Bijlage BNDeStem Werken in de Zorg mei 2010

JONGEREN - OPLEIDINGEN - BEDRIJVEN

W E R K E N I N D E ZO RG I S E E N CO M M E RC I Ë L E U I TG AV E VA N H E T A DV E R T E NT I E B E D R I J F VA N B N D E S T E M | PZ C

KIJK VOOR MEER INFORMATIE OVER ONZE PRAKTIJKEN OP WWW.VIDENTI.NL

WILT U MEER WETEN? OF U INSCHRIJVEN ALS NIEUWE PATIËNT?BEL 0165 555 728. U KUNT ZICH OOK AANMELDEN VIA WWW.VIDENTI.NL

.

.

.

.

.

.

.ALGEHELE TANDHEELKUNDEIMPLANTOLOGIEKROON- EN BRUGWERKPROTHESES

ORTHODONTIEKINDERTANDHEELKUNDEESTHETISCHE TANDHEELKUNDE

OPEN 1 JUNIVIJVERSTRAAT 8A ST. WILLEBRORD

ZATERDAG 5 JUNI VAN 10.00 TOT 14.00 UUR OPEN DAG MET LEUKE ACTIVITEITEN VOOR KINDEREN.

DINSDAG 15 JUNI EN WOENSDAG 16 JUNI VAN 19.30 – 21.00 UUR OPEN AVONDEN MET LEZING OVER IMPLANTOLOGIE.

kijk voor meer informatie

of vacatures op

www.elisabethbreda.nl

Stichting Elisabeth 076 - 527 61 00clië[email protected]

Stichting Elisabeth is een organisatie op het gebied van wonen, welzijn en

zorg met speciale aandacht voor senioren. Met een luisterend oor voor

onze cliënten én voor onze medewerkers. Want bij Elisabeth willen we dat

iedereen zich goed voelt. Vanuit verschillende locaties in en rondom Breda

zetten we ons met meer dan duizend enthousiaste medewerkers elke dag

weer in om onze cliënten die zorg te geven die zij nodig hebben. Daarom

hechten we veel waarde aan kwalitatief goede zorg en ondersteuning op

maat. Zodat we zoveel mogelijk mensen een zo goed mogelijk bestaan

kunnen geven. Want wie zich goed voelt, straalt dat ook uit op anderen.

En dat is een positieve stimulans voor iedereen die aan de zorg van

Stichting Elisabeth is toevertrouwd.

Zorg met een goed gevoel!

Wat maakt Elisabeth zo bijzonder?

Bij ons staat de mens centraal.

Dat ziet u terug in het inlevings-

vermogen, de betrokkenheid en

liefde voor het vak van onze mede-

werkers. Maar ook in onze specifieke

aandacht. Via Elisabeth Zorg Thuis

bij u thuis in de eigen omgeving of

voor een intensievere verzorging op

een van onze gezellige locaties. Maar

eveneens door het aanbieden van

allerlei leuke activiteiten en welzijns-

en gemaksdiensten die het leven

een stukje prettiger maken. Binnen

de locaties van Elisabeth én in de

wijken waarin we gevestigd zijn.

Gericht op de toekomst

Stichting Elisabeth is bovenal een

kenniscentrum op het gebied van

verpleging en verzorging. Dit houdt

in dat we tendensen in de zorg-

verlening nauwlettend volgen. En

daarop anticiperen. Door ambitieuze

programma’s te ontwikkelen

afgestemd op de behoeften in en

rondom onze woon- en zorgcentra.

En door steeds te zoeken naar nieuwe

combinaties tussen wonen, welzijn

en zorg die aansluiten bij de verande-

rende vraag van onze cliënten.

Werken bij Elisabeth

Medewerkers zijn een van de

belangrijkste succesfactoren van

Stichting Elisabeth. Daarom

luisteren we goed naar de vragen

en wensen van onze mensen. En

doen wij er alles aan om hun

talenten en mogelijkheden zoveel

mogelijk te helpen ontwikkelen en

ontplooien. Zowel als persoon als

op de werkvloer. Dat doen we op

allerlei gebieden. Door in- en

externe praktijkgerichte cursus-

sen, beroeps- en bedrijfsopleidin-

gen en bijvoorbeeld bij- en

nascholing aan te bieden. Maar

ook voor stagiaires hebben we

diverse mogelijkheden. Want

uiteindelijk streven wij ernaar om

iedereen zolang mogelijk vitaal,

gemotiveerd en inzetbaar te

houden.

Wij bieden gemotiveerde kandidaten (m/v) een leuke baan binnen een enthousiast team. SHL groep is op zoek naar:

• Medewerkers bloedafname (diverse regio’s)

• Teamleider Praktijkondersteuning

• Praktijkondersteuner

• Senior Analist

• Medewerker Trombosedienst

Kijk snel op www.shl-groep.nl/vacatures

voor meer informatie.

woensdag 19 mei 2010 BN DeStem.nl

Werken in de zorg | 3

door Ina Kuik

Het één, dubbele vergrijzing, is recht-streeks van invloed op het ander, ho-ge werkdruk. De zorgvraag neemt toeen tegelijkertijd wordt ook de gemid-delde leeftijd van werknemers in dezorg hoger.Hogere instroom, meer efficiëntie,grotere doorstroom naar de functieswaar de nood het hoogst is zoals ho-ger opgeleide verpleegsters en ver-zorgsters. Ze worden allemaal ge-noemd als onderdeel van de oplos-sing. Toch is de verwachting dat hetprobleem de komende decennia al-leen maar groter wordt.

TOVERWOORDENDat lijkt al voldoende om wakker vante liggen. Maar niet in de zorg. Daarliggen ze ook financieel continue on-der vuur. Een tijdlang waren termen

als aanbesteding en marktwerking detoverwoorden.Aanbesteding, bijvoorbeeld de huis-houdelijke hulp van de thuiszorg, gaatweer van tafel nu blijkt dat de kwali-teit hard achteruit gaat. Marktwer-king, in gewone mensentaal concur-rentie tussen zorginstellingen om dekwaliteit te verbeteren en de prijzente verlagen, lijkt aan te slaan. Met deuitbreiding van de vrije prijzen, die nugeldt voor ongeveer 34% van de be-handelingen, wil de minister echterrustig aan doen.

DOORVERWIJZENWilde de minister vorig jaar juni dehuisartsen nog zo versterken dat erminder mensen doorverwezen wor-den naar de duurdere specialistischehulp? Nu staat er als één van de moge-lijke bezuinigingen genoteerd doorzijn ambtenaren dat er in de curatieve

zorg door ziekenhuizen en huisartsenmaar liefst 6,35 miljard euro bezui-nigd zou kunnen worden. Wie hetnog begrijpt, mag het zeggen.

MENINGENGelukkig mag iedereen er wel wat vanvinden. Enquêtes, platforms, onder-zoeken, interactieve bijeenkomsten, in-gezonden brieven in een krant, Jan enalleman kan zijn zegje doen.Wat wordt er zoal opgetekend? Vorigjaar, eind april, wees een gezondheids-monitor uit dat Nederlanders de zorgniet klantvriendelijk vinden. Het ge-middelde rapportcijfer was een 6,5.In december 2009 liet de nationaleombudsman optekenen dat het toe-zicht op de zorg voor verstandelijkegehandicapten tekort schiet.In februari 2010 kwamen er maarliefst twee meldpunten. In Ooster-hout opent de SP een meldpunt zorg.NU ‘91, de beroepsorganisatie voorverpleegkundigen en verzorgenden,start met een meldpunt voor sugges-ties en voorbeelden om agressie opde werkvloer tegen te gaan. Het is zomaar een greep uit het aanbod, het rij-tje is allerminst compleet.

CREATIEFDe zorgsector zelf slaagt er altijdweer in om als tegenprestatie met aar-dige ideeën te komen. Elf zorginstellin-gen voren Magneetplus in, een uitAmerika overgewaaid project waar-door verpleegkundigen weer meer

grip op hun werk krijgen.Niet alleen de zorg zou hierdoor ver-beteren, ook de arbeidsvreugde komtterug. S&L Zorg (Sterrenbos en Lam-bertijnenhof) zijn gaan samenwerkenmet het ROC om goed geschoolde engemotiveerde mensen op te leidenvoor hun eigen organisatie.Het voordeel voor S&L Zorg mogeduidelijk zijn. Ze proberen tijdig in tespringen op het dreigende personeel-stekort.De studenten hebben al tijdens hunstudie zicht op een baan. Onderzoeks-instituut Nivel pleit voor mer zorg opafstand. Via telefoon- of videoverbin-ding is direct contact met een zorg-centrale mogelijk. Het verhoogt hetgevoel van veiligheid bij de klant.

ARBEIDSVREUGDEIn dit landschap van de zorg overspoe-len de ontwikkelingen de mensen dieer werken. Van bezuinigingen tot inno-vaties. Van onderbezetting in de zo-mermaanden tot de seksuele verzoe-ken van patiënten. Een klimaat van de-pressies met forse regenbuien en ha-gelstenen worden afgewisseld meteen enkel straaltje zon.Des te verrassender is het dat 90%van alle werknemers in de zorg hunwerk inhoudelijk leuk vindt en bijna90% vindt het nog zinvol ook. Geluk-kig maar, want wat zouden we zonderze doen? Dan hadden we op verjaarda-gen alleen nog maar het weer en deambtenaren om over te praten.

Het landschap in de zorg

05

FlorenceNightingale?

