1

De Brulboei is een uitgave van de modelbouwvereniging “ ALBLASSERDAM “

© 2009 MBVA

2

Mede Modelbouwers,

Het is wederom gelukt !! Jullie vragen je nu meteen en natuurlijk geheel en al spontaan af wat er dan nu weer gelukt mocht zijn ? Wel dat is heel simpel, in deze (voor de red@ctie) slappe tijden (half Nederland ligt immers aan de een of andere costa te bakken of is er naar toe op weg) het Demovaren ligt even op z,n gat, ongetwijfeld met dank aan die zelfde costa,s is het eenvoudigweg of wonderbaarlijk genoeg weer gelukt om voor een ieder van U een boordevolle Brulboei te creëren met een grote verscheidenheid aan artikelen. Werkelijk boordevol met een uitgebreid verslag van een Verjaardagsfeest en daarop volgende Ballonvaart, een verslag van de door ons verzorgde demo te Asperen tijdens de jaarmarkt aldaar. Een ruim verslag van alle (stoom) activiteiten welke er op gezette tijden plaatsvinden in de Stormpolder, natuurlijk een verhaal over de bijna traditioneel te noemen jaarlijkse MBVA bbq en een uiterst triest verhaal (gelukkig met een goede afloop) van een van onze leden. Zo boordevol dat de red@ctie zich genoodzaakt zag om er eenmalig nog eens vier extra pagina,s aan toe te voegen, met andere woorden de Brulboei juist in wat slappere tijden, dikker dan ooit……………!! Nu maar hopen dat onze drukker RAD er ook mee uit de voeten kan en dit nr ook weer met twee nieten op zijn plaats en in de juiste volgorde weet te houden ?

2009 - 4

3

Op modelbouw gebied vinden er ook in het vaarseizoen nog steeds volop activiteiten plaats en worden nieuwe projecten gestart, zo is Jan bezig met een nieuw kraanschip welke dit maal wordt voorzien van twee werkende spudpalen. Karel is aan het opstarten met de bouw van een luxe motor. Henk vordert gestaag met de bouw van de Enterprise afkomstig van Maarten, laatstgenoemde start met de bouw van de Furie. Ger is bezig met een mega- Zwarte Zee, die als ik het goed heb begrepen binnenkort in de vaart moet komen. Ook Johnny heeft de smaak te pakken en is iedere Dinsdagavond aan het vijlen, schuren en zagen dat het een lieve lust is. Er zijn dus weer voldoende nieuwe modellen in de maak en het “ sinds 1980 actief “ vermeld in ons logo dekt dus nog steeds de lading, Heren, ga zo door…………….. De vaaragenda is dankzij onze activiteitencoördinator weer uitgebreid, kijk op de voorlaatste pagina en als U even tijd heeft, meld U aan !! Tot slot: De Voorzitter heeft mij verzocht om in dit contactorgaan van de MBVA te vermelden dat nog niet alle contributies voor dit jaar zijn voldaan en dat dit voor met name de Penningmeester een hoop vervelende werkzaamheden met zich mee brengt. Het Bestuur heeft dan ook het plan opgevat om de contributie met ingang van 2010 per automatische incasso te laten verlopen, hierover wordt nader bericht en/of contact met U opgenomen. Een ieder veel lees, bouw, vacantie en voor sommigen ook werk plezier gewenst…………… vr.gr. Hans

4

STORMPOLDER Als je ff met de Fast Ferry van Dordt naar Rotterdam vaart,

maak je onder andere, of als je wilt “ook”, een tussenstop

in Krimpen aan de IJssel, net vóór die reusachtige scheeps-

bouwloods.

Dat gedeelte van Krimpen, eigenlijk het gehele industrie-

terrein, heet “Stormpolder”.

Het stuk waar de FF aanlegt is eigenlijk een groot park of

plantsoen, met veel bomen, struiken en vooral gazons.

Dit terrein van zo’n 100 bij 100 meter is normaal bestemd

voor een stuk recreatie aan het water, het heeft veel open-

baar groen en een aanlegsteiger, er staan banken en er is

een leuk restaurantje “de Kom”, met een klein, maar gezel-

lig terras(je) aan het water. Niet zomaar een water, maar

de Maas, met een schitterend uitzicht op de rivier en de

van Brienenoordbrug. Daarachter is zelfs nog een glimp van

het Feyenoord stadion “De Kuip” op te vangen.

Deze Stormpolder heeft echter zo nu en dan ook een heel an-

dere bestemming, want door heel het plantsoen ligt op de

grond spoorrails en er liggen eveneens twee verhoogde

spoorbanen in een grote lus.

5

De grote baan, de grondbaan, heeft een railbreedte van 18,4

cm en is 420 meter lang. De locomotieven die daarop rijden

zijn gebouwd op een schaal van 1 : 7,8.

De twee verhoogde banen zijn circa 200 meter lang en hebben

twee verschillende spoorbreedtes, namelijk 8,9 cm en 12,6

cm. De daarop passende lo-comotieven zijn gebouwd op schaal

1:16 en 1:11,3.

Op een grote tafel bij het clubhuis cq. locomo-tievenloods

liggen twee ovale banen van zo’n 35 meter voor weer iets

kleinere treinen, maar altijd nog spoor 1.

Op zaterdag 13 juni 2009 vierde een tak van de Nederlandse

Vereniging van Modelbouwers, de mannen van de modelspoorba-

nen met stoomaandrijving, afdeling Stormpolder in Krimpen

aan de IJssel haar 25-jarig bestaan met een extra feeste-

lijk tintje.

In een hoek van het terrein staan loodsen met een soort

katten- of hondenluik, waar de rails door loopt. Op de

stoomdagen, als er in clubverband gereden wordt, gaat het

luik open, worden de locomotieven, gewicht tussen de 100 en

300 kg !!!, naar buiten op een draaischijf gereden en zo

verder op de gewenste rail gezet.

6

Maar eerst moet het water koken en niet voor de thee! Het

vuur onder de ketel is een echt “vette steenkool” vuur,

waarbij een ventilatortje op de schoorsteen voor de nodige

trek zorgt. Pas als de benodigde stoomdruk aanwezig is kan

er gereden worden en dat wordt er volop.

Er was een keur aan schitterende locomotieven en al snel,

net kwart oven negen, vertrok de eerste trein met een vier-

tal wagons beladen met passagiers voor het eerste rondje

over het terrein. Nu vliegt dat spul niet zomaar over het

parcours, zoals jullie misschien denken. Helemaal niet! Bij

elke overgang (wandelpaden in het plantsoen) staan de be-

kende Andreaskruisen, mét rode knipperlichten en een bel,

terwijl bovendien de locomotief duidelijk laat horen dat ie

er aan komt. Hartstikke gezellig en nét echt.

