OSymbool van emancipatie

Het is een simpel stukje stof, dat al eeuwenlang in alle windstreken wordt gedragen.

Door islamitische vrouwen, christelijke vrouwen, waaronder nonnen, door Indiase

hindoestaanse vrouwen, maar ook door Berbermannen in West-Afrika. Het zou een

symbool van onderdrukking zijn, of een uiting van onwil tot integreren. Geert Wilders

lust ze rauw. Werkgevers willen er vaak niet aan, want het zou niet representatief zijn.

Een andere lezing is dat het juist voor emancipatie staat. Kortom, hoe een eenvoudig

stukje stof heel veel stof doet opwaaien.

Op de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam werd de discussie over hoofddoeken erg heftig toen er een verbod op het dragen ervan in de lucht hing. Het college van bestuur vond dat een hoofddoek het contact tussen student en docent zou belemmeren. Studenten reageerden vilein dat ook naveltruitjes en korte rokjes dat contact in de weg konden zitten. En zodoende werd ook een verbod op naveltruitjes en korte rok-jes aan het voorstel toegevoegd.

Maar de vrijheid van godsdienst dan? Waarom doet het onderwijs-veld altijd zo paternalistisch over kleding? Waarom mogen T-shirts met antichristelijke teksten of af-beeldingen wel? En waarom gaat het alleen om de kleding van vrouwen? Studenten en docenten buitelden over elkaar heen van verontwaardi-ging en ongeloof.Carin van der Ploeg, USR-lid ten tijde van de onderhandelingen: ‘Ik vind dat binnen de Vrije Universiteit

studenten hun geloof moeten kun-nen uiten, mits dit gebeurt op een redelijke wijze. De VU doet er ook goed aan de ruimte te geven aan alle verschillende geloven die de VU kent. Dat maakt de VU dan ook een echte vrije universiteit. Studenten met een hoofddoek dienen hier dan ook de ruimte te krijgen.’

Andere monniken, gelijke kappenAan de andere kant van de vuurlinie is het van hetzelfde laken een pak.

Toen de islamitische Samira Haddad bij het Islamitisch College Amster-dam (ICA) solliciteerde, werd ze afgewezen omdat ze geen hoofd-doek draagt. Gek genoeg hoeven niet-moslimdocenten van de school weer geen hoofddoek te dragen. De afwijzing was dan ook onterecht, zo oordeelt de Commissie Gelijke Behandeling. Het ICA wil dat alle moslimdocentes een hoofddoek dragen, als voor-beeld voor de leerlingen. Dat is zelfs statutair vastgelegd. Maar als Samira Haddad geen moslima zou zijn, had ze niet met een hoofddoek voor de klas hoeven te staan. De school handelde daarom niet vanuit bepaalde religieuze grondbeginse-len, aldus de commissie. Het onder-scheid tussen moslimdocentes en niet-islamitische leerkrachten is bij wet verboden, zegt commissievoor-zitter Alex-Geert Castermans.Het ICA is ‘niet gelukkig’ met de uitspraak en beraadt zich erop. Het advies van de commissie is overi-gens niet bindend. De school is dus niet verplicht de docente Arabisch alsnog in dienst te nemen. Maar dat is voor Samira Haddad ook niet zo belangrijk: ‘Ik voelde mij gediscrimi-neerd omdat ik niet werd aangeno-men vanwege het feit dat ik geen hoofddoek wil dragen. Het ging mij vooral om het principe. Ik ben blij dat ik daarin ben gelijkgesteld.’

In een andere zaak stelde de Com-missie Gelijke Behandeling een katholieke school in het gelijk die juist het dragen van een hoofddoek door leerlingen verbood, omdat het indruist tegen de katholieke geloofsovertuiging van de school. Een niet-openbare school mag in Nederland vanuit haar geloofsopvat-ting bepaalde kledingvoorschriften opleggen aan onderwijzers en leerlingen. Ook openbare onderwijsinstellingen kunnen bij uitzondering bepaalde kleding verbieden. Zo mocht een regionaal opleidingscentrum in Am-sterdam leerlingen het dragen van een gezichtssluier verbieden, omdat deze sluier de ogen en het gezicht bedekt en daardoor de communica-tie belemmert.

