S prankelend, scheppend

A demloos, aandoenlijk

N ieuwsgierig, nostalgisch

D ynamisch, doordacht

E nthousiast, energiek

R eusachtig, relativerend

K nus, kabbelend

W ollig, warm

A ardig, attent

R ooskleurig, romantisch

T intelend, teder

I nnig, inventief

E erlijk, evenwichtig

R ustig, rimpelloos

2

Al opgemerkt? Dit buurtkrantje is een extra dik nummer geworden. Daarvoor hebben we een goede reden. Dit is een historisch moment want jullie hebben het allerlaatste exemplaar van het buurtkrantje in handen, althans in deze vorm. De hoge kostprijs om het krantje tweemaal op 900 exemplaren te kopiëren, de drukke tijdsbesteding bij de comitéleden om deze uitgave ook tweemaal per jaar gedaan te krijgen (net vóór de grote vakantie en net vóór het feestgedruis met Kerst en Nieuw) en de steeds moeizamere zoektocht naar bereidwillige adverteerders hebben tot dit besluit geleid.

Misschien denken jullie nu: “dit is het einde, dat doet de deur dicht, daar zijn geen woorden voor, ja dat is waar…”, maar niks is minder waar. Digitale deuren worden geopend. Geen tranen dus, maar een warm dankjewel aan onze trouwe lezers en adverteerders. Tijd om het buurtnieuws in een nieuw jasje te steken.

De digitale media zijn ondertussen goed ingeburgerd in onze buurtcommunicatie. Vandaar dat we voluit gaan voor een dynamische website en een informatieve elektronische nieuwsbrief met leuke en interessante weetjes over het Sanderkwartier en zijn bewoners. Ook wie niet over internet beschikt, willen we blijven informeren. Dit zal gebeuren met een buurtpamflet. Een variant van het buurtkrantje, maar dan in afgeslankte vorm. Elke verandering is een beetje wennen. De vorm is ietsje anders, maar de drijfveer van de buurtwerking blijft: de sociale samenhang/interactie in de buurt versterken en - waar het kan - de zorg voor een aangename buurt en omgeving bewerkstelligen. Kortom een oogje in het zeil houden, een open oor hebben, een plekje voorzien om samen te komen. Daar doen we het voor.

Laten we er maar meteen aan beginnen. Het vorig buurtkrantje eindigde met het buurtfeest. We pikken de draad op vanaf de grote vakantie. Hier volgt groot en klein nieuws uit onze buurt.

Heb je deze zomer ook genoten van het wildbreien-fenomeen in de publiek toegankelijke tuin van de Psychiatrische kliniek O.L.V.? Het idee is even hartverwarmend als eenvoudig: publieke objecten versieren, personaliseren en kleurrijker maken door te voorzien van een wollen jasje. Lantaarnpalen, bomen, verkeerspaaltjes werden warm aangekleed met kleurrijke breiwerken van de bewoners van

PVT Sint-Augustinus (Psychiatrisch VerzorgingsTehuis).

Een origineel en creatief idee om de 15e verjaardag van hun PVT in te pakken. Van gebreide bloemperkjes tot appeltjes die als pannenlapjes (nog steeds) in de bomen hangen. Een mens werd er meteen vrolijk van.

Ook de Kerstmarkt georganiseerd door PVT op 9 december was een gezellig en warm initiatief.

3

De sportliefhebbers onder ons hebben dit jaar hun sporthart zeker kunnen ophalen. Als blijkt dat er topatleten in je straat wonen, dan wordt zelfs de minder sportieve medemens plots geïnteresseerd. Het was een unieke beleving om van 30 augustus tot 5 september met de buurt Glenn Van Thournout en zijn ploegmakkers in de discipline ‘goalball’ te volgen

op de Paralympische Spelen in London. Vader, Werner Van Thournout, begeleidde de groep als coach van deze Belgische delegatie. Iedereen kon de scores van de matchen op onze website volgen. Tjonge, wat was het spannend. Kleppers als Canada en Iran kregen er ferm van langs. Zo haalde de Belgische goalballploeg knap de kwartfinale. Zelfs een 0-0 in de kwartfinale tegen oppermacht China was een verdienstelijke prestatie. Op 10 september keerden ze huiswaarts. Op het thuisfront was alles en iedereen paraat. De gevel van hun woning was feestelijk versierd, een spandoek over de straat met ‘Puike Prestatie Paralympiërs’, veel volk op straat. Overbuurvrouw Hilde stond in Schotse outfit klaar om een doedelzakdeuntje te spelen.

