2014 1 briefcontact
31
Briefcontact Jaargang 63 Nummer 1, januari 2014 Inhoud: bladzijde: Houd moed.............................................3 Kerstpreek..................................... ....... 4 Egypte...................................................11 Houd mij in leven.................................14 Het doosje.............................................15 De eenzaamheid van de romantiek.......16 Kersttoespraak....................... …..........19 In tijd en eeuwigheid............................23 Si chiude una porta.............................. 26 Nieuws website.....................................28 Agenda:................................................ 29 Nonnen blij verrast...............................30 Mededelingen van de redactie: Het volgende nummer verschijnt omstreeks 15 maart 2014 Bijdragen het liefst per E-mail: [email protected] Bijdragen per brief toesturen voor : 20 februari 2014 Briefcontact verschijnt 6 keer per jaar en is het orgaan van de Nederlandse Evangelische Vereniging in Zwitserland
description
nev
Transcript of 2014 1 briefcontact
Briefcontact Jaargang 63 Nummer 1, januari 2014
Inhoud: bladzijde: Houd moed.............................................3
Kerstpreek..................................... ....... 4 Egypte...................................................11
Houd mij in leven.................................14
Het doosje.............................................15 De eenzaamheid van de romantiek.......16
Kersttoespraak....................... …..........19
In tijd en eeuwigheid............................23
Si chiude una porta.............................. 26 Nieuws website.....................................28
Agenda:................................................ 29
Nonnen blij verrast...............................30
Mededelingen van de redactie: Het volgende nummer verschijnt omstreeks 15 maart 2014
Bijdragen het liefst per E-mail: [email protected]
Bijdragen per brief toesturen voor: 20 februari 2014
Briefcontact verschijnt 6 keer per jaar en is het orgaan van de
Nederlandse Evangelische Vereniging in Zwitserland
Houd moed
Houd moed, als het even niet gaat
En het zo donker wordt om je heen
Weet dan, God laat je nooit alleen
Hij is en blijft altijd jouw toeverlaat.
Houd moed, in soms droeve dagen
Wanneer verdriet je overmant
God, Hij blijft met jou verwant
Houd dan het oog op Hem geslagen.
Houd moed, in moeilijke tijden
Wanneer het niet gaat zoals je wilt
En je de tijd aan piekeren verspilt
En je dan niet meer kunt verblijden.
Houd hoop en moed er maar in
God gaat met je mee in dit leven
Hij wil je steun en sterkte geven
God geeft jouw leven weer zin.
Onbekende dichter
Kerstmis 2013
Preek
Lieve gemeente
Gisteren is met kerstavond voor ons een lange tijd van feest, ontmoeting
en gesprek begonnen. Wat zullen we in deze kersttijd veel tijd
doorbrengen met vrienden en familieleden!
We zullen bezoek ontvangen, bij mensen op bezoek gaan, misschien
naar Nederland reizen om diegenen weer te zien, die we hebben gemist.
Sommige vrienden en familieleden hebben we al lang niet meer gezien
en we hebben elkaar veel te vertellen.
Als dan het nieuwe jaar begint, zullen we al vele uren met vrienden,
familieleden en ook collega’s doorgebracht hebben, en ook over de
telefoon talloze gesprekken gevoerd hebben.
Eigenlijk kan niets ons nog daaraan hinderen. Zelfs als we in deze
dagen op reis gaan of onze kinderen de feestdagen op een warme plek
doorbrengen, zullen we elkaar altijd wel bereiken.
Ook aan het einde van de wereld hebben we altijd een handy binnen
handbereik of een laptop waarop we kunnen skypen of emailen.
Ze zijn er eigenlijk nog maar heel kort, die moderne communicatie-
middelen en toch kunnen we ons een leven zonder eigenlijk al helemaal
niet meer voorstellen.
Vanavond zullen we in het journaal weer horen hoeveel miljoenen SMS
de mensen in Zwitserland elkaar vandaag gestuurd hebben en ons
verbazen over dat duizelingwekkende getal.
Wij mensen hebben contact nodig, lieve gemeente, en we weten
allemaal hoe goed het doet, als je je hart kan luchten en praten over wat
je bezig houdt.
Dat voelen bijvoorbeeld ouders en grootouders heel duidelijk, die open
staan voor hun kinderen en kleinkinderen, als die van school naar huis
komen. Dan sta je verbaasd hoeveel gedachten en gevoelens zich in die
paar uren in een kinderhart ophoopten, en ook hoe spontaan en
ongeremd ze eruit borrelen als het kind iemand heeft, die wil luisteren.
Kinderen voelen en weten heel beslist: Dat moet nu verteld worden, het
geeft toch niet als het eten koud wordt.
En ook teenagers, die zich over de eigen ouders vaak generen of
schamen, weten hoe bevrijdend het is ’s avonds op Facebook de
bekende en vele onbekende vrienden te kunnen meedelen wat hen
dwarszit. Daar kun je er gewoon op los schrijven, kun je kwijtraken wat
je zo verschrikkelijk ergert of verdrietig maakt en met de ouders niet
kan delen.
En als we in deze tijd van het jaar in de bejaardentehuizen komen, lieve
gemeente, dan verbazen we ons er vaak ook over, hoe levendig de
gesprekken zijn, die daar in de cafétaria gevoerd worden.
Dan zien en horen we hoe fijn de bewoners het vinden om met een
vroegere buurvrouw, die even op bezoek komt, te kletsen over vroeger
en nog eens die oude verhalen te vertellen, die ze elkaar al wel honderd
keer hebben verteld.
Wij mensen hebben gedachtenwisselingen, ontmoetingen, gesprekken
hard nodig. Een echt gesprek is zuurstof voor de ziel.
In een gesprek voelen we ons niet meer alleen en vreemd met onze
gedachten en gevoelens, draaien we niet meer in een kringetje.
Soms rolt ons in een gesprek zelfs een zware steen van het hart.
Wij hebben mensen nodig die ons begrijpen en een luisterend oor voor
ons hebben.
