verdrinken Duurzaam verstedelijken ook niet in maar je ...spelen. Zo leren we later ook om te gaan...
1
Brabants Dagblad 08/10/2014 Copyright (c)2014 Brabants Dagblad 08/10/2014 Oktober 8, 2014 6:03 am / Powered by TECNAVIA Copy Reduced to %d%% from original to fit letter page 34 OPINIE door Twan van Lierop Goed leren omgaan met verlies, afscheid nemen en rouwen be- gint al in de vroege kindertijd. Staat het leven na de geboorte in het teken van liefde en hechting, dan kunnen we op latere leeftijd veel natuurlijker en vanzelfspre- kender de confrontatie aan met de dood of andere zware tegensla- gen. ,,In je eerste levensjaren krijg je een blauwdruk van hoe je met emoties kunt omgaan”, zegt Riet Fiddelaers-Jaspers, die deze visie heeft uitgewerkt in wat zij de ‘ver- liescirkel’ noemt: van welkom tot afscheid. Riet Fiddelaers-Jaspers werkt al 25 jaar rond de thema’s verlies en rouw en kwam er gaandeweg steeds meer achter hoe belangrijk hechting daarbij is. ,,Als kinderen in een veilige en liefdevolle omge- ving opgroeien, zoeken ze bij ver- driet troost bij hun vader en moe- der”, legt ze uit. ,,Vervolgens kunnen ze weer gaan spelen. Zo leren we later ook om te gaan met verlies en tegenslag. We zoeken troost bij vertrouwde mensen om ons heen en kunnen weer op eigen kracht de wereld in. Het gaat om het vinden van een gezond evenwicht: je verdriet niet verdringen maar er ook niet in verdrinken.” Als die hechting niet goed is verlo- pen, kan iemand als het ware ‘op slot gaan’, bijvoorbeeld bij het ver- lies van een naaste. „Afsluiten voor het eigen gevoel en afsluiten voor de ander”, zegt Fiddelaers- Jaspers in een vooruitblik op haar BD-College van donderdag 9 okto- ber. ,,Als de liefde, om wat voor re- den ook, niet kon stromen bij je ouders en je niet echt bij hen te- recht kon met je emoties, mis je het vertrouwen om hulp te vra- gen. Dat kan buitengewoon lastig zijn, niet alleen voor jezelf maar ook voor je omgeving. Je gaat dan immers niet alleen het contact met jezelf maar ook het contact met anderen uit de weg. Mensen die geen troost zoeken, hun ver- driet in hun eentje dragen en geen emoties tonen lijken soms heel sterk en dapper, maar voelen zich vooral heel onzeker en kwets- baar. Ze beseffen zelf vaak ook wel dat het anders moet, maar kunnen het niet.” Toen ze tijdens een lezing eens vertelde over het belang van hech- ting, bracht dat betoog een direc- teur van een groot bedrijf tot een verrassend inzicht. ,,Hij bekende dat zijn werkne- mers erover klaagden dat hij altijd zo afstandelijk was. ‘Zou dat met de dood van mijn vader te maken kunnen hebben?’, vroeg hij zich af. Als iemand de relatie tussen de verlieservaring en het huidige functioneren begint te beseffen, kan dat de aanleiding zijn om daarmee aan de slag te gaan en te proberen dat te veranderen.” Want gelukkig, ook degenen die niet ‘spelenderwijs’ hebben ge- leerd om met verlies om te gaan hoeven niet te wanhopen. ,,Je krijgt altijd opnieuw de kans om te oefenen”, zegt Riet Fiddelae- rs-Jaspers. ,,Als iemand op slot zit en zegt ‘ik zou zo graag willen huilen, maar ik kan het niet’, dan zit er blijkbaar diep van binnen nog wel een verlangen om iets te voelen. Daar kun je dan naar op zoek gaan. Je kunt veel leren, in zekere zin is het hele leven een oe- fening in het omgaan met tegen- slag en rouw.” Ter illustratie vertelt ze over haar eigen kindertijd en de gevolgen daarvan. ,,Mijn moeder kon van- uit haar geschiedenis mij niet echt welkom heten en als kind kon ik niet anders dan me afslui- ten, weinig gevoelens binnenla- ten en anderen niet te dichtbij