4 Jaargang 43 - april 2016 Sleutel - 04-2016.… · APRIL 2016 DE SLEUTEL 3 En verder 4 Liturgische...

Stevensweert viert 750 jaar parochieStichter Montfortanen 300 jaar geleden overledenMoeder Elisabeth Hesselblad O.Ss.S. wordt heilig verklaard

44 Jaargang 43 - april 2016Jaargang 43 - april 2016

Stevensweert viert 750 jaar parochieStichter Montfortanen 300 jaar geleden overledenMoeder Elisabeth Hesselblad O.Ss.S. wordt heilig verklaard

3APRIL 2016 DE SLEUTEL

En verder

4 Liturgische kalender4 Kathedraalkalender5 Column bisschop6 Loewende Klokken13 Carolushuis16 Kruisen en Kapellen in Limburg24 Kerkgeschiedenis26 Grenzeloos27 Geloof in de praktijk30 Agenda’s bisschoppen31 Puzzel

In dit nummer1

Stevensweert verwelkomt dit jaar graag bezoekers in de paro-chie die 750 jaar bestaat. Pas-

toor Lambert Creemers wil in dit kader graag de deur openen voor zo veel als mo-gelijk mensen… Wat het kerkinterieur te bieden heeft, dat kunt u zien in onze ru-briek ‘fotoreportage’ vanaf pagina 28

10

14

18

20

Roepingenzondag wordt op 17 april in ons bisdom ook gevierd met een ge-bedsmiddag in de kathedraal van Roer-mond. Daar wordt het Allerheiligste ter aanbidding uitgesteld, waarbij verte-genwoordigers van verschillende con-gregaties en religieuze gemeenschap-pen bidden om bijzonder geroepenen voor de Kerk in Limburg. Aansluitend vindt een speciale vesperviering onder leiding van bisschop Frans Wiertz plaats; aanvang 16.00 uur.

Ooit vorsten in Stevensweert mensen met een historisch be-sef in de achterliggende tijden

en vonden een akte uit 1265. Daarin werd gewag gemaakt van de parochie ‘Werde’. Voeg daaraan de naam van de patroonhei-lige Stephanus toe en de plaats kreeg een naam: Stevensweert. Deze vondst ligt ten grondslag aan de jubileumfeesten dit jaar. Want de parochie bestaat dus al (min-stens) 750 jaar. We vroegen pastoor Lam-bert Creemers van de parochiefederatie Maasbracht, waartoe ook Stevensweert behoort, of hij zin heeft in het feestje…

Dit jaar is het precies 300 jaar geleden dat de heilige Louis-Marie Grignion de Montfort

overleed. De stichter van de paters Mont-fortanen, de zusters dochters der Wijsheid en de broeders van Sint Gabriël wordt op zijn sterfdag 28 april in Schimmert her-dacht. Dit is de plaats waar de Franse con-gregaties 135 jaar geleden hun eerste Ne-derlandse kloosters openden

In zijn boodschap b.g.v. roepin-genzondag (17 april) sluit de paus aan bij het heilig Jaar van

de Barmhartigheid. Hij hoopt dat iedere gedoopte gedurende dit Jaar de vreugde ervaart om tot de Kerk te behoren en mag herontdekken dat de christelijke roeping voortkomt uit het Volk van God en een ga-ve is van Gods barmhartigheid. Wij druk-ken deze brief van de paus integraal af

Zweden staat bekend om bij-voorbeeld zijn ongerepte na-tuur, IKEA en ABBA, maar bij

gelovige mensen ook om de ordestichte-res, de heilige Birgitta. Zij zullen net zoals de zusters Birgittinessen – in ons bisdom is er een klooster in Weert - met blij ge-moed hebben vernomen dat een van haar volgelingen - Moeder Elisabeth Hesselblad - binnenkort heilig zal worden verklaard. Zij stichtte 110 jaar geleden een nieuwe congregatie binnen haar orde, met de be-doeling om de spiritualiteit van Sint-Birgit-ta nieuw leven in te blazen. Daarom een portret van deze aanstaande heilige

22In de rubriek Kerk en Samenle-ving wordt aandacht besteed aan de Inloophuizen die in de

voorbije jaren in ons bisdom zijn ontstaan. BieZefke (Sittard), OOR (Roermond) en Aandachtscentrum (Venlo) zijn inmiddels al ingeburgerde namen. Op vele andere plaatsen zijn inmiddels ook de deuren van een pastorie of kerkelijk centrum, of ook een gewoon woonhuis geopend als ‘In-loophuis’ of ’Naboarhoes’. Ieder huis heeft zo zijn eigen geschiedenis, maar allemaal delen ze wel dat ze ontstaan zijn vanuit een kerkelijke achtergrond. Het zijn plekken waar de bezoekers gewaardeerd en geres-pecteerd worden, waar iedereen met zijn of haar eigen verhaal (altijd) welkom is, waar ondersteuning en hulp geboden wordt

32Op onze achterpagina de tekst van het gebed waarmee paus Franciscus zijn boodschap voor

Roepingenzondag 2016 besloot

5APRIL 2016 DE SLEUTEL4 DE SLEUTEL APRIL 2016

Liturgische kalender KathedraalkalenderH. MissenZaterdags om 17.30 uur en zondags om 11.30 uur

Openstelling kerkDe kathedraal is dagelijks geopend van 14 tot 17 uur, echter (vanwege het Bevrijdings-festival) niet op donderdag 5 mei.

Tevens vinden in de komende weken in de Sint-Christoffelkathedraal te Roermond de volgende bijzondere vieringen of activiteiten plaats:

Zaterdag 9 april11.30 uur Pontificale eucharistieviering door bisschop Frans Wiertz bij gelegenheid van het 95-jarig bestaan van de organisatie Limburgse Bedevaarten.

Zaterdag 16 april14.00 uur Lighttime: evangelisatieviering in en om de kathedraal (tot 16.30 uur).

Zondag 17 april11.30 uur Eucharistieviering met medewerking van blokfluitensemble Syrinx uit Horst. Middag Uitstelling van het Allerheiligste en aanbidding met geroepenen bij gelegenheid van de Wereldgebedsdag voor roepingen.

16.00 uur Pontificale vesperviering door bisschop Frans Wiertz met geroepenen uit heel het bisdom. Zaterdag 23 aprilHele dag Jaarlijkse Christoffeldag voor vormelingen uit heel het bisdom.

Donderdag 5 meiLet op: ondanks dat het Hemelvaartsdag is, maar vanwege het Bevrijdingsfestival op de Markt, is er géén H. Mis.

Zingen in de kathedraal?Koren en muziekgezelschappen die ook willen zingen of spelen in de kathedraal kunnen daartoe contact opnemen met [email protected]

Rondleidingen op afspraakParochiegroepen die graag een op de interesses van de groep gerichte rondleiding door de kathedraal zouden willen hebben, kunnen daartoe contact opnemen met [email protected]

WebsiteKijk ook eens op www.kathedraal-roermond.nl

Colofon De SleutelMaandelijks magazine over geloof en leven.

UitgaveKerkelijke Stichting Verkondiging van het bisdom Roermond. Verschijnt 11 maal per jaar. Een (post)abonnement kost € 29,00 per jaar

RedactieFrans van Galen (hoofdredacteur) Gijsbrecht Dieteren

RedactiemedewerkersDrs. Ton Storcken sma

(Missie)Drs. Hub Vossen

(Kerk en Samenleving)Drs. Francis Keyers

(Psychologie en Levensbeschouwing)Dr. Paul Hamans

(Geschiedenis)Matheu Bemelmans

(Kruisen en Kapellen in Limburg)

Redactieadres Neerstraat 49, 6041 KB Roermond; tel. 0475-386821; fax 0475-386847e-mail: [email protected]

DrukTonnaer, Kelpen-Oler

Administratie/Abonnementen De SleutelPostbus 470, 6040 AL Roermondtel. 0475-386860; fax 0475-386850e-mail: [email protected]

Foto’sFoto-archief bisdom RoermondRedactiemedewerkers De Sleutel

AdvertentiesBorgerpark MediaVlodropperweg 62Postbus 8027, 6060 AA Posterholttel. 0475-711 362e-mail: [email protected]

Een abonnement kan elk moment ingaan en wordt automatisch verlengd, tenzij vier weken voor het einde van een kalenderjaar wordt opgezegd. Ter voldoening van het abonnementsgeld wordt u automatisch een accept girokaart toegezonden.

Adreswijzigingen gaarne vier weken van tevoren met vermelding van het oude en nieuwe adres of door middel van gewijzigde adresband.

© IBR ISSN 0167-3610

Het bisdom Roermond is via het internet te bezoeken op het adres:www.bisdom-roermond.nlwww.de-sleutel.nl

+ Frans Wiertz,bisschop van Roermond

MISSIONAIRE KERKMeer dan twintig jaar geledenhebben de Nederlandse bisschoppen van toenNederland tot missieland verklaard.

Dat riep toen bij sommige katholiekenook wel vraagtekens op.Hoezo? Waarom?Wij zijn toch geen primitief volk,maar een hoogontwikkelde natie?

Woorden als ‘missie’ en ‘bekeren’leken velen in ons landeerder toepasselijk voor onze ooms en tantesdie naar verre landen waren getrokkenom de mensen daar de blijde boodschap van ons geloof te verkondigen.

Zij hebben dat gedaan met grote inzet.Vaak onder primitieve omstandighedenen niet alleen met woordenmaar door concrete daden.Ze bouwden scholen, ziekenhuizenen uiteraard ook kerken.

Maar hier waren we geneigd te zeggen ‘missie: dat is wat voor ver-weg-istan,maar toch niet voor óns: wij zijn trouwens katholiek’.

Intussen is de situatie drastisch gewijzigd.We hebben er inderdaad geen enquêtes voor nodigom dat niet zo dapper meer te zeggen.

Is niet voor velen katholiek zijnbeperkt geraakt tot carnaval, Kerstmis en Pasen,en als we eerlijk zijnook nog in die volgorde?

The Passion op Witte Donderdagherinnert ons eraandat het bij de Kerk altijd moet gaanom Jezus Christus, Gods Zoon,die ons in leven, lijden en doodis voorgegaan naar leven met God in zijn hemel.

Waar dat niet meer vermeld wordt of beleden,schieten we allen als Kerk tekort.

Immers dát is wat de Blijde Boodschap uitmaakt,zodat mensen thuis én vertrouwd raken met Goden, in Jezus’ kielzog, met de mensen onder elkaar.

ZONDAG 10 APRIL 2016DERDE ZONDAG VAN PASEN witeerste lezing: Hand.5,27b 32.40b 41 tussenzang: ps.30,2.4 6.11.12a.13 tweede lezing: Apok.5,11 14 evangelie: Joh.21,1 19 of:1 14 ZONDAG 17 APRIL 2016VIERDE ZONDAG VAN PASEN. ROEPINGENZONDAG witeerste lezing: Hand.13,14.43 52 tussenzang: ps.100,2.3.5 tweede lezing: Apok.7,9.14b 17 evangelie: Joh.10,27 30

ZONDAG 24 APRIL 2016VIJFDE ZONDAG VAN PASEN witeerste lezing: Hand.14,21 27 tussenzang: ps.145,8 13ab tweede lezing: Apok.21,1 5a evangelie: Joh.13,31 33a.34 35

MAANDAG 25 APRIL 2016FEEST VAN DE H.MARCUS, EVANGELIST roodeerste lezing: 1 Petr.5,5b -14 tussenzang: ps.89,2 -3.6 -7.16 -17 evangelie: Mc.16,15 -20

WOENSDAG 27 APRIL 2016GEDACHTENIS VAN DE H.PETRUS CANI-SIUS, PRIESTER EN KERKLERAAR witeerste lezing: Hand.15,1-6 tussenzang: ps.122,1-5 evangelie: Joh.15,1-8

VRIJDAG 29 APRIL 2016FEEST VAN DE H.CATHARINA VAN SIENA, MAAGD EN KERKLERARES, PATRONES VAN EUROPA witeerste lezing: 1Joh.1,5 2,2 tussenzang: ps.103(102),1 4.8 9.13 14.17 18 evangelie: Mt.11,25 30

ZONDAG 1 MEI 2016ZESDE ZONDAG VAN PASEN witeerste lezing: Hand.15,1 2.22 29 tussenzang: ps.67,2 3.5.6.8tweede lezing: Apok.21,10 14.22 23 evangelie: Joh.14,23 29

DINSDAG 3 MEI 2016FEEST VAN DE HH.FILIPPUS EN JAKOBUS, APOSTELEN roodeerste lezing: 1Kor.15,1 8 tussenzang: ps.19,2 5 evangelie: Joh.14,6 14

DONDERDAG 5 MEI 2016HOOGFEEST VAN DE HEMELVAART VAN DE HEER witeerste lezing: Hand.1,1 11 tussenzang: ps.47,2 3.6 9 tweede lezing: Ef.1,17 23 of: Hebr.9,24 28;10,19 23 evangelie: Lc.24,46 53


LOEWENDE KLOKKENLOEWENDE KLOKKEN

Loewende Klokken

Vijftig jaar kosterHub Conjarts is dit jaar 50 jaar koster in onze H. Margarita-parochie in Margraten, tevens is hij 55 jaar organist in onze kerk. Een bijzon-der jubileum. De paro-chie Margraten viert dat feit op 3 april in de pa-rochiekerk met een plechtige Eucharistie-viering uit dankzegging. Het dameskoor, dat meer dan 45 jaar onder zijn leiding staat, zal de-ze viering muzikaal op-luisteren.Naast zijn functie als koster-organist verzorgt en onderhoudt hij meer dan 40 jaren dagelijks de kapel in Termaar. Met grote inzet heeft hij zich op bijzondere wijze belangeloos verdienstelijk gemaakt voor de parochie en het kerkelijk leven in onze parochie. Recentelijk is hij benoemd tot Lid in de Orde van Oranje. Kerke-lijk is hij bij zijn 25 jarig dienstjubileum onderscheiden met de medaille Pro Ecclesia et Pontifice.