Natuurlijk was het op deze bijzondere jubileumdag extra

druk en waren er een aantal evenementen.

Wat wel heel normaal is,dat er op de rijdagen altijd vol-

wassenen en kinderen geheel gratis een rondje op de model-

treinen kan maken. Wel wordt een kleine bijdrage gevraagd

voor de onkosten bestrij-ding, maar deze is geheel vrijwil-

lig en kan anoniem in een “collectebus” in de vorm van de

stoomketel van een locomotief worden gedaan.

7

Voor deze bijzondere gelegenheid was het emplacement opge-

leukt met een springkussen voor de jeugd en een echte

(schattige) clown, die met een razende vingervlugheid bal-

lonnetjes in alle vormen wist te vouwen.

Wat grover ging het tekeer met de stoomtractoren, waarvan

één kersverse machinist een bekende van ons modelbouwclubje

is. Piet Lommen, van de stoomclub van buurman Nedstaal, is

onlangs zoals dat heet “tegen een stoommobiel aangelo-

pen”.Hij heeft het apparaat gereviseerd en het ziet er

schitterend uit, maar wat nog belangrijker is, het loopt

als een tie. . . relier!

Ook hij tufte, met een aantal collega-tuffers, vrolijk wol-

ken rook, stoom en olie verspreidend over het feestterrein.

8

Verder was er een echt grote stoomtrekker, die rustig in

een hoekje, met één omwenteling per seconde, stond te

draaien. Daar zat me toch een mooi geluid in: kwa-boem

kwa-boem kwa-boem en ga zo maar door. Hoor je het

voor je?

De bijbehorende machinist sleepte met zijn trekker een rij-

dend kantoortje annex museumpje mee in de vorm van een ver-

kleinde woonwagen van Pipo en Mammalou. De machinist had er

ook echt een kop voor. Paste naadloos bij zijn uitrusting.

Ter verhoging van de algemene feestvreugde kon er tevens

tegen een geringe vergoeding een rondvaart op de Maas ge-

maakt worden met de Volharding, waar heel veel mensen, ze-

ker gezien het fantastische weer, dankbaar gebruik van

maakten.

Om het verhaal compleet te maken waren er natuurlijk ook de

bekende randverschijnselen bij dit evenement, zoals wij dat

van de Havendagen en Dordt in stoom kennen. Dat waren de

kraampjes van de solobouwers, die toch schitterende werk-

stukjes, al dan niet draaiende, konden laten zien. Ook de

man met de mini-stermotor met propellor ontbrak niet (wel

heel erg knap en mooi!) en “last but not least” (“als laat-

ste, maar niet de minste”; noot van de redactie, die af

en toe ook eens wat te zeggen wil hebben!) was er de ons

aller bekende Rob Sauerbier met zijn winkeltje in model-

bouwbenodigdheden.

Omdat ik al vroeg ontbeten had en met behulp van Piet als

mogelijkaanstaandgastlid weliswaar in de clubtent al wat

koffie had genoten, kreeg ik tegen elven toch dat bekende

holle bevoel van binnen.

Heel even dacht ik dat ik ziek was, maar na een geweldige

uitsmijter rosbief met een pilsje in “de Mok” knapte ik

zienderogen op en moest toegeven dat de toestand minderern-

stig was dan ik in eerste instantie dacht

Na een laatste rondje over het feestterrein en nog wat pa-

pieren als hulp bij dit verslagje bijeengegraaid te hebben

en tenslotte Piet veel sterkte met zijn lokemetoktok te

hebben gewenst én het feit dat het feest tot ’s avonds ne-

gen uur! zou voortduren, heb ik tegen enen mijn automobiel

weer opgezocht, die lekker in het zonnetje stond.

Gloeiende, gloeiende, wat zijn die dingen heet.

9

Toch een voldaan gevoel na zoveel moois gezien te hebben.

Heel mooi, heel knap en ik moet zeggen: Alle lof voor de

organisatoren van deze dag, want het zag er perfect uit en

het liep als een uh, uh, oh ja, trein!

Natuurlijk willen jullie als je dit stukje gelezen hebt al-

lemaal zaterdag direct naar de Stormpolder.

Nou, dat kan, maar er is dan niets te beleven en die te-

leurstelling wil ik jullie besparen.

Daarom, de stoom- en rijdagen zijn:

De 2e zaterdag in april, mei, september en oktober

Koninginnedag

De 2e en 4e zaterdag in juni, juli en augustus.

Tenslotte is er de onvermijdelijke informatiebron, te vin-

den op ons aller internet:

www.stormpolderrail.nl

Maar ga eens kijken en draai een rondje mee op een echte

stoomtrein.

Een heel bijzondere ervaring en als modelbouwer: alle res-

pect voor wat deze jongens met hun handjes kunnen maken.

Ger

10

BMVBQAB De kritische lezer zal met deze cryptische om-

schrijving weinig moeite hebben om te begrijpen

waar dit stukje tekst over gaat. Het is simpel!

Het is een verslagje van de barbecueavond van onze club,

die voor de leden gehouden is op zaterdagavond 6 juni jl.

ten huize van de familie Kikkert. De titel luidt dan als

volgt: “MBVA BBQ”.

De aankondiging, tevens inschrijflijst, heeft enkele weken

in de club op het publicatiebord gehangen.

Door drukte en allerlei andere activiteiten in de omringen-

de weken moest het deze zaterdagavond worden, waardoor een

aantal trouwe mee-eters helaas verstek moesten laten gaan.

Daarnaast mochten we echter ook een paar nieuwe leden ver-

welkomen, zodat het nog best een gezellig groepje was dat

bij Annemieke en Maarten aan tafel schoof.

Hoewel het weer zich wat kil liet aanzien, hooguit een

graad of twintig (en dat is voor een aantal mensen écht

koud!)zijn we dan toch op pad gegaan, want het moest zo

hoognodig van Maarten, maar wel met een dikke jas aan

Zoals we al een beetje gewend zijn ( zeg maar heel erg ver-

wend zijn) was het allemaal weer perfect geregeld.

11

In de tuin stond een grote tent, waar we met z’n allen ruim

in konden (waar de temperatuur achteraf eigenlijk best mee

viel) en buiten, naast de tent, stond de barbecue.

