Afstudeervisie Marloes Nuijten, 1546637 | Karel ... · PDF fileVolgens media-ethicus Huub...

Afstudeervisie Marloes Nuijten, 1546637 | Karel Verdonschot | Juni 2012

Inhoud

1. Inleiding: schending van het vertrouwen2. Begripsbepaling3. De opmars van branded content4. Reclame en redactionele onafhankelijkheid5. Geen toekomst zonder adverteerders6. Gedragscode ‘Onderscheid lay-out redactioneel artikel en commercieel artikel’7. Bronnenlijst

1

Blz.

2345789


1. Schending van het vertrouwen

“Kellogg’s Special K en Flair zijn op zoek naar lezeressen die goed in hun vel zitten. Ben jij een dynamis-che jonge vrouw en blaak je van zelfvertrouwen? En voel jij je in je element in je lievelingsjeans? Dan ben jij de vrouw die wij zoeken. Als jij uitgekozen wordt, kom je met een mooie foto van jezelf en een interview in Flair.” Maar niet zomaar iedere leuke vrouw tussen de 25 en 40 –de doelgroep van Flair- wordt op prijs gesteld. Nee, een pre is dat je elke ochtend een kommetje Kellogg’s Special K, eet. Een tijd later staat er een interview in Flair met een lezeres die zich geweldig voelt in haar lijf, vooral omdat ze Kellogg’s Special K eet. Juist, verkapte reclame. En dat is wat ik niet eerlijk vind. Van december 2011 t/m februari 2012, heb ik stage gelopen bij het tijdschrift Flair. Een vrou-wenblad dat wordt uitgegeven door ’s lands grootste uitgeverij: Sanoma Media. Doel van de uitgever is dat lezeressen Flair zien als hun vriendin. En vriendinnen vertrouw je voor de volle 100 procent. Om die reden vind ik het zorgwekkend dat er advertorials en branded content in dit mooie blad staan. Ik snap de reden van het plaatsen van een commercieel artikel. De media gaan uiteraard gebukt onder de recessie en de stagnerende advertentie-inkomsten, maar de manier waarop het artikel geplaatst wordt, vind ik niet goed. Kan er niet duidelijker aangegeven worden dat het hier om een artikel voor commerciële doeleinden gaat? Zo kunnen lezeressen van tevoren bedenken of ze zo’n stuk willen lezen, of juist niet. Nu kunnen de vrouwen nog een misleidend gevoel krijgen en dat zorgt ook niet voor credit bij de journalist die het geschreven heeft. Uiteindelijk zal het vertrouwen in journalisten hierdoor afnemen. Zijn wij niet opgeleid om onafhankelijke berichtgeving te doen?

Ik ben bang dat het uiteindelijk niet goed uitpakt voor zowel de lezeres, als voor de journalist. Daarom ben ik van mening dat er een gedragscode voor advertorials en branded content voor Flair moet komen. In mijn visie zal ik toelichten waarom ik dit vind en het ondersteunen met ar-gumenten van mensen die hier verstand van hebben: onderzoekers, een media-ethicus , lezeres en hoogleraar.

Flair zou een gedragscode moeten opstellen voor advertorials en branded content. Er dient een duidelijk onderscheid gemaakt te worden tussen redactionele artikelen en branded content.

Ik schrijf mijn visie voor de redactie van Flair en dan met name voor de afdeling sales. Tevens zouden ook andere publieksbladen iets op kunnen steken van mijn visie.

Marloes Nuijten, 21 mei 2012

2


2. Begripsbepaling

Tijdschrift: Een tijdschrift is een periodieke publicatie, die per aflevering bestaat uit een bunde-ling van artikelen. Een tijdschrift kan betaalde advertenties bevatten. In andere gevallen wordt het tijdschrift volledig gefinancierd door de verkoopprijs, of functioneert het als een communica-tiemiddel voor leden en donateurs van een organisatie. De meeste tijdschriften steunen op een gemengde financiering, op basis van advertenties en verkoop.

Vrouwentijdschrift: Een vrouwentijdschrift is een periodiek, gericht op een vrouwelijk publiek. Een periodiek moet opgevat worden als een drukwerk dat regelmatig verschijnt, in ieder geval meer dan eens per jaar maar niet dagelijks. Daarnaast moet een tijdschrift een redactie hebben. Advertorial: Reclame gemengd met journalistiek. Een verschil met branded content is dat er bij deze advertentie wel staat aangegeven dat het om een advertorial gaat. In de meeste gevallen staat bovenaan de pagina: ‘ADVERTORIAL’.

