VW: Happy Family?Vorige keer mocht ik de sims 2 dagen lang besturen. Dat betekent… dat ze in deze update twee dagen lang zélf hun gang mogen gaan!

Hoe zal dat aflopen?

Generaties:

(1.) Nel

(2.) Jeffrey x Carlijn

(3.) Rebecca, Lara, Marc

Het was nog heel vroeg in de ochtend, maar Nel stond al fris en fruitig naast haar bed. Even keek ze om zich heen. Wat zou ze gaan doen? Voorzichtig stapte ze de kamer van Lara binnen.

Ach, wat lag die schat toch lief te slapen. Nel schoof het dekbed over haar kleindochter heen en fluisterde: ‘Slaap lekker, Lara.’

Al even stilletjes ging Nel de kamer van Rebecca binnen. Ook zij was in diepe slaap. Nel startte de computer op, en surfte wat rond op internet. Lekker snuffelen op sites over koken of knutselen, dat kon Nel urenlang doen!

In de grote slaapkamer opende Carlijn moeizaam haar ogen. Toen ze zich probeerde te bewegen, lukte dat niet. Jeffrey lag als een onschuldig kind tegen haar aan, zijn armen stevig om haar heen geslagen.

‘Hee, schat…’ fluisterde Carlijn vertederd. Ze aaide over zijn haar. ‘Het is zes uur, tijd om op te staan!’

Veel gelegenheid om te slapen was er toch al niet meer – want Rebecca had haar muziekinstrument aangezet. Hoge pieptonen en snerpende melodietjes donderden door het hele huis.

Niemand durfde er iets van te zeggen, anders kregen ze weer een grote mond.

Even later sloop Lara stiekem de kamer van Rebecca binnen. Er was niemand – dit was haar kans!

Grinnikend stopte ze de cd van haar spelletje in de computer.

Al gauw was ze volledig verdiept in de game.

Toen ze eindelijk weer met beide benen op aarde stond, was het al 10 uur. Meteen stokte haar adem in haar keel. Met knikkende knieën rende ze de trap af, naar beneden.

‘Mama, mama! Ik heb…ik ben de schoolbus vergeten, ik…!’ piepte ze buiten adem.

‘Laar! Wat doe jij nou hier, ik dacht dat je naar school was!’ Carlijn keek verrast op van haar krant.

‘J-ja, maar ik was op de computer, en…’ stamelde Lara onrustig.

‘Ga eerst maar eens lekker zitten, alles komt goed. Vandaag blijf je maar gewoon thuis.’ zei Carlijn kalm.

‘Maar…maar mijn cijfers dan? En mijn huiswerk?’ ratelde Lara gestrest verder.

‘Je staat een 10, schat.’ zei Carlijn hoofdschuddend. ‘Okee, het is niet goed dat je spijbelt – maar het is ook niet het einde van de wereld.’

Gerustgesteld ging Lara naar boven, waar haar oma al even verrast reageerde op haar aanwezigheid. ‘Ach, gezellig!’ riep ze uit.

De hele dag huppelde Lara wat rond het huis in haar ondergoed. Best leuk, zo’n dagje niks doen!

Om toch nog een beetje nuttig te zijn, ruimde Lara de vaatwasser in. Netjes stapelde ze alle borden en bekers in het rekje.

‘Dan hoef jij niet alles te doen, mama!’ riep ze trots, en haar moeder glimlachte.

‘Wat lief van je.’ zei Carlijn. Toen ze zich omdraaide, zag ze Marc het tuinpad op lopen. Meteen verscheen er een vertederde blik in haar ogen. Haar Marcje… zo’n grote jongen al! Helemaal zelf naar school, met de bus, een jongetje met huiswerk!

Toen hij binnenkwam, omhelsde ze hem stevig en snel zette ze een kopje thee voor hem.