Het eten, teveel om op te noemen, stond in slagorde opge-

steld in de keuken, terwijl de drank op de werkbank in de

schuur stond, met glazen, borden en bestek.

De gekoelde drankjes stonden in de koelkast, naast de werk-

bank. Als je deze opstelling ziet en bedenkt dan dat Maar-

ten daar zijn hobby (welke?) uitoefent, is het verbazing-

wekkend dat er af en toe nog een boot uit zijn handen komt,

die nog op een boot lijkt ook.

Een uiterst nuttige installatie stond op een tafel naast de

schuur, waar een aantal aanwezigen al snel de weg naar ge-

vonden hadden: een heuse biertap!

Naast de gastvrouw en gastheer Annemieke en Maarten waren

er hun buren Corrie en Gerard met zoon Dennis.

Voorts troffen wij aan: Roland met dochter Nikki, die later

op de avond door vrouw/moeder Danielle opgehaald zou

worden.

Nikki had trouwens al snel in de gaten waar een barbecue

voor dient, zoals op de foto duidelijk te

zien is.

Nikki was net een blond elfje, pakweg één meter hoog en

schijnbaar zó weg gehuppeld uit het paradijs. Een plaatje

om te zien en nog lief ook!

Verder was ons nieuwe lid Henk er met zijn vrouw Nel en het

bijna tot de inventaris horende koppel Hans en Anita.

12

Het gezelschap werd pas compleet toen Karel gearriveerd was

en blijft nog slechts te vermelden dat de schrijver van dit

stukje er ook was.

De start om rond 6 uur was wat rustig, maar al snel lagen

de satétjes, de hamburgers, de frikadellen en noem maar op

te spetteren en te sputteren boven het gloeiende houtskool.

Voor diegenen die van al dat lekkers honger hadden gekregen

en niet langer konden wachten tot het vlees gaar was, waren

er heerlijke salades en slaatjes, kompleet met stokbrood en

de weergaloze eigengemaakte kruidenboter. Met name voor de

13

gare saté was er nog de satésaus van hetzelfde laatstge-

noemde merk en kwaliteit. Kortom, er werd niet gegeten, het

was gewoon vre. . .selijk.

Speciaal voor de “kinderen” waren er in aluminiumfolie ge-

wikkelde halve bananen met als partner een reep chocolade

en dat zo op de barbecue. Er bleken opeens opvallend veel

kinderen te zijn.

Gewoon voor de gezelligheid werd er af en toe een slokte

tussendoor genomen.

Toen de diverse buikjes en buiken het echt niet meer aan-

konden, laste de gastvrouw heel verstandig een korte pauze

in, maar daarna kwam de inhaalslag met porties ijs van ver-

schillende smaak en niet te vergeten bergen slagroom. Ja,

het leven kan goed zijn!

Gelukkig was de dag nog niet helemaal om en konden we nog

even uitbuiken.

Onderweg naar de auto, geloof het of niet, realiseerde ik

me opeens: “Verrek, ik heb het niet koud meer!”.

Het was weer geweldig !!!

Karel & Ger

14

Vaardemo Asperen op 23 mei 2009.

Het was weer eens zo ver.

We hadden weer een demo te demonstreren,

deze maal in Asperen, ter gelegenheid van de Jaarmarkt aldaar.

We hadden Dinsdagavond ervoor afgesproken dat we het bassin

vrijdag avond op zouden gaan bouwen, als dat tenminste mogelijk was.

Paul de Lange zou contact met de organisatie opnemen en zou dan mij (Maarten

Kikkert) bellen, zodat we vrijdagavond op konden bouwen.

Zo is het ook gegaan. Gerard Kok en ik zei de gek eerst naar de club gereden,

waar inmiddels Rob en Dave Mennen stonden te wachten, die ik had gebeld om

mee op te bouwen en nog een paar van die lieden,die rechtstreeks naar Asperen

zouden rijden. We hebben de aanhanger op- en aangepikt, nog wat andere spul-

len uit clubhuis meegenomen en op weg gegaan naar Asperen. Na drie kwartier

waren we op de plaats van bestemming; daar stonden onze mede clubleden al

met smart op ons te wachten.

Na even een kort overleg met de organisatie waar het bassin precies moest ko-

men te staan, bleek dat achter de kerk te zijn. Vlot aan de slag en binnen drie

kwartier stond het bassin, gevuld met water en al, klaar voor de andere dag om

de demo plaats te laten vinden. Zo vlug hadden we het nog nooit opgebouwd; dit

was super snel verlopen. Na nog even wat te hebben gedronken, zijn we alle-

maal weer naar huis gereden. De gedachte achter het vrijdagavond opbouwen

was dat we dan de andere dag niet zo vroeg op zouden moeten staan, maar we

kwamen bedrogen uit, want als je „s morgens er niet vroeg zou zijn, moest je de

auto‟s ver weg parkeren en dat vonden wij ook niks vanwege het gesjouw met

de boten en alle andere spullen, dus dan toch maar vroeg uit de veren. Het was

niet anders.

Zaterdag morgen om 6.00 uur opstaan, het gebruikelijke ritueel laten gebeuren,

eten, de auto inladen en op naar Wilco v.d. Boogaard in Dordrecht, die ik op zou

halen en dan koers zetten naar Asperen.

Zo gezegd zo gedaan. Na een klein half uurtje rijden waren we in Asperen gear-

riveerd en konden de auto uitladen en weg zetten. Er was al aardig wat bedrij-

vigheid, maar we waren mooi op tijd.

Inmiddels waren er ook al andere club collega‟s gearriveerd, want om tien uur

zou het spektakel los barsten.

Het was schitterend weer over de hele dag genomen, beter kon haast niet.

15

Naarmate de uurtjes verstreken kregen we toch wel een knorrend gevoel in onze buiken

en zijn we om beurten wat gaan eten, zoals afgesproken is, zo dat er altijd mensen aan

het varen zijn om het publiek te vermaken.

Het was die dag erg druk in Asperen; waar je ook kwam, je kon bijna over de koppen

lopen zo druk was het er.

Voor dat we er erg in hadden was de dag voorbij en moesten we al weer afbreken. Zo

snel als er opgebouwd was, zo snel werd er ook afgebroken, dus we waren deze keer

eens op een normale tijd thuis en dat is ook wel eens lekker.

Rob heeft de kar naar Ablasserdam gebracht en ik heb nog wat spullen in het clubhuis

gebracht, waarna we naar huis zijn gereden.