Resultaat actie kerkbijdrage in 2015 in Gulpen

Al een halve eeuw is Hub Conjarts een steunpilaar in de parochie van Margraten (foto parochie Margraten)

100 Jaar BroederschapDe Broederschap van St. Servaas viert dit jaar haar 100 jarig be-staan. Dit jubileum wordt op meerdere dagen en op verschillende wijzen gevierd. Op zondag 10 april is om 10.00 uur de liturgi-sche viering b.g.v. dit jubileum. Het borstbeeld van St. Servaas zal daartoe op het priesterkoor worden geplaatst. Enkele nieuwe leden zullen tijdens de viering geïnstalleerd worden. Na de plechtigheid is de Servaasfamilie genodigd de Broederschap te feliciteren en gezellig met elkaar te verkeren in de kruisgangen en in de pandhof. Vanwege dit laatste vervalt de H.Mis van 11.30 uur.

Wie in Gulpen mensen tegenkomt met een brede lach op het ge-zicht, moet er rekening mee houden dat ze lid zijn van het kerk-bestuur. Het bestuur kon onlangs namelijk een hoopvol bericht de wereld in sturen waarop heel wat andere parochies jaloers zullen zijn. In kort bestek werd de financiële situatie in 2015 als volgt omschreven: “We zijn verheugd dat veel parochianen in 2015 positief hebben gereageerd op ons bericht over de kerkbij-drage. Doordat veel parochianen hun kerkbijdrage hebben ver-hoogd en anderen voor het eerst of opnieuw zijn gaan meedoen, is het totaal bedrag in 2015 t.o.v. 2014 met 25% verhoogd (25.857 euro in 2015 t.o.v. 20.730 euro in 2014). Ook andere posten, zoals bijvoorbeeld de opbrengsten van Misintenties en giften, zijn in 2015 toegenomen. Door deze ontwikkelingen heeft de parochie in 2015 sinds enkele jaren voor het eerst geen verlies geleden.”Een resultaat om trots op te zijn in deze tijden maar zeker geen reden om achterover te leunen, zoals tot slot wordt opgemerkt: “Als we dit met z’n allen kunnen blijven vasthouden, zijn we in

staat om onze parochie en ons kerkgebouw ook in de nabije toe-komst te laten functioneren. Hartelijk dank aan al diegenen die aan deze positieve ontwikkeling hebben bijgedragen! Wij hopen ook in 2016 weer op uw steun te mogen rekenen.”

Een van de taken van de Broederschap tijdens de zevenjaarlijkse Heiligdomsvaart is het dragen van de Noodkist (foto bisdom Roermond)

Pastoor-deken Rob Merkx van Roermond bevindt zich al enige tijd in nauwe schoentjes. Financieel gezien dan. Want de Chris-toffelparochie telt twee monumentale kerken. En dan zijn de kosten van ‘onderhoud’ en ‘exploitatie’ geen ver van mijn bed show, maar dagelijkse kost. De recent verschenen herziene ‘rondganggids’ van de Munsterkerk geeft daarin een beetje in-zicht: “De exploitatie en het onderhoud vergen jaarlijks meer dan € 80.000. Dit is ruim € 200,- per dag!” Tel je daarbij de ze-ker niet geringe(re) kosten van de Sint-Christoffelkathedraal bij op, dan besef je voor welke krachttoer het kerkbestuur ieder jaar weer staat. Tegenvallers zijn dan zeker ook niet welkom. En ko-men iedere keer opnieuw voor. Daar staat bijvoorbeeld het kathedrale orgel al jaren garant voor. Al jaren was duidelijk dat het instrument problemen kent. Met veel kunst- en vliegwerk werd het nog enigszins in bedrijf ge-houden. En gezocht naar oplossingen of alternatieven. Maar ja, met een (zo goed als) lege kerkenkas is het moeilijk (ook orgel-)bouwen. Toch ging bijna anderhalf jaar geleden de kogel door en een groot deel van het orgel uit de kerk. De deken omschrijft in zijn parochieblad waarom: “Het is het instrument dat bij uitstek geschikt is om mensen emotioneel te raken, in zekere zin een ‘godservaring’ te bezorgen. Dat is ook de reden dat we de sprong hebben gewaagd en het al jaren slecht functionerende orgel een grote innerlijke beurt willen geven.

En omdat ik ervan overtuigd ben dat velen door dit orgel geraakt zullen worden en geholpen worden in hun gebed en devotie, denk ik ook dat mensen enthousiast zullen zijn om de bouw te steunen.”Dit kan vooral al gebeuren dankzij de steun van de Stichting Re-novatie van de Kathedraal die heeft aangeboden zorg te dragen voor de financiering van het project. Dat in fases wordt afge-werkt, afhankelijk van de beschikbare gelden. Daarom een plei-dooi van deken Merkx: “We hebben voor de eerste fase - die moet leiden tot een (klein) bespeelbaar orgel - dankzij de bijdra-gen van vele particulieren, fondsen en stichtingen reeds € 300.000 bij elkaar gespaard: een meesterlijk resultaat! Echter voor de realisatie van fase 1 is nog € 150.000 nodig. Als u als particulier of stichting wilt bijdragen: doe het!” Op vrijdag 8 april vond een bijzondere bijeenkomst in de kathe-draal plaats waarbij mgr. Frans Wiertz de grootste orgelpijp ze-gende waarna deze werd opgetakeld en geplaatst: het begin van de opbouw van het gerestaureerde orgel.

Inlichtingen: J.Wijnands, projectleider Renovatie Kathedraal; tel. 0475 58 15 87; [email protected] Wie wil bijdragen kan dat doen via Bankrekening NL40RABO 0174 1833 99, t.n.v. Stichting Renovatie Kathedraal Roermond (Culturele ANBI).

De uitnodiging voor de bijeenkomst van 8 april bevatte enige foto’s die laten zien dat de firma Verschueren druk doende is om het orgel te restaureren

Orgel kathedraal: het begin van de opbouw ...


DIACONIE

Paus Franciscusgroep werkt aan diaconie In Wijlre is al enige tijd een Franciscusgroep actief. Blijkens een bericht in het parochieblad laat de groep zich bijvoorbeeld leiden door een gedachte van Moeder Theresa: “Niet iedereen is in staat om grootse dingen te doen, maar we kunnen allemaal kleine din-gen doen met grote liefde”. Waar zij voor wil staan wordt als volgt omschreven: “De letter-lijke betekenis van diaconie is het zich dienstbaar opstellen, hulp bieden aan allen die dit nodig hebben. Eeuwenlang werden de ta-ken van diaconie gevormd door de zeven werken van barmhar-tigheid. De samenleving ondergaat in deze tijd grote veranderin-gen, zowel structureel als organisatorisch, en het wordt steeds moeilijker voor allerlei organisaties om recht te doen aan hun ei-gen missie en visie. Veel sociaal maatschappelijke organisaties verdampen door marktwerking en verzakelijking. Er is vergrij-zing en ontgroening en er is sprake van veranderde vraag en in-zet van de overheid op het vlak van welzijn en sociaal terrein. Naar aanleiding van de terugtrekkende overheid ontstaat een grote behoefte aan ondersteuning, zorg en een vangnet. De kerk moet zich afvragen hoe ze een gezonde kerkgemeenschap kan zijn, die midden in deze veranderende samenleving staat. Een uitdaging waar we voor moeten gaan. De Paus Franciscusgroep wil zich hiervoor inzetten.” De Paus Franciscusgroep Wijlre wil hulp op maat bieden. Daar-

om is voor (hulp)vragen een hulplijn in het leven geroepen. Ook organiseert zij elke 1e woensdag van de maand, van 12.00 tot 15.00 uur, een gezellige maaltijd in het parochiecentrum. Voor een 3 driegangen menu, inclusief drank, wordt slechts € 5,-- ge-vraagd.

Wie belangstelling heeft om aan dit belangrijke werk deel te nemen kan zich oriënteren op de website: www.pausfranciscus-groepen.nl Op dit moment zijn er groepen ac-tief in de volgende plaatsen: Venray – Venlo – Leudal – Roermond – Echt – Sittard - Heerlen – Kerkrade - Gul-pen-Wittem

Streefbedrag gehaaldOp de site van de Ba-siliek van Onze Lieve Vrouw van het heilig Hart in Sittard troffen we een verheugende mededeling aan. Het betrof het resultaat van de crowdfunding ten behoeve van de restauratie van de ba-siliek waarover ook wij berichtten in De Sleutel van oktober van vorig jaar. De ac-tie kon eind verleden jaar worden beëin-digd, want “het streefbedrag van 50 duizend euro is ruim-schoots gehaald en heeft onze verwachtingen meer dan over-troffen. Officieel staat de teller nu op 53041 euro en nog steeds komen er giften binnen. Wij zijn voornemens om het meerdere te besteden aan het van binnenuit verlichten van de unieke toren van de basiliek.”Niet voor niets gebruikt men heel grote letters om een duide-lijk dankbaar eind aan het bericht te geven: “HEEL, HEEL VEEL DANK AAN EENIEDER DIE AAN DIT SUCCES HEEFT BIJGEDRAGEN!”

Rozenkransgebed voor de vredeIedere donderdag wordt in Klooster Wittem de rozen-krans gebeden voor de vrede. De oorlogen in het Midden-Oosten, de terreur van IS, de toenemende span-ningen in het Oost-blok en de voort-durende strijd in Afrika heeft het klooster ertoe ge-bracht het oude ge-bruik van het bid-den van de rozenkrans weer op te pakken. Het steeds weer bidden van ‘Weesgegroet-jes’ afgewisseld met ‘Onzevaders’ heeft een meditatieve wer-king, het roept de ruimte op om open te staan naar Maria. In deze Mariamaand willen we tot haar bidden voor de vrede en haar vragen ons bij te staan bij alles wat ons overkomt.Van harte welkom! Meer informatie: www.kloosterwittem.nl/ActueelVieringen

… het biedt de ruimte om open te staan naar Maria… (foto bisdom Roermond)

Biechten: niets voor mensen zonder ruggengraat…

Ontmoetingsdag Biddende Moeders rond Barmhartigheid

In het parochieblad van Wolder besteedde pastoor Jack Honings in dit Jaar van de Barmhartigheid aandacht aan het sacrament dat juist zo bij barmhartigheid hoort. Hij schreef onder meer: “Gods barmhartigheid ervaren we ten volle in het sacrament van boete en verzoening. Wie zijn zonde durft te biechten, wordt door God aangeraakt op een weldadige manier.- Biechten wil zeggen: Ik ont-vang Gods vergevende liefde omdat ik geloof dat ik God en mijn medemens kwets door mijn daden én dat Hij de barmhartige Vader is die mij wil vergeven. - Biechten vraagt dus allereerst om een geestelijk leven. En de consequentie van biechten is onrecht herstellen. De gesto-len fiets terug brengen! Het doel van de biecht is niet dat ik besef hoe slecht ik ben maar hoe goed God is. En als ik vergeving ontvang kan ik ook vanuit mijn hart anderen gaan vergeven. Zonder vergeving gaat alles steeds stroever lopen.

- Biechten heeft ook te maken met de fijn-gevoeligheid van de ziel. Niet alleen het stelen van een fiets is een zonde. Maar soms zelfs een enkel woord, een blik of het achterwege laten van een daad.- Biechten is ook een nuchtere weg: het is niet weglopen voor de fouten en dit com-

… Hij schenke u vrijspraak en vrede … (foto bisdom Roermond)

LOEWENDE KLOKKEN

penseren met het slikken van pillen. Biechten impliceert ook bekering: kappen met de ver-keerde weg en het leven bete-ren. Ja, biechten is niets voor mensen zonder ruggengraat! Zonder besef van zonden of de wil tot verbetering heeft biech-ten geen zin. In iedere biecht mag de biechteling horen: ‘God de barmhartige Vader heeft de wereld met zich verzoend door de dood en de verrijzenis van zijn Zoon en de heilige Geest uitgestort tot vergeving van de zonden. Hij schenke u door het dienstwerk van de kerk vrij-spraak en vrede, en ik ontsla u

van alle zonden, in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest’. Net zo-als het ontvangen van de H. Communie is ook het sacrament van de biecht een aan-raking door de lieve Heer die, los van al het andere, alleen al vanwege die barm-hartige aanraking, een enorme weldaad is. Daar kan geen apotheek tegen op!”

Op 3 maart was er in Roermond een ontmoetingsdag voor biddende moe-ders en andere belangstellenden. De ontmoetingsdag vond plaats in het ka-der van het Jaar van de Barmhartig-heid. De dag begon in de refter van de kantoren van het bisdom aan de Swal-merstraat in Roermond met een lezing gehouden door pastoor Rainer Kanke van Echt over de Goddelijke Barmhar-tigheid en de vraag ‘hoe kunnen wij barmhartig zijn?’ Hij behandelde het thema aan de hand van het leven van de Poolse zuster Faustina Kowalska. Ook vond er uitleg plaats over het sa-crament van boete en verzoening.Na de lunch trokken de deelnemers gezamenlijk als pelgrims naar de Sint-Christoffelkathedraal. Daar werd het Allerheiligste ter aanbid-ding uitgesteld en bestond de moge-lijkheid om het sacrament van boete en verzoening te ontvangen. De dag werd afgesloten met de viering van de Eucharistie.

