Ethische Democratie

Waarom samenlevingsvormen gebaseerd op een

dubbele ethiek instabiel zijn

Waarom een geweldloze samenleving tot meer

welvaart en welzijn leidt. Piet De Pauw

1

23 Oktober 2012

Versie 0.7

Probleemstelling

Een ethische kwestie: “Bestaat er gerechtvaardigd geweld tegenover medemensen? En zo

ja, onder welke voorwaarden dan?”

Het is een heel fundamenteel debat en heeft consequenties tot in de kleine dingen van het

dagelijks leven. Kan je mensen iets opdringen vanuit een soort almachtsbewustzijn “ik

weet het (beter)” of om bestwil “ik weet wat goed is”.. Heel delicaat allemaal.

1 De bedoeling van deze tekst is een aanzet te geven tot de discussie over ethische democratie, en een

mogelijk antwoord te formuleren op het voorstel van Wim van Hees om verenigingen die ijveren voor de

invoering van directe democratie te positioneren als een ethisch merk. Deze tekst is louter en alleen bedoeld

als een discussie document en kan niet worden beschouwd als een formeel standpunt van de vereniging

democratie.nu Contactgegevens +32 485 556208 , E-mail Piet.DePauw at Telenet.be

2

3

Bijkomend probleem: mogelijkheid tot Confirmation Bias2

Het menselijke brein is onderhevig aan confirmation bias. Deze confirmation bias

bepaald onze filters waarmee we de werkelijkheid waarnemen, en maakt zo dat we

bepaalde aspecten van die werkelijkheid onbewust elimineren. Deze filtering maakt het

moeilijk dat mensen uit zichzelf tot nieuwe inzichten komen. Meer hierover in bijlage 3.

“The function of reasoning, the reason it evolved, is to help us convince other people and

to evaluate their arguments.” Hugo Mercier die Dan Sperber citeert

“The problem with the confirmation bias is that it leads people to make very bad

decisions and to arrive at crazy beliefs. And it's weird, when you think of it, that humans

should be endowed with a confirmation bias.

When people are able to discuss their ideas with other people who disagree with them,

then the confirmation biases of the different participants will balance each other out, and

the group will be able to focus on the best solution. Thus, reasoning works much better in

groups. When people reason on their own, it's very likely that they are going to go down

a wrong path. But when they're actually able to reason together, they are much more

likely to reach a correct solution.” Hugo Mercier

“Our thought processes tend towards confirmation of our own ideas. Science works very

well as a social process, when we can come together and find flaws in each other's

reasoning. We can't find the problems in our own reasoning very well. But, that's what

other people are for, is to criticize us. And together, we hope the truth comes out.”

Hugo Mercier

Om een eventuele confirmation bias zoveel mogelijk te vermijden werden de ideeen die

in deze tekst naar voor worden geschoven uitgebreid bediscussieerd tussen voor- en

vooral tegenstanders op een forum. Wegens de grondigheid waarmee de discussie werd

gevoerd, acht ik het waarschijnlijk dat een eventuele confirmation bias in hoge mate is

weggewerkt.

2 Hugo Mercier in een interview on his article "Why Do Humans Reason? Arguments for an

Argumentative Theory" http://www.edge.org/conversation.php?cid=the-argumentative-theory

4

Figuur 1: Het menselijke brein is onderhevig aan confirmation bias. Deze confirmation

bias bepaald onze filters waarmee we de werkelijkheid waarnemen, en maakt zo dat we

bepaalde aspecten van die werkelijkheid onbewust elimineren. Deze filtering maakt het

moeilijk dat mensen uit zichzelf tot nieuwe inzichten komen. Meer hierover in bijlage 3.

5

Militaire Dictatuur

Figuur 2: In een dictatuur is het aantal individuen die in hun rechten worden geschonden

door een beslissing van de overheid vrij groot. Individuen die zich verzetten tegen die

beslissing worden gecriminalizeerd en geweld wordt geinitieerd tov deze individuen.

6

Ongelimiteerde Democratie

(zowel ongelimiteerde representatieve democratie en ongelimiteerde directe democratie)

Figuur 3: In ongelimiteerde democratieen is het aantal individuen die in hun rechten

worden geschonden door een beslissing van de vertegenwoordigers van de bevolking

(representatieve democratie) of de meerderheid (directe democratie) behoorlijk groot.

Individuen die zich verzetten tegen die beslissing worden gecriminalizeerd en geweld

wordt geinitieerd tov deze individuen. De voortdurende toename van nieuwe wetten en

de daardoor steeds toenemende schendingen van de rechten van individuen maakt deze

systemen op langere termijn instabiel.

7

Ethische Democratie

Figuur 4: In een ethische democratie kunnen geen beslissingen worden genomen die

rechten van een individu schenden. Bijgevolg is er geen noodzaak tot criminalizering van

deze individuen en het initieren van geweld tov deze individuen.

8

Definities

Economie = gaat over het management van schaarste, dus over belangenconflicten van

mensen die azen op iets dat schaars is.

Afspraken= een overeenkomst tussen twee of meer mensen. Dat een mens bindende

afspraken kan maken volgt uit de fundamentele mensenrechten. Mensen zijn vrij al dan

niet afspraken te maken met elkaar. Mensen doen dit maar als het voor beide een win-win

situatie is. Bij een afspraak krijgt iemand nieuwe rechten (=win), maar levert ook in

(=verlies) omadt nieuwe rechten ook nieuwe plichten met zich meebrengen.

Contract: een schriftelijke vastlegging van afspraken

Wetten: er zijn twee soorten. Een grondwet en andere wetten.

Grondwet: Dit is eigenlijk een vertaling van de fundamentele mensenrechten, en vormen

het brede kader waarin een samenleving opereert. Dit breder kader is precies wat een

samenleving tot samenleving maakt, en waarin ze zich vormt. In principe is een mens

vrij zich aan te sluiten bij deze samenleving, of te beslissen zich niet aan te sluiten bij een

dergelijke samenleving.

Andere wetten: Bindende gedragsregels voor een individu, die hem worden opgelegd

buiten zijn vrije wil om. Deze wetten worden gemaakt na toetreding tot een gemeenschap.

Het ogenblik van toetreding tot een gemeenschap is het ogenblik waarop de bindende

afspraken worden vastgelegd. Daardat elke andere wet eigenlijk een eenzijdige wijziging

van een contract is, is dit een contractbreuk. Contractbreuken zonder vergoeding voor

de gedupeerden vormen een inbreuk op die fundamentele mensenrechten.

Gemeenschap: Groep mensen die iets gemeenschappelijks nastreven en zich daartoe

verenigd hebben.

Maatschappij: groep mensen die zich verenigd hebben om een gemeenschapeplijk doel

na te streven en dit doen dit onder 1 commando.

Democratie = een methode om tot een beslissing te komen in een gemeenschap door een

stemming meerderheid tegen minderheid

Dictatuur: Ongelimiteerde dictauur van een minderheid.

Ongelimiteerde Representatieve democratie: Ongelimiteerde dictatuur van meerderheid

van de vertegenwoordigers. Bij een ongelimiteerde representatieve democratie zijn de

gebieden waarover die vertegenwoordigers beslissingen kunnen nemen onbegrensd.

Ongelimiteerde Directe democratie: Ongelimiteerde dictatuur van meerderheid. De

beslissingen worden genomen door de leden van die gemeenschap op directe wijze. Bij

9

een ongelimiteerde democratie zijn de gebieden waarover die leden beslissingen kunnenn

nemen niet gelimiteerd.

Ethische democratie: De democratische beslissingen die die gemeenschpa neemt (op

directe wijze of via vertegenwoordigers) zijn beperkt door de toetredingsovereenkomst

met die gemeenschap: de grondwet en sociaal contract voor een woon en leef

gemeenschap, het reglement van de eigenaarsvereniging van een appartementsgebouw of

condominium, de statuten voor een bedrijf.

Samenvatting

Democratie gezien een middel om tot een beslissing te komen in een gemeenschap is

vanuit ethisch oogpunt neutraal. Het kan zowel voor ethisch correcte zaken worden

gebruikt als voor onethische zaken. Je kan het vergelijken met andere middelen. Een

revolver is ook neutraal. Je kan het gebruiken om met geweld van iemand iets te

verkrijgen (= diefstal), of je kan het gebruiken tegenover een misdadiger om een

misdaad verijdelen (=ethisch).

Welnu democratie kan ook op twee manieren worden ingezet:

- op onethische wijze: voor het beroven van rechten van een minderheid door een

meerderheid.

Bijvoorbeeld de aandeelhouders van een bedrijf kunnen gebruik maken van hun macht

van het getal om het bedrijf te plunderen te voordel van henzelf.

Bijvoorbeeld kunnen inwoners van een gemeente dit middel gebruiken om een

minderheid van mensen rechten te ontnemen (leven, vrijheid of producten van die

vrijheid) tegen de wil in van die minderheid.

- op ethische wijze: De democratische beslissingen die die gemeenschpa neemt (op

directe wijze of via vertegenwoordigers) zijn beperkt door de toetredingsovereenkomst

met die gemeenschap: de grondwet en sociaal contract voor een woon en leef

gemeenschap, het reglement van de eigenaarsvereniging van een appartementsgebouw of

condominium, de statuten voor een bedrijf.

Een ethische democraat zal nooit democratie misbruiken om met geweld iets te bekomen

van iemand anders tegen de wil in van die persoon. Het is precies tov dit soort wetten dat

een ethische democraat zich verzet. Mensen die zich directe democraat noemen, maar als

doel hebben om met geweld zaken te bekomen van anderen tegen hun wil in, en dit dan

"wet" noemen zijn van een lage ethiek. Precies dit onderscheid is fundamenteel.

Economie gaat over zaken die schaars zijn, en waar een belangenconflict (conflict van

interest) is tussen verschillende mensen.

Belangenconflicten (Conflict of interests) zijn de lakmoes proef om na te gaan of je te

doen hebt met een ethische of een niet -ethische democratie: het misbruik van het getal in

een belangenconflict blijft een misbruik van het getal.

Het misbruiken van democratie voor alle zaken waarover schaarste bestaat en dit met

geweld opleggen tegen de wil in van de slachtoffers is een gebied waar ethische

democratie niet op mag worden toegepast.

10

Spijtig genoeg, zoals ik het begrijp, situeert de OVERGROTE meerderheid van de wetten

zich precies in dit gebied van misbruik van democratie: misbruik van getal in

belangenconflicten (conflict of interest) = economie.

Dit misbruik van getal (=democratische stemming) voor zaken van laag ethisch allooi is

de voornaamste oorzaak, waarom ALLE niet-ethische democratieen (zowel de

representatieve als de directe) afglijden naar een totalitair regime. Alleen de snelheid van

afglijden verschilt. In een representatieve democratie zijn kleine special intrest groepen

zeer effectief en is daardoor snelheid van afglijden van representatieve democratieen

groot. In niet-ethische directe democratieen is de snelheid van afglijden lager omdat

kleine special intrest groepen hier minder of helemaal niet effectief zijn. Niet-ethische

directe democratieen glijden nochthans ook af doordat meerderheidsgroepen beslissingen

nemen ten koste van minderheidsgroepen, tegen de wil in van die minderheidsgroepen en

dit met geweld doordrijven, en dus de macht van hun getal misbruiken. Niet-ethische

democratieen (zowel de representatieve als de directe vormen ervan) streven ook een

steeds grotere schaal na: kwestie van de secessiekosten voor een individu op te drijven.

Ethische democratie (m.a.w. geweldloze democratie) positioneert zich dus tegenover

niet-ethische democratie (democratie met de dubbele moraal, die initiatie van geweld

toelaat).

Dit idee is nog voor de meeste mensen onbekend. Er is werk aan de winkel om de

ethische norm van geweldloosheid uit te dragen.

11

Figuur 1a: Misbruik van democratie kan voorkomen zowel in representatieve als directe

democratieen.

12

Figuur 1b: Directe democratie is een effectieve manier om misbruik door

belangengroepen een halt toe te roepen. Directe democratie kan echter ook onethisch

worden ingezet wanneer een meerderheid misbruikt maakt van haar getalsterkte om

rechten af te nemen van een minderheid. In een ethische democratie zijn de

beslisingensdomeinen waarover een democratische stemming kan worden georganizeerd

beperkt door wat op voorhand is afgesproken.

13

------------------------------------------------------ INTERMEZZO 1:

Belang van Ethiek in een samenleving

In dit werk ga ik uit van volgende veronderstellingen:

1) Ethiek (jouw waarden of deze die door de groep worden gedeeld) zijn de meest

krachtige aandrijver van competenties, gedrag en omgeving.

Bijvoorbeeld: Kijken naar de welvaartsverschillen tussen twee samenlevingsvormen zegt

niets over de oorzaken ervan. Door de te kijken naar de waarden die in die samenlevingen

zijn geimplementeerd heb je de echte aandrijvers van deze welvaartsverschillen tussen

samenlevingen te pakken.

2) Conflicterende waarden komen tot uiting in conflicten in de omgeving.

In dit werk ga ik ervan uit dat de vele conflicten in de huidige samenleving terug te

brengen zijn in een waardenconflict. Op persoonlijk en interpersoonlijk niveau gelden de

waarden: ieder mens heeft zelfbeschikking over eigen leven, vrijheid en de producten

van die vrijheid (eigendom). Op niveau van een groep geldt het omgekeerde: de groep of

de groeps leider beslist over leven, vrijheid en eigendommen op willekeurige wijze.

De overgrote meerderheid –zoniet alle- de handelingen (gedrag) die een mens stelt

hebben een bepaald doel. De doelstellingen die een mens zich stelt worden op hun beurt

gedreven door bepaalde waarden en geloofspunten. Er bestaat bijgevolg een hierarchie.

Deze hierachie is voorgesteld in de piramide van Bateson3

3 http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=XbVUqaveMPU

14

Figuur 2: Piramide van Bateson. en Logische niveaus van Dilts. Hierarchische relatie de

verschillende niveaus waarop een mens ageert. Een hoger niveau drijft een lager niveau

en omgekeerd.

Het model van de logische niveaus is ontwikkeld door Gregory Bateson, van huis uit

antropoloog. Robert Dilts maakte gebruik van deze logische niveaus en zette ze om tot

een schematische weergave van een vijftal posities die elkaar beïnvloeden en

tegelijkertijd een hiërarchie aangeven van invloeden (grotendeels onbewust) die de mens

sturen. De logische niveaus van Dilts geven een “ gechunkte structuur” waarop we onze

acties kunnen baseren.

De zogenaamd logische niveaus kunnen worden beschouwd als een model dat

verschillende categorieën informatie omvat. Dit model levert een krachtige manier om

over een situatie na te denken. Door te kijken wat er is op een bepaald niveau bij een

mens, kan je ook meestal afleiden wat er zich op de hogere niveaus bevindt. m.a.w. er is

een belangrijke mate van congruentie tussen de verschillende niveaus. Wanneer we iets

op een niveau veranderen, zal dat invloed hebben op alle andere niveaus; zowel erboven

als eronder. De belangrijkste meerwaarde van dit model is dat het een gestructureerde

aanpak biedt om te helpen begrijpen wat er gebeurt.

Dit model tegepast voor een mens kan ook worden toegepast voor groepen en

organizaties van mensen.

Een probleemloze situatie is er wanneer de logische niveaus congruent zijn. Je bent op

dat moment echt jezelf; de logische niveaus omgeving, gedrag, vermogens, overtuigingen,

waarden, identiteit en doel zijn op elkaar afgestemd.

Het is dus te allen tijde de bedoeling dat deze niveau uitgelijnd zijn. Hieronder

omschrijven we wat met de verschillende niveaus bedoeld wordt.

Omgeving: Heeft betrekking op tijd, plaats en mensen. Het is de fysieke context waarin je verkeert.

Het gaat om het zoeken van het juiste tijdstip en de juiste locatie. Als je een vreemde taal

wilt leren ga je bij voorkeur naar het land of omgeving waar dat het beste gaat.

Vragen die bij omgeving van pas komen:

- Waar werk je het beste?

- Welke plekken in de wereld wil je verkennen?

- Welke soort privé omgeving is goed voor je?

- Welk soort mensen heb je graag om je heen?

- Op welk tijdstip van de dag voel je je goed?

Gedrag: Je gedrag heeft te maken met wat je daadwerkelijk doet en zegt, en wat je bewust

onderneemt. Ook wordt er gekeken naar wat je denkt. De handeling of gedachte heeft een

bedoeling. Wat is de positieve intentie?

15

Wijzigingen op gedragsniveau zijn eenvoudig aan te brengen wanneer je een doel voor

ogen hebt en het gedrag met je gevoel van identiteit, je overtuigingen en je waarden

spoort.

Enkele vragen die bij gedrag horen.

- Wordt je doel door je gedrag ondersteund?

- Komen je gedragingen overeen met het geval van wie je bent?

- Welke clichématige woorden gebruik je? Kun je er patronen in ontdekken?

- Wat valt je op ten aanzien van de woorden en uitdrukkingen van andere?

Vermogens: Vermogens zijn je talenten en vaardigheden. Het betreft gedragingen die je zo goed doet

dat het moeiteloos lijkt. Handelingen zoals praten en lopen zijn vaardigheden die je zelfs

hebt aangeleerd zonder ooit te begrijpen hoe je dat deed.

Andere zaken als fietsen, auto rijden hebt je (doel) bewust aangeleerd. In feite kan je alles

aanleren (van nature ben je een fantastische leermachine) zolang de houding goed is.

Enkele vragen bij dit niveau.

- Op welk aangeleerde vaardigheid ben je trots en hoe deed je dat?

- Ben je expert geworden in iets waar je geen baat bij hebt? Hoe kwam dat?

- Vraag andere mensen om te zeggen waar je goed in bent.

- Wat ga je nu doen en wat zou je graag willen leren?

- Wat zou je willen kunnen?

- Wat vinden andere goed van je, waarvan jij denkt dat kan toch iedereen?

Overtuigingen/Waarden: Overtuigingen en waarden zijn fundamentele principes die je handelingen vormgeven.

Overtuigingen en waarden sturen je leven, ook al ben je dat niet bewust. Maar pas op;

jouw waarheid is niet altijd de waarheid van de ander.

We praten hier niet op een godsdienstig niveau, maar op een diep en vaak onbewust

niveau.

Evenzo zijn waarden de zaken waarvoor jij ’s morgens je bed uitkomt. Het zijn criteria

zoals gezondheid, rijkdom, liefde en geluk. Waarden houden ons bovendien op het rechte

pad, we volgen de wet. Er kunnen ook waarden conflicten zijn tussen twee belangrijke

waarden als werk en thuis.

Wat betreft dit laatste zal je even stil moeten staan. Wat zijn jouw waarden met

betrekking tot je werk en privé? Lopen ze elkaar niet in de weg?

Om dit uit te zoeken kan je een waardeladder maken. Schrijf eens de 5 meest belangrijke

privé- en werkzaken op. Bij privé kan je denken aan geluk, geld, gezin, etc..

Bij werk kan je denken aan reizen, teamwork, etc. Wanneer jij nu privé je gezin als

belangrijkste hebt en zakelijk reizen, kan er een probleem ontstaan. Wanneer je op weg

bent kan je nu eenmaal niet bij je gezin zijn.

Door dit vroegtijdig te onderkennen middels een waardeladder kan je de juiste stappen

ondernemen.

Als er dus verantwoordelijkheden moeten worden aangebracht is het van belang om

inzicht in je overtuigingen te krijgen. Hoe meer je streeft naar zaken die in lijn liggen met

jouw waarden en overtuigingen, des te betere zal je in je vel zitten.

16

Enkele vragen die je jezelf kan stellen als je het gevoel hebt dat er op dit niveau een

probleem sluimert.

- Waarom deed je dat?

- Welke factoren zijn er in deze situatie voor jou belangrijk?

- Wat is voor andere mensen belangrijk?

- Wat beschouw jij als goed of fout?

- Wanneer zeg je moet en hoort zo?

- Wat zijn je overtuigingen over deze man of situatie?

- Wat zou iemand anders geloven als hij in jouw schoenen stond?

Identiteit: Identiteit beschrijft het gevoel van wie je bent. Je uit jezelf via je overtuigingen, waarden,

vermogens, gedrag en omgeving, maar toch ben je meer dan dit. Gedrag is niet hetzelfde

als identiteit, dus let op dat verschil.

Slecht gedrag wil nog niet zeggen; slecht mens. Wanneer je aan iemand feedback wilt

geven, geef dit dan ten aanzien van het gedrag. Met andere woorden dat wat je ziet of

hoort.

Enkele vragen bij dit niveau.

- Hoe is wat je ervaart een uitdrukking van wat je bent?

- Wat voor soort persoon ben jij?

- Hoe beschrijf je jezelf?

- Welke etiketten plak je op andere mensen?

- Hoe zouden andere jou omschrijven?

- Denken andere mensen zo over jou zoals je dat wenst?

Doel: Dit boven identiteit uitstijgende niveau verbindt je met de grote lijnen als je je afvraagt

wat je doel, missie, ethiek en betekenis in je eigen leven is. Het is het spirituele aspect,

het zoeken van je plaats in het grotere geheel.

Het brengt organisaties ertoe hun bestaansrecht, visie en missie te omschrijven. Wanneer

je je doel nastreeft ben je tot alles in staat.

Enkele vragen op dit niveau.

Om welke reden ben je hier?

Hoe wil je graag aan andere bijdragen?

Wat zijn je persoonlijke sterke punten waarmee je aan de wereld kunt bijdrage?

Hoe wil je na je dood graag herinnerd worden.

Soms gebeurt het dat problemen zich voordoen in een mens of in een groep van mensen.

Veelal is dit een conflict. Deze conflicten vinden veelal hun oorzaak in een conflict op

een hoger niveau, of in een misalignatie tussen een lager niveau en een hoger niveau.

Een probleem dat tot uiting komt op een lager niveau, heeft meestal een oorzaak op een

hoger niveau. Veelal zijn misalignaties tussen niveaus of conflicterende elementen in een

hoger niveau de oorzaak.

------------------------------------------------------

17

INTERMEZZO 2: Geweldloosheid op individueel

vlak en op gebied van de samenleving

Uit de website: http://www.geweldloosactief.nl/g02watisgwlhd.html

Het hele vraagstuk over wat nu wel of niet geweldloos is kan in een paar woorden

opgelost worden, en wel via de volgende vraag:

....ben je bereid om schade of kwetsuur te veroorzaken?

Als die bereidheid in je leeft dan kun je jezelf niet geweldloos noemen. Als dat

"vijandige", dat je brengt tot schade aanrichten, kwetsuur veroorzaken, tot vernielen, tot

verwonden of doden, nog in je leeft dan blijf je verbonden met het geweld. Pas als je

jezelf echt bevrijd hebt van deze "bereidheid om schade of kwetsuur te veroorzaken" ben

je verbonden met geweldloosheid. Niet dat je dan altijd 'geweldloos' zult zijn, maar het is

wel je oprechte intentie geworden om meer en meer in de geest van geweldloosheid te

voelen, te denken en te handelen. Je bent bereid om critisch naar jezelf te kijken en op

basis daarvan tot verandering te komen. Dit vanuit je wens om dichter bij een geweldloze

benadering te komen.

We hebben nogal de neiging om voor ons handelen een rechtvaardiging te zoeken en

voor onszelf aannemelijk te maken dat in die of die situatie we niet anders konden, of dat

het zeer acceptabel is wat we deden. Dat kan natuurlijk best zo zijn. Maar ons beperkte

vermogen om in een bepaalde situatie te reageren kan niet de maatstaf zijn voor

geweldloosheid.

Joseph Abileah, een Joodse vredes-activist uit Israël, merkte eens op: "Zeker, er is een

onvoorstelbaar verschil tussen het doden van 6 miljoen mensen of het doden van 1 mens.

Maar toch ligt dit verschil alleen in het aantal. In wezen is er echter geen verschil,

want het gaat erom: ben je bereid om 'n mens te doden? En als die bereidheid daartoe in

je leeft dan is er in jou die 'bereidheid om mensen te doden'. Pas als we daartoe niet

langer bereid zijn is er werkelijk iets veranderd!"

Dat werkelijk loskomen van die bereidheid tot het willen beschadigen, vernielen,

verwonden, doden zal voor de een 'n langer en ingrijpender proces betekenen dan voor

een ander. Maar je kunt niet van geweld loskomen door aan bepaalde vormen van geweld

vast te blijven houden. Bezig gaan met geweldloosheid, en dat een steeds grotere plaats in

je voelen, denken en handelen geven, zal dit proces versnellen.

• Drie basis-principes

De volgende "drie basis-principes van geweldloosheid" kunnen daarbij een goed

houvast geven. Je intenties (diepste bedoelingen) en je handelen zijn, direct of indirect,

gebaseerd en gericht op:

1) Waarheidskracht (satyagraha): de kracht die het ontstaan van alle leven is (ook b.v.

genoemd: zijnskracht; zielskracht; liefdeskracht).

18

2) Niet-kwetsen / niet-schaden (ahimsa): vrij zijn van het (willen) toebrengen van

kwetsuur of schade* (t.o.v. jezelf, de ander, het omringende**), in welke omvang of mate

dan ook. Elk veroorzaken van kwetsuur of schade wordt ernstig betreurd en zal niet

gerechtvaardigd worden.

3) Ieders welzijn (sarvodaya): het voortdurende en oprechte streven om "ieders welzijn"

te bevorderen.

Deze drie aspecten vormen een "drie-eenheid": waarheidsliefde (beginsel) = niet kwetsen

/ niet schaden (middel) = ieders welzijn (doel). Satyagraha / ahimsa / sarvodaya zijn de

begrippen die M.K. Gandhi (1969-1948) er aan gaf.

*Kwetsuur/schade is ondermeer: ontplooiings-mogelijkheden onthouden; misbruiken;

beschadigen; exploiteren; vervuilen; vernielen; pschyologies / structureel / fysiek geweld

(verwonden, martelen, doden).

**Het omringende: de tradities en structuren van de samenleving; het milieu (dieren,

planten, mineralen); materie; kosmos.

Door: Wim Robben.

Zie voor meer informatie: Onderwerpen

b.v.:

- Kenmerken ("Wat kenmerkt "geweldloosheid" / wat "geweld"?)

- Geweldloze strijd ("De kracht van de geweldloze strijd.")

- Voorbeelden ("Indrukwekkende voorbeelden van geweldloze strijd.")

- Gandhi ("Gandhi's strategie voor een rechtvaardige wereld.")

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

19

If you were King

Larken Rose

De Mythe van de geode dictator.

Tekst nog toe te voegen

20

Mogelijke samenlevingsvormen

Opdat mensen wlevaart en welzijn kunnen uitboeuwen in een samenleving, en dus hun

geluk na zouden kunen streven n de beste omstandigheden, dienen conflicten zoveel

mogelijk vermeden te worden. Conflicten zijn immers de bron van destructie van

welvaart en welzijn.

Frank Van Dun, in zijn boek “De Utopie van de mensenrechten”4 ziet het ontstaan en

vermijden van conflicten als volgt:

Figuur 3: Conflictschema. Er zijn vier voorwaarden waaraan tegelijk dient te voldaan

opdat conflicten mogelijk zouden zijn: Veelheid, vrije toegang, schaarste en diversiteit.

Er zijn vier vereisten om een conflict te hebben: veelheid van perosnen die iets willen,

vrije toegang van die personen tot de middelen, Schaarste aan middelen en diversiteit

aan plannen.

Conflicten kunnen vermeden worden door 1 van de voorwaarden te elimineren. Er zijn

dus in principe vier mogelijkheden:

1) veelheid vervangen door eenheid

2) diversiteit van plannen vervangen door consensus

3) schaarste vervangen door opgelegde soberheid ofwel door overvloed

4) vrije toegang vervangen door beperkte toegang ( Iedereen beschikt over zijn/haar eigen

leven, zijn/haar eigen vrijheid, en de producten van zijn/haar vrijheid. Dit houdt in dat

anderen geen aanspraak kunnen maken op jouw leven vrijheid en de producten van jouw

vrijheid.)

4 Boek "De Utopie van de mensenrechten" van prof Frank Van Dun, uitgave Rothbard Instituut,

www.Rothbard.be, http://www.rothbard.be/bestanden/boeken/UVDM-web.pdf

21

Figuur 4: Vier mogelijkheden om conflicten te vermijden.

Kijkende naar de realiteit zijn oplossingen 1) en 2) geimplementeerd als maatschappijen,

en zijn eigenlijk weinig verschillend. Eenheid en/of consensus kunnen via geweld of

indoctrinatie of een combinatie van beide worden bekomen.

De eenheid van commando in dergelijke maatschappijen kan op volgende mogelijke

wijzen worden geimpolementeerd:

- door een persoon: een dictatuur

of door iemand die een boek interpreteert (=theocratie in het geval van bijbel, sharia,

boek van Mormon,...)

- alleen als idee van eenheid van commando: door een beslissing van vertegenwoordigers

via een stemming meerderheid tegen minderheid (= ongelimiteerde representatieve

democratie) of door een beslissing van alle leden van die maatschappij via een

stemming meerderheid tegen minderheid op directe wijze (=ongelimiteerde directe

democratie)

Overvloed blijkt een uptopie te zijn5

, en blijkt dus geen realistische optie voor

implementatie.

Vrije toegang beperken van de toegang : ( Iedereen beschikt over zijn/haar eigen leven,

zijn/haar eigen vrijheid, en de producten van zijn/haar vrijheid. Dit houdt in dat anderen

5 Als alternatief voor de strategie van overvloed wordt door sommigen “ogelegde soberheid” gepredict.

Opgelegde soberheid wordt beoefend in een aantal religieuze ordes. In de praktijk zijn deze religieuze

ordes gestructureerd in de realiteit als een maatschappij. De strategie “Opgelegde soberheid’ heeft

momenteel nieuwe aanhangers in de milieubeweging: de roep voor opgelegd reductie van gebruik van

fossiele brandstoffen is er een voorbeeld van.

22

geen aanspraak kunnen maken op jouw leven vrijheid en de producten van jouw

vrijheid.) Deze regel om conflicten te vermijden is zonder meer implementeerbaar, en

sluit bovendien alle andere implementaties van maatschappijen niet uit (naast dictatuur,

representatieve democratie, directe democratie, theocratie, ook bijvoorbeeld deze waarbij

alle bezit collectief is,...), op voorwaarde dat toegang en uittreden tot die

maatschappijen volledig vrij zijn. Ook in deze vorm van samenleving zijn er

samenwerkingsverbanden tussen mensen, en dienen collectieve beslissingen te worden

genomen. Collectieve beslissingen die op elk ogenblik rekening houden met

bovenstaande regel van beperkte toegang, noem ik in dit werk “ethische democratie”.

In de praktjk kunnen we samenlevingen bijgevolg ordenen als volgt:

Politieke oplossingen:

Dictatuur: Er is een meester en er zijn slaven. De meesters hebben de beschikking over

het leven, de vrijheid en de producten van die vrijheid van die slaven. De slaven hebben

alleen rechten die hen door de dictator worden gegund.

Van de versie “Dictatuur” kunnen we twee “verbeterde” varianten indenken:

Representatieve (ongelimiteerde) democratie:

Er is een meester en er zijn slaven. De meester wordt aangesteld voor een bepaalde

tijdsperiode – legislatuur genoemd- via een procedure die men “verkiezingen” noemt.

Gedurende die tijdsperiode hebben de meesters de beschikking over leven, vrijheid en

producten van die vrijheid van de slaven. De slaven hebben alleen rechten die hen door

de meester worden gegund.

Dit systeem wordt door sommigen als beter beschouwd dan een dicatuur want een

meester zich zich misdraagt in de ogen van een meerderheid wordt niet meer herverkozen

bij een volgende legislatuur.

Ongelimiteerde Democratie: Iedereen is slaaf van iedereen en tegelijk is iedereen

meester over iedereen. Elk individu kan stemmen over het leven , de vrijheid en de

producten van de vrijheid van elke andere. De individu heeft alleen rechten inzover die

door een beslissing van de meerderheid is gegeund, maar die op elk ohgenblik kan

worden herroepen zonder enige schadevergoeding voor diegenen die het slachtoffer zijn

van de herroeping van een gegund recht.

