21AwayHappy birthday

Wakko is 20 jaar

Gay, funky en een begrip in Vlaanderen en Brussel ... Nee, we hebben het niet over onszelf, maar over Wakko, het kapsalonimperium van Peter Platel – ja, die uit de Heren maken de man. Precies 20 jaar geleden opende hij zijn eerste zaak in Antwerpen en intussen zijn dat er vier geworden. “Ik heb me laten vertellen dat je vanaf drie zaken jezelf een keten mag noemen”, grapt hij. Samen met zijn twaalfkoppige team knipt en kapt hij dat het een lieve lust is. Welkom in het plezantste kapsalon van het land!

Woord David Monami | Beeld Lesley Hoste

Bij ons is het elke dag feest!

Happy birthday 23

De tijd vliegt snel, je moet het Peter Platel niet vertel-len. Twee decennia geleden was hij nog een jong veulen van 22 dat na zijn legerdienst acteur wilde worden aan de Studios Herman Teirlinck, nu staat hij aan het hoofd van een van Belgiës bekendste en succesvolste kappers-zaken. Faut le faire! Al stond het ook wel een beetje in de sterren geschreven, want de passie voor haar en snit is hem met de paplepel ingegoten. «Mijn moeder was kapster, en als kind werd ik gekweekt in het salon. Ik zat altijd tussen de babbelende vrouwen. Het kon niet anders dan verkeerd aflopen (lacht).» Verkeerd is niet echt het juiste woord als je het over Peter hebt, hij heeft zijn zaakjes vooral goed voor elkaar. Hij woont in een prachtig herenhuis op de Jan Van Rijswijcklaan in Ant-werpen, dat tevens ook dienst doet als kapsalon, yoga-zaal en massageruimte. De plek is behangen met barok behangpapier en Venetiaanse spiegels, de gouden zetels en Jezusbeelden vieren er hoogtij. The bigger, the better. “Ik heb altijd al iets met kitsch gehad“, zegt hij terwijl we plaats nemen aan de enorme keukentafel en hij zich-zelf een kopje thee inschenkt. “Mijn eerste salon kocht

ik in de zomer van 1992, een oud herenkapsalon met drie stoelekes in Antwerpen. Met heel weinig middelen heb ik dat heel plezant ingericht: bloemen aan de muur, engeltjes, marmeren wastafels met vissen in. Ik maakte toen ook veel werk van mijn etalages. De zotste dingen eerst, zolang het maar niets met haar te maken had. Kort

daarna bracht een vrouwenblad een stuk over de 100 coolste Antwerpse adresjes en ik stond in de top drie. Vanaf toen is alles heel snel gegaan en stonden mensen aan de deur te wachten.“ Nu heeft Peter mooi zilvergrijs haar – een echte silverfox – maar in die tijd was dat wel anders. “Ik had toen heel extreem haar, extensions tot op de grond, blauw, geel, groen ... Ik had mensen die de deur van het salon open deden, me zagen en weer dicht deden (lacht). Ik heb heel lang gevochten tegen de repu-tatie van ‘Als je groen haar wil, moet je naar de Wakko’. Terwijl ik wel meer kan dan dat. Van in het begin wou ik alleen maar droogknippen, dat was mijn specialiteit. Veel kappers maken de grote fout om meteen je kop on-der de kraan te steken en dan pas te vragen wat je wil. En dan ga je naar huis met je nieuwe kapsel, was je het en trekt het scheef.“

BaZiG BaasjEVijf à zes jaar lang timmerde Peter alleen aan zijn suc-ces, tot dat plots té groot werd. Help was needed. Peter wierf personeel aan en kocht het pand naast het salon in de Sint-Rochusstraat. Het concept Wakko, zoals we het nu kennen met de felle graphics en tekeningen op de muur, was geboren. En weer groeide dat verder, lang-zaam maar zeker. Brussel volgde snel – Peter had er des-tijds een vriend – en ook zijn geboortestad Gent ging vijf jaar geleden voor de bijl. “En dan was de cirkel rond en wou ik weer alleen werken (lacht). Wakko Puur is het resultaat daarvan: alleen ik en mijn salon.” Al houdt hij de andere ‘filialen’ ook scherp in het oog. Dat ziet hij als

Ik heb lang moeten vechten tegen de reputatie van ‘Als je groen haar wil, moet je naar Wakko’