De dag begon met een inleiding door pastoor Kanke; in de middaguren liepen de deelnemers door de heilige Deur in de kathedraal; daar namen zij deel aan de Aanbidding en konden zij het sacrament van Boete en Verzoening ontvangen


tekst frans van galen foto’s bisdom roermond

“Nou, ik had er aanvankelijk eerlijk ge-zegd een hard hoofd in”, geeft hij direct toe. “Er is nog altijd sprake van een krim-pende kerkbetrokkenheid. En waar de kerk kleiner en kleiner wordt, denk je niet meteen aan het organiseren van een grootse jubileumviering zoals die 50 jaar geleden nog wel breed gedragen plaats kon vinden. Bovendien is de financiële si-tuatie van de parochie niet van dien aard, dat we aan de organisatie van een derge-lijk feest echt geld kunnen besteden. Dus, ja: het kerkbestuur had zo zijn twijfels bij de mogelijkheden van een grootse vie-ring. Vieren zouden we het jubileum na-tuurlijk in ieder geval. Want 750 jaar pa-rochie: dat is toch een mijlpaal in het leven van een parochie. Ga maar eens na: al zeker 40 generaties Stevensweertenaren hebben jaar in, jaar uit geleefd met Onze Lieve Heer in hun

UIT ONS BISDOM UIT ONS BISDOM

Pastoor Creemers hoopt op stimulerend effect 750-jarig jubileum

‘Terugkijkend naar onze wortels de toekomst tegemoet’Ooit vorsten in Stevensweert

mensen met een historisch

besef in de achterliggende

tijden en vonden een akte uit

1265. Daarin werd gewag ge-

maakt van de parochie

‘Werde’. Voeg daaraan de

naam van de patroonheilige

Stephanus toe en de plaats

kreeg een naam: Stevens-

weert. Deze vondst ligt ten

grondslag aan de jubileum-

feesten dit jaar. Want de pa-

rochie bestaat dus al (min-

stens) 750 jaar. We vroegen

pastoor Lambert Creemers

van de parochiefederatie

Maasbracht, waartoe ook

Stevensweert behoort, of hij

zin heeft in het feestje…

midden. Hebben zeker voor een groot deel met Hem en vanuit Hem geleefd. In voor- en tegenspoed, altijd met Hem ver-bonden. In elkaar opeenvolgende huizen die zij voor Hem gebouwd hebben. Tot en met de prachtige kerk die we nu nog rijk zijn en die we voor de toekomst willen behouden. Nee, het zou een gotspe, als het ware een belediging voor onze voor-ouders zijn om zomaar aan hun geloof, hun voorbeeld door de generaties heen, voorbij te gaan.”

Stichting 750 jaarDat de jubileumviering doorheen het hele jaar toch een grootser karakter krijgt dan het kerkbestuur aanvankelijk voor ogen stond, heeft te maken met onmisbare kartrekkers. Pastoor Creemers: “Samen met het kerkbestuur werd door die men-

sen gezocht naar draagvlak in het vesting-stadje voor de jubileumviering. Dat werd vooral gevonden bij een tiental verenigin-gen die bereid bleken zich organisatorisch in te zetten om - door middel van vooral culturele activiteiten - vorm en inhoud aan het feest te geven. Het gaf bij ons een omslag in denken ook omdat de in het le-ven geroepen Stichting 750 jaar Stevens-weert het op zich nam het benodigde geld bijeen te krijgen. Dat is ondanks subsidies van gemeente en provincie nog een hele krachttoer en er wordt druk gezocht naar sponsoren. De plannen liegen er niet om: er wordt gewerkt met een begroting van bijna 60.000 euro! Het leeuwendeel daar-van komt voor rekening van het zogehe-ten re-enactment: het naspelen van de veldslag tussen de Spanjaarden en Staatse troepen in 1702. Het zal zoals de organi-satoren beloven waarschijnlijk wel een uniek schouwspel en dus een publieks-trekker van de eerste orde zijn!”

TegenslagenTegenslagen moet pastoor Creemers een paar weken voor aanvang van het feest-programma vanuit kerkelijke zijde toch ook al melden. “Op 3 april wordt het jubi-leumjaar geopend in de parochiekerk. Dit middels een pontificale eucharistievering en aansluitend de Sacramentsprocessie. Maar ik vernam zojuist dat de geplande aanwezigheid van bisschop Wiertz niet door kan gaan. Helaas… Dit is jammer, maar echt erg is de persoonlijke situatie van twee belangrijke medewerkers. De een betreft de schrijver van het jubileum-boek ‘Onder bescherming van Sint Ste-phanus - 750 jaar parochiegeschiedenis van Stevensweert’; hij is ernstig ziek ge-worden, maar doet er toch alles aan om het boek af te maken en het op 28 mei te presenteren. De ander betreft een actief bij de organisatie betrokken lid van het kerkbestuur die een ernstig ongeluk is overkomen. Zijn taken zullen door ande-ren overgenomen moeten worden. Dat is niet gemakkelijk als het over zo’n spilfi-guur gaat…”Wat daarbij zeker zal helpen is het karak-ter van de ‘eilandbewoners’ dat de pas-toor na 16 jaar herderservaring in het stadje omschrijft als ‘zeer zelfbewust en redelijk chauvinistisch, gewend om de ei-gen boontjes te doppen’.

Herman Finkers…Al doppend heeft de geloofsgemeenschap van Stevensweert - vanaf de dertiende tot de achttiende eeuw was zij nauw verbon-den met de stiftdames van de Munsterab-dij in Roermond – in al die eeuwen nog niets eens echt veel kerken ‘versleten’. Waarschijnlijk is de huidige Stephanus-kerk de derde of vierde kerk die nu - meer dan twee eeuwen na haar ontstaan - mo-numentaal staat te wezen in het vesting-stadje. Met geloofszin en koopmansgeest werden kerk en –interieur in goede staat gehouden én verrijkt. De kerk is rijk aan kunstschatten die decent belicht worden dankzij de grote ramen die Charles Eijk voor de kerk mocht ontwerpen. “Heel bij-zonder”, noemt pastoor Creemers het ba-rokke hoofdaltaar uit 1835 waar boven het tabernakel een beeldengroep de steni-ging van de kerkpatroon Stephanus uit-beeldt. Een indrukwekkende verwijzing naar het lot van de eerste martelaar van de Kerk. Creemers ziet er ook nog iets an-ders in: “De man links doet me altijd den-ken aan Herman Finkers…”, meent pas-toor een gelijkenis te ontwaren… De flankerende beelden van HH Petrus en Paulus zijn in de kerk wel eens van plaats en aanzien veranderd weet de pastoor. “In het kader van ‘professioneel onderhoud’ zijn ze wel eens overschilderd met ‘we-genverf’, zoals ik het zou willen noemen. Dat zou de heiligen wel conserveren... Gelukkig is het niet funest geweest en zijn de beelden in een meer oorspronkelij-ke staat hersteld en kregen ze de hen toe-komende plaats op het altaar terug.”

Apart is het wel dat de kerk geen beeld rijk is van de befaamd geworden zestien-de eeuwse beeldsnijder Jan van Steffens-wert; de eerste ambachtsman uit die tijd en deze streek die zich aan de anonimiteit ontworstelde door zijn beelden te voor-zien van een merkteken en signatuur… Al is het blijkbaar nog altijd niet overtuigend duidelijk dat hij inderdaad een geboortige Stevensweertenaar is…

Zaaien…De parochie heeft in de voorbije jaren, zoals overigens overal elders gebeurt, de weg van samenwerking met buurparo-chies afgelegd. De verminderde kerkgang en het priestertekort doen zich ook hier voelen. Pastoor Creemers daarover: “Sa-men met Maasbracht, Linne, Ohé en Laak en Brachterbeek zijn we de weg gevolgd van clustering tot federatievorming en hebben nu als gevolg daarvan één kerkbe-stuur en één financiële administratie. Op dit moment functioneert het best. Al zit-ten we financieel gezien in de rode cijfers. We hebben nog wat reserves maar quitte spelen, dat lukt niet meer. Of daar binnen afzienbare termijn verandering in te ver-wachten is? Daar vrees ik voor. Ziet u, in mijn 35 jarig priesterschap heb ik zowel in stedelijke als dorpse gemeenschappen ervaringen opgedaan. Zij leren mij dat een herstel van het kerkelijk leven niet van het platteland zal komen maar eerder uit de steden. Zoals in de tijd van de heili-ge Franciscus. In het merendeel van de dorpen is nog sprake van veel sociale

… “je kunt alleen maar de rijkdom van het geloof blijven aanbieden” …

Zicht op het barokke hoofdaltaar

12 DE SLEUTEL APRIL 2016

UIT ONS BISDOM

De aftrap voor de jubileumviering wordt op 3 april gegeven door een feestelijke eucharistieviering met Mgr. Hub Schnackers als hoofdcelebrant, waarna Sacramentsprocessie m.m.v. de Ambrosiusbroederschap, de harmonie St. Stephanus, de Schutterscompagnie St. Rochus, de parochiekoren en een aantal leden van Zij-Actief. Tijdens de jaardag van Amici Insulae op zaterdag 28 mei 2016 is de lezing en presentatie gepland van het gedenk-boek ‘Onder bescherming van Sint Stephanus - 750 jaar parochiegeschie-denis van Stevensweert’. Die middag wordt ook een monument-je ter herinnering aan de uit Stevens-

weert en Ohé en Laak afkomstige zoe-aven onthuld. In het weekend van 28 en 29 mei wordt tevens de tijdelijke tentoonstelling in de kerk over de Kunstschatten van de parochie Ste-vensweert geopend.

De schutterscompagnie St. Rochus or-ganiseert het zogeheten re-enactment: het naspelen van de veldslag uit 1702. Daarbij zijn de Spanjaarden die de ves-ting Stevensweert bezet hadden, ver-jaagd door de Staatse troepen. De uit-voering van deze veldslag door 200 re-enactors zal op 17 en 18 september plaatsvinden op de gereconstrueerde vestingwerken van de unieke vesting Stevensweert.

controle. Werd men vroeger nage-wezen als men niet naar de kerk ging, tegenwoordig is een tegen-overstelde beweging te zien. In de anonimiteit van de stad gebeurt dat minder en zullen mensen die op zoek zijn zonder de druk van bui-tenaf in die anonimiteit eerder de weg naar een kerk of gemeenschap vinden. Dus wat kunnen wij doen? Je kunt alleen maar de rijkdom van het geloof blijven aanbieden; in woord en voorbeeld proberen te la-ten zien dat het de moeite waard is de verrezen Heer een plaats in het leven te geven. Gewoon je best doen en, zoals het oude beeld zegt, te zaaien en van daaruit te ho-pen en te bidden dat het gezaaide niet op de rots maar op goede grond terecht komt waardoor het kan groeien.”

Deo volente…Pastoor Creemers kan dan ook al-leen maar hopen dat de viering van het 750 jarig jubileum een stimu-lans kan geven aan het kerkelijke en parochiële leven, dat op dit mo-ment toch nog altijd mede wordt gedra-gen door een zeventigtal vrijwilligers voor wie hij erg dankbaar is. Hij meent dat het nuttig kan zijn om de toekomst te-

Een feest met een eigen logoDe parochiekerk van Sint Stephanus ligt op een Eiland in de Maas. Bij het ontwerpen van een logo voor het 750 jarig bestaansfeest van de parochie is dat mede bepalend geweest bij de vormgeving. Vruchtbaar land tussen Oude en Nieuwe Maas waren in de vroege middeleeuwen aanleiding om er een eenvoudige kapel te bouwen en ontstond een zelfstandige paro-chie, toegewijd aan Sint Stephanus. Ook de karakteristieke architectuur van de toren die vanuit alle windrichtingen zichtbaar boven de woonkern uittorent vormen een onder-deel van dit logo, ontworpen door de Ste-vensweertenaar Gérard Rutten.

PROGRAMMA

Meer informatie over het volledige programma: ww.750jaarstevensweert.nl

gemoet te treden door eerst naar het verle-den te kijken. “Dit jubileumjaar is een jaar om te gedenken. Om in dankbaarheid terug te kijken naar wat geweest is, en als stimulans en hoop voor de toekomst om

aansluiting te vinden bij wat ge-weest is. Want om vooruit te kun-nen komen, moet je kijken naar het verleden, naar de grond waarin je geworteld bent. Want wie zijn wor-tels veronachtzaamt of zelfs ver-liest, die heeft geen levenskracht meer en zakt alles in elkaar. We moeten er voor zorgen dat we over 50 jaar nog feest kunnen vieren rondom een 800 jaar oude parochie. Je kunt letterlijk en figuurlijk van de kerk een museum maken, maar dan blijf je steken in het verleden, word je passief en doe je geen recht aan Christus activistische bood-schap. Toch is het in deze dagen meer een kwestie van hopen en bid-den dat je deze boodschap kunt overbrengen. Daarbij mogen wij ons de woorden uit de Jacobusbrief eigen maken: “Dan iets voor u die zegt: ‘Vandaag of morgen gaan wij naar die en die stad. Daar blijven we een jaar, we zullen er handel-drijven en geld verdienen.’ U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt.

U zou moeten zeggen: “Als de Heer het wil, zijn we dan in leven en zullen we dit of dat doen.” Oftewel: “Deo volente…”.

Pastoor Creemers nodigt van harte uit om de monumentale Stephanuskerk te bezoeken…

MATTHÄUS GLOSSYVoor liefhebbers van Bachs Matthäus-Passion

Prijs: € 8,95 | Bestelnr.: MATTHÄUS | Auteur: Diverse

MATTHÄUS – eenmalige glossy!Matthäus is een ode aan de Matthäuspassion. Matthäus is een magazine over een muziekstuk waarin liefde de dood overwint. Matthäus is een platform voor wie muziek en spiritualiteit serieus neemt. Matthäus verschijnt in de reeks Calvijn, Antoine en Thomas, en is daarmee een heuse opvolger in de lijn van cultureel-spirituele glossy’s van allure. Met bijdragen van o.a. Hind, Govert-Jan Bach, Patrick van der Linden, Jos van Veldhoven, Marjon Strijk, Sytse Buwalda, Wilfred Kemp en vele luisteraars, musici en zangers. En verder: een kruiswoordpuzzel, een minizangles en nog veel meer moois.