En in onze tijd hebben we gelukkig eindeloos vele mogelijkheden voor
gesprek, niets hindert ons nog in de communicatie.
Of toch wel?
Aan de ene kant communiceren mensen vandaag heel anders en veel
vrijer en zorgelozer als vroeger.
Ze delen soms hun relatieproblemen of teamvergaderingen met de hele
treinwagon waarin ze onderweg zijn.
Mensen hoeven niet meer maandenlang op een brief van een broer in
Australië te wachten, ze schrijven niet meer met een vulpen, of
bedachtzaam zuigend op een potlood.
Ze delen zich meteen mee, spontaan, met een SMS of email, als het
moet ook midden in de nacht.
Velen zijn permanent bereikbaar voor de mededelingen, die anderen
hun zouden kunnen sturen, laten zich voor een berichtje vrijwel altijd en
overal storen.
Anderzijds zijn er steeds meer mensen die verlangen naar een echt
gesprek, een echte ontmoeting. Steeds meer mensen voelen zich vreemd
in de permanente kleverige brij van geklets en gepraat, die hen overal
omgeeft.
Waar ze ook zijn, in de wachtkamer, bij de kapper, in de bus of trein,
overal wordt ononderbroken gepraat en geleuterd.
In het verkeer op straat kunnen ze dagelijks zien dat automobilisten,
zelfs als ze vreemde bochten beginnen te draaien, hun handy toch niet
naast zich neerleggen. Als mensen zich op de woordenstroom, die hen
omgeeft inlaten, of moeten inlaten, blijkt het vaak niet meer dan een
stroom van onbenulligheden te zijn.
Er wordt heel veel gepraat, maar zelden wordt er iets gezegd. Een echte
mededeling, waarin mensen zichzelf meedelen en iemand gevonden
hebben die horen wil wat hen bezighoudt of kwelt, dat is een zeldzame
ervaring.
Over andere mensen wordt geroddeld, geruchten worden verbreid en
halve waarheden worden in de wereld gezet.
Nog meer worden de pokerfaces strak getrokken, de maskers
aangetrokken, de belangrijke rollen weer ingeoefend.
Want veel belangrijker dan zijn is de mooie schijn en de indruk die men
wil achterlaten.Velen spannen zich met ongelooflijk veel woorden
geweldig in om vooral niets te hoeven te zeggen.
Wie wil het risico lopen dat een ander zou aanvoelen wat je echt voelt,
denkt, vreest? Het gaat vaak helemaal niet om delen van gedachten en
gevoelens, het gaat er om hoe je jezelf zo effectief mogelijk kan
verbergen.
Vele mensen voelen zich midden in dat permanente, oppervlakkige
geklets verschrikkelijk eenzaam.
En daarom zijn in deze tijd van het jaar ook bij de Dargebotene Hand
permanent alle lijnen bezet. Het zijn niet alleen die korte en donkere
dagen die mensen op de ziel wegen.
Steeds meer mensen hebben geen buurman of vriend meer die kan en
wil luisteren, die tijd heeft, waar ze naar kunnen bellen als ze hun hart
willen luchten. Het is het zinloze geleuter, dat zo op afstand houdt, dat
ontmoedigt, dat deze mensen depressief maakt. Ze zoeken een mens
met wie ze echt kunnen praten.
Daarom is wat wij hier vandaag vieren, in onze dagen zo merkwaardig,
lieve gemeente. En ook die woorden die wij horen zijn zo vreemd.
Ook in de evangeliën voor Kerstmis gaat het namelijk om het Woord,
om een goddelijk woord, dat ons tegemoet komt, maar het is zo anders
dan wat wij ons doorgaans onder een woord voorstellen.
“Het woord is vlees geworden,” zegt Johannes. Daarmee wordt gezegd:
God trekt zich niet terug, leeft niet in tevredenheid met
zichzelf, ver en onbereikbaar, nee. Hij wordt hoorbaar en zichtbaar, laat
zich raken en aanraken.
Hij wordt zichtbaar en tastbaar in een mens.
“Het woord is vlees geworden,” Dat betekent: God komt naar ons toe,
God wordt één van ons. En hij deelt zich mee, Hij zelf wordt een woord
voor ons, hij wordt ontmoeting en relatie.
„In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was
God. Het was in het begin bij God. Het woord is mens geworden en
heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben
zijn grootheid gezien.“
Het is een vreemde en bevreemdende boodschap die ons hier gebracht
wordt.
En we weten misschien ook niet zo precies of we die wel willen
aannemen, of we dat kunnen geloven en daarmee kunnen leven. Ja, we
weten niet of wij überhaupt begrijpen, wat hier wordt gezegd.
„Hij kwam naar wat van hem was, maar wie van hem waren, hebben
hem niet ontvangen. Wie hem wel ontvingen en in zijn naam geloven,
heeft hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden.“
Lieve gemeente
Kerstmis is eigenlijk een geweldig contrastprogramma vergeleken met
onze gangbare manier van spreken en het daarmee verbonden
verstoppertje-spelen.
God wil zich niet verstoppen. Hij heeft geen pokerface of maskers
nodig, Hij werpt geen verdedigingswal van nietszeggende woorden op
om zich daarmee de anderen van het lijf te houden.
God wil ons ontmoeten. Hij wil echte gemeenschap.
Op Kerstmis vieren wij dat er Eén is die ons kent, die ons begrijpt, die
ons aanneemt zoals we zijn, die naar ons wil luisteren en met ons wil
gaan.
En de woorden die Hij spreekt, die flapt Hij er niet uit, het is geen
blablabla, maar Hij spreekt meteen uit waar het om gaat.
Luisteren we toch naar de woorden die Hij de engelen in de mond legt:
“Wees niet bevreesd!“
Dat zegt ons verder niemand. Wees niet bevreesd, dat betekent: Er is
geen reden meer voor jouw angst. Je hoeft niet meer te vrezen dat jouw
leven onbeduidend, zinloos of waardeloos zou kunnen zijn. Want God
heeft jou lief en dat alleen al maakt jouw leven waardevol.
