zorg

72 4-2008 > zorg & financiering

Ziekenhuizen kunnen gemakkelijk forse bespa-ringen halen op de toediening van dure genees-middelen – zonder patiënten tekort te doen.Internist-oncoloog H. de Graaf, werkzaam bijhet Medisch Centrum Leeuwarden (MCL), deeddaar onderzoek naar, samen met ziekenhuis-apothekers E. van Roon en J.P. Yska.

Efficiënt werken bij de toediening is één moge-lijkheid om de kosten te drukken. Daarnaastzouden artsen en apothekers moeten onder-zoeken of de voorgeschreven dosis van dezekankergeneesmiddelen zonder gevaar afgerondkan worden. Dat zou een nóg grotere besparingopleveren. Kankergeneesmiddelen kosten soms vele hon-derden euro’s per verpakking. De inhoud is naopening vaak beperkt houdbaar – 24 of 48 uur.Wat aan het eind van de houdbaarheidsperiodeoverblijft, moet worden weggegooid – ongeachtde aanschafprijs. De geneesmiddelen wordenvoorgeschreven op basis van lichaamsgewicht of-oppervlak van de patiënt. Elke patiënt zijn eigendosis. De farmaceutische industrie kan dusnooit verpakkingen ‘op maat’ leveren, en erblijft altijd wel een restje duur medicijn over.In het Medisch Centrum Leeuwarden wordenpatiënten ‘geclusterd’ die een behandeling krij-gen met bijvoorbeeld Herceptin® (trastuzu-mab). Zo kan het restant uit de ene verpakkingworden gebruikt voor een andere patiënt, enhoeft uiteindelijk veel minder te worden wegge-gooid. Met deze werkwijze, die ook bij anderedure geneesmiddelen wordt toegepast, heeft hetMCL al een flinke besparing weten te bereiken.

Kritisch bekijken

De Graaf en ziekenhuisapotheker Van Roonpleiten ervoor om ook de dosering van deze duregeneesmiddelen kritisch te bekijken en teonderzoeken. Bij vrijwel alle geneesmiddelenbestaat een zekere bandbreedte in de dosering:een te grote dosis is giftig, een te kleine dosisniet werkzaam. Tussen beide uitersten zitten bijmedicijnen in tabletvorm soms marges van tientot twintig procent. Bij dure kankergeneesmid-delen wordt door artsen niet aan de protocollairvoorgeschreven doses getornd. Met anderewoorden, de kans bestaat dat je een nieuwe vial(verpakkingseenheid) van een duur medicijnmoet aanbreken om met een klein beetjegeneesmiddel aan de goede dosis voor een pa-tiënt te komen, waarna de rest van de inhoudvan de vial als verloren moet worden beschouwd.Door gebruik te maken van een maximale dosis-reductie van tien procent zou de verspilling vandure geneesmiddelen tot een minimum vancirca drie procent kunnen worden gereduceerd,berekenden De Graaf, Van Roon en Yska. Eenvoorbeeld van samenwerking tussen apotheeken oncoloog is dat door de vialgrootte op hetaanvraagrecept te vermelden, al bij het aanvra-gen de voorschrijvend oncoloog actief kan mee-denken over de gekozen dosis in relatie tot debeschikbare vialsterkte.Dosisreductie wordt in het MCL niet toegepast,maar De Graaf c.s. pleiten wel voor onderzoekom te kunnen vaststellen of je deze werkwijzeverantwoord zou kunnen toepassen.Bron: Medisch Centrum Leeuwarden, 10 maart 2008<

421 grote besparing op dure geneesmiddelen mogelijk

ZenF-0408- cyaan.qxd 9-4-2008 13:16 Pagina 72