Inhoud Aikido en de verbinding ........................................................................................................................... 3

Losmaken door verbinden? ..................................................................................................................... 5

Ode aan Pascal ........................................................................................................................................ 6

Mindemptyness ....................................................................................................................................... 7

Ik ga me op de bal concentreren ............................................................................................................. 8

2 of 3 kusjes, cultuur en co-creatie ......................................................................................................... 9

Lichtjes in Oxfordtstreet ........................................................................................................................ 10

Hoe muziek je kan inspireren ................................................................................................................ 12

Een VL-er verbindt ook digitaal ............................................................................................................. 14

Resultaat = (Strategie x Uitvoering) x Vertrouwen ............................................................................... 16

Promoveren op je 84e: Passie is Prachtig ............................................................................................. 18

Niet goed voor “de business” ................................................................................................................ 20

Geen blauwe, rode, gele of groene leiders maar bruine… .................................................................... 22

KzM recept co-creeeren? Het beleidsspel............................................................................................. 24

Over echt zijn en Cruijff ......................................................................................................................... 28

Een regel van goud ................................................................................................................................ 30

Naked Tracks ......................................................................................................................................... 32

Ollekebolleke ......................................................................................................................................... 36

Hersenen - The Battle ............................................................................................................................ 38

Het geheim ontrafeld ............................................................................................................................ 41

Naked Tracks hangt in meeting room Naked Tracks ............................................................................. 43

De Meester ............................................................................................................................................ 47

Je gaat het pas zien als je het doorhebt ................................................................................................ 49

Over ASICS en Da Vinci – wie de schoen past…..................................................................................... 51

Over een kapotte bank, metaalschaar en excellentie ........................................................................... 53

Sex sells? ................................................................................................................................................ 55

Over ASICS & Vitaliteit: heb je de schoen al aangetrokken? ................................................................. 57

Creativiteit: etiketten plakken – maar wel met removable lijm ........................................................... 59

Wat betekent systematisch creatief voor jou? ..................................................................................... 61

Wij hebben de EO Weijers prijsvraag niet gewonnen – of toch? .......................................................... 63

My Tree: metaforen bij de boom .......................................................................................................... 67

De waarde van een probleem ............................................................................................................... 70

Wat ik leer van de passie van een domino-team .................................................................................. 72

Integraal: hoe moeilijk is dat? ............................................................................................................... 75

Hoe past jouw definitie van leiderschap op de mijne? ......................................................................... 77

Systematisch Creatief: 1 jaar business model me! ................................................................................ 81

“Waarom” eigenlijk? ............................................................................................................................. 84

Kerstborrel in September ...................................................................................................................... 87

Geen design thinking zonder empathie ................................................................................................ 89

Boekreview Creative Confidence – laat het potentieel in een ieder van ons vrijkomen ...................... 91

Buitenkans omgeving Groningen stad: gratis innovatie inspiratie! ...................................................... 94

Mijn change management kapstok ....................................................................................................... 96

Ken je je bedrijf beter dan je lijf?... ....................................................................................................... 98

Aikido en de verbinding

Gert Veenhoven - zaterdag 26 september 2009 - 01:15 - 218 x gelezen

Zojuist weer een Aikido les gehad. Aikido is een Japanse krijgskunst die ik sinds een jaar of twee, drie

beoefen. Zonder precies te weten waarom heeft Aikido mij altijd al geboeid; waarschijnlijk is dit

ontstaan in mijn jeugd toen ik judo beoefende en een keer een demonstratie zag. Prachtig vond ik

het, ogenschijnlijk zonder kracht en gebruik maken van de beweging van de ander, balans verstoren,

controleren, en laten inzien dat vechten toch echt zinloos is.

Na een half jaartje les, en in die stijd sterk geinteresseerd in change management zag ik opeens de

verbinding met Aikido. Christiaan, mijn docent op de dinsdag van destijds, kon een kleine glimlach

niet onderdrukken; Aikido IS change management zei hij.

Deze vrijdag zag ik hem sinds langere tijd weer omdat hij invaller was van mijn andere vaste docent

op de vrijdag.

En het duurde maar even en we hadden een korte doch intensieve dialoog.

Ik vertelde van mijn avonturen, ups (mensen, culturen) en downs (macht in het hoofdkantoor) in

West-Europa maar ook over de volgende fase in mijn mentale trektocht en inspiratie-bron; de

verbinding.

Ik vertelde kort over het boek dat ik aan het lezen ben over geweldloze communicatie (hij geeft naast

Aikido ook NVC trainingen), over business spiritualiteit en natuurlijk ook over (de vereniging van)

verbindend leidinggeven.

En weer verscheen een glimlach op zijn gezicht en terwijl ik dit aan het schrijven ben op de mijne;

wat loopt dit toch weer allemaal synchroon.

Zojuist een stukje op zijn website gelezen:

"Aikido nodigt uit om bij verstoring van onderlinge communicatie de oplossing te zoeken in de

verbinding. Verbinding met onszelf, met de ander en met de situatie. Deze verbinding maakt het

mogelijk om aanwezig te blijven en adequaat om te gaan met constante verandering".

Of ik ook het Mindz netwerk wilde attenderen op een lezing die hij organiseert over leiderschap in

samenwerking met Jean Karel Hylkema onder de titel "Leiderschap verantwoordelijkheid nemen voor

jezelf en anderen". Over leiderschap dat begint bij inzicht in de dingen die u bewegen en over

leiderschap vanuit compassie. (www.bisho.nl/pdf/Leiderschap.pdf )

Tuurlijk Christiaan!

Losmaken door verbinden?

Gert Veenhoven - zondag 11 oktober 2009 - 09:49 - 1031 x gelezen

Eergisteren terug gekomen uit Polen voor een workshop met een leiderschapsteam over change

management. Naast de nodige aandacht voor BODY ging het vooral ook over SOUL.

In dat kader heb ik het gedachtegoed van Willam Bridges aangehaald en de groep aangemoedigd om

vooral ook ENDINGS in de plannen te betrekken. Later in het vliegtuig terug kwam ik in gesprek met

een medepassagier en spraken we onder andere over mijn voorliefde voor verbindingen.

En al luisterend naar hem ontstond er een vraag waar ik denk ik wel even mee vooruit kan.... hoe laat

de verbindend leidding gevende los? Als hij/zij passie heeft voor verbinden heeft hij/zij dan een

allergie voor loslaten? Of is loslaten niet meer dan het creëren van nieuwe verbindingen en zorgen

dat de nieuwe verbindingen geactiveerd worden middels een snel en effectief transitieproces?

Wellicht dat de keuze voor het VL logo iets meer voor de hand ligt dat ik in eerste instantie dacht

maar dat is dan ook het leuke. Nooit te oud om te leren.

Ode aan Pascal

Gert Veenhoven - vrijdag 30 oktober 2009 - 23:09 - 84 x gelezen

Terug in de tijd genomen door het prachtige nummer "A dream within a dream" van Propaganda uit

1985 dacht ik terug aan de lessen Programmeren in Pascal. Naast het opstellen van code voor het

berekenen van een bowling score en het zoeken van palindromen in een stuk tekst was

onderstaande code voor faculteitsberekening een klassieker die volgens mij niet in het museum van

recursie mag ontbreken.

FUNCTION fac ( num : INTEGER ) : INTEGER ;

BEGIN

IF num = 1 { eenvoudig direct op te lossen probleem }

THEN fac:= 1

ELSE fac:=

num * fac ( num - 1 )

END ;

Mindemptyness

Gert Veenhoven - 14-11-2009 13:52:00 - (1) - Tags - 193 x gelezen - 3 reactie(s)

Soms lijkt het zo dat ik taal niet zo goed begrijp….Overigens voor de goede orde; het woord Mindemptyness

bestaat niet. Maar wat betekent Mindfulness dan?

Gistermiddag liep ik door de boekhandel en zag een klein boekje over Mindfulness. Leuk dacht ik. Heb wel eens

wat in de wandelgangen gehoord (of gezien). Toch eens wat meer over weten.

En terwijl mijn zoon, als groot domino-fan gisteravond rond de 4.3 miljoen steentjes zag omvallen op tv (actie is

reactie, ook nog wel eens een blog-onderwerpje t.z.t), zat ik hoofdstuk 1 te lezen.

Hoofdstuk 1: Mindfulness in een notendop… het gaat er om wat je met je bewuste aandacht opmerkt wat er om

je heen gebeurd; “in het hier-en-nu zijn”. En daar kun je jezelf op trainen. Met technieken veelal met een

oorsprong uit zen boeddhisme en vipassana.

Doel van Mindfulness is dat je de wereld helderder kan gaan zien ontdaan van zaken als woede, hebzucht en

angst. Stoppen met het leven op de automatische piloot; stoppen met continu denken over wat je straks “moet”

gaan doen; stoppen met malen over die onprettige aanvaring die je gisteren hebt gehad. Niet steeds meerdere

dingen tegelijk willen doen.

Het gaat om het stoppen of temporiseren van het aanwenden van die enorme hersencapaciteit die je tot je

beschikking heb. En daarmee een leegte te scheppen die ruimte geeft voor de waarnemingen uit het hier-en-nu.

Waarmee je vervolgens weer (nieuwe) verbindingen kunt maken .

Inmiddels heeft het taalprobleem zich opgelost. Het gaat niet om Mind - Fullness maar om Mindful (aandachtig) –

ness.

‘k Ga toch binnenkort eens kijken op plaza Fris in je hoofd; misschien vind ik daar nog wat inspiratie. En voor wat

betreft die domino blog; hoe mindful zijn de dominobouwers geweest?

Bas tijdens de nationale dominokampioenschappen spuidbuilding

Ik ga me op de bal concentreren

Gert Veenhoven - zondag 22 november 2009 - 01:30 - 197 x gelezen

Ongeveer 25 zaterdagen per jaar ben ik met een jeugdteam tafeltennissers op pad om competitie

wedstrijden te spelen. Een team speelt met 3 spelers en die spelen (uit of thuis) tegen 3 spelers van

een ander team uit een bepaalde klasse.

Vandaag was ik in Klazienaveen (vlakbij Emmen) voor een belangrijke wedstrijd. De wedstrijd van

vandaag was tegen nummer 2 uit de 1e klasse Noord en zoals altijd waren de jongens nogal

gespannen en druk bezig met speculaties over de einduitslagen.

Een jongen had het zwaar. Na een 2-0 voorsprong in games (11 punten, niet zoals vroeger in mijn tijd

21) verloor hij de best-of-five wedstrijd met 2-3. En ik , inmiddels geoefend observator na 5 jaren op

stap op zaterdag en aspirant “mental-coach”, zag het gebeuren. In de derde set sloeg hij een paar

balletjes in het net, en een paar over tafel. De tegenstander sloeg een netballetje en 1 op de rand

van de tafel en pats… .ondanks het feit dat hij de meer geoefende speler was, ontstond de negatieve

spiraal.

Na de wedstrijd was hij eventjes niet aanspreekbaar, boos en teleurgesteld dat hij de 2-0 voorsprong

had weggegeven maar eventjes later konden we even praten.

“Ik was bang om te verliezen en was in mijn hoofd daarmee bezig; ik was vergeten om te

tafeltennissen”. Over de vraag “wat zeg je dan tegen jezelf op zo’n moment?” moest hij even

nadenken.

Een wedstrijd later gebeurde pardoes het omgekeerde! Hij stond 2-0 achter en won de wedstijd met

3-2. Na een felicitatie van mij in de vorm van “tjakka” (ik heb een ander woord gebruikt maar weet

het even niet meer) praten we weer.

“Weet je nog wat je tegen jezelf gezegd hebt terwijl je met de 3e game begon?”, vroeg ik. “Ja”, zei

hij, “ik ga me op de bal concentreren”.

Wat een briljant moment!

Hoe vaak zie je dit ook in de bedrijven waarin we werken. Druk met het meten van KPI’s en het kijken

naar dashboards, projecten die we op tijd moeten leveren, budgetten, voorspellingen etc. We

managen wat af.

Maar vergeten we af en toe niet onze ogen op de bal te houden i.p.v. het scorebord?

Eerst de mensen en de processen, het resultaat komt vanzelf .. in ieder geval is dat het geval bij

tafeltennis.

2 of 3 kusjes, cultuur en co-creatie

Gert Veenhoven - zaterdag 28 november 2009 - 13:32 - 142 x gelezen

Afgelopen week was ik bij een bijeenkomst van West Europese HR managers in Rome. We zien elkaar

ongeveer 3 keer per jaar dus, naast het serieuze werk , ontstaan leuke verbindingen tussen mensen.

Het gehalte vrouwelijke collega’s in deze groep is om een of andere reden nogal hoog. Toen ik vorig

jaar voor het eerst deelgenoot was voor het forum bleek er dan ook de gewoonte om elkaar te

begroeten met het kussen. Verwarring alom, kus op de linkerwang, rechterwang, linkerwang….. of

toch niet. Wij Nederlanders doen er drie, maar Engelsen, Russen, Polen toch echt twee. Er was nog

een land met drie maar die ben ik vergeten. Niet zo gek, mijn strategie is ook om mindful te kussen,

op gevoel, go-with-the-flow .

Dit kus-issue bracht mij nog weer eens bij het fenomeen cultuur. Een mooie dimensie in mijn werk is

die van de bewustwording van cultuur. Dat Duitsers pietje precies waren wist ik al maar dat dit te

maken heeft met een hoge score op de “onzekerheids-index” wist ik pas toen ik een boek van Geert

Hofstede hierover had gelezen. En dat ik mijn direct-report in Engeland moest “challengen” om mij

toch maar, en zonder omwegen, feedback te geven had ik ook al bedacht.

Neem dan Russen met een zeer hoge score op “machtsafstand” tegen een zeer lage in Nederland.

Wellicht geen toeval dat ik met deze collega’s erg mijn best moet doen (en zij waarschijnlijk ook) om

samen te werken. Want change-manager als ik (ook) ben, spreek ik regelmatig leiders aan op gedrag.

Is redelijk “normaal” vind ik, elkaar aanspreken op gedrag, los van hiërarchie… of toch niet?

Beste lezer, je begrijpt zeker wel dat er een wereld voor mij open is gegaan. Zeker in de context van

verbindend leidinggeven, dialoog en co-creatie. Hoe cultuur-afhankelijk is dit gedachtegoed nu

eigenlijk?

Lichtjes in Oxfordtstreet

Gert Veenhoven - zaterdag 05 december 2009 - 08:56 - 2959 x gelezen

Afgelopen week was ik 3 dagen op ons hoofdkantoor in Londen voor een workshop. Vaak reis is met

de taxi van het vliegveld naar het hotel. Deze keer echter niet......

Bij vliegveld Londen-city kun je meteen bij de uitgang rechts af de trein, en aansluitend de

underground, in naar het centrum.

“Neem de LDR op perron 2. Bij station Bank overstappen op de Southern lijn en bij Notting Hill Gate

eruit”, antwoordde de dame achter het loket op mijn vraag hoe ik bij Trafalgar Square moest komen.

Aldus deed ik. So far so good. Ik stapte uit en kwam weer bovengronds. Oeps, ik dacht uit te stappen

op een plek redelijk dicht bij Trafalquar Square maar ik herkende helemaal niets van mijn vorige

bezoeken. Na een aantal malen goed om me heen gekeken te hebben en na het bestuderen van een

billboard met een soort van plattegrond waar ik geen wijs uit kon worden heb ik maar even een

Londense dame aangeschoten. “Loop vanaf hier maar Oxford street in; bij het circus links af en dan

rechtdoor”.

En dat deed ik. Wat een prachtige lichtjes hingen er boven de straten in Oxfordstreet. Misschien niet

allemaal erg duurzaam (gelukkig wel LED verlichting) maar bijzonder sfeervol. Het was nogal een

lange trippel -de vriendelijke Londense dame had me zeker niet de kortste weg gewezen- maar ik

vond het niet erg.

Want ik genoot. Ik genoot van het feit dat ik liep in Oxfordstreet met de prachtige lichtjes. Dat ik net

ontdekt heb dat reizen met de metro in Londen eigenlijk helemaal niet zo moeilijk is. Ik genoot van

de mooie gebouwen, de winkels, van de mensen die helpen met antwoorden op mijn vragen, de reis

en de ontdekking.

En al wandelend brachten de lichtjes in Oxfordstreet me terug bij een gedachte aan een metafoor

van de man die zijn verloren sleutels aan het zoeken was -en niet kon vinden- onder de lantaarnpaal.

Op de vraag waarom hij niet een stukje verderop zocht – de sleutels konden daar immers ook liggen -

was het antwoord dat het daar donker was en onder de lantaarnpaal tenminste licht; dat zoekt zo

makkelijk.

Misschien was ik daarom ook wel blij. Deze keer had ik niet gekozen voor de makkelijke weg (de taxi)

maar letterlijk en figuurlijk het licht laten schijnen op een andere oplossing.

Nieuwe wegen. Nieuwe ervaringen. Leren door doen. Action learning noemen ze dit geloof ik. Koste

wel iets meer tijd en energie maar erg inspirerend.

Wat een verlichting als elke organisatie leiders zouden hebben die de tijd nemen om lichtjes te laten

schijnen, ook op plekken waar het nu even donker is......

Hoe muziek je kan inspireren

Gert Veenhoven - maandag 04 januari 2010 - 22:08 - 267 x gelezen

In de afgelopen weken stond muziek weer eens hoger op mijn prioriteiten lijstje

dan normaal.

Maar wat wil je, de 3FM dj’s op mijn eigen Grote Markt in Groningen met

uiteindelijk 7.1 Miljoen euro voor malaria bestrijding.

En toen ik ze uitgezwaaid had waren daar Matthijs en Leo . 6 Dagen opeenvolgend

uitzendingen over de Top 2000 met mooie verhalen en flash-backs.

Muziek doet wat met me. Ik weet niet precies wat. Maar ik hou van ritmische en/of bombastische

muziek . Het is dan waarschijnlijk ook daarom dat ik de drumkunsten van mijn zoon bijzonder kan

waarderen.

In bijna elk muziekgenre is wel iets ritmisch/bombastisch te vinden. Van de 9e van Dvorak, via ELO,

naar Yes, Genesis en Pink Floyd. Van Blues via Elvis naar Ten Years After, Jimi H en AC/DC . Van Soul,

via Otis naar Dan Hartman en vette disco. Van Bob Marley naar Madness. Van Rock naar Iggy Pop en

mijn favorieten van weleer uit de Blitz & New Wave (Duran Duran, Simple Minds, U2).