Toen Marc braaf zijn thee met een koekje op had, ging hij naar boven. Vanuit Rebecca’s kamer klonk harde rockmuziek, en nieuwsgierig liep Marc naar binnen. Er was niemand.

Hij grinnikte in zichzelf. Op deze muziek kon je lekker gek doen!

Nog iemand die lekker gek deed, was Jeffrey. Hij was net thuisgekomen uit zijn werk. Aan de plassen op de straat te zien, had het vandaag flink geregend.

Met een grijns op zijn gezicht trapte Jeffrey in het water, waardoor de druppels alle kanten op vlogen. Hij kon er niets aan doen – hij vond het best leuk, dit!

‘Als je klaar bent met spelen, kun je dan het vuilnis buiten zetten?’ klonk ineens de stem van Carlijn.

Met een rood hoofd draaide Jeffrey zich om. Snel schraapte hij zijn keel en trok zijn jasje glad.

‘N-natuurlijk, schat.’ stamelde hij.

Ondertussen was Rebecca op haar kamer. Niet in haar eentje, zoals altijd. Nee, er was een meisje van school mee. Ze moesten samen een werkstuk maken voor geschiedenis.

Eigenlijk vond Rebecca het meisje een beetje tuttig. Een nerd, eigenlijk. Ze kleedde zich raar, en droeg twee kinderachtige vlechten.

Maar toch klikte het wel met Rosemarie, zoals het meisje heette.

‘En zullen we dan morgen bij mij thuis aan het werkstuk werken?’ stelde ze enthousiast voor.

‘Ja, best.’ knikte Rebecca. Ze probeerde ongeïnteresseerd te klinken, zoals altijd. Maar van binnen was ze blij – eindelijk had ze leuk contact met iemand van school!

‘Ik ga even wat eten.’ zei Rebecca even later. ‘Je…mag ook wel wat, als je wilt.’ voegde ze er een beetje onhandig aan toe.

Ze gingen naar beneden. Op de tafel stonden wat oude salades. Aan de vliegen te zien, stonden ze er al een tijdje.

‘Nouja. Beter dit, dan niks.’ zei Rebecca en ze haalde haar schouders op.

‘Weet je het zeker?’ vroeg Rosemarie nog, maar Rebecca luisterde niet.

Ze nam een hap. En al meteen toen ze de vieze sla en de slijmerige stukjes ei proefde, voelde ze kotsneigingen opkomen. Snel sloeg ze haar hand voor haar mond en spuugde haar hap terug op haar bord.

‘Iew.’

Aan de andere kant van de tafel begon Rosemarie te lachen.

‘Ja, lach maar!’ grijnsde Rebecca en ze stond op.

‘Je had je gezicht moeten zien!’ gierde Rosemarie. ‘Ik had je nog zo gewaarschuwd!’

‘Okee, okee!’ schaterde Rebecca. ‘Maar ik kon het toch proberen!’

Die avond plofte Rebecca tevreden in haar bed. Net toen ze de dekens over zich heen had getrokken, besefte ze dat haar muziek nog aan stond.

Ze gromde geïrriteerd en stapte weer uit bed.

En in plaats van even de muziek uit te zetten, liep Rebecca naar beneden.

‘Dan ga ik wel in oma’s bed slapen. Lekker boeiend.’ zei ze slaperig. Ze trok de zachte dekens over zich heen en viel meteen in slaap.

Marc was tot diep in de nacht op zijn kamer aan het spelen. Nadat hij bijna een uur op zijn bed had gesprongen, rook hij een vreemde geur.

‘Bleh. Uien?’ mompelde hij. Toen kreeg hij door dat de geur onder zijn oksels vandaan kwam. ‘Hihi!’ riep hij uit. ‘Zweetgeur, zweetgeur!’ Giechelend wapperde Marc met zijn handen en snoof zijn eigen geur op.

Toen zijn gekke bui over was, huppelde Marc naar de badkamer en liet het bad vollopen.