Werken in deZorg is eencommerciëleuitgave van hetadvertentiebedrijfvan BN DeStem|PZC

Vormgeving/graphics:Angela van EckFotografie:Kees Bennema (cover)

Productcoördinatie:Dennis WillemsHerbert Kats

Sales: 076-531 22 [email protected]

08

Met Jaco opde ambulance

09

COLOFON

Zelfstandigverpleegkun-dige

Thuiszorg inontwikkeling

Zuster issoms eenman

13

15

Mensen die in de zorg werken, zijn wel wat gewend. Dubbe-

le vergrijzing en hoge werkdruk zijn voor hen ‘normale’

problemen. Dat de zorg in het dikke boekwerk met

bezuinigingsvoorstellen staat, verbaast ze ook niet. Maar

daar blijft het niet bij. Werknemers in deze sector zien of

horen bijna dagelijks berichten die van invloed (kunnen)

zijn op hun werk. Een schets van het landschap in de zorg.

07 / 11 /14

INHOUD

Tragel Zorg staat voor een goed levenvoor mensen met een verstandelijkebeperking. Een breed pakket profes -sionele zorg en dienstverlening.Midden in de samenleving waar datkan, in een veilige omgeving als datnodig is. Gebruik maken van talen -ten, kansen en mogelijkheden. Zomaken wij je wereld groter.

Kijk voor actuele vacatures op

www.tragelzorg.nl

Kom werken in de Brabantse Zorg en Welzijn!

Toe aan een tweede jeugd of een nieuw perspectief?

surf naar

Vacatures:

Belevingsgericht werkenZorgSaam heeft een visie op dienstverlening waarbij de beleving van de cliënt, patiënt, bewoner en collega centraal staat: zo kan de patiënt zich veilig voelen, blijft de cliënt baas in eigen huis en wordt elke oudere gerespecteerd. ZorgSaam maakt op deze manier de zorg steeds menselijker en persoonlijker.

InnovatiefZorgSaam biedt de zorg van vandaag met een blik op de toekomst. Of het nu gaat om (medisch) technologische vernieuwingen of innovaties binnen het zorgproces, ZorgSaam volgt ze op de voet en pakt ze aan. Het Cardiologisch Interventiecentrum Zeeland (ook wel het dottercentrum genoemd) en de Staande MRI zijn enkele sprekende voorbeelden!

Veelzijdig werkgeverZorgSaam is een ambitieuze en veelzijdige werkgever met ruim 3.000 medewerkers. ZorgSaam wil voor haar medewerkers een werkgever zijn die meer te bieden heeft. Zo is er een continu proces van uitbreiding van secundaire en tertiaire arbeidsvoorwaarden. Vanwege de omvang van de organisatie behoort een carrièreswitch of loopbaanbegeleiding ook tot de mogelijkheden en zijn er diverse opleidingsmogelijkheden om uitdaging en vooruitgang te blijven bieden aan de medewerkers.

ZorgSaam Zeeuws-Vlaanderen is de specialist in zorg voor jong en oud in de regio Zeeuws-Vlaanderen én daarbuiten. ZorgSaam biedt ziekenhuiszorg, ambulancezorg, thuiszorg en ouderenzorg.

Anesthesieassistent

Afdelingshoofd radiologie

(Allround) operatieassistent

Multidisciplinaire ziekenhuisarts

Technisch applicatiebeheerder

(Gespecialiseerd) radiodiagnostisch laborant

Functioneel applicatiebeheerder

De uitgebreide omschrijvingen en het totale vacature aanbod vindt u op onze website:

www.zorgsaam.org/werken/vacatures

• Geen dag is hetzelfde…• Kleinschalige organisatie met persoonlijke aandacht.• Werken met uiteenlopende doelgroepen op.verschillende locaties via onze Flexpool.

• Of je verdiepen in één specifieke doelgroep…• Verschillende stage- en leerlingenplaatsen.• Bijna klaar met je studie? Ook dan kun je al bijSOVAK terecht.

• Ontwikkelen op je vakgebied. Onze bedrijfsscholingen themabijeenkomsten beantwoorden jouwleervragen.

Uit ervaring:“Het werk is afwisselend en vaak ook zo dankbaar.Wanneer kom je mij weer instoppen? vraagt een cliëntals ik wegga. Dan heb je echt het gevoel dat je werkertoe doet.”

Interesse?Voor meer informatie over werken en/of leren kunje bellen naar 076 593 78 00 of je cv en motivatiesturen naar [email protected]. Kijk voorvacatures ook eens op www.sovak.nl

Eén telefoontjeverwijderd van...

een kleurrijke baan! SOVAK ondersteuntmensen met een ver-standelijke handicapop het gebied vanwonen, werken enwelzijn. Meer danduizend daadkrachtigemedewerkers en vrij-willigers werken opverschillende locatiesin het westen van Noord-Brabant en het Land vanHeusden en Altena. Wezijn een organisatie waarhet draait om mensen,dus ook om jou!



compassie&

F lorence Nightingale was in haar tijd, ze werdgeboren op 12 mei 1820, de eerste ‘moder-ne’ verpleegster. De eerste vrouw die het be-roep enige aanzien gaf. Haar ideeën liggenten grondslag aan de huidige verpleging en

verzorging.Wat zou ze zeggen als even over onze schoudermocht meekijken? Zou ze het snappen dat de enethuishulp alleen steunkousen mag aantrekken en deandere ook een zalfje mag aanbrengen? Zou ze de in-deling in hokjes toejuichen of vermanend haar vingeropsteken? Maar of we nu doorgeschoten zijn of niet,zij was met haar drang tot vastleggen en voorliefdevoor statistieken wellicht ook daar de aanstichtstervan.De dochter uit een welgestelde Engelse familie, gebo-ren op 12 mei 1820, wist al vroeg dat ze niet de toennormale weg wilde bewandelen. In plaats van eengoed huwelijk te sluiten en kinderen te krijgen, voeldezij zich geroepen om God ten dienste te staan. Rondhaar dertigste levensjaar kwam ze er bij de Diacones-sengemeenschap in Duitsland achter dat haar roepingte maken had met ziekenverpleging. Ze volgde de ui-terst primitieve opleiding. We hebben het over de tijddat verpleging overgelaten werd aan nonnen en ‘geval-len’ vrouwen.

OPLEIDINGENVerpleging, verzorging, in de tijd van Florence Nightin-gale was het allemaal nog één pot nat. Billen wassen,verband verschonen, assisteren bij operaties, het hoor-de er allemaal bij. Hoe anders is het nu? De opleidin-gen tot verzorgenden en verplegenden kennen vijf ni-veaus in MBO en HBO. Er zijn verkorte opleidingen, in-terne opleidingen, zij-instromers, bij- en nascholingenen specialisaties. Zo biedt het Amphia Ziekenhuis inBreda maar liefst 18 verschilliende opleidingen in deverpleging. Van operatieassistent tot gipsverbandmees-ter, van kinderverpleegkunde tot spoedeisende hulpverpleegkunde. Ieder niveau, iedere specialisatie kentzijn eigen processen, regels, handboeken, bevoegdhe-den enzovoort. En raad eens wie in de verpleegkundebegonnen is met het vastleggen van zaken? Juist, Flo-rence Nightingale.

STATISTIEKENFlorence haatte de erbarmelijke omstandigheden inde grote ziekenhuizen in en buiten Engeland. Ze verza-melde enorme hoeveelheden gegevens over ziekte,sterfte en leefbaarheid. Het was anderhalve eeuw tevroeg voor de slogan ‘een slimme meid is op haar toe-komst voorbereid’. Maar dat ze een vrouw was metBèta-aanleg, staat vast. Alle informatie vertaalde ze ingrafieken en statistieken. Het werden haar wapens omde onhygiënische toestanden te lijf te gaan. Daarmee

werd ze één van de eerste statistici. Jaren later richt zede eerste verpleegstersschool op. Al haar kennisschrijft ze op in de bestseller Notes on Nursing, datbinnen de kortste keren het internationale handboekwerd in de ziekenverpleging.

KRIMOORLOGGek genoeg is de grondlegster van de moderne zie-kenverpleging bij het grote publiek niet om die redenbekend. Dat zij met haar ‘hokjesgeest’ debet was aande indelingen zoals we ze nu kennen, is slechts mijnveronderstelling. Nee, Florence Nightingale is be-roemd geworden vanwege de romantische verhalenover haar in de Krimoorlog. Haar bijnaam, The Ladywith the Lamp, illustreert hoezeer haar tomeloze in-zet dag en nacht door de gewonden werd ge-waardeerd. Natuurlijk was er niets roman-tisch aan deze oorlog, noch aan welke an-dere oorlog dan ook.

COMPASSIEEen verblijf in een zieken-huis, ook nu nog,heeft niets van eensprookje. Als mantel-zorger van mijn ziekevader zat ik de eerstedag in het ziekenhuis naastzijn bed. Ginnegappend maarmet een licht gevoel van erger-nis hoorden we maar liefst vijfverpleegkundigen of aanver-wanten zoals voedingsdeskundi-gen die dag aan de patiënt vra-gen: ,,Bent u veel afgevallen delaatste tijd?’’ Typisch gevalvan overdreven registreren.Een paar weken later kwamhet nieuws dat vader niet be-ter zou worden. Even niet instaat om sterk te zijn, vloogik de gang op. En juist daarstond één van die vijf, in-middels vertrouwde ge-zichten, met open armenklaar om míj op te van-gen. Godzijdank is ver-plegen nog steedsniet alleen techniek,maar ook compas-sie!

Bron: FlorenceNightingaleInstituut

Techniek

Anna Reynvaan (1844 - 1920)Speelde een belangrijke rol in de reorganisa-tie van het Buitengasthuis in Amsterdam.De omstandigheden verbeterden ingrijpend.Ze werd adjunct-directrice en begon er eenverpleegstersopleiding.

Lientje Kruysse (1858 -1937)Een van de eerste Nederlandse gediplomeer-de verpleegsters. Ze introduceerde buiten-landse kennis, met name op het gebied vanwijkverpleegkunde. In diverse steden organi-seerde ze de wijkverpleegkunde naar toonaan-gevend Brits model.

Frederieke Meyboom (1871 - 1971)Directrice van het gemeenteziekenhuis inDordrecht. Zette zich in om de socialeomstandigheden van arbeidersvrouwen teverbeteren. Was vanaf dag één prominent lidvan Nosokomos, de eerste vakbond voorverpleegkundigen.

