Opdracht 2: mediagerichte opdrachten novembervakantie,

boek versus film

Boek: Peter Benchley, Jaws- De zomer van de witte haai.

Film: Steven Spielberg, Jaws, De zomer van de witte haai.

positief negatief

boek Alles wordt heel

uitgebreid besproken Diepere gedachtes Je kan je perfect

inleven in de situaties Op het einde van het

boek snak je naar meer

Geen moeilijk taal gebruik

spannend

- Sommige personages werden niet grondig besproken

- heel correct taalgebruik wat eigenlijk niet echt past

- soms wat langdradig - personages mochten in

sommige situaties wat meer terugvechten

film

het speelt zich niet alleen af op het water maar ook op land

realistische scènes wanneer het op een aanval van Jaws aankwam

meerdere personages veel actie muziek die het

spannend/eng maakte

- personages mochten wat creatiever zijn soms

- je komt weinig te weten over de achtergrond van de personages

- je ziet sommige gebeurtenissen niet in detail

- je vindt sommige elementen uit het boek niet terug

Recensie film:

‘Jaws’ is een nagenoeg perfecte avonturenfilm, die bij roulatie een instant-klassieker bleek te zijn, uitgroeide tot de meest succesvolle film aller tijden tot dan toe en het filmlandschap blijvend veranderde: ‘Jaws’ heeft een enorme impact gehad in populaire cultuur en heeft die status tot vandaag de dag behouden.

De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Peter Benchley, dat in 1973 een grote bestseller werd. In het boek wordt het stadje Amity geteisterd door een reeks aanvallen van een grote witte haai tijdens het hoogseizoen. Producenten David Brown en Richard Zanuck zagen wel wat in de “roman over de vis” en kochten de filmrechten. Als regisseur werd de 27-jarige Steven Spielberg – nog zonder baard – aangetrokken, die hiervoor slechts twee films op zijn naam had staan, maar waar ze veel vertrouwen in hadden. Het script, vooral van de hand van Carl Gottlieb, gooide allerlei plotlijnen uit het boek overboord en maakte er een echt avonturenverhaal van. En zo gaat ‘Jaws’, de film, over drie mannen, uiteenlopend van karakter, die de zee opgaan om te jagen op de grote witte haai. Totdat de rollen worden omgekeerd en ze zelf opgejaagd worden door het 7,5 meter lange monster.

Allereerst is daar commissaris Martin Brody (Roy Scheider), een Newyorker die het geweld in zijn stad zo zat is geworden, dat hij nu gestationeerd is in het rustige kustplaatsje Amity ergens in New England. Als de haai toeslaat en slachtoffers maakt, wil Brody de stranden laten sluiten. De winkeliers en de burgemeester, Larry Vaughn (Murray Hamilton) zien daar – met de zomer in aantocht – niets in, bang dat ze hun inkomsten mislopen als de toeristen massaal wegblijven. Brody krijgt hulp van de onconventionele oceanograaf en haaienexpert Matt Hooper (Richard Dreyfuss), maar ook die weet het stadsbestuur niet te overtuigen. Als er nog meer slachtoffers vallen, huurt Brody de ruwe visser en haaienvanger Quint (Robert Shaw) in. Gedrieën varen ze in Quints boot de Orca uit om het stadje te bevrijden van de gevaarlijke gast in de wateren rond Amity Island.

Vol met zorgvuldige opgebouwde suspense, relativerende humor, fantastische acteerprestaties van de hele cast en die onvergetelijke filmmuziek (da-dum, da-dum) hoort ‘Jaws’ thuis op ieders “films-die-je-gezien-moet-hebben” lijstje en ook in ieders collectie. In de zomer van 2012 kwam daar een prachtige blu-ray editie bij. Op deze blu-ray is de film minutieus digitaal gereconstrueerd en ziet de film er haarscherp, kleuriger en dus beter uit dan ooit. Ook zit het schijfje

tjokvol extra’s, waaronder twee uitgebreide documentaires over de film: ‘The Shark is Still Working’ en een uitstekende ‘Making Of’ en een interessant kijkje achter de schermen hoe de blu-ray versie tot stand is gekomen. Het is fascinerend om te zien hoe de oorspronkelijke kleuren hersteld zijn en om de verschillen naast elkaar te zien. Hiermee wordt echt goed duidelijk hoezeer de techniek van blu-ray de bestaande dvd overtreft. Dat de haai hier en daar aan realisme heeft ingeboet, mede gelet op de huidige mogelijkheden met special effects, maakt de film er nauwelijks minder spannend op en misschien nog wel charmanter.