‘Het gaat niet om een leeg lokaal’Is het redelijk als moslimmeisjes op een openbare school willen bidden tijdens de pauze? En als ze daarvoor een lokaal willen gebruiken? Deze vraag leidde in 1999 tot een rel toen de school het verzoek afwees, onder het mom van ‘bidden doen we thuis, niet hier op school’, waarna de meisjes juist van Nederlandse klasgenootjes veel steun kregen.Deze wens om een gebedsruimte is te lezen als een uiting van zich afzetten tegen de omgeving die hen niet accepteert. Door de afwijzing

Heibel rond de hoofddoek

A3STUDENTENKRANT

A3 is een uitgave van ROOD jongeren in de SP en verschijnt vier keer per jaar.Vierde jaargang, nummer 4, december 2005 – A3, Vijverhofstraat 65, 3032 SC Rotterdam, telefoon (010) 243 55 57, fax (010) 243 55 65, e-mail A3@sp.nl, www.rood.sp.nl

pag. 2: sex en onsexpag. 3: Oorlog met spandoeken en sirenes

pag. 4: Ierland als lichtend voorbeeld?

of van onderdrukking?

najaar 2005

tekst: Freek Bersch en Rian Hagebeuk

foto

: Joo

st v

an d

en B

roek

/Hol

land

se H

oogt

e

Kinge Siljee

Mijn liefde schoof mijn laatste column teleurgesteld op-zij. ‘Er zit zowat geen sex in,’ zei hij sipjes. Daarmee be-doelde hij natuurlijk: staat er niets in over mijn kolossale grootte? Is er geen materie waarop ik me kan aftrekken? Staat er wéér de sleutel niet in tot het versieren van een hetere chick, zoals de Altijdwerkende Openingszin?Ter uitzondering gun ik jullie een kijkje achter de scher-men van de visie op sexualiteit van de ECHTE Kinge. Er is, naar ik meen, iets goed mis in ons door sex veroverde publieke domein. Natuurlijk, achter de schermen kampen we allemaal met erectieproblemen, neporgasmes en buik-vet. Dat is altijd al zo geweest; maar tegenwoordig lezen we erover, kijken we er programma’s over en praten we over niets anders. Sinds de jaren ‘20 is sex steeds meer het publieke domein gaan domineren; eerst vanuit femi-nistische of radicale doeleinden, en tegenwoordig als enig overgebleven middel om je 15 minutes of fame te verove-ren. Sex, soms acrobatisch en soms onbeholpen, soms gewild en soms ongewild, sijpelt door tot in de sjiekste instituten. Mij best! Pimp my bourgeoisie!Maar sex heeft niet gratis ons publieke domein veroverd: het heeft andere zaken verdrongen, en dan vooral onaf-hankelijke gedachten. Ik heb het over afwijkende gedach-ten van welke vorm dan ook. De ideeënarmoede slaat genadeloos toe. Een zwak licht als Ayaan Hirsi Ali opent het academisch jaar, en vertelt daar schaamteloos dat wij, Verlicht Westen, alles goed deden, dat je niet mocht den-ken in de Middeleeuwen, en o ja, van moslims mag je ook niet denken. Waarschijnlijk kreeg ze nog applaus ook. Mag ik hier even iets grofs zeggen? Hirsi Ali is een gro-tere bedreiging voor onze ideeënvrijheid dan mos-lims. Vrije gedachten en afwijkende ideeën kunnen over onderdrukking heen-komen; dat is al gebeurd onder Stalin, onder Hitler, en onder welke kerk of kapitaal dan ook. Maar vrij-denkerij lijdt hevig onder het simplisme van Hirsi Ali, De Winter en Bush, maar ook dat van Michael Moore, Fidel Castro en Gretta Duisenberg.‘Spreek duidelijke taal!’ is het adagium dat sinds Pimmetje gemeengoed is geworden. Natuurlijk! Je kunt alles dood-D66en, daar ben ik zeker geen voorstander van. Maar simplisme wordt opeens aangezien voor hel-derheid. Snap je mijn punt nog niet? Sla eens een HP/de Tijd op. De HP probeert systematisch structuur aan te brengen in een maatschappij die zich niet zo eenvoudig laat grijpen, en bij voorkeur nog zonder de zwaarwegende ballast van enig onderzoek ook. ‘Vrouwen willen thuis-blijven en voor de kinderen zorgen,’ ‘Allochtonen kunnen niks,’ ‘Ambtenaren zijn luie donders’ kopt dit vod zowat, niet gehinderd door welke feiten dan ook.We willen graag zwart-wit zien in deze wereld. Maar dat betekent nog niet dat je ontslagen bent van je menselijke plicht om de verschillende facetten van je omgeving te bekijken. Wie maakt de feiten? Wie haalt het nieuws? Wie vertelt ons wat we moeten denken?Zo. Heel eventjes heeft de ideeënwereld het domein weer terugveroverd op de hegemonie van de sex. Wees gerust, Liefde, volgende keer gaat het hier weer over schaamlip-pen en negerlullen.