la- ten komen. Ik was niet meer bij machte om bij verdriet emoties te uiten en ging ter afleiding druk aan de slag en van alles doen. La- ter kwam ik erachter hoe onhan- dig dat kan zijn. Toen mijn doch- ter ernstig ziek werd, was mijn eerste reactie gewoon doorgaan, alsof er niks aan de hand was. Zo kon ik de angst eronder houden. Als anderen mij wilden troosten en mij hun verdriet toonden, voel- de ik me daar vooral ongemakke- lijk bij want dan kwam de reali- teit binnen.” Riet Fiddelaers-Jaspers deelt die persoonlijke ervaringen vaak bij haar vele spreekbeurten in het land, niet alleen om te laten zien dat ook een verliesdeskundige een gewoon mens is maar boven- dien omdat ze heeft geleerd Je moet je verdriet niet verdringen maar je moet er ook niet in verdrinken Gebruik van telefoon op de fiets moet beboet worden Kluit belazerd In tegenstelling tot Tony van der Meulen in zijn column in het BD van 6 oktober, ben ik niet geluk- kig met het besluit van Fontys om een man die willens en weten de kluit zo grotelijks belazerd heeft, aan te stellen als docent. Het schaadt de geloofwaardigheid en dus het prestige van dit insti- tuut. Het argument dat Stapel de studenten ‘vooral iets kan leren over hoe het niet moet’, is natuur- lijk onzin. Iedereen met een beetje gezond verstand en vooral met enig mo- reel besef, weet ook zónder hem wel ‘hoe het niet moet’. De stu- denten aan de Fontys Hogeschool vast ook wel. Daar hebben ze Die- derik Stapel niet voor nodig. En dat, zoals Van der Meulen zegt, vreemdelingenhaters, racisten en aanverwante raaskallers hier te lande elk forum mogen betreden, mag dan op zich waar zijn, het wil nog niet zeggen dat we daar al- tijd zo blij mee moeten zijn. Laat staan dat we het op deze wijze zo nadrukkelijk moeten faciliteren Jack A.M. van Hooft Vlijmen Het moet klaar zijn Wat goed van Tony van der Meu- len dat hij het nu eens opneemt voor de heer Stapel. Hij heeft in- derdaad hele grote fouten begaan maar heeft daar zijn straf voor ge- had en dan moet het klaar zijn. Blijkbaar vinden heel veel men- sen dat niet en moet hij maar ‘ver- bannen’ worden. Ik heb mij deze week mateloos geërgerd aan de mening van opi- nieredacteur Ton de Jong over Sta- pel. Er ontstaat in Nederland een ge- vaarlijke tendens van onverzoen- lijkheid in allerlei vormen. En dat Tony van der Meulen nu ‘tegen de stroom in’ zijn column hieraan wijdt, daar heb ik een gro- te bewondering voor! Dorothé van der Aa-Aarts Loon op Zand Robots Ondanks de geruststellende woor- den van de regering is de crisis he- laas nog lang niet voorbij. De wer- keloosheid zal zelfs nog oplopen tot vele extra honderdduizenden werkelozen. De verklaring hier- van wordt veroorzaakt door de toenemende invloed van de auto- matisering, inclusief de robotise- ring. De bevolking zal in armoede wor- den gedompeld. Terwijl de rijken nog rijker worden P. Bakx Tilburg Koerden Eindelijk lieten de Koerden zich duidelijk horen. Ik heb bewonde- ring voor deze groep verdrukte mensen die in de strijd tegen IS de kastanjes uit het vuur halen. De Turken zelf doen veel te wei- nig. J. van Drunen Tilburg School heeft groot gelijk met optreden tegen korte rokjes Riet Fiddelaers-Jaspers De Kwestie van vandaag: Reageren? Op de internetsite bd.nl kunnen bezoekers hun antwoord op de Kwestie beargumenteren. Of via mail: [email protected] Brieven (niet langer dan 200 woor- den) richten aan: Opinieredactie Bra- bants Dagblad, Postbus 235, 5201 HB Den Bosch of [email protected] De Kwestie Lezersbrieven ON E E N S S S O O O O O ON ON E E E E E E N N N S S S S S S S S S S S S S