Week 7 Eveline Henskens, Zambia Livinstone

7/23/2019 Week 7 Eveline Henskens, Zambia Livinstone

http://slidepdf.com/reader/full/week-7-eveline-henskens-zambia-livinstone 1/7

Maandag 9 Nov,

day 44

Slaap:

Eieren: 4

Redbull: 1

Wifi: Soort van

Weer: Heet, rond 38 graden en

benauwd

Vandaag ben ik van Richard Bay naar

Johannesburg gevlogen, samen met

het stel uit Zwitserland. Wel fijn om

samen met bekende te vliegen. Ze

hebben ook gewacht tot de

chauffeur van het hotel er was om

mij op te halen.

Na hete dagen en zandstormen keek

ik echt uit na een mini spa momentjein het hotel, echter ik kwam pas vrij

laat aan.

en was de airco helaas kapot.Daarnaast was het water dan weer

s t e e n k o u d . D u s e c h t h e e l

ontspannend was het alsnog niet.

De WIFI werkte goed, ik kon zelfs

Facetimen met Luuk, dus dat maakte

veel goed!

De volgende dag ben ik om 8 uur

vertrokken naar het vliegveld.

Johannesburg is een vrij groot

vliegveld met winkeltjes en het was

leuk om weer even onder de

mensen te zijn.

Ik ben benieuwd naar mijn laatste

avontuur. De eerste zes weken zijn

voorbij gevlogen.

SCHOOL BLOG

Week 7 , Zambia Livingstone

Even bijtanken in de hostel



Dinsdag 10 Nov,

day 45 Slaap: 7uur

Eieren: 0

Redbull: 0

Wifi: Nee, Afrikaanse tel

Weer: Heet

Wat een chaos. Het begon op het

vliegveld, er was niemand om me op

te halen. De nummers die waren

gegeven door de organisatie

werden niet opgenomen en ik werd

doorverwezen naar nummers dieniet bestonden of naar mensen die

nergens vanaf wisten. Gelukkig een

z e e r a a r d i g e v r o uw b i j d e

servicedesk die bleef bellen en naar

1,5 uur kwam ik dan toch in contact.

Duizend excuses en zelfs een

belletje vanuit het hoofdkantoor. Ik

stond voor een maand later

ingeschreven. Kan gebeuren.

Na wat eerste indrukken, ziet er

super leuk uit! Krijgen Danielle (31,

Amerikaans) en ik onze introductie.

Zij heeft wat grotere problemen

gehad om hier te komen. Ze komt

vanuit een project in Nepal, en daar

heerst nog steeds een groot benzine

tekort. Het vliegtuig heeft twee keer

moeten bijtanken waardoor ze haar

aansluiting had gemist en heeft

moeten overnachten. Ze is een ex

officier zonder blad voor de mond

en het klikt meteen.

De introductie is erg kort en simpel,

ik had het een stuk strenger

verwacht. Met ook meer achtergrond

informatie over wat we nu preciesgaan doen; doelen, missie, ambitie,

waar wordt het geld aan besteed etc.

Ik ga er gemakshalve even vanuit dat

dit nog wel verder duidelijk wordt

gemaakt.

Er wordt ons verteld dat 1 op de 4

mensen hier helaas lijd aan HIV of

AIDS, zo ook de kinderen, een

schokkend aantal! Er wordt kort

verteld dat we extra moeten opletten

met eventuele scheerwondjes blaren

en andere wondjes op handen,

armen en benen.

Om de hoek is er een supermarkt.

Danielle en ik gaan samen, en ook zij

verbaast zich over het aanbod. Het is

minder goed dan in Zuid-Afrika maar

nog steeds veel beter dan Kenya of

Tanzania.

Rond 16.30 zijn ook de andere

v r i j w i l l i g e r s t e r u g v a n h u n

middagprojecten. Iedereen stelt zich

v o o r e n e r z i j n w e e r v e e l

versch i l lende nat iona l i te i ten

aanwezig. Met dit keer ook twee

Hollandse meiden (22 en 23). Degroep is over het algemeen rond de

23/24 dus Danielle en ik zijn extra

blij met elkaars aanwezigheid.