Ik luisterde meestal niet naar de tekst maar om een een of andere reden doe ik dat tegenwoordig

meer en meer. Soms is er geen touw aan vast te knopen - het staat mij nog goed voor de geest dat ik

op mijn 16e ook al eens de teksten van Duran Duran zonder succes heb proberen te begrijpen – soms

is de tekst bijzonder inspirerend in het kader van de verbinding, leiderschap & verandering.

Een mooi voorbeeld is “Jump” van Madonna (ook een erg lekker nummer trouwens).

Wat dacht je hiervan, ik ontdekte het bij toeval (??) toen ik voor een moeilijke

beslissing stond:

There's only so much you can learn in one place The more that I wait, the more time that I waste

En

And life's gonna drop you down like the limbs of a tree It sways and it swings and it bends until it makes you see

Hoog op mijn eigen “leadership song Top50” dus. Lekkere muziek met inspirende teksten. Zo als

Beautifull Day (U2), You’re the voice (Farnham), Don’t give up (Gabriel/Bush), I still believe (the Call),

Perfect Day (Lou Reed, heerlijk refrein) en – turn up the base- Infinity (Guru Josh Project).

Mochten er nummers zijn die zeker niet in mijn top50 mogen ontbreken; ik hou me aanbevolen.

Enne…. Taal als tool voor de manager. How about the lyrics?

Een VL-er verbindt ook digitaal

Gert Veenhoven - zondag 21 februari 2010 - 22:25 - 424 x gelezen

Na het lezen van het boek Connect! van Menno Lanting ( http://bit.ly/79wE7F ) is mij duidelijk

geworden dat de impact van sociale netwerken op bedrijven vele malen groter is c.q. gaat worden

dan ik dacht.

Want zeg nou zelf, als je een “Digital Native” (geboren na +/- 1990 en iemand die zich geen wereld

voor kan stellen zonder computer, sms en internet) bent en je krijgt geen internettoegang op je werk

dan solliciteer je toch gewoon ergens anders? Waarom veel geld betalen aan marktonderzoek als

“crowdsourcing” (dialoog aangaan met klanten door hen mee te laten ontwerpen en innoveren) een

veel beter alternatief is? Wel eens gedacht over het risico van het niet correct afhandelen van

klachten per mail of website en het fenomeen dat “hyvers” (…) zich prima kunnen verenigen?

Maar echt interessant wordt het als je je af gaat vragen of de machtspiramide waarbij bedrijven en

instellingen zich in de top bevinden kunnen blijven handhaven met steeds sterker worden

verbindingen tussen consumenten, medewerkers en kiezers.

Volgens Menno zullen bedrijven kennis niet meer lineair en hiërarchisch kunnen gebruiken. De

smalle top die sturing geeft aan een grote groep mensen is ontstaan door schaarste in kennis en

beperkte mobiliteit maar dit tijdperk komt ten einde. Kennis is overal en internet – met name de

laatste jaren door de als maar toenemende interactiviteit (Web 2.0) – zorgt voor verbinding.

Netwerken krijgen meer macht en deze netwerken creëren of verrijken nieuwe producten &

diensten. Er zullen kleinere bedrijven ontstaan. De grotere bedrijven worden geconfronteerd met

consumenten die meer dan ooit de strategie gaan beïnvloeden.

Op dit moment neemt het aantal “connections” in ras tempo toe ondersteund met snelgroeiende

platforms zoals Facebook en Twitter.

Volgens Menno ontstaat er een Connected! wereld met daarin erg veel “disconnected” organisaties.

Een schone taak voor de leiders om de brug te bouwen. De meesten zullen “Digital immigrants” zijn

en voor hun de uitdaging om vanuit visie, authenticiteit en transparantie te co - creëren met de

stakeholders. En waarschijnlijk zullen zij dan snel ontdekken dat de tools en platforms voor virtuele

verbindingen noodzakelijk zijn om de snelheid van verandering op te voeren.

Het boek Connect! laat zicht prima lezen en is prima geschikt als inleiding voor leden van

management teams om een goede beleidsdiscussie te hebben over de impact van sociale netwerken

op organisaties en leiderschap.

Verder is het een aanrader voor iedere andere manager, met name de digital immigrants. De eisen

die aan ze gesteld (gaan) worden zijn niet meer dezelfde van toen.

En als we het over verbindend leidinggeven hebben dan zie ik zeker de nodige overlap.

Naast mensen, processen, systemen verbind de VL-er ook de organisatie met haar omgeving dus

virtuele verbindingen horen hier zeker bij. Toch?

Resultaat = (Strategie x Uitvoering) x

Vertrouwen

Gert Veenhoven - zaterdag 06 maart 2010 - 09:11 - 190 x gelezen

Een mooie formule, twee jaar gelezen in een boek van de zoon van Covey over “vertrouwen”.

‘k Moest hieraan denken omdat ik van de week twee dialogen had over vertrouwen.

In het ene gesprek ging het over het meten van werknemerstevredenheid en de wens om het

vertrouwen in de organisatie te verhogen. Het andere gesprek ging het over de weerstand en

moeilijkheden die gevoeld werd bij – een op het oog logische, voorde hand liggende verandering.

Ik heb gemerkt dat veel leidinggevende worstelen met het begrip vertrouwen. Wat moet ik als

individuele leider dan doen om vertrouwen te verhogen? En als ik hieraan gaan werken moet mijn

collega leidinggevende dat dan ook doen? En als we het doen, wat levert het dan op?

Dat laatste is dan weer een mooi fenomeen; er is haast geen business case van te maken.

Ondanks het feit dat het niet of vertraagd doorvoeren van het goede idee van hierboven de nodige

kostenbesparingen oplevert. Maar dat rekenen we dan blijkbaar weer niet uit. Of we rekenen het uit

maar kunnen het niet terugvertalen naar gedrag en/of het aanpassen van systemen.

Ook al geloof je bovenstaande formule, ik ben nog nergens tegengekomen hoeveel “belasting” je

betaald bij laag vertrouwen danwel hoeveel “dividend” je verdient bij hoog nivo vertrouwen.

En dat is voor de blauwe denkers en controle-freaks onder ons weer lastig. En dit blijft wat mij

betreft een fenomeen.

Daan Quakernaat benoemde het nog eens op een

fenomenale manier tijdens de boekpresentatie van

Krachtbron – het boek van Cees Hoogendijk en meemakers

over krachtbron van een lerende organisatie. Daan spreekt

over een zwarte wereld (waarin we kunnen aanwijzen,

optellen, aftrekken, controleren, verbeteren) en een witte

wereld (niet in cijfers te vatten maar niet zomaar kunnen

ontbreken zoals visie, passie en geloof). Beide werelden

bestaan en als het goed is gaan we de hele dag op en neer

van wit naar zwart. Hoe hadden er anders ooit kathedralen

gebouwd kunnen worden in de Middeleeuwen?

Goed, mocht je niet te veel vragen hebben over de business case van vertrouwen en wat tips willen;

hier komen ze.

Toon interesse en luister met respect.

Stel doelen, help en geef feedback.

Doe wat je zegt en blijf jezelf verbeteren

Verbindend weer toch?

Promoveren op je 84e: Passie is Prachtig

Gert Veenhoven - vrijdag 12 maart 2010 - 22:55 - 226 x gelezen

De vader van mijn buurvrouw is afgelopen donderdag gepromoveerd tot doctor in de Letteren.

Bijzonder? Vind ik wel. Jan Posthumus uit Roden is 84 jaar en hij mag zich de oudste promovendus

van de VU tot nu toe noemen.

Je bent nooit te oud om te leren. Volledig eens. Maar ik ken niet veel mensen die er op deze manier

mee omgaan. En dat intrigeert mij en daarom vertelde ik aan dochter Emily dat ik hierover wilde

schrijven. Maar waarom dan? ‘k Heb hier een tijdje over nagedacht en na een stuk uit zijn

academisch proefschrift gelezen te hebben wist ik het!

Het proefschrift gaat over lexicografie in Nederland en er is - eerlijk gezegd en met alle respect - bijna

geen doorkomen aan. Het beschrijft de ontwikkeling van Nederlandse woordenboeken vanaf de 19 e

eeuw. Stukje uit hoofdstuk 7 gelezen want dat leek me het meest toegankelijk. Gaat over meneer

Koenen en het Koenen woordenboek. De eerste editie is uit 1897 (317 bladzijden) en de laatste, de

30e editie stamt uit 2006 (1301 bladzijden). En daar heeft meneer Posthumus studie van gemaakt;

van de ontwikkeling, van woorden en onze taal, de grote spellingswijzigingen, de ontwikkeling van

grammaticale informatie, gebruik van trefwoorden en ga zo maar door.

Zo verscheen de eerste schuttingtaal in de 27e editie uit 1974. Naast een budget van een uitbreiding

van het boek van 300 bladzijden was de tijd er waarschijnlijk rijp voor….. En in de editie van 1934 zijn

onze dubbele ee’s en oo’s vervangen (leeraar werd leraar, boomen werden bomen) en vervalt ch in

het woord mensch.

En wat dacht je: hoeveel kasten met woordenboeken heeft meneer Posthumus? Veel. Ben niet bij

hem thuis geweest maar er staan zeker 30 edities Koenen; toch goed voor een Billie vol. Want denk

maar niet dat je naar de bibliotheek kunt gaan en de 2e of 13e editie van de Koenen kunt lenen.

En dat vind ik dus zo mooi. Deze man heeft – naast zijn liefde voor zijn familie - een buitengewone

voorliefde voor taal. Naast docent aan de Universiteit is hij altijd bezig geweest met woordenboeken,

het verzamelen, bekijken, bestuderen etc.

Hij heeft een enorme passie. En die passie geeft hem deze energie en zorgt voor de aanhoudende

drijfveer en nieuwsgierigheid. En dat vind ik zo mooi aan dit verhaal.

Passie is prachtig (en krachtig)!

Niet goed voor “de business”

Gert Veenhoven - zaterdag 20 maart 2010 - 17:09 - 371 x gelezen

Vrijdagavond heb ik de webcast van @RichardLambLive gevolgd op www.ditishandig.nl. Daar waren

Cees Hoogendijk en Daan Quakernaat om het boek #krachtbron en #huisacademies te promoten.

Genoeg voer voor een blog maar ik wil het hebben over een dame die in de uitzending inbelde om de

Landelijke Praktijkdag Functioneel Beheer 2010 te pluggen.

Waarom? Omdat functioneel managers de tolk zijn tussen “de business” en de ict…. Ik kan er niks

aan doen maar ik ben hier echt allergisch voor. Niet voor functioneel managers als tolk/vertalers.

Maar wel voor het gebruik van het woord “de business” in deze context.

Mijn allergie begon denk ik zo’n 8 jaar geleden toen wat ik samenwerkte met een aantal ingehuurde

externe consultants in een project. Ik werkte als projectleider voor mijn bedrijf. De ICT consultants

spraken over “de business moet met onze oplossing kunnen werken”. He? Wie zijn dat dan “de

business”? Daar hoor ik toch (ook) bij, ik moet er toch ook mee werken? En ik voelde een zekere

afstand van deze consultants door in deze termen te spreken. Zijn wij niet samen bezig is goeds neer

te zetten voor dit bedrijf? Jullie worden er bijgehaald als partner en krijgen er nota bene ook nog

zwaar voor betaald!

In de ICT vakblaadjes werd destijds ook meer en meer over “de business” gesproken en ik moet

zeggen; het hielp niet om van mijn allergie te genezen. Tuurlijk dat je je rol pakt in de organisatie als

staf-afdeling en aanhaakt bij door het primaire proces centraal te stellen in je ondersteunende

activiteiten, maar business betekent toch echt iets ander. Althans voor mij en ook als je het opzoekt

in een Engels woordenboek.

Business - also called a company, enterprise or firm - is a legally recognized organization designed

to provide goods and/or services to consumers.

De emotie die het gebruik van het woord business in de contect van een afdeling binnen een

organisatie bij mij oproept is er dan ook eentje van afwezigheid en versnippering.

Laat je als team of individu lekker outsourcen zou ik zeggen of doe een management buy-out.

Kan je je mooi gaan richten op je eigen business en je product/dienst verkopen voor andere

businesses inclusief de moeder waaruit je ontsproten bent. Vanuit je eigen visie, passies, leiderschap,

processen, systemen, en noem maar op.

Toch blijven al die processen die ondersteund worden door de interne ICT afdelingen, HR afdelingen

(druk bezig om zich te ontwikkelen als HR business partners) en Finance afdelingen (zullen

ongetwijfeld finance business partners worden) echt nodig om de onderneming (de business) te

laten draaien.

De integratie van bedrijfsprocessen (primaire en secundaire) is – hoe je het wendt of keert – een

belangrijk thema van excellente ondernemingen. Praten over “de business” terwijl je er zelf

onderdeel van bent helpt dan zeker niet om excellent te worden.

Vandaar hoor ik de volgende keer liever iemand zeggen “dat is een goede ICT-oplossing voor het

proces”. En die functioneel beheerders spelen daarin een belangrijke collegiale rol.

Moest mij even van het hart.

Geen blauwe, rode, gele of groene leiders

maar bruine…

Gert Veenhoven - zaterdag 03 april 2010 - 15:56 - 1106 x gelezen

Zaterdagochtend 3 april. Na wat getwitter en lezen in het Dagblad van het Noorden

eens even bladeren in de nieuwe M&L die zo'n maand geleden voor het eerst

toegezonden werd.

Artikel over Jan Moen: “leiderschap kun je leren”; naar aanleiding van zijn boek

“Kleur bekennen”.

So far so good. Maar dan.... “wat meer zelfreflectie zou van veel managers een blauwe leider

maken”. Pardon? U zegt? Wordt hier een stevig pleidooi gehouden voor leiding geven via controle,

regels structuur? Dat valt me dan tegen.

Toch nog even verder lezen. “hij is helder in zijn communicatie”, “durft zijn onzekerheden te laten

zien maar vlucht of vecht niet”, “hij blijft verbinden”. Kijk dat spreekt mij dan wel weer aan maar

waarom oh waarom hebben Jan Moen en mede-auteur Paul Ansems blauw – naast de kleuren rood

en groen – gekozen?

Sinds het vorige blog bericht dat uiteindelijk uitmonde in een discussie over het fenomeen taal moet

ik me ook maar niet al te zeer meer verbazen. Boek lezen en in dialoog gaan met de auteurs dan ga ik

het vast wel begrijpen.

Twee uurtjes later; nog inspiratie voor een nieuwe blog?

Ja! De kleur van leiderschap.

Ondanks mijn hobby schilderen is kleurenleer niet mijn sterkste punt; ik klieder maar wat aan.

Dus maar even twitteren. “Wat krijg je als je de Spyral Dynamics kleuren turquoise, rood, geel, groen,

paars, blauw oranje mengt?”. #durftevragen na 2 minuten: bruin.

Wat krijg je als je de DISC-kleuren rood, geel, blauw en groen mengt?

Zelf maar even de proef op de som genomen – maar het was te verwachten - ook bruin.

Ik pleit voor bruine leiders.

Graag de passie & energie

van rood, de

vernieuwingsdrang van geel,

het beheersbare van blauw

en dan ook nog eens lekker

en prettig samenwerken

vanuit groen.

Bruine -verbindende -

leiders!

Mijn schilderij was al flink op

weg en toen kwam het. Oh

shit…. Vanuit de vereniging

voor verbindend leidinggeven hebben we middels de zelfreflector een verbindend leider

gedefinieerd gebruik makend van (de kleuren van) spyral dynamics.

Een verbindende leiders heeft wat minder blauw (controle) ,rood (macht, sturing) en paars (tradities,

rituelen) en veel meer turquoise (holisme, dialoog), geel (innovatie, ontwikkeling), groen (samen,

sociaal) en oranje (doelen, succes).

En als je dit mengt in de ideaal verhouding volgens de zelfreflector krijg je….. Groen!

Groene leiders! Het doek heb ik snel overgeschilderd en heeft nu een groene basis. Komende

paasdagen verder schilderen. Misschien wel met wat extra geel……

Meer weten over de verbindend leidinggeven en/of de zelfreflector?

Kijk dan op http://bit.ly/dyS5Gz

KzM recept co-creeeren? Het beleidsspel

Gert Veenhoven - zaterdag 10 april 2010 - 18:12 - 370 x gelezen

“De medewerkers begrijpen de doelstellingen van de onderneming en weten welke bijdrage zij gaan

leveren”. 1 zin uit een “best practice” die afgelopen jaren een groot deel van mijn werk hebben

beïnvloed want dit houdt nogal wat in.

Dat er beleid is, dat dit gecommuniceerd en begrepen wordt in alle lagen, hoeken en gaten van de

organisatie. Dat er eigenaarschap is om dingen te doen; dat mensen willen veranderen. Dat er

feedback is. Om zomaar eens een paar dingen te noemen. O ja, en ook nog ziets als vertrouwen.

En dat is dus gewoon – keihard – werken voor iedereen en in de allereerste plaats voor het

management.

Een paar jaar geleden heb ik vanuit deze context een dag georganiseerd voor directie en

middenkader.

Doel: het doorvertalen en verder uitwerken van het – door de directie vastgestelde - beleid, samen

met het middenkader.

Wat leiderschapsprincipes en change management principes in de hoge hoed, wat sparren met

collega’s en leidinggevende en ziedaar onstond een idee.

We maken een beleidskrant: directie geeft een persconferentie, middenkader stelt zich op als

journalist en schrijft artikelen voor de krant; krant wordt ter plekke samengesteld door een redactie;

’s nachts gedrukt en de volgende morgen door diezelfde leidinggevende verspreid onder al het

personeel.

Cees Hoogendijk (Kracht zonder Macht, Huisacademies) hielp destijds met facilitatie en meemaken.

Overigens had ik toen nog geen idee van zijn plannen om recepten te verzamelen in het kader van de

verticale dialoog, maar het maken van de beleidskrant was er 1-tje.

Een recept dat uiteindelijk gepubliceerd werd in zijn boek “Kracht zonder Macht” en zelfs nog via via

(Nova academie) terug te vinden is in het boek “Krachtbron van de lerende organisatie”.

Al een tijdje geïnspireerd om een nieuw recept te bedenken en denk dat ik er eentje heb!