Aafke Gesina van Hulst (1868 - 1930)Zette met veel toewijding het Groene Kruisop de kaart in Nederland. Haar uitgesprokenmening over de kraamzorg heeft zebeschreven in het boek ‘Rust, Reinheiden Regelmaat’. Deze drie R-en zijn nogsteeds bekend.

Nog altijd in de geest van Florence Nightingale

P r o m i n e n t e v r o u w e n i n d e v e r p l e g i n g

Op dit moment hebben wij vacatures voor:

Teamleider Automatisering

Verpleegkundigen

Medewerker Zorgadministratie

Novadic-Kentron is de gespecialiseerde instelling voor

verslavingszorg in de provincie Noord-Brabant. Met ruim

duizend gemotiveerde en professionele medewerkers en

tweehonderddertig klinische plaatsen worden jaarlijks

meer dan elfduizend mensen behandeld en begeleid.

Novadic-Kentron beschouwt verslaving als een psychi-

atrische ziekte die zowel van de biologische, psycho-

logische als de sociale kant moet worden benaderd.

Dit uitgangspunt wordt in samenhang met de nieuwste

ervaringen op het terrein van Community Reinforcement

Approach verwoord in onze behandelvisie en uitgewerkt

in evidence-based zorgprogramma’s.

Werken bij Novadic-Kentron is boeiend en uitdagend,

geen dag is hetzelfde. Daarbij bieden we een aantrek-

kelijk salaris, schenken veel aandacht aan opleiding en

carrièreontwikkeling en bieden ook op andere terreinen

een uitstekend pakket secundaire arbeidsvoorwaarden.

www.novadic-kentron.nl

Begrijpen waar het om gaat

Interview Jeffry Bontenbal (33)Senior sociotherapeut klinische afdeling Vught

Waarom een baan in de zorg?Omdat ik met mensen wilde werken heb ik deopleiding maatschappelijk werk gedaan. Ik kwam alsoproepkracht terecht bij Novadic-Kentron. Ik vond deverslavingszorg zo boeiend dat ik ben gebleven.

Wat houdt je werk in?Ik begeleid groepen en zorg voor een veiligbehandelklimaat. Daarnaast coach ik collega’sen heb gedelegeerde taken van de teamleider.

Wat maakt je werk leuk?De inhoud, het begeleiden van cliënten. Maar ookhet samenwerken met collega’s en de doorgroei-mogelijkheden die Novadic-Kentron biedt.

De minder leuke kant?Ik ga iedere dag met veel plezier naar mijn werk. Debalans tussen werk en privé is echter wat moeilijkeromdat de zorg 24 uur per dag doorgaat.

Geeft het werk je voldoening?Het is nog boeiender dan ik gedacht had. Je zietniet altijd direct resultaat maar soms zie je kleine

veranderingen in de ontwikkeling van een cliënt ofkomt een cliënt na een half jaar vertellen dat hij nogsteeds clean is. Dat geeft een goed gevoel.

Is het zwaar werk?Soms wel. Maar als ik er even niet uitkom, gevencollega’s me altijd voldoende feedback.

Heb je nog verdere ambities?Ik wil me verder ontwikkelen tot een management-functie. Novadic-Kentron biedt die mogelijkheidvia interne en externe opleidingen.

Meer informatie?Wilt u meer weten over de beschikbare vacatures, ga dannaar onze website: www.novadic-kentron.nl Daar vindtu naast informatie over salaris, standplaats, uren en eenuitgebreide functie-inhoud ook alle informatie die u nodighebt om te solliciteren.

Acquisitie naar aanleiding van deze advertentie wordt niet op prijs gesteld.

Altijdpersoonlijk!

Altijddichtbij!

Altijdactief!

Zorg jij met ons mee?Surplus biedt zorg, wonen, welzijn en kinderopvang inWest- en Midden Brabant.Wij werken métmensen vóór mensen.Alle organisaties van Surplus bieden samen werk aan 2.500 medewerkers en1.000 vrijwilligers. De kernwaarden van Surplus zijn dichtbij, actief en persoonlijk. Deze komen terug inalles wat we doen.

De zorg binnen Surplus vraagt om medewerkers die niet alleen zorg maar ook welzijn kunnen biedenaan onze cliënten. Hiervoor bestaat in deze regio nog geen reguliere opleiding op kwalificatieniveau 3.De afdeling Opleidingen heeft in samenwerking met het ROC Kellebeek College een nieuwe reguliereBBL opleiding Zorg &Welzijn niveau 3 ontwikkeld, waarbij zorg èn welzijn volledig zijn geïntegreerd.Deze opleiding duurt 3,5 jaar; na afloop ontvangt de deelnemer twee (reguliere) diploma’s: verzorgendeIG en medewerker maatschappelijke zorg (voorheen SPW). De huidige opleidingsplaatsen zijn met 15personen succesvol gevuld.

Voor werken in de zorg kun je bij Surplus De Markenlanden en Surplus Zorg terecht in de thuiszorg,verzorgingshuis- of verpleeghuiszorg. Onze locaties zijn verspreid over de hele regio en we werkenvoor diverse cliëntdoelgroepen. Er is dus een grote kans dat we een werk- of leerplek bij jou in debuurt hebben waar jij met jouw talenten, ervaringen en interesses past.

Enthousiaste collega’s voor onderstaande functies zijn bij ons altijd van harte welkom:

Leerlingen niveau 3 en 4Verzorgenden niveau 3 ( IG)Persoonlijk Begeleider (EVV)VerpleegkundigenFysiotherapeuten (m.n. op oproepbasis)

Contracturen zijn in overleg bespreekbaar. Oproepcontracten zijn ook mogelijk.

Kijk voor meer informatie en sollicitatie op onze website www.surpluszorg.nlonderWerken en Leren of bel met P&O, tel. 0168-331872.



Monique Moerkens (42), Roosendaalmedisch pedicure

Dries Leemans (33), Bredahuisarts in huisartsenpraktijk

Werken in de zorg heeft veel gezichten. Vakmensen zijn op tal van terreinen actief. Hoewel veel

buitenstaanders vooral het idee hebben dat het werk zwaar is, spreken deze professionals zon-

der uitzondering met liefde en betrokkenheid over hun vak. En de fysieke en/of geestelijke belas-

ting? Zeker is die er. Maar het weegt voor hen niet op tegen de mooie kanten van het vak.

door Monique Meeuwisse

Waarom een baan in de zorg?Ik heb niet zozeer voor de zorg geko-zen maar eerder voor het vak genees-kunde. Dit omdat ik het menselijklichaam met de anatomie, fysiologie,pathologie en alles wat erbij komt erginteressant vind.

Waarom huisarts?Als huisarts ben je generalist. Je moetvan alles wel wat weten. Je ziet ookvan alles voorbijkomen, mannen, vrou-wen, jong, oud, arm, rijk en alles water tussen zit.

Wat is uw opleiding?Hiervoor moet je eerst basisarts wor-den, hetgeen vier jaargeneeskunde entwee jaar co-schappen inhoudt. Daar-na doorloop je een driejarige huisarts-opleiding.

Hoe kijkt u tegen uw taak aan?De taak en het vak zijn steeds bredergeworden. Natuurlijk moet je het hart-infarct of de hersenbloeding eruit ha-len maar het is veel meer. De naamhuisarts zegt het al: je komt ook bijde mensen aan huis. Je kent dikwijlsde hele familie en weet wat er speelt.Vaak ben je een gezinsarts. Je bege-leidt ook iemand van geboorte tot de

dood. Je hebt niet alleen een medi-sche taak maar je moet er echt voorde mensen zijn, soms met een luiste-rend oor of een advies.

Wat is het leuke van het vak?Dat je de mensen echt leert kennenen zij jou natuurlijk ook. Je ziet demensen namelijk veel vaker komendan bijvoorbeeld een specialist, somsvoor zichzelf maar ook met eenouder of een kind. Je bouwt hierdoordus een wederzijdse (vertrouwens-)band op.

Wat zijn de minder leuke kanten?De huidige beslommeringen waar jeniet voor kiest. Bijvoorbeeld de be-drijfsvoering die echter wel belangrijkis. Of het gedoe om geld. Maar ookhet feit dat door het invoeren van subspecialismen zoals voor diabetes- ofCOPD patiënten het brede van hethuisartsenvak wordt opgesplitst.

Geeft dit werk voldoening?Absoluut. Ik heb er echt plezier in.Zelfs op mijn vrije dag.

Nog ambities?Misschien dat ik over vijf of tien jaarnieuwe huisartsen wil gaan opleiden.

Waarom een baan in degezondheidszorg?Ik vind het fijn om mensen van verve-lende klachten af te helpen.

Waarom het vak medisch pedicure?Dit is een vrij nieuw vak waar ik ge-woon ben ingerold. Mijn tante was pe-dicure in de tijd dat ik als administra-tief medewerkster werkte. Tussen demiddag ging ik altijd bij haar eten enhet werk dat zij deed fascineerde mij.Ik ging hierdoor ook voor pedicure le-ren, maar na een tijdje vond ik hetlouter knippen van nagels en wegha-len van eelt niet meer voldoende. Ikwilde bijvoorbeeld ook kunnen hel-pen met ingegroeide nagels of naastschimmel aandacht kunnen bestedenaan andere huidklachten aan voetenzoals psoriasis of eczeem.

Wat voor opleiding heb je nodig?Ik heb eerst de pedicure opleiding ge-daan en aanvullend de opleiding voormedisch pedicure. Sinds september2009 is er ook een rechtstreekse op-leiding tot medisch pedicure via hetROC of een avondopleiding. Pedicureis een MBO 3 opleiding en medischpedicure een MBO 4 opleiding. Metdeze laatste kun je doorstromen naar

een HBO studie.

