-

teerd als kindsoldaten of ze

worden gewond of gedood tij-

dens aanvallen in dichtbevolkte

buurten waarbij onvoldoende

onderscheid wordt gemaakt tus-

sen burgers en strijders. Soma-

lië heeft momenteel niet alleen

af te rekenen met hongersnood,

het land wordt ook geteisterd

door een ware mensenrechten-

crisis waar vooral kinderen het

slachtoffers van zijn. Zij kunnen

zomaar vermoord worden of

naar het front gestuurd.

Rebellen gebruiken bovendien

steeds vaker gewelddadige

rekruteringsmethoden en er

worden nu meer en meer scho-

len overvallen of kinderen ont-

voerd op publieke plaatsen.

Kinderen kunnen niet voor

zichzelf zorgen en de kinderen

van wie de ouders verdwenen of

gestorven zijn (omdat ze ver-

moord zijn, of simpelweg geen

toegang hadden tot adequate ge-

zondheidszorg) belanden uitein-

delijk als weeskinderen in

weeshuizen.

Veel van de Somalische vluch-

telingen, waaronder kinderen,

zijn erg getraumatiseerd door de

mensenrechtenschendingen die

ze hebben gezien of zelf hebben

ondergaan: de verwoestende

impact van het voortdurende

gewapende conflict in het zui-

den van Somalië. Heel wat kin-

deren waren getuige van de

meest vreselijke mensenrech-

tenschendingen, waaronder ste-

niging, amputaties en publieke

executies, uitgevoerd door ge-

wapende rebellen of groepe-

ringen. Ook waren sommigen

zelf het slachtoffer van geseling

en sommige kinderen moesten

toekijken hoe familie en vrien-

den werden gefolterd en ver-

moord. Dit is een nachtmerrie

zonder einde waarin kinderen

dag na dag ondenkbare gruwel-

daden meemaken. Deze kinde-

ren riskeren een verloren

generatie te worden als de we-

reld de oorlogsmisdaden waar

zo veel van hen het slachtoffers

van zijn -krankzinnig genoeg-

blijft negeren.

VrouwenVerkrachting tijdens oorlogs-

situaties is zo oud als oorlog

zelf; het wordt ‘een gebruikelijk

kwaad’ genoemd. Voor militai-


Op dit moment zijn er in Somalië zo’n 200.000 kinderen

onder de vijf jaar die lijden aan ernstige ondervoeding.

Steeds vaker gaan zij met honger naar bed. Zonder specia-

listische medische zorg dreigt hun situatie alleen nog

maar te verslechteren. Snelle hulp is daarom van groot be-

lang. Ondervoede kinderen kunnen we laten aansterken

door middel van een kindermenu.

ren wordt het al sinds lang

beschouwd als ‘oorlogsbuit’.

Verkrachting wordt vaak ge-

pleegd door ongedisciplineerde

soldaten, maar er zijn ook voor-

beelden in de geschiedenis dat

verkrachting strategisch werd

ingezet om te vernederen en te

terroriseren. Verkrachting is een

middel om de vijand te onder-

werpen zonder deel te nemen

aan het riskante deel van de

strijd. Geconfronteerd met ver-

krachting ontvluchten burgers

hun land en laten onroerend

goed aan hun aanvallers. In het

ergste geval is verkrachting een

instrument van etnische zuive-

ring en genocide. Verkrachting

wordt inmiddels ook in Somalië

herkend als een wapen in de

oorlog.

‘Liefde’Juist met een dreigende dood op

de achtergrond wordt de liefde

intenser beleefd dan ooit. Ook

de liefde voor ‘foute’ mannen.

Maar dat recht-

vaardigt niet

dat mannen ‘de

liefde bedrij-

ven’ met vrou-

wen tegen hun

zin; het

verkrachten

van vrouwen is

nooit goed te praten.

Oorlogen zijn verhuisd van

slagvelden naar dorpen en

hierdoor zijn vrouwen en meis-

jes kwetsbaarder geworden.

Voor velen is het thuisfront niet

meer veilig, elk huis staat nu op

de frontlinie.

In gebieden waar gevechten het

felst zijn, moeten vrouwen vaak

honderden kilometers lopen om

hulp te vinden nadat ze zijn

aangevallen. Zelfs als zij hulp

kunnen krijgen, kan dat maan-

den of jaren na de aanval zijn.

Velen melden de verkrachting

echter niet vanwege het stigma.

De meesten zijn terughoudend

om het te melden omdat ze

bang zijn dat hun familie het

hen kwalijk zal nemen en de ge-

meenschap hen af zal wijzen, of

omdat ze te beschaamd zijn om

erover te praten. Zo blijft veel

geweld tegen vrouwen verbor-

gen.

