VW: Happy Family?Generaties:

(1.) Nel (ouderdom)

(2.) Jeffrey x Carlijn (honger)

(3.) Rebecca x Xander (geest), Lara x Ciske (geest) x Tom, Marc (honger)

(4.) Nina, Tessa, Roy, Patrick

De vorige keer groeide Roy op tot peuter.

Lara en Tom trouwden.

Rebecca groeide op tot oudere.

En het zoontje van Lara en Tom werd geboren: Patrick!

Nu mag ik lekker drie dagen gewoon spelen :)

Met een gezicht waarop het geluk af te lezen was, keek Jeffrey naar zijn kleinzoon.

Patrick sloot zijn oogjes en gaapte met zijn kleine mondje.

‘Wat een prachtig jongetje.’ zei Jeffrey. ‘Hij lijkt veel op zijn ouders!’

Lara en Tom sloegen hun armen om elkaar heen en keken naar hun zoontje.

‘Ik ben zo ongelofelijk gelukkig.’ fluisterde Tom in Lara’s oor, en ze bloosde.

‘Ik ga ons ventje maar eens in bed leggen.’ zei ze, en kuste Tom op zijn wang.

Voorzichtig schoof ze het lakentje over de baby heen.

‘Lekker slapen, schatje. Papa en mama zijn vlakbij, je hoeft niet bang te zijn.’

De volgende morgen was de tweeling al heel snel aangekleed. Hoewel het nog lang geen tijd was om naar school te gaan, hadden ze zelfs hun ontbijt al op.

En toen stormden ze naar de babykamer, waar inderdaad een kindje lag!

‘Ik wist het!’ grijnsde Nina. ‘De baby zou ‘s nachts geboren worden, zei mama. En hier is ie! Het is een jongen, hè?’

‘Wat een mooie baby.’ zei Tessa ademloos, en ze hield haar blik onafgebroken op haar broertje gericht. ‘Zo’n kindje wil ik later ook!’

‘Ik hoop maar dat ie lief is.’ zei Nina kortaf. ‘Want als hij ons gaat slaan, of ons speelgoed gaat afpakken, dan hoef ik geen broertje!’

‘Sst, straks maak je hem wakker. En hij is vast hartstikke lief.’ zei Tessa snel.

De tweeling was niet de enige die al wakker was, ook Jeffrey was al vroeg uit de veren. Hij had zijn zomerse outfit aangetrokken, en haastte zich nu naar de kamer van Rebecca.

‘Becky, wakker worden! We gaan op vakantie!’ riep hij.

‘Hmm…wat?’ murmelde Rebecca van onder haar dekbed. ‘Op vakantie?’

‘Ja, lekker een paar daagjes weg. Jij, ik, en Lara. Een vader-dochter uitje!’ zei Jeffrey opgewekt. ‘Wat zeg je daarvan?’

Rebecca was ineens klaarwakker.

‘Dat was ik helemaal vergeten, we hadden ooit vakantieplannen gemaakt, hè?’

‘Precies! Maar het is er nooit van gekomen. Laten we gewoon nu gaan!’

Jeffrey klopte wild op de slaapkamerdeur van Lara en Tom.

‘Laar, we gaan op vakantie! Kom eruit!’

Tom opende slaperig zijn ogen en tikte zijn vrouw aan.

‘Je vader zegt dat je eruit moet. Je gaat op vakantie, geloof ik.’ fluisterde hij.

Lara reageerde niet, ze sliep nog.

Jeffrey riep nog een keer door de deur heen.

‘Lara, wakker worden! Jij, Becky en ik gaan op vakantie!’

Nu werd Lara wel wakker, en ze luisterde verward naar haar vaders woorden.

‘Vakantie?’ herhaalde ze zacht en ze keek Tom vreemd aan.

‘Ik denk dat we eruit moeten.’ grijnsde hij.

Toen de vakantieplannen eenmaal tot iedereen doorgedrongen waren, barstte de chaos los. Tom zou thuis blijven om voor de kinderen te zorgen.

Het zou een gezellig vader-dochters uitje worden.

Rebecca gaf Roy nog snel zijn flesje, en Jeffrey nam afscheid van Patrick.

Roy begreep niet waar al die drukte voor nodig was: hij dronk rustig zijn flesje leeg, te midden van alle rondrennende mensen.

En toen stond de taxi voor de deur: Jeff, Becky en Lara pakten hun koffers en renden na een laatste groet de trap af.

