Boek Aandenken 2011 Aangepast Www

7/23/2019 Boek Aandenken 2011 Aangepast Www

1/110

1

1.Afscheid is erg,afscheid is verdriet.Afscheid is als een hoge bergwaarvan je het topje niet meer ziet.Afscheid is een lange weg,afscheid ligt heel ver weg.Maar toch is het dichtbij

waarin iedereen zegt : je krijgt steun van mij.Die steun heb je nodig,maar je doet het toch alleen.Pas als je weet, liefde is niet overbodigkun je zonder pijn in je hart zeggen,ga heen.

2.Leven isvanaf zijn geboortevoortdurend afscheid nemen.

Loshaken,om voort te leven.Zichzelf verliezenom zich te vinden.

3.Wij zeggen dank voor onze vaderdie ons zo nabij en dierbaar wasen die nu is weggevallen uit ons leven.Wij zeggen dank voor alle vriendschapdie van hem is uitgegaanen voor de vrede die hij heeft gebracht.

Wij zeggen dank dat hij,zo vergankelijk als hij was,een mens geworden isom van te houden.Laat ons bidden voor onszelfdie door dit sterven worden beproefd;dat wij het verlies niet wegpraten,niet ontvluchten,maar het ook niet koesteren zdat het ons verstikt en eenzaam maakt.

4.Op de grote vraag'waarom'wordt het antwoordnooit gegeven.Bij de vragenover dood en levenis er geen'daarom'

5.Wij zijn dankbaarvoor deze vrouwdie ons zo nabijen dierbaar was.Dat er niets van dit leven,waarin zij groot is geweest,verloren gaat.

6.Als straks de zontoch weer zal schijnenen hoog bovenaan de hemel staat,dan weet ikdat er met die straleneen glimlachnaar beneden daalt.Nu kun je over ons waken.

Eens zullen we weer samen zijn,tot dan moeten wij hierverder leven.Maar je zal steedsin onze gedachten zijn.

7.Niet alles is voorbij.Je blijft bij ons.Door wie je wasen wat je zei.En wat je voor ons

hebt betekend.

8.Groter dan de pijn om dit afscheidis onze dankbaarheid voor haar leven.Het voorbeeld van werkzaamheid,van goedhartigheiden minzame omgang met de mensendat de overledene ons bracht,geeft ons troost en zekerheid.

9.Stil, rustig en wijsgaf zij in ieder van haar dadeneen stukje van zichzelf.Zij rekende niets aan.En in de eenvoud van haar levenis zij van ons heengegaan.


2/110

2

10.Als het na jaren van geluk gebeurtdat je opeens moet levenmet een groot verliesmag het dan tot je doordringendat de zin van je levendieper ligt dan de pijnen het grote gemis ?

Ook daarin ligt een kans.

11.Ik mis U waar ik heengaof waar ik henenkeer;de morgenstond, de dagen ronden de avonden nog meer!Wanneer alleen ik tranen weent zij droevig, t zij blij,ik mis U, o ik mis u zo,

ik mis U neffens mij! G. Gezelle.

12.Wij zijn dankbaar om wat zij voor onsis geweest en dragen eerbiedig meeal wat waardevol is om nooit te vergeten.Afscheid nemen van een geliefde die sterft,is met dankbare handen meedragen,alles wat waarde heeft om niet te vergeten.Een goed en blijmoedig mens is van ons heengegaanen het afscheid maakt ons droevig.

De plaats die zij in ons leven had,de vriendschap die zij ons geboden heeften de vreugde die zij ons gebracht heeftwaren zo groot dat zij altijd in ons hart gegriftzal staan als een mens om van te houden.Ook zij heeft een lange lijdensweg bewandeld.Maar omringd door die haar dierbaar waren,is zij heengegaan, bevrijd van leed en last.Bewaar haar aandenken diep in uw hart.

13.Geef mij te zien, o Heer, hoe Gij zijt.Die op dit bed, uw kruis legt en lijdt.Dat het uw ogen zijn, die blauw omrande,en gezonken ogen, waarin toortsen branden.Dat het uw lippen zijn, nog wrang van gal,die ik met zorg verfrissen zal,dat deze handen machteloos uitgespreid,uw handen zijn ter marteling bereid.

-Hilarion Thans-

14.Afscheid vierenis met zachte vingerswat voorbij isdichtdoen en verpakkenin goede gedachten der herinnering...,is verwijlenbij een brok leven

en stilstaan op de piekenvan pijn en vreugd...,is moeizaam de draden losmakenen uit het spinrag der belevenissenloskomen en achterlatenen niet kunnen vergeten...Afscheid vierenis het moeilijkste in het leven.Gelovigen nemen nooit afscheidvan het leven.

J. en V. Miller.

15.Verzoend met de dood,begeleid door haar diep geloof,bevrijd van pijn en zorgen,is oma van ons heengegaanom rust te zoeken.Ze vergat zichzelf en wijdde zichmet groot plichtsbesef, onverdroten werklusten grenzeloze bezorgdheid aan wat zijals haar levensopdracht beschouwde:ten dienste staan van anderen.Ons hart is bedroefd om haar heengaan,

maar in onze geest, gemerkt door haaronuitwisbare stempel,zal zij blijvend verder leven.Heer, wij danken U voor die goede moeder.Leid haar veilig over de drempelvan dit aardse leven naar de eeuwigenu rust en vrede vinden.

16. Leef voort,

lieve moeder,in de warme genegenheidvan onze liefde;in de dieptevan Gods Vaderharten spreek bij Godvoor ons ten beste.


3/110

3

17.Ook al waren wij op dit heengaan voorbereiden wisten wij wat er te gebeuren stond,het afscheid komt toch nog onverwacht.Dat dit kon gebeuren, omringd door de kinderenbij wie jij het gevoel van geborgenheiden innerlijke rust kon voelen en begrijpen,was voor jou en ons allen een hulp en een steun.

Tijdens de laatste weken heb jij nog de kans gehadom ons duidelijk te maken dat de bandtussen je vrouw en al je kinderen hielpom het einde te aanvaarden.Wij zullen in nagedachtenis aan joude banden levend en actief houden.

18.Moeder,Voor elke dag en nacht die jij

ons toevertrouwde...voor ieder doelwaaraan je samen met ons bouwde...voor al het nieuwedat je ons vaak leerde...voor al het kwade en het goededat je hoe dan ook beheerde...voor de liefde en het leeddie jij voor ons verteerde...en voor zoveel dingen meerteveel om te onthouden,te weinig om te vergeten...zeggen wij je dank.

19.Wanneer wij aan moeder denkenervaren wij hoe ontzettend veel zij van onsen van de mensen hield,hoe dapper zij heel haar levenvoor ons heeft gezorgden zelf niemand tot last wilde zijn.Zij is ons altijd voorgegaan in geloof,hoop en liefde.

Zij heeft de kracht daartoe geput bij de Heer,die haar rots was en haar vertrouwen.Nu mag zij de Heerin vreugde tegemoet treden.Dankbaar gedenken wijhaar schoon en grootmoedig leven.

20.Geheel onverwacht ging je heen,zonder afscheid te nemen.Geen handdruk, geen laatste zoen,zelfs de bloemen ontbrak de tijdhun kelken te sluiten en te verwelken.Wij kunnen slechts hete tranen plengenom ons verdriet te verzachten,

onze rood-doorlopen ogenachter onze handen verbergenen in gedachten je beeld vasthoudenen bewaren in droeve eenzaamheid.

21.Gij vraagt u afwat mijn woorden betekenen :over een korte tijdzult gij Mij niet meer zien.

Maar een korte tijd laterzult gij Mij weerzien.Voorwaar, Ik zeg u :gij zult verdriet hebben,maar uw verdrietzal veranderen in vreugde...Nu zijt gij nog bedroefd.Maar Ik zal u terugzien.Dan zult gij verheugd zijnen deze vreugde zal niemandu kunnen ontnemen.

22.Bidden.Bidden is niet enkel knielen;t Is in t huis van onbemindenen in grauw miserie-zielenveel verborgen liefde vinden.Bidden is de bittere dingenmet een zacht gezeg vergoeden;t Is doorheen zijn tranen zingenen in alles t schoon vermoeden.Bidden is langs donkere paden

lampen van gevoel doen branden,Bidden is de schoonste dadendragen op zijn eigen handen.Bidden is zichzelf vergetenom te peinzen aan een ander.

-Alice Nahon-


4/110

4

23.Mijn vadertjeMijn vadertje, hij was rechtvaardigheid.Hij had den zwaren last op zich geladen,een eerlijk man te zijn in woord en daad.Dat is het schone, dwaze kwaadwaar, na ons Here Christus,de sterkste man aan ondergaat.

Mijn vadertje, hij was rechtvaardigheid.Hij had de goede liefdetot de stillen ware dingen.

uit Mijn vadertje van Marnix Gijsen.

24.In vrome herinneringdanken wij U Heer, om haar,waarvan Gij ons vele jarenhebt laten genieten;

genegen gedenken wij haarin onze gebeden.Een goede en eenvoudige vrouwis heengegaan om in de Hemelhaar welverdiend loon te ontvangen.

25.Mensen, hun dagen zijn als het gras,zij bloeien als bloemen in het open veld.Dan waait de wind en zij zijn verdwenen.Maar duren zal de liefde van God

voor allen die zijn verbond bewaren,zijn woord behartigen en het volbrengen.

26.Afscheid nemen doet zon pijnAfscheid nemen doet zon zeerOm je blikken zonder woordenOm je warmte van weleerOm je ogenOm je handen

Om je glimlach keer op keerOm de dagenOm de urenOm eergister nog zeer teerOm dit alles en nog meeris vandaag nog slechts teer zeer.

-Mireille Hugaert-

27.TranenEen gebaar, altijd klaareen vraag, nooit eens nee, altijd graagje was er voor je vrienden, voor je vriendinnen.Die geest zal niet meer zijn wat ze vroeger was.Tijd om afscheid te nemen was er niet.Geen tijd voor een laatste kus.

Geen tijd voor een laatste omhelzing.Geen tijd voor een laatste woord.Je had nog zoveel te vertellen.Maar het lot heeft er anders gewild.Wat er rest zijn tranen.Tranen van pijn ,woede en onmacht.Kon ik ze maar drogen en ik loop naar je toemaar wordt gehinderd door de muur van de dood.Ik schreeuw woorden om je te troosten maar ze gaanverloren in de zachte bries van de eeuwigheid.Een zachte bries...M'n liefste, voel je die bries ?

kom naar buiten en proef de nieuwe morgen !Sla je ogen op naar de horizon !Laat je tranen drogen door die zachte briesvan de eeuwigheid.

28.Een broos gestel,een moe gelaatmaar mateloos haar liefde,waarvan een vonkons leven zin kan geven.

29.Een stap is t maarvan wieg tot graf,voor ouden en voor jongen.Gelukkig die,dit leven af,hoe kort of langhet God hun gafden beteren weg ingongen.

-Guido Gezelle-

30.Nu zijn hart niet meer klopt en zijn ogen zijn gesloten,is er nog maar n waarnaar hij kan uitzien,en dat bent U, onze God, de God van alle mensen.Heer,Gij zijt mijn aanvang en mijn einde,daartussen ligt naar U mn levenstocht.Een weg van vreugde en verlangen,een weg van afscheid, aarzeling en van pijn.Maar steeds opnieuw vond ik vertrouwde sporenvan stappen die de Uwe zijn.Nu hebben wij veel verdriet,maar al de mooie herinneringenzullen onze troost blijven.


5/110

5

31.De adel van een menskan niet verloren gaan.Zijn geschiedenis gaat voortover de grens van de dood heen.De dood is geen eindeen verdwijnen in het niets.Alleen een poort is hij :

daarachter schijnt voorgoedhet levenslicht.

32.Zij was dankbaar voor het leven,voor haar gezin,voor de goedheid van de mensen.Door haar eenvoud,door haar altijd maar werkenen haar geloof in God die trouw is

en alles ten goede leidt,was zij een moedige vrouw,een vrouw om van te houden.Met pijn en hoopgroeten wij u ten afscheid.Vaarwel moederen leef in eeuwigheid.