Dit systeem wordt door sommigen als beter beschouwd dan een representatieve

democratie want een meester zich zich misdraagt in de ogen van een meerderheid wordt

niet meer herverkozen bij een volgende legislatuur, en bovendien hebben mensen –mits

het starten van een procedure die men referendum noemt- de mogelijkheid sommige

beslissingen van de meester te herroepen.

Economische oplossingen:

Utopie

Ethische Democratie: Iedereen beschikt over zijn/haar eigen leven, zijn/haar eigen

vrijheid, en de producten van zijn/haar vrijheid. Dit houdt in dat anderen geen aanspraak

kunnen maken op jouw leven vrijheid en de producten van jouw vrijheid. Individuen

kunnen zich verenigen in en groep of aansluiten bij een groep. Beslssingen in die groep

23

kunnen verloen via een democratische stemming. Onderwerpen waarover kan worden

gestemd zijn begrensd tot die onderwerpen die behoren tot die domeinen die tot die groep

behoren.

Samenleving gebaseerd op dictatuur

De meester beslist in principe alles.

Democratische stemmingen om tot een beslissing te komen zijn overbodig.

Samenleving gebaseerd op ongelimiteerde democratie

Gevolg (1): Gevolg van aanname van ongelimiteerde democratie is dat iedereen in deze

samenleving gelijke rechten heeft.

Gevolg (2): Voor elke beslissing dient een democratische stemming te worden gedaan.

Gevolg (3): Er kan gestemd worden over elk onderwerp

Gevolg (4): Er kan gestemd worden over de rechten van sommige mensen, die door de

meerderheid kunnen worden afgenomen.

Gevolg (5): Een mens kan tegen zijn wil in een bepaalde groep worden gehouden

Deze set van aannames en regels leidt tot geen tegenspraken.

Utopie

Een van de krachtigste mythen van het westerse denken is 'het aardse paradijs', waaruit de

mens vanwege zijn weetgierigheid verdreven werd. Sindsdien worden wij gekweld door

schaarste, onderlinge strijd, misdaad, discriminatie van vrouwen en minderheden en al

die andere maatschappelijke problemen die wij maar niet kunnen oplossen, ondanks

verwoede pogingen van velen om daarvopor een blauwdruk te ontwerpen. Wat mankeert

er aan deze ontwerpen voor een betere wereld? Waarom zijn al onze historische pogingen

om die te bewerkstelligen in hun tegendeel verkeerd? Welke fouten maken utopisten

kennelijk keer op keer?

In de loop der tijd zijn allerlei utopia's bedacht, bedoeld om 'het goede leven' te realiseren.

De utopia's kunnen literair, satirisch, fantastisch of streng theoretisch van aard zijn.

Niettemin is er één zorgwekkend gemeenschappelijk kenmerk aan te wijzen in al deze

utopia’s: een volstrekte onbegrip voor de individuele mens. De prijs die een rechtgeaarde

utopist voor zijn volmaakte wereld wil betalen, is het uitbannen van maatschappelijke

diversiteit en menselijke individualiteit. Als het al mogelijk zou zijn een betere wereld te

scheppen, zou er letterlijk geen mens over zijn om zich over het succes ervan te

verheugen.

Een utopist verwart bijgevolg model en realiteit en houdt geen rekening met de

menselijke veelheid en verscheidenheid. En dat is gevaarlijk, want door enkel te denken

in termen van een ideaal model verliezen wij het vermogen om de werkelijkheid onder

ogen te zien en ermee te leren leven. Crombag en Van Dun6 stellen dat utopieën

6 Zie in dit verband Hans Crombag en Frank Van Dun, De Utopische Verleiding,

Maastricht, 1997, p259. http://www.bol.com/nl/p/de-utopische-verleiding/666761938/

24

noodzakelijkerwijze ontaarden in totalitaire horror omdat ze geen rekening houden met

wezenskenmerken van de mens en zijn situatie hier op de wereld. ‘Het is niet

verwonderlijk dat de utopist, evenals de millenarist en de gnosticus, steeds weer tot de

conclusie komt dat (nvdr: in zijn utopische wereld) juist die instellingen legitimiteit

ontberen die het meest beantwoorden aan de beperkingen van mensen en de natuurlijke

omstandigheden van hun bestaan: eigendom, contract, handel, geld, het monogame

huwelijk, de bijzondere band tussen ouders en kinderen. Utopia is de gewilde wereld, het

recht van de onweerstaanbare ‘wil van allen’, die welbeschouwd slechts de wil van de

utopist zelf is. Deze ‘wil van allen’ is de Achilleshiel van de Utopie. Het geloof erin

dwingt de utopist steeds op zoek te gaan naar de poort van nergens; alleen daar waar hij

alles is, is er niets dat hem enige beperking oplegt en zijn autonomie in de weg staat. Wat

de risico’s van die zoektocht zijn, heeft de ervaring van onze onverbeterlijke utopische

eeuw ons op soms onnavolgbare wrede wijze geleerd’.

‘Het liberaal ideaal ontsnapt echter aan deze utopische hubris. Het erkent ten volle de

beperkingen van de mens en de wereld waarin hij en zij leven. De mens leeft in schaarste

waardoor het leven niet als een eeuwigdurend feest kan opgevat worden, de mens

beschikt over beperkte informatie waardoor hij en zij aangewezen zijn op marktprijzen

om aan hem of aan haar ongekende informatie te gebruiken in zijn of haar keuzes, de

mens is niet oneindig goed waardoor we ons niet kunnen ontdoen van instellingen zoals

het recht, rechtbanken en politie. Het liberaal ideaal pretendeert geen blauwdruk te

hebben voor een aards paradijs in deze wereld. Het stelt wel die principes voorop

(individuele eigendom, vrije contractuele samenwerking, verantwoordelijkheid voor de

gevolgen van zijn daden, controle op de politieke machthebbers) die mensen, met al hun

beperkingen, de kans geven hun geluk na te streven in respect voor datzelfde recht van

alle anderen. Het liberaal ideaal is dan ook ‘open ended’. Als de regels correct werden

gevolgd moet men ook het resultaat ervan respecteren. Het liberaal ideaal mag dan wel

utopisch zijn in termen van politieke bereikbaarheid, het is het niet op het vlak van zijn

inhoud.’7

Samenleving gebaseerd op zelfbeschikking over eigen leven, vrijheid en producten van

die vrijheid: ethische democratie

Gevolg (1): Iedereen in deze samenleving heeft gelijke rechten.

Gevolg (2): Elk individu kan aansluiten bij een bepaalde groep. Door aansluiting bij een

bepaalde groep verwerft deze nieuwe rechten en nieuwe plichten.

Beslissingen over bepaalde onderwerpen kunnen het voorwerp vormen van een een

democratische stemming, indien dit zo overeen gekomen is bij toetreding tot die groep.

Gevolg (3): Bij een democratische stemming in een samenwerkingsverband in die

samenleving kan iedereen 1 stem hebben, maar ook andere wegingen zijn mogelijk en

worden gebruikt: bv het aantal stemmen is gelijk aan het aantal flats dat iemand bezit bij

een stemming in de eigenaarsvereniging van een appartementsgebouw, of het aantal

7 Boudewijn Boukaerrt, “De vrije markt op de schop?” 6 december 2020,

http://www.boudewijnbouckaert.com/de-vrije-markt-op-de-schop/

25

stemmen is gelijk aan het aantal aandelen dat iemand heeft in het kapitaal van een

organisatie (bv een cooperatieve, BVBA, NV, .....)

Gevolg (4): Alleen stemmingen over domeinen die vooraf zijn afgesproken in de

samenwerkingsovereenkomst kunnen worden afgedwongen.

Gevolg (5): Een mens kan niet tegen zijn wil in een bepaalde groep worden gehouden.

Deze set van aannames en regels leidt tot geen tegenspraken.

Initiatie van geweld om beslissingen van een meerderheid door te voeren – over elk ander

domein dat niet is overeen gekomen waar een democratische stemming is toegestaan- is

niet toegestaan.

Hoe nu kiezen tussen deze vier vormen?

Er zijn volgende citeria:

- implementreerbaarheid

- minimalisatie van conflicten en bigevolg maximalisatie van welvaart en welziijn

- stabiliteit van het systeem in de tijd

Overvloed blijft helaas een Utopie, en is bijgevolg nooit haalbaar.

De ervaring leert dat een “goede dictator” niet kan bestaan8, en bijgevolg dat een

samenleving gebaseerd op dictatuur aanleiding geeft tot heel wat ontevredenheid en

bijgevolg opstanden bij de slaven, vandaar dat ethische democratie te verkiezen is boven

dictatuur.

Blijven over ongelimiteerde democratie en ethische democratie.

Ethishe democratie

Ethishe democratie kan zonder meer worden geimplementeerd. Sterker nog: alle andere

systemen kunnen bestaan als een (kleine) samenleving met die andere regels binnen het

systeem van ethische democratie: alle vormen dictatuur, ongelimiteerde democratie,....

Er is slechts 1 voorwaarde voor die coexistentie van systemen: mensen zin vrij in – en uit

te treden tot die verscxhillende vormen van samenleving.

Ongelimiteerde democratie:

Als motivatie voor ongelimiteerde democratie wordt gegeven: "meestal zal unanimiteit

niet haalbaar zijn. Daarom wordt de meerderheidsregel ingevoerd. Het

meerderheidsbeginsel vloeit voort uit het gelijkheidsbeginsel en uit het verlangen om de

onlust te minimaliseren: door toepassing van de meerderheidsregel bekomt men het

geringste aantal ontevredenen."

Ongelimiteerde democratie echter kan niet worden geimplementeerd als algeheel ethisch

systeem, omdat een democratische stemming voor elke handeling van elk individu, op

8 Larken Rose, “If You were King”, Wouldn't it be great if YOU were in charge of everything? You could

fix the world! Maybe. Maybe not.

http://www.youtube.com/watch?v=BNIgztvyU2U&list=PLDDB98C9E761B8400&index=1&feature=plpp

_video

26

elk ogenblik niet haalbaar is. Daarom wordt deze samenleving in werkelijkheid

geimplementeerd als een mengvorm.

Hoe ziet die mengvorm samenleving eruit?

- op individueel vlak geldt de ethische norm: elk individu beschikt over zijn eigen leven,

zijn eigen vrijheid , en de producten van die vrijheid net zoals in een ethische democratie.

Maar die morele norm is zeer beperkt. Deze norm kan maar bestaan inzover er geen

beslissing is op groepsniveau. Er bestaat geen enkele garantie op recht op leven, vrijheid

en producten van die vrijheid in de tijd, een groepsbeslissing hierover kan op elk

ogenblik vallen, of is reeds gebeurd zonder medeweten van het individu. (Niemand leest

die 1 miljoen bladzijden wetgeving die op 10 jaar tijd worden geproduceerd en die

onderling tegenstrijdig zijn).

- op niveau van de groep geldt het ethische systeem van ongelimiteerde democratie:

iedereen is slaaf van iedereen,

Op het niveau van de groep is er in sommige gevallen een omkering van de ethiek

(moorden is toegestaan, ontnemen van vrijheid is toegestaan, ontnemen van producten

van die vrijheid zijn toegestaan, zolang er maar een regel is gestemd in welke gevallen

men mag moorden, vrijheid beroven en producten van vrijheid ontnemen).

Zoals hierboven reeds vermeld, ook de mengvorm van dit systeem kan echter zonder

meer worden gerund als onder het systeem van ethische democratie, zolang elke mens

vrij is tot dergelijke samenwerkingsverband toe te treden en uit te treden. Maar hier

wringt het schoentje: sommigen willen dit systeem geimplementeerd zien als een

universeel systeem waaruit geen ontsnappen mogelijk is of ontsnappen mits een zware

schade voor het individu. In dat geval beschouw ik de mengvorm van het systeem van

ongelimiteerde democratie als onethisch, om de volgende redenen:

- de mogelijkheid tot initiatie van geweld tov indivdueen

- als een vorm van slavernij omdat geen ontsnappen mogelijk is of waaruit slechts kan

worden ontsnapt mits belangrijke schade voor het individu.

Samenvattend zijn er bij promotie van het systeem van ongelimiteerde democratie

volgende onzorgvuldigheden en denkfouten:

1) Onzorgvuldige definitie van het ethische systeem en daardoor verwarring zaaiend.

De praktische implementatie van het systeem van ongelimiteerde democratie is een

mengvorm van twee systemen, vandaar dat het noodzakelijkerwijze een systeem is met

dubbele moraal.

2) Het met dwang opleggen van het systeem met dubbele moraal zou

noodzakelijkerwijze volgen uit de assumpties. Dit is een non –sequitur, want het

systeem van de mengvorm kan zonder meer worden geimplementeerd als een mogelijke

vorm van een maatschappij onder het systeem van universele ethische democratie, op

voorwaarde dat de mensen vrij zijn toe en uit te treden.

3) Inferieur systeem tov ethische democratie met betrekking tot aantal conflicten.

De mengvorm heeft noodzakelijkerwijze een dubbele moraal. Het is die dubbele moraal

die aanleiding geeft tot conflicten. Deze conflicten zijn niet aanwezig in het systeem van

ethische democratie.

27

Bovendien leert de ervaring dat systemen met ongelimiteerde democratie alle instabiel

zijn. Een meerderheid heeft snel door dat een democratische stemming kan gebruikt

worden vor het afnemen of beperken van rechten van een minderheid. Zodra dit gebeurd

is het hek van de dam. Dit verklaart ook de tsumani van wetgeving in ongelimiteerde

democratieeen.

Besluit: Het systeem dat leidt tot de minste conflicten en het enige systeem dat stabiel

is, is ethische democratie.

28

Het gebruik van geweld in de geschiedenis van de mensheid:

Steeds minder geweld

Ethische democratie in een samenleving is gebaseerd op zelfbeschikking over eigen leven,

vrijheid en producten van die vrijheid. Dit revolutionaire idee vergt bij de meeste mensen

een belangrijke wijziging in hun ethiek. Net die zaken zijn het moeilijkst te veranderen.

De meerderheid van de mensen zijn opgevoed en leven in het inferieure systeem van die

dubbele moraal.

Is verandering van ethiek mogelijk? Laten we kijken naar de geschiedenis.

Als je het uitdrukt in aantal gewelddelicten per miljoen inwoners (doden, gewonden,

slachtoffers van diefstal, verkrachting, oplichting,..) dan evolueert de menselijke

samenleving –precies door deze wijzigingen in ethiek- sinds duizenden jaren steeds

verder naar een samenleving met minder geweld. 9

Telkens werd de ethische norm opgeschoven naar minder geweld. Het opschuiven van de

ethische norm in de geesten van de mensen ging steeds vooraf aan de eigenlijke

implementatie. Zodra die wijziging in de geesten is gebeurd, gaat de implementaie

gemakkelijk. Welke ethische verwezenlijkingen zijn gebeurd gedurende de laatste

honderden jaren? Hier een aantal voorbeelden:

- de beknotting van de macht van de kerk

- de beknotting van de macht van de koning

- algemeen stemrecht voor mannen

- stemrecht voor vrouwen

- afschaffing van de slavernij door middel van ketens

9 Steven pinker, “The Better Angels of Our Nature: The Decline of Violence In History And Its Causes”,

2011, ISBN-10: 1846140935, ISBN-13: 978-1846140938

Pinker shows that violence in every aspect of life has declined throughout the world since the beginning of

human existence. The imposition of the state, the rise of secular reasoning, cosmopolitanism, trade,

democracy, increased hygiene - all of these things contributed in various ways. The picture is complex.

Pinker is not saying that war has ended forever, or that the world is now a utopia, or that war between the

great powers is now certainly a thing of the past. It's more complicated than that, but optimistic nonetheless.

Pinker himself says that he is not so much optimistic as grateful - grateful to have lived now than when

many of the things documented in the book occurred. Parts made me retch, or nearly retch, including the

description of breaking on the wheel. As Pinker puts it, "The bland phrase 'broken on the wheel' cannot

come close to capturing the horror of that form of punishment" (p.147). I did not know, nor did I think I

needed to, that a once-popular Parisian pastime involved burning a cat to cinders.

This book attracted a lot of criticism, mostly from people who didn't bother to read it. John Gray's review in

the Guardian was an insult to sense; it was clear that despite having been paid to review it, Gray hadn't even

read it, and "criticised" it on the grounds that Pinker broadly supports Enlightenment humanism. Other

reviews claimed that Pinker ignored Robert Wright, the effects of Christianity, or some other pet theory; or

that his work is just a rehashing of Norbert Elias's supposedly superior work. These things are simply

untrue. Wright is mentioned in several places, Christianity is shown as a primarily regressive force

compared to the power of reasoning (Quakers and abolitionists notwithstanding), and Elias has an entire

chapter devoted to him. I have not found a single criticism of this book vindicated upon reading it.

Even more pitiable was the reaction from certain academic quarters. Socio-cultural anthropologists gave a

particularly poor showing. The anthropology blogs gave the book short shrift; none seemed to have actually

read it, and most criticised it on the back of spurious continental philosophy. Some even refused to read it

on the grounds of lack of metaphysical sophistication, which is bizarre. The real reason, of course, is that

this is a book with the power and the data to overturn many of the favourite tropes of social not-quite-

science, including the power of empathy and the "failure" of the Enlightenment.

29

- gelijke rechten voor mensen met een andere huidskleur

- "Universele verklaring van de rechten van de mens" (Amnesty International, comitees

voor mensenrechten)

- dierenrechten (Gaia)

- recht op zuiver milieu (Greenpeace)

Deze evolutie naar een meer geweldloze samenleving wordt stapsgewijze gerealizeerd,

door telkens een volgende stap te nemen in de ethische positionering. Deze stapsgewijze

aanpak gebeurt omdat de weerstand bij elke stap zo hardnekkig is. De meeste van die

ethische revoluties hadden meerdere generaties mensen nodig. De voornaamste oorzaak

is dat deze revoluties de bestaande machtstructuren in vraag stellen en in belangrijke

mate reduceren. De tegenstanders zijn de vele mensen die van het huidige systeem

profiteren.

De morele veroordeling van initiatie van geweld door groepen in het systeem van

gemengde ethiek tov individuen past precies in dit plaatje en bijgevolg lijkt het een

logische stap te zijn in de verdere evolutie naar een geweldloze samenleving. Uiteraard

zijn mensen, die democratie als doel middel zien voor het op willekeurige wijze te

beroven van anderen, tegenstanders van ethische democratie.

Bij een ethische revolutie treedt de wijziging eerst op in de geesten van de mensen en dan

stort vanzelf het oude systeem in. Ook dit staat er nu te gebeuren.

Uiteraard is de introductie van een hogere ethiek (dwz die leidt tot minder geweld) niet

eenvoudig. Elke ethische positionering die naar een samenleving met lagere graad van

geweld, stootte in het begin op een grote weerstand. De meeste mensen in de

samenleving zijn immers opgevoed met het oude ethische idee en hebben moeite zich

zelfs in te beelden dat het anders zou kunnen. De strategie is echter simpel: mensen

werden geconfronteerd met niet ethische situaties. Confrontatie is simpel en de

geschiedenis leert dat het werkt. Maar confrontatie vraagt moed en lokte in het begin veel

repressief geweld uit.

Een ethische positionering is een veel sterkere positionering dan een positionering die

doelt op de gevolgen ervan: een hoger niveau van welvaart en welzijn. Een gesprek

met iemand over de mogelijke voordelen op gebied van welzijn en welvaart leidt tot

eindeloos geargumenteer: samenlevingen gebaseerd op dit principe bestaan immers

voorlopig niet.

30

Figuur 5a : Een rit naar de vrijheid. Vluchtende slaven. Schilderij uit de jaren 1860 door

Eastman Johnson. Meehelpen slaven zich te bevrijden werd vroeger bestempeld als

crimineel gedrag en zwaar bestraft door de overheid.

Het handelen naar een nieuwe ethische norm werd en wordt zwaar bestraft door geweld

van de overheid, en diegenen die ernaar handelen gebrandwerkt werden als criminelen:

- diegenen die slaven hielpen ontnappen, of slavenhandel verhinderden

- de actievoerders van de “Witte Roos” in Nazi-Duitsland: ze werden onthoofd.10

Diezelfde initiatie van geweld is er ook wanneer de samenleving wordt geconfronteerd

met mensen die zich weigeren neer te leggen bij de nieuwe norm, worden door de

10

De Weiße Rose (Nederlands: Witte Roos) was een Duitse verzetsgroep tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De groep riep op tot geweldloos verzet tegen het naziregime. De groep bestond uit vijf studenten (Willi

Graf, Christoph Probst, Alexander Schmorell, Hans Scholl en Sophie Scholl) en enkele professoren, onder

wie Kurt Huber en Carl Muth van de Universiteit van München die tussen juni 1942 en februari 1943 zes

anti-oorlogspamfletten drukten en verspreidden in grote Duitse en Oostenrijkse steden, van

Hamburg en Berlijn tot Innsbruck en Wenen. De groep werd geïnspireerd door zowel katholieke

en protestantse vormen van het christendom als door idealen van vrijheid enpacifisme. Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Witte_Roos

31

overheid gebrandmerkt en behandeld als criminelen. De eerste actievoerders/martelaren

zijn er al.11

11

Larken Rose werd veroordeeld tot 15 maanden gevangenis en spendeerde effectief het merendeel van

die tijd in de gevangenis, omwille van zijn weigering gedurende 5 opeenvolgende jaren om een

inkomstenbelastingsaaangifte in te vullen en in te dienen. Zijn inkomen werd door de balstingsadministratie

geschat op 500 000 USD, en hij werd hierop ambtshalve belast.

- Larken Rose at Jesuit High School

http://www.youtube.com/watch?annotation_id=annotation_701925&feature=iv&src_vid=-

NLY4dhrSSw&v=me1Rq1B9DXU

- Larken Rose, “Kicking the Dragon”, electronic publication from the author. www.larkenrose.com

- SEEING THE FUTURE. Presentation of Larken Rose at Libertopia 10-22-11

http://www.youtube.com/watch?v=vnfH8ttsd58&feature=related

32

Figuur 5b: Affiche uit 1855 die de openbare verkoop bij opbod aankondigt van een lot

slaven. Behalve de twee vrouwen, die alleen bij voornaam worden genoemd, hebben de

mannen geen namen. Merk op het bijna dierlijke taalgebruik: Buck = mannetjesdier of

bok, Wench = meid, maar het woord wordt ook voor lichtekooi gebruikt, Picinniny =

een kind met zwarte huidskleur, maar het woord wordt ook voor een klein ding aan te

duiden12

. Een kennel man is een kennel houder. Obstructie van een dergelijke

slavenverkoop werd vroeger bestempeld als crimineel gedrag en zwaar bestraft door de

overheid.

12

Pickaninny (also picaninny or piccaninny) is a term in English which refers to children of black descent

or a racial caricature thereof. http://en.wikipedia.org/wiki/Pickaninny

33

Alle samenlevingen gebaseerd op een dubbele en dus conflicterende ethiek zijn

instabiel.

Quotes uit een forum:

“Kan je een recht dat je niet hebt (bv stelen) doordelegeren aan iemand

anders (bv een politicus) en dan wordt het plots wel ethisch?”

“Er wordt niets gedelegeerd. De staat heeft andere rechten dan de burger. Daaronder

vallen geweld en herverdeling. Of stelen als je het zo wil noemen.

Vandaar dat een soldaat of politieagent of belastingontvanger dingen mag die wij niet

mogen.”

Twee visies:

1) Visie vanuit de centrale staat (Human Farming)

2) Visie vanuit het absolute zelfbeschikkingsrecht van het individu

1) Visie vanuit de centrale staat (Human Farming)

Under a Ruler

Rights of Ruler Rights of

community

Residual Rights of Person A

A has only residual rights insofar these are tolerated by the rulers.Unstable situation in time since there is nothing what guarantees rights to A

Imposed on A

34

Uitvoeren van een beslissingin een maatschappij

Gebazeerd op de rechten en plichten van de door de stakeholders afgevaardigdebestuurder(CEO)

Hierarchischniveau 1

Hierarchischniveau 2

Hierarchischniveau 3

CEO

Maatschappij: Subsidiariteit

Gebazeerdop de rechten en plichtenvan de top

Alleen posities.

Gekenmerktdoor eenpositieprofiel

35

Maatschappij: SubsidiariteitUVRM = Universele Verklaring

van de rechten van de mens

UIRM = UniverseleIslamitische Verklaringvan de rechten van de mens

Individu met als rechten de UVRM of UIRM = in elk geval dient beslist te worden of een recht al danniet wordt toegekend door resp. politici of imans

Gemeente

Kanton

Staat

Zowel (relatieve) rechtenals plichten wordeneenzijdig door de bestuurders aan hetkiesvee toegekend

Maatschappij: Subsdiariteit(Delegatie van boven naar beneden)

Slaaf die 1 uitvoert

Slaaf die 2 uitvoert

Baas(slavenmeester)

Slaaf die 1 uitvoert

Slaaf die 4 uitvoert

Slaaf die 5 en 6 uitvoert

Taak 1, 2 en 3

Taak 1 en 3

Taak 3

Taak 1 en 3

Taak 3

Taak 4, 5, en 6

Taak 1 en 3

Taak 3

Slaven die taak

3 uitvoerenSlaven die taak

3 uitvoerenSlaven die taak

3 uitvoeren

36

De drie vormen van dictauur zijn instabiel:

1) militaire dictauur

2) Representatieve democratie

3) Ongelimiteerde directe democratie

Dat ongelimiteerde directe democratie onstabiel zou zijn, komt voor vele eigenaardig

over. Dit kan als volgt worden uitgelegd.

Bij ongelimiteerde directe demoicratie is er steeds (per definitie) minstens 1

bestuursniveau waarin “democratie” ongelimiteerd is, dwz de beslisisngen worden

genomen bij meerderheid en er zijn geen beperkingen van onderwerpen.

Het hoogste niveau waarop de democratie ongelimiteerd is zal alle andere niveaus

overnemen en hun bevoegdheden langzaam maar zeker uithollen.

In die drie samenlevingen zijn initiatie van geweld tegen individuen schering en inslag.

Deze samenlevingen alle instabiel omdat de natuurlijke rechten van een individu in deze

samenleving steeds verder in het gedrang komen.

Uiteindelijk komen de individuen in opstand en valt desamenleving in duigen.

Militaire dictaturen door lopen het snelst deze cyclus.

Recente voorbeelden zijn de USSR (1917 tot 1995), De landen van Oost-Europa van

1945 tot 1990.

Daarna volgen de representatieve democratieen.

Voorbeelden zijn de USA. Uitholling van “The Constitution”

Het langzaamst degenereren de ongelimiteerde directe democratieen. Zwitserland is

zowat het enige land dat in deze categorie valt.

We zien in Zwitserland politieke partijen aan het werk die systematisch het systeem van

gemeentevrijheid door middel van initiatie van geweld hebben uitgehold.

In Zwitserland is men reeds zover dat: de Confederatie een federatie is geworden. Dwz

het systeem van gemeentevrijheid werd afgeschaft (bottom up organisatie) en werd

vervangen door een top –down organisatie, waarbij federale beslissingen de beslissingen

van lagere niveaus breken. De genmeenten werden onder dwang samengevoegd tot

kantons, waardoor de invloed van de burgers verder werd gedilueerd, en de macht van

politieke partijen versterkt. Langzaam maar zeker zien we hoe door de ongelimiteerde

macht van de top ook in Zwitserland de individuele vrijheden verder worden

teruggeschroefd. Referenda, waarvoor met veel moeite de nodige handtekeningen

worden opgehaald, slagen er in om af en toe beslissingen te forceren (bv

minarettenbouwstop, uitzetten van misdadigers van vreemde nationaliteit), maar

haatcampagnes tegen de bevolking vanwege de politieke partijen en procedures voor

rechtbanken die deze volksbeslisisngen aanvechten zorgen voor genoeg weerwerk van de

politieke kaste.

37

Maatschappijen (bijvoorbeeld bedrijven) zijn op gelijkaardige manier georganizeerd).

Waarom zijn al deze maatschappijen dan ook niet instabiel?

Er zijn wezenlijke verschillen:

a) Er is een formeel contract bij toetreding tussen werknemer en het hoofd van de

maatschappij. In dit contract zijn de rechten en plichten an beide partijen expliciet

vermeld.

b) Dit contract werd in volle vrijheid aangegaan. Het is een win-win voor beide partijen,

en kan op elk ogenblik worden beeindigd zonder al te grote verbrekingskosten.

c) Alhoewel de persoon die onder contract is (de contractuele), in principe geen stemrecht

heeft in de maatschappij, kan die contractuele op elk ogenblik ofwel met een andere

maatschappij een overeenkomst sluiten, ofwel als zelfstandige een zaak opstarten, dwz

hij/zij kan stemmen met de voeten.

38

2) Visie vanuit het absolute zelfbeschikkingsrecht van het individu

When Right of Self Ownership is absolute

Rights of Person A Rights of

community agreed with Person A

Rights of State agreed with community

The Rights of A are fully guranteed by the system at any moment.Stable situation at every moment in time

Free Delegation fully seen as more advantageous for person A

Contractuele Samenleving = Confederalisme op alle niveaus

Individu met fundamentelemensenrechten (natuurlijkerechten) = absolute rechten

Nieuwe plichten uiteen contractueleovereenkomst

Nieuwe rechten uiteen contractueleovereenkomst

Gemeente/Organisaties X1, X2, X3,…

Kanton/OrganisatiesY1,Y2,Y3,…

Staat/ OrganisatiesZ1,Z2,Z3,… Merk op dat niet alle

diensten op territoriale basis zijngeorganizeerd

39

Federalisme(Delegatie uitgevoerd als vrije keuze)

Gemeente 1

Groter Geheel 1

No groter Geheel

Gemeente 2

Groter Geheel 2

Gemeente 3

Taak 1, 2 en 3

Taak 1 en 3

Taak 3

Taak 1 en 3

Taak 3 en 4

Taak 3

Taak 1, 3 en 4

Taak 1, 2 en 3

40

1) Tytler Cycle

2) prof. Adolf Gasser

3) De fundamentele oorzaak: Twee ethische systeemen, waarbij het ene het andere

verdringt. Stefan Molyneux.

1) Tytler Cycle

Tytler believed that democratic forms of government such as those of Greece and Rome

have a natural evolution from initial virtue toward eventual corruption and decline. In

Greece, for example, Tytler argues that "the patriotic spirit and love of ingenious

freedom ... became gradually corrupted as the nation advanced in power and splendor."

Tytler goes on to generalize: "Patriotism always exists in the greatest degree in rude

nations, and in an early period of society. Like all other affections and passions, it

operates with the greatest force where it meets with the greatest difficulties ... but in a

state of ease and safety, as if wanting its appropriate nourishment, it languishes and

decays." ... "It is a law of nature to which no experience has ever furnished an exception,

that the rising grander and opulence of a nation must be balanced by the decline of its

heroic virtues."

Alexander Fraser Tytler, Lord Woodhouselee (15 October 1747 - 5 January 1813)

in Universal History -- From the Creation of the World to the Beginning of the 18th

Century. Boston: Fetridge and Company (1850) [1834].

Book 1, Chapter VI -- Political reflections arising from the history of Greece, p. 221.

41

Aplication Tytler cycle to USA accoring by John Eberhard http://www.commonsensegovernment.com/article-03-14-09.html

“The GreatAmericanRepublic “My assessment of the chronological sequence our democracy has progressed through, follows. “From bondage to spiritual faith (1760 to 1769)

• King George III becomes King of England • Currency Act, Sugar Act, Stamp Act, Quartering Act,

Townshend Act passed by Parliament • Sons of Liberty formed by John Adams, Samuel Adams, Paul

Revere, John Hancock, Patrick Henry, among others.