JEZUS EN DE MENSEN MET GELDBijbelstudies over bezit en rijkdom

Prijs: € 9,90 | Bestelnr.: 1010 | Auteur: Drs. Pieter L. de Jong De wereldwijde economische crisis inspireerde dominee Piet de Jong tot een aantal preken en Bijbelstudies over hoe Jezus tegen geld en bezit aankijkt. In het evangelie zijn er een aantal momenten dat Jezus het hebben van geld en het najagen ervan thematiseert. Geld mag, zoveel is wel duidelijk bij Jezus. Ook veel geld. Maar Hij noemt geld een paar keer nadrukkelijk de mammon en vraagt steeds wat mensen ermee doen. Wat heeft je hart? Zijn opmerkingen raken steeds de kern van het gebod van God: ‘Heb je naaste lief als jezelf!’ In deze uitgave belicht de auteur een aantal van deze Bijbelgedeelten uit de Evangeliën in de vorm van een Bijbelstudie. De toegevoegde gespreksvragen maken het tot een inspirerend boek voor groepsgesprekken.

COMMUNIEWENSEN ALBUMIngevuld door familie en vrienden

Prijs: Van € 15,00 vóór € 5,00! | Bestelnr.: 3108 | Auteur: Ariadne Henstra

Een cadeau voor iedereen die voor het eerst de H. Communie ontvangt. Persoonlijke en dierbare herinneringen aan een zeer speciale dag in je leven. Jaarlijks doen meer dan 25.000 kinderen in Nederland en België hun 1e H. Communie. De familie en vrienden die op die dag aanwezig zijn, kunnen in dit boek hun liefste, beste en mooiste wensen voor het kind opschrijven. Met ruimte voor meer dan 50 foto’s van dierbaren plus ruimte voor het kind zelf om de belevenissen op te schrijven. Stijlvol vormgegeven. Communiewensen zijn... Wensen die speciaal voor jou zijn geschreven, door mensen die om je geven en jou het allerbeste toewensen. Wensen om nog vaak terug te lezen en om kracht uit te putten. Een boek om te bewaren, te koesteren en af en toe open te slaan.

MIJN EERSTE BIJBEL

Prijs: Van € 15,00 vóór € 5,00! | Bestelnr.: 2500

De prachtige illustraties en de eenvoudige maar levendige vertelstijl laten jonge kinderen op een innemende manier kennis maken met de Bijbel. Deze kinderbijbel is zeer geschikt als cadeau ter gelegenheid van de 1e H. Communie. Gebonden editie met gouden lint. Aantal pagina’s: 384.

Vermeld bij bestellingen svp het juiste bestelnummer.

CENTRAAL ADRES:

Swalmerstraat 100, 6041 CZ RoermondT: 0475-386825

F: 0475-386806E: [email protected]: www.carolushuis.nl


Feestprogramma 28 april11.00 uur: Eucharistieviering St.-Remigiuskerk in Schimmert, waarin aandacht voor Montfort en zijn gedrevenheid.

Tijdens de Mis worden enkele van zijn cantieken gezongen, die in het Nederlands vertaald en opnieuw op muziek zijn gezet.

12.00 uur: Lunch voor genodigden.

14.00 uur: Première van de film ‘Vandaag begint de toekomst’ over Montfort en zijn volgelingen in de Lage Landen.

14.45 uur: Interview met de Maurice Nijsten en Bram van Oers, de makers van de film.

15.15 uur: Feestelijke nazit.

In de loop van mei zijn er ook elders in het land nog bijeenkomsten om de 300e sterfdag van Montfort te herdenken. Kijk voor het volledige programma op www.montfortanen.nl

RELIGIEUZENRELIGIEUZEN

tekst matheu bemelmans foto’s montfortanen

Nog steeds wonen er Montfortanen in Schimmert. Het provincialaat is geves-tigd in Vroenhof, gemeente Valken-burg. Maar in meer Limburgse plaatsen zijn er montfortaanse kloosters ge-weest: onder meer in Meerssen, Bunde, Beek-Genhout, Schaesberg-Leenhof en ook buiten Limburg is de montfortaan-se familie present.

Dat de paters, broeders en zusters eind 19e eeuw naar Limburg kwamen, had alles te maken met de politieke situatie in Frankrijk op dat moment. Religieuze congregaties werden in hun voortbe-staan bedreigd en zochten een uitwijk-plaats buiten Frankrijk. België werd on-geschikt bevonden, vanwege een eveneens antikerkelijke regering. Enge-land was een serieuze optie, maar viel onder meer af vanwege de afstand. Zo kwam Nederland en specifiek Limburg in het vizier van de Montfortanen.

Het schijnt dat Limburgse bedevaart-gangers op weg naar Lourdes te gast waren bij de paters in Angoulême en daar vertelden dat zich al meer Franse congre-gaties in hun regio hadden gevestigd. Een van de Franse paters werd als verkenner vooruit gestuurd en in overleg met de toenmalige deken van Meerssen ging hij de regio verkennen. Het eerste onderko-men werd een voormalige boerderij in Schimmert, waar in september 1881 de eerste paters en broeders een onderkomen vonden. De zusters gingen in een huis even verderop wonen.

Later werd in Schimmert het grote kloos-ter Sainte Marie gebouwd. Van daaruit werd de Nederlandse provincie opge-bouwd. De leden van de montfortaanse familie houden zich op allerlei manieren bezig met pastoraat, evangelisatie, missie, charitatief werk, retraites en bedevaarten. Nederland telt momenteel enkele tiental-len Montfortanen.

Bij gelegenheid 300e sterfdag van Louis-Marie Grignion de Montfort

Montfortanen eren hun stichter in SchimmertDit jaar is het precies 300

jaar geleden dat de heilige

Louis-Marie Grignion de

Montfort overleed. De stich-

ter van de paters Montforta-

nen, de zusters dochters der

Wijsheid en de broeders van

Sint Gabriël wordt op zijn

sterfdag 28 april in Schim-

mert herdacht. Dit is de

plaats waar de Franse con-

gregaties 135 jaar geleden

hun eerste Nederlandse

kloosters openden. Ook zijn er nog enkele Nederlandse pa-ters actief in de missie.

In het kader van het 300e sterfdag van hun stichter heeft de Limburgse cineast Mau-rice Nijsten (onder meer bekend van di-verse programma’s op L1) een documen-taire gemaakt over het werk van de Montfortanen in Nederland. De film ‘Vandaag begint de toekomst’ gaat op 28 april in première.

Eind dit jaar verschijnen een boek over en een CD met cantieken, die een nieuw licht werpen op Montfort, een gedreven man, die nog altijd mensen inspireert. Geïnteres-seerden in de montfortaanse spiritualiteit kunnen een reis maken aan de hand van 21 gebeurtenissen uit het leven van Montfort. De beschrijving van dit bijzondere levens-verhaal kan worden opgevraagd bij het provincialaat van de Montfortanen.

Wie was Montfort?De heilige Montfort werd in 1673 in Montfor-sur-Meu in Bretange geboren. Zijn eigenlijke familienaam luidde Grig-nion. Hij voegde daar later zelf de naam van zijn geboorte-plaats aan toe: ‘Van Montfort’. In 1700 werd hij in Parijs tot priester gewijd.

De jonge Montfort voelde zich aangetrokken tot een kluize-naarsleven, maar omdat hij de noden van de kerk zag, koos hij bewust voor de verkondiging. Als volksmissionaris trok hij door Frankrijk. Hij was niet altijd overal welkom, maar zijn motto luidde: “Als je de boodschap van het evangelie wil verkondigen, moet je klappen kunnen verdragen”.

Al tijdens zijn leven stond De Montfort bekend als een groot Mariavereerder. Hij is dan ook bekend geworden als ‘Apostel van Maria’. Hij schreef ook veel. Zijn belangrijk-ste geschrift belandde na zijn dood in een kist en werd pas 126 jaar later uitgegeven: ‘De ware Godsvrucht’ handelt over de relatie van gelovigen met Maria.

Hij riep ook priesters op om zich aan te sluiten bij zijn ‘Ge-zelschap van Maria’ en samen een ‘compagnie’ van Maria te vormen. Dit lukte ternauwernood. Bij zijn dood op 28 april 1716 had hij maar een handjevol volgelingen. Bij zijn heiligverklaring in 1947 waren de zusters, broeders en pa-ters over de hele wereld verspreid. Momenteel zijn er zo’n 900 Montfortanen, verspreid over 28 landen en drie conti-nenten.

Beeld van de Heilige Montfort in de parochiekerk van Schimmert

http://www.montfortanen.nl


tekst en foto: stichting kruisen en kapellen in limburg/matheu bemelmans

Kruisen, kapellen en devoties in Limburg

Langs ’s Heeren Wegen: Maria van de ‘Zjezwiete’

Kruisen, kapellen en devoties in Limburg

Langs ’s Heeren Wegen: Maria van de ‘Zjezwiete’

Wie: MariaWat: KapelWaar: MaastrichtWanneer: 1674/1940Waarom: Op 22 april eren de Jezuïeten Maria als de moeder van hun sociëteit

De ‘Zjezwiete’ zijn een begrip in Maastricht. Logisch, want vele eeuwen lang bestierde de Sociëteit van Jezus de Latijnse School in de stad. Diverse monumenten ge-tuigen daar nog van. Het mooiste is wellicht de Bonbon-nière, de oude schouwburg van Maastricht. Ooit ge-bouwd als Jezuïetenkerk, totdat de Fransen er in de 18e eeuw een ‘Comedie’ van maakten. En wat te denken van de beroemde Jezuïetengrot, waar paters en studenten zich uitleefden op mergelkunst.

Hun laatste school aan de Tongersestraat is nu een van de centrale gebouwen van de Universiteit van Maastricht. Het zal de paters deugd doen dat het nog steeds een cen-trum van onderwijs en wetenschap is. De majestueuze poort van het voormalige ‘Zjezwietecollege’ geeft nu toe-gang tot de economische faculteit. Pal daarnaast is onopvallend de kleinste, maar ook liefste herinnering aan de jezuïeten in Maastricht te vinden: het kapelletje van Onze Lieve Vrouw van Foy. Een klein ka-mertje. Meer is het niet. Je zou er zo aan voorbij lopen. Wat velen ook dagelijks doen. De open deur valt in het niet naast die enorme barokke poort, waarachter studenten leren hoe ze de Mammon kunnen dienen. Wie daarin faalt, kan in het kapelletje uithuilen bij de Troosteres der Be-droefden.

Achter een glazen wand staat het houten beeld van Onze Lieve Vrouw van Foy. Een kopie van een beeldje dat in 1609 gevonden werd in een omgehakte eikenboom bij het Waalse Dinant. De kopie werd uit het hout van de omge-hakte boom gesneden. In 1674 kregen de Maastrichtse je-zuïeten het waarschijnlijk cadeau van hun Belgische con-fraters. Een nieuwe Mariaverering was geboren. De paters gaven het beeld een mooie plek. Eerst in hun oude kerk, later in de nieuwe. Ze richtten Mariacongregaties op. Daar-mee wisten ze niet alleen de studenten, maar ook de Maas-trichtenaren voor zich te winnen. Dat wil wat zeggen.

In 1940 bouwden de paters naast hun kerk aan de Ton-gersestraat een nieuwe kapel voor Maria. Een vooruit-ziende blik. De kerk is inmiddels verdwenen, maar Maria staat er nog. Een beetje dof en onder het stof. Maar ze is er. Haar deur staat elke dag open. En niet iedereen haast zich er langs. Dat blijkt wel uit de brandende kaarsjes. ‘Boezjies’ zeggen ze in Maastricht. Een herinnering aan die vermaledijde Fransen, die de kerk maar een ‘come-die’ vonden. De Fransen zijn uit Maastricht verdwenen. Hun taal goeddeels ook. In de nabij gelegen collegeban-ken wordt alleen maar Engels gesproken. Maar dat geeft niet. Maria troost bedroefden in alle talen.


Beste broeders en zusters,Hoe sterk verlang ik dat iedere gedoopte de vreugde zou ervaren om zich echt lid te voelen van de Kerk in dit Buitenge-woon Jaar van de Barmhartigheid. Hope-lijk mogen wij herontdekken dat de chris-telijke roeping, net zoals elke specifieke roeping, ontluikt in het godsvolk. Roepin-gen zijn gaven van de goddelijke barm-hartigheid. De Kerk is het huis van de barmhartigheid én de ‘bodem’ waar de roeping ontkiemt, groeit en vrucht draagt.Bij de gelegenheid van de 53ste Wereld-gebedsdag voor Roepingen nodig ik daar-om iedere gelovige uit om zich te bezin-nen over de kerkgemeenschap en om dankbaar te zijn dat de gemeenschap elk van ons helpt om zijn/haar roeping te vin-den. In de bul bij de bekendmaking van het Buitengewoon Jaar van de Barmhar-tigheid vermeldde ik de woorden van de heilige Beda de Eerbiedwaardige. Hij schrijft namelijk over de roeping van de heilige Mattheüs: miserando atque eli-gendo.

bron rkdocumenten foto bisdom roermond

WOORD VAN DE PAUS WOORD VAN DE PAUS

Boodschap van paus Franciscus b.g.v. Roepingenzondag 2016

‘De Kerk is de moeder van de roepingen’In zijn boodschap b.g.v. roe-

pingenzondag (17 april) sluit

de paus aan bij het heilig

Jaar van de Barmhartigheid.