Het afgesproken aankomstuur verstreek, maar niemand te zien. Het werd al donker. De hele huiskamer van ons voorzitterspaar, Dirk en Liliane, vulde zich met buren. Pogingen werden ondernomen om via gsm onze atleten te bereiken…. Eindelijk arriveerden de helden met vriendin en echtgenote. Doedelzak, applaus, hoera’s, zoenen en knuffels. De familie Van Thournout was zichtbaar ontroerd. Ondertussen zijn ze weer volop aan het trainen. We zullen zeker nog van hen horen.

Gluren bij buren! Tijdens Buren bij kunstenaars word je hiervoor zelfs vriendelijk uitgenodigd. Op 19, 20 en 21 oktober zetten drie bekenden uit het Sanderkwartier hun deuren wagenwijd open om het resultaat van hun creatieve passies ten toon te stellen.

De juwelen van Hilde Schotte schitterden in de Abdijbekestraat. De olieverfschilderijen van Lorette De Causmaeker uit de 18-Oktoberstraat deden ons dromen van de Somme en van zuiderse zichten. Jürgen de Witte verhuisde van de Ontmijnerslaan naar Damme, maar blijft het Sanderkwartier een warm hart toedragen. Beroepshalve is hij fotograaf. De bewondering voor fauna en flora gecombineerd met zijn grote natuurkennis zet hij als hobby om in prachtige natuurfotografie.

België wint zijn eerste match goalball tegen Canada

4

5

Kunst en cultuur zijn niet ver weg in onze buurt. Toen de Koninklijke Toneelvereniging De Valk het buurtcomité uitnodigde op de koffie om eens beter met elkaar kennis te maken, klikte

het meteen. Een uitnodiging voor de toneelpremière van ‘De Rafaëls’ met speciale korting voor het Sanderkwartier was het resultaat van deze ontmoeting.

Filip Lambert was één van ons die de voorstelling meepikte. Hierna volgt zijn beleving van deze avond.

Vrijdag 9 november, 20u in de Magdalenazaal. "DE RAFAELS" een toneelvoorstelling zoals zovele, of toch niet? Een minimalistisch decor, bestaande uit een muur van opgestapelde oude radio's van de periode rond de 2de wereldoorlog, situeert meteen het verhaal in de tijd: 1943. Een tafel met stapeltjes muziekpartituren, twee stoelen en een vrouw Anna, koorleidster in de plaatselijke parochiekerk. Passioneel gedreven voor de muziek, het koorensemble, en in het bijzonder voor de twee gebroeders Rafaëls met de gouden stemmen, én steunpilaren van het koor. Een tweede vrouw Andrea zorgt voor de bloemen in de kerk. Zij ook is geïnteresseerd in de knappe Rafaëls, maar duidelijk minder om hun stemvolume. Een derde intrigerende vrouw Elza is op den dool. Zij leeft aan de rand van de maatschappij en wordt opgevangen door Anna.

Het verhaal gaat van start als er op een nacht een hevige slag wordt gehoord en er lichtflitsen te zien zijn. Bij Andrea is er geld verdwenen, en alle vermoedens gaan richting Elza. Maar dat zou te simpel zijn. De onmisbare broers Rafaëls zijn spoorloos. Wie heeft met wat te maken? Een mysterieuze en spannende intrige sleept de toehoorders moeiteloos mee in het verhaal, met uiteraard een onverwachte ontknoping.

Wie er niet bij was, zal dus nooit weten hoe het verhaal eindigt. Spijtig, want de drie actrices hebben het toneelstuk met veel overgave tot een boeiende thriller omgetoverd. Het publiek, waaronder 73 buurtbewoners (!), was sterk onder de indruk van de puike prestatie. De regisseur Marc Mosar heeft de actrices tot het uiterste van hun kunnen gecoacht. Proficiat aan de toneelvereniging De Valk en aan de voorzitter Dominique Berten. Het was een zeer geslaagde avond, die in alle gezelligheid werd afgerond met een drankje in het gezelschap van buren en vrienden. Het buurtcomité, onder de bezielende kracht van Liliane en Dirk, verdient een pluim voor dit zoveelste geslaagde initiatief.