Niemand op het vliegveld…



Meehelpen op de Linda Community school…

Woensdag 11 Nov,

day 46 Slaap: Zoveel als lukt (ondanks

hitte)

Eieren: 0

Redbull: 0


Weer: Rond de 40 en heel

benauwd

Vandaag wordt het een oriëntatie

dag. Ik ga meekijken in de

verschillenden klassen hoe het gaat,

en waar ik eventueel het beste kan

helpen. Het ritme van de komende weken:

6 . 3 0 / 4 5 u u r O p s t a a n e n

voorbereiden project

7:45 uur Vertrekken

8:00uur School

11.30uur

Terug naar hostel, opfrissen

12:00uur Lunch

12.30uur

Voorbereiden middagproject

13.00uur Pauze

14.00uur Vertrekken

14.15-16.00uur Middagproject

16.15/30uur Terug in hostel

18.00uur Avondeten

In de pauze heb je maar tijd voor

een ding. Ook hier is het tempo in

de winkels en vooral aan de kassa’s

fascinerend. Zo kan je de Sim kaarthalen tijdens de pauze maar als je

hem ook wil upgraden, dan kan je in

tijdproblemen komen.

We gaan voor de teaching projecten

in de ochtend, momenteel, alleen

naar de Linda Community school,

het is de meest betrouwbare school

qua afspraken; “westerse regels

zoals de kinderen worden niet

geslagen” etc. Er zitten gemiddeld

40 kinderen in een klas.

De slimme kinderen zitten vaak

vooraan. Het is rommelig in de klas

en de kinderen kijken veel bij elkaar

af . Er si weinig toetsing of

daadwerkelijk iedereen alles heeft

begrepen. Veel wordt klassikaal

gedaan.

Er is een groot verschil in niveau

tussen de kinderen in de klas. Dusze zijn blij met alle hulp die ze van

ons krijgen. De kinderen komen uit

de armste wijken uit de buurt. Vaak

komen ze naar school zonder te

hebben gegeten. De lunch bestaat

uit broodkruimels (letterlijk, een

zakje met kruimels) en rijstwater.

Omdat het allemaal op basis van

vrijwilligerswerk is komen leraren

soms alsnog niet opdagen. Het is

een community school dus de

overheid betaald er niet aan mee.

Het is moeilijk om te zien. Ze zijn

onderling zeer agressief. Vaak

vanwege de honger, zo wordt mij

uitgelegd door een van de leraren.

Een keer in de week wordt er Shima

gemaakt (een soort maispap) en

daar kunnen alle kinderen een hapjevan meeeten. Wel is er water

aanwezig op school (wij mogen er

n i e t v a n d r i n k e n v a n w e g e

gezondheid redenen). Ook maken

wij geen gebruik van de toiletten.

Veel van de kleine kinderen overigs

ook niet (wat misschien ook maar

beter is). Die plassen achter de muur

van de binnentuin of soms in de

binnentuin, waar ze ook op de

grond spelen. Kortom in combinatie

met de geur van ongewassen

kleding en heel veel zweet is het

even wennen. Ook handen wassen

is niet aangeleerd en ik heb me

voorgenomen om daar extra

aandacht aan te gaan besteden.

De kinderen zijn bijzonder lief en

aanhankelijk voor ons vrijwilligers.

Als ze de kans krijgen hangen ze

constant aan je. Kortom als we thuiskomen zou je verwachten dat

iedereen uitvoerig zijn handen wast

(of op zijn minst voor het eten).

Vanwege het ontbreken van zeep

(op de wc’s en keuken) heeft

Danielle zelf een aantal flessen

gekocht en verspreid. Zeer vreemd

voorbeeld vanuit de organisatie als

je het mij vraagt.

Het zwembad op onze locatie wordt

door de overige vrijwilligers meer

als een soort bad gebruikt, iedereen

rent direct uit de projecten het

zwembad in, oftewel zwaar bezweet,

stoffig (understatement) en eigelijk

gewoon ronduit smerig van Clinic

en schoolwerk. De bodem is ook

hier amper te zien en vol algen.

