Meisje met negen pruiken

Gemaakt door: Anique Lubberink Klas: 4T3

1. Zakelijke gegevensOnderdeel A

A. Het boek dat ik gelezen heb heet Meisje met negen pruiken.B. De auteur van mijn boek is Sophie van der Stap.C. De uitgever van het boek is Promotheus Amsterdam, het boek is in 2006

verschenen. Mijn boek heeft 224 bladzijden en is de Tweeëntwintigste duk.

2. Samenvatting van het boek

Samengevat gaat het boek Meisje met negen pruiken over Sophie, 21 jaar oud, die aan het begin van een nieuwe levensfase -één die de mooiste uit je leven moet zijn–hoort dat ze kanker heeft, en een groot gevecht aan moet gaan om te voorkomen dat het niet nu al haar einde zal worden. In Meisje met negen pruiken vertelt zij over het 54 weken durende proces dat ze doormaakt, om de kanker in haar lichaam tegen te gaan. Vooral in het begin is alles nog onzeker. Sophie zal een jaar vol chemo, infusen, dokters, pruiken, en vooral veel kanker in gaan, om uiteindelijk zonder verder te kunnen leven.Aan haar dagboek vertelt ze met een lach en een traan alles wat ze doormaakt in en rondom die tijd. Dokterintriges, geroddel van zusters, dansen in de nachtclubs, daten met bagage en pruiken shoppen, ze passeren één voor één de revue. Daarnaast praat ze, althans zo lijkt het, met hetzelfde gemak over de gewenning, doodgaan, chemokuren, bestraling, eenzaamheid, kaal worden, haar angst, pijn en verdriet en alle andere verschrikkelijke dingen die bij kanker om de hoek komen kijken. Haar gedachten en gevoelens daarbij bespreekt ze uitvoerig. Verder kom je niet alleen alles te weten over Sophie, maar ook over Stella, Bebé, Sue, Lydia, Oema, Pam, Blondie, Daisy en Platina, de negen pruiken van Sophie met ieder een eigen persoonlijkheid. Samen met haar vrienden Rob, Chantal, Jur, Otto en Bebé, Annabel, Zus, haar ouders, het stropdasje, de dokters N, L en K, en de vele anderen brengt ze de macabere periode door. Naar mate de tijd verstrijkt, gaat het steeds beter met Sophie. De kuren slaan aan, en uit de scans waar alles van afhangt komen

positieve resultaten. Langzaamaan kan Sophie haar leven weer opbouwen zonder dat de kanker het voortouw neemt. Het thema van dit boek is kanker overleven, hier draait het echt om bij dit verhaal. 54 weken lang staat er nog maar één ding op haar prioriteitenlijstje: de kanker overleven. Sophie is slachtoffer van een ernstige kanker die ze moet overwinnen om nog uitzicht te hebben over haar toekomst. En dat lukt niet zomaar. In de periode van het overleven van haar kanker voelt ze zich veel eenzaam want zij is straks degene die alleen weggaat, en niet meer verder kan leven, terwijl ze dat zo graag wil. Daarbij horen ook haar angst en het verdriet, omdat ze misschien geen toekomst meer heeft, en er veel dingen aan haar voorbij zullen gaan. Ze komt ook in aanraking met de dood. Bij het overleven van haar kanker komt ze dus echte dieptepunten tegen, maar ze ontdekt ook de mooie dingen van het leven. Ze komt bijvoorbeeld achter de waarde van vriendschap. Hoe je wordt geholpen en gesteund in moeilijke tijden, en op wie je kunt bouwen. Ze leert te relativeren, zo is de laatste mode opeens stukken minder belangrijk dan eerst. En dan ben je eindelijk op het punt belandt waarbij je de kanker overleefd hebt. Althans de ziekte zelf heb je overwonnen. Helaas ben je er dan nog niet, want je hele leven moet je langzaamaan weer opnieuw opbouwen. Je werkt aan je conditie, gaat af en toe uit en op vakantie, probeert je studie te volgen, je wordt verliefd, en gaat aan de slag met je boek. Je haar gaat zelfs weer groeien. Je leven bestaat niet meer alleen nog maar uit kanker. Kortom: het leven begint weer kleur te krijgen! De idee van de auteur is vooral het opschrijven van alles wat er is gebeurd in de tijd dat Sophie probeerde haar kanker te bestrijden. Daarbij gaat het niet alleenom de Sophie als kankerpatiënte, maar ook om al haar andere kanten.Ze wil laten zien hoe je de dingen beleeft als je er zelf deel van uitmaakt. Sophie heeft kanker gehad, en zij kan door haar positie naar eigen zeggen ‘van de buitenkant wat meer binnenkant proberen te maken’. Je weet als buitenstaander normaal gesproken niet goed hoe het is om getroffen te worden door zoiets verschrikkelijks als kanker. De intentie was vooral om door het lezen van het verhaal beter te begrijpen hoe een kankerpatiënte met haar omgeving daarbij, zich kan voelen. En dat hoeven lang niet alleen nare gevoelens te zijn. Ook wilde Sophie de lezers aan het denken en relativeren zetten. Want je merkt nu wel dat bepaalde dingen zoals een mooi huis en een goede baan opeens minder waarde krijgen wanneer je in een positie als die van Sophie komt te staan. De titel Meisje met negen pruiken geeft de negen pruiken die Sophie draagt in de 54 weken van haar behandeling weer. Elke pruik geeft Sophie een ander