Editorial: Een editorial is een bericht dat is geschreven in de redactionele stijl van het medium waarin het artikel komt te staan. In een editorial wordt vaak een mening gegeven over een be-paald onderwerp.

Branded content: Betaalde content, verpakt als redactioneel stuk, waarbij niet wordt aangegeven dat het om reclame gaat.

Branded placement: Hoogleraar Commerciële Communicatie Eva van Reijmersdal verstaat hiero-nder: alle mengvormen van reclame en redactionele inhoud, bijvoorbeeld in films, televisiepro-gramma’s, games, boeken of tijdschriften.

Journalistiek: Journalistiek is het door de journalist beroepsmatig verzamelen, verzenden, ver-spreiden en becommentariëren van actuele gegevens van algemeen belang, die zo worden op-geschreven, dat ze gepubliceerd kunnen worden in tijdschriften en kranten, maar ook via radio en televisie. Journalistiek wordt gezien als een belangrijke maatschappelijke macht en is onmis-baar in een democratie als de onze. Journalisten horen misstanden aan de kaak te stellen en de wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht kritisch in de gaten te houden. Een pre is dat je beschikt over een grote mate van onafhankelijkheid.

3


3. De opmars van branded content

Hoewel pas de laatste jaren veel over branded content wordt geschreven en er congressen over worden georganiseerd, bestaat het al jarenlang. Het is ontstaan in de filmindustrie. Hoewel het daar product placement wordt genoemd, draait het uiteindelijk, net als in tijdschriften, om de reclame van een product. Dit wordt op zo’n subtiele manier aangepakt, dat het niet om reclame lijkt te gaan.

Filmmakers gebruikten het om een film realistischer te maken. Later werd er door merken voor betaald omdat zij in de gaten kregen dat het een positief effect had op de verkoop van hun product. Een goed voorbeeld zijn de James Bond-films. Iedereen kent de legendarische zin als Bond een Martini bestelt: ‘shaken, not stirred.’ Overigens drinkt Bond in de nieuwe film bier van Heineken.

Omdat de markt van tijdschriften steeds slechter werd door de economische crisis, ging ook dit medium over tot branded content. Er was volgens de tijdschriftmakers geen ontkomen aan. Ze konden hiermee een aardig zakcentje verdienen en dat zorgde ervoor dat het blad kon blijven voortbestaan.

Steeds weer blijkt uit verschillende onderzoeken dat advertorials en branded content een posi-tieve werking hebben op het imago van een product en daardoor ook op de productverkoop. Dit resulteert in een grotere toename van deze verkapte reclame in redactionele vorm in tijdschrif-ten. Advertenties lijken wat achterhaald, maar advertorials daarentegen, zijn een stuk effectiever. Lezers kijken al snel over een advertentie heen omdat de vorm hen niet aanstaat. Het moet leuk verpakt worden, wil een tekst de aandacht van de lezer trekken. Dit blijkt uit het onderzoek ‘Advertorials, meesterlijke marketing of aan het doel voorbij?’ van Saskia Smets, studente aan de Universiteit van Amsterdam. Smets kwam ook tot de ontdekking dat slechts 60 procent van de lezers een advertorial herkent, terwijl de overige 40 procent denkt dat het om een informatief redactioneel stuk gaat. Volgens Smets is het daarom positief voor zowel de lezer als de adver-teerder. De lezer stoort zich minder aan de reclame omdat het niet wordt gezien als reclame. Voor de adverteerder is dit gunstig omdat lezers het om die reden niet snel zullen overslaan. Uit de vele congressen die rondom branded content worden georganiseerd, blijkt dat deze vorm van adverteren steeds belangrijker wordt geacht. Iedere tijdschriftmaker heeft er mee te maken en elke hoogleraar die als specialisme communicatie heeft, heeft er iets over te zeggen. Het is de toekomst, zeggen de meeste mensen die in het wereldje zitten. Vanwege de bezuinigingen kunnen weinig magazines er nog onderuit. Door onderzoeken die keer op keer worden gedaan, blijkt het een positieve werking op alle partijen te hebben. Uit cijfers van de Nederlandse Ve-reniging van Uitgevers blijkt het een opkomend fenomeen te zijn. Volgens de onderzoekster hiervan, Nancy Detrixhe, is er een stijging te zien van branded content in publiekstijdschriften. In 2008 was het aandeel ongeveer 10 procent, terwijl het nu is gestegen tot zo’n 15 procent. Deze cijfers zijn een indicatie omdat het moeilijk te zien is wat het onderscheid is tussen advertenties, advertorials en andere redactionele sponsoring.