“From spiritual faith to great courage (1770 to 1783)

• Boston massacre • Samuel Adams organizes the Committees of Correspondence

42

• Parliament passes the Tea Act • Boston Tea Party • The First Continental Congress • Battle of Bunker Hill • Thomas Paine publishes Common Sense • Revolutionary War rages for six years • British surrender at Yorktown • Treaty of Paris ends Revolutionary War

“From courage to liberty (1784 to 1865)

• Constitutional Convention • Constitution ratified by 13 states • George Washington elected President • Bill of Rights passed • Fugitive Slave Act passed • Louisiana Purchase • Robert Fulton invents steamboat • War of 1812 • Monroe Doctrine • President Andrew Jackson battles bankers which leads to the

Panic of 1837 • U.S. Mexican War • California gold rush • Compromise of 1850 • Dred Scott Decision • Abraham Lincoln elected President • Confederate states secede from the Union • Emancipation Proclamation • Civil War rages for four years • Union is restored • 13th Amendment abolishes slavery

“From liberty to abundance (1866 to 1969)

• Civil Rights Act of 1866 • First Trans-Continental Railroad • Alexander Graham Bell invents the telephone • Industrial Revolution • General Electric founded

43

• Spanish American War • U.S. Steel founded • Airplane invented • Automobile invented • Federal Reserve created • World War I • Great Depression • New Deal programs implemented by FDR • Golden Gate Bridge completed • World War II • Holocaust • Atomic bomb used to end war with Japan • Marshall Plan rebuilds Europe & Japan • US emerges from the war as the only great economic power • Cold War • Korean War • Interstate highway system built • Civil Rights Movement • John F. Kennedy assassinated • Vietnam War • Great Society programs implemented • Civil Rights Act of 1964 • Martin Luther King assassinated • Neil Armstrong walks on the moon

“From abundance to complacency (1970 to 1989)

• Roe vs Wade • President Nixon resigns in disgrace • Oil embargo • Ronald Reagan elected President • Military buildup and tax cuts • Fall of the Soviet Union

“From complacency to apathy (1990 to 2000)

• Gulf War • Bill Clinton elected President • Stock market boom

44

• Gridlock between Congress & President leads to budget surpluses

• President Clinton acquitted in impeachment trial

“From apathy to dependence (2001 to 2007)

• George W. Bush elected President • Nasdaq stock bubble bursts • 9/11 attack • Alan Greenspan lowers rates to 1% • Invasion of Afghanistan • Department of Homeland security created • Invasion of Iraq • Hurricane Katrina • Home prices double • Financial derivatives grow to over $100 trillion

“From dependence back into bondage (2008 to ????)

• Housing prices collapse • Financial firms collapse • Government and Federal Reserve intervene to prop up the

worldwide financial system • Government bailouts of financial firms and auto manufacturers • Federal Reserve & U.S. Treasury commit over $8 trillion of

taxpayer funds • Barrack Obama elected President • Immediate borrowing & stimulus packages exceeding $1 trillion

are discussed • Federal Reserve lowers rates to below 1%”

The following unverified quotation has been attributed to Tytler, most notably as part of a

longer piece which began circulating on the Internet shortly after the 2000 U.S.

Presidential Election.[12]

A democracy is always temporary in nature; it simply cannot exist as a permanent form

of government. A democracy will continue to exist up until the time that voters discover

that they can vote themselves generous gifts from the public treasury. From that moment

45

on, the majority always votes for the candidates who promise the most benefits from the

public treasury, with the result that every democracy will finally collapse due to loose

fiscal policy, which is always followed by a dictatorship. The average age of the world's

greatest civilizations from the beginning of history has been about 200 years. During

those 200 years, these nations always progressed through the following sequence:

From bondage to spiritual faith;

From spiritual faith to great courage;

From courage to liberty;

From liberty to abundance;

From abundance to selfishness;

From selfishness to complacency;

From complacency to apathy;

From apathy to dependence;

From dependence back into bondage.

There is no reliable record of Alexander Tytler's having made the statement.[12] In fact,

this passage actually comprises two quotations, which didn't begin to appear together

until the 1970s. The first portion (italicized above) first appeared on December 9, 1951,

[13] as part of what appears to be an op-ed piece in The Daily Oklahoman under the

byline Elmer T. Peterson.[14] The original version from Peterson's op-ed is as follows:

Two centuries ago, a somewhat obscure Scotsman named Tytler made this profound

observation: "A democracy cannot exist as a permanent form of government. It can only

exist until the majority discovers it can vote itself largess out of the public treasury. After

that, the majority always votes for the candidate promising the most benefits with the

result the democracy collapses because of the loose fiscal policy ensuing, always to be

followed by a dictatorship, then a monarchy."

The list beginning "From bondage to spiritual faith" is commonly known as the "Tytler

Cycle" or the "Fatal Sequence". Its first known appearance is in a 1943 speech "Industrial

Management in a Republic"[15] by H. W. Prentis, president of the Armstrong Cork

Company and former president of the National Association of Manufacturers, and

appears to be original to Prentis.

46

2) Prof Adolf Gasser.

A. Gasser en F.-L. Knemeyer, Gemeindefreiheit – kommunale Selbstverwaltung (deel 4

in de reeks: Studien zur Soziologie), ISBN 485-03090-2, Nymphenburger

Verlagshandlung GmbH, München, 1983. Deze uitgave verscheen veertig jaar na de

eerste druk. Ze omvat de volledige tekst van de tweede editie (1947), een inleiding door

Knemeyer en een slotbeschouwing van Adolf Gasser zelf.

Gemeentevrijheid als redding van Europa? Geert Van Hout

http://berlijnsereflecties.blogspot.be/2010/01/gemeentevrijheid-als-redding-van-

europa.html

Waarom ontaardde de democratische rechtsstaat tussen 1922 en 1940 in zowat alle

Europese landen in een autocratisch of zelfs een totalitair systeem? 13

Waarom bleven de

democratische vrijheden in Zwitserland, Engeland, Scandinavië en Nederland net wél

overeind? Hadden deze laatste landen iets met elkaar gemeen dat de eerste groep

ontbeerde? Deze vragen vormden het uitgangspunt van het in 1943 verschenen boek

Gemeindefreiheit als Rettung Europas (ondertitel: Grundlinien einer ethischen

Geschichtsauffassung), waarin de Zwitserse historicus Adolf Gasser op zoek ging naar

structurele verklaringen voor het verval (of het behoud) van de vrijheid en de rechtsorde

in moderne staten. Een tweede, 'sterk uitgebreide' editie verscheen in 1947 in Basel.

Gasser zocht (en vond) de oorzaken van het democratische verval in de administratieve

structuur van de betrokken landen. Alle landen die tot 1940 (en als ze niet door de

Duitsers bezet werden, ook na 1940) vrije rechtsstaten bleven hadden als

gemeenschappelijk kenmerk een gedecentraliseerde bureaucratie met een sterke lokale

autonomie. Daarentegen was de bureaucratie in de landen die al voor de oorlog (of in het

geval van Frankrijk, meteen na de Duitse inval) autoritair werden, hiërarchisch-

centralistisch georganiseerd.

Gassers stelling luidt dat elke op een centraal machtsprincipe gebaseerde (dus van

bovenaf opgelegde) gezagsstructuur onvermijdelijk tot de teloorgang van vrijheid en

recht leidt en dat alleen een op vrijwillige associatie (dus een van onderaf organisch

gegroeide) gemeenschap, een gemenebest, op duurzame wijze vrijheid en recht kan

verzoenen. De basiseenheid van de waarlijk vrije gemeenschap, aldus Gasser, is de vrije

gemeente.

Voorbeelden: De opgang en verval van het Romeinse Rijk.

13

In Italië in 1922, Spanje in 1923-31 en 1936, Bulgarije 1923-1931 en 1935, Griekenland 1925-6 en 1935,

Polen 1926, Litouwen 1926, Portugal 1926, Joegoslavië 1929, Letland 1934, Roemenië 1937, Hongarije

sinds de jaren 1920. In de volgende landen ging de vrije rechtsstaat voor 1940 niet ten onder: het VK (en de

VS), Nederland, Zwitserland, de Scandinavische landen met inbegrip van IJsland. België beschouwt Gasser

als een "tussengeval" (in deel 2 meer daarover).

47

3) De fundamentele oorzaak: Twee ethische systeemen, waarbij het ene het andere

verdringt.

Stefan Molyneux.

-> Universele ethiek

-> slechts 1 ethisch systeem: individueel en groepsniveau

-> Bij twee conflicterende ethische systemen zal het dominate het andere verdringen.

The massive economic growth of Western States resulted from economic freedoms.

The growth of the state has always been proportional to the economic growth.

It was the increase of welth that occurred thanks to the economic freedoms.

Economic freedom creates wealth. And the wealth attracts thieves and political

“parasites”, whose greed then destroys economic freedoms.

48

49

Whenever the livestock becomes more productive you get a corresponding increasein the

number of farmers, and their dependents (data BLS). The growth of the state is always

proportional to the proceeding economic freedoms. In other words “Freedom

metastatizes the cancer of the state.” Stefan Molyneux

http://www.youtube.com/watch?v=Xbp6umQT58A&feature=related

50

51

Voorbeelden:

- Het Romeinse Rijk.

- Representatievce democratie heft een build-in bias to increased spending

- The dirty dozen (hoe de constitution in USA werd ondergraven)

- Nazi Duitsland

- Het Romeinse Rijk.

Een concrete illustratie van deze cyclus is de opgang en ondergang van het Romeinse

Rijk.

Lawrence W. Reed, Directeor for The Foundation for Economic Education, 1979,

http://www.youtube.com/watch?v=K0zacaIard0&feature=plcp

- Representatievce democratie heft een build-in bias to increased spending

John Stossel, in “Give me a Break”, 2004, blz 132. “Representative Democracy has a

built-in bias toward increased spending”. President Clinton received thunderous applause

from Democrats and Republicans when he told Congres, “The era of big government is

over.” But since then government’s only otten bigger. In a few years after his speech

488327 new pages have been added to the Federal Register. Every year, there is another

spiderweb of rules for you to obey.

- The dirty dozen (hoe de constitution in USA werd ondergraven)

Robert A. Levy and William Mellor, “The Dirty Dozen. How twelve Supreme Court

cases Radically Expanded Government and Eroded Freedom”, Cato Institute, 2008

- Nazi Duitsland

52

Doctrines in order to justify initiation of force

1) The Fairness Doctrine - The myth of the poor

2) You didn’t get there on your own

3) Solidariteit

Opmerking: Objectivisme versus vrije markt-denken.

1) The Fairness Doctrine

There is talk of reinstituting the wrongly named “Fairness Doctrine,” which was originally instituted by FDR and cancelled by Reagan.

The Myth of the Poor One of the primary concepts that liberalism (and its underlying ideology, socialism) is based on, is the idea that we have to help the poor by initiation of force. Karl Marx said that all history was the history of class warfare, and that employers everywhere were oppressing employees. Employees were therefore victims. Marx makes a big point in The Communist Manifesto, about how workers cannot do anything to improve their station in life. Therefore, his solution was income redistribution - welfare, progressive taxation, revolution and so on. The liberal mass media makes a big deal continually of the plight of the poor, and how we have to "do something" to help them. If you analyze this, you will see that this idea that we have to "do something" to help the poor, and especially the idea that we have to use income redistribution, is based on three underlying principles: a) That the poor cannot do anything themselves to improve their situation, b) That their poverty state is permanent, and c) That they are not in any way themselves responsible for being in poverty. Think about it - if those things were not true, there would be no real social imperative to "do something" about poverty.

53

Thomas Sowell, Senior Fellow of the Hoover Institution at Stanford University and a weekly syndicated columnist (LA Daily News among others), and a black man, takes on this idea in a recent column. Sowell reports that a May 31, 2004 article in BusinessWeek magazine says "One in four workers earns $18,800 a year or less, with few if any benefits. What can be done?" Deeper inside the article, we find out that Census data shows that one third of these are part-time workers, and one third are 18-25 years old. Only one third of the one fourth under $18.8K would be poor in a permanent sense (criteria "b" above). One third of one fourth would be about 8% of the total workforce that could be considered permanently poor, according to BusinessWeek's data. Sowell states "As for 'What can be done?' that is a misleading question because the article is about what other people can do for the 'working poor,' not what they can do for themselves, much less what they did in the past - or failed to do - that led to their having such low earning capacity." "An absolute majority of the people who were in the bottom 20 percent in income in 1975 have since then also been in the top 20 percent. This inconvenient fact has been out there for years - and has been ignored for years by those who want more government programs to relieve individuals from responsibility for making themselves more productive and therefore higher income earners." Census Data I went to the US Census web site and slugged through the data there on poverty (not an easy task as it's not organized very well), and found some very interesting facts. A July 1998 Census Bureau report entitled "Trap Door? Revolving Door? Or Both?" covers 1993-94 and includes data from both the Current Population Survey (CPS) and the Survey of Income and Program Participation (SIPP). The CPS tracks how many people are below the poverty line at any given time, whereas the SIPP data tracks people over a period of time to see how long they stay in

54

poverty. The CPS shows that 15.7% of the population was poor in 1993 and 15.4% was poor in 1994. But the SIPP data shows that only 5.3% of the population was poor for the entire 24 months of the survey. Another Census Bureau report entitled "Poverty in the United States: 2002" measures the years from 1996 through 1999, and shows similar trends. It states "People in poverty are not a static population; rather, people stay in poverty for different lengths of time." The report goes to say that only 5.7% of those studied remained poor for 36 months, and only 2.0% were in poverty every month of the entire 4-year period studied. So instead of a situation where a large segment of the population (one quarter) is permanently poor, we get a truer picture of poverty being a condition that people move into and then out of. And those that are more or less permanently below the poverty line make up only a tiny fraction. That's why agenda-driven articles like the one in BusinessWeek are misleading and have to concentrate on anecdotal data instead of hard statistics. Professor Sowell's data shows that a large portion of what is officially considered poverty, is young people (who as they grow older, gain more job skills and move up the income ladder), and part time workers - who cannot really be considered as part of this statistic because they're not even working full time. Conclusions Above, I said that the idea that we must "do something" for the poor is based on the ideas: a) That the poor cannot do anything themselves to improve their situation, b) That their poverty state is permanent, and c) That they are not in any way themselves responsible for being in poverty. BusinessWeek, other liberal publications, and liberal politicians are

55

routinely hammering this idea that we've got to do something about the poor. Always, the solution involves what the government must do, in the form of welfare and other social giveaway programs. It never centers around the person's own responsibility. We are told that they cannot do anything themselves, and of course they're not responsible. They're victims, of the oppressive employers of course. But the facts show a different story. Only a tiny fraction of the population stay under the poverty line for any significant period of time. This disproves both point "a" and point "b" above. As for point "c", how can someone say that they have no responsibility for their poverty condition, when the vast majority of the population is able to causitively move out of or stay out of that condition? In my first article in this series I said: Parents are supposed to teach their kids the basics of this system:

• Getting a good education will help you be more financially successful in life

• The more skills you learn in school, the more valuable (well paid) you will be in the workplace

• Conversely, if you go all the way through high school and still can't read, write, spell, etc., competently, you will only be qualified for minimum wage or manual labor

• Take advantage of your school years to learn the needed skills, because you will be too busy working later on

These are the things the liberal media and politicians should be pushing (but don't hold your breath for them to say them). These are the messages that all Americans need to be teaching their kids. And we have to teach adults who may not have gotten the message growing up. We should be hammering this message at least as often as we hear that we have to "do something" for the poor. Next time you hear that, say loudly that the poor should do something for themselves, and that by statistics, most of them do anyway.

56

2) You didn’t get there on your own

Obama vs. Individual Achievement

“You didn’t get there on your own,” President Obama told successful Americans last

week at a speech in Roanoke, Virginia. For this he has received a flood of criticism—and

deservedly so. His words seem calculated to justify higher income taxes on the wealthy.

If so, his logic is faulty. As Independent Institute Research FellowJohn C. Goodman

argues in his latest op-ed, it doesn’t follow that if you didn’t earn your wealth, then Uncle

Sam is entitled to it.

“If the roll of the dice or the spin of the roulette wheel favors me rather than you, I can’t

claim that I ‘deserve’ my winnings or that you ‘deserve’ your losses,” Goodman writes.

“But it doesn’t follow from those facts that you are entitled to what I have won.” Blind

luck doesn’t justify coercive wealth redistribution.

Moreover, blind luck isn’t the central operating principle of the free market; incomes are

not distributed randomly. “For the most part, they are not the result of misfortune or

luck,” Goodman continues. An individual’s income tends to reflect the economic value of

his or her contribution to the total income generated in the economy. Politicians who

wish to lift the poor should therefore focus on removing the educational, social, economic,

and regulatory obstacles that hamper their ability to get and keep economically

productive jobs. This, in turn, requires that we pay our respects to those who make high-

productivity jobs possible. “Instead of deriding and belittling people who build

businesses, the president should understand how helpful they could actually be,”

Goodman concludes.

Obama: There Are No Self-Made Men?, by John C. Goodman (Townhall, 7/21/12)

http://www.independent.org/newsroom/article.asp?id=3392

Obama: There Are No Self-Made Men?

July 21, 2012

John C. Goodman

Townhall

President Obama blasted American entrepreneurs last weekend, boldly claiming the self-

made man is an illusion to an audience in Roanoke, Virginia. Since the Obama apologists

in the mainstream media are claiming that the president is being quoted out of context,

here is how he led into the subject:

[I]f you’ve been successful, you didn’t get there on your own. You didn’t get there on

your own. I’m always struck by people who think, well, it must be because I was just so

57

smart. There are a lot of smart people out there. It must be because I worked harder than

everybody else. Let me tell you something—there are a whole bunch of hardworking

people out there.

If you don’t know what that means, you must be incredibly dense. It gets worse. The

president continued:

If you were successful, somebody along the line gave you some help. There was a great

teacher somewhere in your life. Somebody helped to create this unbelievable American

system that we have that allowed you to thrive. Somebody invested in roads and bridges.

If you’ve got a business—you didn’t build that. Somebody else made that happen.

There is no way to read any of this and not be acutely aware of what the president is

trying to do. Whenever anyone on the left tells you that you didn’t earn your own success,

that you had help from others—you know what’s coming next. . . . If you didn’t earn

what you have, you don’t deserve it! And if you don’t deserve what you have, it follows

that . . .

Well, nothing actually follows from that. Suppose I’m rooting around in the woods and I

stumble upon a valuable diamond. I didn’t put forth any physical effort. I didn’t exert any

mental effort. The discovery is pure, blind luck. So you can say that, in a sense, I don’t

deserve it. But you don’t deserve it either. It doesn’t follow from the fact that I was the

beneficiary of luck that others are justified from taking the diamond from me.

If the roll of the dice or the spin of the roulette wheel favors me rather than you, I can’t

claim that I “deserve” my winnings or that you “deserve” your losses. But it doesn’t

follow from those facts that you are entitled to what I have won.

Ah, but I’m being too logical. The left believes that all they have to do is undermine

peoples’ entitlement to whatever they have. If successful people don’t deserve their

success and unsuccessful people don’t deserve their lack of success, the left believes they

are justified in massive redistribution.

Some of President Obama’s defenders have claimed that the critics are reading too much

into his speech. That all that’s going on here is the classic conflict between individualism

and social needs. But there are degrees of disagreement. Obama’s articulation of the issue

is an extreme collectivist point of view. It is remarkable precisely because it is so very far

outside the mainstream of contemporary thought.

That’s why so many people are outraged and why there is a sudden surge of gallows

humor. On Facebook and in other social media, people are sharing examples of inventors

and entrepreneurs “who didn’t build it.”

Steve Jobs didn’t create the iPad. Other people did. Bill Gates didn’t create Microsoft.

Others did it. I guess Michael Phelps didn’t really win eight Olympic gold medals either.

Think of all the help he must have had along the way.

58

Still, there is a serious point to be made. For more than 200 years economists have been

studying the distribution of income. Granted that what each of us does affects other

people, what determines how much income any one of us receives? The economists

answer is straightforward. In a capitalist system, each one of us tends to receive an

amount equal to our marginal contribution to nation’s output of goods and services. That

is, each of us tends to receive an income equal to our contribution to generating national

income.

In plain English: people tend to get the value of what they produce.

There is logic to how the economic system functions. Incomes are not distributed

randomly. For the most part, they are not the result of misfortune or luck. They are very

much affected by the attributes the president derides: smart thinking and hard work.

In a previous post, I described how low-income families have been systematically

deprived of the benefits of capitalism because of unwise regulation.

If President Obama really wanted to help those at the bottom of the income ladder he

would be calling for massive deregulation, for liberating the entrepreneurial spirit and

allowing the dynamics of the marketplace to meet the needs of the poor, the way they

meet the needs of everyone else.

Instead of deriding and belittling people who build businesses, the president should

understand how helpful they could actually be.

59

3) Solidariteit

"De Mensen", Volgens De Vakbond From the desk of Jos Verhulst on Mon, 2008-06-16

http://www.brusselsjournal.com/node/3341

Maandag 9 juni werd te Antwerpen gestaakt. Weinig bussen en trams. En ‘de mensen’

betoogden: 6.000 in Antwerpen, 15.000 in Luik. Waarom? "Politici, stop het

communautair gekrakeel en bekommer u om de dagelijkse problemen van de mensen",

blijkt de officiële boodschap te zijn.

Daar zijn ‘de mensen’ weer. Wat zijn precies hun problemen?

Een persfoto levert een stuk van het antwoord. Grijnzend wordt opgestapt achter de

slogan: “BHV: Belast Hoge Vermogens”. De bedoeling is duidelijk. De politici houden

zich bezig met communautaire pseudo-problemen, zoals de splitsing van Brussel-Halle-

Vilvoorde. Die communautaire problemen zijn geen problemen van ‘de mensen’. Wat

willen ‘de mensen’ dan wel? Ze willen dat de hoge vermogens worden belast. Om dan

onder elkaar de buit te verdelen, mag ik aannemen.

Nu is mijn eigen vermogen aan de lage kant, en ik voel me dus niet op korte termijn door

‘de mensen’ van de vakbond geviseerd, al weet je maar nooit. Maar niettemin: wat is de

implicatie van zo’n kreet, waarachter zo zelfverzekerd wordt opgestapt? Mij besluipt de

indruk: hier marcheert een dievenbende.

Noteer dat ‘de mensen’ niet opstappen achter de slogan: “Belast de onrechtmatig

verkregen vermogens”.

Voor alle duidelijkheid: ter ondersteuning van laatstgenoemde slogan zou ik òòk niet

opmarcheren. Belastingen dienen immers niet om onrecht te herstellen. Wie onrechtmatig

een vermogen heeft verworven, kan worden aangeklaagd, een onderzoek vindt plaats, en

indien diefstal en oplichterij worden bewezen, dient een sanctie te volgen plus

schadeloosstelling van de gedupeerden. Laten de wetten de onrechtmatige opbouw van

vermogens toe? Dat men dan de wetten verandere. Belastingen horen in dit verband niet

te worden geheven.

60

Maar afgezien hiervan: ‘de mensen’ vinden dat de eigenaars van een hoog vermogen per

definitie moeten worden belast, of dat vermogen nu op rechtmatige wijze tot stand kwam

of niet. Wanneer bijvoorbeeld iemand een product of een dienst voortbrengt, waarvoor

allerlei volk vrijwillig fors wil betalen, dan ontstaat een hoog vermogen dat volkomen

billijk werd verworven. “Belasten!”, eisen dan ‘de mensen’. Daarmee bedoelen ze:

beroven met inzet van staatsgeweld.

Welke argumenten kunnen ze inroepen om de door hen voorgestane roof te

verantwoorden? Hun BHV-slogan doet vermoeden, dat ‘de mensen’ diefstal door de staat

niet als roof beschouwen. Dit echter is een misvatting. Een moord blijft een moord, ook

als ze door een staatsmacht wordt gepleegd, en hetzelfde geldt voor diefstal. Een moord

die door een meerderheid zogenaamd democratisch wordt gelegitimieerd, is nog altijd

voor honderd procent een moord, en een diefstal die door een democratische meerderheid

wordt gewenst, blijft nog altijd zuivere diefstal. Staat noch meerderheid kunnen aan het

morele karakter van een handeling of een maatschappelijk mechanisme een iota

veranderen. Een wet die een immorele handeling billijkt maakt zo’n handeling niet

moreel. Nee, zo’n wet is zelf immoreel.

Maar moeten we dan niet ‘solidair’ zijn? Hoe zit het met de ‘warme samenleving’ en haar

‘solidariteit’? Moet de rijke niet ‘solidair’ zijn met de arme?

Wat betekent dat eigenlijk: ‘solidariteit’?

Het woord ‘solidariteit’ heeft drie verschillende betekenissen of connotatievelden, en die

worden door ‘de mensen’ door elkaar gehaald, ter verantwoording van de

collectivistische inbeslagname van andermans goed.

Met ‘solidariteit’ kan vooreerst de bereidheid worden aangeduid van een menselijk

individu, om zich te laten raken door andermans leed en uit vrije keuze bij te dragen tot

de leniging van die nood. Vroeger sprak men van ‘naastenliefde’ maar iedereen begrijpt

dat zulks een christelijke uitdrukking is, en als dusdanig grondig verdacht. Deze

naastenliefde ofte ‘solidariteit I’ leidt inderdaad naar een ‘warme samenleving’. De enige

échte samenleving is immers het onzichtbare weefsel van betrokkenheid dat individuele

mensen in vrijheid en zonder dwang voor elkaar opbrengen.

Er bestaat ook een ‘solidariteit II’, die heerst tussen mensen die deelgenoten zijn in een

gezamelijk verzekeringssysteem. Mensen kunnen onderling vrije

verzekeringsovereenkomsten afsluiten, tegen ziekte en ongeval bijvoorbeeld; en wie

getroffen wordt door het noodlot kan dan rekenen op de contractueel overeengekomen

‘solidaire’ steun. Dit verzekeringswezen is één van de grootste menselijke uitvindingen.

Hoewel ‘solidariteit II’ verschilt van ‘solidariteit I’ doordat hier de hulp op basis van een

overeenkomst wordt geleverd, en niet op basis van de directe bereidheid van de ene om in

te gaan op de onmiddelijke nood van de andere, berust ook ‘solidariteit II’ op de

individuele menselijke vrijheid, in de mate dat het verzekeringscontract uit vrije wil werd

aangegaan.

61

Tegenover ‘solidariteit I’ en ‘solidariteit II’ staat dan de ‘solidariteit III’ van ‘de mensen’.

Het centrale kenmerk van ‘solidariteit III’ is de dwang. Volgens ‘de mensen’ moet

solidariteit afgedwongen worden met in georganiseerd verband gepleegd geweld, waarbij

de staat als organisatie fungeert en de middelen van de staat als wapen wordt ingezet.

‘Solidariteit III’ is het groepsgewijs beroven van rechtmatig verworven bezit door de

naijverigen en afgunstigen. Maar dat klinkt brutaal en zou verzet oproepen. Ideologische

controle is de vorm van onderdrukking met de voordeligste verhouding tussen kosten en

baten. Dus creëert men het memetisch concept van de ‘solidariteit’. Een meme is een

term of uitdrukking die connotaties oproept met logisch incompatibele begrippen, en

daardoor het denken verlamt. Tegelijk dient de meme als kristallisatiepunt voor redeloze

driften, zoals bijvoorbeeld jaloersheid, met behulp waarvan de ideologische controle

wordt geïnstalleerd.

De ‘solidariteit’ van ‘de mensen’ is zo’n meme. Enerzijds omvat die ‘solidariteit van type

III’ het element van dwang: de transfer wordt met staatsgeweld afgeperst (wat met de

ontsmette term ‘belasten’ wordt aangeduid). Maar anderzijds wordt in de propaganda

rond deze ‘solidariteit III’ toch voortdurend gerefereerd naar ‘solidariteit I’ en solidariteit

II’. Men spreekt in verband met ‘solidariteit III’ bijvoorbeeld voortdurend over de

‘warme samenleving’. Maar dwang leidt niet tot een warme samenleving, wel

integendeel. Indien mensen de staat als dwangmiddel inzetten om elkaars rechtmatig

bezit ten bate van allerlei vermeende goede doelen weg te roven, belandt men niet in een

warme doch in een ijskoude samenleving. We zien dit rondom ons. Maatschappelijke

warmte en betrokkenheid hebben als essentiële eigenschap, dat ze enkel in vrijheid tot

stand kunnen komen. Een gift kan ‘warm’ zijn, maar een roof nooit; en geven is iets wat

per definitie, door zijn aard zelf, in vrijheid gebeurt. Maatschappelijke warmte is de

vrucht van moreel handelen, en moreel handelen is door de aard der zaak alleen in

vrijheid mogelijk. Wie zich durft uitspreken tegen de ‘solidairteit III’ die door ‘de

mensen’ wordt gepredikt, wordt meteen bestempeld als een asociale fascist die de

pensioenen en de ziekteverzekering wil afschaffen. Maar verzekeringstelsels rond

ouderdom of ziekte betreffen ‘solidariteit II’, en niet de valse dievensolidariteit die wordt

voorgestaan door ‘de mensen’. De leugen van deze laatsten schuilt in wezen hierin, dat ze

de natuur van hun eigen valse ‘solidariteit’, die neerkomt op diefstal en roof, verbergen

door te refereren naar de aantrekkelijke en menselijke aspecten van ‘solidariteit I’ en

‘solidariteit II’, die op de vrije wilsbesluiten van soevereine échte mensen zijn

gebaseerd. De door de vakbonden gepromote solidariteitsmeme combineert de logisch

onverenigbare elementen van enerzijds dwang en anderzijds moraliteit, die onverenigbaar

is met dwang doch integendeel vrijheid van keuze vooronderstelt. Die logische

onsamenhangendheid van memes is zoals gezegd hun definiërend kenmerk: memes zijn

logisch inconsistente en dus inhoudloze pseudo-begrippen, en die fungeren als vector

voor allerhande emoties (in casu vooral naijver en afgunst) die men in functie van één of

andere agenda wenst te mobiliseren.

Op 9 juni betoogden ‘de mensen’ hier ter stede. Daags nadien op 10 juni was het

zogenaamd ‘Tax Freedom Day’ (TFD). Dat betekent dat de modale Belg tot 9 juni van

het jaar werkt om zijn belastingen te betalen; pas vanaf 10 juni mag hij de opbrengsten

van zijn inspanningen zelf houden. Dat is een Belgisch cijfer. Voor de Vlaming valt TFD

62

uiteraard een hele poos later, gezien de communautaire ‘solidariteit’. Herinnert u zich nog,

dat de pensioenen in Franstalig België hoger liggen dan in Vlaanderen, omdat in

Vlaanderen veel minder mensen voor de staat werken? In Zwitserland valt TFD op 14

april. Ruw geschat mag men aannemen, dat de Vlaming in vergelijking met de Zwitser

zo’n bijkomende tweeëneenhalve maand per jaar als slaaf voor de staat moet werken.

Toch is Zwitserland zeker even welvarend als Vlaanderen, hoewel het land door de

natuur minder is begunstigd. Wat betekent dat verschil? Het komt hierop neer, dat de

Vlaming per werkweek een dag langer arbeiden moet, louter en alleen om het efficiëntie-

deficit van de Belgische versus de Zwitserse ‘Obrigkeit’ te financieren. Rudy Aernoudt,

toch een vrome belgicist, liet in een interview met Trends (09-05-2007) weten: “als de

Belgische openbare sector even efficiënt werkt als de middelmaat van Europa (en

dat is niet ambitieus), dan zou dat 1000 euro per burger opbrengen“. Per burger, niet

per belastingbetaler; het gaat om 10 miljard euro. Ten opzichte van de Europese

middelmaat, niet ten opzichte van Zwitserland. Men mag bovendien gerust aannemen dat

ook door de Zwitserse staat grote hopen belastingsgeld worden verbrast; men weet dit

omdat in Zwitserland niet lang geleden nog campagnes tegen staatsverspilling werden

gevoerd. En zelfs een staat als de Zwitserse neemt nog zeer vele taken voor zijn rekening

die in werkelijkheid veel efficiënter in vrijheid kunnen waargenomen worden.

Nog eens: genoemde slavenarbeid die wij moeten verrichten, à rato van één werkdag per

week, betreft niet de totale verspilling door de Belgische staat, maar enkel de

méérverspilling door België ten opzichte van Zwitserland. Alleen om dit surplus in

spilzucht, deze supplementaire ‘solidariteit’ te financieren, moet de modale Vlaming een

aanzienlijk aantal jaren van zijn werkend leven opofferen.

Maar ziet u, dit is geen probleem voor ‘de mensen’. Die houden zich niet bezig met

‘gekrakeel’ over dit soort trivi’s. Integendeel, hoe vetter de staat, hoe omvangrijker het

wingewest, en hoe groter de kaas, hoe meer muizen zich binnen die kaas kunnen vestigen.