33.Vader was een plichtsbewust man.Hij heeft altijd hard gewerkt en alles

wat hij deed moest in orde zijn.Hij ging de moeilijkheden niet uit de weg,maar zocht steeds naar een oplossing.Hij kon genieten van eenvoudige dingen.Voor de natuur stond hij telkens weerin bewondering.Hij lachte graag en bewaarde zijn zinvoor humor tot de laatste dagen.Ondanks zijn pijnbleef hij bezorgd en attentievol.Hij heeft gevochten om te mogen leven.Vader, we zijn je dankbaar.

34.Alles is voorgoed gedaanals jij er klaar voor bent.Ik heb aan je zijde gestaanMijn God, ik heb je graag gekend.Ik blijf nu hier, jij gaat naar daar,en daar is niet zover van hier.Wij spreken af, ik weet niet waaren daar ontmoeten wij mekaar.

-Clouseau-

35.Het is voor ons een onnoembare pijnafscheid te moeten nemen van een mensdie ons zeer dierbaar was.Tot U, Heer,richten wij ons met al ons verdriet.Wil leven schenken aan onze overledenetot over de grenzen heen van dit leven op aarde.

En wees een troost voor allendie gewond werden door dit heengaan.Wij vertrouwen op U, Heer,die alles ten beste leidt,voor diegenen die in U willen geloven..

36.Gij komt tot ons als t avond is,in t sterven van de dingen,in t afscheid dat het laatste is,

in t lied dat wij niet zingen.Op t woord dat Gij spreekt hopen wij;uw liefde is ons toch nabijin duizend, duizend dingen.

37.Het lange afscheid.Het zachte avondlicht valtover uw dode gelaat.Hoe rustig ligt gij daar.De rimpels van pijn en ongemak

zijn weggetrokken.Uw huid is glad en vredig.De opdracht is volbracht.Nu verlaten wij elkaar,maar het afscheid is al jaren bezig.Stukje voor stukje hebben wij u verloren.Het contact slonk bijna tot niets.Heer, Gij alleen weet wat in haar omging.Wij danken U voor ons moeder,want zij gaf ons het levenen de liefde door.Die taak rust nu op ons.

-Uit Similes-


6/110

6

38.Heer, onze God,de naam van elke mens staat gegriftin de palm van Uw hand.Wij vertrouwen Uonze dierbare overledene toe.Help ons gelovendat wij over de dood heen

in liefde met elkaar verbonden blijven,dank zij Jezus, uw Zoon, onze Heer,die Gij uit de dood hebt opgewekt.Blijf trouw aan de liefde,vandaag en alle dagentot in eeuwigheid.

39.Voor elk momentwaarop jij ons uw vreugde gaf...

Voor elk uurdat jij u voor ons hebt ingezet...Voor elke dagdat jij uzelf vergeten hebt...Voor elke nachtwaarin jij voor ons gebeden hebt...Voor de vele jarendat jij om ons bezorgd was...

...zeggen wij dank !

40.Eeuwigheid

Dacht je dat het grootste levendat hier op aarde heeft geleefd ,ineens totaal is afgeschreven,ineens geen enkel nut meer heeft ?Dat alle liefde die zij gaven,hun wijsheid of hun droefenisonder de aarde ligt begravenen dat daar niets van over is ?Ze leven verder en ze slapenniet n moment, geen enkele stond.De mensen zijn niet geschapenom op te bergen in de grond.

-Toon Hermans-

41.Iemand in mijn levenheeft me zoveel liefde gegeven.Helaas mocht deze persoonniet langer meer leven.Ik hoop dat hij nu in goede handen ismaar dat hij ook blijft onthoudendat ik hem ontzettend mis.

42.De tijd gaat te langzaam voor wie wachten te snel voor wie bang is.Hij is te lang voor wie rouwten te kort voor wie blij is.Maar voor wie lief heeftbestaat de tijd niet.

43.En klapen de weg naar huis wordt eindeloos langEn klapen met de wagen komt ook een leven tot stilstandEn klapen 1 seconde duurt voortaan een eeuwigheidEn klapen een beloftevolle toekomstwordt plots een dramatisch verledenDie ene fatale klap,

dat ene moment, die ene plekZoals het zwaailicht van de ziekenwagenzullen ze steeds opnieuw oplichtenin de herinneringMaar erger nog dan de herinneringblijft die prangende vraag nazinderen :Waarom ? Waarom jij ?En toch....Blijf niet treuren bij die ene klap.Want ... (naam) kwam wel degelijk thuis.Zei het langs een andere weg.

44.Ik weet het wel, er komt een dagdat ik deze aarde niet meer zal zien,als het doek gevallen is over mijn ogenen het leven verdwijntmet een stille groet.

45.Je vloog naar een oordwaar je niet meer wordt gestoord.Je liet een glimlach achter

bij onze droefheid, als wachter,alsof je ons nog altijd hoort.- Mark Meekers-

46.Hij was een eerlijk,eenvoudig en hardwerkende mandie zeer bekommerd was om zijn gezin.Allen die hem gekend hebbenzullen zich hem blijven herinnerenals een ijverige man.Soms valt het moeilijk te gelovendat de dood geen eindpunt is.Wij vertrouwen vader nu toe.


7/110

7

47.Wees nu niet bevreesd,want Ik heb u verlost,u geroepen bij uw naam :gij zijt van Mij.Ik vergeet u nooit.Zie, in mijn handpalmheb Ik uw naam geschreven.

-Jesaja-

48.Er is zonaan de andere kantvan de tuin der wolkenen luchten licht.Er is rustaan de andere kantvan de brug der zuchten,

geen pijn,geen verdriet.Er is dageraadna de nacht,na het duister en de nevels.Er is zonaan de andere kanten Hij.

49.De bomen komen uit de grond

en uit hun stam de twijgenen iedereen vindt het heel gewoondat zij weer bladeren krijgen,we zien ze vallen naar de gronden dan opnieuw weer groeien,zo heeft de aarde ons geleerddat al wat sterft opnieuw zal bloeien.

50.Als een droeve traan is een leven

door ons heengegleden.De kracht en sterke levenswilzijn ons bijgebleven.Dan ook is het leven eeuwig.We dragen het in ons.Zo blijft de traan dan even een stille mijmeringen drager van een lieve herinnering.

51.De moeders gaan maar sterven niet,

zij leven naar zij geven.Zolang men moeders kinderen ziet,

zolang zal moeder leven.O kinderen, al wat moeder was,

zij heeft het u gegeven.Laat elk iets van wat moeder was,

hernieuwd in u herleven.

52.Er is een zindie alles kan omvatten,waarin geen woord teveelgeen woord te weinig staat :je was een mens om van te houdenMoeder,hoe zouden we je dan ooit kunnen vergeten.

53.Sterven doe je niet ineensmaar af en toe 'n beetjeen alle beetjes die je stierf,t is vreemd, maar die vergeet je.Het is je dikwijls zelfs ontgaanje zegt ik ben wat moe,maar op 'n keer dan ben je aanje laatste beetje toe.

-Toon Hermans-

54.Moeder,ik min het lied van bloemen,van vliet en nachtegaal;door slechts uw naam te noemenklinkt het schoner duizendmaal .Al stem ik mee die zangen,hoevelen zijn er niet ?Moeder,naar u gaat mijn verlangen,

mijn schoonste lied !

55.Ik dank om al die jarenwaarin ik gelukkig was.Te midden van velden, wei en groenmocht ik stil genieten van t welig seizoen.Met stoere handheb ik gezaaid en geplanten wachtte vol blijdschapop de oogst van mijn land.


8/110

8

56.Zijn glimlach en zijn zorgen zijn voorbij,zijn lieve aandacht voor de daagse dingendie door zijn hoofd en zijn vingers gingenen alles wat hij was voor u en mij.Wij kunnen vragen stellen, maar gn vraagen ook geen antwoord doet de pijn vergetendie wij tezamen om zijn heengaan leden

en die zal blijven schrijnen n vandaag.In zijn dapper rechtgetrokken spoornaar Gods oneindig landlopen wij Hem achterna.Hij is niet mr dan enkele stappen voor.

-Anton Van Wilderode-

57.Moeder,in je leven heb je onseen aantal waarden voorgeleefd :

eenvoudig in je omgang met anderen,stil geluk om de kleine dingen van elke dag,luisterbereidheid voor allen die je tegenkwam,bezorgdheid om je naastbestaanden.Graag willen we aan jou blijven denkenals een goede moeder, die ons toondewat beminnen, houden van betekentin het dagelijkse leven:niet iets van vele woorden,wel een voortdurend bezorgd aanwezig zijn.We bidden dan ook dat je nu tenvollede liefde van de Heer mag ondervinden.

58.Vader,het doet ons verdriet afscheid te moeten nemen,alhoewel we weten dat dit heengaaneen verlossing is uit je lijden.Het doet ons pijn dat je niet meer bij ons bent,dat we je zachte vriendelijkheiden je diepe genegenheid moeten missen,dat we thuis geen vader meer aantreffen.Wij beseffen nu dat we zoveel aan jou

te danken hebben :de manier waarop je ons hebt voorgeleefd,de goedheid en liefde die je ons betoonde,de vreugde en geborgenheiddie we bij jou mochten vinden.Over de dood heen zullen we in liefde met elkaarverbonden blijven en dankbaar zullen we aanje blijven denken en je blijven noemen: vader.

59.God, wij danken U voor moeder.Ze was hartelijk en goed en kende vele vrienden.Ze was gelukkig om het geluk van anderenen bedroefd om hun leed, blij en dankbaarom elke dag die ze mocht beleven.Wij danken U omdat zij een mens geworden isom van te houden en om nooit te vergeten.

Wij bidden U dat er nietsvan dit leven verloren zal gaan,dat wat zij geleefd en gedaan heeftten goede zal komen aan deze wereld.

60.Sterven is n geheim.Leven is geven,is voor de anderen leven;voor je echtgenote en kinderen

voor je familieledenvoor je vrienden.Leven is je inzetten.Leven is sterven aan jezelf,n heel leven lang.Zo leefde onze dierbare overledene,zo is hij van ons heengegaan.

61.De liefde overleeft.Je hield van alle mensen

en zette je vele talenten kwistig in.Met een warme hand, tintelende ogenen een zachte lach leidde je ons gezinnetje.Nu rusten je nijvere handenen blijven zoveel dromen onvervuld.Lieve papa, we missen je zo.

62.Vader,veel te vlug ben je van ons weggegaan.

We hadden je nog zo graag heel langbij ons gehouden, moeder en wij.Je zat nog zo boordevol plannen,je wou nog zoveel doen...En toch voegde je er de laatste maandensteeds aan toe : als ik nog maar goed mag blijven ?Wie had er echter gedacht dat je reeds zo vlugaan je laatste tocht zou beginnen?We bidden voor je dat je nu gelukkig mag zijnbij de Heer.


9/110

9

63.Wij hebben moeder gekend,n en al toewijdingvoor haar werk en haar gezin.De ijver, die haar bezielde,was als het ware onmeetbaar;hoevelen hebben op haar geen beroep gedaanen zo stond zij heel dicht bij haar medemensen.

Voor allen die haar van nabij kenden,was haar leven getekenddoor gedienstigheid en eenvoudige inzet.Zij die tijdens haar leven zo dicht bij ons was,zal toch nooit ver van U geweest zijn, Heer.En nu zij zo dicht bij U is,kan zij toch niet ver van ons zijn.Vaarwel moeder en leef in eeuwigheid.

64.

Vader,Terwijl wij vandaag bij u strandenen stil kijken naar uw forse handenligt de scheiding nu nog zo dichten wat eens zwak was, is lichtals wij mekaars sterke schakels zijn.Er was immers duisternis en pijnom u langzaam ter aarde te dragen,maar uw liefde blijft altijd bestaandie wij in Gods vervulling mogen verstaan.De grenzen van de eeuwigheid omwindenmet onze liefde aan geen uur te bindenom uw herinnering steeds weer te vinden.

-Gunnar Riebs-

65.Geluk is het bereikenvan een moeilijk evenwicht.Het is dansen op een slappe koord.Verwacht je te veel,dan ben je ongelukkig.Verwacht je niets meerdan ben je ook ongelukkig.

-Leo Apostel-

66.Mijn dag is ten einde.Ik heb gezaaid en gemaaiden aan het brood dat ik voorbereiddehebben mijn kinderen zich verzadigd.Nu is mijn taak volbracht.

