BN DeStem zaterdag 28 juli 2012

4| spectrum

Vanessa Evers volgde een Ommelands tra-ject aan opleidingen en onderzoeken aanuniversiteiten over de hele wereld. Wiehaar volledige cv en haar publicaties wil le-zen is via Google even bezig. Zo deed pro-fessor Evers onderzoek en studeerde zeaan de Universiteit van Amsterdam, deUniversity of New South Wales, MiltonKeynes, én Stanford. Die laatste is een vande meest gerenommeerde van de wereld,waar Google werd geboren nadat Larry Pa-ge en Sergey Brin er elkaar tijdens een col-lege ontmoetten.En dan te bedenken dat Vanessa vroegereen meisje was dat zoveel moeite met haarhuiswerk had dat het advies van de leer-kracht met de nadering van debrugklas de LOM-school ‘of zo-iets’ werd. Een advies dat aanhaar en haar ouders niet wasbesteed. „Oh jee, daar komt deprofessor”, zei haar moeder al-tijd omdat haar enigekind altijd en overal,thuis, op bezoek ofop vakantie, methaar huiswerk be-zig was. De klei-ne professor dievan van geenopgeven wisten net zo langmet haar huis-werk bezigbleef tot zehet begreep.„Dat wasjuist mijnprobleem”,zegt ze la-chend, opeen zonovergoten ter-ras tussen de gazons enbossen op de weidsegroene campus van deTwentse Universiteit. „Ikwilde alles begrijpen, daarbeet ik me in vast en daarliep het vaak op vast. Een-maal op de universiteit washet net of er een schakelaarom ging. Daar hoefde jeniet meer te stampen enmoest je de stof begrijpen,en toen ging het een stukbeter.”Voor wie iets met tech-niek heeft: professorEvers, haar vakgenotenen haar studenten hou-den zich bezig met het leukste dat er voorveel techneuten bestaat: robots. In het bij-zonder de sociale robot, die een steeds gro-

ter deel uit zal maken van ons dagelijks le-ven, ons dagelijks brood, en wellicht onzedood. Of we nou willen of niet, of we hetfantastisch of afschuwelijk vinden, we krij-gen steeds vaker met robots te maken.„In de ouderenzorg, in het openbaar ver-voer, in de beveiliging, in de operatieka-mer, in de klas, als monitor voor kinderen.Dat soort robots zal steeds dichter bij demensen komen, ze zullen een actief onder-deel van onze sociale samenleving wor-den.”De sociale robot dus, waar Vanessa Everszich in verdiept heeft. ‘De sociale Robot,dichterbij dan je denkt’! is de titel van deoratie die ze vorige maand uitsprak bij deaanvaarding van haar titel. Professor Eversonderzoekt en doceert op een bijzonderkruispunt van technologie en sociologie.Niet gek voor een wetenschapper wiervoertaal onder vakgenoten vrijwel altijdEngels is, zoekt ze geregeld naar Neder-lands woorden om uit te leggen wat ze

doet. „Bij mijn vakgroep HumanMedia Interaction (HMI) houden

we ons bezig met de empiri-sche studie van de manierwaarop mensen technologieen ervaren en gebruiken. De

resultaten moeten leiden tot in-telligent systeemgedrag, en uit-

eindelijk tot een naadlozedialoog tussen mens enmachine.”Om in computertermen

te blijven: Vanessa Eversis ‘at random’ in de compu-ters en de robots beland.„Nadat ik mijn diploma

aan ’t Rijks had gehaald,wilde ik Engels gaan

studeren. Engels washet enige vak waar

ik een goed cijfervoor had.” Datvond haar vaderdie onder meerin Nigeria als

uitvoerder vanVolker Stevin start- en lan-dingsbanen van vliegvel-den aanlegde, geen goedidee. „Hij wist dat er metEngels geen droog broodte verdienen zou zijn. Hijwees me op mijn oom

die met computers en sys-temen en slim zakendoen

heel goed had geboerd. Daar-om ben ik in plaats van Engels

informatiesystemen in Amster-dam gaan studeren.”

Wie zich verdiept in de geschie-denis van robots en computer-

systemen komt twee namen al-tijd tegen: Alain Turing en René Descar-

tes. Turing, de geniale Britse wiskundigedie in 1950 zijn Turing Test beschreef, ende Franse filosoof en wiskundige, die ruim400 jaar eerder voorspelde dat een robot

doorLeon Krijnen

leon.krijnen@bndestem.nl

Sociale robots,Het is een lange weg die Vanessa Evers (1974) in een adembenemendtempo heeft afgelegd. Geboren in Dinteloord, van de lagere schoolin Steenbergen - tussendoor vijf jaar Nigeria - via ’t Rijks in Bergenop Zoom naar de Universiteit van Twente, waar ze op haar 37e tot

professor met een eigen leerstoel is benoemd. Ze houdtzich bezig met de interactie tussen de mens en de robotsdie een steeds grotere rol in ons leven zullen spelen.