The Hunger Games: Catching FireCKV filmverslag

Fenna Regenboog, 12 januari 2014

Inhoudsopgaven

Inleiding 3Algemene gegevens 5Inhoud, vorm en functie

o Inhoud 6o Vorm 8o Functie 9

Mijn mening 10Recensie 12Bronnenlijst 14

2

Inleiding

Ik heb vorig jaar samen met een vriendin het eerste deel van The Hunger Games serie in de bioscoop gezien. Toen hadden we al afgesproken dat we samen naar het nieuwe deel, The Hunger Games: Catching Fire, zouden gaan in de bioscoop. Het afgelopen jaar zijn we voor mijn verjaardag naar deze film gegaan, om onze afspraak waar te maken en als een klein cadeautje van mijn vriendinnen. Ik wil in dit verslag voornamelijk mijn ervaring met de film en mijn mening over de film vastleggen. Ik hoop dat mijn standpunten en mijn ervaringen andere kan overtuigen om de film te kijken en ander kan helpen met een mening vormen over de film.

Ik heb de boekenserie van Suzanne Collins gelezen en had daardoor al een duidelijke verwachting van de film. Ik verwachtte natuurlijk dat de film de hoofdlijnen van het boek zou volgen met hier en daar kleine aanpassingen die de film spectaculairder zouden maken. Ik verwachtte veel spanning, actie en romantiek. Want deze drie thema’s kwamen ook het beste naar voren in het boek.Maar doordat ik het boek had gelezen had ik ook al een verwachting van het uiterlijk van de personages en hoe de arena eruit zou zien. Ik had dus ook al vrij specifieke verwachtingen van de film. Waardoor ik denk ik anders tegen de film aankijk dan mensen die het boek niet hebben gelezen.

Ik geef een korte samenvatting van het verhaal, zodat elke lezer mijn ervaringen en standpunten beter kan begrijpen. En zodat mensen die helemaal onbekend zijn met het verhaal een idee krijgen over de grote lijnen van het verhaal.

In het land Panem heerst een dictatuur, hierbij is Snow de president die heerst over het Capitool en de 12 districten. Elk district heeft zijn eigen bijdrage van productie in de maatschappij. Elk jaar doen zich de hongerspelen voor, dit is een spel waarbij 24 kinderen, 2 tribuuts per district tussen de 12 en 16 jaar, in een arena worden geplaatst en waar ze moeten vechten voor hun leven. De laatste die blijft leven is de winnaar en zal een leven van glorie en rijkdom leven.Katniss Everdeen leeft met haar familie in het twaalfde district, het armste district van allemaal. Zij werd samen met Peeta uitgekozen voor de 74e hongerspelen ze hebben dit te weten overleven doordat Katniss het Capitool te slim af was.Katniss en Peeta hebben een verplichte zegetoer te voldoen. Hierbij reizen de winnaars de districten af en geven overal een kleine toespraak aan het volk. Maar voor het begin van de zegetoer is president Snow bij Katniss langs geweest om haar duidelijk te maken dat hij alles behalve blij is met haar stunt in de spelen. Ze krijgt de taak om het gespeelde liefdesverhouding met Peeta tot overtuiging te brengen tijdens de zegetoer. Maar aan het eind van de zegetoer word duidelijk dat de twee winnaars hem niet hebben te weten overtuigen.De zegetoer is niet alleen een missie, het doet ook de ogen van Katniss openen. Ze ziet dat het volk toe is aan een revolutie, aan een verzet tegen het Capitool.Katniss stunt heeft iets aangewakkerd in het land, de districten willen in opstand komen tegen het regime van het Capitool. De jarenlange onderdrukking van het Capitool word te veel voor de districten en er ontstaat een revolutionair gevoel bij het volk.Maar dit jaar is het anders, de Kwartkwelling is aangebroken. De tribuuts voor de hongerspelen worden dit jaar uitgekozen uit de overlevende tribuuts van de eerdere spelen. Katniss en Peeta moeten opnieuw de hongerspelen in. Katniss weet dat er geen herhaling

3

van geschiedenis mogelijk is, er zal maar één tribuut de hongerspelen overleven. Katniss zet alles op alles om Peeta levend uit de spelen te krijgen.Het spel word halverwege onderbrokken door rebellen die Katniss en een klein aantal andere tribuuts uit het spel redden. Helaas konden de rebellen niet iedereen redden, en Peeta is een van de achtergebleven tribuuts.