Nog niet beproefd en ben dan ook op zoek naar culinaire liefhebbers en verbindend leidinggevenden.

Hier het recept.

Introductie (1 uur)

We maken in teams een bordspel over het beleid (3 uur)

We spelen het spel in ons eigen team en verbeteren het (1 uur)

We laten het spel door een ander team spelen (1 uur)Via een – gewogen – beoordelingssysteem

wordt het beste spel gekozen

De directie speelt het spel – in bijzijn van het gehele publiek (1 uur)

Het spel wordt gedupliceerd, verdeeld en gespeeld in de organisatie - het beleidsspel

Ter inspiratie hier nog even het bordspel dat ik samen met mijn dochter heb gemaakt op 1e paasdag.

Het heet “het grote geluksspel”; wie het eerst 10 geluksmuntjes heeft verdiend heeft gewonnen.

Muntjes kun je verdienen met het opvolgen van blauwe opdrachtkaartjes met weet vragen “sommen

oplossen”, rode kaartjes met doe-vragen zoals “vraag iedereen iets te drinken” en groene kaartjes

met samenwerkingsvragen: “zing samen “als de morgen is gekomen” van Jan Smit”).

We hebben niet alleen veel lol gehad met het bedenken en maken maar zeker ook met het samen

spelen ervan (met vrouw/moeder en zoon/broer).

Stel je voor.....

Team 1 komt met het grote “Maak de klanten blij” – spel; wie het meeste positieve klant feedback

ontvangt heeft gewonnen. Punten voor innovatie en service. Strafpunten voor kwaliteit issues.

Team 2 komt met Opdrachtkaartjes rond productiviteit, nieuwe productintroducties en

duurzaamheid.

Team 3 bedenkt iets monopoly-achtigs met machine-groepen, productiviteitsstijgingen, leningen,

ROI

Team 4 komt met stakeholders op de proppen inclusief vakbonden, aandeelhouders, samenwerking

bedenk het maar!

Lijkt me super.

Meld je je even als je belangstelling hebt?

Superpromoter van de Superpromoter!

Gert Veenhoven - zaterdag 29 mei 2010 - 22:08 - 301 x gelezen

Ik vroeg op twitter aan Rijn Vogelaar (@rijn), auteur van het boek "de Superpromoter" of ik zelf een

superpromoter van zijn gedachtegoed ben. Een vraag niet zomaar zonder reden. Ik begrijp dingen

het beste door er mee bezig te zijn, het te doen, te ervaren en daarna met anderen te delen, onder

andere via blogs zoals deze.

Zijn antwoord was positief. “Jij bent een Superpromoter want je deelt het concept van

Superpromoters op een aanstekelijke manier met anderen :-)”.

En dat is waar het om draait bij Superpromotors. Ze zijn enthousiast, delen dit enthousiasme en

hebben invloed. Een vraag is dan ook om superpromotors te identificeren en vervolgens te bedenken

hoe ze ingezet kunnen worden om organisaties succesvoller te maken.

Hierbij dan niet al te veel aandacht richten op de klagers en ontevreden personen, medewerkers

en/of klanten. Maar met name richten op de mensen die enthousiast zijn. En dat willen uitdragen.

Wellicht was het ook dit inzicht dat @rijn heeft doen besluiten mij een gratis exemplaar te sturen van

zijn boek. Ondanks het feit dat ik buiten de twitter-actie/verloting van 10 gratis exemplaren viel.

Maar waarschijnlijk dankzij mijn vervolgvraag – met vette knipoog - aan @rijn: of de verloting wel

eerlijk verlopen was. En over een gedeelde interesse in tafeltennis. Zou @rijn meegewogen hebben

dat ik een Superpromoter zou kunnen zijn – wellicht ook nog met een schuin oog kijkend naar mijn

twitter-bio?

En ik vond zijn gesigneerd boek in de brievenbus dus helemaal geweldig. Ik heb inmiddels aan tig niet

twitterende vrienden dit verhaal verteld hoe je met sociale media dingen kunt ervaren en beleven. Ik

heb o.a. een collega-blogger (@grjans) getipt om het concept van superpromoter te verwerken in

een van zijn blogs en ik heb een journalist getipt om het boek te bespreken op BNR. Ik vind het leuk

om superpromoter (o.a. van Superpromoter) te zijn!

Rijn Vogelaar is overtuigd dat het bewust inzetten van superpromotors helpt; sterker nog oude

vormen van marketing werken niet meer. En superpromotors krijgen een belangrijke rol bij

productontwikkeling en communicatie. En het mooie is dat dit ook nog eens onderbouwd kan

worden via een aantal metrics waaronder de promotor score.

Zie hier, deze blog, toch goed voor denk ik zo’n 100 lezers. En goed voor minstens 1 additionele

tweet in mijn netwerk (@gertveenhoven - 140 followers – stand per 29 mei 2010). Wellicht dat er

weer iemand is die zich nu (extra) geroepen wordt om het boek te kopen. Hebben we meteen

empirisch bewijs van het fenomeen superpromoter.

En beste change-managers onder ons; dit boek geeft tevens een mooie fundering onder het concept

van change-agent. Bijzonder interessant is dat er in het boek wordt gesproken over anti-promoters

en hoe hier mee om te gaan!

En beste (verbindend) leidinggevenden - koester uw superpromoters; zij helpen als first followers!

Lezen dus!

Over echt zijn en Cruijff

Gert Veenhoven - woensdag 09 juni 2010 - 22:21 - 237 x gelezen

Gisteren zag ik een tweet van @johncornelissen in mijn tweetdeck column search #leiderschap. Over

een artikel van Karen Wright - “Dare to be yourself”; over authenticiteit.

Mijn interesse werd meteen gewekt! Authenticiteit gaat over echt zijn en echt kunnen blijven in het

dagelijks leven. In mijn rol als ontwikkelaar in organisaties zie ik dit als een belangrijk thema; vooral

rond onderwerpen als leiderschap en communicatie bij verandering.

Vertrouwen, ik heb er al eens een blog over geschreven. Het is zo enorm belangrijk in onze alsmaar

veranderende organisaties. Want de snelheid en succes van een organisatie wordt sterk beïnvloed

door vertrouwen.

En dit begint aan de top van de organisatie. Daar zitten de aanjagers van het leiderschap dat nodig is

om vertrouwen op te bouwen. Want we hebben het natuurlijk over relaties en verbindingen tussen

mensen in een omgeving waar openheid, respect en naar elkaar luisteren belangrijke waardes zijn.

De leiders creëren de randvoorwaarden en geven het goede voorbeeld.

Ik denk dat communicatie door leiders een enorme uitdaging is. Ik denk dat medewerkers in

organisatie zien / horen / voelen / proeven / ruiken of via welk 6e zintuig dan ook of een leider echt

is of met mooie praatjes een toneelstuk aan het opvoeren is.

En als je ergens samen voor gaat en de leider wil volgen in een verandering, dan moet hij/zij toch

minimaal authentiek zijn om hem/haar te vertrouwen? En als jij de leider bent dan snap je toch ook

wel dat mensen pas echt en oprecht – verbonden - met je meedoen als ze in je geloven en

geïnspireerd zijn?

Natuurlijk laten heel veel mensen zich ook leiden en sturen door zaken als geld, macht, angst. Op de

korte termijn kom je als leider (en volger) hiermee weg, maar op de lange termijn?

Kortom; ik geloof dat authenticiteit een – en misschien wel een van de belangrijkste -

leiderschapskwaliteit is bij duurzaam veranderen, leren en ontwikkelen.

Authenticiteit. Jezelf kennen, door kunnen vertalen naar zwaktes maar vooral sterktes en consistent

blijven handelen. Oei. Best lastig hoor. Eerst ontdekken wat je echte ik is en al die ervaringen van

vroeger die je niet snapte opnieuw een plekje geven. De soms pijnlijke confrontaties met jezelf niet

uit de weg gaan door eens even anders in de spiegel te kijken.

En niet te vergeten je ego en al je mentale modelletjes aan de kant: no blame!

Daar ben je dan waarschijnlijk een groot deel van je leven mee bezig. Mooi toch?

En je volgers vinden dat niet erg hoor. De meesten kennen inmiddels het Cruijfiaans gezegde: elk

nadeel heeft zijn voordeel. Over authentiek gesproken.

Een regel van goud

Gert Veenhoven - maandag 16 augustus 2010 - 21:33 - 259 x gelezen

’t Was op vakantie in de Ardeche. Naast kano-varen, dorpjes bezoeken, aventure d’arbre, Catannen,

zwemmen, lezen en meer van die vakantiebezigheden toch nog regelmatig eventjes on-line. Het was

al wat later op de avond en één van mijn twittervrienden vroeg “Wie kent er een boek over het leven

voor dummies?” Mijn antwoord was snel en spontaan; “Wat dacht je van de 10 geboden?”.

De reactie van twittervriend Emile Oude Wolbers was dat de bijbel niet makkelijk leesbaar is, niet iets

voor dummies zogezegd. Nou ging mijn antwoord niet over de gehele inhoud van de bijbel.

Inderdaad best wel een pittig boek om te lezen (heb in mijn leven slechts her en der stukken gelezen

c.q. voor laten lezen). Nee, mijn antwoord had slechts betrekking op de 10 geboden. En die passen

op 1 A4-tje toch? In ieder geval op een steen. Dus dat valt dan wel mee!

Enfin. Via Emile heb ik vernomen dat meer mensen gereageerd hebben op zijn vraag en inmiddels is

hij zover dat via blogs op een blogkermis (leven voor dummies), eigen spinsels en tweets

(@emileowolbers) het boek wil schrijven en of ik dan toch nog even mijn bijdrage wil leveren.

Nou hierbij dan. Een antwoord op de vraag maar dan iets minder spontaan. Leven voor dummies,

een boek met levenstips en levenswaardigheden. Hmmmm, hoe je leven makkelijker te leven? ’t

Leven gaat toch vanzelf, is dat niet makkelijk? Eigenlijk wel, maar in de praktijk is het toch anders. We

willen genieten van het leven en doen er alles aan om gelukkig te worden. We geven en ontvangen

liefde. Maar we houden niet van pijn. We houden niet van zaken als onzekerheid en angst. We

houden niet van verandering. We gaan het liefst verdriet uit de weg. Niks menselijks is ons vreemd.

Maar toch komen dit soort uitdagingen op ons pad. Dingen gebeuren nou eenmaal; we mogen én

moeten van alles. Erg fijne dingen maar ook minder fijne. Shit happens. Leven is lijden. Life is

change.

Misschien is het leven van je leven toch niet allemaal zo voor de hand liggend en gemakkelijk?

Hoe je leven te leven? Of anders gezegd je leven te leiden?

Dingen schieten me door mijn hoofd, mede ingegeven door mijn visie op leiderschap. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Leren door te doen. Het gaat niet over de bestemming maar over de reis. Geniet van ’t leven,

het duurt maar even. Van het concert krijgt niemand een program. De grootste fout is geen fouten te willen maken. Passie is

prachtig. Wordt wie je bent. Dromen, durven, doen. Ratio brengt je van A naar B, maar verbeelding brengt je overal….

Hoeveel boeken en wijsheden zijn er wel niet?

En wat te denken van een mensheid die zich al millennia lang met religie bezighoudt, het belijdt,

erover praat, schrijft en zelfs – soms tot mijn verbazing - tot bloedens toe strijdt.

En dan nu dus een plan voor een boek “Leven voor dummies”, een boek met levenstips en

levenswaardigheden.

De kans bestaat dat “Leven voor Dummies” een extreem dik boek wordt met veel voetnoten,

kruisverwijzingen, verklarende woordenlijsten, schema’s en appendices. Er is immers al zoveel

wijsheid. Aan de andere kant ook een heel dun boek worden met “top-tips” en de need-to-knows,

korte indringende boodschappen waarover jezelf kan nadenken en praten met andere mensen.

Ik pleit voor het laatste en laat mijn bijdrage dan bestaan uit slechts één zin. Deze zin was

onderstreept in de persoonlijke bijbel van een lieve, fantastische, oude, door het leven wijs

geworden vrouw die recent is overleden.

Het luidt: “Heb uw naaste lief als u zelf”.

En zo is het, met recht een Golden Rule.

Naked Tracks

Gert Veenhoven - donderdag 16 september 2010 - 22:10 - 733 x gelezen

Vrijdag 10 september was ik deelgenoot van een prachtig proces. Een proces met als resultaat een

prachtig schilderij. Een schilderij gemaakt door zes mensen, inclusief ikzelf, die elkaar niet of

nauwelijks (In Real Life) kenden maar die virtueel – via met name Twitter – al een tijdje aan het

verbinden waren.

Deze blog wordt iets langer dan normaal. Ik wil het een en ander vastleggen. Waarom? Omdat het

integraal onderdeel vormt van het schilderij. En ik hoop dat dit unieke schilderij binnenkort verkocht

wordt. Vandaar.

Sinds mijn activiteiten op internet – zo’n dik jaar geleden voor het eerst bloggen – en sinds december

vorig jaar twitteren is een nieuwe wereld voor mij opengegaan. Ik heb enorm veel nieuwe kennis

opgedaan, ik ben in contact met schrijvers van boeken, met mooie ondernemers in Groningen,

buurtagenten, coaches, communicatiespecialisten maar vooral mensen en voel mij meer verbonden

met andere mensen op deze aardbol dan ooit tevoren.

Vanuit de verbinding en vanuit mijn passie voor beeld – fotograferen maar met name schilderen –

kwam het idee.

Lees je even mee met het verslag en wat twitterberichten?

09 Augustus 20:39:31 Stel tweeps omgeving #050; ik zou jullie uitn. v. een tweetup in m'n

tuin.Groot schilderij maken. Jullie verf en/of chips mee. Ik rest! Wie?

Hashtag #GP050 (grouppainting Groningen) was geboren!

10 Augustus 17:40:05 Gisteren 4 pos. reacties - door met 't plannetje. Groeps-Schilder-sessie in m'n

tuin. Vr. 27 08 17:30. Tweeps chips/verf. Ik rest #GP050

Ai Ai, ziekte bij deelnemers…weekje opschuiven dan maar.

25 Augustus 20:20:25 Grouppainting in mijn achtertuin een weekje uitgesteld. Wordt nu 3

September >17:00 Je kan nog meedoen #GP050

En nog een weekje…weer allemaal snotneuzen en vaatdoeken

03 September 08:31:52 @grjans @pierrecarriere @marcwinters Wil't nog 1 keer uitstellen &

volgende wk ’n poging doen om met z'n allen te gaan #GP050 @lollewijnja

Door’t schuiven kon @emileowolbers zich ook nog aanmelden

06 September 22:15:23 Vrijdag is het eindelijk zover: #GP050 Grouppainting met @pierrecarriere

@grjans @lollewijnja @marcwinters & @emileowolbers #inspiratie

En vrijdagmiddag 10 september was het zover. Vanaf ongeveer 17:00 kwamen de mannen.

@pierrecarriere (auteur van het boek Spaak) had een prachtige tube groene verf en heerlijke chips

mee. Ik had Pierre, samen met @lollewijnja (creatief ondernemer) als eens in actie gezien bij’t jeu de

boulen in het Stadspark in Groningen op 28 augustus. Maar nog niet echt lang gesproken.

@marcwinters , ondernemer en initiatiefnemer van Seat2Meat in Groningen, kwam – uiteraard –

met paarse verf aanzetten. Hij was immers, net als ikzelf, winnaar van een wedstrijdje uitgeschreven

door Seats 2 Meet in Utrecht. We hadden beiden een winnende slagzin/tekst ingestuurd in het kader

van de herziene editie van ’t boek Purple Cows. Marc kwam binnen met een fles rode wijn. Aan mij

wel besteed; niet slecht voor een 1e ontmoeting.

En niet te vergeten @GRJans – al lang een van mijn twittermaatjes en gelijkgestemd op onder andere

het gebied van Appreciative Inquiry. Het was Gerard die een paar maanden geleden het linkje was –

als superpromoter van Spaak – naar @pierrecarriere.

En last but not least @emileowolbers – specialist, holist en generalist. What the bleep do we know.

Vanaf de 1e minuut was het goed. Biertje, chipje en goede gesprekken.

Maar na 1.5 uur vond ik het toch wel de hoogste tijd worden. Een doek van 1.60 bij 1.00 meter, nog

maagdelijk wit stond op ons te wachten. Inmiddels in de garage want het was gaan regenen.

Marc had al aangegeven sinds zijn schooltijd niet meer had geschilderd en had het nog niet helemaal

voor de bril. Lolle had ook zo zijn bedenkingen: “ik ben niet goed in tekenen”. Ik herhaalde wat ik

eerder gezegd had. “Doe wat je wilt. Je kan met verf spuiten, met een kwast, met je handen; doe wat

je wilt”.

Ik liet wat technieken zien die ik had gebruikt in mijn laatste 3 schilderijen. Heel beperkt. Niet al te

veel meegeven; de vorm zou ik graag spontaan willen. Niet de vorm, maar wel de gezamenlijke

gedachte dacht ik toen. Dit sturen middels een gezamenlijk thema. Dat leek me wel belangrijk.

5 Minuten praten. We kwamen er niet echt uit. En toen een briljant moment van Pierre: “Ons thema

is als volgt: we doen maar wat”.

Thema: we doen maar wat #gp050 http://plixi.com/p/44326530

Iedereen was akkoord. “We gaan los!”

Al snel werd met een sjabloontje de tekst GP050 gespoten. En links onderin was Pierre bezig met zijn

mooie kleur groen. En er kwamen gele stippen op. Lolle en Gerard waren rechtsonder bezig. Marc

vond het spuiten leuk en begon dingen te zoeken om mee te sjabloneren. Emile was niet bang voor

verf en vulde aan en verbond de delen. Lolle plakte twee krantenknipsels en kraste met een balpen.

De energienivo’s gingen omhoog.

De blaadjes rechtsonder werden geplakt met behangplak en door mij aangemengd met rose. Pierre

maakte een mooi paars stuk samen met Emile die er uiteindelijk een soort bloem van maakte. Marc

spoot met een wasknijper. Gerard kwam met gras.

Hij gaat fijn! #gp050 En @lollewijnja kiepert een volle asbak over het doekhttp://plixi.com/p/44332879

Ikzelf begon zelf ook meer mee te doen. Wat gebeurde er allemaal? En ’t werd zo mooi!