Zoals wel vaker met klassiekers circuleren er tal van legendarische verhalen over de opnamen. De film werd voornamelijk geschoten in Martha’s Vineyard in Massachusetts, dat model stond voor het fictieve Amity Island. Spielberg en zijn cast en crew zouden er ruim zeven maanden blijven – veel langer dan gepland. Intussen filmden het Australische echtpaar Ron van Valerie Taylor echte witte haaien in de wateren rond hun land, beelden die later in de film gemonteerd konden worden.

Terug in Massachusetts liep niets zoals het moest. Robert Shaw dronk er stevig op los en moest vanwege problemen met de belastingdienst (rond de

werkvergunning vanwege zijn Ierse nationaliteit) af en toe de Verenigde Staten uit. Shaw lag ook constant overhoop met Dreyfuss, die op zijn beurt in zak en as zat over zijn (titel)vertolking in ‘The Apprenticeship of Duddy Kravitz’. Hij had de rol van Hooper alleen maar geaccepteerd, omdat hij bang was dat niemand meer hem weer zou willen hebben, zodra hij als Duddy Kravitz te zien zou zijn in de bioscoop. De mechanische haai – die Bruce werd gedoopt naar Spielbergs advocaat – werkte vaker niet dan wel . Feitelijk waren er drie versies van de haai: een volledig exemplaar en twee die alleen van de linker- of rechterzijde konden worden gefilmd. Ook zonk Quints schip de “Orca” op een moment dat dit absoluut niet de bedoeling was, belandden camera’s  – en de kostbare film daarin – in het water. Dat water was overigens nog behoorlijk koud, want de opnamen vonden buiten het toeristenseizoen plaats (let maar eens op het gebladerte aan de bomen) en hoewel honderden figuranten deden alsof het hartje zomer was, was er aan het strand maar weinig te genieten.

Er gingen hele dagen voorbij, waarin er nauwelijks één bruikbaar shot kon worden opgenomen, de lokale bevolking begon na een tijdje de Hollywood-invasie behoorlijk zat te worden en de kosten bleven maar oplopen. Het opnameschema kon meermalen in de

prullenbak, tot ongeduld van de producenten en op een oorspronkelijk geraamd budget van 3 miljoen dollar, zou de film uiteindelijk meer dan 8 miljoen dollar kosten. Voor de jonge en nog onervaren Spielberg was het een nachtmerrie. Zelf zou hij achteraf ruiterlijk toegeven dat hij er soms een verlammende hoofdpijn kreeg. Een befaamde anekdote is, dat toen componist John Williams (die een Oscar zou winnen voor de film) de nu zo beroemde en onheilspellende noten die de aanval van de haai inluidden aan Spielberg liet horen, deze dacht dat hij een grapje maakte.

Uiteindelijk bleken alle tegenslag en de vertraging eerder een zegen dan een vloek te zijn. Door het niet optimale functioneren van de mechanische haai, werd besloten om deze zo lang mogelijk uit beeld te houden en alleen hier er daar een glimp te laten zien. Dit verhoogde de spanning enorm en bleek een effectieve manier om het publiek de stuipen op het lijf te jagen. Daarnaast zorgden de landerige uurtjes ervoor dat het script verder gepolijst kon worden en andere schrijvers de dialogen aanscherpten. Quints prachtige “Indianapolis” monoloog – die noch in Benchley’s roman, noch in het oorspronkelijke scenario stond – is één van de resultaten. Het is typerend dat er verschillende verhalen de ronde doen over wie het grootste aandeel in het schrijven van de speech.

Hoewel het incident met de USS Indianapolis tijdens de Tweede Wereldoorlog echt plaatsvond, zitten er hier en daar wel wat feitelijke foutjes in Quints verhaal . Maar goed, dertig jaar na dato, kan de visser zich natuurlijk ook vergist hebben.