Nee: essentieel voor ‘de mensen’ is, dat de plundering door de staat van de ‘hoge

vermogens’ wordt uitgebreid, ongeacht of die hoge vermogens op rechtmatige wijze tot

stand kwamen of niet. En na de ‘hoge vermogens’ volgen de wat minder hoge vermogens,

zeker weten. Want ‘solidariteit’ van type III, die kan er volgens ‘de mensen’ nooit genoeg

zijn.

Submitted by Luc Van Braekel on Tue, 2008-06-17 11:32.

Een zeer goed artikel dat (onder meer) ons systeem van sociale zekerheid tot zijn juiste

proporties herleidt. In onze media zijn er niet veel taboes meer, maar de

onaantastbaarheid en de vermeende suprematie van ons systeem van sociale zekerheid

wordt nooit of nimmer in vraag gesteld in onze media. Wie het toch durft doen, wordt

meteen als een extremist, een outcast of een halve gare bestempeld.

Ik zou ons systeem van sociale zekerheid als volgt analyseren en herleiden tot zijn vier

kenmerken:

63

1) Het is, zoals elk verzekeringssysteem, een herverdeling van risico. Daar is op zich

niets mis mee.

2) De verzekeraars zijn geen commerciële instellingen, maar private non-profit-

organisaties (mutualiteiten, kassen) of staatsinstellingen (hulpkassen). Vaak hebben deze

organisaties structurele bindingen met politieke partijen en vakbonden.

3) Het is een verplicht systeem, men kan en mag er zich niet aan onttrekken. Of dit

verantwoord is, is voor discussie vatbaar. Verhofstadt verdedigde in zijn

Burgermanifesten het fundamentele recht van de burger om uit de staat te stappen. Uit het

systeem van sociale zekerheid stappen en de daarmee gepaarde risico's zelf dragen of

langs alternatieve wegen verzekeren, zou een optie moeten zijn. De verplichte

autoverzekering (dekking burgerlijke aansprakelijkheid) is een voorbeeld van een andere,

wettelijk verplichte verzekering, die echter door de commerciële privé-bedrijven

gerealiseerd wordt.

4) Naast de risico-herverdeling, is er ook een inkomensherverdelend aspect. De premie

die de burger betaalt is (meestal lineair) afhankelijk van het inkomen, maar de rechten die

men daardoor verwerft zijn niet altijd afhankelijk van het gedekte risico of van de rechten

die men verwerft. Bij een gewone verzekering is dit wel het geval, bij onze sociale

zekerheid niet. Het verschil komt neer op inkomensherverdeling, iets wat eigenlijk

weggelegd is voor de inkomstenbelasting.

Deze opdeling in vier componenten lijkt mij nuttig voor de discussie. Elk afzonderlijk

beschouwd zijn er voor elk van deze vier punten wel verantwoorde argumenten pro aan te

voeren. Een verplichte verzekering is bijvoorbeeld op zich niet altijd onverantwoord,

denk aan de autoverzekering. Een inkomensherverdeling kan in zekere mate en voor

sommige doeleinden ook verantwoord zijn. De combinatie van de vier elementen in ons

huidige systeem van sociale zekerheid zorgt er echter voor dat de nadelen elkaar

versterken, dat er een systeem ontstaat dat haast een doel op zichzelf wordt, en dat de

structurele partners een staat in de staat worden.

Ik heb hier uiteraard enkel één aspect van het bovenstaande artikel besproken, namelijk

de verplichte "solidariteit" in de sociale zekerheid, zonder het nog maar over de rol van

de vakbonden of over de vermogensbelasting te hebben.

64

Opmerking: Objectivisme versus vrije markt denken.

Boudewijn Bouckaert:

“In de minimaatschappij van Atlas Shrugged leven de leden consequent volgens de

principes van een vrije marktmaatschappij en een egoïstische moraal, radicaal respect

voor persoonlijke vrijheid en eigendomsrechten, samenwerking alleen op basis van

contractuele uitwisseling, maar ook de absolute weigering ook maar voor een cent op

kosten van de andere te leven. De regel van de egoïstische moraal is trouwens typisch

voor Ayn Rand en haar Objectivisten, maar niet voor een vrije marktsamenleving. In een

vrije markt hebben individuen de vrije keuze om hun inkomsten te besteden. Willen zij

deze ondermeer besteden aan giften, dan is daar, althans volgens de vrije markt principes,

niet immoreels aan. Evenmin is het immoreel van deze giften te leven. Adam Smith,

zeker niet de minste onder de vrije marktfilosofen, vond altruïstisch gedrag trouwens

aanbevelenswaardig als een blijk van inlevingsvermogen en als een noodzakelijk

corrolarium van de vrije marktprincipes”

Barmhartigheid en sociale verzekeringen zijn principes die volledig compatiebel zijn met

het zelfbeschikkingsrecht van individuen.

Het is het gebruik van geweld dat er niet compatiebel mee is.

65

Laat ons meer in detail kijken naar de belangrijkste bestaande organisaties van

samenlevingen:

(1) Militaire Dictatuur

(2) Ongelimiteerde Representatieve Democratie

(3) Ongelimiteerde Directe Democratie

Merk op dat elke organisatie van een samenleving overeenkomt met een ethisch systeem.

Het ethische systeem bepaald hoe de samenleving georgizeerd is, en heeft een directe

weerslag op hoe individuen zich voelen en gedragen in die samenlevingen.

In die drie samenlevingen zijn initiatie van geweld tegen individuen schering en inslag.

Zoals eerder vermeld zijn deze samenlevingen alle instabiel omdat de natuurlijke rechten

van een individu in deze samenleving steeds verder in het gedrang komen.

Uiteindelijk komen de individuen in opstand en valt de bestaande samenleving in duigen.

(1) Militaire Dictatuur

De mythe van de goede dictator.

Koningen, koninginnen, en koninklijke families dien vele harten sneller slaan, genieten

ruime belangstelling en achting, en worden met ‘royale’ dotaties gesubsidieerd door de

gemeenschap. Het getuigt van een diep in ons verankerde droom dat de meesten onder

ons verlangen naar een goede dictator. Die goede dictator zou alle onrecht in onze

samenleving kunnen te weten komen en – door zijn ongelimiteerde macht- kan hij/zij met

1 vingerknip alle onrecht in onze samenleving doen verdwijnen. Welk een mooi ideaal.

Gebaseerd op dit verlangen van zovelen, zijn dan ook – met de beste bedoelingen -

dictaturen opgericht in verschillende vormen.14

Maar ondanks het verlangen van zovelen

naar een goede dictator, is voor zover ik weet een goede dictator nog nooit voorgekomen.

14

Een apart geval is de “dictauur van het prolitariaat”. Gedefinieerd volgens Wikipedia als volgt

(http://nl.wikipedia.org/wiki/Dictatuur_van_het_proletariaat):

“In marxistisch sociaal-politiek denken, verwijst de dictatuur van het proletariaat naar een socialistische

staat waar het proletariaat, of de werkende klasse, de controle heeft over de politieke macht. De term,

bedacht door Joseph Weydemeyer, werd geadopteerd door de stichters van het marxisme, Karl Marx en

Friedrich Engels, in de 19e eeuw. Het gebruik van de term "dictatuur" is controversieel, en verwijst niet

naar het Romeinse concept vandictatura (het bestuur van een staat door een kleine groep met geen enkel

democratisch proces), maar naar een marxistisch concept van een dictatuur (dat een gehele

maatschappelijke klasse politieke en economische macht heeft, binnen een democratisch systeem).

In navolging van de theorieën van Marx en Engels geloven marxisten dat zo'n socialistische staat een

onvermijdelijke stap is in de evolutie van de menselijke samenleving. Ze stellen dat het een overgangsfase

is die voortkomt uit de "dictatuur van de burgerij", of de kapitalistische maatschappij, waarin de rijke

klassen de productiemiddelen in handen hebben en de werkende klasse misbruiken voor het genereren van

eigen winst, en dat het uiteindelijk wordt vervangen door een geheel klasseloze, staatloze

maatschappijvorm die bekendstaat als staatloos communisme.

Zowel Marx als Engels stelden dat de kortstondige Commune van Parijs, die de Franse hoofdstad drie

maanden lang bestuurde voordat hij werd onderdrukt, een voorbeeld was van de dictatuur van het

proletariaat. In de 20e eeuw kwamen revolutionair socialistische regeringen aan de macht in een aantal

landen, zoals de Sovjet-Unie en de Volksrepubliek China, en beweerden dat ze socialistische staten hadden

gecreëerd die dictaturen van het proletariaat waren. Volgens Karl Marx is de ("burgerlijke") parlementaire

66

democratie de staatsvorm die hoort bij het kapitalistisch economisch systeem, waarin de bourgeoisie

(burgerij) de economische en politieke macht heeft (wat in Marx' tijd ook het geval was, door het

censuskiesrecht). Marx beschouwde de Parijse Commune als een voorbeeld van de dictatuur van het

proletariaat. Zie: Karl Marx, De Burgeroorlog in Frankrijk: http://www.marxists.org/nederlands/marx-

engels/1871/1871burgeroorlog.htm.”

Anderzijds worden in de realiteit alle revolutionair socialistische regeringen die beweren dat ze

socislistische staten zijn die dictaturen zijn van het proletariaat, door de overgrote meerderheid van de

mensen aanzien als gewoonweg dictaturen, en werden die systemen, precies door hun beleving als een

echte dictatuur, in vele gevallen door de bevolking omver geworpen via een al dan niet vreedzame revolutie.

M.a.w. in de realitiet tot nu toe bleek “dictatuur van het proletariaat” in zijn verschillende implementaties

tot nu toe telkens als een echte dictatuur te worden beleefd.

67

Figuur 6a en 6b: Als jij alle macht zou hebben, jij zou alles fair , rechtvaardig en veilig

maken. Kortom de wereld redden. Iedereen zou je liefhebben en bedanken. Mogelijk?

De belangrijkste vraag is dan: Is het uberhaupt mogelijk dat een goede dictator kan

bestaan?

Deze vraag wordt beantwoord in volgende video: “If You were king. Wouldn't it be

great if YOU were in charge of everything? You could fix the world! Maybe. Maybe

not.”1516

aan de hand van vijf verschillende strategieen.

Case 1: de armen helpen

Case 2: het algemeen belang dienen

Case 3: goede keuzes opleggen aan de mensen

Case 4: de onschuldigen beschermen

Case 5: Niets doen en je terugtrekken in je kasteel

In case 1 en 2 ga je het geld van jouw onderdanen gebruiken om het voor jouw

onderdanen te spenderen volgens de keuzes die jij maakt. Elk van deze strategieen leidt

tot het gebruik van geweld tegen diegenen die jouw bevelen niet opvolgen. Een

goedaardige koning/dictator blijkt in geen enkel geval te bestaan.

15

Wouldn't it be great if YOU were in charge of everything? You could fix the world! Maybe. Maybe not.

http://www.youtube.com/watch?v=BNIgztvyU2U&list=PLDDB98C9E761B8400&index=1&feature=plpp

_video 16

Larken Rose in “The Most Dangerous Superstition”,

Publisher: Iron Web Publications (2011), ISBN-10: 145075063X, ISBN-13: 978-1450750639

Little children learn morality from their parents: things are good or bad because Mommy and Daddy SAID

so. A little later, they may be taught that things are good or bad because God SAID so, in some Holy Book.

And still later, when they are taught "civics" in government schools, they will be taught that things are good

or bad because "It's the law." (And it's GOOD to obey the law, BAD to break it.") But "the law" is just

whatever politicians SAY it is.

A person becomes an adult when he outgrows the need to be given moral commandments from people he

thinks of as "authorities," and learns to judge for himself what is right or wrong. This is a book to read to

discover just how adult YOU really are. The book as a whole is a litmus test that will show whether the

reader is an adult with independent judgment, or still a child, believing every fantasy and superstition that

the "authorities" in his life have told him to believe.

You may or may not agree with Rose's conclusions, but you should be prepared to have many of your own

cherished beliefs challenged and examined. This is a book to stretch your mind, and that may be

uncomfortable, if your mind is out-of-shape. But like any good workout, the results are very rewarding.

The "most dangerous superstition" referred to in the title is the idea of "authority," which includes all belief

in "government." No, I'm not providing "spoilers;" this is something Rose lays out on Page 2 of the book.

He doesn't deny that all the legislators, police, bureaucrats and soldiers exist -- they clearly do. But the

thing that makes "government" something more than a gang of thugs is the respect -- even reverence -- in

which it is held by the people it rules. "Government" is commonly believed to have a RIGHT to rule us,

and we commonly believe ourselves to have a DUTY to obey their commands (which are called "laws.")

Rose unleashes a ferocious array of arguments proving that neither that RIGHT nor that DUTY can

logically -- or morally -- exist.

http://www.amazon.com/Most-Dangerous-Superstition-Larken-

Rose/dp/145075063X/ref=sr_1_1?s=books&ie=UTF8&qid=1345730593&sr=1-

1&keywords=the+most+dangerous+superstition

68

Figuur 6c: De “Goede dictator” begint met het bestraffen zodra de eerste ondergeschikte

weigert zijn bevelen te volgen. Maar dit bestraffen geldt ook in “ongelimiteerde

representatieve democratie” en “ongelimiteerde directe democratie”. Het

gemeenschappelijke van de drie systemen “dictatuur”, “ongelimiteerderepresentatieve

democratie” en “ongelimiteerde directe democratie” is de criminalizering van individuen

die zich weigeren neer te leggen bij de willekeurige beslissingen in de drie systemen.

Vermits een “goede dictator” in de realiteit nog nooit is voorgekomen, en zovele

dictaturen reeds werden opgezet met de beste bedoelingen van de wereld ziet het ernaar

uit dat in elke dictatuur geweld dient te worden gebruikt tegen individuen die de bevelen

van de dictator niet opvolgen.

69

Figuur 7: Organisatie van de samenleving in een dictatuur en een representatieve

democratie. De samenleviung is georganizeerd zoals een maatschappij met eenheid van

commando.

Over een dictatuur bestaan nogal wat misverstanden: zonder een brede steun bij de

bevolking kan een dictatuur niet bestaan.

Het onderscheid tussen dictatuur, representatieve democratie en ongelimiteerde

democratie is minder scherp dan het op het eerste zicht lijkt.

Je kan het zo stellen:

“Dictatuur” is dicatuur door een behoorlijk grote minderheidsgroep of

meerderheidsgroep.

De beslissingsdomeinen zijn niet gelimiteerd. De groep waarop de macht steunt kan

relatief gemakkelijk hun slag thuishalen ten kosten van een meerderheid.

“Ongelimiteerde representatieve democratie’ is dictatuur door een meerderheidsgroep.

De beslissingsdomeinen zijn niet gelimiteerd. Minderheidsgroepen kunnen door

omkoping van politici (eventueel is de enige omkoopsom het toezeggen van hun stem bij

de volgende verkiezingen) gemakkelijk hun slag thuishalen ten koste van een

meerderheid.

“Ongelimiteerde directe democratie” is dictatuur door een meerderheidsgroep.

70

De beslissingsdomeinen zijn niet gelimiteerd. Minderheidsgroepen kunnen niet meer via

lobbywerk hun slag thuishalen ten kosten van een meerderheid. Een meerderheid kan wel

de rechten aantasten van een minderheid op gebied van leven, vrijheid en producten van

die vrijheid.

De groep die beslist, kan in principe over alles beslissen, en kan naar willekeur rechten

afnemen van mensen. Het is irrelavant of die beslissing genomen is door een persoon of

door een groep. Het gemeenschappelijke in de drie systemen “dictatuur”,

“ongelimiteerde representatieve democratie” en “ongelimiteerde directe

democratie” is dat op willekeurige wijze rechten kunnen worden afgenomen van

mensen op gebied van leven, vrijheid, alsook de producten van die vrijheid. Het

gemeenschappelijke van de drie systemen is de criminalizering van individuen die

zich weigeren neer te leggen bij de willekeurige beslissingen in de drie systemen.

Die criminalizering gaat bovendien gepaard met initiatie van geweld tov deze

mensen. Op ethisch gebied (initiatie van geweld tov individuen) is er relatief weinig

verschil. Er zijn wel grote verschillen in het aantal conflicten.

Dit wordt weergegeven in volgende figuur:

Samenlevingsvorm

Aantal Potentiele Conflicten in de verschillende

samenlevingsvormen

Ethische Democratie

Ongelimiteerde DirecteDemocratie

Ongelimiteerde Representatieve

Democratie

Dictatuur

Figuur: Aantal schendingen van fundamentele mensenrechten in de verschillende

samenlevingsvormen. Elke schending van fundamentele mensnerechten wordt gezien als

een potentieel conflict in die samenleving, en is een bron van criminalizing van

individuen die zich verzetten tegen de willekeurige beslissingen, en initiatie van geweld

tegen deze individuen. In ethische democratieen kunnen geen beslissingen genomen

worden die de rechten schenden van een individu, tenzij de schade wordt vergoed.

71

Figuur 8: Het systeem van theocratie

72

(2) Ongelimiteerde Representatieve Democratie.

De mens is slaaf van een slavenmeester. Deze slavenmeester wordt aangesteld voor een

bepaalde tijd, via een procedure die men “verkiezingen” noemt. Zolang als de

slavenmeester een aantal regels volgt (meestal het maken van een wet door de horigen

van de organizatie waarvan de slavenmeester meestal het hoofd is en er voor zorgt dat de

leden van zijn partij voldoende meedelen in de buit), zijn er voor de slavenmeester

weinig of geen beperkingen in het nemen van het leven, vrijheid en eigendom van de

onderworpen slaven. De noodzaak tot het maken van een wet alvorens leven, vrijheid en

producten van die vrijheid kunnen worden gestolen van onderhorige slaven is het gevolg

van de zogenaamd “Universele Verklaring van de Rechten van de Mens”.

Deze verklaring werd door de slavenmeesters opgesteld en goedgekeurd door de

slavenmeesters van alle “representatieve democratieen”, en wordt behandeld als het

heilig boek van de nieuwe seculiere religie van de “representatieve democratie”.

In dit opzicht kan men “representatieve Democratie” zien als een tijdelijke dictatuur (tot

de volgende verkiezingen). Het nemen van beslissingen tegen de wil in van de bevolking

“omdat het moet” wordt gezien als een deugd en getuigt van “politieke moed”.

73

Figuur 9: Representatieve Democratie – Een paradijs voor lobbyisten

In tegenstelling tot een dictatuur verloopt het maken van deze wetten tot het nemen van

leven, vrijheid en eigendomvan de horige slaven in een representatieve democratie iets

moeilijker dan in een dictatuur.

Er zijn immers volgende beperkingen:

- de aanstelling tot slavenmeester is voor een beperkte duur. De slavenmeester zal

meestal een nieuwe aanstelling tot slavenmeester ambieren, en is daardoor afhankelijk

van de goodwill van de verkozenen, en onrechtsreeks van de slaven die deze verkozenen

bij de volgende verkiezing aanstellen.

- de verkozenen kunnen de slavenmeester afzetten wanneer deze hen onvoldoende ter

wille is en een andere slavenmeester aanduiden.

Gelukkig voor de slavenmeester, worden de verkozen netjes in het gareel gehouden door

de politieke partij. De verkozenen zijn voor hun postje afhankelijk van de goodwill van

de politieke partij, deze bepaald hun plaats op de verkiezingslijst en hierdoor in hoge

mate de kans op hun herverkiezing.

Wat is nu voor een slaaf het verschil tussen dictatuur en representatieve democratie?

In een representatie democratie is dat de slavemeester meer afhankelijk van de

verkozenen., vermits hij/zij (in uitzonderlijke gevallen) kan afgezet worden. Dit leidt

ertoe dat wat minder geweld wordt gebruikt door de slavenmeester voor het nemen van

vrijheid en eigendom van zijn slaven. Vandaar dat Representieve democratie wordt

aanzien als superieur boven dictatuur.

In de meeste van de representatieve democratieeen worden per jaar ongeveer 100 000

bladzijden nieuwe wetten gemaakt. Het geconsolideerde effect van deze wetten over een

lange periode is dat de individueen die in deze samenlevingen wonen (de slaven), steeds

meer van hun vrijheden en eigendom verliezen. Het systeem glijdt steeds langzaam maar

zeker af naar een totalitair systeem. In de realiteit zien we dat elke representatieve

democratie instabiel is. Op termijn leidt dit naar oorlog, of een finaciele ineenstorting.

Voorbeelden van dergelijke oorlogen zijn de tweede wereldoorlog , de Vietnam oorlog,

de Golfoorlog, de oorlog tegen drugs, en de oorlog tegen terrorisme. Sommigen nemen

als maat voor het tot slaaf maken van de mensen het beslag van de overheid op het BNP,

74

en de grootte van de overheidsschuld tov het BNP (het tot slaaf maken van de

toekomstige generaties).

De als onvermijdelijk geachte evolutie van representatieve organisaties naar een

autoritaire organistaie, wordt de Ijzeren wet van Robert Michels genoemd. Het wordt

door velen aanzien als de eerste wet van de politicologie17

.

De top 20 van de landen met de hoogste staatsschuld tov het bruto nationaal product zijn

veelal representatieve democratien en er zitten 10 Europese landen in deze top 2018

. Van

de 50 Staten uit de USA zijnn er 46 Sytaten bijna failliet.

Hoe komt het dat representatieve democratieen zo’n hoge schuldgraad en

belastingsgraad hebben? De verklaring is naar alle waarschijnlijk te zoeken in het slaafmakende systeem: Frederic Bastiat: “The state is the great fiction by which everybody seeks to live at the expense of everybody else.”

Vermits politici proberen herverkozen te worden, en politieke partijen proberen de macht

te behouden, zullen zij zoveel mogelijk kiezers aan zich binden. Dit doen ze door de

belangengroepen (special intrest groups) te bevoordelen ten kosten telkens van de

volledige gemeenschap. Belangen groepen vormen zich in samenlevingen met als doel

het binnenhalen van een groot voordeel voor deze groep, ten koste van heel de bevolking

van die samenleving.

In een representatieve democratie volstaat voor een belangengroep om het beoogde

voordeel binnen te halen dat de heerser wordt omgekocht. Hierdoor slaat de heerser twee

vliegen in een klap: ten eerste ontvangt deze bijkomende voordelen en ten tweede kan de

heerser hierdoor een segment van de bevolking aan zich binden.

Deze maatregelen zijn feite niets anders dan het tot slaaf maken (voor een klein stukje)

van de totale bevolking. De indivulele slaaf in een dergelijk systeem kan niet reageren

tegen deze overmacht. Immers de kosten om te reageren zijn telkens veel hoger dan de

baten voor het individu. Een voorbeeld: taxi licenties. Zie hierover ook een video van

John Stossel: "Everything illegal" 19

. Het opleggen van een licentieverplichting voor

taxis maakt dat de bestaande groep taxisbedrijven een belangrijk voordeel binnenhaald:

minder concurrentie en hogere prijzen. Het slachtoffer is heel de bevolking die bij

gebruik van een taxi een veel hogere prijs dient te betalen. Voor de individuele gebruiker

is het niet efficient deze vorm van uitbuiting of slavernij proberen teniet te doen: de

kosten voor het individu zijn instellend hoog. Vandaar dat in een representatieve

democratie dergelijke maatregelen schering en inslag zijn.

17

http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Michels 18

Bron: Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_public_debt 19

http://www.youtube.com/watch?v=nBiJB8YuDBQ

75

Figuur 10: De Scheepslift van Strépy-Thieu is een scheepslift op het Centrumkanaal in

de Belgische provincie Henegouwen. De lift ligt op de grens van Strépy-Bracquegnies en

Thieu, vandaar de dubbele naam Strépy-Thieu. Kostprijs bouw 625 miljoen euro. Per

jaar maken ongeveer 5500 schepen van deze lift gebruik20

. Gesteld dat deze zou worden

afgeschreven over 20 jaar is de kost aan afschrijving per schip en per overtocht ongeveer

5500 EUR. Hierbij dienen nog de belangrijke operationele kosten en onderhoudskosten te

worden bijgeteld. Deze scheepslift staat meer en meer symbool voor de verspilling in

representatieve democratieen (bevoordeling van de scheepvaart lobbygroep).

20

http://fr.wikipedia.org/wiki/Ascenseur_funiculaire_de_Str%C3%A9py-Thieu

76

Figuur 11: Het starten van de oorlog in Vietnam van 1964 en de oorlog in Irak van 2003

lijken twee voorbeelden te zijn van het relatieve gemak waarmee ongelimiteerde

representatieve democratieen een oorlog starten. Om de publieke opnie te overtuigen van

de noodzaak van deze oorlogen wordt een incident opgezet. In het geval van de Vietnam

oorlog het Tonkin incident, in het geval van Irak de bewijzen van

massvernietigingswapens (Weapons of Mass Destruction). De bewijzen bleken achteraf

vals te zijn, zowel voor de directe aanleiding tot de escalatie in de Vietnam oorlog21

als

de directe aanleiding tot de inval in Irak22

. Kwatongen beweren dat de belangengroepen

(special intrest group) van het militair industrieel complex een belangrijke rol hebben

gespeeld in het creeren van deze voor hen belangrijke “markt”.

Niet alleen de overheid verspilt zelf geld, de regen van reglementen en licenties, die op

aanvraag van special intrest groepen wordt gemaakt is ook de oorzaak van veel ellende

(geweld) en hogere tarieven. Taxi chauffeurs die iemand afzetten in de luchthaven van

Zaventem, hebben er belang bij van ook iemand te kunnen meenemen in Zaventem. Zo

blijven ze bespaard van een lange terugrit met een lege auto. De taxichauffeurs uit

Zaventem willen dit niet, bijgevolg is er een (gemeentelijk) reglement dat het oppikken

van klanten door taxichauffeurs zonder speciale licentie in Zaventem verbiedt. Dit leidt

21

Shane, Scott (31 October 2005). "Vietnam Study, Casting Doubts, Remains Secret". The New York Times. Retrieved 27 April 2010. 22

Shrader, K. (June 22, 2006) "New Intel Report Reignites Iraq Arms Fight" Associated Press

77

veelvuldig tot geweld 23

, hogere prijzen voor taxiritten, meer verkeer op de reeds

verstopte wegen rond Zaventem, .....

Figuur 12: Taxi met door kogels doorboorde voorruit in Zaventem in de nacht van 10 op

11 mei 2011.24

Het incident is een voorlopig hoogtepunt in een taxi-oorlog die al jaren

woedt. Deze oorlog is het gevolg van een gemeentereglement van Zaventem, door het

lobbywerk van de taxi chauffeurs uit de gemeente Zaventem bij hun gemeentebestuur.

Zo mogen alle taxi's wel passagiers naar de luchthaven van Zaventem brengen, maar

mogen ze daar geen andere klanten oppikken. Ze moeten dus leeg terugrijden. Alleen de

taxi's die van de gemeente Zaventem een vergunning krijgen, mogen klanten oppikken.

Zij moeten daarvoor in de rij voor de aankomsthal aanschuiven. Omgekeerd mogen

Zaventemse taxichauffeurs in vele gevallen wel klanten overal in het land oppikken. De

dupe is de gewone reiziger.

Representatieve democratieen bereiken helemaal niet hetzelfde niveau van welvaart en

welzijn dat mogelijk zou zijn. De invoering van maatregelen die een belangengroep

bevoordelen ten koste van anderen in die samenleving tegen hun wil kan worden gezien

als een hold-up van een laag ethisch niveau.

Andere maatregelen die belangengroepen proberen door te drukken zijn zo duur dat het

ondubbelzinnig opleggen van die maatregel zou leiden tot een volksopstand (de kosten

tov de baten zijn in dit geval wel betekenisvol). In die gevallen gaan politici

geraffineerder tewerk: De kosten van deze maatregelen worden verhaald op de bevolking

door de kosten te spreiden over drie manieren: hold-up (directe belastingen die ook weer

op hun beurt worden gespreid over een hele reeks voorwerpen: lonen, BTW, biezondere

heffingen zoals milieuheffing, belasting op intresten, belasten van bedrijven, belasten van

vastgoed,.....) tesamen met propaganda (de overheid informeert), valsmunterij (creatie

van geld uit het niets), en het belasten van toekomstige generaties (schulden op lange

termijn). Op die manier komt men tot een volledige onderwerping van de volledige

bevolking.

23

http://2regios1uitdaging2regions1defi.blogspot.be/2011/05/taxiwoede-zaventem-toont-noodzaak.html 24

http://nos.nl/artikel/239532-taxiblokkade-brussel-na-schietincident.html

78

Figuur 13: “The state is the great fiction by which everybody seeks to live at the expense

of everybody else.” Frederic Bastiat

Figuur 14: Wat ook het etiket is van de politieke partij, de maatregelen op lange termijn

zijn gelijkaardig. Alleen het tempo van invoeren verschilt naargelang de heersende

politieke partij.

79

De invoering van maatregelen die een belangengroep bevoordelen ten koste van anderen

in die samenleving tegen hun wil kan worden gezien als een hold-up, van een laag

ethisch niveau. Dit is een systeem van moderne slavernij, het houden van mensen op

zogenaamde “free range farms”, ook natiestaten genoemd25

.

Is de overheid (zowel voor dictsatuur, representatieve democratie als ongelimiteerde

directe democratie) de beste oplossing om de hoeveelheid exploitatie26

van mensen te

reduceren? Zie hierover de video “Does Capitalism exploit Workers?”27

Omdat al te veel mensen in een systeem van hoge exploitatie snel zouden weglopen, is

het volledige terroritorium van de wereld ingedeeld in free range farms, natiestaten, van

vrij grote oppervlakte, zodat de secessiekosten voor de individuele slaaf maximaal zijn

In de negentiende eeuw was vluchten nog mogelijk voor de slaven: er waren nog

gebieden die slavernij niet erkenden28

. Het vluchten van slaven uit hun situtaie werd in

de negentiende eeuw beschouwd als een ziekte van die slaven: deze ziekte werd

drapetomanie genoemd. De 'ziekelijke' aandoening van slaven die hen ertoe aanzette hun

gevangenschap te ontvluchten. Drapetomanie was een vermeende psychische aandoening

die in 1851 werd beschreven door de arts Samuel A. Cartwright uit Louisiana. Het woord

is afgeleid van het Griekse drapeto (vluchten) en mania (obsessie).Cartwright kwam tot

de definitie van de aandoening omdat hij een verklaring zocht voor het voor hem

verbazende gedrag van slaven die de slavernij ontvluchtten en de vrijheid zochten. In een

artikel in de New Orleans Medical and Surgical Journal stelde dr. Cartwright dat de

neiging om weg te vluchten van de eigenaar een behandelbare ziekte was en dat het

vluchtgedrag van negers met de juiste medische begeleiding bijna geheel voorkomen kon

worden. Als medische behandeling tegen de aandoening stelde hij zweepslagen voor.

Naast deze aandoening beschreef Cartwright ook nog een andere: Dysaethesia Aethiopica,

het pathologische gebrek aan motivatie waaraan veel slaven leken te lijden. Ook hier kon

de zweep uitkomst bieden, aldus Cartwright. Tegenwoordig wordt drapetomanie niet

25

Stefan Molyneux in “The History of your Enslavement” The modern democratic model of human

ownership. To see the farm is to leave it.

http://www.youtube.com/watch?v=Xbp6umQT58A&feature=relmfu 26

http://plato.stanford.edu/entries/exploitation/ 27

“Does Capitalism exploit Workers?” The idea that capitalism exploits workers stems from Karl Marx's

work in the late 1800s. Although the definition of "exploitation" has changed since then, many still believe

capitalist systems take advantage of vulnerable workers. Prof. Matt Zwolinski of the University of San

Diego explains why capitalism actually tends to protect workers' interests. And Zwolinski contends that

even if it were exploitative, increasing political regulation (through dictorship, representative democracy, or

unlimited direct democracy) and control would actually make the problem worse. Increases in government

make citizens more vulnerable to the state. Political officials are tempted to exploit this vulnerability for the

benefit of the politically well connected. Unlike free market transactions, which are mutually beneficial,

when politics is involved regulation (through dictorship, representative democracy, or unlimited direct

democracy) one party's gain usually comes at someone else's expense.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=4Ttbj6LAu0A

28 uit Wikipedia http://nl.wikipedia.org/wiki/Drapetomanie

80

meer als ziekte gezien, maar beschouwt men de drang naar vrijheid doorgaans als een

positieve en algemeen menselijke eigenschap. . In de enentwintigste eeuw is vluchten

voor mensen die zich slaaf voelen in het systeem van ongelimiteerde democratie

(dictatuur van de meerderheid) moeilijk geworden omdat er geen gebieden meer zijn

waar democratie gelimiteerd is. Onwillige slaven die het niet eens zijn met de via

willekeurig wetten opgelegde beperkingen van hun vrijheid en roof van hun

eigendommen worden behandeld met propaganda, boetes en gevangenisstraffen29

.