4

Algemene gegevens

The Hunger Games: Catching FireDirector Francis LawrenceGeproduceerd in Amerika, 2013.Nog geen filmprijzen gewonnen, want het is een relatief nieuwe film.De film duurt 146 minuten. Ik heb de film in de JT bioscoop Carolus in Nijmegen bezichtigd op 21 november 2013.

5

Inhoud, vorm en functie

Inhoud

De film weergeeft een fictieve wereld, waarin de macht word onderhouden door een dictator, president Snow. Hij gebruikt de hongerspelen om het volk uit de districten te onderdrukken en te weerhouden van een revolutie. Tegelijkertijd geeft hij zijn geliefde volk uit het Capitool een spectaculaire show waarin spanning en actie centraal staat. De film volgt het verhaal van een meisje, Katniss, uit het armste district dat de hongerspelen heeft weten te overleven door een gespeeld liefdesverhaal met haar mede tribuut, Peeta, en een slimme list. De zegetoer is deel van de winaarsprocedure, waarin Snow’s achterliggende idee is om het volk uit de districten te laten zien dat er hoop is. Hoop op een beter en luxer leven, dat de winnaars zullen leven. Katniss maakt tijdens deze zegetoer kennis met de verschillende volken van het land en de onderdrukking van Snow’s regime word duidelijk. Ze ziet dat het volk klaar is van voor een verzet tegen hun leider en komt er achter dat ze tegen haar wil het symbool is van deze revolutionaire ideeën.In de film worden Peeta en Katniss opnieuw naar de hongerspelen gestuurd door de afwijkende trekking van de kwartkwelling. De gekozen tribuuts zijn een weerspiegeling van hun afkomstige districten. Ze zijn in verzet of ze zijn een volger van het machtige Capitool.De film geeft eigenlijk een beeld van hoe een kleine vonk tot een grote, laaiende vurenzee kan uitgroeien. Katniss en haar stunt met de bessen is in dit geval de vonk die uitloopt tot een revolutie. Personage omschrijvingKatniss Everdeen is de hoofdpersoon van het verhaal. Ze is een meid die stevig in haar schoenen staat en gaat door het vuur voor haar geliefde. Ze weet iedereen versteld te zetten met haar schietkunsten met de pijl en boog. Katniss weet en leert over de gevoelens van het volk tegenover het Capitool, maar weet niet goed hoe ze hiermee om moet gaan. Moet ze het terugdringen, volgens de wil van Snow, of moet ze het juist stimuleren?Peeta Melak is de persoon die samen met Katniss in de hongerspelen word gezet. Peeta weet met zijn verhaaltjes iedereen aan zijn voeten te werpen. Maar Peeta is zachter en gevoeliger dan Katniss. Waar Katniss weet over de revolutionaire gevoelens van het volk, is Peeta ontwetend en onderdrukt de gedachtes hiervan. Langzaam zie je dat Peeta zijn ogen opent en de waarheid onder ogen gaat zien.Gale is de beste vriend van Katniss. Ze gaan er vaak samen opuit om te jagen buiten de hekken die het 12e district omringen. Wanneer Katniss weg moet voor de hongerspelen blijft Gale achter in het district. Hij hoort en ziet de wil om tegenstand te bieden tegen het Capitool en staat hier vol achter. Gale heeft altijd gevoelens voor Katniss gehad en vind het toneelstukje wat Kantiss en Peeta opvoeren maar niks. Maar waarschijnlijk omdat hij weet dat hij zijn beste vriendin hieraan kan verliezen.President Snow is de leider van het land Panem. Misschien is zijn rol beperkt in de film, maar zijn daden en ideeën zijn groots. Hij wil de huidige situatie van het land behouden, en is in staat om alles te doen om dit doel te bereiken.  Katniss en Peeta moeten voor hun overleving en de winst op sponsors zich voordoen als geliefden. Maar langzaam krijg je het idee dat de gevoelens die de twee voor elkaar delen