Na wat gerommel in de kasten vond hij een fles badschuim. Neuriënd schroefde hij de dop eraf, en goot de hele fles leeg in het water. Snel gooide hij zijn kleren op de grond en sprong in bad. Hoewel het midden in de nacht was, zong hij uit volle borst liedjes.

Toen hij weer op zijn kamer kwam, zag hij dat zijn moeder in zijn bed was gaan liggen.

‘Oh, slaap lekker mama.’ zei hij. ‘Ik ga met de blokken.’

Het was half twee ‘s nachts.

Marc was niet de enige die nog wakker was – ook Nel lag nog niet in bed. Fanatiek had ze haar sportkleding aangetrokken, en nu trapte ze uit alle macht op de hometrainer. Ze moest en zou haar record verbreken! En een goed potje zweten, daar had ze wel zin in!

Oef, dat viel nog vies tegen… Ze werd tenslotte ook een dagje ouder!

Tegen de ochtend klonken er gedempte stemmen uit de keuken.

‘Hee, jij eet die hele zak leeg! Geef hier!’ siste Lara.

‘Nee, het zijn mijn koekjes!’ zei Marc.

‘Helemaal niet, geef hier! Ik wil ook!’

Met tegenzin hield Marc haar de zak voor, en tevreden stak Lara haar hand erin.

‘Kom, ik wil op de playstation. Zullen we snowboarden doen?’ vroeg Lara, en Marc knikte enthousiast. Hij gooide de lege zak op het aanrecht, en rende achter zijn zus aan.

‘Ik ga weer van jou winnen!’ zei Marc plagend, en Lara keek hem boos aan.

‘Helemaal niet. En niet zo stom doen, anders zeg ik het tegen papa!’

‘Nietes!’ riep Marc. ‘Je mag niet klikken! Kom op, spelen, Laar!’

‘Ik heb geen zin meer.’ zei Lara boos. Ze stond op en liep naar boven. Ze was moe. In haar eigen bed lag haar vader te slapen.

Mopperend trok ze haar pyjama aan, en in de grote slaapkamer vond ze oma. Dan ging ze wel lekker naast oma liggen!

Marc speelde nog de hele nacht door. Dat spelletje was ook zó leuk!

Het was net of je echt aan het snowboarden was!

‘Yeah, ik ga winnen!’ giechelde Marc. Razendsnel vlogen zijn vingertjes over de knoppen van de afstandsbediening.

Het was stil geworden in huis, alleen hij was nog wakker.

De volgende dag was het zaterdag, dus iedereen was lekker vrij.

Buiten was het ijzig koud, maar de zon scheen wel. Een mooie dag voor spelletjes dus!

Carlijn speelde de hele ochtend met haar zoontje buiten. Samen hadden ze de grootste pret!

En al snel was het weer avond. In huis hing er een rustige, warme sfeer. In de keuken brandde er licht.

Marc dronk een blikje cola en keek toe hoe zijn oma bij het aanrecht bezig was.

‘Mag ik helpen met koken, oma?’ vroeg Marc hoopvol.

‘Een ander keertje, Marcje. Oma is nu al bijna klaar.’ zei Nel, en ze kneedde het laatste gehakt. Snel hakte ze nog wat uien fijn.

‘Mag ik wel kijken?’ vroeg Marc.

‘Natuurlijk. Kijken mag altijd.’ zei Nel terwijl ze alles in de pan deed.

Even later zaten ze aan tafel.

Al na een paar happen verscheen er een stralende lach op Marcs gezicht.

‘Oma,’ begon hij plechtig. ‘Dit is de lekkerste hamburger van de hele wereld!’

Nel schoot in de lach.

‘Nou, dat is een groot compliment! Dank je wel, Marc!’

En de oude vrouw wilde het niet toegeven – maar ze bloosde!

Snel nam ze een hap. Toen glimlachte zij ook.

‘Je hebt gelijk. De lekkerste van de hele wereld!’