Hij hoopt dat iedere gedoop-

te gedurende dit Jaar de

vreugde ervaart om tot de

Kerk te behoren en mag her-

ontdekken dat de christelijke

roeping voortkomt uit het

Volk van God en een gave is

van Gods barmhartigheid.

Het barmhartige handelen van de Heer vergeeft onze zonden en opent een nieuw leven voor ons. Dat wordt concreet in de roep tot navolging en het zich gezonden weten. Elke roeping in de Kerk vindt haar oorsprong onder de liefdevolle blik van Jezus. Bekering en roeping zijn als twee zijden van dezelfde munt die steeds sa-mengaan in het gehele leven van iedere leerling van de Heer.In zijn apostolische exhortatie Evangelii Nuntiandi, beschreef de zalige paus Pau-lus VI de opeenvolgende stappen van het evangelisatieproces. Eén van de stappen is tot een christelijke gemeenschap beho-ren waarin de leerling het geloofsgetuige-nis en de directe verkondiging van de barmhartigheid van de Heer ontvangt. De opname in een gemeenschap bevat de he-le rijkdom van het kerkelijke leven, in het bijzonder het sacramentele leven. De Kerk is niet enkel de plaats waar iemand gelooft, maar de Kerk is zelf ook het voorwerp van ons geloof. Daarom zeggen we in het Credo: “Ik geloof in de Kerk”.

Het zich geroepen weten door God ge-beurt binnen de christelijke gemeenschap. God roept ons tot de Kerk, en schenkt elkeen na een tijd van groei ‘in haar schoot’, een bijzondere roeping. De roe-ping gebeurt aan de zijde van andere broers en zussen die de Heer ons geeft. Roeping is daarom steeds een ‘samen ge-roepen’ worden. Dit kerkelijke aspect van de roeping is een tegengif voor de onver-schilligheid en voor het individualisme. Zo wordt gemeenschap opgebouwd en wordt onverschilligheid overwonnen door liefde. In de gemeenschap worden we ge-dreven om uit onszelf te treden en ons le-ven ten dienste te stellen binnen het plan van God. We ontvangen de kracht om de actuele en historische situatie van de kerkgemeenschap, het volk van God, te aanvaarden.Op deze dag van gebed voor roepingen nodig ik iedere gelovige uit om zijn of haar verantwoordelijkheid op te nemen en om zorg te dragen bij het onderscheiden van roepingen. Toen de apostelen een vervanger zochten voor Judas Iskari-ot riep Petrus honderdtwintig broeders samen (Hand. 1, 15) en alle leerlingen werden samengebracht om zeven diakens aan te duiden (Hand. 6, 2). Paulus gaf aan Titus specifieke criteria bij het uitkiezen van de priesters (Tit. 1, 5-9). De christe-lijke gemeenschap is ook vandaag aanwe-zig bij het ontluiken, het vormen en het verder ondersteunen van roepingen.

De roeping ontstaat in de KerkVan bij het prille ontstaan van een roe-ping is een gepaste ‘genegenheid’ voor de Kerk noodzakelijk. Niemand wordt enkel maar geroepen voor een specifieke regio of een kerkelijke groep of beweging, maar wel tot dienst aan de hele Kerk en de wereld. Een duidelijk teken van de au-thenticiteit van een roeping is haar zin voor kerkelijkheid, haar vermogen om zich harmonieus te schikken binnen het leven van het gelovige godsvolk voor het goed van allen. Wanneer de kerkelijke horizon verruimd wordt voor de jongere die wil ingaan op de roepstem van de Heer, ontdekt hij of zij welke rijke verscheidenheid aan cha-risma’s en roepingen er aanwezig zijn binnen de Kerk. De jongere kan op een

meer objectieve wijze tot onderscheiding komen. De gemeenschap wordt op die manier een thuis en een familie waar roe-pingen geboren worden. De geroepene ontdekt dankbaar het belang van de ge-meenschap en beschouwt het als een on-misbaar element voor zijn/haar toekomst. Hij of zij leert andere broers en zussen kennen en liefhebben die verschillende wegen bewandelen. Deze gesmede ban-den versterken de hele gemeenschap.

De roeping groeit in de KerkKandidaten dienen gedurende hun vor-mingstijd de kerkelijke gemeenschap be-ter te leren kennen om de beperkte kennis die elk heeft van de andere, te overstijgen. Het is daarom gepast om samen met an-dere leden van de gemeenschap een ver-scheidenheid aan pastorale ervaringen op te doen. Voorbeelden hiervan zijn: het verkondigen van de evangelische bood-schap samen met een bekwame catechist; het evangeliseren in de periferieën van de maatschappij samen met de leden van een religieuze gemeenschap; het ontdekken en waarderen van een contemplatief leven in een abdij; het leren kennen van het zich gezonden weten ad gentes samen met missionarissen; het zich verrijken met pastorale ervaringen in de parochie en het bisdom samen met diocesane priesters. Voor allen die in vorming zijn, blijft de christelijke gemeenschap steeds het leer-rijke en dankbare terrein.

De roeping wordt ondersteund door de KerkDe roeping eindigt niet wanneer iemand een definitief engagement heeft aange-gaan. De roeping ontplooit zich verder in het beschikbaar zijn tot dienstbaarheid, in het volharden in de roeping en in de blij-vende vorming. Wie zijn leven heeft toe-gewijd aan de Heer blijft bereid om de Kerk te dienen, daar waar nodig. De zen-ding van Paulus en Barnabas is een voor-beeld van deze kerkelijke beschikbaar-heid. Zij werden door de heilige Geest op weg gezonden vanuit de gemeenschap in Antiochië (Hand. 13, 1-4), en keerden er

terug om te vertellen over alles wat de Heer met hun medewerking tot stand had gebracht (Hand. 14, 27). Zij die geroepen en gezonden zijn, worden vergezeld en ondersteund door de christelijke gemeen-schap. Die gemeenschap blijft steeds een onmisbaar referentiepunt, zoals het zicht-bare vaderland ook zekerheid geeft aan wie onderweg zijn naar het eeuwige le-ven.

Onder de pastoraal verantwoordelijken zijn in het bijzonder de priesters belang-rijk. Het is in de uitoefening van hun ambt dat het woord van Jezus actueel wordt toen Hij verklaarde: “Ik ben de deur voor de schapen. Ik ben de goede herder” (Joh. 10, 7.11). De pastorale zorg voor roepingen is een fundamentele taak van hun pastorale bediening. De priesters begeleiden immers wie op is zoek is naar zijn/haar roeping en ondersteunen wie hun leven al toegewijd hebben voor de dienst aan God en de gemeenschap.Iedere gelovige is geroepen om zich be-wust te zijn van de gemeenschappelijke zorg voor roepingen. Geloofsgemeen-schappen worden naar het voorbeeld van de Maagd Maria, een moederlijke schoot waar de gave van de Heilige Geest wordt ontvangen.

Het moederschap van de Kerk wordt dui-delijk in het onophoudelijk gebed voor roepingen, in haar onderricht en begelei-ding voor hen die de roep van de Heer willen volgen. En ook in een zorgvuldige selectie van de kandidaten voor het gewij-de ambt en het godgewijde leven vinden we dit terug. Ten slotte is zij ook moeder van de roepingen door haar voortdurend ondersteunen van hen die hun leven toe-gewijd hebben ten dienste van de mede-mensen.

Vragen wij de Heer dat iedereen die zijn of haar roeping wil volgen, zich stevig verankert in de Kerk. Bidden we dat de Heilige Geest de herders en gelovigen doet groeien in kerkelijke gemeenschaps-zin, in onderscheiding en in een geestelijk vader- en moederschap.

Vaticaanstad, 29 november 2015 Eerste zondag in de Advent. Franciscus

… het evangeliseren in de periferieën van de maatschappij samen met de leden van een religieuze gemeenschap …

http://www.rkdocumenten.nl/rkdocs/index.php?mi=650&dos=426





In een tijd die het zonder ABBA en IKEA moest stellen, werd Elisabeth Hesselblad in het zuidwesten van Zweden geboren. In het gehucht Fåglavik, midden in de on-gerepte natuur. Zij was het vijfde van der-tien kinderen, van wie drie al vroeg stier-ven. Het gezinsleven draagt bij aan de verrijking van haar sociale en buitenge-woon evenwichtige geaardheid. Gedoopt in de lutherse kerk werd dat geloof ge-voed door het wekelijkse kerkbezoek. Als vanzelf groeide zij in in de overtuiging dat de kennis van en dienstbaarheid aan God belangrijk waren voor ieder mens. ‘Met de hulp van God kan alles worden overwonnen’, werd haar geloof. Al vroeg moest zij daar haar hoop op stellen. Want als zevenjarige werd zij ernstig ziek – dif-terie en roodvonk werden haar bijna fa-taal – en enige jaren later ziekelijk wat zij haar verdere leven zou blijven, geteisterd als zij werd door maagzweren.

ZoektochtDe broodwinning van de ouders – zij voerden een kruisdenierswinkel – leverde te weinig ‘brood’ op om het gezin te on-derhouden. Daarom moest verhuisd wor-den en wel naar Falun in midden Zweden. Ook daar bleef de armoede een telkens te-rugkerend spook – haar vader werd bank-roet verklaard - en moest Elisabeth als meisje van 16 buitenshuis geld gaan ver-dienen. Uiteindelijk zag ze zich zelfs ge-dwongen om in 1888 de grote plas over te steken om vanuit Amerika de achterge-bleven familie te ondersteunen. In New York wordt zij aangenomen bij de ver-pleegstersschool van het Rooseveltzie-kenhuis. Net in de tijd dat de kathedraal van Sint Patrick werd afgebouwd. Omdat zij vaak daarbij gewonde Ierse arbeiders moest verzorgen, kwam zij van de weer-omstuit in contact met het katholieke ge-loof. Zij ging zich er meer in verdiepen dankzij het contact met een zuster die zij moest verzorgen. Vooral één gegeven stuitte haar tegen de borst: de devotie van de katholieken tot Maria. Vanuit haar lu-theraanse achtergrond kon zij daar niks

WERELDKERK WERELDKERK

tekst frans van galen

Moeder Elisabeth Hesselblad op 5 juni heilig verklaard

Opdat allen één zijnZweden staat bekend om bij-

voorbeeld zijn ongerepte na-

tuur, IKEA en ABBA, maar

bij gelovige mensen ook om

de ordestichteres, de heilige

Birgitta. Zij zullen net zoals

de zusters Birgittinessen – in

ons bisdom is er een klooster

in Weert - met blij gemoed

hebben vernomen dat een

van haar volgelingen - Moe-

der Elisabeth Hesselblad -

binnenkort heilig zal worden

verklaard. Daarom een por-

tret van deze aanstaande hei-

lige.

mee. Maar vanaf die tijd begon voor haar een zoektocht naar de geloofsovertuiging die haar hart helemaal zou kunnen vullen. Een zoektocht die twintig jaar zou du-ren…

‘Ik ben Degene die je zoekt’In New York kwam zij aan de vooravond van de eeuwwisseling in contact met een rijke, overtuigd katholieke familie, de fa-milie Cisneros. Er bestond blijkbaar een wederzijdse genegenheid want Elisabeth werd in hun kringen opgenomen. Het ging zelfs zo ver dat de familie en Elisa-beth bij gelegenheid van de eeuwwisse-ling een reis naar Zweden maakte om ook Elisabeth ’s familie op te zoeken. Vervol-gens trekken ze verder de wereld in om Europa te exploreren. In Brussel doet zij in de kathedraal van Sint-Michiel en Sint-Goedele tijdens de sacramentsprocessie een ervaring op die haar leven definitief zou doen kantelen. Zij beschrijft die later zo: “Toen ik mijn vriendinnen en vele an-deren zag neerknielen, trok ik me terug achter de grote kerkdeur om degenen die me omringden niet te beledigen door te blijven staan. Ik dacht: ‘Voor u alleen, Heer, kniel ik neer; hier niet’! Op dat mo-ment kwam de bisschop die de monstrans

droeg door de deur. Mijn verwarde ziel werd plotsklaps vervuld van tederheid en ik hoorde een stem, die tegelijkertijd van buiten en van diep uit mijn hart scheen te komen, tegen mij zeggen: ‘Ik ben Degene die je zoekt’. Ik viel op de knieën... Daar, achter de kerkdeur, voor onze goddelijke Heer, tegenwoordig in het Heilig Sacra-ment, deed ik mijn eerste aanbidding.”

IntredeDe daar gehoorde stem werd in de tijden nadien overstemd door stemmen waarin twijfel overheerste. Het was een tijd van aarzeling, van een grote innerlijke strijd. De devotie tot Maria, de offers die van gelovigen gevraagd kunnen worden, de onvolmaaktheid van degenen die zich ge-lovig noemen: het waren voor haar vraag-tekens waarmee zij bleef worstelen. Waar is de waarheid vinden? De twijfel sloeg in 1902 om in zekerheid: in de katholieke Kerk. Nu ze uiteindelijk volledig zeker was van haar zaak wilde ze ook onmid-dellijk tot die kerk toetreden. Ze spreekt er een jezuïet op aan, die twijfelt. Dat is niet meer aan de bekeerlinge besteed. “Ik heb de katholieke leer twintig jaar lang bestudeerd. Vraag me daarover maar wat u wil”. Hij gaat op die vraag in en wordt overtuigd van haar kennis en eerlijke wil. Drie dagen later wordt zij door hem op 15 augustus 1902 in de kerk opgenomen.