‘Jaws’ won drie Oscars: voor montage, geluid en de fenomenale muziek van John Williams. Zoals vaak met succesvolle films, zag de filmstudio wel brood in een vervolg. Het zouden er uiteindelijk drie worden, die – volgens een oude filmwet die bijna altijd opgaat – van steeds verder afnemende kwaliteit waren. Het acceptabele ‘Jaws 2’ uit 1978 zag Roy Scheider terugkeren als Martin Brody wanneer er nòg een haai op Amity Island wordt gesignaleerd. In de volgende delen blijkt de familie Brody een bijzondere aantrekkingskracht te hebben op bijtgrage haaien: in ‘Jaws 3’ (ook als 3D film uitgebracht) is het de inmiddels volwassen zoon Michael die het tegen een grote witte haai moet opnemen en in ‘Jaws: The Revenge’ (oftewel ‘Jaws 4’) wordt eerst zoon Sean gedood en later komt de haai wraak nemen op moeder Ellen (wederom gespeeld door Lorraine Gary).

Door middel van slimme en nieuwe marketingtechnieken luidde ‘Jaws’ de moderne zomer blockbuster in – twee jaar later definitief bevestigd door ‘Star Wars’ – en de talloze vervolgen, persiflages

en referenties zeggen wel iets over hoe de film in het collectieve geheugen verankerd zit . Citaten uit de film duiken in allerlei gedaanten op, van “You’re gonna need a bigger boat” in hopeloze situaties tot de naam van Bryan Singers productiemaatschappij “Bad hat Harry”, naar een relatief onbelangrijk regeltje tekst in de film. Dat mensen wereldwijd en op grote schaal niet meer in zee durfden te zwemmen, valt niet te weerleggen. Tegelijk moet wel worden opgemerkt dat de haai als soort – volkomen onterecht – al een geduchte reputatie had. Het is niet voor niets dat burgemeester Vaughn in de film zelf al zegt: “you yell ‘Barracuda!’ and everybody goes ‘Huh? What?’ You yell ‘Shark!’ and we’ve got a panic on our hands at the Fourth of July”.

Het succes van de film werd ook eindeloos becommentarieerd en geanalyseerd door psychologen en psychiaters. Zij zagen in het thema, het verhaal en de drie hoofdrollen allerlei metaforen en duidingen van de Amerikaanse geestestoestand. Van het actuele politieke schandaal rond Watergate tot de strijd tussen de klassen in de maatschappij, gesymboliseerd door de middenklasse (Brody), de arbeidersklasse (Quint) en de bovenklasse (Hooper), allerlei interpretaties kwamen voorbij, die vaak veel dieper, verder en vergezocht waren dan het simpele gegeven dat de film een snaar

raakte in ons oerinstinct om niet onverhoeds aangevallen en opgegeten te worden door een groot beest met enorme tanden.

‘Jaws’ blijft ultiem kijkplezier en een film die je keer op keer kunt bekijken. Elke keer zullen er nieuwe, kleine dingetjes opvallen die de film alleen nog maar leuker en bijzonderder maken. De blu-ray voegt hier weer een nieuw hoofdstuk aan toe. Wie ‘Jaws’ nog niet in de kast heeft staan, moet zo snel mogelijk de ‘blu-ray’ editie aanschaffen. Wie de dvd heeft, moet dat eigenlijk ook doen. De extra’s zijn het geld alleen al waard – ondanks de licht frustrerende menuopbouw – en dat is de opgepoetste versie van de film zelf ook.

Bron: https://cinemagazine.nl/jaws-1975-recensie/

Recensie boek:

A. VERDIEPING

1. Thematische aspecten:Dit verslag gaat over het boek ‘Jaws’, geschreven door Peter Benchley. De titel van het boek verwijst naar de 20 voet lange haai waar het hele boek over gaat. Maar het is ook mogelijk dat de titel verwijst naar de gevaarlijke greep waarin de stad en zijn inwoners zich bevinden.Het eerste hoofdstuk begint gelijk spannend. Daar wordt de eerste persoon aangevallen door de haai. Ze overleeft het niet. De politieagent van het dorpje gaat het onderzoeken samen met een vriend van hem (Meadows)

