BIS12 DINSDAG 18 JANUARI 2011 DE MORGEN

Er hangt een vloek boven hetDiscoveryruimteveer wordt gefluisterdsinds astronaut Tim Kopra zijn heupheeft gebroken tijdens een fietstochtje.NASA gaf toe dat er een ‘impact op demissie kan zijn’, maar weigert voor-lopig te bevestigen wat Kopraprecies is overkomen. De manzou tijdens de missie in deruimte moeten wandelen, neteen van de meest veeleisendejobs voor een astronaut.

Als Kopra niet mee kan,wordt de lancering van deraket nog maar eens uitge-steld, eerder hielden eenverdacht waterstoflek enscheurtjes in het omhulselvan de enorme externe brand-stoftank de Discovery al aan degrond.

“Een toilet en een res-taurant zijn twee extre-men, maar als je ze com-bineert is het een uniekeplek”, meent Xu Liang,trotse zaakvoerder vanhet themarestaurant‘Modern Toilet’ in deChinese stad Kunming.Niet enkel dineren klan-

ten gezeten op comforta-bele toiletbrillen in hetlicht van urinoirs, ookhet voedsel wordt over-goten met een thema-tisch sausje: uitwerpselijsgeserveerd in een pispotof thee en limonade ver-pakt als urinestalen.Smakelijk!

De politie in de Australische deelstaat Victoriaheeft een officiële waarschuwing de wereldingestuurd dat een opblaaspop geenerkend vaartuig is. In het door overstro-mingen getroffen gebied moesten red-dingswerkers zondag immers uitruk-ken ten oosten van Melbourne om een19-jarig meisje te redden wiens opblaas-bare sekspop, die ze als luchtmatras hadgebruikt om samen met haarvriend ‘een tochtje’ te doen, wasontploft in onstuimig water. Dejongedame kon nog net eendrijvende boomstam grijpen,en werd kilometers verdergevoerd tot ze door reddings-diensten uit het water werdgehaald. Haar vriendje enzijn pop wisten op eigenhoutje de oever te berei-ken. (BSE)

Benoît Poelvoordesbaardoproep heeftalweer een tegenhangerop YouTube. “Want onzepolitici, die elke nachtblijven doorwerken omeen oplossing te vinden

voor de politieke crisiswaarin we ons bevin-den, hebben onze steunnodig, geen afkering”,klinkt het in sappigBrussels Frans in eenkort filmpje. “Daarom

een oproep aan diege-nen die nog geloven inhet werk van politici:scheer beide ballen.” Deman laat zijn netjesgeschoren exemplarendaarna even zien.

STAND DER DINGEN

Scheer je schaamhaar voor dit land

Opblaaspop is geen erkend vaartuig Van de pot gerukt

deel op de beurs van Frankfurt, deenige niet-Amerikaanse beurswaarop het bedrijf genoteerdstaat, was gisteravond om 18 uurmet een niet meteen dramati-sche 6,53 procent gedaald. Hetvalt echter af te wachten hoe dehet aandeel van Apple op deAmerikaanse Nasdaqbeurs, diede belangrijkste notering van hetbedrijf draagt, morgenochtendzal reageren als de beursopnieuw opengaat.

Achter de schermen makenbeursanalisten zich alvast ernsti-ge zorgen. “Deze keer moet je jevragen stellen over zijn capaciteitom terug te slaan”, zei analistDaniel Ernst van het Ameri kaansebeursstudiebureau HudsonSquare Research tegen persagent-schap Reuters.

Feit is bijvoorbeeld dat Jobs er nazijn behandeling tegen pancreas-kanker in 2004 nooit meer echtgezond doorkwam wanneer hij inhet publiek verscheen. Hij zag ermoe, mager en uitgeteerd uit. Datzou verschillende oorzaken kun-nen hebben: de kanker kan zijnteruggekeerd, of de behandelingkan het probleem zijn. De zogehe-ten Whipple Procedure – waarbijniet alleen een belangrijk deel vande alvleesklier maar ook delen vanbijvoorbeeld zijn maag en dunnedarm werden verwijderd en weeraan elkaar genaaid – heeft volgens

medische experts een blijvendeffect op iemands immuunsys-teem en dus zijn gezondheid.

Bovendien zaaide Jobs zelf heelwat verwarring door enkelekeren het probleem te minimali-seren – eerst weet hij zijn gezond-heidsproblemen aan een ‘hor-monaal onevenwicht’, op eenander moment aan ‘een doodge-wone bacterie’ – om niet veellater toch te moeten toegevendat het probleem veel ernstigerwas.

