Artikel De Limburger 28 sep 2013
1
Zaterdag, 28 september 2013 Pianomuziek met hip elan INTERVIEW De talentvolle pianobroers Lucas en Arthur Jussen gaan op de Franse toer. Op hun derde klassieke album ‘Jeux’ kiezen ze voor componisten uit Frankrijk. ‘Franse muziek heeft een totaal eigen karakter. De composities staan dicht bij ons. We bepalen zelf van welke componist we werk spelen.’ door Peter van de Berg I n de Rolling Stonesroom van platenmaatschappij Universal heeft U2 het veld geruimd. De posters en foto’s van Bono en zijn mannen zijn vervangen door die van de Golden boys van de Ne- derlandse klassieke muziek. Lucas en Arthur Jussen kunnen er wel om lachen. „Is Bono tóch een keer verslagen.” De talentvolle pianobroers hebben net een glas champagne gedronken op hun derde album Jeux. Stiften liggen klaar om de cd’s en publici- teitsfoto’s van een krabbel te voor- zien. De promotiecampagne draait op volle toeren. Een vrolijk gesprek- je bij Matthijs in De Wereld Draait Door. Een interview op Radio 4. De 20-jarige Lucas en zijn drie jaar jongere broer Arthur draaien er hun handen niet voor om. Ze zijn inmiddels wel gewend aan de be- langstelling. De blonde jongens zijn hard op weg om het stoffig imago dat vaak aan klassieke mu- ziek kleeft van een hippe impuls te voorzien. Dat ze zich voor de foto’s bij het boekje van de cd zonder broek lieten fotograferen, hoort daar bij. Als het aan hen had gele- gen was de afbeelding zelfs op de voorkant terechtgekomen. Het is onderdeel van hun jeugdig elan en dat ze dan dingen doen die niet voor de hand liggen, maakt het al- leen maar spannend. Want in de documentaire die over het tweetal is gemaakt - en morgenmiddag om 13.00 uur te zien is op Nederland 2 in NTR Podium - roept Lucas Jus- sen na de fotosessie wel: „Wie gaat dit eigenlijk aan papa vertellen?” De film is een persoonlijk portret van twee jonge muzikanten en de band die ze met elkaar hebben. „Dit is precies hoe wij zijn”, zegt Arthur Jussen. „Dat geldt ook voor de foto’s. Het hoeft allemaal niet meteen zo serieus. Deze kleren dra- gen we graag. We worden wat ouder en hebben onze eigen ideeën. Ook de muziek op Jeux staat heel dicht bij ons zelf.” Hoewel het er allemaal wat afwij- kend uitziet, wil dat nog niet zeg- gen dat Arthur en Lucas Jussen kie- zen voor een ander muzikaal pad. „We gaan écht niet de kant van de popmuziek op. Dit album is puur klassiek. En dat blijft het voor ons, ook in de toekomst.” Ze spreken accentloos Nederlands, maar hun Limburgse roots verloo- - - chenen de twee niet. Wanneer ze tegen elkaar praten, schakelen ze meteen over op onvervalst dialect. Ook dat is te horen in de film. „Laatst hebben we een keer opge- treden in Limburg. Dat is zo leuk. Dan zien we de familie ook weer eens”, vertelt Lucas Jussen. „Ik zou niet in Maastricht kunnen stude- ren. Dat wordt meteen té gezellig. Het is zo’n geweldige stad.” Daarom slaat hij liever zijn vleugels uit naar verre landen. Twee jaar woonde hij in New York om les te krijgen van de beroemde maestro Menahem Pressler. En binnenkort start hij in Madrid een opleiding aan de Escuela Superior de Música Reina Sofia, een van de belangrijk- ste privéscholen. Lucas Jussen wordt daar onder handen geno- men door Dimitri Bashkirov, een vermaard Russisch pianist en peda- goog met militaire discipline. „Het