gevoel en een andere persoonlijkheid. Zo heeft ze voor elke bui een speciale pruik. Ze hebben ook allemaal een eigen naam. Ze heeft maar liefst negen pruiken omdat ze er heel veel schik in heeft. Eerst was het nog vreselijk, maar toen ze in de theaterwinkel kwam, zag ze wat er allemaal mogelijk was. Ze kon eindelijk alle coupes gaan dragen die ze graag wilde hebben. Blonde lange krullen zoals Daisy, en rode pieken zoals Sue. Een citaat: ‘Vandaag heb ik mijn blonde krullen weer eens uit de kast getrokken en ben ik als Daisy over straat gegaan. Een complete transformatie. Mijn Italiaanse vrouwelijke hakjes veranderen plots in hoerenstappers, mijn modieuze strakke spijkerbroek in een sexy stofje en mijn onschuldig decolleté in een heuse trekpleister. Daarom houd ik zo van Daisy. Daisy maakt haar beste entree na een korte rustpauze en wanneer ze haar krullen guitig laat rond dansen. Iedereen is namelijk benieuwd wie er achter die blonde elfenkrullen schuilt. Ik laat Sophie dan graag in de kast staan om mijzelf ondeugend als Daisy voor te stellen.’ Na een tijdje was Sophie zo aan haar pruiken gewend, dat ze zichzelf er wel in terug kon zien, maar in het begin moest ze nog erg wennen. Buitenstaanders hebben ook niet door dat onder die negen verschillende pruiken hetzelfde meisje zit. Zo trekt ze met de verschillende pruiken ook verschillende mensen aan. De meeste mannen vallen op de Sophie met blonde coupes, terwijl die haar met bijvoorbeeld bruine pruiken niet eens zien staan.Stella is de eerste pruik van Sophie. Ze draagt hem niet veel, want ze vindt Stella een verschrikking, hij is nogal ‘pruikerig’, zoals Sophie dat zelf noemt.Bebé heeft haar tot aan je navel, een droom van Sophie die uitkomt. Sue is een favoriet van iedereen om haar heen. Sophie voelt zich met Sue op net een stoer en stout meisje. Lydia, woont volgens Sophie in Spanje en Oema is Sophie´s favoriet. Pam krijgt een hele boel complimenten van andere vrouwen. Ze vragen soms zelfs naar het adres van haar kapper. Blondie is de enige pruik met echte haren. Daarom ook niet echt wat voor Sophie, zo zegt ze zelf. Blondie doet namelijk iedere keer wat anders. Ze heeft teveel ‘bad hairdays’. Toch is het heerlijk om met je handen door Blondie heen te gaan en met haar te zwemmen. Als het moet kan Sophie zelfs met Blondie slapen. Daisy draagt Sophie altijd met een haarband of een petje, omdat de pony te ‘pruikerig’ is. Maar als ze danst, dansen haar mooie verleidelijke krullen met haar mee. Platina draagt Sophie vaak bij het uitgaan. Later komt Sophie op tv, bij de wereld draait door. Hier hebben ze het over haar verhaal en over haar ziekte. Via deze uitzending komt Chantal bij haar terecht. Ze stuurt een mailtje naar Sophie en vertelt dat zij ook kanker heeft en nog maar 2 jaar te gaan. Sophie en Chantal worden goede vriendinnen en helpen elkaar graag. Sophie heeft veel respect voor Chantal. Dit komt, omdat ze ondanks haar prognose nog steeds zo positief door het leven gaat, en geniet van alles om haar heen.