‘Ik heb er echt zin in!’ lachte Lara. ‘Geweldig idee van je, pap!’

‘Ja, die ouwe vader van je is nog zo gek niet!’ grijnsde Jeffrey.

‘Schiet nou op, die koffer is verrekte zwaar!’ mopperde Rebecca en ze sleepte haar bagage naar de taxi.

Tom stond met Patrick in zijn armen voor het raam, en keek de taxi na toen die de straat uit reed.

‘Nou,’ zei hij. ‘Wij redden ons best, hè, in ons eentje.’

Patrick maakte wat pruttelende geluidjes, en Tom lachte.

Na een korte vliegreis en een wat langere taxirit kwamen ze aan bij het hotel.

‘Hier is het!’ zei Jeffrey en hij keek nieuwsgierig door het raampje.

‘Wauw.’ stamelde Becky, en ook Lara en Jeffrey keken met open mond naar het prachtige hotel.

‘Dit word een geweldige vakantie, dat weet ik nu al!’ lachte Lara.

Met z’n drietjes liepen ze naar de inschrijfbalie, waar Jeffrey de formulieren invulde.

Lara en Rebecca deelden een kamer, Jeffrey had een eigen kamer.

‘Moet je kijken, wat een uitzicht!’ zei Lara stralend.

‘Het is echt super hier.’ knikte Rebecca genietend.

De rest van de dag brachten ze door op het strand.

Lara rende rond met haar fotocamera: telkens als ze iets moois zag, wilde ze er een foto van maken.

‘Deze oude man gaat eens lekker bruin worden.’ zei Jeffrey.

Lara giechelde en begon aan een zandkasteel.

Rebecca had ook haar zwemkleding aangetrokken, en zocht naar schelpen.

Even later kwam Lara naast haar zitten.

‘Echt heerlijk hier, hè?’ zei ze zacht. Jeffrey was in slaap gevallen, en ze wilde hem niet wakker maken.

Rebecca knikte.

‘Hier lijken alle zorgen en problemen heel ver weg. Ik voel me zo gelukkig.’

Hun zussen-gesprek werd ruw verstoord toen er ineens een triomfantelijke kreet achter hen klonk.

‘Kijk eens aan! Ha ha!’ Met een grote grijns bekeek Jeffrey zijn huid, die al een mooi zongebruind tintje had gekregen.

‘Nou pap, ziet er goed uit!’ giechelde Lara.

‘Ik heb best wel trek in iets lekkers!’ zei Jeffrey. ‘Zonnen maakt hongerig!’

Ze gingen naar de hotelkamer en bestelden een lekkere appeltaart met de roomservice.

Jeffrey nam een douche, kleedde zich om en ging toen naar de reisleider om te informeren naar leuke activiteiten in de omgeving.

Er bleek die middag een helikoptervlucht te zijn. Dat leek Jeffrey wel wat!

Ook zijn dochters vonden het een goed plan, en even later landde de helikopter voor het hotel.

‘Instappen maar!’ riep Jeffrey boven het lawaai uit.

‘Ik ben wel een beetje zenuwachtig, hoor!’ zei Lara.

‘Kom op, het wordt vast leuk!’ zei Rebecca vrolijk en ze hielp haar zus de helikopter in.

Toen ze allemaal goed zaten, sloten de deuren en begon de helikopter op te stijgen.

Steeds hoger kwamen ze, en het hotel, de zee, de rotsen en de palmbomen werden steeds kleiner.

Jeffrey, Lara en Rebecca keken hun ogen uit, en wezen elkaar enthousiast op dingen die ze zagen.

Het werd een prachtige vlucht, die heel het eiland rond ging. Alle drie genoten ze met volle teugen.

Toen de helikopter weer voor het hotel landde, was het al donker geworden.

‘Jammer dat het al weer voorbij is.’ vond Rebecca, en de anderen knikten.

Omdat het al laat was, vertrokken ze allemaal naar hun hotelkamers.

Lara haastte zich naar de telefoon, om Tom alles te vertellen. Ze miste hem best wel.

Zodra ze zijn stem hoorde, verscheen er een grote glimlach op haar gezicht. Ze vertelde hem over het strand met de wuivende palmen, over de heldere oceaan, en over de helikoptervlucht.

‘En is alles daar ook goed?’ vroeg ze.

