Waarom we alsmaar gekker worden

• Verlatingsangst

• Impulsiviteit

• Emotionele en relationele labiliteit

• Een chronisch gevoel van leegte

• Een onduidelijk zelfbeeld

• Agressie

• Zelfmoordneigingen

• Automutilatie

Voilá

• Symptomen van borderline• Wikipedia: Iemand met de borderline-

persoonlijkheidsstoornis heeft vaak een laag gevoel van eigenwaarde en een sterke neiging tot extreme (voor)oordelen. In relaties met vrienden en/of partner is het vaak alles of niets, vaak eerst alles en daarna plotseling niets.

• Het lage gevoel van eigenwaarde leidt soms tot zelfbeschadigend gedrag (automutilatie, bijvoorbeeld zichzelf bewust snijden of branden), soms ook in combinatie met manipulatie, maar sommige borderline-patiënten proberen hun onzekerheid te overschreeuwen door provocerend gedrag, waarbij je juist geen onzekerheid zou verwachten.

Maaaaaaaaaaaaaaaar

• “Wat zijn patiënten vertelden, ging in feite over elk van ons.

• Ze hadden het over eenzaamheid, over de vluchtigheid van menselijk contact, over fundamentele onzekerheid, over wat er allemaal van hen verwacht werd en vooral over de diepe angst om niet aan die talrijke verwachtingen te kunnen voldoen.”

“psychologische aandoeningen …

• … weerspiegelen de tijdgeest”

• “Net zoals godsdienstwaan en hysterie typisch waren voor het begin van de 20e eeuw, en neuroses symptomatisch voor een samenleving waarin alle genoegens onderdrukt worden, is borderline geknipt voor een maatschappij waarin vrijheid, genot, succes en de kick van de ervaring het summum van geluk zijn.”

Maakt de samenleving ons gek?

• “Ja. De problemen worden groter en talrijker.

• De centra worden overrompeld door mensen die vragen hebben, niet weten wat te doen, zich niet goed voelen. En dat is snel gebeurd. Je zit rap aan de andere kant.

• Ik zie veel succesvolle mensen die hun job, hun geliefde, hun gezondheid, hun gezondheid of – de meest schrijnende gevallen – hun kind kwijt zijn, en daardoor volkomen de pedalen verliezen.”

Een pilletje ..?

• “Ons enige houvast – en dat geldt ook voor mij –is ons succes, maar het haakje waaraan we ons vastklampen, is heel broos.”

• () We doen allemaal graag alsof het heerlijk leven is: we genieten met volle teugen en benutten alle mogelijkheden die voorbijflitsen. Maar hoe sneller alles gaat, hoe meer mensen uit de boot vallen.

• En dan is het aan de psychiater om de reddingssloepen te water te laten. Iemand die het niet aankan moet een pilletje gaan halen.”

Meer … medische tools?

• “Een kort gesprekje voeren misschien, maar toch liefst een pil zodat-ie snel weer geweldig gelukkig is.

• Helaas werkt het zo niet: wij zijn de kneusjes van de gezondheidszorg, want we kúnnen niet iedereen op korte termijn heel gelukkig maken.

• En dus moeten er betere therapieën komen, meer psychiaters, meer onderzoeken, betere medicatie en beter diagnoses.

Een etiketje plakken

• “Nog een verschuiving: hoe lang heeft iemand officieel recht op rouwgevoelens na een overlijden?

• Terwijl de DSM-IV bepaalde dat een mens zich toch zeker twee maanden slecht mocht voelen, zal dat voor DSM-V nog twee weken zijn.

• Daarna ben je officieel depressief, en na zes maanden lijd je aan PGD of Prolonged Grief Disorder.

• Ja, het zijn mooie afkortingen. Maar laat een mens toch wat treuren! Laten we met z’n allen alstublieft een beetje ongelukkig zijn.”

Nadeel van definiëren van gemoedstoestanden

• “Dan wordt de diagnose de nieuwe identiteit: we zijn tegenwoordig onze diagnose. Terwijl een diagnose geen eindpunt kan zijn, het is een begin.

• Vroeger stopten we gekken in dwangbuizen, nu reduceren we ze tot een woord. ()

• We sluiten hem niet langer op in een kerker, maar in een woord.”

Snakken mensen naar een diagnose?

• “Oh, mijn zoon heeft een psychose. Hij is dus geen slechte jongen – en ik ben geen slechte ouder.”

• “Het is soms schrikwekkend hoe vroeg en met welke goede bedoelingen er tegenwoordig diagnostische beschouwingen gemaakt worden bij onze kinderen.”

Geef maar vlug een pilletje

• Hun reactie dan: “Ik kom hier voor een depressie, moet jij niet vragen of ik nog wel slaap ‘s nachts?”

• Nu, dat vraag ik óók, maar ik wil toch graag weten wie ze graag zien. Soms antwoorden ze: ‘Niemand’.

• Tja, dan gaan we daar toch over moeten spreken. Zelfs al is het gemakkelijker om gewoon een pil te slikken.”

Je mag vreselijk afzien

• “Elke dag een feest? Een mens houdt dat toch niet vol? Ongelukkig zijn lijkt niet normaal, terwijl het de normaliteit zelf is.

• Laten we onze kinderen leren dat het leven soms vervelend is, dat het niet altijd plezant is, dat er soms mensen ziek worden of doodgaan en dat je daar dan vreselijk van mag afzien.

Het meeste ongeloof

• Opvoeden is niet problemen vermijden.

• Opvoeden is: problemen zien zonder die te dramatiseren.

• Want gewone levensproblemen worden snel gepsychologiseerd, zowel bij kinderen als volwassenen.

• ‘U bent perfect normaal’, zeg ik dan. Waarop ze steevast vragen: ‘Echt waar?’ Dat is de diagnose die op het meeste ongeloof stuit.