“Regels zijn er toch om ons te - Jeugdplatform Amsterdam · 2017-04-13 · Er zijn zoveel regels...

Verslag Verbetergroep – Bureaucratie en regels in de jeugdhulp

“Regels zijn er toch om ons te

helpen? Nu werken ze vooral

tegen...”

Verbetergroep – Bureaucratie en regels in de

jeugdhulp


Inhoud 1 Inleiding ....................................................................................................................................................... 3

1.1 Aanleiding ............................................................................................................................................ 3

1.2 Methode & deelnemers ...................................................................................................................... 4

2 Knelpunten .................................................................................................................................................. 4

2.1 Fundamentele wrijving tussen eigen regie en bureaucratie ............................................................... 4

2.1.1 Wie bepaalt uiteindelijk? ............................................................................................................. 4

2.1.2 Methodes aanbieden die bij de betreffende organisatie horen ................................................. 5

2.1.3 Pas hulp kunnen bieden/krijgen als er een diagnose is (vanwege de financiering) .................... 5

2.1.4 Ondersteuning ouders en/of ondersteuning kind? ..................................................................... 5

2.1.5 Focus op het meten van resultaten ............................................................................................. 6

2.2 De Jeugdwet, gemeentelijk systeem en financiering .......................................................................... 6

2.2.1 Financiering ................................................................................................................................. 6

2.2.2 16+en privacy .............................................................................................................................. 7

2.2.3 Wonen in verschillende gemeenten ............................................................................................ 7

3 Verbeterpunten en oplossingen .................................................................................................................. 8

3.1 Kennis en cultuuromslag ..................................................................................................................... 8

3.2 (Financiële) Ontschotting .................................................................................................................... 9

3.3 Waarheidsvinding ................................................................................................................................ 9

3.4 Inzet ervaringsdeskundigheid .............................................................................................................. 9

3.5 De boom van groepje 1 ..................................................................................................................... 11

3.6 De boom van groepje 2 ..................................................................................................................... 12

4 Evaluatie bijeenkomsten & vervolgstappen .............................................................................................. 13


1 Inleiding

1.1 Aanleiding

Begin 2016 heeft D66 het initiatiefvoorstel ‘Minder regels, meer zorg’ ingediend, waarin staat dat

Amsterdam samen met cliëntenorganisaties en zorgaanbieders de regeldruk in de zorg omlaag moeten

brengen. Naar aanleiding daarvan is een werkgroep opgericht, die zich bezig heeft gehouden met het in

kaart brengen van de meest belemmerende regels en formulieren rondom de Wet maatschappelijke

ondersteuning. De focus lag hierbij op de volwassenzorg. De regeldruk lijkt echter niet enkel een probleem

te zijn in de volwassenzorg.

“Ik dacht, dat speelt ook bij de jeugd. Cliënten en ouders lopen tegen een papierwinkel aan, instellingen net

zo, gemeenten ook. Vandaar ons idee om met elkaar te inventariseren, wie loopt waar tegen aan en

waarom?”- belangenbehartiger Jeugdplatform Amsterdam.

Jeugdplatform Amsterdam heeft meerdere signalen ontvangen over regeldruk in de jeugdhulp en spreekt

regelmatig met jongeren en ouders die hiermee te maken hebben. Niet alleen regeldruk, maar ook andere

met bureaucratie samenhangende elementen zijn bij veel ouders en jongeren een grote zorg.

Definitie bureaucratie:

Een bureaucratie bestaat uit een organisatiestructuur, met daarin aan regels onderhevige procedures,

verdeling van verantwoordelijkheden, duidelijke hiërarchie en onpersoonlijke relaties.1

Waar een goed functionerende bureaucratie helderheid en efficiëntie oplevert en corruptie voorkomt, kan

bureaucratie juist ook voor problemen zorgen. In de signalen die het JPA opvangt, is duidelijk ook de

keerzijde te zien:

Jongeren en ouders moeten keer op keer hun verhaal vertellen wanneer zij bij een nieuw loket of

een nieuwe hulpverlener komen.

Jongeren en ouders worden van het kastje naar de muur gestuurd binnen/tussen organisaties.

Er zijn zoveel regels dat zelfs hulpverleners door de bomen het bos niet meer zien. Ouders voelen

zich belast doordat zij daarom zelf bepaalde zaken moeten uitzoeken.

Budgetten zijn voor het einde van het jaar op, waardoor kinderen geen hulp kunnen ontvangen.