Financieel gezond

In welke mate het bedrijf nufinancieel gezond zal blijven,met een zoveelste medischeafwezigheid van Jobs in het ver-schiet en de steeds reëler wor-dende mogelijkheid dat hij hele-maal niet meer terugkomt, isook al een onzekere factor. Eénpunt spreekt alvast in het voor-deel van het computer- enmediabedrijf: het was nog nooitzo gezond als vandaag. Met eenbeurskapitalisatie van bijna 320miljard dollar (241 miljard euro)en een notering van 348 dollar(262 euro) per aandeel op deNasdaq, is Apple momenteel hetsuccesvolste technologiebedrijfin de wereld en (na energiegroepExxon Mobil) het tweedeAmerikaanse bedrijf. Een succes-

verhaal dat het bedrijf volledigte danken heeft aan Jobs, die naeen ballingschap van tien jaar in1996 weer aan het roer kwam ener met nieuwe producten als deiMac, iPod, MacBook, iPhone eniPad een publiekslieveling vanmaakte.

Jobs bouwde het eind jaren 90nog tegen het faillissement aan-schurkende Apple uit tot eenmerk dat bijna de status van eenreligie heeft. Hij creëerde eenbedrijfscultuur van tegenstellin-gen, waarin bijvoorbeeld geslo-

ten communicatie naar hetbrede publiek maar ook eenbovenmenselijke reverentievoor de klant centraal stond. Inde Amerikaanse retailwinkelsvan het bedrijf staat de helpdesk(hertiteld als ‘Genius Bar’) bij-voorbeeld centraal in het pand.

Het bedrijf gebruikt zijn marke-tingmagie ook vaak om produc-ten die al bestaan (zowel deiPhone als de iPad waren niksnieuws onder de zon) toch in degratie van het publiek te krijgen.En achter elke productinnovatiekiepert Jobs met een hovaardigplezier bestaande technologieëndie nog steeds erg populair zijn bijhet publiek eruit. De MacBook Airwas in 2008 bijvoorbeeld een vande eerste laptops waarin geen dvd-drive meer zat, een tiental jaar eer-der dumpte hij met de iMac alseerste de toen nog populaire flop-pydisk, en met de eersteMacintosh computer in 1984 gooi-de hij zelfs de pijltjestoetsen eruit(om ze echter snel weer te herin-troduceren).

Recenter nog zorgde hijervoor dat heel wat websitesniet werken op de iPhone eniPad omdat het besturingssys-teem van die toestellen de soft-waretechnologie Flash nietondersteunt: die is namelijktraag, onveilig en irrelevant,vindt Jobs. Het zijn ingrepenwaardoor niet-Apple gebruikersop hun achterste poten gaanstaan, maar de wereldwijdeparochie van Apple fans slikthet: als Jobs zegt dat het nietmeer nodig is, héb je het nietmeer nodig.

Behalve aan nieuwe produc-ten is Jobs de laatste jaren ech-ter ook aan mogelijke opvolgersaan het werken geweest, zo ont-hulde hij in een interview methet zakenblad Forbes in 2008.“Sommige mensen zeggen: ‘Ogod, als Jobs onder een busterechtkomt, zit Apple in deproblemen”, verklaarde hij toenop zijn vakantiebestemming inKona, Hawaï. “En weet je: ikdenk niet dat het een feestje zouworden, maar er werken heelcapabele mensen bij Apple. Ende raad van bestuur zou eenpaar goede keuzes hebben vooreen nieuwe CEO. Mijn job iservoor te zorgen dat het volledi-ge managementteam goedgenoeg is om mijn opvolger tezijn. Dus daar ben ik mee bezig.”

Fiets houdt ruimteveer op

Wat fanatisme betreft heeft Jobs’ rech-terhand Tim Cook alvast een paar trekkenvan de grote leider overgenomen. De 51-jarige directeur operaties van het bedrijftoonde in het verleden al de hebbelijk-heid om e-mails te versturen vanaf halfvijf’s ochtends en gedurende een korte perio-de maakte hij de managementvergade-ring aan het begin van de week, traditio-neel op maandagochtend, nog vroeger:op zondagavond, via de telefoon. Wellichtkreeg hij een aardje naar de frenetiekeJobs, wiens succesperiode bij het bedrijfhij bijna volledig in eerste lijn meemaak-te. Cook kwam eind 1998 aan boord bijApple, na een al relatief rijke loopbaan bijachtereenvolgens IBM, elektronicafabri-kant Intelligent Electronics en Compaq,en mocht er meteen de wereldwijde ver-koopdivisie leiden.