Het konijn van @gertveenhoven heeft ineens wat minder zaagsel in zn hok

#gp050http://plixi.com/p/44333921

Na een break met pizza waren we het er over eens. Het schilderij is zo goed als af.

Van groepspainten krijg je hongerrrrr! #gp050 http://plixi.com/p/44335975

Linksboven werd nog even “afgemaakt” door Pierre, Lolle en Gerard. Een langpootmug moest het

ontgelden en werd nog toegevoegd aan’t schilderij.

http://twitpic.com/2n3jmy - Daar gaat @pierrecarriere ter vervolmaking. Een echte kunstenaar

Over de naam werd nauwelijks gediscussieerd. Een van de krantekoppen die Lolle had geplakt

bestond uit de tekst “Naked Tracks”.

Welk schilderij bevat bladeren, zaagsel, bloemen, peuken, rose, gras en een langpootmug? Naked

Tracks! #gp050 http://plixi.com/p/44364579

Nacked Tracks. Mooie naam – toen ik later begreep wat naked tracks waren durfde ik het inmiddels

zelfs een briljante naam te noemen.

Na een evenredige bijdrage aan de pizza’s gingen ze huiswaarts. Ik genoot na en zocht in twitter nog

even op #GP050. Ik moest lachen om een tweet van Marc

Nu nog even de verf van mijn iPhone krabben. #gp050

Wat was dit een middag/avond!

Het #GP050 team! Super mooi proces en dito resultaat! #NakedTracks http://twitpic.com/2n4g3i

Met nog een afsluitend tweetje van Lolle.

Goede nacht gp'ers. @EmileOWolbers @pierrecarriere @marcwinters @gertveenhoven @grjans

#gp050

En zie hier nu het resultaat. Te koop. Prijs n.o.t.k.

De opbrengst gaat naar een goed – door de koper vastgesteld en door het GP050- team akkoord

bevonden goed doel.

Droog, gefotografeerd en klaar voor verkoop tbv goede doel: Naked Tracks - Grouppainting

#GP050http://flic.kr/p/8Aicmb

Ollekebolleke

Gert Veenhoven - zondag 19 september 2010 - 08:50 - 199 x gelezen

Ollekebolleke. Een kinderliedje maar ook de naam van mijn eerste beeldhouwwerkje sinds ik op deze

aardbol rondloop.

Als je ’t foto-tje van ollebolleke http://www.flickr.com/photos/gertveenhoven/4974508577 zie je een

gelaagdheid, stapeling – vandaar de naam. Je kan er ook een man in zien met een dikke buik – en ja

ik ben op dieet. Maar aan de lezer de keus wat je er in wilt zien. Da’s natuurlijk het leuke. Feitelijk is

het gewoon een steen waar ik in heb lopen hakken, bikken, vijlen en schuren. Wel met heel veel

plezier overigens.

In’t proces verbond ik mijzelf niet alleen met de steen; het beeldhouwen vond plaats in een prachtige

tuin in Lelystad - de poldertuin http://depoldertuin.nl/

En misschien nog wel belangrijker; ik deed het niet alleen maar met een aantal van mijn collega

bestuursleden van de vereniging Verbindend Leidinggeven die ieder op hun beurt ook de mooiste

creaties aan het maken waren.

Iets meer dan een jaar geleden ben ik bestuurslid geworden van deze vereniging. En in deze groep

heb ik Esther van der Zee ontmoet. Op 1 van onze bijeenkomsten had ik de groep verrast door een

doek, verf en kwasten mee te nemen en maakten we een groepschilderij (hangt in de centrale ruimte

aan de paarse muur in S2M in Utrecht overigens). En toen zei Esther: “ook eens beeldhouwen”? Ja

dus. Vandaar.

Als ik naar Ollekebolleke kijk zie ik dus niet alleen een stapeling en/of een dikke man; ik zie toch wat

anders. Ik zie niet alleen het resultaat maar ook nog het proces. En ik zie niet alleen Ollekebolleke

maar ook de mooie witte spiraal van Bas, de golf en de schelp van Joke, het torso van Maarten en het

gat in het prachtig werk van Esther. En ik zie de reactie van Cees die later aanhaakte en zich

verwonderde over het resultaat.

En misschien vereist dat andere zien een transformatie op mijn motto “je gaat het pas zien als je het

doorhebt” naar “je gaat het pas zien als je het kunt zien”; maar dat terzijde.

Verbinding dus. Voor mensen die mij wat langer kennen haal ik hieruit veel inspiratie. Met name

door het (verbindend) te doen en het te zijn. Ook in de context van het (anderen) leren leiding geven.

Wil je hier mee over weten? Kom dan naar het event van verbindend leidinggeven op 11 -10- 2010

#VL2010 Link to event.

Na het beeldhouwen hebben we – als bestuur - dit event namelijk verder vormgegeven onder het

genot van een heerlijk etentje en mooie dialogen.

Kom allen. 't Is de moeite waard. Maar dit zie je natuurlijk pas als je het doorhebt.

Hersenen - The Battle

Gert Veenhoven - vrijdag 05 november 2010 - 21:29 - 342 x gelezen

Links - Rechts, Ratio - Emotie, Top - Down, Yin - Yang. Een paar voorbeelden uit het rijtje van

woorden dat ik aan het maken was in mijn notitie-boekje op weg naar Londen city. Met een groeiend

besef van het fenomeen taal en nog steeds op zoek naar de verbinding(en) leek me dit een leuke

exercitie.

En als we het hebben over verbinden - bijvoorbeeld in het kader van leiderschap - zoeken we dan

geen nuances en balans in dit soort tegenstellingen?

Niet zwart of wit, maar soms zwart, soms wit en soms grijs zeg maar.

Aangezien ik in de middelste in een rijtje van 3 stoelen zat en er zoveel mogelijk mensen in een City

Jet geplaatst worden had ik zicht op het scherm van mijn rechterbuurman. Uiteraard ga je niet alles

lopen lezen en is er ook nog een vorm van respect voor de privacy maar toch kon ik er niet omheen.

Ik zag - tamelijk groot - het woord "duurzaam" in de powerpoint staan.

Typisch zo'n woord dat bij mij de nodige vragen oproept. Wat is dat dan? Als we het hebben over

duurzame energie dan is er dus ook zoiets als niet duurzame energie. En welk woord hoort hier dan

bij? Na een tijdje hierop te kauwen besloot ik het maar eens aan mijn buurman te vragen.

"Jeetje, goeie vraag", zei hij. We kwamen op verspillend, verkwistend, uitputtend en kort durend.

Maar echt senang waren we niet. Misschien is er wel geen passend woord als tegenstelling; wie het

weet mag het zeggen.

We kwamen ook tot de conclusie dat het te pas en te onpas gebruiken van het woord duurzaam ook

niet gaat helpen om de aarde in conditie te houden zodat generaties na ons er ook nog wat aan

hebben.

Nemen we de definitie van duurzaam als zijnde niet verspillend dan doen we het met z’n allen – in de

dagelijkse praktijk - bijna allemaal fout. We verspillen wat af maar vinden het gewoon niet erg

genoeg om er wat aan te doen. Duurzaam lijkt – hoe onlogisch wellicht - geen urgent probleem te

zijn.

En voor mij persoonlijk doet het gebruik van het woord duurzaamheid niet (meer) beseffen dat ik

aan het verspillen ben.

Maar goed, zo kennen we meer woorden en uitdrukkingen die aan zoveel aan populariteit winnen in

ons dagelijks spraakgebruik dat we vergeten wat we er werkelijk mee bedoelen en daarmee

onderhavig zijn aan ongenuanceerdheid en vervagende definities. (het nieuwe werken; wat is het

verschil met het oude werken dan?)

Nog eens wat speurend op internet en kwam ik een leuk artikeltje tegen over “denken in

tegenstellingen”.

Het schijnt – volgens meneer Claude Levi Strauss – dat wij als mens de werkelijkheid vereenvoudigen

en deze werkelijkheid bij voorkeur in de vorm van stereotypen zien. En dat wij dit bij voorkeur

tegenover andere stereotypen afzetten. En dit levert dan een stelsel van polariteiten en een grotere

kans op zwart-wit denken.

Natuurlijk doen wij dit dan grotendeels onbewust simpelweg omdat onze hersenen beperkingen

kennen in termen van verwerkingscapaciteit, wij van nature vanuit onszelf redeneren en dat onze

hersenen uit twee delen zijn opgebouwd met eigen kwaliteiten (ruwweg mannelijke en vrouwlijke)

die slechts zelden tegelijkertijd op de voorgrond treden.

Aha. Zouden we niet vooral moeten proberen om oordelen uit te stellen en tegenstellingen te gaan

benoemen? Duurzaam versus Verspillend. Ook voor de zaken die je in het “mee eens” vakje van je

hersens hebt gestopt - ik neem aan dat de meeste van ons voor “Duurzaam” zijn?

Dit voedt dan de dialoog en de nuance die we nodig hebben om samen te werken en daadwerkelijk

veranderingen in gang te zetten?

Het lijkt erop dat er voor mij binnenkort weer een puzzelstukje op zijn plaats gaat vallen. Maar

reageer vooral. Want ik ga het pas zien als ik het doorheb.

Het geheim ontrafeld

Gert Veenhoven - zaterdag 18 december 2010 - 09:07 - 266 x gelezen

Vrijdagmorgen rond zeven uur. Wakker en nog even luisteren naar Evers op radio 538. Vast

onderdeel van ‘t radioprogramma vormen korte telefonische interviews met klein – min of meer -

opmerkelijk nieuws. Nieuws, variërend van het loslaten van een zeehond uit Pieterburen, een plaat

van Jan Smit die klaarblijkelijk op nummer 1 in Noorwegen staat, tot de verkiezing van de beste

kerststolbakker in 2010.

Tim, sidekick van Evers belt met deze winnaar: Theo Pastoor - bakker in hart en nieren uit Tilburg.

Niet zo maar een bakker. De telefoon werd dan ook opgenomen: “met echte bakker Theo Pastoor;

wacht even ik hoor je niet, ik sta in de bakkerij”.

Wat een geweldig leuk interview vond ik het. Een enthousiaste man maar van zijn verhaal werd ik

nog enthousiaster.

Hoe het dan toch kan dat hij winnaar is geworden?

Het geheim volgens Theo is toewijding en ijzeren discipline. De klanten een perfecte stol willen

voorzetten en gewoon de beste kerststollenbakker willen zijn.

En dat doe je natuurlijk met de beste grondstoffen; het beste tarwebloem, krenten en rozijnen uit

Turkije en Griekenland, super zuivere amandelspijs gemaakt van Californische amandelen.

En natuurlijk een enorm goede proces beheersing. De temperatuur van de ovens moet perfect

ingesteld staan, een goede omgevingstemperatuur in de bakkerij (al ik me niet vergis rond de 27

graden) . Ook hoe de vruchten gewassen moeten worden schijnt van invloed te zijn.

Dan krijg je een constant, een mooi product. Volgens echte bakker Theo.

Wat de stol mag kosten?

Het antwoord van Theo - 10,25 Euro voor een stol van 1080 gram – leverde meteen de prikkelende

vervolgvraag: “wel aan de prijs he?”.

Waarop Theo antwoordde: “maar dan krijg je wel een product waar mijn ziel en zaligheid ingestoken

is. Met een geweldige kwaliteit. Daar betaal je ook voor, toch?”.

Mooi verhaal ! Je hart en ziel in je werk kunnen leggen. Je klanten kunnen laten genieten van een

mooi ambachtelijk product.

Bezieling.

We hebben het er vaak met elkaar over in het kader van ’t nieuwe werken, duurzaamheid, sociale

innovatie enzovoorts. Dat het geen softe prietpraat is heb ik 3 jaar geleden persoonlijk mogen

ervaren. Het levert een enorme energie. Bezieling leidt tot keihard werken, zonder dat je er moe van

wordt. Anders gezegd: het leidt tot een enorm plezier en werklust en daarmee tot een hogere

kwaliteit en/of productiviteit en potentie tot excelleren.

Ik ben voor! Dit vergt echter wel een maatschappij waarin deskundigheid en bezieling een

prominente plek krijgt. En in bepaalde gevallen zullen we – in ieder geval voor de korte termijn –

moeten investeren en de prijs van schaalverkleining (en kostenverhoging) moeten laten prevaleren

boven schaalvergroting en globalisering. Op een iets langere termijn lost zich dit dan weer op door de

stijging in kwaliteit en productiviteit.

Benieuwd wat 2011 ons gaat brengen. Ik hoop op veel dialoog en wat mij betreft veel inspirerende

verhalen zoals die van Theo uit Tilburg – echte bakker.

Naked Tracks hangt in meeting room Naked

Tracks

Gert Veenhoven - donderdag 13 januari 2011 - 12:19 - 291 x gelezen

Stel tweeps omgeving #050; ik zou jullie uitn.v. een tweetup in mijn tuin. Groot schilderij maken.

Jullie verf en/of chips mee. Ik rest #GP050

Dit was de tweet die ik de wereld injoeg op 9 augustus ’s avonds.

Wie had kunnen denken dat het schilderij nu in s2m Utrecht gaat hangen en dat de nieuwe

vergaderzaal de naam “Naked Tracks” – de naam van het schilderij – gaat krijgen?

Daarbij komt ook nog eens een keer dat er Eur 250 opgebracht is op de veiling van S2M in Utrecht in

het kader van de 24-uursactie van de 1%club (9/10 december 2010).

Hoewel ik initiator ben geweest is het allang “mijn ding” niet meer. Ik had een initieel beeld om

samen te schilderen met een groepje mensen. Leek me gewoon leuk en verbindend. En met het

twitteren om een groep bij elkaar te krijgen, het prikken van de datum, het beschikbaar stellen van

doek, verf en autolak en het openstellen van de tuin – later garage in verband met de regen – heb je

het voor wat betreft mijn persoonlijk aandeel wel ongeveer gehad.

De rest is een prachtig co-creatie proces geweest waarin elk #GP050 team lid zijn eigen input en

inbreng heeft gehad. Of het nu gaat over het schilderij zelf waar je de verschillende “hoofden, harten

en handen van de meesters kunt herkennen” tot en met het aan de man / vrouw brengen van het

schilderij. Maar ook hebben we met z'n allen de energie gecreërd door elkaar te stimuleren en

enthousiasmeren - uiteraard vanuit de verbinding.

@emileowolbers en ik hebben dan ook ons best gedaan om aan de koper – Marielle Sijgers – en

Vincent Ariens van S2M bij de overdracht uit te leggen dat het hier echt gaat om de team-effort.

Zo zijn er een aantal details van het schilderij besproken waaronder het gras, de sigaretten-peuken

en andere door @lollewijnja en @grjans verzamelde “branche-vreemde” materialen.

Ook kwamen de gesjabloneerde gespoten letters “GP” van grouppainting en de krantekop met de

titel “Naked Tracks” aan de orde.

We vertelden over het bloemetje van @pierrecarriere en @emileowolbers en het betere spuitwerk

van @marcwinters.

En last but not least de op het laatst aangebrachte langpootmug.

Maar ook hebben we gesproken over het proces met onder andere de rol van @marcwinters om het

schilderij aan te bieden aan de koningin maar uiteindelijk toch maar te laten veilen via de 1%club.

Ik ben zo trots als een pauw dat het gaat hangen in S2M – toch een broedplaats van co-creatie en

samenwerking: meeting – sharing – connecting.

Dat is wat we namelijk ook gedaan hebben met Naked Tracks.

En we blijven connecten. De eerstvolgende challenge is om ook nog even een tekst te creëren voor

op de muur in de vergaderruimte. Dit gaat zeker lukken. 5 minuten na mijn oproepje kwam de eerste

suggestie alweer voorbij.

Super (team) dat #GP050!

De Meester

Gert Veenhoven - zaterdag 19 februari 2011 - 16:58 - 1187 x gelezen

Afgelopen week had ik een ontmoeting met mijn Aikido-leraar. Onder het genot van een kop koffie

had ik de gelegenheid hem eens wat andere vragen te stellen. Want op de tatami (de mat) is er

natuurlijk weinig ruimte voor dialoog anders dan het kader van Aikido.

Ik wilde graag eens met hem praten en inmiddels weet ik waarom. Hij inspireert mij.

Hij is heel erg goed – zeg maar geoefend – in Aikido. Hij draagt dan ook de titel van Godan, 5e dan.

Hier zijn er niet zo veel van in Nederland. Naast zijn vak als fysiotherapeut is hij ook Dojo Cho – een

eigenaar van een Dojo (de zaal) en geeft hij les in Aikido en een aantal gerelateerde krijgskunsten.

Als ik hem vraag waar waar hij zich de komende jaren op gaat richten zegt hij onder andere “tot

hopelijk minstens mijn 80-ste dooroefenen en studeren“ en “ oh ja, de Dojo mooier maken”. Hij is

bescheiden en blijft op de achtergrond. Hij hangt zijn kennis en kunde niet aan de grote klok. “Ik

verwacht dat leerlingen naar mij toe komen en dan zal ik ze graag verder helpen”.

Eenmaal thuis dacht ik aan hem als een vakman en roemde in mijzelf zijn vakmanschap. En met dank

aan de Grolsch reclame van weleer moest ik denken aan meesterschap. En ik moest denken aan

kathedralen – al was het alleen al omdat ik regelmatig de Avatar van huisacademies in Twitter langs

zie komen. En ik moest denken aan Rembrandt en de Nachtwacht als zijn meesterwerk. En afgelopen

vrijdag zag ik ook nog de tekens van de zilversmeden in het Groninger museum. En toen vielen bij mij

wat kwartjes op zijn plek.

Een meester is expert in zijn discipline en is nooit uitgeleerd. Hij draagt kennis en ervaring over en

leert hier zelf van. Een meester heeft passie voor de discipline en inspireert hiermee anderen. Een

meester kent de weg die hij bewandeld heeft en laat de andere zelf zijn weg ontdekken. De meester

ziet fouten als een kans om te leren. De meester is zich als geen ander bewust van volgordes, tijd en

omstandigheden. De meester draagt zorg en stelt zich garant voor kwaliteit.

Dit alles maakt hem een beetje eigen-wijs.

Meesterlijk.

PS1 deze blog is mede tot stand gekomen op basis van input van een vrouw. Wat ik nu van haar weet

en zie is meesterlijk. Welke titel geef ik haar?

