C&I-Tekst TEKSTBUREAU

Verslag van ETFAM Trade Fair op maandag 20 september in opdracht van ETFAM

International BV.

Foto’s van deze dag - gemaakt door fotograaf Anneke de Blok - zijn te bekijken op

http://web.me.com/amcdeblok/ETFAM_-_Trade_Fair/ETFAM_Trade_Fair.html

Inspirerend, kleurrijk, warm en gezellig

ETFAM Trade Fair in Eindhoven

Inspirerend, kleurrijk, warm en gezellig. Dat is de ETFAM Trade Fair in een

notendop. “Het is niet zo druk, maar het gaat er om dat de juiste mensen

komen”, zegt een van de standhouders. “Wij hebben al een paar goede orders

binnen gekregen en er zijn ook veel nieuwe contacten ontstaan. Netwerken is

heel belangrijk. Ook in de Fair Trade business.”

Door Ingrid Rompa

Martha Getachew van ABBA Garment Design uit Ethiopië is op uitnodiging van stichting Yente naar de beurs gekomen. Ze is onderneemster en ontwerpt onder meer canvas tassen. Het afgelopen jaar hielp Martha acht groepen met in totaal circa 200 ambachtslieden zich te organiseren. Ze deed dit samen met een non-governmental organisation (NGO). Het gaat hoofdzakelijk om vrouwelijke wevers, mandenmakers en mensen die goed zijn in houtsnijwerk. “Ik ben hier om de producten te introduceren en ik hoop op wat feedback”, vertelt ze in haar stand op de ETFAM Trade Fair. Haar reis en verblijf worden betaald door Yente. “Ik heb al klanten in Ethiopië en op deze manier probeer ik opdrachtgevers te krijgen in Nederland en Europa.” Ook Dalilia Gamerra van Inka Traditions is in Nederland op uitnodiging van Yente. Ze is afkomstig uit Peru. Ze spreekt nog geen Engels of Nederlands. Alles wat ze zegt wordt vertaald door een Spaanstalige collega-onderneemster. Collegialiteit en nieuwe vriendschappen lopen als een rode draad door de ETFAM Trade Fair heen. In haar stand op de beurs doet een collega uit Peru het woord. Hij is enthousiast over de Trade Fair. “De mensen zijn heel aardig; ze hebben ons goed geholpen. Vandaag zijn er meer bedrijven dan gisteren. Dat is beter voor ons. Ik hoop op twee of drie orders. Dat zou heel fijn zijn.” Kleuren, vormen en symbolen typeren de producten van Inka Traditions. Het bedrijf organiseert zo’n 200 workshops in Peru waardoor duizenden vrouwen en hun families kansen krijgen op economisch gebied en hun levensstandaard stijgt. Niet iedereen is positief over de beurs. “Wij zijn hier voor de eerste keer en het bezoekersaantal valt ons wat tegen”, zegt mede-eigenaar en ontwerper Yai van Tripra Tailand. “Gisteren was het zondag. Toen was het heel stil. Misschien wordt het vandaag wat drukker. Het is nu nog vroeg, dus wie weet.” Yai is nog niet zo lang bezig als zelfstandig ondernemer. “Bijna drie jaar”, glimlacht hij. “Ik ben op zoek naar nieuwe klanten in Europa. We verwachten niet meteen grote orders; we willen wel graag onze producten tonen: kettingen, tasjes, kleding et cetera.”