In 2004, tijdens de korte medische afwe-zigheid van Jobs, kreeg hij al het petje vaninterim-CEO op. In 2007 werd hij ChiefOperations Officer (COO), om in 2009opnieuw tijdelijk op te treden als grote baasad interim. Sindsdien is Cook, met een jaar-salaris van 800.000 dollar (600.000 euro),de best betaalde persoon op de loonlijst vanApple: Jobs strijkt namelijk tot nader ordernog steeds één symbolische dollar per jaarop en leeft van dividenden.

Alles wijst er volgens experts op datCook wordt klaargestoomd om Jobs’ ver-vanger te worden als eventuele nieuwegezondheidsproblemen een toekomstigeterugkeer van de oprichter zoudenbelemmeren. De enige vraag is of hij instaat is om de schoenen van de grote lei-der te vullen. Cook is minder charisma-tisch dan Jobs en staat, terwijl Jobs op dra-conische wijze zijn eigen productideeënen -concepten doordrijft bij de R&D-afde-lingen, ook niet meteen te boek als eengrote ideeënman.

Maar misschien is hij wel al die jaren,vanuit zijn hoekje in de schaduw, dearchitect achter alle bevlogen plannenvan Jobs geweest. Een van de ingrependie hij aan het begin van de eeuw door-voerde, en die zijn gevolgen had op soci-aal gebied, was bijvoorbeeld dat alleeigen fabrieken en opslagdepots vanApple de deur uitgingen, en werden ver-vangen door contracten met externeleveranciers. Op die manier kon hetbedrijf beter inspelen op de marktvraagnaar zijn producten en konden ze dusgoedkoper worden gemaakt. Cookbegon het bedrijf, zoals hij zelf zou heb-ben geopperd, te beheren “als een zuivel-fabriek”.

(RME)

Gedoodverfde opvolgerTim Cook nam alvastJobs’ bevlogenheid over

● Werd op 24 februari 1955 als weesgeboren in San Francisco en werdgeadopteerd door het echtpaar Paulen Clara Jobs in Mountain View,Californië. De jonge Jobs vatte de uni-versiteit aan in 1972, maar gaf dat naéén semester al op. Na een korte peri-ode bij informaticabedrijf Hewlett-Packard hielp hij compagnon StevenWozniak bij gamefabrikant Atari omhet klassieke balspelletje Breakout afte werken.● Jobs, Wozniak en Ronald Waynerichtten in 1976 Apple op, na de suc-cesvolle verkoop van de eersteApplecomputer. Het bedrijf wordtechter pas een klein icoon in 1984,met de lancering van de Macintosh -computer. Een jaar later wordt deoprichter echter eruit gewipt doorCEO John Sculley, die – op vraag vanJobs zelf – in 1983 de dagelijkse lei-ding van het bedrijf op zich nam.● Tijdens de ballingschap uit zijneigen bedrijf richt Jobs computerbe-drijf NeXT op en creëert hij een bestu-ringssysteem dat vijftien jaar later debasis zou vormen voor het nu beken-de Mac OS X. Hij neemt ook de computergraphics afdeling van filmstu-dio Lucasfilm over, herdoopt ze totPixar, en het bedrijf begint computer-gestuurde animatiefilms als Toy Storyte maken. ● In 1996 neemt Apple het nogsteeds door Jobs geleide NeXT overen wordt hij dus weer een werknemerin zijn eigen bedrijf. Niet veel laterwordt CEO Gil Amelio genekt dooreen coup van de raad van bestuur enkomt Jobs na bijna twaalf jaar weer inhet directeurszitje terecht. (RME)

STEVE JOBS:

Mijn job op dit ogenblik is er voor te zorgen dat het volledigemanagementteam goed genoeg isom mijn opvolger te zijn

Jobs zag er na zijn behandeling tegen pancreas -kanker in 2004 nooit meer echtgezond uit maar moe, mageren uitgeteerd

FO

TO E

PA

Het genie van een wees zonder diploma

13DINSDAG 18 JANUARI 2011 DE MORGEN

Een domino-effect of niet? Alleszins maaktde Tunesische Jasmijnrevolutie ook elders inde Arabische wereld hoge golven. De jong-ste episode speelde zich gisteren in deEgyptische hoofdstad Cairo af: daar, pal voorhet parlement, overgoot een man zichzelfmet benzine en streek een lucifer aan.

