Kort Bestek

6 Skipr • nr. 4 • april 2014

HIMSS in HoutenNiet naar Florida geweest? Kom dan op 4 april naar Houten. Ruud Koolen

en Philip van de Poel van Skipr brengen u op de hoogte van de belang-

rijkste ontwikkelingen van de HIMSS. Andere sprekers zijn Freek Korver,

voorzitter raad van bestuur van ziekenhuis De Tjongerschans, en Gert Jan

Dijkmans van Gunst, directeur en adviseur bij SQwin. Kijk voor het com-

plete programma op Skipr.nl/himss.

Ouderenzorg

Postbode bezoekt eenzame oudjesDe Belgische gemeente Oostende heeft een nieuwe manier be-

dacht om eenzame ouderen op te sporen. Als ze met hun brieven-

ronde bezig zijn, kunnen de bestellers van Bpost ook makkelijk

bij tachtigplussers aanbellen om te kijken of ze hulp nodig heb-

ben, zo is de gedachte in de Belgische kustplaats. De postbodes

worden opgeleid om huisbezoeken te doen, die zo’n vijf tot tien

minuten duren. Bij een hulpvraag worden de ouderen in contact

gebracht met het centrum voor maatschappelijk welzijn Sociaal

Huis, dat niet genoeg mankracht heeft om alle hoogbejaarden

zelf te bezoeken. Kan dit ook in Nederland? Dan moeten we in

ieder geval niet wachten tot de laatste postbode ontslagen is.

Duurzaamheid

Voedselverspilling kost zorg miljoenen Het taboe op het weggooien van goed voedsel gold bij sommigen misschien ooit als een calvinistisch cliché, maar met de voortsudde-rende economische malaise en een groeiend milieubewustzijn neemt de aandacht voor deze vorm van verspilling weer toe. Ook in de zorg.

Deskundigen denken dat minstens 30 tot 40 procent van het voedsel in zorginstel-lingen wordt weggegooid. Logisch, zal de cynicus denken, want het eten staat niet bekend om de culinaire sterren. Maar zo simpel ligt het niet. Veel voedsel dat in de afvalbak belandt, wordt namelijk weggegooid voordat het de patiënt bereikt.Studenten van Wageningen Universiteit onderzochten onlangs in Ziekenhuis Gel-derse Vallei precies hoe het zit met voedselverspilling. Van de avondmaaltijd en lunch

blijkt 33 procent gedeeltelijk aangeroerd weer terug te komen. Het ontbijt doet het met een retourpercentage van 20 procent iets beter.Nog eens 30 procent van het voedsel blijft na bereiding en verdeling in de keuken achter. Als één van de oorzaken van de verspilling wijst Joost Snels van Wageningen UR Food & Biobased Research ‘de gescheiden werelden van facilitair en zorg’ in zieken-huizen aan. “Vrijdag is een berucht moment”, legt Snels uit. “Veel mensen vertrekken terwijl er al eten is besteld.

nr. 4 • april 2014 • Skipr 7

Ouderenzorg • Duurzaamheid • Motto

35.000 euro krijgen Patiënten- en Gehandicaptenorganisaties

dit jaar maximaal als instellingssubsidie. In 2011 was

dit nog 120.000 euro. De organisaties moeten meer sa-

menwerken. Daarnaast moeten ze op andere manieren

op zoek naar geld om te kunnen blijven bestaan. Meer

hierover vanaf pagina 10.

Dit wordt dan niet doorgege-ven aan de keuken.” Maar ook de voedingsdienst kan het beter doen, vindt Snels. “Koks beginnen in de ochtend en gaan ’s middags naar huis. Ze zien dus niet wat er terugkomt. Het wordt ze de volgende dag ook lang niet altijd verteld.” Ook niet altijd helder zijn de harde cijfers. En die liegen er niet om. Dankzij de telling kwam het ziekenhuis in Ede erachter dat het dagelijks voor bijna 600 euro weg-gooide, ofwel een dikke twee ton op jaarbasis.

Het motto van Jef Pelgrims, bestuurder Tante Louise Vivensis

‘Plus est en vous’

“De slogan is afkomstig van de Jezuïeten wier regime ik zeven jaren heb mogen ondervinden op

het internaat waar ik mijn middelbare school heb doorlopen. Het betekent: er zit meer in je dan je

beseft! Ik ga dus altijd tot het gaatje. Van mijn medewerkers eiste ik hetzelfde, daardoor ben ik in

mijn eerste jaren als manager een slavendrijver geweest. Sindsdien heb ik leren accepteren dat ik

niet het uiterste van anderen kan eisen, zoals ik dat van mezelf doe. Ik kan slecht genieten. Als ik

iets heb bereikt, sta ik daar nauwelijks bij stil, dan wil ik alweer dóór. Soms heb ik dingen gereali-

seerd waarvan men op voorhand zei ‘dat kan niet’. Eind jaren zeventig heb ik in België het eerste

verpleeghuis voor demente mensen opgestart met een psychotherapeutische insteek. Die werden

er voor het eerst als volwaardige mensen bejegend. En in 1995 heb ik in Nederland een congres

voor mensen met een verstandelijke handicap georganiseerd. Veel mensen geloofden niet dat die

konden praten over wat zíj belangrijk vonden, maar het werd een doorslaand succes. Ik geef binnen

mijn organisatie graag jonge mensen kansen zich te ontplooien, maar dan moeten ze wel het beste

van zichzelf geven.”