WAIDMANNSHEIL€¦ · Waiadam Waidmannsheil is een uitgave van Uitgeverij Hubertus Postbus 382 4600...

2011

- Jaa

rgan

g 1

num

mer

5 WAIDMANNSHEILHét jachtmagazine voor de grofwildjager

Vijf jachtvrienden op avontuur

zin of onzin

De Duitse jachtwetgeving

Ton Nederhoff

Newfoundland

Jachtkleding met geurfilters

Duitsland

Interview

Met oog voor detai l

www.blaser.de

PLETSERS gunmakers · Bewellaan 4 · Schurhovenveld 1219 · 3800 Sint-Truiden · Tel. 011 / 68 44 33 · www.pletsers.be · [email protected] - vrijdag : 9.00 - 12.00 u & 13.00 - 18.00 u. · Zaterdag: doorlopend van 09.00 - 17.00 u. · Gesloten op zondag, maandag en feestdagen

Kod

iak-

©-2

010

· www

.kod

iak.

de

13061_BLA_ANZ_R8_CUS_Buff_210x297_NL.indd 1 10.09.10 13:23

COLO

FON

Waidmannsheil is een uitgave van Uitgeverij HubertusPostbus 3824600 AJ Bergen op Zoomtel.: +31 (0)164 854529 gsm: +31 (0)6 53798734fax: +31 (0)87 7847689

e-mail: [email protected]: www.waidmannsheil.nlKvK 20166971 BTW NL150513616B01

Banknaam: ING BANK N.VRekeningnummer: 5067757IBAN/SEPA nummer: NL77INGB0005067757BIC nummer: INGBNL2A

Hoofdredacteur: Igor Timmermans

Redactie: Nausikaä van den MerkenhofPaul Asselbergs

Redactionele medewerkers:Willem Bonneux, Paul Asselbergs, Nausikaä van den Merkenhof, Bert Pellegrom, Maarten Fijnaut, Jaap Zevenbergen, Marcel Mennink, John Bruijnooge, R.W.P.P. Thissen, Dr Anton Schmid

Fotografie:Willem Bonneux, Paul Asselbergs, Robert Jan Asselbergs, Toine Asselbergs, Bert Pellegrom, Daphne Nederhoff, John Bruijnooge, R.W.P.P Thissen en jachtvrienden

Foto cover:Igor Timmermans

Illustratie:Peter van de Wiel

Advertenties:[email protected] oftelefonisch via +31 (0)164 854529Advertenties vallen buiten verantwoordelijkheid van de redactie en kunnen zonder opgaaf van redenen worden geweigerd.

Kopij:[email protected] of telefonisch via +31 (0)164 854529De redactie behoudt zich het recht voor om kopij in portefeuille te houden of te retourneren. Plaatsing van ongevraagd toegezonden kopij kan nimmer worden gegarandeerd en de redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken in te korten.

Abonnement:Een abonnement (zes nummers) binnen Nederland kost €30,- buiten Nederland maar binnen Europa € 36,- indien wordt betaald via machtiging, IDEAL of digitale faktuur. Bij betaling d.m.v. een faktuur per post wordt €1,50 adminis-tratiekosten in rekening gebracht. Abonnementen kunnen op elk gewenst moment ingaan: zij lopen automatisch door, tenzij de abonnee 30 dagen voor de vervaldatum schriftelijk opzegt.

Grafische Vormgeving:Barbara van der Zanden, Bergen op Zoom

Druk:Control Media, Wildert, België

ISSN: 2210-4267Waidmannsheil is voor €5,95 te koop in de betere jacht-speciaalzaken.

(c) Niets uit deze uitgave mag worden verveelvuldigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke wijze zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. De inhoud en de opmaak van de gepubliceerde advertenties vallen volledig onder de verant-woordelijkheid van de adverteerders en geven niet noodzakelijk de visie van de uitgever weer. De auteurs zijn verantwoordelijk voor de inhoud van hun bijdragen.

VOORWOORDGraag wil ik beginnen met u allen een gezond en voorspoedig 2011 te

wensen!

Het begin van een nieuw jaar. Een moment van goede voornemens,

beloftes en bezinning. Wanneer ik dit schrijf is het nummer reeds klaar,

en rest alleen nog het voorwoord. Zo gaat dat op de redactie, dat is

altijd het laatste klusje. In de aanloop naar een nieuwe editie selecteren

we verhalen, reportages en foto’s. Soms krijgen we materiaal aangele-

verd maar het komt natuurlijk ook voor dat we mensen leren kennen en dankzij diverse bezoeken

geïnspireerd raken tot nieuwe verhalen. Zo leerde ik dit jaar Paul Schneider persoonlijk kennen. Een

kleurrijke persoonlijkheid, die mij uitnodigde om eens kennis te komen maken. Paul Schneider, voor

velen bekend als ‘Zesender’. Een autoriteit op het gebied van zweethonden en reewild. Hij stond

aan de basis van de Nederlandse Zweethondenlijst en zoveel meer. Op het afgesproken tijdstip belde

ik bij hem aan en ik werd gastvrij ontvangen in de gezellige woonkamer waar de koffie met een

koekje gereed stond en een stapel fotoboeken klaar lag als basis voor een enerverend en urenlang

gesprek. Gepassioneerd vertelde hij over het ontstaan van de zweethondenlijst, met weemoed wees

hij jachtvrinden aan in zijn fotoboeken, sommigen wiens vriendschap hij nog koesterde, anderen

die hem reeds lang geleden waren ontvallen. Een frisse wind in jachtbladenland inspireerde hem en

hij was erg gemotiveerd om daar zijn bijdrage aan te leveren. Zo leverde hij zijn kopij in voor het

septembernummer, een mooi verhaal over de gemzenacht. De vriendschap van jachtmaten voerde

de boventoon boven de feitelijke jachtbelevenissen.

Het zijn boeiende personages die de jachtwereld kleur geven. In de daaropvolgende weken en maan-

den hadden we regelmatig contact. In december kreeg ik wederom een prachtig handgeschreven

bijdrage voor Waidmannsheil. Een passage uit zijn leven, verhalend over een jachtreis naar Polen.

De foto’s, zorgvuldig uit de fotoboeken geknipt met een krabbel ‘gaarne retour’ completeerde het

verhaal. We spraken af dat we deze bijdrage zouden publiceren en het ‘staat klaar’ zoals we dat

zeggen, voor de volgende editie.

Zaterdag 18 december kreeg ik het nieuws dat Paul Schneider, de dag daarvoor, op 81 jarige leeftijd

was overleden. Een markant figuur is niet meer. De jachthoorns spelen ‘Einde Jacht..’.

Oud en Nieuw. Afscheid en een nieuw begin. Wij hopen dat iedereen zijn of haar inspiratie ook in het

nieuwe jaar weet te vinden in wat geweest is, maar zeker in wat nog gaat komen.

Igor Timmermans, Hoofdredacteur

inhoud3 Voorwoord4 - 5 Varia6 - 7 Trofee gallery30 - 31 Uitgelicht56 Waidmannsheil actief

THEMA8 - 11 Reportage Ulm20 - 23 Dammen in het ruige Schotland24 - 27 De Duitse Jachtwetgeving32 - 34 Anti Geurkleding36 - 39 Interview Ton Nederhoff

JACHTVERHALEN14 - 16 Jagen is elkaar wat gunnen41 - 44 Jagen in Zuid Afrika46 - 51 Newfoundland, vijf vrienden op avontuur

PRAKTIJK29 Boekbespreking52 - 53 Bouwtekening Drukjachtkansel

VASTE RUBRIEK18 - 20 Ik ben de vrouw van28 Column Jaap Zevenbergen55 Breukjes57 Culinair

Voorwoord

05-2011 | waidmannsheil | 3

Boom paraplu

De hoogzit- of boomparaplu is eenvoudig boven iedere open hoogzit aan de boom te monteren zodat men ook droog zit op een open hoogzit. De paraplu is gemaakt van sterk nylon en is uitgevoerd in de Real Tree camouflage kleuren. Door de handige op-berghoes eenvoudig op te bergen en te dragen. Deze paraplu kan bovendien gebruikt worden als klein camouflagescherm om aan te zitten tijdens het fiepen van reeën of bij een drukjacht.

Verkoopprijs: € 25,-Verkrijgbaar bij JVS Global Outdoor

T- Hanger

Om het allemaal nog makkelijker te maken.De T-hanger, een geweldig hulpmiddel voor grof-wild. Vergemakkelijkt het ontweiden en eventueel het slachten van uw geschoten wild.Geschikt voor allerlei soorten wild o.a. reeën, zwartwild, roodwild enz. Max. gewicht tot 300 Kg.

Verkoopprijs €€ 49,95

Verkrijgbaar bij De Paander jacht & outdoor Rijssenhttp://www.depaander.nl/

Rien Poortvliet kalender

Rien Poortvliet is altijd een natuurschilder op eenzame hoogte geweest. Ook na zijn dood heeft niemand Poortvliet kunnen evenaren. Een prachtige kalender 2011 met door Rien Poortvliet getekende platen. Voor de liefhebber van Rien Poortvliet.

Nu te verkrijgen bij Hemker & Bekking voor slechts € 17,95http://www.hemker-bekking.nl/

BUTT OUT 2Field Dressing Tool

De Butt Out tool is ontworpen om op een hygiënische wijze de endeldarm los te snijden zodat het ontweiden van het grofwild schoon en makkelijk gedaan kan worden. Voordat de ingewanden uitgenomen worden wordt dit hulpmiddel via de aars ingebracht, een slag gedraaid en vervolgens naar buiten getrokken. Dan kan met een mesje de endeldarm netjes rondom losgesneden worden waarna het uitnemen van de ingewanden probleemloos verloopt.Deze zomer hebben wij versie I van deze tool in de praktijk getest. Wij waren niet te spreken over de resultaten. De weer-haken beschadigde de darmwand, het lossnijden was problema-tisch en het schoonmaken van de tool was bepaald niet handig. Wij waren daarom ook blij verast toen de verbeterde versie ter test werd aangeboden. Deze versie 2 is aanzienlijk langer, heeft minder scherpe weerhaken en doet nu wat we er van verwacht hadden. Een aanrader!

Butt Out tool 2Verkoopprijs € 19,95Verkrijgbaar bij JVS Gobal Outdoorhttp://www.jvs-outdoor.nl/

Nieuw in NederlandSealskinz waterdichte sokken.

Sealskinz waterdichte sokken gebruiken een gepatenteerde technologie, het ultieme in waterdichte bescherming voor de voeten. Geweldig in koude en natte omstandigheden, de waterdichte sokken houden uw voeten gegarandeerd droog en dus warm. Ondanks het waterdichte membraam kunnen uw voeten vrij ademen en heeft u geen last van zweetvoeten. Sealskinz gebruikt een uniek naadloos drie lagen systeem: een buitenlaag, een waterdicht vlies en een warme binnen-voering. De redactie van Waidmannsheil heeft deze sokken persoonlijk getest in de zompige moerassen van Noorwegen. Wij durven te bevestigen dat Sealskinz sokken hun geld driedubbel waard zijn. Sublieme kwaliteit voor een gunstige prijs.

Verkoopprijs € 69,-

Speciale nieuwjaarsactie voor abonnees van Waidmannsheil! 10% korting op een set Sealskinz sokken, handschoenen en Härkila schoenen. Zie de binnenzijde van de voorcover.

Country Clothing is exclusief leverancier van Sealskinz producten in Nederland. www.CountryClothing.nl

YesWehunt.eu update

Beste Waidmannsheil lezer,

Inmiddels hebben we de kaap van de 5.000 yeswehunters vlot overschreden. Oprechte dank aan hen die er van het eerste uur bij waren; overtuig gerust uw jachtvrienden ons ook te vervoegen – naarmate we groeien, staan we samen ster-ker om onze belangen op Europees niveau te helpen verdedigen!

Belangrijk daarbij is dat onze leden uit 70 verschillende landen afkomstig zijn; yeswehunt.eu mag zich dus gerust een gestaag groeiend, (meer dan) Europees netwerk in de échte zin van het woord noemen. Aan u trouwens om daar ten volle de unieke mogelijkheden zoals grensoverschrijdende jachtuitwisselingen van te benutten en zo uw internationale jachtervaring uit te diepen!

Verder beslisten Fjällräven en Yamaha, elk onbetwist wereldleider in hun respectie-velijke niches, het initiatief als bijkomende Structurele Partners de komende jaren te willen ondersteunen.

Maar ook aan de gebruiksvriendelijkheid werken we hard verder: zo is nu bij-voorbeeld een landenoverschrijdend Nederlandstalig forum actief waar zowel Vlamingen als Nederlanders in hun moedertaal ervaringen, foto’s en kennis kunnen delen; dit als aanvulling op de thematische Engelstalige fora.

Tot binnenkort op yeswehunt.eu!

Met weidelijke groeten,

Arnout VandevyvereDirector

BUSHNELL Elite 6500 serie uitgebreid met twee nieuwe modellen, beide voorzien van verlicht 4A Vizierkruis

Dit jaar heeft Bushnell twee nieuwe vizierkijkers met verlicht vizier toegevoegd aan de Elite 6500 serie. Met hun zoombereik van 6,5x (ge-meten van laagste naar hoogste vergroting) bieden zij één van de grootste zoombereiken in de markt van vizierkijkers.

De twee nieuwe modellen bestaan uit een 1-6.5x24mm en een 2.5-16x50mm. Beide modellen zijn voorzien van een geheel nieuw ont-wikkeld verlicht en geëtst vizierkruis, met digitaal regelbare verlichtingsintensiteit. Het 1-6.5x model is vanwege zijn brede gezichtsveld optimaal geschikt voor drijfjachten. De 2.5-16x uitvoering is zeer goed geschikt voor de aanzit- en bersjacht.

De uit één stuk hamergesmede 30mm buis is 100% water- en mistdicht, is Magnum terugslag bestendig en biedt uiteraard de instellingen voor “windage en elevation”. Het 2.5-16x50mm model biedt daarnaast nog een instelwiel voor de parallax verstelling (van 9m tot onein-dig).

Zoals alle andere modellen uit de Elite 6500 serie, zijn ook deze nieuwe vizierkijkers voorzien van fully multi-coated optics en RainGuard® HD coating, waardoor men steeds een helder en zuiver beeld ziet door de kijker, zelfs in de meest slechte omstandigheden.

Geadviseerde winkelprijzen zijn:1-6.5x24mm – € 1199.992.5-16x50mm – € 1149.99

De kijkers zijn verkrijgbaar bij de betere jachtzaken.Importeur: Transcontinenta BV - Tarwestraat 29 - 2153 GE - Nieuw-VennepTel: 0252-687555 - mail: [email protected]

VariaVaria

05-2011 | waidmannsheil | 5 4 | waidmannsheil | 05-2011

Trofee Gallery Trofee Gallery

Peter Kapitein had het voornemen om in 2010 zijn eerste varken te schieten. Op de valreep schoot hij deze big van 30 kilo nabij Cochem (DL). Waidmannsheil!

Deze ram is een paar weken geleden geschoten in ons jacht-veld in Walsdorf/Gerolstein in de Eifel. Hij is 7 jaar oud en de hoornlengte is 87 cm. Een uniek exemplaar die al wel was ge-

signaleerd als bijzonderheid. In dit revier komen moeflons niet voor als standwild, daarvoor moet je 40 km verderop richting

Trier zijn. Wel wordt af en toe Moeflon waargenomen maar deze bijzondere knaap gaat ook voor de lokale duitse begrippen als

bijzonderheid de boeken in. Rob van Rooij

“Hundsrück, 23 oktober 2010”

Een trotse vader met zijn zoon Harald, die bij het begin van de bronst van de moeflons, een kapitale “Widder” schoot. Na ver-

schillende keren aanzitten op deze uitgezochte ram lukte het op zaterdagmorgen rond 11 uur. Met een perfect bladschot op zo’n 80 meter werd de zesjarige moeflon met een gemiddelde hoorn-

lengte van 76 centimeter met de 7x64 gestrekt.Het werd een mooie dag, want bij de avondaanzit werd het ta-

bleau van de dag nog aangevuld met een overloperbagge van 63 kg ontweid gewicht. ( De bagge was alleen en had geen frisch-

lingen te verzorgen).

George Hamel

De Tilburger Rob Mut-saers was “Jagdkönig” tijdens een drukjacht bij het Blumberger Wald (DL). Hij wist o.a. deze 5 jarige keiler van 99 kilo op het ta-bleau te brengen.

Voor een Hubertusweekend was ik met jachtmaten Wilco en Christaan in Gross-Gerau, Duitsland, met als doel een stuk damwild te bemachtigen. Het 6000 hectare grote terrein bevindt zich letterlijk en figuurlijk onder de rook van vliegveld Frankfurt. Dit is in het begin wel even wennen en geeft een toch aparte di-mensie aan het begrip ‘aanzitten’, wat normaal gesproken een zo stil mogelijke bezigheid is. Het damwild blijkt zich echter niets van de herrie van het vliegveld aan te trekken.

We hebben vier aanzitten meegemaakt. De eerste en de tweede aanzit waren voor ons qua schotkansen geen succes, we zagen echter wel genoeg dam- en zwartwild, ook al geweldig!

Voor de derde aanzit vertrokken we om 15.00 uur en Wilco schoot zijn eerste damhert in klasse 3B, ook wel bekend onder de naam “Knieper”. In de splitsing aan de bovenkant van het gewei mag het blad dan niet breder zijn dan 7 cm. Ikzelf schoot die avond mijn eerste stuk zwartwild, een “frischling”. ‘s Avonds heb-ben we daarop een aantal kruidenbittertjes weggewerkt.

De volgende ochtend zaten we weer aan de rand van een startbaan aan. Om 07.00 uur zag ik linksachter me een kapitaal damhert lopen op 70 meter. Daarachter kwam een damhert in de klasse 3 B aanlopen. Hoe-veel geluk kan je hebben?

Ik greep gelijk mijn buks, volgde het dier vier à vijf bomen en na de vijfde boom was het schot eruit. Het damhert lag ter plekke en had het schot nooit gehoord. Ik stapte de afstand af en gaf het damhert zijn laat-ste bete. We werden om 9 uur opgehaald met een busje en de ‘waidmannsheilen’ waren talrijk.

Wat een ervaring. Een van mijn maten en ik schoten een bijna identiek stuk damwild. Wanneer mogen we weer?

Gerald Pen

een goed voornemen

een uniek exemplaar

Een trotse vader

BlumbergerWald

Hubertusweekend

Stuur uw trofeefoto met

uw naam en een korte be-

schrijving van uw jacht-

avontuur naar

[email protected]

uw foto hier?


Tekst en foto’s: Willem Bonneux

Reportage Ulm Reportage Ulm

schietcentRum in ulmhet mulleR jachten

In 2009 opende de Duitse zakenfamilie Muller een jachten schietcentrum in hun thuisstad Ulm. Naast een drogisterijbedrijf, met meer dan 600 filialen en 25.000 werknemers, zijn de telgen van de familie Muller ook gepassioneerde jagers en sportschutters. Vanuit deze passie groeide het idee een jachten schietcentrum te bouwen met schietbanen, een heuse indoorkleiduivenbaan, jachten wapenwinkel, wapenmakerij, bar en conferentieruimtes. Het resultaat is het grootste schietcentrum van Europa met een totale oppervlakte van 8.000 m2. Waidmannsheil bracht een bezoek aan dit adembenemende complex op ongeveer 600 kilometer van Nederland.


rentieruimtes worden naast jachtopleidingen ook diverse seminars gegeven, bijvoorbeeld een seminar over zwartkruitschieten.

Een bezoek waard?

Moet iedereen nu massaal zijn lokale jachten wapenwinkel in de steek laten, in de auto springen en naar Muller rijden? Nee, natuur-lijk niet! Hoewel het gamma in de winkel bij-zonder uitgebreid is, vind je er niets wat je in Nederland of in België niet zou vinden, al was het alleen al via het internet. Het mooie aan het Mullerschietcentrum is het totaal-plaatje; de schietbanen, de indoorkleidui-venhal en de winkel. Alles op één plek. Is MSZU een bezoek en het schieten waard?

Laten we het zo stellen: als wapens en schie-ten je niet zo boeien, spring er even binnen wanneer je toevallig in de buurt bent, maar ga er niet speciaal voor naar Duitsland. Als je daarentegen echt graag schiet zal je niet teleurgesteld zijn hier een keer geschoten te hebben.