4


4. Reclame en redactionele onafhankelijkheid

Vanuit de marketing wordt er lovend gereageerd op de ontwikkelingen van branded content in de bladen. Maar is het net zo positief voor hen als voor de journalisten en lezeressen? Volgens een onderzoek van de Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Commerciële Communicatie (SWOCC), hebben mensen een groeiende weerstand tegen reclame. De lezers zijn angstig voor verandering, verzetten zich tegen misleidende informatie en ten slotte vrezen ze voor een aan-tasting van keuzevrijheid.

Als je de definitie van journalistiek in mijn begrippenlijst bekijkt, zie je dat onafhankelijkheid een belangrijke voorwaarde is om journalistiek te kunnen bedrijven. Met andere woorden; geen één journalist kan ver komen zonder onafhankelijk te zijn. Ook in artikel 2.88 van de Mediawet wordt erop gehamerd: ‘Waarborgen voor redactionele onafhankelijkheid ten opzichte van ad-verteerders, sponsors en anderen die bijdragen hebben verstrekt voor de totstandkoming van media-aanbod’.

Een andere tak van communicatie is die van de marketing. Zij zorgt ervoor dat een merk onder de aandacht wordt gebracht, waardoor de productverkoop stijgt. Er is dus een wezenlijk verschil tussen deze beroepsgroepen. Toch lijkt het steeds meer alsof de marketing de overhand krijgt in tijdschriften. Als je kijkt naar de advertorials en branded content in Flair, staat er nog wel de naam van de journalist die het geschreven heeft, maar is er weinig journalistieks aan. De adverteerder stelt bepaalde eisen aan het artikel en de journalist moet daarop inspelen. Deze moet wel in haar achterhoofd houden dat het aansluit bij de doelgroep van Flair, maar voor de rest bepaalt de adverteerder hoe het artikel er uiteindelijk uit komt te zien. Hij betaalt er tenslotte voor. En daar gaat het mis. Hoe kan op deze manier de journalistieke onafhankelijkheid gewaarborgd blijven? Volgens media-ethicus Huub Evers zou er een duidelijk onderscheid gemaakt moeten worden tussen de lay-out van een commercieel artikel en die van een redactioneel artikel. “Als Flair geen duidelijk verschil tussen deze artikelen heeft, is dat slecht. Het moet herkenbaar zijn, dan komt de journalistieke onafhankelijkheid ook niet in het geding. Je hebt het recht om te weten wat je leest. Niet elke lezeres ziet dat het om een commercieel artikel gaat. Een gevolg daarvan is dat de geloofwaardigheid van het blad en de journalist in het geding komt. ”

In Flair is het dus vaak niet duidelijk dat het om een advertorial gaat. Af en toe staat het woord ADVERTORIAL erbij, maar lang niet iedereen weet wat dit woord inhoudt. Jenny Meester, werk-zaam bij de marketingafdeling van Flair: “Bij ons blad is er geen specifieke gedragscode voor advertorials. De enige eis is dat er bovenaan de pagina, ADVERTORIAL, staat vermeld.” Maar dat vind ik onvoldoende. Evers is het met me eens. “Ik denk dat maar weinig lezeressen weten wat Flair met dit woord bedoeld.”

Branded content gaat nog een stapje verder. Bij deze vorm van reclame is nergens te lezen dat het om een artikel voor commerciële doeleinden gaat. Het gaat in Flair om onder andere pagina’s met cosmetica. Uit onderzoek van SWOCC kwam duidelijk naar voren dat er minder weerstand tegen reclame is, als het gemengd is met de redactionele inhoud. “Vermijding van de advertentie kan worden tegengegaan door de reclame te camoufleren. Bijvoorbeeld door de persuasieve boodschap te vermengen met de redactionele inhoud. Hierdoor kunnen de persuasieve boodsc-hap en intentie niet goed herkend worden en zal er minder weerstand en behoefte om de bood-

