VW: Happy Family?

Generaties:

(1.) Nel (ouderdom)

(2.) Jeffrey (ouderdom) x Carlijn (honger)

(3.) Rebecca (ouderdom) x Xander (geest), Lara (ouderdom) x Ciske (geest) x Tom, Marc (honger)

(4.) Nina, Tessa, Roy, Patrick

Vorige keer had de familie 2 dagen vrije wil.

De oude Lara stierf, en dat had kwam hard aan voor de familie.

Tessa kwam eindelijk voor zichzelf op, en gaf Roy een grote bek terug.

Nina vond troost bij Scott, maar kreeg steeds meer haar twijfels over hem. Hij ging tegen haar wil in met haar naar bed, en ze kregen ruzie. Toen vertrok hij, en Nina voelde zich diep ongelukkig.

De volgende morgen was Nina al heel vroeg op.

Ze bleef maar met dat nare gevoel zitten. Ze moest Scott bellen, en met hem praten!

Snel tikte ze zijn nummer in, maar ze kreeg telkens zijn voicemail.

‘Scott, over gisteravond… We hadden geen ruzie moeten maken. Kom je gauw weer?’

3 dagen spelen

Dag 1

Nerveus drukte Nina de telefoon uit.

En of het nu door de zenuwen kwam, of door iets anders – ineens voelde ze een gigantische misselijkheid opkomen.

Nog net op tijd kon ze zich naar het toilet haasten.

Rillend kroop ze in bed.

Ze was doodop.

Alle gebeurtenissen van de afgelopen tijd begonnen haar op te breken.

Ook Tom was kapot.

Leven zonder Lara was gewoon zó moeilijk…

Bij alles wat hij deed, werd hij aan haar herinnerd.

Toen Nina die dag uit haar werk kwam, sprintte ze meteen naar binnen.

‘Zo, haast?’ grinnikte Roy, die in zijn boxershort aan tafel zat.

Nina reageerde niet en smeet de wc-deur met een knal achter zich dicht.

Ze had nooit geweten dat een mens zich zó ellendig kon voelen…

Intussen kwamen ook Tom en Tessa thuis.

‘Tess, luister eens. Ik heb hier heel lang over nagedacht, maar nu weet ik het zeker. We moeten verhuizen.’ zei hij aarzelend, maar vastberaden.

‘Verhuizen? Je bedoelt…hier weg?’ stamelde Tessa overdonderd. ‘Maar Tom, we hebben hier zo veel herinneringen liggen…’

‘Dat weet ik,’ zuchtte Tom. ‘Dat is het nu juist.’

‘Het is tijd voor een nieuwe start.’

‘Maar dit huis is al generaties lang in de familie!’

‘Precies, hoog tijd voor iets nieuws. Ik heb een leuk gebouw op het oog, midden in de hoofdstad. Op internet zag het er geweldig uit.’ Tom zuchtte even. ‘Begrijp je het, Tessa?’

Tessa knikte.

Tom knikte even kort en sloeg zijn ogen neer – hij had het hier ook moeilijk mee.

Nu moest hij het nog aan de rest van de familie gaan vertellen…

Roy keek nauwelijks op toen Tom hem het nieuws vertelde.

Maar toen Tom zich maar omdraaide en de kamer uit liep, schreeuwde Roy hem na:

‘Het kan toch niemand iets schelen wat ik vind! Je verhuist toch wel, ook al wil ik niet!’

Tom reageerde niet.

Patrick reageerde een stuk rustiger, maar in zijn ogen las Tom verdriet.

Iedereen was gehecht aan dit huis.

Tessa nam de taak op zich, het nieuws aan haar zus te vertellen.

‘Hee, waarom lig je op bed?’ vroeg Tessa.

‘Eh, gewoon…beetje uitrusten van het werk.’ stamelde Nina.

‘Mag ik even naast je komen liggen?’ vroeg Tessa.

‘Tuurlijk.’

Tessa plofte naast haar zus neer en haalde even diep adem.

‘Nien… we gaan verhuizen. Pap heeft een huis in de hoofdstad gevonden. Hij vond het tijd voor een nieuwe start.’

Nina reageerde nauwelijks.

Toen stond ze op, en mompelde:

‘Nou, dan moeten we maar gaan inpakken.’

Na een periode vol onrust en rommel was het oude huis eindelijk leeg.

De verhuiswagens brachten alle spullen naar het nieuwe huis, en de familie kwam even later met de taxi.

Ze keken allemaal hun ogen uit: wat was het hier ánders dan thuis!

Dag 2

Nee, wacht, dat was hun thuis niet meer.

Het huis waar ze nu naartoe gingen, dát zou voortaan hun thuis zijn!

Eindelijk waren ze er bijna.

Overal waar je keek stonden oneindig hoge kantoorgebouwen, appartementen en flats. Enorme reclameborden schreeuwden je van alle kanten toe.

Tessa werd er onrustig van.

‘Hier is het!’ riep Tom enthousiast en hij gebaarde de taxi-chauffeur te stoppen.

Snel stapten ze allemaal uit.

‘Eh, waar bedoel je precies, pap?’ vroeg Tessa aarzelend, terwijl ze om zich heen keek naar de enorme grijze gebouwen.

‘Deze oude fabriekshal, hier voor ons!’

Even was iedereen stil.

Tessa voelde de moed in haar schoenen zakken. Moesten ze echt hier, in dit gebouw, in deze buurt, gaan wonen?

Ze kreeg nu al heimwee naar het oude huis…

Bijna sprongen de tranen haar in de ogen, maar ze hield zich groot.

‘Wat apart.’ glimlachte Nina.

‘Er moet nog wat aan verbouwd worden, maar we maken er wel wat van.’ zei Tom.