“Wees niet bevreesd!“
Dat betekent ook dat je de angst voor de toekomst, voor alles wat nog
zou kunnen komen, kan afleggen. De toekomst is mijn, zegt God en
mag jou geen angst meer inboezemen.
En wat ook jouw nood is, jouw pijn of jouw teleurstelling, ze mag jou
niet in de wanhoop voeren, want jij hoeft je weg niet alleen te gaan, ik
wil jou ontmoeten en ik, God, kom mee.
“Wees niet bevreesd!“
Dat betekent ook: Je hoeft niet meer bang te zijn dat de last van het
verleden te zwaar zou kunnen zijn, dat de eigen fouten een echte
toekomst onmogelijk zouden maken.
Bij God is een nieuw begin steeds weer mogelijk.
En horen we ook dat andere woord in de boodschap van de engelen,
lieve gemeente, dat we zo meteen wellicht weer uit volle borst willen
meezingen:
“in de mensen een welbehagen”
God heeft in ons mensen een welbehagen. Hij laat zich niet door alle
uiterlijkheden, alle dwaalwegen en missers van zijn stuk brengen. Nee,
Hij houdt eraan vast: HIj heeft in de mensen een welbehagen.
Welbehagen: dat is niets anders dan de bewuste keuze van de Eeuwig
Trouwe voor mensen. Hij wil omzien naar die mensen, die verlangen
naar een luisterend oor, naar echte ontmoeting, naar een woord dat
verkwikt en een nieuw licht werpt.
God heeft in ons mensen een welbehagen.Wij hoeven ons niet meer met
nietszeggend geklets af te schermen. Wij mogen onszelf zijn, want zo
als we zijn, zijn we door God geliefd.
Lieve gemeente,
Op Kerstmis nodigt God ons uit alles wat we zo goed menen te kennen
en te weten over het leven, achter ons te laten.
Hij nodigt ons uit: Sta op, ga op weg en ga op zoek naar het Kind. Want
in een kind kom ik naar je toe, in een kind dat nergens mee kan pralen,
geen prestaties kan leveren, een kind dat bemind wordt zonder reden.
En God zegt ook: En zie toch op welke plek je dat kind vinden kan: aan
het eind van de wereld, in een stal aan de rand van de woestijn, in een
omgeving waar vooral angst en wanhoop heersen en mensen niet in tel
zijn.
Daar kom ik naar jou toe. Daar wil ik je ontmoeten.
Daar wil ik jou nabij zijn. Amen.
Amen.
Egypte
Wereldgebedsdag 2014
Wat denken jullie bij het woord Egypte, werd gevraagd.
Een prachtig toeristenland; ging Hildo daar niet een keer met een groep
NEV-ers heen?
Ja, een heel mooi land, die pyramiden en zo; maar op het ogenblik kun
je er echt beter niet heen gaan.
`t Is ook een bijbels land, Josef werd er als slaaf heen gevoerd, verkocht
door zijn broers, en eindigde er als onder-koning.
En lag Mozes niet in een biezen kistje aan de oever van de Nijl?
Niet te vergeten, Jezus leefde er de eerste jaren van zijn leven als
vluchtelingskind.
Laten we eens samenvatten: Volgens de overlevering heeft de apostel
Marcus daar het evangelie gepredikt. In de eerste eeuwen van onze
jaartelling was Egypte een van de middelpunten van de Christelijke
gemeenten.
Alexandrië was in de 4de eeuw de zetel van een patriarchaat met een
honderd-tal bisdommen.
De nu nog bestaande Koptische kerk is daarvan de regelrechte
nakomeling, die zich als kleine minderheid gehandhaafd heeft sinds de
komst van de Islam in de 7de eeuw.
Volgens de statistieken is 10-12% van de bevolking van dit land aan de
Nijl Christen. De Kopten zelf schatten het zelfs op 20%, maar het
“officiële” Egypte houdt de minderheden liever klein.
Egypte is ook het onderwerp van een aantal artikelen in de “Auftrag”,
het tijdschrift van “Mission 21”, September-nummer 2013)
Ik blader erin en lees de volgende koppen:
“Ein grosses Land, aber mit zu wenig Platz.
Die Stadt des ewigen Staus.
Voller Kirchen, starker Glauben.
Die Höhlenkirche der Müllmenschen von Kaïro.
Klöster, Päpste und Querelen.
Als Christin doppelt diskriminiert
Die Frauenverachtung der Müslimbrüder ist berüchtigt.
Unser Land fällt um Jahrhunderte zurück
Steiniger Weg im Dunstkreis der Militair-diktatur”.
De aanleiding voor deze artikelen is de viering van de
Wereldgebedsdag in 2014. De liturgie voor 7 maart 2014 is namelijk
ontworpen door een oecumenisch samengesteld comité van Egyptische
vrouwen.
Het werk aan deze tekst begon in januari 2011. Het was de tijd van de
opstand die tenslotte tot de val van President Mubarak leidde.
In die dagen was de jubel groot, men hoopte op meer democratie, meer
vrijheid.
De liturgie draagt er de sporen van.
In de tijd die volgde werd de tekst verder bewerkt en aan het
Internationale Comité gezonden; daar vertaald en voor verdere
verspreiding in de 140 deelnemenden landen klaargemaakt.
Het bijbelgedeelte dat aan de liturgie ten grondslag ligt is het gesprek
van Jezus met de Samaritaanse vrouw bij de dorpsbron. Joh. 4,3-42.
Jezus gaat in op vragen van een vrouw- uit een volksgroep waarmee de
Joden eigenlijk niet spreken.
Een aanknopingspunt voor vele actuele vragen.
En die zijn er in overvloed.
De politieke toestand in Egypte verandert haast dagelijks.
De “nieuwe” president (min of meer democratisch gekozen in 2012)
beloofde veel, maar er gebeurde niets wezenlijks. Hij werd in juni 2013
ook weer verjaagd.