Meer info: www.mszu.de n

Drie onderaardse Schietbanen

Het hele concept voor dit schietcentrum is opgebouwd rond de thema’s veiligheid en comfort. Hierbij wordt overal gebruikt ge-maakt van de nieuwste technologieën. Een mooi voorbeeld hiervan zijn de drie onder-aardse schietbanen op 25, 100 en 300 meter. Alle banen zijn verwarmd en voorzien van airco, zodat er het hele jaar door in de beste omstandigheden kan worden geschoten. Daarnaast zijn de schietbanen volledig com-putergestuurd. Zo kan je je digitale schiet-schijf kiezen uit tientallen mogelijkheden. Een plaatselijke favoriet is het schieten op een gemsbokschijf op 300 meter. Vaste ca-mera’s zijn voorzien voor trefferbeelden, je hoeft dus nooit meer te wachten tot de schijf helemaal is teruggekomen.

De schietkino is ingebouwd in de 100 me-ter baan. Ook deze is volledig computer-gestuurd, biedt een keuze uit honderden scenario’s en is bovendien uitgevoerd in 3D. Het is bijvoorbeeld net of je echt op een pad tussen 2 maïsvelden staat, je hoort de varkens letterlijk aankomen en het wild valt ook als je het treft. Als kers op de taart heb

je de mogelijkheid je treffer en de werking van je schot in het lichaam volledig 3D te analyseren. Zo krijg je bij elke treffer een overzicht welke beenderen en organen je ge-raakt hebt.

De 100 meter baan biedt ook de mogelijk-heid om te oefenen vanaf een hoogzit. Daar-bij kan je er ook voor opteren de lichtsterkte te verminderen, zodat je kan oefenen bij nacht (voor de Duitslandjagers onder ons) of bij valavond. Ideaal om de optiek te testen en te vergelijken.

Indoorkleiduivenbaan

Een ander hoogstandje is de 22 meter hoge indoorkleiduivenbaan met een oppervlakte van 3.000 m2. Volledig verlicht en voorzien van airco kan hier het hele jaar binnen ge-schoten worden. De 26 werpmachines zijn computergestuurd en kunnen alle soorten aan, van rabbit tot battue en gewone klei-duiven. Er kan jachtparcours geschoten wor-den, maar ook Olympische skeet, trap en dubbeltrap. Om het kleiduifschieten perfect onder de knie te krijgen, staan twee profes-sionele instructeurs tot je beschikking.

Jacht- en wapenwinkel

De jachten wapenwinkel is de eerste ruimte die je betreedt wanneer je het centrum be-zoekt. Deze winkel heeft een oppervlakte van 1.200 m2 en zit propvol met jachten schietsportartikelen. Midden in de winkel-

ruimte bevindt zich een berglandschap van 100 m2 met opgezette dieren van over de hele wereld. Deze trofeecollectie alleen al is imposant om te zien. Onder dit bergland-schap is heel slim een ruimte gecreëerd waar exclusieve jachtwapens worden getoond.

Er is een permanente voorraad in de winkel aanwezig van meer dan 500 jachten sport-wapens, in alle soorten en maten. Daarnaast zijn er meer dan 900 verschillende soor-ten munitie beschikbaar die in een vitrine-kast van meer dan 21 meter lang verspreid staan.

Wat betreft kleding en toebehoren kunnen dames, heren en kinderen hun hart ophalen uit de ruime collectie van de meest gang-bare merken. Van de 12 personeelsleden is de overgrote meerderheid trouwens jager, ze weten dus waar ze over spreken.

Wapenmakerij

Dit centrum zou niets zijn zonder een eigen wapenmaker die alle mogelijke reparaties, servicebeurten etc. kan doen. Een kolvenma-ker staat klaar om advies te geven en de kolven op maat aan te passen.

Bar en conferentieruimtes

Om na het schieten en het shoppen wat bij te komen, is er een ruime maar gezellige bar aanwezig met een restaurant en ‘s zomers zelfs een tuinterras. In de aanwezige confe-

Reportage Ulm Reportage Ulm


Vaste camera’szijn voorzien voor trefferbeelden.

22 Meter hoge indoorkleiduivenbaan.

Alle banen zijn verwarmd en voorzien van airco.

Laksen, Fjäll Räven, Härkila, Seeland, Baleno, Deerhunter, Meindl, Hubertus, Skogen, Le Chameau, Aigle, Han Wag

Geco, RWS, B&P Rottweil, Fiocchi, Clever mirage, Norma, S&B

nu ookwapens

& Munitie

van alle bekende merken

Muntjac Stalking in South England

No Trophy Fees

3 days / 6 outings

3 Nights Bed & Breakfast

Visitors Weapons Pass

UK Hunting Insurance

All from High seats

February & March 2011

40 minutes from London

1245.00€

Terms & Conditions apply

For further information & booking contact Owen Beardsmore

00 44 (0)7968 829 540 [email protected] www.cervus-uk.co.uk

C E R V U S – U K

- advertenties -

J a c h t - e n B u i t e n k l e d i n g

...in het Groene Hart van Nederland

Nieuw...

Wij bieden een ruime sortering aan kleding, schoenen en laarzen voor jager en wandelaar.

Jacht- en buitenkleding hebben wij van diverse hoogstaande merken voor zowel dames als heren.

Onze uitgebreide collectie aan schoenen en laarzen biedt volop keuze voor de actieve buitenmens. Ook kinderschoenen vanaf maat 31 behoren tot ons assortiment. Diverse accessoires zoals tassen, riemen, handschoenen, hoeden, petten, lokmiddelen en optiek maken het geheel compleet.

Houdt u er van actief bezig te zijn in de natuur?Neem dan eens een kijkje in onze winkel!

Openingstijden:Maandag 13.00 - 18.00Dinsdag t/m donderdag 9.00 - 18.00Vrijdag 9.00 - 21.00Zaterdag 9.00 - 17.00

Tiendhoek Jacht– en BuitenkledingKerkweg 170b2935 AL Ouderkerk aan den IJsselTel.: +31 180 446965Fax: +31 180 684905E-mail: [email protected]: www.tiendhoek.com

Grote collectiedames- en herenkleding

Darz Bor, een winkel waar gezelligheid en service altijd voorop staan. Al vele jaren weten jagers en buitenmensen uit Brabant, Zeeland en België ons te vinden in de schitterende bosrijke om-geving van het landgoed de Wouwse Plantage.Wij bieden u een goede prijs/kwaliteitsverhouding van zowel de producten als de reparaties. Daarnaast hebben wij een ruim assortiment; dus voor elk wat wils. Goede service staat voorop; wij willen graag dat U als klant tevreden de deur uitgaat.... en terugkomt.

Darz Bor Jachtsport, René Reuvers Plantagebaan 1804725 AE Wouwse PlantageTelefoon: 0165-379290GSM: 06-22473084Mail: [email protected], www.darzbor.nl

2395,-

TIJDSCHRIFT voor liefhebbers

VAN JACHTHONDEN

Jaarabonnement slechts € 29,50

Uitgeverij Topaaz - Kamplaan 2 -9462 TS Gasselte - tel. 0599-563980

Stort € 29,50 op ING rekening 7235159 t.n.v. Uitgeverij Topaaz te Gasselte of voor abonnee-online, kijk op

WWW.DEJACHTHOND.NL

ABONNEE WORDEN ?

Op 3 oktober van dit jaar vertrok ik ’s mor-gens al vroeg met vijf jachtvrienden, onder wie ook zoon Robert Jan, naar Piensk (Polen) om te jagen op vrouwelijk wild. De prijzen van mannelijk wild vinden wij te hoog, ter-wijl de spanning bij jacht op vrouwelijk wild even groot is. We boekten weer bij Green Hunting. Een verblijf van vijf dagen met ze-ven outings.

Helaas kreeg Polen een paar maanden ge-leden te maken met overvloedige regenval. Vele rivieren traden buiten hun oevers. Ook Piensk was zwaar getroffen. Green Hunting bood ons een ander revier aan, in de om-geving van Milicz. Daar kwam ook damwild voor. Er was één nadeel: Milicz is was 300 km verder rijden.

De outings beginnen!

Op 4 oktober kwamen we rond de middag bij ons jachtverblijf met huisnummer 13 aan en om 16:00 uur verschenen daar onze gidsen met tolk Nadia. Zij zou mij vergezellen tijdens de outings. Samen met mijn gids Bartek re-den we even later met de bekende Poolse snelheid over hobbelige, soms modderige zandwegen. Onderweg belde hij regelmatig, niet handsfree, met andere gidsen. Hij had namelijk de algehele leiding. We keken goed rond of er soms een reegeit binnen schot stond, maar dat was niet het geval. We za-gen alleen maar bokken en een enkele geit, die te ver weg stond. Ik zag er enorme uitge-

strekte maïsvelden. Nadia legde mij uit, dat de maïs (nog) niet geoogst kon worden van-wege de overvloedige regenval. Ook stond er veel maïs, die rijp geoogst werd. Het lag voor de hand, dat veel wild zich in die maïs ophield. Dat was hier en daar ook goed te zien. We gingen de ‘ambon’ op. Hier liet zich weer een mooie bok zien. Ook twee damhin-des en een vos, maar helaas te ver. Ook op de kansel werd er door Bartek druk, maar fluisterend getelefoneerd. Hij werd door mij de ‘telefoongids’ genoemd. Bij thuiskomst zagen we twee vossen en twee reegeiten op het tableau liggen.

De volgende dag begon de outing al om 5.30 uur. Met grote vaart reden we in het pikkedonker met groot licht door het bos. Af en toe zagen we ogen oplichten van een vos, ree, nachtzwaluw of verwilderde kat. Helaas kwam Bartek met zijn 4 x 4 in een modderige zandweg vast te zitten, maar gelukkig had hij een GSM en binnen vijf minuten kwam Robert Jan met zijn gids ons eruit duwen. Onderweg zagen we slechts 2 dammen, ook nu weer te ver. Bij thuiskomst zagen we 1 hinde op het tableau liggen.

Bij de avondouting gingen we weer de hoog-zit op. Een snelle vos gaf geen kans en in de schemer vloog er een houtsnip voorbij. Dat deed mij aan vroeger denken, toen ik nog wel eens op de snippentrek stond. Thuis wachtte ons weer een heerlijke en gezellig dis. Er waren die avond twee reegeiten ge-

strekt. Deze keer werd er bietensoep opge-diend, nou niet direct de favoriete soep van mij en Robert Jan. De gastvrouw schepte op. Robert Jan hield uit beleefdheid zijn bord bij en zei: “Voor mij maar een bietje”.

De volgende morgen liep de wekker weer vroeg af. We zouden nu vlak bij een meer gaan wachten op varkens. Honderd meter vóór de plek zette Bartek de auto heel stille-tjes weg. We deden de portieren heel zacht-jes dicht en liepen geruisloos naar onze plek. Het was muisstil. Je kon er een kanon af-schieten en dat gebeurde ook, want opeens hoorden we een enorme knal. We schrokken ons rot. Het bleek een knalapparaat te zijn om de aalscholvers van het meer vandaan te houden. Mijn hart stond bijna even stil. Er kwam kort daarna een auto met groot licht onze kant oprijden. Dat bleek de ‘da-der’ te zijn. Blijven wachten had toen geen zin meer. We reden verder en zagen enkele reeën staan, maar die gaven geen kans. Dus terug naar huis voor het ontbijt. Tim had die morgen als enige van ons geluk. Hij schoot twee reegeiten. Omdat ik de enige was die na vier outings nog niet tot schot was gekomen, begonnen mijn jacht-vrienden medelijden met mij te krijgen. Ikzelf zat daar niet zo mee. Ik zei wel, dat als het zo door zou gaan, het varken dat ik ooit voor mijn geweer zou krijgen, steeds groter (duur-der) mocht worden. Robert Jan zei: “Oh, dat wordt dus een spaarvarken!”

Tekst: Paul Asselbergs

1e damhert 1e damhert

Wat gunnenjagen is elkaaR

“Je kon er een kanon afschieten en dat gebeurde ook”


Foto: Paul Asselbergs

Foto: Robert-Jan Asselbergs

Eindelijk ik ook

Die middag volgde onze vijfde outing. We kwamen opnieuw in de blubber vast te zit-ten, maar nu viel er niet te duwen. Ik zag deze outing dan ook in rook opgaan. De GSM deed weer dienst. Na een kwartier kwam er een grote terreinauto al schuivend, draaiend en slippend bij ons aan. Het on-mogelijke gebeurde; we modderden ons er samen uit. Ongelooflijk! De rit was naar hoogzit nr. 13. (zie foto). Het waaide flink en dat was op de kansel goed te merken. Na enige tijd stond er opeens een reegeit mooi dwars op 120 meter. Ik schoot, maar helaas, de geit sprong af en liep wonderwel richting kansel. Ik herlaadde heel snel en toen hij op 80 meter mooi dwars stond, schoot ik opnieuw. Gelukkig perfect blad. Die misser kwam heel misschien door de wind en het bewegen van de kansel, zo stelde Bartek mij gerust. Ik zag opeens, dat Bartek een biertje dronk. Dat had hij niet eerder gedaan. Hij gaf mij de breuk en trots als een pauw kwam ik met de breuk op mijn hoed thuis. Ik telde nu ook mee.

De volgende ochtend zagen we tijdens onze tocht midden in het bos een damhinde met hindekalf staan. Bartek zette voorzichtig de tweepoot weg en ik kon opleggen. De twee dieren stonden dwars, maar wel precies ach-ter elkaar. Mijn hart bonsde flink, maar twee dieren tegelijk schieten kwam in mijn ge-dachten niet op. Dat is onweidelijk, hoe

wel mijn gids daar wat anders over dacht. Even later liepen moeder en kind rustig van ons vandaan en was ook deze kans weer verkeken. Bartek was erg teleurgesteld. Wie weet, hopelijk eindelijk geluk bij de laatste outing?

Iedereen wenste mij veel waidmannsheil. Met de gebruikelijke hoge snelheid reden we door het bos, totdat er iets begon te ram-melen. “Het zal toch niet waar zijn”, dacht ik. De uitlaat was van de knalpot losgeschoten. Dat zag er niet best uit. Bartek zuchtte diep, kroop onder de auto, gaf een paar flinke mep-pen én.. wonder boven wonder konden we weer verder rijden. We kwa-men op een mooie plek aan en zetten onze stoeltjes op een bospad weg. Nadia en ik zaten naast elkaar en Bar-tek tuurde tegen een boom de bosranden af. Hij had een blikje bier in zijn hand. Opeens fluisterde hij: “Paul, deems”. Ik stond voorzichtig op en legde mijn buks op de schietstok. Het waaide flink. Ik stond wat te trillen, maar toen ik rustig was, schoot ik en de damhinde stortte ter plekke neer. Ik was erg blij, niet alleen voor mezelf, maar vooral voor Bartek. Hij had de hele week zo zijn stinkende

best gedaan om mij een damhert (mijn eer-ste) te laten schieten en dat was nog gelukt ook. Hij hield direct zijn blikje bier triomfan-telijk omhoog en zei: “When you will drink, you will kill”, kennelijk een Pools gezegde. Hij had dus het geluk afgedwongen. Ik kreeg met zijn mes een kruis van bloed op mijn voorhoofd en wangen(foto) en natuurlijk de bijbehorende breuk, die ik maar direct tot ‘dambreuk’ promoveerde. Toen we in ons jachthuis terugkwamen, waren alle vrinden ook heel erg blij voor mij. Zij gunden mij oprecht mijn eerste dam. Wat kan jacht toch mooi zijn. n

1e damhert

“When you will drink, you will kill”, kennelijk een Pools gezegde.”

Illustratie: Peter van de Wiel

Plaats: Gartow/Elbe,DuitslandWildsoort: DamhertKlasse I, 10 jaarAfstand: 35 meterWind: rugwindKaliber: 9,3 x 74 RHartslag: 180Kleding: OUTFOX PerformanceJager: Till Wälter, Ondernemer

Come closer.Het geïntegreerde ERGOTARN-Geur lter vermindert effectief de menselijke verwaaiing!

STOPErgotarn

Menselijke

verwaaiing

( getest )Persoonlijk

NU NIEUW IN NEDERLAND! Tiendhoek, Kerkweg 170b, 2935 AL Ouderkerk aan den IJsselTel. +31 180 446965. Nu de catalogus aanvragen: www.outfox-wear.com of [email protected] is a registered trademark of OUTFOX GmbH & Co.KG

16 | waidmannsheil | 05-2011

Foto

: To

ine

Ass

elbe

rgs

Foto

: Pau

l Ass

elbe

rgs

aan en rijden naar het bos. We parkeren de auto en muisstil lopen we door het bos. Ja, het is fris maar ik moet zeggen, te doen. Het is prachtig in het bos. De weerman had gelijk, het heeft die nacht gevroren en het is nog een beetje mistig. De bevroren rand-jes van de bladeren zijn al fotowaardig. We lopen verder en genieten van de immense stilte. Opeens krijg ik het sein ‘let op’. En

warempel, op een open vlakte schuin voor ons staan drie reeën met hun neuzen de be-vroren bladeren op zij te duwen en eten ze gras. Aan de rand van dat grasveld hangt weer die mistlaag. Wat een schitterend plaatje. Manlief pakt zijn camera en maakt prachtige foto’s. Het is kwart over acht en we hebben ons doel bereikt. Omdat we onder-tussen toch aardig afgekoeld zijn, besluiten we terug naar huis te gaan. Met een heer-lijk kopje koffie bekijken we de foto’s op de computer en zijn zeer tevreden.

Zo, de dag is nog lang. Ik bel mijn paardrij-vriendin om te kijken of we in de loop van de dag een ritje kunnen gaan maken. Ze heeft wat spullen nodig en vraagt of ik zin heb om eerst mee naar de westernwinkel te gaan. Nou, dat is niet tegen dovenmansoren gezegd, daar heb ik altijd zin in. Ook al heb ik op dat moment niks nodig. Als ik daar rondloop, bedenk ik gewoon dingen die ik nodig heb. Trouwens, daar hoef ik niet eens voor na te denken, dat komt gewoon van-zelf. We rijden naar de grootste westernwin-kel van Brabant en arriveren daar om 12 uur. Ik ben er al een paar keer geweest maar ik blijf er mijn ogen uitkijken. Wat een winkel, wat een spullen, ze hebben er werkelijk al-les. Zadels in wel 100 verschillende modellen voor evenzoveel doeleinden, paardendekens voor de winter de zomer de regen de vliegen en het zweet, paardrijbroeken, spijkerbroe-ken, showkleding, hoofdstellen, halsters, bitten en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zie een vanvoorhoofdstel. Dat doet het altijd goed bij mij, vanvoorspullen. Een van-voorhoofdstel is een hoofdstel van 100 euro voor 60 euro. In feite is dat dus gewoon een goedkoop hoofdstel maar wel van kwaliteit. Ik bedenk me dat mijn ene hoofdstel on-dertussen wel uit de mode is (u vraagt zich waarschijnlijk af: kan dat, een hoofdstel uit de mode? Dan is mijn antwoord: kijk eens in uw jachtkast hoeveel jachtbroeken u on-dertussen heeft? Toch ook meer dan de al-

lereerste die u kocht toen u net begon met jagen?) en leg het hoofdstel op de toonbank. Drie uur later rekenen we af. Niet alleen het hoofdstel hoor. We krijgen 10% korting op de totale factuur. En ik kan u vertellen, dat krijg je niet als je alleen maar een hoofdstel en een deken koopt. We rijden meteen naar de ranch waar onze paarden staan want we moeten natuurlijk al-

les passen, kijken of het staat, kijken hoe we er zelf uitzien op ons paard met onze nieuwe kleren aan en we zijn zeer tevreden. Dat zijn de paarden ook. De mijne voelt zich heer-lijk met zijn nieuwe jachtgroene winterde-ken. Jazeker, ik blijf met mijn paardenhobby ook gewoon in de jachtkleuren. We maken een prachtige rit en bij terugkomst gaan de paarden in het nieuw hun stalletjes in en wij gaan naar huis.

“Hoi,” zegt manlief. “Hoe was het?” “Uh, kun je me even helpen dragen?” Ik zie een scheve blik richting mijn auto gaan maar hij helpt me. “Laat maar eens zien wat je alle-

maal gekocht hebt.” Ik begin met een rondje te draaien, mijn nieuwe broek, western-laarzen en bodywarmer heb ik namelijk al aan. Vervolgens meld ik dat de jachtgroene winterdeken al op het paard ligt en laat ik mijn nieuwe hoofdstel, afklikbare teugels, borsttuig en pad zien. En de beenbescher-mers, ook jachtgroen. En omdat het me be-ter leek om dan ook een passend halster en

halstertouw te hebben, heb ik die ook maar in het jachtgroen gekocht. De heerlijke mas-seerborstel (voor het paard natuurlijk) en de speciale shampoo laat ik maar even achter-wege, ik heb tenslotte al een kist vol met poets- en vertroetelspullen. Manlief vindt het allemaal mooi en hij lacht alleen maar. En weet u waarom hij moet lachen? “Je bent precies hetzelfde als ik en mijn jachtvrien-den”, zegt hij. “Als wij in een XXL-jachtwinkel in Trondheim (Noorwegen) de halve winkel leegkopen, dan moet dat in je eerstvolgende verhaal in Waidmannsheil. Nou, schrijf maar op voor je volgende artikel: Jij bent precies hetzelfde!” n

Ik moet iets bekennen. Ik lijk er een beetje op. Of nou ja, een beetje is te bescheiden uitgedrukt. Eigenlijk ben ik precies hetzelf-de. Ik zeg het niet graag hoor. Maar nu we toch aan een nieuw jaar begonnen zijn, wil ik met een schone lei beginnen. En dat doe ik gewoon nu.