SchrijnendMoe, zwak en ondervoed, stro-

men dagelijks vrouwen en kin-

deren de vluchtelingenkampen

binnen. De reis ernaar toe is

voor veel van de vrouwen erg

moeilijk. Het is nog schrijnen-

der als je ziet hoe ze de effecten

van verkrachting moeten

verduren.

De omvang van seksueel ge-

weld tijdens oorlog is duidelijk:

ontvoering van vrouwen als

seksslaven, marteling en ver-

minking van vrouwen en ver-

krachting in

het openbaar.

Jaren van

gevechten

hebben in

Somalië geleid

tot een cultuur

van verkrach-

ting en geweld.

Het is dieptriest dat ook veel

burgers zo om het leven zijn ge-

komen bij recente gevechten,

maar helaas is het niet anders.

Er is nog altijd een oorlog

gaande die niet vergeten mag

worden!

A. Ahmed


Vrede is niet de afwezigheid van een conflict, van oorlog,

maar de aanwezigheid van gerechtigheid

Maarten Luther King

Zwarte Mamba

“Ik vertel je dit verhaal over oorlog en over mijn vaderen over mijn geliefde Somalië, omdat niemand andershet zal vertellen”.

Nadifa Mohamed woont sinds

haar jeugd in Londen. Zij stu-

deerde geschiedenis en politico-

logie in Oxford en werkte na

haar afstuderen als film re-

searcher. Zwarte Mamba is haar

debuutroman en voor onderzoek

hiervoor reisde zij naar Eritrea,

Somalië en Djibouti.

Jemen, 1935. Jama is een straat-

schoffie dat met zijn vriendjes

de stoffige markten van Aden

afstruint. Wanneer zijn moeder

sterft, staat Jama er alleen voor.

De oorlog nadert en de fascisti-

sche Italiaanse troepen, die de-

len van Oost-Afrika in handen

hebben, bereiden zich voor op

de strijd. Toch besluit Jama op

zoek te gaan naar zijn vader, die

-volgens de geruchten die hem

via clangenoten bereiken-

ergens in het noorden als

chauffeur voor de Britten

werkt.

En zo begint Jama’s opzienba-

rende reis. Een tocht van ruim

1500 kilometer die hij per

kameel, vrachtwagen en trein

maar vooral te voet aflegt, en

die hem door Somalië,

Djibouti en het door oorlog

verscheurde Eritrea en Soedan

naar het noorden zal brengen.

Jama trekt van de ene gevaar-

lijke stad naar de andere,

vertrouwend op zijn grote net-

werk aan clangenoten om hem

onderdak te bieden en de weg

te wijzen naar zijn vader, die al-

tijd net een dag of twee reizen

buiten zijn bereik lijkt te blij-

ven. Op zijn tocht ondervindt

Jama zowel warme menselijk-

heid als grote wreedheid, wan-

neer hij belandt in de

onverschillige, alles vermalende

oorlogsmachine.

Deze roman over een jongen en

zijn lange tocht naar de vrijheid

is een afwisselend grappig,

schokkend en hartverscheurend

verhaal over ontworteling en

familiebanden. Zwarte Mamba

laat tegelijkertijd zien hoe

Afrika heeft geleden onder de

Tweede Wereldoorlog.

Nadifa Mohamed: Zwarte

Mamba

Verschenen in 2010 bij Orlan-

do Uitgevers, Utrecht

ISBN 978.90.229.5974.9

Vertaling van Josephine

Ruitenberg

”Een ongelooflijk mooi

debuut.” The Times

“Een fascinerende roman over

overleven, koste wat kost.”

Metro

“Een indrukwekkend verhaal

over vaders en zonen, en de

banden van liefde en verplich-

ting die er tussen hen bestaan.”

The Independent

”Nadifa Mohamed schrijft beel-

dend en vol gevoel. Ze schrikt

niet terug voor het weergeven

van de schokkende werkelijk-

heid in een onbarmhartig chao-

tisch deel van de wereld. Dit is

een vijfsterrenboek dat een ver-

gelijkbaar succes als De vliege-

raar verdient.” Amazon


Web-site

Wij willen de lezer van deze

nieuwsbrief wijzen op de

web-site die we aan het ontwik-

kelen zijn. Daar is meer infor-

matie te vinden over de

achtergronden van Geedi,

Nieuwsbrief Somalië.

De lezer kan via de web-site

reageren en die reacties zien wij

graag tegemoet!

U vindt de web-site op

www.nieuwsbriefsomalie.nl

En verspreidt deze Geedi in uw

eigen omgeving.

Geedi nummer 4 - januari 2014

Documents

Transcript of Geedi nummer 4 - januari 2014