S S S S S EE N S E E EE EE EE N N N S S S 92% Omgaan met verlies start 8% Niet kunnen huilen na een groot verlies zit diep van binnen. Je moet leren omgaan met rouw. “ De Kwestie van gisteren leverde 693 reacties op BD COLLEGES Diederik Stapel foto HH Degenen die niet ‘spelenderwijs’ hebben geleerd om met verlies om te gaan, Riet Fiddelaers-Jaspers college BD Wij maken u wijzer BRABANTS DAGBLAD WOENSDAG 8 OKTOBER 2014 dat het verleden geen blijvend juk hoeft te zijn. ,,Als je als kind hechting mist, kun je dat helen door mensen te ontmoeten in wie je opnieuw ver- trouwen krijgt, een liefdevolle partner, goede vrienden of een aardige collega op je werk. Men- sen die je laten voelen dat je de moeite waard bent, die je laten zien dat het niet erg is om fouten te maken en die je willen helpen. Je hoeft niet in je eentje met je ziel onder de arm te blij- ven lopen. De wijze les is dat troost en trouw bij elkaar horen.” Twan van Lierop is opinieredacteur van het Brabants Dagblad. Het derde BD College over verlies en veerkracht wordt volgende week gegeven door Jakob Wielink. Ook dit college is vol- geboekt. Aanmelden is niet meer mo- gelijk. door Cee Leegstan overheid Er moet se sloop voor de L tigde onl ten. We met nieu stedelijk de grond Het is ei den dat a iets simp opvange bied en voorhan gebouwe gens de nale noo plannen regionaa had het groots ‘d stand’. D Het Rijk gebreke stand aa Ik vind a aanpak v kijk nu a op nieuw haling v kracht a zaming ten stop wen, bou woon te neemt in erg, kost ving. De tor is aan is Tilbur nemers tief nem Laatst w komst va Noord-B men uit ming va m2 leegs ren, bed boerderi Hier kom zorgvast kenhuiz door Ruud Thelosen De Autoriteit Financiële Markten (AFM) heeft een onderzoek inge- steld naar de kwaliteit van de ac- countantscontrole bij de grote vier, te weten KPMG, EY, PwC en Deloit- te. De resultaten zijn verontrustend. Van de veertig dossiers waren er achttien onder de maat (45 pro- cent). Is dit de eerste keer dat ac- countants onder vuur liggen? Nee, er is al een verscherpte AFM-controle sinds 2006. Bij het onderzoek in 2010 bleek dat 52 procent van de geselecteerde jaar- rekeningen ondeugdelijk was. Ac- countants willen dus niet leren. Ze kiezen eerder voor hun per- soonlijk belang dan voor het pu- blieke belang. Mogelijk dat de AFM nog overgaat tot bestraffen en daarbij boetes oplegt. Er wordt al gesproken van boetes tot 8 mil- joen, maar dat is een lachertje als je ziet welke bedragen er omgaan. Een werkgroep van de beroeps- groep van accountants (NBA) heeft een rapport uitgebracht met de mooie titel ‘In het Publiek Be- lang’. Ze komen met zachte maat- regelen op de proppen: Alleen de beste accountants krijgen nog een topsalaris op basis van aangetoon- de kwaliteit. Accountants moeten meer uren gaan besteden aan op- drachten en mogen dus minder opdrachten aannemen. Het inter- ne toezicht moet verbeteren. Ac- countants moeten een eed gaan af- leggen, bestuurders moeten een deskundigheidstoets afleggen. Dat moet een cultuuromslag be- werkstelligen. Zelfregulering en tuchtrecht- spraak lijken mooie principes, maar zijn geen garantie voor het naleven van het publieke belang. Je kunt niet van de beroepsgroep zelf verwachten dat ze pleit voor een vast salaris en een aanstelling in overheidsdienst. Toch zou Een con een raad een raad menteel ris kan n het best leren én nitoren. in de wieg Pr ge Grote accountantskantoren Ook bi tantsco hoeven niet te wanhopen. foto Olaf Kraak/HH
Transcript of verdrinken Duurzaam verstedelijken ook niet in maar je ...spelen. Zo leren we later ook om te gaan...