En, zoals dat is bij zowel gelukte als bij mislukte revoluties – de
vrouwen zijn het kind van de rekening: massaal sexueel geweld,
onderdrukking van de vrouw is aan de orde van de dag.
Of de situatie in maart beter zal zijn? Er is niets van te zeggen: een
totale chaos, een streng islamistische orde, een militaire dictatuur, het
kan allemaal.
Wat echter wel zeker is: de christelijke vrouwen in Egypte verheugen
zich erop om op 7 maart in het middelpunt van de belangstelling te
staan. Zij zullen zich verbonden voelen met vrouwen uit de hele wereld
(de Wereldgebedsdag wordt in meer dan 140 landen gevierd).
Zij zullen zich gedragen weten door de voorbede.
Zij zullen ervaren dat ze niet alleen zijn.
In de Auftrag stond ook nog een artikel onder de tekst:
“Wir sind nicht so leicht unterzukriegen! ”
In Zwitserland zijn er nogal wat dorpen waar de Wereldgebedsdag
niet meer gevierd wordt. Er kwam bijna niemand meer, de vrouwen
hebben het te druk; of hebben we het te goed?
Dat is jammer want een oecumenische voorbereiding kan voor
deelneemsters zeer waardevol zijn.
(Ik denk dat er een teveel aan zulke bijeenkomsten plaats vindt en in
onze Reformierte Kirche in Muri-Gümligen vindt op 8 januari 2014
een “Kamingespräch” plaats met het thema “Egypte”. Helaas zijn er
officieel geen Egyptische vrouwen uitgenodigd die daar hun zienswijze
naar voren kunnen brengen. Uitgenodigd is wel Ekramy Amed, de
Pfarrer van de Egyptische-Protestantse Gemeente. Wij vrouwen in
Zwitserland zijn allen heel welkom en kunnen deelnemen aan discussie
die dan plaats vindt waarbij de slotzin van Arjana in haar bericht zeker
niet over het hoofd gezien gaat worden. (aanvulling van de redactie)
Het sluit daarbij toch niet uit dat wij bij het horen of het lezen van het
nieuws niet even stil kunnen staan bij de mensen achter de berichten, op
7 maart dus bij de vrouwen van Egypte.
Arjana Metting van Rijn
Bronnen:
De liturgie “Ströme in der Wüste” (met veel informatie) is verkrijgbaar
bij het WGT- Sekretariat, Zürcherstrasse 200, 8406 Winterthur. Of:
www.wgt.ch onder het hoofdje: Shop.
Frauenforum, Evangelisch Zeitschrift, september 2013: Egyten.
Auftrag, Mission 21 Heft Nr. 3 september 2013
HOUD MIJ IN LEVEN
Gij die geroepen hebt "licht"
en het licht werd geboren;
en die zag dat het goed was
het land van de morgen,
alle gewelven van water en vuur.
Gij, die geroepen hebt "o, mens,"
en de mens werd geboren.
Gij die mij hebt gezien
ontroostbaar eenzaam.
Gij, die mijn leven
zo geleid hebt
tot hier toe
dat ik nog leef.
Voltooi en zegen mij,
Doe mij meer en meer mens worden
en gelijken
op Hem die is Uw beeld,
Uw Zoon,
Jezus van Nazareth,
de nieuwe mens;
die mij heeft voorgedaan
wat leven is,
wat liefde doet;
die een mens voor anderen
geworden is
en zich met hart en ziel
gegeven heeft
aan deze wereld.
Huub Oosterhuis
Annie M.G. Schmidt
Doosje
Ik ben zo bang dat je strakjes verdwijnt,
vervaagt in mist en dan nooit meer verschijnt,
oplost in zonlicht of smelt in de regen,
ja, dat komt voor en wat doe je ertegen?
Wegvliegt door `t raam als een heel domme vlinder,
hoge beloning voor Eerlijke Vinder.
Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
en je bewaren, heel goed bewaren.
Dan zou ik je verzekeren voor anderhalf miljoen
en telkens zou ik eventjes het doosje opendoen
en dan strijk ik je zo zachtjes langs je haren.
Dan lig je in de watten en niemand kan erbij,
geen dief die je kan stelen, je bent helemaal van mij.
Ik zou je het liefste in een doosje willen doen
en dan telkens even kijken,
heel voorzichtig even kijken,
en dan telkens even kijken
en een zoen.
Je mag er eventjes uit, elke dag.
Zeker dat mag. Ja, een uurtje, dat mag.
Laten we zeggen: naar `t Vondelpark even,
alleen om de eendjes wat eten te geven.
Maar `k hou je vast, ook tegen je zin
en na een uur ga je `t doosje weer in.
De eenzaamheid van de romantiek
Voor aanhangers van de romantiek is het niet nodig over de liefde na te
denken.
Je moet gewoon vertrouwen op wat jij voelt wat goed is.
De rest komt vanzelf. Het is ook niet goed erover na te denken want dat
kan een teken zijn dat er iets niet klopt en dat is het einde van de
spontaniteit.
En juist dat is een groot misverstand.
Want sinds wanneer weet ons gevoel wat goed voor ons is?
Als ik in mijn leven elke spontane ingeving direct in de daad zou
omzetten kan dat erge gevolgen hebben.
Het ziet er dan niet naar uit dat ik op die manier gelukkig kan worden.
De mens is extreem dualistisch en is niet in staat beide komponenten
onder één hoed te brengen.
Liefde en romantiek zijn twee totaal verschillende dingen. De
romanticus leeft niet in de realiteit.
Hij waant zich gelukkig en is het niet. De liefde houdt zich bezig met de
mensen, het leven hier op aarde en waant zich niet in de zevende hemel.
De romantikus wil zijn geliefde bezitten. De geliefde wordt zijn bezit.
Hij bepaalt wanneer de geliefde even uit het doosje mag, maar ze mag
maar heel even lucht snappen dan gaat de deksel weer dicht. (Zie
gedicht: het doosje).
Als wij over liefde nadenken moeten wij ons zelf spiegelen.
