Uitgelicht

Hala (10), Syrië, woont 1 jaar in Nederland.

17DE VOLKSKRANT VRIJDAG 19 JUNI 2015

Uitgelicht

Dit kunnen schoolfoto’s zijn.Dit kan een school zijn ineen Nederlandse wijk. Ditzijn kinderen – asielkinde-

ren worden het pas als je dat in hetbijschrift zet.Zodra een vreemdeling een naam

krijgt is het geen vreemdeling meer.Dat is een bijzondere Nederlandse pa-radox. Anonymi moeten we niet, diezijn een probleem, maar als zo ie-mand naast je komt wonen, naast jezoon of dochter zit op school, meevoetbalt in het voetbalteam, dan wilje ze niet meer kwijt. Daar zijn mooievoorbeelden van en het mooiste ismisschien het verhaal uit Kollum. DeKollummers bekogelden eerst hunburgemeester met eieren en tomatenomdat hij het asielcentrum wilde uit-breiden. Later kwamen ze opnieuw inopstand, toen boer Wytze uit Kollu-merzwaag niet mocht trouwen metEsther, een illegale Nigeriaanse. Erwerd een actiecomité opgericht: ‘Es-ther moat bliuwe’, er kwamen ‘Esther-posters’ achter de ramen, schreefjournalist Joris van Casteren in eenprachtig verhaal erover, en ze gingenmet een bus naar Den Haag om vier-duizend handtekeningen aan te bie-den.Dit zijn foto’s van asielkinderen die

deelnemen aan een project van deStichting De Vrolijkheid die met kun-stenaars, musici en theatermakersprobeert hun lot wat te verzachten. Erzijn mensen die vinden dat je asiel-zoekers geen vrolijkheid moet geven,want dat leidt tot hoop en uiteinde-lijk tot aanzuigende werking. Als jekinderen ontmoet in die centra, waarze vaak jaren wonen, verhuizend vanplek naar plek, valt je vooral hunwendbaarheid op, iets wat volwasse-nen meestal niet meer hebben. Hoop is nooit onterecht. Denk

maar aan Taïda Pasic, het asielzoe-kersmeisje uit Kosovo dat terecht-kwam in een asielzoekerscentrum inWinterswijk, en daarna in het oog vaneen publicitaire storm omdat ze wegmoest van minister Rita Verdonk.Bijna tien jaar geleden werd ze hetland uitgezet. Iedereen had er wel eenmening over.Taïda Pasic keerde terug, studeerde

rechten in Leiden en is nu topadvo-caat in Amerika: associate in the NewYork office of NautaDutilh. Ze doet erfusies en overnames. En ze doet er eeningewikkeld, bijzonder paradoxaalspecialisme bij: Dutch immigrationlaw.

Anonymi moeten we niet,maar krijgt zo iemandeen naam, dan willenwe ze niet meer kwijt.

Tekst Toine HeijmansFoto’s Negin Zendegani

16 DE VOLKSKRANTVRIJDAG 19 JUNI 2015

Safieh (13), Libië, 7 maanden in Nederland. Melak (3), Soedan, 5 maanden in Neder-land.

Miracle (5), Kosovo, 1 maand in Nederland. Lidia (5), Ethiopië, 4 jaar in Nederland.

Shahd (11), Syrië, 8 maanden in Nederland. Nirmin (13), Syrië, 1 jaar in Nederland. Aola (7), Syrië, 9 maanden in Nederland. Naser (8), Syrië, 1 jaar in Nederland.

Hala (10), Syrië, 3 maanden in Nederland. Ezdihar (9), Syrië, 9 maanden in Neder-land.

Abdel (12), Syrië, 1 jaar in Nederland. Armita (6), Iran, 2 jaar in Nederland.

Sem (11), Eritrea, 10 maanden in Neder-land.

Yara (7), Syrië, 20 dagen in Nederland. Kripa (5), Nepal, 1 jaar in Nederland. Sham (9), Syrië, 1 maand in Nederland.

De paradoxdie typischNederlandsblijkt te zijn