Vermits de volledige wereld ingedeeld is in staten, met een gelijkaardig regime en

onderlinge uileveringsverdragen is ontsnappen zo goed als onmogelijk, en bijgevolg zijn

echte ontsnappingspogingen zeldzaam. Het seasteading initiatief30

van Parti Friedman om

te ontsnappen uit het free range farming systeem kan als uitzonderlijk beschouwd worden.

Figuur 15: Representatieve Democratie – Een paradijs voor lobbyisten

29

Larken Rose, “Kicking the Dragon”, electronic publication from the author. www.larkenrose.com

De case van Larken Rose illustreert de excessieve macht die overheidsadministraties tegenwoordig hebben

en kan worden gezien als een extreem geval van machtsmisbruik van een overheidsadministratie. 30

http://en.wikipedia.org/wiki/Patri_Friedman

81

Figuur 16: Representatieve Democratie – Een paradijs voor lobbyisten

Figuur 17: Representatieve Democratie – Een paradijs voor lobbyisten

82

Figuur 18 : Iemand dient de rekening te betalen

Figuur: Elk representatief systeem leidt tot excessieve uitgaven en belastingen. In een

representatief systeem, zijn vertegenwoordigers zeer gevoelig voor de belangen van

specifieke intrest groups. De kosten worden gedragen door de volleige bevolking. Die

wirdt heirvoor voorbereid door de media. Protesteren is niet voordelig vermist de kosten

veel hoger liggen dan de baten31

.

31

“Why politicians don’t cut spending”. Prof. Ben Powell explains why politicians don't cut spending, as a

general rule. Using public choice economics, or the economics of politics, he shows how a representative

system naturally leads to overspending.

http://www.youtube.com/watch?v=6uR4lqa7IK4&list=PLD78A4CA3338CFA7E&index=7&feature=plcp

83

Figuur 19: In een representatieve democratie halen verkiezingen weinig uit voor het

individu. Het resultaat op lange termijn komt steeds op hetzelfde neer: het individu is de

melkkoe van de heersende kaste.

84

Figuur 20: Aan de hoge schulden van de overheid in alle representatieve democratieen

hoeft niet te worden getwijfeld. Hier een advertentiecampagne van de Belgische overheid.

Met dwang opgelegde maatregelen zijn in principe een schending van de fundamentele

mensenrechten32

. Bijgevolg kan dit als onethisch worden gezien. Sommigen zoals

Larken Rose gaan hevig tekeer tegen wat zijn noemen dit onethisch gedrag van mensen

die de overheid gebruiken om hun buren te beroven van leven, vrijheid of eigendom33

. Er

32 Fundamentele mensenrechten worden in deze tekst gelijkgesteld met natuurlijke rechten van de mens. Dit

in tegenstelling tot de legale rechten. Voor meer informatie zie http://en.wikipedia.org/wiki/Natural_right.

Fundamentele mensenrechten staan in belangrijk contrast met “De Universele verklaring van de rechten van

de mens”. De rechten die in deze verklaring worden toegekend zijn slechts een flauw afkooksel van wat met

fundamentele mensenrechten wordt beoogd. Het document “De Utopie van de Mensenrechten”, door Frank

van Dun, 2003, http://igitur-archive.library.uu.nl/sg/2007-0208-200140/c4.pdf,

http://rothbard.be/bestanden/frvandun/Texts/Articles/StudGenUtrecht.pdf levert een belangrijke kritiek op

de “Universele verklaring van de rechten van de mens”

33 Larken Rose, “A stupid idea”

http://www.youtube.com/watch?v=2pYF2vDJGxc&list=UUFeK8ZdHbCqAq3gekWs8aEQ&index=11&fe

ature=plcp

en novel "The Iron Web," published as an audio book.

A part is distributed as “Message to the voting cattle”

http://www.youtube.com/watch?v=t5FNDRgPOLs&feature=g-all-c

85

is geen enkele duivelse maatregel die geen wet kan worden. De verdediging van

Nuerberg: “Ik gehoorzamde bevelen” of “Ik wat verplicht de wet te volgen”. Larken

Rose doet een warme oproep om eerder te kijken naar wat ethisch is, dan wat de wet

zegt.34

De grootste misdaden zijn uitgevoerd door mensen die gewoon deden waartoe ze

verplicht werden door de wet. Een belangrijk bewijs van “belief in authority” zijn de

experimenten van dr. Milgram. Maar liefst 2/3 van de Amerikanen zouden mensen

doden, als een persoon die zij aanzien als authoriteit hen dit vraagt35

. dr Milgram was zelf

geschokt door de resultaten. In feite zijn “mensen die doen wat hen wordt bevolen” door

een authoriteit een belangrijk deel van het probleem. Hij steekt een hart onder de riem

van mensen die goed doen, in weerwil van het feit dat het illegaal is.

Verder stelt zich een bijkomend probleem.

Het systeem van “Representatieve Democratie”heeft ook een dubbele moraal.

In interacties tussen een klein aantal mensen zijn deze fundamentele mensenrechten

echter van toepassing. Zij vormen de uitgangsbasis van het burgerlijke recht.

Bijvoorbeeld stelen is een misdaad, moorden is een misdaad.

Bepaalde groepen van mensen in een “Representatieve Democratie” mogen echter deze

fundamentele mensenrechten ongestoord schenden. Bijvoorbeeld: stelen is geen misdaad

meer, moorden is geen misdaad meer, zolang als een meerderheid van de groep dwz ten

minste 50% deze acties steunt. Het minimum aantal mensen (quorum) dat nodig is voor

deze omkering van moraal toe te laten is evenwel nergens bepaald en wordt in het vage

gelaten.

Als motivatie voor de omkering van de moraal voor grotere groepen in een

“Representatieve Democratie” wordt verantwoord als volgt: de schendingen van

fundamentele mensenrechten en de omkering van de ethiek gebeuren op basis van een

mandaat van alle mensen van die gemeenschap. Maar als elk lid van die gemeenschap die

rechten niet heeft, hoe kan je dan een “recht dat je niet hebt” delegeren naar iemand

anders? Deze vraag is tot op heden niet beantwoord.

Er blijkt een empirisch belangrijk verband tussen het respect voor de fundamentele

vrijheden van een mens in een samenleving en de performatie van die samenleving.36

en “Let’s make a Deal”

http://www.youtube.com/watch?v=GXm0YHq85Yc&list=UUFeK8ZdHbCqAq3gekWs8aEQ&index=14&f

eature=plcp

en “I’m allowed to rob You”

http://www.youtube.com/watch?v=ngpsJKQR_ZE&list=UUFeK8ZdHbCqAq3gekWs8aEQ&index=21&fe

ature=plcp 34

Larken Rose, http://www.youtube.com/watch?annotation_id=annotation_701925&feature=iv&src_vid=-

NLY4dhrSSw&v=me1Rq1B9DXU 35

In Milgram's first set of experiments, 65 percent (26 of 40) of experiment participants administered

the experiment's final massive 450-volt shock, though many were very uncomfortable doing so; at some

point, every participant paused and questioned the experiment; some said they would refund the money

they were paid for participating in the experiment. Throughout the experiment, subjects displayed varying

degrees of tension and stress. Subjects were sweating, trembling, stuttering, biting their lips, groaning,

digging their fingernails into their skin, and some were even having nervous laughing fits or seizures. http://en.wikipedia.org/wiki/Milgram_experiment 36

http://en.wikipedia.org/wiki/Economic_Freedom_of_the_World

86

De performatie van een samenleving kan op verschillende manieren worden gemeten.

Een mogelijkheid zijn de parameters uit figuur 5. Een aantal bevindingen zijn eveneens

voorgesteld in figuur 5. Een andere mogelijkheid tot het meten van de performatie zijn

de KPI’s (Key Performance Indicators) voorgesteld in Tabel I.

Tabel I: Meting van de performatie van een samenleving aan de hand van negen

KPI’s (Key Performance Indicators)

1) Sociaal vangnet: minimum gezondheidszorg, hoogte van de inkomenssubsidie

bij onvoldoende bestaansmiddelen.

2) BNP per capita.

3) Ratio staatsschuld tov BNP

4) Ratio belastingen tov BNP

5) Mate van subjectief welzijn

6) Mate van economische competitiviteit

7) Mate van innovatie.

8) aantal moorden per hoofd van de bevolking

9) Aantal verkrachtingen per hoofd van de bevolking.

Wegens de steeds verder toenemende inbreuken op de fundamentele mensenrechten zijn

samenlevingen georganiseerd volgens (ongelimiteerde) representatieve democratie

instabiel. Dit proces is in het algemeen beschreven in het boek van Prof. Gasser37

en

Murray Bookchin38

, voor de USA in het boek van Levy en Mellor39

. Ook Stefan

Molyneux stelt dit mechanisme verantwoordelijk voor de instabiliteit van alle

(ongelimiteerde) representatieve democratieen.40

. Een van de voorbeelden die gegeven

37

A. Gasser, “Gemeindefreiheit als Rettung Europas”, 1947 38

Murray Bookchin, “The Rise of Urbanization and the Decline of Citizenship”, Siera Club Books, 1987

ISBN 0-87156-706-7 39

Robert A. Levy and William Mellor, “The Dirty Dozen. How twelve Supreme Court cases Radically

Expanded Government and Eroded Freedom”, Cato Institute, 2008 40

Stefan Molyneux in “The History of your Enslavement” The modern democratic model of human

ownership.

Hierin stelt Stefan Molyneux dat samenlevingen welvaart opbouwen, precies omdat er vrijheden worden

gegarandeerd aan de mensen. Het tragische is dat, in samenlevingen met een overheid zoals bv in een

representatieve democratie, de groei van de welvaart die de bevolking creert, ook aanzien wordt als een

groei van de buit. Door verkiezingen worden mensen in overheden geplaatst die beoofd hebben die buit te

roven en aan diegene die hen gekozen hebben te redistribueren. De steeds toenemende roof maakt dat

steeds toenemende beknotting van de fundamentele mensenrechten nodig zijn. Daarodoor kiezen steeds

meer mensen voor een job bij die overheid, of beslissen afhankelijk van die overheid te worden zonder dat

ze verder deelnamen aan die welvaartscreatie. Het resultaat is dat de hoeveelheid mensen die welvaart

creeeren steeds kleiner en kleiner wordt, en ontmoedigd wordt door de toenemende reductie van de

fundamentele mensenrechten, waardoor het systeem uiteindelijk ineenstort. Het systeem is instabiel

doordat het toelaat dat de motor van de welvaartsontwikkeling van het systeem dwz de respect voor

de fundamentele mensenrechten wordt gereduceerd door het reduceren van de fundamentele

mensenrechten. M.a.w. elk systeem dat toelaat dat de funamentele mensenrechten worden

geschonden is instabiel en vernietigt uiteindelijk zichzelf.

http://www.youtube.com/watch?v=Xbp6umQT58A&feature=relmfu

87

worden is de opgang en de ondergang van het Romeinse Rijk41

. Een andere formulereing

geeft John Stossel: “Representatieve Democratie heeft een ingebouwde bias naar meer

uitgaven.”42

. De “Democratieen” van West-Europa evolueren volgens sommigen naar

een totalitaire superstaat, de EUSSR43

.

Alhoewel de grondwet van de USA voor de overheid als voornaamste taak ziet de

fundamentele rechten van de burgers te vrijwaren, werden die echter vooral ingeperkt,

precies door de wil van de kiezer in een ongelimiteerde representatieve democratie. Als

bescherming tegen de steeds verder gaande inbreuken tegen de grondwet in USA, werd

de nullificatie beweging opgestart 44

. Het is zeer de vraag of de nullificatie in staat is een

goedgekeurde wet te schrappen, een meerderheid steunt die beslissing.

Ik zie als enige mogelijkheid om recht te laten geschieden in een situatie waarin een

meerderheid hold-up pleegt op een minderheid als volgt, en aldus contract beuk pleegt,

de schadevergoeding die verschuldigd is bij contractbreuk. Voor grootschalige

stemmingen zijn de secessiekosten hoger, en dus valt het te verwachten dat ook de

schadevergoedingen voor contractbreuk hoger dienen uit te vallen.

41

Een concrete illustratie van deze cyclus is de opgang en ondergang van het Romeinse Rijk.

Lawrence W. Reed, Directeor for The Foundation for Economic Education, 1979,

http://www.youtube.com/watch?v=K0zacaIard0&feature=plcp 42

John Stossel, in “Give me a Break”, 2004, blz 132. “Representative Democracy has a built-in bias

toward increased spending”. President Clinton received thunderous applause from Democrats and

Republicans when he told Congres, “The era of big government is over.” But since then government’s only

otten bigger. In a few years after his speech 488327 new pages have been added to the Federal Register.

Every year, there is another spiderweb of rules for you to obey. 43

Zie bv. Ph. Van den Abeele, Arrest Duits Grondwettelijk Hof over het ESM-verdrag stopt oprukkende

EUSSR niet, 22 Sept 2012., http://www.nieuwpierke.be/forum_voor_democratie/nl/node/1134

44 Thomas E. Woods Jr., “Nullification: How to resist Federal Tyranny in the 21st Century” , 2010, ISBN-

10: 1596981490, ISBN-13: 978-1596981492

Unconstitutional laws are pouring out of Washington but they can be stopped them. Just ask Thomas

Jefferson. There is a “rightful remedy” to federal power grabs—it’s called Nullification. In Nullification:

How to Resist Federal Tyranny in the 21st Century, historian Thomas E. Woods, Jr. explains not only why

nullification is the constitutional tool the Founders envisioned, but how it works—and has already been

employed in cases ranging from upholding the First Amendment to knocking down slave laws before the

Civil War. In Nullification, Woods shows:

* How the states were meant to be checks against federal tyranny—and how a growing roster of governors

and state attorneys general are recognizing they need to become that again

* Why the Tenth Amendment to the Constitution reinforces the rights of states to nullify unconstitutional

laws

* Why it was left to the states to uphold the simple principle that an unconstitutional law is no law at all

* Why, without nullification, ordinary Americans will continue to suffer the oppression of unjust,

unconstitutional laws

* PLUS thorough documentation of how the Founding Fathers believed nullification could be applied

Nullification is not just a book—it could become a movement to restore the proper constitutional limits of

the federal government. Powerful, provocative, and timely, Nullification is sure to stir debate and become a

constitutional handbook for all liberty-loving Americans.

88

Vermits het systeem in Belgie kan beschreven worden als een ongelimiteerde

representatieve democratie, en alle ongelimiteerde democratieen instabiel zijn,

verwachten sommigen dat Belgie vanaf 2030 zal vervallen in een dictatuur.45

Besluit:

De gebreken van het systeem van “Representatieve Democratie” zit vooral in de

voortdurende en steeds toenemende schendingen van de fundamentele mensenrechten.

Maar precies de mate van vrijwaring van deze fundamentele mensenrechten vormt de

belangrijkste gangmaker voor de performantie van een samenleving. Daarom is het

belangrijk de samenleving zo in te richten dat deze fundamentele mensenrechten zoeveel

mogelijk worden gegardandeerd.

Elke samenleving die de fundamentele mensenrechten niet ongeschonden laat op is

instabiel.

45

The graffiti on a building in Belgium says it all: "Welcome to 'Belgistan." In fact, some are now calling it

the Muslim capital of Europe. The Christian Broadcasting Network CBN http://www.cbn.com

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=SbMnA3uO9As#!

89

Figuur 21: Charts showing economic freedom, as defined in Economic Freedom of the

World, and various other indicators. The red bars shows nations with less economic

freedom, the green bars those with more.

90

Op zoek naar ethishe systemen die de fundamentele mensenrechten beter

garanderen.

De gebreken van het systeem van “Representatieve Democratie” zit vooral in de

voortdurende en steeds toenemende schendingen van de fundamentele mensenrechten.

Maar precies de mate van vrijwaring van deze fundamentele mensenrechten vormt de

belangrijkste gangmaker voor de performantie van een samenleving. Daarom is het

belangrijk de samenleving zo in te richten dat deze fundamentele mensenrechten zoeveel

mogelijk worden gegardandeerd. Alhoewel het systeem van representatieve democratie

als ethisch systeem hoger wordt ingeschat dan het systeem van dictatuur, is dit niet het

hoogste dat kan worden bereikt.

Als verbetering van het systeem Representatieve Democratie worden twee verschillende

ethische systemen naar voor geschoven:

(3) Onbegrensde Directe democratie.

Onderliggende ethiek: elke mens slaaf is van alle andere mensen.

Beslissingen in een gemeenschap die werkt volgens dit ethische systeem worden

genomen door een democratische stemming onder alle leden van die gemeenschap. Er

zijn geen beperkingen over de onderwerpen. Een samenleving gebaseerd op deze ethische

norm zou men kunen noemen “Onbegrensde Directe democratie”.

(4) Ethische Democratie.

Onderliggende ethiek: Zelfbeschikking van elke mens, Dit systeem wordt ook de Vrije

samenleving genoemd, met zowel democratie met kleine d (stemmen met de voeten) als

met grote D (directe democratie). Directe Democratie is hier begrensd door het sociaal

contract. Als sociaal contract kan de grondwet worden aanzien. Ik noem dit systeem

ethische democratie.

In wat volgt bespreek ik elk van beide systemen meer in detail.

91

(3) Onbegrensde Directe democratie.

Belangengroepen vormen zich in samenlevingen met als doel het binnenhalen van een

groot voordeel voor deze groep, ten koste van heel de bevolking van die samenleving.

Daar waar in een representatieve democratie het volstaat om de heerser om te kopen dient

in een directe democratie de volledige bevolking van een gemeenschap te worden

omgekocht. Het spreekt vanzelf dat dit in de meeste gevallen niet mogelijk is, omdat de

afkoopsom te hoog oploopt voor de belangengroep. In een directe democratie is het

daarom zo goed als onmogelijk dat een special intrest groep zijn zin kan doorzetten.

Bijgevolg is het waarschijnlijk dat in een directe democratie het tot slaaf maken van de

individuen minder erg is dan in een representatieve democratie.

Figuur 22: In een directe democratie beslist de bevolking en niet de politici.

92

Figuur 23: In een directe democratie is de bevolking beter gewapend tegen het opleggen

van maatregelen die een belangroep bevoordeelt ten koste van heel de bevolking.

Omdat een belangrijke oorzaak van schendingen van fundamentle mensenrechten is

uitgeschakeld, verwachten we ook dat een onbegrensde directe democratie beter

performeert dan een representatieve democratie op basis van de belangrijste performantoe

parameters van een gemeenschap.. Laten we eens kijken naar Zwitserland. Alhoewel

politieke partijen in Zwitserland meer en meer macht naar zich toe trekken , en

Zwitserland steeds verder wegglijdt van het systeem van een confederatie van

onafhankelijke gemeenten met democratie binnen die gemeente, naar een systeem van

representatieve democratie op zo groot mogelijke schaal, benadert het Zwitserse systeem

van alle landen nog steeds best het systeem van “onbegrensde directe democratie”. De

voordelen van het Zwitserse systeem tov het systeem van representatieve democratie

worden duidelijk als men een aantal KPI’s (Key Performance Indicators) van het systeem

bekijkt en vergelijkt met dit van de representatieve democratieeen.

Er zijn voor Zwitserland volgende negen observaties:

1) Sociaal vangnet: minimum gezondheidszorg, hoogte van de inkomenssubsidie

bij onvoldoende bestaansmiddelen.

Directe Democratie

93

Ik heb geen cijfers hierover, maar afgaande op de media stilte hierover (geen klachten,

geen lovende rapporten) neem ik voorlopig aan dat het sociaal vangnet van Zwitserland

voldoet voor diegenen die dit nodig hebben.

2) Zwitserland heeft een van de hoogste BNP per capita van alle landen in de

wereld.46

Zwitserland is nummer acht op de rangschikking van de landen met het hoogste BNP per

hoofd van de bevolking. Gaan voor: Qatar, Luxemburg, Singapore, Noorwegen, Brunei,

Hong-Kong, USA, Verenigde Arabische emiraten.

3) Zwitserland heeft een zeer lage staatsschuld tov BNP

De Europese schuldencrisis gaat aan Zwitserland voorbij.

Lijst van de landen volgens grootte van de overheidsschuld (Cijfers 2011)47

Hieruit blijkt dat Zwitserland een overheidsschuld heeft die tussen de 39% tot 48% ligt

naargelang de definitie van de cijfers ( CIA48

, Eurostat49

of IMF50

). Hiermee behoort

Zwitserland tot de groep van de landen van Europa met de laagste ratio overheidsschuld

tov BNP. De landen van die kopgroep zijn: Zweden (37% tot 38%), Lithouwen (38%),

Tsjechie (41%), Slovenie (48%), Denemarken (46%), Montenegro (38% tot 46%), Servie

(39% tot 48%), Finland (48% tot 49%), Zwitserland (39% tot 48%). Afhankelijk van de

definitie ligt Zwitserland dus vooraan, dan wel onderdaan in die groep van de landen van

Euuropa met de laagste overheisdsschuld ratio.

4) Zwitserland heeft een van de laagste belastingen van de landen in Europa,

uitgedrukt in ratio belastingsinkomsten tov BNP.51

46

Bron. Wikipedia. http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(PPP)_per_capita 47

Bron: Wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_public_debt 48

https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/fields/2186.html 49

http://epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_PUBLIC/2-26042011-AP/EN/2-26042011-AP-EN.PDF

http://en.wikipedia.org/wiki/Eurostat 50

http://www.imf.org/external/pubs/ft/weo/2012/01/weodata/weorept.aspx?sy=2011&ey=2011&ssd=1&sor

t=country&ds=.&br=1&c=512%2C941%2C914%2C446%2C612%2C666%2C614%2C668%2C311%2C6

72%2C213%2C946%2C911%2C137%2C193%2C962%2C122%2C674%2C912%2C676%2C313%2C548

%2C419%2C556%2C513%2C678%2C316%2C181%2C913%2C682%2C124%2C684%2C339%2C273%

2C638%2C921%2C514%2C948%2C218%2C943%2C963%2C686%2C616%2C688%2C223%2C518%2C

516%2C728%2C918%2C558%2C748%2C138%2C618%2C196%2C522%2C278%2C622%2C692%2C15

6%2C694%2C624%2C142%2C626%2C449%2C628%2C564%2C228%2C283%2C924%2C853%2C233

%2C288%2C632%2C293%2C636%2C566%2C634%2C964%2C238%2C182%2C662%2C453%2C960%

2C968%2C423%2C922%2C935%2C714%2C128%2C862%2C611%2C716%2C321%2C456%2C243%2C

722%2C248%2C942%2C469%2C718%2C253%2C724%2C642%2C576%2C643%2C936%2C939%2C96

1%2C644%2C813%2C819%2C199%2C172%2C184%2C132%2C524%2C646%2C361%2C648%2C362

%2C915%2C364%2C134%2C732%2C652%2C366%2C174%2C734%2C328%2C144%2C258%2C146%

2C656%2C463%2C654%2C528%2C336%2C923%2C263%2C738%2C268%2C578%2C532%2C537%2C

944%2C742%2C176%2C866%2C534%2C369%2C536%2C744%2C429%2C186%2C433%2C925%2C17

8%2C869%2C436%2C746%2C136%2C926%2C343%2C466%2C158%2C112%2C439%2C111%2C916

%2C298%2C664%2C927%2C826%2C846%2C542%2C299%2C967%2C582%2C443%2C474%2C917%

2C754%2C544%2C698&s=GGXWDG_NGDP&grp=0&a=&pr.x=39&pr.y=7 51

Bron Wikipedia:

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_tax_revenue_as_percentage_of_GDP

94

Een goed overzicht van de hoogte van de belastingen in Zwitserland wordt gegeven door

Wikipedia “Taxation in Switzerland”52

. In Zwitserland verschillen de belastingen op het

inkomen kanton per kanton.

In Zwitzerland varieert de maximale belastingsvoet op het inkomen van kanton tot

kanton: 10.9 percent in Zug tot ongeveer 30 percent in Geneve.

De maximale marginale Belastingsvoet op federal niveau is in Zwitersland ongeveer

11.5%.

Telt men beide samen dan bekomt men een globale maximale belastingsvoet op het

inkomen tussen 20% en 40%, afhankelijk van het kanton. Daartegenover staat dat de

BTW voet in Zwitserland licht hoger is dan in de omliggende landen.

Figuur17: Total tax revenue as a percentage of GDP for Switzerland over the past several

decades compared to other developed nations.

5) Zwitserland behoort tot die landen met het hoogste subjectief welzijn ter wereld.

De resultaten van twee stdies worden voorgesteld in Figuren 8 en 9.

Alhoewel het nastreven van gelukkig zijn het belangrijkste doel is voor de meeste

mensen, en “The pursue of happiness” zelfs vermeld staat in de Constitution van de USA,

is het niet evident de parameter “gelukkig zijn” als een directe parameter te nemen voor

aanbevelingen van het beleid. Dit wordt uitgediept in het discussie paper van de denktank

Itinera. 53

52

Bron Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Taxation_in_Switzerland 53

Marc De Vos “Reclaiming Happiness from Politics”

http://www.itinerainstitute.org/upl/1/en/doc/dp_1_uk_final%20versionfor%20website_uk.pdf

en http://www.itinerainstitute.org/upl/1/default/doc/Geluk_MDV.pdf

95

Figuur 24: Subjectie welzijn in Zwitserland vergeleken met andere landen.

96

Vergelijking Belgie Zwitserland

Figuur 25: Subjectie welzijn in Zwitserland vergeleken met Belgie.

6) Zwitserland wordt aanzien als de meest competitieve natie ter wereld.

In 2010 heeft het World Economic Forum Zwitzerland als de meest competitieve natie

voorgesteld. http://www.finfacts.ie/irishfinancenews/article_1020536.shtml

Nochtans heeft Zwitserland een hele reeks competitieve handicaps:

Zeer weinig grondstoffen, hoge loonkost, sterke munt, chronisch tekort aan

arbeidskrachten.

7) Zwitserland werd door de Europese Unie uitgeroepen als veruit de meest

innovatieve natie.

http://ec.europa.eu/research/innovation-union/pdf/iu-scoreboard-2010_en.pdf

8) Zwitserland heeft een van de laagste moord ratios per hoofd van de bevolking

terwijl de bevolking oorlogswapens in huis heeft.

97

Figuur 26: Vergelijking tussen het aantal moorden per hoofd van de bevolking voor

verschilende landen.

9) Zwitserland heeft een van de laagste cijfers verkrachtingen per hoofd van de

bevolking.

Figuur 27: Vergelijking tussen het aantal verkrachtingen per hoofd van de bevolking

voor verschilende landen.

98

Betekent het grote aantal voordelen van het systeem van “Onbegrensde Directe

Democratie” tov het systeem van “Representatieve Democratie” dat “Onbegrensde

Directe Democratie” het absolute ideaal is?

Ook hier gelden de twee bezwaren van ongelimiteerde represnetatieve democratie:

- het is een systeem van dubbele moraal

Die dubbele moraal genereert conflicten.

- zoals elk systeem van ongelimiteerde democratie is ook het systeem van ongelimiteerde

directe democratie instabiel.

Alhoewel het systeem van “Onbegrensde Directe Democratie” biezonder effectief is in

het beletten dat belangengroepen (special intrests groups) hun doel halen ten koste van de

hele bevolking, worden in deze samenlevingen soms direct democratische beslissingen

genomen die kunnen beschouwd worden als een schending vormen van fundamentele

mensenrechten, zoals vrijheid van godsdienst, meningsuiting, en schendingen van

eigendomsrechten.

Bovendien worden acties vervolgd alsof het een misdaad zou zijn, terwijl die acties geen

enkele schending van de fundamentele mensenrechten inhouden, en ook geen schade

berokkenen aan een derde partij. Voorbeelden zijn: gebruik van drugs, vrijwillige

prostitutie, Revisionisme,... Daarom noemen sommigen het systeem van “Onbegrensde

Directe Democratie” een dictatuur van de meerderheid, en zien zij de “dictatuur van de

meerderheid” in dit systeem nog steeds als een vorm van slavernij. Dit is geillustreerd in

figuur 12.

Het binnenbrengen van bepaalde gebieden binnen het direct democratische gebied,

maakt dat dit gebied in principe eigendom wordt van de volledige gemeenschap. Voorbeeld: beslissingen over eigendom van mensen. Indien toegelaten wordt dat een

gemeenschap beslissingen neemt over de eigendom van mensen, dan komt dit neer op

een collectivisatie van prive eigendom. De samenleving gaat dan de weg op van geen

respect voor eigensdomsrechten.

Daarom is het te begrijpen dat mensen die een samenleving nastreven waarin alle bezit

gecollectiviseerd is, “Ongelimiteerde Directe Democratie” nastreven. Promotie van

“Ongelimiteerde Directe Democratie” is een paard van Troje voor een collectivizering

van de samenleving, en verenigingen met een collectivistische primaire agenda steunen

dan ook de invoering van “Ongelimiteerde Directe Democratie” – in dit geval

verbloemend voorgesteld als “Directe Democratie”- met als bedoeling van een

collectivistische samenleving te implementeren. Een samenleving gebaseerd op

“Ongelimiteerde Directe Democratie” kan mogelijkerwijze afglijden naar een

collectivistische samenleving zonder respect voor de vrijheid, het leven en eigendom van

diegenen die behoren tot deze samenleving. De motivatie voor gedwongen

collectivizering die meestal wordt gebruikt is “solidariteit”. Het begrip solidariteit wordt

hier echter gebruikt als een zgn. “valse vlag” operatie. In zijn artikel “"De Mensen"

99

Volgens De Vakbond”54

legt Jos Verhulst deze valse vlag voorstelling op meesterlijke

wijze bloot. Volgens C. Bradley Thompson zou de mooie gevel “solidariteit” gebruikt

worden voor het verbergen van de echte motivatie: “afgunst”.55

Directe Democratie als

morele witwasser voor platte diefstal.

Die onbegrensdheid van de democratie maakt het systeem instabiel. Ook Zwitserland –

ondanks het initiele systeem van gemeentevrijheid en (ongelimiteerde) directe democratie

binnen deze gemeenten- ontsnapt niet aan deze wetmatigheid. De eerste stap is

schaalvergroting: het opgeven van de gemeentevrijheid, ondanks hevig verzet van de

gemeenten ten voordele van de kantons. Voor het kanton Graubünden in Zwitserland

wordt dit beschreven in het boek van Benjamin R. Barber56

. Vervolgens worden de

kantonale bevoegdheden langzaam ondergraven door de federale overheid. Op deze

wwijze wordt concurrentie tussen gemeenten in grote mate uitgeschakeld. De tweede

stap is aan de hand van grootschalige referenda dat een meerderheid misbruik maakt van

haar getal om een minderheid bepaalde peperkingen of lasten op te legen ten vordele van

de meerderheid. Een voorbeeld is het systeem van opgelegde “solidariteit” tussen de

verschillende kantons. Vermits concurrentie tussen gemeenten uitgesloten is, heeft die

minderheid geen mogelijkheid meer om te ontsnappen aan de greep van de meerderheid.

54

Jos Verhulst, “"De Mensen" Volgens De Vakbond , Brussels Journal, 16 Aug 2008,

http://www.brusselsjournal.com/node/3341 55

“Why Marxism__ An Evening at FEE with C. Bradley Thompson”,

http://www.youtube.com/watch?v=nt58gg1DQGk

The lecture "Why Marxism?", is an examination of why so many people are still attracted to Marxism

despite the history of totalitarianism and genocide.

Waarom zijn mensen aangetrokken tot de leer van Marx ?