6

7

De link van De Valk naar onze buurt beperkt zich niet alleen tot repetities en optredens in de Magdalenazaal. In het door De Valk geschreven artikel wordt het je meteen duidelijk.

TONEEL DE VALK, een korte terugblik December 1945, enkele jongeren van de Sint.-Baafsparochie te Sint–Andries speelden een toneelstukje ten voordele van een missionaris die naar het verre Afrika vertrok. Sommigen hadden de smaak goed te pakken en tot in 1958 speelden de mannetjes ieder jaar één of meerdere producties. Niet meer ten voordele van, maar voor de eigen toneelkring DE VALK. In het wapenschild van de parochie staat een VALK, vandaar de naam.

De haantjes hadden zin in kippetjes en zo werden de eerste vrouwen met open armen ontvangen en ze hebben ze nooit meer losgelaten.

Gerda Janssens was de eerste vrouw die bij De Valk op de planken stond. Zij is nog een kranige, vlotte en vriendelijke vrouw van 84 jaar en woont op de Canada Square, midden in het Sanderkwartier.

Gerda Janssens, hier met haar neef, de huidige voorzitter Dominique Berten, inderdaad ook neef van Ignace Berten van het I.B. Lichtateljee. ‘ Tante Gerda’, zoals we haar allemaal noemen, speelde ooit nog in één van onze producties de moeder van Martine Jonckheere, nu beter bekend als Marie-Rose in

de populaire soap ‘Familie’ op VTM. In de jaren ’70 woonde Martine met haar mama in residentie Talamanca in de Abdijbekestraat. Bij De Valk worden er zowel heel serieuze drama’s gespeeld als platte kluchten. Tussen 1945 en 1972 creëerden ze samen 62 producties. Sinds de tweede generatie (1973 tot en met vandaag) zijn er ongeveer 90 producties bijgekomen. In 1995

kreeg de vereniging de titel van Koninklijk. Er moest verhuisd worden van de gemeenteschool te Sint-Andries naar De Biekorf te Brugge. Toenmalig voorzitter Julien Longueville stond de voorzittersstoel af aan Dominique Berten, de huidige voorzitter. Wie nog meer wil graven in het verleden van de vereniging kan hiervoor terecht op de website www.toneeldevalk.be. In 2002 is er dan eindelijk de lang verwachte zaal gekomen, de Magdalenazaal. Met de productie: ‘De Rafaëls’ zijn we ondertussen aan onze 22ste productie, hier in het Sanderkwartier. Om af te ronden kunnen wij u meedelen dat Dominique Deckers, wonende in de 18-Oktoberstraat, in november 2013 al voor de derde keer in de regisseursstoel zal zetelen.

Met vele groeten, namens het bestuur van Koninklijke Toneelvereniging De Valk Foto’s bezorgd door De Valk.

8

In onze buurt treffen we ook enkele architecturale pareltjes aan, ondermeer langs de Torhoutse

Steenweg. De Torhoutse Steenweg is sinds 1751 een belangrijke in- en uitvalsweg. Het heterogeen straatbeeld is fasegewijs tot stand gekomen. Nog steeds zijn er in deze straat mooie statige huizen te zien. Recent werden er drie woningen (zie foto’s) als ‘monument beschermd woonhuis’ geklasseerd. Deze drie zijn niet de enige geklasseerde huizen in deze straat. Een opzoeking op de website van Onroerend Erfgoed leverde maar liefst zevenendertig geklasseerde woningen op. Een historiek van enkele van deze mooie woningen, geschreven door ‘onze’ historicus Michel Vanhalme, kan je binnenkort lezen op onze website, www.sanderkwartier.be.

Wist je dat de Torhoutse Steenweg aangelegd is in het tracé van een reeds bestaande aarden weg? Zoals het toen gebruikelijk was, werd de steenweg in één rechte lijn afgeboord met bomen. Het initiatief ging uit van Karl-Theodor von Neuberg, de heer van Wijnendale, die het wegtraject Brugge-Roeselare-Menen wou verbeteren. In 1754 waren de werken voltooid. Er ontstonden toen ‘diligence’-verbindingen tussen Brugge en Menen. In 1929 werd de toenmalige kasseiweg vernieuwd en verbreed, en in 1957 nogmaals heraangelegd en verbreed.