Kortom ook dit zwembad sla ik

helaas over met twee anderemensen die dezelfde conclusie

hebben gemaakt.

Wellicht dat sommige in dit

programma nog niet genoeg inzicht

hebben in de risico’s die we lopen.



Donderdag 12 Nov,

day 47

Slaap: Zoveel je wiltEieren: 0

Redbull:0


Weer: 42 graden

Weet niet zo goed wat ik er van

moet denken. Er zijn veel vrijwilligers

en het is non stop chaotisch. Ik had

wel verwacht even te moetenwennen vanuit de rust in het wild

maar dit is wel een erg groot

contrast. Het is overal druk (op de

projecten maar ook in de hostel) met

(over) enthousiaste mensen.

Ik lig met Hilde (23 Nederland) en

Camille, (23 USA) op een kamer. Is

mazzel want Danielle slaapt op een

kamer met vijf andere meiden. Wel

heb ik helaas het bovenste bed van

een van de twee stapelbedden. Dit

betekent nog warmer en de waaier

(die op de grond staat) bereikt

helaas mijn bed niet.

M i j n z e l f v e r z o n n e n k o f f e r

constructie waardoor de waaier

want hoger kwam te staan, is

vannacht he laas twee keer

omgedonderd. Maar ik geef nogniet op! Het is maar goed dat ik

geen touwtjes punaises en/of

elastiekjes op voorraad heb want

dan had ik vannacht al een hele

nieuwe constructie vanuit de

houten kast geprobeerd.

Aankomende nacht hebben we

geen stroom en het is vandaag 42

graden dus dat wordt even

doorbijten. Ik drink 3 liter op een

dag en dan nog heb ik af en toe

dorst.

Ik ging ervan uit dat ik zou

ondersteunen bij de leraren maar ze

willen dat ik zelf les ga geven.

Hoeveel wil je er hebben? “Euhm

laten we met 2 beginnen?”

“”Noohhh!” “Euhm four?” “Yes”.

Zie ,ik kan wel onderhandelen :-). Ikheb Ruth 12, Melody 12, Zebron 9 en

John 9 in mijn klasje morgen.

De rest van de ochtend zit ik bij de

klas waar “mijn” kinderen vandaan

komen om in te kunnen schatten op

welk niveau ze zijn. Volgens de

lerares lopen ze wat achter ten

opzichte van de rest van de klas.

Over 3 weken hebben ze allemaal

een toets om te kijken wie er over

mogen.

S’middags doe ik wat extra

onderzoek om te kijken wat ze

eventueel kunnen leren op een leuke

manier.

42 graden, geen stroom …



Vrijdag 13 Nov, day

48 Slaap: Zoveel je wilt

Eieren: 0

Redbull:0


Weer: 42 graden

In de ochtend ga ik naar “mijn” 4

leerlingen. Ze luisteren hartstikke

goed en zijn zeer enthousiast maar

snel afgeleid. Het niveau is nog lager

dan ik had verwacht. Ze kunnenblijkbaar zeer weinig volgen van de

lessen die ze krijgen in hun eigen

klas.

Het alphabet is een grote uitdaging

terwijl de klas al is begonnen met

zinnen lezen. Daarnaast zijn ze

masters in afkijken. Als ik de jongens

en meiden uit elkaar halen en de

jongens vraag om naast de meisjeste gaan zitten wordt er diep gezucht.

Ook de meiden zijn niet blij, ze

willen duidelijk niet naast een jongen

zitten. Buiten gaat het geschreeuw

verder en af en toe staat er een

nieuwsgierig kind bij het raampje

maar over het algemeen is het een

heerlijke rust.

Het i s hard werken om zegeïnteresseerd te houden. Ze

blijken ook voor veel letters niet het

verschil et kennen tussen de naam

en het geluid van de letter, de kleine

en grote letter. Alles wordt ze

doorleer aangeleerd zo lijkt en meteen dik accent.

Ik neem me voor om in het weekend

wat extra te lezen en wat leuke

activiteiten te verzinnen. Daarnaast

zijn de muren van het lokaaltje nog

helemaal leeg. Daar kunnen e vast

iets slims en leuks mee doen!