‘Ja hoor,’ zei Tom. ‘De tweeling was naar school, en ‘s middags heb ik ze geholpen met hun huiswerk. En met Patrick is ook alles goed, ik heb hem net zijn flesje gegeven. Vanmiddag had ik hem in bad gedaan, dat vond hij erg leuk.’

‘Vraag hem hoe het met Roy is!’ riep Rebecca vanaf haar bed.

‘Oja, helemaal vergeten,’ lachte Lara. ‘Gedraagt Roy zich een beetje, Tom?’

‘Roy gedraagt zich prima, hoor.’ grinnikte Tom. ‘Hij heeft veel geslapen, en ik heb hem een verhaaltje voorgelezen. Hij vindt het wel gek dat zijn moeder er nu niet is, maar ik heb hem uitgelegd dat jullie snel weer thuis komen.’

Gerustgesteld kropen de zussen even later onder de dekens.

Al snel vielen ze, begeleid door het zachte ruisen van de golven, in slaap.

Al om drie uur ‘s nachts was Rebecca klaarwakker. Sinds ze oudere geworden was, had ze ineens veel minder slaap nodig.

Ze kleedde zich aan en liep op haar tenen de kamer uit. Buiten was het doodstil, alleen het geluid van de golven verbrak de stilte. Rebecca liep het strand op, en knielde neer bij het water.

Urenlang zat ze daar. Het onophoudelijke herhalen van de aanspoelende golven werkte haast hypnotiserend.

Ze dacht aan alle mensen die ze verloren had in haar leven. Mensen, van wie ze hield.

Eerst mama, toen oma, toen Marc… Ze miste ze allemaal nog iedere dag.

Toen stierf ook nog Ciske, al had ze daar nooit zo’n sterke band mee gehad.

En ja, Xander… Er ging geen moment voorbij zonder dat hij in haar gedachten was.

Maar het was goed zo. Ze was doorgegaan met haar leven, zelf, zonder hem.

Een paar uur later waren de anderen ook wakker. Het was nog donker, maar ze gingen al op pad. Jeffrey had in de reisgids een oude ruïne zien staan, die hij graag wilde bezoeken.

‘Wauw, wat is het hier mooi zeg!’ zei Rebecca.

‘Wat een magische plek…’ mompelde Jeffrey.

Lara was ook onder de indruk, en griste meteen haar camera tevoorschijn.

Dit moest ze vastleggen!

Jeffrey liep langs de tropische planten richting een poort.

Hij hoorde het ruisen van water. Zou er een waterval in de buurt zijn?

Toen hij verder liep door de oude ruïne, zag hij inderdaad een grote waterval.

Het was een goed idee geweest om zo vroeg te gaan, want nu zag alles er extra mysterieus uit.

Jeffrey ging op de rand van de waterval zitten en liet zijn hand in het koele water zakken.

Even later volgden zijn dochters zijn voorbeeld. Intussen waren ze getuige van een prachtige zonsopgang, die de hemel in allerlei roze en gele tinten kleurde.

Ineens zag Jeffrey dat de bodem van de fontein bezaaid lag met geld.

Meteen kreeg hij een idee. Hij ging ook een wens doen!

Nadenkend pakte hij een munt uit zijn portemonnee. Even sloot hij zijn ogen. Hier moest hij goed over nadenken.

Jeffrey kreeg een rustig gevoel van binnen, en wist toen wat hij zou wensen.

‘Ik wens dat mijn dochters gelukkig zullen blijven, ook als ik er straks niet meer ben.’ fluisterde hij, een beetje geëmotioneerd.

‘We hebben allemaal veel ellende meegemaakt. Nu gaat het weer goed, en daar ben ik zo blij om. Ik hoop dat het nu voor altijd zo goed blijft gaan. Dat wens ik.’

Toen haalde de oude man diep adem, en gooide het muntje met een sierlijke boog het water in.

Hij bleef staan kijken hoe de munt in de bruisende waterval verdween.

Toen knikte hij, glimlachte, en liep weg.

‘Wat deed je daar bij die waterval, pap?’ vroeg Lara toen ze verder liepen.

‘Heb je wat gewenst?’ vulde Rebecca haar zus aan.

Jeffrey glimlachte in zichzelf.

‘Een wens moet geheim blijven, anders komt hij niet uit!’

Lara en Rebecca lachten.

Ze kwamen bij de achterkant van de ruïne, en tot hun grote verrassing was daar een warm stoombad.