Retrostijl en hedendaagse architectuur kunnen in één buurt harmonieus samengaan.

Dit bewijst het Sint-Lodewijkscollege in de Magdalenastraat. De nieuwbouw, de ingrijpende verbouwingen en de bouwkundige facelift van de bestaande gebouwen wakkeren de nieuwsgierigheid van buur of passant aan. In primeur krijgen we tekst en uitleg van algemeen directeur Koen Seynaeve.

Het project is in 2000 gestart. De eerste voorbereidingen verliepen vlot, maar door de berekening van de kostprijs die toch wel hoog uitviel, kwam er een bezinningsperiode van twee jaar. Tijd die nuttig bleek om nieuwe ideeën op te doen, andere projecten te gaan bekijken, nieuwe materialen en nieuwe visies te leren kennen. Zeker geen 'verloren' tijd. Ondertussen is de ruwbouw zo goed als afgewerkt. Ben je klaar voor een eerste rondleiding? We stappen binnen via de volledig nieuwe ingang. Deze eindigt op twee grote stenen tafelen.

Torhoutse Steenweg 55, van 1929, stijl: eclecticisme

Torhoutse Steenweg 103 en-105, van 1932, stijl: art deco

Algemeen directeur Koen Seynaeve

9

Een unieke hulde aan de wereldberoemde Marguerite Yourcenar, een Vlaamse auteur die in het Frans schreef. En een herinnering aan de kalligrafietentoonstelling opgezet door Jan Broes ter gelegenheid van Brugge 2002 Culturele Hoofdstad. De Nederlandse vertaling is van Jenny Thuin.

Zo komen we in een grote ruimte, de inkomhal. Eén van de bijzonderheden van de nieuwbouw is dat alle plaatsen waar vragen gesteld kunnen worden, in het rood gekleurd zullen zijn, zoals hier: de receptie. De directievleugel is duidelijk afgescheiden van de inkom. In de directielokalen is een zithoek voorzien voor vergaderingen in beperkte groep. Het kleurenpalet is hier een speciaal soort blauw en een licht okergeel. Rustgevende kleuren die ook op andere plaatsen in de nieuwe ruimtes terugkomen. Bergruimte is er in overvloed. De dossiers zullen alleszins overzichtelijk kunnen opgeborgen worden in de opbergkasten die over de hele lengte van één van de gangen zijn opgebouwd. Naast de nieuwe lift die maar liefst eenentwintig personen zal kunnen vervoeren, krijgt de bestaande lift een bekleding waar Brody Neuenschwander, de in Brugge wonende Texaanse kalligraaf en kunsthistoricus, een tekst zal aanbrengen. Dit wordt zeker een blikvanger in de inkomhal.

Aan de andere kant van de ingang vinden we de ‘agora’ (Grieks voor marktplaats), een echte ontmoetingsruimte. Een polyvalente ruimte waar de leerlingen kunnen samenkomen en die ook kan dienen voor toespraken, lezingen of zelfs kleine concerten. Klein detail, er worden geen stoelen voorzien. Wel leidt een monumentale trap naar de klaslokalen zodat leerlingen en leraars er dagelijks zullen voorbijkomen. Overal ligt er parket dat speciaal behandeld wordt om tegen een stootje te kunnen. Deze vloerbekleding geeft een echt warm en gezellig gevoel.

Naast de agora vinden we het ‘open leercentrum’ waar leerlingen zelfstandig of in groep aan de slag gaan tijdens de les. Het open leercentrum heeft zelfs enkele aparte ruimtes voor groepswerken en in een aansluitende ruimte kunnen ook educatieve of waardevolle films worden geprojecteerd. Een van de redenen waarom deze school een groot open leercentrum kan gebruiken, is de enorme boekencollectie.

Zo belanden we in de bibliotheek, en wat voor een bib! Er zijn drie niveaus. Boven zullen buitenstaanders, dus ook de geïnteresseerde buren onder ons, boeken kunnen raadplegen. Er is een rode tafel (rood = hier kan je informatie vinden) voorzien om de juiste plaats van een bepaald werk op te zoeken op de computer. Wist u dat het Sint- Lodewijkscollege een uitgebreide collectie oude boeken bezit? Kanunnik Stock, de vroegere inspecteur (Latijn-Grieks), liet zijn verzameling boeken na aan het college en gaf nog een dotatie om de collectie nog verder uit te breiden.