-Paul Claudel-

67.Aan mijn moederJij die sprak van eerlijk blijvenvan recht door t leven gaanhebt toen nog eens geglimlachten alles was gedaan.Toen wist ik dat k u nimmernog iets vergelden kon

uw stem deed mij ontwakenin t klare licht der zon.Daar blonken grote tranenvan heil en droefenisen k voelde diep in t hartwat een moeder is.

-Willem Elsschot-

68.

Moeder is rustigvan ons heengegaan.Al wie haar kende kan getuigendat zij bescheiden, nederigen godvruchtig heeft geleefd.Hard heeft onze moedertijdens haar leven gezwoegden zij bleef tevens een voorbeeld van overgave,steeds bereid om kinderen en kleinkinderente helpen met raad en daad.

69.Moeder,wij danken u om het beelddat wij van u in ons hart mogen bewaren :uw allesgevende liefde van een moederdie onze familie verbonden hield,uw grenzeloze goedheid, uw levendig optimismeen uw wilskracht in het aanvaarden van alleswat het leven biedt.

70.Hij was een goed mens,die in alle omstandighedeneen onschokbaar vertrouwentoonde in het leven.Hij bezat de wonderlijkeen aanstekelijke gaveom alles van degoede kant te zien.


10/110

10

71.Hij was een man als ik en gij,met droeve en met blijde dagen.Hij hield van u, hij hield van mij,Hij gaf veel liever dan te vragen.Nu schijnt dit alles weer voorbij,Een schijn die weer eens wordt bedrogen.Hij ging ons voor, voor u en mij,

Bezit reeds nu, wat wij geloven.

72. Vader in de hemel,vandaag wordt van ons veel gevraagd.Dit afsterven vervult onsmet zeer grote droefheid.Onze dierbare overledeneging heen uit ons midden,uit de kring van mensenmet wie hij geleefd en gewerkt heeft.

Het afscheid is zeer zwaar, Heer,maar niet troosteloos.Want vol geloof nemen we Uw woord aan:Ik ben de Verrijzenis en het Leven,wie in Mij gelooft, zal leven,ook al is hij gestorven.Moge Christus onze kracht zijnom ons leed als christenmens te dragen.Amen.

73.Als mens heb ik geleefd,

als mens ben ik gestorven.Het leven was mooi,ik heb er tenvolle van genoten.Mijn vrouw en kinderenheb ik innig lief gehad.Ik heb hen geholpen en hen raad gegevenwaar ik dacht dat het nodig was.Ik heb misschien fouten gemaakt...oordeel mij niet te hard.Ik verlaat jullie nu, niet voor eeuwig.In dit nieuwe leven wacht ik op jullie,wacht ik totdat wij terug samen zijn.

In afwachting van dat blije ogenblikvraag ik alleen maar af en toeeven aan mij te denken.

74.Moeder,Zacht streelden jouw handenelk van ons.Wij werden je koestering,je angst en je droom.Met weinig woordenleerde je onshoe belangrijk liefde is.

75.Zoals een kaars stil uitdooft,om bijna ongezien te doven,zo is moeder heengegaanin die stille eenvoud, zonder dat het levenin de wereld erdoor verstoord wordt.De laatste jaren van haar levenis ze niet gespaard gebleven.

Nu is ze stil heengegaan,haar kinderen in droefheid achterlatend,maar in de zekerheiddat ze voor moeder alles gedaan hebbenwat ze konden doen.

76.Als je verdriet hebt,blik dan terug in je hart,en je zal zien dat je weentom wie je vreugde bracht.

77.Goede vrienden allemaal,uit het oogniet uit het hartdat is mijn goedendagU allen graag en gul toegezegdomdat leven en liefdenooit door sterven vernietigd wordenmaar nieuwe vormen krijgenin allen die liefde gavenen liefde ontvingen.

78.Als zand datglijdt door je vingers,als water dataltijd maar wegvloeit,als de wind dieje niet kan grijpen,dat is het levendat is de dood,als een storm

op een mooie dag,als een donderslagbij heldere hemel,als een bliksemin het donker,alleen de herinneringen blijven.

79.Ieder moment ging je een stap verdernaar het einde.Elke dag werd je kracht kleiner.Maar als je lichaam niet meer wil,sterf je vanzelf en wordt het stil.


11/110

11

80.Heel teder kwam de dood.Hoe zacht riep hij haar naamen droeg haar liefdevol, een witte bruid,over heuvels en dalen buiten ruimte en tijd.t Oneindige spreidde zich zo troostenden bevrijdend over haar uit,terwijl behoedzaam haar grenzen werden verlegd

aan het beloofde land van overvloed.En wij bewonderen nog haar kracht en moed.Zij was de sterke vrouw, de liefdevolle moeder.Tot in het uitzichtloze hield zij stand.Nu ligt zij als een parel glanzend in Gods hand.

81.We tellen de dagendie we samen gingen,uitbundig en ingetogen,

vader, moeder en kinderen.Nu zwerven we langs de paden,de bossen, de veldenom je handen te zoekendie ons begeleidden,om de woorden te vangendie ons hart warmden,om jou terug te vindendie we niet vergeten kunnen,die meer isdan slechts herinnering.

82.Wij hebben iemand verloren.Hij is ons zo lief.We zijn zo bedroefd.Wat kunnen wij zeggen,wat kunnen wij doen ?We zijn er stil van en zoeken in ons verdrietom zo dicht bij hem te zijndie niet meer bij ons is.

83.De winter gingde lente kwam,jij spitte de tuinen plantte rozenNu bloeit onze bloementuinen doen de rozen me denkenaan jou.

-Edith Oeyen-

84.Herinneren isintens aanwezig zijnin t diepste van je wezen.Herinneren iseen leven dragen in jezelfmet een glimlachom alle mooie dingen

die het leven kleurden.Nu heeft dit afscheid,hoe zwaar ook,een diepe zin,gesteund.

85.Niemand heeft dit gewild.We probeerden er samen tegen te vechtenen toch... je zou gaan.

Je had nochtans nog vele plannen,je wou nog zoveel doen en zien.Jouw kringloop was nog niet ten einde.Wij gaan verderen nemen daarbij alles mee,wat we van je kregen,van je leerden.We houden dat stukje,jou in ons in leven.

86.Een laatste hand,een laatste blik,ik schrik en huivervan die kilte.Een laatste woord,een laatste traan,voortaan heerst tussen onsongrijpbare stilte.

-Mireille Hugaert-

87.Elke dag plukte ze bloemen,de tijd liep met haaren in een waaier windademde de dood tot bij haar.Ze legde bloemen neer bij de vogelsen vertrok toen naar het onbekende land.Daar plukt ze nu bloemenonder een altijd stralende zon.

-Edith Oeyen-


12/110

12

88.Moeder zijn is ontvangen en bewaren,geduldig wachten en hoopvol verlangen.Moeder zijn is geven zonder maat,liefde en leven gunnen,vreugde schenken en gelukkig maken.Moeder zijn is leren spreken,aarzelende woordjes eerst,

en ook een taaldie richting en waarheid brengt.Moeder zijn is dag aan dagde zorgen en de vreugde delen,en t zwaarste voor zichzelf behouden.Moeder zijn is vertrouwen in de toekomst,rustig op weg zetten en belangloos loslaten.Moeder zijn is eens afscheid nemen,en bij God uitzien naar de hereniging.

89.Nooit een onvertogen woordhebben we van hem gehoord.Je hoorde hem nooit zeurenen liet alles maar gebeuren.Waar haalde je de kracht vandaanom zo nog jaren door te gaan.Veel stille pijn heb je geleden.Nu is de grote strijd gestreden.

90.'t Heeft niet mogen zijn.Nog n paar mooie jaren,hadden we samen kunnen beleven.Gelukkig zoals we waren,genietend van de herfst van het leven.Maar n erge ziekte trof je reeds geruime tijd.Je vocht nog door,maar toch verloor je de ongelijke strijd.Hoe dapper ook verbeet je de pijn,toch heeft het niet mogen zijn.Herinneringen van weleer herleven.Vrienden die gingen,

nooit is er n gebleven.Al doet het afscheid nog zon pijn,t verdriet is groot,t verlies van je dood.Toch zal je in gedachten bij ons zijn.t Heeft niet mogen zijn.

91.Als een opgebrand kaarsje doofde zijn levensvlam.Zacht en verlossend kwam de oneindige rust.Moge de barmhartige Heerzijn leven genadig beoordelenen hem de vreugde schenken van het hemels geluk.

92.Stilletjes, als op de toppen van je tenenben je heengegaan,ben je dr heengegaanwaar stilte nieuwe woorden weeft.De wind wuift er zacht je zorgen weg,de zon maakt er je glimlach warm,en in je arm draag je de bloemenwaar je zo van hield.Omdat je voor ons verder leeftzien wij in onze stoutste dromen

hoe je wandelt in een wondermooie tuin.

93.Sterven is afscheid nemen van de tijd,niet van het leven.Gelovig sterven is er door gehaald wordenzoals Jezus en leven van tijd in eeuwigheid.Sterven is op het woord van Jezusde hoop verwisselenvoor de zekerheid dat God liefde is.Afscheid nemen

is met zachte vingerswat voorbij is dicht doen en verpakkenin goede gedachten der herinnering.Afscheid nemenis met dankbare handen weemoedig meedragenal wat waard is om niet te vergeten...

94.Afscheid.De dingen van het leven

zijn licht of zwaar gegaan,als een prieel van bloemenbedauwd met menige traan.Nu vouw ik mijn handen samen;voor immer vallen mijn ogen toe.Ze waren van t harde strijden,van t angstig wachten toch zo moe.Maar als ik t leed van anderenvol liefde heb verstaan,dan mag ik vol verrukkingin t eeuwig licht naar God toegaan.


13/110

13

95.Oneindig als de cirkel,zonder begin en zonder eind,oneindig als de vibratiedie voorbij de eeuwigheid trilt,oneindig als de sferen,waar geen punt noch streep ooit stopt,oneindig weten wij je verder leven

zolang ons hart het ritmeder herinneringen klopt.-Mireille Hugaert-

96.Nu ik er niet meer ben,vertel het aan de bomenhoeveel ik van je hou...Vertel het de winddie zachtjes met de blaadjes speelt...Vertel het aan de huizen van steen...Vertel het een kind

dat nog net jong genoeg isom te begrijpen...Vertel het geen mens,ze zouden het niet geloven,ze zouden niet begrijpendat een moeder van een zoon,een mens van een mens kan houdenzoals ik van jou...

97.Met verdriet in ons harten tranen in de ogen,

denken wij terug aan de aangename momentendie wij samen doorbrachten.Hoewel wij je niet meer zullen zienen niet meer zullen horen,zal de herinnering aan jou ons niet verlaten.

98.Hoe lang leeft een mens uiteindelijk ?Duizend jaren of slechts n ?Is het een week of zijn het eeuwen ?Hoe lang duurt de dood ?

Wat wil zeggen, voor altijd ? -Pablo Neruda-

99.We treuren om je gesloten ogendie ons blij aanschouwden,het vale grijs van het avondlandoverschaduwt nu de gouden horizonen rouwt met ons mee door eeuwig zwijgenDe luister van je geestis opgenomen in afscheidsnevelsdie bloeiende bloemen omkelken.

-Ugo Verbeke-

100.Kleine jongen,je kwam,je ging een korte weg,een vluchtig spoor in t aardse land.Vanwaar ? Waarheen ?Wij weten slechts vanuit Gods handtot in Gods hand.

101.In een tuin van wind en dode bloemenweten wij je steeds ver weg en zo nabij:een jongen die de klok heeft stil gezeten niet meer aan de nieuwe jaren went.Al wat ooit je jonge lichaam sierdeis tot herinnering en stof vergaan,in de rust van oude fotos en wat knikkershebben wij je stem en handen opgeborgen.Jij was toen, maar nu al lang niet meer

de warmte die ons koesterde bij kille dagen:je krimpt steeds verder weg en wij met jou,ooit zijn we samen in wat niemand weet.

102.Weggaan is iets andersdan het huis uitsluipen,zacht de deur dichttrekkenachter je bestaanen niet terugkeren.Je blijft iemandop wie wordt gewacht.

-Rutger Kopland-

103.xxx,eenzaam verdween je in de nachten niemand kon je volgen.Zo onvoorzien was je laatste reisnaar die overkant...waar alleen God je opwachtte.Nu zien we je in een its,met je glimlach, ons zo nabij.