Wat is het leuke aan uw beroep?Het directe contact met veel verschil-lende mensen en ook het directe re-sultaat. Aan een voet zit daarbij eenheel mens vast. Ik vind dat je ook diemens moet verzorgen en daaromvind ik mensenkennis wel belangrijk.

Wat is het minder leuke?Dat een pedicure altijd in een verkeer-de houding zit. De meeste pedicurenkampen daardoor met nek- of rug-klachten.

Hoe kijkt men tegen uw werk aan?Van heel veel mensen hoor je dat zehet vies vinden om met voeten tewerken. Ik vind voeten eerder fascine-rend dan vies. Bovendien ontsmet ikeerst altijd de voeten en heb ik hand-schoenen aan.

Geeft dit vak voldoening?Ik doe dit werk nu 22 jaar. Toen ik 20was, vond ik het erg fijn dat ik thuiskom werken. Later zocht naar meerdiepgang in mijn vak. Die diepgangheb ik sinds kort verworven, omdat iksinds kort ook onder supervisie werkvan een podotherapeut.

BN DeStem woensdag 19 mei 2010 woensdag 19 mei 2010 BN DeStem

8| Werken in de zorg | 9

07:00 08:00CHECK

Iedere dienst begint met decontrole van de ambulance. Jacoen de chauffeur waar hijvandaag mee werkt, krijgenwagen 19-126. Om te voorko-men dat ze tijdens een crisissi-tuatie mispakken, zorgen zevoor een volledig uitgerusteauto. Het is meer nakijken danbijvullen, want hun collega’s vande nachtdienst hebben dezelfdecontrole gedaan toen hundienst begon.

VOLLE TAFEL

Jaco gaat naar de gezamenlijke ruimte die veel op eenhuiskamer lijkt. Daar staat een flinke pot vers gezettekoffie klaar. Collega’s die later beginnen dan Jaco zijnnu ook present. Net als de collega’s die straks naareen andere post rijden. Ook is de nachtdienst er nog.Een volle tafel. Eens raden wie chauffeur is en wie ver-pleegkundige. Een vergissing is zo gemaakt. De grotestoere man met brandweerlaarzen blijkt een ‘pleeg’.De tengere, rustige man ernaast de chauffeur.Na de koffie gaat ieder zijn weg. Er is altijd wel iets tedoen. Bijvoorbeeld administratief- of schoonmaak-werk, trainen, wagenpark en materiaalbeheer.En anders is het wachten op een oproep.

09:30 GEEN HAAST, WEL ZORG

Bericht voor wagen 19-126. Een B-rit. Dat is een rit waarbij iemand opgehaaldmoet worden. Geen haast, wel zorg. Het wordt Antwerpen. Daar mag iemandna een hartoperatie terug naar het ziekenhuis in Nederland. In dit geval Vlissin-gen. Ogenschijnlijk een routineklus, gezien het feit dat er veel patiënten naarAntwerpen gaan voor een hartoperatie. Jaco ziet het niet als routine. Hij legtuit dat geen mens hetzelfde is, dus ook geen rit. Al zou je zes mensen naastelkaar hebben met allen dezelfde kwaal, dan zouden ze allemaal anders reage-ren. Jaco gaat daarom altijd uit van: zien hoe de situatie aldaar is.Voorheen wilde hij zich nog extra voorbereiden. Haalde hij het boek ‘LandelijkeProtocollen Ambulancezorg’ tevoorschijn, waarin allerlei situaties en diagnosesstaan. Uiteraard blijft dit boek een zinvolle leidraad, maar Jaco weet na drie jaarevaring dat de situatie steeds anders is dan gedacht. Niet invullen dus, maar terplekke beoordelen en handelen volgens het protocol. Met landelijke en regiona-le scholingen wordt de kennis up to date gehouden.

12:30 SLAAP

Terug op de post. Nog even getankt. Nu eten.Het was een rustig ritje. De patiënt had meerbehoefte aan slaap dan aan een praatje. Dat iswel eens anders. Mensen willen graag hun ver-haal kwijt. Voor Jaco is dat één van de rede-nen dat hij dit werk zo graag doet. De ont-moetingen met mensen uit alle lagen van debevolking. De plekken waar hij komt: dan bijiemand thuis, dan in een sporthal, kerk, ophet strand, in een winkel, gevangenis. Die veel-zijdigheid spreekt hem aan. En het improvise-ren. Geen standaardsituaties. Steeds inschat-ten: hoe pakken we dit aan? Hoe zorgen wevoor veiligheid, zorg en aandacht?

15:00

door Stella Verkroost

„Ik werd letterlijk ziek van de werk-druk”, zegt Greetje de Vries over haarwerk bij een zorginstelling voor men-sen met een verstandelijke beperking.Greetje waagde in 2007 de stap enwerd zelfstandig verpleegkundige.„Ik heb nog geen dag spijt gehad vanmijn keuze. Ik kan nu met mijn patiën-ten aan de keukentafel overleggenhoe we de zorg vorm zullen geven.Hierdoor heb ik echt de tijd om diezorg en aandacht te geven waar men-sen behoefte aan hebben. Doordat iklangere tijd bij mijn cliënten in huisben, ontstaat er een band en datmaakt de zorg veel persoonlijker. Ookde administratieve last is met 80 pro-cent verminderd, heerlijk!”

EIGEN BEDRIJFCijfers laten zien dat Greetje niet deenige is die niet meer voor een zorgin-stelling wil werken. De afgelopen vijfjaar steeg het aantal zzp’ers (zelfstan-digen zonder personeel) in de zorg ende kinderopvang met 270 procent. Bijde Kamer van Koophandel Nederlandstonden op 1 januari 2008 ruim 22duizend zzp’ers of bedrijfjes met maxi-maal één werknemer geregistreerd inde sector zorg en welzijn.Greetje heeft haar bedrijf zorgvuldigvorm gegeven en alles grondig uitge-zocht. „Toen ik voor mezelf wilde be-ginnen was er nog maar weinig infor-matie beschikbaar voor zelfstandigverpleegkundigen. Ik ben bijna eenhalf jaar bezig geweest om alles voorte bereiden. Het was voor mij belang-rijk om het als een echt bedrijf op tezetten. Ik heb een website, contractenen brochures. In de opstart periodeben ik langs alle huisartsen in debuurt gefietst om folders en kaartjesneer te leggen.”Haar inspanningen hebben zijn vruch-ten afgeworpen, want sinds dag éénheeft Greetje werk gehad. Haar klan-ten vinden haar via de website endoor mond-tot-mond reclame. Wan-neer ze weer ruimte heeft voor nieu-we cliënten dan benaderd zij dezeook wel eens zelf via een bemidde-lingssite. „Maar, over het algemeen

moet ik vaker nee verkopen dan datik nieuwe mensen kan aannemen. Eris echt grote vraag naar zelfstandigverpleegkundigen. Mijn cliënten zijnmensen die zelf willen bepalen hoehun hulp wordt ingevuld. Zij hebbenbehoefte aan één op één begeleiding,samenwerking en persoonlijk contact.Zij willen zelf hun zorg regelen enniet afhankelijk zijn van een organisa-tie.”

DECLARATIESZelfstandig verpleegkundige mogenmomenteel nog niet declareren bij dezorgverzekeraar, maar daarover wordtgepraat op het ministerie van Volksge-

zondheid. Voorlopig kunnen zij dus al-leen werken bij patiënten die hunzorg uit eigen zak betalen of die eenPersoonsGebonden Budget (PGB) heb-ben.

WERKEN BUITEN EEN INSTELLINGHet werk van een zelfstandig verpleeg-kundige is inhoudelijke misschien het-zelfde als binnen een instelling. Derandvoorwaarden zijn honderd pro-cent anders. Greetje: “Drie van mijnpatiënten zijn kleine kinderen. Hunouders wilde specifieke zorg. Ik ga sa-men met hen op zoek naar de idealeoplossing. Ook de afwisseling in werkis groter. Naast de drie kinderen zorg

ik voor twee oudere dames. Dit zoubinnen een instelling nooit voorko-men. De administratieve druk binnende instelling waar ik voor werkte lagheel hoog. Te hoog in mijn ogen. Hierheb ik als zelfstandige nu nauwelijksmeer last van.”

COLLEGA’SOm het gemis van collega’s en dedaarbij horende uitwisseling van erva-ringen op te vangen komt Greetje bij-een met collega zelfstandigen uit deomgeving. Zij gaan ook gezamenlijknaar bijscholingen en congressen.Greetje: „Ook heb ik teamoverlegmet andere hulpverleners die bij mijn

cliënten thuis komen. Hier besprekenwe wat er moet gebeuren en wie ditdoet, maar altijd in overleg met dege-ne die de zorg krijgt.”

TOEKOMSTGreetje: „Ik denk dat een heleboel ver-pleegkundigen die uitgestroomd zijnals zelfstandige weer aan de slag zou-den kunnen. Als zelfstandige kan jezelf het aantal uren dat je werkt bepa-len, zonder dat je baas elke week beltof je extra diensten kunt draaien. Jegeeft echt die zorg waaraan behoefteis. Hiermee lossen we misschien zelfseen klein stukje van het tekort aanverpleegkundigen op.”

Hulp van de heliIn bijzonder gevallen wordt een helikopter met een MMT (mobiel me-disch team) ingezet ter assistentie van de ambulancebemanning. Aanboord van de heli is een arts die met specifieke medicatie en/of han-delingen (die alleen voorbehouden zijn aan een arts) het slachtofferkan stabiliseren of behandelen. Jaco: ,,De samenwerking verloopt al-tijd prettig. Ter plaatse overlegt de ambulanceverpleegkundige metde arts van het MMT en samen wordt dan de behandeling uitgestip-peld.’’ In Zeeland duurt het meestal zo’n 15 a 20 minuten eer hetMMT vanuit Rotterdam ( Zestienhoven) ter plekke is. Alternatief voorde heli is (vooral als het donker is) een busje. foto Roland de Jong

SCHRIFT

De dienst zit erop. Vandaag geen spoedritten.Jaco legt uit dat die er echt niet dagelijks zijn.Soms vier achter elkaar. Soms geen enkele. Hijlaat een schrift zien. Zijn logboek. Alle rittendie hij heeft gemaakt, schrijft hij kort en krach-tig op. Blader je door het schrift, dan blader jedoor zijn werk. Treffend: op één dag leven endood. Eerst een rit met een vrouw die op hetpunt van bevallen staat en net op tijd in hetziekenhuis arriveert. Een gezonde baby wordtgeboren. Een half uur later verleent Jaco hulpbij een noodlottig ongeval. Twee mensen heb-ben het niet overleefd. Blijdschap en verdriet,dicht bij elkaar.