die bij de krant werkt. Bijna alle inwoners zeggen tegen de politieagent dat hij de stranden niet dicht moet doen omdat de kans dat het nog een keer gebeurt heel erg klein is. Ze willen dat de stranden geopend blijven omdat het stadje leeft van het toerisme. Als alle toeristen in de kranten lezen dat de stranden dicht zijn omdat er een haai in het water is zullen ze niet komen. De politieagent (Brody) luistert naar hun en besluit de stranden niet te sluiten. Een paar dagen later wordt een klein jongetje aangevallen door de haai en overleeft het ook niet. Als Brody dat hoort voelt hij zich schuldig. Als Brody op het politiestation komt zijn er twee verslaggevers; één van de Times en één van de Newsday. De moeder van het jongetje en een getuige zijn er ook.Brody geeft de interviews en probeert de moeder een beetje te troosten. Dan wordt er ineens gebeld, en een andere politieagent zegt dat er nog een slachtoffer is. Dan vindt Brody het genoeg en sluit de stranden.Een paar dagen later is Brody op het strand en houd een boot op zee in de gaten die van een kennis is. Een andere politieagent (Leonard) komt voorbij en Brody vertelt wat er mis is: er is geen enkel teken van leven geweest voor meer dan een uur. Ze huren een boot en gaan kijken wat er aan de hand is. Als ze bij de boot komen zien ze dat de eigenaar van de boot weg is en ze vinden een haaientand die in de boot vast zit. Ze komen tot de conclusie dat de haai weer een slachtoffer heeft gemaakt.Als ze weer aan wal komen zijn Meadows en Matt Hooper (een man uit het dorpje Woods Hole die gespecialiseerd is in haaien). Ze gaan naar het politiestation. Brody belt zijn vrouw (Ellen) en de vrouw van de eigenaar van de boot om het trieste nieuws door te geven. Brody laat de haaientand aan Hooper zien en hij bevestigd dat het een tand is van de witte haai. Hij kan hun niet vertellen waarom de haai juist bij hun dorpje blijft. De burgemeester van het dorpje (Larry Vaughan) belt Brody en hij wil weten hoe lang de stranden gesloten zullen blijven, omdat het stadje (Amity) langzaam uitsterft. Brody zegt dat hij nog niets kan zeggen voordat ze meer onderzoek hebben gedaan.Larry Vaughan is de burgemeester van het stadje, maar

hij zegt dat hij partners heeft die hem helpen met beslissingen nemen. Maar niemand weet wie die partners zijn en niemand heeft ze ooit gezien. Als Meadows en Hooper weggaan vraagt Brody aan Meadows of hij wil uitzoeken wie de partners van Vaughan zijn. Brody belt de kustwacht om de boot weg te halen. Als Brody thuiskomt vertelt hij Ellen over Hooper. Ze hebben in hun huwelijk vaak ruzies en het loopt niet echt goed tussen hun, maar Brody wil dat niet inzien.De volgende dag gaat Ellen uit haar werk naar de supermarkt en ontmoet daar Hooper. Ze vraagt aan hem of hij misschien familie is van David Hooper, een ex-vriend van haar. Hij zegt dat hij de broer is. Ze praten samen een tijdje over herinneringen en besluiten nog een keer af te spreken. De volgende dag huurt Hooper een boot en gaat daarmee een eindje varen om te onderzoeken of de haai nog in de buurt is. Hij denkt van niet, omdat er overal volop vis te zien is. Brody is niet zeker van de zaak. Als Brody ’s avonds thuis komt vertelt Ellen hem dat ze van plan is een dinerfeest te organiseren. Brody vindt het eigenlijk geen goed idee maar stemt er toch mee in. De gasten zijn: Hooper, Harry en Dorothy Meadows. Hooper komt als eerste en heeft een cadeautje voor Ellen meegenomen: een haaientand. Brody drinkt er veel die avond en doet een aantal dingen die Ellen niet zo leuk vindt. Nadat iedereen weg is verteld Ellen hem dat hij vreselijke dingen heeft gedaan en gaat dan slapen.De volgende dag belt Ellen Hooper op om af te spreken om te lunchen. Hij vindt dat goed en ze spreken dezelfde middag nog af. Ze hebben een gezellig lunch, maar dan gaat het mis: Ellen gaat vreemd met Hooper.Ze zorgt dat ze weer thuis is voordat Brody thuis komt en ze doet net of ze ziek in bed ligt. Brody vertrouwt het toch niet helemaal.De volgende dag krijgt Brody bericht van Larry Vaughan dat hij en zijn partners hem willen spreken. Het onderwerp is het openen van de stranden voor ‘the fourth of July weekend’ wanneer de meeste toeristen komen. Maar Larry nodigt alleen de partners uit die het met hem eens