De agora. Foto: bron: Op de Werf nr. 28/2012, fotografie Nicolas Theunis

10

11

Het oudste boek in de bibliotheek dateert van 1496! Ook honderdvijftig losse kaarten van het graafschap Vlaanderen behoren tot het bezit van het college en zullen daar bekeken kunnen worden. Meerdere mensen geven hun boeken aan het college als ze bv. verhuizen naar een kleinere woonst en geen blijf meer weten met hun verzameling Sommige collecties zijn in een fonds ondergebracht zodat altijd geweten is van wie de werken afkomstig zijn. Het spreekt vanzelf dat er strenge veiligheidsmaatregelen getroffen zijn zodat niets ontvreemd kan worden.

Buren die geïnteresseerd zijn in de bib van het Sint-Lodewijkscollege kunnen een kijkje nemen op de website www.cultuurbibliotheek.be. Ze kunnen er de catalogus raadplegen waarin reeds 90.000 van de 130.000 boeken opgenomen zijn. Geen wonder dat het college een bibliothecaris in dienst heeft! Een glazen wand waarvoor de nieuwe aanwinsten zullen uitgestald worden, biedt de bibliothecaris meteen de mogelijkheid om alles in de gaten te houden. Ook tijdschriften kunnen er ingekeken worden. Ze zullen beschikbaar zijn in bakjes aan de balustrades.

In het hoofdgedeelte van de bibliotheek moet er een absolute stilte heersen. Maar in de twee 'groezelruimtes' mogen de studenten wel praten.

Boven het open leercentrum komen we in het auditorium. Deze zaal biedt zitplaats voor 400 personen, met vaste stoelen! Dezelfde capaciteit als de Magdalenazaal, in een mobiele tribuneopstelling. Naar aanleiding van het 175-jarig bestaan van het college betaalden sponsors de stoelen. Ze zullen er hun naamplaatje op bevestigd zien, vergelijkbaar met de kerkstoelen van vroeger. Die grote zaal zal uitsluitend voor theater en muziek gebruikt worden. Alles is in het werk gesteld om een prachtige akoestiek te bekomen. Het moet mogelijk zijn om zonder micro of geluidsversterking alles te verstaan wat op het podium gezegd wordt! Als proef op de som wordt dit uitgetest op de eerste toneelopvoering in mei 2013. Er valt ook daglicht binnen dat evenwel geweerd kan worden indien nodig. Op het podium is alles voorzien voor de belichting . Eén legger kan twintig spots dragen. Weet dat er meerdere leggers zijn! Zowel in deze grote zaal als in de bibliotheek is er een systeem van permanente klimaatregeling die met warmterecuperatie werkt. De backstage beschikt over twee kleedkamers. Die zijn voorzien van een intercom. Zo kunnen de personen die optreden perfect volgen wat op scène gebeurt. Uiteraard nuttig om in te schatten wanneer men moet opkomen. Rond de zaal staan nog eens een twintigtal stoelen aan een balkon. Het mengpaneel en het lichtorgel worden bediend vanuit de zaal. Zo is er rechtstreeks contact met de scène.

12

13

Deze nieuwbouw geeft het Sint-Lodewijkscollege zonder twijfel een nieuwe, frisse en hedendaagse uitstraling, zowel op esthetisch als op educatief vlak. Maar wat gebeurt er met de dichte omgeving en de parking? Worden die ook in het geheel aangepakt? Directeur Seynaeve deelt ons het volgende mee. Eén van de aanpassingen is de plaatsing van een omheining, omwille van de overlast door de feestvierders bij het verlaten van de Magdalenazaal. Het college ligt wat lager dan de omgeving zodat bij hevige regenval het water vanuit de 18-Oktoberstraat nu over de speelplaats vloeit. Om dit water in betere banen te leiden zal er een sokkel van vijfendertig cm gebouwd worden zodat overstromingen van het college voorkomen worden. De belangrijkste nieuwigheid wordt de aanleg van een plein tussen de huidige ingang en de weg voor de garages. In het plaveisel zal de ritmiek van het gebouw herhaald worden. Er zullen bankjes en verlichting komen. De bedoeling is dat de jongeren hier kunnen napraten na schooltijd. Ook toeristen kunnen de infrastructuur gebruiken om er hun picknick op te eten. Vuilbakjes worden voorzien. Onze buurt zal blij zijn te vernemen dat Stad Brugge de parking aan het college zal heraanleggen waardoor er een extra veertig parkeerplaatsen zullen bijkomen.

