Hoofdstuk 12Queen Bee: Melissa Miel

“Zie ik je nu nooit meer terug, Jonas?”,vroeg Melissa met een triestig gezichtje.

Jonas haalde zijn schouders op:“Nu dit weeshuis moest gesloten worden, wisten we allebei dat we waarschijnlijk allebei naar ergens anders moesten.”

“Maar hé, we zien elkaar nog wel terug, hoor. Waar we ook terechtkomen.”,stelde hij haar gerust, terwijl hij haar nog een laatste knuffel gaf.

“Tot ziens dan. En ik ben er zeker van dat jij heel veel vriendjes gaat maken in het nieuwe weeshuis.”

Dat beeld van Jonas, zijn oneindige blik, zou voor eeuwig in Melissa’s gedachten blijven.

Een klein halfuur later kwam ze bij haar nieuwe woonplaats aan. Het was een nieuw kindertehuis, dus niemand van de kinderen kende elkaar.

Melissa werd er meteen begroet door een jonge vrouw:“Zo, dus jij bent Melissa? Ik heet Kathy. De andere kinderen zijn al aangekomen. Ga je maar snel omkleden, dan kan ik daarna je haar doen.”

In het voorbijgaan bekeek Melissa de andere kinderen. Vooral het donkere meisje met de lange, rode staarten zag er erg vriendelijk uit.

In de slaapkamer trok ze haar nieuwe kleren aan, en ging op haar bed zitten. Ze hoopte maar dat haar leven hier beter zou worden dan het tot nu toe al geweest was.

Maar bij het weer beneden aankomen, zag ze meteen de verdrietige blik van het donkere meisje in de stoel… van wie de lange haren waren afgeknipt.

Haar blik gleed even naar de bank waar de andere kinderen zaten, en toen ze hun korte haren zag begreep ze wat haar te wachten stond.

“Ik wil dat niet.”,zei ze met een dun stemmetje, toen ze in de stoel moest gaan zitten,“Ik wil mijn haar niet zo kort.”

“Dacht je nu echt dat je hier een uitzondering was?”,antwoordde Kathy spottend,“Je haren gaan eraf, net zoals bij iedereen!”

“Zo, en nu iedereen naar boven om te studeren!”,zei Kathy met luide stem, toen ook Melissa’s haren geknipt waren.

Toen Melissa daar met een boek op haar bed zat – net zoals alle anderen – was ze ervan overtuigd: het zou hier zo mogelijk nog erger worden…

Melissa schudt haar hoofd. Weg met die herinneringen, er is werk aan de winkel!Allereerst begint ze de badkamer te dweilen.

Ook de keuken moet opgeruimd worden, en Melissa probeert dat te doen zonder eraan te denken dat ze de flesjes van haar jongste kinderen vastheeft.

“Zo, dat is ook alweer gedaan!”,zegt ze bij zichzelf, wanneer ze alle rekeningen betaald heeft,“En nu is het tijd voor een make-over!”

Ze inspecteert even haar kleerkast:“Hé, een zigeuner-achtige outfit. Die kan ik wel eens aantrekken.”

Wanneer ze zich heeft omgekleed, loopt ze naar de spiegel. Na de herinneringen van daarnet, heeft ze helemaal geen zin om een stukje van haar haren te knippen.

Maar na een tijdje opsteken, vlechten en draaien heeft ze uiteindelijk toch iets naar haar zin gevonden.

Vrolijk loopt ze naar buiten.

“I’m a gypsy…”,neuriet ze,“Are you coming with me?”

“Zeker weten! Vooral als je zo mooi blijft zingen!”,antwoordt de man die net voorbijkomt.

“Euhm… en u bent…?”,vraagt Melissa, een beetje overdonderd.

“O, vergeet ik me toch voor te stellen. Mijn naam is Harry, Harry Dassen!”,stelt de man zich enthousiast voor,“En met wie heb ik de eer?”

“Melissa… Melissa Miel…”,antwoordt Melissa, verwonderd over de vriendelijkheid van de vreemde man.

En of het daardoor kom weet ze niet, maar voor ze het zelf beseft, heeft ze Harry alles vertelt over haar mislukte relaties, en haar kinderen die ze waarschijnlijk nooit meer zal terugzien.

En opeens slaat Harry zomaar zijn armen om haar heen:“Als je wil, zal ik wel bij je blijven, dat ben je niet zo alleen.”

Melissa giechelt:“Ben jij jezelf aan het uitnodigen om bij mij te komen wonen?”

“Wel, hier komt mijn antwoord!”

En ze zoent Harry zachtjes op zijn lippen.

“Kom dan!”,zegt Harry, terwijl hij Melissa optilt,“Als nieuwe bewoner van dit huis, zal ik je persoonlijk over de drempel dragen!”

“En dan zal ik voor de nieuwe bewoner van dit huis eens een lekkere maaltijd gaan klaarmaken!”,lacht Melissa,“Ga jij je intussen maar wat opfrissen.”

Nadat hij andere kleren heeft aangetrokken en zijn kapsel heeft veranderd, gaat Harry bij Melissa aan tafel zitten:“Het ziet er in ieder geval heerlijk uit, Lisje!”

Melissa kijkt hem ondeugend aan:“Jij ook, weet je dat?”

Ze kijken elkaar even in de ogen, en zien daarin hetzelfde verlangen weerspiegeld.Daarom schrokken ze om het snelst hun eten op…

… om daarna tot lang na middernacht een feestje te bouwen in de slaapkamer!

Ja, het ging opeens heel snel! Ik had geluk met Harry, want mooie mannen zijn (zoals jullie wel weten) schaars bij de sims. Maar het is me toch gelukt! Volgende keer krijgen jullie zeker en vast het nieuwe kindje te zien!!!xxx

TOT DE VOLGENDE KEER!!!