In het boek leer je ook heel goed de liefde van Sophie voor mannen kennen. Aan het begin, als ze nog niet weet dat ze kanker heeft, vind ze elke nieuwe witte jas weer spannend. En ook vertelt ze over haar liefde voor Rob en Juriaan. Uit de scans die Sophie heeft, elke 2 maanden, blijkt dat haar ziekte langzaam verdwijnt. Toch moet ze worden bestraald, alleen de kans dat hierdoor haar kanker helemaal weg gaat is heel klein. Dat komt, omdat het heel slecht bereikbaar is, en op een lastige plek zit. Haar long kan erg beschadigen en ook haar lever en haar nieren. Voor de bestraling moet ze heen en weer naar Rotterdam, in totaal 3uur, voor 10minuten bestraling. Ze doet net alsof ze de hoofdrol speelt in Star Wars. Ze vindt namelijk dat het allemaal wel een beetje lijkt. Een masker, en laser/licht stralen. Op deze manier probeert ze een beetje te vergeten dat ze wordt bestraald. Na de bestraling blijkt dat Sophie schoon is. Maar op dat moment gaat het heel slecht met Chantal. Het blijkt dat ze uitzaaiingen heeft in haar hoofd en ze moet meteen bestraald worden. Na nog een gênant moment van Sophie is dit het einde van het boek, of Chantal het over leeft kom je dus niet te weten.

http://www.scholieren.com/boekverslag/62860http://www.scholieren.com/boekverslag/62197

3. Over de auteurSophie van der Stap is geboren op 11 juni 1983 in Amsterdam. Sophie woont niet meer in Amsterdam, ze is verhuist naar Parijs. Nadat ze het Barlaues Gymnasium had afgerond ging ze politicologie studeren ze heeft dit tot het 3e leerjaar kunnen volgen. Tot dat ze in 2005 te horen kreeg dat ze kanker had. Ze was 21 jaar, vanaf die dag is ze alles vast gaan leggen in een dagboek. Dat dagboek heeft ze later omgezet naar het boek meisje met negen pruiken. In April 2008 verscheen haar tweede boek een blauwe vlinder zegt gedag. Dit boek gaat over hoe Sophie het heeft beleefd na de kanker. In februari 2011 verscheen haar 3e boek, en wat als dit liefde is. Dit boek gaat over de menselijke verhoudingen in en rondom Parijs. Sophie van der Stap schrijft nu in verschillende bladen en tijdschriften. De boeken van Sophie kosten ongeveer rond de €8,50-,.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Sophie_van_der_Staphttp://uitgeverijprometheus.nl/index.php?option=com_pac&view=auteur_detail&id=49691