S’middags komen we bij het

afternoon project ( World kindnessDay) waar we een presentatie geven

over geod gedrag, per toeval een

klein meisje tegen met een grote

brandwond op haar arm. Ze komt

tijdens de presentatie de klas binnen

gewandeld en gaat achterin zitten

kleuren met de spullen die we

hadden meegenomen.

Het grootste deel is al dichtgegroeid

en komt onder haar shirt vandaan.

Omdat ze niet op haar arm leunt,

tijdens het kleuren geef ik aan de

mensen die normaal op health zitten

aan dat ze er even serieus naar

moeten kijken. Ze geeft geen kik

totdat we haar shirt verder omhoog

doen. De elleboog ligt nog

helemaal open en is duidelijk

geïnfecteerd.

Tot op het irritante toe ben ik blijven

vragen aan Phoebe (een van de

begeleiders van onze projecten) of

zij kan bellen, zodat onze chauffeur

spullen mee kan nemen van devoorraad als hij ons komt halen.

Uiteindelijk hadden ze alleen brand

creme en gaas bij zich? Niks om

schoon te maken, te ontsmetten etc?

Met wat extra creme en gaas en een

vel stickers wordt het meisje van

amper 4 met haar zus naar huis

gestuurd. Als we allemaal in de bus

zitten heeft Phoebe het over haar

favorieten drankjes die ze vanavondgaat bestellen: It’s weekend, this was

a great afternoon guys, I had fun”.

“You had fun? Are you freaking

kidding me wright know?”. En het is

stil in de bus, oeps. Danielle heeft

echter een giga grijns op haar

gezicht en knijpt me in mijn arm;“ My

words exactly”.

S’avonds gaat de muziek bij de bar

nog wat harder en komen er ook

mensen van buitenaf, het is best

gezellig en ze hebben Gin Tonic!!

Weliswaar nog steeds geen Red Bull

gevonden maar he, gin is ook lekker.

Om 22:00uur verdwijnen de meiden

een voor een voor make-up en

kledingkeuzes en rond 23.00uur

gaat de groep (compleet dronken)

op stap, incl Phoebe die weekenddienst heeft.

Mijn eigen klasje van vier!



Zaterdag 14 Nov,

day 49 Slaap: Zoveel je wilt

Eieren: 0

Redbull: 0Wifi: Nee, Afrikaanse tel

Weer: 40 graden

Echt uitslapen zat er niet, in met de

power cut die om 6:00uur s’ochtends

begon. Om 10.00uur staan Danielle

en ik klaar om te gaan. De rest heeft

het bijzonder zwaar, katers met hitte

gaan slecht samen.

Als we bij de Victoria Falls aankomenis het heel erg rustig. Er zijn vrijwel

geen toeristen behalve een (hoe kan

het ook anders) verdwaalde Chinees.

We hadden al wel gehoord dat er,

aan de Zambia kant zeer weinig

water is, maar dit was een slecht

teken.

Het is $20,-dollar voor ons en

7Kwacha voor de lokale mensen

(minder dan $1) maar dat maakt het

er juist gezelliger op. Er lopen wat

families rond en ze zijn zeer blij als

Danielle aanbiedt de familiefoto’s te

maken. Ze vragen direct of ik ook bij

hen op de foto wil; “let’s first make a

couple with just the family”.

De foto’s worden gemaakt met vrij

slechte telefooncamera’s en er is

veel schaduw. Vrij zeker dus dat ik(Casper het witte spookje) als enige

te zien ben dus.

Als we bij het eerste punt aankomen,

gaan we er vanuit dat we nog verder

moeten lopen tot we het bord zien

(zie boven). Er is nul water, een van

de zeven wereld wonderen is leeg.

Een zeer mistroostig gezicht en een

voorbode van heel veel problemen

de komende maanden/jaren.

We lopen alle routes. Er waren veel

Bavianen onderweg, waardoor we

ieder met stok hebben gelopen. Ze

blijken vaak voor je rugzak te gaan

op een niet zo vriendelijke wijze

maar ze laten ons gelukkig met rust.