sex en onsex

van het eenvoudige verzoek voelen de meisjes zich nog minder geaccepteerd, en kan verdere vervreemding optreden. De Iraanse columnist Kader Abdolah hierover: ‘Het gaat niet om een leeg lokaal. […] Die goe-de, gelovige meisjes trekken het zwaard van de islam op de school om iets anders te bewerk-stelligen. Maar wat? […] De jonge generatie accepteert niet meer dat ze als tweederangs burgers wordt gezien. Ze zijn geen gastarbei-ders meer, maar Nederlanders. Over de vraag van die meisjes moet goed worden nagedacht, anders zullen de imams uit Saudi-Arabië ons de wet dicteren.’

Vervreemding dus. Of is dit afdwingen van een eigen ruimte een uiting van emancipatie ten opzichte van een afwijzende Nederlandse cultuur? Moslimvrouwen voeren misschien juist een dubbele emancipatiestrijd: tegenover hun eigen traditionele islam met een minder-waardige positie voor de vrouw, én tegenover de xenofobe Nederlanders, die het de vrouwen moeilijk maken zichzelf te zijn, als dat niet vol-doende Nederlands is. Want door wie worden moslima’s nu eigenlijk beperkingen opgelegd? Door de islamitische cultuur die hen oplegt een hoofddoek te dragen, of door de Neder-landers die hen pas waardig achten als ze de hoofddoek hebben afgedaan?

Wie is de ware feminist?Een van die laatste groep Nederlanders is

neo-feminist Cisca Dresselhuys van het blad Opzij. Zij stelt luid en duidelijk dat een vrouw met hoofddoek niet welkom is op de redactie. Zo iemand is Dresselhuys niet geëmancipeerd genoeg, en moet eerst deze ‘onderdrukking losknopen’. De vraag is echter, of de protesten tegen het verplicht thuislaten van de hoofd-doek niet juist een uiting van emancipatie zijn. Geen emancipatie om los te komen van de islamitische traditie waar de vrouwen deel van uit maken, maar emancipatie om los te komen van de westerse seculiere druk.Allerlei mensen signaleren een toename van het aantal hoofddoekjes op straat, en leggen een verband met de verharding van de integra-tiediscussie, net zoals op de Vrije Universiteit de dreiging met een verbod op hoofddoeken een averechts effect had. Juist meer studentes kwamen daarna met een hoofddoek naar de colleges.

Vrijheid dwingend opleggen?De hoofddoek markeert een vreemde tegen-stelling. De heftige meningsverschillen over zoiets simpels als een stukje kleding blijken een manifestatie van onvrede over de multi-culturele samenleving enerzijds en van een ontheemd gevoel anderzijds. Dubbel is ook, dat een verbod op hoofddoekjes verdedigd wordt met het argument dat we moslima’s ervan moeten bevrijden en daarmee in feite ‘de Nederlandse vrijheid’ aan ‘de onderdrukte’ moslima’s willen opleggen.