Zondag al had ook in de Algerijnse regioTebessa, niet ver van de Tunesische grens, de37-jarige Mohcin Buterfif zichzelf in brandgestoken, wanhopig omdat hij maar geenbaan vond. Buterfif was tot zijn daad overge-gaan toen de burgemeester van Bujadrahem en twintig lotgenoten niet op het stad-huis wou ontvangen. Volgens El Watan wasButerfif, die zwaargewond werd afgevoerd,al de vierde werkloze Algerijn in minder daneen week tijd die een publieke zelfmoordpo-ging ondernam. In het traditionelereMarokko werd donderdag dan weer eensteunbetoging door de politie ontbonden.

Ten oosten van Tunesië, in het Libië vanBen Ali-apologeet Kadhafi, kwam het even-eens tot betogingen, met name in de hoofd-stad Tripoli, in Benghazi en Darna. In Sanaa,in Jemen, riepen duizenden studenten zon-dag dan weer op tot solidariteit met deTunesiërs en werden de broedervolkerenaangezet tot opstand “tegen onze leugen-achtige, bange leiders”.

De Tunesische regime change liet ookJordanië niet onberoerd, waar honderdenvakbondsmilitanten en islamisten op hetplein voor het parlement het ontslag vanpremier Samir Rifai vroegen en politiekehervormingen eisten. In datzelfde land hadde regering dinsdag al 150 miljoen euro uit-getrokken voor voedselsubsidies en extrabanen. In Syrië besloten de autoriteitenprompt de brandstofsubsidie te verhogenwaar twee miljoen burgers van afhangen. InEgypte ten slotte, bij uitstek de staat waar deblikken dezer dagen op gericht zijn, steldesjeik Al-Tayed, imam van de gezaghebbendeAl Azhar-moskee, dat volkeren “het rechthebben corrupte machthebbers de laan uitte sturen”.

Ook informele straatinterviews die deArabische nieuwszender Al Jazeera zondagin diverse landen afnam, ademden de vrij-heidsdroom van Jan met de pet: “Als onzeregimes niet naar het volk luisteren, wachthen hetzelfde lot als dat van Ben Ali,” zei eenman in Cairo. Prompt bijgevallen door eenvrouw die stelde dat het “tijd is dat de oppo-sitie op straat komt”.

Complexe logica

Sociaalnetwerksites als Facebook enTwitter, die in de Arabische wereld hoe danook populairder zijn dan de nauw bij deregimes aanleunende klassieke media, wor-den evenzeer gretig gebruikt. Hoewel langniet alle Facebookers de revolutie prediken,betonen velen hun respect voor en solidari-teit met wat ze in Tunesië voor elkaar kre-gen.

“Van de Atlantische Oceaan tot diep in hetMidden-Oosten: in de hele Arabische wereldvolgen jongeren de Tunesische revolutiemet immens enthousiasme”, zegt deLibanese Midden-Oostenspecialist KarimEmile Bitar van het Parijse Institut desRelations Internationales et Stratégiques(IRIS). “Dit elan is zonder precedent. Nooiteerder heb ik zoveel jongeren zo positiefzien reageren op wat zich in de regioafspeelt.”

Maar democratiseringsgolven volgen eencomplexe logica en onvermijdelijk hebbennaties hun eigen ritme: zo verliep de eersteEuropese golf in de jaren zeventig, toenGriekenland, Portugal en Spanje de demo-cratie herwonnen, flink anders dan die inLatijns-Amerika vanaf de jaren tachtig. Diewas meer in de tijd gespreid en wacht nogaltijd op haar symbolische sluitstuk: Cuba.Het begrip ‘domino-effect’ is dan weer voor-al op de vroegere communistische landenvan Centraal-Europa van toepassing, waar in1989 het ene na het andere regime de hand-doek in de ring wierp.

Op grond van wat in Tunesië is gebeurd,ziet Bitar de blokken niet snel tuimelen: “Devergelijking met de beweging achter hetIJzeren gordijn gaat niet op. In de Arabischewereld hebben we geen Sovjetunie. Er is nietéén grootmacht die de kleintjes overheersten als een kaartenhuisje instort.”

Het neemt niet weg, zegt Bitar, dat geenenkele leider in de regio dezer dagen opbeide oren slaapt. Meer zelfs, in stilte hopenze op chaos in Tunesië, wat would be-revolu-tionairen in de andere landen wel twee keerzou doen nadenken.