Als laatste route doen we de

“boiling pot” en inderdaad wekwamen paars van de hitte en

inspanning terug bij de taxi’s. Je

loopt helemaal naar bendeden door

een soort Jungle Book achtige

omgeving, prachtig!

De Victoria Falls zijn leeg…



Zondag 15 Nov, day

50 Slaap: Zoveel je wilt

Eieren: 0Redbull: 1


Weer: 38 graden met regen

Voor de oplettende onder ons,

een hele week geen Red Bull op. Het

was de afgelopen week nergens te

krijgen. Tijdens de boodschappen

stond er echter ineens deze berg in

de supermarkt :-). Dus tja, daar gaat

mijn goede week.

Gelukkig hebben ze hier ook een

soort Spa rood dus al mijn favorieten

zijn bij deze aanwezig. Zelfs Nutella,

Danielle begreep mijn “Enthusiasm

for Chocolate spread” niet maar

maakte zelf een klein gilletje toen ze

Cream Cheese tegenkwam.

Het meisje met de brandwonden enwat we (niet) voor haar hebben

betekend zit me nog steeds erg

d w a r s . I k b e s l u i t na d a t d e

weekroosters bekend zijn gemaakt

een notitie te maken op het bord.

Het lijkt er namelijk niet op dat

iemand actie gaat ondernemen.

S’middags zijn we bij een hotel in debuurt gaan zitten. Even rust van de

chaos en lekker geluncht. Als we

t e r ug k o m e n i s m i j n no t i t i e

uitgeveegd. Dus ga ik bij elke

begeleider langs. “Mijn notitie is

uitgeveegd dus jullie hebben een

plan/oplossing?”. “Ik weet niet wat je

bedoelt?” “Ik denk dat je bij Phoebe

moet zijn?”. Ik wordt telkens terug

verwezen naar Phoebe maar die

doet niks en ze schijnen geen van

allen te weten dat ik überhaupt een

vraag op het bord had gezet. Dus ik

ga gedurende de namiddag

opnieuw bij iedereen langs om

zijdelings te vertellen dat ik wat

moeite heb met de situatie van

vrijdag “what situation?” ik geef ze

kort wat details maar besluit verder

even te wachten tot het avondeten.

Bij het avondeten, doe ik alsof ik gek

ben en begin er weer over, waar

iedereen inclusief begeleiders, bij is;

“So who is taking care of the

problem of the little girl with the

heavy burnwounds?”

Wissam vrijwilliger in opleiding voor

arts, is direct vol vragen; “What girl,where, when how, we need to do

something.”. Phoebe probeert mijn

beschrijving wat af te zwakken met;

“We hebben creme gegeven”. “ Yes,

but we did not clean it, so what good

do you think the creme is going to

do, it was infected” Danielle

inmiddels voorbij boos valt me bij;

“Phoebe it was green, smelling and if

we don’t do something it needs to

be amputated or even worse she will

get septic and maybe even die!

Sending her home with creme and

stickers is not what I came her for.

Nor would I describe it as a fun day!”.

En het is stil aan tafel, oeps daar

gaan we weer. Vragende gezichten

van de begeleiders en een dikke

grijns van mij, I found a friend!

En de bal gaat eindelijk rollen…

Vervolg Nov, day 50We besluiten dat we wel wat luxe

hebben verdient en gaan naar een

hotel om te lunchen aan het water.

W e h e b b e n u i t z i c h t o p

ruziemakende Hippo’s en blijven 3

uur zitten. We hebben heerlijk

gegeten, ook voor Danielle was hetweer even wat anders dan de

afgelopen weken. We nemen ons

voor om hier nog een keer terg te

komen met onze laptops want de

WIFI lijkt hier goed te werken :-).

Is Home Based Care going

to check on the little girl

with burns, or someone?

Oh ooooohhhh daar gaat mijn goede week ;-)

Week 7 Eveline Henskens, Zambia Livinstone

Documents

Transcript of Week 7 Eveline Henskens, Zambia Livinstone