Brabants Dagblad 08/10/2014
Copyright (c)2014 Brabants Dagblad 08/10/2014 Oktober 8, 2014 6:03 am / Powered by TECNAVIA
Copy Reduced to %d%% from original to fit letter page
34 OPINIE
door Twan van Lierop
Goed leren omgaan met verlies,afscheid nemen en rouwen be-gint al in de vroege kindertijd.Staat het leven na de geboorte inhet teken van liefde en hechting,dan kunnen we op latere leeftijdveel natuurlijker en vanzelfspre-kender de confrontatie aan metde dood of andere zware tegensla-gen.,,In je eerste levensjaren krijg jeeen blauwdruk van hoe je metemoties kunt omgaan”, zegt RietFiddelaers-Jaspers, die deze visieheeft uitgewerkt in wat zij de ‘ver-liescirkel’ noemt: van welkom totafscheid.Riet Fiddelaers-Jaspers werkt al25 jaar rond de thema’s verlies enrouw en kwam er gaandewegsteeds meer achter hoe belangrijkhechting daarbij is. ,,Als kinderenin een veilige en liefdevolle omge-ving opgroeien, zoeken ze bij ver-driet troost bij hun vader en moe-der”, legt ze uit.,,Vervolgens kunnen ze weer gaanspelen. Zo leren we later ook omte gaan met verlies en tegenslag.We zoeken troost bij vertrouwde
mensen om ons heen en kunnenweer op eigen kracht de wereldin. Het gaat om het vinden vaneen gezond evenwicht: je verdrietniet verdringen maar er ook nietin verdrinken.”Als die hechting niet goed is verlo-pen, kan iemand als het ware ‘opslot gaan’, bijvoorbeeld bij het ver-lies van een naaste. „Afsluitenvoor het eigen gevoel en afsluitenvoor de ander”, zegt Fiddelaers-Jaspers in een vooruitblik op haarBD-College van donderdag 9 okto-ber. ,,Als de liefde, om wat voor re-den ook, niet kon stromen bij jeouders en je niet echt bij hen te-recht kon met je emoties, mis jehet vertrouwen om hulp te vra-gen. Dat kan buitengewoon lastigzijn, niet alleen voor jezelf maarook voor je omgeving. Je gaat danimmers niet alleen het contactmet jezelf maar ook het contactmet anderen uit de weg. Mensendie geen troost zoeken, hun ver-driet in hun eentje dragen engeen emoties tonen lijken somsheel sterk en dapper, maar voelenzich vooral heel onzeker en kwets-baar. Ze beseffen zelf vaak ookwel dat het anders moet, maarkunnen het niet.”Toen ze tijdens een lezing eensvertelde over het belang van hech-ting, bracht dat betoog een direc-teur van een groot bedrijf tot eenverrassend inzicht.,,Hij bekende dat zijn werkne-mers erover klaagden dat hij altijdzo afstandelijk was. ‘Zou dat metde dood van mijn vader te makenkunnen hebben?’, vroeg hij zichaf. Als iemand de relatie tussende verlieservaring en het huidigefunctioneren begint te beseffen,