5


schap te vermijden ontstaan.” Lezeres Joriene Nuijten (27) vindt het misleidend. “Als ik niet zou weten dat het om reclame gaat, zou ik eerder geneigd zijn om de producten te kopen. Je vertrou-wt de redactie en gaat er vanuit dat de producten eerst getest zijn. Ik zou niet denken dat Flair ‘zomaar’ een aanbeveling voor cosmetica doet.” Lezeressen betalen voor een magazine en willen waar voor hun geld. Dat het niet altijd zo wordt ervaren blijkt ook uit de reactie van Nuijten. “Ik betaal voor de inhoud van Flair en niet voor de advertenties. Er mogen best twee advertorials in het blad staan, want ik snap dat ze de inkomsten nodig hebben, maar worden het er meer, dan haak ik af.” Ook de zogenaamde extraatjes –bijlagen voor commerciële doeleinden- vallen niet in de smaak. “Bij Flair 7 van februari zat een Valentijnsboekje. Het leek me leuk, totdat ik het opensloeg. Bomvol advertenties. Het was best leuk om te lezen, maar ik voelde me wel gefopt.” Dr. Eva van Reijmersdal, universitair docent Commerciële Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam, onderzocht de werking van brand placement. Uit het onderzoek van Reijmersdal kwam naar voren dat brand placement in tijdschriften die positief worden gewaardeerd of hoog scoren op informationele waarde, een grotere invloed op het publiek heeft dan brand placement in tijdschriften waaraan minder waarde wordt gehecht.

Lezeressen van Flair hebben een hoge waardering voor dit vrouwenmagazine. Zij zien de re-dactie als ‘experts’. Zeer bekend binnen de marketing is de theorie van hoogleraar Psychologie en Marketing Robert Cialdini. Mensen worden door zes belangrijke punten beïnvloed en één daarvan is autoriteit. ‘De meeste mensen zijn geprogrammeerd om te doen wat mensen (of bedrijven) met autoriteit van ze vragen.’ Als expert zijnde straal je autoriteit uit. Flairlezeressen ne-men informatie van de redactie dus gemakkelijk aan.

Maar hebben deze vrouwen het gevoel misleid te worden, dan kan dit een knauw voor het imago van de journalist betekenen. Er zou vertrouwen moeten zijn in de journalist. Als blijkt dat een product niet is getest en het plaatsen puur voor het geld is geweest, zullen de lezeressen de volgende keer wel twee keer nadenken voordat ze de informatie van de redactie aannemen.Ik vrees dat één van de gevolgen van branded content is dat er op de lange termijn een daling van het aantal lezeressen komt. De mate waarin branded content in Flair voorkomt is nu nog te behappen, maar breidt het zich verder uit, dan kan er een averechts effect ontstaan. Lezeressen zullen het gaan zien als een commercieel blad en willen daar uiteraard niet meer voor betalen. Ze willen keuzevrijheid hebben, maar door advertorials wordt deze vrijheid aangetast. Evers: “Als Flair belooft dat ze een bepaald percentage advertorials in het blad zet en zich daar niet aan houdt, dan kan dat een negatief gevolg hebben voor het aantal lezeressen.”