zijn (ook Matt Hooper). Als Brody binnen is wordt er een beetje gediscussieerd totdat er een telefoontje van Meadows komt voor Brody. Brody neemt de telefoon buiten het kantoor en heeft een interessant gesprek met hem. Wat ze niet weten is dat Vaughan meeluistert met de andere telefoon. Het gesprek gaat over Vaughan. Meadows vertelt dat Vaughan geld geleend had van iemand maar dat hij dat nog niet terug heeft betaalt. Nu wil Vaughan de stranden open houden zodat het stadje weer opbloeit en hij geld kan verdienen om het geleende geld terug te betalen. Hij doet het dus alleen uit eigen belang. Terwijl Meadows dit aan Brody verteld luistert Vaughan nog steeds mee op de andere telefoon. Vaughan kan zichzelf niet meer inhouden en maakt Meadows uit voor een leugenaar. Dan hangen ze allemaal op. Brody gaat het kantoor weer in en Vaughan zorgt ervoor dat de partners en Hooper allemaal weggaan zodat Brody en hij alleen in het kantoor zijn. Hij praat met Brody en Brody besluit de stranden te openen, maar alleen als er politieagenten patrouilleren en als Hooper in een boot om de stranden heen vaart om alles in de gaten te houden. De zaterdag daarop is het ‘the fourth of July weekend’ en de stranden zijn open. Er patrouilleren agenten op de stranden en Hooper vaart met een boot om de stranden heen. Er zijn een aantal toeristen, maar die zijn er alleen maar omdat ze de haai willen zien. Er zijn ook nog een paar jongelui die in Amity wonen. Eén jongen gaat het water in voor een weddenschap. Hij moet een aantal meter van de kust zwemmen om te laten zien dat hij niet bang is. Hij doet dat en hij wordt bijna gedood door de haai. Hij ontsnapt nog maar net. Brody gaat snel naar zijn kantoor en Meadows en Hooper komen daar ook heen. Er is weer een journalist van de New York Times. Hij stelt voor om de diensten van Quint in te schakelen om de haai te doden. Brody belt Quint en ze komen op een akkoord van 400 dollars per dag. Ze spreken af dat ze de maandag daarop beginnen met de haai zoeken. Hooper gaat ook mee.Als ze op zee zijn gooien ze allerlei aas overboord om de haai te lokken. Ze hebben geen geluk en aan het einde van de dag gaan ze weer naar huis zonder de haai te zien.

De volgende dag zien ze de haai wel, maar ze kunnen nog niks doen. Na een paar uur gaan ze toch maar naar huis.Voordat Brody thuiskomt gaat Larry Vaughan op bezoek bij Ellen om te zeggen dat hij de stad gaat verlaten. Ze vrouw weet het nog niet en dat wil hij zo houden. Als Larry weg is denkt Ellen na over een paar dingen die Larry tegen haar gezegd heeft. Ze realiseert zich ineens dat ze dolgelukkig is met haar leven met Brody. Ze heeft spijt dat ze is vreemdgegaan.De volgende dag gaan ze weer met z’n drieën varen en dit keer neemt Hooper een haaienkooi mee om zo de haai te filmen. Als de haai tevoorschijn komt gaat Hooper snel in de kooi om te filmen. Maar de haai is hem te slim af en ramt de kooi net zo lang totdat hij er door kan met zijn snuit en hij verscheurt Hooper. Brody en Quint gaan terug naar huis en Brody vertelt het slechte nieuws aan Ellen. Hij vertelt Ellen ook dat ze de volgende dag weer de zee op gaan. Ellen is boos op Brody omdat ze hem niet kwijt wil. Maar Brody legt uit dat hij wel moet om het stadje te beschermen. Ellen kan hier niets tegen inbrengen en laat hem de volgende dag dan ook gaan.Het weer is slecht de volgende dag. Quint heeft meer aas aan boord om de haai te lokken. Opeens springt de haai tegen de boot aan dat zorgt voor een groot lek: de boot is aan het zinken. Quint heeft nog tijd om een paar harpoenen af te voeren die allemaal raak zijn. Maar de haai gaat nog niet dood. Quint snapt het niet. De boot zinkt steeds dieper en dieper, en Quint komt er te laat achter dat zijn voet vast zit in een touw die aan de harpoen vastzit die in de haai is geschoten. Hij verdrinkt. Op het moment dat de haai Brody nadert, ziet Brody dat de haai verzwakt. Op nog maar een paar meter afstand sterft de haai en zinkt hij samen naar de bodem met Quint.