Friedrich Nietzsche zegt dat zo en wij moeten onszelf de vraag stellen:
waarom houden wij van een bepaald persoon? Waarom „we fall in
love?
Zijn onze verwachtingen realistisch en zijn we in staat met de wensen
van de ander die wij ons hart willen schenken rekening te houden?
Als we te grote verwachtingen hebben en een ideaalbeeld voor ogen
hoe een relatie er zou moeten uitzien, dan kan dat vernietigende
uitwerkingen hebben. Als de aanbedene haar vleugels worden gekapt
kan zij niet meer vliegen. Een vrouw wordt door een man veroverd,
daarna wordt zij in een doosje gestopt en mag daar alleen maar uit als
het deksel van het doosje even opgelicht wordt. De man kan niet
zonder vrouw en voor de vrouw is het niet mogelijk zich te ontplooien.
Dick en ik konden in het stadtheater Bern de opera La Traviata
bijwonen. Deze opera hadden we een aantal jaren geleden ook al eens
gezien. Maar het bijzondere aan deze opera was de presentatie.
Als het plafond van de grote doos voor de helft naar boven schoof,
konden al de mensen met wie Violetta een verhouding had gehad en
waar ze ook veel van zichzelf in had geïnvesteerd naar binnen kijken.
Voor de presentatie van La Traviata was een Nederlandse
verantwoordelijk die naar het gedicht van Annie M.G. Schmidt :
„Doosje“ het verhaal op het toneel had gecreëerd. De muziek van
Giuseppe Verdi is van de eerste noot tot de laatste prachtig
gecomponeerd. Fris, vrolijk en harmonieus. En Jetske Mijnssen ontdeed
de spelers van elke vorm van uiterlijk vertoon. Geen mooie lange
gewaden. Ieder was gewoon zoals het vandaag aan de dag normaal is op
een gewone dagelijkse door de weekse dag. Dat was wel even wennen,
maar daar was wel heel goed over nagedacht. Door deze heel simpele
en eenvoudige opvoering wilde zij de nadruk leggen op de gezongen
tekst en de prachtige muziek. Ook het einde van de opera als Violetta
sterft was anders dan anders: zij sterft niet maar loopt door het publiek
naar buiten. Opvallend ook de teksten waarin vaak het woord God
voorkwam.
Al met al was het toch wel een bijzondere belevenis, maar het was wel
goed geweest als men van te voren de recencies van de opvoering had
gelezen. Over de hoofdrolspeelster Violetta die gespeeld werd door
Miriam Clark had ik wel een bericht gelezen in de krant.
In het eerste gedeelte over „de eenzaamheid van de romantiek“ heb ik
geprobeerd aan de hand van een geschreven tekst uit het boekje over
„La Traviata“ in eigen bewoordingen wat samen te vatten, ermee
rekening houdend dat de meeste NEV leden wel wat anders aan hun
hoofd hebben om hun leven nog zin te geven. Het stukje was
geschreven door Jan Drost een cultuurfilosoof met speciaal gebied de
filosofie van de liefde. Jan Drost werkt als journalist in
Amsterdam en in 2011 verscheen zijn boek:“ Het romantische
misverstand“.
Het was voor ons een echte verrassing om in Zwitserland naar een
bekende opera te gaan luisteren en vast te stellen dat Nederlanders daar
zo diep over nagedacht hadden en ook de kans kregen hun ideëen te
realiseren.
Lida Versteeg
Hieronder volgt de integrale tekst van de kersttoespraak van
koning Willem-Alexander die is uitgezonden op 25 december 2013.
'In de gejaagdheid van het dagelijks leven, vaak gericht op het hier en
nu, is Kerstmis een rustpunt, een moment voor bezinning op ons
bestaan en op onze relatie met anderen, dichtbij en verder weg.
Juist met Kerst, toch het feest van het licht, worden we herinnerd aan
persoonlijk verlies en verdriet. Wie een dierbare heeft verloren, voelt in
deze dagen de pijn extra scherp.
Het besef opgenomen te zijn in een groter verband van familie en
vrienden kan troost en kracht geven. Hun steun, vaak in stilte en op de
achtergrond, stemt tot dankbaarheid.
Zo ook stonden Prinses Margriet en Mr. Pieter van Vollenhoven mijn
moeder gedurende drieëndertig jaar bij. Mijn oom en tante hebben zich
naast hun eigen werkzaamheden met verve ingezet ten dienste van haar
Koningschap, in lichte en donkere perioden. Zij verdienen een bijzonder
woord van dank.
In het jaar dat achter ons ligt, is een sterk beroep gedaan op de
veerkracht en het doorzettingsvermogen van grote groepen
Nederlanders. Veel mensen maken zich zorgen over hun werk en hun
inkomen. Zij voelen zich afhankelijk van maatschappelijke krachten
waarop zij geen greep hebben.
Wie zijn baan of bedrijf verliest, geen baan kan vinden of niet meer kan
werken, raakt meer kwijt dan alleen financiële zekerheid. Ons werk
maakt ook deel uit van wie we zijn. Het bepaalt mede het beeld dat
mensen van zichzelf en van hun plaats in de samenleving en de wereld
hebben. Werk hebben heeft invloed op de sociale contacten en het
gevoel te worden gewaardeerd. De behoefte aan erkenning en begrip
verbindt ons mensen, niet alleen met Kerst, maar het hele jaar door.
Wezenlijk in ons leven zijn onze relaties met anderen, in de eerste
plaats de mensen dichtbij: de leden van het gezin, de familie, vrienden
en collega's op het werk. "Mensen zijn mensen door andere mensen",
luidt een Afrikaans spreekwoord. Vanuit die beleving zoeken velen met
Kerst het gezelschap van degenen die hun lief zijn. Maar die
mogelijkheid is er niet voor iedereen.
Honderdduizenden Nederlanders zijn vandaag niet thuis om het feest
mee te vieren. Zij dienen de publieke zaak, in ziekenhuizen en
instellingen, bij nutsbedrijven, in vervoer en transport, bij de politie, of
verder weg, op zee of in verre landen, werkend aan vrede en veiligheid.