6


5. Geen toekomst zonder adverteerders

Een blad zonder adverteerders is als een blad zonder lezers: het kan niet bestaan. En waarom zou je niet ingaan op een adverteerder als ze met bosjes voor de deur liggen? Het spekt de bank-rekening van het magazine en het zorgt voor vermaak bij de lezers.Uit onderzoek blijkt dat het niet als irritant wordt ervaren en journalistiek kan sowieso nooit ob-jectief zijn. Tijdschrift is een luxeproduct en in een tijd van crisis is daar minder of geen plaats voor. Wil een blad blijven voortbestaan, dan zou het op een andere manier aan inkomsten moeten komen. En dan komt branded content om de hoek kijken. Een adverteerder moet voor één pagina adverto-rial bij Flair zo’n €10.000 betalen. Na de advertorials te hebben geturfd in Flair drie t/m tien van 2012, kwam ik tot de conclusie dat het voor Flair een mooie inkomstenbron is. Een voorzichtige schatting brengt mij op ongeveer €200.000 bruto aan advertentiegelden in acht Flairs. En het zal waarschijnlijk om nog meer geld gaan, want het was niet overal duidelijk of het om een adverto-rial ging. Als het blad geen advertorials zou verkopen, zou het blad veel te duur worden voor de lezeressen. Het gevolg is dat Flair niet meer verkocht wordt en dat betekent de ondergang. In december 2011-januari 2012 is in opdracht van Sanoma Media door onderzoeksbureau Mediatest een onderzoek gedaan onder 1200 vrouwen in de leeftijd van 25 tot 45 jaar. In het onderzoek ‘De Toegevoegde Waarde van Branded Content’, is onderzocht hoe effectief branded content in tijdschriften is. Dit bleek zeer effectief. Lezers weten vaak dat het om een reclamestuk gaat, maar desondanks zien ze het als een leuke entertainmentpagina. Ook is gekeken of het verschil maakt als je een advertentie plaatst en niet een advertorial. Daar reageerden de respond-enten een stuk negatiever op. Volgens hen waren advertorials ‘leuker, eerlijker en interessanter’. Ook noemden ze het betrouwbaarder en geloofwaardiger. John Olivieira, Manager Marketing Partnerships bij Sanoma Media had deze uitkomst al verwacht. “Branded content zetten we al jaren in. Een krachtig communicatiemiddel voor klanten, dat dicht tegen onze media aanleunt. De uitkomsten en genoemde criteria uit het onderzoek versterken wat we in de praktijk al zien.” Ook Meester ziet het als vermaak en niet als misleiding van de lezeressen. “Wij misleiden geen lezeressen en het is ook niet zo dat de lezeressen dat ervaren. Dat blijkt dus wel uit de verschil-lende onderzoeken die zijn gehouden, waaronder die van onze uitgever Sanoma Media. Uit het onderzoek van Van Reijmersdal blijkt dat de traditionele vorm van adverteren achterhaald is en niet meer positief wordt ontvangen. “Een nadeel van gewone reclame is dat er zoveel is. Mensen vinden het irritant, want het onderbreekt je mediabeleving. Zit je tv te kijken, komt er weer een blok. In tijdschriften moet je er omheen kijken en ook op internet kom je het overal tegen.” Een verklaring voor het succes van brand placement is dat het minder vaak voorkomt en dat daardoor de irritatiefactor lager is. Een andere conclusie is dat de lezer advertorials en brand-ed content niet ziet als misleidend. Vandaar dat zij van mening is dat deze reclamevorm geen negatieve of ongewenste vorm van reclame is. Flair is in de 27 jaar dat ze bestaat een gerenommeerd vrouwenblad geworden. Nederlandse vrouwen zien haar als vriendin, zo niet als partner. Evers: “Vrouwen lijken getrouwd met het blad.” Volgens Evers maakt het de lezeressen niet uit als er reclame in het magazine staat, behalve als Flair belooft om er geen advertenties in te zetten. “Je kunt de abonnees van Flair vergelijken met de abonnees van sport- en muziektijdschriften. Hoeveel advertorials je er ook in zet, de lezers vreten je blad toch wel. Ze zijn om een bepaalde reden abonnee geworden, bijvoorbeeld omdat ze muziekliefhebber zijn. Het desbetreffende tijdschrift heeft zich in de loop der jaren al bewezen en vandaar dat abonnees niet zo snel zullen overstappen.”

7


6. Gedragscode

Voordat ik aan dit onderzoek begon, was ik fel tegen advertorials en branded content. Nu ik de pro’s en contra’s op een rijtje heb gezet, is mijn weerzin tegen deze vorm van reclames minder geworden.

Ik snap nu hoe belangrijk het is om adverteerders aan te trekken omdat anders het bestaan van het blad in gevaar komt. Als tijdschriftjournaliste in spé, heb ik hier uiteraard belang bij. Maar dat is dan ook de enige reden waarom ik ‘voor’ zou zijn. Nog steeds ben ik van mening dat lezeressen misleid worden en dat daardoor de betrouwbaarheid van een journalist in het geding komt. Ik vind dat het duidelijker moet worden aangegeven als het om een commercieel artikel gaat. Daarom heb ik een aanbeveling. Na wat rondvraag blijkt dat het woord advertorial niet bij ieder-een in het woordenboek voorkomt. Ik streef ernaar dat iedere lezeres op de hoogte is dat het om reclame gaat als zij een advertorial leest. Zij kan er dan zelf voor kiezen of ze het wel of niet leest. Een idee zou zijn, om bovenaan de pagina of onderaan het artikel de tekst ‘dit artikel is in stand gekomen in samenwerking met (merknaam)’. Daarnaast zou er, zoals Evers al aangaf, een verschil moeten zijn tussen de lay-out van een advertorial en een redactioneel artikel. Op deze manier is het voor de lezeres duidelijk dat ze een commercieel artikel leest en kan ze er zelf voor kiezen of ze het gaat lezen of niet. Zo wordt ze niet op een vervelende manier verrast. Jimke Scholte, mar-keteer van Arla Foods is het daar niet mee eens. “Het liefst zou ik willen dat Arla vaak genoemd wordt en dat er niet bovenaan de pagina staat dat het om een advertentie gaat. Welcome to the world of marketing.”