2. Verhaaltechnische aspecten:

Hoofdpersonen: - Martin Brody, 41 jaar. Hij is getrouwd met Ellen, ze hebben drie kinderen. Martin is het hoofd van de politie in Amity en zijn beste vriend is Harry Meadows. Martin voelt zich een tijdje schuldig na het derde slachtoffer omdat hij

de stranden niet gelijk gesloten heeft.Bijpersonen:- Harry Meadows, getrouwd met Dorothy Meadows. Hij is de eigenaar van het blad: the Amity Leader.- Matt Hooper, komt uit Woods Hole. Zijn beroep is: icthyologist (gespecialiseerd in vissen), hij is gefascineerd door haaien. - Quint, 50 jaar. Als beroep is hij visser. Hij wil als een rijke man sterven en hij zal er alles voor doen. - Larry Vaughan, burgemeester van Amity. Hij is begin 50 en getrouwd met Eleanor Vaughan. - Leonard Hendricks, jonge, beginnende agent die de nachtdienst doet.

B. EVALUATIE

I Verantwoording keuze:Ik heb dit boek gekozen omdat het me heel spannend leek, maar ook omdat mijn moeder hem al had gelezen. Als ik dan iets niet snapte of even de lijn van het verhaal kwijt was kon ze me helpen daarbij.

II Persoonlijke evaluatie:Het stukje uit het boek dat mij het meeste aansprak, was het stukje waarin ze de haai eindelijk te pakken krijgen. Het is niet het spannendste gedeelte van het boek, maar als je aan het lezen bent, blijf je doorlezen omdat je wilt weten wanneer ze nou eigenlijk die haai te pakken krijgen. Als het dan eenmaal gebeurt voel je je haast opgelucht. Ik zal een stukje citeren:‘The boat was sinking. The stern was completely submerged, and the bow was rising. The fish rolled off the stern and slid beneath the waves. The rope, attached to the dart Quint had stuck into the fish, followed. Suddenly, Quint lost his footing and fell backward into the water. “The knife!” he cried, lifting his left leg above the surface, and Brody saw the rope coiled around Quint’s foot.(….)The fish came closer. It was only a few feet away, and Brody could see the conical snout. He screamed, an

ejaculation of hopelessness, and closed his eyes, waiting for an agony he could not imagine. Nothing happened. He opened his eyes. The fish was nearly touching him, only a foot or two away, but it had stopped. And then, as Brody watched, the steelgray body began to recede downward into the gloom. It seemed to fall away, an apparition evanescing into darkness. Brody put his face into the water and opened his eyes. Through the stinging saltwater mist he saw the fish sink in a slow and peaceful spiral, trailing behind it the body of Quint – arms out to the sides, head thrown back, mouth open in a mute protest’

III Algemene evaluatie:De verhaalelementen die ik positief vond waren de stukjes waarin de mensen aangevallen werden. Die stukjes waren heel erg spannend en je had het gevoel dat je wel door móest lezen. Ik zal een stukje citeren:‘ At first, the woman thought she had snagged her leg on a rock or a piece of floating wood. There was no initial pain, only one violent tug on her right leg. She reached down to touch her foot, treading water with her left leg to keep her head up, feeling in the blackness with her left hand. She could not find her foot. She reached higher on her leg, and then she was overcome by a rush of nausea and dizziness. Her groping finger had found a nub of bone and tattered flesh. She knew that the warm, pulsing flow over her fingers in the chill water was her own blood.Pain and panic struck together. The woman threw her head back and screamed a guttural cry of terror.’De verhaalelementen die ik negatief vond waren de stukjes over Larry Vaughan en zijn partners, ik snapte het ook niet helemaal, maar wel genoeg om de rest van het verhaal goed te volgen. De stukjes waren een beetje saai en vervelend om te lezen, heel erg langdradig.De verhaalfiguren vond ik heel goed omschreven en ik vond dat ze zich heel geloofwaardig gedroegen. Vooral Brody, je leest in het boek dat hij heel erg met schuldgevoelens zit omdat hij denkt dat hij verantwoordelijk is voor de moorden omdat hij de stranden niet op tijd gesloten heeft. Dat zijn hele menselijke eigenschappen dus dan lijkt zo’n persoon ook