kan dat de aanleiding zijn omdaarmee aan de slag te gaan en teproberen dat te veranderen.”Want gelukkig, ook degenen dieniet ‘spelenderwijs’ hebben ge-leerd om met verlies om te gaanhoeven niet te wanhopen. ,,Jekrijgt altijd opnieuw de kans omte oefenen”, zegt Riet Fiddelae-rs-Jaspers. ,,Als iemand op slot ziten zegt ‘ik zou zo graag willenhuilen, maar ik kan het niet’, danzit er blijkbaar diep van binnennog wel een verlangen om iets tevoelen. Daar kun je dan naar opzoek gaan. Je kunt veel leren, inzekere zin is het hele leven een oe-fening in het omgaan met tegen-slag en rouw.”Ter illustratie vertelt ze over haareigen kindertijd en de gevolgendaarvan. ,,Mijn moeder kon van-uit haar geschiedenis mij nietecht welkom heten en als kindkon ik niet anders dan me afslui-
ten, weinig gevoelens binnenla-ten en anderen niet te dichtbij la-ten komen. Ik was niet meer bijmachte om bij verdriet emoties teuiten en ging ter afleiding drukaan de slag en van alles doen. La-ter kwam ik erachter hoe onhan-dig dat kan zijn. Toen mijn doch-ter ernstig ziek werd, was mijneerste reactie gewoon doorgaan,alsof er niks aan de hand was. Zokon ik de angst eronder houden.
Als anderen mij wilden troostenen mij hun verdriet toonden, voel-de ik me daar vooral ongemakke-lijk bij want dan kwam de reali-teit binnen.”Riet Fiddelaers-Jaspers deelt diepersoonlijke ervaringen vaak bijhaar vele spreekbeurten in hetland, niet alleen om te laten ziendat ook een verliesdeskundigeeen gewoon mens is maar boven-dien omdat ze heeft geleerd
Je moet je verdrietniet verdringenmaar je moet erook niet inverdrinken
Gebruik van telefoon op defiets moet beboet worden Kluit belazerd
In tegenstelling tot Tony van derMeulen in zijn column in het BDvan 6 oktober, ben ik niet geluk-kig met het besluit van Fontysom een man die willens en wetende kluit zo grotelijks belazerdheeft, aan te stellen als docent.Het schaadt de geloofwaardigheiden dus het prestige van dit insti-tuut. Het argument dat Stapel destudenten ‘vooral iets kan lerenover hoe het niet moet’, is natuur-lijk onzin.Iedereen met een beetje gezondverstand en vooral met enig mo-reel besef, weet ook zónder hemwel ‘hoe het niet moet’. De stu-denten aan de Fontys Hogeschoolvast ook wel. Daar hebben ze Die-
derik Stapel niet voor nodig. Endat, zoals Van der Meulen zegt,vreemdelingenhaters, racisten enaanverwante raaskallers hier telande elk forum mogen betreden,mag dan op zich waar zijn, hetwil nog niet zeggen dat we daar al-tijd zo blij mee moeten zijn. Laatstaan dat we het op deze wijze zonadrukkelijk moeten faciliteren
Jack A.M. van HooftVlijmen
Het moet klaar zijn
Wat goed van Tony van der Meu-len dat hij het nu eens opneemtvoor de heer Stapel. Hij heeft in-derdaad hele grote fouten begaanmaar heeft daar zijn straf voor ge-had en dan moet het klaar zijn.Blijkbaar vinden heel veel men-sen dat niet en moet hij maar ‘ver-bannen’ worden.Ik heb mij deze week mateloosgeërgerd aan de mening van opi-nieredacteur Ton de Jong over Sta-pel.Er ontstaat in Nederland een ge-vaarlijke tendens van onverzoen-
lijkheid in allerlei vormen.En dat Tony van der Meulen nu‘tegen de stroom in’ zijn columnhieraan wijdt, daar heb ik een gro-te bewondering voor!