De clubleden die bij deze vaardemo aanwezig waren zijn:

De gebroeders Peterse, Paul de Lange, Wilco v.d. Boogaard, Gerard Kok, Jan Linge,

Karel de Boer, Ronald Stoppelenburg, Maarten Kikkert, Hans de Deugd, Arie Vink,

Henk v. Gils, Rob en Dave Mennen.

Ik bedank iedereen die aan deze Demo heeft deel genomen en de jongens die de kar heb-

ben getrokken ,dat mag ook wel eens vermeld worden.

Maarten.

16

Zwarte Zee Deel 1 (wordt dus vervolgd)

Het is bijna gelukkig te noemen dat onze zeer gewaardeerde

leden niet zo heel vaak en niet zo heel fel reageren op de

verhalen in onze Brulboei, want anders had de redactie weer

een hele litanie aan scheldwoorden over zich heen gehad,

allemaal in de trant van: Denken jullie nu echt dat er nog

niet genoeg is geschreven over die … sleepboot???

Maar toevallig is het wel onze vaderlandse trots en de

meest beroemde sleepboot van . . . . Kijk, daar ga ik bijna

de fout in om nu net dát te doen, wat ik wilde voorkomen:

lang gras voor jullie voeten laten groeien.

Het gaat in dit stukje, wat ik later ga schrijven is weer

een heel ander verhaal, niet zozeer over de Zwarte Zee, als

over de manier waarop iemand aan een boot komt.

Het was op het Havenfestival in Alblasserdam op 20 septem-

ber 2008. Onze club was gewoontegetrouw driftig aan het va-

ren in ons bassin binnen op het pleintje van het Makadocen-

ter. Zoals we met een beetje trots kunnen zeggen, hadden we

weer niet te klagen over de belangstelling van het geëerde

publiek en wij stonden ons allemaal verschrik-kelijk uit te

sloven om er maar weer een mooie show van te maken.

Op een voor mij goed moment, maar dat wist ik toen nog

niet, komt er een mevrouw naar een van onze leden, vertelt

hem een verhaal en stelt hem een vraag. Die vraag moet iets

geweest zijn waarin de woorden voor kwamen: “wil iemand

iets voor me doen”, want het betrokken lid, mijn zeer ge-

waardeerde collega, trok wit weg en riep: Dat moet U maar

aan Ger vragen, die is met pensioen en die heeft dus tijd

zat!

Deze alleraardigste mevrouw J. de B. vertelde mij dat haar

man en hun zoon samen aan een model van de boven genoemde,

geroemde en geprezen zeesleper werkte, maar dat haar man

helaas de voleinding niet mee heeft mogen maken.

Het voor driekwart gerede model stond nu ergens in een

hoekje te wachten tot iemand zich er over zou ontfermen en

het af zou bouwen.

Omdat iedereen met zoveel overtuiging zei dat ik toch tijd

genoeg over had, dat ik het zelf begon te geloven en mis-

schien wel omdat ik een verschrikkelijk klein hartje heb

(ja, dat van die grote sm . . . valt wel mee!)kon ik niet

anders dan mijn hulp aanbieden. Let op! Iedereen die zich

gewoonlijk je vriend noemt dacht bijna hardop: zo, die is

weer een half jaar onder de pannen.

17

Goed, de tijd schrijdt voort (mooi hè) en omdat ie wel zo

verschrikkelijk snel gaat, heb ik af en toe die mevrouw

maar gebeld en haar verzekerd dat ik haar ( en de Zwarte

Zee) niet vergeten was.

Om een kort verhaal lang te maken is het dan uiteindelijk

eind juni 2009 geworden en zit ik wat ruimer in mijn tijd,

dank zij die stomme krediet-crisis. Daarop, voordat er weer

wat tussen kwam, deze mevrouw gebeld en een afspraak ge-

maakt voor 25 juni 2009.

Na enig zoeken het bewuste adres gevonden (je weet wel: aan

een lantarenpaal zit een bordje waar de straatnaam op staat

en op het huis naast de voordeur is een plaatje met het

huisnummer geschroefd. Makkelijk zat!). Naar mijn idee

woonde mevrouw in een redelijk ruim huis, met een flinke

schuur (waar de boot in stond) en toch vertelde ze dat de

boot in de weg stond. Onbegrijpelijk!

Ja, tot ik het schatje zag. Het was niet de kleine versie,

maar de grote. Maar liefst één meter en zesenvijftig centi-

18

meter lang! (1,56 m). Helemaal compleet met motor, servo’s

vaarregelaar, ontvanger, zender, acculader en accu’s.

En het mooiste komt nog!

Mevrouw vertelde dat ze met haar zoon gesproken had en dat

de boot toch wel een beetje groot was en als hij/zij dan

helemaal opgeknapt en afgebouwd was, waar moest je dat ding

dan zetten?

Dus hadden ze maar besloten om de denkbeeldige knoop door

te hakken en afstand te doen van de boot, met de vraag of

ik (willen jullie even goed naar dit kleine woordje van slechts twee letters kijken!) de boot zou willen hebben.

Zomaar!

In een flits gingen toen jullie grijnzende gezichten van 20

september vorig jaar door me heen en heb ik “Ja!” gezegd.

(AlstUblieft! – DankUwel!)

Mensen, wat een schitterend gebaar en natuurlijk een bij-

zondere aanwinst voor onze Modelbouw-vereniging.

Deze mevrouw – ik weet eigenlijk niet of ze haar naam wel

of niet in ons blad wil hebben – heeft wel een wens uitge-

sproken en ik zal er alles aan doen om die in vervulling te

laten gaan. Ze luidt heel eenvoudig; als de boot klaar is,

mogen wij, zij en haar zoon, de boot dan nog eens zien va-

ren.

Ik weet zeker dat we daar aan kunnen voldoen, alleen het

tijdstip staat nog open; misschien is het aanstaande Haven-

festival – september 2009 - een beetje te dichtbij!

Zoals gezegd hou ik jullie op de hoogte van de vorderingen

en vooral van het moment dat ze in ons bassin mag gaan

“zwemmen”.

Let goed op! Wordt vervolgd!

Ger

Misverstand . . . Een echtpaar komt op Schiphol aan na een vakantie in de tropen.

Daar hebben ze een slang en een stinkdier gevangen, die ze nu het land

in willen smokkelen. Vlak vóór de douane begint de vrouw zenuwachtig

heen en weer te schuifelen. Ze zegt tegen haar man: “Wat moeten we nu doen?”. “Weet je wat”, zegt haar man, “ik bind de slang om mijn middel,

zodat het op een riem lijkt, en jij doet het stinkdier in je slipje”.