Deze discussie over hoofddoeken en andere uiterlijke geloofsuitingen lijkt eindeloos en zonder oplossing…Geen hoofddoek, dat alleen brengt ons niets verder. Zoals op de VU dreigde: dan ook geen naveltruitjes? Geen kettingen met kruisjes, geen shirts van Cradle of Filth, geen vlaggetjes meer op jassen? Als het aan meneer Verhulst ligt, voormalig wethouder onderwijs te Utrecht, dan voeren we ook in Nederland het schooluniform in: ‘Uniformen brengen gelijkheid en spijbelaars zijn herkenbaar op straat.’ Is dat waar we naar toe moeten? We vroegen het enkele leerlingen: Sahi: ‘Ik ben wel voor een schooluniform… Niemand die een ander kan uitlachen om zijn of haar eigen stijl, en zo kun je ook meteen zien wie op welke school zit. Misschien hou-den de vechtpartijen tussen onze en de school naast ons ook eens op. Het is dan namelijk te makkelijk te zien wie waar vandaan komt...’ Slim hoor!Clein: ‘Ik ben tegen het schooluniform om de simpele reden dat het in Nederland waar-schijnlijk niet zal gaan werken. Je verliest een stukje van je identiteit, een stukje van jezelf. School wordt dan nog zakelijker dan het al is. En trouwens, wie zegt dat er niet meer gepest zal gaan worden? Pesters zoeken wel iets

anders. Zoals: schoenen, sieraden, haar en dergelijke dingen. Dit probleem is dus niet opgelost als je het schooluniform invoert. En verder het is ook vaak zo dat de rijken een mooi uniform zullen dragen en de armen de lelijke, tweedehandse uniformen…’

Tijd om in Nederland ook uniformen verplicht te stellen op scholen? Laat het ons weten op: www.rood.sp.nl/discussie

wel of geen schooluniform?

Kinge kickt...

Discussie: tekst: Rian Hagebeuk

foto

: Her

man

Wou

ters

/ H

olla

ndse

Hoo

gte

Actie!

De Schipholbrand van 27 oktober vestigde opnieuw de aandacht op het vluchtelingenbeleid van minister Verdonk en maakte nog eens duide-lijk hoe onmenselijk haar beleid is. Verdonks reactie, dat er ‘adequaat’ gereageerd was na de brand, zorgde voor veel woede en onbegrip. En er kwamen spandoeken. Amsterdam begon, en veel andere steden volg-den snel. ‘Verdonk, nog steeds geen bloed aan je handen?’, ‘Elf levend verbrand, Rita bedankt’ en ‘Verdonk over tien jaar: ich habe es nicht gewußt’ sierden – en sieren – de gevels van tientallen voornamelijk kraakpanden. Veel spandoeken wer-den echter al snel verwijderd, op last van onder andere de burgemeesters Cohen (Amsterdam) en Wallage (Groningen). De teksten zouden be-ledigend zijn, zelfs smadelijk. Wat is het recht van meningsuiting waard? Hebben mensen het recht niet meer om te zeggen wat zij vinden? Fractievoorzitter van de VVD

Waarom ROOD? ROOD is onderdeel van een uitge-sproken linkse partij en erg actief om het verzet tegen het huidige kabinet zo groot mogelijk te maken. Dat zie bij andere politieke jonge-renorganisaties bijna niet. Actief zijn bij ROOD is ook gewoon leuk, goede combi van zaken aanpakken en gezelligheid.

Dagelijks leven? Dit jaar ben ik begonnen aan een studie algemene cultuurwetenschap-pen in Nijmegen. Jaar daarvoor heb ik sociologie gedaan, maar het onderzoeken daar vond ik veel

te statistisch. Nijmegen bevalt als stad goed, niet te groot niet te klein, aardige mensen en genoeg kroegen. Sporten ben ik echt te lui voor, geen idee of ik het ooit nog ga doen.