Meteen trokken ze hun kleding uit, waar ze hun zwemkleding onder droegen.

‘Daar was ik wel aan toe, na al dat gewandel op de vroege ochtend!’ grinnikte Becky en ze klom in het hete water.

‘Dit is echt heerlijk!’ zei Lara zacht, terwijl ze met haar hoofd op een rots leunde en haar ogen sloot.

‘Deze vakantie is zijn geld dubbel en dwars waard!’ lachte Jeffrey, en hij speelde wat met zijn handen door het heldere water.

‘Zo’n stoombadje als dit wil ik thuis ook wel!’ zei Rebecca vrolijk.

Na een uurtje weken in het water, namen ze een kijkje in het souvenirwinkeltje van de ruïne.

Rebecca zag meteen al iets wat ze wilde kopen: een klein schatkistje.

Het perfecte cadeautje voor haar kleine Roy!

Daarna besloten ze om terug naar het hotel te gaan, en de rest van de dag rustig aan te doen.

Rond het hotel was bovendien genoeg te doen!

Lara had het souvenirtje van Rebecca voor haar zoontje gezien, en wilde eigenlijk ook wel iets voor haar eigen kinderen mee nemen.

Maar wat? Toen wist ze het: ze ging mooie schelpen voor ze zoeken!

Al gauw had ze een prachtige, grote schelp gevonden. Nu moest ze er nóg eentje vinden, anders zouden de zusjes jaloers op elkaar worden. Gelukkig vond ze na een tijdje graven nog een mooie schelp.

Rebecca had wat liggen lezen in een stoel, tot ze zich ineens afvroeg waar haar vader was.

Ze ging zijn hotelkamer binnen, en zag dat hij lag te slapen in zijn bed.

Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar bedacht zich. Ze kon hem maar beter laten slapen.

Toch maakte ze zich een beetje zorgen om hem.

‘Pap ligt te slapen.’ zei Rebecca toen ze terug op het strand kwam.

‘Laat hem maar.’ zei Lara. ‘Ik ga lekker zonnen. Jij ook?’

‘Best.’ zei Rebecca. Ze spreidde haar handdoek uit en liet zich er languit op vallen.

‘Zou je je niet eerst even insmeren?’ zuchtte Lara, maar ze kreeg geen reactie.

‘Zo dames, lekker aan het bakken?’ Jeffrey kwam het strand op gelopen, weer helemaal wakker.

Opgewekt stapte hij het heldere water van de zee in. Het was eventjes koud, maar al snel wende hij eraan en was het heerlijk. Onder hem schoten felgekleurde, tropische vissen door het water, en hij zag mooie zeesterren en schelpen op de oceaanbodem liggen. De zon schitterde op de golven.

Lara lag een beetje weg te dommelen. Ze dacht aan Tom, en voelde vlinders in haar buik. Ze miste hem wel een beetje. En ze miste haar dochtertjes, die lieve schatten – haar aandenken aan haar eerste man Ciske.

Maar ze miste haar pasgeboren zoontje nog wel het meest: die lieve Patrick!

Hier, in de warme zon op het strand, leek alles zo ver weg. Ze dacht over de toekomst. Hoe zouden haar kinderen later worden?

Het werd vloed, en de golven kwamen steeds verder het strand op.

Rebecca, die in slaap was gevallen, merkte het niet. Tot ze ineens iets bij haar voeten voelde: het koude water raakte haar tenen en doorweekte haar handdoek – met een kreet sprong ze overeind.

‘Aaah!’ gilde ze en ze sprong van het water weg. Maar meteen daarna sloeg ze nog een kreet, maar nu van pijn.

‘Au! Wat is…Aaah damn!’ stamelde ze kwaad, en ze bekeek haar huid. Van top tot teen was ze roodgloeiend!

‘Ik zei toch dat je je in moest smeren.’ giechelde Lara vanaf haar handdoek.

‘Ach, hou jij je mond!’ mopperde Rebecca en ze beet haar kaken op elkaar.

Ze was vreselijk verbrand, en haar hele lichaam deed pijn.

Jeffrey kwam naar haar toe en lachte:

‘O Becky, gekke Becky!’

‘Ja, lach maar!’ gromde Rebecca, maar ze moest toch ook wel lachen toen haar vader haar omhelsde. Tot ze weer met een kreet van pijn van hem weg sprong, omdat iedere aanraking brandend pijn deed.