Nieuwe tak binnen de ordeEen paar maanden later vinden we haar op bedevaart terug in Rome. Waarschijn-lijk mede gestuurd door haar Zweedse wortels, brengt ze een bezoek aan het huis waar de heilige Birgitta - de 14de -eeuwse Zweedse mystica – bijna twintig jaar had gewoond. Karmelietessen hadden het huis overgenomen en bevolkten het. Het voor-beeld van de H. Birgitta zou haar daarna helemaal niet meer los laten. Zeker niet nadat zij in de kerk plotseling de stem van de Heer hoorde, die zei: “Dit is de plaats waar ik wil dat je mij zult dienen”. Twee jaar later wordt zij ondanks haar weer opspelende zwakke gezondheid in het Karmelietessenklooster opgenomen en mag ze het habijt van de Birgittinessen aannemen. Vanaf die dag zou ze zich met

hart en ziel inzetten voor de verbreiding van de devotie tot de heilige Birgitta en haar dochter de heilige Katharina. In de jaren die hierop volgden, bezocht ze de overgebleven huizen van de Orde, om de spi-ritualiteit van het Bir-gittijnse leven te leren kennen. Ook wilde ze zusters vinden die be-reid zouden zijn om het huis van de Heilige Bir-gitta in Rome opnieuw te gaan bewonen. Ver-geefs. Al was ze hele-maal niet van plan ge-weest om een nieuwe Orde te stichten, in het licht van de weigerach-tige houding begon zij op 8 september 1911 een nieuwe gemeen-schap, een nieuwe tak binnen de orde, samen met drie postulanten uit Engeland en gaf daar-mee een nieuwe impuls aan de orde. De belangrijkste waarden die de zalige Moeder Elisabeth nalaat, zijn de eenheid van de christenen, de oecumene en de gastvrijheid. Haar apostolaat werd geïnspireerd door het grote ideaal ‘Ut unum sint’ (Opdat allen één zijn), en dat zette haar ertoe aan haar leven volledig aan God te wijden. Principes en waarden die ondertussen worden geleefd door zuster Birgittinessen in tientallen huizen in Europa, Azië en Amerika. Ook in de bakermat van de orde Vadstena in Zweden waar Birgitta in 1343 haar eerste klooster stichtte…

In de loop van de tweede wereldoorlog ontplooit Moeder Elisabeth haar naasten-liefde op alle gebieden. Ze maakt daarbij geen onderscheid tussen de mensen: van-af 1945 helpt ze even goed Italiaanse communistische vluchtelingen als Duit-sers of Polen. Haar laatste maanden zijn getekend door het lichamelijk lijden ten gevolge van een hartverzwakking. De woensdag van Pasen, 24 april 1957, sterft ze zacht.

Klooster in WeertHaar Geestelijke Dochters en arme en eenvoudige mensen, eren haar als Moeder der Armen en Meesteres der Geest. De eerste en de belangrijkste plicht van de zusters is eer te brengen aan God. Dit doen zij door hun geloften af te leggen waarmee zij beloven zich geheel aan God te wijden. Naast de Eucharistieviering neemt de Aanbidding van Jezus Christus in het Allerheiligste Sacrament een be-langrijke plaats in, waarmee de zusters in het bijzonder de verering van Christus door de mensen willen aanwakkeren en waarmee er geestelijk uitdrukking wordt gegeven aan hun oecumenische taak.

Paus Franciscus heeft officieel een won-der op voorspraak van de Zalige Maria Elisabeth Hesselblad (1870-1957) erkend waardoor de weg vrij is voor haar heilig-verklaring die op 5 juni aanstaande zal plaatsvinden in Rome. Meer informatie over de aanstaande heilige en de klooster-stichting in Weert: www.birgittinessen.nl


Zeker in Limburg, waar in ieder dorp ze-ker nog een café aanwezig is. En waar aan de bar nog steeds vele sterke verhalen verteld worden. Waar de stamtafel voor menige vaste bezoeker zeker een oase biedt om steeds weer naar terug te keren. Maar ook de parochie kan ‘de dorstige la-ven’ en ook een belangrijke functie ver-vullen voor vele mensen die het café om diverse redenen niet (kunnen) bezoeken. Als parochie mogen we ook oor en oog hebben voor de verhalen van mensen, voor hun problemen en zorgen.

Verhalen delenBij een kop koffie worden altijd verhalen verteld en gedeeld. Zo’n kop koffie is meer dan een drankje, het is vaak dat ‘bakkie troost’ waar mensen op kunnen teren en hun leven inhoud en zin kunnen

tekst hub vossen foto bisdom roermond

Inloophuizen, een oase voor mensen!

KERK EN SAMENLEVING KERK EN SAMENLEVING

Een van de werken van

barmhartigheid is ‘de dorsti-

ge laven’. Vaak hoor ik in

parochies de verzuchting;

‘Hub, prachtig! Maar hoe

moeten we dat doen, laat ons

bij onze kerntaak blijven. En

er zijn toch genoeg cafés en

kroegen in ons dorp of stad.’

Klopt!

geven. Zo zijn in de afgelopen jaren op meerdere plekken in ons bisdom Inloop-huizen ontstaan. In eerste instantie vaak in de grotere steden - en gecentreerd rondom een problematiek van verslaving - en voor dak- en thuisloze medemensen. Zo zijn BieZefke (Sittard), OOR (Roer-mond), Aandachtscentrum (Venlo) inmid-dels al ingeburgerde namen. Vele mensen in die steden weten wat er achter de voor-deur van deze inloophuizen gebeurt. Vaak zijn het ook officiële partners geworden in het totale veld van maatschappelijke instellingen waar gemeente, maar ook so-ciaal-maatschappelijke en gezondheidsin-stellingen steeds meer rekening mee hou-den. Het zijn plekken waar de bezoekers gewaardeerd en gerespecteerd worden. Waar iedereen met zijn of haar eigen ver-haal (altijd) welkom is. Waar ondersteu-ning en hulp geboden wordt als er om ge-

vraagd wordt. Maar iedere bezoeker wordt gerespec-teerd in zijn/haar keuzes. Op vele andere plaatsen zijn inmiddels ook de deuren van een pastorie of kerke-lijk centrum, of ook een ge-woon woonhuis geopend als ‘Inloophuis’ of ’Naboar-hoes’. Ieder huis heeft zo zijn ei-gen geschiedenis, maar alle-maal delen ze wel dat ze ontstaan zijn vanuit een ker-kelijke achtergrond. Waar een parochie of diaconale werkgroep uitdrukkelijk van betekenis wil zijn voor (kwetsbare) mensen uit een dorp, stad of wijk. En alle-maal zijn het plekken waar mensen zomaar binnen kun-nen lopen, een kop koffie klaar staat en samen kunnen praten over wat hen bezig-houdt. Waar niets moet, maar alles (natuurlijk bin-nen de normale grenzen) mag!

Dak- en thuislozenDe ene plek onderscheidt zich uitdrukke-lijk door er te zijn voor dak- en thuisloze medemensen uit de stad. Vaak zijn deze inloophuizen zeven dagen in de week open en kan men er tussen de middag een warme hap eten. Maar is er ook een (dia-conale)beroepskracht aanwezig die be-zoekers kan verwijzen naar professionele instanties als dat nodig mocht zijn. Ande-re inloophuizen zijn enkele dagdelen per week open en zijn vooral gericht op buurt- en wijkbewoners. Op deze plekken worden vaak een of meerdere activiteiten georganiseerd. Zo is in het Inloophuis ‘het Kruispunt’ in de wijk Vrangendael (Sittard) op woensdagmiddag altijd een creatieve middag, een open atelier. De aanwezigen zijn dan met elkaar of alleen actief bezig met het handwerken, boetse-ren, tekenen, schilderen en vele andere creatieve vormen. Op andere momenten is er gewoon inloop en zijn mensen met elkaar in gesprek. Maar er zijn ook mo-menten waarop samen gegeten wordt, zo-genaamde herbergmaaltijden. En steeds

weer is het een drukte van jewelste! Vele wijkbewoners zijn dan actief met elkaar in contact, worden verhalen gedeeld en mensen onderling geholpen met hun vra-gen. Op andere plekken zien we soortgelijke initiatieven. Maar ieder huis heeft zijn ei-gen kleur en invulling. De grote rode draad door al deze prachtige initiatieven is dat alles gedaan wordt door vrijwilli-gers uit de parochie. Dat mensen samen invulling geven aan de leefbaarheid in hun eigen wijk of dorp. Rondom een kop koffie komen zo de verhalen over het le-ven van alledag, over armoede en een-zaamheid. En worden levensverhalen ge-deeld en zien we ook dat problemen in alle lagen van de bevolking spelen.

Gelijke kansen!Wel zien we dat de kans op armoede en eenzaamheid niet voor alle groepen en bevolkingsgroepen gelijk is. Chronisch zieken, gehandicapten, ouderen en alleen-staanden zonder partner, immigranten die

OOR wil een huiskamer zijn, een plaats waar mensen zich thuis kunnen voelen

nog niet zijn ingeburgerd, werkzoekenden die zich soci-aal uitgesloten voelen, dak- en thuislozen lopen volgens aller-lei onderzoeken een groter ri-sico om eenzaam te worden. En dat is ook te zien in de vele inloophuizen en Naboarhoesen in ons bisdom. Samen met de vrijwilligers wordt over deze constateringen ook gesproken. Vrijwilligers willen vaak ook van betekenis zijn en mensen daadwerkelijk helpen met hun problemen. Terwijl dat vaak niet of nauwelijks mogelijk is. Hierin schuilt ook menigmaal enige teleurstelling. Maar sys-temen kunnen we jammer ge-noeg niet veranderen. Wel zichtbaar maken en daarmee ook bespreekbaar met verant-woordelijke bestuurders in ge-meente en binnen instellingen.

Op adem komenDe vaak zeer laagdrempelige inloopplekken in parochies zijn zo voor vele mensen oases van rust en regelmaat. Plekken

waar men even naar toe kan lopen voor een praatje, voor een kop koffie, voor aandacht en gezelligheid. Zeker als je le-ven door het verlies van een partner, van werk, of door het inleveren van gezond-heid vaak doelloos en uitzichtloos gewor-den is, zijn dit plekken waar mensen even op adem kunnen komen. Even samen met anderen kunnen klagen, maar ook lachen. Waar de ‘dorstige gelaafd wordt’. En dan gaat het er echt niet om, om de nodige al-cohol naar binnen te werken, maar ge-woon om dat gesprekje, die persoonlijke aandacht voor mensen.Eigenlijk is deze vorm van barmhartig-heid in iedere parochie heel eenvoudig in te voeren. Door bijvoorbeeld na iedere kerkdienst al een kop koffie in de pastorie of in een kerkelijk centrum aan te bieden. Maar ook door op een of meerdere mo-menten de pastorie/kerkelijk centrum open te stellen voor inloop en gesprek. Zo kan een parochie samen met parochia-nen heel eenvoudig invulling geven aan een van die zeven werken van barmhar-tigheid: ‘de dorstige laven’.

Het Inloophuis OOR in Roermond staat open voor mensen die het nodig hebben…


Fundamentele waarhedenDe bisschop legde uit, dat in de vergade-ring van de bisschoppen op dinsdagavond tijdens de plenaire zitting was afgespro-ken dat er op de vraag van pastoor San-ders de volgende dag - woensdag - in eer-ste instantie door de voorzitter van de bisschoppenconferentie geantwoord zou worden. “Door het overladen programma van de laatste dag is de vraag helaas niet meer aan de orde gekomen. Zij zal dus - zoals gebruikelijk is - wel blijven staan tot de volgende vergadering. Persoonlijk zou ik vandaag in het kort op deze vraag het volgende willen antwoorden. Bij het beantwoorden van deze vraag zal men moeten beginnen met een onderscheid te maken tussen de aard en de betekenis van de verschillende conciliestukken. Dat de-ze stukken van verschillende aard zijn blijkt reeds uit de benamingen: Sommige heten constitutie, andere decreet, weer an-dere verklaring. Ieder die van de stukken heeft kennis ge-nomen zal er zonder meer van overtuigd zijn dat bijvoorbeeld de constitutie over de kerk een volkomen ander karakter heeft dan het decreet over de publiciteits-media, dat de constitutie over de goddelij-ke openbaring van aard geheel anders is dan bijvoorbeeld het decreet over de aan-gepaste vernieuwing van het religieuze leven en dat ook stukken met dezelfde aanduiding zeer sterk van elkaar verschil-len. Neem bijvoorbeeld de verklaring over de godsdienstvrijheid en de verkla-ring over de christelijke opvoeding. Neem de dogmatische constitutie over de Kerk en de pastorale constitutie over de Kerk in de wereld van deze tijd. Sommige stukken van Vaticanum II wil-len wel degelijk een beginpunt van ont-wikkeling zijn. In verschillende stukken wordt opgeroepen tot meewerken aan de verdere ontwikkeling.

tekst mgr. dr. paul hamans foto archief

Mgr. Moors en het Pastoraal Concilie XIV

Een bekwaam en kerktrouw theoloog

KERKGESCHIEDENIS KERKGESCHIEDENIS

Mgr. Moors ging verder met

zijn uitleg voor de Diocesane

Pastorale Raad naar aanlei-

ding van de vraag van pas-

toor Sanders over de beteke-

nis van het Tweede

Vaticaans Concilie. Of dit

moest worden begrepen als

een definitief bindend geheel

of formuleerden de bisschop-

pen daar het op dat moment

haalbare vanuit de hoop, dat

men spoedig verder kon

gaan? (PCNK IV 238).