De vrouw kijkt hem verschrikt aan en zegt: “Maar dat stinkt toch heel

erg!”. Waarop de man zegt: “Ach, gaat hij dood, dan gaat hij dood!”.

19

Als ik dit stukje schrijf zitten we al weer in de tweede helft van het jaar 2009.

Het gaat ontzettend vlug, voor dat we er erg in hebben is het jaar al weer voor-

bij, maar zo ver is het nog niet.

We hebben de eerste helft van dit jaar goede vooruitgang geboekt wat de vaar

demo‟s betreft en dat hebben we vooral aan onze activiteitenman Paul de Lange

te danken! Dat mag wel eens gezegd worden.

Voor de rest, de jeugdleden (Cornelis en John) worden goed begeleid met het

bouwen van hun nieuwe boten, zodat ze volgend jaar ook met de demo‟s mee

kunnen varen; dat is toch een teken dat er weer genoeg activiteit aanwezig is.

De nieuwe barman Gerard Kok heeft inmiddels zijn draai gevonden.

Maar eerst allemaal nog eens met vakantie om lekker uit te rusten, zodat we uit-

gerust en met goede zin op 29 Augustus de tweede helft van ons vaarseizoen in

kunnen gaan, want we hebben nog een aantal demo‟s te draaien.

Dus het gaat nog niet zo slecht met de club. Ik zeg altijd: “Positief blijven den-

ken en even de schouders er onder en het komt wel weer goed” .

We zijn uit een diep dal gekomen, maar er zit weer voor uitgang in.

Nadat er leden zijn weg gegaan, zijn er ook weer een aantal leden bijgekomen

en dat is toch ook weer een teken dat wij als club weer floreren.

Al met al zijn we op de goede weg terug, naar het niveau waar we ooit waren.

Inmiddels hebben we ook iemand gevonden die het magazijn en het tekeningen-

archief gaat beheren: Hans de Deugd.

Dit was het weer luitjes.

De voorzitter.

Maarten Kikkert.

De MoDelbouwvereniging “Alblasserdam”

wenst U allen

een fijne, onbezorgde, welverdiende, zonnige

20

Ger 70

Ja, onafwendbaar sluipt dat moment naderbij.

Natuurlijk wilde ik daar niets van weten, want ik hoef niet

zo hoog nodig een feestje voor dat moment. Gelukkig vierden

Maarten en Annemieke achteraf samen hun verjaardag op een

zaterdagavond met een barbecue en desgevraagd mocht ik

“ongemerkt” met hun meeliften. Op hun vraag wie ik dan al-

lemaal wilde uitnodigen kon ik kort zijn: niemand! Niet dat

ik een hekel aan mijn kinderen, familie of vrienden heb

hoor, maar het hoefde van mij niet en ik zou het wel in

kleine plukjes doen. Ik blij!

Van de kinderen hoorde ik dan ook allerlei drukke, uiterst

belangrijke bezigheden, waardoor ze niet konden komen.

En ik, de sul, had helemaal niets in de gaten!

Gewoon ff een pilsje drinken, wat klessebessen en weer

huiswaarts. Lekker rustig; prima geregeld. Annemieke had al

gevraagd of ik niet zo laat wilde komen, zo rond een uur of

zes.

Nou ja, waarom niet? Dus bel ik om die tijd aan, Annemieke

doet open en ik loop naar de tuin, waar het feest (van

HUN!!!) plaats zou vinden en wordt daar tot mijn stomme

verbazing (de eerlijkheid gebied mij te zeggen: en ook tot

mijn grote ontroering!)door een hele horde familie, vrien-

den en kennissen verwelkomd! Dát had ik absoluut niet ver-

21

wacht, maar toen ik Maarten breed zag staan grijnzen begon

ik nattigheid te voelen. Op de dag dat hij zijn 50ste ver-

jaardag zou vieren hebben we hem ook een kunstje geflikt en

vanaf die tijd loerde hij al op een kans om, zoals dat on-

der vrienden heet: “iets aardigs terug te doen.”

Zekerheid kreeg ik toen Maarten op een goed (nou ja, goed?)

moment iedereen gewoon opdracht gaf even de waffel dicht te

houden en heel plechtig een gedicht voorlas en daar stak

nog meer achter.

Gezamenlijk, dat zijn mijn kinderen Esther, Jaap en Ruud,

met Michella, de families Kikkert, Kok, Verlek, Brouws,

Kuis en de Deugd, hebben er voor gezorgd dat ik mogelijk de

lucht in kan vliegen en ik ben daar denk ik nog blij mee

ook!

Het kado is of een dagje slipschool (Rob Slotemakers) of

een vlucht met een hete lucht ballon! Gelukkig kreeg ik

even bedenktijd.(1 uur!)

Natuurlijk waren ook aanwezig de families van Maarten en

Annemieke, de buren en vele van hun vrienden en kennissen,

al dan niet met kinderen en andere huisdieren. Verder waren

er een aantal medewerkers van het Nationaal Baggermuseum,

Hans Wijn, Lut, Marius en Hermien.

22

Dat uur bedenktijd had ik overigens eigenlijk niet nodig,

want al snel viel voor mij de keuze op de ballon, temeer

daar ik de familie mee wilde nemen op die tocht. Later

thuis, na heel wat telefoontjes is de keuze gevallen op 4CB

Ballonvaarten uit Arnhem, omdat deze zo dicht mogelijk bij

mijn wensen kwam: liefs zwevend over onze woonomgeving Nw.

Lekkerland, Alblasserdam, Papendrecht en/of Dordrecht.

Zij konden uit Capelle a/d IJssel vertrekken en met een

goed windje zaten we in de goede richting.

Bovendien konden zij een 6 persoons mandje leveren, zodat

het een privé vlucht zou worden.

Uiteindelijk bleek deze avond, waar ik, zonder iets te we-

ten, tegenop had gezien, een geweldige te worden. Het was

al ver in de kleine uurtjes toen ook Annemieke meer dan

verdiend, de moed opgaf en naar bed ging. Met Maarten nog

wat rommel opgeruimd, de stoelen onder de tent gezet en on-

der het genot van een afscheidsborrel even wat nagepraat en

toen was het tijd om ook huiswaarts te gaan.

Lieve mensen, jullie hebben mij een onvergetelijke avond

gegeven. Heel hartelijk bedankt!!

Het was echt de moeite waard om er 70 jaar op te wachten.

Ger

Omdat woorden maar zo weinig zeggen, nogmaals als dank . .

