d’Ouwe Seun

Huisblad van "De Spiker"

Nr. 6 21okt. - 15 dec. 2016

2

Restaurant

12.00-13.30 uur

Bistro

10.00-17.00 uur

Winkeltje

maandag t/m zaterdag

10.15–11.45 uur

Bruin café

elke vrijdag 16.00–18.00 uur

Kapper op afspraak

dinsdag en woensdag tel: 490256 of 06-22928182

Kleding repareren

b.v. innemen of korter maken pantalon/jurk, rits inzetten, enz. prijslijst bij de infostand receptie

Harlinger Viskraam

Elke dinsdag van 12.00-16.00 uur

● Redactie ................... blz. 3

● Management ............. blz. 4

● Cliëntenraad .............. blz. 5

● Overdenking .............. blz. 6

● Activiteiten ................ blz. 7

● Kleinschalig wonen ..... blz. 8

● P.V./ BHV-oefening ...... blz. 9

● Herdenking/Burendag..blz.10

● Thuiszorg .................. blz.11

● Interview ............. blz.12/13

● Pelgrimstocht.... blz.14/15/16

● Halloween ................. blz.17

● Vroeger en nu ............ blz.18

● Lekker eten .............. blz.19

● Nieuwtjes .................. blz.20

● Sinterklaas ................ blz.21

● 15 vragen aan ........... blz.22

● Puzzel ...................... blz.23

● Info .......................... blz.24

Openingstijden Inhoud

3

VAN DE REDACTIE

Beste allemaal,

Hier is nummer 6 van ons huisblad. Het is weer een

vol blad geworden. De herfst staat voor de deur en het is weer tijd voor gezelligheid in huis. We hopen

dat d’Ouwe Seun wat leesplezier brengt. De winnaar van de puzzel is :

Mw. Uythof

Onze gelukwensen, de bloemenbon van Bloemisterij

van der Meer wordt bij u langs gebracht.

Deze kunt u besteden in ons winkeltje.

Wilt u de kopij voor ons laatste huisblad van dit jaar voor 25 november inleveren !!!

Voor de contactgegevens zie pagina 24.

Groeten van de redactie

Welkom in De Spiker

11-08-2016 Dhr. J. Miedema kamer 191

18-08-2016 Mw. A. de Boer-v.d. Hoff kamer 176 19-08-2016 Dhr. F.C. de Vries kamer 140

01-09-2016 Mw. C.G. Conradi kamer 162 12-09-2016 Mw. A. Smedinga-van Esveld kamer 231

26-09-2016 Mw. T. Palma-Norder kamer 162 27-09-2016 Mw. T. Nagel-Hoogeveen kamer 151

28-09-2016 Mw. E. Durkstra-Monsma kamer 157

Verhuizingen

06-08-2016 Mw. B. Schut-Sol van kamer 191 naar kamer 126

01-09-2016 Dhr. W.M. Cordes van kamer 231 naar Almenum

Overleden

13-08-2016 Mw. W.M.T. Krol-v.d. Zee kamer 140

18-08-2016 Dhr. B. Brenkman kamer 162 02-09-2016 Mw. T. Veurman-Jonkers kamer 151

07-09-2016 Mw. C.G. Conradi kamer 162 13-09-2016 Mw. M. Verdonk-Ackermann kamer 157

De nabestaanden wensen we veel sterkte

De oplossing is:

Rebus 1 Vier oktober dierendag.

Rebus 2 Honden hebben een baas en katten personeel

4

MANAGEMENT

Dag allemaal,

Wat hebben we een mooie nazomer gehad.

En nu komt de herfst er aan: ook een heerlijk jaar-getijde toch?

Dit najaar zijn er voor alle afdelingen weer familie-

avonden. We hopen op fijne avonden en een goede opkomst.

Op de buurtkamers willen we graag veel meer zelf

vers gaan koken. Het is wel nodig om voldoende tijd hiervoor te hebben. Dat is de reden dat we naar

‘s avonds warm eten gaan (net als in onze Klein Schalige Zorg waar we altijd al zelf vers koken). De voorbereidingen hiervoor vergen nog iets meer tijd en daarom is de

ingangsdatum van het ‘s avonds warm eten op de buurtkamers verschoven naar janu-

ari 2017. Over de exacte ingangsdatum wordt u nog geïnformeerd. In het restaurant blijft het warm eten op de middag om 12.15 uur.

Half oktober a.s. starten we ook met een buurtkamer beneden, De Rommelhaven. In november wordt het digitale dossier ingevoerd. Alle medewerkers worden getraind

om te kunnen werken met het digitale dossier. Ook u en uw familie worden per brief geïnformeerd over deze verandering. Zorgkaart Nederland is een instelling die de mening van de gebruikers over de zorg in beeld brengt. Zorgkaart Nederland komt begin december langs om de mening van on-

ze cliënten te vragen over De Spiker. Familieleden van bewoners van kleinschalig wo-nen worden telefonisch benaderd. Nadere informatie volgt.