Dorothé van der Aa-AartsLoon op Zand
Robots
Ondanks de geruststellende woor-den van de regering is de crisis he-laas nog lang niet voorbij. De wer-keloosheid zal zelfs nog oplopentot vele extra honderdduizendenwerkelozen. De verklaring hier-van wordt veroorzaakt door detoenemende invloed van de auto-matisering, inclusief de robotise-ring.De bevolking zal in armoede wor-den gedompeld. Terwijl de rijkennog rijker worden
P. BakxTilburg
Koerden
Eindelijk lieten de Koerden zichduidelijk horen. Ik heb bewonde-ring voor deze groep verdruktemensen die in de strijd tegen ISde kastanjes uit het vuur halen.De Turken zelf doen veel te wei-nig.
J. van DrunenTilburg
School heeft groot gelijk metoptreden tegen korte rokjes
Riet Fiddelaers-Jaspers
De Kwestie van vandaag:
Reageren? Op de internetsitebd.nlkunnen bezoekers hun antwoord opde Kwestie beargumenteren.Of via mail:[email protected]
Brieven (niet langer dan 200 woor-den) richten aan: Opinieredactie Bra-bants Dagblad, Postbus 235, 5201 HBDen Bosch of [email protected]
De KwestieLezersbrieven
ONEENSSSSSSSOOOOOONONEEEEEENNNSSSSSSSSSSSSSSSSSSEENSEEEEEEEENNNSSS
92%
Omgaan met verlies start
8%
Niet kunnen huilen na een grootverlies zit diep van binnen. Je moetleren omgaan met rouw.
“
De Kwestie van gisterenleverde 693 reacties op
BD COLLEGES
� Diederik Stapelfoto HH
� Degenen die niet ‘spelenderwijs’ hebben geleerd om met verlies om te gaan,
� Riet Fiddelaers-Jaspers
collegeBDWij maken
u wijzer
BRABANTS DAGBLAD WOENSDAG 8 OKTOBER 2014 OPINIE 35
dat het verleden geen blijvend jukhoeft te zijn.,,Als je als kind hechting mist,kun je dat helen door mensen teontmoeten in wie je opnieuw ver-trouwen krijgt, een liefdevollepartner, goede vrienden of eenaardige collega op je werk. Men-sen die je laten voelen dat je demoeite waard bent, die je latenzien dat het niet erg is om foutente maken en die je willen helpen.
Je hoeft niet in je eentjemet je ziel onder de arm te blij-ven lopen. De wijze les is dattroost en trouw bij elkaar horen.”
Twan van Lierop is opinieredacteurvan het Brabants Dagblad. Het derdeBD College over verlies en veerkrachtwordt volgende week gegeven doorJakob Wielink. Ook dit college is vol-geboekt. Aanmelden is niet meer mo-gelijk.
door Cees-Jan Pen
Leegstand heeft terecht op alleoverheidsniveaus volop aandacht.Er moet wat gebeuren en er zal for-se sloop nodig zijn. Het Planbureauvoor de Leefomgeving (PBL) beves-tigde onlangs wat we al lang wis-ten. We moeten voorzichtig zijnmet nieuwbouw en duurzame ver-stedelijking komt nauwelijks vande grond.