. . .

23

PROOST !!!

SB & BB

Voor ons scheepsbouwers én stuurlieden is bovenstaande kreet een makkie. Stuurboord

en bakboord.

Daar is ook al veel over geschreven, maar toch las ik laatst een voor mij nieuwe verkla-

ring voor het ontstaan van deze benamingen, die ik jullie niet wil onthouden.

Vroeger, zeg maar tot aan de 16e eeuw, werden onze schepen niet bestuurd door middel

van een roer “midscheeps achter”, maar met behulp van een soort lange roeispaan, wel-

ke door de stuurman aan de rechterkant van het schip in het water werd gehouden, in de

vaarrichting gezien.

De rechter zijde was daarom duidelijk de stuurboordzijde.

Omdat de stuurman met zijn rug (back) naar de andere zijde van het schip stond, was dit

dus de bakboord zijde.

Later werd er voor ‟s nachts boordverlichting voorgeschreven. De stuurboordzijde kreeg

een groen licht en bakboord kreeg rood.

Het bekende ezelsbruggetje is GRAS: Groen Rechts Aan Stuurboord.

24

Ger 70

Het verhaal is natuurlijk niet compleet zonder het vervolg:

De ballonvaart! Omdat zoon Jaap op 3 augustus as. voor enige tijd naar So-

malië uitgezonden zou worden, diende de ballonvaart vóór

die tijd te geschieden en dat is kort dag, want het weer

speelt uiteraard een niet onbelangrijke rol en er dient er-

gens zo’n ding vrij te zijn. Het internet helpt daarbij ge-

weldig: het geeft 338.000 items aan op “ballonvaarten”.

Het is dus zoeken geblazen en zo kom je al snel op

4BC

Dat zegt jullie evenveel als mij toen: niets.

Alleen het feit dat er vanuit Capelle a/d IJssel gestart

werd, dat er een klein mandje voor ons vijven was en dat er

op 12 juli ’s avonds nog een mogelijkheid voor vertrek in

zat gaf de doorslag.

Ook het telefonisch contact met Sanne gaf direct al een ge-

voel van hé, leuk, prettig.

De twaalfde juli was inmiddels aangebroken, ’s morgens mijn

wekelijkse bezoek aan een oude tante in Rotterdam (Tini)

afgestoken en volgens afspraak om 13.00 uur met een sombere

verwachting naar Sanne gebeld met de vraag of het doorging.

Nu moeten jullie weten dat het ’s morgens pijpenstelen re-

gende, de lucht zat potdicht met een heel laaghangende be-

wolking en er stond een straf windje. De Rotterdamse weer-

man Ed Aldus zou het gewoon “Pokkenweer” genoemd hebben.

Wie schertst dus mijn verbazing dat, toen ik Sanne aan de

lijn had, ze vrolijk zei: “Natuurlijk gaat het door, het is

prachtig weer voor een ballontochtje”. Volgens mij ben ik

toen een poosje stil gevallen, maar ja, dacht ik, zij zal

het wel weten. Nou, zij wist het ook wel, alleen bedoelde

ze niet aan de kust, maar wel verder landinwaarts, waardoor

het startpunt verlegd moest worden van Capelle naar Amers-

foort, omdat daar aanzienlijk minder tot geen wind verwacht

werd. Daarop mijn medepassagiers verwittigd en ons klaarge-

maakt voor de luchtdoop.

25

Het advies luidde: stevige schoenen (voor de landing),

werkkleding (er moet gewerkt worden), hoofddeksel en zeker

voor zo’n bijna haarloos figuur (voor de brander) en een

flesje water (voor de dorst).

Omdat dochter en schoonzoon Esther en Ruud helaas niet mee

konden, zijn hun plaatsen ingenomen door een vriendin van

Michella, Azra en door degene die “mijn” verjaardagsfeest

meer dan mede mogelijk heeft gemaakt, Annemieke.

Michella en Azra waren in Den Helder bij zoon Jaap om de

Vlootdagen te beleven en moesten baby Soraya eerst in Al-

blasserdam brengen. Jaap moest ’s avonds weer terug naar

Den Helder en ging rechtstreeks naar Amersfoort. Annemieke

is door Maarten naar mij gebracht en samen met de beide an-

dere dames, die heel laat waren omdat ze niet op de files

vanwege de “Vlootdagteruggangers” gerekend hadden, zijn we

daarop ook richting Amersfoort gegaan. Wat een gedoe alle-

maal.

Toen we toch nog ruim op tijd in Amersfoort bij het restau-

rant van “Dutch Ballooning” aankwamen was Jaap ook net aan-

gekomen en vielen we daar met de neus in de boter.

26

Het was groot feest! Het restaurant had een groot terras

met muziektent en een enorm door bomen omzoomd grasveld,

waar rondom een vijftal aanhangers met ballonnen stonden.

Er zouden met ons nog een aantal ballonnen opstijgen. Ge-

zellig!

Het restaurant was door een mede(65)jarige afgehuurd en gaf

daar een tuinfeest, waarbij een flink Shanty-koor voor een

uitbundige stemming zorgde.

Na kennismaking met “onze” ballonvoerder Michael en zijn

twee assistenten Mathieu en GertJan werd er eerst een bak-

kie gedaan, want we moesten nog even wachten tot de wind-

vlagen nog iets afnamen.

Toen het om half acht eindelijk zover was kwam de aanhanger

met deksel, waarin het mandje stond, waarin, heel prak-

tisch, alles zat wat nodig is om te varen (ja, let op!, het

is nog steeds “varen”), inclusief de ballon.

27

Op het grasveld lag al een ballon uitgevouwen, maar er was

genoeg ruimte voor twee ballonnen naast elkaar en onze bal-

lon kon er dan ook royaal naast. Daarop volgde de indeling

in ploegen en de taakverdeling per ploeg. Jaap moest aan

een lang touw de top van de ballon op zijn plaats houden,

Annemieke en Michella hadden de zware taak om languit in

het mandje te gaan liggen als “ballast”. Slechts met veel

moeite konden we ons commentaar voor ons houden.

En aan Azra en mij de schone, maar zware taak de onderkant

van de ballon goed open te houden, zodat de grote motorven-

tilator en ongehinderd lucht in kon blazen, waardoor de

ballon met lucht werd gevuld. Die taak bleef, ook toen de

branders “er op gingen”, en dan word het een heel ander

verhaal, want de vlammen zijn meters lang. Op een paar

kleine schoonheidfoutjes van mij na ging alles gelukkig

goed en verrassend snel is de in de ballon aanwezige lucht

verwarmd, waardoor de ballon gaat stijgen (en later vertel-

de Michael dat zoiets ook de bedoeling is – zie Gebr. Mont-

golfier en hun montgolfière!).