Inmiddels hebben wij het prezo-certificaat ontvangen en hangt de gouden prezo wim-

pel in onze vlaggenmast.

De namen van de buurtkamer zijn nog een keer gewijzigd.

De eerst gekozen namen (De Meerpaal op Noorderhaven en ‘t Baken Zuiderhaven) bleken verwarring te geven, omdat afdelingen in De Batting ook zo heten.

De buurtkamer op Noorderhaven heet daarom nu buurtkamer De Stenen Man en buurtkamer op Zuiderhaven heet nu het Zilt.

Mocht u nog vragen of opmerkingen hebben neemt u dan contact met ons op!

Vriendelijke groet, Anneke Adema (locatiemanager)

5

CLIËNTENRAAD

Tijdens de laatste vergadering van de Cliëntenraad, op 6 september, werden de notu-

len van de voorlaatste bijeenkomst, op 5 juli vastgesteld. In augustus wordt er name-lijk niet vergaderd. Tijdens die vergadering was Huub Holdorp als gast aanwezig.

Bewoner van De Spiker en aspirant lid. Er wordt namelijk versterking gezocht voor de CR. Dick de Valk, die er zeven jaar lang deel van uitmaakte, waarvan ruim drie jaar als

voorzitter, vertrekt in verband met zijn verhuizing naar het midden van het land. Bovendien neemt binnenkort nog een lid afscheid. Er wordt nu nog gezocht naar fami-

lieleden van bewoners om zitting te nemen in de CR.

Verpleegkundige Afke Duinstra gaf op 5 juli toelichting op de MIC (melding incidenten/fouten met betrekking tot medicijnverstrekking). Ze licht het overzicht van de eerste

vier maanden van 2016 toe en het blijkt dat het aantal incidenten in vergelijking met dezelfde periode in 2015 iets is gezakt. Afke heeft in het kader van haar afstudeerpro-

ject een onderzoek gedaan naar medicatiefouten en concludeert dat de oorzaken ge-zocht moeten worden in b.v. de toename van de complexiteit van de zorg, niet ge-

bruiksvriendelijk computersysteem, registratiesysteem, werkdruk, etc. De MIC proce-

dure is ondertussen wel verbeterd door middel van het rechtstreeks aanspreken van de medewerkers en aan het eind van dit jaar wordt in De Spiker/Van Harenshuus het me-

dicatieprogramma vervangen. Locatiemanager Anneke Adema deelt mee dat aanvullend op de ingediende plannen

voor "Waardigheid en Trots" een plan is voor de aanschaf van een zogenaamde Tover-tafel voor Kleinschalig Wonen. Dat gebeurt zowel in De Spiker als in het Van Haarens-

huus. Deze Tovertafel is bij uitstek geschikt voor dementerenden. Dick de Valk geeft een toelichting op de mening van de Centrale Cliëntenraad op de

procedure rondom het plan Eten en Drinken. De CCR heeft zich beroepen op de instem-mingsplicht maar heeft besloten om de besluitvorming hierover aan de lokale CR's over

te laten. Wat De Spiker/VHH betreft kan met het plan worden ingestemd. De CR gaat ook akkoord met het voorstel van het instellen van een limiet aan het wekelijks op te

nemen bedrag bij de receptie: maximaal 50 euro per week. Het voorstel de winkelkaart af te schaffen haalt het echter niet. Dit onderwerp zal opnieuw worden besproken.

Anneke geeft toelichting op Zorgkaart Nederland: dit houdt in dat landelijk bewoners

van verpleeghuizen worden geïnterviewd over hun hobby's en interesses. Zo kan daar beter door de zorg op worden ingespeeld. In het kader van bewegen in De Spiker is

binnen de bewegingsgroep afgesproken om bewoners die zelf koffie/thee kunnen halen die zoveel mogelijk te stimuleren dat ook te doen. Verteld wordt dat het thuiszorgteam

van De Spiker op termijn zal worden overgenomen door Het Friese Land. De medewer-kers zijn al op de hoogte gesteld, maar de CCR komt t.z.t. terug op dit punt in het ka-

der van een adviesaanvraag. De gangen in De Spiker zijn voorzien van nieuwe vloerbedekking en dat gaat ook in het

restaurant gebeuren omdat daar voortdurend problemen zijn met de vloerbedekking die een jaar of drie geleden is gelegd.

Tijdens de rondvraag vraagt Jan Rietbroek of de medewerkers er op geattendeerd kun-nen worden het licht uit te doen in de badkamers want die branden vaak onnodig lang.

