Activiteitenoverzicht 2011-2012

Foto: Jimmy Kets

‘ In een wereld

met meer mensen

en schaarse

grondstoffen

moeten we

herontdekken

hoe we voedsel

produceren en

consumeren.’

Luuk Zonneveld (L)

foto: Layla Aerts

Kijk, op papier is het simpel.

We weten dat tweederde van de armen op de wereld in een boerenfamilie leeft. We weten dat landbouw een grote druk legt op de planeet en mede verantwoordelijk is voor klimaat verandering. En we weten dat we straks 9 miljard mensen moeten voeden.

Oplossing: zorg ervoor dat die boerenfamilies een goed inkomen verdienen door op een duurzame wijze aan land-bouw te doen. Drie problemen opgelost voor de prijs van één.

Juist? Op papier wel. Maar papier laat zich makkelijker beschrijven dan de werkelijkheid.

In de werkelijkheid zijn deze boeren vaak ongeschoold, zijn ze slecht georganiseerd, hebben ze geen kapitaal. Voedingsbedrijven hebben goede redenen om geen zaken met hen te doen: de kwaliteit van de oogsten is onder-maats, de toelevering al even twijfelachtig. Geen wonder dat overheden, maar ook jonge mensen zelden een mooie toekomst zien in de landbouw.

Hebben ze gelijk? Ja. En nee. Want elk van die problemen kan en moet verholpen worden. Omdat armoede en honger niet te verdragen zijn. Maar ook omdat we in een wereld met meer mensen, een veranderend klimaat en schaarse grondstoffen moeten herontdekken hoe we voedsel produ-ceren en consumeren.

Dat doe je door klein te beginnen. Door een product onder de loep te nemen van producent tot consument. Koffi e, rijst, bonen,... Te kijken waar het misloopt en mensen samen te brengen die daar iets aan kunnen verhelpen: boe-ren, bedrijfsleiders, wetenschappers, ambtenaren en poli-tici. Glorieus is het niet, veeleer lastig: oude gewoonten veranderen, gevestigde belangen overstijgen.

Op papier is het simpel. Zo simpel als enkele pijlen op een krijtbord. In Afrika, Azië, Latijns-Amerika en hier bij ons gooit Vredeseilanden de vensters open om van het papier naar de praktijk te gaan met klinkende samenwerkingen. In dit activiteitenoverzicht vertellen mijn collega’s hoe ze dat het voorbije jaar deden.

Luuk ZonneveldDirecteur Vredeseilanden

Van papier naar praktijk

3

België

Honduras Senegal

Gambia

MaliNiger

Burkina-Faso Togo

Benin

Congo

Uganda

Tanzania

Nicaragua

Ecuador

Peru

4

Vietnam

Indonesië

Cacao

Ecuador koffi e, bananen, groenten

Peru koffi e, quinoa

Nicaragua groenten, bonen, suiker, bananen

Honduras groenten, cashewnoten

Senegal bananen, fonio, sesam, rijst

Gambia sesam

Benin rijst, maniok

Togo maïs

Burkina Faso niébé, rijst

Niger rijst

Oeganda pindanoten, maïs

Tanzania maniok, uien, geiten, zonnebloemen

DR Congo rijst , aardappelen, kippen, maïs

Indonesië cacao, pindanoten, biologische rijst, koffi e

Vietnam gezonde groenten, verse thee

In 2011 ondersteunde Vredeseilanden 115 organisaties in 15 landen in Afrika, Latijns-Amerika en Azië. Dat zijn vooral boerenorganisaties. Ongeveer 58.500 mannen en 93.000 vrouwen kregen zo de steun van Vredeseilanden. We verkenden ook de mogelijkheden om samen te werken met rijstboeren in Mali. Dit is echter maar de helft van het verhaal. Een essentieel onderdeel van onze strategie is om andere organisaties en overheden ertoe aan te zetten om onze succesvolle ervaringen op grotere schaal te repliceren en hun beleid bij te sturen. Opdat een veelvoud aan boerenfamilies ook een kans krijgen op een beter leven.

Dit zijn de producten die centraal staan in onze werking:

5

‘ Wie iets van

zichzelf geeft,

krijgt veel terug.’