28

Als je daar zo staat en je kijkt in het “gat” van de ballon

schrik je van de enorme afmetingen. Wat een zaal!

Op een teken van Michael en geheel volgens opdracht was het

voor Azra en mij snel met een paar stappen het mandje in en

Jaap moest rennen om mee te kunnen, maar alles lukte feil-

loos.

En dan ga je ineens omhoog en in geen tijd zweef je boven

de bomen en laat je het zwaaiende publiek bij het restau-

rant ver onder je.

Daar zweef je dan in een stralend zonlicht zonder een

zuchtje wind, lekker warm en vrijwel geluidloos zo’n 100

meter boven onze moeder aarde.

In het begin waren we er een beetje beduusd van; wat een

ervaring, wat een vrijheid, wat een rust.

Michael fungeerde behalve als voerder ook als gids en dat

was maar goed ook, want wij waren de weg volkomen kwijt.

Hij wees ons de torens van Amsterdam en Apeldoorn. We voe-

ren via Achterveld over Barneveld, bijna parallel aan de A1

en kruisten daar de A30, terwijl we links het grote indu-

strieterrein de Harselaar passeerden.

29

Onder ons lagen haarscherp de huizen, boerderijen, wegen en

landerijen. Met de wind mee en de zon in de rug. Achter ons

stegen steeds meer ballonnen op en een daarvan had het ho-

gerop gezocht en kwam ons met een vaartje voorbij. Heel

apart was de schaduw van de ballon op de grond voor ons.

Op het geluid van de brander reageerde vooral de honden en

de dieren. Met name de bruine “Barnevelders” rende massaal

naar hun hok terug als ze het hoorde en alle honden sloegen

aan.

Toen Michael vertelde dat we een landingsplek gingen zoeken

keken we hem aan van: Hoe kan dat nu, we zitten pas 5 mi-

nuten in de lucht. Al een uur dus en hadden er een slordige

30 km op zitten.

De tijd was omgevlogen en we genoten nog steeds.

Om te voorkomen dat we in een van de Veluwse bossen terecht

kwamen koos Michael een leuk weilandje uit, zonder koeien,

en werden we duidelijk geïnstrueerd wat we bij de landing

moesten doen. Kortweg: met je rug naar de vaarrichting en

je goed aan touwen binnen de mand vasthouden.

Het ging allemaal heel rustig en beschaafd. Het mandje

raakte de grond, kantelde iets, schoof een paar meter door

30

en viel toen op z’n zij.

Daar hingen we dan, terwijl

Michael ons nog een poosje

liet hangen, want hij wilde

daar eerst nog even een foto

van maken. Nou, later bleek

dat het de moeite waard was:

een schitterend gezicht vijf

van die hangwurmen in een

mandje.

De ballon zelf lag voor het

mandje en bijna alle lucht

was er al uitgestroomd, zo-

dat hij zo goed als plat

was.

De landing had plaats gevon-

den in de buurt van de Wol-

weg in de gemeente Stroe.

Terwijl Michael op zoek ging

naar de eigenaar van het

weiland konden wij even ont-

spannen en een slokje water

drinken. Al voordat Michael met de boer terugkwam had de

volgwagen met Mathieu en GertJan ons ook al gevonden en

kwamen het weiland oprijden. Terwijl naast ons, twee wei-

landen verder, een tweede ballon landde werd “onze” ballon

gedemonteerd, hetgeen in een rap tempo gebeurde.

Alleen bij het opvouwen, oprollen en in de zak stoppen was

onze hulp nodig.

Dat werd weer een feest, want de resterende lucht moest er

zoveel mogelijk uit en dat gaat het beste als je er op gaat

liggen. Vooral de jongelui zagen daar wel brood in en dar-

telde als jonge hondjes over elkaar in het bollende ballon-

doek. Dikke pret! Maar het kwam allemaal prima voor elkaar

en toen we letterlijk met z’n allen de schouders er onder

zette zat het gevaarte in een mum van tijd netjes in de

daarvoor bestemde zak.

De zak werd in de nog liggende mand gerold, de mand rechtop

gezet en op een rolletje in de aanhanger geschoven. Nog een

paar gasflessen er op, klep dicht en klaar is Michael.

Allemaal instappen en wegwezen; einde verhaal, dachten wij.

Maar zover was het nog niet. Op een rustig plaatsje werd

gestopt, er kwam een houten kistje tevoorschijn en Michael

begon zijn speech.

31

Om een lang verhaal kort te maken kwam het er op neer (als

ik het goed onthouden heb) dat Lodewijk de 16e champagne

dronk omdat de Gebr. Montgolfier de papieren luchtballon

hadden uitgevonden, anders werd hij aan hooivorken ge-

spietst en als je een keer meegevaren bent wordt je Baron

of Baronnes.

Om dat te bevestigen kreeg iedereen een scheut champagne op

zijn of haar “bijna” adellijke hoofd (bij Michella natuur-

lijk in haar nek) en natuurlijk een glaasje met dat heer-

lijke nat en bovendien een certificaat waarop deze lucht-

doop vermeld staat, met datum en route.

Ik wens dus voortaan (vooral eerbiedig) aangesproken te

worden met “Baron van Amersfoort tot Stroe”! Waarvan akte!

Het was inmiddels al aardig donker geworden en tijd om op

“huis” aan te gaan.

Zo tegen elven waren we via de A1 weer bij het Dutch aange-

komen. Na nog een afzakkertje op het terras, het was nog

steeds heerlijk weer, (en daar mocht er gerookt worden!)

gingen niet zo heel erg moe, maar wel zeer voldaan op huis

aan.

32

Ballonvaren met 4CB, een grandioze ervaring om nooit te

vergeten, vooral mede dank zij de inzet van het team Micha-

el, Mathieu en GertJan (en hun ballon!).

En om dit verhaal helemaal af te maken, zeg ik nogmaals

dank aan de sponsoren die mij dit kado hebben aangeboden.

Bedankt!!! Grote klasse!

Ger.