Ze moesten allebei nóg harder lachen, toen Lara die avond overeind kwam, en ook knalrood verbrand was.

‘Ik zei nog zo dat je je in moest smeren!’ schaterde Rebecca, de woorden van haar zusje herhalend.

Lara zuchtte geïrriteerd. Het deed verrekte pijn!

Die avond zat Lara met haar vader bij de zee.

Het was een mooie, heldere avond. De palmbomen wiegden zachtjes heen en weer in een verkoelend briesje. Het was stil, alleen het ruisen van de golven was te horen.

‘Het is zo mooi hier.’ zei Lara zacht. ‘Ik voel me zo gelukkig.’

‘Ik ook. Echt waar.’ knikte Jeffrey.

‘Het leven is voor ons niet makkelijk geweest.’ zei Jeffrey nadenkend. ‘Toen…toen Carlijn overleed, had ik nooit verwacht dat ik ooit nog gelukkig zou zijn. Na haar dood is ons nog meer ellende overkomen. Maar soms vergeten we te letten op de mooie dingen in het leven.’

‘En die waren er wél.’ vulde Lara hem aan. ‘Er is veel geluk in ons leven.’

‘Zeker. Toen jij met Ciske trouwde, was ik zo gelukkig. En toen je zwanger bleek te zijn, van de tweeling, kon ik wel janken van vreugde.’

‘Ik ben echt dol op die meiden.’ glimlachte Jeffrey.

‘En zij op jou.’ zei Lara en ze lachte naar haar vader.

‘En nu is er die kleine Patrick…Weet je Lara, ik heb zo’n gevoel dat het nu wel goed komt met onze familie. We hebben zware tijden gekend, maar nu breekt de zon door.’

Over die woorden moest Lara even nadenken. En ja, hij had gelijk.

‘Mooi gezegd, pap. Zo voel ik het ook. We zullen de mensen die gestorven zijn nooit vergeten, maar we zullen genieten van het leven.’

Nog een tijdje zaten vader en dochter naast elkaar, zwijgend.

Toen het te koud werd, gingen ze allebei naar hun hotelkamer.

De volgende dag was de laatste dag die ze op het eiland zouden doorbrengen.

Alledrie vulden ze de dag met activiteiten die ze nog wilden doen, en ze genoten met volle teugen.

Ze deden zelfs mee aan een workshop waarin ze een lokale dans leerden.

En hoewel ze er geen van allen iets van bakten, hadden ze de grootste lol!

Ze bezochten ook nog een vuurdanser. Vooral Jeffrey was er dolenthousiast over, en stond boven de muziek uit te juichen en te schreeuwen.

Rebecca vond het ook wel interessant, en zij mocht het zelfs even zelf proberen. Jammer genoeg mocht ze het nog niet echt met vuur doen.

‘s Avonds was de vuurdans nog mooier om naar te kijken.

De felle vlammen lichtten op in het duister.

Jeffrey was in de zee gaan zitten, en keek vol bewondering toe. Hij was inmiddels schor geworden van het schreeuwen, maar dat kon hem niks schelen.

Die avond was het al laat toen ze terug in het hotel kwamen.

Toch belde Lara nog snel even naar huis – ze moest weten hoe het daar was, en ze had een boel te vertellen!

‘Hee lieverd,’ glimlachte ze, zodra ze Toms stem hoorde. ‘Alles goed?’

‘Lekker rustig hoor, zonder jullie!’ grapte Tom. ‘Nee, even serieus, het gaat goed. De meiden liggen op bed, die waren doodmoe na een hele dag buiten rondrennen en zwemmen. En ik heb net Roy op het potje gedaan, en nu ligt hij ook in bed.’

Ze praatten nog wat, en toen zei Tom ineens:

‘Ik mis je wel hoor, schat.’

Tranen sprongen in Lara’s ogen en een glimlach brak door op haar gezicht.

‘O, lieverd toch! Ik mis jou ook…’ Ze had moeite om haar tranen in te houden, en veegde giecheld haar ogen af. ‘Nou loop ik bijna te huilen, gekkie!’

‘Ik hou van je, Tom. Zielsveel.’

Rebecca deed alsof ze sliep, maar ze kon letterlijk elk woord horen.

Onder de dekens balde ze haar handen tot vuisten. Waarom had zij geen liefde in haar leven? Waarom was Xander haar afgenomen?