Voor degene die het nog niet weten, of de link nog niet hadden gelegd, of vanaf dit nummer abonnee zijn: Ik ben de vrouw van een jager. En wat voor een! Ik ben heel trots op hem. Ik groei mee met jachtavonturen en ondertussen weet ik dat als ik op mijn paard op zondagochtend vroeg door het bos rij, het onmogelijk is dat ik een hert heb gezien. (We wonen aan de kust). Ik ben ook trots op hem omdat hij de meest mooie natuurfoto’s maakt. Als manlief voor dag en dauw op staat om te proberen een ree te fotograferen, dan ga ik wel eens mee. Want fotografie is een andere hobby van hem. Ik ben dus ook de vrouw van een fotograaf. (Even voor de duidelijkheid: de jager en de fotograaf zijn dezelfde man). Onlangs was het zover. Een ree in de ochtenddauw fotograferen, zou dat niet mooi zijn? Ik reageerde enthousiast. Ik denk te enthousiast want het werd per direct geïnterpreteerd als dat ik mee zou gaan. Ge-zien het feit dat het pas licht wordt rond een uur of 8, dacht ik mijn zaterdagochtend ge-woon een beetje uit te kunnen slapen. In ie-der geval tot 7 uur. Maar dan moesten we al lang in het bos zijn en het liefst nog vroeger. De avond daarvoor keek ik naar het weer-bericht, -3 aan de kust (mazzel voor mij) tot -8 landinwaarts. Oei, dat wordt afzien. Maar, zoals ik graag alle passie van manlief eens wil beleven, zocht ik op vrijdagavond dapper naar mijn warmste kleren. Ze stonken naar paard. Ondanks de kou kruip ik namelijk ook nog steeds op de rug van mijn trouwe vier-voeter, ondertussen met drie lagen kleding aan. Daarom stinkt mijn hele voorraad war-me kleren naar paard. “Is dat erg?”, vraag ik. Nee, dat was niet erg. We duiken op tijd ons bedje in. “Zet de wekker maar op half 6.” Hu? dacht ik. Half 6? “Ik heb geen uur nodig hoor lieverd”, zei ik zacht. Ik bedoel: heel de make-upsessie, de cremetjes, de staan-deze-laarzen-bij-deze-broek-sessie, waar-is-nou-weer-mijn-mobiele-telefoon, dat ben ik van plan allemaal over te slaan. Maar manlief is graag op tijd. En dan weet ik al dat het geen enkele zin heeft om de wekker later te zet-ten. Sterker nog, ook al zet ik geen wekker, hij is al ver voor half zes wakker.

Zaterdagochtend, kwart over vijf. “Kijk eens, ik heb lekker een kopje thee voor je ge-maakt.” Ik moet lachen maar we drinken lek-ker even thee en koffie op bed, kleden ons

De vrouw van... De vrouw van...

ik Ben De VROuW Van...

Tekst: Nausikaä van den MerkenhofFoto’s: WMH

“Maar nu we toch aan een nieuw jaar begonnen zijn, wil ik met een schone lei beginnen”


derlijk mooi. De auto wordt af en toe stil ge-zet en met de verrekijkers turen we de omge-ving af. We kijken naar drie damherten, aan de voet van de Benachally en er komt weer een oude Landrover aangereden. Het is Andy, een schapenboer. De raampjes gaan omlaag en volgens goed Schots gebruik wordt er el-lenlang gekletst en geroddeld. Ondertussen ontdek ik nog een aantal damherten op de berghelling naast ons. Maar ik kan turen wat ik wil, volgens de beide Schotten zijn deze niet te benaderen. Ik denk daar toch anders over, maar ik houd me in. Als de twee uit-gepraat zijn, tuffen beide terreinvoertuigen weer door. Wij verder omhoog en Andy naar beneden. We komen op een zeer wijds stuk waar je kilometers ver kunt kijken. We zetten de auto stil en turen.

Koeien lopen hoog op een helling. Schapen bevolken diverse stukken. Hoog aan de oost-kant is een dennenbos zichtbaar. “Daar huist het roodwild”, zegt Barry. Ik zou er wel heen willen sluipen, maar Barry doet het liefst zo

veel mogelijk met de auto. “Als je er daar een schiet, heb je hem nog niet aan de weg”. Dat is ook wat! Daar komen we toch voor? Na een smal weggetje met halverwege een prachtig oud bruggetje zijn we aan het eind van de goed berijdbare weg. We keren om en zakken hetzelfde weggetje weer af. Dan ontdekt Barry ineens een stel dammen. De auto komt tot stilstand en we loeren naar het stel. Er zitten enkele geweidragers bij. De afstandsmeter in Barry’s kijker zegt echter dat ze over de zeshonderd meter staan. Door het open terrein zijn ze hier niet te benade-ren. We toeren weer verder.

Op de plek waar een uur geleden de twee stonden te kletsen, zien we nog steeds drie geweidragers. Ik vraag of ik het mag probe-ren en wijs op een beek tussen ons en de herten. “Als je me daarginds dumpt, kan ik via de beek veel dichterbij komen tot die kleine heuveltjes”, zeg ik. Hij stemt er mee in en brengt me naar de gevraagde plek. Ach-ter een oude cottage kunnen ze nooit zien

dat ik uitstap. Barry rijdt door en ik begin een lange kruipen sluiptocht. Door de beek gaat het prima. Ik heb het terrein goed in m’n hoofd geprent en volg de beek tot een stuk bracken, grote varens. Daar begin ik op handen en knieën omhoog te kruipen. Het gaat door stugge hei en natte mossige stuk-ken. Tegen de tijd dat ik de kop van het hel-linkje nader, ga ik verder op m’n buik. Bijna boven rust ik even uit tot mijn ademhaling wat kalmer wordt. Eerst loer ik nog de hellin-gen van de berg op de achtergrond af of er geen herten zijn die mij in de gaten hebben. Dan schuif ik voorzichtig door naar boven. De drie staan op zo’n honderdvijftig meter schat ik en komen zelfs nog dichterbij. De buks komt heel voorzichtig in stelling, maar wat ik ook probeer, de loop krijg ik niet goed vrij van de beplanting. Bovendien is het hard gaan waaien waardoor het gras steeds in het zicht van de kijker waait. De verrekijker gaat onder het voorhout en op dat moment sprin-gen de drie over een soort walletje naar een lager gelegen stuk en verdwijnen uit mijn

We zijn in Schotland. Met een prachtig zonnetje toeren we door het wondermooie Aberdeenshire richting Braemar. Het is op-vallend hoe schoon en netjes alles is in de omgeving van Balmoral Castle. Daarna slin-gert de weg zuidwaarts en wordt de natuur om ons heen ruiger.

De zon wordt steeds bleker en verdwijnt even later achter de wolkensluiers. De weg klimt en het landschap wordt steeds ruiger. Voordat we een half uur verder zijn, begint het te regenen en ter hoogte van Glenshee is het zulk takkeweer geworden, dat je zou ge-loven dat het winter was. Zelfs natte sneeuw zwiept met kracht tegen de autoruiten en het zicht is geen honderd meter meer. En dan te bedenken dat ik vandaag op eigen gelegen-heid de Hooglanden in mag voor een gewei-drager. Als dit zo blijft, belooft het een vieze koude natte dag te worden. In het mistroos-tige weer zakken we de bochtige weg af rich-ting Blairgowrie. Eenmaal beneden lijkt de wind af te nemen en de regen te minderen.

Als we door het stadje gereden zijn, koersen we richting Dunkeld. En zowaar wordt het weer helemaal droog.

Terwijl we een prachtige weg door een ty-pisch Schots dal volgen, zegt Barry op een gegeven moment: “Vanaf hier is het links en rechts jachtveld.” Dat wil zeggen: zodra we een dam of edelhert ontdekken mogen we die schieten. Beperking op leeftijd heb-ben we niet. Ik zit direct met een gezonde spanning op m’n stoel. En even later zien we zowaar de eerste damherten. Nog ver van de weg maar wel te benaderen volgens mij. Barry laat ze echter en zegt dat we er nog veel tegen zullen komen vandaag. We rijden enkele kilometers verder tot de grens van het jachtveld, keren om en komen weer langs de dammen. Ze staan nog iets verder weg dan daarnet. Bossen, weilanden, akkers, meer-tjes en ten noorden de bergen, kortom; vari-atie te over in dit veld. Barry draait een smal weggetje in dat omhoog loopt en trapt met-een op de rem voor een naderende Landro-

ver; een oud ding met een oudere vrouw aan het stuur, ernaast een ongeveer even oude man, beiden in slonzige kleren. De raampjes gaan open en er volgt een heel gesprek. Als we even later weer doorgaan zegt hij: “Dat waren de estate-eigenaren, bij hen mogen we stalken!” Het blijken gewone boeren te zijn die ooit heel goed geërfd hebben.

De auto klimt steeds hoger en regelmatig moet ik er uit om een hek open en dicht te doen. Hier en daar staat nog een cottage of boerderij, maar hoe hoger we komen hoe stiller het wordt. Zo’n beetje bij de laatste bomen zien we een reebok. “Daar moeten we afblijven vandaag”, neemt Barry meteen de illusie weg. Hij komt hier al jaren, het afschot van deze reeën is aan een ander ver-pacht. We toeren verder, over veeroosters, door hekken en over bruggetjes met daaron-der kabbelende beekjes. Vaak ligt het smalle weggetje tussen groen bemoste muren. Het is hier machtig mooi en stil. De hei staat overal in bloei en kleurt de omgeving won-

Dammen in het ruige Schotland Dammen in het ruige Schotland

Dammen in het Ruige schOtlanD Tekst en foto’s: Bert Pellegrom


snelde buks doet z’n werk. Ik zie de bok op de plaats omvallen en hij blijft liggen. Wat er allemaal op zo’n moment door je heen giert! De rest gaat als een speer van ons af in de richting van een stuk bos. Eén moment blijft de andere spitser staan en kijkt nog eens om. Dan buldert de zwaardere buks van de geroutineerde Barry en duidelijk zie ik dat hij geraakt is. Nog een aantal passen naar be-neden en dan valt ook die bok. Dat is twee in enkele seconden. Ik ben in hogere sferen. Wat een belevenis!

Barry ziet het niet zitten om met de auto de helling af te gaan, de fabrieksbanden zitten er nog onder en daar kom je niet mee om-hoog, dus gaan we lopen. Korte tijd later sta ik voor m’n eerste wilde dambok. Wat zijn ze donker in vergelijking met de ongeveer hon-derd tamme damherten die ik op m’n werk heb. Daar eten ze uit je hand en hier lopen ze als je op zeshonderd meter afstand het autoportier opent.

Vlakbij de bosrand die steil naar beneden tot de beek loopt, ontweiden we ze. En dan begint het zwaarste werk, de twee naar de auto brengen. Met zo’n vracht omhoog weet je ook wel waar je aan begonnen bent. Wat is dat zwaar! Als ik mijn bok naast de auto leg en omkijk, staat een uitgeputte Barry nog halverwege de helling. Ik ga hem een handje helpen. Hangend aan het dak van de laadbak wegen we de bokken met een groot formaat urnster. Daarna laden we de boel in en zakken de weg naar beneden af. Enkele weggetjes verderop staat er ineens een bok met een enorm schoffelgewei ons vanuit een grasveld aan te kijken. Helaas, het is het veld van de buren. We steken de doorgaande weg over en rijden door een stuk bos waar we een paar reeën zien. Barry zet de auto stil en voorzichtig lopen we naar de bosrand. Op een grote ommuurde akker

lopen een paar damherten. Ze lijken hier overal te zitten. Dan vertelt Barry dat ze hier sinds de Eerste Wereldoorlog voorkomen. Gamekeepers, gillies en ander personeel van Blair Atholl estate, hier een stuk noordelij-ker, moesten allemaal naar het front. Hekken die kapot gingen werden niet tijdig genoeg gerepareerd en zo ontsnapten daar de dam-herten die zich sinds die tijd over een groot deel van de Grampians hebben verspreid. En dat ze zich hier kunnen handhaven is overal

te zien. We laten het stel en rijden naar een andere hoek van het veld. Wat hebben ze hier de ruimte. Weer zien we een stel, maar ze staan ver weg. Dan rijden we naar het huis van de eigenaren waar Barry verslag van de dag doet. Terwijl de avondzon schit-terende kleuren over de bergen en bossen strooit, gaan wij weer richting huis. Na een snelle hap in Blaigowrie is het nog ruim twee uur sturen voor we de beide dammen in de koelcel kunnen hangen. n

zicht. Als ik ze weer goed te zien krijg, zijn ze ondertussen een heel eind van me af en trekken naar links. Door de kruisdraden volg ik ze en op het moment dat er even één blad geeft, is de kogel weg. Als door een wesp gestoken, scheren ze weg. De bok waar ik op schoot, verdwijnt achter een bosje in een rotsachtig stuk. Daarna kan ik hem niet meer volgen. Een andere zie ik de berg op gaan.

Als ik achter me kijk, zie ik ver op een heuvel Barry met de auto staan. Hij moet er een veel beter zicht op gehad hebben. Als ik hem naar de oude cottage zie rijden, loop

ik daar ook heen. Minuten later ontmoeten we elkaar en hij vertelt me dat het schot mis was. Met ongeloof sta ik hem aan te kijken, maar hij weet het zeker. “Ze zijn alle drie de berg op”, zegt hij. Mogelijk zijn er dan toch weer grashalmen voor de loop ge-waaid, ik zou het anders niet weten. Pech. Maar! Ik heb bewezen, dat ik ze wel binnen schot kan benaderen. En dat kan Barry niet ontkennen. We rijden dezelfde weg omhoog als vanmorgen en komen weer bij het stel dat op zeshonderd meter van de weg liep. Ze zijn er nog steeds.

“Nu zal ik je eens laten zien hoe wij Schotten dat doen!” grijnst hij. Hij pakt zijn buks van de achterbank en verlaat de auto. Gebukt

loopt hij naar een stenen muur iets van de weg af. De herten hebben het al gezien en gaan met grote sprongen naar links. Toch legt hij zijn buks nog op het muurtje en tuurt een poos door het spektief. Dan komt hij terug. Ik wil wat zeggen, maar houd me in. We turen nog een ander vlak af. Meer dan twee reeën zien we niet. We rijden tot het eind, keren, en toeren langzaam weer rich-ting dal.

We komen Andy tegen die ons vertelt dat we geen quad krijgen vandaag. De boer die hem zou komen brengen, is met trekker en

aanhanger op zijn kant gegaan. Alles is on-bruikbaar geraakt. In het dal zien we nog een aantal reeën en damhindes. Er zijn tal van mooie plekken, maar geweidragers zien we op dit uur van de dag niet. We draaien een ander weggetje in, weer omhoog richting bergen. Als we om een bocht komen, staat het weggetje met muurtjes aan weerskanten tjokvol met schapen. Voorzichtig rijdt Barry door en de schapen schieten ergens een wei-land in. Na weer een aantal hekken open en dicht gedaan te hebben, rijden we nu langs een dal met zeer scherpe hellingen.

Net als we over een heuveltje komen, zien we twee koppels herten. In no time zet Barry de auto uit het zicht. Zonder kabaal stappen

we uit en sluipen naar de top van het heu-veltje. Voorzichtig loeren we in het volgende dal. Twee koppels herten met een aantal geweidragers grazen vlak bij de scherpe hellingen. “Pak jij er maar een,” zeg ik te-gen Barry, want ik vind ze te ver weg. Barry gaat liggen, klapt de pootjes onder z’n buks uit en richt. Op enige afstand wacht ik af. Dan draait hij zich om en wenkt me. “Pak je buks, ze komen deze kant op.” Ik loop terug naar de auto en pak m’n buks. Op m’n buik schuif ik tot naast Barry en zie dat ze veel dichterbij gekomen zijn. Ik kruip nog enkele meters naar rechts waar ik mooi kan aan-leggen op wat stenen. In de voorste groep lopen twee spitsers. Ik houd de grootste in de kruisdraden en wacht tot hij blad geeft. Dan staat hij mooi. Maar er staat een kalf achter. Even later heb ik hem weer spits. Een hinde voorlangs, en dan, mooi blad! De ver-

Dammen in het ruige Schotland Dammen in het ruige Schotland

“Nu zal ik je eens laten zien hoe wij Schotten dat doen!”

“Dat is twee in enkele seconden. Ik ben in hogere sferen.”


Ik kruip nog enkele meters naar rechts waar ik mooi kan aanleggen op wat stenen.

M’n eerste wilde dambok.

De Duitse Jachtwetgeving

De Duitse Jachtwetgeving bestaat onder an-dere uit het Bundesjagdgesetz, de Landes-jagdgesetze, delen van het Waffengesetz en verschillende verordeningen. Omdat het Bundesjagdgesetz een kaderwet is die aan de landen de vrijheid geeft om veel zaken op het gebied van jacht zelf in te vullen, be-staat er in Duitsland geen uniform jachtrecht. Afhankelijk van het Bundesland waarin men zich bevindt, gelden daardoor andere regels. Wil men deze regels leren kennen, dan zal men het Bundesjagdgesetz in combinatie met het betreffende Landesjagdgesetz en de betreffende Landesjagdverordnung moeten raadplegen, eventueel aangevuld met juris-prudentie. Het is daarom vaak moeilijk om in één oogopslag te zien hoe één en ander wettelijk geregeld is. Desondanks is het toch belangrijk dat men als jager de belangrijkste voorschriften kent. In Duitsland verliest men de jachtakte weliswaar lang niet zo snel als in Nederland, maar in zwaarwegende geval-len kan de jachtakte toch ingetrokken wor-den.

Het Bundesjagdgesetz

Het Bundesjagdgesetz is een kaderwet. Dat wil zeggen dat deze wet slechts een raam-werk is van algemene principes, verantwoor-delijkheden en procedures. Aan een dergelijk raamwerk dient invulling gegeven te worden door nadere regelgeving. In het geval van

het Bundesjagdgesetz bestaat deze nadere regelgeving uit de Landesjagdgesetze en de Jagdverordnungen. In grote lijnen regelt het Bundesjagdgesetz welke diersoorten bejaagd mogen worden en hoe, wanneer en door wie de jacht uitgeoefend mag worden. Daarnaast bevat het strafbepalingen en regelt het te-vens de bevoegdheid van de landen om van de regels af te wijken, de regels aan te vullen of ze te beperken. Een blik in het Bundesjagdgesetz alleen kan daarom bijna nooit volstaan als men een vraagstelling be-treffende de jacht wil beantwoorden.

Desalniettemin staan er toch veel interes-sante dingen in het Bundesjagdgesetz. De eerste paragraaf bevat bijvoorbeeld de kern van alle jachtwetgeving in Duitsland. Zo regelt hij onder andere wat het jachtrecht inhoudt: “Volgens het Bundesjagdgesetz is het jachtrecht de uitsluitende bevoegdheid binnen een bepaald gebied, de in het wild levende bejaagbare diersoorten te hegen, ze te bejagen en/of ze in bezit te nemen”. Het werkwoord ‘hegen’ in de voorgaande zin is niet met één Nederlands woord te vertalen, maar het betekent zoveel als verzorgen en beschermen. Deze verzorging en bescher-ming heeft volgens deze paragraaf niet al-leen betrekking op de diersoorten zelf, maar ook op de biotoop waarin zij leven. Deze dient enerzijds tegen de dieren beschermd te worden, maar anderzijds ook voor wild geschikt te blijven. Daarnaast geeft deze pa-ragraaf aan, dat bij de uitoefening van de

jacht de algemeen erkende weidelijkheids-regels in acht dienen te worden genomen. Ondanks het feit dat deze paragraaf weinig concrete informatie bevat, geeft hij wel dui-delijk aan welke positie de jager in Duitsland heeft. Hij is niet slechts iemand die binnen het kader van de wet dieren schiet, maar veel meer iemand die verantwoordelijk is voor de flora en fauna in het algemeen. Bij het uitoefenen van die verantwoordelijkheid is hij aan rechten en plichten gebonden en tevens aan de algemeen geldende weidelijk-heidsregels. Zoals later in de wet blijkt, zijn dat geen holle frasen.