8


7. Bronnenlijst

A. Mondelinge bronnenEvers, Huub, media-ethicus. Tel: 06-53355841. Gesproken op: 13-06-2012. Meester, Jenny, Commercie Flair. Tel: 023-556 5114. Gesproken op: 16-05-2012. Nuijten, Joriene, lezeres Flair. Tel: 06-18969841. Gesproken op: 13-05-2012.Olivieira, John, Manager Marketing Partnerships bij Sanoma Media. E-mail: [email protected]. Contact gehad op: 21-05-2012.Scholte, Jimke, Marketeer bij Arla Foods. Tel: 033-2476222. Gesproken op: 16-05-2012.

B. BoekenCialdini, Robert (2008). Hoogleraar Psychologie en Marketing. Invloed.Amsterdam: Nieuwezijds.

c. Kranten- en tijdschriftartikelenFlair drie t/m Flair tien, 2012.

D. (digitale) DocumentenSmets, Saskia, 2007. ‘Advertorials, meesterlijke marketing of aan het doel voorbij?’ Scriptie voor master Communicatiestudies aan de Universiteit Utrecht. http://igitur-archive.library.uu.nl/student-theses/2008-0506-200710/Definitieve%20versie%20scriptie%2017-12%20Saskia%20Smets.pdf, de website van de Universiteitsbibliotheek van Utre-cht. Geraadpleegd op: 02-06-2012

Onderzoeksbureau Mediatest, 2012. ‘De toegevoegde waarde van branded content’. http://www.sanoma-adverteren.nl/nl-web-Actueel-Artikel.php?news_id=1741, de website van uitgever Sa-noma Media. Geraadpleegd op: 26-05-2012

Stichting Wetenschappelijk Onderzoek Commerciële Communicatie (SWOCC), 2011. ‘De ge-wapende consument’ van drs. Doran van Veenendaal, dr. Marieke Fransen & prof. dr. Edith Smit. http://www.swocc.nl/pers/in/publicaties/publicatie_56_1/de_gewapende_consument.php, de website van SWOCC. Geraadpleegd op: 22-05-2012

E. Webpagina’sIn 10, bureau voor interactieve merkcommunicatie, Rotterdam. Definities begrippenlijstLuyendijk, Vincent, managing director. Tel: 010 221 46 00Geraadpleegd op: 10-06-2012

van Reijmersdal, Eva, universitair docent Commerciële Communicatie aan de Universiteit van Amsterdam, 2007. ‘Audience reactions toward the intertwining of advertising and editorial con-tent’. Een deel van het onderzoek is te lezen op: denieuwereporter.nl. Hoofdredacteur Alexander Pleijter is alleen te bereiken via Twitter. Twitter: @APleijterGeraadpleegd op: 20-05-2012

9


Detrixhe, Nancy, in opdracht van Nederlandse Vereniging van Uitgevers, 2012. Op de website bladendokter.nl. De Bladendokter is een bedrijf voor advies, concept-ontwikkeling, productlan-cering, restyle, productie en redactie van tijdschriften. Tel: +31 629556030 Geraadpleegd op: 22-05-2012 Commissariaat voor de Media. Wet 2.88 van de Mediawet, Hilversum.http://www.cvdm.nl/content.jsp?objectid=441035 773 77 00Geraadpleegd op: 22-05-2012

Online encyclopedie, encyclo.nl, Niebert. http://www.encyclo.nl/begrip/[email protected] op: 21-05-2012

Persmuseum, vrouwentijdschriften.nl, Amsterdam. http://www.vrouwentijdschriften.nl/pdf/artikelmarloes.pdf020 692 88 10Geraadpleegd op: 21-05-2012

10

Afstudeervisie Marloes Nuijten, 1546637 | Karel ... · PDF fileVolgens media-ethicus Huub...

Documents

Transcript of Afstudeervisie Marloes Nuijten, 1546637 | Karel ... · PDF fileVolgens media-ethicus Huub...