Het is eigenlijk te zot voor woor-den dat aandacht nodig is voor zo-iets simpels en logisch: de vraagopvangen in bestaand stedelijk ge-bied en het benutten van de ruimvoorhanden voorraad leegstaandegebouwen. Veel regio’s zijn vol-gens de PBL niet in staat de regio-nale noodzaak en behoefte aanplannen te motiveren laat staanregionaal af te stemmen. De PvdAhad het eind september over eengroots ‘deltaplan tegen de leeg-stand’. D66 ging een stap verder.Het Rijk moet provincies die ingebreke blijven, opleggen leeg-stand aan te pakken.Ik vind al die aandacht voor deaanpak van leegstand prima enkijk nu alweer uit naar de reactiesop nieuwe leegstandscijfers. Her-haling van deze boodschap is dekracht achter de urgente verduur-zaming van de sector. Wij moe-ten stoppen met het motto ‘bou-wen, bouwen, bouwen’. Er is ge-woon teveel leegstand en dieneemt in veel regio’s toe. Dat iserg, kost geld en besmet de omge-ving. De private en publieke sec-tor is aan zet. Een mooi voorbeeldis Tilburg waar verontruste onder-nemers in het centrum zelf initia-tief nemen.Laatst woonde ik een bijeen-komst van de provincieNoord-Brabant bij. Daar kwammen uit op een voorzichtige ra-ming van maar liefst 14 miljoenm2 leegstand aan winkels, kanto-ren, bedrijfsruimte, woningen,boerderijen en kerken/erfgoed.Hier komt maatschappelijk- enzorgvastgoed (gemeente- en zie-kenhuizen) nog bij. We ontko-
men niet meer aan sloop en ruïne-beleid. Als je in Noord-Brabantziet hoeveel zachte en hardenieuwbouwplannen voor met na-me winkels, bedrijfsruimte enook kantoren nog boven de markthangen, dan moet ook hier echtiets gebeuren. Ik roep de partijenrichting de provinciale verkiezin-gen op zich over sloop en ruïnebe-leid uit te laten. Lokaal zal men –ook in deze financieel lastige tij-den – moeten doorgaan met gelei-delijk afboeken. Ga lokaal in deplannen uit van de volgende driezaken: Wat willen de vastgoedei-genaar en de ondernemer? Kanhet programma in een bestaandgebouw? Menig gebouwschreeuwt immers om een nieuwprogramma. En tot slot: er is wei-nig vraag naar nieuwbouw, dusals je nieuwbouw in een plan op-neemt, moet deze behoefte kei-hard worden onderbouwd.In die zin zijn de pilots ‘vraagge-richt ontwikkelen’ in Helmonden ‘verzakelijking’ in Deurne eengoed voorbeeld. Vanuit het Fon-tys zijn we in Zuidoost Brabantmet publieke en private partijen
ook bezig kleine stappen te zet-ten richting verduurzaming.Regionaal wordt het de komendetijd minder vrijblijvend. Men zalecht moeten samenwerken en re-gionaal baten, maar zeker ook kos-ten en pijn moeten verdelen. Zoversterk je het vestigingsklimaat.Hoopgevend is dat in de metro-poolregio Eindhoven dit besefmeer en meer doordringt. Natuur-lijk is dit nog maar het begin,maar toch.Provinciaal moet men de wette-lijk vastgestelde ‘ladder duurzameverstedelijking’ gewoon opnemenin de verordening en handhaven.Dus eerst bepalen of er echt vraagis en zo ja alles op alles zetten tebouwen in bestaand stedelijk ge-bied en als dat echt niet kan tebouwen buiten bestaand stedelijkgebied. Ik zou graag tijdens deprovinciale verkiezingsdebattenwillen horen, waarom dit zo moei-zaam gaat en hoe men dit hogerop agenda gaat zetten.Ga als provincie door op de inge-slagen weg om klip en klare vast-goedcijfers te verzamelen. Zorg ervoor dat lokaal en regionaal de ob-jectieve ramingen bij ambtenarenen politiek bekend zijn en wor-den gebruikt. Werk hierbij samenmet regionale en landelijke ken-nisorganisaties.Laten we duurzaam verstedelij-ken hoog op de agenda zettenvoor de aanstaande provincialeverkiezingen. De provincie is eenvan de belangrijke publieke spe-lers, die echt aan zet is. Het gaathierbij niet alleen om de aanpakvan leegstand, maar om het ver-sterken van bestaand gebied en ze-ker het versterken van stads- endorpscentra.
Dr. Cees-Jan Pen, lector Vastgoed, Fon-tys Hogescholen
door Ruud Thelosen
De Autoriteit Financiële Markten(AFM) heeft een onderzoek inge-steld naar de kwaliteit van de ac-countantscontrole bij de grote vier,te weten KPMG, EY, PwC en Deloit-te.