4. Over het boekA Er staat een meisje op de voorkant van het boek, het meisje moet Sophie zelf voorstellen, de hoofdpersoon in het verhaal.B Het boek is aan Sophie zelf opgedragen, het gaat om haar wat zij mee maakt.-C Sophie is zelf de hoofdpersoon in het verhaal, ze verteld het verhaal zelf ze verteld haar gevoelens en je komt erg veel over haar te weten. Sophie is een echte doorzetter, ze geeft nooit op zelfs niet als ze slecht nieuws krijgt. Sophie is een sterke vrouw haar lichaam houd zich goed ondanks de kanker. Ze is onzeker, ze vroeg zich steeds af waarom haar dit moest overkomen.D Veel van de gebeurtenissen gebeurt in het OLVG ziekenhuis, omdat Sophie daar de meeste tijd doorbrengt in de tijd dat ze kanker heeft. Verder ook in Amsterdam omdat ze daar woont. E Het verhaal staat in de chronologische tijdsvolgorde omdat de tijd in het verhaal hetzelfde verloopt als een gewoon jaar. Het verhaal word aangrijpend en spannend omdat je alles van dichtbij meemaakt. Ook worden de belangrijke stukken duidelijk uitgelicht en blijven ze er lang op door gaan. F Het verhaal is vanuit het Ik- perspectief geschreven je maakt alles mee door de ogen van Sophie.G Ik vind het aan de ene kant een open einde omdat ze het verhaal zelf niet echt afsluit, maar ook een gesloten einde omdat ze de kanker afsluit dus ook eigenlijk het verhaal

5. LeeservaringenOnderwerp Het onderwerp van het verhaal spreekt me erg aan omdat ik het interessant vind om over dit soort onderwerpen te lezen. Door het lezen van het boek heb ik nieuwe kanten van het onderwerp ontdekt. En daardoor ook aan het denken gezet, ik besefte me erg hoe erg je leven verandert wanneer kanker geconstateerd word. Hierdoor ben ik wel anders gaan denken over het onderwerp. Ik wist niet zo goed wat ik van het verhaal moest verwachten maar de verwachtingen die ik onder het lezen kreeg zijn wel uitgekomen. Ik vind dat het verhaal goed en grondig uitgewerkt word, ze verteld heel precies en duidelijk wat ze mee maakt en hoe ze zich voelt. Het verhaal is wel verrassend omdat ik totaal niet weet hoe het allemaal gaat, naarmate het verhaal vordert vond ik het wel soms een tikkeltje voorspelbaar, omdat ze vaak hetzelfde meemaakt. Ik vind dat het verhaal veel over de dokters gaat, daar vertellen ze erg veel over. Veel minder over haar familie hoe die eronder is. Ik heb nog nooit een verhaal over dit onderwerp gelezen, ik vind het wel een boeiend onderwerp!

Gebeurtenissen Ik vind dat het verhaal wel een aantal gebeurtenissen bevat maar niet altijd genoeg om het boeiend te houden, ik vond het verder in het verhaal soms een beetje eenzijdig. Het verhaal bevat wel genoeg tempo. In dit verhaal gaat het vooral om de gedachten en gevoelens dat komt omdat die erg van belang zijn in dit onderwerp. Daar draait het boek om, om de gedachtes en gevoelens van Sophie. De gebeurtenissen hebben niet specifiek indruk om me gemaakt, het was meer de gevoelens van Sophie ik vond het erg knap hoe sterk ze zich houd! De gebeurtenissen zijn geloofwaardig omdat ze het zelf mee heeft gemaakt. Dit verhaal en de gebeurtenissen zijn totaal niet herkenbaar gelukkig. De gebeurtenissen zijn voor mij ongewoon en verrassend omdat ik dit zelf nooit mee heb gemaakt en hoop ze nooit mee te maken.

Personages

De hoofdpersoon is echt iemand voor wie je gaat leven dit komt door de manier waarop je de gevoelens worden geuit. Over de andere personages krijg je vrijwel niks te weten. Ik kan me erg goed verplaatsen in de gedachtenwereld van Sophie. Ik zou op het innerlijk van Sophie wel willen lijken ik vind haar een echte doorzetter maar de problemen die ze heeft zou ik echt niet van haar over willen nemen. De andere personages reageren wel normaal alleen dokter K reageert anders dan normaal. Sophie heeft me wel beïnvloed op mijn gedrag en mijn gedachte over de ziekte kanker dat heeft me ook echt aan het denken gezet. Van Sophie kom je erg veel te weten mede daardoor kun je je goed inleven in haar wereldje, van de andere personages krijg je te weinig te weten vind ik. Sophie ga je daardoor wel erg goed begrijpen en hoef je vrijwel niks voor in te vullen. Sophie verandert natuurlijk wel naarmate het verhaal verloopt, ze moet ineens een pruik gaan dragen dat verandert je wel op innerlijk en uiterlijk gebied. Ik vind het beslissingen ook wel begrijpelijk.