Hoe ben je bij ROOD gekomen en wat doe je binnen ROOD?Toen ik zestien was, woonde ik nog in Gorinchem en ben ik lid gewor-den van ROOD en de SP. Niet echt om een speciale reden, maar ik vond dat de SP in het algemeen goede idealen nastreefde vooral rond het eerlijk verdelen van inkomens, milieu en minderheden. De SP was toen echt nog de tegenpartij, toch vond ik dat ze hun zaakjes beter wisten te onderbouwen dan andere partijen. Ik heb toen meegeholpen om ROOD in Gorinchem op te star-ten, wat veel sneller ging dan ik had gedacht. Toen ben ik naar Nijme-gen verhuisd en na enige tijd weer

actief geworden. In Nijmegen heb ik onder andere meegeholpen met het opzetten van ons festival MIR, een festival tegen vercommercialisering van cultuur.

Welke actie spreekt je aan?De actie tegen dierproeven in de cosmetica-industrie, gericht op L’Oreal, sprak me erg aan. Raar dat die rotzooi nog steeds op konijntjes getest mag worden. De techniek is inmiddels wel zo ver dat dat niet meer hoeft. Politieke ambities?Nee. Ik vind het leuk en nuttig om actief te zijn voor ROOD en de SP, maar zwaardere verantwoordelijkhe-den kan ik niet aan. Daar ben ik te chaotisch voor. Sowieso vind ik het hele politieke machtsspel niet echt boeiend, hoewel de SP daar minder aan meedoet dan andere partijen, is er geen ontkomen aan in de politiek.

1 van de 1866Jeroen Jochems

Oorlog met spandoeken en sirenesSinds 1 november 2005 woedt er een nieuwe oorlog in

Nederland. Eentje die steeds meer aandacht krijgt en steeds

zichtbaarder wordt. Het is een strijd met woorden, woorden

die afgedaan worden als smaad of bedreiging. Woorden die

met harde hand verwijderd worden.

Amsterdam, Eric van der Burg, staat vierkant achter het besluit van de burgemeester om de spandoeken weg te halen omdat deze als smaad beschouwd werden. ‘Teksten zoals Rita Verdonk moordenaar gaan echt te ver. Iedereen mag een bewinds-persoon op diens beleid aanspre-ken maar als je een minister een moordenaar noemt val je iemand persoonlijk aan en pleeg je smaad’.

‘Smakeloos mag natuurlijk wél’Gerrit Voerman, directeur van het Documentatie Centrum Neder-landse Politieke Partijen in Gronin-gen, zei in de Universiteitskrant niet bepaald onder de indruk te zijn van de reactie van de burgemeesters. Maar is het dan niet kwetsend als Verdonk als haar beleid in verband gebracht wordt met – bijvoorbeeld – de Tweede Wereldoorlog? ‘Jawel, ik denk wel dat die associatie kwetsend is voor Verdonk, maar wil dát dan zeggen dat het niet mag? Ik vind het

smakeloos, maar smakeloos mág natuurlijk wel.’ Volgens Voerman reageert de overheid veel te gevoe-lig, net als Verdonk zelf overigens. ‘En ik geloof niet dat het een goede ontwikkeling is. Zeker als die vrijheid van meningsuiting ons echt zoveel waard is. Ik dacht echt dat we dit wel een beetje gehad hadden.’

Het gaat om mensen, om levensHoewel de discussie over de vrijheid van meningsuiting erg fundamen-teel is, is het belangrijk de discussie over het beleid zelf niet uit het oog te verliezen. Daar gaat het tenslotte om; om mensen, om levens. Steeds meer mensen openen hun ogen. De onvrede groeit. Ook de maan-delijkse lawaaidemonstratie, het Vluchtalarm, in Groningen, elke eerste maandag van de maand om twaalf uur, wordt steeds groter. De organisaties achter Vluchtalarm (waaronder ROOD) vinden het hui-dige asielbeleid inhumaan. Zij willen een generaal pardon voor de 26.000 uitgeprocedeerde vluchtelingen én een humaan vluchtelingenbeleid. De oorlog woedt verder en wordt steeds groter uitgemeten in de media. Acties moeten doorgaan, de aandacht voor vluchtelingen moet blijven. Alleen dan zal de strijd voor de menselijkheid worden gewonnen.