PS2 niet elke leraar is een meester

PS3 meesters zijn leiders

Je gaat het pas zien als je het doorhebt

Gert Veenhoven - dinsdag 05 april 2011 - 11:51 - 374 x gelezen

Bloed, zweet en tranen – subtitel van het tijdschrift Helden en in nummer 8 een hoofdrol voor Johan

Cruijff. Johan Cruijff is al heel lang mijn held en als er dan een tijdschrift in de schappen ligt onder

deze naam en het gaat ook nog over de nummer 14 dan is de koop snel gedaan.

Johan is niet zozeer mijn held omdat hij een extreem goede voetballer was. Nee, Johan Cruijff is mijn

held omdat hij een meesterlijke voetballer is. Een vakman zogezegd die door blijft leren en

ontwikkelen en die wat mij betreft voldoet aan de beschrijving van mijn vorige blog over “de

meester”.

Een meester is expert in zijn discipline en is nooit uitgeleerd. Hij draagt kennis en ervaring over en leert hier zelf

van. Een meester heeft passie voor de discipline en inspireert hiermee anderen. Een meester kent de weg die hij

bewandeld heeft en laat de andere zelf zijn weg ontdekken. De meester ziet fouten als een kans om te leren. De

meester is zich als geen ander bewust van volgordes, tijd en omstandigheden. De meester draagt zorg en stelt

zich garant voor kwaliteit. Dit alles maakt hem een beetje eigen-wijs.

Er wordt op dit moment weer eens veel gepraat over Johan Cruijff. Dat hij al dan niet Ajax helpt. Dat

hij al dan niet zijn verantwoordelijkheid ontloopt. Dat hij het al dan niet altijd beter weet. Ja, zijn

vrouw wenst hem een mooi cadeau voor zijn verjaardag - te weten bescheidenheid - maar goed, elk

nadeel heeft zijn voordeel.

Ik heb geen uitgesproken mening over zijn rol in het gebeuren bij Ajax. Ik ken gewoon te weinig

context. Want in de media wordt het verhaal natuurlijk keurig gekleurd, op delen uitvergroot, ja zeg

maar gedesintegreerd.

Wat ik wel denk te weten is hoe Johan Cruijff in zijn algemeenheid tegen voetbal aan kijkt en denk

daarmee ook te weten hoe hij binnen organisaties het voetbal in het primaire proces ziet.

De basis voor deze wetenschap vormt het interview in het blad. Johan zet zich namelijk met hart en

ziel in voor zijn Cruyff Foundation die jeugd in beweging brengt door met name sport in relatie tot

onderwijs en gezondheidszorg te stimuleren. Dit doet de foundation onder andere door het

aanleggen van Cruyff Courts – multi-functionele voetbalveldjes in de wijk.

Bijzonder inspirerend vind ik de regels die gelden op zo’n court.

Zo kijkt Johan dus aan tegen voetbal-organisaties. Ik volg dan ook met meer dan gemiddelde

belangstelling de perikelen bij Ajax.

Je gaat het pas zien als je het doorhebt.

Over ASICS en Da Vinci – wie de schoen

past….

Gert Veenhoven - zaterdag 02 juli 2011 - 09:45 - 1169 x gelezen

Laatst sprak ik vriend en academiebouwer Cees en vertelde over mijn avontuur om mezelf aan te

leren om duurzaam meer te bewegen en beter te gaan eten. Plots zegt hij “Anima Sana in Corpore

Sano”. Huh?

“ Ja”, zegt hij – “een gezonde geest in een gezond lichaam. Overigens vormt elke 1e letter van deze

Latijnse uitspraak ook het sportmerk ASICS”.

Nu loop ik al jaren op dit merk en weet ik inmiddels dat er een mooi verhaal achter zit over de

Japanse oprichter maar nog interessanter werd het toen ik met Google wat zoekacties deed.

Ik was namelijk benieuwd of Leonardo Da Vinci hier ook wat van vindt.

Zijn Vitruvian man kan natuurlijk op vele manieren worden bekeken en bestudeerd maar de

invalshoek “balans” en de wisselwerking tussen lichaam en geest is eentje die mij op dit moment

boeit en inspireert.

En wat is het dan toch fantastisch dat mijn computer dan weer voer geeft voor nieuwe inzichten.

Genie en universeel mens Leonardo Da Vinci blijkt 7 leerprincipes te hebben beschreven.

Curiosita: De onverzadigbare nieuwsgierigheid naar het leven en de rusteloze zoektocht naar leren

als bron van geluk: ‘de wens om te leren is ieder edel mens aangeboren’.

Dimostrazione: De bereidheid om je kennis volhardend te toetsen en bij te stellen, niet in het minst

door te leren van je eigen fouten

Sensazione: De continue verfijning van je waarnemingsvermogen, als middel om je ervaringen uit te

breiden: ’saper videre’, zien is weten.

Sfumato: De bereidheid om ambiguïteit, paradoxen en onzekerheid in je leven toe te laten (letterlijk:

‘in rook op gaan’)

Arte/Scienza: De evenwichtige ontwikkeling van wetenschap en kunst, logica en verbeelding. In

moderne termen: ‘whole brain thinking’.

Corporalita: Het cultiveren van gratie, ‘tweehandigheid’ (Leonardo schreef en schilderde met beide

handen), fitheid en een goede lichaamshouding: ‘mens sana in corpore sano’.

Connessione: De erkenning van de samenhang der dingen en fenomenen.

Deze principes spreken mij bijzonder aan misschien wel het meest door het holistisch karakter ervan.

Ik schreef al eerder over de “Battle” van de hersenen, tussen linker en rechter hersenhelft.

Wat geweldig om te lezen dat dit bijzonder mens zichzelf vragen bleef stellen, zich 2-handig

ontwikkelde en zich trainde in waarneming. En niet bang was voor onzekerheid.

’t Was met recht een leider, die Leonardo

Met dank aan @ceeshoogendijk, blogger @PetrikVisser , ASICS en Google

Over een kapotte bank, metaalschaar en

excellentie

Gert Veenhoven - zaterdag 12 november 2011 - 20:00 - 655 x gelezen

Al maandenlang zat en/of lag ik in een dikke kuil van de bank die denk ik nu zo’n 4 jaar oud is.

Een klein jaar geleden deed het probleem zich voor de eerste keer voor. De bank op z’n kop en de

bekleding los. Met 2 ietwat linkerhanden voor mij al een hele stap. Gelukkig hulp van Ineke, mijn

vrouw.

Goed zicht op het probleem. Een veer was los geknapt van de houten constructie. Nadenken en

overleggen: hoe maken we dit weer vast? Na een bezoekje aan de bouwmarkt hadden we de

oplossing. We bevestigden “gaaspaneelbeslag” (ja, ja) op de houten latten en haakten de veer

erachter.

Een paar maand geleden was het weer zover. Ik zakte er weer doorheen. De moed zakte ons in de

schoenen. Toch maar een nieuwe bank? Meubelmaker erbij?

Een paar weken geleden nam ik een besluit. Zelf doen. Hoe moeilijk kan het nou allemaal zijn. In

beweging komen.

Vandaag was het zover. De bekleding los en ja hoor, zelfs 2 losse veren. Het goede nieuws was dat de

veer die vorige keer los zat nog steeds vast zat. Hoewel… wel vast maar niet op spanning. Door de

bevestiging met ‘t beslag was de afstand die de veer moest overbruggen kleiner en daardoor minder

op spanning. En daarmee werd de drukverdeling anders en hoogst waarschijnlijk was dit de oorzaak

van het losraken van de andere veren.

Na een dik half uur klooien met een ijzerzaag om de veren in te korten en een duidelijk

reparatieproces voor ogen toch maar weer naar de bouwmarkt. De vriendelijke man van de GAMMA

adviseerde mij voor 11 Euro een metaalschaar te kopen. Enthousiast op de fiets terug naar huis trok

ik al mijmerend een parallel naar excellentie in organisaties. Misschien niet zo’n hip begrip meer als

een paar jaar geleden maar ik denk nog steeds zeer actueel.

Excellentie gaat over mensen die iets willen verbeteren en in beweging komen. Ze zoeken naar een

zo optimaal proces en verzamelen de bijbehorende tools. Ze laten zich helpen door andere mensen.

Ze implementeren en kijken vervolgens naar de kwaliteit van de oplossing. Ze leren en blijven net zo

lang bijstellen/bijleren tot dat ze klaar zijn met verbeteren. Ze accepteren een doorlooptijd, hoewel

first-time-right natuurlijk het mooist is. Ze geven niet gauw op.

Daar waar mensen de integrale mix vinden met processen en tools ontstaat de energie, de

verbetering, de oplossing en het succes. Of misschien moet ik het synergie noemen.

Eenmaal thuis waren de veren binnen een minuut ingekort. En een half uur later was de bank

gerepareerd. Vanavond plof ik er weer op neer.

Mocht het nog niet goed gerepareerd zijn dan pak ik de handschoen gewoon weer op.

Excellentie.

Sex sells?

Gert Veenhoven - zondag 20 november 2011 - 13:36 - 216 x gelezen

Tja, misschien was mijn vorige blog over een metaalschaar en excellentie niet zo’n aansprekende.

Misschien was het moment van publicatie niet zo goed gepland. Relatief weinig lezers in ieder geval.

Nu gaat het mij niet zozeer om zoveel mogelijk lezers. ’t Gaat mij meer om de feedback en de lering

daaruit en hoe meer lezers des te meer kans daarop.

Hmmm, meer (re-)actie. Keuze van het onderwerp is natuurlijk belangrijk. Maar wat trekt iemand in

1e instantie naar een blog. Er is zo ontzettend veel te lezen op het internet. Zit een deel van het

geheim ook in “reclame” via de blog-titel?

Met deze vraag ging ik aan de slag en al vrij snel moest ik terug

denken aan mijn tijd bij het IBO en een college over marketing.

Sex, humor en/of irritatie. Volgens de docent essentieel voor een

succesvolle reclame commercial. Wellicht inmiddels achterhaald

maar ’t rijtje zit nog steevast in mijn hoofd.

“Sex sells”, hoorde ik ook wel eens.

Een klein beetje research op internet leerde mij dat het

tabaksmerk Pearl in 1871 voor het eerst een afbeelding van een

naakte vrouw op de verpakking gebruikte. En in een ander artikel

werd ik er weer op geattendeerd dat Yolanthe Sneijder-Cabau haar

wekelijkse boodschappen per helikopter haalt en dat George

Clooney graag nespresso drinkt.

De wetenschap is er nog steeds niet helemaal over uit. Het schijnt

dat de effectiviteit van het gebruik van sex in reclame afhangt hoe

het wordt gebruikt. Het vestigt zeker de aandacht maar als

vervolgens de relatie met het product / dienst ontbreekt voelen

we ons bedonderd. En uiteraard spelen culturele en confessionele

achtergronden een rol hoe we ’t een en ander oppikken.

Tja, hoe zit het dan met mijn vraagstuk rond de blog-titel?

Met een risico dat de lezer zich bedonderd voelt ga ik toch maar voor empirisch onderzoek.

Lezen en reageren maar!

Over ASICS & Vitaliteit: heb je de schoen

al aangetrokken?

Gert Veenhoven - zaterdag 26 november 2011 - 09:20 - 268 x gelezen

“Ik moet een essay schrijven met als thema vitaliteit in organisaties– nog ideeën voor een

onderwerp?”. Met deze vraag van een student Personeel en Organisatie kwam gisteren een soort

van brainstorm op gang en binnen enkele minuten stonden er zeker 50 aanknopingspunten op

papier.

Ik vind het leuk om deel te nemen aan een brainstorm. Het triggert mijn creativiteit en zo word ik in

dit geval weer op een ideetje gebracht voor een blog – waarvan akte.

Op de lijst stond er eentje die mij in het bijzonder aanspraak: ruimte. Ruimte die een medewerker

krijgt van een leiding gevende om vitaal te zijn/worden of blijven.

Hoeveel leidinggevenden nemen dit eigenlijk mee in hun leiderschap?

In de organisaties waar ik heb gewerkt heeft vitaliteit in ieder geval niet op de agenda gestaan. Wel

preventie op en management van ziekteverzuim natuurlijk (kost ’n hoop geld) maar niet een wat

meer holistische benadering waarbij er bewust ingestoken wordt op de energie van medewerkers.

En zeg nu zelf, hoge energie-nivo’s zijn fijn. Ik denk dat je flexibeler, pro-actiever, meer open, met

meer zin en dus beter presteert.

Laatst haalde ik nog een boek uit de kast van Covey – “de 8e eigenschap”(2005). Een boek over

persoonlijk leiderschap.

Heel kort door de bocht definieert Covey 4 soorten intelligenties van leiders – een intellectuele

(hoofd), een emotionele (hart) een spirituele (ziel) en een fysieke (lichaam) . Je raadt het al: volgens

Covey ontwikkelen leiders deze 4 intelligenties in samenhang.

Ingewikkeld hoeven we het denk ik niet te maken. Vitaliteit gaat wat mij betreft over ASICS: Animo

Sana In Corpore Sano – een gezonde geest in een gezond lichaam.

Ben nu toch heel benieuwd of en hoeveel bedrijven onderwerpen als voeding, lichaamsbeweging en

rust in hun Management Development programma’s hebben staan.

Creativiteit: etiketten plakken – maar wel

met removable lijm

Gert Veenhoven - zaterdag 10 december 2011 - 10:25 - 394 x gelezen

Ik had op twitter een kort dialoogje over het plakken van etiketten. Aanleiding was een blog in de

volkskrant van een pianolerares over ouders die in haar ogen niet goed of te krampachtig omgaan

met diagnoses zoals ADHD, PDD-NOS en zich hierachter “verschuilen”. Geen etiket plakken was het

devies.

Oneens. Mijn stelling was dat zonder diagnose ik nooit begrip opgebouwd kunnen hebben wat

autisme is. Niet dat ik nu alles weet over dit onderwerp – of überhaupt kan weten. Laat staan dat ik

er alles over zou willen weten. Maar het etiket, het woord, de taal, het begrip, het kader heeft mij

geholpen.

Kaders – je kan niet met en eigenlijk niet zonder. Gekleurde brillen noem ik ze ook wel. Of etiketten

dus.

Zelfs in een domein waar ik ze het minst had verwacht heb je ze blijkbaar nodig: brainstorm!

Ik deed afgelopen week het volgende gedachte-experiment. Doe je mee?

OK, doe je ogen dicht (nu nog even niet… lees even door) en probeer je te focussen op een nieuw

product voor in de keuken. OK, doe nu je ogen dicht. Goed! Kwam er een idee binnen? Mooi. Doe

dezelfde oefening en bedenk een nieuw product voor in de keuken voor eieren.

Geinig he?

Eerlijk gezegd worstel ik soms een beetje met kaders. Ons bestaan is natuurlijk veel te complex,

chaotisch en onzeker om haar te kunnen opdelen. Maar zonder een vorm van opdeling of orde is er

geen touw aan vast te knopen.

Slim kaderen. Tijdelijk kaderen. Kaders oprekken. Kaders wijzigen. Nieuwe kaders aanbrengen. Wow

– dat geeft een dynamiek en energie.

Ik realiseer mij steeds meer dat creativiteit kaders nodig heeft (in the box) maar het is o zo

moeilijkste is om ze weer los te laten (out of the box). Gelukkig kun je leren om hier beter in te

worden.

Plak in de tussentijd vooral etiketten – maar mijn welgemeend advies: doe het wel met removable

lijm!

Wat betekent systematisch creatief voor

jou?

Gert Veenhoven - maandag 19 maart 2012 - 08:22 - 305 x gelezen

“We’re not just building a plane here. We’re building a dream!”

Een wat mij betreft fantastische zin uit een mooie commercial van EDS over het

bouwen van vliegtuigen in de lucht.

In 2008 heb ik dit filmpje – samen met de toenmalige directeur – gebruikt om in het kader van BAT

Niemeyer’s AWVN innovatie -trofee uit te leggen dat de verandering (de zogenaamde “Journey to

Excellence” naar een A-status) zich vooraf niet liet plannen met gedetailleerde blauwdrukken en

projectplannen. Ruwweg noemden we 2 redenen.

Ten eerste kon je onmogelijk in een kristallen bol kijken en weten wat het effect van een bepaalde

stap of actie was. We planden zoveel mogelijk het vervolg op basis van de geleerde lessen, feedback

(van medewerkers) en/ of de “C” van “Plan-Do-Check-Act”.

Ten tweede was de winkel gewoon open tijdens de verbouwing en gebeurde er nogal wat in de

omgeving.

Tja, in 2005 dacht ik er anders over. Ik wist niet beter. Jarenlang had ik gewerkt in ICT en logistieke

functies en had ik behoorlijk wat ervaring met projecten en projectmanagement. Als bedrijfskundig

ICT-er opgeleid had ik natuurlijk wel oog voor de gedragskundige aspecten bij implementaties maar

veel verder dan training, een nieuwsbrief en coaching kwam ik niet. Zelfs de kreet “top-down” snapte

ik niet helemaal – hoe kan het ook anders als “bottem-up” niet in je systeem zit.

Inmiddels ben ik ruim 7 jaar verder en ervaring met een flink aantal bedrijfsfuncties rijker.

Natuurlijk is er bij organisatie-ontwikkeling regie vanuit de leiding. Noem het een bedrijfsplan of

strategie. Noem het programma.

Maar de verandering en de resultaten komen door dingen te doen – acties van, voor en door de

medewerkers. Ruim genoeg gekaderd en in een logische volgorde.

Gesteund en meegemaakt door hun leiders. Top en down. Met passende

middelen. En dit laat zich - in eerste

instantie - wat minder goed plannen in allerlei detailplannen.

Maar gelukkig is daar dan toch het leiderschap en de visie

waarop een steeds groter groeiende groep medewerkers zich (mag ik

hopen) kan verbinden. Toch?

In de afgelopen dagen heb ik regelmatig terug moeten denken aan

het filmpje.

Ik heb de stap genomen. Zelfstandig Professional met ingang van vandaag, maandag 19 maart 2012.

Geen blauwdruk, geen opdracht, geen zekerheid.

Wel een visie, een voorbereiding in de vorm van strategie en propositie en last-but-not-least een

hoop bedrijfskundige kennis en ervaring in het domein van leren, innoveren en veranderen.

Ik vertrouw er inmiddels genoeg op dat mijn propositie genoeg opvalt in de etalage.

Ik heb er zin in.

Mijn winkel – Systematisch Creatief - is open (tijdens de verbouwing) en ga ik graag de dialoog aan:

“wat betekent systematisch creatief voor jou”?