is een kleine gemeenschap waar ik veel uren per dag met pianoles be- zig ben. Je kunt wel een hele dag spelen, maar uiteindelijk gaat het toch om de kwaliteit en niet om de kwantiteit. En Bashkirov heeft een goede naam. Ik zal wel Spaanse les moeten nemen, want Engels wordt daar nauwelijks gesproken.” Zijn broer Arthur is zo ver nog niet. Hij zit in het laatste jaar van zijn gymnasiumopleiding in Hilver- sum. Daarna wil hij ook de stap over de landsgrens zetten. Hoewel de twee altijd in één adem worden genoemd, gaan ze langzaamaan hun eigen weg. „Dat is ook wel nor- maal”, vindt Arthur Jussen. „An- ders zitten we ook maar de hele tijd op elkaars lip. Toen Lucas naar Amerika vertrok, hebben we na- tuurlijk via Skype contact gehou- den. Maar ook niet elke dag. Als je moet gaan praten óm te praten, heeft dat ook weinig zin. We zoe- ken contact als we elkaar iets te melden hebben.” Dat Lucas en Arthur Jussen belang- rijk zijn voor Universal Music, blijkt wel in het trappenhuis van het kantoorpand. Daar hangen ze tussen de wereldsterren van het la- bel aan de wand. Hun eerste twee albums Beethoven pianosonatas en Schubert impromptus werden plati- na en goud. Goed voor enkele tien- duizenden verkochte cd’s. Leuk, maar voor hen niet het allerbelang- rijkste. „Natuurlijk zijn we er trots op, maar onze carrière moet eigen- lijk nog beginnen. We willen ons blijven ontwikkelen.” We gaan écht niet de kant van de popmuziek op. Dit album is puur klassiek. Arthur Jussen “ Ik zou niet in Maastricht kunnen studeren. Dat wordt meteen té gezellig. Lucas Jussen “ Arthur (links) en Lucas Jussen. foto Universal Music/Stephanie Pistel
-
Upload
judith-verberne -
Category
Documents
-
view
215 -
download
3
description
Pianomuziek met hip elan. door Peter van de Berg
Transcript of Artikel De Limburger 28 sep 2013
Zaterdag, 28 september 2013
Pianomuziek met hip elan
INTERVIEWINTERVIEWDe talentvolle pianobroers Lucas en Arthur Jussen gaan op deFranse toer. Op hun derde klassieke album ‘Jeux’ kiezen ze voorcomponisten uit Frankrijk.
‘Franse muziek heeft een totaal eigenkarakter. De composities staan dicht bijons. We bepalen zelf van welkecomponist we werk spelen.’
door Peter van de Berg
I n de Rolling Stonesroom vanplatenmaatschappij Universalheeft U2 het veld geruimd. Deposters en foto’s van Bono en
zijn mannen zijn vervangen doordie van de Golden boys van de Ne-derlandse klassieke muziek. Lucasen Arthur Jussen kunnen er welom lachen. „Is Bono tóch een keerverslagen.”De talentvolle pianobroers hebbennet een glas champagne gedronkenop hun derde album Jeux. Stiftenliggen klaar om de cd’s en publici-teitsfoto’s van een krabbel te voor-zien. De promotiecampagne draaitop volle toeren. Een vrolijk gesprek-je bij Matthijs in De Wereld DraaitDoor. Een interview op Radio 4.De 20-jarige Lucas en zijn drie jaarjongere broer Arthur draaien erhun handen niet voor om. Ze zijninmiddels wel gewend aan de be-langstelling. De blonde jongenszijn hard op weg om het stoffigimago dat vaak aan klassieke mu-ziek kleeft van een hippe impuls tevoorzien. Dat ze zich voor de foto’sbij het boekje van de cd zonderbroek lieten fotograferen, hoortdaar bij. Als het aan hen had gele-gen was de afbeelding zelfs op devoorkant terechtgekomen. Het isonderdeel van hun jeugdig elan endat ze dan dingen doen die niet