Zo blijf je samen met ons leven, elke dag.Tot weerziens.

104.Er is geen afscheiddat ons van hen scheidt.Altijd zijn ze ons nabij.In de stilte van ons hartblijven ze voortleven,als een geurende bloem,vol zachtheid, tederheid,verder bloeiend.


14/110


15/110

15

114.De laatste avond was nog heel gewoon,zoals zo vaak voor weer een nieuwe morgen,het huis gesloten voor het nachtlijk duisterde ogen dicht na alledaagse zorgen.Een laatste maal werd je toegedekt.Onverwachts en woordeloosgaf je voorgoed de geest aan God.

Waar ben je heen ? Waar is jouw leven ?Wij staan hier met wat kruimels in de hand,al weten wij ; Wat God geeft, blijft gegeven.Nu is jouw woning aan de Overkant.Blijf ons dragen over de ongeziene horizon,zoals wij jouw naam zullen blijven uisteren,spreek ook tot ons in de stilte van ons hart,wij zullen blijven luisteren...

115.Moeder.

Het is een wonderbaar iets, een moeder.Anderen mogen u liefhebben :uw moeder alleen begrijpt u.Ze werkt voor u,zorgt voor u,bemint u.Zij vergeeft u alles,wat ge ook doet.En het enige verdrietdat ze u naliet,is te sterven,is van u heen te gaan.

116.Sinds ik het van je weet- de dood, zo rakelings nabij -is alles wat je zegt en doeteen beetje heilig en voorgoed.Want ieder woord en elke daadontmaskert alle schone schijnen kan voor jou de laatste zijn...Te midden deze snelle tijdadem jij reeds de eeuwigheid.

-Jan Coghe-

117.Te jong heb je het leven afgelegdmet een ongeschonden jeugd en fris gelaat.Reeds duizendmaal vroeg ik wat kwaadwaarom God zo een mens niet leven laat.Tot ik besefte : deze vraagis wanhoop boven diepe klovenomdat wij over alle doodin leven voort mogen geloven.

-Jan Coghe-

118.Vreugde en pijn.Op onze korte levenswegwordt menig droom geslooptdie hoopvol werd gebouwd.Slaapt aan de voet van elke vreugdeniet een pijn, gesneden uit hetzelfde hout ?t Geluk dat ons zn kleuren biedt,

heeft ook een ingebouwd verdriet :t besef een kwetsbaar mens te zijn.Als na dit kort en broos bestaanhet hart een laatste maal zal slaan,verdrijft de vreugdezonvoorgoed de schaduw van de pijn.

-Miet Meys-

119.Het hoort bij het levendat we allen moeten gaan

t is goed om af en toe, heel even,daarbij eens stil te staan !Geen uren en geen dagengenoeg om te verstaan :het hoort ook bij het levenom steeds weer door te gaan.

-Jan Coghe-

120.Nu alles faalt,heeft dit alleen nog waarde voor mij,die nooit n waarheid hebt ontdekt;

ik zal van u niet scheiden als deze aardemijn pover lichaam dekt.Ik heb maar n geloof :nooit gaat verlorenwat eens de liefde zalig heeft bevrucht,en waar er twee elkander toebehorenis zelfs de dood geen vlucht.

-Jan van Nijlen-

121.Wij moeten opnieuw beginnen

van de grond af aan,van diep onder de grond,iedere dag opnieuw.Weer durven zeggen : lieveling,en vertrouw op morgen,hardnekkig gewone dingen doentegen de nederlaag in.Een kruisteken maken en zeggen :Onze Vader, en het geloven ook.Onze Vader, die in de hemel zijt,waarom zijt Gij niet op aarde ?En weten : Hij is er toch.Hij is ons niet vergeten.Hij is in ons midden.

-Gabriel Smit-


16/110

16

122.Aanvaard uw lot, niet klein, niet laf,want ook het nutteloos en stil geuistervan de wind,ergens een ster in t duister,t heeft al zijn zin,en wat gij af en toeverbeid hebt, dagen lang,

en nu verkreegook dit was een geschenk van God.Vergeet uzelf.Gedenk de vrucht van t kleine,ontvlucht niet bang en laf dit leven,waar uw strijd verloren schijnt,maar zing en herbegin,gelukkig als een kind,om t klein gewin,terwijl gij vergaatdoch eeuwig zijt.

-Luc Verbeke-

123.Reconnaissants de ce quelle a reprsent nos yeux, nous noublierons jamaisles valeurs quelle nous a apportes.Les familles vous remercientpour votre sympathie,vos prires et votre prsence.

124.Oh tu me manques, par mes chemins

et partout ou je vais, je viens,depuis laurore, et tout le jouret plus encore au long des soirs.Quand solitaire mes pleurs scoulentsoit de bonheur, soit de chagrin,tu me manques et quel tourmentta place vide mon ct.

125.In haar lange levenwas zij steeds de centrale guur

van heel haar grote familie.Rijkbegaafd naar geest en hart,dacht zij niet aan zichzelfmaar ze heeft zich steeds ten dienstegesteld van anderen.Altijd begaan met haar kinderen,was ze steeds bekommerdmet wat hun goed was.Hun vreugde was de hare,en zij deelde in hun verdriet.Moge datgene waarin ze groot wastot ons blijven sprekenals een schone en dankbare herinnering.

126.Voor elk moment waarop je mij hebt blij gemaakt,voor elk moment waarop je mij hebt vrijgemaakt,voor elke keer dat jij bij mij vertrouwen zocht ,voor elke schakel die ons nauwer binden mocht...zeg ik je dank.Voor elk lief woord dat zacht over je lippen kwam,voor al het kwaad dat jij mij uit het hart ontnam,

voor elke gunst waarvoor je stil gebeden hebt,voor al die moed waarmee je soms geleden hebt,voor elke pijn die jij voor mij vermeden hebt...zeg ik je dank.Voor elke keer dat jij nog ontroeren zultof door je zachte trouwe blik beroeren zult,voor elk gebaar waardoor je mij vervoeren zult...zeg ik je dank,zeg ik je dank.

-Will Ferdy-

127.Gestorven zijn is levenbij de genade van God,is er doorgehaald worden zoals Jezusen leven van tijd in eeuwigheid,is aanwezig blijven zoals God aanwezig is,mysterievol, niet aan tijd of plaats gebondenmaar werkelijk vereend in geesten onvergankelijk geluk.Gelovig stervenis afscheid nemen van de tijd,niet van het leven,

is zichzelf blijvenzoals men geworden is,is het ene mysterie verlatenom het andere in te gaan,is op het woord van Jezusde hoop verwisselen voor de zekerheiddat God liefde is.

-Ward Bruyninckx-

128.

Het is nu stil,ik droog mijn tranen,ik luister naar het huis,het huis waar we ooit samen waren,voor altijd jouw thuis.Het is nu stil,ik droog mijn tranen,ook vandaag heb ik om jou gehuild,in dit huis waar we ooit samen waren,voor altijd jouw thuis.


17/110

17

129.Alles valt stil.Wie kan je nog strelen,nog zeggen, dat hij van je houdt.Je bent zo eindeloos ver.Je hart is stilgelegd.Je benen worden stijf,je armen, je mooie handen, je ogen.

Alles valt stil.Daareven was je nog hier.En moment en je huis was leeg,je lichaam verlaten,Ben je nu zo ver weg, onbereikbaar ver ?Of hoor je mijn roepen.Misschien zie je mijn tranen.Ik weet het niet.Waarom laat je mij je dooden kies je zelf het leven ?

-Phil Bosmans-

130.Nu wij de stem niet meer zullen horenvan deze afgestorvene,nu hij/zij niet meer zal binnenkomen,ons niet meer zal toelachen,een hand geven of gewoon naast ons zitten,lijkt het alsof alles voorgoed voorbij is.Nochtans blijft de mens dromenvan geluk en leven.In God wordt deze droom werkelijkheid.

131.Als straks sneeuw en ijzelhet gescheurde land weer dekken,wekken zomerse herinneringenons dagelijks bestaan.Lang nog zullen we je missenen heel lang zal het durenvoor we kunnen zeggenhet was goed,je mag je eigen weg nu gaan.

132.Lorsque la neige blanchecouvrira le pays dchir,nous nous chaufferons lmedun souvenir de ces beaux ts.Il nous faudra bien du temps,bien damour et de patiencepour dire en toute conscience:Bon voyage,nous tavons tellement aim.

133.Vader,Het doet ons pijndat je niet meer bij ons bent,dat we je vriendelijkheiden je genegenheid moeten missen,dat we thuis geen vader meer aantreffen.Wij beseffen nu dat wij zoveel

aan jou te danken hebben:de manier waarop je ons hebt voorgeleefd,de goedheid en liefde die je ons betoonde,jij sprak van eerlijk blijven,en van recht door het leven te gaan.Vader,wij zeggen je dank,dank voor alles.

134.

Dag moeder, dag bomma,je hebt er zo naar getrachtom bij ons vader, bij onze bompate mogen gaan rusten.We hebben er zo dikwijls over gepraaten we waren er klaar voor :jij om te mogen gaanen wij om je te laten gaan...We hebben je handen nu tot rust gevouwen,je hebt er zoveel mee gedaan voor ons...we zijn je dankbaarvoor al wat je ons gegeven hebt.Dag moeder, dag bomma,

we zagen je zo graag.

135.Altijd zult ge bij mij zijn...U te moeten missen is vreselijk.Help mij om die grote pijn te beheersen,zoals ge me steeds hebt geholpen.Nog steeds heb ik u nodig...wacht op mijwant wij moeten terug samen.

136.er was vechtener was lachener was strijdener was gevener was lijdener was levenHaar leven is geleefdHaar leven is beleefd.


18/110

18

137.Vrienden..Je hebt er zoveel,ze helpen je keer op keer.Vrienden, blijven je trouw.Ze laten je nooit in de kou.Onthou..., jij hebt zon vrienden !

137. bisDe zon...Ik zie de zon s morgens opkomen,samen met duizenden dromen.Ik kijk naar de zon,denk aan de dag toen alles begon:jij met de stralende glimlach,altijd, elke dag.

138.Als mijn leven het andere leven wordt,laat dan geen treurzangen glijdenlangsheen de straten.Ga naar het westenwaar land in zee vervloeiten kijk naar het ruisen der golveneven maarwant het ruisen duurt voort, altijd voort.Plaats geen bloemenkransen op mijn grafmaar schenk me groene grashalmenuit de levende duinenen ga bij zonsondergang met lampions en kandelaars

op het stille strand en schenk bier en brandewijnen lach en dans op het ritme van de zee.

-Brendel-

139.Je hebt niet geweten,toen je werd geboren.Je hebt niet gewetentoen je bent gegaan.Daar tussenin heb je veelte veel geweten

Het hoeft niet meer.

140.Wanneer wij aan haar denken ervaren wijhoeveel zij van ons en van de mensen hield.Wij zijn treurig om haar heengaan,nu groeit een ijzige stilte om ons heen,nu voelen wij ons plotseling hulpeloos en alleen.Uw naam zal altijd door uw kinderen en kleinkinderendankbaar en met eerbied en tederheidworden uitgesproken.Blijf met vader over ons allen wakenvanuit de hemel, wij vergeten u niet.

141.Do not stand at my grave and weep.Im not there, I do not sleep.I am the thousand winds that blow,I am diamond glints on snow,I am the sunlight on ripened grain,I am gentle autumnal rain.When you waken in the morning hush

I am the soft uplifting rushOf quiet birds in circled ight.I am the soft stars that shine at night.Do not stand at my grave and cry.I am not there, I did not die.

142.Hoe dichter en intenserwij met hem/haar hebben geleefd,hoe heviger de pijn

die brandt in ons hart.Onze zorgende handen voor hem/haarvallen nu stil.Wij dragen de zware lastvan het gemis.

143.Je hebt gewacht en gevochten,je gaf de strijd niet op.Maar nu ben je van ons heengegaan.We hadden het verwacht

en toch kwam het nog plots.Je zal een grote leegte achterlaten.Op je gelaat was te lezenof je verdriet had of gelukkig was.Met liefde hebben we je verzorgd.Veel geluk en liefde kregenwe hiervoor terug.En nu ben je er niet meer.Alles wordt nu stil.We zullen je erg missen,maar al ben je niet meer bij ons,toch blijf je steeds in onze gedachten.