Een kind of jongere ontvangt pas hulp wanneer er een diagnose is.

“Denk aan eindeloze dossiers, aanvragen van beschikking nummers, regels waarbij iets in de verwijsbrief niet

mag staan omdat het dan niet wordt betaald. Je bent er uren aan kwijt, die uren zouden we in gezinnen

moeten stoppen…” - professional

Naar aanleiding van veel signalen heeft het Jeugdplatform een Verbetergroep georganiseerd om knelpunten,

achterliggende oorzaken en mogelijke oplossingen in kaart te brengen waar het gaat om regels en

bureaucratie. Wie loopt waar tegen aan? Hoe komt dit? Welke oplossingen zijn er te bedenken?

1 https://nl.wikipedia.org/wiki/Bureaucratie


1.2 Methode & deelnemers

Een Verbetergroep is een werkgroep van mensen die allemaal met hetzelfde probleem te maken hebben,

ieder vanuit zijn/haar eigen perspectief. Deze groep bestond uit een jongere, ouders, professionals,

zorgaanbieders en ambtenaren van de gemeente Amsterdam (12 deelnemers). De groep komt twee keer bij

elkaar, waarbij 2 gespreksleiders het gesprek faciliteerden.

Tijdens de eerste bijeenkomst lag de focus op het inventariseren van knelpunten rondom het probleem en

de mogelijke oorzaken hiervan. Dit is gedaan aan de hand van een rondetafelgesprek. Tijdens de tweede

bijeenkomst lag de focus op het bedenken van verbeterpunten en oplossingen. Dit is gedaan met behulp

van de methode ‘Laaghangend Fruit’, die geschikt is voor het concreet maken van kansen. Mogelijke

verbeterpunten en oplossingen worden gevisualiseerd met behulp van een boom. Op de stam staat het

thema en de verbeterpunten worden op voorgeknipte bladeren en stukken fruit geschreven. Deze worden in

de boom ‘gehangen’. Complexe oplossingen hangen hoog in de boom, middellange zaken in het midden van

de boom en concrete dingen die meteen opgepakt kunnen worden hangen laag in de boom: het

laaghangend fruit. Dit resulteert in een zo concreet mogelijk overzicht met ambities.

2 Knelpunten

2.1 Fundamentele wrijving tussen eigen regie en bureaucratie Tijdens de eerste bijeenkomst zijn tal van knelpunten in kaart gebracht. Een fundamenteel knelpunt dat men

ervaart, is dat de regels centraal staan in plaats van het kind en gezin. Binnen de jeugdhulp is het

uitgangspunt eigen kracht, eigen regie, maar wie definieert dat en wat betekent dat voor jeugdigen en

ouders? En op welke wijze kan daar door wie gevolg aan worden gegeven?

“Uitgangspunt zou moeten zijn wat ouder en kind wil. Het is heel dubbel, want het is eigen kracht, maar het

zijn ook ouders, die zitten er zo diep in dat het moeilijk is om daar breder naar te kijken.” –professional

“Mensen in hun waarde laten en zien hoeveel er dan uit hen komt, dat is ook weer kracht”. – ouder

“Dat geeft ook echt winst, als je iemand zo ver krijgt om mee te denken over het plan, voelt diegene zich ook

verantwoordelijk, want het is zijn plan”. – ouder

Maar de vraag is of professionals ook ouders en jongeren kunnen helpen bij wat zijzelf willen en vertellen

nodig te hebben, en of de bureaucratie/regels dat niet te veel in de weg zitten. Hier een aantal voorbeelden

die genoemd zijn tijdens de Verbetergroep.

2.1.1 Wie bepaalt uiteindelijk?

Ouders hebben het gevoel dat te weinig aan waarheidsvinding wordt gedaan binnen een

hulpverleningstraject. Beslissingen worden genomen in een team, terwijl maar één hulpverlener in gesprek

gaat met het gezin. Op basis van de bevindingen van deze hulpverlener moet een heel team een beslissing

nemen. Hierin zijn ze afhankelijk van het verslag, de observatie en wat de hulpverlener heeft gedaan. Deze

afhankelijkheid (“Heeft de professional mij wel goed begrepen? Vertegenwoordigd hij/zij wel goed mijn

verhaal?”) voelt voor hen niet prettig.