Aan het einde van de wettekst worden na-melijk de strafbepalingen bepaald en die zijn deels niet mis. Binnen het Duitse recht wordt onderscheid gemaakt tussen ‘Strafta-ten’ (misdrijven) en ‘Ordnungswidrigkeiten’ (overtredingen). Bij een Ordnungswidrigkeit bedraagt de maximale boete 5000 euro. Bij een Straftat is er geen maximum aan de boete gesteld en bovendien kan er nog een gevangenisstraf van maximaal 5 jaar volgen (of van maximaal 6 maanden als er geen opzet in het spel is). Begaat men een Ord-nungswidrigkeit, dan is de jachtakte normaal gesproken niet in gevaar, terwijl die in Ne-derland bij vergelijkbare feiten meestal min-stens voor twee jaar ingetrokken zou zijn. Van een Ordnungswidrigkeit is bijvoorbeeld sprake, als men binnen de bebouwde kom jaagt, jaagt op basis van een niet geldige pachtovereenkomst, op ongeoorloofde wijze

Tekst: Maarten FijnautFoto’s: WMH

Thema Duitsland Thema Duitsland

jachtWetgeVingDe Duitse


Bronvermelding Jagdwaffenpass; Erler Kataloge der Stempelmarken von Deutschland

Een te zware bagge op het tableau, maar mét kapotte voorloper. Wat zegt de wet?

het wapen en de munitie onder voldoende toezicht houdt of andere maatregelen neemt, die vermijden dat het wapen gestolen kan worden. Wat onder ‘voldoende toezicht’ en onder ‘andere maatregelen’ verstaan moet worden, is op grond van de nog ontbrekende jurisprudentie niet te zeggen, maar men gaat er vanuit dat het bijvoorbeeld voldoende is als men het wapen in de afgesloten kast op de hotelkamer zet of het in een afgesloten koffer met een ketting aan de verwarming legt. Als men dan nog op zeker wil gaan, kan men ook nog de grendel eruit halen en die bij zich houden of in de auto leggen.

Overnacht men in een hotel als men daarna naar zijn eigen jachtveld gaat, dan gelden dezelfde regels, maar zodra men een wo-ning, een huis of een jachthut heeft, dan kan men niet meer met bovengenoemde maat-regelen volstaan. Als men helemaal naar Duitsland verhuist, dan moet deze woning als ‘Hauptwohnsitz’ aangemerkt worden. In dat geval krijgt men een Waffenbesitzkarte en dient men de wapens op te bergen in een kluis die aan alle eisen voldoet. Is men telkens maar tijdelijk in Duitsland, wat voor de meesten het geval zal zijn, dan hoeft men de overheid niet te melden dat men wapens in huis heeft. Over het opbergen van wapens in zo’n geval bestaat geen regeling, maar als ze gestolen worden en niet in een kluis stonden, zal men er waarschijnlijk niet mee weg komen. Een wapenkluis die aan de wet-telijke eisen voldoet, koopt men in Duitse bouwmarkten voor weinig geld. Het verdient aanbeveling zo’n kluis te kopen, want als de wapens gestolen worden en er gebeurt iets mee, dan kan dat tot serieuze problemen lei-den. De vader van de jongen uit Winnenden wordt momenteel voor ‘dood door schuld’ vervolgd, omdat hij derden de gelegenheid heeft gegeven bij de wapens te komen door ze niet volgens de regels op te bergen. Een investering in een wapenkluis kan dus veel waard zijn.

Een ander onderwerp dat sinds de wijziging van het Waffengesetz erg belangrijk gewor-den is, is het vervoer van wapens. De re-geling die de Duitse wetgever ten aanzien van dit onderwerp gemaakt heeft, is niet heel logisch. De wet maakt namelijk een on-derscheid tussen het transporteren en het vervoeren van wapens. Van transporteren is sprake als men met het wapen naar de schietbaan of naar de geweermaker gaat. In dat geval moet het wapen in een afgesloten koffer of foedraal zitten. Van vervoeren is sprake als men door het jachtveld rijdt, maar óók tijdens ritten van en naar het jachtveld, inclusief kleine onderbrekingen en omwe-

gen. In zo’n geval is de enige beperking, dat het wapen buiten het jachtveld en in de auto ontladen is. Een foedraal of een koffer is bij het vervoeren niet nodig. Waarom het wapen bij de ene rit van A naar B zo op de achter-bank mag liggen en bij de andere rit van C naar D afgesloten moet zijn, heeft de wetge-ver niet duidelijk kunnen maken, maar dat verschil kan wel grote gevolgen hebben bij een aanhouding. Ook bij dit onderwerp geldt daarom weer, dat voorzichtigheid geboden is. De literatuur is het er namelijk nog niet eens over eens of men bij lange ritten over grote afstanden niet toch van transporteren moet spreken. Bij ritten van een paar kilome-ter van het jachthuis naar het jachtveld zal dat nooit een probleem zijn, maar als men vanuit Nederland naar het jachtveld rijdt, kan het misschien wel tot een probleem worden. Ook hier ontbreekt de jurisprudentie nog, dus het is beter geen risico’s te nemen en het wapen afgesloten te transporteren. Wat verder van belang is bij dit onderwerp is, dat men het wapen bij ritten door het jachtveld ontladen heeft. Met ontladen bedoelt de wetgever: geen kogel in de kamer én geen

kogels in het magazijn, onderladen telt na-melijk ook als geladen.

Conclusie

In Duitsland zijn er duizenden regels betref-fende de jacht. Deze regels zijn vaak niet makkelijk te vinden, omdat de Jachtwetge-ving in Duitsland een ware piramide is met op de top het Bundesjagsgesetz. In het ka-der van dit ene artikel is het niet mogelijk deze hele piramide te behandelen, maar ik hoop dat de beklimming ervan wel iets mak-kelijker geworden is. Mocht u met vragen zit-ten waar u zelf de antwoorden niet op kunt vinden, dan kunt u zich eerste instantie tot de Untere Jagdbehörde wenden die op elke Kreisverwaltung te vinden is. Verder zijn, vooropgesteld dat men er lid van is, de Lan-desjagdverbände ook goede aanspreekpart-ners voor een juridisch advies. Als jachtpach-ter doet men er daarom goed aan lid te zijn van het Landesjagdverband van de deelstaat waarin het jachtveld gelegen is. n

wild uitzet, de jachtakte tijdens de jacht niet bij zich heeft of een stuk schiet waarop de jacht niet geopend is. Met name het laatste geval komt vaak voor bij Staatsdrukjachten, als er bijvoorbeeld per ongeluk een reebok geschoten wordt. Meestal wordt de desbe-treffende jager in zo’n geval geadviseerd zichzelf aan te geven bij de Untere Jagdbe-hörde. Doet hij dat niet, dan wordt aangifte tegen hem gedaan. In beide gevallen is het dan meestal met een paar honderd euro ge-regeld, maar wie zichzelf aangeeft krijgt wel korting.

Van een Straftat is slechts sprake als men een beschermde diersoort of een ‘notwen-diges Elterntier’ schiet. Natuurlijk hoeft men geen angst te hebben in zo’n geval direct in de gevangenis te belanden, maar het kan wel flink geld kosten en ook tot intrek-king van de jachtakte leiden. Normaal ge-sproken zal men een dergelijke Straftat niet snel begaan, maar realiseert u zich wel, dat een führende bagge die in de winter op een drukjacht geschoten wordt ook zogend kan zijn en dat een hinde in die tijd van het jaar altijd zogend is. Ook moervossen zijn ‘not-wendige Elterntiere’ en mogen daarom in het voorjaar niet geschoten worden. Schiet iemand hier bewust een fout stuk, dan is vervolging natuurlijk terecht, maar bij de ac-tuele toestand van de zwartwildbestanden, waarbij soms het hele jaar rond frischlingen geworpen worden door zeugen die zelf nog frischling of overloper zijn, dan sluit de wet helaas niet helemaal op de praktijk aan. Een frischling of overloper van 30 kilo die tijdens een drukjacht in de winter geschoten wordt, kan soms al frischlingen in de dekking heb-ben liggen. Officieel begaat men dan een Straftat, maar gelukkig zien de Untere Jagd-behörden ook in, dat men de drukjacht, die in veel gebieden onontbeerlijk is, feitelijk onmogelijk maakt als men hier te streng te-

gen optreedt. Maakt men dus een fout, die elke andere jager ook gemaakt zou hebben, dan heeft dit normaal gesproken geen ern-stige gevolgen. Meestal wordt de zaak dan geseponeerd. Het blijft echter toch zaak op te letten, want bij grote stukken zwartwild, een hinde, een fout aangesproken smalree in de zomer of een moervos, kunnen de zaken er toch anders voorstaan. Verder bevat het Bundesjagdgesetz regelin-gen over de bejaagbare diersoorten, over de uitoefening van het jachtrecht, de indeling van jachtvelden, het pachten van jachtvel-den, de jachtakte, de beperkingen van het jachtrecht, de wildschade, de jachtschade en het in het verkeer brengen van wild. Het zou te ver gaan om het hele Bundesjagdgesetz hier te behandelen, maar het is vrij goed leesbaar, niet al te groot en ook makkelijk online te vinden.

De Landesjagdgesetze en de Landesjagdverordnungen

Zoals eerder geschreven, wordt er door Lan-desjagdgesetze invulling gegeven aan het Bundesjagdgesetz. Dit betekent, dat er in Duitsland 16 verschillende Landesjagdgesetze zijn. Deze Landesjagdgesetze lijken allemaal op elkaar en komen qua opbouw overeen met het Bundesjagdgesetz. Daar er echter toch altijd kleine of grotere nuanceverschil-len zijn, en deze wetten ook nog uitgediept worden door verordeningen, is het gelet op de volledigheid niet mogelijk ze onder één gezamenlijke noemer te behandelen. Men zal steeds in het betreffende Landesjagdgesetz moeten kijken om zekerheid te krijgen. Om deze reden zullen de Landesjagdgesetze in dit artikel niet verder behandeld worden. De geïnteresseerde lezer kan het betreffende Landesjagdgesetz snel op internet vinden.

Het Waffengesetz

Het Duitse Waffengestetz dat in heel Duits-land geldt, is in 2009 na de schietpartij in Winnenenden, waarbij een vijftienjarige jon-gen met het sportpistool van zijn vader 15 mensen en vervolgens zichzelf doodschoot, sterk aangescherpt. Het wapen dat gebruikt werd was niet volgens de regels opgeborgen, wat ertoe geleid heeft, dat sportschutters en vervolgens ook jagers in de media massaal onder druk kwamen te staan. In de discus-sie die daarop gevoerd werd waren rationele argumenten ver te zoeken, en als jagers kun-nen we blij zijn, dat de wijziging van het Waf-fengesetz, die daarna in hoog tempo onder een enorme politieke druk tot stand geko-men is, ons nog enigszins spaart. Deson-danks is de logica in het Waffengesetz vaak ver te zoeken, en omdat men op het gebied van opberging en vervoer van wapens geen fouten meer tolereert, dient men voorzichtig te zijn. Jurisprudentie ontbreekt nog, waar-door men bij sommige onderwerpen slechts vermoeden kan hoe de wet geïnterpreteerd zal gaan worden. Het is daarom beter extra voorzichtig te zijn, zodat men niet tot voor-beeld wordt van hoe het niet moet.

Met name bij het opbergen van wapens is de Duitse overheid zeer streng geworden. Met het opbergen krijgt men te maken als men naar zijn eigen jachtveld gaat, maar ook als men ergens uitgenodigd wordt. Wordt men ergens anders uitgenodigd en overnacht men bij of in de buurt van de persoon die uitnodigt, dan verdient het aanbeveling de wapens bij deze persoon in de wapenkluis te zetten. In Duitsland mag dat. Is dat niet mogelijk of overnacht men in een hotel, dan is het niet voldoende als men de wapens al-leen onder het bed schuift als men de hotel-kamer verlaat of in de achterbak van de auto laat. De regeling eist in zo’n geval dat men

Thema Duitsland Thema Duitsland


Van een Straftat is sprake als men een ‘notwendiges Elterntier’ schiet.

Instructies bij drukjachten, lees ze goed!

En vill mann, letterlijk vertaald «een wilde man». Zeker geen misplaatste aanduiding voor Kristoffer Klausen. Gedurende een heel jaar leefde hij in de Noorse wildernis als Ja-ger / Verzamelaar met enkel zijn Gordon Set-ter Frøya als gezelschap... en een camera.

In Noorwegen geniet Klausen al enige ja-ren bekendheid onder de jagende gemeen-schap door zijn filmproducties. De jacht op zo nagenoeg alle in Scandinavie bejaagbare diersoorten is door hem verfilmd en hits als «Hjortejakt», «Skogsfugljakt en «Råbukker» liggen bij de meeste jagers op de plank. Met uitstapjes naar Afrika en Canada daargela-ten staat het jagen in Scandinavie centraal in zijn films.

In 2009 besloot Klausen zichzelf uit te dagen en vertrok in augustus met zeer beperkte middelen, richting bos. Een kogel- en hagel-buks (met beperkte munitie), camera, mes, bijl, vishengel en gordon setter als belang-rijkste gereedschappen.

Het gehele avontuur van Kristoffer is door hem zelf op film vastgelegd en deze ligt nu in de schappen. Het is een film die een bre-der publiek aantrekt dan ‘enkel’ de jager. Het gaat om overleven, vechten tegen de elemen-ten en de vaardigheden als jager, visser en verzamelaar. Dit concept spreekt een breed publiek aan doordat het een emotie prikkelt; «het oerinstinct» en «eenvoudige leven zon-der moderne complicaties / stress».

Aan jacht ontbreekt het in de film niet, zo kunnen we genieten van hertenjacht in één van Noorwegen’s beste jachtvelden, Auer-hoenJacht voor de staande hond, eenden-jacht en zelfs vossen jacht.

Tijdens zijn jaar als «en vill mann» heeft Klausen een dagboek bijgehouden, welke nu als boek in de winkel ligt. We kunnen van dag tot dag de vier seizoenen doorlezen. Waar we in de film de hoogte / diepte pun-ten verfilmd zien, en de jacht horen en zien, laat het boek een andere kant zien.

In het boek is van dag tot dag te lezen hoe Klausen zich voelt, welke tol de weersom-standigheden eisen en details welke in een film niet te registreren zijn. Doordat je van dag tot dag Klausen volgt krijg je het ge-voel «er bij te zijn», kijk vervolgens de film en je voelt je verbonden met de ervaring en een drang zelf zoiets te doen komt boven drijven.

Klausen staat niet alleen in contact met zijn oerinstinct, ook met zijn commerciële in-stinct is niets mis. Zowel film als boek zijn kaskrakers en Klausen is inmiddels een be-kende Noor.

Het boek en de film zijn vooralsnog alleen in het Noors verkrijgbaar maar, naar verluidt, wordt er gewerkt aan een Engelse versie van het boek en ondertiteling bij de film. n

Tekst: Marcel Mennink

Veel Nederlandse jachttradities zijn overgenomen van onze oosterburen. Nu ik een aantal jaren in Duitsland woon en jaag, worden voor mij de achterliggende betekenissen van deze tradities steeds duidelijker. Het uitreiken van de

breuk is meer dan een felicitatie aan de schutter. Even stilstaan bij het doden van een dier en respect tonen voor het geschoten stuk.

Degene die de breuk uitreikt zal zeker een opmerking maken of het stuk goed is aange-sproken en goed is geschoten. Als de breuk niet wordt uitgereikt, dan is dat een teken van ongenoegen van de jachthouder, en men zal zich dan moeten afvragen wat er fout is gegaan. Op een varkensdrukjacht kwam een jager eens trots terug met vijf geschoten reeën. Het reewild was vrijgegeven, maar om op één post vijf stuks te schieten, dat lijkt meer op uitroeien. De jager was kwaad, omdat hij bij het tableau geen breuk kreeg uitgereikt.

Ook maken wij steeds meer mee, dat Nederlandse jagers na de jacht direct weggaan en niet wachten tot het tableau opgemaakt is. Als de jachtleiding er alles aan gedaan heeft om iedereen een mooie jachtdag te bezorgen en hij staat aan het eind van de dag met een handjevol mensen rond het tableau, dan zal dat zeker invloed hebben op de gastenlijst van het volgende jaar. Niet alleen voor de jachthouder is aanwezigheid bij het tableau belangrijk, maar ook het tonen van respect voor het geschoten wild hoort daarbij. Als jachthoornblazers het tableau doodblazen gaan er na al die jaren nog steeds koude rillingen over mijn rug. Wie zijn wij, dat we zo bevoorrecht zijn om aan zo´n mooie jachtdag te mogen deelnemen?

Voor degenen die al langer in Duitsland jagen is het begrip Jagdgericht’ waarschijnlijk niet onbekend. Als de stemming er bij het Schüsseltreiben goed in zit, wordt er een rechtbank samengesteld. Een rechter, een aanklager en een verdediger en meestal enkele griffiers.De aanklager roept een beklaagde naar voren en begint de beklaagde de meest vreselijke dingen te verwijten. In alle onzin worden er toch enkele serieuze punten aangehaald. Voor de beklaagde betekent dit een goede les, en voor de omstanders is dit een verma-kelijk vertoon. Nooit vergeet ik hoe op een humoristische wijze een jager duidelijk werd gemaakt dat hij zijn hoogzitten moest repareren en minder tijd aan de buurvrouw moest besteden. Iedereen schaterde het uit en de betreffende jager zong plotseling een toontje lager. Het jaar daarop had hij alles in orde gebracht.Met een kwinkslag kun je gemakkelijker iemand vermanen en heeft het meestal meer succes. Ik hoop, dat we nog lang doorgaan met deze tradities en elkaar op een grappige wijze toch de waarheid kunnen zeggen.

Jaap Zevenbergen

en Vill mannkRistOFFeR klausen

BoekbesprekingColumn Jaap Zevenbergen

DuitsejachttRaDities

- advertentie-

Vraag naar onze uitgebreide informatie

tel 0049-6564-966673 of kijk op www.princeland.nl

Per 1 april kunt u jagen in een nieuw jachtveld of deelnemen in een jachtcombinatie in Duitsland

Ook voor weekenden en drukjachten bent u bij ons aan

hèt juiste adres

• Completejachtveldenvoor5jaarof langer

• Deelnameineenbestaandejachtcombinatie

• Jachtweekendenaanzittenoprood,ree - en zwartwild

• Reebokkenjachtinmeientijdensdebronst

• Afschotvangeweidragersrood-endamwildenmoeflons

• Druk-endrijfjachten• Voorgroepenkunnenspeciale

programma´swordensamengesteld

• Workshop,allesvóórofallesnahetschot,inclusiefwildbereiden

• Cursussen,b.vpraktijkervaringmetaansprekenvanwild

Mail ons uw emailadres en u krijgt regelmatig de laatste aanbiedingen

toegestuurd.


Foto: WMH

Illustratie: Peter van de Wiel

“Jagen is zoveel méér. Wie geen oog voor de omgeving heeft mist enorm veel.”

UitgelichtUitgelicht


Foto: Igor Timmermans

Al sinds de oertijd ontwikkelt, verfijnt en verbetert de jager zijn technieken om suc-cesvoller te zijn tijdens de jacht. De speer evolueerde tot een ‘state of the art’ geweer. Keep korrel maakte plaats voor de meest geavanceerde optiek. Was een aantal jaren geleden camouflage “not done”, tegenwoor-dig zijn Realtree camouflagepatronen niet meer weg te denken uit de dagelijkse jacht-praktijk. Voor geweren bestaat inmiddels ca-mouflagetape en er zijn zelfs fabrikanten die jachtgeweren vanaf de fabriek voorzien van speciale camouflageprint. Of het nu gaat om nachtkijkers, richtkijkers met geïntegreerde afstandsmeters of lange afstandkalibers, altijd rijst de vraag: “Waar gaat dit heen, wat heeft dit nog met jacht te maken?” Deze interessante vraagstelling is vaak terug te voeren op het aloude principe dat het wild een “eerlijke kans” moet krijgen. In het vori-ge nummer van Waidmannsheil stond al een artikel van Jan Smit met betrekking tot deze ethische discussie. Natuurlijk ben ik het er mee eens dat ergens een grens getrokken moet worden wanneer we kijken naar jacht en techniek. Waar deze scheidingslijn ligt, durf ik u niet te vertellen. Dit blijft waar-schijnlijk een dankbaar onderwerp wat ook in de toekomst nog wel eens het nodige stof doet opwaaien. Vooralsnog wil ik stellen dat we deze ontwikkeling kritisch moeten blijven volgen, daar is niets mis mee. Ik persoon-lijk denk, dat de grens van het toelaatbare bereikt wordt wanneer de romantiek van de jacht in het geding komt.