Geen ritis hetzelfde

De zelfstandige

Jaco Tramper (30) werkt als verpleegkundige bij de ambulancedienst in

Zeeland. ‘Werken in de Zorg’ mag een dagje met hem mee.

door Joyce Muilenburg

Greetje de Vries, zelfstandig verpeegkundige foto Stella Verkroost

‘Ik heb nu echt de tijd om de zorgen aandacht te geven waarmensen behoefte aan hebben’

Een praatje maken, samen een

kop koffie drinken, kijken naar

de wensen van de patiënt: ver-

pleegkundigen in loondienst

hebben veelal geen tijd voor

extra aandacht. Het is dan ook

niet gek dat steeds meer ver-

pleegkundigen hun baan opzeg-

gen en voor zichzelf beginnen.

foto’s Rolf de Feijter

Werken in de zorg

BN DeStem woensdag 19 mei 2010 woensdag 19 mei 2010 BN DeStem

8 | Werken in de zorg | 9

07:00 08:00CHECK

Iedere dienst begint met decontrole van de ambulance. Jacoen de chauffeur waar hijvandaag mee werkt, krijgenwagen 19-126. Om te voorko-men dat ze tijdens een crisissi-tuatie mispakken, zorgen zevoor een volledig uitgerusteauto. Het is meer nakijken danbijvullen, want hun collega’s vande nachtdienst hebben dezelfdecontrole gedaan toen hundienst begon.

VOLLE TAFEL

Jaco gaat naar de gezamenlijke ruimte die veel op eenhuiskamer lijkt. Daar staat een flinke pot vers gezettekoffie klaar. Collega’s die later beginnen dan Jaco zijnnu ook present. Net als de collega’s die straks naareen andere post rijden. Ook is de nachtdienst er nog.Een volle tafel. Eens raden wie chauffeur is en wie ver-pleegkundige. Een vergissing is zo gemaakt. De grotestoere man met brandweerlaarzen blijkt een ‘pleeg’.De tengere, rustige man ernaast de chauffeur.Na de koffie gaat ieder zijn weg. Er is altijd wel iets tedoen. Bijvoorbeeld administratief- of schoonmaak-werk, trainen, wagenpark en materiaalbeheer.En anders is het wachten op een oproep.

09:30 GEEN HAAST, WEL ZORG

Bericht voor wagen 19-126. Een B-rit. Dat is een rit waarbij iemand opgehaaldmoet worden. Geen haast, wel zorg. Het wordt Antwerpen. Daar mag iemandna een hartoperatie terug naar het ziekenhuis in Nederland. In dit geval Vlissin-gen. Ogenschijnlijk een routineklus, gezien het feit dat er veel patiënten naarAntwerpen gaan voor een hartoperatie. Jaco ziet het niet als routine. Hij legtuit dat geen mens hetzelfde is, dus ook geen rit. Al zou je zes mensen naastelkaar hebben met allen dezelfde kwaal, dan zouden ze allemaal anders reage-ren. Jaco gaat daarom altijd uit van: zien hoe de situatie aldaar is.Voorheen wilde hij zich nog extra voorbereiden. Haalde hij het boek ‘LandelijkeProtocollen Ambulancezorg’ tevoorschijn, waarin allerlei situaties en diagnosesstaan. Uiteraard blijft dit boek een zinvolle leidraad, maar Jaco weet na drie jaarevaring dat de situatie steeds anders is dan gedacht. Niet invullen dus, maar terplekke beoordelen en handelen volgens het protocol. Met landelijke en regiona-le scholingen wordt de kennis up to date gehouden.

12:30 SLAAP

Terug op de post. Nog even getankt. Nu eten.Het was een rustig ritje. De patiënt had meerbehoefte aan slaap dan aan een praatje. Dat iswel eens anders. Mensen willen graag hun ver-haal kwijt. Voor Jaco is dat één van de rede-nen dat hij dit werk zo graag doet. De ont-moetingen met mensen uit alle lagen van debevolking. De plekken waar hij komt: dan bijiemand thuis, dan in een sporthal, kerk, ophet strand, in een winkel, gevangenis. Die veel-zijdigheid spreekt hem aan. En het improvise-ren. Geen standaardsituaties. Steeds inschat-ten: hoe pakken we dit aan? Hoe zorgen wevoor veiligheid, zorg en aandacht?

15:00

door Stella Verkroost

„Ik werd letterlijk ziek van de werk-druk”, zegt Greetje de Vries over haarwerk bij een zorginstelling voor men-sen met een verstandelijke beperking.Greetje waagde in 2007 de stap enwerd zelfstandig verpleegkundige.„Ik heb nog geen dag spijt gehad vanmijn keuze. Ik kan nu met mijn patiën-ten aan de keukentafel overleggenhoe we de zorg vorm zullen geven.Hierdoor heb ik echt de tijd om diezorg en aandacht te geven waar men-sen behoefte aan hebben. Doordat iklangere tijd bij mijn cliënten in huisben, ontstaat er een band en datmaakt de zorg veel persoonlijker. Ookde administratieve last is met 80 pro-cent verminderd, heerlijk!”

EIGEN BEDRIJFCijfers laten zien dat Greetje niet deenige is die niet meer voor een zorgin-stelling wil werken. De afgelopen vijfjaar steeg het aantal zzp’ers (zelfstan-digen zonder personeel) in de zorg ende kinderopvang met 270 procent. Bijde Kamer van Koophandel Nederlandstonden op 1 januari 2008 ruim 22duizend zzp’ers of bedrijfjes met maxi-maal één werknemer geregistreerd inde sector zorg en welzijn.Greetje heeft haar bedrijf zorgvuldigvorm gegeven en alles grondig uitge-zocht. „Toen ik voor mezelf wilde be-ginnen was er nog maar weinig infor-matie beschikbaar voor zelfstandigverpleegkundigen. Ik ben bijna eenhalf jaar bezig geweest om alles voorte bereiden. Het was voor mij belang-rijk om het als een echt bedrijf op tezetten. Ik heb een website, contractenen brochures. In de opstart periodeben ik langs alle huisartsen in debuurt gefietst om folders en kaartjesneer te leggen.”Haar inspanningen hebben zijn vruch-ten afgeworpen, want sinds dag éénheeft Greetje werk gehad. Haar klan-ten vinden haar via de website endoor mond-tot-mond reclame. Wan-neer ze weer ruimte heeft voor nieu-we cliënten dan benaderd zij dezeook wel eens zelf via een bemidde-lingssite. „Maar, over het algemeen

moet ik vaker nee verkopen dan datik nieuwe mensen kan aannemen. Eris echt grote vraag naar zelfstandigverpleegkundigen. Mijn cliënten zijnmensen die zelf willen bepalen hoehun hulp wordt ingevuld. Zij hebbenbehoefte aan één op één begeleiding,samenwerking en persoonlijk contact.Zij willen zelf hun zorg regelen enniet afhankelijk zijn van een organisa-tie.”

DECLARATIESZelfstandig verpleegkundige mogenmomenteel nog niet declareren bij dezorgverzekeraar, maar daarover wordtgepraat op het ministerie van Volksge-

zondheid. Voorlopig kunnen zij dus al-leen werken bij patiënten die hunzorg uit eigen zak betalen of die eenPersoonsGebonden Budget (PGB) heb-ben.

WERKEN BUITEN EEN INSTELLINGHet werk van een zelfstandig verpleeg-kundige is inhoudelijke misschien het-zelfde als binnen een instelling. Derandvoorwaarden zijn honderd pro-cent anders. Greetje: “Drie van mijnpatiënten zijn kleine kinderen. Hunouders wilde specifieke zorg. Ik ga sa-men met hen op zoek naar de idealeoplossing. Ook de afwisseling in werkis groter. Naast de drie kinderen zorg

ik voor twee oudere dames. Dit zoubinnen een instelling nooit voorko-men. De administratieve druk binnende instelling waar ik voor werkte lagheel hoog. Te hoog in mijn ogen. Hierheb ik als zelfstandige nu nauwelijksmeer last van.”

COLLEGA’SOm het gemis van collega’s en dedaarbij horende uitwisseling van erva-ringen op te vangen komt Greetje bij-een met collega zelfstandigen uit deomgeving. Zij gaan ook gezamenlijknaar bijscholingen en congressen.Greetje: „Ook heb ik teamoverlegmet andere hulpverleners die bij mijn

cliënten thuis komen. Hier besprekenwe wat er moet gebeuren en wie ditdoet, maar altijd in overleg met dege-ne die de zorg krijgt.”

TOEKOMSTGreetje: „Ik denk dat een heleboel ver-pleegkundigen die uitgestroomd zijnals zelfstandige weer aan de slag zou-den kunnen. Als zelfstandige kan jezelf het aantal uren dat je werkt bepa-len, zonder dat je baas elke week beltof je extra diensten kunt draaien. Jegeeft echt die zorg waaraan behoefteis. Hiermee lossen we misschien zelfseen klein stukje van het tekort aanverpleegkundigen op.”