bijna echt.Mijn oordeel over het thema van het boek is een beetje neutraal. Ik weet niet hoe het is als je in een stad woont waar regelmatig mensen aangevallen worden door haaien, dus ik kan er eigenlijk ook niet veel over zeggen. Wat ik nog wel wil zeggen is dat ik het wel herkenbaar vindt hoe de mensen dit gevaar proberen te stoppen. Wat ik weer heel erg vreemd vind, is dat de bewoners van het dorpje aan het begin niet willen dat de stranden gesloten worden. Ik denk dat als er hier zoiets zou gebeuren dat ik doodsbang zou zijn. Mijn eindoordeel over dit werk is heel erg positief. Ik vind het een fantastisch boek. Er zitten heel veel verschillende dingen in, zoals stukjes die spannend zijn, stukjes die diepzinnig zijn, stukjes die ontroerend zijn, enz. En ik vind het ook goed dat heel veel stukjes echt menselijk zijn. Dat zijn dingen die in het echt ook best zouden kunnen gebeuren. Ik vind het niet leuk als een boek gaat over dingen die in het echt haast niet voor kunnen komen.Ik zou een ander wel aanraden om het boek te lezen omdat gewoon heel spannend is, maar ik zou er wel bij zeggen dat ze wel tegen een aantal stukjes moeten kunnen. Net zoals het stukje wat ik geciteerd heb, ik stelde me het gewoon voor en dat is niet echt een fijne voorstelling. Ik weet dat het niet echt is, maar je gaat er toch over nadenken. Dus je moet er wel tegen kunnen.

Bron: https://www.scholieren.com/boekverslag/49782

Eigen recensie:

Mijn recensie zal gaan over het boek Jaws- De zomer van de witte haai door Peter Benchley en de gelijknamige film door Peter Spielberg.

Peter Benchley was een Amerikaanse schrijver. Hij studeerde in 1961 af aan de Harvard-universiteit, met als hoofdvak Engels. Hij schreef vele boeken in zijn leven zoals The deep, The island, Lush,… maar zijn eerste boek was volgens mij het beste en meest succesvolle met name: Jaws- De zomer van de witte haai.

Steven Spielberg is een Amerikaanse regisseur en producent. Jaws was zijn derde film voor de toen nog zeer jonge Steven Spielberg maar wel een van zijn grootste successen. De film heeft wel meer tijd en geld gekost dan voorzien maar dit bleek het achteraf allemaal waard te zijn want deze film werd een enorm succes. Andere films van Spielberg zijn: E.T., Jurassic Park, Indiana Jones,…

Ik vind de kritieken op het boek begrijpelijk omdat sommige momenten moeilijk te volgen waren maar dit weerhoud je niet om het een slecht boek te vinden vind ik. Je kan je perfect inleven in elke situatie en je kan bijna niet stoppen met lezen omdat je zo in spanning zit.

De film vind ik wereldtop! Ik heb deze film al meerdere keren gezien en telkens blijf ik met een gevoel achter van ik wil hem nog eens zien. De muziek bij de actiescènes zijn schitterend uitgekozen. Elke keer schrik je als de muziek begint. Ik heb het eens op aanraden van mijn papa geprobeerd een actiescène zonder geluid te kijken en dan is het veel minder eng en schrik je minder snel. Het stoort me ook totaal niet dat sommige scènes van het boek niet voorkomen in de film.Ik persoonlijk ben meer fan van de film omdat ik niet heel graag lees. Het boek vond ik wel zeer prettig om te lezen maar met een thema zoals dit denk ik dat iedereen de film beter vindt. Het is bijna magisch hoe de film er voor zorgt dat ik bijna elke keer een adrenalinekick krijg van deze film en daarom heb ik deze film gekozen.

Kunstwerken, quotes: