zeven versjes voor Carla

bij het daverende priemgetallenfeest voor haar 53e verjaardag

het allerallerallereerste en unieke exemplaar ;-)

out here iedere avond, nacht, trek ik die site weer open mail of geen mail match of niet wachtend, smachtend smalend, malend willing and able honderden mannen chatable, mailable kies maar, klik maar try your luck, bet your chances vrienden bijna, bekende gezichten uit het hele land, op fietsafstand de kroeg maar dan thuis thee en vette haren alleen met allemaal aan mijn voeten, in mijn handen ver en veilig verkennen verbinden verlangen

Duits sprookje de trein trekt me parallel aan wijdse rivier en groene heuvels langs nog een slot het grootse Duitse sprookje door schoonheid, frisheid, luchtkastelen strakke lijn door harmonie van alcohol, airco, aftershave zachtruisende beschaving en ik wil me met gekke koningen vol eten op de sound of music in deze verrukkelijke ontdekking dichtbij huis

pasfoto ik ben toch niet veranderd? 't gaat eigenlijk best wel goed 't is tijd voor een nieuw paspoort ben ik die bleke toet? ik wil niet als mijn moeder die wangen slap en grauw de ogen meer geloken wie is die oude vrouw? ik hoef zo geen nieuw paspoort vijf jaar - dat is toch niets kan toch wel even mee toch? - kom lieverd, zeg eens iets...

zin kom slaap geef me zinnen kom ondeugd dat lacht kom kriebel van binnen kom zin, geef me kracht

zak blijf van mijn sokken af op een dak in Athene droogde onze was de lucht was open de wereld ook de gebruinde beauty bleek een Engelsman achter zijn lange haren school een bezopen lach ’s nachts pisten ze in de hoek vroeg waren ze verdwenen onze sokken ook

als het water als het water dat de bodem van het glas bereikt keer ik vijf enen terug in mezelf sober, stil, warm winterslaap energie die naar binnen gaat lucht verdringt, ruimte neemt bodem raakt dan opspringt weer geconcentreerd, intens het glas weer vult vloeibaar metaal naar buiten barst JA als het water dat de bodem van het glas bereikt inkeert, omkeert, opspringt weer bruist niet resultaat maar transformatie rust naar kracht NU

rendez vous ik zag vandaag een rendez vous een vrouw, een man, een busje zij zocht een plek, hij volgde haar fiets leidt bus, een beetje raar ik zat gewoon op mijn balkon en zag wat ik niet weten kon haar fiets op slot, de busdeur dicht voor mij in ieder geval goed in ’t zicht ik wachtte af, bedacht te laat dat zo’n bus misschien bewegen gaat een half uur later, deur weer open kwamen ze uit het ding gekropen en ja hoor: man en vrouw nog kussen toen zij per fiets er weer van tussen en ik, ik zag natuurlijk niks blauw, 79-VP-GX

'Het zijn argwanende, eenzame getallen en daarom vond Mattia ze prachtig. Soms dacht hij dat ze per ongeluk in die rij waren terechtgekomen, dat ze erin vastzaten als pareltjes in een parelsnoer. Maar op andere momenten vermoedde hij dat ook zij misschien net zo hadden willen zijn als de andere, gewone getallen, maar dat ze daar om de een of andere reden niet toe in staat waren.'

13 mei 2011 © Astrid van de Kerkhof