In de Kerk Constitutie Lumen Gentium staat de duidelijke erkenning van de cha-rismatische gaven van het volk van God (nr. 12) en eveneens de verplichting ieder met eigen talenten te woekeren en daar-door de wereld te vermenselijken (ibidem nr. 40). Ik verwijs naar veel bladzijden uit de Constitutie De Kerk in de wereld van de-ze tijd. Men zal moeten denken en mee-zoeken. En nu citeer ik uit het voortreffe-lijk artikel van C. Peters O.Carm uit het april-mei nummer van mei 1968 van ‘De nieuwe mens’: ‘Heeft men er talent voor, dan heeft men er de plicht toe. Doch men zal gelovig moeten denken, erop bedacht dat elke gedachte gevangen genomen wordt tot gehoorzaamheid aan Christus (2 Kor 10,5). Men kan gerust zelf iets onder-nemen: na het Concilie wordt in beginsel iedereen aangemoedigd zulks te doen. Uit datgene wat feitelijk reeds aan inspraak van priesters en leken in de Kerk verwe-zenlijkt is, blijkt dat dit beginsel niet als fraaie letter bedoeld is’. En enkele bladzijden verder, waar de schrijver verwijst naar een uitgave van Colosio zegt hij dat het kenmerkend is voor onze huidige ‘spiritualiteit’ dat er zo onmatig veel meer gezegd (en geschre-ven) dan gedaan wordt. De moderne pro-ducenten van problemen worden er door de schrijver van verdacht dat hun literaire productie waarmee ze ons overstelpen, dient als ontsnappingspoging, als surro-gaat voor de werkelijkheid van de gewo-ne, kordate praxis’. Tot zover dit citaat. Dus geen op de plaats rust. Maar wel er op bedacht dat elke gedachte gevangen genomen wordt tot gehoorzaamheid aan Christus. De Concilie Vaders van het Vaticaans Concilie waren er zich wel van bewust dat zij in hun conciliestukken ook funda-mentele waarheden neerlegden die onver-anderd tot het erfgoed van de christelijke leer behoorden.

Naar mijn mening behoorden de teksten die ik uit het decreet over de geloofsvrijheid heb aange-haald tot deze fundamentele waarheden. Staat U mij toe, mijnheer de voorzitter, dat ik aan deze be-schouwing nog een andere kwes-tie aanbrei. Ik heb gehoord dat men het - op zijn zachtst gezegd - vreemd heeft gevonden, dat ik bij de behandeling van de rapporten op de Diocesane Pastorale Raad op 7 december 1968 mijn mening over de rapporten niet heb gege-ven en die wel heb uitgesproken op de vergadering te Noordwij-kerhout. Ik begrijp dit volkomen want dit college wil zijn een col-lege van overleg. Bij de behande-ling in deze raad op 7 december waren de rapporten nog niet be-sproken op de bisschoppenverga-dering. Dit is gedeeltelijk ge-beurd op de bisschoppenvergadering van 10 december en gedeeltelijk in de avondvergaderingen te Noord-wijkerhout. Ik zou heel gelukkig zijn geweest als een van de ande-re bisschoppen de bij velen van ons levende bezwaren tegen het rapport naar voren had gebracht. Maar ik had na Kerstmis een concept van reactie klaar ge-maakt dat ik na overleg met de collega’s heb uitgesproken. Daarenboven zou ik bij de - voor mij wel begrijpelijke - opmer-king toch de nota willen plaatsen dat op het pastoraal concilie ieder het recht heeft ook zonder ruggespraak zijn mening naar voren te brengen”.

Mgr. Moors doet zich in deze reactie in de DPR kennen als een bekwaam en kerktrouw theoloog, als iemand die op-recht met de andere bisschoppen samen-werkt, hun woordvoerder kan zijn en als een werkelijke herder voor zijn bisdom. Hij toont zich bovendien in staat rustig, soeverein en doelgericht zijn handelen uit te leggen. De opmerkingen van mgr. Moors op 6 januari 1969 in de plenaire vergadering van het Pastoraal Concilie behelsden zijn eigen visie op Vaticanum II en het doel van het Pastoraal Concilie. De andere bisschoppen sloten zich hierbij

aan. Een priester uit zijn bisdom viel zijn bisschop hierop aan. De zaak haalde de landelijke media, maar Moors legde in al-le rust uit dat bepaalde delen van Vatica-num II tot de onveranderlijke leer van de kerk behoorden en hoe de kerk in de toe-komst daarmee verder moest gaan. Daar-naast kende hij aan elke gelovige het recht toe en de plicht zijn initiatieven in te brengen. Er zou echter wel op gelet horen te worden, “dat elke gedachte gevangen genomen wordt tot gehoorzaamheid aan Christus”.

De visie van een thuiskomerNa thuiskomst publiceerde pastoor San-ders zijn indruk van de derde zitting (San-ders, H., Bellen blazen. Geloven is laten zien dat het anders kan …, Oirsbeek 1981, 44) in een artikel dat op 16 januari

1969 was gedateerd. Hij schrijft dat hem herhaaldelijk de vraag wordt gesteld: “Wat werd er be-reikt? Werd er iets bereikt?” San-ders antwoordde: “éénzijdig res-pekt is géén respekt! (cursiveringen van pastoor San-ders) Dat betekent: bij alle res-pekt, dat wij steeds opnieuw wil-len opbrengen voor de persoon van de Paus en voor zijn goede bedoelingen, mogen wij op zijn minst verwachten, dat ook hij res-pekt weet op te brengen voor ons en voor onze heilige overtuigin-gen. Tot die heilige overtuigingen van de Nederlandse katholieken behoort o.a. de gedachte, dat een ander, niet bevoegd is om voor ons uit te maken hoe wij in de in-timiteit van het gezin onze liefde en genegenheid voor elkaar willen uiten. Dat zal in Pakistan anders zijn als in Zuid-Afrika; in Italië anders als in Nederland. Welnu, wij willen geen wetten dikteren voor Pakistan of Zuid-Afrika of Italië. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer! Maar wij vragen voor onszelf die-zelfde vrijheid van geweten, te-meer omdat wij tesamen met an-dere kristenen een bizonder eerlijk getuigenis hieromtrent hebben af-gelegd.Het minste dat kristenen mogen

vragen is dit: dat met zo’n eerlijk getuige-nis rekening wordt gehouden en dat men het niet mag veroordelen, tenzij duidelijk is aangetoond - aan de hand van liefde-volle gesprekken - dat wij ons grandioos vergissen!”

Dit stukje illustreert de visie op paus en kerk die in Noordwijkerhout werd gecol-porteerd. Pastoor Sanders (er-)kent geen verschil meer tussen zijn visie en die van de paus. Zij staan als het ware op hetzelf-de niveau. Hij ziet in de heilige Vader niet het hoogste gezag in de kerk die het laatste woord spreekt over geloof en ze-den. Ook maakt de voormalige professor in de dogmatiek geen verschil tussen cul-turele gebruiken en theologische visies of dogma’s.

(wordt vervolgd)


GELOOF IN DE PRAKTIJK

Maak weer zacht

drs. F.M.J. Keyers

Oude Rijksweg Noord 56114 JA Susterenwww.christofoor-praktijk.nl06-47559670

Soms heb ik het geluk dat precies datgene dat wij overwegen in het jaargetijde van de liturgie zich voor mijn ogen ontvouwt in de mensen die ik ontmoet. In deze tijd van de Geest zingen we ‘flecte quod est rigidum - maak weer zacht wat is ver-stard, koester ons verkilde hart, leid wie zelf de weg niet vond..’ Het is een oude hymne tot de Geest van God, maar zo vol van diepmenselijke werkelijkheid.

De 44-jarige Sanne kampt met een alles overheersend gevoel dat ze in de val zit. Ze is een intelligente vrouw die sinds haar scheiding, nu zes jaar geleden alleen voor haar twee kinderen zorgt en tegelijk haar werk op een kantoor uitoefent. Ze heeft eigenlijk het gevoel dat het leven aan haar voorbij gaat zonder dat ze er écht aan deelneemt. Alles voelt een beetje doods en ze weet niet hoe ze verder moet. Sanne heeft spijt van allerlei dingen die er in haar leven geweest zijn. Zo heeft ze destijds geweigerd haar man te vergeven toen die verliefd was op een ander, wat uiteindelijk tot het einde van het huwelijk heeft geleid. Ook denkt ze vaak aan de kansen die ze gemist heeft en verwijt ze zichzelf dat ze zich in een saaie studie heeft laten manoeuvreren waardoor ze nu een onbevredigende baan heeft in een stad die ze niet leuk vindt.

Maar op een keer vertelt Sanne dat ze zich een paar dagen een beetje uitgelaten

heeft gevoeld nadat ze op in-ternet een vacature had gezien waarin een baan in Amster-dam werd aangeboden. In haar ogen is dat een superspannen-de stad om te wonen en éven heeft ze serieus overwogen met haar kinderen te gaan ver-huizen en daarginds een heel nieuwe start te maken.

De blijdschap en uitgelaten-heid die het idee van een fris begin heeft opgeroepen, duurt precies twee dagen. Dan be-gint Sanne haar eigen vreugde te temperen met een vloed-

golf aan ontmoedigende gedachten. Ze is misschien te oud voor zo’n stap, ze kent niemand in Amsterdam, de mentaliteit van de Randstad past vast niet bij haar, de kinderen zullen het vreselijk vinden om naar een andere school te moeten en hun vrienden kwijt te raken, ze kan haar vaste contract toch niet opgeven.

‘Ik heb dus even hoop gevoeld’, zegt ze, ‘maar je ziet dat ik nog steeds in de val zit.’ Toch heb ik het idee dat Sanne niet alleen in de val zit, maar dat ze de val ook voor zichzelf maakt. Ik snap best dat er omstandigheden kunnen zijn die je ervan weerhouden je leven te veranderen, maar ik vraag me af of Sanne niet ook zelf een factor is in dit mechanisme. Het is tijd voor reflectie.

Bij reflectie onderzoek je je eigen manier van handelen, maar ook kijk je naar hoe je reageert, hoe je denkt en wat je voelt. Je luistert naar je innerlijke stem en on-derzoekt waar die stem de verantwoorde-lijkheid legt. Het gewetensonderzoek is daar een bekend voorbeeld van. Niet ie-dereen echter is even goed in staat te re-flecteren. Het blijkt dat veel mensen eer-der geneigd zijn de schuld bij iemand anders of bij de omstandigheden te leg-gen. We spreken dan van projecteren, in plaats van reflecteren. Je veegt voortdu-rend het eigen straatje schoon, maar komt tegelijk geen stap verder.

We doen een reflectieoefening waarbij ik Sanne vraag zichzelf te katapulteren naar haar 85e levensjaar. Vanuit dat jaar laat ik haar terugkijken op haar leven en met na-me op de huidige periode. Wat vindt ze van dat gevoel in de val te zitten? ‘Ik hoop toch niet dat ik altijd daar moet blij-ven zitten. De gevangenisdeur stond even op een kier met die vacature in Amster-dam..’ – En als je dat jaar zou mogen overdoen?’ –‘jaja ik snap ‘m. Ik heb er vast later spijt van dat ik niet heb gesolli-citeerd!’

Sanne solliciteert wel naar de baan. Ze wordt uitgenodigd voor een eerste en een tweede gesprek. Intussen bekijkt ze de omgeving, informeert ze naar scholen en berekent ze de hogere kosten voor het le-vensonderhoud. Ze krijgt de baan aange-boden maar zegt uiteindelijk toch nee. Maar de hele onderneming zorgt er wel voor dat haar ogen opengaan, dat ze in beweging komt en dat ze merkt dat ze geen gevangene hoeft te blijven van haar eigen zorgen en beperkende gedachten. Ze kijkt anders tegen de mogelijkheden van het leven aan omdat ze serieus heeft nagedacht over een verandering en haar hart heeft opengesteld voor beweging. Zo wordt soepel wat was verstard.

Amper drie maanden later solliciteert Sanne naar een nog betere baan, dichter bij huis, en ze wordt aangenomen. Haar ogen strálen!

GRENZELOOS

Hanswijkprocessie Mechelen

GrenzeloosOdiliaschrijn Borgloon geopendIn het Belgisch-Limburgse Borgloon heeft bisschop Patrick Hoogmartens van Hasselt onlangs het vermaarde Odiliaschrijn geopend. Hij deed dit onder het toeziend oog van tientallen ca-mera’s, fotograven, wetenschappers en de zusters van het kloos-ter Mariënhof, die de schrijn in beheer hebben.

Het reliekschrijn dateert uit 1292 en is sindsdien slechts een paar keer geopend. De laatste keer in 1949. Maar toen is niet gedocu-menteerd wat er in de houten kist zit, waardoor historici en onder-zoekers geen idee hadden wat ze konden aantreffen. Bij de ope-ning bleek er textiel in te zitten, beenderen en diverse documenten.

Of de gevonden beenderen ook daadwerkelijk van de heilige Odilia zijn, moet uit onderzoek blijken. Op 24 april is in België de nationale Erfgoeddag (Open Monumentendag) en dan willen de onderzoekers hun bevindingen presenteren.

Op tv was te zien hoe bisschop Hoogmartens het schrijn opende.

Bent u liefhebber van prachtige histori-sche kostuums? Of houdt u meer van sfeervolle bijbelse evocaties? Kunt u ge-nieten van het dynamisch samenspel van woord, zang, dans, muziek, vendeliers,... en liefst nog met een zekere inhoud, een boodschap waarmee je iets kan doen in je eigen leven? Dan is de Mechelse Hans-wijkprocessie op zondag 1 mei zeker iets voor u!Aan het Jaar van de Barmhartigheid zal in de Hanswijkprocessie niet onopgemerkt voorbij worden gegaan. In deze woelige tijden heeft de wereld meer dan ooit nood aan barmhartigheid. We moeten daarom niet noodzakelijk grote heldendaden ver-richten. Kunnen we gewoon in onze me-demensen nog onze broers en zussen zien

Nieuwe bisschop voor Den Bosch

Mgr. De Korte wordt de nieuwe ‘buurbisschop’ van Roermond

of trekken we ons terug op onszelf, zon-der oog te hebben voor de noden van on-ze naasten, als we het zelf maar goed heb-ben?In de komende Hanswijkprocessíe wordt in dit Jubeljaar van Gods barmhartigheid

Het ‘buurbisdom’ van Roermond heeft een nieuwe bisschop. Op za-terdag 14 mei wordt mgr. Gerard de Korte geïnstalleerd tot bis-schop van Den Bosch. Hij is nu nog bisschop in Groningen. De Ne-derlandse bisschoppen – onder wie mgr. Frans Wiertz en mgr. Everard de Jong – hebben blij en dankbaar op de benoe-ming van hun collega in Den Bosch gereageerd.