25Happy birthday

zijn grootste missie: het managen van zijn personeel, in-tussen 12 man (en vrouw) sterk. “Het belangrijkste in het hele Wakko-gebeuren zijn mijn mensen. Zonder hen ben ik niets. Want als die morgen zeggen dat ze ermee stoppen, dan ben ik gezien. Ik vraag mij voortdurend af hoe ik voor hen de meest plezant mogelijke werkplek kan creëren.” Dat is ooit wel anders geweest, want Peter geeft zelf toe dat hij vroeger een verschrikkelijk autori-taire baas was. Een minitirannetje. “In al die jaren heb ik maar een paar keer willen opgeven, en telkens lag gesakker met personeel aan de basis. Máár ik vind dat ik daar zelf een grote fout in had. De eerste vijf jaar dat ik met mensen werkte en er ging iets mis, was er maar één vraag die domineerde: wíé heeft dat gedaan? Het was altijd de schuld van een ander. Dat is niet juist en niet oké. Ik was altijd kwaad op iedereen, ook op mezelf. Altijd kwaad, kwaad, kwaad. Je verliest daar zoveel tijd en energie mee. Door een paar business seminars zijn de schellen van mijn ogen gevallen. Nu weet ik dat je niet voortdurend je visie kan opdringen en geef ik mijn mensen zoveel mogelijk ruimte.” En dat werkt goed. De helft van het team werkt al bijna tien jaar lang voor Wakko, allesbehalve evident in een branche waar meer van de ene naar de andere gefladderd wordt dan in de gay scene. “We hebben een ijzersterk team, we komen supergoed overeen. Openheid is essentieel. Ik ben altijd open tegen hen, en zij mogen altijd open zijn tegen mij.

Dat gaat niet altijd even gemakkelijk en dat botst soms, maar beter de confrontatie aangaan dan dat ik het niet weet. Het enige wat ik niet wil, is dat je ongelukkig bent op je werk. Dat gaat niet! Bij de Wakko is het elke dag feest, mensen moeten altijd content zijn.”

LUiZENLEVENTjEEen goede kapper is als een goede vriend of een psy-choloog, en dat is bij de Wakko niet anders. Mensen vertrouwen soms hun diepste geheimen toe aan hun kapper. “Volgens mij komt dat omdat wij je aanraken”, weet Peter. “Je moet je echt overgeven aan een kapper en dat wekt vertrouwen en een gevoel van intimiteit op. Ik heb mensen die ik nog nooit gezien heb en hun hele seksualiteit op tafel gooien. En met de mensen die al 20 jaar komen, heb je vanzelfsprekend een heel hechte re-latie. Ik heb het moeilijker met mensen die ik niet ken en hun hart komen uitstorten – of zoals ik het noem, hun vuilnisbak uitgieten – en dan nooit meer terugzie.” In al die jaren heeft Peter ook zijn portie freaks over de vloer gehad. Net zoals elke kapper kan ook hij een paar waar-gebeurde verhalen uit zijn mouw schudden. Een van zijn all-time favorites is deze: “Een vrouw uit Brussel had er niets beter op gevonden dan haar haar te föhnen met een heel klein borsteltje en dat ding was vast geraakt. Ik had toen nog geen salon in Brussel, maar ze werkte in Antwerpen en ik moest dat ding eruit krijgen. Nu had haar man die borstel proberen door te zagen en de haar-tjes eruit proberen te halen met een nijptang, maar zo hadden wij geen greep meer. We hebben die vrouw he-lemaal moeten kaal scheren (lacht). En ik herinner me in het begin ook nog een ontzettend vieze man met een grote muts op. ‘Gij moet mij knippen”, zei hij en hij deed zijn muts af en dat was één grote dreadlock, de grootte van een rugbybal. Nog nooit in mijn leven gezien! Ik heb die wandelen gestuurd, stel dat die een vergroeiing of een tumor daaronder had. Uit colère heeft die man zelfs nog in zijn broek geplast. Ja, dat was ook een me-morabele dag.” Of de grote nachtmerrie van een kapper: luizen! Ooit kreeg Peter een vrouw met niet tien, maar hónderden neten en luizen in haar haar. Charmant! Laat je niet bedotten door deze horrorverhalen, over het al-gemeen zijn Peters klanten coole, hygiënische mensen. Vaak gay, ook. Net zoals veel van zijn ploeg. “Ik heb een theorie waarom janetten zulke goede coiffeurs zijn. De doorsnee heteroman is mathematisch, die werkt heel afgemeten en alles moet meticuleus juist zijn. Vrouwen zijn veel impulsiever en gaan ervoor. Homo’s zitten daar

5 make-overs bij WakkoWakko viert feest en daar pluk jij de vruchten van. Omdat je er nog altijd beter kan uitzien, geven tante LABELS en nonkel Wakko vijf glamoureuze make-overs weg. Altijd al platinablond haar willen heb-ben? Of wil je wel eens iets radicaal anders met je haar doen? Bij Peter en zijn team ben je in goede handen! Je nieuwe hairdo mag je zelfs showen in een heuse fotoshoot voor LABELS, helemaal gehuld in high fashion! En dat is nog niet alles! Ook 15 super-de-luxe haarstylingproducten van het coole merk STRUCTURE moeten de deur uit. Meedoen? Goed zo! Mail voor 25 juni naar redactie@labels-magazine.be, voeg een foto van jezelf toe (van kop tot teen) en laat ons weten wat jij graag zou veran-deren aan je haar! Go crazy! Wil je alleen een hairstylingpro-duct winnen, geef dan het antwoord op de volgende vraag: ‘Door welk tv-pro-gramma is Peter Pla-tel beroemd gewor-den in Vlaanderen?’ Toi toi toi.