Als ze Lara zo hoorde, zo gelukkig, dan voelde ze een stekende pijn van binnen. Die pijn zou ze wel voor eeuwig blijven voelen.

De volgende ochtend was het al heel vroeg tijd om te vertrekken. De koffers waren snel ingepakt, en even later stapten ze in de taxi.

Het was een geweldige vakantie geweest, maar eigenlijk wilden ze allemaal ook wel graag weer naar huis!

‘Thuis! We zijn thuis!’ jubelde Jeffrey toen de taxi later die dag de straat in reed.

‘O, heerlijk, geweldig, weer thuis!’

Lara haastte zich naar boven, en ze zag Tom in de gang staan. Blijkbaar had hij haar niet opgemerkt, want hij stond druk een zak chips naar binnen te werken.

Giechelend bleef Lara staan en verstopte zich om de hoek.

Mannen… je kon ze ook geen moment alleen laten!

Toen stapte ze tevoorschijn.

‘Laar?’ riep Tom verrast. ‘Zijn jullie alweer terug?’ Snel frommelde hij de zak chips weg.

‘Het lijkt er wel op, hè?’ lachte Lara.

En toen vloog ze hem in de armen: eindelijk waren ze weer samen!

‘Ik heb je gemist, meissie.’ zei Tom.

‘Ik jou ook! Ik heb je zo erg gemist!’

‘Maar eh, wat is dit? Had je geen tijd om op te ruimen?’ vroeg Lara, met een blik op de rommel.

‘Dat eh…wilde ik net gaan opruimen!’ stamelde Tom.

‘O ja, die is mooi!’ grinnikte Lara en ze gaf hem een plagend duwtje. ‘Ik help je wel, schat.’

Ook Rebecca rende meteen naar boven, waar ze haar zoontje bijna plat knuffelde.

‘Mama!!!!’ krijste Roy.

‘Roy!!!!’ krijste Rebecca terug, en toen barstten ze allebei in lachen uit.

‘Kom eens, mama heeft iets voor jou.’ zei Rebecca en ze zette hem neer. Uit haar koffer haalde ze het schatkistje dat ze bij de ruïne gekocht had.

Met grote ogen kroop Roy ernaartoe.

‘Piraat kist!’ grijnsde hij.

Vol bewondering liet hij zijn handjes over het kistje gaan.

Toen keek hij omhoog, naar zijn moeder.

‘Is voor Roy? Piraat?’

‘Ja, de schatkist is voor jou, ouwe piraat van me!’ lachte Rebecca.

Toen Lara de babykamer in liep, sprongen tranen van geluk haar in de ogen.

‘Hee, ventje van me!’ fluisterde ze en ze tilde Patrick voorzichtig op.

Wat een prachtige baby was hij ook…wat een wondertje!

De tweeling bestormde haar met vragen over de vakantie, en ze beantwoordde ze geduldig.

‘Gaan wij ook een keer op vakantie?’ vroeg Nina.

‘Dat zien we nog wel. Eet eerst je bord maar leeg.’ zei Tom snel.

Die avond viel Lara dicht tegen haar man aangekropen in slaap.

Het was toch wel fijn om weer thuis te zijn!

De tweeling viel in slaap met hun nieuwste schat boven hun bed: Lara had ze ieder een schelp gegeven.

‘Zelf opgegraven!’ zei ze er trots bij, en de meisjes keken hun ogen uit.

Na wat geruzie over wie welke schelp mocht hebben, waren ze tevreden in slaap gevallen.

‘Mama!’

Slaperig kwam Lara uit bed en liep naar de kamer van de tweeling.

‘Dit is onze laatste dag op de basisschool…Moeten we dan niet iets bijzonders aan trekken?’ vroeg Nina.

‘En mama… wat nou als ik het helemaal niet leuk vindt op de nieuwe school?’ stamelde Tessa onzeker.

‘Oh, meiden toch!’ lachte Lara. ‘Jullie maken je veel te druk!’

‘Maar mama ik ben bang!’ mompelde Tessa en ze vloog haar moeder om de nek.

‘Sst, niet bang zijn. Het komt allemaal goed. Jullie worden vanavond grote, stoere meiden, en de nieuwe school is heel leuk!’

De tweeling vertrok naar school, en Jeffrey haalde Roy uit bed.

‘Zo, gaan we eens lekker in bad.’ zei hij.