C. Bradley Thomson. geeft drie elementen aan:

1) Marx is tegen prive bezit

2) "ieder draagt bij tot welvaart naar eigen vermogen, maar heeft tegelijk recht op wat hij nodig heeft"

3) de wereld dient te worden gewijzigd ipv de wereld te interpreteren

Hier de samenvatting: http://www.youtube.com/watch?v=vmUUPstdp6Y&feature=youtu.be

Hij analyseert wat dit betekent op moreel gebied.

Wat dit betekent in ELK geval is het volgende: (hevig) Staatsgeweld dient te worden gebruikt ten nadele

van Pieter om te betalen voor Paul. Dit maakt samenlevingen gebaseerd op het Marxisme tot de meest

gewelddadige in de wereld. Wanneer de doden geteld worden veroorzaakt door staatsgeweld in de 20e

eeuw komt op 1: het Marxisme, en op 2 het nationaal socialisme ook een variant ven het socialisme).

Hier de volledige voordracht: http://www.youtube.com/watch?v=nt58gg1DQGk&feature=relmfu 56

Benjamin R. Barber, “The Death of Communal Liberty. A History of Freedom in a Swiss Mountain

Canton”, 1974, blz 210. De administratie van het kanton Graubünden: “measures were being prposed to

strip the communities of their special status, and through a uniform communal code (Gemeindesetz) turn

them into a subordinate organs of the cantonal administration.” De gemeenten binnen een canton werden

in Zwitserland geusurpeerd door het canton. Een citaat van een van deze gemeentes “This commune

existed long before there was even a canton:it is a sovereign Bündner commune and it denies to the canton

any right whatsoever to decide questions concerning its ultimate existence or justification” Peter Liver, in

“Die Bündner Geneinde,” Bündner Monatsblatt, January 1941, p.2

De overwinning van de cantons op de gemeenten gebeurde via de federale overheid: the catonale grondwet

van 1854. Deze wet maakte een eind aan de onafhankelijkheid van de gemeenten binnen en canton. Voor

een referendum op cantonaal niveau was geen meerderheid meer nodig binnen elke gemeente van het

canton, maar volstond een gewone cantonale meerderheid. Door dit ingrijpen van de federale overheid

werd het verzet van de gemeenten gebroken, en kon hjet wapen van ongelimiteerde directe democratie op

cantonal niveau worden ingezet tegen het systeem van gemeentevrijheid.

100

Ook hier is het enige middel die een minderheid heeft, is contractbreuk vaststellen en

zich een schadevergoeding te laten uitbetalen. Voor grootschalige stemmingen zijn de

secessiekosten hoger, en dus valt het te verwachten dat ook de schadevergoedingen voor

contrcatbreuk hoger dienen uit te vallen.

101

Figuur 28: Zijn schendingen van fundamentele mensenrechten misdaad?

Net zoals het systeem van “Representatieve Democratie” heeft het systeem van

“Onbegrensde Directe Democratie” ook een dubbele moraal,

In interacties tussen een klein aantal mensen zijn fundamentele mensenrechten van

toepassing. Bijvoorbeeld stelen is een misdaad, moorden is een misdaad. Voor groepen

van mensen mogen deze fundamentele mensenrechten worden geschonden. Bijvoorbeeld:

stelen is geen misdaad meer (afnemen van eigendomsrechten bv door plannen ruimtelijke

ordening), moorden (doodstraf, oorlog, executies door onbemande vliegtuigen), is geen

misdaad meer, zolang als een meerderheid van de groep dwz ten minste 50% deze acties

steunt.57

57

In het boek Boek “Democratie. Feiten, argumenten, en ervaringen rond het referendum ”, door Jos

Verhulst en Arjen Nijeboer, 2007, wordt voorbij gegaan aan het feit dat gedwongen taxatie, het stelen van

pensioengelden, het stelen van gelden voor de ziekteverzekering, het stelen van eigendomsrechten, het

beperken van vrijheid van meningsuiting, het vervolgen van slachtofferloze misdaden, het gedwongen

fusioneren van gemeenten, .... door overheden zowel in Representatieve Democratieen als in Onbeperkte

Directe Democratieen aanzien kunnen worden als flagrante schendingen van de fundamentele

mensenrechten. Schendingen van de fundamentele rechten van minderheden worden dan ook gereduceerd

tot een zeer beperkt set, maar dit set wordt niet nader gespecifieerd. In sectie “Bedreiging van

minderheden” (blz 71-73) wordt aan de hand van een aantal voorbeelden betoogd dat minderheidsgroepen

van mensen niet worden bedreigd door de meerderheid. Voorbeelden van ras worden gegeven (maar dit is

irrelevant als je bent toegetreden tot een bepaalde gemeenschap, en die irrelevantie blijkt ook uit het

onbeduidende verschil in stemgedrag van die minderheden), en vrouwenstemrecht (maar vrouwen zijn

geen minderheid). Het boek gaat evenwel voorbij aan de flangrante schendingen van de rechten van

minderheden in vele landen (bv schendingen van de rechten van de Kopten in Egypte, Schending van de

rechten van niet islamieten in Pakistan.) Alhoewel deze huidge regimes in deze landen geen directe

democratieen zijn in de strikte zin, voert de meerderheid een belangrijke druk uit op de minderheid, en

worden de rechten van de minderheid op een grove manier geschonden. Deze voorbeelden tonen aan dat

een meerderheid in vele gevallen geen enkel respect voor een minderheid betoont.

102

Het minimum aantal mensen (quorum) dat nodig is voor deze omkering van moraal toe te

laten is evenwel nergens bepaald en wordt ook hier in het vage gelaten.

De omkering van de moraal voor grotere groepen in een “Onbegrensde Directe

Democratie” wordt verantwoord als het geloofspunt “democratie beperkt zichzelf” en “de

wijsheid van de massa”58

59

, en bijgevolg zijn er geen schendingen van de fundamentele

mensenrechten, temeer omdat wat fundamentele mensenrechten zijn in een gemeenschap,

in de realiteit neerkomt op een democratische beslissing (dus meerderheid tegen

minderheid). 60

Maar als democratie zichzelf beperkt, wat is dan het probleem om de

gebieden waarop democratische beslissingen van toepassing zijn expliciet te formuleren

en dus af te bakenen?

Wat belet het dat bindende afspraken worden gemaakt bij het opzetten van een

gemeenschap, of bij toetreding tot een bestaande gemeenschap? Waarom is

contractbreuk tussen twee individuen niet toegestaan zonder compensatie voor de geleden

schade, terwijl in een groep (samenleving) er geen compenstaie zou hoeven te worden

betaald aan een schadelijder door het eenzijdig wijzigen van het contract? Eenzijdig

wijzigen van een contract staat toch gelijk aan contractbreuk? Waarom keert de moraal

die geldt tussen twee mensen om, wanneer het over een groep van mensen gaat? Hoe

groot moet die groep dan wel zijn wanneer de moraal mag omgekeerd worden?

Figuur 29: Het Boek “Wisdom of Crowds” van James Surowiecki

58

Boek:”The Wisdom of Crowds” door James Surewiecki 59

Interne discussies binnen democratie.nu 60

Dit argument gaat voorbij dat het feit dat het sociaal contract, precies het document is dat vorm geeft aan

het ontstaan van die gemeenschap, en dat individueen die toetreden tot een bepaalde gemeenschap dienen

te onderschrijven. Het achteraf eenzijdig wijzigen van een contract komt neer op een contractbreuk, en de

regels die gelden bij contrcatbreuken dienen van toepassing te zijn.

103

De voortdurende schendingen van fundamentele mensenrechten door democratische

beslissingen in zowat alle landen die zich democratisch noemen worden meer en meer en

in alle heftigheid aan de kaak gesteld door o.a. prof. Michael C. Munger of the Duke

University61

, Frank Karsten en Karel Beckman62

, door Hans-Hermann-Hoppe 63

, en

Frank Van Dun64

, Larken Rose65

Ook het ontbreken van een echt sociaal contract (bv

een grondwet die niet kan worden gewijzigd zonder toestemming van alle contractanten)

en het gemak waarmee zowat alle democratieen de grondwet op willekeurige wijze

veranderen en fundamentele rechten inperken, wordt meer en meer aangeduid als een

onrecht. Het afglijden van zowat alle democratieen ter wereld naar een meer totalitair

regime (zelfs Zwitserland!) gebeurt precies door het wijzigen van de grondwet en/of het

met de voeten treden van die grondwet.

61

“Should Majorities decide Everything?”, In this video prof Michael C. Munger of the Duke University

explains that even in the presence of a constitution that guarantees economic freedom, decisions of the

majority majority have been systematically guting economic freedoms. This means that guaranteeing

these freedoms with a constitution is not enough: courts have to be independent from government, and in

case majority decides to take away economic freedoms from someone, a more than simple market value

compensation of the victim should be foreseen. He gives an example of the 2005 supreme court case Mrs.

Kelo versus the city of New London (545 U.S. 469). Mrs Kelo had a house in an old section of New

London Connecticut. A private real estate developer offered Mrs Kelo money for her hous because he

wanted to build on the land. Mrs Kelo refused the offer. The developer could have tried to pay her more in

order to convince her to sell voluntarly. Instead of offering Mrs. Kelo a higher amount, he went to the city

council, and convinced the elected officials that everyone would be better of in the house would be torned

down, and condos were build. Since the majority of the citizens of New London preferred the greater tax

revenue, the city council voted yes. Mrs. Kelo tried to fight the decision, and took her case to the supreme

court. Her application was based on the fifth amendment of the bill of Rights, which says: “Property shall

not be taken for public use, without just compensation”. This was clearly not a public use. The city was

asked to take the private property and give it to another private party in order to develop real estate. That

should have answered things very clearly. The supreme court found that the decision of the city councile

was justified, because the increased taxes would serve a public purpose. In the spirit of benefiting the

majority, the court declined to protect an individual right.

http://www.youtube.com/watch?v=BpeTd2xII7A&feature=plcp 62

Karel Beckman en Frank Karsten, „De Democratie Voorbij“ 63

Hans-Hermann Hoppe, „Democracy, the God that failed“ 64

Frank Van Dun, “Overheid zonder Recht, Recht zonder overheid”, Lezing in het kader van de reeks

“Voorbij de Staatshervorming” van de denktank Casandra, 10 Februari 2009,

http://www.workforall.org/drupal/files/FrankVanDun-%20Overheid%20zonder%20recht.pdf 65

Larken Rose, “A stupid idea”

http://www.youtube.com/watch?v=2pYF2vDJGxc&list=UUFeK8ZdHbCqAq3gekWs8aEQ&index=11&fe

ature=plcp

en “Message to the voting cattle” http://www.youtube.com/watch?v=t5FNDRgPOLs&feature=g-all-c

en “Let’s make a Deal”

http://www.youtube.com/watch?v=GXm0YHq85Yc&list=UUFeK8ZdHbCqAq3gekWs8aEQ&index=14&f

eature=plcp

en “I’m allowed to rob You”

http://www.youtube.com/watch?v=ngpsJKQR_ZE&list=UUFeK8ZdHbCqAq3gekWs8aEQ&index=21&fe

ature=plcp

104

Figuur 30: De case Mevr. Kelo versus de gemeente New London voor het opperste

gerechtshof in de USA uit 2005 geldt als een van de vele voorbeelden hoe democratische

meerderheden, sytematisch rechten van individuen kunnen schenden.

Figuur 30: het ontbreken van een echt sociaal contract (bv een grondwet die niet kan

worden gewijzigd zonder toestemming van alle contractanten) wordt meer en meer aan

de kaak gesteld.

Hans-Hermann Hoppe: “De idee van democratie66

is zowel immoreel als oneconomisch.

Aangaande de morele status van regering door de meerderheid moet er op gewezen

worden dat A en B wordt toegestaan samen C uit te kleden, C en A op hun beurt beroven

66

Uit zijn betoog begrijp ik dat Hans-Hermann Hoppe met “Democratie” zowel op Ongelimiteerde

Representatieve Democratie als Ongelimiteerde Directe Democratie bedoelt.

105

B, en vervolgens spannen B en C samen tegen A, enz. Dit is geen rechtvaardigheid, maar

morele verkrachting, en in plaats van democratie en democraten met respect te

behandelen zouden zij openlijk geminacht dienen te worden en worden bespot als morele

bedriegers.” (wat cursief gedrukt staat is een toevoeging van mezelf om verwarring te

vermijden tussen gelimiteerde en ongelimiteerde democratie).

Frank Van Dun: “Rechtsstaat en democratie67

zijn moeilijk met elkaar te verzoenen.

Verkiezing van vertegenwoordigers in een rechtsstaat houdt geen machtiging tot

heerschappij in; in een politiestaat is dat wel het geval.”68

Stefan Molyneux: “You cannot achieve virtue by pointing guns at people”69

Hoe groter de schaal waarop directe democratie wordt toegepast, hoe groter het aantal

mensen die het slachtoffer kan worden van een beslissing van de meerderheid bij het

houden van een democratische stemming meerderheid tegen minderheid. M.a.w.

democratie heeft negatieve schaalvoordelen. Omwille van de negatieve

schaalvoordelen, wordt de grootte van de populatie die deelneemt aan de democratische

steming best zo klein mogelijk gehouden. M.a.w. Democratie op wereldschaal voor

andere onderwerpen dan wat de fundamentele rechten van de mens zijn is een vorm van

slavernij.70

Hans-Hermann Hoppe: “Als meerderheidsbesluiten ‘juist’ zijn, dan moet de grootste

van alle mogelijke meerderheden, een wereld meerderheid en een democratische

wereldregering worden beschouwt als de ultieme ‘juistheid’. Stelt u zich eens voor,

een democratisch gekozen wereldregering uitgaande van het principe van een man, een

stem op wereldschaal. Wat zou de waarschijnlijke uitkomst van zulk een verkiezing zijn?

Waarschijnlijk zouden we een Chinees-Indiase coalitieregering krijgen. En wat zou deze

overheid waarschijnlijk doen teneinde haar achterban te bevredigen en te worden

herkozen? De overheid zou waarschijnlijk vinden dat de zogenaamde Westerse wereld

veel te veel welvaart heeft en dat rest van de wereld, China en India in het bijzonder, veel

te weinig heeft. Vandaar dat een systematische herverdeling van welvaart en inkomen

vereist is.” Wat zou er gebeuren indien een secte een BROV (Bindend Referendum op

Volksinitiatief) uitlokt over het opleggen van een wereldgodsdienst?

67

Uit de inhoud van zijn betoog begrijp ik dat Frank Van Dun met “Democratie” eigenlijk

“Ongelimiteerde Representatieve Democratie” bedoeld. Zijnn argumenten gelden eveneens voor

“Ongeli,miteerde Directe Democratie”. 68

Frank Van Dun, “Overheid zonder Recht, Recht zonder overheid”, Lezing in het kader van de reeks

“Voorbij de Staatshervorming” van de denktank Casandra, 10 Februari 2009,

http://www.workforall.org/drupal/files/FrankVanDun-%20Overheid%20zonder%20recht.pdf 69

Stefan Molyneux, “The truth about Voting”,

http://www.youtube.com/watch?v=igbBItLemsM&feature=relmfu 70

Wat de fundamentele rechten van de mens zijn dient best te worden afgesproken met een zo groot aantal

mensen. Het respecteren van deze rechten reduceert het aantal conflicten wanneer mensen uit verschillende

samenlevingen met elkaar samenwerken, en geeft ook een richtlijn voor het op vreedzame wijze oplossen

van conflicten. Een voorstel hiertoe werd gemaakt door Eric Verhulst.,

“Imagine all the people”, Eric Verhulst,29 Feb 2012. Intern document van de werkgroep “Samenleving van

scratch”.

106

And last but not least: ongelimiteerde directre democratie is biezonder moeilijk aan de

man/ vrouw te brengen. Ik merk dat vele mensen simpelweg geen direct democratische

stemmingen willen over gelijk welk onderwerp, vermoedelijk omdat men intuitief de

onethische aspecten ervan inziet en vreest. Bovendien vormen de negatieve

schaalvoordelen een bijkomend struikelblok. Vandaar dat sommigen het systeem

smalend “dictatuur van de meerderheid” of ook “mob rule” noemen.

107

Samenvattend voor het systeem van Ongelimiteerde Directe Democratie:

Ongelimiteerde Directe Democratie is van een hoger ethisch niveau dan Representatieve

Democratie.

Het is logisch dat er belangengroepen zijn en dat deze het belang nastreven van de groep

mensen die zij vertegenwoordigen. In vele gevallen is het belang dat zij nastreven ten

koste van heel de gemeenschap. Dit zou OK zijn, indien heel de gemeenschap hiermee

akkkoord gaat. Maar dit wordt niet gevraagd in een representatieve democratie. Omdat in

een representatieve democratie slechts een klein aantal mensen – de heersers- dienen te

worden overtuigd, en bovendien die heersers er belang bij hebben van bevolkingsgroepen

aan zich te binden, zijn belangengroepen in een representatieve democratie zeer

succesvol. Vandaar dat elke representatieve op relatief korte tijd verwordt tot een

samenleving waar iedereen leeft op de kosten van iedereen, en dus verspilling hoogtij

viert.

Het binnenbrengen van bepaalde gebieden binnen het direct democratische

beslissingsgebied, maakt dat dit gebied in principe eigendom wordt van de volledige

gemeenschap. Promotie van “Ongelimiteerde Directe Democratie” is het paard van

Troje voor het ontnemen van de fundamentele mensenrechten van de mensen in die

samenleving,. Verenigingen met een primaire agenda die uiteindelijk gebaseerd is op

afgunst steunen dan ook de invoering van Ongelimiteerde Directe Democratie – in dit

geval verbloemend voorgesteld als “Directe Democratie”. Een samenleving gebaseerd

op “Ongelimiteerde Directe Democratie” kan mogelijkerwijze evolueren naar een

samenleving zonder respect voor vrijheid, leven en eigendom van diegenen die behoren

tot deze samenleving. Sommigen noemen dit systeem daarom smalend “dictatuur van de

meerderheid” of ook “mob rule”.

108

109

Figuur 31: Illustratie van de dictatuur van de meerderheid in een ongelimiteerde

democratie.

110

(4) Ethische Democratie.

“De [nieuwe] zienswijze dat de overheid gebaseerd is op een contract tussen de

regeerders en de burgers, wordt door velen gezien als een grote stap naar het vestigen van

het principe van de vrijheid. Maar dit kan niet juist zijn, omdat hier het gevolg voor de

oorzaak wordt geplaatst. Daar immers de burgers bestonden voordat de overheden

bestonden,

was er logischerwijze een tijd waarin de overheden nog niet bestonden, en er dus ook

geen regeerders bestonden met wie een contract gesloten kon worden. Het moet dus zo

zijn dat de individuele burgers zelf, ieder in zijn eigen en soevereine recht, een contract

afsloten met de andere burgers. Dit is de enige gerechtvaardigde manier waarop

regeringen kunnen ontstaan, en het enige gerechtvaardigde principe volgens welke ze

kunnen bestaan. (… ) Het recht is uitdrukking van de gemeenschap van burgers. Elke

burger heeft het recht om, persoonlijk of via vertegenwoordigers, in de vaststelling van

het recht deel te nemen.” - Tom Paine, The Rights of Man (1791)

Ethische democratie

= Samenleving gebaseerd op het ethische systeem waarin elke mens

Zelfbeschikking heeft, hier genoemd vrije samenlevingen met een “door Vrije

Overeenkomsten Gelimiteerde Directe Democratie”.

In dit ethische systeem heeft de mens zelfbeschikking over zijn leven, vrijheid en de

producten van die vrijheid (eigendom). De enige beperking die aan deze vrijheid wordt

gesteld, is de vrijheid van de andere mensen (4 regels voor het oplossen van conflicten:

self ownership, first come first owns, producer owns, acquisition through own

production or through voluntary exchange). Dit systeem wordt ook de Vrije

samenleving genoemd, en er zijn twee democratieen aan het werk (met kleine d en met

grote D). Directe Democratie is hier begrensd door het sociaal contract. Als sociaal

contract kan de grondwet worden aanzien.

De twee aspecten van een ethische democratie.

111

Vrije samenleving en directe democratie worden zelden met elkaar in verband gebracht.

Begrijp ik het correct dat een samenleving betekent dat er iets gemeenschappelijk is?

Zonder dat gemeenschappelijke in de samenleving kan er hooguit sprake zijn van zoiets

als een “naast elkaar leving”. Het is precies in het beheer van wat gemeenschappelijk is

dat de democratische besluitvorming zijn plaats heeft.

Elke samenwerking tussen mensen in samenleving (b) is gebaseerd op vrijwillige

samenwerking (ook contractuele samenleving genoemd) in tegenstelling tot de

gedwongen samenleving van (a). Verder houdt dit in dat het gaat om relatief kleine

gemeenschappen. Een individu kan kiezen tussen verschillende gemeenschappen waarbij

hij/zij aansluit. (= stemmen met de voeten = Democratie met kleine d)71

. Beslissingen

over het gemeenschappelijke in gemeenschappen gebeuren door middel van een

democratische stemming (= Democratie met grote D). De onderwerpen van die

stemmingen zijn begrensd tot wat op voorhand is overeengekomen. In principe kunnen

alle systemen van sociale ordening hieronder worden geplaatst. In communistische

samenlevingen is alle kapitaal collectief, en dient dan het beheer van dit collectieve

kapitaal te worden gedaan via democratisceh stemmingen.

Een samenleving gebaseerd op deze ethische norm noemt men een Vrije Samenleving

omet hierin een “door Vrije Overeenkomsten Gelimiteerde Directe Democratie”.

Er zijn minstens twee implementatievormen van dit systeem: het systeem van

gemeentevrijheid, en het systeem van Panarchie.

In het systeem van gemeentevrijheid bestaat de samenleving uit onafhankelijke

geografisch gesloten gemeenschappen, gemeenten, die samen op vrijwillige basis een

confederatie vormen. Vermits een dergelijke confederatie vrijwillig is, kan de

confederatie de gemeenten niets opleggen tegen hun wil. Het systeem van

gemeentevrijheid werd beschreven in 1947 door prof. A. Gasser, en door hem

voorgesteld als ideaal model voor Europa72

. 73

Gemeenten concurrenen met elkaar op

gebied van vrijheden. Het gemakkelijkst te vergelijken is de hoogte van de belastingen: er

zijn belangrijke verschillen tussen de gemeenten.

Door toe te treden tot een gemeenschap ga je een verbintenis aan: je krijgt nieuwe

bijkomende rechten, in ruil voor nieuwe plichten. Die nieuwe plichten iniden met dwang

opgelegd zijn een schending van je fundamentele mensenrechten, maar omdat je je

vrijwillig engageerd deze op te geven in ruil voor die nieuwe rechten omdat het een win-

win is voor beide partijen, doe je dit.

71

Anonymous ‘Democracy with a small "d“ ‘ (1962)

http://www.panarchy.org/anonymous/democracy.1962.html 72

A. Gasser, “Gemeindefreiheit als Rettung Europas”, 1947 73

Merk op dat terwijl Zwitserland vroeger bestond uit onafhankelijke gemeenten die samen op vrijwillige

basis een confederatie vormden, dat dit Zwitserland nu niet meer bestaat. In het huidige zwitserland

vormen de gemeenten een federatie. Hierbij breekt de federale wetgeving de gemeentewetgeving. Daarom

kan Zwitserland niet aanzien worden als een vorm van ethische samenleving (b). Bovendien zijn in

Zwitserland de onderwerpen waarover kan worden gestemd niet begrensd.

112

Figuur 32: Toetreden tot een gemeenschap betekent het verkrijgen van nieuwe rechten in

ruil voor nieuwe plichten. Je doet dit alleen als het een win-win is voor beide partijen.

113

Figuur 33: Mogelijke organisatie van Vlaanderen in een systeem van gemeentevrijheid

114

Figuur 34: Het systeem van gemeentevrijheid is een systeem van onafhankelijke

gemeenten (hier symbool voorgesteld door Gian Piero de Bellis).

Gaan we nog een stap verder en laten we de eis tot geografisch gesloten gemeenschap

vallen, dan kan dit systeem worden beschreven als Panarchie. Dit systeem werd in 1860

voorgesteld door Paul-Emile de Puydt74

. Een andere beschrijving van dit systeem wordt

gegeven door Bruno Frey als FOCJ (Functionally Overlapping and Competing

Jurisdictions)75

. Op dit ogenblik bestaat er geen enkel systeem in de wereld dat volgens

deze ethische norm functioneert. Plannen zijn in voorbereiding voor het op zee lanceren

van dergelijke gemeenschappen o.a. door het Seasteading Institute opgericht door Patri

Friedman76

.

Het Systeem van onbegrensde directe democratie heeft belangrijke voordelen tov van het

bestaande systeem van representatieve democratie, maar vermits de het respect voor de

fundamentele rechten van de mens (de vrijheden) in een vrije samenleving met hierin een

begrensde directe democratie beduidend hoger is dan in een onbegrensde directe

democratie verwachten ik dat de parameters waarmee de performatie van een

samenleving kan worden aangeduid nog beduidend hoger zullen ligen dan in een

onbegrensde directe democratie.

Toetreding tot een gemeenschap houdt in dat nieuwe rechten worden verkregen, en

nieuwe plichten worden aangegaan. De contractuele vrijheid die gegarandeerd wordt in

de fundamentele mensenrechten laat de meeste brede waaier van implementaties toe. Dus

ook alle vormen van collectivistische samenlevingen. Dus ook hier is plaats voor

samenlevingen met “Ongelimiteerde Directe Democratie” en zelfs totalitaire regimes. Het

verschil met de “ongelimiteerde directe democratie” van hierboven is de schaal, de

74

http://www.panarchy.org/depuydt/1860.eng.html en Panarchie, first published in French in the Revue

Trimestrielle, Bruxelles, July 1860, page 222 to 245 75

http://en.wikipedia.org/wiki/FOCJ 76

http://en.wikipedia.org/wiki/Patri_Friedman

115

mogelijkheid van mensen om te veranderen van samenleving, en de hoogte van de

secessiekost.

Het binnenbrengen van bepaalde gebieden binnen het direct democratische gebied,

maakt dat dit gebied in principe eigendom wordt van de volledige gemeenschap. Voorbeeld: beslissingen over eigendom van mensen. Indien toegelaten wordt dat een

gemeenschap beslissingen neemt over de eigendom van mensen, dan komt dit neer op

een collectivisatie van prive eigendom. De samenleving gaat dan de weg op van geen

respect voor eigensdomsrechten. Daarom is het te begrijpen dat mensen die een

samenleving nastreven waarin alle bezit gecollectiviseerd is, “Ongelimiteerde Directe

Democratie” nastreven. Promotie van “Ongelimiteerde Directe Democratie” is een

paard van Troje voor een collectivizering van de samenleving, en verenigingen met een

collectivistische primaire agenda steunen dan ook de invoering van “Ongelimiteerde

Directe Democratie” – in dit geval verbloemend voorgesteld als “Directe Democratie”-

met als bedoeling van een collectivistische samenleving te implementeren. Een

samenleving gebaseerd op “Ongelimiteerde Directe Democratie” kan afglijden een

collectivistische samenleving zonder respect voor vrijheid, leven en eigendom van

diegenen die behoren tot deze samenleving.

116

Figuur : Elke ongelimiteerde democratie is instabiel. Hier de USA.

117

Figuur 35: Het binnenhalen van “Ongelimiteerde Directe Democratie” in een vrije

samenleving is als het binnenhalen van het paard van Troje. Het gevaar is een sluipende

afbouw van de fundamentele mensenrechten in die samenleving: recht op zelfbeschikkig

over het eigen leven, vrijheid en de producten van die vrijheid.

Precies over eigendomsrechten heerst er veel onwetendheid en onbegrip.

Eigendomsrechten zijn uitgevonden om op vreedzame wijze orde en rust in een

samenleving te brengen, en vormen tegelijk de beste stimulans voor het opbouwen van

welvaart en welzijn. Een samenleving zonder respect voor eigendomsrechten is

beschreven in het boek“The Road” van Cormac McCarthy77

Dit alles is echter OK, als je wel geinformeerd kiest voor een gemeenschap met hierin

“ongelimiteerde directe democratie” als social contract.

Het probleem zit hem hierin: als je niet kan of mag kiezen voor een andere vorm van

gemeenschap, of –eens je in een dergelijke gemeenschap bent toegetreden- dat er niet

meer uit weg kan. Dus als voorwaarde vervult is dat je vrij kan kiezen of weggaan uit een

77

“The Apocalyptic Vision of The Road”, Mises Daily: Tuesday, August 07, 2012 by Ben O'Neill

http://mises.org/daily/6142/The-Apocalyptic-Vision-of-The-Road

Ongelimiteerde

Directe Democratie

118

dergelijke gemeenschap, met beperkte secessiekost, dan zijn dergelijke gemeenschappen

volledig in lijn met het systeem van “Gelimiteerde directe democratie”.

Is de agenda echter: “Ongelimiteerde Directe Democratie” op niveau van een groot

landoppervlak of zelfs continent en de keuze tot toetreding of verlaten kan niet vrijwillig

zijn, dan is de situatie helemaal anders. Deze situatie komt neer op slavernij. De

motivatie voor gedwongen collectivizering die meestal wordt gebruikt is “solidariteit”.

Het begrip solidariteit wordt hier echter gebruikt als een zgn. “valse vlag” operatie. In

zijn artikel “"De Mensen" Volgens De Vakbond”78

legt Jos verhulst een dergelijke valse

vlag voorstelling op meesterlijke wijze bloot. Volgens C. Bradley Thompson zou de

mooie gevel “solidariteit” gebruikt worden voor het verbergen van de echte motivatie:

“afgunst”.79

Gedwongen Directe Democratie als morele witwasser voor platte diefstal. In

feite is de ethiek die achter deze gedwongen hold-ups tov de fundamentele

mensenrechten van het individu zit, deze van de filosoof Kant: het belang van de

gemeenschap gaat voor op het belang of de rechten van elk individu. Het artikel “De

verantwoordelijkehid van filosofen of waarom Mensen zich van Kant (laten) maken” van

Brecht Arnaert80

en het boek “Vrijheid in Vrede” van Karel Beckman81

zijn in dit

verband verhelderend. Sommigen noemen het legimeren van het bestelen van anderen

via een stemming meerederheid tegen minderheid: diefstal. 82

Wat betekent implementatie van “ethische democratie” in de praktijk?

78

Jos Verhulst, “"De Mensen" Volgens De Vakbond , Brussels Journal, 16 Aug 2008,

http://www.brusselsjournal.com/node/3341 79

“Why Marxism__ An Evening at FEE with C. Bradley Thompson”,

http://www.youtube.com/watch?v=nt58gg1DQGk

The lecture "Why Marxism?", is an examination of why so many people are still attracted to Marxism

despite the history of totalitarianism and genocide.

Waarom zijn mensen aangetrokken tot de leer van Marx ?

C. Bradley Thomson. geeft drie elementen aan:

1) Marx is tegen prive bezit

2) "ieder draagt bij tot welvaart naar eigen vermogen, maar heeft tegelijk recht op wat hij nodig heeft"

3) de wereld dient te worden gewijzigd ipv de wereld te interpreteren

Hier de samenvatting: http://www.youtube.com/watch?v=vmUUPstdp6Y&feature=youtu.be

Hij analyseert wat dit betekent op moreel gebied.

Wat dit betekent in ELK geval is het volgende: (hevig) Staatsgeweld dient te worden gebruikt ten nadele

van Pieter om te betalen voor Paul. Dit maakt samenlevingen gebaseerd op het Marxisme tot de meest

gewelddadige in de wereld. Wanneer de doden geteld worden veroorzaakt door staatsgeweld in de 20e

eeuw komt op 1: het Marxisme, en op 2 het nationaal socialisme ook een variant ven het socialisme).