voor de hand liggen, maakt het al-leen maar spannend. Want in dedocumentaire die over het tweetalis gemaakt - en morgenmiddag om13.00 uur te zien is op Nederland 2in NTR Podium - roept Lucas Jus-sen na de fotosessie wel: „Wie gaatdit eigenlijk aan papa vertellen?”De film is een persoonlijk portretvan twee jonge muzikanten en deband die ze met elkaar hebben.„Dit is precies hoe wij zijn”, zegtArthur Jussen. „Dat geldt ook voorde foto’s. Het hoeft allemaal nietmeteen zo serieus. Deze kleren dra-gen we graag. We worden watouder en hebben onze eigenideeën. Ook de muziek op Jeuxstaat heel dicht bij ons zelf.”Hoewel het er allemaal wat afwij-kend uitziet, wil dat nog niet zeg-gen dat Arthur en Lucas Jussen kie-zen voor een ander muzikaal pad.„We gaan écht niet de kant van depopmuziek op. Dit album is puurklassiek. En dat blijft het voor ons,ook in de toekomst.”Ze spreken accentloos Nederlands,maar hun Limburgse roots verloo-
ra-
kie-
chenen de twee niet. Wanneer zetegen elkaar praten, schakelen zemeteen over op onvervalst dialect.Ook dat is te horen in de film.„Laatst hebben we een keer opge-treden in Limburg. Dat is zo leuk.Dan zien we de familie ook weereens”, vertelt Lucas Jussen. „Ik zouniet in Maastricht kunnen stude-ren. Dat wordt meteen té gezellig.Het is zo’n geweldige stad.”Daarom slaat hij liever zijn vleugelsuit naar verre landen. Twee jaarwoonde hij in New York om les tekrijgen van de beroemde maestroMenahem Pressler. En binnenkortstart hij in Madrid een opleidingaan de Escuela Superior de MúsicaReina Sofia, een van de belangrijk-ste privéscholen. Lucas Jussenwordt daar onder handen geno-men door Dimitri Bashkirov, eenvermaard Russisch pianist en peda-goog met militaire discipline. „Hetis een kleine gemeenschap waar ikveel uren per dag met pianoles be-zig ben. Je kunt wel een hele dagspelen, maar uiteindelijk gaat hettoch om de kwaliteit en niet om de
kwantiteit. En Bashkirov heeft eengoede naam. Ik zal wel Spaanse lesmoeten nemen, want Engels wordtdaar nauwelijks gesproken.”Zijn broer Arthur is zo ver nogniet. Hij zit in het laatste jaar vanzijn gymnasiumopleiding in Hilver-sum. Daarna wil hij ook de stapover de landsgrens zetten. Hoewelde twee altijd in één adem wordengenoemd, gaan ze langzaamaanhun eigen weg. „Dat is ook wel nor-maal”, vindt Arthur Jussen. „An-ders zitten we ook maar de heletijd op elkaars lip. Toen Lucas naarAmerika vertrok, hebben we na-tuurlijk via Skype contact gehou-den. Maar ook niet elke dag. Als jemoet gaan praten óm te praten,heeft dat ook weinig zin. We zoe-ken contact als we elkaar iets temelden hebben.”Dat Lucas en Arthur Jussen belang-rijk zijn voor Universal Music,blijkt wel in het trappenhuis vanhet kantoorpand. Daar hangen zetussen de wereldsterren van het la-bel aan de wand. Hun eerste tweealbums Beethoven pianosonatas enSchubert impromptus werden plati-na en goud. Goed voor enkele tien-duizenden verkochte cd’s. Leuk,maar voor hen niet het allerbelang-rijkste. „Natuurlijk zijn we er trotsop, maar onze carrière moet eigen-lijk nog beginnen. We willen onsblijven ontwikkelen.”
We gaan écht niet de kantvan de popmuziek op. Ditalbum is puur klassiek.Arthur Jussen
“ Ik zou niet in Maastrichtkunnen studeren. Datwordt meteen té gezellig.Lucas Jussen
“
Arthur (links) en Lucas Jussen. foto Universal Music/Stephanie Pistel