Wij hebben de EO Weijers prijsvraag niet

gewonnen – of toch?

Gert Veenhoven - vrijdag 23 maart 2012 - 17:11 - 240 x gelezen

Afgelopen donderdag was het zover. Nadat George en ik net voor de sluitingsdatum van 6 januari

onze spullen hadden ingeleverd was het even stil. De jury van de EO Wijers prijsvraag 2011-2012 was

zich aan het beraden.

Maar donderdag 22 maart werd het duidelijk: wij hebben niet gewonnen.

Vandaag, een dag later, dan toch nog maar even weer de zogenaamde After Action Review. Niet

winnen is niet erg maar ik wil er altijd wel graag van leren.

Wat had ik achteraf gezien graag met de jury gesproken voor of tijdens de beoordeling! Ik zal het

proberen uit te leggen.

De landelijke prijsvraag had als thema’s “krimp, energietransitie en ruimtelijke kwaliteit” in de

Veenkoloniën. Gevraagd werd naar een methodiek voor duurzame waardecreatie om te komen tot

‘regionale comfortzones’ in de Veenkoloniën – gebruik makend van de kracht van de bewoners.

Vanaf ongeveer september hebben George en ik samengewerkt om tot een inzending te komen. Ons

basis-idee was er al snel: we willen perspectief bieden door het uitrollen van een innovatie-proces

voor en door bewoners en de gebruikers van de ruimte.

Om klein te beginnen was ons voorstel om enthousiaste bewoners in de Veenkolonien - via het

formeren van denktanks - te leren innoveren.

Het innovatie-object is dan (fysieke) ruimte - afgekaderd door de lokale bevolking zelf. Dus door

bijvoorbeeld gebruik maken van lege gebouwen, een vrijgevallen stuk grond of andere ideeen die

“rondzingen” in de gemeenschap.

Als Knoalster spreek ik de taal van de Veenkoloniën en George als inwoner van Rolde ook.

Onze inzending heet dan ook Ruumte, Gronings voor ruimte en een omgekeerde, positieve

formulering van Krimp

De prijsvraag heeft ons uitgedaagd om goed en scherp na te denken over ons - min of meer

standaard - innovatie proces maar nu in de context van ruimtelijke ordening. Tot nu toe hadden we

onze innovatie kennis en ervaring uitsluitend toegepast op bedrijfsprocessen en

productontwikkeling. Maar we begonnen het te zien.

Het idee moest beschreven worden in een essay van maximaal 1500 woorden. Echt hoofdbrekend

was de opdracht om ons idee over de mogelijke uitkomsten van de methodiek op drie schaalniveaus

(radius ca. 5 km, 20 km en 100 km) te verbeelden op 3 A0-panelen.

Pff. Hoe doe je dat? Processen verbeelden met uitkomsten in een ruimte die nog niet vaststaat.

Ons antwoord was om de panelen grotendeels “leeg te laten” en te voorzien van enkele prikkelende

abstracties. Het rapport beschrijft immers het proces met woorden die wij zorgvuldig hadden

gekozen.

En hier is het – achteraf gezien – ook niet helemaal goed gegaan. Zo staat onder andere de volgende

passage in het jury-rapport.

“de ondertiteling van de inzending luidt: “Krimp is een van de beste manieren om te innoveren”. Dat

valt te bediscussiëren. Er had beter kunnen staan: “Krimp is een van de beste aanleidingen om te

innoveren”.

Maar op pagina 3 van de essay wordt uitgebreid door ons uitgelegd dat G. Altshuller, de

baanbrekende Russische innovatieonderzoeker heeft aangetoond dat “trimming” een succesvolle

innovatiemethode is!

De ondertitel en de uitleg is er niet zomaar: wij leren de denktanks (ook) systematisch innoveren en

daar hoort de wetenschap van Althuller – in de vorm en technieken van TRIZ - helemaal bij!

Het juryrapport laat duidelijk zien dat – in ieder geval een deel van de jury – het rapport niet gelezen

heeft of dat wezenlijke informatie ergens door de ondersteunende hulptroepen is weggelaten.

Stom natuurlijk – in de wereld van Ruimtelijke Ordening barst het van de schetsen, tekeningen,

panelen. En wij – als outsiders niet afkomstig uit de wereld van Ruimtelijke Ordening – hadden dit

kunnen voorzien door ons te verplaatsen in “de stakeholders” en onze communicatie uitingen

daarop moeten aanpassen.

De jury van EO Wijers zat duidelijk in de patronen. Wij ook overigens.

“Wij kunnen problemen oplossen door anders te denken dan het denken waarmee ze gecreëerd zijn”

staat op een van onze proposities van Minds4Growth - met dank aan Einstein.

Hoe waar, hoe moeilijk!

Gelukkig hebben we tijdens de prijsuitreiking een aantal goede gesprekken gevoerd en hoop ik dat

voor deze mensen de boodschap duidelijk was.

Daarnaast zijn we via een folder uitgedaagd om te blijven co-creeeren.

Wie weet hebben we toch gewonnen…..

My Tree: metaforen bij de boom

Gert Veenhoven - zondag 01 april 2012 - 18:49 - 623 x gelezen

Bij de Van Brakelvijver in Groninger staat “My Tree”: een prachtige Japanse Sierkers van zo’n 80 jaar

oud. Vorig jaar tussen 4 maart en 28 april volgde ik zijn bloeiproces. Van het takje met de eerste knop

tot en met het loslaten van de bloesem. Wat een geweldige transformatie – en dat in 7 weken!

Er waren dagen dat er ogenschijnlijk niet veel gebeurde. Toch wist ik bij ieder bezoekje weer iets te

fotograferen. Niet in de laatste plaats omdat ik actief op zoek ging naar metaforen: de boom als

metafoor voor een veranderende organisatie maar ook als metafoor voor mijzelf en mijn rol in zo’n

organisatie.

De boom als metafoor voor netwerk, proces, openheid, groei, authenticiteit, team en tijd. De boom

in zijn context van de wijk, knoppen, jonge blaadjes, afgebroken takken, een schroef in de bast, een

politie-fiets tegen de stam, lunchende scholieren onder de boom en nog veel, veel meer.

In totaal is het een set geworden van 110 foto's.

My Tree heeft me geholpen anders te kijken. Plotseling zie ik overal Japanse sierkersen in de stad en

nu – zo’n jaar later – verheug ik me enorm op de eerste ontluikende knoppen.

Maar ik heb mijzelf ook verbaasd door elke dag iets anders te zien. Soms moest ik echt mijn best

doen door heel geconcentreerd of door een totaal ander perspectief te kijken. Soms diende zich

gewoon – bijna als vanzelf - wel weer wat aan zoals een gestolen fiets of de verse hondendrollen: shit

happens. Letterlijk en figuurlijk inzoomen en uitzoomen, convergeren en divergeren.

Een mooi kado ontving ik door vorig jaar mei aanwezig te mogen zijn bij een lezing van Marinus

Knoope – auteur van de creatiespiraal. In zijn boek uit 1989 beschrijft hij op heldere praktische wijze

de natuurlijke weg hoe de mensen zijn eigen wensen realiseert.

Je snapt het al: het kostte me heel weinig moeite om zijn verhaal – geïllustreerd door onder andere

fruitbomen – te koppelen aan My Tree.

Het heeft mij waardevolle inzichten geleverd op het gebied van leren, innoveren en veranderen.

Ik ben groot fan van metaforen. Deze vorm van beeldspraak helpt mij in actie te komen en andere

invalshoeken te nemen – soms patroondoorbrekend. Vaak zijn ze een vorm van spannend, werken

metaforen op de emotie, en zijn ze door beeld en verbeelding krachtig en een anker voor mijn

geheugen.

Een metafoor hoort natuurlijk niet een eigen leven

te gaat leiden.

Een boom is geen organisatie. Net zo min zijn

leidinggevende geen ganzen – hoewel het gakken

van de gans als vorm van aanmoediging een goede

metafoor zou kunnen zijn.

Ik zou nog graag eens naar Japan afreizen – de

Sakura (bloesem) in ’t echt bekijken en met

Japanners het Hanami-feest onder de bomen

vieren.

In de tussentijd blijf ik genieten van de bloei. En de

metaforen.

De waarde van een probleem

Gert Veenhoven - donderdag 24 mei 2012 - 19:03 - 587 x gelezen

Een paar weken geleden heb ik een blog geplaatst en voor het eerst in mijn blogcarrière ook weer

verwijderd van het internet. De titel van het blog was “Het probleem is het probleem” en het ging

over het belang van het hebben van goed inzicht in het onder handen te nemen probleem alvorens

te ontwikkelen, veranderen of te innoveren.

Een beetje geïnspireerd op uitspraken van Einstein maar ook door de enorme hoeveelheid aan

systematieken, methoden en technieken om problemen te analyseren.

Iets kriebelde aan mij en na wat ongevraagde en gevraagde feedback wist ik het. Het was geen

systematisch creatieve blog en sloot als zodanig niet aan bij waar ik voor sta. Er lag, achteraf gezien,

veel te veel nadruk op het probleem (worden problemen door te veel aandacht te geven niet alleen

maar groter?) en te weinig op de kans of mogelijkheid.

In plaats van “en-en” kreeg het meer de boodschap van “of-of”. Wat dat betreft was de titel van deze

blog zo slecht nog niet: “Het probleem is het probleem”.

In de afgelopen weken heb ik eens flink nagedacht. Wat en hoe denk ik zelf eigenlijk over probleem

en problemen? En hoe past dit in de context van Appreciative Inquiry (AI)?

Appreciative Inquiry is voornamelijk een organisatie-ontwikkelings methode die zich richt op datgene

dat goed gaat in de organistie meer dan wat er niet goed gaat.

David Cooperrider, grondlegger Appreciative Inquiry definieert AI als de kunst en kunde om vragen te

stellen over het potentieel van een organisatie met de bedoeling deze volledig tot zijn recht te laten

komen.

Soms wordt AI lijnrecht tegen over “klassieke probleemoplossing” gezet. Methoden van

probleemoplossing bestaan over het algemeen uit diverse stappen om analyses van noodzaak en

oorzaak te maken alvorens een oplossing te bedenken/selecteren en via actieplanning te

implementeren.

Bij AI ligt de nadruk op de waardering van wat er is, verbeelding, dialoog en groei bijvoorbeeld door

het stellen van de volgende vragen “Waar wil je meer van?”, “Stel je eens voor” en “Wat zou kunnen

zijn?”

Mooie vragen met woorden die bij mij (en volgens de theorie van AI) positieve emoties oproepen en

het denken verbreden.

Heerlijk. Positieve energie.

Na het opnieuw lezen van het eerste nummer van het AI Magazine realiseerde ik mij des te meer dat

een groot deel van ons denken in woorden plaats vindt en dat we met deze woorden onze eigen

realiteit vormen. Daarmee denken we in een bepaald paradigma of wereld.

Na het lezen stelde ik mijzelf weer eens de vraag. “In welke wereld leef ik liever: de wereld met heel

veel problemen of een wereld vol met mogelijkheden?”. Benieuwd hoe het bij de lezer van dit blog

werkt, bij deze uitgenodigd om jezelf de vraag maar eens te stellen.

En toch. Als ik “moet” of “wil” veranderen dan doen ik dat toch vaak uit iets wat ik zelf een probleem

noem. De afgelopen dagen heb ik hier eens op gereflecteerd. Hoe werkt dat dan bij mij? Kan ik

waarderend omgaan met een probleem? Lukt het mij bijvoorbeeld een vraag te stellen als “waar wil

ik meer van?”.

Ik heb gemerkt dat ik het woord “probleem” best wel vaak in gedachten neem of heb. Maar dat ik

vervolgens ook probeer om het om te keren. Ik hoor mijzelf dan ook roepen “Elk nadeel heeft zijn

voordeel” of een betoog houden over het belang van droom, wens of (toekomst-) visie.

Niet DIP-pen (denken in problemen) maar DIM-men (denken in mogelijkheden) zei 1 van mijn

leidinggevenden vroeger. Hij heeft gelijk, denk ik.

Maar het (“om-“) denken is per definitie persoonlijk en eerlijk is eerlijk, het lukt mij zeker niet altijd.

Daarom vind ik dialoog zo belangrijk, zeker in tijden van verandering. Waarderend bevraagd worden

in de dialoog helpt dan enorm.

Waarderend onderzoek, AI. Meer dan van waarde. Ook bij onderzoek van een probleem als

probleem. Heel mooi!

Met dank aan @ceeshoogendijk voor de dialoog

Wat ik leer van de passie van een domino-

team

Gert Veenhoven - zaterdag 21 juli 2012 - 16:21 - 877 x gelezen

Afgelopen week is zoon Bas vertrokken naar Tilburg om samen met 4 dominoliefhebbers in 5 dagen

een gymzaal te vullen met de meest mooie projecten. Van de 70.000 stenen die opgezet werden viel

het leeuwendeel om, goed voor weer een nieuw amateur record. En goed voor veel bewondering,

applaus van de aanwezigen en aandacht van de Tilburgse en Brabantse pers.

Ik ben trots op Bas. Niet alleen omdat hij in de afgelopen 10 jaren vaardig geworden is in het

bedenken en opzetten van dominoprojecten. Ook vind ik het heel inspirerend hoe hij onderdeel was

van een team waarbij de volledige voorbereiding (van tientallen uren) plaats vond zonder elkaar

fysiek te ontmoeten!

Ze hadden elkaar in 2011 ook al getroffen voor een project. Dat maakte het “virtueel teamwerk”

misschien iets makkelijker. Maar toch… Uiteindelijk was de 1e kennismaking eentje vanuit “de cloud

“ via youtube-filmpjes: in mijn ogen soms bijna professioneel gemonteerde filmpjes van hun

projecten op de zolder- en slaapkamers.

Virtueel teamwerk noem ik het. Naast een gedeeld doel en passie voor domino organiseren ze de

samenwerking door gebruik te maken van online tools en communicatiemogelijkheden. Daarnaast

geven ze ruimte aan ieders kwaliteiten en vertrouwen daar op.

Ik vind het geweldig om te zien hoe deze “jonge gasten” (13, 15, 16, 17, 18) dit aanpakken. Op de

terugweg naar Groningen in de met dominostenen afgeladen auto stelde ik nog wat vragen aan Bas

en Wasilja die ik mee terug nam naar Arnhem.

Op mijn vraag “en is er ook een leider?” was het antwoord ontkennend.

Ze namen samen als volledig team de nodige besluiten. Daarnaast was er afhankelijk van het

onderwerp iemand die gewoon net iets meer gewicht in de schaal legt.

Het teamlid dat de gymzaal geregeld had en gastheer was in Tilburg was bijna als vanzelf ook de

leider op het gebied van de inrichting (waaronder licht, geluid) van de gymzaal.

De jongen met de vlotste babbel was de woordvoerder en nam op natuurlijke wijze op dit gebied de

leiding.

Met Wasilja en Bas in de informele rol van respectievelijk opper- en bouwmeester leidend in het

proces van ontwerp.

Het leiderschap rouleert afhankelijk van het onderwerp en dat wat op dat moment nodig is. Noemen

we dat tegenwoordig niet “gedeeld leiderschap”?

Oh ja, het ging niet alleen om het record aantal stenen. Het moesten ook mooie projecten zijn.

Maar liefst 8 camera’s hebben de “fall-down” geregistreerd. Een dag later al te zien op The Dutch

Domino Team (DDT) YouTube kanaal met vast en zeker 1000-en views van dominoliefhebbers vanuit de

hele wereld.

Terwijl ik aan het schrijven ben bedenk ik hoe simpel, mooi en creatief het kan het zijn: een team

met gedeelde passie met verbonden individuele talenten is tot veel in staat!

Ik verheug me nu al weer op DDT 2013....

Integraal: hoe moeilijk is dat?

Gert Veenhoven - dinsdag 11 september 2012 - 16:02 - 435 x gelezen

Integraal management. Boeiend vind ik de bijvoeglijke naamwoorden die voor het woord

management geplaatst worden. Ook de bijvoeglijke naamwoorden voor het woord leiderschap

overigens (ik heb er al bijna 100 gespaard), maar dat terzijde.

Integraal management, alsof je een organisatie zou kunnen managen op delen? Zonder het grotere

geheel van de organisatie en haar belanghebbenden in ogenschouw te nemen? Zou het zo zijn dat

integraal management in de praktijk brengen best moeilijk is? En misschien is er daarom een extra

woord nodig om meer focus op dit aspect te leggen?

Ooit studeerde ik af als Bedrijfskundig Informaticus. In het begin van mijn carrière werkte ik veel aan

systemen en structuren. Meer en meer kwam ik in aanraking met het logistieke vakgebied. Ik begon

meer ervaring met bedrijfsprocessen te krijgen en kreeg meer inzicht in de samenhang van deze

processen . Een aantal jaren geleden was ik intensief betrokken bij grotere veranderingen en begon

toen (pas) in te zien dat, vooropgesteld dat er voldoende aandacht is voor systemen en processen,

samenwerking in organisaties cruciaal is en dat leidinggevenden daarin een uiterst belangrijke rol

spelen.

Er vielen steeds meer kwartjes en eerlijk gezegd heeft me dit toen best wel verbaasd.

Ik hield er een lijfkreet aan over: “je gaat het pas zien als je het door hebt”.

Inmiddels denk ik dat het onvermijdelijke (op-) delen in processen, afdelingen, taken,

verantwoordelijkheden enz. hand in hand zou moeten gaan met “helen” en ontwikkelen.

Door te blijven te werken aan verbindingen tussen mensen, processen en systemen. Door het

hebben van collectieve visie en (h)erkenning van kernwaarden. Maar ook door het slim structureren

en inzetten van middelen. En dat alles in dialoog met de omgeving en niet in de laatste plaats met

klanten.

Best wel een grote klus!

Integraal management gaat wat mij betreft dus over het geheel en ik zie dat het vaak hand in hand

gaat met het begrip “Excellence”. Als zodanig hou ik van het EFQM-model (European Foundation of

Quality Management).

Het is slechts een model maar helpt me om in te zien waar excellente bedrijven aan werken om

excellent te blijven.

28 September a.s. doe ik weer mee aan "The Management Challenge" een “serious game” waar de mate

van evenwicht in de bedrijfsbeslissingen bepalend is voor het succes. En met het EFQM als

onderliggende basis. Leuk en leerzaam. Laat het me maar weten als het je leuk lijkt om mee te doen!

