Web viewLe viol – Magritte. We zien een surrealistisch schilderij van Magritte. We herkennen...

1
Opdracht deel1 : individuele blogpost: beschrijving kunstwerk. Le viol – Magritte. We zien een surrealistisch schilderij van Magritte. We herkennen een centrale, tamelijk symetrische compositie. Er is een naakte vrouwlijke romp die het gelaat van een vrouw vervangt. Deze romp staat dus boven op een nek en is omgeven door een haarbos. Op de romp zien we twee naakte borsten, de navel en een (behaarde) schaamstreek. Het haar rond het hoofd is licht bruin en hovend, het komt tot bovenaan de nek. De romp en de hals zijn die van een blanke vrouw. De achtergrond bestaat uit twee kleurvlakken, Een blauw en een bruin. Waar de vlakken mekaar raken zijn ze lichter van kleur en naarmate ze naar de rand van het schilderij gaan worden ze donker. De vlakken snijden mekaar onderaan het hoofd net onder het haar. In het werk zitten veel ronde organische vormen die doen denken aan vrouwelijkheid. Het werk is eerder statisch als we het zien als een portret. De haren zijn dan eerder dynamisch weergegeven.

Transcript of Web viewLe viol – Magritte. We zien een surrealistisch schilderij van Magritte. We herkennen...

Page 1: Web viewLe viol – Magritte. We zien een surrealistisch schilderij van Magritte. We herkennen een centrale, tamelijk symetrische compositie

Opdracht deel1 : individuele blogpost: beschrijving kunstwerk.

Le viol – Magritte.

We zien een surrealistisch schilderij van Magritte. We herkennen een centrale, tamelijk symetrische compositie. Er is een naakte vrouwlijke romp die het gelaat van een vrouw vervangt. Deze romp staat dus boven op een nek en is omgeven door een haarbos. Op de romp zien we twee naakte borsten, de navel en een (behaarde) schaamstreek. Het haar rond het hoofd is licht bruin en hovend, het komt tot bovenaan de nek. De romp en de hals zijn die van een blanke vrouw. De achtergrond bestaat uit twee kleurvlakken, Een blauw en een bruin. Waar de vlakken mekaar raken zijn ze lichter van kleur en naarmate ze naar de rand van het schilderij gaan worden ze donker. De vlakken snijden mekaar onderaan het hoofd net onder het haar. In het werk zitten veel ronde organische vormen die doen denken aan vrouwelijkheid. Het werk is eerder statisch als we het zien als een portret. De haren zijn dan eerder dynamisch weergegeven.