6

oprecht worden en word het moeilijk om onderscheid te maken tussen de gespeelde en echte gevoelens tussen de twee.De relatie tussen Katniss en Gale is moeilijk te omschrijven. Er ontstaan vermoedens dat ze stiekem wel gevoelens voor elkaar hebben maar deze allebei niet willen laten zien, en later niet kunnen laten zien. De vriendschap die eerst zo sterk was neemt langzaam af. Katniss is bezig met de wil van Snow voort te zetten om haar geliefdes te beschermen. Maar Gale laat haar aan alle kanten zien dat het verkeerd is wat ze doet. Ze hoort zich te verzetten tegen het Capitool net als hem. De sterke band die deze twee eerst hadden verzwakt onder deze druk aan alle kanten.President Snow en Katniss haten elkaar. Katniss vind het verkeerd en voornamelijk oneerlijk hoe hij het land behandeld en regeert. President Snow ziet dat Katniss het symbool word van de revolutionaire opstand.  Mijn meeleving ging het meeste uit naar Peeta. Peeta is een hele zachte en lieve jongen. Zijn gevoelens voor Katniss komen heel oprecht over op de kijker. Maar bij Katniss is het moeilijk te onderschijden of haar gevoelens tegenover hem oprecht of gespeeld zijn. Tegenslagen en geluk worden door zijn gehele lichaam en gezicht herkenbaar gemaakt. Ook weet Peeta heel goed om zijn gevoelens te verwoorden, maar zonder dat het ten koste gaan van andere personen.

Politiek standpuntKatniss staat symbool voor de revolutie, het volk wil rust en verandering in het land. Nadat Katniss de besjes in de eerste hongerspelen te voorschijn haalde is er een soort revolutionair gevoel bij het volk aangewakkerd. Ze hebben de macht om iets te doen tegen de huidige situatie en hebben de kracht om veranderingen aan te brengen. Dit revolutionaire gevoel blijft uitgroeien totdat er uiteindelijk een opstand uitbreekt, waarvan Katniss het symbool staat.President Snow staat voor de sterke dictatuur wat in Panem heerst. Hij is de leider en is de enige die wat te zeggen heeft. Hij kent geen grenzen om zijn doelen te behalen. Maar president Snow word weergegeven als een oude, grijze man in de film. Zijn uiterlijk laat zien dat het huidige systeem aan het verouderen is. En dat kleine tegenslagen al meer dan genoeg zijn om het systeem naar beneden te halen.

 

7

Vorm

De film speelt zich af in de verschillende districten, maar voornamelijk district 12. Verder speelt het verhaal zich in het Capitool en in de spelarena af. De omgevingen en locaties geven wel een bijdragen aan het verhaal mee, zo heeft district 12 een armoedig gezicht en straalt het Capitool juist luxe en rijkdom uit. Het gebruik van rekwisieten en kostuums hadden hun bijdrage in het verhaal. De kostuums sluiten aan op de omgeving en de erestand van de personages. De kostuums van het volk uit district 12 is armoediger en simpeler dan de kostuums van het rijke en overdreven Capitool. Ook de rekwisieten bezitten allemaal een eigen verhaal en doel, hierdoor sluiten ze zowel aan bij omgeving, kleding en grim. De grim van de hoofdpersonen is vrij neutraal gehouden, alleen bij Effie en het volk uit het Capitool is vrij groot uitgepakt. Ook heeft Katniss op verschillende momenten in de film een overdreven grim op haar gezicht gesmeerd. Evenals de kleding, grim en rekwisieten sluit ook de muziek aan bij het verhaal. De muziek heeft een ondersteunde functie. Hierdoor worden romantischere stukken romantischer en de spannende delen juist spannender. Het sleept de kijker mee door verschillende emotionele staten. Hierdoor word het voor de kijkers makkelijker om mee te leven met de personages. Ik denk dat muziek het ook makkelijker maakt om de film te volgen en oplettend te blijven. Juist doordat de muziek je meesleept en je makkelijker meeleeft met de personages wordt het makkelijker om je aandacht als kijker bij het verhaal en de gebeurtenissen te houden.