Het bouwconcept was het werk van de twee complementaire architecten: Filip Delacourt en Lode Van den Broeck. We stellen ze graag even voor. Filip Delacourt, een Bruggeling, wiens zaak geïntegreerd werd in Salens Architecten. Hij is de nuchtere man, die

het gedrag van leerlingen kent. Hij volgt niet alleen zeer nauwgezet de bouwwerken op, ook houdt hij het budget goed in het oog. Zo komt hij zowaar soms aan een kleinere totaalprijs uit dan het geraamde bedrag. Voorwaar een uitzondering! Lode Vanden Broucke heeft voornamelijk oog voor het design. Hij is prof in Sint-Lucas. Zelf is hij een leerling van Dom Vanderlaan, de benedictijn die een studie maakte over het effect van de verhoudingen, over het 'plastisch getal'. De leer die door Vanden Broucke op de nieuwbouw van het college toegepast werd. Alle werken werden door plaatselijke firma’s uitgevoerd, weliswaar met medewerkers die alle mogelijke talen spraken. Het moet er dikwijls een soort Babel geweest zijn. Tot slot nog dit: de buurtbewoners zullen uitgenodigd worden op de Open Deurdag op 16 maart 2013 tussen 15.00 en 18.00 u. Het zal de moeite lonen om deze realisaties, waarop algemeen directeur Koen Seynaeve en zijn volledig team terecht trots zijn, te kunnen bewonderen!

Architecturaal ontwerp. Bron: website Sint-Lodewijkscollege

14

15

Kunst, cultuur, architectuur, symboliek…. het loopt mooi in elkaar over.

Het aangelegde labyrint voor de kerk van Sint-Baafs én de tuin van ontmoeting achterom zijn daar een mooi voorbeeld van. Een project dat een blijvende herinnering achterlaat aan 100 jaar Sint-Baafs. Het labyrint, met in het midden de naam Jahwe in het Hebreeuws, vertelt de zoektocht van de mens

naar zijn diepste kern: daar waar voorbij alles één iets staande blijft, dat je bemind bent. Dat Iemand van je houdt. Dat is de kern, het klokhuis. Het parkje achter de kerk werd ook grondig heraangelegd. Dat is het tweede deel van het tuinproject. Het is meer open gemaakt, waarin een zitruimte werd ingebouwd in de vorm van een appel. Een plek van ontmoeting voor een babbeltje of als rustpunt om eens stil te vallen. Het centrale punt, net als bij het labyrint aan de voorkant van de kerk, is een steen waarin de Jahwe-naam (Ik ben er voor u) gegrift staat.

De nieuw aangelegde paden, beplanting en fietsrekken maakten het geheel helemaal af. Meer info over het project en de symboliek van dit project vind je op www.sint-baafs.be

Laat ons een park dat nog groen is!

De actie Behoud buurtpark(ing) 1021 ijvert voor de bescherming van het Edgard De Smedtplantsoen. Wat ondertussen de stand van zaken is deelt de heer Thierry Goegebeur in naam van het actiecomité Buurtpark(ing) hierna mee:

De doelstellingen van onze actiegroep blijven: - verder aandringen bij de overheid opdat deze zo spoedig mogelijk een andere ( betere ) locatie zou vastleggen voor “Cactusclubgebouw" - blijven ijveren voor behoud van het buurtpark in zijn huidige staat. - blijven ijveren voor integraal behoud van de zeer druk bezette buurtparking op het Edgard Desmedtplantsoen (kant Frederik Sanderlaan ) Meer dan 1040 mensen hebben deze doelstellingen via een petitie ondersteund !

16

Gezien de overheid naliet om terzake een duidelijk standpunt in te nemen was een procedure voor de Raad van State jammer genoeg onvermijdelijk, met alle bijhorende hoogoplopende kosten vandien. Deze procedure werd inmiddels opgestart en is thans lopende. Dankzij de verkoop van steunkaarten en de organisatie van een druk bijgewoonde filmavond "Tous les soleils" kon niet minder dan 4.000 euro ingezameld worden ter dekking van de provisie procedurekosten Raad van State.