‘Opa! Opa ook in bad!’

‘Nee, opa is al in bad geweest.’ zei Jeffrey. ‘Hee, wie is er vanavond jarig?’

‘Ikke, ikke!’

Die avond zouden er veel verjaardagen zijn. De tweeling, Roy én Patrick zouden opgroeien!

Toen de tweeling uit school kwam, trokken ze meteen hun bikini’s aan en renden naar het zwembad. Als het mooi weer was, waren ze elk vrij moment van de dag in het water te vinden.

‘Ik ben wel een beetje zenuwachtig hoor, voor vanavond!’ riep Tessa.

Druk kwebbelend stonden de zusjes die avond bij de twee verjaardagstaarten.

‘Gaan we tegelijk? Of ga jij eerst?’

‘Durf je niet?’

‘Tuurlijk durf ik wel! We gaan gewoon tegelijk! En hard blazen hè, je moet alle kaarsjes in één keer uitblazen! Anders mag je geen wens doen.’

Ze haalden allebei diep adem… en even later stonden daar twee tienermeisjes!

Tessa koos de familiewens, Nina de populariteitswens.

‘Die kleren hoeven we toch niet aan te houden, hè, mama?’ vroeg Tessa aarzelend, en iedereen lachte.

‘Maar eerst gaan we taart eten!’ riep Tom en sneed een paar grote stukken af. ‘Hier dames, taart!’

Nina at vrolijk van haar taart en praatte enthousiast over de nieuwe vrienden die ze zou maken op school.

Tessa was ook blij, maar zij prikte een beetje stilletjes in haar taart. Al die veranderingen in haar leven waren toch wel spannend…

Toen was het tijd voor Roy om op te groeien.

Rebecca stond er weer versteld van hoe snel de tijd ging… Hij zou nu alweer een schoolkind worden!

‘Blazen, ouwe piraat, kom op!’ riep ze, maar Roy negeerde haar.

‘Okee, dan doe ik het wel zelf!’

Roy kreeg nieuwe kleren en een nieuw bed, waar hij hartstikke blij mee was.

Hij was er zelfs zó blij mee, dat hij geen taart wilde eten en meteen naar boven rende.

Toen hij later die avond sliep, keek Rebecca stiekem naar hem.

Zo was hij nog precies dat kleine peutertje, onschuldig en lief.

Roy was een leuk joch, heel eerlijk en open. Ze was benieuwd hoe hij later zou worden.

Het was een drukke avond, en iedereen was moe. Maar ze konden nog niet naar bed, er was nóg een verjaardag!

‘En hopsakee!’ riep Lara, en ze gooide Patrick de lucht in.

Haar kleine baby… hij werd alweer een peuter!

Iedereen keek vertederd naar het kleine ventje. Hij leek op allebei zijn ouders.

‘Taat, taat!’ riep hij en hij strekte zijn handje uit naar de tafel.

‘Nee Pat, daar moet je nog een paar jaartjes geduld voor hebben!’ zei Tom.

Patrick keek zijn vader boos aan, en kroop op handen en voeten de kamer uit.

De tweeling had zich inmiddels omgekleed, en tevreden bekeken ze zichzelf in de spiegel.

Hun vlechtjes lieten ze voorlopig zo, daar waren ze zo aan gewend en het stond nog best leuk.

‘Kom op, laten we weer naar beneden gaan. Ik wil met Patrick spelen!’ riep Nina vanuit de andere kamer, en Tessa haastte zich achter haar zus aan.

‘Patriiick!’ riep Nina en ze tilde haar broertje op. ‘Wat zijn we ineens veranderd allemaal, hè?’

Druk pratend ging ze met haar broertje op de bank zitten.

Tessa plofte naast haar neer, en keek om zich heen. Alles zag er nog precies hetzelfde uit, alleen zij waren allemaal veranderd.

Het was wel even wennen!

‘Patwick spele!’ kraaide hun broertje en hij hopte op en neer op Nina’s schoot.

‘Ja, doen we even rustig, kleine?!’ giechelde Nina en ze greep haar broertje vast.

‘Spele, spele!’ riep Patrick en hij greep met zijn handen haar twee vlechten vast.

Net toen hij er een harde ruk aan wilde geven, duwde Tessa hem weg.

‘Haha, dankjewel zus!’ giechelde Nina, en ook Tessa begon te lachen.

Tot zover…