Eén aspect dat de verhoopte democratise-ring niettemin in de kaart kan spelen, is het

feit dat de Tunesische revolutie – tot trots vande hele Arabische wereld, die door bescha-vingsbotsers als ‘ondemocratiseerbaar’werd bestempeld – compleet homegrown is.De VS en hun bondgenoten zijn het landniet binnengevallen om de democratie metharde hand op te leggen (zie Irak), hetWesten had tout court niet eens gesnapt dater wat broeide, daar in Tunis. Sinds de Franseminister van Buitenlandse Zaken MichèleAlliot-Marie in een onwaarschijnlijkmoment van politiek inzicht nog aanboodBen Ali te hulp te snellen, kunnen deArabische heersers weinig aan met het alou-de argument “dat het buitenland de onrustoppookt.”

Sterke middenklasse

Maar dan nog. “Op korte termijn zalTunesië geen trigger-effect sorteren”, zegtBitar. Immers, het land is al decennia langeen buitenbeentje in de Arabische wereld:het is vrij klein, de laïciteit van het bestelstond er nooit fundamenteel ter discussie,er woont een naar regionale normen goedopgeleide middenklasse en de rechten vande vrouw werden er structureel in het vaan-del gedragen. Ook staat het leger, dat het

nooit met Ben Ali kon vinden, veel zwakkerdan dat van de buurlanden. “De voorwaar-den voor democratisering zijn er dus betervervuld dan in welk land ook in de regio,”zegt Bitar. “In de andere landen liggen dekaarten veel moeilijker.”

In Egypte bijvoorbeeld, waar niet enkelhet succes van de Moslimbroeders eenobstakel belooft te worden, maar, aan deandere kant van het politieke spectrum,net zo goed het feit dat het een buurland isvan Israël. Daardoor wegen de VS-belangener te zwaar door, vreest Bitar. “Idem ditovoor Jordanië.”

En toch, bewijst de Franse demograafEmmanuel Todd in zijn eind 2007 versche-nen, veelbesproken werk Rendez-vous descivilisations, is er hoop. En wel precies omde redenen die ook Bitar aangeeft voorTunesië: in de Maghreb zijn de fertiliteitsra-tio’s recentelijk opvallend teruggevallen(twee tot 2,3 kinderen per vrouw, tegenovertwee in de VS en Frankrijk), wat ruimteschept voor de groei van een middenklasse,en als gevolg daarvan voor eisen tot politie-ke democratisering.

Naast de demografische grondstroombelooft aan het eind van de rit – Bitar noemt30 tot 40 jaar een realistische termijn – ookeen tweede dynamiek tot grotere politiekeopenheid te leiden: het verzet tegen de oppure rente gebouwde economieën van deArabische landen, waar alles om één sectordraait (meestal olie, in het geval van Syrië debeschikking over de vazalstaat Libanon) enwaar alle hefbomen in handen zijn van eenoligarchie. In het geval van Tunesië luisterdede kliek naar de naam Trabelsi (de familievan Ben Ali’s gehate vrouw Leila), maar sliktenet de middenklasse niet langer dat ze doordie ene clan werd afgeroomd.

Maar nogmaals: dit gaat over de lange ter-mijn. Ook Midden-Oostenexpert PeterHarling van de International Crisis Groupwil geen overhaaste conclusies trekken. In

een gesprek vanuit Damascus bestempelthij de huidige situatie als “erg vloeibaar.Ook voor de Tunesiërs zelf is het nog nietduidelijk waar dit allemaal heen gaat. Maarzelfs al blijken de eisen van de Arabischejongeren vooral sociaal-economisch, veel-eer dan politiek, dan nog zorgen de moder-ne communicatiemiddelen ervoor datsamenlevingen die zichzelf niet in de spie-gel mochten bekijken, en zichzelf niet ken-den, dat vandaag wel doen. Het spreekt ookdat de revolutie net in Tunesië plaatsvond,het land waar de internetbeperkingen hetstrengst waren.”

Dat alles maakt dat, democratisering ofniet, de Arabische leiders “gealarmeerd”zijn, aldus ook Harling, en hemel en aardezullen bewegen om het lot van Ben Ali nietbeschoren te worden.

Fundamentalistisch struikelblok

Een bijkomend, ook in het Westen erggevreesd struikelblok op de weg naar dedemocratie zijn fundamentalisme en isla-misme. Harling: “Hoe je het ook draait ofkeert, ook Tunesië wordt omringd doorgewapende islamisten die het niet op dedemocratie begrepen hebben. We moetenhet islamisme niet overroepen, we mogenhet ook niet onderschatten.”