Op 19 oktober heeft ROOD Tilburg een pand gekraakt

op de hoek van het Piusplein en de Jan Aertestraat om

een snelle sloop van het vervallen gebouw te eisen.

Het was waarschijnlijk de eerste keer dat krakers een

pand bezetten en niet willen dat het bewoond wordt,

maar juist pleitten voor een snelle afbraak.

HuisjesmelkerverkiezingDe jaarlijkse huisjesmelkerver-kiezing is weer van start gegaan. Verschillende ROOD-groepen in het hele land verkiezen plaatselijk de ergste huisbaas, die door gaat naar een landelijke finale en de dubieuze eer krijgt ‘huisjesmelker van het jaar 2005’ te worden. Ben jij ook onte-vreden over je huisbaas? Nomineer hem op rood.sp.nl/actie/woning-nood/huisjesmelker.

Geef fietsen de ruimte!ROOD Groningen heeft op 13 oktober een inventarisatie van het tekort aan fietsenrek-ken rond het hoofdstation van Groningen aangeboden aan de gemeenteraad. Enkele partijen, waaronder de SP, drongen er vervolgens op aan meer stallingsruimte te realiseren. Een raadsmeer-derheid vond dat helaas niet nodig, maar ROOD heeft in-middels contact opgenomen met andere (politieke) orga-nisaties en blijft de gemeente onder druk zetten.

Kraakactie vóór sloop

tekst: Jessica de Wild

tekst: Milou de Boer

tekst: Milou de Boer

foto

’s: J

oost

van

den

Bro

ek /

Hol

land

se H

oogt

e

Ik wil de radio niet meer aanzetten, de televisie laat ik ook het liefst op zwart. Ik kan er niet meer tegen: de reclames. Reclames, je kunt toch gewoon wegzappen? Ja, maar echt óverál zie ik van die zorgreclames en ik heb er géén zin meer in. Laat de krant de krant maar, dichtgeslagen om de schreeuwende boodschappen niet te hoeven zien.Spotje: ‘verzekeren voor kraamzorg terwijl u dat niet wilt?’: bij ons kunt u kiezen! ‘U wilt toch niet onnodig voor fysiotherapie betalen?’: bij ons kunt u kiezen! ‘U wilt toch niet voor niets verzekerd zijn voor psychothe-rapie?’: bij ons kunt u kiezen! Nou, ik kies het liefst voor zorg die ik nodig heb en gelukkig weet ik niet hoe het er volgend jaar voorstaat met mijn gezondheid. Ik kan volledig fit en gezond zijn, zoals nu, maar mocht ik nu wél zwanger, rugproblemen hebben of totaal geestelijk aan de grond zitten dan wil ik gewoon geholpen worden. Ik wil niet willen kiezen voor bepaalde zaken die gewoon nodig kunnen zijn, op enig moment, door een of andere reden. Ik word helemaal moe van de gecreëerde ‘keuzevrijheid’ die we tegen-woordig voor alles hebben. Ik noem het liever keuzedrang. Ik moet kiezen voor zorgpakketten, ik moet kiezen welke internetprovider ik neem, ik moet kiezen voor mijn pensioen. Iedereen schreeuwt de beste te zijn. En ben je eenmaal binnen, dan hoor je niets meer. Ja, je ontvangt rekeningen. Is er iets fout? Bel maar naar het callcenter. Krijg je een arme student die aan het bijbeunen is en die niet verantwoordelijk is voor de foute rekening, de onterecht afgesloten internetaansluiting of voor de niet uitbetaalde zorgrekening. De verantwoordelijken zijn keurig afgeschermd, niet te bereiken voor de consument. Nederland is met al die privatiseringen niet gemakkelijker geworden. Iedereen is veel tijd vrij met de keuzes maken voor gewone zaken. Ben je werkeloos? Schreeuwende reintegratiebedrijven zullen je helpen! Kies maar! Maar je wilt gewoon een baan! Je wilt helemaal niet in training, gewoon werken. Nederland is ondertussen fijn een B-land aan het worden. En dat sluit dan weer mooi aan bij de internationale status van Balkenen-de. Als een schoothondje kruisraketten kopen bij Amerika. Bij Bush. Armoe-debestrijding, daar is geen geld voor. Mensen krijgen toch zorgtoeslag, om de winsten van de zorgverzekeraars te spekken? Zevenenvijftig miljoen is wel opeens ‘gevonden’ voor extra wapentuig. Nederland in het B-kamp van de wereld: het kamp van Bush, Blair en Bersluconi. Kiezen voor eigen verantwoordelijkheid en kiezen voor keuzevrijheid. Maar het merendeel van de bevolking wil geen kruisraketten, meneer Kamp! Het merendeel van de Ne-derlanders schaamt zich te pletter over de noodzaak van de voedselbanken. Doe daar nu eens iets aan!Laat ik inderdaad de tv, de radio en de krant maar niet meer aanzetten. Want om de reclames heen werkend kan ik de gevol-gen van de militarisering van de wereld ook niet meer verdragen, de armoede komt me de strot uit.