Onlangs kwam ik in contact met Outfox, een fabrikant van speciaal geprepareerde jacht-kleding. Middels speciale technieken kunnen we dankzij deze kleding “onzichtbaar” wor-den voor het wild en daarmee onze kansen vergroten. U begrijpt het; mijn eerste reactie was: waar gaat dit heen, wat heeft dit nog met jacht te maken? Toch maakte het con-cept mij nieuwsgierig en ging ik voor u op onderzoek uit.

Hoe werkt het? De ERGOTARN filtertechnolo-gie is gebaseerd op kleine zeer harde kool-stofkorreltjes met een hoog absorptievermo-gen die op een laag stof gefixeerd zijn. Deze absorberende korreltjes hebben een groot intern oppervlak dat gasvormige schadelijke stoffen en geurmoleculen uit de lucht filtert en bindt deze aan zich.

Bewezen filtereffect

De firma Blücher heeft deze filtertechnologie ontwikkeld en deze als wereldmarktleider voor militaire en burgerbeschermingskleding ontwikkeld om mensen te beschermen tegen chemische schadelijke stoffen. De techniek wordt toegepast in gebieden waar het ge-vaar bestaat voor gasaanvallen en chemi-sche bombardementen. De effectiviteit is in vele testen en proeven onderzocht. Niet voor niets is deze gepatenteerde techniek in bijna alle militaire kleding in Europa toegepast.

Outfox maakt je onzichtbaar voor het wild omdat dieren ‘met hun neus zien’.

Het grote voordeel van de Outfoxtechnolo-gie is de hoge luchtdoorlaatbaarheid van dit filter. Vanwege dit ademend vermogen heeft de kleding een goed draagcomfort. Dit in te-genstelling tot kleding die voorzien is van luchtdichte filters, omdat bij gebrek aan ade-mend vermogen deze kleding niet prettig en verstikkend op het lichaam draagt. Verder is het zo, dat in tegenstelling tot andere geur-verminderende materialen het ERGOTARN-filter volledig veilig is voor de gezondheid en de huid..

De praktijk

Na de theorie de praktijk. Op uitnodiging van de firma Outfox mocht een afvaardiging van Waidmannsheil de kleding in de praktijk komen testen. Zo kwam het dat ondergete-

kende en Maarten Fijnaut, onze Duitsland-specialist, op 3 november jl. afreisden naar het militair oefenterrein Hohenfelz in Beieren voor een tweedaagse drukjacht op roodwild en varkens. Hohenfels ligt in de driehoek Regensburg, Neumarkt en Amberg. De totale oppervlakte van dit terrein beslaat 16.000 ha waarvan 9.500 ha bos. Eens per jaar wordt hier een tweedaagse drukjacht georganiseerd om het bestand roodwild binnen de perken te hou-den. Ook hier, ondanks dat het een militair oefenterrein is, zijn de bosbouwers dagelijks in touw en is een te hoge roodwildstand slecht voor de jonge bosaanplant. Maarten en ik kregen voorafgaand aan de trip de speciale Outfoxkleding, inclusief pet, handschoenen en gezichtsmasker thuisge-stuurd. Niets werd aan het toeval overgela-ten. Deze professionaliteit zagen we weer te-rug bij de briefing op de avond voorafgaand aan de drukjacht. De eigenaar van Outfox en K&K Premium Jagd GmbH, de heer Kai-Uwe Kühl, heette iedereen persoonlijk welkom en de jachtdagen werden minutieus door-gesproken zodat alles duidelijk was. Daarna werden de plaatsen bepaald door trekking van lootjes. Een witte voor de donderdag en een gele voor de vrijdag. Nu alles geregeld was, konden we een pintje drinken en ken-nis maken met de andere jachtgasten om vervolgens vroeg naar bed te gaan.

Stipt om half acht ‘s morgens werden wij bij de ingang van het militaire terrein verwacht door de Amerikaanse militaire politie. Na een soepele toegangscontrole werden we door de jachtopzichter van het terrein ontvangen en werden de veiligheidsvoorschriften nogmaals duidelijk herhaald. Het vrijgegeven wild werd toegelicht en om niets aan het toeval over te laten, werden diverse geweiklassen fysiek getoond. Over klasse 1, klasse 2 en klasse 3, A of B, kroon of geen kroon, kon geen ondui-delijkheid meer bestaan. De jachthoornbla-zers bliezen de jacht aan en in hoog tempo

Anti Geur Kleding Anti Geur Kleding

Zin OF OnZingeuRFilteRs in kleDingoutfox kleding met ERGOTRAN koolstoffilter

Tekst: Igor TimmermansFoto’s: Outfox blz 32, 33 - WMH blz 34, 35


ERGOTARN filter harde koolstofkorreltjes

werd iedereen op zijn toegewezen hoogzit of ladder weggezet. De drift begon om 10 uur. Van 12 tot kwart over 12 was het pauze om het eventueel geschoten wild te verzorgen, waarna de tweede drift tot 14 uur zou duren. Mijn eerste post was een hoogzit uitkijkend op een grote parkeerplaats waar het een drukte van jewelste was. Ik krabde drie keer achter mijn oren en wist niet zo goed wat ik met deze situatie aan moest. Maar goed, loting is loting en van de jachtleider begreep ik uiteindelijk dat er op deze post ieder jaar wild was geschoten. Plotseling kwam een groot roedel roodwild uit het tegenoverlig-gende bos en deze staken op hoge snelheid dwars de parkeerplaats over. Zo gezegd een kans, al was het in mijn ogen geen veilig schot geweest. Ik knikte in hun richting en wachtte verder op wat komen ging. Eerlijk gezegd voelde ik me een beetje voor paal zitten met mijn speciaal geprepareerde an-tigeurkleding op een parkeerplaats waar volop gewerkt werd. Het is niet anders, Das ist Jagd! De andere jagers hadden gelukkig betere plaatsen geloot en de eerste dag was het tableau: 39 stuks roodwild, 3 varkens en een reegeit.

De tweede dag herhaalde het strakke pro-tocol en de goede planning zich. Een Bra-bants kwartiertje zoals wij dat thuis kennen, is er hier niet bij. Deutsche Punktlichkeit! De Förster zette mij bij mijn aanzitladder af en zei met een vette knipoog: “Goed opletten, dit is een goede plaats!” Zo’n 80 meter van de bosrand stond één enkele boom waar-tegen mijn aanzitladder steunde. Ik had de wind in het gezicht en keek richting het bos.

Mijn buurgeweren zaten minstens 100 meter verder. Het was inmiddels fris geworden en ik was ondertussen zeer tevreden over de Outfoxkleding als het aankomt op winddicht-heid en comfort. Plotseling hoorde ik bij mijn buurgeweer vijf schoten snel achter elkaar. Ik draaide me om en zag op zo’n 80 meter een rotte varkens mijn kant opkomen. Eerst een bagge met een stuk of 7 frislingen, daarach-ter een groep overlopers. Op 40 meter moes-ten ze vanuit het hoge gras een strook ruigte oversteken en ze stopten. Ze zekerden en dit was het moment waarop normaal gesproken 100% zeker het wild af zou springen. De var-kens stonden onder de wind en wat dat be-treft kon het voor mij niet ongunstiger zijn. Het verbaasde mij dan ook, dat de bagge signaal groen gaf en dat de hele club zonder mij waar te nemen onder de wind passeerde. Uit de groep overlopers schoot ik het laatste stuk en was zo tevreden met de koprol, dat ik in het moment gewoonweg vergat om het op een tweede varken nog eens te proberen. Een kwartier later kwam uit het tegenoverlig-gende bos een roedel roodwild aanlopen dat mij schuin passeerde. Zij waren mij reeds on-der de wind door gekruist en stonden toen stil. Er was onrust in het terrein, maar waar vandaan konden de dieren niet lokaliseren. Ik schoot een spitser die mooi vrij stond. Toen enige tijd later de jachthoorns klonken en de jacht dus werd afgeblazen, mochten wij van onze post komen en konden we gaan ontweiden. Mijn buurgeweer kwam me waidmannsheil wensen en vertelde dat een hinde met een smaldier 360 graden om hem heen was gelopen, zonder hem te bemerken, waarna hij zijn eerste stuk roodwild had kun-nen schieten. Maarten Fijnaut, een ervaren

schutter op vele drukjachten, had inmiddels ook ervaren dat het geurfilter effectief was en hij wist deze dagen af te sluiten met twee frislingen en twee roodwildkalveren. Het tableau op deze tweede dag was 54 stuks roodwild, 25 varkens en 2 stuks reewild.

Conclusie

Eerlijk is eerlijk, ik geloof in het concept. Los van de discussie waarover ik het in de eerste alinea had denk ik, dat alles wat bijdraagt aan het kunnen afgeven van een weidelijk en dodelijk schot aan deze vorm van jacht tege-moet komt. Ook als natuurfotograaf heb ik inmiddels mogen ervaren dat de natuurlijke afstand tot het wild kleiner wordt omdat de menselijke verwaaiing dankzij het koolstof-filter tot een minimum beperkt wordt. Daar waar ik denk dat camouflagekleding meer ef-fect heeft op het koopgedrag van de jager, heeft kleding met een geïntegreerd geurfilter daadwerkelijk effect op het gedrag van het wild. n

Anti Geur Kleding

Inmiddels verschijnen er in de (voorname-lijk Duitse) media artikelen van sceptici. Dit betreft Amerikaanse kleding met een gelijk-waardig koolstoffilter. Het blijkt dat de Ame-rikaanse variant gebruik maakt van koolstof van verbrande kokosnotenvezels. Navraag leert dat de synthetische koolstoffilters wel-ke door Outfox gepatenteerd zijn, een aan-zienlijk hoger absorptievermogen hebben en dus daadwerkelijk veel effectiever zijn. Wij houden de ontwikkelingen voor u in de ga-ten


Beide dagen een indrukwekkend tableau.

Tekst: WMHFoto’s: Daphne Nederhoff

Wild- en vogelschilder Ton Nederhoff (1947) is geboren in Waddinxveen, opgegroeid in Gouda en woont nu al weer 30 jaar in Drie-bruggen. Schildert hij niet, dan brengt hij zijn tijd buiten door, ook dan is hij met kunst bezig. Ton is een kunstenaar. Kunstschilder om precies te zijn.

Kom je uit een kunstenaarsgezin of familie?

Nee, wij hebben geen kunstzinnige familie, maar dat hoeft ook niet. Het is niet zo dat ie-dereen die kunstenaar is uit een kunstfamilie komt. Interesse voor kunst kun je ook positief stimuleren en dat deed mijn vader. Als kleu-ter was ik graag in de weer met potloden en

papier, want tekenen vond ik het leukste wat er was en mijn vader stimuleerde dat. Dan tekenden we samen. Vraag me niet waarom, maar toen tekende ik al graag herten terwijl ik ze nog nooit in het echt had gezien, maar op een of andere manier spookten die die-ren door mijn hoofd. Ik heb ik er honderden getekend van de meest uiteenlopende soor-ten, in mijn fantasiewereld wel te verstaan. De natuur vond ik toen ook al prachtig. Op een gegeven moment kwam mijn vader met een tekencursus aanzetten, die hij van een collega had gekregen. Daar stonden aller-lei voorbeelden en tips in. Geweldig vond ik dat. Ook op school was ik zeer gelukkig als we tekenles hadden. Ik weet nog dat we in 1953 over de watersnoodramp moesten

tekenen. Mijn tekening werd eruit gepikt en aan de hoofdzuster getoond. Ik kreeg niets dan lof. Ik gloeide van trots en dat was niet de laatste keer dat ik een compliment kreeg. Als men toen aan me gevraagd zou hebben wat ik later wilde worden, dan had ik zonder twijfel gezegd ‘tekenaar’.

En toen ging ik puberen. Ik kreeg andere in-teresses en het tekenen is op de achtergrond geraakt. Ik ging naar de Hbs (nu het athe-neum), ik sportte, ik ging uit. Ik heb er niet eens aan gedacht om naar de Kunstacademie te gaan, maar mijn ouders hadden toch wel in de gaten dat ik dat tekenen vroeg of laat toch weer op zou pakken, want tekenen zat in mijn bloed, en ze kregen gelijk.

Vertel

Herten fascineren mij, al heel mijn leven. Gin-gen verhalen vroeger op school of thuis of bij vriendjes over herten, dan zat ik met gespits-te oren te luisteren. We gingen wel eens naar de Veluwe en gingen we eens wat drinken of eten in een restaurantje daar, dan kon ik uren naar de hertenkoppen aan de muur kijken, en dat is altijd zo gebleven. Tot op de dag van vandaag ben ik gefascineerd door die prachtige statige beesten. En waarom vertel ik dit? Omdat het hert voor mij eigenlijk de overgang is geweest van tekenen naar schil-deren. Toen ik 18 was, heb ik één keer een schilderij gemaakt met herten. Sinds die tijd werd het tekenen minder en ben ik steeds meer gaan schilderen. Nu teken ik alleen nog om te schetsen, in dienst van het schilderen om het maar zo te zeggen.

Oké, HBS-diploma – kunstschil-der. Daar moet nog ergens een sprong gemaakt zijn.

Dat klopt. Na de HBS heb ik het schilderen weer langzaam opgepakt. Ik zocht een baan en ben in het basisonderwijs terecht gekomen en ben een aantal jaar leraar geweest. Het beroep leraar was goed te combineren met mijn passie voor schilderen. In mijn vrije tijd bracht ik uren achter de schildersezel door of in de natuur om inspiratie op te doen. Op een gegeven moment werd ik directeur van een basisschool. Toen nam het schilderen een grote loop met me. Ik kreeg steeds meer ta-ken en verantwoordelijkheden, ook ten koste van mijn vrije tijd. Ik miste het schilderen enorm. Daarom ben ik gestopt als directeur en ben weer les gaan geven en onmiddellijk kwamen de mogelijkheden en de energie om te schilderen weer terug. Dit jaar ben ik met prepensioen gegaan.

Kunstschilder Ton Nederhoff

WilDschilDeR in haRt en nieRentOn neDeRhOFF

Kunstschilder Ton Nederhoff

“Het grote geheim is oefenen,oefenen en nog eens oefenen”


Vogels en wild

Ik noem mezelf een wildschilder. Ik schilder het liefst allerlei soorten wild en vogels in hun natuurlijke omgeving. Op verzoek heb ik een paar keer een portret geschilderd, maar mijn liefde ligt bij wild en vogels. Ik schilder elke dag. De ene dag maar een half uurtje, de andere dag een paar uur, maar ik ga heel graag de natuur in omdat ik van de natuur houd, en omdat ik dat voor mijn schilderijen noodzakelijk vind. Ik wil het dier in het echt zien. Ik rijd jaarlijks duizenden kilometers op herten te zien. Soms zie ik een bepaalde kleurencombinatie en denk ik aan het schilderij waar ik op dat moment mee bezig ben. Op weg terug naar huis bedenk ik dan hoe het moet worden en thuis aangeko-men zoek ik dan meteen mijn penselen op.

Geduld en finesse versus snel-heid

Van nature ben ik een ongeduldig persoon en ook wel een beetje slordig. De huidige maatschappij is snel en gehaast en dat past wel een beetje bij mij. Op basis daarvan zou je zeggen: hij is een acrylschilder, want acryl droogt snel en behoeft dus minder finesse. Toch schilder ik met olieverf. Ik streef naar natuurgetrouw. Ik wil sprietjes, dennen-naalden of snorharen echt laten zien en die precisie krijg ik met acryl niet voor elkaar. Olieverfschilderijen dwingen mij tot naden-ken en heroverwegen. Het duurt drie of vier dagen voordat een olieverf droog en over-schilderbaar is en in die tijd bestudeer ik het schilderij en bedenk ik hoe ik het kan optimaliseren. Maar, het heeft wel 10 jaar ge-duurd voordat ik handig werd met olieverf hoor. Nu heb ik dat aardig onder de knie en ik ben tegelijkertijd meestal met drie schil-

derijen bezig. Het grote geheim is oefenen, oefenen en nog eens oefenen.

Voordat ik aan een schilderij begin, bedenk ik wát ik wil gaan schilderen. Vroeger ging ik achter mijn ezel zitten, doopte ik het pen-seel in de verf en bedacht ik op dat moment wat ik zou gaan schilderen. Nu bereid ik mijn schilderijen meer voor. Ik heb dossiers met foto’s, schetsen, ideeën, boeken. Soms ga ik daar ook een dier voor bekijken. Laatst heb ik een houtsnip geschilderd. Ik had er toevallig eentje in de diepvries liggen. Dan bestudeer ik dat beest grondig, zodat hij zo waarheidsgetrouw mogelijk op het doek komt. Gemiddeld bereid ik 5 tot 10 uur voor voordat de eerste streek verf op het doek komt. Het moet wel leeg zijn in hoofd anders kan ik niet rustig schilderen. .

Mijn inspiratie haal ik uit verschillende bronnen. Ik bewonder kunstenaars als Rien Poortvliet, de Duitse Manfred Schatz, de Nieuw-Zeelander Raymond Harris Ching die prachtige vogelportretten maakt en de Cana-dees Robert Bateman, ook een wildschilder. Ik kijk veel naar kunst van anderen, zowel op exposities als in boeken. Ik houd van de werken van 17e en 18e eeuwse schilders, maar ik kan wel stellen, dat Rien Poortvliet voor mij erg belangrijk is geweest. Ik heb ook al zijn boeken. Hij inspireerde mij vroe-ger al, maar doet dat nu nog steeds.

Mijn atelier grenst aan onze gezellige woon-keuken. Mijn vrouw kookt graag, dus zo zijn we samen met onze passie bezig. Ik schilder nooit buiten. Voor olieverfschilderijen heb ik namelijk nogal veel spullen nodig. Ik ga wel veel naar buiten om inspiratie of ideeën op te doen. Buiten kijk, schets, fotografeer ik of zit ik op een hoogzit. Inspiratie voor mijn vogelschilderijen doe ik vaak op in Zeeland of in de Oostvaardersplassen. Voor wild is dat meestal op de Veluwe.

Jaag je zelf?

Nee, ik jaag zelf niet, maar ik ben er wel heel erg in geïnteresseerd. Ik lees jachtlec-tuur, heb een jachthond, ken veel jagers in mijn omgeving, ga mee op de hoogzit, woon jachtrituelen bij en haal uit dit alles veel vol-doening. De sfeer van dit totaalplaatje zet ik om in mijn schilderijen. Ik heb ook geen tijd om te jagen, omdat ik dagelijks schilder en dat blijft mijn grote passie.

Ik heb op bijna alle gamefairs geëxposeerd. Een heel belangrijke expositie voor mij is de internationale Expositie Wild en Natuur in Enschede. 40 schilders of beeldhouwers

uit verschillende landen zijn op deze exposi-tie te vinden. Je wordt niet zomaar toegela-ten op deze beurs. Voordat de beurs begint moet je 3 foto’s van je werken inleveren bij een officiële jury. Ik ben een van de geluk-kige schilders die daar al jaren komt. In to-taal hangen er wel 300 schilderijen en geen doek is hetzelfde. Er zijn zoveel verschillende technieken en stijlen. Ik sta uitgebreid stil bij werken van anderen en probeer daar weer van te leren.

Kinderen en kunst, je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen. Ben je het daar mee eens?

Ja, kunst hoort bij de opvoeding van kinde-ren. Ouders en de basisschool kunnen hier een behoorlijke rol in spelen. Laat kinderen op een speelse manier kennis maken met

allerlei facetten van kunst. Zorg ervoor dat ze zich verwonderen. Intelligentie begint met verwondering. Je moet ergens verbaasd over zijn. Hoe kan het dat iemand dat gemaakt heeft? Daar moet over nagedacht worden. Dan besef je namelijk pas hoe moeilijk of hoe goed iets is. Ik hoop dat kinderen dat ‘bewust worden’ met zich mee krijgen. Na-tuurlijk is kunst niet voor iedereen wegge-legd. De een heeft meer talent of interesse in kunst dan de ander, maar dat ontwikkelt zich gedurende de jaren.

Leraar was zijn beroep, wild-schilder is zijn roeping.