BouwIk vind dat de gebeurtenissen logisch op elkaar volgen en dat is ook werkelijk zo want het is een zelf geschreven dagboek. Ik vind het verhaal niet spannend, maar dat is ook niet de bedoeling van het verhaal. Het verhaal heeft geen ingewikkelde opbouw. Er is maar 1 verhaallijn in het verhaal dus die is automatisch goed verbonden. Ik vind dat het verhaal weinig tijdsprongen bevat. Het slot vind ik wel een beetje apart ik vind dat het het verhaal niet echt goed afsluit.

Taalgebruik Ik vind het boek makkelijk te lezen dit kom omdat het taalgebruik niet al te moeilijk is, wel staan er wat moeilijke woorden in de tekst maar dat zijn vooral de medische woorden voor bepaalde ziekte of medicijnen. De zinnen zijn eenvoudig te lezen. Het verhaal bevat wel een aantal beschrijvingen maar hierdoor ga je het verhaal juist beter begrijpen. Er zitten een aantal dialogen in het verhaal vooral met dokters met wie Sophie te maken heeft.

6. Recensie en eigen mening

Meisje met negen pruiken is een kijkje in het leven van Sophie van der Stap, een jonge meid van 21 jaar die kanker krijgt. Sophie voelt opeens een groot verschil tussen zichzelf en haar leeftijdsgenoten. Ze beschrijft hoe ze omgaat met de schok, de dingen die belangrijk waren en nu zijn en natuurlijk al haar pruiken waarmee ze overal de show steelt. Het is boeiend om te lezen hoe Sophie haar pruiken aanpast aan haar stemming - of andersom. En hoe nuchter ze verschrikkelijke gebeurtenissen beschrijft en ze bij de naam noemt. Sommige stukjes proza zijn zeer goed getroffen en raken de lezer direct in het hart, andere stukjes zijn wat chaotisch en warrig. Hoe Sophie's leven voor haar ziekte eruit zag moet je hier en daar tussen de regels door lezen, en dan nog blijft een een beetje gissen naar het meisje dat ze ooit is geweest.Dit boekje in de vorm van een dagboek is echt een samenraapsel van stukjes tekst, wisselend van heel poetisch tot wat korte krabbelige zinnetjes. Een verhaallijn is er, behalve de ziekenhuisplanning van 54 weken, niet echt. En het einde, als Sophie in de publiciteit terecht komt, is echt heel rommelig - net zo rommelig als haar leven op dat moment waarschijnlijk ook echt was - en daardoor moeilijk om interessant te blijven vinden.Het is over het algemeen een boeiend boekje, zeker omdat het écht is, maar meer dan dat is het niet.

Boeiend hier ben ik het mee eens omdat ik het erg interessant vond om te lezen hoe alles in zijn werk gaat.Chaotisch ik vond het soms ook een beetje een aparte stukje tekst niet echt zinvol.Warrig ‘’Poëtisch het lijkt soms alsof het verhaal niet echt geschreven is maar meer een gedicht.Krabbelige hier heb ik zelf niet veel van gemerkt.

Mijn mening

Ik vond het een mooi boek om te lezen, Sophie is echt een vrouw waarvoor je gaat leven. Ik vind het triest dat deze ziekte het leven voor zoveel mensen kapot maakt, er moet snel een eind aan komen! Ik vond het erg interessant en aangrijpend om te lezen over wat je allemaal door maakt en hoe je verandert over het pruiken dragen en je contact met dokters. Je hele leven staat compleet op de kop. Ik vind dat het duidelijk word gemaakt dat je verder moet met je leven, dat vind ik erg mooi! Ik vond het een mooi boek en een echte aanrader voor andere mensen.