Renske Leijten

Keuzedwang

Dit jaar besloten mijn vriendin en ik een pauze te nemen van onze studies en er voor een jaar tussenuit te gaan naar Ierland. We namen een baan in een call-center nabij Dublin, betrokken een flatje in het stadscen-trum en lieten het allemaal over ons heen komen.Dublin is een geweldige stad. De architectuur is prachtig, de sfeer fan-tastisch en (héél belangrijk) er is een onuitputtelijke voorraad aan gezel-lige pubs. Zodra je echter langer dan een week in Ierland verblijft, merk je dat achter de toeristische façade niet alles zo goed is als het lijkt.

Ierland kent een van de beste econo-mieën van Europa, en dat is te zien ook! Vanaf zeven uur ‘s ochtends raast het verkeer door de straten, met weinig respect voor futiliteiten als stoplichten en voetgangers. Overal worden bedrijfsterreinen uit de grond gestampt, die allemaal in

Lieve, lieve Mark,

Een aantal keren heb ik je immer charmante glimlach al mogen aanschouwen. Altijd

i s jouw interesse voor de hedendaagse studente grenzeloos en iedere keer ben je weer

bereid de discussie in intiemere setting voort te zetten, zelfs als je drukke schema het

niet toelaat omdat er weer eens een demonstratie tegen je beleid gehouden wordt.

Arme Mark, jou moeten ze altijd hebben, die verwende studenten…

Soms lijkt het wel of ze niet in je zien wat ik kan zien. De liefde voor je vak. De passie

voor het stimuleren van prestaties, jouw stokpaardje, door collegegeld-verhoging en

se- lectie voor, na en onder de poort…

Oh Mark, ik doe zo m’n best, werk heel hard om aan je hoge eisen te kunnen voldoen.

Alles zet ik ervoor opzij, maar de enigen die jij ziet staan, zijn juist die anderen. Zij, die hun studieboeken ver-

ruilen voor spandoeken, megafoons en podia. Zij, die verkondigen hoe gemeen je tegen ze bent.

Waarom Mark, waarom? Ze doen niets goed, ze staan daar maar en studeren niet eens het hele weekend,

ze hebben misschien zelfs een bijbaantje zodat ze zonder de controle van hun ouders kunnen wonen. En wie

weet wat ze daar allemaal doen op hun kamers.

Mark, jij houdt ons voor dat we altijd onze uiterste best moeten doen, want van wanprestaties wordt de

maatschappij niets beter. De Wetenschap, we zouden slechts daarmee bezig mogen zijn. Alleen door de

wetenschap kan een maatschappij vooruit.

Mark, ik zie in dat jij gelijk hebt en ik bewonder de stelligheid van jouw inzet.

Maar Mark, je maakt me wanhopig… Zo wanhopig dat ik nog slechts één optie zie:

Je pakt die immer luie student altijd zo lekker hard aan, wil je me beloven: als ik nou flink studievertraging

ga oplopen voor jou, doe je dat dan ook met mij?