De film is echter niet realistisch en ook is het onwerkelijk. Daarom denk ik dat het tot de genre sience fiction behoort. Het geeft namelijk wel een werkelijk en realistisch beeld, alleen zou dit beeld nooit tot uitwerking in de echte samenleving komen.

De film bevat veel close-up en camerabewegingen met de personages mee. Verder is het camerastandpunt neutraal en voornamelijk subjectief. Soms doet het camerastandpunt wel voordeel in het standpunt van een personage en word het bijna objectief. De makers van de film hebben gebruik gemaakt van continuïteitsmontage. Waardoor je als kijker bijna niet door hebt dat er in de film is geknipt. De shots zijn dus aaneensluitend waardoor het verhaal soepel en gemakkelijk doorloopt.

8

Functie

Het doel van de film is om het publiek te amuseren. Het is een fictieve film en daardoor is het duidelijk dat het grootste doel is om te amuseren. Er zijn geen punten om iemand bij te spijkeren en te informeren over een actuele zaak.Maar toch denk ik dat de schrijver van het verhaal de kijkers wel aan het denken wilt zetten. Want door alle ontwikkelingen met geld en techniek, laat dit ons nog wel denken aan de punten die er werkelijk in het leven aan doen? Zoals liefde, vriendschap en haat? Laten we ons niet blind leiden door de grote machthebbers? Natuurlijk was het doel van de regisseur om het verhaal zo goed mogelijk te verfilmen, het originele verhaal. Maar ik denk ook dat de regisseur ook een onderliggende boodschap heeft gevonden in deze film, en deze boodschap doormiddel van montage en filmpunten heeft proberen te verwerken in de film. Zo krijgen we dus beide kanten mee, het standpunt van de schrijver en van de regisseur.Ik denk dat de eerste prioriteit van de film is om de kijkers te amuseren, maar stiekem willen de schrijver en de regisseur ons aan het denken zetten over de huidige stand van maatschappij en samenleving.

 

9

Mijn mening

Ik vond de film spannend en goed doordacht. In de film wordt voornamelijk door muziek en licht spanning opgebouwd. De personages verkeren, voor ons, in een onnatuurlijke situatie. Het verhaal is zo goed doordacht, elk detail klopt. Het verhaal is origineel en brengt iets nieuws in de fantasiewereld van film en boeken. Ik denk dat The Hunger Games in het rijtje met succesvolle, verfilmde boeken hoort. Waaronder andere Harry Potter en The Lord Of The Rings ook toe behoren. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik de boeken van The Hunger Games heb gelezen en dat ik het tweede deel, The Hunger Games: Catching Fire, in verfilming vond tegenvallen. Terwijl het eerste deel in verfilming beter uitpakte.Maar de film op zichzelf vind ik wel een succes. Aan alle kanten kun je zien dat het een duur en groot project was. Zoals ik al noemde, alle details kloppen en de gehele film straalt kwaliteit uit.

De Hunger Games valt onder het genre sience fiction. Het verhaal van de hongerspelen is fantasierijk en omschrijft een situatie die in beeld word gebracht als een werkelijkheid. Terwijl de situatie voorloopt op onze wetenschappelijke en mechanische kennis. Het beeld is geloofwaardig voor de kijker, maar in de werkelijkheid zou het nooit tot stand kunnen komen. De dictatoriale omgeving, de kennis en de hongerspelen veraderen het verhaal voor de kijker die iets verder kijkt dat de verhaallaag.Ik vind het persoonlijk wel een leuk genre. Het verplaatst de kijker naar een “nieuwe” wereld en kan de kijker daar helemaal in mee slepen. Ik denk dat het soms goed is voor mensen om een stapje uit de echte wereld te zetten en te denken aan hoe de wereld zou kunnen worden, zou kunnen zijn of zou zijn geweest. Deze gedachtes doen je de werkelijke wereld waarderen of juist in twijfel trekken. Je ontwikkeld hierdoor een kritische blik op onze maatschappij en ik denk dat dit van belang is in onze samenleving.