Zij allen verdienen onze steun.
Honderdduizenden Nederlanders brengen Kerstmis alleen door. Dat kan
heel goed een positieve, eigen keuze zijn. 'Alleen' is immers niet
hetzelfde als 'eenzaam'. Voor velen is de afzondering echter niet
vrijwillig. Hetzij omdat ze geen directe verwanten meer hebben. Hetzij
omdat contacten zijn weggevallen. Zij zijn op zichzelf teruggeworpen
en wachten vaak op een uitgestoken hand of een luisterend oor.
Hoezeer mensen ook in een isolement kunnen leven, diep van binnen
blijft de hoop op waardering en contact levend. Die hoop dooft nooit.
Kerstmis is het feest van de verwachting van 'vrede op aarde, in de
mensen een welbehagen'.
Het zingen van die regels als uiting van een persoonlijk geloof, kan
tegelijkertijd een gevoel van ongemak geven.
De wereld is zo groot.
De problemen zijn zo wijdvertakt.
Belangen zijn zo tegengesteld. En het leed dat mensen treft is vaak
huiveringwekkend. Natuurgeweld slaat gemeenschappen uiteen. We
zien beelden van mensen in geïmproviseerde opvangkampen, op de
vlucht voor honger en terreur. We horen woorden van haat die van
generatie op generatie worden doorgegeven, waardoor verzoenende
geluiden van goedwillenden geen kans lijken te krijgen.
Het grote geheel lijkt zich aan onze invloed te onttrekken.
Dat kan een gevoel van machteloosheid oproepen.
En toch...
En toch is 'Vrede op aarde' meer dan een onbereikbaar ideaal. Meer dan
een ster aan de hemel.
Vrede op aarde begint heel dichtbij. Thuis. In de straat. In de buurt. Op
de club. In eigen dorp of stad.
Ieder kan - op zijn of haar eigen manier - aan die vrede bijdragen door
verbindingen te zoeken. Dat vraagt soms een beetje moed en
zelfoverwinning. Soms moet weerstand worden overwonnen. Maar het
overwinnen van weerstanden geeft meer voldoening dan willoos en
doelloos meedrijven met de stroom.
Het afgelopen jaar, maar ook in de jaren daarvoor, hebben mijn vrouw
en ik het voorrecht gehad veel mensen te ontmoeten die daadwerkelijk
de verbinding zoeken met anderen. Mantelzorgers en vrijwilligers.
Gastouders die hun huis openstellen voor kinderen die in de knel zitten.
Buddy's die zich bekommeren om mensen met een ernstige ziekte.
Innovatieve ondernemers die een sterke maatschappelijke
verantwoordelijkheid voelen en daarnaar handelen. Buurtbewoners die
niet afwachten, maar samen naar oplossingen zoeken bij het verbeteren
van hun woonomgeving. En ook: artsen, hulpverleners,
ontwikkelingswerkers en militairen die ver van huis, onder de zwaarste
omstandigheden, concreet trachten het leed van anderen enigszins te
verzachten.
Zij allen zoeken de verbinding, vanuit hun persoonlijke overtuiging
dat een betere toekomst mogelijk is.
Daarin ligt voor veel mensen de inspiratie van het Kerstverhaal, dat van
generatie op generatie wordt doorverteld. Met het Kind in de kribbe
herleeft de hoop op een nieuw begin. De tijding van Kerstmis is een
boodschap van hoop en van licht in de donkerste dagen: het leven doet
ertoe; wij samen doen ertoe. Onafhankelijk van geloof of
levensovertuiging voelen mensen zich door die boodschap
aangesproken.
Door verbindingen aan te gaan kunnen mensen samen een kracht
ontwikkelen die bergen kan verzetten. Iets van die gezamenlijke kracht
werd voelbaar op 30 april van dit jaar. Voor velen, en ook voor mij, was
dat een onvergetelijke ervaring. In die geest mogen we het jaar dat voor
ons ligt met vertrouwen tegemoet zien. Er is veel en mooi werk te doen.
Ik wens u allen - waar u zich ook bevindt en hoe uw persoonlijke
omstandigheden ook zijn - een gezegend Kerstfeest.
In tijd en eeuwigheid
“Voor alles wat er gebeurt is er een uur,
een tijd voor alles wat er is onder de hemel“
Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven
een tijd om te planten en een tijd om te rooien...
Lieve mensen
Jullie kennen allemaal deze woorden, het zijn woorden uit het boek
Prediker. Het zijn de beginwoorden van een vrij unieke tekst, die
reflecteert over de tijd.
Dat doen wij ook steeds vaker. In de eerste week van het jaar waren er
op de Zwitserse televisie meteen twee uitzendingen over de tijd. De tijd
houdt mensen bezig.
Wat is tijd eigenlijk en hoe gaan wij er mee om?
En waarom hebben we ondanks gigantische tijdsparende technieken,
ondanks alle huishoudtoestellen, snelle treinen en ondanks onze I-phone
en onze supersnelle internetverbinding, toch steeds minder tijd?
Hebben wij nog tijd voor de wezenlijke dingen? Hoe kom je los van het
gevoel voortdurend onder tijdsdruk te staan?
Onze tijd, onze tijd van leven was in het vroegere denken en in het
geloof waarin we zijn opgegroeid altijd verbonden met zijn pendant: de
eeuwigheid.
In tegenstelling tot de tijd is de eeuwigheid voor velen geen thema
meer, vele mensen hebben het gevoel dat het wel goed is als er na dit
leven niets meer komt. Het is een thema dat uit de mode is geraakt.
En toch komen we echt niet zo gemakkelijk los van die eeuwigheid. Het
is de moeite waard om ook over die eeuwigheid na te denken en te
vragen wat die eigenlijk voor ons betekent.
Het is een thema dat, lijkt mij, heel veel stof biedt voor gesprekken en
daar komen we tenslotte voor naar dit weekend.