Wil je meer informatie over wildschilder Ton Nederhoff, kijk dan op www.tonnederhoff.nl n

SCHIETSIMULATORNEDERLAND

TOTT R

www.schietsimulator.nl

Dé enige echte in Nederland!• Voorgeven als in het echt• 350 Situaties gefi lmd tijdens de jacht• Doelgericht en realistisch trainen• Snel leren aanspreken van wild• Schotanalyse• Stempelmogelijkheid voor Dld

Op uw of onze locatie! Wessel & Hetty de VriesGrote Sloot 4721757 LT Oudesluis (NH)T 06 [email protected]

Kunstschilder Ton Nederhoff Kunstschilder Ton Nederhoff

- advertentie -

Schilderij uitgelicht “Bronstgevecht”

Een paar jaar geleden was Ton Nederhoff op de Hoge Veluwe, er waren op dat mo-ment weinig bezoekers. Zij waren getuigen van een bronstgevecht. Daarvan kon hij wat (tamelijk slechte) opnames op video maken. Een bronstgevecht is een hoogtepunt voor hertenspotters en wilde hij altijd al graag schilderen. Hij heeft het stukje video wel 50 keer bekeken. Er waren ook minstens evenzoveel schetsen nodig om acceptabele houdingen te krijgen. “Met het ene schilderij ben je dus veel en veel langer bezig dan met het andere. Maar het resultaat mag er wezen!,” eindigt Ton trots zijn verhaal. .


Jagen in Zuid-Afrika stond altijd al op mijn verlanglijstje. Tijd, geld en gezelschap zijn echter factoren die meespelen bij een der-gelijke reis. Zo ook de manier van reizen. De één reist graag georganiseerd via een jacht-reisbureau om zelf niet alle papieren romp-slomp af te hoeven werken. Ik val onder de categorie ‘het zelf regelen’. Ik probeer graag de ‘via via-route’ te bewandelen. Kostentech-nisch kom je dan vaak wat voordeliger uit. En soms vallen dingen heel toevallig samen. Dat gold ook voor mijn Zuid-Afrika wens.

Op een keer kwam mijn vrouw van haar pot-tenbakkerscursus thuis met het verhaal dat haar cursusleider een tijd in Zuid-Afrika had gewoond bij mensen waarvan de man des huizes “professional hunter” (PH) was. Wel-licht zou hij wat kunnen regelen. Telefoon-nummers en e-mail had ze al bij zich. Nu jaagt mijn vrouw niet zelf, maar ze is er ge-lukkig ook niet tegen (anders had ze nooit voor mij dit contact gemaakt natuurlijk). Ze kent mijn wensen en gunt mij mijn jachtuit-stapjes. De deal was dit keer wel dat we met het hele gezin op vakantie naar Zuid-Afrika zouden gaan, waar dan een paar dagen jacht onderdeel van het programma zou zijn.

Na de eerste contacten ging het snel. Rolf, de professional hunter (PH), wilde graag voor mij een paar dagen jacht regelen en wist wat goede prijzen te bedingen. Voor de familie konden we een mooie rondreis boeken van 14 dagen. Die reis begon in Kaapstad en eindigde in Port Elizabeth. En laat dat nou ook net de stad zijn waar Rolf woont en van waaruit we naar het jachtveld zouden gaan. Tijdens de rondreis hebben we veel gezien; Kaapstad, Kaap de goede hoop, de wijngebieden in Stellenbosch, walvissen, struisvogelfarms en nog veel meer. Wat een mooi land!

Tekst en foto’s: John Bruijnooge

Kunstschilder Ton Nederhoff Jagen in Zuid-Afrika

Wat een eRVaRingZuiD-aFRika,

Geen Teken!▪ Machine wasbaar tot 80 wasbeurten

▪ Bij aankoop reeds geïmpregneerd

▪ Vereist geen nabehandeling

▪ Volledig huidvriendelijk

ROVINCE kleding met een permanente anti-teken toepassing!

Rond 300.000 mensen worden binnen Nederland en Duitsland jaarlijks besmet met Lyme-Borreliose en FSME. Boosdoener is altijd een Teken-Beet!

ZECK-Protec is een uitgekiend product dat preventief werkt tegen veel voorkomende ziekten, veroorzaakt door teken in het buitenleven. De toepassing is als enige in Europa volledig dermatologisch gecertifi ceerd en voorgeschreven door verschillende professionele beroepsinstellingen. ROVINCE kleding met ZECK-Protec wordt gedurende de productie uitgevoerd met een anti-teken toepassing.

Het voordeel; Voor de gehele levensduur van de ROVINCE kleding met ZECK-Protec is er geen nabehandeling nodig!

ZECK-Protec is volledig geurloos, huidvriendelijk en machine wasbaar. De protectie blijft actief gedurende meer dan 80 wasbeurten, hierdoor is de ZECK-Protec toepassing ook zeer geschikt voor professioneel gebruik.

Kortom, de ROVINCE kleding met ZECK-Protec is bij aankoop reeds geïmpregneerd, behoeft geen nabehandeling en vormt daarmee een duurzame protectie tegen teken!

bezoekwww.rovince.com

voor de ZECK-Protec animatie

Rovince BV Tel: +31 53 – 428 33 63Henry Dunantlaan 17 Fax: +31 53 – 428 12 887548 AA Enschede E-mail: [email protected] 05-2011 | waidmannsheil | 41

tie. Wat zijn die beesten alert en scherp! We hebben een kudde in beeld en lopen zo ongeveer op onze tenen om maar niet teveel geluid te maken en trillingen in de grond te veroorzaken. Blauwe wildebees-ten horen, zien en voelen alles. Al bersend komen we kort bij een kudde aan waarvan het merendeel ligt. We zijn dicht genoeg bij voor een schot, maar op liggende beesten schiet je niet. Na een half uur beweegt er nog niets en stuurt Rolf een van de helpers in een grote boog terug om zich te laten zien aan de kudde in de hoop dat er beweging in komt. Dat gebeurt, maar wel zodanig dat de hele kudde de benen neemt en er vandoor gaat, zonder kans te hebben op een schot. We proberen het nog drie keer, maar zonder resultaat. We gaan terug naar de boerderij

en na de braai duiken we op tijd het bed in, omdat we de volgende dag een kudu willen proberen te schieten.

Doel 5: kudu

Dag 3. Rolf vertelt dat hij een mooie plek weet voor een kans op een kudu. Nadat we een stukje gereden hebben, zetten we de auto neer en lopen naar een richel. Hier heb-ben we een goed overzicht over een ondiepe vallei. Deze is weliswaar behoorlijk begroeid met struiken en bomen, maar her en der zijn ook kale plekken, waar een mogelijk pas-serende kudu goed te zien is. Kudu’s zijn moeilijk te bejagen. Zo zie je er een en zo is hij weer verdwenen. Ze worden niet voor niets “the phantom of the forest” genoemd. Kudu’s hebben fenomenaal grote oren die als een soort radar ronddraaien en elk ge-luid opvangen, al komt het van honderden meters ver weg. Stil zitten en stil zijn is dus het advies. Ondertussen wordt het licht en na enige tijd ontdekt een van de helpers een kleine kud-de kudu’s. Hier blijkt echter geen afschotstier bij te lopen. Weer wachten dus. Plotseling ziet Rolf er wel een die voor afschot in aan-merking komt, maar daar moeten we ons wel iets voor verplaatsen. Omzichtig en met een grote boog zetten we ons neer op een nieuwe positie en zoeken we de kudu weer op. Gelukkig, hij staat er nog, ruim 250 me-ter ver en half tussen de struiken. Op teken van Rolf maak ik mij gereed, want zodra hij zich laat zien, schiet ik. De kudu springt af op het schot en gaat er vandoor. Na een kwartiertje lopen we naar de aanschotplaats, vinden we bloed en beginnen we aan de nazoek. Indrukwekkend hoe de helpers mi-nuscule druppeltjes zweet vinden en steeds weer op het spoor van de gewonde kudu blijven. Het duurt wel lang, hij ligt dus niet dood. Opeens ziet een van de helpers de

kudu, spits kijkend naar ons, op een afstand van 200 meter naast een boom staan. Ik pak mijn schietstokken, schouder aan en schiet. Hij zak door zijn poten en blijft liggen. We zijn blij dat we hem binnen hebben en lopen er naar toe. Het is een perfect schot, maar wat blijkt? Er is maar één inslag te zien. Dit is een andere kudu dan degene die ik aan-geschoten had. Een mooie trofee, dat wel, maar ik heb er geen goed gevoel over. We gaan met de kudu terug naar de boerderij en besluiten de rest van de dag met extra hulp na te zoeken. Extra hulp is in dit geval extra helpers. Honden gebruiken ze daar niet voor. We vinden nog wel kleine druppeltjes bloed maar geen kudu te zien. Blijkbaar is hij zodanig licht geraakt dat hij er mee weg is gekomen. Aan het einde van de dag heb ik nog steeds een gemengd gevoel. Ik heb suc-ces tot nu toe, maar een aangeschoten dier dat niet binnen is, neutraliseert de euforie aanmerkelijk, zo weet ik nu.

Doel 6: weer blauw wildebeest

De vierde ochtend doen we weer een poging op de blauwe wildebeesten. We zien er veel, doen meerdere berspogingen, maar met het-zelfde resultaat als twee dagen daarvoor. Geen resultaat dus. We zien ondertussen wel enorm veel verschillende dieren: elanden, mountain reedbuck, bushbuck, duikers, har-tebeesten, oryxen, blauwapen, steenbokken, zwarte wildebeesten en springbokken. We komen ook nog een kadaver van een ba-viaan tegen, hoog in een boom. Apart! Dat moet het werk zijn van een luipaard.

Doel 7: rood hartebeest

De vierde middag doen we een poging om een rood hartebeest te bemachtigen. Hier hebben we zeker drie grote groepen van ge-zien. Maar ook deze beesten zijn ontzettend

Het jachtgedeelte begint

Na 14 dagen rondreis begint mijn jachttrip. We komen aan bij Rolf en na een korte ken-nismaking rijden we met onze huurauto ach-ter hem aan naar het jachtveld, dat op zo’n 2 uur rijden ten noorden van Port Elizabeth ligt. Ver van enige stad of dorp komen we bij de boerderij van de familie Watson aan. Deze boerderij van zo’n 3000 ha is vroeger een veeboerderij geweest die al 20 jaar niet meer als zodanig in gebruik is. De familie Watson heeft er een privé gamefarm van ge-maakt en heeft het de naam Sabela gegeven. Het bleek de hobby van de heer des huizes te zijn. Voor zijn werk reisde hij iedere dag naar de stad om daar zijn machinefabriek te runnen. Omdat het zijn privé-domein is, is hij zeer terughoudend met jagen en afschot. Hij heeft een goed opgebouwd afschot- en ma-nagementplan. Slechts een aantal keer per jaar mogen er mensen komen om te jagen. Dit resulteert dan ook in een prachtige wild-stand met veel variatie.

Voor de gasten is er een gastenverblijf dat van alle gemakken is voorzien. De PH heeft zijn eigen vertrek en met de familie hebben wij het hele gasthuis voor onszelf. Diezelfde avond verkennen we het hele gebied achterin het bakkie (Afrikaans voor pick-up), waar twee rijen banken op gemon-

teerd zijn. We genieten van het perfecte en prachtige uitzicht. Wat een wild, we tellen wel 20 soorten. Dit moet een mooie week worden.

Doel 1: wrattenzwijn

Ik heb mijn buks niet meegenomen, omdat we eerst 14 dagen hebben rondgereden. Ik zoek er eentje uit het arsenaal van de game-farm uit. Ik kies voor een 7 mm Remington-Magnum met demper. De volgende ochtend beginnen we met de tocht op zoek naar een wrattenzwijn. Dat wordt in Afrika zo ongeveer als ongedierte bestempeld. Ze lopen hier in groten getale rond, zelfs rondom het gasten-verblijf. Dat geldt overigens voor meerdere dieren. Een kudde impala’s, een familie wa-terbokken en een prachtige bushbok komen iedere avond zo ongeveer tot aan de deur. De PH vertelt ons, dat we in een straal van 500 meter rond de boerderij en het gasten-verblijf niet mogen schieten. De dieren lijken dat te weten. Al rondrijdend met het bakkie, waarin ik sa-men met twee helpers boven op de bank zit, krijgen we vrij snel meerdere wratten-zwijnen in het vizier. We verlaten de auto en gaan bersen. De veelal lage bosjes waar je vanaf het bakkie goed overheen kon kijken, blijken nu een belemmering te zijn om ook nog maar iéts te zien. Voorzichtig bersen we verder en na enige tijd zien we een keiler achter een struik rondscharrelen. Met een omtrekkende beweging krijgen we hem vrij en met behulp van een tweepootschietstok boek ik mijn eerste succes, het zwijn is op slag dood. Het bakkie wordt erbij gehaald, we laden het dier op en rijden terug naar de boerderij. We ontweiden de keiler en hangen hem in de koelcel.

Doel 2: blesbok

Tijdens de middagjacht concentreren we ons op een blesbok. Eerder waren daar redelijk grote kuddes van gezien op de hoger gele-gen vlaktes. De kunst is om met behulp van de helpers, die strategisch geposteerd staan, terwijl de PH en ik een goedgekozen plek hebben gevonden,de kudde zodanig te laten bewegen dat er een kans ontstaat voor een schot. Met behulp van walkie-talkies laten de helpers zich aan de blesbokken zien, waar-na de kudde zich in beweging zet, in mijn richting. Weliswaar nog steeds redelijk ver weg passeert de kudde ons, maar Rolf geeft aan dat ik er een kan uitkiezen en schieten. Wederom met de tweepoot als goede steun kom ik tot een succesvol schot. Ik heb een mooie mannelijke blesbok binnen. Wat een succes, al twee stuks wild binnen op één

dag en ik heb nog vier dagen te gaan.Bij thuiskomst gaat de BBQ aan, braai ge-naamd in Zuid-Afrika, en spoelen we de dag nog eens terug. We besluiten ons de vol-gende dag te concentreren op een impala.

Doel 3: impala

Dag twee gaan we op tijd op pad. Ook de impala’s hadden we al in kuddes gesigna-leerd. We gaan op zoek naar een kudde met “vrijgezellen” om hier een mooie bok uit te kunnen schieten. De groep met vrouwtjes, waar vaak de grootste en mooiste bok bij loopt, moeten we met rust laten. Het duurt een tijdje voordat we een kudde in beeld krijgen en we beginnen aan een bers. Op de plek waar we dachten ze aan te tref-fen, waren ze niet. Bovendien blijkt de kudde zich in redelijk tempo te bewegen. Uiteinde-lijk vinden we ze toch en lukt het om met behulp van de helpers en de ervaren Rolf er eentje aan te spreken. Struiken en boompjes staan echter tussen ons en de impala in. Na enige tijd beweegt hij zich dan toch richting een opening en krijg ik kans op een schot. Hij valt ter plaatse en mijn impala is binnen. Een mooi exemplaar. Ik besluit ter plekke om hem “shouldermount” op te laten zetten. Dat betekent, dat er bij het ontweiden en villen wel secuur te werk gegaan moet worden.

Doel 4: blauw wildebeest

‘s Middags gaan we op zoek naar een blauw wildebeest. Dat blijkt een erg moeilijke ac-

Jagen in Zuid-Afrika Jagen in Zuid-Afrika


Het wrattenzwijn wordt in Afrika zo ongeveerals ongedierte bestempeld.

Met het bakkie naar huis. Rood hartebeest.

waakzaam. Er is er altijd wel een die iets ziet of hoort. Toch krijgen we op een gegeven moment een kans, omdat er een kleinere groep net iets te nieuwsgierig is en binnen schot komt. Ik spreek een vrouwelijk stuk aan en ze valt ter plaatse in het schot.

Doel 8, laatste doel: nog een wrattenzwijn

De laatste dag gaan we alleen de ochtend nog op pad. Mijn zoontje gaat mee, we gaan op zoek naar een wrattenzwijn. Hij heeft pech, we zien er niet een! Zagen we de af-gelopen dagen tientallen van die rakkers die we hadden kunnen strekken, nu zijn ze ner-gens te bekennen. Voor mijn zoontje zou het leuk geweest zijn. Voor mij maakt het echter niet uit, want met een wrattenzwijn, impala, blesbok, kudu en rood hartebeest was mijn

eerste Zuid-Afrikaanse jachtavontuur meer dan geslaagd.

We sluiten de week af met een, hoe kan het ook anders, lekkere wildmaaltijd, bereid in een potjiekos op de braai. Mijn vrouw en kinderen hebben zich de afgelopen dagen prima vermaakt met wandelingen door het gebied, een bezoek aan Addo Elephant Park en aan grotten met tekeningen van duizen-den jaren terug. Deze vakantie is een prima combinatie gebleken, vakantie met het gezin en een paar dagen jagen.

De volgende dag gaan we terug naar Port Elizabeth waar we de trofeeën bij de pre-parateur brengen, op aanbeveling van Rolf. Daarna vliegen we naar huis, met geweldige herinneringen aan het land Zuid-Afrika, de mensen en de dieren. Met nieuwe vrienden

erbij en de belofte om zeker nog eens terug te komen, bedenk ik tien maanden later, als ik de kisten openmaak waar de trofeeën in aangekomen zijn, hoe en wanneer ik weer op reis kan. n

Jagen in Zuid-Afrika

“Her en der zijn ook kale plekken, waar een mogelijk passerende kudu goed te zien is”

DE NEDERLANDSE

JACHT & LIFESTYLEBEURS

21 t/m 23 oktober 2011 Beursgebouw Eindhoven

Met het inluiden van de eerste Nederlandse Jacht & Lifestyle Beurs staat het Beursgebouw Eindhoven van 21 t/m 23 oktober 2011 drie dagen lang in het teken van jacht & lifestyle. De beurs staat garant voor een unieke combinatie van hoge kwaliteit,

exclusiviteit en een voortre�elijke sfeer. Een absolute must voor eenieder die in zijn drukke bestaan ook de “�ner things in life” apprecieert.

WWW.DENEDERLANDSEJACHTENLIFESTYLEBEURS.NLINFO@DENEDERLANDSEJACHTENLIFESTYLEBEURS.NL 44 | waidmannsheil | 05-2011

Secuur ontweiden en villen.

De voorbereiding

Als verzamelaar van antieke wapens heb ik in mijn leven veel internationale contacten gelegd. Tijdens een van deze contacten in Canada kreeg ik de tip over Newfoundland en de jachtmogelijkheden aldaar. Na wat speurwerk kwam ik er achter, dat jacht daar onder het ministerie van Toerisme valt. Ik heb toen een brief gestuurd naar dit mi-nisterie en kreeg daarna een prachtig boek thuisgestuurd waarin alle jachtmogelijkhe-den beschreven werden, en waar een hele lijst met jachtbureaus en gidsen in stond. Dit was rond het jaar 2000, dit kan nu uiteraard via internet

Ik heb 15 jachtgidsen benaderd waarvan er vier serieus hebben gereageerd. Ik had een goed adres gevonden en daar zijn we met vijf vrienden in 2009 naar toe gegaan. Natuurlijk zijn er risico’s verbonden aan het rechtstreeks organiseren van zo’n jachtreis. In de praktijk kan het altijd tegenvallen. Er kunnen ook slechte adressen tussen zitten, maar dat risico loop je overigens ook als je via een commercieel reisbureau je jacht

boekt. Een ander risico is het weer. Hoe goed de gidsen ook hun best voor je doen, als het wild niet uit de dekking wil komen, krijg je nauwelijks kansen.

Het jachtseizoen in Newfoundland is opge-deeld in twee periodes; in het voorjaar bie-den de outfitters arrangementen aan van jacht op zwarte beren en vissen op zalm en tegen de herfst tot begin november is er de jacht op elanden, kariboe en zwarte beren. Wanneer je net als wij eland als hoofddoel hebt, is de eerste week van oktober de beste tijd om te plannen; het begin van de bronst-tijd voor elanden. En niet te vergeten de im-mense herfstkleuren (Indian Summer).

Wie prijs stelt op luxe en comfort is in New-foundland op het juiste adres. Men is daar ingesteld op 95% jagers uit Amerika en Ame-rikanen stellen onvoorwaardelijk hoge eisen aan comfort. Over het algemeen bestaat een jachtkamp uit twee lodges. De ene lodge is voor de gasten, de andere is voor de crew, de gidsen en de kok. Eten wordt gezamen-lijk gedaan, het elkaar wel of niet uitnodigen voor een borrel ’s avonds bepaal je zelf. Ik

was onder de indruk van het hoge serviceni-veau. Men doet er alles aan om het je naar je zin te maken en je jachtreis tot een succes te maken. Het is immers erg belangrijk dat je terugkomt. Tijdens de voorbereiding was alles erg zakelijk. De gidsen hebben immers geen idee met wie ze te doen hebben. Men kijkt de kat uit de boom. Ben je daar een-maal geweest, dan is het ijs snel gebroken en blijken de Newfoundlanders erg warme en vriendelijke mensen. Toen wij belden voor onze tweede jachtreis, bleek slechts één te-lefoontje voldoende te zijn waarna alles tot in de finesses werd geregeld.