“Een gezinsmanager zou niet zoveel macht mogen hebben om subjectief informatie op te schrijven”. – ouder

Hierbij zou de vraag kunnen worden gesteld of er wel genoeg regels zijn. Het is niet transparant hoe er wordt

omgegaan met bijvoorbeeld de toewijzing en uitvoering van hulp.

“Het is afhankelijk van wie het dossier beantwoordt. Bij de ene ambtenaar kom je ergens mee weg, terwijl je

bij de ander straf krijgt. Maar het gaat hier om het geluk van kinderen, om rust bij gezinnen. Daar zouden we

met zijn allen aan moeten werken”. – professional

Er is behoefte aan betere, meer eenduidige richtlijnen, omdat men ervaart dat medewerkers bepaalde zaken

op verschillende manieren aanpakken en iedereen andere kennis heeft.

“Een Ouder- en Kindadviseur moet zóveel regels kennen, dat het bijna niet te doen is om alles goed te

weten.” – professional

Ieder jeugdteam heeft een andere samenstelling, wat ervoor zorgt dat in bepaalde teams dingen wel kunnen

en in andere teams niet. Zij verwijzen dus ook anders door. De criteria zijn volgens ouders en professionals

vaag. Ze zouden liever één lijn zien.

“De knowhow zijn ook alleen maar regeltjes”. – professionals

2.1.2 Methodes aanbieden die bij de betreffende organisatie horen

Verteld wordt dat professionals soms te snel een methode inzetten die ze standaard aanbieden. Dit kan

komen omdat zij onvoldoende op de hoogte zijn van andere mogelijkheden of onvoldoende de ruimte

voelen om hulp in te schakelen of te sparren met collega’s.

2.1.3 Pas hulp kunnen bieden/krijgen als er een diagnose is (vanwege de financiering)

De eisen voor het krijgen van een financiering voor jeugdhulp worden als te zwart-wit ervaren. Ondanks dat

een diagnose volgens de regels niet nodig is voor een financiering, blijkt dat in de praktijk moet worden

aangetoond dat er wordt gewerkt aan een diagnose om een financiering te krijgen.

“Het werkt nog niet, in eerste instantie werd de hulp afwezen omdat mijn zoon geen diagnose had. Ze bleven

erbij dat er een diagnose nodig is om PGB te mogen ontvangen”. – ouder

“Het knelpunt zit ´m in dat je moet kunnen laten zien dat je werkt aan een diagnose. Vooral bij

zorgverzekeraars, sterker dan bij gemeentes”. – professional

2.1.4 Ondersteuning ouders en/of ondersteuning kind?

Een ouder met een duidelijke hulpvraag met betrekking tot de opvoeding, kan tussen wal en schip vallen als

het kind niet meewerkt. Professionals zijn verplicht om het kind te zien en tijd te schrijven op het kind zelf.

Dit is enorm frustrerend voor een ouder die de (grote) stap heeft genomen om hulp te vragen.

“Als ze echt helemaal niet willen wordt het heel moeilijk”. – professional


Wanneer jeugdinstanties ouders wél willen ondersteunen, mogen ze deze hulp ook niet bieden omdat ze

niet de expertise zouden hebben. Financieel gezien zit daar ook een knelpunt: wanneer ouders hulp

aangeboden willen krijgen, moet dit betaald worden door de zorgverzekeraar. Dit kan echter niet vanwege

de expertise van de instantie die de hulp wil aanbieden. De zorgverzekering kan ook niet voor het kind

betalen, dit moet worden betaald door de gemeente waarin de ouders wonen. Dit kan lastig zijn voor

ouders, want waar kunnen zij terecht met vragen en problemen?

“Wij doen het soms ambulant, in gesprek met ouders over het kind. Je merkt dat er een trauma zit bij een

ouders, die voelt zich prettig bij hulpverlening […]dan wil je dat graag gaan doen en dan moet je dat

wegschrijven op naam van het kind of je moet een zorgverzekeringstraject starten op naam van de ouders.

Dan krijgen wij te horen: jullie zijn een jeugdinstantie dus jullie hebben niet de expertise, dus je mag dat niet

doen”. – professional

2.1.5 Focus op het meten van resultaten

Een ander knelpunt is de focus op het meten van resultaten. Een voorbeeld hiervan is de verplichte Routine

Outcome Measurement (ROM). Hulpverleners zijn verplicht om bij 90% van de cliënten de gegevens van de

ROM door te geven. Dit percentage zorgt voor veel druk bij hulpverleners, omdat het ze veel tijd kost, en

administratieve rompslomp met zich mee brengt.