Namens alle sponsoren: Graag gedaan………

33

13-6-2006 18.00 uur Peterhead Om 18.00 uur op wacht gekomen aan boord van de sleepboot IJsselstroom. Na ongeveer een half uur wacht overdracht ging de afgaande wacht naar hun appartement, ik heb toen de motoren gestart en ben naar de zuid breakwater gevaren om standby te gaan liggen tijdens de reparative werkzaamheden aan de bak Stemat 77, omsteeks 20.00 uur hebben we de Stemat 77 iets verhaald zodat de Stemat 71 kon worden afgemeerd om te worden geladen. Nadat we de bak hadden verhaald zijn we naar de Dredger Manu Pekka gegaan om die te verhalen naar een bagger positie om te gaan proef baggeren, nadat we de Manu Pekka in positie hadden gebracht zijn we terug gegaan naar de zuid breakwater om weer standby te gaan liggen. Toen de Stemat 71 geladen was hebben we de bakken omgewisseld zodat ook de Stemat 77 kon worden geladen Omstreeks 22:00 kregen we het sein dat de Manu Pekka weer kon worden terug gebracht in zijn oude positive waar die een nieuw breakwater aan het bouwen is en dat de Stemat 77 langszij de Manu Pekka kon worden gebracht. Toen de Stemat 77 langszij lag zijn wij standby gaan liggen aan de Zuid break-water in afwachting van de sleepboot Lucas die zou arriveren vanuit Zweden met een bak geladen met steen op sleep (de komst van de sleepboot Lucas was ons al bekend gemaakt die middag door de uitvoerder) De verwachtte aankomst tijd van de sleepboot Lucas was gepland op 03.00 uur Zondag morgen, omdat we nog een lange wacht hadden te gaan hebben we maar even wat gegeten om daarna wat te gaan rusten.

34

14-6-2009 02.00 uur Om 02.00 uur werd ik wakker en heb mijn college,s wakker gemaakt na het koffiezetapparaat te hebben aangezet, na een bakkie koffie te hebben gedronken is mijn college naar de machinekamer gegaan voor een controle ronde. Nadat hij terug was en onze locale medewerker het sleepgerei klaar gemaakt had gingen we om 03.00 naar buiten de haven om de sleepboot Lucas te assisteren bij het binnen komen met een geladen bak vol stenen. Na de port Control te hebben geinformeerd dat we naar buiten zouden gaan zijn we daadwerkelijk vertrokken, zo rond 03.10 uur zijn we aangekomen bij de Lucas en heft onze college sleepboot Marineco India 2 man afgezet om de noodsleep binnen te halen en ons later te assisteren met het vastmaken van onze sleep. Bij aankomst heb ik contact gelegd met de loods en hem meegedeeld dat we los mee zouden varen tot we wat dichter bij de haven entrance zouden zijn en de snelheid zou zijn gedaald tot 2 knopen eer we vast zouden maken aan de bak. 14-6-2009 3.20 uur 03.20 kreeg ik het sein van de loods dat hij de snelheid zou laten afnemen en dat ik als de mogelijkheid daar was vast kon maken aan de bak, na enkele minute wachten zag ik op mijn GPS de snelheid dalen naar 2 tot 2,5 knoop waarop ik besloot om aanstal-ten te maken om vast te maken aan de bak. Binnen enkele minute was ik vast en informeerde de loods dat ik vast gemaakt had en dat ik een maximum snelheid van 2 knopen eiste, binnen enkele seconden echter zag ik de snelheid oplopen en melded de loods dat hij rustig aan moest doen.

35

Het noodlot Na de melding aan de loods ging het allemaal zo snel, Ik probeerde mijn boot (IJsselstroom) weer terug te brengen in de veilige positive door middel van wat roer en motoren werk, en op een gegeven moment had ik de IJsselstroom weer onder controle dat duurde maar heel kort want hij brak uit richting Stuurboord, nadat de IJsselstroom uitbrak kon ik niets meer doen, wat ik ook probeerde………. Binnen luttele seconden lag ik met de ramen in het water en hoorde alleen maar kolkend water om heen, ik dacht nog, ze komt wel terug, maar niet dus……………….. Ik was uit mijn stuurstoel gesprongen en zocht een weg van herk-enning want alles wordt ineens heel anders als een boor op zijn zij ligt, op het moment dat ik de orientatie had teruggevonden zocht ik naar mijn bemanning maar zag die nergens, ik zag alleen maar water om hee, het begon al door de deur te stromen en ik voelde de IJsselstroom steeds verder wegzakken en ik horde overall alarmen afgaan en een hoop geschreeus op de VHF radio van: de IJsselstrrom is rolling over stop all………………… Op dat moment dacht ik, ik moet hier weg en wel zo snel mogelijk, dus ik wilde door de deur naar buiten maar die kreeg ik niet open haast was dus zeker geboden. Nadat ik de deur had gelatin voor wat het was ging ik op zoek naar een andere uitweg maar die kon ik zo snel niet vinden want alles vloog in het rond, in mijn haast wilde ik eerst nog naar beneden gaan om via het noodluik van de accomdatie naar buiten te gaan maar dat leek me niet zo,n goed idée want als dat volloopt met water dan kom ik er zeker nooit meer uit……………….

36

Toen zag ik ineens een raam wat open kon en ik begon de knevels los te draaien terwijl ik tussen door naar mijn locale Matroos riep: Billy, Billy, Billy……….. toen het raam op een kiertje was hoorde Billy mij roepen en onmiddelijk sprong hij richting het raam om dat voor me open te houden waardoor ik naar buiten kon klimmen. Eenmaal buiten zag ik beide Matrozen in het water liggen en de loodsboot haalde hen er eerst uit en later mij van boord en bracht ons naar de wal. De IJsselstroom is vlak nadat ik van boord ben gehaald gezonken, maar de bemanning is ongedeerd gebleven en dat is toch het belangrijkste………..!! Dit is een belevenis die Ik en mijn bemanning nooit meer zullen vergeten. foto's van het ongeval zelf heb ik helaas niet en die zijn er ook niet. ik heb wel een foto van de ijsselstroom in betere tijden, de ijsselstroom is nog niet geborgen ze zouden haar eerst met de Dina-M van Stemat bergen maar daar is door een Britse instantsie een stokje voor gestokken . nu kan elk bergings bedrijf zich zelf inschrijven. Daarnaast zal de ijsselstroom mogenlijk weer in de vaart komen maar niet voor mijn werkgever want die heeft om verzekerings technische redenen afstand gedaan van het schip. ik ben nu thuis en gelukkig van de schrik bekomen maar er zal nog een lange na sleep van zijn omdat er nog een onderzoek komt van de Raad van de scheepvaart. met vriendelijke groet, Uw modelbouw vriend, Erik-Jan Sprong

37