“In heel wat landen, zeker in Tunesië enAlgerije, is het islamisme allang over zijnhoogtepunt heen”, zegt van zijn kant profes-sor Sami Zemni van de Universiteit Gent. “InTunesië zelf is de politieke islam door Ben Alikapotgemaakt, in Algerije heeft het geweldvan de jaren negentig de beweging haar legi-timiteit ontnomen. Om tal van complexeredenen zijn er in beide landen te veel men-sen die niets met het islamisme op hebbenopdat de islamisten het laken nog naar zichtoe kunnen halen. Wat natuurlijk niet bete-kent dat ze in de toekomst geen politiekefactor meer kunnen zijn.”

“De meeste Tunesiërs streven naar eenArabisch-democratische rechtsstaat”,besluit Zemni. “Als ze daarin slagen, zullende gevolgen ook voor de andere Arabischelanden niet te onderschatten zijn. Hoe je hetook draait of keert, het status-quo aanhou-den wordt moeilijk.”

MIDDEN-OOSTENSPECIALISTKARIM EMILE BITAR:

Voorwaarden voordemocratiseringzijn in Tunesië betervervuld dan in welkland ook in de regio

Hoewel de interimleidersin Tunesië een regering vannationale eenheid gevormdhebben, is de rust in hetland nog niet teruggekeerd.

Drie dagen nadat presi-dent Ben Ali op de vluchtgeslagen was, stelde inte-rimpremier Ghannouchi gis-teren de nieuwe regeringvan nationale eenheid voor.In het kabinet behouden deministers van BuitenlandseZaken, Binnenlandse Zakenen Defensie hun functie, ter-wijl ook meerdere opposi-tiefiguren zich bij de rege-ringsrangen voegen. Debedoeling is dat het kabinetde weg opent naar de eer-ste vrije verkiezingen.Mohammed Ghannouchi

stelde ook maatregelenvoor om de politieke vrijhe-den te verruimen en kortemetten te maken met decensuur. “Alle politieke par-tijen zullen vrij zijn om tewerken,” zei hij. Ook hetberuchte ministerie vanInformatie wordt opge-doekt.

Aan oppositiezijde treedtAhmed Ibrahim van depost-communistischeEttajidpartij aan als ministervan Hoger Onderwijs, ter-wijl Mustafa Ben Jaafar vande Unie van Vrijheid enWerk gezondheid krijgt. Deoprichter van deProgressieve Democraten,Najib Chebbie, wordt denieuwe minister van

Ontwikkeling. De nieuweregering wil in de eersteplaats de veiligheid herstel-len en vervolgens de eco-nomische en politieke her-vormingen aanvatten.

Toch bleef het ook giste-ren onrustig in Tunis,patrouilleerde het leger inde straten en moest het hetwaterkanon inzetten ombetogers te verdrijven.

Op gezag van bronnenbinnen de Franse geheimediensten meldt Le Mondeintussen dat de vrouw vanBen Ali, Leila Trabelsi, voorhaar vlucht 1,5 miljoen tongoud heeft opgepikt in decentrale bank. Waarde: 45miljoen euro.

(LD)

Onrust blijft ondanks eenheidsregering

BASJAR AL-ASSADSYRIË ● Leeftijd: 45 ● Jaren aan de macht: 10

MUAMMAR AL-KADHAFILIBIË ● Leeftijd: 68 ● Jaren aan de macht: 40

ABDULLAH IIJORDANIË ● Leeftijd: 48 ● Jaren aan de macht: 12

ABDELAZIZ BOUTEFLIKAALGERIJE ● Leeftijd: 73 ● Jaren aan de macht: 12

De Gedachte >17Opinies over de Jasmijnrevolutie

ZINE AL-ABIDINE BEN ALITUNESIË ● Leeftijd: 70 ● Jaren aan de macht: 24

Kondigt de Tunesischezwaluw een Arabisch-democratische lente aan? Devraag brandt op vele lippen,en de vergelijkingen met decommunistische regimes vanCentraal-Europa, die in 1989vielen als domino’s, zijn nietvan de lucht. Maar hoezeer deArabische jeugd ook trappeltvan ongeduld, het lange padnaar de democratie ligtbezaaid met struikelblokken. DOOR LODE DELPUTTE

HOSNI MUBARAKEGYPTE ● Leeftijd: 83 ● Jaren aan de macht: 31

De val van Ben Ali in Tunesië kan gevolgen hebben voor andere Arabische autoritaire regimes

WIE IS DE VOLGENDE?