Tekst: Rob ThissenFoto’s: Gemaakt door de vijf jachtvrienden

Newfoundland Newfoundland

vijf vrienden op elandenjacht

Op aVOntuuR in neWFOunDlanD

Newfoundland en Labrador is een provincie van Canada. Het is de tiende provincie die tot Canada toetrad. De hoofdstad is St. John’s. Het heeft een eigen dialect, het Newfoundland English. Het eigen Franse dialect is nagenoeg uitgestorven. Pas sinds 1949 behoort de voormalige Britse kolonie Newfoundland tot Canada.De provincie telt ongeveer 509.677 inwoners waarvan zo’n 95% op het eiland New-foundland woont. Van hen spreekt 98,5% Engels als moedertaal. De economie van de provincie is vooral gebaseerd op olie en visserij. Olie beslaat zo’n 44% van de totale export van Newfoundland en Labrador en het levert de grootste bijdrage aan de eco-nomische groei. Oppervlakte = 405.212 km2, Inwoners = 509.677 (2006) (1,4 inw/km2), Hoofdplaats = St. John’s, zoet water=7,7%Bron: Wikipedia


‘Dream Team’ Louis, Ton, Wiel, Ad en Rob.

zijn enorme grote beesten, net een paard als je er naast staat. De gids gaf de stier vrij. Mijn ervaring is dat je je kansen direct moet benutten. Als je wacht op een sterkere tro-fee heb je goede kans dat je zonder eland de week afsluit. Ik schoot hem en op het schot lag hij. Elanden zijn op zich geen ‘har-de’ dieren, ze vallen relatief gemakkelijk op het schot. Van de vier elanden die ik tot nu toe geschoten heb, lagen ze alle vier op het schot ter plaatse. Terugkomend in het kamp kwam Wiel ook met een brede lach naar bin-nen. Nummer 4 was ook binnen. Mijn broer moest doorgaan tot vrijdagmorgen. Hij had weliswaar 9 elanden gezien die week maar was niet tot schot kunnen komen. Hij moest dus doorgaan tot de laatste dag maar had dan ook de mooiste.

Het is wel belangrijk dat je een eland op de juiste plaats raakt. Ze hebben namelijk een enorme huidplooi onder de nek en ze hebben ook een vleesbult op hun schouder. Je moet er dus voor zorgen, dat je met je schot voor-aan de schouder treft. Amerikanen schieten vaak vol blad of op de nekaanzet. Als een eland op het schot niet valt, moet je direct nog een keer schieten, omdat je een aange-schoten eland in die uitgestrekte moerassen haast niet kan nazoeken én omdat het in Newfoundland verboden is om met een hond een aangeschoten stuk wild na te zoeken. Daarbij is het ook nog een groot probleem om een eland te transporteren wanneer deze ver in het moeras is gevlucht. Naast het opsporen zijn er ook verschillende technieken om elanden te lokken met een speciale lokroep. Dit heet ‘hunting on the call’. Deze spannende manier van jagen kan uiteraard alleen maar tijdens de bronst. Af-hankelijk van het weer en de temperatuur kan dat een uiterst effectieve jachtmethode zijn.

Nadat een eland geschoten is, moet je niet rekenen op jachthoorngeschal of het over-handigen van een breuk. Dergelijke gebruiken kennen ze daar absoluut niet. Geen toeters en bellen, gewoon bergen en slachten. Alleen als de gidsen weten dat het jouw eerste eland is, dan word je gedoopt. Ze smeren dan je gezicht in met bloed en hebben natuurlijk de grootste lol. Verder is het zo, dat men daar erg praktisch met de jacht bezig is; schieten, slachten en bewaren voor de komende win-tertijd. Het is echter volgens de wet verboden om vlees mee terug naar Europa te nemen. Het is volgens de wet ook verboden om het vlees in het veld achter te laten en u mag het ook niet ter plaatse verkopen. Er rest dus niets anders dan dit prachtige malse elanden-vlees te schenken, in 99% van de gevallen aan uw persoonlijke gids.

Over Newfoundland

Newfoundland is voor de jacht opgedeeld in areas die ‘gehuurd’ worden door de outfitter. Het afschot uit dat gebied wordt verkocht. Wij jaagden in area nr. 13, een gebied van 13.000 km 2 Het terrein bestond uit onein-dige moerasgebieden, bossen en meren. Je kan het nog het beste vergelijken met de ruige gebieden in Noorwegen. Van origine komen elanden hier niet voor. Omstreeks 1900 zijn ze geïntroduceerd en inmiddels be-staat de populatie uit zo’n 150.000 dieren. Een ander veelvoorkomend dier is de wood-land kariboe, een unieke ondersoort die alleen op Newfoundland voorkomt. Omdat Newfoundland een eiland is, zijn deze die-ren raszuiver gebleven. Vroeger kwamen ze veelvuldig voor en werd elandenjacht vaak gecombineerd met kariboejacht, maar tegen-woordig wordt ruim 70% van de kariboukal-veren opgegeten door de coyotes. Men doet er dus ook alles aan om de coyotes tot een aanvaardbare stand te krijgen. Het aantal licenties voor kariboes is daarom een stuk lager geworden en deze zijn nu peperduur. Overigens moet ik zeggen, dat ik de jacht op kariboe niet echt sensationeel vind. Het zijn echte dagdieren die in groepen rondtrekken. Wanneer je zo’n groep gespot hebt is het 100% zeker dat je er een kan schieten. Niet echt een grote uitdaging dus. Andere bees-ten die op Newfoundland voorkomen zwarte beren zijn rode vossen en blauwe vossen. Het kleinwild bestaat uit hoenderachtigen en de Snowshoe Hare.

De reis

We vertrokken 1 oktober 2009 om 02.30 uur vanuit Nederland en om 21:00 uur kwamen we aan op de plaats van bestemming, Deer Lake in Newfoundland. We vlogen van Am-sterdam naar London Heathrow, van daaruit naar Halifax en vanuit Halifax door naar Deer Lake. In 2003 gingen we met de veerboot over. Toen we bij de ferry aankwamen wis-ten we niet wat we zagen. Honderden Ame-rikanen stonden daar te wachten om met de ferry over te steken naar Newfoundland. Ze waren allemaal in camouflage gehuld, met pickups en quads. Het bijzondere was, dat

wij een week later op onze terugreis deze zelfde Amerikanen aantroffen op weg naar huis. Het was een show die we niet hadden willen missen. Alle quads en pickups waren met touwen voorzien van elandentrofeeën en overal zaten grote koelboxen, volgestouwd met elandenvlees. Amerikanen jagen voorna-melijk voor het vlees en daarmee kunnen ze thuis hun diepvries vullen. Het is overigens een beeld dat in Amerika volledig geaccep-teerd is.

De jacht

Onze outfitter haalde ons vrijdags op het vliegveld op. We huurden een auto en gingen naar het motel. Vergunningen en licenties, alles lag voor ons klaar in een waterdichte buidel. Deze dien je trouwens altijd bij je te hebben tijdens de jacht.

Zaterdag was voor ons een rustdag en op zondag zijn we naar het basiskamp gegaan, waar vanuit de jacht wordt georganiseerd. Wij hadden bewust gekozen om niet onze eigen wapens mee te nemen, maar deze ter plaat-se te huren. Dit kan ik iedereen aanbevelen. Het scheelt namelijk een hoop rompslomp en ook tijd op het vliegveld. De geweren die de gidsen hebben zijn van uitstekende kwaliteit. Het geweer dat ik gebruikte was een Remington met kaliber 7 mm remington magnum, een uitstekend kaliber voor elan-den en beren. Natuurlijk moet je de geweren van tevoren inschieten. De zondagmiddag leent zich hier uitstekend voor.

Zoals gezegd gingen we op zondag naar het jachtkamp. Maandagmorgen om half zes ging ieder van ons met zijn eigen gids op pad. Dit heet ‘one to one hunting’, één gids per jager. Het is hard werken en je moet veel uren maken wil je een eland schieten. Na zo’n hele dag jagen, zie je elkaar ’s avonds pas weer. Des te meer verhalen heb je el-kaar bij het eten te vertellen. Op dinsdag-morgen was Ad van ons de eerste die een eland schoot. Diezelfde dag was Ton de eerst volgende gelukkige. Zijn eland ging na het schot te water. Na het ontweiden in het veld worden de elanden helemaal bedekt met dennentakken, zodat beren en coyotes er

niet mee aan de haal gaan. Na het schot werd de rest van de dag besteed aan het ophalen van de quad, het slachten van de eland, het transport naar het basiskamp en het afkoken van de schedel. Omdat elanden zulke enorme beesten zijn, worden ze in vier stukken vervoerd. Vervoer ‘per quarter’ noe-men ze dat. Je krijgt dus ook vier loodjes voor het transport mee.

Maandag en dinsdag hebben mijn gids en ik ontzettend veel kilometers afgelegd, op zoek naar ‘mijn’ eland. Adembenemende ver-gezichten, prachtige natuur, maar we zagen helaas geen eland. Woensdag gingen we weer vol goede moed op pad. Opeens zag mijn gids verse veegplaatsen, kale plekken op een boom waar een eland in zijn bron-stigheid tegenaan had geveegd. We volgden het spoor door het moeras en al na 200 meter zagen we een stier en een koe. Het



Goede geweren kunnen ter plaatse gehuurd worden.

In Amerika volkomen normaal.

schoonmaken...

Dezelfde middag was Ton de gelukkige.

Ad schoot op dinsdag de eerste eland.

Woensdag schoot Rob zijn stier.

en op transport.afkoken...

zorgen dat ze je niet ruiken. Na enige uren aanzitten zag ik plotseling een zwarte vlek in het bos, een beer! Deze beer was alleen en kwam dus in aanmerking voor afschot. Het is namelijk verboden om beren die jongen bij zich hebben te schieten. Heel voorzich-tig liep de beer al zekerend drie keer rond de voerplaats om zeker te zijn dat het veilig was. Op zo’n moment vergeet je adem te ha-len. Na een tijdje, het leek wel uren, stak de beer de voerplaats dwars over en weldra was mijn eerste beer een feit. Ik vond het een enorm beest, al was dit voor plaatselijke be-grippen met 250 pond geen grote beer. Ge-middeld worden beren makkelijk 400 pond zwaar(max.ca 600 pond). Een Amerikaanse jager die voor ons op die plaats geweest was, had overdag een eland geschoten en ook geslacht. Hij was met zijn bebloede kle-ren op de ladder aan gaan zitten. De beer die toen verscheen, had het bloed geroken en klauterde op de ladder waar deze jager zat. De jager heeft de beer toen van de lad-der moeten schieten om zichzelf veilig te stellen. Voor beren is overigens wél een cites nodig. Voor transport naar huis moet dus wel eerst wat papierwerk verricht worden.

Is deze jacht nu aan iedereen aan te bevelen?

Newfoundland en de jacht op de eland is een bijzonder mooie ervaring. Je moet je echter wel realiseren, dat je er hard voor moet wer-ken en dat je een goede conditie moet heb-ben. Je kan het niet vergelijken met de jacht in bijvoorbeeld Alberta of Noorwegen, waar je op post langs wissels gezet wordt en waar de elanden voorbij komen lopen. Hier moet je lopen door moerassen en bossen waar bij iedere stap die je zet je schoenen worden vastgezogen. Het blijft afzien. Van ’s morgens tot ’s avonds ben je op pad. Je bent dan blij, dat je ’s avonds om een uur of negen naar bed kan.

Als je gids merkt, dat je conditie onvoldoen-de is, dan gaat hij over op ‘road hunting’. Ze gaan dan rijden met een pickup langs uitge-strekte kapvlaktes totdat je wild ziet. Deze manier van jagen kan mij niet bekoren en levert niet het gewenste avontuur op.

Echter, kameraadschap met je jachtmaten en de overweldigende natuur laten je jachtreis slagen. Reken niet 100% op succes. Al heeft Newfoundland gemiddeld het grootste aantal elanden per vierkante kilometer, garanties heb je nooit. Nu schoten wij weliswaar alle vijf een eland, maar ik ben ook al drie keer de oceaan overgestoken zonder een eland geschoten te hebben.

Al met al kan ik iedereen een jachtweek in Newfoundland van harte aanbevelen. Je gaat een jachtavontuur tegemoet waar je je le-venlang met veel plezier op terug zal kijken. De trip voor 2011 is reeds geboekt, u hoort weer van ons! n

Aan het einde van de dag is het een vast ritueel om, als er een eland is geschoten, de trofee klaar te maken voor transport naar huis. Wij hadden hiervoor een slimme op-lossing bedacht. Met een dunne zaag werd de kop in de lengte overlangs doorgezaagd. Daarna werden de twee helften netjes schoon gekookt en is deze makkelijk te vervoeren. Om de trofee mee naar huis te nemen heb ik nog een leuke tip voor u: overal kunt u daar in sportzaken grote ijshockeytassen kopen. Deze kosten weinig en zijn ideaal voor het transporteren van o.a. de trofee. De trofee van de eland is vrij van cites. Dit betekent, dat u zonder papieren rompslomp deze ge-woon in het vliegtuig mee naar huis mag nemen. De geweien moeten afgekookt en al behandeld zijn met waterstofperoxide en uiteraard goed verpakt. De exportvergunning wordt door de outfitter uigeschreven.

Ik had mijn eland op woensdag geschoten. Einde jacht? Nee, ik had in mijn enthousias-me tijdens het boeken ook een licentie voor een zwarte beer afgenomen. Mijn jachtavon-tuur zat er dus nog niet op. Zou dat wel het geval zijn geweest, dan kon ik er ook voor kiezen om de resterende dagen te vullen met kleinwildjacht. Dit kost slechts een paar tien-tjes en een hagelgeweer kan je van elke gids gemakkelijk lenen. Zo kan je toch nog leuk op hoenders en ander kleinwild jagen. Zoals gezegd had ik nog een licentie voor een zwarte beer. Ik had nog nooit een beer gezien of geschoten, dus dit werd een span-nend avontuur. In Newfoundland worden beren nagenoeg altijd ‘op de bait’ gescho-ten. Dit betekent, dat je op een aanzitladder bij een voerplaats zit en je ze niet opspoort in het terrein. Beren zijn erg voorzichtig. Je moet dus de wind gunstig hebben en er voor


Mocht u na het lezen van dit artikel nog vra-gen hebben dan kunt u mij bellen: De heer R.W.P.P. Thissen, telefoon 0475-503933.

Budget:Voor de reis, retour, moet u rekenen op zo’n € 1.050,-. Het All-in jachtarrangement, inclu-sief eland en alle bijkomende kosten, kost zo’n $ 4.000,- Indien u de jacht wilt combineren met zwarte beer telt u daar € 1.000,- bij op.

Deze jachttrip hebben wij geboekt bij:

Newfoundland Adventures Ltd “Gull Lake Hunting & Fishing Lodge”Todd & Laura WisemanMailing Address: P.O. Box 26, 21 Tipping Drive, Pasadena, NF, Canada, AOL 1K0Phone: (709) 686-2810Fax: (709) 686-5275Email: [email protected] Website: www.nladventures.com


In Newfoundland worden beren nagenoeg altijd ‘op de bait’ geschoten.

Louis moest wachten tot de laatste dag maar had dan ook de mooiste.(zijn trotse gids op de foto)

Woensdag kwam Wiel ook met een brede lach naar binnen. Nummer 4 was een feit.

Rob met zijn eerste zwarte beer.

transporteren. Men moet hierbij echter oplet-ten dat de hoek waarin de ladder geplaatst is niet te groot wordt. Bewezen is, dat het toespitsen van de palen die in de grond ko-men meer stabiliteit biedt. Het bouwen en plaatsen van de kansel gaat het best met twee personen. De te doorlopen stappen voor de bouw van deze kansel zijn:

1 Voor de 2 zijdelen moet u respectievelijk een 3 meter (A) en een 3,10 meter (B) lange paal op een vlak oppervlak leggen. Horizontaal op de kortere paal wordt een oplage (C) aangebracht. Een grotere win-kelhaak kan hierbij van pas komen om de 90 graden in acht te houden. Het an-dere uiteinde van de oplage licht met een spijker verbinden met de langere paal. De palen A en B zover uit elkaar halen, dat de afstand tussen de punten van de palen 2 meter bedraagt. Op ongeveer 1,20m on-der de bovenkant van de oplage en paral-lel hieraan wordt de basis voor het plat-form (D) geplaatst. Vervolgens diagonaal (E) vastspijkeren. Het tweede zijstuk van de kansel dient in spiegelbeeld gemaakt te worden. Handig hierbij is dat u het eer-ste zijdeel omdraait en het tweede zijdeel ‘erop’ namaakt.

2 De beide zijdelen dienen zo naast elkaar gelegd te worden dat de langere paal nog op de grond ligt en de kortere paal naar boven wijst. Vervolgens dient de afstand tussen de beide zijdelen aan de boven-kant 1,20m en aan de onderkant 1,80m te zijn.

3 Het oplagestuk (F) aan de bovenkant, en het verbindingsstuk (G) direct onder de basis voor het platform vastspijkeren.

Hierbij moet men opletten, dat de afstand tussen beide basispalen voor het platform 148cm bedraagt

4 Indien nodig de palen die op de grond liggen corrigeren en tijdelijk een plank aanbrengen tussen de beide oplages (C) en een tijdelijke diagonaal tussen de lan-ge palen (B).

5 De kansel wordt nu rechtop gezet en in-dien nodig gecorrigeerd.

6 Een diagonaal kruis (H) aan de voorkant aanbrengen.

7 Aan de linkerpaal, die de basis biedt voor de ladder, zijn nu markerin-gen aan te brengen die de afstand tussen de treden weergeeft (30 cm). Daarbij eindigt de bovenste trede op ongeveer de zelfde hoogte als het platform van de kan-sel. De bovenste trede van 148cm en de onderste trede van 190 cm (I) aan deze paal bevestigen. De rechter ladderbasis (J) inmeten en vastmaken. De vier ontbre-kende treden met de lengtes 100cm, 97,93cm en 90 cm plaatsen.

8 De tijdelijk bevestigde plan-ken (zie nummer 4) verwijde-ren.

9 De achterzijde met een dia-gonaal (K) stabiliseren.

10 Planken voor het platform (L) op de basis leggen. Tussen de planken dient een kleine spleet te zitten. De voorste en achterste plank definitief

vastspijkeren.11 Middelste basis voor het platform (M) in-

passen en aan de rechterbasis van de lad-der bevestigen. Vervolgens alle planken van het platform plaatsen en aan alle drie basispunten verbinden.

12 Tussen rechter zijpaal en rechter ladder basispaal een oplagestuk (N) plaatsen.

13 De kansel camoufleren. Indien de achter-kant dichtgemaakt moet worden, is hier-voor een camouflagenet uiterst geschikt.

14 Zitmogelijkheid in de vorm van een boom-stam plaatsen (O). n

Beschrijving

Deze kansel is met name geschikt voor druk-jachten. De bodem van deze kansel biedt meer bewegingsvrijheid dan het voetenplankje van bijvoorbeeld de scharenzit. Vooral wanneer het wild van achter of van rechts aanwis-selt (of links, voor linkshandige schutters) is het verschil tussen beide kansels merkbaar. Door een ruim platform zijn de soms noodza-kelijke draaiende bewegingen makkelijk uit te voeren. Naast het platform zijn ook de hoogte van de kansel en de bouwconstructie van wezenlijk belang voor het bewegen. Het best zou het natuurlijk zijn wanneer men een zitmogelijkheid volledig achterwege laat. Bij de relatief korte schietafstanden gedurende de drukjacht is dit mogelijk, echter bij een

langdurige jacht is continu staan niet aange-naam. Een compromis hiervoor is een hogere zitmogelijkheid (zithoogte 60 à 70 cm) . Een boomstam van deze hoogte die in het mid-den of achterin de kansel wordt geplaatst is hiervoor een mogelijke oplossing. Als gevolg van de hogere zitpositie moeten de zijkanten van de kansel ook hoger gemaakt worden. De zijden dienen dan met een camouflage-net of gevlochten draad afgezet te worden. In het gevlochten draad kan men vervolgens takken / twijgen steken van bomen die in de buurt van de kansel staan. De zijkanten bekleden met planken of boomstammetjes is af te raden, doordat het gewicht van de kansel enorm toeneemt. Over het algemeen moet men bij de bouw van drukjachtkansels de afmeting en het gewicht zo laag moge-

lijk houden, omdat deze regelmatig ver-plaatst worden. Deze kansels worden veelal met aanhangers verplaatst. Daarom zijn de kansels in de regel niet hoger dan 2 meter (vanaf de grond gerekend) en van licht mate-riaal gebouwd. Uiteraard moet ondanks alles de stabiliteit en de stevigheid van de kansel gewaarborgd zijn.