Vorig jaar waren we voor de eerste keer in de Kartause Ittingen. En dat
is de deelnemers toen zo goed bevallen dat we besloten hebben, ook in
2014 daar weer ons weekend te laten doorgaan.
De Kartause Ittingen is een middeleeuws, voormalig kartuizerklooster
bij de Thur, dat helemaal gerenoveerd werd en nu een prachtig
Tagungszentrum (met een goede keuken!) is.
In het klooster bevindt zich ook een kloosterwinkel, een brouwerij, een
kaasmakerij en een kantonaal kunstmuseum.
Het is goed met het openbaar vervoer te bereiken: vanaf Frauenfeld rijd
je met een bus naar Warth. De laatste honderd meter moet je lopen.
De Kartause is ook nog mooi gelegen tussen de wijngaarden en de
bossen op een heuvel boven de Thur. Er is dus ook veel moois te zien,
een prachtig stukje natuur waar we in de vrije tijd op dit weekend van
kunnen genieten.
Het weekend vindt plaats op 17 en 18 mei 2014.
Het begint op zaterdagochtend om tien uur. Na het koffiedrinken geef ik
een eerste inleiding op het thema met aansluitende discussie.
Na de lunch is er een tweede blok van groepsgesprekken.
’s Avonds hebben we na de maaltijd een gezellige avond in de bar.
Op zondagochtend volgt dan het derde blok van gesprekken over ons
thema. Na de lunch op zondag besluiten we het weekend met een korte
vesperdienst om 14.00 uur, waar natuurlijk alle NEV’ers van harte
welkom zijn.
Het weekend eindigt na het koffiedrinken om 16.00 uur.
De prijs is ongeveer gelijk gebleven. Het hele weekend in
een Einzelzimmer kost Fr. 200,-
een Doppelzimmer kost per persoon Fr. 180,-.
Alle maaltijden zijn daarin inbegrepen.
Daarmee is u meteen duidelijk dat de NEV een deel van de kosten voor
zijn rekening neemt, zoals het gebruik van de infrastructuur.
Uiteraard mag de prijs geen hindernis zijn om aan het weekend deel te
nemen. Wie graag wil deelnemen en niet het hele bedrag kan betalen
kan contact opnemen met mij.
Zoals altijd ben ik erg dankbaar voor een vroege aanmelding. Want de
kamers die we hebben gereserveerd en niet nodig hebben, moeten we
wél betalen als we niet op tijd kunnen afzeggen.
Daarom wil ik u vragen zich voor 15 maart bij mij aan te melden.
Ik hoop dat weer velen kunnen deelnemen en dat we met elkaar
spannende en inspirerende gesprekken hebben.
David van Welden
Si chiude una porta e si apre un portone
Italiaans in Briefcontact?
Eigenlijk niet denkbaar.
Tien jaar geleden als, ik iets in het Duits schreef en publiceerde in
Briefcontact kwam dat bij de leden van de NEV niet goed aan.
Ondertussen is dat probleem naar mijn gevoel wat in de
vergetelheidheid geraakt en waag ik het er op om een stukje van een
Italiaanse spreuk te voorzien. In ieder geval zal het opvallen en
nieuwsgierige mensen willen weten wat het betekent.
Nou, daar gaan we dan!
Onze familie gaat alweer een aantal jaren in de herfstvakantie naar
Follonica in de Toscana. De kleinkinderen komen regelmatig mee.
Maar ja...... als je dan weer terug bent van heerlijke vrije dagen aan het
strand met bijna altijd goede temperaturen waar we samen met andere
Zwitserse families beachvolleybal spelen en we samen ook nog een
prachtig weekend in Rome konden doorbrengen, dan valllen de donkere
dagen als je terug komt toch wel rauw op je maag. En mopperen
mogen we helemaal niet want de zon heeft in de maand december
aardig wat uurtjes geschenen.
En als ik in het fitnesscenter zit en het voorziene pensum achter de rug
heb en graag even lees en daarbij koffie drink valt mijn oog op een paar
zinnen in een artikeltje in „Vital“, word ik direct aangenaam verrast,
want wat lees ik daar en ik ruk het meteen maar uit zijn verband en
borduur daar zelf maar wat verder op.
Een grootmoedergezegde: Hilf dir selbst, so hilft dir Gott.
Een pragmatische levensinstelling. Als je niet bij je bemoeiingen
ondersteund wordt, dan moet je het maar zelf doen en dan helpt God.
In Italië kennen ze een dergelijk gezegde, maar daar zien de mensen het
wat meer van de vrolijke kant, omdat daar vaker de zon schijnt. En nu
hoef ik het niet nog een keer te citeren, maar dat kan ik gemakshalve
wel nog even doen:
Si chiude una porta e si apre un portone.
De vertaling wil ik ook wel kwijt. Eine Tür schliesst sich und ein Tor
geht auf. Het een sluit het andere niet uit. Een deur gaat dicht maar je
mag hoop hebben dat er een andere deur open gaat. Impliceert
vertrouwen. Hoe vaak is een mens verdrietig omdat er weer een kans
verloren is gegaan en omdat je niet aan de verwachtingen voldeed die
de ander aan je stelde en de deur met een klap hard in het slot viel. Hilf
dir selbst so hilft dir Gott.
Voor mij zo: als niemand me meer wil helpen dan helpt God. Dan ben
ik er niet meer zelf voor verantwoordelijk. Het blijft dan echter een
open wond, die maar heel langzaam geneest.
Voor sommige mensen zal het altijd een open wond blijven.
Ik neig er naar het te zien zoals de Italianen het definiëren.
Het Italiaanse gezegde troost op een heel lieve manier.
De ene deur hard dicht geslagen, maar er zijn meer deuren en je mag
verwachten dat zolang je nog leeft, plotseling er toch weer een deur
open gaat en je uitgenodigd wordt om binnen te komen.
Zo nodig ik u uit om de artikelen die ik voor u verzameld heb te lezen,
al was het maar de kerstpreek van David, die naar ik hoorde dan ook
gelezen kan worden door leden van de NEV die de kerstdienst 2013 niet
konden bezoeken.