Belangstelling

Jeanine Durwael-Mathy, eigenaar van Lotika uit Culemborg, is wel heel enthousiast over de ETFAM Trade Fair. “We hebben al aardig wat belangstelling gehad. Gisteren waren er meer particulieren, maar ook zij vertellen rond wat ze hier hebben gezien.” Vorig jaar stond ze ook op de ETFAM Trade Fair. “We waren toen ook heel tevreden. Er zijn mensen die zelfs een half jaar later contact met ons hebben opgenomen naar aanleiding van deze beurs.” Jeanine heeft zelf geen showroom. “Het is voor mij echt een kans om mijn producten te laten zien.” Ze heeft haar eigen klanten uitgenodigd om te komen kijken naar haar producten. “En misschien zien ze ook nog iets anders op deze beurs.” Jeanine verkoopt milieuvriendelijke Fair Trade producten. “De meeste producten hebben een FSC keurmerk voor rubber. En we hebben ook een Max Havelaar keurmerk voor katoen.” Jeanine is gestart met een webshop voor particulieren. Inmiddels heeft ze een groothandel. “Door aandacht in de media zijn we in contact gekomen met bedrijven die relatiegeschenken zochten en met winkeliers. Ook Wereldwinkels zijn onze klant.” Het is flink aan de weg timmeren, knikt Jeanine. “De klanten komen niet vanzelf naar je toe. Je moet er wel wat voor doen.” Urai Suebtragoon, eigenaar van Chiangmai Green Design Ltd., Part. in Thailand, verkoopt houten producten. Ze zit een beetje onwennig in haar stand. Ook voor haar is het de eerste keer dat ze op de ETFAM beurs aanwezig is. “Wij hebben veel klanten in Amerika. Nu zoeken we nieuwe klanten in Europa.” Ze ontwerpt haar producten zelf, samen met haar partner. De beurs vindt ze veel te stil. “Ik heb al eerder op een beurs gestaan, dus ik kan het vergelijken. Normaal gesproken wordt de eerste dag het drukst bezocht, maar gisteren was er bijna niemand. Mensen gaan de deur niet uit op zondag, dus dat is zonde van onze tijd.” De ETFAM Trade Fair is ook te klein, vindt ze. “Daarom is het niet interessant genoeg voor bezoekers. En misschien moet er meer worden geadverteerd. Op de weg hierheen hebben we maar twee posters gezien van de ETFAM Trade Fair.” Over de ETFAM organisatie is Urai wel enthousiast. “Ze zorgen heel goed voor ons.” Tevreden

Richard en Geeranuch Bonnet van New Fashion uit Nieuw Vennep zijn zeer tevreden over de beurs en over de organisatie. De Thaise vrouw spreekt goed Nederlands. Ze is op twaalfjarige leeftijd naar Nederland gekomen, samen met haar moeder. “De zaak is een uit de hand gelopen hobby”, vertelt Richard. “Geeranuch is een echte zakenvrouw.” Het echtpaar verkoopt oorbellen en accessoires. “Met de misproductie wordt ook iets gedaan”, legt Richard uit. “Thaise vrouwen die te oud zijn geworden om te werken – je hebt in Thailand geen oudedagvoorziening – plakken de ‘afvalproducten’ onder meer op telefoonhoesjes, waardoor ze toch een inkomen hebben.” Deze producten worden gemaakt op bestelling. “Daar is echt een gigantische markt voor. Vooral vrouwen vinden deze producten heel mooi.” Zijn vrouw Geeranuch staat een paar stands verderop zaken te bespreken. “Wij gaan onder andere samenwerken met E-Pat Design”, vertelt Geeranuch blij. “Zij komen ook uit Thailand en ze verkopen producten die goed aansluiten bij onze oorbellen en accessoires.” En er is nog meer goed nieuws door de ETFAM Trade Fair. Richard: “We zijn ook nog in gesprek met een tweede standhouder over samenwerking én we hebben een grote order gekregen voor Kenia. We gaan producten leveren aan een organisatie die samenwerkt met jonge alleenstaande moeders die microkrediet krijgen. Zij gaan onze producten verkopen.” Het verhaal gaat dus veel verder, knikt Richard opgetogen. “Deze beurs is niet alleen voor business-to-business, maar je moet ook kijken wat de andere mogelijkheden zijn.” Hollands

De woordvoerster van Cooperation For Fair Trade in Africa – COFTA, is een beetje teleurgesteld. “Ik dacht dat de beurs wat internationaler zou zijn. Het is erg Hollands. Er zijn veel mensen aanwezig, maar ze zijn niet echt geïnteresseerd in het kopen van