Hulp van de heliIn bijzonder gevallen wordt een helikopter met een MMT (mobiel me-disch team) ingezet ter assistentie van de ambulancebemanning. Aanboord van de heli is een arts die met specifieke medicatie en/of han-delingen (die alleen voorbehouden zijn aan een arts) het slachtofferkan stabiliseren of behandelen. Jaco: ,,De samenwerking verloopt al-tijd prettig. Ter plaatse overlegt de ambulanceverpleegkundige metde arts van het MMT en samen wordt dan de behandeling uitgestip-peld.’’ In Zeeland duurt het meestal zo’n 15 a 20 minuten eer hetMMT vanuit Rotterdam ( Zestienhoven) ter plekke is. Alternatief voorde heli is (vooral als het donker is) een busje. foto Roland de Jong

SCHRIFT

De dienst zit erop. Vandaag geen spoedritten.Jaco legt uit dat die er echt niet dagelijks zijn.Soms vier achter elkaar. Soms geen enkele. Hijlaat een schrift zien. Zijn logboek. Alle rittendie hij heeft gemaakt, schrijft hij kort en krach-tig op. Blader je door het schrift, dan blader jedoor zijn werk. Treffend: op één dag leven endood. Eerst een rit met een vrouw die op hetpunt van bevallen staat en net op tijd in hetziekenhuis arriveert. Een gezonde baby wordtgeboren. Een half uur later verleent Jaco hulpbij een noodlottig ongeval. Twee mensen heb-ben het niet overleefd. Blijdschap en verdriet,dicht bij elkaar.

Geen ritis hetzelfde

De zelfstandige

Jaco Tramper (30) werkt als verpleegkundige bij de ambulancedienst in

Zeeland. ‘Werken in de Zorg’ mag een dagje met hem mee.


Greetje de Vries, zelfstandig verpeegkundige foto Stella Verkroost

‘Ik heb nu echt de tijd om de zorgen aandacht te geven waarmensen behoefte aan hebben’

Een praatje maken, samen een

kop koffie drinken, kijken naar

de wensen van de patiënt: ver-

pleegkundigen in loondienst

hebben veelal geen tijd voor

extra aandacht. Het is dan ook

niet gek dat steeds meer ver-

pleegkundigen hun baan opzeg-

gen en voor zichzelf beginnen.

foto’s Rolf de Feijter

Werken in de zorg

Leuk werk, lekkerverdienen en werkenaan je toekomst?

Kom bij ons!

Vakantiewerk en vacatures: www.werktvoorouderen.nl

Voor Thuiszorg in de regio Breda zijn wij op zoek naar

Verzorgenden (m/v)(div. niveaus)THUISZORG VERLENEN EN THUIS ZIJN WANNEER JIJ WILT!

GEÏNTERESSEERD?Bel voor meer informatie naar (076) 524 53 25of kijk op www.nedzorg.nl

NedZorg Flex Breda, Haagdijk 72, 4811 TV BredaE-mail: [email protected]

www.nedzorg.nl

Kom werken bij SVRZ

Wil je werken bij SVRZ?Bel JobCare 0118-670707 of kijk op www.werkenbijsvrz.nl

Hoofdlocaties:De Molenhof Zaamslag

De Vurssche Axel

‘t Gasthuis Middelburg

Locaties gemeente Borsele

Locaties Tholen

Simnia Domburg

Ter Valcke Goes

Ter Schorre Terneuzen

Cliënten zijn bij SVRZ in goede (zorg)handen dankzijde juiste medewerkers.

Wil jij ook laten zien dat je het in de vingers hebt? En wil je werken bij een organisatie waar de cliëntpersoonlijke aandacht in een huiselijke sfeer krijgt?

Schrijf je in bij JobCare. Ook voor weekend- en vakantiewerk kun je terecht bij SVRZ.

Heb jij het in je vingers?

ZorglijnMeer informatie over zorg van SVRZ?

Bel de Zorglijn op telefoonnummer

0900-7879777 (lokaal tarief) of

e-mail naar [email protected]

www.svrz.nl

Volckaert-SBO is een maatschappelijke onderneming die op basis van multidisciplinaire deskundigheid en jarenlange ervaring producten en diensten aanbiedt. Onze cliënten zijn mensen met een chronische beperking en de ouderen van nú en morgen. Vanuit vijf moderne en comfortabele locaties in het hart van Brabant werken ruim 1000

professionele medewerkers en 500 vrijwilligers samen aan een breed scala van dienstverlening: Wonen-Zorg-Welzijn. Wij zijn trots op ons werk. We beschouwen onze dienstverlening dan ook als een specialisme waaraan wij continue blijven bouwen. Voor onze medewerkers biedt dit de mogelijkheid om zich te kunnen ontplooien en te kunnen leren.

WWW.VOLCKAERT-SBO.NLKIJK SNEL OP ONZE WEBSITE:

SAMEN WERKEN MET HET HART EN HET HOOFDIN BALANS, MET EEN GEZONDE DOSIS CREATIVITEITEN INSPIRATIE. TROTS, VERANTWOORDELIJKEN MET PASSIE. ELKE DAG.

“Goed... dat jij komt”

Vernieuwend | Samen Betrokken | Ondernemend

ONZE TOPVACATURES

VERZORGENDEVERZORGENDE EMZ

FYSIOTHERAPEUTLOCATIES OOSTERHOUT

Zorgcentrum BuurstedeDe Volckaert

Zorgcentrum De DoelenZorgcentrum Oosterheem

LOCATIES DONGEN

Volckaert DongeparkZorghotel DongeparkHospice de Volckaert



Lisette Heystee (28), Bergen op Zoomfysiotherapie therapiepraktijk De Bergse Plaat

Lot van Hooijdonk ( 32), Teteringenpraktijkondersteuner huisartsenpraktijk






Waarom een baan in de zorg?Dat heb ik altijd gewild. Als kinddacht ik al aan ‘Artsen zonder gren-zen’. Het sociale zorgaspect heeft mealtijd aangetrokken.

Waarom praktijkondersteuner?Ik ben als doktersassistente begon-nen. Toen me dat niet voldoende vol-doening meer gaf, wilde ik me verderontwikkelen. Er diende zich toen nethet nieuwe beroep van praktijkonder-steuner aan. Dat leek me wel iets.

Wat voor opleiding heb je nodig?De HBO opleiding praktijkondersteu-ner. Voor een verpleegkundige duurtdeze één tot twee jaar. Omdat ik dok-tersassistente was, heb ik een driejari-ge opleiding gedaan.

Wat doet de praktijkondersteuner?Deze ondersteunt de huisarts metchronisch zieke mensen, vooral diabe-tes en astma en copd patiënten. Dia-betespatiënten worden vier keer perjaar via het huisartsenlaboratorium op-geroepen voor bloedcontrole. Dezeuitslagen worden daarna door mijmet de patiënten besproken waarbijik ze verder controleer op bloeddruken gewicht en eventueel de voeten na-

kijk. Astma- en copd-patiënten ko-men één tot drie keer per jaar bij mijvoor een longfunctietest. Ook hou ikspreekuur voor bloeddrukcontrole ende daarbij horende risicofactoren.

Wat zijn de leuke kanten?Het variërende waarbij je de kwetsba-re kant van mensen ziet. Ik heb veelleuke contacten met mensen. Demensen ken ik ook vrij goed omdat ikze gemiddeld vier keer per jaar eenhalf uur zie. Het leuke is ook dat men-sen door een betere door mij geadvi-seerde leefwijze soms van medicijnenafkomen.

Wat is minder?Soms trek je een zware kar, omdat jemensen moet wijzen op hun leefwij-ze. Je vertelt ze dat ze moeten afval-len, stoppen met roken, meer moe-ten bewegen en minder zout moetengebruiken. Dat wordt je niet altijd indank afgenomen. Veel mensen volgenje advies niet op.

Hoe kijkt men tegen uw werk aan?Veel mensen weten niet wat een prak-tijkondersteuner doet en zien je eer-der als een doktersassistente. Maar eris dus een groot verschil.

Waarom een baan in de zorg?Ik vind contact met mensen erg be-langrijk. Ik help anderen graag om zoprettig en probleemloos mogelijkdoor het leven te gaan.

Waarom juist fysiotherapie?Als fysiotherapeut kun je echt tijd enzorg aan een patient besteden. Om-dat je intensief met iemand bezigbent, bouw je ook echt een band op.Dit helpt ook om een goed eindresul-taat te behalen.

Wat houdt uw werk precies in?Mijn werk is heel breed. Ik probeer ereerst achter te komen waarom ie-mand een beroep doet op de fysio-therapeut en zoek daarbij uit wat depatient zelf wil en verwacht. Aan dehand daarvan maak ik een plan. Voorde een kan het bijvoorbeeld zijn dathij beter wil leren lopen, de ander wilondanks een blessure weer kunnensporten en weer een ander wil pijn-loos kunnen bewegen.

Wat voor opleiding heeft u gehad?Ik heb een HBO opleiding fysiothera-pie gedaan en heb een universitairestudie gezondheidswetenschappen ge-volgd. Dit laatste om een brede kijk

op de gezondheidszorg in het alge-meen te hebben.

Wat is het leuke aan uw vak?Het feit dat ieder half uur uniek iswaarbij je ziet dat mensen beter wor-den. Het is ook fijn het eindresultaatte zien.

Wat is minder leuke?Het feit dat je relatief veel tijd kwijtbent aan administratieve rompslomp.Maar die hoort er wel bij want bepaal-de dingen moeten nu eenmaal vastge-legd worden. Ik zou dan ook niet wil-len dat het niet gebeurt, maar hetkost gewoon veel tijd.

Hoe kijkt men tegen uw werk aan?Ik denk gewoon positief. Over het al-gemeen hebben de mensen best eengoed beeld van wat een fysiothera-peut voor iemand kan doen. Vroegerdachten mensen uitsluitend aan mas-seren maar de meeste mensen heb-ben echt wel door dat het tegenwoor-dig heel wat breder is.

Geeft dit vak u voldoening?Jazeker. Ik wil mezelf alleen nog welverder gaan specialiseren in een rich-ting binnen de fysiotherapie.