Hier de volledige voordracht: http://www.youtube.com/watch?v=nt58gg1DQGk&feature=relmfu 80

Brecht Arnaert “De verantwoordelijkehid van filosofen of waarom Mensen zich van Kant maken”

http://www.smithsonsplace.eu/2010-05-07b%20De%20verantwoordelijkheid%20van%20filosofen%20-

%20Brecht%20Arnaert-3.pdf 81

Karel Beckman, “Vrijheid in Vrede”, Hoofdstuk 4: De ondergang van Recht en Rede – Het Nazisme

verklaard. http://www.charlieville.nl/images/stories/pdfs/boeken_non_fiction/vrijheid%20en%20vrede-

hoofdstuk%204.pdf

De eerste vijf hoofdstukken van het boek zijn te vinden op

http://www.charlieville.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=135%3Avrijheid-en-vrede-

mijn-nieuwe-boek&catid=60%3Aboeken-non-fiction&Itemid=64&lang=nl 82

Larken Rose, “I am allowed to rob You”,

http://www.youtube.com/watch?v=ngpsJKQR_ZE&feature=BFa&list=UUFeK8ZdHbCqAq3gekWs8aEQ

119

1. Erkennen dat er altijd fundamentelere principes zijn (bij definitie met een moreel

hoogstaand gehalte, bv. het zelfbeschikkingsrecht).

2. De erkenning van reciprociteit (= symmetrie). Niemand heeft meer (morele) rechten

dan iemand anders. Dit is essentieel om het systeem in evenwicht te houden.

3. Subsidiariteit: delegeer alleen naar boven: M.a.w. als men iets lokaal niet aankan,

negocieer op een hoger niveau en kom samen tot een oplossing.

Hierdoor wordt een samenleving gecreerd zonder geweld initiatie door de overheid.

Zonder meer een vredelievende samenleving.

Wanneer gaat dit gebeuren?

Dit is moeilijk te voorspellen.

Deze evolutie naar een samenleving met minder geweld is een veredere stap in een

evelutie van de menselijke samenleving die reeds eeuwenlang aan de gang is.

Figuur 36: De Fundamentele Rechten van de mens, zoals voorgesteld in de eeuw van de

verlichting.

120

Figuur 37: In een samenleving gebaseerd op fundamentele rechten van de mens is het

individu de vertreksbasis.

121

Figuur 38: Slaven in de 21e eeuw protesteren tegen hun slavernij

122

Besluit en Samenvatting.

Directe Democratie en Ethiek.

Samenlevingen georganizeerd volgens “Ongelimiteerde Representatieve

Democratie”.

Het is logisch dat er belangengroepen zijn en dat deze het belang nastreven van de groep

mensen die zij vertegenwoordigen. In vele gevallen is het belang dat zij nastreven ten

koste van heel de gemeenschap. Dit zou OK zijn, indien heel de gemeenschap hiermee

akkkoord gaat. Maar dit wordt niet gevraagd in een representatieve democratie. Omdat in

een representatieve democratie slechts een klein aantal mensen – de heersers- dienen te

worden overtuigd, en bovendien die heersers er belang bij hebben van bevolkingsgroepen

aan zich te binden, zijn belangengroepen in een representatieve democratie zeer

succesvol. Vandaar dat elke representatieve op relatief korte tijd verwordt tot een

samenleving waar iedereen leeft op de kosten van iedereen. Het is algemeen bekend dat

geld uitgeven op kosten van iemand anders leidt tot verspilling. Omwille van de groete

verspilling van welvaart bereiken Representatieve Democratieen niet hetzelfde niveau

van welvaart en welzijn dat mogelijk zou zijn zonder deze verspilling. De invoering van

maatregelen die een belangengroep bevoordelen ten koste van anderen in die

samenleving tegen hun wil kan worden gezien als een hold-up, van een laag ethisch

niveau. Dit is een systeem van moderne slavernij, van het houden van mensen op

zogenaamde “free rang farms”, ook natiestaten genoemd. Omdat al te veel mensen in

dergelijke omstandigheden snel zouden weglopen, is het volledige terroritorium van de

wereld ingedeeld in free range farms, natiestaten, van vrij grote oppervlakte, zodat de

secessiekosten voor de individuele slaaf maximaal zijn.

Samenlevingen gebaseerd op de ethische norm dat iedereen slaaf is van iedereen, of

“Onbegrensde Directe democratie

“Ongelimiteerde Directe Democratie” is van een hoger ethisch niveau dan

“Representatieve Democratie”, en de hoeveelheid verspilling is geringer. Vermits een “Ongelimiteerde Directe Democratie” een belangijke barriere vormt voor

dit soor hold-ups, aanzie ik “Ongelimiteerde Directe Democratie” als van een hoger

ethisch gehalte dan “representatieve Democratie”.

Het systeem van “Ongelimiteerde Directe Democratie” op grote schaal kan nog steeds

gezien worden als een systeem van slavernij, aangezien geen enkel individu ook maar

enige bescherming heeft tegen de beknotting van zijn vrijheid en het stelen van zijn/haar

eigendom door de meerderheid, en de secessiekosten hoog oplopen.

Elk onderwerp dat ter stemming wordt gebracht is een nieuw domein dat aan

collectivizering wordt blootgesteld. Directe Democratie in een dergelijk systeem is het

paard van Troje voor een collectivizering van de samenleving.

In het systeem van “door Vrije Overeenkomsten Gelimiteerde Direcete Democratie” kan

je ook aansluiten bij een samenleving gebaseerd op collectivisering, maar er is een

essentieel verschil: je bent geen slaaf, dwz je bent vrij tot deze samenlevingen toe te

treden en ook uit te treden, en de secessiekosten zijn minimaal.

123

Alle ongelimiteerde democratieen zowel representatieve als directe zijn instabiel: respect

voor de fundamentele mensenrechten is de oorzaak van de creatie van welvaart, het

bereiken van een hoog welvaarts en welzijnsniveau in deze maatschappijen. Precies door

de groei van welvaart zijn er mogelijkheden om meer van die welvaart in beslag te nemen

bij diegenen die ze creeren. Hiertoe dienen in toenmende mate fundamentele

mensenrechten te worden geschonden. Dit leidt tot een groei van het overheidsapparaat,

en de groei van de groep mensen die afhankelijk worden van de distributie van welvaart

door diezelfde overheid. Door het meer en meer fnuiken van de fundamentele

mensenrechten worden de mensen die welvaart creeren meer en meer ontmoedigd, haken

af, waardoor uiteindelijk een omgekeerd process van welvaartsafbraak in gang wordt

gezet. Uiteindelijk leidt dit tot een ineenstorting van deze maatschappij.

Etische democratie: Een Vrije samenleving met hierin “door Vrije

Overeenkomsten Gelimiteerde Directe Democratie”

Een Vrije samenleving met hierin “door Vrije Overeenkomsten Gelimiteerde

Directe Democratie” is van een hoger ethisch gehalte dan “Ongelimiteerde Directe

Democratie”.

Het binnenbrengen van bepaalde gebieden binnen het direct democratische

beslissingsgebied, maakt dat dit gebied in principe eigendom wordt van de volledige

gemeenschap. Promotie van “Ongelimiteerde Directe Democratie” is een paard van

Troje voor een collectivizering van de samenleving, en verenigingen met een

collectivistische primaire agenda steunen dan ook de invoering van “Ongelimiteerde

Directe Democratie” – in dit geval verbloemend voorgesteld als “Directe Democratie”-

met als bedoeling van een collectivistische samenleving te implementeren. Een

samenleving gebaseerd op “Ongelimiteerde Directe Democratie” kan in principe gezien

worden als een samenleving zonder respect voor vrijheid, leven en eigendom van

diegenen die behoren tot deze samenleving, want op elk ogenblik deze worden ontnomen

van elk individu. De motivatie voor gedwongen collectivizering die meestal wordt

gebruikt is “solidariteit”. Het begrip solidariteit wordt hier echter gebruikt als een zgn.

“valse vlag” operatie: de mooie gevel “solidariteit” wordt gebruikt voor het verbergen

van de motivatie: “hold-up gedreven door afgunst”. Directe Democratie als morele

witwasser voor platte diefstal.

De oplossing is Directe Democratie te laten begrenzen door de fundamentele

mensenrechten en vrije overeenkomsten die mensen afsluiten met elkaar. Wat die

fundamentele mensenrechten precies inhouden, is ook het voorwerp van een direct

democratische beslissing, maar deze regels liggen vast voordat iemand aansluit bij een

bepaalde samenleving. M.a.w. de samenleving dient te worden opgebouwd van onder

naar boven, startende bij het individu. Dit inidividu kan op vrijwillige basis aansluiten bij

een bepaalde gemeenschap. Het is in die gemeenschap dat direct democratische

beslissingen worden genomen over de gebieden die vooraf zijn overeengekomen. Elke

direct democratische beslissing die die gebieden overschrijdt is een contractbreuk met de

individuen van die gemeenschap die in de minderheid worden gesteld.

Toetreding tot een gemeenschap houdt in dat nieuwe rechten worden verkregen, en

nieuwe plichten worden aangegaan. De contractuele vrijheid die gegarandeerd wordt in

124

de fundamentele mensenrechten laat de meeste brede waaier van implementaties toe. Dus

ook hier is plaats voor samenlevingen met “Ongelimiteerde Directe Democratie”,

collectivistische samenlevingen, en zelfs totalitaire regimes. Het verschil met de

“ongelimiteerde directe democratie” van hierboven is de schaal, de mogelijkheid van

mensen om te veranderen van samenleving, en de hoogte van de secessiekost.

Het uit bovenstaande mag blijken dat alleen onder ethische democratie het hoogste

niveau van welvaart en welzijn kan bereikt worden. Ethische democratie is bovendien de

enige vorm van samenleving die inherent stabiel, tenminste zolang men vasthoudt aan

een rigoureus respect voor de fundamentele mensenrechten. Het is de samenleving

zonder geweld initiatie door een overheid.

125

Ethische Positionering van een vereniging die democratie promoot.

Voor de positionering als ethisch merk is een “ongelimiteerde directe democratie” weinig

of niet bruikbaar, vermits de verschillen tussen de ethiek van “ongelimiteerde

democratie” en “representatieve democratie” relatief gering zijn, en er zowel in het

systeem van “ongelimiteerde directe democratie” als in het systeem van “representatieve

democratie” een omkering is van ethiek voor groepen. Precies deze omkering van ethiek

is verantwoordelijk voor een aantal belangrijke uitwassen van beide systemen.

Voor een ethisch merk is daarom m.i. alleen het model van een door vrije

overeenkomsten gelimiteerde directe democratie bruikbaar, vermits hier voor het eerst

eenzelfde ethiek geldt voor iedereen en in alle situaties. Ik vermoed dat een vereniging

die het idee propageert van een samenleving die geen geweld initieert, samen met respect

voor de zelfbeschikking van het individu, en die dus deze laatste maar belangrijke vorm

van slavernij afschaft, kan zelfs als een sterk merk worden gepositioneerd en

gepercipieerd.

http://www.youtube.com/watch?v=dPmRsEsISE8

Figuur 39: Slavernij in de 21e eeuw.

126

Figuur 40: Twee leden van democratie.nu confronteren slavenmeester in spe Bart De

Wever met de vraag naar Bindende Referenda. Deze vraag werd door Bart De Wever

weggelachen en hij pleitte voor een sterk centraal gezag waarbij politici politieke moed

dienen te betonen.

127

128

129

Bijlage 1: Historiek

De positionering van directe democratie in Belgie heeft een lange voorgeschiedenis:

a) Lobby-en bij bestaande politieke partijen

In de geschiedenis van WIT, de voorloper van democratie nu, is het pleidooi voor BROV

(Bindend Referendum Op Volksinitiatief) eerst voorgesteld als een oplossing die meer in

lijn is met wat de meerderheid van de mensen willen met als neveneffect - verhoging

sociaal kapitaal. Dit middel werd gezien als een aanvulling van de representatieve

democratie, toegepast in die gevallen waar diegenen die de macht uitmaken, beslissingen

nemen die al te veel afwijken van wat de grote meerderheid van de bevolking meent wat

dient te worden gedaan. M.a.w het referendum als ingaand tegen een beslissing van de

verkozenen. Bijkomend werd geprobeerd deze ideeen doorgang te doen vinden via de

wetgevende macht van de zogenaamd representatieve democratie.

In realiteit bleek , dat aangezien directe democratie beslissingsmacht afneemt van politici,

en dat het BROV door hen gezien wordt als een ongewenste motie van wantrouwen, dat

politici alleen in woorden directe democratie steunden, maar nooit in daden.

Het steunen met woorden van het BROV blijft bovendien beperkt tot de periode dat de

politieke partij in “de oppositie” zat, eens lid van “de meerderheid” werden referenda

stilgezwegen. Belgische politici verwijzen dan ook regelmatig naar artikel 33 van de

Belgische grondwet, dat zij interpreteren als een verbod tot het houden van Bindende

Referenda op Volksinitiatief. Daarbij dient men voor ogenschouw te nemen dat deze

eenzijdige interpretatie door ten minste een eminente grondwetspecialist83

ten stelligste

83

Intrepretatie van artikel 33 door Professor Vény (RUG). Het is betwistbaar dat onze grondwet sowieso het referendum uitsluit. Ik verwijs op dit punt naar het Interimverslag van de Commissie Politieke Vernieuwing , waarin Professor Vény (RUG) voor de parlementaire commissie het volgende opmerkte: "De stelling als zou de organisatie van een referendum en van een volksraadpleging ongrondwettelijk zijn, werd geopperd door de afdeling wetgeving van de Raad van State en domineert tevens de rechtsleer en rechtspraak. In de Grondwet is voor de zogenaamde ongrondwettelijkheid evenwel nergens een duidelijke grondslag terug te vinden: nergens verbiedt een bepaling formeel het referendum of de volksraadpleging. Bovenvermelde redenering is gebaseerd op artikel 33 van de Grondwet, maar dat artikel blijft erg vaag. Bovendien zou de ongrondwettelijkheid alleen maar voortvloeien uit het tweede lid van artikel 33, en dan nog in combinatie met artikel 42 van de Grondwet. Zo de andere sprekers daarin een impliciet verbod menen te zien, dan komt dat doordat zij aan de grondwet een restrictieve lezing geven. Niets belet echter een ruimere lezing. Daar komt nog bij dat beide assemblées zonder aarzelen artikel 33, tweede lid, opzij hebben geschoven, telkens als het erop aan kwam internationale instellingen bevoegdheden te verlenen, terwijl de Raad van State daar bij verschillende gelegenheden had tegen ingebracht dat de toewijzing van beslissingsbevoegdheden en de overdracht van nationale soevereiniteit aan internationale instanties niet met die grondwetsbepaling strookte" (p.22-23). De commentaar van professor Vény is bepaald ontluisterend voor de politieke klasse, en illustreert treffend hoe wij wel degelijk in een particratie leven, en niet in een democratie. De particratie heeft er geen enkele moeite mee om de nationale soevereiniteit, die eigenlijk het hoogste goed is van het volk, door te schuiven naar allerhande supranationale instanties die meestal iedere reële democratische legitimatie ontberen. Maar wanneer naar de burgers beslissingbevoegdheid moet worden doorgeschoven, begint men plots ingewikkeld te doen en blijkt de grondwet een bezwaar. De grondwetsartikels 33 en 42 hebben blijkbaar een hoog kameleongehalte: halsstarrig rood licht wanneer het om beslissingsbevoegdheid voor de burgers gaat, doch snel op groen overgaand wanneer beslissingsbevoegdheid naar door het volk oncontroleerbare instellingen gaat. In werkelijkheid staat reeds vast dat het volk ooit een harde heroveringsstrijd zal moeten voeren, om de soevereiniteit die door de politieke klasse werd verkwanseld, opnieuw te verwerven. Zo spreekt professor Dumont (p.39) over "..het overwicht van de dwingende regels van het internationaal recht (‘ius cogens') dat bindend is voor de grondwetgevend macht zelf" ; tegen deze ‘dwingende regels' mag volgens hem dan ook geen bindend referendum op volksinitiatief worden gericht. Welnu,

zolang dat niet kan is van volkssoevereiniteit en democratie in België geen sprake."

130

wordt aangevochten. Dit argument blijkt biezonder dun te zijn, want de Belgische politici,

wanneer het hun beter uitkomt, bij het nemen van de meest belangrijke politieke

beslissingen (bijvoorbeeld invoering algemeen stemrecht, doorsluizen van bevoegdheden

naar de Europese gemeenschap) hebben de Belgische grondwet steeds aan hun laars

gelapt84

en deze wanpraktijk neemt steeds grotere proporties aan85

. Als men – om

tenminste de schijn hoog te houden dat men ooit de intentie heeft artikel 33 van de

Belgische grondwet te wijzigen- dan dienen politici dit artikel voor de ontbinding van de

kamer voor herziening vatbaar te verklaren. Als bijkomende blijk van de onwil van de

meeste Belgische politici is artikel 33 nog nooit voor herziening vatbaar verklaard, zodat

men na de volgende verkiezingen nooit artikel 33 kan wijzigen, terwijl alle politieke

partijen op de twee christendemocratische partijen na invoering van bindende referenda

als politiek programmapunt hebben.

Bij vele politici en in de media is het tonen van “politieke moed”, precies het ingaan

tegen wat de meerderheid van de mensen denkt, en wordt dit als een deugd voorgesteld.

b) de weg via een nieuwe politieke partij.

De weg via politici van bestaande politieke partijen faalde. Dus werd getracht de

bevolking rechtstsreeks te overtuigen door deelname aan de verkiezingen.

Een eerste poging gebeurde als partij WIT in 2000 bij de gemeenteraadsverkiezingen in

Antwerpen. Daarna via de partij Vivant. Vivant heeft drie programmapunten:

basisinkomen, verschuiving van belasting op arbeid naar consumptie, en invoering

BROV (Bindend Referendum op Volksinmitiatief)

Ook deze weg bleek zeer moeilijk, om twee redenenen:

- overtuigen van de bevolking bleek moeilijker dan gedacht

- het opwerpen van politieke partijen van belangrijke drempels: de kiesdrempel,

fincieringsdrempel voor politieke partijen, verbod op verkiezingsreklame in de

gemeenschappelijke ruimtes, terwijl verkiezingen precies gaan over die

gemeenschappelijke ruimtes.

- het programmapunt “directe democratie” conflicteert in de realiteit regelmatig met de

andere programma punten.

Daarom werd besloten dat als “directe democratie” via de weg van een politieke partij

zou worden bewandeld, dat dit diende te gebeuren door een partij met slechts 1

programmapunt: invoering BROV (Bindend Referendum op Volksinitiatief)

Hiertoe werd de politieke partij 3D opgericht. Gelijkaardige initiatieven ontstonden ook

in parallel (iCrowd, LijstLijst, Blanko,....). Dit is een aanduiding dat het idee een aantal

mensen aanspreekt, en dus mogelijkerwijze een goede strategie is voor deelnamen aan

verkiezingen.

Advies werd ingewonnen (o.a. bij Roland Duchatelet op 7 december 2011). Uit de

meeting met Roland Duchatelet bleek dat om in verkiezingen te kunnen winnen men over

84

Hoe politici de grondwet gebruiken als het hun goed uitkomt. Jos Verhulst over artikel 33 van de Belgische

grondwet, September 05, 2001, http://archive.indymedia.be/news/2001/09/7320.html 85

De grondwetsfraude van de regering-Di Rupo, 16-02-2012 - Hendrik Vuye - de morgen

131

voldoende vuurkracht diend te beschikken. Verkiezingen gaat over het verslaan van de

anderen, en is een frontale confrontatie tussen tegenstanders. Deze confrontatie kan

alleen overleven als men in staat de andere via de inzet van voldoende middelen te

verslaan.

Gezien de zeer beperkte middelen is het voor velen duidelijk dat op korte termijn niet aan

deze voorwaarde kan worden voldaan. Het inzetten van de schaarse middelen

(vrijwilligers) met dit doel heeft een groot gevaar dat de mensen snel opgebrand raken en

gedesillusioneerd, omwille van het uitblijven van resultaten. Aangezien de “vijand” in dit

geval zeer machtig is, is de kans reeel dat het alleen maar lijdt tot frustratie en opoffering

van de goodwill en energie van de medewerkers.

Om succes te hebben die je het wiel van succes in gang te zetten. Een doelstelling te

zetten die kan worden behaald, hieruit kan weer nieuwe energie geput worden om een

nieuwe doelstelling te halen,... enzovoort. Deze werkwijze wordt uiteengezet in het boek:

“Good to Great” van Jim Collins86

. Maar hoe doe je dit?

Op 25 september 2010 werd de hulp ingeroepen van Wim Van Hees. Hij is expert in het

opzetten van succesvolle merken. Een bewijs is zijn successvolle actie om tot een

referendum te komen over de ring autosnelweg rond Antwerpen. Wim Van Hees

vertelde dat er twee manieren zijn om democratie.nu te verkopen aan de mensen:

1) Verkopen als sterk merk door te wijzen op de voordelen.

m.a.w. een antwoord op de vraag: “What is in for me?”

Deze positionering wordt voornamelijk gebruikt door bedrijven voor het opbouwen van

hun merkimago = opladen van een merk.

2) Verkopen als een ethisch merk. Dwz als een ethische MUST

Dan wordt deze ethiek in frontale confrontatie voorgesteld tov de heersende ethiek.

Wim Van Hees vertelde dat dit de basis was van het sucees van het afdwingen van het

referendum voor de Oosterweel verbinding: de luchtvervuiling, vandaar de naam

“Ademloos” voor de beweging. Ook het succes van verenigingen zoals Gaia, Artsen

Zonder Grenzen, Greenpeace, Amnesty International, de klimaatkoepels, Child Focus,

Payoke, Actie 11-11-11,.... berusten alle op hun positionering en imago als ethisch merk.

Het verkopen van een organizatie als sterk merk op basis van de voordelen, vraag de

inzet van heel wat middelen (promotiemateriaal, medewerkers,...). Die middelen zijn

niet beschikbaar voor de promotie van directe democratie. Een minimum

voorwaarde om enige kans te hebben bij verkiezingen is een positionering als sterk merk.

Helemaal anders wordt het wanneer je de organisatie kan verkopen als een ethisch merk.

Dan plant je je voet in de grond, en zeg je: “wij staan voor deze ethische waarde”. Die

waarde botst frontaal met de tot dan toe geldende ethiek. Door het planten van je voet op

dat punt in elke confrontatie, en elke confrontatie met ethische waarden te winnen,

veroorzaak je dat de wereld rond dit punt begint te draaien. Maar dan dien je natuurlijk

een sterke ethisch uitgangspunt te hebben. Dit is de aanbeveling die we kregen van Wim

Van Hees voor de positionering van Democratie.nu: Positioneer Democratie.nu als een

ethisch merk. Wim Van Hees kon de onderliggende ethische waarde echter niet duiden,

86

http://en.wikipedia.org/wiki/Good_to_Great

132

en kon zich bijgevolg ook niet vinden in de ethische waarden – als die er al zouden zijn –

van de vereniging democratie.nu.

De vraag is dan: wat is de ethische waarde onderliggend aan de ideeen ter promotie van

het BROV, directe democratie, en/of de vereniging democratie.nu? Dit was voor mij het

begin van een lange zoektocht.

133

Bijlage 2: Het verschil tussen “Fundamentele rechten van de mens” zoals

voorgesteld in de eeuw van de verlichting en de zogenaamd “Universele verklaring

van de rechten van de mens”

134

Bijlage 3: Geloofspunten van de mens en information bias.

Elke gebeurtenis is van een onstellende complexiteit.

Een waarneming van de werkelijkheid kan maar zinval in onze hersenen worden

opgeslagen indien alleen de belangrijkste zaken worden geselecteerd.

Elke waarneming van de werkelijkheid kan daarom niets anders zijn dan een selectieve

waarneming.

Figuur B1: Onze mentale filters bepalen onze waarneming van de wereld en ons

wereldbeeld.

Hoe wordt de werkelijkheid nu waargenomen?

Niet alleen onze sensoren zelf (ogen, oren, huid, evenwicht, geur, smaak,...), maar ook

onze mentale filters bepalen onze waarneming van de wereld. Die mentale filters worden

bepaald door onze waarden, normen, en geloofspunten.

Hoe komen die waarden, normen, en geloofspunten tot stand? Wenselijk zou zijn dat

geloofspunten wordt vastgesteld door een zo volledig mogelijjek observatie van de

werkelijkheid en op basis van logisch redeneren.

135

De werkelijkehid is helaas anders: menselijke emoties blijken veel dominanter te zijn in

onze hersenfuntie dan het mensenlijke redeneervermogen van de cortex. Dit is

evolutionair bepaald. De macht van emoties als dominante hersenfunctie is een gevolg

van de evolutie als een mechanisme dat ons beschermt in levensbedreigende sitiuaties.

Angst is niet alleen krachtiger dan de realiteit, maar op zeer gemakkelijke wijze worden

gegenereerd waar het achteraf niet nodig bleek. Bijvoorbeeld wanneer een onschuldige

stok aanzien werd als een gevaarlijke slang. Angst overscrijft logisch redeneren, en dit is

een voordeel gebleken in het overleven van de menselijke soort. De hersenen zijn zo

geprogrammeerd dat we eerder eerst terugschrikken en dan pas daarna vragen of dit

nodig was of niet.

Wij voelen een impulse, we ageren, en daarna creeren we een verhaal waarom we deden

wat we hebben gedaan. Daarom is zelfkennis zo belangrijk. Alleen als we informatie

zorgvuldig verwerken, en volodoende tijd en aandacht spenderen aan het proces van het

selecteren van waarden en normen, het zorgvuldig selecteren van onze geloofspunten

(“beliefs”), en daardoor het bijstellen van de filters waarmee we naar de realiteit kijken,

kunnen onze beslissingen deze emotionele en ervarings-gedreven bias overschrijven.

136

Een goede graadmeter voor de mate waarin iemand oog heeft voor dit proces is de mate

waarin deze verschilt op gebied van godsdienst en politiek ideengoed van de voorkeuren

die zijn ouders hadden.

Waarom kijken zo weinig mensen met een kritisch oog naar hun waarden een normen, en

blijven ze eenvoudigweg bij de beliefs van un opvoeders? Het is angst.

Precies in politieke discussies en politieke beslissingen worden we geleid door onze

waarden en normen. Zolang te weinig mensen waarden, normen, geloofspunten en hun

mentale filters evalueren en verbeteren, zullen mensen een bias hebben in de

beslissingen die ze nemen Vermits maatschappijen doordrongen zijn van

gemeenschappelijke waarden, normen, en geloofspunten, is het verklaarbaar dat

democratische beslissingen diezelfde confirmation bias zullen vertonen, als de bias die in

de meerderheid van de mensen waaruit die samenleving bestaat.87

Het hoeft dan ook niet

87

Bryan Caplan “The myth of the rational voter”

137

te verwonderen dat hoe meer het onderwijs door de overheid wordt georganizeerd, hoe

groter de overheid en hoe meer de pers daardoor afhankelijk is van de overheid voor

informatieverstrekking, hoe meer ook die samenleving zal onderhevig zijn aan

confirmation bias.

Figuur B2: Hoe meer het onderwijs door een overheid wordt georganizeerd, hoe groter

deze overheid en hoe meer de pers daardoor afhankelijk is van deze overheid voor

informatieverstrekking, hoe meer ook die samenleving zal onderhevig zijn aan eenzelfde

confirmation bias bij elk lid van die samenleving.

138

Figuur B3: Hoe meer het onderwijs door een overheid wordt georganizeerd, hoe groter

deze overheid en hoe meer de pers daardoor afhankelijk is van deze overheid voor

informatieverstrekking, hoe meer ook die samenleving zal onderhevig zijn aan

confirmation bias bij een democratische stemming.

139

140

The Myth of the Rational Voter From Wikipedia, the free encyclopedia

The Myth of the Rational Voter

Author(s) Bryan Caplan

Country United States

Language English

Genre(s) Nonfiction

Publisher Princeton University Press

Publication date 2007

Media type Print (Hardback)

Pages 276 (2007 edition)

ISBN ISBN 978-0-691-12942-

6 (2007 edition, hbk)

OCLC Number 71581737

Dewey Decimal 320.6 22

LC Classification HD87 .C36 2007

141

The Myth of the Rational Voter: Why Democracies Choose Bad

Policies is a 2007 book written by Bryan Caplan challenging the notion

that voters are reasonable people that society can trust to make laws.

Rather, Caplan contends that voters are irrational in the political sphere

and have systematically biased ideas concerning economics.

Contents

[hide]

1 Overview

o 1.1 Make-work bias

o 1.2 Anti-foreign bias

o 1.3 Pessimistic bias

o 1.4 Anti-market bias

2 Survey of Americans and Economists on the Economy

3 Rational irrationality

o 3.1 Relation to public choice theory

4 See also

5 Sources

6 External links

[edit]Overview

Throughout the book, Caplan focuses on voters’ opinion of economics

since so many political decisions revolve around economic issues

(immigration, trade, welfare, economic growth, and so forth). Using data

from the Survey of Americans and Economists on the Economy, Caplan

categorizes the roots of economic errors into four biases: make-work, anti-

foreign, pessimistic, and anti-market.

[edit]Make-work bias

Caplan refers to the make-work bias as a “tendency to underestimate the

economic benefits from conserving labor.”[1] Caplan claims that there is a

tendency to equate economic growth with job creation. However, this is not

necessarily true, since real economic growth is a product of increases in

the productivity of labor. Dislocation and unemployment can be caused by

142

productivity gains making certain jobs no longer necessary. All things

being equal, economic rationality would require that these people make

use of their talents elsewhere. Caplan makes special emphasis of the

movement away from farming over the past two hundred years—from 95%

of Americans as farmers to just 3%—as an illustrative example.[citation

needed] As an economy industrialises, increased labour productivity in

agriculture means less labour is needed to produce a given quantity of

agricultural goods, freeing up labour (a scarce resource) to be employed in

the production of manufactured goods and services.

[edit]Anti-foreign bias

Caplan refers to the anti-foreign bias as a “tendency to underestimate the

economic benefits of interaction with foreigners.”[2] People systematically

see their country of origin as in competition with other nations and are thus

averse to free trade with them. Foreigners are seen as the “enemy” even if

the two governments are at a lasting peace. The principles of comparative

advantage allow two countries to benefit a great deal from trade. The

degree of benefit is rarely equalized, but it is always positive for both

parties. Caplan notes how the anti-foreign bias can be rooted in pseudo-

racist attitudes: For Americans, trading with Japan and Mexico is more

controversial than trading with Canada and England, the latter of whom

speak our language and look like white Americans.[citation needed]

[edit]Pessimistic bias

Caplan refers to the pessimistic bias as a “tendency to overestimate the

severity of economic problems and underestimate the (recent) past,

present, and future performance of the economy.”[3] The public generally

perceives economic conditions as declining. Caplan alleges that there is

often little or no evidence to back up such perceptions. Among challengers

Caplan cites is Julian Lincoln Simon and his book, The Ultimate

Resource, which argues society continues to progress despite claims of

environmental degradation and an increasing use of natural resources.

[edit]Anti-market bias

Caplan refers to the anti-market bias as a “tendency to underestimate the

benefits of the market mechanism.”[4] In Caplan's view, the populace tends

143

to view themselves as victims of the market, rather than participants of it.

Corporations, and even small-scale suppliers, are seen as greedy

monopolists that prey on the consumer. Caplan argues that all trade is a

two-way street. Cheating people is bad for business and the existence of

multiple firms offering similar products demonstrates there is competition,

not monopoly power.

[edit]Survey of Americans and Economists on the Economy

The author pays special attention to the 1996 Survey of Americans and

Economists on the Economy (SAEE), created by the Washington Post,

the Kaiser Family Foundation, and Harvard University Survey Project. The

SAEE asked 1,510 random members of the American public and 250

people with PhDs in economics the same questions concerning the

economy. In addition to its 37 topical questions, the SAEE also inquired

about the participants income, income growth, education, and other

demographic information.

The answers to the questions are often different: the public often

blames technology, outsourcing, high corporate profits, and downsizing as

reasons for why growth isn’t as high as it could be. Economists, on the

other hand, barely pay any heed to such arguments. Some 74% of the

public blame greedy oil companies for high gas prices while only 11% of

economists do.[citation needed] The public tends to believe real incomes are

decreasing while economists take the opposite stance.

Caplan notes that the chasm between economists and the general public

might arguably be due to bias on the expert’s part. Self-serving

bias (economists are rich and so they believe whatever benefits them)

andideological bias (economists are a bunch of right-wing ideologues) are

two challenges the author addresses. Caplan writes: "Both the self-serving

bias and the ideological bias are, in principle, empirically testable.