“De ROM heeft een meerwaarde omdat je ziet wat klachten zijn, dus je ziet ook terug of er verbetering is. Je

kan op basis daarvan doelen opstellen, dus dat heeft absoluut een inhoudelijke meerwaarde. Maar dit komt

onder druk door het feit dat je het soms moet doen. Je moet het doen, van 90% van je cliënten moet je die

gegevens door geven. Die eisen lijken zich op te schroeven en worden hoger”. – professional

Daarnaast zorgt deze focus voor druk bij ouders en cliënten. Het komt vaak voor dat ouders nog voor de hulp

begonnen is meerdere vragenlijsten in moeten vullen. Dan komt er nog één bij tijdens de hulp en na afloop

van het hulpverleningstraject moeten er weer vragenlijsten ingevuld worden. Het doel van deze

vragenlijsten is voor cliënten en ouders soms onduidelijk.

“Ouders worden overspoeld met vragenlijsten”. – ouder

Zowel de jongere, ouders als professionals erkennen de meerwaarde van vragenlijsten, omdat je er veel

waardevolle informatie mee kunt ophalen. Maar het moet volgens hen wel haalbaar zijn.

“Je moet ergens naartoe willen werken, […] als het maar haalbaar is”. – professional

2.2 De Jeugdwet, gemeentelijk systeem en financiering Tijdens de bijeenkomsten werd het duidelijk dat de Jeugdwet en het gemeentelijke systeem met

bijbehorende financieringsstromen op verschillende vlakken botsen, met een aantal knelpunten als gevolg.

2.2.1 Financiering

Financiering kan komen vanuit de zorgverzekering, Jeugdwet en Wet Maatschappelijke Ondersteuning

(WMO). De geldstromen zijn echter niet altijd inzichtelijk en daarnaast kan het samenkomen van

financieringsstromen zorgen voor problemen en ingewikkelde situaties.


Ook ontstaat er een knelpunt door het tegelijk komen van de bezuinigingen en de decentralisatie. Zowel

professionals als ouders geven aan dat alles opnieuw uitgevonden moet worden. En dit kost tijd. Tijd die

meestal niet ingecalculeerd is binnen het werk.

“Decentralisatie en bezuinigingen mogen nooit gepaard gaan, dat kost juist geld!”. – professional

2.2.2 16+en privacy

Een voorbeeld van botsende systemen is dat jongeren volgens de Jeugdwet recht hebben op privacy. Dit betekent dat ouders niet op de hoogte hoeven te zijn van jeugdhulp wanneer een kind ouder is dan 16 jaar. De gemeente kan echter niet garanderen dat er geen post thuis komt. Dat kan zeer onwenselijke situaties opleveren voor jongeren die buiten hun ouders/familie om hulp hebben gezocht. “Je kan de hulp niet aanvragen omdat ze geen post thuis willen laten komen”. – professional

2.2.3 Wonen in verschillende gemeenten

Een ander knelpunt ontstaat wanneer de gezaghebbende ouder in een andere regio/gemeente woont dan

de jongere. De zorg moet namelijk worden aangevraagd in de gemeente waar de gezaghebbende ouder

woont. Vaak zorgt dit voor ingewikkelde procedures, want het brengt veel rompslomp met zich mee als

gemeente X de hulp moet financieren voor een kind in gemeente Y. Het kán, maar het kost veel tijd. Tijd

waarin een jonge cliënt geen hulp ontvangt.

“Als het kind feitelijk woont in de gemeente, wordt het vergoed door waar de ouders wonen, aan de

instelling waar het kind woont. Dit is heel ingewikkeld”. – professional

Financieel gezien zit ook hier een knelpunt. Al het werk dat moet worden gedaan voordat de juiste zorg kan

worden geboden kost ook geld.

“Als je het over bureaucratie hebt, hebben wij al 20 uur zorg erin zitten voordat we begonnen zijn en enige

financiering hebben”. – professional


3 Verbeterpunten en oplossingen Op basis van de in de eerste bijenkomst verzamelde knelpunten en problemen is er gezamenlijk gekeken

naar oplossingen en ideeën. Hoe kunnen we de problemen veroorzaakt door regels en bureaucratie

beperken en/of verhelpen? Aan de hand van de Laaghangend fruit-methode hebben deelnemers

oplossingen bedacht voor een aantal van de knelpunten.