Waarvoor van harte dank ! Het actiecomité Buurtpark(ing )

Als de groene omgeving in gevaar komt, beroert het steevast de gemoederen.

Toen aan de mooie kastanjebomen op het pleintje aan de Torhoutse Steenweg plots een affiche hing met een aanvraag tot vellen van twee van de drie bomen vroegen vele bewoners zich af waarom dat kleine stukje groen zou moeten wijken. De bomen waren toch niet ziek. Ondertussen weten we via Franky Demon, schepen van bevolking, burgerlijke stand en groen, dat de paardenkastanjes niet geveld worden omwille van een ziekte. Twee bomen moeten verdwijnen voor aanpassingen om verkeerstechnische redenen, nl. de weg naast het pleintje wordt verbreed en een nieuw voetpad wordt er aangelegd. Als herstelmaatregel zal de groendienst in het plantseizoen nieuwe parkbomen planten. Een tweede paardenkastanje wordt wel behouden.

Van natuurgids Rik Dewulf weten we ondertussen dat onze buurt enkele exoten rijk is. Een exemplaar dat, in deze kersttijd, onze volle aandacht verdient is de prachtige statige Himalayaceder in de Magdalenastraat. De ceder is verwant aan sparren en dennen, vandaar de link naar de kerstboom. Deze soort is afkomstig uit de westelijke Himalaya. Het is een treurvormig exemplaar. De bladeren variëren van helder groen tot mat grijs-groen en zijn 2,5-6 cm lang. De kegels hebben enigszins geribbelde schubben. Gelukkig laten de eigenaars deze groene reus in haar volle glorie gedijen. De boom is waarschijnlijk geplant door en op de gronden van het vroegere tuinbouwbedrijf Sander & Fils.

17

De werken aan de stationsomgeving Sint-Michiels laten zich voelen. Eén van die ingrijpende veranderingen gekoppeld aan deze heraanleg is een nieuwe fietsinfrastructuur. Parallel aan de Koning Albert I-laan wordt een nieuwe fietsverbinding gecreëerd vanaf de uitrit van de bestaande fietstunnel aan het

VTI tot aan de Stationslaan. Negen miljoen euro Vlaamse subsidies werden toegekend voor aanleg van de

vijfhonderd meter nieuwe fiets-verbinding. De hoge prijs is te verklaren door het hindernissen-parcours dat het tracé zal moeten afleggen. De fietsroute zal immers de vestinggrachten met twee fietsbruggen kruisen en gaat dan via een fiets- en voetgangerstunnel door de spoorwegberm. Deze tunnel krijgt een bruikbare breedte van zes meter, waarvan vier meter bedoeld is voor fietsers en twee meter als voetpad. De nieuwe fietsroute zal aansluiten op de bestaande fietsroute langs de Ring en op de Boeveriestraat die een autoluwe verbinding zal bieden naar het stadscentrum. De bestaande aanliggende fietsstroken onder de Boeveriepoort verdwijnen. De bestaande fietsoversteek op het kruispunt van de Koning Albert I-laan met de Stationslaan wordt vervangen door een fiets- en voetgangerstunnel. De fietstunnel zal aansluiten op het aan te leggen autovrije plein voor het kamgebouw.

Vlaanderen betaalt de totale kostprijs van de aanleg. Infrabel staat in voor de aanleg van de fiets- en voetgangerstunnel door de spoorwegberm in het kader van de werken aan het 3de spoor Brugge-Dudzele. De stad Brugge voert de andere werken uit. De Stationslaan wordt één van dé Brugse fietsesplanades! Ook de reorganisatie van de buslijnen in het Sanderkwartier is een gevolg van de werkzaamheden aan de stationsomgeving. Eén ding is zeker, sinds de aangekondigde

werken worden de populaire Buslijn 25 en vooral haar trouwe passagiers uit onze buurt schromelijk verwaarloosd. Busje komt zo… busje komt zo… maar bus 25 komt niet meer aan de oorspronkelijke halte Hertogen op de hoek van Magdalenastraat-Hoog-Brabantlaan. Dé op- en afstapplaats op wandelafstand voor veel bewoners van deze dichtbevolkte omgeving (tien appartementen en omliggende straten) om naar het centrum of het station te rijden. Ideaal dus voor wie een dagje ouder wordt of minder goed te been is. Een tweede bushalte voor lijn 25 was er ook in de Abdijbekestraat ter hoogte van nummer 28. Groot was de verwondering en de verontwaardiging toen plots alleen nog de bussen van en naar Oostende en Jabbeke de bushalte Hertogen aandeden.