„Alle kosten van de thuiszorg werdenlange tijd betaald vanuit de AWBZ.Dit staat voor Algemene Wet Bijzon-dere Ziektekosten. Deze kosten wer-den echter steeds hoger, mede doorde vergrijzing, want vergrijzing bete-kent ook: meer zorg en hulp.De regering wilde daarom een andereverdeling en zette onder andere voordit doel de Wmo op: de Wet maat-schappelijke ondersteuning. Deze wetvalt onder gemeenten en die gingendan ook op bepaalde onderdelen dekosten overnemen.”

WAT HEEFT DE WMO METTHUISZORG TE MAKEN?„Best veel. Zo werd besloten dat de ta-rieven voor de huishoudelijke hulpenomlaag moesten. Veel thuiszorgorgani-saties hebben een grote groep huis-houdelijke hulpen in dienst. Daaromkwamen sommige organisaties finan-cieel moeilijker te zitten. Sommigehebben flink gereorganiseerd. Niet al-leen bij de huishoudelijke afdelingen,maar ook bij de verzorgenden en ver-pleegkundigen, want er moest uitein-delijk over de hele linie bezuinigd wor-den.Een andere belangrijke consequentiewas, dat gemeenten de verantwoor-ding voor huishoudelijke diensten kre-gen en die verantwoording daadwer-kelijk moesten invullen. Voor veel ge-vestigde thuiszorgorganisaties eenspannende en onduidelijke periode.”

WAT GEBEURDE ER DAN?„De Wmo is op 1 januari 2007 inge-gaan en vanaf toen vielen de huishou-delijke taken direct onder de gemeen-ten. Alle thuiszorgorganisaties methuishoudelijke zorg in hun pakketmoesten, indien zij huishoudelijke

zorg wilden blijven leveren, meedoenmet een aanbesteding. Dat hield in: in-schrijven bij de gemeenten voor eenopdracht. Je kunt het een beetje ver-gelijken met solliciteren. De gemeen-ten bepaalden wie de huishoudelijketaken zouden mogen gaan uitvoeren.Thuiszorgorganisaties hadden daar-

voor weinig te maken gehad met con-currentie van elkaar. Vanaf dat mo-ment was dat dus wel zo.”

HOE GAAT HET NU?„De gemeenten kregen de regie overiets wat ze nog niet kenden. Het kost-te voor iedereen tijd om er op een

goede manier mee om te gaan. Wezijn nu drie jaar verder en gelukkigzoeken gemeenten en thuiszorgorgani-saties elkaar nu veel meer op en wer-ken ze beter samen.”

EN ONDERTUSSEN KWAMENER ANDERE ORGANISATIESOP DE MARKT?„Ja, bijvoorbeeld Buurtzorg. Dat is eenorganisatie die werkt met kleineteams wijkverpleegkundigen en wijk-ziekenverzorgenden. Ieder team be-perkt zich tot een gebied. De teamsdoen alle verpleegkundige- en verzor-gende werkzaamheden bij de klanten,zodat er weinig verschillende zorgver-leners over de vloer komen. Taken, zo-als administratie en management, wor-den bovendien landelijk geregeld metbehulp van de computer. Het gevolg:lage organisatiekosten.Thuiszorgmedewerkers die kiezenvoor Buurtzorg werken heel zelfstan-dig. Ze houden onderling het teamdraaiende. Dat is een nieuwe ontwik-keling.”

KUN JE NOG MEER VOORBEELDENNOEMEN VAN ANDERETHUISZORGORGANISATIES?„De Particuliere Thuiszorg. Dat kun-nen kleine of grote organisaties zijn.Het grote verschil met de regulierethuiszorg is, dat klanten hier de zorgzelf betalen. Maar ook mensen meteen PGB, een Persoons Gebonden

Budget, kunnen bij een particulierethuiszorgorganisatie terecht om zorgte kopen. Als je zo’n PGB hebt, kun jenamelijk zelf bepalen waar je je zorginkoopt.Verder zie je ook medewerkers die he-lemaal zelfstandig zijn. Dat zijn dezzp-ers. Die werken meestal vanuit ei-gen huis. Soms komen ze zelf aanklanten, soms werken ze via een be-middelingskantoor.”

ER ZIJN DUS VEELMOGELIJKHEDEN„Dat is waar. En dan heb ik het nogniet eens over de Vrijwillige Thuiszorgdie al jarenlang op vrijwillige basisprachtig werk levert. Ook op het ge-bied van terminale zorg. En wat denkje van mantelzorgers, die onbetaaldvoor partner, ouder, kind, familielid ofvriend zorgen. Vergis je niet, dat zijnzeker ook thuiszorgmedewerkers, zijhet vaak ongeschoold.En het bijzondere is, dat mantelzor-gers weer een beroep op andere hulp-verleners kunnen doen. De meeste ge-meenten hebben nu bijvoorbeeld ‘Res-pijtzorg’. Bij deze vorm van zorgneemt een vrijwilliger of een profes-sionele hulpverlener tijdelijk volledigde taken van een mantelzorger over.Bijvoorbeeld omdat diegene een af-spraak elders heeft, een vrije dag no-dig heeft of een vakantie. En zo staanalle vormen van thuiszorg met elkaarin verbinding.”

Thuis inthuiszorg

Functie:Beleidsmedewerker WmoReimerswaal, voorheenleidinggevende bij eenthuiszorgorganisatie.Nevenfunctie:GemeenteraadslidBorssele PvdA

Ingrid Brilleman

De thuiszorgbranche in

Nederland heeft een flinke

ontwikkeling doorgemaakt.

Ingrid Brilleman, bekend in

deze sector, vertelt.

BN DeStem.nl woensdag 19 mei 2010

14 | Werken in de zorg

Lia Thompson (57), Bredawijkziekenverzorgende thuiszorgorganisatie






Chantal Brooijmans (22), Dinteloordoptometrist ziekenhuis Breda

Waarom een baan in de zorg?Het ligt me gewoon om mensen teverzorgen en voor ze klaar te staan.

Waarom wijkziekenverzorgende?Door toeval. Toen ik 22 jaar geledenin Breda kwam wonen, vroeg een ken-nis of ik tijdens de vakantieperiodekon helpen in de wijk. Ik kende hetwijkgebeuren niet, want ik had altijdin een verpleegtehuis gewerkt. Maarik was gelijk helemaal om!

Wat voor opleiding hebt u gehad?De vroegere opleiding tot ziekenver-zorgende.

Wat is ondermeer uw taak?Het zorgen dat mensen zo lang moge-lijke thuis kunnen blijven wonen. Ikwerk in een klein team van zes ver-pleegkundigen en ziekenverzorgen-den. We zorgen dat de mensen dehulp krijgen die ze nodig hebben.Voor mij betekent dat bijvoorbeeldde persoonlijke verzorging zoals hel-pen bij het douchen, aankleden, medi-catie en wondverzorging.

Wat is het leuke van uw werk?Het zelfstandig zijn. Je bent min ofmeer je eigen baas. Daarbij kom je bij

mensen thuis die dankzij jou ook lan-ger thuis kunnen blijven. Dat geeftvoor beide partijen een fijn gevoel.Verder is de afwisseling in dit werkerg groot. Iedere keer is het weer eenverrassing waar ik naar toe ga en hoede situatie is die ik aantref. Dit werkdoet ook een beroep op je creativiteitals er problemen opgelost moetenworden.

De minder leuke kanten?De bureaucratie die er de laatste ja-ren ingeslopen is. Ik ben liever metde clienten bezig.

Hoe kijkt men tegen uw werk aan?Ik denk dat sommige mensen dit alseen roeping zien. Dat zie ik zelf nietzo. Ik zie het ook niet zomaar alswerk, want dan zou het een sleur zijn.En dat is het beslist niet! Ik krijg af entoe wel te horen dat mensen hetknap vinden wat ik doe. Het kan na-melijk ook erg emotioneel werk zijn.Vooral als het niet goed gaat metmensen waar je een band mee hebtopgebouwd.

Geeft dit werk voldoening?Ja. Helemaal! Ik zou echt niet iets an-ders kunnen doen.

Waarom een baan in de zorg?Ik vind het leuk om andere mensenzorg te bieden en daarbij was ik altijdal goed in biologische vakken.

Waarom juist optometrist?Ik ben door een achternicht geïnteres-seerd geraakt. Ik ging bij haar snuffe-len in de optiek en kwam later tijdenseen open dag het vak ook in het zie-kenhuis tegen. Het boeide me erg. Dezorg staat centraal terwijl je ook ge-voel moet hebben voor techniek.

Wat doet een optometrist?Behalve de oogmeting bekijk je ookde gezondheid van het oog. In princi-pe doet een optometrist hetzelfde on-derzoek als een oogarts. Alleen houdtde optometrist het bij een screening.Als het niet pluis is, verwijst de opto-metrist door naar de oogarts. Daar-door worden de wachtlijsten bij deoogarts korter en krijgt hij nog alleende echte probleemgevallen.

Wat is het leuke aan uw vak?Dat je veel klantencontacten hebt endat je ook dikwijls een oplossing kuntbieden voor problemen. Het leuke isook dat ik vaak goed nieuws gesprek-ken kan voeren.

Wat is minder leuke?Dat je in een ziekenhuis vaak te wei-nig tijd hebt voor een patient. Bij wer-ken in een optiek heb je meer tijd.Volgens mij kun je daarom beter eenoogmeting in een optiek laten doendan in een ziekenhuis. In een zieken-huis ben je heel tevreden als je ie-mand 100 procent zicht kunt bieden.In een optiek heb je echter de tijd omuit te proberen of je met een kwartmeer sterkte nog extra verbeteringkunt bereiken.