“We kennen mgr. De Korte als een collega die zich met grote toewij-ding heeft ingezet voor zijn bisdom en daarnaast als referent voor Kerk en Samenleving namens de Bisschoppenconferentie met overtuiging een belang-rijke katholieke stem vertolkt in het maatschappelijke debat. Wij bidden voor en met hem dat hij tot zegen mag zijn voor het bis-dom ’s-Hertogenbosch en feliciteren dit bisdom van harte met deze benoeming,” aldus kardinaal Eijk, namens de hele Neder-landse bisschoppenconferentie.

extra aandacht gegeven aan de groep rond Margaretha van York die bekend stond voor het beoefenen van ‘de zeven werken van barmhartigheid’. Zij keek niet alleen naar zichzelf - wat ze gemakkelijk had kunnen doen aan het weelderige Bour-gondische hof - maar bekommerde zich om haar naasten die het veel minder goed hadden. Net zoals het verhaal van de barmhartige Samaritaan heeft zij ons ge-toond hoe naastenliefde voor de mede-mens alles overstijgt. Het daagt ons uit om na te denken hoever onze naastenlief-de wel gaat.

Alle informatie is te vinden via: www.hanswijkprocessie.be/nl


FOTOREPORTAGE

tekst frans van galen foto’s bisdom roermond

Kiek oet… Stevensweert

Stevensweert heeft in het verleden aardig wat verschillen-de bazen en bazinnen gehad. Dat was te wijten of te dan-ken aan de ligging van het plaatsje op een eiland in de Maas. De vruchtbare kleigrond bood al vroeg een goede voedingsbodem voor bewoning en bewerking maar vooral: de ligging in de Maas maakte het tot een strategische, goed verdedigbare plaats. Een stelling die in 1702 werd ondergraven toen Staatse troepen de Spanjaarden uit het vestingstadje wisten te verdrijven.

Toen kende Stevensweert al meer dan vier eeuwen een kerk en een parochie. Even zovele jaren oefende de Mun-sterabdij in Roermond een grote invloed op het kerkelijk leven uit. De abdissen van het stift inden al vanaf 1244 de grote tienden in het plaatsje maar waren wel gehouden om het schip van de Stevensweerter kerk te onderhouden van-af de nok tot in de fundamenten. Het koor, de bijgebou-wen, de toren en de pastorie kwamen voor rekening van de parochie zelf. Deze gescheiden verantwoordelijkheid leid-de in grensgevallen tot heel wat gekissebis en rechtbank-bezoeken…

Dergelijke meningsverschillen bleven zich herhalen zelfs tot aan de bouw van de nieuwe kerk in 1781 die het oude vervallen middeleeuwse kerkje moest vervangen. In op-dracht van de Munsterabdij en naar plannen van de Ste-vensweertenaar Petrus Rutten ontstond toen een classicis-tische kerk in de vorm van een Grieks kruis. De in 1944-’45 beschadigde kerk werd bij het herstel naar plan-nen van P. Cuypers jr. verlengd en voorzien van een por-taal. De ingang wordt geaccentueerd door natuursteen-blokken en een klokgeveltje met daarin een nis met het beeld van St. Stephanus. Als hij naar de overkant kijkt ziet hij overigens de protestantse kerk liggen. Die kwam er na de hierboven vermelde verovering door de protestantse Staatse troepen voor wie een eigen kerkgelegenheid werd gecreëerd. Volgens de annalen hebben katholieken en pro-testanten ondanks enige incidenten al die tijd ‘als eilanders onder elkaar’ in goede harmonie samengeleefd.

De kerk telt heel wat bezienswaardigheden, zoals het hoogaltaar, de twee zijaltaren, twee koorbanken, twee biechtstoelen en een communiebank uit de 18de eeuw; een doopvont van omstreeks 1200; een preekstoel uit de 19de eeuw evenals het orgel en orgelgalerij; een stenen beeld van de patroonheilige Sint Stephanus uit de 15de eeuw; een madonna uit de 17de eeuw; een fragment van een en-gelgroepje van omstreeks 1700; een 18de eeuws kruis-beeld van een calvarie; uit dezelfde eeuw een borstbeeld op voetstuk van de H. Ambrosius; beelden van de H. H. Petrus en H. Paulus uit de 19de eeuw.


Dinsdag 29 maart t/m Woensdag 6 aprilRomereis met groot-seminarieDonderdag 7 april 14.00 uur Vergade-ring Bisschoppelijke

Commissie voor Communicatie en Media te Utrecht

Vrijdag 8 april 15.00 uur Bijwonen start nieuwe ac-

tie voor orgel St. Christoffel kathe-draal

19.00 uur Vormselviering in parochie H. Catharina te Montfort

Zaterdag 9 april 11.30 uur Pontificale Eucharistie in

St. Christoffel kathedraal b.g.v. 95-ja-rig jubileum stichting Organisatie Lourdes Bedevaarten

Maandag 11 april 14.00 uur Bijwonen bezinningsmid-

dag over Maria icoon in klooster Re-demptoristen te Roermond

AGENDA

Agenda bisschop Frans Wiertz

Dinsdag 12 april Bisschoppenconferentie te UtrechtWoensdag 13 april Huisbezoeken aan priesters en diakensDonderdag 14 april 14.30 uur Vespers en vergadering

PriesterraadVrijdag 15 april 15.00 uur Presentatie boek over Mgr.

Jos Stassen te Rolduc 19.00 uur Vormselviering in parochie

H. Gertrudis te LottumZaterdag 16 april 14.00 uur Eucharistieviering in basi-

liek HH. Wiro, Plechelmus en Otge-rus te St. Odiliënberg met eeuwige professie

Zondag 17 april 16.00 uur Vesperviering in St. Chris-

toffelkathedraal met aanstellingenMaandag 18 april 18.00 uur Vergadering Raad voor

Economische Aangelegenheden

Dinsdag 19 april 10.30 uur Ontvangst generaal-overste

en provinciaal overste Kleine Zusters van de H. Joseph

Huisbezoeken aan priesters en diakensVrijdag 22 april 19.00 uur Vormselviering in parochie

St. Barbara te GriendsveenZaterdag 23 april ChristoffeldagZondag 1 mei 17.00 uur Eucharistieviering in kapel

Leenhof b.g.v. opening meimaandMaandag 2 mei 11.00 uur Vergadering Permanente

Raad te UtrechtDinsdag 3 mei Huisbezoeken aan priesters en diakensWoensdag 4 mei 19.30 uur Bijwonen dodenherdenking

te Roermond

Agenda hulpbisschop Everard de Jong

Zondag 10 april10.30 uur Vormsel-viering in H. Amel-bergabasiliek te Sus-terenMaandag 11 april10.00 uur Studiedag landelijk justitiepas-toraat te Vught.

Dinsdag 12 april 10.00 uur Bisschoppenconferentie te

Utrecht 16.00 uur Ontmoeting met scriba

Protestantse Kerk Nederland te DoornDonderdag 14 april 09.00 uur Colleges Kerkelijke Docu-

menten en Ethiek bij Grootseminarie Rolduc

14.30 uur Vergadering Priesterraad te Roermond

Vrijdag 15 april 19.00 uur Vormselviering in H. Ca-

tharinakerk te Kerkrade (Holz)Zaterdag 16 april 12.00 uur Concelebratie bij investi-

tuursmis Ridders H. Graf in H. Joris-kerk te Eindhoven

Zondag 17 april 11.00 uur Eucharistieviering in H.

Martinuskerk te Horn Maandag 18 april 14.00 uur Ontvangst van twee leden

van Life Teen International uit Ame-rika.

19.00 uur Privatissimum filosofie voor studenten uit Nijmegen

Dinsdag 19 april Stille DagWoensdag 20 april 13.00 uur Studiemiddag KSGV (ken-

niscentrum voor levensbeschouwing en geestelijke volksgezondheid) te Utrecht

Donderdag 21 april 09.00 uur Colleges Kerkelijke Docu-


Vrijdag 22 april 19.00 uur Vormselviering kerk H. Pe-

trus en Maria Tenhemelopneming te Kerkrade (Chevremont)

Zaterdag 23 april 09.30 uur Christoffeldag voor vorme-

lingen te Roermond

Maandag 25 en dinsdag 26 april Bezoek aan internationaal theologisch

instituut te Trumau (Oostenrijk)Woensdag 27 t/m vrijdag 29 april Internationale vergadering van verant-

woordelijken voor studentenpastoraat te Szeged (Hongarije)

Woensdag 4 mei 20.00 uur Kranslegging b.g.v. Natio-

nale Dodenherdenking bij oorlogsmo-nument op de Cauberg te Valkenburg

Donderdag 5 mei 10.30 uur Eucharistieviering b.g.v.

hoogfeest Hemelvaart van de Heer in Koepelkerk te Maastricht

Vrijdag 6 mei 13.30 uur Colleges Kerkelijke Docu-


Zaterdag 7 mei 10.30 uur Eucharistieviering in zorg-

centrum Ter Eyck te Heerlen

PuzzelWe hebben voor deze puzzel gebruik gemaakt van woorden uit het tweede boek Samuël, de hoofdstukken 19 t/m 21. Als u de woor-den wegstreept in het diagram, dan blijven er enkele letters over die de oplossing van de puzzel vormen. Wie de woordenbrij ontraad-selt en het geluk heeft als winnaar uit de bus te komen, wacht de gebruikelijke prijs.

VARIA

ABISAIABJATARABSALOMAFSTAMMELINGAMASABACHURIMBARZILLAIBENAJABENJAMINIETBIKRIBIKRIETENBOVENKAMER

GERAGERSTEOOGSTGIBEONIETENGILGALGOBHOOGBEJAARDIRAJISBIBENOBJOJADAKERETIETENKEURTROEPENKIMHAM

KISLANSSCHACHTMANSCHAPPENMEFIBOSETMOEDERSTADONBESTORVENONDERMIJNENOVERWINNINGSROESPELETIETENPOORTGEBOUWRAADSHEERRAFA

ROGELIMROOFVOGELSSADOKSEBASERUJASEWASIBASIMIUITLEVERENVREDELIEVENDE

De oplossing kan voor 22 april worden ingestuurd naar het adres: Puzzelredactie De Sleutel, Postbus 980, 6040 AZ Roermond of via [email protected]. Onder goede inzendingen wordt de DVD ‘Sprekend monument - heden en verleden van de Sint Christoffelkathedraal’ verloot. De oplossing van de puzzel uit het vorige nummer was “vierentwintig uur voor de Heer”. De oplossing heeft in dit Heilig Jaar van de Barmhartigheid betrekking op een activiteit in het weekend van 4/5 maart ‘24 uur voor de Heer’, waarin wereldwijd kerken een heel etmaal geopend waren voor aanbidding van het heilig Sacrament en er het aanbod was om het sacrament van boete en verzoening te ontvangen..Uit de goede inzendingen werd mevrouw A. van Weert-Bouten uit Venray als winnaar getrokken. Proficiat!

D S E A B J A T A R K B N S M E G R

R E R A A D S H E E R E I O K N M O

O O G S E R U J A I T K E K I E A O

V R E D E L I E V E N D E L R S J F

L S R S M A H M I K E I E D A I I V

A G S I N E R N T R V M M M A H S O

N N T B N E O D S E M W A A O B B G

S I E A E E R T B A S U R O J E I E

S N O M B K A E T O N O G O B N B L

C N O I A D E S V E V B B R O A E S

H I G M E N F U V E E E O I C J N B

A W S P O A S R R J L G N H F A O N

C R T R D L O C A T E T U K B E B E

H E E A A T A A H L R R I E A S M T

T V J G S F R S I A I O S U E M S E

I O L E N D A M B M P O E W I A E I

J I B A R Z I L L A I P A P D R M R

G N E N J I M R E D N O E O E I A K

O K E R E T I E T E N G K N S N E I

A B I S A I P E L E T I E T E N N B

VADER VAN BARMHARTIGHEID

Gij hebt ons uw Zoon, onze Redder, geschonken,Gij ondersteunt ons voortdurend met de gaven van de Geest.

Schenk ons levende, vurige en blijde christelijke gemeenschappen waar het gemeenschapsleven opborrelt en waar jongeren aangemoedigd worden om zich aan U en aan de evangelisatie toe te wijden.

Ondersteun de gemeenschappen in hun taak om jongeren te helpen bij het onderscheiden van hun roeping opdat zij zich toewijden aan U en de medemens.

Geef onze gemeenschappen de wijsheid om tot het noodzakelijke onderscheidingsvermogen van roepingen te komen.

Dat doorheen alles de grootheid van uw barmhartige liefde schittert.

Dat Maria, Moeder en opvoedster van Jezus, een voorspreekster is voor alle christelijke gemeenschappen.

Dat de gemeenschappen tot bloei komen door de heilige Geest en bron worden van authentieke roepingen ten dienste van het godsvolk.

(paus Franciscus)

4 Jaargang 43 - april 2016 Sleutel - 04-2016.… · APRIL 2016 DE SLEUTEL 3 En verder 4 Liturgische...

Documents

Transcript of 4 Jaargang 43 - april 2016 Sleutel - 04-2016.… · APRIL 2016 DE SLEUTEL 3 En verder 4 Liturgische...