Kunnen we daarna nog een boom opzetten want uitgepraat over Excellence raak ik nooit.

Hoe past jouw definitie van leiderschap op

de mijne?

Gert Veenhoven - maandag 26 november 2012 - 12:34 - 1233 x gelezen

In dit blog deel ik mijn definitie van leiderschap. Ik heb hem niet gemaakt omdat ik denk de wijsheid

over het veel omvattend begrip leiderschap in pacht te hebben. Ik heb het gemaakt om voor mijzelf

een houvast te hebben om veel wat ik heb gelezen en ervaren een plek te geven. Het is slechts een

definitie. Een poging tot duiding. Ik zou bijna zeggen per definitie niet eenduidig. Dus alle reden om

het middels dit blog te publiceren met wellicht dialoog tot gevolg.

Vanaf ongeveer 2005, toen ik voor het eerst als programmamanager “echt” in aanraking kwam met

grote veranderingen in organisaties, raakte ik gefascineerd door het verschil in gedrag van collega

managers en iets wat leiderschap genoemd werd. Ik ging meer boeken lezen over management en

leiderschap en dan met name in de context van leren, verbeteren, vernieuwen en veranderen.

Met andere woorden: wat is het rol van de leiders bij verandering? Waarom leiden ze (niet), hoe en

wat doen ze dan?

Het moet zo ongeveer in maart 2010 zijn geweest. Een paar maandjes gebruiker van twitter en nog

steeds geïnteresseerd in “leiderschap”. Inmiddels had ik goed door hoe je slim kon zoeken. Ik ging

dan ook een aantal mensen volgen en opende een zoekopdracht op “#leiderschap”. Het duurde niet

lang en de verschillende bijvoeglijke naamwoorden, veel meer dan ik tot dan toe tot mij had

genomen, vlogen langs in mijn “timeline”. “Dienend” kende ik al maar duurzaam, authentiek, bezield,

duaal en intuïtief? Om er maar een paar te noemen.

Ook las ik vaak dat managers geen leiders kunnen zijn en vice versa. Interessant. Iets te

ongenuanceerd misschien?

Na weer een tweet over een nieuw soort “ultiem” leiderschap besloot ik een lijst met “soorten

leiderschap” aan te leggen. Ik koos een praktische insteek: een lijst van soorten gebaseerd op het

bijvoeglijk naamwoord dat ervoor geplaatst wordt. Ik hanteerde slechts 1 – wellicht arbitrair -

selectiecriterium: er moet een training en/of boek over beschikbaar zijn, te vinden met de Google

zoekmachine.

Inmiddels heb ik 99 woorden gevonden (zie hier de lijst) en vind ik het nu een goed moment om

nummer 100 toe te voegen. Misschien is het wat onbescheiden maar ik heb de vrijheid genomen om

de 100e zelf te bedenken: oneindig leiderschap! Nummer 63 op de alfabetisch gesorteerde lijst.

Want dat is het volgens mij. Oneindig. Omdat ik geloof dat ieder mens

leiderschap in zich heeft. En dat ieder mens verschillend is (en meer of

minder drive heeft om leiderschap te ontwikkelen). En omdat het

ontwikkelen van leiderschap een “on-the-job” en/of “real life” proces is

waarbij je nooit uitgeleerd bent. Leve levenlang leren! Of zoiets als

leiderschap zien als fietsen: je moet trappen om in balans te blijven (vrij

naar A. Einstein).

Desalniettemin ben ik de afgelopen jaren verder op zoek geweest naar een

zekere duiding. Een soort grote gemene deler of zo iets. Maar wel op zo

een manier dat ik ook de onderwerpen en aspecten die ik zelf belangrijk

aan kan haken.

Naast de vele tweets, blogs en een inmiddels aanzienlijk aantal boeken heb ik mijn ervaring met

managen, managers, leiden, leiders, coaches, coaching, managementontwikkeling,

leiderschapsontwikkeling, organisatieontwikkeling en creativiteit mee geïntegreerd .

Ook ben ik regelmatig de dialoog aangegaan niet in de laatste plaats met collega

organisatieontwikkelaars uit de vereniging van verbindend leidinggeven.

Mijn definitie is niet perse wetenschappelijk verantwoord met specifieke kennis uit het domein van

bijvoorbeeld psychologie, sociologie of andere mens-wetenschap. Wel gestoeld en geïnspireerd op

het gedachtegoed van anderen en zoals gezegd mijn eigen grotendeels bedrijfskundige en

persoonlijke ervaring.

Ook realiseer ik me heel goed dat het model het resultaat is van mijn eigen voorschrijdend inzicht en

bewustzijn. Ik los dit op door een versienummer toe te voegen. Niet ongebruikelijk tegenwoordig en

wat mij betreft beter dan het alsmaar toevoegen van het woordje nieuw (ken je het nieuwe(re)

nieuwe werken al?).

Meer dan genoeg introductie. Zie hier mijn defintie (oneindig) leiderschap versie 0.1:

Een leider ontwikkelt verbeelding, omarmt tegenstellingen, werkt gedisciplineerd, handelt

waarderend, respecteert natuur & mens en doet samen.

Misschien vind je ’t wat. Misschien ook niet. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Wie weet.

Want achter deze woorden heb ik een verzameling van andere woorden. En natuurlijk beelden en

verhalen. Maar ik ga graag eerst de dialoog aan.

Hoe past jouw definitie op de mijne?

@gertveenhoven

Ter info een deel van mijn inspiratie middels een greep uit mijn boekenkast

Jopeph Badaracco – Onmogelijke keuzes

Ken Blanchard – De leiderschapspil

Ken Blanchard – Gung ho!

Paul de Blot/ Pronk – Business spiritualiteit

Andy Boynton & Bill Fisher – Virtuoso teams

William Bridges - Managen van transities

Timothy R. Clark, Alexander Osterwalder e.a. - Business model You

Jim Collines – Good to great

Theo Compernolle – Stress – vriend en vijand

Covey - 7 Eigenschappen van effectief leiderschap

Covey - 8e Discipline

Covey - Snelheid van vertrouwen

Johan Cruijff - Je moet schieten anders kun je niet scoren

Mihaly Csikszentmihalyi – Creativiteit

Edward, Beck, Cowan – Spiral dynamics

Seth Godin – Purple cow

Dominique Haijtema – Leiderschap is een keuze

Gary Hamel – The future of management

Douglas R Hofstadter – Ik ben een vreemde lus

Ger Hofstede – Allemaal anders denkende

Cees Hoogendijk - Kracht zonder Macht

Cees Hoogenijk - Krachtbron van een lerende organisatie

Jan Huijbers en Peter Murthy – Totaalcoachen

Marinus Knoope – De creatiespiraal

Marinus Knoope – De ontknooping

Erik Koenen - De atomium organisatie

Erik Koenen - De kunst van leiderschap in tijden van verandering

John Kotter - Our iceberg is melting

John Kotter - Een gevoel van urgentie

Menno Lanting - Connect!

H. van der Loo cs – Kus de visie wakker

Marcel van Marrewijk – De cubrix

Debbie Molhuizen – De tussentijd

Parikh – Managing your Self

Jackie Reardon & Hans Dekkers – Mindset

Rosenberg - Geweldloze communicaite

Peter M. Senge - de 5e discipline

Peter M. Senge: - Presence

Nassim Nichalos Taleb - Zwarte zwaan

Ben Tiggelaar - Dromen, durven, doen

Ben Tiggelaar - Doen!

Morihei Ueshiba – The art of peace

Karel de Vries – Corpotate Entity

Jack Welch – Winnen

The Oliver Wight checklist for operational excellence v5

The Oliver Wight checklist for business excellence v6

Pieter Winsemius - Je gaat het pas zien als je het door hebt

Pieter Winsemius - Toeval is logisch

Systematisch Creatief: 1 jaar business

model me!

Gert Veenhoven - dinsdag 19 maart 2013 - 08:26 - 941 x gelezen

Precies een jaar geleden opende Systemastisch Creatief haar deuren.

Het resultaat van mij als bedrijf: “business model me”. Ik weet het nog heel goed. Het voelde als een

hele grote stap na een aantal maanden te hebben lopen wikken en wegen over hoe nu verder na

ruim 20 jaar werken in 8 functies voor 2 multinationals.

Ik opende de winkel. Zonder blauwdruk, opdracht of andere vorm van zekerheid. Wel met visie. Een

visie waarbij ik denk dat er versnelling gegeven kan worden aan verbetering en vernieuwing van

bedrijfsprocessen door het organiseren en verbinden van 2 ogenschijnlijke tegenstellingen:

systematiek en creativiteit.

Dus met logica, rationeel en systematisch denken, methoden en technieken aan de ene kant en

intuïtie, emotie, passie en verbeelding aan de andere kant. Of als je wilt “de harde kant” en “de

zachte kant”.

Ik ging van start met een meer dan mooi logo gemaakt door

@Jaccovanderzwan, een set visite kaartjes, een website, twitter-account,

berichten aan mijn netwerk en last but not least een bankrekening, post

van de belastingdienst en een aanvraagformulier van de Marko pas.

En een missie en bijbehorende elevatorpitch natuurlijk!

Allemaal goede dingen maar er was nog geen verhaal. Een goed verhaal wel te verstaan, want ik wil

natuurlijk zorgen dat er naar geluisterd wordt. En dat het verhaal begrepen wordt. En dat de ander

geraakt wordt.

Verhaal maken dus. Met woorden die raken en tot de verbeelding spreken.

Voor mij een kwestie van uitproberen en veranderen (onder het mom “wat werkt is

waar”).

Zoals het woord “innovatie” inruilen voor “verbetering & vernieuwing”. Maar ook oefenen hoe ik

heel snel kan uitleggen wat het belang is van de verbinding tussen tegenstellingen zoals met name

Systematisch en Creatief.

En dan contact maken. Ik vertel wel eens aan mensen dat ik dacht dat na mijn carrière bij de 2

multinationals andere bedrijven en klanten in de rij zouden staan. Je kan me immers inhuren tegen

een fair tarief en als mijn waarde niet langer iets toevoegt nemen we weer afscheid.

Mijn passie, energie, bedrijfskundige kennis en ervaring met “change” in de aanbieding. Business

model me!

Dat viel me tegen. En dat kwam niet alleen door de crisis/vastzittende economie die zeker niet helpt.

Het was ook met name omdat ik zelf geen ervaring had met acquisitie. Mijzelf als Systematisch

Creatief verkopen. Hoe doe je dat? Uiteindelijk bleek dat het verpakken van mijn diensten in

“hapklare” brokken hielp. Maar ik ben er nog niet. Blijven leren dus.

Ook mezelf in beweging blijven zetten vond ik een kunst. Helaas blijven sommige deuren gesloten.

Soms voor mij niet te begrijpen. En diverse keren wel te begrijpen maar eigenlijk niet te verteren of

gewoon een kwestie van kip en ei.

Terwijl ik dit schrijf heb ik een beeld van mijn 1e verjaardag. Niet dat ik me dat nog herinner maar ik

heb nog wel de foto. Of ik toen al een Systematisch Creatief brein had weet ik niet. Maar ik had vast

wel de aanleg om deze denkwijze verder te ontwikkelen.

In het afgelopen jaar heb ik mensen, teams en organisaties ondersteund met “change management”-

advies, bedrijfskundige advies en coaching van ondernemers, zelfstandig professionals en

projectmanagers. Daarnaast heb ik samen met George onder de naam

Minds4Growth (www.minds4growth.com) een innovatietraining ontwikkeld en uitgevoerd.

Ook hebben we verhaal gemaakt met het uitwerken van 2 serieuze ideeën o.a. door gebruik te

maken van ons eigen Minds4Growth proces/tools.

En last-but-not-least heb ik ook nog een paar keer mijn verhalen en metaforen over (persoonlijk)

leiderschap mogen delen!

Eerlijk is eerlijk. Systematisch Creatief staat nog maar net op de benen en lopen gaat nog een beetje

met vallen en opstaan. Maar ik ben op weg. Ik dank dan ook iedereen die mij heeft gesteund

bijvoorbeeld in de vorm van de eerste opdrachten, dialoog en inspiratie.

En ook de gastvrijheid van www.id-media.nl en www.consumingknowledge.nl in de vorm van een bureau

en koffie waardeer ik erg.

Vandaag eet ik met mijn familie een gebakje en vier de 1e verjaardag.

Vier gerust (virtueel) met mij mee.

En mocht je naar aanleiding van dit blog met mij in dialoog willen over versnelling van verbetering en

vernieuwing in je team/organisatie dan neem ik alsnog een gebakje voor jou mee!

“Waarom” eigenlijk?

Gert Veenhoven - zaterdag 24 augustus 2013 - 15:59 - 561 x gelezen

Regelmatig put ik uit een gereedschapskist met eenvoudige “change management” principes en

innovatietechnieken. Tegelijkertijd kom ik dan de complexiteit tegen om met dit soort “tools”

invulling te geven in de realiteit van alledag. Complex toepasbare eenvoudige principes. Geen

probleem hoor. Zo’n paradox is voor mij een bron van energie!

Dit blog gaat over zo’n simpel principe: het stellen van de “Waarom” vraag. Dat de realiteit lastiger is

en dat ik zelf ook de bietenbrug op ga lees je ook.

Ergens vorig jaar kwam ik weer op het spoor van Simon Sinek en zijn Golden Circle en recent werd ik

hier weer eens aan herinnerd door een vriend.

Sinek’s boodschap: het gaat er niet om wat je doet maar waarom je het doet! En daarom is het

belangrijk dat je – met zijn circel voor ogen – communiceert “van binnen naar buiten”.

Respectievelijk met het beantwoorden van de volgende vragen: “Waarom?”, “Hoe?” en “Wat?” (doe

ik, lever ik).

Wat een goed en overtuigend verhaal! Stel je voor dat Martin Luther King had gecommuniceerd “I

have a plan”, dan was het vast anders gelopen met zijn droom.

Maar in de realiteit van alledag is het toepassen van de Golden Circle toch ingewikkeld. Op de een of

andere manier lijkt het communiceren over “Wat” en “Hoe” meer in onze patronen te zitten.

Misschien wel omdat het “Waarom” moeilijker te verwoorden is? Omdat het “waarom” ook gaat

over gevoelens, waarden en overtuigingen? Ga eens bij jezelf na. Hoe werkt dit voor jou?

In mijn werk stel ik vaak de “Waarom” vraag en ik kan je verzekeren dat een antwoord niet top-of-

mind is. Soms wordt de eigen bedrijfswebsite, een brochure of plan bijgehaald. Daar staat immers

wel vaak een mooie verwoording van de visie op/in. Maar of het geleefd wordt? En of het op deze

inhoud geleid wordt?

Een projectleider waarmee ik laatst aan het sparren was stelde ik ook de “Waarom” vraag. In de

dialoog die volgde bleek dat hij eigenlijk niet goed door had dat zijn project super strategisch was

voor de organisatie. En daarmee een bron van inspiratie kon zijn. De vervolgstappen om meer

ondersteuning te vragen van de leiding en om meer en anders te gaan communiceren was toen snel

gezet.

En zelf? Volgens mij communiceer ik ook veel te weinig over het “Waarom”. De mensen die mij een

beetje kennen zien mij waarschijnlijk naast “iets doen met verandering” ook vooral schilderen, aikido

beoefenen, boeken lezen en af en toe iets melden op social media. Dat dit voor mijzelf allemaal

samenhangt is logisch. Maar voor de ander?

Practice what you preach Gert! Nog zo’n principe overigens.

Dus: “Waarom?” Nou bij deze.

Ik geloof dat ieder mens geboren wordt met unieke capaciteiten en talenten. Ik vind het geweldig

mooi en geniet als deze talenten en capaciteiten van mensen ontwikkelen en dat ik hieraan een

bijdrage kan leveren.

Daarom wil ik verbetering en vernieuwing in organisaties versnellen zodat mensen zinvol en met

plezier kunnen mee ontwikkelen (co creëren) en presteren.

En ik geloof dat je dat kan doen door twee denkwerelden – die volgens mij op gespannen voet met

elkaar staan - bij elkaar te brengen. Een systematische (met daarin veel plek voor ratio, systemen,

structuren en processen) en een creatieve (met daarin veel plek voor emotie, passie en creativiteit).

En/en in plaats van Of/of.

Dat ik dan een systematisch creatieve gereedschapskist meeneem naar een opdracht om te helpen

met het hoe en wat geloven jullie dan vast wel. Is het niet?

Waarom? Wat een mooie, simpele en tegelijkertijd moeilijke vraag.

@gertveenhoven

www.systematisch-creatief.nl www.facebook.com/SystematischCreatief

Kerstborrel in September

Gert Veenhoven - woensdag 25 september 2013 - 20:27 - 1531 x gelezen

Een kerstborrel in September, kan dat? Jazeker. Dat kan. Marc Winters van Martini plaza in

Groningen zorgde er met een team collega’s voor.

Wat een goed idee om aandacht te vestigen voor de mogelijkheden tot het houden van kerstborrels

door het houden van een kerstborrel in September.

Het ontvangst door de kerstman en de entourage van kerstballen, slingers en meer van die zaken

werkt op de verbeelding en de emotie. En dat blijft hangen. Niet alleen bij mij, ook het Dagblad van

het Noorden had e.e.a al opgemerkt.

Marc had ook Huib Hudig uitgnodigd, ervaren speech-schrijver, ondernemer (Speak to Inspire) en

schrijver van onder andere "Het speech-boekje"

Zijn betoog over hoe je een kerst-speech schrijft/houdt vond ik erg inspirerend en leerzaam.

Naast aandacht voor humor (of verrassing), diepgang, structuur en persoonlijk contact is het verhaal

natuurlijk een belangrijke succesfactor. En zo’n verhaal is vooral beeldend.

Zo had M.L. King een droom. “I have a dream that one day on the red hills of Georgia the sons of

former slaves and the sons of former slave-owners will be able to sit down together at a table of

brotherhood”.

Wow. Zie je de zonen al broederlijk aan tafel zitten?

Huib liet ook een filmpje zien van Obama met zijn slottoespraak van zijn campagne in november

2012. Obama schetst in zijn speech – volgens het boekje - een beeld, een dilemma en geeft er

vervolgens een “twist” aan.

Mooi om te zien hoe aan het eind van de speech de duizenden toehoorders meedoen en massaal

roepen “Fired Up? Ready To Go!”.