Ik vond het vernieuwend, want het concept van de film kende ik nog niet. Het verhaal zelf is anders dan dat we al kenden. Het is onrealistisch natuurlijk, maar het is niet te vergelijken met de verhalen die we al kenden (waarbij ik al snel Harry Potter, Lord of The Rings en Twilight in mijn hoofd krijg). Ook vind ik de manier waarop het verhaal uitgewerkt is in film iets nieuws. Het ziet er vrij realistisch uit op beeld, het komt op de kijker over als beeld wat onze toekomst zou kunnen zijn. Veel nieuwe en extravagante technieken. Maar ook is dit geschetste beeld intimiderend. Want is dit wel hoe we willen worden? In een maatschappij waar we worden geleid door rijkdom en techniek? Kan het met deze technieken en “vrijheid” niet vreselijk uit de hand lopen, zoals in de politieke situatie in Panem? De film heeft dus een vernieuwend karakter, maar dit is op hetzelfde moment ook angstaanjagend.

Mijn mening over film zelf is denk ik niet veranderd hierdoor. Ik denk dat dit komt doordat ik de boeken al voor de film had gelezen en het voorgaande deel van de serie al had gezien. Ik had al een verwachting van de film in verhaal en uitwerking. De film heeft mij niet verrast in enig opzicht en heeft mijn mening dus niet beïnvloed.Ik vind het mooie aan film dat het de gevoelens van een persoon kan beïnvloeden. Het maakt gebruik van bepaalde zintuigen van de mens en speelt daarop in. Film kan mensen op bepaalde vlakken ontroeren en soms mensen door een moeilijke tijd helpen. Juist doordat

10

mensen zich soms kunnen identificeren met personages en de keuzes persoonlijk nemen. Deze keuzes kunnen mensen in het huidige leven gebruiken.Ik vind het ook mooi dat film, en muziek ook, mensen een andere visie op de wereld kan geven. Door een werkelijkheid of juist een fantasiewereld in beeld te brengen. Film kan de mening van mensen beïnvloeden. Ik vind het mooi dat je doormiddel van twee uurtjes in de bioscoop een andere visie op de wereld kunt krijgen.

Ik heb niet echt interesse om andere films van deze regisseur te zien. Ik dat de regisseur van de Hunger Games: Catching Fire zichzelf niet echt een grote inbreng heeft kunnen maken in deze film. Dat komt voornamelijk omdat veel mensen het verhaal al kennen en dat hij heel erg vast zat aan dit verhaal. Hierdoor heeft hij denk ik weinig inbreng gehad in de film, omdat de hoogste prioriteit van de film was om de verwachtingen van de “fans” waar te maken.

11

Succesvolle herhalingsoefeningThe Hunger Games: Catching Fire van Francis Lawrence Het blijft een effectief concept: de gruwelijkheid en decadentie van de Romeinse gladiatorengevechten gekoppeld aan de sensatiezucht van reality-tv, gesitueerd in een dystopisch universum à la Brave New World en 1984.

Blinkt het gegeven van The Hunger Games, de populaire fantasy-trilogie van schrijfster Suzanne Collins, ook uit in originaliteit? Tja, er zijn onmiskenbaar overeenkomsten met eerdere sf-verhalen alsLogan's Run, Ender's Game, The Running Man en Battle Royale. Maar Collins' creatie zit slim en doortimmerd genoeg in elkaar. Dat blijkt weer nu de verfilming van het tweede deel uit de reeks – Catching Fire – in de bioscoop verschijnt.