Lida Versteeg
Briefcontact ook online
Op onze Website www.nl-kerk.ch vindt u de actueelste informaties over
het wel en wee van de NEV: (eventueel veranderde) tijden, adressen
(ook van leden) etc.
Maar, u kunt bij voorbeeld ook de wat oudere jaarboekjes eens rustig
door bladeren, en natuurlijk ook de recente uitgaven van Briefcontact
online lezen (waar ook ter wereld). Wanneer u het voldoende vindt het
Briefcontact alleen nog maar online te lezen, dan kunt u het verzenden
van Briefcontact ook stop zetten.
De Website omvat daarnaast ook informaties over
- de verschillende kringen en hun werk
- de geschiedenis van de NEV
- het bestuur en hun doelen en verslagen
- de actuele agenda: wat, waar, wanneer
Wilt u zelf een bijdrage leveren voor de website of wilt u een reactie
geven, dan kan dat graag via de website maar ook direct aan de
webmaster:
Jan van den Eijkel
E-Mail: [email protected]
Tel. 0049-7761-4916
Aanbeveling om te lezen:
Strassburger Predigten van Albert Schweitzer Verlag C.H. Beck
ISBN 978-3-406-65216-5
Stille im Rhythmus des Lebens Von der Kunst allein zu sein
Anselm Grün
Gütersloher Verlagshaus
ISBN 978-3-579-06584-7
Diensten die in 2014 geleid worden door Ds. David van Welden
23 maart Zürich
20 april Paasdienst in Hägendorf
17-18 mei Gemeenteweekend in Ittingen TG
8 juni Pinksterdienst in Hägendorf
31 augustus Waldgottesdienst in Rupperswil
14 september in Bern
2 november in Bazel
25 december Kerstdienst in Hägendorf
AGENDA: Kerkdiensten in de Nederlandse taal
Gemeenschappelijke NEV-Paasdienst, Evangelische Kirche Hägendorf, AG
Aansluitend: Alg. Ledenvergadering.
Voorganger: Ds. David van Welden
Let op: Begin Kerkdienst nieuw om 12.00 uur
Paus Franciscus
Kring Bern: Geen opgave.
Kring Bazel: Geen opgave
Kring Zürich- Aargau
26 januari: Kerkdienst Kleine Kirche Fluntern, Zürich
Aanvang: 17.00 uur
Voorganger: Ds. Matthijs van Zwieten de Blom
23 februari: Geen dienst
23 maart: Kerkdienst Kleine Kirche Fluntern, Zürich
Aanvang: 12.00 uur
Voorganger: David van Welden
Nonnen blij verrast
Een nonnenklooster in Lucena, in Zuid-Spanje, is op oudejaarsavond
verrast door een telefoontje van paus Franciscus. In de Spaanse media
was het bericht te horen dat de kerkvorst voor de Blootvoetse
Karmelietessen na de piep heeft achtergelaten.
Waar kunnen nonnen zo druk mee zijn dat ze de telefoon niet kunnen
aannemen? Met paus Franciscus. Ik wilde u groeten aan het eind van
het jaar. Ik bel misschien later nog terug. God zegene u", luidde de
boodschap.
De nonnen waren in gebed verzonken toen de telefoon ging, maar
waren blij verrast met het bericht op het antwoordapparaat. De abdis zei
naderhand: 'Onze vriendschap is van 15 jaar geleden. Ik had nooit
gedacht dat de paus zich ons zou herinneren."
Een deel van de nonnen in het klooster is net als Franciscus van
Argentijnse origine. De paus was voorheen aartsbisschop van Buenos
Aires.
Uit: Trouw 6 januari 2014
NEDERLANDSE EVANGELISCHE VERENIGING IN ZWITSERLAND BESTUUR :
Functie Adres Tel./ Faxnummer
Voorzitter:
Prof. Dr. W. F. van Gunsteren
Gubelstrasse 32
8050 Zürich [email protected]
Tel. 044 262 17 47
Penningmeester:
De Heer G.J. Heezen
Maiackerstrasse 10
6345 Neuheim ZG
Tel. 041 755 24 19
Fax 041 755 24 19
Vice-voorzitter:
Mevr. Th. Buser - van Stigt
Untere Steingass 3
6235 Winikon
thea,[email protected]
Tel. 061 831 68.60
Fax 061 831 68.88
Secretaris:
Mevr. A. Wiedemann-Ouweneel
Pappelweg 11
4805 Brittnau
Tel: +41 627 976104
Natel: +41 797650571
Mevr. A. Oberholzer-Oostinga
Bruggwiesenstrasse111 8380 Pfäffikon
oostinga@gmx,net
Tel. 044 995 11 54
Predikant:
D.M.J. van Welden
In der Breiten 2
6244 Nebikon
Tel. 062 756 58 92
CONTACTADRESSEN PER REGIO
Aarau-Zürich
Mevr. J.R. van Gunsteren-Bolt
Gubelstrasse 32, 8050 Zürich
Tel. 044 262 17 47
Tel 079 688 18 30
Mevr. A. Oberholzer-Oostinga
Bruggwiesenstrasse 11, 8380 Pfäffikon
Tel, 044 995 11 54
Basel H. van Riezen
Sägestrasse 59, 5600 Lenzburg
Te l. 062 892 47 27
P. Horn
Zunzingerstrasse 7 A, 79379 Müllheim Deutschland
Tel.0049 763 179 81 60
Bern Mevr. G. de Graaf
Ursprungstrasse 100, 3053 Münchenbuchsee
Tel. 031 869 36 91
Mevr. L. Dijkstra
Rohrstrasse 3, 3507 Biglen.
Tel. 031 701 08 58
Zug- Luzern
Mevr. W.van Welden - De Jong
In der Breiten 2, 6244 Nebikon
Tel. 062 756 57 43
Mevr. C. Prins-Voogt
Früebergstrasse 48, 6340 Baar
Tel. 041 760 48 1