Hoe het werkt met dat beeldende in verhalen weet ik niet precies maar ik ben er in ieder geval erg

gevoelig voor. Verbeelding neemt mij mee in een verhaal. Het verhaal wordt krachtig en de beelden

lijken een anker voor mijn geheugen te worden.

“Ratio brings you from A to B but imagination brings you everywhere”, zie Einstein ooit. Misschien

was hij destijds ook al een soort van story-teller avant le lettre?

Al met al was het een mooie kerstborrel die ik me nog lang zal heugen.

Geen design thinking zonder empathie

Gert Veenhoven - maandag 14 oktober 2013 - 12:42 - 391 x gelezen

Vrijdag 11 oktober was ik te gast bij de Hanze hogeschool, ik had mij aangemeld bij een gastcollege

Design Thinking van Cor Noltee. Het was leuk en leerzaam.

Het begon met een inleiding over Cor zelf, over Design Thinking, creativiteit en onze veranderende

wereld. Daarna was het tijd voor “action learning”. Alle 140 deelnemers werden aan het werk gezet

in 2-tallen. De bedoeling was om voor elkaar ideeën te produceren door gebruik te maken van een

slim proces.

Uiteraard waren de principes van design thinking in dit proces verwerkt, zoals het aanwenden van

creativiteit, het stapelen van elkaars ideeën en het maken van prototypes.

In grote lijnen wist ik wel wat Design Thinking inhield. Een aantal jaren geleden hoorde ik over David

Kelley, 1 van de grondleggers en oprichter van het wereldberoemde IDEO design & innovatie bedrijf.

Ook zag ik toen een mooi filmpje over het ontwerpen van winkelwagentjes door een divers team

(zonder kennis van winkelwagentjes).

1 belangrijk principe dat Cor noemde tijdens het collega en wat mij deed opveren was empathie: je

kunnen verplaatsen of in te leven in de gevoelens van anderen.

In Design Thinking (en bij IDEO) wordt het principe van empathie onder andere vertaald door veel

aandacht voor observatie. Het simpelweg waarnemen van gedrag, door te kijken en te luisteren.

De winkelende klanten en hun winkelwagentjes werden dan ook uitgebreid bestudeerd door het

bezoeken van (parkeerplaatsen van) supermarkten. Dus: empathie als randvoorwaarde voor het

bedenken van goede ideeën.

Veel mensen zullen het met me eens zijn dat onze menselijke empathische vermogens erg belangrijk

zijn. Zonder empathie zijn wij niet in staat onderling effectief te communiceren.

Toch zie ik maar in weinig bedrijven aandacht voor het ontwikkelen van empathie.

is dit niet wezenlijk voor de innovatie en het nieuwe werken dat wij voorstaan?

Of vergis ik mij? Ik ben dan ook erg benieuwd naar verhalen over empathie in jullie organisaties.

In de tussentijd geniet ik na van het college en de hernieuwde kennismaking met het gedachtegoed

van David Kelley en zijn missie om iedereen in de wereld te laten werken aan creatief

zelfvertrouwen.

Ik doe mee!

@gertveenhoven www.systematisch-creatief.nl

Boekreview Creative Confidence – laat het

potentieel in een ieder van ons vrijkomen

Gert Veenhoven - woensdag 06 november 2013 - 09:18 - 294 x gelezen

Creativiteit is niet iets mysterieus. Helemaal niet, juist het tegenovergestelde. Creativiteit is in ons

allemaal en we zouden zoveel mogelijk stappen moeten nemen “From Fear to Joy”. Dat is althans de

basis van het boek “Creative Confidence”, geschreven door de gebroeders Tom en David Kelly,

beiden meer dan 30 jaar werkzaam in de frontlinies van innovatie.

De broers zijn verbonden aan IDEO.com, een wereldwijde speler op het gebied van Product Design &

Innovatie, waarvan David de oprichter was. Het boek is dan ook doorspekt met het gedachtegoed

van Design Thinking als een mensgerichte aanpak die behoefte van mensen, mogelijkheden van

techniek en zakelijke belangen integreert als recept voor nieuwe producten, diensten, fysieke

ruimtes en merken.

Uiteraard geeft het boek dan ook achtergrond over processen binnen Design Thinking zoals daar zijn

inspiratie, synthese, idee-generatie & experiment en realisatie.

Het boek steekt echter veel meer in over hoe creatief bewustzijn. Dus over “creatief zijn” en “creatief

worden”. En hier gaat het dus niet over “creatief” in de betekenis van “artistiek”, maar over het

vermogen dat wij als mens onze omgeving kunnen beïnvloeden, het potentieel om de wereld om je

te voorzien met jouw ideeën en de realisatie daarvan.

Het gaat over verbeeldingskracht, nieuwsgierigheid en moed en een bijbehorende mind-set van

“groei”, die je net als een spier kun je ontwikkelen. Maar, dat moet je dan wel durven!

En dat is meteen ook een boeiend hoofdstuk in het boek onder het kopje DURVEN – van angst naar

moed.

In het hoofdstuk wordt het proces van “guided mastery” beschreven. Kom angst onder ogen en

neem kleine stapjes. Fouten maken mag en stop met het alsmaar vergelijken met anderen.

Je kunt kiezen voor creativiteit. Door dit besluit te nemen en gecalculeerde risico’s te nemen en

bijvoorbeeld anders naar problemen en mogelijkheden te kijken: “the first step toward a great

answer is to reframe the question” en “constraints can spur creativity”.

Het boek geeft de nodige handvaten om stappen te zetten en creatief te vonken. Door je

bijvoorbeeld te wijzen op het principe van “think as a traveller”, het fijne van mijmeren en de kracht

van “5x waarom”. Ook wordt je meegenomen in het begrip “empathie” en het belang van het

verplaatsen in anderen (zoals bijvoorbeeld een klant).

Ga vooral iets doen. “Embracing experimentation can help fuel the fires of innovation”. Leer door

doen en trap niet in de valkuil van daadloosheid, afleiding en angst om te starten. Het maken van

prototypes is dan ook een cruciaal principe in Design Thinking. De auteurs geven goede voorbeelden.

Het boek spoort je aan om (verder) te zoeken naar je eigen creatief bewustzijn en geeft handvaten

en tips hoe je dit kan ontwikkelen in de dagelijkse praktijk.

Daarnaast geeft het ook aandacht hoe zich dit vertaald in het werken met (diversiteit in) teams en

hoe je in organisaties een innovatieve cultuur kunt ontwikkelen en koesteren.

Dat hierin de leiders een cruciale rol hebben mag duidelijk zijn.

De auteurs zijn op een missie met David voorop. Hij werd getroffen door keelkanker en heeft het,

met een 40% prognose, overleefd. Dit proces is gepaard gegaan met een diepe reflectie over zijn

leven en zijn doelen. Vanuit een diepgewortelde wens om de wereld te voeden met het

gedachtegoed dat een ieder van ons creatief potentieel heeft en kan werken aan creatief

zelfvertrouwen is dit boek ontstaan.

Het is een menselijk boek met een goede verbinding naar dagelijkse (zakelijke) praktijken in

organisaties.

Hoewel ik zelf de processen van Design Thinking nog zou verdiepen en verbinden met ervaring en

wetenschap uit het domein van Systematische Innovatie (zoals trends, functie-analyse, principes),

gaat het in dit boek niet perse over de “heilige graal” van het hoe en wat van de innovatieprocessen.

Het gaat veel meer over de mind-set van creatie. Over passie, het mooie van persoonlijk leiderschap,

spelen, plezier en groei. En over het doen.

Het boek is gestoeld op de jarenlange ervaring van IDEO. Het is voorzien van praktische handvaten en

tot de verbeelding sprekende voorbeelden.

Het zal mij niet verbazen dat er vele lezers geraakt zullen worden door dit boek en anders gaan kijken

naar diversiteit, creativiteit en innovatie.

Vanuit mijn eigen ervaring dat ontwikkeling in onze organisaties versneld kan worden door het

bouwen aan (creatief) zelfvertrouwen raad ik dan ook aan dat ieder MT-lid dit boek leest. Het sluit

ook aan bij het gedachtegoed van Covey (“Speed of trust”). Vertrouwen voedt excellente

organisaties en versnelt ontwikkeling.

Of zoals de broers Kelley ook zeggen: “Het ontdekken van je eigen creativiteit is als ontdekken dat je

auto hebt gereden met de handrem op”.

Hoeveel rem is er bij u? En in uw organisatie?

Boek : Creative Confidence (Engels, 1e druk)

Auteurs: Tom Kelly en David Kelly

ISBN : 978-0-385-34936-9

Review door

@gertveenhoven

www.systematisch-creatief.nl

Buitenkans omgeving Groningen stad:

gratis innovatie inspiratie!

Gert Veenhoven - dinsdag 19 november 2013 - 16:31 - 372 x gelezen

Een vriend van mij is kweker. Ik ben er graag. Hij kweekt planten.

De kwekerij is onderdeel van een perceel met veel bomen en struiken – je zou het een parktuin

kunnen noemen - en gelegen aan de rand van de stad Groningen.

Er worden op de kwekerij geen bestrijdingsmiddelen gebruikt. Diezelfde struiken en bomen zorgen,

samen met dieren, voor eco-systemen waarin groei en ontwikkeling van de bijzondere soorten die hij

kweekt mogelijk is.

Zoals gezegd ben ik er graag. Het is niet alleen een oase van rust (en toch zo dicht bij de stad). Er is

voor mij ook heel veel te zien en te leren. Ik verwonder me daar veel over de natuur. En het

inspireert me doordat het vol zit vol met metaforen over organisatie ontwikkeling en elementen

zoals systematiek en creativiteit.

Zo vlak voor de winter wordt er weer gesnoeid. En dat gebeurt daar bij voorkeur met de hand.

Zo af en toe help ik mijn vriend dan mee. Naast even lekker werken in de buitenlucht hebben we

onder ’t werk vaak leuke gesprekken.

Zo ontstond bij mij het idee om mensen uit te nodigen om te komen helpen met

snoeien en tegelijkertijd met mij een gesprek aan willen gaan over verbetering en

vernieuwing.

En over hoe je dit soort veranderingen aan zou kunnen pakken.

Dus letterlijk en figuurlijk een buiten kans.

Twee forse wilgen staan klaar om verzorgd te worden. In ruil krijg je dan een paar

uur van mijn ervaringsverhalen en een uniek inkijkje in de kwekerij, die verder niet open is voor

publiek.

Wie wil met mij meedoen? Stuur voor 26 november een mailtje naar gert@systematisch-creatief.nl

en een korte motivatie. Misschien word jij uitgenodigd!

Er is slechts voor een paar mensen ruimte.

@gertveenhoven

www.systematisch-creatief.nl

Mijn change management kapstok

Gert Veenhoven - maandag 10 februari 2014 - 08:39 - 289 x gelezen

Het is alweer bijna 10 jaar geleden toen ik de opdracht kreeg leiding, vorm en inhoud te geven aan

een “Excellence” programma. En of ik bij het plannen maken ook invulling wilde geven aan het

“Change Management” plan. Ik weet nog heel goed dat ik destijds geen idee had.

Wat is dat, “Change Management”?

Ik had inmiddels door dat het meer ging over het managen van gedrag in tegenstelling tot het

opleveren van nieuwe processen of systemen.

En kun je gedrag dan wel managen? Wat zou je dan kunnen doen?

Al snel werd mij duidelijk dat het ging om het ondersteunen van mensen om de verandering eigen te

maken, of sterker nog: de verandering mee te maken. Je kan immers niet veranderd worden door

een ander. Maar iemand anders kan je wel helpen door bijvoorbeeld relevante informatie, ruimte en

vertrouwen te geven.

En dat is zeker niet overbodig omdat wij als mensen over het algemeen niet zo van verandering

houden (misschien wel door onze ingebouwde drang naar zekerheid, patronen en structuur?).

Kortom: nieuwe processen en systemen in vereisen ook ander gedrag. In 1e instantie dacht ik met

name aan medewerkers. In twee instantie leerde ik dat dit geldt voor alle “stakeholders”

(belanghebbenden) van een organisatie.

Hoe kon ik dan met behulp van Change Management de juiste dingen doen? Dus gerichte acties in

gang zetten om te helpen bij de verandering?

In deze blog zal ik niet het hele verhaal doen (ik heb er een film van gemaakt) maar het is met recht

een lange “change-journey” (van ruim 3 jaar!) geworden. En ik kijk er nog steeds met heel veel

plezier en voldoening op terug.

In de afgelopen jaren heb ik, mede op basis van de ervaring uit deze periode, voor mezelf een soort

van kapstok van 4 vragen ontwikkeld en als “tool” ingezet. Het idee is om hiermee versnelling te

geven aan verbetering en vernieuwing. Dus om de vragen toe te passen bij realisatie van beleid,

programma’s, projecten en verbeteracties.

Hier komen ze:

1. Waarom is de verandering noodzakelijk?

2. Welke verantwoordelijkheid kan een ieder daarin nemen en welk gedrag hoort daar bij?

3. Hoe kunnen we (blijven) communiceren, elkaar helpen en wat is hiervoor nodig?

4. Welke behoeftes zijn er aan leeromgevingen, trainingen en opleidingen?

Ik vergeet hierbij zeker niet dat elke verandering weer anders is en dat er niet zonder meer een

“copy-paste” van een vorige ervaring mogelijk is. Met andere woorden: de vragen blijven overeind,

de antwoorden zijn iedere keer anders.

Ook gebruik ik de kapstop niet eenmalig bij “het begin” van een verandering. Ik blijf de vragen

regelmatig stellen. Gedurende de rit veranderen de antwoorden en is er meer verdieping mogelijk

door voortschrijdend inzicht.

Daarnaast is de stemming bij de “stakeholders” van een organisatie, het kennis nivo en de

hoeveelheid vertrouwen geen constante!

Nu na jaren vind ik het tijd worden mijn kapstok te delen. Bij deze.

Waar kijk jij naar als je wilt helpen bij verandering?

Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaringen!

@gertveenhoven

www.systematisch-creatief.nl

Ken je je bedrijf beter dan je lijf?...

Gert Veenhoven - woensdag 25 juni 2014 - 15:13 - 315 x gelezen

…. dan moet je niet verbaasd zijn als het beter gaat met je bedrijf dan met je lijf.

Het is een uitspraak van prof. Theo Compernolle, arts, neuropsychiater, business coach en consultant

en niet te vergeten auteur, spreker en expert op het gebied van stress (management).

Tijdens een workshop ergens in 2007 leerde hij mij het verschil tussen negatieve en positieve

spanning. Een mens kan niet zonder spanning. Zonder spanning in de boog bereikt de pijl het doel

niet. Maar te veel spanning (over-spanning) zorgt voor verlies van veerkracht en zal de boog doen

breken. Hetzelfde gebeurt als men na gebruik de boog vergeet te ontspannen.

Een te lang te gespannen boog is voor mij en heldere metafoor voor negatieve stress.

Maar voor BV Nederland is het blijkbaar toch iets minder helder.

Medio mei 2014 heeft minister Asscher het startschot gegeven van de campagne ‘Check je

Werkstress’. Een derde van het werkgerelateerde ziekteverzuim wordt volgens het ministerie van

Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) veroorzaakt door werkstress. Daarmee is stress het

grootste beroepsrisico in ons land.

Wat mij betreft een schokkend cijfer en veel hoger dan ik dacht. Er is in onze bedrijven dus echt veel

te weinig collectief bewustzijn opgebouwd over dit onderwerp!

Eerder schreef ik een blog over vitaliteit en de rol van de leidinggevende. Ik stelde de volgde vraag aan

het eind van de blog: hoeveel bedrijven hebben onderwerpen als voeding, lichaamsbeweging en rust

in hun Management Development programma’s staan?

Naar aanleiding van de recente berichtgeving van Asscher dient zich een volgende vraag bij mij aan:

hoeveel leidinggevenden zijn zich er van bewust dat spanning, energie en werkdruk belangrijke

stuurfactoren zijn en dat dit alles te maken heeft met verwachtingen en verantwoordelijkheid nemen

voor jezelf en de ander?

Ik zou het anders willen. Ik zou samen willen werken met/in organisaties waar je zinvol,

resultaatgericht en met plezier kunnen presteren.

En misschien kunnen we het dan aanvliegen via de positieve kant van spanning? Diezelfde spanning

die ook nodig is voor “flow”? Dus positieve spanning (ook wel positieve stress of “eu-stress”

genoemd) als motor voor succes en aanjager van focus, creativiteit, immuniteit en energie.

Als een organisatie zich daarop wil inrichten, dan spelen verwachting een belangrijke rol: zonder

verwachting geen druk/spanning om te presteren. Dus wat kunnen we van elkaar verwachten? Wat

verwacht je van jezelf? Is dat reëel en uitdagend of is dat onrealistisch en onnatuurlijk?

Dit soort (vitale) organisaties werken consequent aan hun eigen ontwikkeling met visie, een heldere

strategie, ambitie en discipline. Er vinden akties plaats om systematisch de “overload” aan projecten,

initiatieven etc. van de borden van medewerkers te halen door slimmer te organiseren zodat

voldoende ruimte gegeven kan worden om goed (en lekker) te presteren.

De leidinggevende heeft de rol om de verwachtingen te managen. Stress is het symptoom dat daar

iets misgaat. Of anders geformuleerd: positieve spanning jaagt prestatie en flow aan; negatieve

spanning wijst de manager op een verbeterpunt.

Niet wegkijken dus. Ga in dialoog en kijk de werkelijkheid in de ogen. Los het op en wordt samen

beter.

Daar heb ik nu al zin in. Jij ook?

Gert Veenhoven

www.systematisch-creatief.nl

Ik ben bevlogen op verbetering en vernieuwing en versnel graag de ontwikkeling in organisaties, netwerken en ketens zodat mensen zinvol en met plezier

kunnen presteren. In mijn werk probeer ik twee denkwerelden – een systematische en een creatieve – bij elkaar te brengen. Dit vereist een benadering met

voldoende ruimte voor samenwerking en mee-maken.

Voor werkdruk gerelateerde vraagstukken deel ik mijn kennis/ervaring in het Archmides Netwerk (www.archimedes.nu) , een samenwerkingsverband

van ervaren professionals met elkaar aanvullende expertises. Archimedes richt zich op het oplossen van werkdruk in organisaties en bedrijven en bij

individuele professionals.