Hoe kijkt men tegen uw werk aan?De mensen vinden het vooralinteressant dat je verder kunt kijkendan een opticien. Een opticien kanalleen vast stellen of iemand goedziet. Een optometrist kan ook naarhet oog als orgaan kijken en zienwat de mogelijke oorzaak van degezichtsbelemmering is.

Wat voor opleiding heb je voor ditvak nodig?De 4-jarige HBO opleiding Optome-trie aan de Hoge School in Utrecht.Nu ik echter meeloop met de oogart-sen merk ik dat je jezelf automatischspecialiseert door onder meer extracursussen te volgen.



Witte jassen,echte mannen

,,Welke verpleegkundige? Oh, die zuster met die snor?” Het is slechts

een van de vele grapjes die de heren verplegers nogal eens naar het

hoofd geslingerd krijgen. Mannen die in de zorg werken, kampen nog altijd

met een soft imago. ‘Je wilt als echte kerel toch geen vrouwenwerk doen? ‘

Overzicht zorgverleners per beroepBeroep Mannen Vrouwen

Apothekers

Artsen

Fysiotherapeuten

Gz-psychologen

Psychotherapeuten

Tandartsen

Verloskundigen

Verpleegkundigen

3.1662.781

39.67529.931

16.80225.116

3.6879.356

3.0053.265

8.6493.496

644.041

39.097219.286

Totaal 114.145297.272

door Catlijne Akkermans

De praktijk lijkt het vooroordeel te be-vestigen: anno 2010 is slechts ietsmeer dan een kwart van de verpleeg-kundigen man. Dat blijkt uit de cijfersvan het BIG-register waarin iederezorgmedewerker geregistreerd staat.Zeker in de thuiszorg en de meer ‘ver-zorgende’ afdelingen van ziekenhui-zen en verpleeginstellingen zijn demannen dun gezaaid. ,,Als ik zeg datik in het Franciscusziekenhuis inRoosendaal werk, vragen mensen ofik dokter ben. Blijkbaar verwacht menniet dat een man ook verpleger kanzijn”, vertelt Dick van Kaam van de af-deling Intensive Care aldaar.En die mannen die voor een baan alsverpleegkundige of verzorgende kie-zen? Wat voor ‘mannen’ zijn dat dan?Zijn dat inderdaad, zoals het stereo-type wil, de softe types? Van Kaamdenkt van wel. ,,Ik ben zelf ook weleen zachtaardig persoon. Van stoerepraat moet ik in ieder geval weinighebben.”

MANNETJESPUTTERHet type ‘bouwvakker’ kom je volgenshem dan ook weinig tegen in debranche. Maar Mohammed Bouyaou-zan, verpleegkundige in opleiding, isnaar eigen zeggen wel het type man-netjesputter. Sterker nog, hij werkteeerder in de bouw en op een vracht-wagen.Bouyaouzan noemt zichzelf een stoe-re macho-man, maar wel eentje vanhet kaliber ruwe bolster, blanke pit.,,Ik kan zelf heel goed mijn gevoeligekant laten zien maar ben ook in staat

om nuchterheid te brengen in eengroep van voornamelijk vrouwelijkecollega’s en studenten. Dan ben ik de-gene die roept: ‘Kom op, even door-pakken met zijn allen’.“Bouyaouzan is van Marokkaanse kom-af en zegt daardoor meer opgegroeidte zijn met het machismo. Het eenhoeft het ander niet uit te sluiten: hijkoos voor de zorg om iets voor ande-ren te betekenen. Diversiteit aanbren-gen in de overwegend vrouwelijke énautochtone zorgcultuur. Als derde-jaars aan de Avans Hoge-school in Breda is hij eenvan de drie mannen tussenvijftig vrouwelijke me-destudenten. ,,Dat isjammer. Dat zorgge-voel hebbenwij net zogoed. Wijdenken altijddat we daaro n g e v o e l i gvoor zijn,maar dat isabsoluut niet zo.”

DIENSTBARE KANTDat beaamt Henk Krol,hoofdredacteur van de Gay Krant. ,,Ie-dere man heeft een vrouwelijke endienstbare kant. Veel mannen hebbengeleerd zich als een stoere vent te ge-dragen. En ja, veel mannelijke ver-pleegkundigen zijn homoseksueel. Ikdenk dat dat komt omdat homo’s erminder problemen mee hebben dieverzorgende eigenschap uit te dragen.Het gaat namelijk niet eens zozeerom het al dan niet homo zijn, maar

om het toestaan van je kwetsbarekant. Vrouwen en homo’s hebben dieover het algemeen beter ontwikkeld,”vertelt Krol.

HERKENNENWat vinden mannelijke zorgers er noueigenlijk van om vreemde eend in debijt te spelen, tussen al die vrouwen?De reacties op www.ziekenhuisfo-rum.nl zijn zoals te verwachten: ‘Kip-penhokken hebben hanen nodig omalles in evenwicht te houden.’ En:

‘met een paar man-nen ertussenpraat je nog eensover wat andersdan baby’s,luiers en kleding.

Over auto’sbijvoorbeeld,’meent een

bezoeker.Veel heren her-

kennen zich hier-in, zo blijkt na een

belrondje in de zorg-sector. Peter Boot is

werkzaam op de hemodia-lyse-afdeling van het Admiraal

de Ruyterziekenhuis in Goes.Samen met twee andere seksegeno-ten zorgt hij voor een ‘andere sfeer’onder de dertig vrouwelijke directecollega’s. ,,Het is een cliché, maar eenpaar verplegers ertussen maakt échteen verschil. Anders kom je toch weleens wat haat en nijd tegen.”

KIPPPENHOKHet is soms inderdaad wel een kippen-hok met al die dames, ervaart hij. ,,Degesprekken tussen de dames gaan va-ker over huiselijke dingen en kinde-ren.”Wat dat betreft vinden ook vrouwelij-ke verpleegkundigen het soms eenverademing om een man in het teamte hebben. ‘Zuster’ Nicol Huige uit Os-senisse werkt in de Thuiszorg en her-kent het zogenaamde theekransjemaar al te goed. ,,Soms wil ik ook wel-eens een normaal gesprek”, lacht ze.In de thuiszorg is dat evenwel niet zogemakkelijk. Daar werken helemaalweinig verplegers. Klaarblijkelijk is erin de zorg nóg een onderverdeling.De mannen die in deze sector wer-ken, zitten voornamelijk op de ambu-lance, de Intensive Care en de Spoed-eisende Hulp.Nogmaals, Dick van Kaam van hetFranciscus: ,,De verdeling is hier op deIC omgekeerd evenredig: slechts 25%is vrouw. Mannen zoeken schijnbaartoch technisch en spannend werk.”En daar hoort dan vooral een vleugjetestosteron en een flinke dosis actiebij.

in dienst van mensen met een beperking

Bijzonder en veelzijdig

in werk en dagbesteding

Amarant: Wie zijn we?Amarant is er voor mensen met een beperking. Mensen die - net als iedereen - deel uitmaken van

onze samenleving. Amarant vindt dat alle mensen recht hebben op een gewoon leven, op verlangens

die uitkomen en kunnen krijgen waar je recht op hebt. Voor Amarant betekent dit het recht op een

kwalitatief goed leven, het recht op het maken van eigen keuzes en het recht op een dienstverlening

die is afgestemd op persoonlijke wensen. ‘Zorg op maat’ betekent voor Amarant niet minder, maar

ook niet meer zorg dan nodig is. Normaal waar mogelijk en speciaal waar nodig.

Zijn er vragen of is er behoefte aan meer informatie? Kijk eens rond op onze website: www.amarant.nl

Of neem contact op met de afdeling Cliëntenservice, telefoon: 013 465 21 50

Werk en dagbesteding is zó belangrijk!Andere mensen ontmoeten, nieuwe dingen leren, je dag zinvol invullen. Je talenten aanspreken en ontwikkelen.

Amarant zet de cliënt, zet jóu, centraal: ‘Waar ben je goed in en waar heb je ondersteuning bij nodig?’

De meeste keuze in werken dagbestedingDat zeggen we niet zomaar want Amarant heeft meer dan 160 verschillende werkplekken en dagbestedinggroepen in Brabant.

Dus is er altijd een bezigheid die helemaal bij jou ‘past’. Amarant zorgt voor ondersteuning bij betaald werken in bedrijven,

maar heeft ook talloze mogelijkheden op het gebied van aangepaste dagbesteding in een beschermde omgeving.

Wat is er allemaal te doen?Je kunt werken op een boerderij, in een voetbalstadion of bij een sportvereni-

ging, bij een bloemisterij, een bakkerij of in een winkel. Maar je kunt je ook

onmisbaar maken in een fabriek of in een restaurant. Je kunt fietsen gaan

repareren, producten verpakken, schilderijen maken, koken en bakken,

schoonmaken, kaarsen fabriceren of de computer bedienen. En wat dacht je

van de post of folders rondbrengen, koffie en thee zetten in bedrijven, in de

tuin werken of de telefoon aannemen? Ja, er is zoveel mogelijk: er is altijd een

bezigheid te vinden die bij je past.

Wat doen we als je ernstig beperkt bent?Ook dan is volwaardige dagbesteding mogelijk. Vanzelfsprekend! In de vorm

van ontspannend wandelen, of actief bezig zijn met koken, helpen in de keu-

ken of met het maken van zeep. En er zijn activiteiten met muziek of waar je

je op andere gebieden creatief kunt uiten.

Wat doen we als je ouder bent?Ook voor onze ouderen en wanneer het werken niet echt meer lukt, biedt

Amarant verschillende activiteiten die je met elkaar kunt ondernemen. En als

het verplaatsen moeilijk wordt, komen we gewoon naar je toe!

Waarom kiezen voor Amarant?

• We zijn in de provincie Brabant

de grootste

• We hebben de meeste voorzieningen

• En vooral:

we hebben de meeste keuze en het

grootste aanbod!

Bijlage BNDeStem Werken in de Zorg mei 2010

Documents

Transcript of Bijlage BNDeStem Werken in de Zorg mei 2010