Zaterdag, 28 september 2013

Pianomuziek met hip elan

INTERVIEWINTERVIEWDe talentvolle pianobroers Lucas en Arthur Jussen gaan op deFranse toer. Op hun derde klassieke album ‘Jeux’ kiezen ze voorcomponisten uit Frankrijk.

‘Franse muziek heeft een totaal eigenkarakter. De composities staan dicht bijons. We bepalen zelf van welkecomponist we werk spelen.’

door Peter van de Berg

I n de Rolling Stonesroom vanplatenmaatschappij Universalheeft U2 het veld geruimd. Deposters en foto’s van Bono en

zijn mannen zijn vervangen doordie van de Golden boys van de Ne-derlandse klassieke muziek. Lucasen Arthur Jussen kunnen er welom lachen. „Is Bono tóch een keerverslagen.”De talentvolle pianobroers hebbennet een glas champagne gedronkenop hun derde album Jeux. Stiftenliggen klaar om de cd’s en publici-teitsfoto’s van een krabbel te voor-zien. De promotiecampagne draaitop volle toeren. Een vrolijk gesprek-je bij Matthijs in De Wereld DraaitDoor. Een interview op Radio 4.De 20-jarige Lucas en zijn drie jaarjongere broer Arthur draaien erhun handen niet voor om. Ze zijninmiddels wel gewend aan de be-langstelling. De blonde jongenszijn hard op weg om het stoffigimago dat vaak aan klassieke mu-ziek kleeft van een hippe impuls tevoorzien. Dat ze zich voor de foto’sbij het boekje van de cd zonderbroek lieten fotograferen, hoortdaar bij. Als het aan hen had gele-gen was de afbeelding zelfs op devoorkant terechtgekomen. Het isonderdeel van hun jeugdig elan endat ze dan dingen doen die niet

voor de hand liggen, maakt het al-leen maar spannend. Want in dedocumentaire die over het tweetalis gemaakt - en morgenmiddag om13.00 uur te zien is op Nederland 2in NTR Podium - roept Lucas Jus-sen na de fotosessie wel: „Wie gaatdit eigenlijk aan papa vertellen?”De film is een persoonlijk portretvan twee jonge muzikanten en deband die ze met elkaar hebben.„Dit is precies hoe wij zijn”, zegtArthur Jussen. „Dat geldt ook voorde foto’s. Het hoeft allemaal nietmeteen zo serieus. Deze kleren dra-gen we graag. We worden watouder en hebben onze eigenideeën. Ook de muziek op Jeuxstaat heel dicht bij ons zelf.”Hoewel het er allemaal wat afwij-kend uitziet, wil dat nog niet zeg-gen dat Arthur en Lucas Jussen kie-zen voor een ander muzikaal pad.„We gaan écht niet de kant van depopmuziek op. Dit album is puurklassiek. En dat blijft het voor ons,ook in de toekomst.”Ze spreken accentloos Nederlands,maar hun Limburgse roots verloo-

ra-

kie-

chenen de twee niet. Wanneer zetegen elkaar praten, schakelen zemeteen over op onvervalst dialect.Ook dat is te horen in de film.„Laatst hebben we een keer opge-treden in Limburg. Dat is zo leuk.Dan zien we de familie ook weereens”, vertelt Lucas Jussen. „Ik zouniet in Maastricht kunnen stude-ren. Dat wordt meteen té gezellig.Het is zo’n geweldige stad.”Daarom slaat hij liever zijn vleugelsuit naar verre landen. Twee jaarwoonde hij in New York om les tekrijgen van de beroemde maestroMenahem Pressler. En binnenkortstart hij in Madrid een opleidingaan de Escuela Superior de MúsicaReina Sofia, een van de belangrijk-ste privéscholen. Lucas Jussenwordt daar onder handen geno-men door Dimitri Bashkirov, eenvermaard Russisch pianist en peda-goog met militaire discipline. „Hetis een kleine gemeenschap waar ikveel uren per dag met pianoles be-zig ben. Je kunt wel een hele dagspelen, maar uiteindelijk gaat hettoch om de kwaliteit en niet om de

kwantiteit. En Bashkirov heeft eengoede naam. Ik zal wel Spaanse lesmoeten nemen, want Engels wordtdaar nauwelijks gesproken.”Zijn broer Arthur is zo ver nogniet. Hij zit in het laatste jaar vanzijn gymnasiumopleiding in Hilver-sum. Daarna wil hij ook de stapover de landsgrens zetten. Hoewelde twee altijd in één adem wordengenoemd, gaan ze langzaamaanhun eigen weg. „Dat is ook wel nor-maal”, vindt Arthur Jussen. „An-ders zitten we ook maar de heletijd op elkaars lip. Toen Lucas naarAmerika vertrok, hebben we na-tuurlijk via Skype contact gehou-den. Maar ook niet elke dag. Als jemoet gaan praten óm te praten,heeft dat ook weinig zin. We zoe-ken contact als we elkaar iets temelden hebben.”Dat Lucas en Arthur Jussen belang-rijk zijn voor Universal Music,blijkt wel in het trappenhuis vanhet kantoorpand. Daar hangen zetussen de wereldsterren van het la-bel aan de wand. Hun eerste tweealbums Beethoven pianosonatas enSchubert impromptus werden plati-na en goud. Goed voor enkele tien-duizenden verkochte cd’s. Leuk,maar voor hen niet het allerbelang-rijkste. „Natuurlijk zijn we er trotsop, maar onze carrière moet eigen-lijk nog beginnen. We willen onsblijven ontwikkelen.”

We gaan écht niet de kantvan de popmuziek op. Ditalbum is puur klassiek.Arthur Jussen

“ Ik zou niet in Maastrichtkunnen studeren. Datwordt meteen té gezellig.Lucas Jussen

“

Arthur (links) en Lucas Jussen. foto Universal Music/Stephanie Pistel