Rian Hagebeuk

Ierland als lichtend voorbeeld? Ierland heeft een van de beste economieën van de Europese Unie. Een voorbeeld voor Nederland? Het antwoord komt uit Dublin.

no-time gevuld worden met allerlei internationale bedrijven. Natuur-lijk moet daarvoor het nodige aan wegen gebouwd worden, wat leidt tot gigantische omleidingen en files overal. Gelukkig is daar nog het openbaar-vervoersysteem, voor forenzen zoals ik. Maar dat is zowaar slechter dan in Nederland: vertrekschema’s zijn hooguit nuttig als wc-papier, en met de bus sta je alsnog in de file.

Waarom explodeert de Ierse econo-mie? Omdat de belastingen voor bedrijven belachelijk laag zijn en vooral door het vrijwel ontbreken van secundaire arbeidsvoorwaarden, waardoor ook de loonkosten heel laag uitvallen. Collectieve pensioens-opbouw? Nee, daar mogen mensen zelf honderden euro’s per maand voor neertellen. Vergeet onnodig duur en milieuvriendelijk openbaar-vervoer, laat mensen maar weer in

de file staan. En een goede ziekte-kostenverzekering is toch helemaal niet nodig: laat mensen hun eigen verantwoordelijkheid nemen. Klinkt bovenstaand verhaal als het doemscenario dat de oppositie-partijen in Nederland schetsen als Balkenende doorgaat? Voor mij is het wat ik dagelijks om me heen zie. De Ierse situatie bewijst dat het verwijderen van tandheelkunde uit de basisverzekering leidt tot een ramp voor de volksgezondheid. Ier-land laat zien dat niet investeren in openbaar vervoer gelijk staat aan in-vesteren in files. Ierland is het bewijs dat neoliberale politiek weliswaar kan leiden tot economische groei, maar dat de bevolking daar weinig van profiteert. Red ik het hier wel? Ja hoor, met ons dubbele inkomen en het fantas-tische uitgaansleven is een jaar Ierland een groot feest. Ik ben alleen bang dat ik volgend jaar bij mijn terugkomst in Nederland een Ierse sociale zekerheid voor de kiezen krijg, zonder de lekkere Guinness om die te kunnen vergeten.

Je kunt deze machtiging op elk moment stopzetten met een telefoontje aan de SP en ROOD: 010 243 55 40. Ook kun je het bedrag binnen 30 dagen terug laten storten.

Voor- en achternaam: .... .... .................. ... .......... .. ........ .................... . . m/v.

Adres: .... .. . .. .. ... .. .............. .. . ........ ...................... .. . ...... .. .... ...... . .. . .. .

Postcode: ... . ........ .. ....... .. Plaats: ...... . . ... ....... .. . . . ....... ....... ... ........ .. .

Telefoon: .. . ....... ... . ....... .... ...... ....... . Geboortedatum: .. .. ..... .. ... ....... .....

E-mail: .... . .. ...... ... ... ......... ... . ..... .. .. Rekeningnummer: ... .. . ........ .. . ..... ..

Datum: .... . . . ......... .. . . .. ... Handtekening: .. . . .. ..

Als welkomstgeschenk wil ik een T-shirt in de volgende maat: S M L XL

Ik word SP-lid en machtig de SP het volgende bedrag per kwartaal af te schrijven: E 5,00 (minimum), E 7,50 Anders, namelijk E

Ik word ROOD-lid en machtig ROOD het volgende bedrag af te schrijven als jaarlijkse bijdrage: E 5,00 (minimum), E 10,00 Anders, namelijk E

*Als je 14 of 15 jaar bent, mag je nog geen SP-lid worden. Je hoeft dan alleen ROOD te machtigen.

Ik sluit me aanik ben lekker links!

bij ROOD en de SP*.

Ja

Deze bon terugsturen naar ROOD, t.a.v. Ledenadministratie, Antwoordnummer 30542, 3030 WB Rotterdam - postzegel mag wel hoeft niet

tekst: Anne Feite Bloem

foto

: Suz

anne

van

de

Ker

k

foto

: Suz

anne

van

de

Ker

k

foto

: ww

w.to

ddad

ams.

net