Economists’ views are the product of their affluence? Then rich economists

and rich noneconomists should agree. Economists are blinded by

conservative ideology? Then conservative economists and conservative

noneconomists should agree."[5] In turn, if self-serving bias is unavoidable,

it would likewise skew the perceptions of the non-wealthy, causing them to

144

believe both the " 'ought' claim" that government should reduce inequality

of wealth and the " 'is' claims" that existing inequalities of outcome are

severe and are perpetuated by corporate and governmental power

structures.

Using data from the SAEE (which includes measures for ideology, income,

job security, and other measures), Caplan simulates what people would

believe if they had the same circumstances as economists—a technique

often used in political science called “enlightened preferences”. If the

ideological and self-serving biases are true, most of the difference between

the “enlightened public” and economists should disappear. If, however, the

enlightened public is not much closer to economists, then something else

is going on, as those explanations have been neutralized. Caplan believes

that that something else is the biases he enumerated earlier. The data

tends to favor Caplan’s argument, with most (but not all) of the enlightened

public closer to economists than to the public.

[edit]Rational irrationality

Main article: Rational irrationality

In standard neoclassical economics, people are assumed to be rational;

the notion of systematic bias is considered to be a sloppy assumption. In

many ways, Caplan agrees with this: most people are rational when it

comes to choosing a job, buying milk, hiring employees, and selecting a

business strategy. They can be wrong, of course, but a systematic bias

rarely—if ever—occurs.

But the author argues they are only rational because it is costly to be

wrong. A racist will still hire a qualified Black person because going to the

second best option will be expensive to the company. A protectionist will

still outsource because he has to achieve as many advantages over his

competitors as he can to stay in business. A woman who thinks a discount

store is haunted will seriously question her conclusions when she finds her

budget to be tight.

Sometimes, however, it is virtually costless for the individual person to hold

on to their preconceived beliefs, and people like those beliefs. Rational

irrationality simply states that when it is cheap to believe something (even

145

when it is wrong) it is rational to believe it. They refuse to retrace their logic

and seriously ask themselves if what they believe is true. For some people,

thinking hurts and they’ll avoid it if they can. This often appears in politics.

Caplan argues that, "Since delusional political beliefs are free, the voter

consumes until he reaches his “satiation point,” believing whatever makes

him feel best. When a person puts on his voting hat, he does not have to

give up practical efficacy in exchange for self-image, because he has no

practical efficacy to give up in the first place."[6]

[edit]Relation to public choice theory

The book is notable in use of irrationality, a rare assumption in economics.

Yet the work is also a challenge to conventional public choice, where

voters are seen as rationally ignorant. Conventional public choice either

emphasizes the efficiency of democracy (as in the case of Donald

Wittman) or, more commonly, democratic failure because of the interaction

between self-interested politicians or bureaucrats, well-organized, rent-

seekingminority interests and a largely indifferent general public (as in the

work of Gordon Tullock, James M. Buchanan, and many others).

Caplan, however, emphasizes that democratic failure does exist and

places the blame for it squarely on the general public. He makes special

emphasis that politicians are often caught between a rock and a hard

place: thanks to advisors, they know what policies would be generally

beneficial, but they also know that those policies are not what people want.

Thus they are balancing good economic policy (so they do not get voted

out of office because of slow growth) and bad economic policy (so they do

not get voted out of office because of unpopular policies).[citation needed]

[edit]See also

� Behavioral economics

� James M. Buchanan

� Rationality

[edit]Sources

1. ^ Bryan Caplan, The Myth of the Rational Voter: Why Democracies

Choose Bad Policies, (Princeton University Press, 2007), pp 40.

146

2. ^ Bryan Caplan, The Myth of the Rational Voter, pp 36.

3. ^ Bryan Caplan, The Myth of the Rational Voter, pp 44.

4. ^ Bryan Caplan, The Myth of the Rational Voter, pp 30.

5. ^ Bryan Caplan, The Myth of the Rational Voter, pp 54.

6. ^ Bryan Caplan, The Myth of the Rational Voter, pp 132

[edit]External links

� Caplan’s Homepage

� "The Myth of the Rational Voter" (essay)

� Caplan on voting Caplan discusses his book on EconTalk

� "Fractured Franchise" (New Yorker review of The Myth of the

Rational Voter by Louis Menand)

� "Book Review" (New Perspectives on Political Economy. Volume 3,

Number 1, 2007, pp. 123 – 128 by Prema Popat and Benjamin Powell)

147

Bijlage 4: De Mythe van een overhead die er allen is om de rechten van de bevolking te beschermen in een ongelimiteerde democratie .

The Myth of “Limited Government” 17-08-2012 - Joseph Sobran - imaginative conservatie

We are taught that the change from monarchy to democracy is progress; that is, a

change from servitude to liberty. Yet no monarchy in Western history ever taxed its

subjects as heavily as every modern democracy taxes its citizens.

But we are taught that this condition is liberty, because “we” are — freely — taxing

“ourselves.” The individual, as a member of a democracy, is presumed to consent to

being taxed and otherwise forced to do countless things he hasn’t chosen to do (or

forbidden to do things he would prefer not to do).

Whence arises the right of a ruler to compel? This is a tough one, but modern rulers

have discovered that a plausible answer can be found in the idea of majority rule. If

the people rule themselves by collective decision, they can’t complain that the

government is oppressing them. This notion is summed up in the magic word

democracy. It’s nonsense. “We” are not doing it to “ourselves.” Some people are still

ruling other people. Democracy is merely the pretext for authorizing this process and

legitimizing it in the minds of the ruled. Since outright slavery has been discredited,

democracy is the only remaining rationale for state compulsion that most people will

accept.

Now comes Hans-Hermann Hoppe, of the University of Nevada (Las Vegas), to

explode the whole idea that there can ever be a just state. And he thinks democracy

is worse than many other forms of government. He makes his case in his book

Democracy—The God That Failed: The Economics and Politics of Monarchy,

Democracy, and Natural Order (Transaction Publishers).

Hoppe is often described as a libertarian, but it might be more accurate to call him a

conservative anarchist. He thinks the state — “a territorial monopoly of

compulsion”—is inherently subversive of social health and order, which can thrive

only when men are free.

As soon as you grant the state anything, Hoppe argues, you have given it everything.

There can be no such thing as “limited government,” because there is no way to

control an entity that in principle enjoys a monopoly of power (and can simply expand its own power).

We’ve tried. We adopted a Constitution that authorized the Federal Government to

exercise only a few specific powers, reserving all other powers to the states and the

people. It didn’t work. Over time the government claimed the sole authority to

interpret the Constitution, then proceeded to broaden its own powers ad infinitum

and to strip the states of their original powers — while claiming that its self-

aggrandizement was the fulfillment of the “living” Constitution. So the Constitution has become an instrument of the very power it was intended to limit!

The growth of the Federal Government might have been slowed if the states had

retained the power to withdraw from the confederation. But the Civil War established

148

the fatal principle that no state could withdraw, for any reason. So the states and the

people lost their ultimate defense against Federal tyranny. (And if they hadn’t, there

would still have been the problem of the tyranny of individual states.) But today

Americans have learned to view the victory of the Union over the states, which

meant an enormous increase in the centralization of power, as a triumph of “democracy.”

Hoppe goes so far as to say that democracy is positively “immoral,” because “it

allows for A and B to band together to rip off C.” He argues that monarchy is actually

preferable, because a king has a personal interest in leaving his kingdom in good

condition for his heirs; whereas democratic rulers, holding power only briefly, have

an incentive to rob the public while they can, caring little for what comes afterward.

(The name Clinton may ring a bell here.)

And historically, kings showed no desire to invade family life; but modern

democracies want to “protect” children from their parents. By comparison with the

rule of our alleged equals, most kings displayed remarkably little ambition for power. And compared with modern war, the wars of kings were mere scuffles.

Democracy has proved only that the best way to gain power over people is to assure

the people that they are ruling themselves. Once they believe that, they make

wonderfully submissive slaves.

149

Bijlage 5: Waarom lukt de Rechtsstaat niet?

Verschil het systeem “Rechtsstaat” en het systeem “Rule of Law”88

Er zijn verschillende mogelijkheden voor implementatie van recht.

Figuur F1: De verschillende mogelijkheden voor implementatie van recht.

De twee systemen waar mensen rechtsbescherming genieten zijn: rechtsstaat en Rule of

Law. Op papier leven we in een rechtsstaat en zouden alle leden van de samenleving dus

van voldoende rechtsbescherming kunnen genieten.

Deze is echter in de praltijk geevolueerd en geimplementeerd als een politiestaat.

De fundamentele oorzaak ligt in de organisatie van de samenleving.

Op papier is onze samenleving georganizeerd als een rechtsstaat als volgt:

88

Frank Van Dun “Overheid zonder recht, Recht zonder overheid”, workshop

Cassandra, 2009 http://www.workforall.org/drupal/files/FrankVanDun-

%20Overheid%20zonder%20recht.pdf

150

Figuur F2: Utopische implementatie van een systeem van “Rechtsstaat”.

In dit utopische schema fungeert de rechterlijke macht volledig onafhankelijk van de

wetgevende en de uitvoerende macht. De realiteit is echter anders. De eigenlijke

functionering van het systeem “rechtsstaat”. Zowel de Wetgevende, de uitvoerende als de

rechterlijke macht zijn ondergeschikt aan de wil van de politieke partijen die behoren tot

wat men noemt “de meerderheid”. Deze functionering komt neer op “Politiestaat”, met

voortdurend nieuwe wetten die neerkomen op schending van de fundamentele

mensenrechten, en met schending van recht voor gevolg.

151

Figuur F3: Functionering van het systeem “rechtsstaat” in de praktijk. Deze

functionering komt neer op “Politiestaat”.

Waarom lukt het niet een echte rechtsstaat op te zetten?

1) Het is zeer de vraag of er nieuwe wetten nodig zijn89

.

Immers, in een samenleving gebaseerd op de fundamentele mensenrechten waarin elkeen

over het zelfbeschikkingsrecht bezit over zijn eigen leven, vrijheid en producten van die

vrijheid, is elke nieuwe wet die met dwang wordt opgelegd een schending van het

sociaal contract. Het is zeer de vraag of wetgevers in staat zijn zich te beperken in hun

wetgevende bevoegdheid.

Cruciaal is volgende test: wanneer een meerderheid (>50% van de bevolking) een

minderheid van de bevolking (<50%) bijkomende beperkingen wil opleggen tegen hun

89

Er bestaat nogal wat verwarring over wat een wet is en wat geen wet is. In dit document aanzie ik als

wet het equivelent van een toetredingscontract met een bepaalde gemeenschap. Dit kan je vergelijken met

de statuten van een bedrijf of vereniging, of met de eigenaarsovereenkomst in appartementsgebouwen en

condominia. Het opstellen en goedkeuren van het operationele plan, de bijbehorende budegtten, de

aanstelling van uitvoerders, en het al dan niet goedkeuren van de boekhouding van het voorbije boekjaar

en het al dan niet verlenen van decharge aan de bestuurders blijven taken van de leden van die

gemeenschap. Ik zie deze taken niet als “wetgevend”, maar als een taak van dagdagelijks belang die

intrinsiek bij de leden van die gemeenschap blijft, en die de leden van die gemeenschap kunnen delegeren –

als een afzonderkijke delegatie- naar anderen.

152

wil op gebied van leven, vrijheid en beschikking over de producten van hun vrijheid, kan

de wetgende macht hieraan weerstaan?

De praktijk leert dat geen enkele wetgevende macht in landen die zich democratisch

noemt, weerstaat aan deze druk. Indien de grondwet wordt geinterpreteerd als een reeel

contract met elke mens, dan is nochthans een dergelijke nieuwe wet een schending van

het aangegane contract en staat gelijk met contractbreuk.

2) De rechterlijke macht wordt aangesteld en betaald door de uitvoerende macht in dit

systeem. Per definitie is het alleen al daarom moeilijk voor de rechterlijke macht om

onafhankelijk te opereren van de uitvoeren de macht, en alleen al daardoor is het moeilijk

echt recht te garanderen voor elk individu.

3) De delegatie naar de uitvoerende macht is te ruim. Zij kunnen niet verantwoordelijk

worden gesteld voor hun daden, zijn bekleden hun taak voor een zeer lange tijdsperiode

(4 tot 6 jaar), de stakeholders (diegenen die het gelag betalen) hebben geen enkele

inspraak in het operationele plan en de kosten ervan. Wegens de ijzeren wet van de

oligarchie90

van Robert Michels evolueert elke gedelegeerde macht naar een oligarchie.

Wat wel werkt is het systeem zoals bedrijven zijn georganizeerd: de delegatie is er voor 1

jaar. De stakeholders (aandeelhouders) controleren op rechtstreekse wijze ELK JAAR:

boeken vorig boekjaar, verlenen al dan niet decharge aan de bestuurders, bepalen het

operationele plan voor het komende jaar, bepalen de budgetten voor het komende jaar en

stellen de bestuurders voor het komende jaar aan. Ook dit systeem is niet vrij van

90

De ijzeren wet van de oligarchie stelt dat alle organisatievormen, onafhankelijk van het democratische

of autocratische gehalte in het begin, onvermijdelijk oligarchisch worden. Deze sociologische wet werd

geformuleerd door de Duits-Italiaanse socioloog Robert Michels en sluit aan bij

de elitetheorie van Pareto en Mosca.

De oorzaak is de trend bij de leiders om zich te organiseren en de eigen belangen te behartigen, de

dankbaarheid van de geleide groep en de passiviteit van de massa.

Michels, die aanvankelijk met socialisme en anarcho-syndicalisme sympatiseerde, kwam door zijn

ervaringen uit de praktijk tot de conclusie dat elke groep heersers de neiging heeft tot een oligarchie te

evolueren. Democratisch gekozen machthebbers zullen door de dwang der omstandigheden hoofdzakelijk

verkeren in een klein kringetje van mede-regeerders en het contact met de massa verliezen. Door het

bestuderen van politieke partijen kwam Michels er achter dat het probleem in de natuur van organisaties zit.

In een moderne democratie ontstaan organisaties als politieke partij die, naarmate ze complexer worden,

paradoxaal genoeg minder democratisch worden. De IJzeren wet van de oligarchie luidt: "Wie organisatie

zegt, zegt oligarchie". Elke grote organisatie wordt geconfronteerd met problemen rondom coördinatie die

alleen kunnen worden opgelost metbureaucratie. Om een bureaucratie efficiënt te maken is een hiërarchie

nodig - dagelijkse besluiten kunnen niet door grote groepen mensen worden genomen. Dat leidt ertoe dat de

macht in de organisatie in handen komt van een kleine groep. Deze kleine groep machthebbers zal

vervolgens alles in het werk stellen om hun macht in stand te houden en groter te maken. De meeste

zogenaamde democratieën zijn dan ook per definitie "electorale oligarchieën" of evolueren in die zin.

Omgekeerd heeft ook de meest autocratische heerser adviseurs en zetbazen ter plaatse nodig, waaraan hij

onherroepelijk een groot deel van zijn feitelijke macht delegeert. Het uiteindelijke resultaat is dat - met het

verstrijken van de tijd - iedere regeringsvorm zich in oligarchische richting ontwikkelt.

Veel gematigde conservatieven zijn geneigd de IJzeren wet van de oligarchie als de Eerste Hoofdwet van

de Politicologie te beschouwen.

bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/IJzeren_wet_van_de_oligarchie

153

misbruiken. Maar vermits de mogelijkheden tot misbruik geringer zijn, zijn de

misbruiken ook geringer. En last but not least: zowat alle bedrijven zitten in een

competitieve situatie. Het feit dat klanten vrij zijn te kiezen van welk bedrijf ze diensten

afnemen, vormt de ultieme druk op bedrijven om te presteren. Deze druk is niet aanwezig

in sitiuaties van monopolie zoals het bestuur van een teriitororium volgens bovenstaande

schemas.

Waarom lukt het systeem van rechtsstaat niet? Omdat we met onvolmaakte mensen te

doen hebben. De verbogen hypothese achter een rechtstaat die de naam waardig is, is dat

de betrokkenen bijna zelf perfecte morele wezens moeten zijn. Dit is nergens het geval.

In de praktijk is er geen enkele “rechtstaat” die werkt als een rechtsstaat. Elke

zogenaamde “rechtsstaat” werkt in de praktijk zoals een politiestaat. Daarom is de wet

van Robert Michels ook een “ijzeren” wet. Geen enkele organisatie ontsnapt eraan.

De enige praktische oplossing om echt recht te garanderen aan elk individu is bijgevolg

het systeem van “Rule of law”. Dit is een ingrijpende en revolutionaire wijziging in de

samenleving. Vermits het systeem van “rechtsstaat” faalt, waarom langer wachten met

de implementatie van het systeem van “Rule of Law” ?

154

Bijlage 6: De puntjes op de i.

- Onderscheid waarheid en overtuigingen.

- Onderscheid Denktank en Sekte.

- Onderscheid Wetenschap en Pseudo-wetenschap.

Wat is waarheid ?

http://www.economicsjunkie.com/universally-preferable-behaviour-a-rational-proof-of-

secular-ethics/

Five steps lead to truth:

1. Reality is composed of objects in the universe, all of which have certain

natures, meaning certain specific, and delimitable inputs on them and certain

interactions between them yield certain specific, and delimitable outputs (events).

These events are, all other things being equal, reproducible or consistent.

A human’s statement about reality is a theory.

2. Accuracy: A theory that is confirmed by observable evidence in reality is

considered accurate.

3. Logic is the set of objective and consistent rules derived from the consistency

of reality (= the three laws of logic):

- Identity: A = A – An object/event is that object/event and not another

object/event. A rock on earth is that rock on earth, and not a tree at the

same time.

- Non-Contradiction: A AND non-A is false – A proposition that states

that something is a thing/event and not that thing/event at the same time is

always false. A thing can’t be a tree and not a tree at the same time. An

apple can’t fall downward and upward at the same time.

- Excluded middle: A OR non-A is true – A proposition about a

thing/event is either true or false. A thing is either an apple or not an apple.

An apple either falls down or doesn’t fall down. There is nothing in-

between.

4. Validity: A theory that complies with the three laws of logic is valid.

5. Truth: A theory that is both valid and accurate is true

Denktank

http://nl.wikipedia.org/wiki/Denktank

“Een denktank (Engels: think tank) is een organisatie van adviseurs, wetenschappers

of commentatoren die zich in een bepaald onderwerp verdiepen en daarover

publiceren. Er zijn verschillende type denktanks, veelal op maatschappelijk en politiek

gebied. Een denktank analyseert een bestaande situatie of een situatie uit het verleden en

probeert een advies te formuleren hoe dit probleem opgelost kan worden. Doorgaans zijn

denktanks onafhankelijk van politieke partijen of andere organisaties, maar zij kunnen

ook een instrument zijn van lobbyen. Veel Nederlandse denktanks zijn gelieerd aan een

politieke partij maar zijn volledig onafhankelijk als het gaat om het formuleren van

155

hun standpunten. In de Amerikaanse politiek wordt veel gebruikgemaakt van denktanks

om de politieke koers te bepalen. Ook in Brussel zijn gerenommeerde denktanks

gevestigd die zich richten op de beïnvloeding van de EU-politiek.”

Overtuiging = een geloofspunt.

Ockhams scheermes

http://nl.wikipedia.org/wiki/Ockhams_scheermes

Figuur G1: Willem van Ockham — Schets uit een Summa logicae-manuscript met het

bijschrift frater Occham iste (1341).

Ockhams scheermes (Latijn Novacula Occami, Engels Ockham's Razor, Occam's Razor)

is een principe uit de kennistheorie dat wordt toegeschreven aan de 14e eeuwse Engelse

filosoof Willem van Ockham, een franciscaner monnik.

Het houdt in dat men niet het bestaan van iets moet veronderstellen als onze ervaringen

ook op een andere manier kunnen worden verklaard; in het Latijn: Entia non sunt praeter

necessitatem multiplicanda: "Men moet de zijnden (gepostuleerde objecten binnen een

hypothese) niet zonder noodzaak verveelvoudigen".

Wanneer er verschillende hypotheses zijn die een verschijnsel in gelijke mate kunnen

verklaren, wordt vanuit dit principe aangeraden om die hypothese te kiezen welke de

minste aannames bevat en de minste entiteiten veronderstelt. Dit is de gangbare wijze

waarop Ockhams scheermes wordt toegepast.

Het 'scheermes' — een term die Ockham zelf niet gebruikte — symboliseert het

wegscheren van alle onnodige ingewikkeldheden om bij de eenvoudigste verklaring uit te

komen.

156

Ockham gebruikte dit principe om speculatieve begrippen in de filosofie af te wijzen.

Betrouwbare speculaties over de wereld waren voor hem uitgesloten. Dit paste in zijn

filosofie van het nominalisme, de opvatting dat abstracte begrippen niet op zichzelf

bestaan, maar slechts hulpconstructies zijn van de menselijke geest.

Gebruik van Ockhams scheermes in de wetenschapsfilosofie

Het scheermes wordt vaak gebruikt als demarcatiecriterium om wetenschap van

pseudowetenschap te onderscheiden.

Sekte

http://www.woorden.org/woord/sekte

“religieuze groepering met een dominante leider, die buitenstaanders weert”

Wikipedia:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sekte

“Een sekte is een geloofsgemeenschap met opvattingen en gebruiken die zich

onderscheiden van overige geloofsgemeenschappen die behoren tot dezelfde stroming als

de sekte. “

en

“Op het ogenblik zijn er sekten, die als typische afscheidingsbewegingen van gevestigde

kerkgenootschappen gezien kunnen worden - vooral in protestantse kring -, en sekten die

godsdienstig ongebondenen aantrekken of geheel los van de gevestigde

kerkgenootschappen tot ontwikkeling komen.”

En

“Op het ideologisch niveau wordt soms ontmoedigd (te diep) na te denken over de

doctrines en wordt het vergelijken met (recent) wetenschappelijk onderzoek ontmoedigd

of zelfs verboden. Sommige sekten voorkomen de confrontatie met strijdige doctrines

door de leden zo druk te houden dat ze geen tijd hebben voor het lezen van enige

literatuur naast de verplichte literatuur van de sekte zelf. Vrijwel alle sekten

waarschuwen in de krachtigste bewoordingen voor het lezen van werken van afvallige

ex-leden.”

En

“Vaak worden contacten buiten de sekte afgeraden of verboden. De wereld buiten de

sekte wordt vaak afgeschilderd als vijandig en slecht, soms ondersteund door

complottheorieën. Het lid wordt daarmee sociaal steeds afhankelijker van de groep en

wordt steeds minder geconfronteerd met tegenargumenten.”

Gevaar voor de waarheid: Een secte die zich voordoet als denktank.

“Overtuigingen zijn gevaarlijker vijanden van de waarheid dan leugens.”

- Friedrich Nietzsche –

157

Bijlage 8: Geweldloze Communicatie.

Model van Rosenberg

158

159

Bijlage 7: Quotes

“Willful ignorance when explained the truth is called stupidity.” Anonymus

“De [nieuwe] zienswijze dat de overheid gebaseerd is op een contract tussen de

regeerders en de burgers, wordt door velen gezien als een grote stap naar het vestigen van

het principe van de vrijheid. Maar dit kan niet juist zijn, omdat hier het gevolg voor de

oorzaak wordt geplaatst. Daar immers de burgers bestonden voordat de overheden

bestonden, was er logischerwijze een tijd waarin de overheden nog niet bestonden, en er

dus ook geen regeerders bestonden met wie een contract gesloten kon worden. Het moet

dus zo zijn dat de individuele burgers zelf, ieder in zijn eigen en soevereine recht, een

contract afsloten met de andere burgers. Dit is de enige gerechtvaardigde manier waarop

regeringen kunnen ontstaan, en het enige gerechtvaardigde principe volgens welke ze

kunnen bestaan. (… ) Het recht is uitdrukking van de gemeenschap van burgers. Elke

burger heeft het recht om, persoonlijk of via vertegenwoordigers, in de vaststelling van

het recht deel te nemen.” - Tom Paine, The Rights of Man (1791)

"When the people find that they can vote themselves money, that will herald the end of

the republic." - Ben Franklin

Tytler believed that democratic forms of government such as those of Greece and Rome

have a natural evolution from initial virtue toward eventual corruption and decline. In

Greece, for example, Tytler argues that "the patriotic spirit and love of ingenious

freedom ... became gradually corrupted as the nation advanced in power and splendor."

Tytler goes on to generalize: "Patriotism always exists in the greatest degree in rude

nations, and in an early period of society. Like all other affections and passions, it

operates with the greatest force where it meets with the greatest difficulties ... but in a

state of ease and safety, as if wanting its appropriate nourishment, it languishes and

decays." ... "It is a law of nature to which no experience has ever furnished an exception,

that the rising grander and opulence of a nation must be balanced by the decline of its

heroic virtues."

Alexander Fraser Tytler, Lord Woodhouselee (15 October 1747 - 5 January 1813)

in Universal History -- From the Creation of the World to the Beginning of the 18th

Century. Boston: Fetridge and Company (1850) [1834].

Book 1, Chapter VI -- Political reflections arising from the history of Greece, p. 221.

“Overtuigingen zijn gevaarlijker vijanden van de waarheid dan leugens.”

- Friedrich Nietzsche -

160

"Zeker, er is een onvoorstelbaar verschil tussen het doden van 6 miljoen mensen of het

doden van 1 mens. Maar toch ligt dit verschil alleen in het aantal. In wezen is er echter

geen verschil, want het gaat erom: ben je bereid om 'n mens te doden? En als die

bereidheid daartoe in je leeft dan is er in jou die 'bereidheid om mensen te doden'. Pas als

we daartoe niet langer bereid zijn is er werkelijk iets veranderd!" Joseph Abileah, een

Joodse vredes-activist uit Israël

“A nation, therefore, has no right to say to a province: You belong to me, I want to take

you. A province consists of its inhabitants. If anybody has a right to be heard in this case

it is these inhabitants. Boundary disputes should be settled by plebiscite.” (by Ludwig

von Mises, Omnipotent Government, p. 90)

“No people and no part of a people shall be held against its will in a political association

that it does not want.” (by Ludwig von Mises, Nation, State, and Economy, p. 34)

“Liberalism knows no conquests, no annexations; just as it is indifferent towards the state

itself, so the problem of the size of the state is unimportant to it. It forces no one against

his will into the structure of the state. Whoever wants to emigrate is not held back. When

a part of the people of the state wants to drop out of the union, liberalism does not hinder

it from doing so. Colonies that want to become independent need only do so. The nation

as an organic entity can be neither increased nor reduced by changes in states; the world

as a whole can neither win nor lose from them. “ (by Ludwig von Mises, Nation, State,

and Economy, pp. 39–40)

“The size of a states territory therefore does not matter.” (by Ludwig von Mises, Nation,

State, and Economy, p. 82)

“The right of self-determination in regard to the question of membership in a state thus

means: whenever the inhabitants of a particular territory, whether it be a single village, a

161

whole district, or a series of adjacent districts, make it known, by a freely conducted

plebiscite, that they no longer wish to remain united to the state to which they belong at

the time, but wish either to form an independent state or to attach themselves to some

other state, their wishes are to be respected and complied with. This is the only feasible

and effective way of preventing revolutions and civil and international wars.” (by Ludwig

von Mises, Liberalism, p. 109)

“If it were in any way possible to grant this right of self-determination to every individual

person, it would have to be done.” (by Ludwig von Mises, Liberalism, pp. 109–10)

“The situation of having to belong to a state to which one does not wish to belong is no

less onerous if it is the result of an election than if one must endure it as the consequence

of a military conquest.” (by Ludwig von Mises, Liberalism, p. 119)

“It makes no difference where the frontiers of a country are drawn. Nobody has a special

material interest in enlarging the territory of the state in which he lives; nobody suffers

loss if a part of this area is separated from the state. It is also immaterial whether all parts

of the states territory are in direct geographical connection, or whether they are separated

by a piece of land belonging to another state. It is of no economic importance whether the

country has a frontage on the ocean or not. In such a world the people of every village or

district could decide by plebiscite to which state they wanted to belong. “ (by Ludwig von

Mises, Omnipotent Government, p. 92)

"Als we afstappen van vrijwillige samenwerking en proberen goed te doen door dwang

uit te oefenen, zal de slechte moraal van dwang triomferen over goede bedoelingen. "

Milton Friedman

“If you tell a lie big enough and keep repeating it, people will eventually come to believe

it. The lie can be maintained only for such time as the State can shield the people from

the political, economic and/or military consequences of the lie. It thus becomes vitally

important for the State to use all of its powers to repress dissent, for the truth is the mortal

enemy of the lie, and thus by extension, the truth is the greatest enemy of the State.”

Joseph Goebbels

"In general, the art of government consists of taking as much money as possible from one

party of the citizens to give to the other."

Voltaire

162

Bijlage 8: Misbruik onder het mom van Directe Democratie en misbruik onder het

mom van ZelfbeschikkingsRecht.

Misbruik ZelfbeschikkingsRecht

“Bij de libertariers zijn er die het omgekeerde doen.

Ze zijn libertariër omdat dit hen een vrijgeleide geeft om hun eigen ding te doen in naam

van de persoonlijke vrijheid. Dit komt dikwijls neer op oplichting (cfr. Ponzi). Je hebt

het recht snuggerder/sluwer te zijn dan de anderen en als je iemand een voetje lapt, dan

is dat de fout van het slachtoffer.

Hoge ethische principes zijn bij deze mensen ver te zoeken. Ik zie dit als een pseudo-

ethiek (à la Ayn Rand).”

Misbruik Directe Democratie

“De contradictie is nu dat ze behoorlijk neo-liberale and zelfs libertarische argumenten

gebruiken terwijl er een PVDA-er erachter staat”.

In een sameleving met representatieve de democratie zijn er twee vormen van misbruik:

1) misbruik door special interest groepen

2) misbruik door dictatuur van de meerderheid

1) directe democratie is efficient om special interest groepen te stoppen

--> vandaar dat het Zwitserse systeem efficienter is dan representatieve democratie.

Vandaar dat op dit vlak over efficientie kan worden gesproken.

Vandaar dat je voor dit argument mensen van allerlei slag kan mobiliseren. Zowel

klassiek liberaal als socialisten

2) directe democratie kan niet de "dictatuur van de meerderheid" stoppen

--> dit is precies waarop collectivisten azen. Wanneer er buit is bij een minderheid, is

het evident dat er een gemakkelijk een meerderheid wordt gevonden om die buit te

pakken.

Bovendien zeggen velen dat dit ethisch is. Dit is een "legale" manier. Wie kan daar nu

tegen zijn?

Vandaar dat directe democratie meestal mensen van collectivistische denkrichtingen

mobiliseert.

Ik vrees dat de vele mensen dit niet beseffen.

Zoals ik het begrijp zien collectivisten directe democratie als een meer effectief middel

om buit te rapen, dan representatieve democratie, vandaar ook hun hevige emotionele

reacties wanneer iemand voorstelt dat democratische beslissinegn niet over elk

onderwerp kunnen gaan.

Een voorbeeld: Haal het geld waar het zit is geen holle slogan!

Gunter XXXX 6:11pm Oct 23

Help de onthaalouders en teken de petitie op: http://www.watalsergeenonthaalouderswaren.be/

163

Volgens berekeningen zou een werknemersstatuut voor onthaalouders maximum 100 miljoen euro kosten. Is dat veel geld? Ja, maar het is te vinden! Als we gaan kijken naar de nummer 1 van de 10 rijkste families van België, dan komen we uit bij de families de Spoelberch, de Mevius & Vandamme, grootaandeelhouders van AB InBev en bezitters van het grootste vermogen van ons land. Volgens Ludwig Verduyn bezitten ze een vermogen van 25,6 miljard euro. Dat is precies evenveel als het totale budget in 2012 van de ziekteverzekering. En meer dan het bedrag dat de regering zoekt om de begroting tegen 2015 in evenwicht te brengen. Haal het geld waar het zit is geen holle slogan!

WAT ALS ER GEEN ONTHAALOUDERS WAREN? www.watalsergeenonthaalouderswaren.be

Niet minder dan 7.000 onthaalouders vangen elke dag 30.000 kinderen op.