‘Precies. We maken er wel wat van.’ herhaalde Nina en ze omhelsde haar stiefvader.

‘Kijk toch, al die originele details! Die lijnvoering, het gebruik van vormen… Wat een geweldige architectuur.’

Het was duidelijk dat Tom onder de indruk was van het gebouw.

Tessa rilde. Ze had het ineens koud.

‘Gaan we nog naar binnen ofzo?’ vroeg Roy chagrijnig.

En toen begon het inrichten. Ieder deed zijn eigen kamer.

Tessa probeerde haar kamer zo veel mogelijk als ‘thuis’ in te richten, zodat het weer echt haar eigen vertrouwde plekje werd.

Ze was tevreden, behalve dan dat ze uitzicht had op een fabrieksterrein.

Tessa had haar kamer weer beneden.

De keuken werd door een glazen muurtje afgescheiden van de woonkamer.

Ook Nina maakte haar kamer weer in de stijl zoals in het oude huis.

Roy besteedde niet veel tijd aan de inrichting van zijn slaapkamer.

Als het maar donker was. En zolang zijn keyboard en zijn gitaar er stonden, was hij tevreden.

Na het inrichten voelde Nina ineens weer een golf van misselijkheid opkomen.

Ze baalde ervan – ze was de laatste tijd zó vaak misselijk!

Nadat ze weer overeind krabbelde in de nieuwe badkamer, voelde ze iets vreemds in haar buik bewegen.

Haar adem stokte in haar keel.

Met grote ogen staarde ze voor zich uit, terwijl haar hartslag versnelde tot sneltreintempo.

Zwanger.

Trillend legde Nina een hand op haar buik.

Ze droeg een kindje van Scott…

Even moest ze moeite doen om niet in tranen uit te barsten. Ze had al weken niets meer van Scott gehoord…

Onzeker liep ze naar beneden.

Hoe zouden de anderen reageren op dit nieuws?

Tessa keek verrast op, maar stelde verder geen vragen. In plaats daarvan gaf ze haar zus een knuffel en fluisterde:

‘Ik ben er voor je, altijd.’

Nina glimlachte bibberig, en herstelde zich toen.

‘Ik heb me toch een honger!’ lachte ze.

Even later zat ze samen met haar zus in de keuken.

‘Het kindje is van Scott.’ zei Nina tussen twee happen door. ‘Maar ik kan hem al weken niet meer bereiken. Hoe kan ik hem dan laten weten dat ik zwanger van hem ben?’

‘Die klootzak.’ mompelde Tessa kwaad. ‘Jou zo maar in de steek laten.’

‘Nee, zoiets moet je niet zeggen!’ riep Nina gelijk. ‘Ik hou van hem!’

Tessa keek haar zus zwijgend aan. Soms kon ze haar echt niet volgen.

‘Maar je houdt het kindje wel?’ vroeg Tessa toen.

‘Natuurlijk hou ik het!’ reageerde Nina, zo heftig dat de koekkruimels uit haar mond vlogen.

Even later kwamen Patrick en Roy beneden om wat te eten.

Zo hoorden zij ook gelijk het nieuws.

‘Dan word ik oom!’ lachte Patrick.

Even later was Nina alleen beneden. Tom kwam net thuis van zijn werk.

Nu kwam het moeilijkste…

‘Pap,’ begon ze. ‘Weet je nog, Scott, die jongen die een tijdje terug vaak langs kwam?’

Tom knikte en keek naar haar buik.

‘Zo te zien deed hij meer dan alleen langs komen.’

‘Nou…ja, dat is dus het probleem. Of nou, het is niet echt een probleem. Ik bedoel, ik wil het kind houden.’ stotterde Nina.

Ze greep naar haar hoofd, waar ze een zware hoofdpijn voelde opkomen.

‘Als jij denkt dat je het aankan, om een kind op te voeden, heb ik geen bezwaren.’ zei Tom simpel.

‘Maar… ben je niet boos?’

‘Boos? Kom op Nien, je bent een volwassen vrouw, met je eigen leven en je eigen beslissingen. Ik sta achter je.’

‘Bedankt.’ fluisterde Nina, ineens hevig geëmotioneerd.

‘Hee, nu word ik opa!’ zei Tom vrolijk.

Nina lachte door haar tranen heen.

Die avond waren Tom en Roy jarig.

Zodra Tessa zag hoe Roy was opgegroeid, stokte haar adem in haar keel.

Hij was langer dan haar, en met zijn brede schouders en spierballen was hij behoorlijk indrukwekkend.

‘Waar sta jij naar te kijken, bitch?’ Roy gaf haar een harde duw tegen haar arm.

Door de kracht van zijn duw viel Tessa achterover, en kwam hard op de vloer terecht.

Roy rende weg.

Duizelig bleef Tessa zitten, en beet haar kaken op elkaar.

Leven met Roy als tiener was niet makkelijk geweest, maar nu zou het alleen nog maar moeilijker worden…

Intussen veranderde Tom zijn rode haar naar een wat toepasselijker kapsel.

Hij was nu een man op leeftijd.

Een man, die bovendien binnenkort opa zou worden!

De volgende morgen wandelde Nina langzaam rond het huis.

In een hoekje waren de grafstenen van de overleden familieleden neergezet.

Nina bleef staan voor de steen van haar moeder.

‘Was je nog maar hier, mam.’ zuchtte ze, en ze legde een hand op haar buik.

Dag 3

Ze miste haar moeder.

Verdrietig ging Nina terug naar bed.

Maar toen ze het wiegje in haar kamer zag staan, klaarde ze een beetje op.

Binnenkort zou ze hier samen met haar kindje slapen…!