Bouwinstructies

Belangrijk bij deze kansels is, dat de boven-rand overal gelijk is, zodat er geen hinder kan plaatsvinden bij het meebewegen met het geweer. Of men de ladder in de construc-tie integreert of apart houdt is naar eigen smaak in te vullen. Bouwt men de ladder erbij in, dan zijn er niet zoveel losse delen te

Tekst en tekeningen: Dr. Anton Schmid

PraktijkPraktijk

Materiaal Instructienr. Aantal Afmeting

Paal voorkant A 2 300 cm

Paal achterkant B 2 310 cm

Oplages C 2 130 cm

Basis platform D 2 165 cm

Diagonalen E 2 240 cm

Oplage voorkant F 1 120 cm

Verbindingsstuk G 1 160 cm

Diagonaal kruis H 2 220 cm

Treden ladder I 1 190 cm

1 100 cm

1 97 cm

1 93 cm

1 148 cm

Basis ladder rechts J 1 300 cm

Diagonaal K 1 150 cm

Planken platform L 160 cm

Middelste basis platform M 1 170 cm

Oplage N 1 70 cm

Zitmogelijkheid (stam) O 1 65 cm

Ø 30 cm

BOuWtekeningDRukjachtkansel


Foto: WMH

ja, Ik neem tot wederopzegging een abonnement opWaidmannsheil magazine voor slechts €30,- per jaar (6 nummers). Stuur het magazine naar: Ik heb al een abonnement en geef nu een abonnenment cadeau.

Ik wil zelf geen abonnement maar geef een abonnenment cadeau.

Naam dhr./mw.

Adres Huisnr.

Postcode Plaats

Telefoon E-mail

Bank- Postbanknummer

Plaats

O Ik machtig Uitgeverij Hubertus om tot wederopzegging* €30,- per jaar af te schrijven van mijn bank- of girorekening.

O Ik betaal per rekening/acceptgiro (toeslag €1,50)

Datum Handtekening

Ik geef dit abonnement cadeau. Na 1 jaar stopt het abonnement automatisch. Stuur het magazine naar:

Naam dhr./mw.

Adres Huisnr.

Postcode Plaats

Telefoon E-mail

Bank- Postbanknummer

Plaats

*In geval van een cadeauabonnement wordt het bedrag eenmalig afge-schreven.

Met het ondertekenen van de machtigingskaart geeft de opdrachtgever toestemming om

eenmalig/doorlopend een bedrag van zijn/haar bankrekening af te laten schrijven.

Stuur de bon op naar: Uitgeverij Hubertus, Ter attentie van de afdeling Abonnementen, Postbus 382, 4600 AJ Bergen op Zoom, of ga naar www.waidmannsheil.nl en sluit uw abonnement online af. Voor landen buiten Nederland binnen EU €36,- per jaar.

Nachtkijker ATN PS-22 CGTI Gen 2+ maakt van uw standaardrichtkijker binnen enkele seconden een nachtkijker.

Kijk voor meer informatie op www.jvs-outdoor.eu of bel 0653224382/0653240012

JVS 04-11-2010 09:09 Pagina 1

Breukjes

Abonnement

Losse nummers

LOSSE NUMMERS ZIJN TE BESTELLEN

2010

- Jaa

rgan

g 1

num

mer


Op zoek naar het ideale drukjachtkaliber

Drie Tsjechische bokkenL’équipe Hollandaise

Jachtmogelijkheden in Duitsland: Deel IKennismaking met Noorwegen en Hongarije

Thema

Ballistiek

Verhaal

NIEUW ! Nu beschikbaar

www.blaser-r8.com

PLETSERS gunmakers · Bewellaan 4 · Schurhovenveld 1219 · 3800 Sint-Truiden · Tel. 011 / 68 44 33 · www.pletsers.be · [email protected] - vrijdag : 09.00 - 12.00u & 13.00 - 18.00u. Zaterdag : doorlopend van 09.00 - 17.00u. Gesloten op zondag, maandag en feestdagen.

korting

pagina 3

2010

- Jaa

rgan

g 1

num

mer


Gemzenjacht is Topsport

Etosha Heights Game Safaris, van droom tot werkelijkheid

De Zeiss Diarange voor u getest

Wildschade en wildschadebestrijding Deel I

Oostenrijk

Namibië

Ballistiek

Duitsland

www.blaser.de

Met oog voor detai l.


2010

- Jaa

rgan

g 1

num

mer


Een interview met jachtopzichter Thomasz Karp

Jacht op de bruine beer

Jachtmogelijkheden deel II

Reebok met Gouden Medaille

Roodwildbronst

Polen in het vizier

Avontuur in Kamchatka

Duitsland

Schotland

Hongarije

www.blaser.de

Met oog voor detai l.


2010

- Jaa

rgan

g 1

num

mer


Avontuur in Somerset

Goedkoop of goede koop

Wildschade en wildschadebestrijding deel II

Mens en dier burlen in Schotland

Enorme pruikenbok

Voor u getest: Howa M-1500

Duitsland

Schotland

www.blaser-r8.de

Kod

iak-

©-2

010

· www

.kod

iak.

de u it overtu ig ing

NIEUW!


U kunt losse nummers nabestellen. Deze kosten €6,- per stuk, inclusief verzendkosten. Stuur uw bestelling naar: [email protected](zolang de voorraad strekt)

mei 2010 juli 2010 september 2010 november 2010

Kleine advertentie? Plaats een breukje

- advertentie -

‘Breukjes’ is een gratis advertentierubriek voor particulieren. Commerciële advertenties kosten €35,- excl. 19% BTW per plaatsing en dienen vooraf betaald te worden middels de digitaal toegestuurde factuur. Geef via het online formulier op de www.waidmannsheil.nl uw korte advertentie(s) van maximaal 450 karakters door. Als u vragen heeft, kunt u ons altijd even bellen. We staan u graag te woord!

RUBRIEKEN: Jachttoebehoren, Jachtvelden, Wapens, Auto’s, Kleding, Vastgoed, Optiek, Kennismaking, Honden, Vermist

Wij behouden ons het recht voor om advertenties zonder opgaaf van redenen te weigeren of in te korten. Tijdige plaatsing kan nooit gegarandeerd worden. Wij aanvaarden geen enkele aansprakelijkheid met betrekking tot deze advertentierubriek.

Jagen op ‘zwartwild’ in de Eifel. In de Eifel bieden wij een prachtig jachtveld aan met een zeer groot zwart-wild bestand. Kosten drie dagen jagen 150 euro p.p., inclusief afschot van biggen, overlopers en keilers. De eerste 20 boekingen krijgen volgend jaar een gratis mais drijfjachtdag aangeboden. Voor meer info 06-21658200 of 06-42162783 of mail [email protected] (Graveland)

Aangeboden in Tsjechië (West-Bohemen, vanaf Arn-hem 680 km) deelname in een schitterende grofwild-jacht van ca.1500 ha met een groot bestand aan ree-, rood- en zwartwild, voorzien van prima jachtinrichtingen en toezicht. Inlichtingen H.Pijper, 0031654914914

Green Hunting: Topdrijfjach-ten in Polen, Pauschal vanaf € 520,- per dag (herten tot 5KG) of prijslijst, reebok en hertenjacht nog paar plaat-sen vrij: 0167-536349 of 06-53257183 (de Vos)

Side by Side Travel - de specialist voor jachtreizen naar Schotland en Enge-

land. Neem een kijkje op onze website voor alle info over onze aantrekkelijke en gevarieerde bestemmin-gen. Kleinwild, gedreven en voor de voet, hert en ree, duiven, konijnen. We heb-ben het allemaal voor u. www.side-by-side.nl Mail: [email protected] W. van Wilgen

Optrekkend vocht, lekke kelders, doorslaande mu-ren, betonreparaties, kunst-stof vloeren? Bel dan Alpha Vochttechniek 0165-386200. 5-10 jaar garantie. [email protected]

Hagelgeweren superposé kal. 12: 1 Browning B425 Waterfowl € 950,-, 1 Pignard Frans handwerk 2 trekkers € 450,-, 1 Zoli bosgeweertje 2 trekkers € 150,-, 1 Beretta S 56 E 2 trekkers voor on-derdelen € 50,-, 1 Valmet 412 voor onderdelen € 75,-Hagelgeweren juxtaposé kal. 12: 1 Sühler € 275,-, 1 Browning € 275,-, 1 BRNO zijsl. voor onderdelen € 50,-Kogelgeweren: 1 Frankonia

kal .270 W met kijker Finder 4x40 € 575,- vaste Weaver montage, 1 Browning Lever Action kal. .22 L.R. zonder kijker € 185,-, 1 Franchi kal. .22 L.R. semi-automaat met kijker S.I.C. 4x32 € 150,-Overig: 1 Dubb. penvuurge-weer voor decoratie, vrij van verlof € 175,-, Mat van Giels. T 0164 250590

Op verzoek van een verza-melaar bied ik te koop aan: 2 doosjes van 20 stuks 8,15 x 46r kogels. RWS, Kupfer Teilmantel Geschoss, 9,8 gr. in originele verpakking. Vraagprijs € 60, - [email protected]

Op deze plaats had uw gra-tis advertentie kunnen staan. Vul uw breukje online in of bel met +31 (0)164 854529

Slowakije. Te koop schitte-rend gelegen landhuis met jachtchalet op 25 ha. Jacht mogelijk op 6000 ha. prijs € 182.500,= k.k. www.cisarskoadventures.com info: [email protected] De heer ter Vrugt, 06 20153361


JACHTVELDEN

DIVERSEN

WAPENSTE KOOP

Eerste Wildfair Culinair met 200 bezoekers een groot succes!

In nauwe samenwerking tussen restaurant Boerke Mutsaers in Tilburg, WBE de Moer en jachtmagazine Waidmannsheil is de eerste “Wildfair Culinair” georganiseerd op 20 no-vember jl. in het bekende restaurant Boerke Mutsaers, voor velen een vertrouwd adres als het gaat om het genieten van heerlijke wildgerechten.

Een kijkje in de keuken, dat werd deze avond geboden. Letterlijk, via een groot scherm in de keuken bij restaurant Boerke Mutsaers. Maar ook letterlijk bij de diverse standhouders die deze avond aanwezig wa-ren. Uitgangspunt van deze avond was een ‘Walking Dinner’. Voordat elke gang werd uit-geserveerd, klonken bijpassende tonen van de jachthoorns van jachthoornkorps WBE De M’Oertonen.

Het zesgangen menu

Het voorgerecht bestond uit gerookte gan-zenborst en een paté van wilde duif en ge-vogelte, met een bijpassend garnituur van rode uienchutney, bessenconfituur en bes-sensiroop. Dit voorgerecht werd gevolgd door een krachtige wildbouillon met een fraaie en lek-kere groenten confetti. Ook hiermee werden de culinaire mogelijkheden van o.a. de hout-duif nog eens onderstreept. De hierna geserveerde Brabantse reepeper in combinatie met paddenstoelen en bosui zorgde voor lege bordjes. Het behoeft hier geen betoog dat vlees van ree tot de top-producten behoort in de goede Brabantse keuken.

Het hoofdgerecht bestond uit twee berei-dingswijzen van wilde fazant. De keuken-brigade van Boerke Mutsaers toonde haar vakmanschap want de gasten kregen dit voortreffelijk gepresenteerd. Een perfect kaasplateau van verschillende soorten kaas in combinatie met een hapje zoet was het volgende gerecht. Dat ze bij Restaurant Boerke Mutsaers we-ten wat gezellig nagenieten is, bewees de tot slot geserveerde koffie met een soufflé van Grand Marnier en een parfait met tof-feesaus.Opmerkelijk tijdens dit diner was de aan-wezigheid van een wijnbar waar de gasten werden geadviseerd over bijpassende wijnen bij elk gerecht om zo de perfecte smaakcom-binatie te creëren.

Tussen de bedrijven door

Tussen de bedrijven door, en dat was in dit geval letterlijk, was er van alles te zien, te beleven en te proeven. Naast de landelijke jagersverenigingen, broederlijk aanwezig, waren er ook prachtige wild/natuurschilde-rijen van COnnie de Jong te zien. Ultieme jachtuitrustingen op het gebied van kle-ding, gereedschappen als mooie messen, verrekijkers, lokinstrumenten waren te zien en te koop. Menig dame liet zich verwen-nen met prachtige laarzen en mooie kledij. Voor de jager buiten was er van alles te doen. Smaakmaker van de eerste orde was de stand met rookapparatuur, buitenbestek, serviesgoed en buitengrillinstallaties. Dat het ook nog lekkere resultaten opleverde, liet zich proeven. Tussendoor een neutje was mogelijk met een borreltje uit Tilburgs eigen stokerij. De poelier liet zien hoe je met ge-schoten wild omgaat en dat was voor velen

een een eye-opener. Binnen enkele secon-den werd het konijn ‘van zijn jas’ ontdaan, zoals de slager dit zelf zei. De schietsimu-lator was een ware trekpleister, menigeen liet zich verleiden om een schot te plaatsen. Oefening baart kunst en voor de WBE een aansporing om de jaarlijkse schiettrainingen voort te zetten omdat sommige er toch nog wel eens naast bleken te zitten. De SBNL gaf inzicht over hoe je met overhoeken en ran-den in het jachtveld kunt omgaan om wat extras te doen voor flora en fauna. Voor de aanwezigen die hun grenzen weleens wilden verleggen, werden prachtige filmbeelden van Zuid-Afrika getoond en was er een aanbod van verzorgde jachtreizen naar dit continent. Jagers laten zich graag vergezellen door hun allerbeste maatje: de jachthond. Wat is er dan beter dan deze jachtvriend te verzorgen op maat: hondenvoer gemaakt en samenge-steld op wetenschappelijke basis.

WBE de Moer, Restaurant Boerke Mutsaers en jachtmagazine Waidmannsheil kijken terug op een zeer geslaagde fair. Zon-der de voortreffelijke service en inzet van de medewerkers van Boerke Mutsaers was deze avond niet mogelijk geweest.

Wij danken alle aanwezigen en zeggen: Op naar de Wildfair Culinair in november 2011!

Dit evenment is mede mogelijk gemaakt door: De Schietsimulator Nederland, Wijnko-perij van Bilsen, Kaas&Meer kaasspecialist, Het Brugwachtershuis, Rookoven.com, Kyno-fit, ‘t Zinkske Wildkwekerij, Hemker & Bek-king, Hillman, SBNL, Legelela Safaris, W&G Groep, Schrobbelèr, Rabobank, Schietbaan Eric Swinkels VOF, Theo Peters, Mobylarm, Connie de Jong. n

De culinaire rubriek kwam deze editie tot stand in samenwerking met Terra Lannoo, de uitgever van het nieuwe receptenboek ‘Wild!’

Ingrediënten Voor 4 personen

8 reebiefstukjes van 75 g elk, op kamertemperatuur20 g boter100 g shii-take, steel verwijderd en grof gesneden100 g oesterzwam, grof gesneden zout en vers gemalen zwarte peper

Voor de saus:100 ml rode port100 ml droge rode wijn100 ml wildfond40 g ontbijtkoek, in kleine dobbelsteentjes10 g bruine basterdsuiker

BereidingVerwarm de oven voor op 180.C. Bestrooi de reebiefstukjes met wat zout en peper. Verhit de roomboter in een koe-kenpan en bak de biefstukjes op hoog vuur snel rondom goudbruin . Haal de biefstukjes uit de pan en leg ze op een ovenvaste schaal. Bak in het bakvet van het vlees de paddestoelen aan tot ze gaar zijn. Laat ze even uit lekken,bijvoorbeeld in een zeef. Om de saus te maken, de rode port en de rode wijn in een steelpannetje tot de helft in koken. Voeg de wildbouillon en de basterdsuiker toe. Doe de ontbijtkoek erbij, roer tot de koek is opgelost en het geheel een beetje gebonden is (door de koek). Voeg het paddestoelenmengsel toe aan de saus. Houd warm tot gebruik.

Waidmannsheil Actief Waidmannsheil Actief! Culinair

ReeBieFstukjes met RODe pORtsaus shii-take en OesteRZWam


CHAMELEON TRADE HOUSE BVD E A L E R S I N E X C L U S I V E W I L D L I F E P R O D U C T S

ALL INCLUSIVE AFRICAN SAFARI IN ZUID AFRIKA

7 volle jachtdagen, 9 dagen verblijf o.b.v. all inclusive1:1 begeleiding

incl. veldwerk trophies, opzetten & verschepen naar NLall inclusive prijs Eur 5495,-*

Trophies: 2 wrattenzwijnen, 1 impala, 1 gnu, 1 blesbok, 1 zebra en 1 hartebeest of 1 oryx

www.botjes.nl Telefoon: 0318 630701 E-mail: [email protected]* Vraag naar de voorwaarden. Beperkt aantal plaatsen beschikbaar

- advertenties -

Bouten & Zoon V.O.F.Erkend ZoölogischPreparateursbedrijf

Bouten & Zoon V.O.F.Veegtesstraat 135916 PG Venlo

Tel. +32 (0) 77 351 23 03Fax. +32 (0) 77 354 64 02

[email protected]


Highland JachtreizenUw Partner voor jachtreizen naar o.a.:

www.highlandjachtreizen.nlLaagraven 5c 3439 LG Nieuwegein

06-24615087 of 06-55160346

info.highlandjachtreizen.nl

Canada

Engeland

Schotland

Ierland

Zuid-Afrika

Zweden

Polen

Argentië

Namibië

DE BESTE KEUZE, HET GROOTSTE BEREIK

VERGROTING, HELDERHEIDEFFECTIEVE AFSTAND

MA

GN

IFY

TE

CH

NO

LO

GY

ELITE® 6500 RICHTKIJKER6.5 VERGROTINGSCOËFFICIËNT. De nieuwe 1-6.5x 24mmis geoptimaliseerd voor drijfjachten met een breed gezichtsveld (35.7m@100m).

100% waterdichte, mistdichte en schokbestendige, uit één stuk hamergesmede buis. Magnum terugslag bestendig – getest met 10 000 patronen 375 H&H Magnum.

1-6.5x 24mm | 2.5-16x 50mm | 30mm buis uit één stuk | verlicht 4A vizier met digitaal regelbare sterkte

RAINGUARD® HD.Bushnell’s gepatenteerde, water- en oliewerende coating voorkomt mistvorming op de lens door neerslag van regen, hagel, sneeuw of zelfs de eigen adem. In kleine druppels parelt het vocht van de lens af. Kleinere druppels zorgen voor minder verstrooing van het licht, waardoor men steeds een helder en zuiver beeld door de kijker ziet. Voortaan hoeft de jager dus nooit het schot van zijn leven te missen door een verdwaalde regendruppel op de lens.

ONTDEK MEER OVER DE BUSHNELL INNOVATIES. WWW.BUSHNELL-EUROPE.NL

DE NIEUWE BUSHNELL® ELITE® 6500. Met zijn nooit eerder geziene vergrotingscoëfficiënt (6.5), lichttransmissie en helderheid, heerst de nieuwe Elite 6500

over alle anderen. Onze splinternieuwe 1-6.5x 24mm is geoptimaliseerd voor drijfjachten en andere toepassingen die om een compacte richtkijker vragen. Deze nieuwe 1-6.5x 24mm richtkijker beschikt over een verlicht

en geëtst dradenkruis met digitaal regelbare sterkte en biedt een groothoek gezichtsveld van maar liefst 35,7 meter.

Importeur: Transcontinenta BV - Tarwestraat 29 - 2153 GE - Nieuw Vennep - Tel. 0252-687555 - [email protected] - www.transcontinenta.nl

ELITE® 6500Onze nieuwe 2.5-16x 50mm veelzijdige richtkijker is nu ook verkrijgbaarmet het nieuwe verlichte dradenkruis.

©2010 BOP

Phot

o ©

Olivi

er B

uttin

FUSION® 1600 ARCDe Fusion® 1600 ARC is een combinatie van kwaliteitsoptiek en de nieuwste technologieop het gebied van laser afstandmeting. Deze 10x42 kijker weegt slechts 879 gram.

TROPHY CAMDe nieuwe Trophy Cam is niet alleen klein van formaat, hij biedt ook veel meer mogelijkheden en geheugencapaciteit dan alle andere versies.

ELITE 65001-6.5x 24mm

Hét jachtmagazine voor de grofwildjager

Met oog voor detai l

www.blaser.de


Kod

iak-

©-2

010

· www

.kod

iak.

de

13061_BLA_ANZ_R8_CUS_Buff_210x297_NL.indd 1 10.09.10 13:23

WAIDMANNSHEIL€¦ · Waiadam Waidmannsheil is een uitgave van Uitgeverij Hubertus Postbus 382 4600...

Documents

Transcript of WAIDMANNSHEIL€¦ · Waiadam Waidmannsheil is een uitgave van Uitgeverij Hubertus Postbus 382 4600...