144.Vader,t Is stil gewordennu je er niet meer bent.Dank voor

je lieve lachje bezorgdheidje steunje belangstellingje warm onthaal.

We zullen je missen.


19/110

19

145.Wij hebben veel goede herinneringen aan een lieve,zo zorgzame moeder, oma en moemoe.Wij bewaren een ruime plek in ons hartvoor iemand met zoveel hartelijkheid,iemand die het steeds voor anderen goed wilde maken.Door haar gerichtheid op anderen voelde zefeilloos aan als iemand troost en steun nodig had.

Haar gastvrijheid kende geen grenzen.Velen hebben genoten van haar lekker eten.Je proefde dat het met liefde werd klaar gemaakt.Met haar creativiteit en aanwezigheid zorgde zevoor sfeer in huis.We hadden haar graag nog wat langer bij ons gehad.

146.Vader,Nog niet zo lang geleden werd je ernstig ziek.

Vandaag al dragen we je ten grave. Plots leek hetof je erge haast had om bij moeder te zijn.Je miste haar zo !Bij alle kleine en grote dingen, droef en blij,altijd was er bij jou dat pijnlijke gemis,dat gevoel dat niets ooit volmaakt zou zijn.En toch hadden deze jaren zin.Meer dan vroeger zagen we en beseften wewelke waarden je ons voorleefde;We zagen je nooit aatende bekommernis voor ons,je kinderen en kleinkinderen, je wilde dat wehet goed hadden, dat we gelukkig waren.Maar bovenal zagen we de eeuwige liefde van een man

voor een vrouw en hoe alleen die liefde een mens vol-ledig gelukkig maakt.Nu laten we je los, vader, de cirkel sluit zich.Voortaan ben je in ons.Want ook beseffen we nu: Vaders en Moeders stervenniet echt, ze leven voort in hun kinderen !

147.Vader,..niet de duur van je leven telt,

wel de inhoud die je er aan gaf.En die inhoud was duurzaam.Eenvoud, eerlijkheid, geduld, begrip,en nog zoveel meer,de kleine dingen die een mens groot maken,ze zaten in je leven verweven.Maar het laatste jaar...je ziekte, je verdraagzaamheid, je optimismeen je goedheid, het was niet gemakkelijk,maar dank zij de gedrevenheid en toewijdingvan moeder, heb je dit allemaal verwerkten is er een band ontstaan tussen ons allemaal,van waaruit wij de kracht putten om verder te gaan.

148.Liefste vader,Afscheid nemen is heel moeilijk,het is iets waarover je liever denkt dat het nog nietvoor nu is.Het zal vreemd zijn dat je er niet meer zal zijn,dat we je niet meer kunnen zien.Je hield er zo van om bezig te zijn en anderen

te helpen, bij te staan. Je streed er telkens weeropnieuw voor het niet op te geven.Voor ons was je de eeuwige optimist,je genoot van het leven en van je gezin.Het kon natuurlijk niet blijven duren.Je hebt ellendige weken en pijnlijke uren doorstaan.We moesten je zien gaan, elke dag wat verder.Vader, nooit kunnen we jou vergeten.Vader, we zullen goed voor moeder zorgen.Voor haar was je de beste man.Weet dat ze je hiervoor altijd dankbaar zal blijven.Vader, we zullen nog dikwijls aan je denken.

Je was de liefste vader van de hele wereld.

149.Je bent zo plots van ons heengegaan,dat je van ons geen afscheid kon nemen.Je was met ons zo begaan,hield zoveel van t mooie levenVan kindsbeen af was werken zwaar,je was zeer stipt en zo bewust,steeds stond je voor je vrienden klaar,vergat jezelf en had geen rust.

Je was iemand uit de duizend,een goede lieve vader en sterke man.Geen taak was je voor hen te zwaar,altijd bleef je voor hen klaar.n ding sterkt mij, o liefste;al die jaren van ons samenzijn,t geloof in God die ons beloofde.Dit is geen afscheid, liefste mijn !

150.

Het is tijd, ik moet nu gaanIk zal geen afscheid nemenKijk naar me uit in de regenbogenHoog in de luchtAls de zon weer opkomtEn de hele wereld nieuw isKijk dan naar me uit en hou van meZoals ik van jullie gehouden heb.

-Vicky Brown-


20/110

20

151.Beste vader en grootvader, het afscheid is zwaar,maar in onze stilgeweende tranenschittert ook een dank uvoor wat je voor ons was en nu nog bent.We beloven je je eenvoud en onverwoestbarelevensdrang tot voorbeeld te nemen.Help ons verder goede, eenvoudige mensen te zijn,

je voorbeeld waardig.

152.Vergeet de mooie dagen niet.Als de horizon, zover je kunt kijken, donker blijft,zonder een teken van licht,als je hart vol verdriet is en vol bitterheid,als schijnbaar alle hoop op nieuwe vreugde en gelukverdwenen is.Zoek dan zorgvuldig in je herinnering de mooie dagen.Als je ze vergeet, ze komen nooit terug !

Vul je hoofd met blijde gedachten,je hart met vergevingsgezindheid,tederheid en liefde en je mond met een lach.Vergeet de mooie dagen niet.

153.Lieve moeder,Met droefheid in ons hart moeten we jouuit handen geven. Jouw leven onder ons was gesierddoor eenvoud en dienstvaardigheid.Van tegenslagen en pijn ben je niet gespaard gebleven,maar toch werd jouw leven getekend door moed

en tevredenheid om elke nieuwe dag.Jij kon genieten van de kleine dingen in het leven.Jij was een wijze vrouw, die de betrekkelijkheidvan de dingen kende.Jij hoefde echt niet veel te hebben om gelukkig te zijn.Jouw doel was het om je kinderen, klein- enachterkleinkinderen gelukkig te zien.Met veel respect en grote dankbaarheidzullen wij blijven terugdenken aan jouw liefdedie wij voelden, bij ieder woord en in elk gebaar.

154.Leegte, pijn en 't gemis, het verdriet is het ergstewat er op dat moment is.Iedereen heb je om je heen,verwerken doe je moederziel alleen.Niemand begrijpt wat 't isde leegte, pijn en 't gemis.

155.Jij was de zon in ons leven.Altijd bereid het beste van jezelf te geven.Een perfekte echtgenote, een blije en ere moeder,

een zonnige dochter en schoondochter.Wat zullen wij je missen.

156.Sous des apparences de dur et de costaud,ta sensibilit tait eur de peau.Mal dtre... mal de vivre...Nul, malgr bien des efforts,naura pu tviter le pire.Ton chemin fut parsem dembchesmais le bout du tunnel tait l...

...alors porquoi ?...Je suis sre que bientt,tu laurais chevauchecette grosse moto !Ta gaiet, ta serviabilit, ta gnrosit,Ton amour des enfants,Ta passion des animauxet ton bon gros rireresteront jamais gravsdans nos souvenirs.Au revoir trs cher ...

157.Goede Vader,de mens die mij het liefste washebt Gij van mij weggenomen.Wij hielden van elkaaren gingen samen een deel van ons leven.Veel hebben wij met elkaar gedeeld,vreugde en leed, goede en kwade dagen.Wij hebben het goed gehad samen,al ging het niet altijd gemakkelijk.Ik dank U daarvoor.

Mijn man heeft nu als eerste de eindstreep bereikt.Ik blijf alleen achter.Wees zijn liefde en trouw indachtigen geef mij de kracht en de moedom verder te leven naar uw wil,ook al valt mij dat soms zwaarWie van iemand houdt,stelt voor altijd zijn hoop op hem.

(Al de dagen van ons leven, 64)

158.Haar leven was als een orkaan, kort maar krachtig.Opeens viel het stil maar laat zijn sporen nadie wij niet willen uitwissen.Sporen van trouw en liefde voor de mandie haar gekozen had, sporen van moederlijkebezorgdheid en moederlijke erheid,intense toewijding aan hen die haar dierbaar waren,drang naar rechtvaardigheid,creativiteit in het scheppen van gezelligheiden familiaal samen zijnen sporen van collegiale solidariteit.


21/110

21

159.All is wellDeath is nothing at all.I have only slipped away into the next room.I am I, and you are youwhatever we were to each other, that we still arecall me by my old familiar name,speak to me in the easy way wich you always used.

Put no difference in your tone,wear no forced air of solemnity or sorrowlaugh as we always laughed at the little jokeswe enjoyed togheter, play, smile, think of me...let my name be ever the household wordthat it always waslet it be spoken without effect,without the trace of shadow on it.Life means all that it ever meantit is the same as it ever was.There is unbroken continuity why should I be outof mind because I am out of sight ?

I am waiting for you, for an interval,somewhere very near, just round the cornerall is well.

-H.S. Holland (17e eeuw)-

160.Dank je wel om wie je was, om je zijn,je grootheid lag in je eenvoud en je echtheid.Je hield van het leven,van de kleine dingen om je heen.Je bent van ons heengegaan

zoals je hebt geleefd, eenvoudig en stil,je hoefde niet anders te zijn,zo hebben we van jou gehouden.Blij om dit zijn zeggen we je :dankjewel

161.Altijd was jij erzonder je vragen te stellenvoor wie of voor wat

je was er voor onszonder dat wij het echt wisten.Nu weten wij het !

162.Mijn moeder,zij was een vrouw om van te houden.Vriendschap was voor haar geen ijdel woord.Zij heeft van het leven geproefdmet zijn zoete en zure vruchten.Het oude geloof van weleer had zij niet vergeten.Zij was een vrouw om van te houden.

163.Lieve mama, lieve grootmoeder,wij danken je voor je liefde,je levenslust en je wilskracht.Met goedheid en lieve zorgen heb je ons omringd.Je hebt ons zoveel gegeven :

Besef van alle mooie dingen in het leven.Kracht om moeilijke momenten te overwinnen.

Fierheid waarmee je ons voorging.De gave eerst aan anderen te denken,en jezelf voor anderen weg te schenken.

Als troost blijft ons de herinneringIn alles ben je groot geweest.

164.God, ik roep tot U :in mij is het duistermaar bij U is het licht.

Ik ben eenzaammaar Gij verlaat mij niet.Ik ben bangmaar bij U vind ik hulp.Ik ben onrustigmaar bij U is vrede.In mij is bitterheidmaar bij U is geduld.Ik begrijp uw wegen nietmaar Gij weet de weg voor mij.

-Dietrich Bonhoeffer-

165.Eerst tranen van blijdschapnu tranen van verdriet,het komt aan als een klap,geloven kan ik niet.Eerst met vreugde door het levennu, angstig kijkend naar de dood.De gezelligheid die je kon gevenwas niet te beschrijven zo groot.Eerst leek alles zo helder,zo jn, de werkelijkheid keihard.

Waar moet ik toch zijnmet al de vragen die me zo hebben verward.

166.Je lot is al bepaald bij het begin van het levenDe ene heeft een lange weg te gaanbij de ander duurt het maar evenDe ene kan het leven aande ander kiest om weg te gaanRust nu maar evenwe zien je wel weer in het volgend leven


22/110

22

167.Met eerbied en genegenheiddenken wij terug aan hem.Hij was een goede, werklustige en eenvoudige man.Wij zullen je missen.Wij zijn bedroefdomdat wij U niet meer tussen ons hebben.Wij begrijpen niet waarom je zo vroeg van ons heenging.

Wij, met familie en vrienden,zullen je blijvend gedenken in ons hart.

168.Liefste,Jij bent liefde, pure liefde.We moeten ons niet afvragen waarom ?maar je danken voor al je liefde en zorgendie je ons steeds belangloos geschonken hebt.Al is ons verdriet nog zo groot en diepvergeleken met de liefde die je gaf,

is ze nietig en klein.We zullen steeds aan je blijven denkenals een lieve zachte vrouwdie steeds klaar stond voor iedereen,maar zichzelf daarbij vergat.Nogmaals dank je voor al je liefde.

169.Als het grote moment voorbij is,als de ogen gesloten zijn,als de stilte van de dood is ingetreden,zijn geen woorden te vinden voor wat je beleeft.

Hoe mooier en rijker de herinneringen,des te moeilijker valt de scheiding.Misschien vouwen je handen zich tot een gebeden vertrouw je dit bange uur op de levende God.Maar, vergeet onze mooie dagen niet.Neem jezelf opnieuw helemaal in handen,vul je hoofd met blijde herinneringen,je hart met tederheid en liefdeen je mond met een lachen alles wordt weer goed.

170.Als een spinrag gewevenbroos, breekbaar en jn, zo was je leven.Levend van uur tot uur, van dag tot dag.Door het diepe donker dwalendals een schim in de nacht.Zoekend naar het licht, naar een nieuwe start.Dromend dat het donker zou wijken voorrustgevende kracht.Daarna stilaan plaats zou maken voor heerlijk zonlicht.Vandaag heb je het zonlicht gevonden,hoef je niet verder meer te zoekenmaar kun je nu genieten van een welverdiende rust.Rust nu maar, je strijd is gestreden.Wacht daar op mij.

171.Je voulais simplement te direque ton visage et ton sourireresteront prs de moi, sur mon cheminte dire que cest pour de vrai.Tout ce quon sest dit, tout ce quon a faitque cest pas pour de faux,que cest bien mme si a fait mal,

cest gagn.Tous ces moments, tous ces matins,Je vais pas te dire de pas pleurerya vraiment pas de quoi sen priver.Peut-tre on se retrouveraet saches quici bas, je suis l.a restera comme une lumirequi me tiendra chaud dans mes hiversun petit feu de toi qui steint pas.

172.

Je nam de laatste trein, vader,en de reis duurde lang.Zo ging je van ons heen, vader,de dood maakt ons alleen bang.Je was een goed mens, vader,het afscheid doet zo zeer.Maar de reis is ten einde, vader,rust in vrede bij de Heer.

173.Als een naarstige bij hebt u steeds gewerktmet stiptheid en vol overgave

tot de ziekte u ondermijnde.Je hield van de natuur, de bomen, de planten.Wij hebben u altijd omringd met de tederste zorgen maarhet heeft allemaal niet kunnen baten.Vaarwel, altijd zullen we blijven dromenvan uw mooie liefdevolle ogen.Rust nu maar, want niemand kan doorgrondenwelke vreselijke pijnen je hebt doorstaan.Later zien wij elkander weer.

174.

De laatste uren voor het einde,dan wordt die grote wereld klein,is plotseling alles onbeduidend,tot aan het laatste beetje pijn.Wat zij zo indrukwekkend vonden,verliest zijn glans, verliest zijn zin,maar achter de gesloten ogen,glanst een gigantisch groot begin.

-Toon Hermans-

175.Liefste echtgenote en moeder,wat is het stil en vreemd om te wennen.Als wij naar jouw plaats kijkenis het moeilijk om deze stilte te leren kennen.


23/110

23

176.Op een mooie ouderdom, uitgeput aan krachten,ging vader zachtjes van ons heen.Hij is heengegaan zoals hij was,in alle bescheiden stilte.Wat deed het ons pijn,zo machteloos toe te moeten kijken.Maar jij, jij bleef tevreden,

heel kenmerkend voor je leven :een leven van vlijtig werken,waarbij je liever wilde dienendan gediend te worden,liever geven dan te krijgenliever zwijgen dan te klagen,en voor jezelf heel weinig te vragen.Het wordt stil om ons heen.Wij begrijpen het niet,jij was nog zo graag bij ons gebleven,het doet zo zeer...

177.Het huis is leeg en stil.De stoelen, de tafel, de kast en het bedstellen niks voor.Het gras is groen, de lucht is blauw,maar toch is alles anders zonder jou.We zullen je missenen we zullen altijd aan je denken,maar n ding moet je zeker weten,we zullen altijd even veel om je blijven geven.

178.Vader,te vroeg en zo ontzettend vlug,ben je van ons heengegaan.We wisten dat een ernstige ziekte je in de greep hield,maar toch... je bent er niet gaan bij liggen.Nu weten we maar voorgoedhoezeer we bij mekaar horen.We hadden een jne thuis.Voor die thuis heb je gewerkt vader, hard gewerkt.Je was daarbij altijd klaar om te helpen, bij moeder,bij de kinderen, bij familie, bij vrienden.

Dierbare echtgenote, over de dood heenblijven we mekaar trouw.Lieve kinderen, kleinkinderen en vrienden,troost moeder en wees een grote steun voor haar.Ik zeg u geen vaarwel,maar tot weerziens."

179.Moeder,mag ik een bloemetje planten op je grafen de blaadjes plukken als ik beef ?mag ik je vragen stellenals ik geen raad meer weeten wachten tot de stilte antwoord geeft ?

180.In grote dankbaarheid gedenken wij haar liefdeen zorg voor ons.Ze droeg ons in haar hart.Haar liefdevolle toewijding zullen wij nooit vergeten.Wij zijn ook dankbaar,dat wij aan haar een stukje liefde en zorgmochten geven, toen zij het nodig had.

We danken eenieder, die voor haar in haar levenveel betekend heeft, juist ook in dagen van moeite.

181.Mama is het woordwaar het leven mee begint,mama is het woorddat hoort bij ieder kind,een woord om zacht te zeggen,niet om luid te schreeuwen,het hoeft niets uit te leggen

en gaat door alle eeuwen,mama is het woordwaar de mensheid mee begint,mama is een ander woordvoor liefde.

-Toon Hermans-

182.Son beau sourire et ses douleurssa force tranquille et sa douceur.Lcoute et le sens de lautre ne sont plus l.Mais tout ce quelle a t pour vous et moitout cela nous restera.

Une mer de tristesse setenddevant vous jusqua linnimais retournez vous et admirela terre ferm vos pieds.

-Boedistisch gezegde-

183.Vandaag wilde ik weer in uw schoot,de humus van leven en dood,moederken, mijn hoofd neerleggen.En wachten wat gij zoudt zeggen.

-H. Van Herreweghen-

184.Vader, een jaar geleden ben je ernstig ziek geworden.Moedig ben je blijven vechten. Je gaf niet op ondanksde onmenselijke pijnen die je hebt moeten doorstaan.Nu je strijd voorbij is beseffen we des te meerwelke leegte je achterlaat.Je hebt gestreden zoals je leefde:hard, moedig, maar vooral in stilte.Omringd door ons allen ben je dan zachtjes ingeslapen.We zullen proberen om datgene waar je zo hardvan hield verder te zetten.


24/110

24

185.Zij was een stille moeder, die elke dag weer opnieuwin de weer was voor haar gezin. Zij die veel tegenslagen verdriet kende, maar toch moedig bleef voortdoen.Na een leven van noeste arbeid is ze stil en rustigvan ons heengegaan om voor eeuwig te rusten.We bewaren de mooiste herinneringen aan haarmoederlijke bezorgdheid en buitengewone toewijding

voor haar kinderen.Haar heengaan laat een leemte na voor allendie haar van dichtbij kenden.

186.Vandaag is de pelgrimstocht van mijn leven voorbijen mijn geschiedenis is tot een einde gekomen.Bewaar n woord voor mij in uw stilte, o wereld,wanneer ik dood ben; ik heb u liefgehad.

-R. Tagore-

187.Niets blijft duren ...niet de vuren,niet de muren van het ouderlijk huis,niet de kinderen in de straat,niet de vrienden s avonds laat,niet de vogels in de bomen,niet de dag die nog moet komen,niets blijft duren ...tenzij dat lichtpunt diep in mij,dat onophoudelijk geruis ...

188.Verlies was er al voor het einde,de rouw voordat het afscheid kwam.Toen die onzekere verwarringbezit van uw gedachten nam.Wij voelden mee met uw verdriet.Nu rouwen wij maar treuren niet.

189.Eenzaam... ik wist niet wat men daarmee bedoelde

totdat mijn leven op zijn kop stond.En het begrip eenzaam door het plotseling wegvallenvan jouw jonge leven uitvond.Een van de belangrijkste personen uit mijn levenmocht hier bij mij haar liefde niet meer geven.Zomaar ineens verdwenen, echt voor altijd !Niets te vertellen of aan te doen, ik ben je kwijt.Niemand van mijn leeftijd in de buurtom te delen hoe pijn dit doet.Niemand die kan vertellen hoe het nuzonder jou verder moet.Ik doe mijn best om alles aan joute onthouden voor altijd!Herinneringen in mijn hoofd en harttot in de eeuwigheid !

190.Zoals een vader van zijn kinderen houdt,zo houdt God van wie Hem vereren.Hij kent onze broosheid,Hij weet dat wij maar stof zijn.Kort is het leven van een mens,hij is als een bloem in het gras;een windvlaag, en het is gedaan,

je vindt haar niet meer terug.Maar Gods liefde duurt eeuwigvoor wie Hem vereren;Zijn heil is bestemd voor alle geslachten,voor wie zich houdt aan Zijn verbonden Zijn geboden naleeft.

-Psalm 103 : 13-18-

191.Heel stil is hij van ons heengegaan,zoals hij heeft geleefd.

Zijn leven was n en al goedheid en liefde,vriendelijkheid en eenvoud,steeds denkend aan de anderen.Moge wat zijn leven zo sierde ook voor onseen beetje werkelijkheid worden.Liefste echtgenote, ik dank u voor de zorg en liefde,treur niet, ik blijf bij u.Liefste kinderen en kleinkinderen, ik hield zoveel van u,gedenk mij en help moeder in deze moeilijke tijd.Ik dank u voor al wat ge voor mij gedaan hebt,blijf in ware vriendschap verenigd.

192.Een goed mens verliet deze wereld,waar de zorgen hem niet werden gespaard.Hij had de last op zich geladeneen eerlijk mens te zijn.Schijn was hem vreemd en hij was steeds oprechtin al wat hij deed.Zijn werkzaamheid en de liefde voor zijn vrouwmaakten hem bemind door iedereen.Hij was een en al eenvouden hij was om alles bekommerd,

waardoor hij door eenieder werd geacht.

193.Laat nu je lieve handen rusten.Ze hebben al genoeg gedaan,Ze sleepten s levens last en lustenen brachten altijd liefde aan.Nu zijn ze bleek, als uitgeblust,en rimpelig en zo klein en smal ...Laat nu je lieve handen rusten,dat ik ze, buigend, kussen zal.


25/110

25

194.Lieve moe,we kunnen maar niet geloven wat er is gebeurd,ook al voelde je het en heb je het ons zelf gezegd.We hebben de dag dat je zou overlijden altijd algevreesd. We voelen ons volledig machteloos,de handen gebonden.We hebben iemand verloren, iemand die een enorme af-

fectie toonde, ook de dingen tegen ons zeidie we liever niet wilden horen, iemand die ons preesen ons bekritiseerde, iemand bij wie we altijd,voor wat dan ook terecht konden, en iemandvan wie we de meest wijze en doordachte adviezenkonden verwachten.Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn.En troost hebben we toch, je bent nu bij vaderwaar je zo van hield.Bedankt voor alles.

195.Heengaan.Vertrek en kijk niet omgij ziel,treur niet om zij die wenen,sta ook niet stilbij hen die spelen nogin het spel van deze wereld.Vrees niet,laat los die stofbevrijdt u uit dit levenen volg mij nu,

k ben dicht bij u,voel hoe wij samen zweven.De ruimte opent zich,de tijd vlucht wegheel ver,los op in t licht,hier rondom uen wordt nu mee een ster.

196.

Ik ga terug naar waar ik van kwam.Mijn leven is me geschonkenen nu geef ik het over in alle rust en vrede.Het was een groot en mooi cadeaudat ik ten volle heb geleefd.Treur als je wil, maar word niet boos of bitter.Ik heb geen spijt, noch verwijten.Door de dalen leken de toppen veel hogeren het uitzicht weidser.En ik hoop dat je, net als ik,

je de jne tijden zult herinnerenen de moeilijke die overwonnen werden.En met mij zult denken: we hadden het goed !

197.Met U Heer, zijn er geen verten meeren alles is voorbij.Des levens aanvang glinstert weer,geen gisteren en geen morgen meer,geen tijd meer en geen uren,geen grenzen en geen muren;en alle angst voorbij,

verlost van schaduw en van schijn,wordt pijn en smart tot vreugd verheven !Hoe kan het zo eenvoudig zijn !Hoe kan het leven Hemel zijn,met U, o Kern van alle leven.

uit Adagio van Felix Timmermans

198.Bedankt lieve mensen,voor alles wat u deed,voor de vriendschap en de wensen

voor uw steun in alle leed.Kinderen, klein- en achterkleinkinderen,treur maar niet om mij,wees altijd opgewekt en blij.Ik heb voor u mijn best gedaan.Blijf altijd samen verder gaan.Ik ben het alleen zijn moe,daarom ga ik naar moeder toe.Dankjewel,omdat u van ver of dichtbij,een voelbare steun bent geweest.

199.En als ik dood ga, huil maar nietIk ben niet echt dood, moet je weten,het is de heimwee die ik achterlietDood ben ik pas als jij me bent vergeten.En als ik dood ga treur maar niet,ik ben niet echt weg, moet je weten,t Is het verlangen dat ik achterliet.Dood ben ik pas als jij dat bent vergeten.En als ik dood ga, huil maar niet,ik ben niet echt dood, moet je weten,

t Is maar een lichaam dat ik achter liet.Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.-Bram Vermeulen-

200.Schoon was het leven dat heenging,schoon door arbeid,schoon door gulhartige goedheid, maar schoner nogdoor een diep geloof en blij vertrouwen,een sterke liefde tot God en tot de medemens.Heer, laten wij haar gedachtenis in onslevendig houden en geef ons de krachtin christelijk geloof dank te zeggen,haar zo lang in ons midden te hebben gehad.


26/110

26

201.Een hart van goedheid boordevolZijn grootste vreugde was te geven.Hij heeft zichzelf gegeven, liefdevol.Nu huist zijn ziel in t eeuwig leven.Zalig was zijn stille dood.Zijn naam blijft in ons hart geschreven.Hij was in eenvoud groot.

202.Dit sterven is zo moeilijk te verwerkenzijn/haar leven was voor ons zoveel waardHij was een van die stille harde werkersdie iedereen, alleen voor zichzelf spaart.

203.Een moeder, hoe oud ze ook mag zijn,verlaat ons immer te vroeg,

want we hebben maar n moeder op aarde.Haar plaats aan de haard is nu open,maar haar voorbeeld van goedheid,eenvoud en stilte, blijde dienstbaarheid,blijft voor ons een dierbare herinnering.

204.Noch de warmte van onze liefde,noch onze innige bezorgdheidhebben je kunnen helpen.We moesten je zien verder gaan,elke dag wat verder.

Wij zijn dankbaar voor alle liefdeen vriendschap die je hebt gebracht.Rust nu maar zacht !

205.Haar lichaam is verstild nu zijzelf is weggegaan,ja, het is werkelijk.Het leven is terug geweken in stilte voor de vloed.De overvloed van leven die zachtjes aan komt wellenen de geliefde mee draagt naar zeen van genadeeen oceaan van vrede, van levengevend water

dat door de schepping heen stroomt en alle mensenmeevoert van allerdiepste diepten tot in het grote zijn.Daar zal zij gaan leven, voorgoed geliefd,geborgen en in het volle licht.Ze zal nu alles weten, zien hoe we met elkaarzijn verbonden tot in de kleinste vezelsen zinvol blijkt het leven,ja zinvol, zelfs na de dood.Nu kan ze met haar liefde ons allemaal omvattenhaar grenzen weggevallen, alles achter zich gelatenis ze nu levensgroot.

206.Liefste moeder,Iemand verliezen die je zo dierbaar is als een moederdoet altijd pijn, ongeacht hoe oud zij mag worden.Toch zijn wij ook dankbaar omdat we je zo lang bij onsmochten houden, zoveel met jou hebben mogen delen.In deze gedachte vinden wij troost en moedom verder te gaan zonder jou.

Altijd zullen wij je blijven herinneren als een moeder vanweinig woorden met een groot hart voor haar kinderen,klein en achterkleinkinderen.Nu mag je samen met ons vader rusten in de palmvan Gods hand. En we weten dat jullie zullen blijvenwaken over ons.Liefste moeder, bedankt voor alles.

207.De navond komt zo stil, zo stil,zo traagzaam aangetreden,

dat geen en weet, wanneer de dagof waar hij is geleden.t Is avond, stille ... en, mij omtrent,is iets, of iemand, onbekend,die zachtjes mij beroerend, zegt :t Is avond en t rustens recht.

-Guido Gezelle-

208.Lieve ma,Jij... jij was er altijd voor ons en altijd zo blijmet onze pa.

Jij was een lieve mama en grootmoeder,waarbij we altijd terecht konden.En toen je ziek werd, waren onze pa en wijer altijd om voor jou te zorgen.Voor hem was jij alles.Ma, we hadden samen nog zoveel plannen,we zouden samen nog zoveel doen...Liefste, samen hebben we veel meegemaakten doorstaan, doch onze liefde voor elkaar is eeuwig.We zullen je heel erg missen,maar jij leeft en groeit verder in ons met de jaren.Ma, we zien je heel graag.

209.Mn vriend, weet ge niet,dat alles, wat wij zienslechts een weerschijn is,slechts een schaduwvan hetgeen ons oog niet schouwen kan.Mn vriend, hoort ge niet,dat het geraas van hier omlaagslechts is een zwakke echovan een jubelende symphonie ?


27/110

27

210.Hallo papa, hoor je ons ?Je ging zo plots van ons weg,we konden je niet meer zeggenwelk een toffe papa je was,het was zo leuk om samenmet jou te spelen en te lachen.Papa, we zullen je missen

elke dag meer en meer.Zeg papa, zie je ons echtvan hierboven in de hemel ?Kijk dan maar goed toeen hou ons wat in het oog.Wees gerust, lieve papain ons hartje leef jij verder.

211.Een goede moeder heeft ons verlaten,

geen geneesmiddelen, geen gebed,geen liefdevolle zorgen,geen woorden van opbeuring konden helpen.De Heer heeft gegeven en de Heer heeft ontnomen.Haar kinderen en kleinkinderen,familieleden en vrienden zullen haar steeds gedenkenen troost zoeken in de gedachte dat zij eensweer allen zullen verenigd zijn.

212.Tijdens je leven heb je je naam

zonder meer eer aangedaan.Je liefde, warmte en zorgzaamheidkon je aan vele mensen kwijt.Dat gaf jouw leven grote inhoud,daarom is het voor ons nu zo koud.Wij zullen moeten proberenop jne herinneringen te teren.

213.Ons aller en liefste mama,

- want zo kende iedereen je toch - was dit nu echthet einde zoals je het steeds gewild hebt ?Was het echt zo de bedoeling toen je meteen laatste verwonderde glimlach afscheid nam ?Wij weten het wel ...Jouw hoofdbekommernis was steedsdat de anderen het naar hun zin zouden hebben.Jouw bezorgdheid om de anderen was steedsde rode draad doorheen je leven, jouw geluk kon erpas zijn als je anderen gelukkig wist.Dank voor dit toonbeeld,maar weet dat de pijn zal blijven.

214.Hij is heengegaan zoals hij was,in alle bescheiden stilte.Ons gevoelen washet moest komen, we wisten heten toch kun je het nauwelijks geloven.Hij was een brave manen hield van het leven

zoals hij het zag.

215.U allen die een eind met mijdoor t leven zijn gegaan,ik dank u, want elk mens heeft mijuiteindelijk goed gedaan.

-J.C. Bloem-

216.

Ons leven houdt maar een draad.Wie weet er, waar hij gaat of staat.Wanneer de dood zal komen.Welzalig is de sterveling.Die nooit in kwade wegen gingMaar die zijn leven dag en nachtGods wil bewaard heeft en betracht.

-G. Gezelle-

217.Hier staan we dan allemaal samenop jouw eindstation,

wachtend op de trein waarmee je terug zal keren,maar we beseffen steeds meer en meerdat dat nooit zal gebeuren.Met pijn in ons harten duizenden mooie herinneringenmoeten we je laten gaanmaar weet dat je in ons hartaltijd blijft voortbestaan.

218.Zij was een goede vrouw en allerbeste moeder,

die de last niet vreesde en altijd bekommerd wasvoor het geluk van haar huisgenoten.Dierbare kinderen,ik kan u niet genoeg danken voor alles,maar vooral voor de zorg die ik tijdensmijn ziek-zijn mocht ondervindenin de mij zo vertrouwde omgeving.Beminde klein- en achterkleinkinderen,waar ik zo trots op was, familieleden,buren en vrienden, je weet dat ik van jullie hield.Dank voor de vreugdedie ik in uw midden heb beleefden de vriendschap en genegenheiddie jullie mij hebben toegedragen.


28/110

28

219.Ga maar en geef maar,laat maar los en zweef maar wegvan deze oude aarde naar een nieuwe tijd.Vier maar en vlieg maar,vlinder weg en wieg maar,veilig in de warme armen van de eeuwigheid.En zo ben je geboren en zo ga je weer dood,

dan begint alles weer van voren,het kind komt uit de moederschoot.Graai maar en kraai maar,naar die warme moederarmenvan een nieuw begin.Lach maar en spring maar,heb maar lief en zing maarbreng de aarde weer tot levenen alles krijgt weer zijn gelaat.En als je ziel ons loslaaten uitstijgt boven zee,het kan me niet schelen waar je heen gaat,

vanaf nu zweeft er een stukje in mijn hartvoor eeuwig met je mee.-Jan Ten Hoopen-

220.De zegen van een bejaarde.Gezegend ben je, als je verstaat dat mijn handen bevenen mijn voeten langzaam geworden zijn.Gezegend ben je, als je zacht met me omgaatmijn stille tranen begrijpten me laat voelen, dat je bemind word.Gezegend ben je, als je iets langer bij me blijft

wanneer het overal donker wordten als je even mijn hand vasthoudtwanneer ik alleen de nacht in moet,de nacht van de dood.

221.Zoals een kaars langzaam uitdooft,zo is het leven zachtjes uit haar geweken.Eenvoudig was haar leven zoals het leven vanzovele lieve moeders, toch jubelt ons hart van innigedankbaarheid, omdat de Heer ons zo een moeder, groot-

en overgrootmoeder heeft gegeven.Nu is zij gaan uitrusten in de eeuwige vredebij haar man en kinderendie zij nooit heeft kunnen vergeten.Lieve kinderen, klein- en achterkleinkinderen,familieleden en vrienden,dank u voor alle goedheid en zorgendie ik van u mocht ontvangen.

222.Fluister zachtjes mijn naam.Hoor mijn leuke schaterlach.Denk aan mij zoals ik voor jou was...Hou me voor altijd in je hart.

223.Moeder,we wisten dat het onvermijdelijke zou gebeurenen toch heb je nog onverwachts afscheid van ons geno-men.Moeders sterven niet,zij leven verder in hen die ze liefhebben.We hadden je zo graag nog vele jaren bij ons willen hou-

den, want je was zon goede vrouw,zon goede moeder en grootmoeder.Dank je voor zovele mooie momenten,jij was n uit de duizend.We zullen je missen.

224.xje ging de weg,die ieder van ons gaat,

het was een moeilijke,pijnlijke, harde wegmaar je zette door,ging tot het uiterste,dus slaap nu maaronder een hemel van sterren,sluit je ogen nu maar,en droom zacht.

225.Als er iemand dood gaat

die je heel goed hebt gekend,dan is het nogal logisch dat je verdrietig bent.Misschien is het je bompa,misschien is het je vriend,misschien is het een anderdie je ook zo aardig vindt.Want dood gaan is iets missen,het maakt je ook zo bang,toch zul je er aan wennen,al duurt het vaak heel lang.

226.Zelfs nu jouw licht is gedoofd,blijf je stralen.De herinneringzal de eeuwigheid halen.Eenieder die jou heeft gekendvoelt het verlies,een gevoel van wat niet went.In onszal je voort blijven leven.Wij zijn een deelvan het veledat je hebt gegeven.


29/110

29

227.Met zijn sterk hart heeft hij tot het laatst gevochtentegen zijn kwaal en tegen de dood.Een verbeten maar ongelijke strijddie hij niet heeft kunnen winnen.Tenslotte is hij rustig en gelaten van ons heengegaan,gesterkt door een laatste handdrukvan zijn liefdevolle echtgenote,

onderweg naar het landwaar hij eeuwig zal kunnen kaarten,op de duiven letten,een pintje pakken.

228.Vlinderpark.De gedachten van bompa zijn vlinders geworden.Ze adderden rond in de tuin van zijn hoofd.Ze botsten en struikelden en kennen geen orde.

Zoeken naar iets dat hem nooit werd beloofd.Iets waar bompa van droomde, zijn leven lang.Iets van wachten naar een straks en steeds later.Maar wachten werd onrust en twijfel maakt bang.Vandaar in zijn oog soms een vlinder van water.

-Johan Van Oers-

229.Er is een boom geveldmet lange groene lokken.Hij zuchtte,ruisend als een kind

terwijl hij viel,nog vol van zomerwind.Ik heb de kar gezien,die hem heeft weggetrokken.

- M. Vasalis-

230.Moeke, we zullen je missen.De warme, zorgzame thuis, je helpende handen.Waar blijven we nu met onze vragen,bij wie kunnen we nu terecht !

Jij was de steun voor velen en zelf werd je gedragendoor een kleine kring van mensen rondom je.Dankbaarheid in de ogen van anderenwas je bron van kracht.In de mist van ons verdrietzien we niet dat weggaan ook een blijven is.Wij nemen geen afscheid want je gaat niet weg.Verder leven in het hart van anderenis het mooiste graf.

231.Als een engel ben je veel te vroegvan ons weggevlogen.Je zal steeds in ons hart blijven.Je was een lieve en grappige jongen.Je was ieders vrienden snelde altijd iedereen ter hulp.Altijd mocht men op je rekenen.

Met deze enkele woordenkunnen we je niet genoeg bedankenvoor alles wat je ons hebt geleerd.Je zal altijd in ons hart blijvenen wensen je een vredige rust.

232.Het leven is een grote reismet hoogten en met dalenen hoe die trip verlopen zal

kan men niet zelf bepalen.Het lot bepaalt het reisverloop.Men kan er slechts in sturenen niemand weet ook van tevorenhoe lang die tocht zal duren.Tot plots het einddoel is bereikt...van deze aardse tijden men de laatste reis begintdie naar de eeuwigheid...

233.Ze hield van het wolkenspelboven de zee.Ze hield van de windin haar zeil.Ze hield van de zonop een bloem,op haar wang.Ze hield van haar jeugd.Ze hield van ons.

234.Moeder is heengegaan.Zij was de moederongekunsteld, echt en waar ;de moeder die leven gaf aan haar gezinen het leven gaf om haar gezin.Door de goedheid van haar hart,had zij de genegenheid en de achtingvan iedereen verworven;daarom zal haar aandenkenlevendig blijven in het geheugenvan al diegenen die haar hebben gekend.


30/110

30

235.Hallo kanker, geef me een antwoord.Laat ons gaan zij aan zij,maar laat de winst op het einde aan mij.We maken samen een dans,maar geef me wel een kans.Ik heb nog zoveel dromen,laat de dood niet te vroeg komen.

Ik heb kinderen en kleinkinderen,ik wil bij hen zijn zoveel ik kan.Ik had nog graag mijn achterkleinkinderen gezien,en nog zoveel andere dingen misschien.Kanker, dood mij niet in de nacht,ik heb nog zoveel kracht.Maar ik zeg je: ik win,ik hoop op een nieuw begin.Wij staan ieder aan een andere kant,maar geef me toch je hand.Ik zal vechten keer op keer,alstublieft wees een heer.

Laat de winst aan mij,ik wil niet verliezen van jou.Wat ik in mij voel: ik heb nog steeds een doel.Ik wil nog zoveel genieten van het leven,ik kan niet van jou houden,ook niet voor heel even,maar laat de winst op het einde aan mij.Dit is mijn manier van bidden,hou me toch in jullie midden.

236.In een zachte wolk....

muntgroene mist.Zag ik zn schaduw het laatst.En ik, ik miste hem !Hij vertelde van zn levenEn hoe hij t had willen gevenVoor elk van ons.En ik dankte hemt Was goed geweest,Want toen hij haar zag...Als meisje, als oma en vrouwZag ik het licht in zn schaduw,Van een gelukkige geest.

En ik hield van hem !En zo wil ik m bewaren !Ik zal hem ook nooit loslaten !Dag Peter.

237.Een moederdie altijd voor je klaarstaat,die je af en toe even lekker verwent,die voor jou door het vuur gaat,zon moeder verdient een groot compliment.

238.Moederke,er is van u hier op aardegeschilderd, noch geschreven.Geen beeltenis,geen beeld van u gebleven.Geen tekening,geen beitelwerk van steen.

Tenzij dat beeld in mij,dat gij gelaten hebt alleen.O, moge ik nooit die beeltenis bederven,maar eerzaam in mij laten sterven.

239.Dode,je bent niet heengegaanzoals de anderen,niet ver van mij vandaanben je stil blijven staan,

onder anderenword je verzwegen,je bent de enigevan wie ik zeker ben,als ik je naam straks noemzul je bewegen.

-Johan Van Nieuwenhuizen-

240.Toen uw lijden langen zwaar werd,heb je geglimlacht

en aanvaard,moedig als geen,in de eenvoudvan simpel moeder te zijn.

241.Een kaarsje.Ik brand er steeds weer neen kaarsje voor het leveneen kaarsje voor iedereenzo blijft de vlam waken

over ons en over hendie ons reeds hebben verlatenzo weet een ieder waar ik ben...

242.Zwaar werden de dagen,lang duurde de nacht.Hoe moeilijk is het vechten,bij ontbreken van kracht.Ik heb de berg beklommen,die jullie nog moeten gaan.Huil daarom niet mijn geliefden,ik ben in vrede gegaan.


31/110

31

243.Het is alleenHet is vreemd,het is stil,het is verloren.Het is leeg,het is nooit,het is ontkennen.

t Is doen alsof het niet bestaaten het is kwaad.Het is geen paniek,het is gemeen,het is verraden.Het is storm,het is slaan,het is gevangen.Het is niet weten waar naartoeen het is moe.Het is alleenhet is alleen maar.

Het is ver,t is zo dichtbij,zo onbereikbaar.Het is zacht,het is zo lief,het is voor altijd

uit Het is alleen van Bram Vermeulen

244.Wij zijn maar zandkorrelsin de hand van de tijd.

En toch zult Gij ons vindenen weer samenbrengen:het gebroken hart,de vermoeide geest,de gekwetste liefde,de levende en de stervende.

245.Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.Het water gaat er anders dan voorheen.

De stroom van een rivier hou je niet tegen.Het water vindt er steeds een weg omheen.Misschien eens, gevuld door sneeuw en regen,neemt de rivier mijn kiezel met zich mee,om hem dan glad en rond gesletente laten rusten in de luwte van de zee.Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde.Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten.Ik leverde bewijs van mijn bestaan.Omdat door het verleggen van die ene steende stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan. -Bram Vermeulen-

246.Afscheid.De laatste dag van mijn leven,als de zon voorgoed is ondergegaanen ik moet binnentreden in de nacht van de dood,wil ik zeggen, al kan ik niet meer spreken:Alles is goed. Alles is in orde nu.Ik ben niet dood.

Ik ben gewoon naar de andere oever.Het leven verandert.Het wordt ruimer, voller, inniger,geen begrenzing en geen beperking meer.Er is alleen die eeuwige levensstroomwaarin ik zacht en zalig onderga.Alles wordt licht.Alles wordt liefde.De aarde kan me geen pijn meer doen.In God zijn alle wensen vervuld.Ik kan alleen maar dankbaar zijn.Mijn geluk is volkomen. Ik leef.

Ik ben in vrede, want ik ben geborgenin de armen van een oneindig lieve God.-Phil Bosmans-

247.Heel jong was je, maar je bleef niet gespaardvan tegenslagen. Deze hebben je gehard,want je was voor ons een zon in sombere dagen.Je hele leven was je bezorgd om anderen.Je zachte woorden, je helpende handenstonden steeds paraat tot handelen.

De laatste jaren ben je lichamelijk door een hel gegaan.Toch heb je in de herfst van je levenen ook daarna je leed sereen gedragen.Het verleden heeft zijn littekens geslagen.Het heden zal je rust geven.Voor ons blijf je een toonbeeld van liefdeen genegenheid. Vergeten zullen wij u nooit.Het leven moet verder zonder jou,maar diep in ons hart ben je heel nauw.Zoals jij zullen wij proberen uw fakkel, met liefdeomgeven, aan onze kinderen liefdevol door te geven.

248.Personne la voulu.Nous avons essays ensemble de se battreet pourtant... tu es parti.Pourtant tu avais encore beaucoup de projets,tu voudrais encore faire et voir tant de choses.Ton cercle de vie ntait pas encore ni.Nous continuons et prenons avec nousce quon a reu et apris de toi.Nous tenons ce toi en nous en vie.


32/110

32

249.Er hangen nog twee blaren aan mijn esdoorn.Duizend anderen zijn rood geworden, alvorens dood.Vergeten te kijken.Vergeten gelukkig te zijn.Nochtans had ik een tuinwaarin een stoel, en die stoelhad mij, ik had een hand

en die hand had een glasEn mijn mond had meningen.Alles had.Alles had ons.

-Herman de Coninck-

250.Beste mama,we nemen van u afscheid op aarde.Al lang hebben we jou een goede reis gewenstnaar vader en papa.

En toch .. ben je onze Mama,onze Oma, zoals we je echt kennen.Een lieve, gedreven en vechtende moedermet al haar mogelijkheden.Je bleef gevoelig voor tederheid...een levensboodschap !Wat er ook gebeure, liefde overwint allesen wordt ook zo beleefd en ervaren.Jouw liefde gaat niet verloren,de onze ook niet.

251.Ik had nog zo graag eens een bloeiende lentegezien, met nieuw groen en de eerste voorsmaakvan de zomer.Ik had zo graag nog eens de warme zomerzongevoeld midden op het grasperk,vermengd met de geur van vers gesneden gras.Ik had zo graag nog eens september beleefdmet de laatste zwaluwen en de nog weldoendekracht van de zomerzon en zijn avonden,die reeds het heimwee in zich dragenvan wat alweer voorbij is.

In oktober zal ik dan toch weer het verlangenniet meer kunnen onderdrukken om nog eensde lente, de zomer en september te zien...Maar nmaal zal geen nog eens meer zijn,toch ben ik dankbaar voor de vele lentes,zomers, septembers en voor het verlangen.

252.Van grenzeloos geduld vervuldhebt gij het oeverloze leed gedragen.En toen de pijn steeds ongenadiger ging knagenwist gij als gn wat lijden is.Vol droefenis in uw ogenvlogen de vogels van de doodsteeds nader om u heen.

Met ogen als van edelsteenhebt gij een laatste maal ons aangekeken.Tot gij, bij nacht, niet langer nog ontwrichtaan alle lijden werd onthevenom eeuwig bovenaards te leven !...

253.Ga nooit heenzonder te groeten,ga nooit heen

zonder een zoen,wie het noodlot zal ontmoetenkan het morgenniet meer doen.Ga nooit heenzonder te pratenwant dat doet zon pijn,wat je s morgenshebt verlatenkan er s avondsniet meer zijn.

-Toon Hermans-

254.Als een vlinder heb je geleefd,prachtig en geliefddoor je kinderen en kleinkinderengetrouwd met een lieve vrouwen toen was je ineens weg,onze harten gegriefd.Nu vallen onze tranenals een regen uit ons hartwant zonder jou, lieve Opa

wordt het voor ons allemaaltoch wel een beetje hard.Ons vlindertje is uitgevlogennaar een prachtig landwaar wij samen allemaalna dit leven zullen lopen,hand in hand.Opa, ik zeg u nu gedag,maar ooit zie ik u weeronthoud dat ik veel van u houen kijk alle dagen vol liefde op ons neer.


33/110

33

255.Ik kan helaas geen afscheid nemenIk kan helaas niet bij je zijnMaar ik denk aan jou en voel de pijnPijn die een leven lang zal durenHet had ook anders kunnen zijn...

256.Ik weet niet wie - of wat - de vraag stelde.Ik weet niet wanneer zij gesteld werd.Ik herinner me niet dat ik antwoordde.Maar eens zei ik ja tegen iemand - of iets.Vanaf dat moment heb ik de zekerheid dat het levenzinvol is.

-Dag Hammerskjld - 1961-

257.Waarom zijn er zoveel vragen?

Waarom is er zoveel pijn?Waarom zijn er zoveel dingendie niet te begrijpen zijn.

258.Voor jou ging het sterven niet ine

Boek Aandenken 2011 Aangepast Www

Documents

Transcript of Boek Aandenken 2011 Aangepast Www