producten.” Netwerken is ook heel belangrijk, geeft ze toe. “En dat is wél interessant op de ETFAM Trade Fair.” Ze vraagt zich af of de Wereldwinkels in Oostenrijk, Duitsland en Engeland ook zijn benaderd door de organisatie. “Er is volgende week namelijk ook een Fair Trade beurs in Dortmund.” Anita van Inti Knitwear staat voor de eerste keer op ETFAM Trade Fair. “Wij staan bijna nooit op beurzen, alleen op modebeurzen. Maar dit was heel dichtbij voor ons. Wij komen uit ’s Hertogenbosch. Anita en haar man Leon hebben 18 jaar geleden hun business opgezet. “Wij zijn destijds met de rugzak gaan reizen en hebben toen besloten mooie producten naar Nederland te halen. We kwamen uit op Ecuador door het mooie weven en het handwerk. Op die manier konden we ook geld gaan verdienen met reizen. Dat was althans het idee.” Dat het is gelukt, is wel bewezen na al die jaren. “Wij verkopen met name aan winkels; we zijn een groothandel.” Ook Anita is een beetje teleurgesteld in de beurs. “Ik dacht dat er veel meer Fair Trade en duurzame ondernemers en producenten uit Europa zouden zijn om doelgericht te netwerken. Ik had verwacht dat er veel meer contact zou zijn met elkaar. Ik vind het een beetje te vrijblijvend.” Ze ziet bovendien veel consumenten en te weinig zakelijk publiek. “Ik begreep uit de documentatie dat het een zakelijke beurs zou zijn. Ik heb dus niets meegenomen wat ik zo kan verkopen aan de consument.” Anita vindt ook dat haar stand een beetje is weggestopt. “Het is heel stil in deze hoek. Dat vind ik ook heel jammer. Ik sta hier drie dagen lang mijn tijd te verdoen voor mijn gevoel.” Het horecaplein had volgens haar veel meer open moeten zijn. Dat was veel leuker geweest. Het is nu zo’n donker gat.” Interessante mensen

Boris Dongelmans van Made in Mongolia heeft interessante mensen ontmoet op de beurs. “Voor ons is het heel belangrijk dat we designers tegenkomen, omdat we hen graag willen koppelen aan mensen in Mongolië.” Wat precies de bedoeling was op de eerste beursdag vindt hij persoonlijk een beetje onduidelijk. “Die dag was meer voor consumenten, volgens mij. Dat had wat beter gecommuniceerd moeten worden.” Er zouden ook wat meer bezoekers mogen zijn, vindt hij. “Maar de mensen die ik spreek zijn boeiend, dus ik ben wel tevreden.” Zijn vrouw is het niet helemaal met hem eens. “Ik zou wel wat meer klanten willen hebben. Daar staan we hier tenslotte voor. Natuurlijk is het leuk om designers te ontmoeten, maar daar heb je ook de Dutch Design Week voor.” René Malcorps geeft samen met Sara, een farmer uit Uganda, een dubbelpresentatie op de ETFAM Trade Fair. Zijn product heet ‘Kingskin’, haar label is ‘Mutuba’. “We werken nauw samen en dat gaat heel goed. Dat is ook het idee waar ETFAM erg van gecharmeerd is; close samenwerken en daarnaast de hele keten achter het product op een duurzame, verantwoorde manier proberen te sturen.” René vindt transparantie het allerbelangrijkste. “Dat je laat zien in je productieproces hoe je het doet en wat je doet. ETFAM ziet in ons duidelijk een voorbeeldfunctie naar andere bedrijven toe.” René is zelf ook heel positief over ETFAM Trade Fair. “De filosofie van ETFAM en Kingskin sluit goed op elkaar aan. We hopen hier klanten te vinden, voornamelijk business-to-business. Ik hoop ook dat er vanuit de gemeenten interesse komt, maar ik heb helaas nog geen wethouder gezien. Ik heb ze wel allemaal uitgenodigd.” ETFAM is veel meer dan een beurs, stelt René. “De organisatie is goed bezig, maar Fair Trade is een moeilijke weg.” De beurs zou volgend jaar wat meer marketinguitstraling moeten krijgen, meent hij. “Er moet eigenlijk een vette commerciële saus overheen. De belangrijkste maar moeilijkste taak van de Fair Trade business is de marketing; hoe vind je de klant, hoe presenteer je je naar buiten. Maar dat is een heel grote kostenpost. Het eerste wat je ziet wanneer je nu binnenkomt op deze beurs zijn geitenwollen sokken. Dat is wel leuk, maar het moet meer aansluiten bij de klant.”

Gelukkig

In de stand van Noble Ray Hope Foundation uit India is men heel gelukkig met de beurs. De standhoudster staat te stralen tussen de kleurrijke stoffen. Ze heeft zojuist contact gehad met een collega-deelnemer van de beurs. “Hij heeft serieus interesse in onze producten.” Het is niet belangrijk hoeveel mensen er komen, maar hoeveel góede mensen er komen, meent ze. “Twee klanten is al genoeg.” In haar geval is dat gelukt. “Er is nóg iemand die interesse heeft in onze artikelen. Hij komt morgen terug naar de beurs om te praten. Het is de bedoeling dat hij onze producten gaat verkopen aan diverse winkels.” De standhoudster naast haar is ook tevreden over de beurs. “Ik heb zojuist met haar gesproken en ook zij heeft al drie serieuze klanten. We zijn heel blij en komen in ieder geval terug volgend jaar.”

----