3.1 Kennis en cultuuromslag

Kennisontwikkeling is een belangrijk speerpunt van de gemeente en dat wordt momenteel serieus

aangepakt. De groepsdeelnemers kunnen zich hier goed in vinden, want zij hebben gezamenlijk besloten dat

op het gebied van kennis de grootste verbeterslag te maken is als het gaat om de negatieve effecten van

regels en bureaucratie. Zij omschrijven het ook als ‘laaghangend fruit’ dat eenvoudig grijpbaar is. Er worden

verschillende aspecten genoemd van kennisontwikkeling.

Allereerst de nascholing, dat moet continu een punt van aandacht zijn. Er wordt benadrukt dat er niet alleen

nascholing geboden moet worden aan hulpverleners en professionals, maar ook aan ambtenaren die

beslissingen nemen over jeugdhulp. Wanneer eenieder goed op de hoogte is van problematieken, regels en

wetten, zal het hulpverleningstraject soepeler verlopen en kan aan iedereen de juiste zorg geboden worden.

Gepaard met (na)scholing gaat het maken van een denkomslag, of beter gezegd een cultuuromslag. Zet niet

de diagnose centraal, maar hetgeen wat je ziet, de échte hulpvraag van mensen. De ruimte hiervoor is al

aanwezig, maar men is deze manier van werken niet gewend en vindt het misschien zelfs eng. Daarom moet

hiervoor aandacht komen bij de opleidingen. Studiemateriaal moet aangepast en verbeterd worden om deze

cultuuromslag mogelijk te maken. Daarnaast zou de inzet van ervaringsdeskundigen kunnen bijdragen aan

de bewustwording van toekomstige hulpverleners. Er zijn hiervan al enkele succesvolle voorbeelden van

bekend, zoals op de HvA waar ervaringsdeskundige dakloze jongeren hun ervaringen in een lesprogramma

delen.

Als voorbeeld van een denkomslag wordt de ‘huisartsenformule’ genoemd. Huisartsen hebben een andere

manier van denken. Een huisarts stelt vragen, vraagt door, blijft niet hangen in een bepaald idee en belicht

meerdere kanten waardoor hulp geboden kan worden. Een huisarts zal ook nooit zeggen tegen een cliënt

wat hij/zij moet doen, je wordt voor een keuze gesteld. Dit zorgt ook voor een ander houding van cliënten.

De deelnemers gingen gezamenlijk op zoek naar een metafoor om de denkomslag uit te drukken, zij kwamen

uiteindelijk op het volgende uit: ‘We moeten in plaats van te werk gaan als een mol, naar een kolibrie’.

“Van mol, die zichzelf ingraaft in plaats van dat ze naar buiten gaan, naar kolibrie: die kan stil staan, kijken,

afstand kan nemen, zich kan verplaatsen van boven naar beneden…”

Om de kennis van hulpverleners te vergroten kan het volgens de deelnemers helpen om kennis uit een

ander werkveld samen te voegen met de hulpverlening. Het kan zorgen voor een frisse blik op een

gezin/jeugdige die al langere tijd in de knel zit.

“Als je kennis hebt en weet waar het over gaat, dan kun je makkelijker buiten de lijntjes kleuren. Daar kunnen

cliënten en ouders profijt van hebben.” – professional


Kortom, wanneer er voldoende kennis is, schept dat ruimte om tussen de lijntjes te kleuren. Je hoeft je

minder vast te klampen aan standaarden en richtlijnen. De deelnemers waarschuwen er wel voor dat dat

niet vanzelf gaat, dus pleiten ook voor durf en lef tonen. Dát kan zorgen voor veranderingen.

3.2 (Financiële) Ontschotting Ontschotting is een thema dat verschillende keren wordt genoemd als oplossing voor vele ongemakken die

er ontstaan de huidige mate van bureaucratie. Het gaat hierbij zowel om financiële ontschotting als het

ontschotten van de hulpverlening. De deelnemers zich er bewust van dat dit niet eenvoudig te realiseren,

dus dat het een blad is dat ‘boven in de boom hangt’. Toch zien zij hier veel mogelijkheden, geven zij dit toch

graag mee.

“Wanneer je kan voorkomen dat je steeds moet uitzoeken uit welk potje geld het nu weer betaald moet

worden, zou dat veel tijd en energie schelen.” – professional

Een ander ideaal – of verbeterpunt – is het ontschotten van de hulpverlening zelf. De hulpverlening zou zo

veel mogelijk onder één dak moeten en gedurende het gehele hulpverleningstraject (van licht tot zwaar), is

er één iemand die je ondersteunt.

“Je moet het systeem zo maken dat je kunt binnenlopen met een lichte hulpvraag en dat je tot aan een

klinische opname bij dezelfde organisatie kunt blijven. Met dan ook één hulpverlener die jou gedurende het

hele traject aan de hand neemt.” – professional

Een van de professionals omschrijft heel mooi hoe zij het voor zich ziet: “Aan de ene kant zie ik sterk een

ruimte met overal aparte deurtjes die dicht gaan, en aan de andere kant een prachtige open vlakte waar je

je vrij kan bewegen om je dingen/hulp te halen”.

3.3 Waarheidsvinding

In de eerste bijeenkomst is er ook de vraag gesteld of er wel voldoende regels zijn. Ouders hadden soms het

idee dat hulpverleners te veel ‘vrijheid’ hadden om hun eigen interpretaties te noteren, in plaats van wat er

feitelijk aan de hand is. Een oplossing hiervoor zou kunnen zijn om ouders (of oudere cliënten) een rol te

geven bij de verslaglegging van gesprekken. Wanneer er gezamenlijk een gespreksverslag gemaakt wordt,

kun je direct kijken of je elkaar goed hebt begrepen.

3.4 Inzet ervaringsdeskundigheid

De inzet van ervaringsdeskundigheid wordt meerdere keren genoemd als mogelijkheid om de problemen en

ongemakken rondom regels en bureaucratie te verminderen. Enerzijds kunnen ervaringsdeskundigen

ingezet worden bij de evaluatie van regelgeving. Deze evaluatie is iets dat regelmatig moet plaatsvinden

volgens de deelnemers. Ervaringsdeskundigen kunnen hierin een belangrijke rol spelen, omdat zij kunnen

vertellen wat voor invloed bepaalde regelgeving heeft op de cliënt. Iemand die het zelf heeft meegemaakt

en ervaren, heeft hier een heel andere kijk op dan een professional, beleidsmaker en/of onderzoeker.

Daarnaast kunnen ervaringsdeskundigen bewustwording creëren en kennis overbrengen, zowel onder

professionals als beleidsmakers/ambtenaren.

“Het kan heel nuttig zijn voor vastgeroeste ambtenaren om ze eens te laten zien hoe de mensen om wie het

gaat het ervaren!” - ouder


Eerder is ook genoemd dat het wenselijk is om één iemand te hebben die een geheel traject betrokken blijft

bij de cliënt en het gezien. Één gezicht en één plan van licht tot zwaar. Dit is het uitgangspunt van de

transitie, maar in de praktijk moet hier nog veel aandacht aan besteed worden.


3.5 De boom van groepje 1


3.6 De boom van groepje 2


4 Evaluatie bijeenkomsten & vervolgstappen Alle deelnemers – de jongere, ouders, zorgaanbieders, andere professionals en beleidsmedewerkers – waren

enthousiast over de bijeenkomsten. De sfeer was open, waardoor deelnemers zich veilig voelden om

zijn/haar ervaringen te delen. Aan tafel zaten mensen met verschillende belangen, verschillende meningen,

en soms ingrijpende ervaringen, maar deelnemers vertelden tot hun recht te komen. Met name naar de

jongere en ouders werd met bewondering gekeken hoe zij hun ervaringen deelden. Vanuit verschillende

hoeken werd elkaar ook hulp aangeboden.

“Ik vind het zo knap dat jij hier bent, ondanks alles wat je hebt meegemaakt en nog steeds in zit!” –

professional

Dit verslag zal zo breed mogelijk verspreid worden onder professionals die werkzaam zijn binnen de

jeugdhulp, mensen van de gemeente en andere geïnteresseerden. Daarnaast zal er binnen én buiten het

Jeugdplatform bekeken worden hoe we dit thema binnen de gemeente Amsterdam nog meer onder de

aandacht kunnen brengen en ervoor te zorgen dat cliënten, ouders en professionals niet de dupe worden

van te veel regels en bureaucratie. Wordt vervolgd.

“Regels zijn er toch om ons te - Jeugdplatform Amsterdam · 2017-04-13 · Er zijn zoveel regels...

Documents

Transcript of “Regels zijn er toch om ons te - Jeugdplatform Amsterdam · 2017-04-13 · Er zijn zoveel regels...