18

19

Waar was de bushalte voor lijn 25 gebleven? Wat bleek? De favoriete bushalte was plots verplaatst naar de Abdijbekestraat ter hoogte van huisnummer 75. De vroegere bushalte ter hoogte van huisnummer 28 werd opgedoekt. De nieuwe halte werd daarna nog eens verlegd naar de andere kant van het kruispunt en is op vandaag te vinden in de Abdijbekestraat ter hoogte van huisnummer 98. (zie foto) Dus op zo’n 750 m van de oorspronkelijke ideale busplek, zonder zitmogelijkheid of overdekking, in een veel minder bevolkte omgeving (zie foto). Geen wonder dat bus 25 veel minder personen zal vervoeren. Als mobiliteit voor het Brugse stadsbestuur een speerpunt is, worden hopelijk ook de gewijzigde omstandigheden meegenomen in de evaluatie van de passagiersstatistieken.

De buurtcomitéleden werden over dit probleem meermaals aangesproken. In naam van de bewoners van het Sanderkwartier werd dit probleem bij De Lijn aangekaart. Hierbij het (nietszeggende) antwoord van De Lijn: De Lijn behandelt uw reactie zo snel mogelijk en houdt u op de hoogte van het resultaat van het onderzoek. In bepaalde gevallen is verdere analyse noodzakelijk waardoor de afhandelingstermijn enkele weken kan duren, met een maximum van 45 kalenderdagen. Klantendienst De 45 kalenderdagen zijn ondertussen verstreken. Nog steeds geen antwoord. Het buurtcomité blijft dit probleem verder opvolgen. We houden jullie verder op de hoogte.

Word onze BB, Bekende Buur, ontwerp de enige echte Sanderkwartieraffiche!

Geen beperkingen in vorm: een tekening, een schilderij, een collage, een foto, een schoonschrift ontwerp…. Het maakt niet uit. Laat je fantasie maar de vrije loop. De enige voorwaarden:

• A4-formaat • Buurt, Sanderkwartier en www.sanderkwartier.be vermelden • Vergeet je affiche niet te ondertekenen

Bezorg je ontwerp of dat van je kinderen voor 15 maart 2013 aan één van de buurtmedewerkers (zie pagina 21) of stuur het als pdf op naar sanderkwartier@gmail.com. De ontwerper van de geselecteerde affiche wacht nog een verrassing. ’t Zou tof zijn als die kleurrijke affiche in de straten van het Sanderkwartier verschijnt. Een gevoel van samenhorigheid voor de bewoners en een blikvanger voor passanten. Waar wacht je nog op? Gewoon doen!

Bushalte 25 op vandaag in de Abdijbekstraat

20

Naar goede gewoonte vind je een overschrijvingsformulier in het decembernummer van ons buurtkrantje. De buurtwerking ontvangt geen subsidies en zonder financiële middelen redden we het niet. Al jullie kleine en grote giften zijn dan ook van harte welkom. Alvast bedankt voor jullie steun!

Een heel nieuw vers jaar komt eraan. Meteen tijd om de buurtactiviteiten voor 2013 voor te stellen. Men zegge het voort. Noteer ze alvast in jullie gloednieuwe agenda.

! Zondag 13 januari: Nieuwjaarsdrink ! Zaterdag 23 maart: Quiz ! Mei (datum nog te bepalen): bezoek aan een plaatselijke imker ! Zondag 7 juli: Buurtfeest ! September (datum nog te bepalen): thematische fietstocht met gids

Half februari biedt de dienst Stedenbeleid van Brugge de buurten een waaier aan leuke activiteiten of evenementen aan. Vandaar dat dit programma in de loop van het jaar zeker nog wordt aangevuld. Wees gerust, jullie zijn de eerste die het zullen vernemen.

Denk iets goeds Denk iets lekkers

Denk iets geks Of iets gekkers

Denk iets aardigs Denk iets liefs

Maar hoe dan ook iets positief(s) Veel geluk en gezondheid in 2013!

21