De resultaten zijn verontrustend.Van de veertig dossiers waren erachttien onder de maat (45 pro-cent). Is dit de eerste keer dat ac-countants onder vuur liggen?Nee, er is al een verscherpteAFM-controle sinds 2006. Bij hetonderzoek in 2010 bleek dat 52procent van de geselecteerde jaar-rekeningen ondeugdelijk was. Ac-countants willen dus niet leren.Ze kiezen eerder voor hun per-soonlijk belang dan voor het pu-blieke belang. Mogelijk dat deAFM nog overgaat tot bestraffenen daarbij boetes oplegt. Er wordtal gesproken van boetes tot 8 mil-joen, maar dat is een lachertje als
je ziet welke bedragen er omgaan.Een werkgroep van de beroeps-groep van accountants (NBA)heeft een rapport uitgebracht metde mooie titel ‘In het Publiek Be-lang’. Ze komen met zachte maat-regelen op de proppen: Alleen debeste accountants krijgen nog eentopsalaris op basis van aangetoon-de kwaliteit. Accountants moetenmeer uren gaan besteden aan op-drachten en mogen dus minderopdrachten aannemen. Het inter-ne toezicht moet verbeteren. Ac-countants moeten een eed gaan af-leggen, bestuurders moeten eendeskundigheidstoets afleggen.Dat moet een cultuuromslag be-werkstelligen.Zelfregulering en tuchtrecht-spraak lijken mooie principes,maar zijn geen garantie voor hetnaleven van het publieke belang.Je kunt niet van de beroepsgroepzelf verwachten dat ze pleit vooreen vast salaris en een aanstellingin overheidsdienst.
Toch zou dat moeten gebeuren.Een controlerend orgaan zoalseen raad van commissarissen ofeen raad van toezicht lost funda-menteel niets op. Een commissa-ris kan niet de kwaliteit bewaken,het bestuur benoemen en contro-leren én het financiële beleid mo-nitoren.
Opgelegde boetes – hoe hoog ook– werken ook onvoldoende, zo iswel gebleken bij banken en farma-ceutische bedrijven. Boetes wor-den beschouwd als kostenpost engewoon ‘afgeschreven’.Men doet de zaak af als een cul-tuurprobleem terwijl sprake isvan een structurele weeffout. Al
eerder is ingegrepen met wetge-ving, zodat kantoren geen bedrijfs-adviezen mogen geven en daar-naast ook de boeken controleren.Daarnaast is sprake van verplich-te roulatie na zoveel jaar, om eente ‘innige’ relatie met opdrachtge-vers te voorkomen. Ook nu moeter een beleidsmatige en structure-le ingreep plaatsvinden.Het is vreemd dat fouten en omis-sies van deze beroepsgroep wor-den gebagatelliseerd. Wie heefteen beroepsverbod gekregen of isuit het register geschrapt? Dezewitteboordencriminaliteit wordtnauwelijks bestraft. Boetes voorhet accountantskantoor en per-soonlijke berispingen helpen niet.Rechtsvervolging van individueleaccountants bij nalatigheid, vals-heid in geschrifte en natuurlijkfraude zal wel een cultuuromslagteweeg brengen.
Ruud Thelosen uit Waalre is docentaan Fontys Hogescholen.
Een mooi voorbeeld isTilburg waar verontrusteondernemers in centrumzelf initiatief nemen
Duurzaam verstedelijkenhoog op de agenda zettenvoor de aanstaandeprovinciale verkiezingen
in de wieg
� �
Provincie, pak leegstandgebouwen hard aan
Grote accountantskantoren willen niet leren van hun falen
� Ook bij KPMG is een onderzoek ingesteld naar de kwaliteit van de accoun-tantscontrole. foto Peter Hilz/HH
� Er is gewoon teveel leegstand endie neemt in veel regio’s toe. fotoMischa Keijser/HH
hoeven niet te wanhopen. foto Olaf Kraak/HH