In deel één ontmoetten we Katniss Everdeen (Jennifer Lawrence), die in de fictieve staat Panem moest meestrijden in The Hunger Games, een jaarlijks evenement waarin 24 tieners (twee uit ieder district) elkaar tot de dood moeten bevechten. Deze strijd – live uitgezonden op tv – wordt door de decadente overheid van dictator Snow (Donald Sutherland) ingezet als waarschuwing én opium voor het volk.

Spoiler voor wie de eerste film nog moet zien: in het slot verzinnen Katniss en haar maatje Peeta (Josh Hutcherson) een list om de spelen samen te kunnen overleven. Deel twee begint met hun verplichte zegetocht langs de twaalf districten. Al gauw blijkt het onrustige volk – tot haar schrik – in Katniss een potentiële verzetsleider te zien.

Meer verklappen we niet, want één van de pluspunten van deze blockbuster is het feit dat niet alle wendingen zich van mijlenver aandienen. Goed, in grote lijnen lijkt de plot behoorlijk op die van de eerste film, maar er wordt ditmaal verder uitgezoomd en de spanning wordt verder opgevoerd.

Dat is Catching Fire in een notendop: meer van hetzelfde, maar spannender, beter uitgewerkt, net iets verrassender, en visueel veel overtuigender. Dat laatste is allicht te danken aan het veel ruimere budget, en misschien ook aan nieuwe regisseur Francis Lawrence (I Am Legend), die wat meer actie-ervaring meebrengt dan voorganger Gary Ross (Pleasantville). Ook nieuwe scenaristen Simon Beaufoy (Slumdog Millionaire) en Michael Arndt (Little Miss Sunshine) zijn niet de minsten.

Anderzijds: wie de eerste film niks vond, zal zich nu vast ook niet laten overtuigen. Want het blijven de personages die centraal staan. Personages die niet uitblinken in diepgang, maar die ruimschoots voldoen als kleurrijke archetypen. Vooral in de bijrollen zitten een paar smeuïge types – hysterische tv-presentators Stanley Tucci enElizabeth Banks kenden we al, net als innemende mentoren Woody Harrelson en Lenny Kravitz. Memorabele nieuwe rollen worden gespeeld door onder anderen Philip Seymour Hoffman, Jeffrey Wright en Jena Malone. Maar de sterkste troef van de serie blijft de charmante Jennifer Lawrence, die Katniss neerzet als een even stoere als menselijke heldin.

Voor Catching Fire is tweeënhalf uur uitgetrokken, dus is het misschien wel gerechtvaardigd dat laatste boek Mockingjay over twee films zal worden uitgesmeerd. Het is in ieder geval lucratief natuurlijk: voor 2014 en 2015 kan producent Lionsgate vast twee geheide kersthits incasseren.

Recensie

12

Deze recensie heeft me een nieuwe blik gegeven over de film. In sommige punten geeft ik de recent gelijk. Nadat zij duidelijk maakt dat de tweede film eigenlijk een spannendere en een betere uitwerking is van het eerste deel, dit zag ik eerst niet in. Dat komt waarschijnlijk omdat ik niet met dezelfde blik als naar de film heb gekeken. Ik heb niet op elk detail gelet, niet uitgezocht wat de achtergrond is van acteurs en producenten.Maar ik geef haar ook ongelijk in

haar recensie. Haar recensie is zacht uit negatief over de film. Waarvan ze voornamelijk het verhaal uit de boeken bekritiseert, de belangrijkste personage, Katniss, maakt geen ontwikkeling door in de tweede film ten opzichte van de eerste film. Ik vind het een apart verschijnsel dat ze in een recensie over de film The Hunger Games: Catching Fire het verhaal van de boeken bekritiseert.

13

Bronnenlijst

http://www.cinema.nl/bioscoop/artikelen/10829177/succesvolle-herhalingsoefeninghttp://nl.wikipedia.org/wiki/The_Hunger_Games:_Catching_Fire

14