Ik was een vreselijk autoritaire baas

wat tussen: technisch sterk en creatief!” Dat moet daar nogal wat zijn in die salons, met al die gays. Hoe zit het met geflirt? Mag én kan dat? “Als een klant binnenkomt met een bos bloemen, daar kan ik niets aan doen. Dat is plezant. Maar omgekeerd ligt moeilijker. Wij hebben een computer en toegang tot de informatiegegevens van onze klanten. Moest ik weten dat iemand van mijn per-soneel die misbruikt, zou ik daar niet mee akkoord zijn. Ik heb al een heteroman ontslagen omdat hij mijn klan-ten aan het opvrijen was terwijl ik erbij stond. Ik vond dat heel onprofessioneel. Zo ben ik wel. Ik vertrouw

mijn mensen met mijn ogen dicht, maar als ik merk dat er iets fout is, dan ben ik daar consequent hard in. Dan is het, soms met pijn in het hart, in één keer gedaan.”

WiLDE HarEN kWijTTwaalf man personeel in het gareel houden, vier za-ken runnen en madammen met luizen afschepen, dat vergt veel van een mens. En soms wordt dat zelfs de meest gepassioneerde mens te veel. «Vijf jaar geleden, op mijn veertigste, heb ik een stevige burn-out gehad. Fysiek was ik op een bepaald punt kapot. Het vat was af. De combinatie van hard werken en keihard uitgaan – ik heb 15 jaar lang drag gedaan in Café d’Anvers en op La Démence – had zijn tol geëist. Ik heb het nachtleven vaarwel gezegd en ben opnieuw gaan studeren en me gaan herbronnen. Ik heb lessen gevolgd bij spirituele leiders en me verdiept in yoga, meditatie en ayurveda. Nu leid ik een heel regelmatig leven, in vergelijking met vroeger zullen ze me wel saai vinden, maar de rust en kalmte doen me ontzettend veel deugd. Ik ben heel gelukkig, ook in de liefde. Deze zomer trouw ik zelfs met mijn vriend, een yogaleraar. Ik zet me ook in voor transgenders in Nepal, al vier jaar lang ga ik één keer per jaar naar daar om hen te leren schminken en knip-pen. Nu ben ik volop bezig om te kijken wat ik nog meer voor die mensen kan betekenen. Volgens mij is Engelse les het antwoord – hun beheersing van die taal is on-dermaats. Eén groot probleem: tijd! D’r zijn maar 24 uur in een dag.” En nu we dan toch over tijd spreken, 20 jaar Wakko is deels terugblikken, maar ook vooruit-kijken. Wat heeft de toekomst nog in petto? “Ik vind het heel aangenaam zoals we nu bezig zijn, ik heb een heel toffe ploeg. Ik weet niet of ik nog ga uitbreiden. Zeg nooit

nooit, maar hoe meer locaties, hoe ingewikkelder. Ik zou graag de rentabiliteit nog optrekken. De zaak in Gent draait nog niet zwaar genoeg. Ik vind daar ook niet de juiste kappers, het is een eindeloze speurtocht.” En wat met tv? Zou hij zo’n groots project als ‘De heren maken de man’ – intussen al zeven jaar geleden – nog zien zit-ten? “Ja, zeker. Dat programma was een geschenk uit de hemel. Twee seizoenen met je kop op tv komen, wat dat met je zaak doet ... Op den duur stonden mensen echt in een rij aan te schuiven. Het was natuurlijk een circus en een zotte boel. Daar had ik het soms lastig mee, met in de schijnwerpers lopen. Iedereen eist je op. Ineens heb je vrienden, die je zelfs niet eens kent. Ik heb in restau-rants gezeten met mensen van wie ik dacht: ‘maar wie zijde gij’ (lacht). Tv maken is ook erg vermoeiend, dat had ik zwaar onderschat. Soms stel ik me de vraag wat ik zou geworden zijn als acteur: ik zou zeker niet staan waar ik nu sta. Ik zie nog veel van mijn collega’s van toen en die hebben een veel moeilijker leven dan ik. Ik zou ook niet kunnen leven met die constante onzekerheid. Nee, nee, ik ben heel blij met wat ik ben.”

Meer info: www.wakko.be en www.peterplatel.be

Zonder mijn personeel ben ik verloren

WiN