Senegal

Emmanuel Sarr

Foto: Kris Pannecoucke

November 2011. 30 Belgische mountainbikers fi etsen van Dakar naar het Senegalese platteland. Een ontmoeting tus-sen moderniteit en traditie. Tussen blank en zwart, jong en oud. Ook deze laatste editie van de Senegal Classic was een intens moment van delen, uitwisselen en tegenstel-lingen overstijgen. Terwijl ik de bezoekers uit België in de weer zag met hun fi etsen, dacht ik aan Ismaëla Sadio uit Koussy.

Ismaëla is een timmerman, 45 jaar oud en vader van zes. Hij groeide op in Sédhiou en verhuisde dan naar Koussy. De productie van fonio - een fi jne graansoort - fl oreert er. Maar Ismaëla zag hoe de boerinnen van Koussy amper tijd hadden om hun product naar de markt te brengen. De productie stapelt zich dan op, vruchteloos wachtend op kopers die Koussy niet weten liggen.

“Zonde,” dacht Ismaëla, “ik ken genoeg mensen in Sédhiou die staan te springen voor een bord fonio.” Hij deed de test. Ismaëla bond een zak fonio op zijn fi ets en trok er mee naar zijn kennissen in Sédhiou. In geen tijd was hij uitverkocht.

Telkens Ismaëla naar Sédhiou moest, deed hij hetzelfde. Het nieuws over de fonio uit Koussy verspreidde zich als een lopend vuurtje. De bestellingen stroomden binnen. Met de hulp van Ismaëla organiseren de boerinnen zich om de orders te verwerken. Honderden kilo’s worden per fi ets gele-verd in en rond de stad.

Ismaëla had geen winst op het oog toen hij die eerste zak fonio op zijn fi ets bond. Maar nu is het zonneklaar dat er voor iedereen een groot potentieel zit in de verkoop van fonio. Volgende stap? Zoeken hoe fonio effi ciënter kan gewassen worden om de kwaliteit te verhogen.

Wie iets van zichzelf geeft, krijgt veel terug. Dat geldt voor Ismaëla, dat geldt voor de bikers van de Senegal Classic. Met het sponsorgeld dat ze inzamelden, delen ze in het suc-ces van de fonio-vrouwen in Koussy. Langs de weg worden ze aangemoedigd door de oude man op de foto. Zijn krach-tige, opgestoken hand is een aanmoediging aan jonge men-sen om door te gaan. Om onze handen in de klei te steken en het leven van boerenfamilies te verbeteren. Si jeunesse savait, si vieillesse pouvait.

Emmanuel Sarr

SenegalIn een hogere versnelling

7

‘ Een label is de

sleutel die de deur

opent naar nieuwe

markten’

Indonesië

Imam Suharto

Foto: Jelle Goossens

“Nationaal Standaard Certifi caat”. Een voorblad met een grote titel gevolgd door bladzijden kleine lettertjes - droge kost. Niks spectaculairs? Toch hebben de boeren van Appoli op het Indonesische eiland Java hier lang naar uitgekeken. Het is de sleutel die de deur opent naar nieuwe markten. Nationaal én internationaal. Van dit lokale biowinkeltje in de stad Solo tot in de winkels in Europa.

Biocert, de nationale instantie die biologische velden con-troleert, kende het certifi caat in oktober 2011 toe aan 270 boeren. Een bekroning voor hun doorgedreven inspannin-gen: om zich te organiseren, samen biologisch te telen en iedere stap van het productieproces te controleren. Binnen afzienbare tijd kunnen de meer dan 3.000 andere leden van Apolli ook het certifi caat krijgen.

Vredeseilanden hielp de boeren en boerinnen bij het ont-wikkelen van een systeem voor kwaliteitscontrole. Elke boer, iedere boerin moet dezelfde standaarden hanteren. Want als één boer niet voldoet, wordt heel de oogst afgekeurd.

Dankzij het certifi caat worden die inspanningen erkend, en nu ook door de consument herkend. De boeren van Appoli verkopen hun rijst aan het fastfoodrestaurant KFC, aan de Bina Bakat coöperatieve en aan de biowinkels in de straten van Solo.

Appoli gaat inmiddels nog een stap verder: met een extra label willen ze binnenkort de Europese markt verkennen. Het contract met exportbedrijf PT Bloom Agro is al gete-kend. 18 ton premium rijst zal via distributeur Biofresh in Belgische winkels en restaurants verkocht worden.

Boeren zijn niet altijd makkelijk te overtuigen van het nut om een label te behalen. Met het voorbeeld van Appoli heb-ben mijn collega’s en ik een krachtig bewijs in handen dat de inspanningen echt wel lonen om nieuwe markten open te breken. En de kennis die de boeren en boerinnen van Appoli opbouwden over systemen voor kwaliteitscontrole is bovendien van goudwaarde voor boeren die nog aan het begin van deze weg staan.

IndonesiëKwaliteit (h)erkend

Imam Suharto

9

‘ Eindelijk krijgt

de Congolese

landbouw een

glimp van

erkenning’

Théo Mbagho en Ivan Godfroid

Congo

Foto: Ivan Godfroid

Een vallei, uitgeslepen door erosie. De dure rekening van kortetermijndenken: massale houtkap voor snelle winst. Gezonde bodems vragen goede zorg en kennis van het eco-systeem. Kennis die de boeren beginnen toe te passen. Op de velden verschijnen meer bomen die de erosie stoppen en de bodem vruchtbaar houden.

Waarom lachen de meisjes? Misschien zien ze ondanks de problemen hier in Oost-Congo toch hoop. Zien zij zichzelf ooit als boerin met een eigen landbouwbedrijf? Wie weet... Want eindelijk krijgt de gezinslandbouw in Congo een glimp van de erkenning die ze verdient.

Op 3 mei 2011 werd de eerste nationale kaderwet voor land-bouw gestemd. Een land waar 70 procent van de bevolking van landbouw leeft, had geen landbouwwet. Congo zou een groot deel van Afrika kunnen voeden, maar moet nu zelf voedsel importeren. Een schande die miljoenen boeren en boerinnen willen ongedaan maken.

De wet gestemd krijgen, was een processie van Echternach. Met de steun van Vredeseilanden en vijf andere Belgische

ngo’s konden boerenleiders permanent in de hoofdstad blij-ven om de druk op de ketel te houden. Dat waren ze niet gewend in Kinshasa. In de gangen van het parlement vroe-gen ze zich wel eens af “wat die boeren hier komen doen”.

De wet voorziet een landbouwkadaster en de oprich-ting van nationale en provinciale landbouwadviesraden. Elke provincie moet verplicht een budget voorzien voor aanleg en onderhoud van ontsluitingswegen en andere landbouwinfastrastructuur. Er komt een fonds voor land-bouwontwikkeling, landbouwinputs worden vrijgesteld van invoerrechten en op landbouwproducten worden de uitvoer-rechten afgeschaft.

Zijn onze problemen nu opgelost? Verre van. De wet is een compromis waar vele gaten in zijn geschoten. Ze kan ook pas realiteit worden als er uitvoeringsbesluiten komen. De prille boerenbeweging in Congo moet nu doorzetten. In 24 bijeenkomsten over gans het land gaan boerenleiders na op welke kwesties ze zich moeten concentreren. Rusten is voor later.

Een landbouwwet voor CongoRusten is voor later

Théo Mbagho en Ivan Godfroid

11

‘ De coöperatieve

van Satipo staat

voor een grote

uitdaging. Niet

door een dalende

vraag, maar door

vergrijzing.’

Peru

Paola Andrea Mercado Salas

Foto: Tim Deweerdt

“Deze is goed gestructureerd.”“Hmm, een volle body in combinatie met een fl orale geur.”

Wie deze mannen van ver bezig hoort, zou denken dat ze een vrouw beschrijven. Het is iets onschuldiger, maar niet minder belangrijk: de ‘cupping’. De smaak van de koffi e wordt beoordeeld. Een delicaat werk, waarbij alle zintuigen in stel-ling worden gebracht. Ik geniet elke keer opnieuw van de overgave waarmee ze hun werk doen.

Dat jonge boeren deze taak vervullen in de coöperatieve is opmerkelijk. Want de coöperatieve van Satipo, een stadje in het Peruaanse oerwoud, staat voor een grote uitdaging. Niet door slecht weer of een dalende vraag naar koffi e, maar door vergrijzing. De gemiddelde leeftijd in de coöperatieve ligt boven de 55 jaar. Weinig jongeren zijn geneigd in te stap-pen. De structuren zijn stroef en bieden hen weinig kansen.

Daarom sloegen SOS Faim en Vredeseilanden de handen in elkaar om de generatiewissel een duw in de rug te geven. Het bestuur van de coöperatieve bedacht een plan om de opvolging te garanderen. Met de scholen in de streek worden lespakketten rond koffi e en ondernemerschap uitgewerkt.

Jonge koffi eboeren worden uitgedaagd om nieuwe ideeën voor te stellen.

Na een jaar is de frisse wind voelbaar. Langzamerhand krij-gen de jongeren een plaats binnen de organisatie met een eigen lokaal en een jongerencomité. Gissela werd verkozen tot de verantwoordelijke van de jongeren van de coöperatie-ven van de Selva Central.

Ook Rolando kan als voorbeeld gelden voor andere boeren en boerinnen. Toen hij 17 jaar oud was, trok hij weg uit zijn stad om in de koffi eteelt te werken. Na twee jaar had hij genoeg geld gespaard om zijn eigen boerderij te starten. Hij slaat geen enkele workshop over. Hij weet hoe belangrijk kennis is. Via de coöperatieve kon hij al enkele bijscholingen volgen. Nu produceert hij een bekroonde kwaliteitskoffi e: hij werd eerste in een wedstrijd voor biologische koffi es in de Selva Central.

Een generatiewissel kan je niet forceren, maar hier staat de deur op een kier. Tussen oude eiken schieten jonge beuken wortel.

PeruGeneratiewissel op een kier

Paola Andrea Mercado Salas13

‘ In ruil voor volumes

en kwaliteit krijgen

de theeboeren een

stabiele prijs en

opleiding’

Vietnam

Dang Dinh Thanh

Foto: Caroline Huyghe

Stil en verlegen. Dat was mijn eerste indruk toen ik Tai Do Trang voor het eerst ontmoette in 2009. Hij aarzelde om het woord te nemen en de andere boeren toe te spreken. Maar in het weinige dat hij zei, sprak een enorme passie voor thee en het werk dat ze als boeren verrichten.

Vandaag is Tai Do de toegewijde leider van een groep van theeboeren in Luong Son. Hij werd afgevaardigd om een intensieve training te volgen: de laatste technieken om thee te verbouwen, maar ook hoe je een bedrijf beheert. Regelmatig nodigt hij de leden van zijn groep thuis uit om die kennis door te geven. Zijn verlegenheid heeft hij over-wonnen, zijn bedachtzame, luisterende houding heeft hij behouden.

Tai Do is zich bewust van de verantwoordelijkheid die op zijn schouders rust. Samen met zeven andere boerengroe-pen uit de streek hebben ze zich in het avontuur gestort: de oprichting van hun coöperatieve LUSOTEC. 300 boeren en boerinnen brengen hun thee samen op de markt.

Dat heeft alles te maken met de overeenkomst die ze sloten met de theefabriek Phu Ha.

Om de nodige volumes te halen, moeten ze samenwerken en de kwaliteit van hun thee sterk verbeteren. In ruil biedt de theefabriek hen een stabiele prijs en technische opleiding.

De samenwerking rendeert. De opbrengst steeg de voorbije jaren van 4 ton naar 7.5 ton per hectare. De winst ging van 400 dollar naar 1200 dollar per hectare. Chemische be-mesting en pesticiden worden vervangen door ecologische oplossingen.

Nu meer boeren zich aansluiten bij de coöperatieve, kun-nen de boeren en boerinnen van Luong Son denken aan nieuwe contracten. Hun succes bij die zoektocht zal niet alleen afhangen van de begeleiding van Vredeseilanden, maar vooral van de inzet van lokale, integere leiders als Tai Do Trang. Mensen die ambitie combineren met omzichtige daadkracht.

VietnamStraffe thee

Dang Dinh Thanh

15

‘ Voor steeds meer

boerinnen is rijst

voorkoken een

springplank naar

een beter inkomen’

Benin

Kosi Agbéwonu Davo

Foto: Jimmy Kets

Iedereen kent ze hier als les femmes étuveuses: de rijstboerinnen die rijst voorstomen. Als je op bezoek gaat, zijn ze doorgaans druk in de weer met thermometers, weegschalen, kommen en zakken. In grote potten stomen ze de rijst voor. Zo is de rijst rij-ker aan voedingsstoffen en sneller klaar te maken. Voor steeds meer boerinnen is het een springplank naar een beter inkomen.

Eén van die vrouwen is Elisabeth Maffon, voorzitster van een groep in de streek Les Collines die zich specialiseert in het voor-koken van rijst. Noem haar gerust een pionier. Elisabeth was er in 2004 al bij toen Vredeseilanden de eerste vorming organi-seerde. Sindsdien heeft ze niet stilgezeten.

“We investeren, ieder jaar een beetje”, vertelt Elisabeth. “In 2010 maakten we een sprong door met de hand de slechte rijstkorrels uit de rijst te halen en te verpakken. De meerprijs overtreft ruimschoots het extra werk. In 2011 legden we een betonnen vloer aan van 3 meter bij 12 meter. Daar kan de onge-pelde rijst op drogen in de zon. Vroeger gebruikten we daar een zeil voor, maar dan komen er veel zandkorrels en steentjes in de rijst terecht.”

“Door professioneler te werken, trokken we nieuwe klanten aan. Twee ziekenhuizen kopen onze rijst al. Maar ook restau-rants, hotels en handelaars vinden vlot de weg.”

De zaken draaien. “In 2010 verkochten we 13,8 ton rijst. In 2011: 25 ton.” Elisabeth runt inmiddels een klein bedrijf. “Ik betaal vrouwen om water te halen en om me te helpen de onzuiverheden uit de rijst te halen. Ondertussen organiseer ik ook cursussen voor andere vrouwen die met het voorkoken willen beginnen.”

Wat Elisabeth met haar winst doet? “Ik betaal er het school-geld voor de kinderen mee. Er zit er zelfs één aan de uni-versiteit. Mijn ouders die 20 km verderop wonen, kan ik ook nog iets toestoppen.”

Ik zie iedere dag hoe de lokale rijst op de markt moet knokken voor haar reputatie tegen de importrijst. Met hun riz majes-tueux bewijzen les femmes étuveuses dat kwaliteit made in Benin mogelijk is.

De niet-voorgestoomde rijst ligt overigens nog altijd in de rekken van de Belgische supermarkt Colruyt. En uit de erva-ring in Benin groeiden ondertussen samenwerkingen met boerenorganisaties in andere landen waarmee Colruyt haar toeleveringsketens wil verduurzamen.

BeninFemmes étuveuses, riz majestueux

Kosi Agbéwonu Davo17

Daniel Linehan komt op. Hij draait rond zijn as. Steeds sneller. Een half uur lang.Ondertussen vertelt hij waarover dit niet gaat. This is not about everything. Maar aldoende slingert hij een spervuur van thema’s naar zijn publiek. Linehan studeerde aan P.A.R.T.S. - de dansschool van Anne Teresa De Keersmaeker. 120 genodigden lieten er zich op 13 okto-ber 2011 op uitnodiging van Vredes-eilanden verbazen door het uitzonder-lijke talent waar deze school op steunt. Een benefi etdiner combineren met een inspirerende beleving... De mensen van P.A.R.T.S. maakten het waar.

Benefi etdinerin een dansstudio

Hannelore Tyskens

18

9 juni 2011, een donderdagnamiddag tijdens de bioweek. Hon-derden biologisch afbreekbare ballonnen met daarin zonne-bloemzaadjes stijgen op boven Den Bell, het Antwerpse stads-restaurant. Aan de ballon hangt een kaartje met een vraag aan de vinder: plant deze zaadjes. Schitterend wat zo’n kleurrijke bol helium met een mens doet: de ambtenaren en bezoekers die het restaurant binnenkwamen, glimlachten spontaan bij het zicht van al die ballonnen tegen het plafond. Even was iedereen weer 8 jaar. Wie weet hoeveel mooie bloemen er al uit zijn gegroeid...

Met Togetherness liet kunstenares Nathalie Hunter mensen zich verbonden voelen met iedereen die een handje toestak bij het maken van hun eten. De persoon die het zaad oogstte, de boer die het zaaide. Iemand reed met de tractor naar de veiling of naar de markt. En wie bedacht de lekkere receptjes? Wie toverde het tot dit heerlijke gerecht, en wie wast mijn bord schoon?

Eten = Togetherness

19

Katharina Beelen

Investeren in boerenfamiles werkt. En het effect daarvan reikt veel verder dan een beter inkomen: er is meer en geva-rieerder eten, kinderen gaan naar school, er worden huizen gebouwd, er komt tijd voor ontspanning,... Stuk voor stuk “Farmer Effecten”, een belegging voor de toekomst die ren-deert op alle vlakken. Rijstboerin Léontine Batcho uit Benin is er een krachtig bewijs van. Fotograaf Jimmy Kets ging bij haar op bezoek en legde de vooruitgang vast die ze met haar familie maakte. Met Léontine als campagnegezicht vroegen ook dit jaar zo’n 12.000 vrijwilligers op straat steun aan het Vlaamse publiek tijdens het campagneweekend in januari.

Inmiddels was Léontine een Bekende Beniner in Vlaanderen geworden dankzij haar gastrol in de vtm-serie Familie. In aanloop naar het campagneweekend bracht ze zo een week lang iedere dag het verhaal van de Beninse rijst in de Vlaamse huiskamer.

Campagneweekend

Hannelore Tyskens

20

Wat houdt Fons Vaes, de voorzitter van Vredeseilanden, hier in de lucht? En waarom staat de Leuvense schepen voor Ont-wikkelings samenwerking, Mohamed Ridouani, daar bij te ap-plaudisseren? Is het een winnend Subito-lot? Of het strikje van Elio Di Rupo? Zoek het niet te ver: het is een stukje lint. Een stukje uit het feestelijk lint dat doorgeknipt werd bij de opening van ons verbouwde huis.

Nu levert de zon ons elektriciteit, worden de wc’s doorgespoeld met regenwater, worden de kantoren klimatologisch verwarmd en afgekoeld, ligt er een mooie bamboevloer en werken wij anders. Anders en beter, meer met minder. In open ruimtes, meer betrokken op elkaars werk en transparant naar buiten. Welkom.

Een duurzaam kantoorgebouw

21

Marianne Vergeyle

Campagnes en lobbywerk

Vanuit Leuven werkt Vredeseilanden rond nationale en internationale thema’s die het leven van boerenfamilies wereldwijd beroeren. Via gerichte acties gaan we de dialoog aan met bedrijfsleven en politiek. Enkele voorbeelden.

VoedselcrisisDe voedselcrisis bleef nieuws in 2011. De Hoorn van Afrika kreunt onder een hon-gersnood en de wereldvoedselmarkten gedragen zich als een jojo. Samen met de Coalitie tegen de Honger organiseer-de Vredeseilanden in februari 2011 een hoorzitting in het parlement: “Mogelijke oplossingen voor de nieuwe voedselcri-sis”. Een volle zaal luisterde onder meer naar de visie van professor Olivier De

Schutter, VN-rapporteur voor het recht op voedsel.

In de daaropvolgende maanden werkten parlementsleden resoluties uit met aan-bevelingen om speculatie op de voedsel-markten en landroof aan te pakken.

Hoe kan de private sector familiale landbouw in het Zuiden versterken?Waar en hoe werken bedrijven in de voe-dingssector succesvol samen met famili-ale landbouwbedrijven in het Zuiden? En wat kunnen ngo’s en de overheid doen om dat te bevorderen? Op 22 september 2011 brachten we politici en mensen uit de bedrijfswereld samen in het parlement rond die vragen. Een vruchtbaar moment

om ervaringen uit te wisselen en nieuwe contacten te leggen.

Een nieuw (en beter?) landbouwbeleid voor de EUHet Europese landbouwbeleid voor de periode 2014-2020 krijgt vorm. Vredes-eilanden wringt zich met tal van an-dere organisaties tussen de agenda’s van beleids makers om de voorstellen in de richting te duwen van een duurzame landbouw en een beleid dat geen nega-tieve effecten heeft op ontwikkelingslan-den. Op 3 februari 2011 riepen we een conferentie samen in het Europees Parle-ment over de toekomst van onze boerde-rijen en ons voedsel.

The New Food FrontierSchaarste van grondstoffen, energie en water, de klimaatproblematiek, ongezon-de voeding,... Ook Vlaanderen kampt met grote vragen over landbouw en voeding. Vredeseilanden is mede-initiatiefnemer van een pre-transitieproces dat de eerste scheuten moet planten voor een duur-zaam landbouw- en voedingssysteem. 50 mensen die van ver of dichtbij bij land-bouw en voeding betrokken zijn, kwamen in 2011 en 2012 vijf keer samen om con-crete en gedurfde ideeën te verkennen. Komen zij tot een gedeelde visie op basis waarvan de eerste experimenten opgezet kunnen worden? Volg het op www.thenewfoodfrontier.be

22

foto: Jelle Goossens23

Cijfers

In 2011 bedroeg onze omzet 12.509.709 euro. Vredeseilanden sloot het boekjaar af met een positief resultaat van 60.107 euro dat over-gedragen werd naar 2012. Gelet op het uiteindelijke resultaat, het eigen vermogen en de beperkte schuldenlast, is Vredeseilanden een fi nancieel gezonde organisatie.

De verdeling van de uitgaven en inkomsten loopt gelijk met vorig jaar. 87% van onze middelen gaat naar programma-activiteiten. Het zwaartepunt van onze bestedingen ligt in Oeganda, Tanzania en Con-go. De kosten voor algemeen beheer bedragen 8% van het budget. We streven er steeds naar dit onder de 10% te houden. De uitgaven voor fondsenwerving beslaan 5% van het budget.

Het voornaamste deel van de middelen komt uit overheidssubsidies. Toch zijn de particuliere giften essentieel voor Vredeseilanden. Ener-zijds om onze onafhankelijkheid te bewaren, anderzijds omdat zon-der die giften de ontwikkelingsprogramma’s ook niet in aanmerking zouden komen voor overheidssubsidies. Zonder onze duizenden dona-teurs in België, geen Vredeseilanden.

14%

14%2%

70% 87%

8%5%

Uitgaven

Programma-activiteiten

Algemeen beheer

Fondsenwerving

Inkomsten

14%

14%2%

70% 87%

8%5%

Overheidssubsidies

NGO’s, stichtingen en bedrijven

Financiële en diverse opbrengsten

Particuliere opbrengsten

24

25foto: Kris Goossenaerts

Het innovatiefondsSnel inspelen op kansen

Ondernemende boerenorganisaties moeten snel kunnen inspe-len op nieuwe kansen in de markt. Vredeseilanden moet hen daarbij soepel kunnen ondersteunen. Daarom besloot de Algemene Vergadering voortaan jaarlijks een bedrag te reser-veren voor een innovatiefonds. In 2011 werd er 91.853 euro besteed.

Enkele voorbeelden. Senegalese bananenboeren maakten een studiereis naar Peru. Daar leerden ze van hun collega-bana-nenboeren hoe een coöperatieve kan samenwerken met een exportbedrijf. De opgedane inzichten passen ze vandaag toe bij de opstart van een nieuwe bananenplantage in samenwerking met het Nederlandse bedrijf Agrofair.

In Vietnam doen onze partners onderzoek naar ecologische verpakking voor groenten. Die worden doorgaans verpakt in plastic zakjes die dan op straat rondslingeren.

26

Het fi nancieel jaarverslag is een eindproduct van een intensief proces van con-troles:

• De fi nanciële dienst op het hoofdkantoor controleert de jaarrapporten van de regiokantoren in het Zuiden een eerste maal, stelt vragen, en ondersteunt waar nodig.

• Daarna worden de boekhouding en het jaarrapport voor elk regiokantoor afzon-derlijk extern geauditeerd door KPMG.

• Uiteindelijk, nadat ook het hoofdkantoor aan een grondige controle is onder-worpen, maakt het college van commissaris-revisoren, bestaande uit Clybouw Bedrijfsrevisoren en KPMG, hun defi nitief verslag op. U kunt hun “verklaring over de jaarrekening zonder voorbehoud” nalezen op www.vredeseilanden.be/jaarverslag.

Een klare kijk Meer dan vertrouwen

U kunt ons jaarverslag met gedetailleerde informatie over onze fi nanciën en onze ontwikkelingsprogramma’s raadplegen via www.vredeseilanden.be/jaarverslag.We sturen het u ook graag op per post. Mail daarvoor naar info@vredeseilanden.be of bel naar 016/31.65.80.

27

Vertrouwen moet je verdienen. Daarom wil Vredeseilanden dat haar communica-tie en rapportering beantwoorden aan de maatschappelijke verwachtingen en de vragen van ons publiek. Vredeseilanden is lid van de Vereniging voor Ethiek in de Fondsenwerving (VEF) en onderschrijft de deontologische code van de vereniging (meer info: www.vef-aerf.be). Als donateur beschikt u over het recht op infor-matie. Dit houdt in dat schenkers, medewerkers en personeelsleden tenminste jaarlijks op de hoogte gebracht worden van wat met de verworven fondsen gedaan werd.

Vredeseilanden werkt ook mee aan www.donorinfo.be en www.ngo-openboek.be, twee initiatieven die meer transparantie in de ngo-sector willen garanderen. Dit boekje is een verkorte versie van het uitgebreide jaarverslag, dat opnieuw volgens de duurzaamheidscriteria van het Global Reporting Initiative is opgesteld. In 2011 werd ons jaarverslag fi nalist bij de Award for Best Belgian Sustainability Report, die uitgereikt wordt door Business & Society.

VREDESEILANDEN NIEUWS | TWEEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT VAN DE VZW VREDESEILANDENVERSCHIJNT IN JANUARI, APRIL, JUNI, AUGUSTUS, OKTOBER | EDITIE AUGUSTUS |

JAARGANG 32 NR. 7 | AFGIFTEKANTOOR 8500 KORTRIJK 1-2°AFD | P108038 |VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: LUUK ZONNEVELD, BLIJDE INKOMSTSTRAAT 50, 3000 LEUVEN

Blijde Inkomststraat 50 | B-3000 LeuvenTel: 016/31.65.80 | Rekeningnr: BE64 0000 0000 5252info@vredeseilanden.be

Krijg je niet genoeg van Vredeseilanden?

Volg ons op www.facebook.com/vredeseilanden

Of schrijf je in op onze e-nieuwsbrief op www.vredeseilanden.be

191 landen ondertekenden een akkoord om tegen 2015 de armoede in de wereld te halveren. Voer samen met de Vlaamse Noord-Zuidbeweging actie om de politici aan hun belofte te herinneren én de lat hoger te leggen. Armoede moet de wereld uit! www.detijdloopt.be

Foto: Jimmy Kets

België/Belgique

PB/PP

BC 6712

Blijde Inkomststraat 50 | B-3000 Leuven

Als je genoeg te eten hebt overleef je,Heb je een inkomen, dan leef je.

VREDESEILANDEN MAGAZINE - MAANDELIJKS TIJDSCHRIFT VAN DE VZW VREDESEILANDEN VERSCHIJNT NIET IN JANUARI, FEBRUARI, JULI EN AUGUSTUS - NOVEMBER 2005

JAARGANG 25 NR. 7 - AFGIFTEKANTOOR 8500 KORTRIJK 1-2° AFD - P108038 VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: JAN AERTSEN, BLIJDE INKOMSTSTRAAT 50, 3000 LEUVEN

OmslagPO.indd 1 31-10-2005 14:51:28