Dhr. Holdorp merkt op dat de stoelen in het restaurant niet goed schuiven en hij vraagt zich af of er aan de deuren van de appartementen een postvakje kan worden beves-

tigd, omdat kranten nu voor de deur worden gelegd. Tenslotte wordt Dick de Valk be-

dankt voor zijn grote inzet voor zowel de CR als de CCR. Bijdrage: Mirjam de Klerk

6

OVERDENKING

Weinig is genoeg

Iemand vertelde me kort geleden hoe hij een ongeluk met zijn auto had beleefd.

Zijn auto raakte op een gladde weg in de slip. Er was geen houden meer aan, hoe hij ook stuurde. Hij gleed naar de rand van de weg en hij wist dat daar water was.

De auto bleef draaien en gleed met een klap het water in. Daardoor kreeg de bestuur-der een harde klap op zijn achterhoofd waardoor hij wat verdoofd raakte. Maar hij

bleef net genoeg bij zijn positieven om zich te realiseren wat er gebeurde. Hij kon het nog precies navertellen.

Op dat ogenblik, zei hij tegen me, wist ik dat maar een ding belangrijk was. Ik moest,

koste wat het kost, uit die auto komen anders zou ik verdrinken. Ik had weinig kracht, was slap in armen en benen door de klap en door de spanning, maar toch, ik wist: ik

moet eruit! Ik wil niet verdrinken, dat nooit. En hoe het precies gegaan is, ik weet het niet meer, maar het is me gelukt met het beetje kracht dat ik nog had uit die auto te

komen. Ik heb me met veel moeite en met een uiterste krachtinspanning uit het raam

gewerkt en toen schoot ik naar boven door naar de oppervlakte van het water. Toen bleef ik spartelen tot ik iets voelde om me aan vast te houden. Ik weet nog niet hoe ik

eruit ben gekomen maar ik ben eruit gekomen.

Het laatste beetje kracht dat je hebt kan je leven redden. Je hoort het van mensen in het ziekenhuis, dat ze het volgehouden hebben door het kleine beetje kracht dat ze

nog voelden. Soms wordt dat beetje kracht gegeven door een ander. Een vriend of een vriendin die je niet in de steek laat. Die je letterlijk niet loslaat. Of in tijden van groot

verdriet als je bang bent dat je het niet redt dan is er nog dat beetje hoop in je zelf, dat beetje vertrouwen, dat ervoor zorgt dat je niet opgeeft en dat je het redt.

Dat je weer toekomst krijgt.

Dit is het geloof, het vertrouwen, waarover Jezus spreekt in het evangelie wanneer zijn leerlingen

Hem vragen: Geef ons meer geloof. Jezus ant-

woord is verrassend: Het beetje geloof dat je hebt is voldoende. Al heb je een geloof als een

mosterdzaadje, een van de kleinste zaadjes die er bestaan, dan is het voldoende. Voldoende om

een moerbeiboom, een boom met een enorm sterk wortelsysteem, los te rukken en te verplaat-

sen. We kunnen bergen verzetten als we durven vertrouwen dat het beetje geloof dat we hebben

genoeg is. Bij God is weinig al genoeg. Dat geldt zeker ook voor mensen in een verzorgingshuis als

De Spiker. Alles wordt vaak minder als je ouder wordt. Je conditie, je geheugen, je gehoor en het

zicht laten je steeds meer in de steek. Juist dan is het goed om te weten dat een beet-je geloof al voldoende is om het leven aan te kunnen. Ik wens u daarom niet heel veel

geloof toe. Met een beetje zult u het wel redden.

Sipke Draisma, pastor, RK kerk.

7

ACTIVITEITEN

Als u d’Ouwe Seun leest zitten we midden in de herfst, als ik dit stukje schrijf is het 30

graden. Het begin van de zomer was niet zo mooi, maar we hebben een prachtige na-zomer gehad. Nu gaan we de gezelligheid binnen opzoeken en via de inventarisatielijst

bent u als bewoner gevraagd wat voor u een "zinvolle dag" is. Hierdoor hebben we heel veel informatie gekregen waar we onze activiteiten op aan

kunnen passen. Via de cliëntenraad is ons gevraagd of er ook activiteiten georgani-seerd kunnen worden waar kinderen bij betrokken zijn, hier gaan we zeker iets mee

doen. Voor de komende weken ziet het programma er zo uit:

Zaterdag 22 oktober 2016 Reis rond de wereld in 80 minuten "Duo Arendz"

Aanvang: 15.00 uur Restaurant

Dinsdag 25 oktober 2016 "op de fiets door Harlingen en Terschelling"

Aanvang: 15.00 uur

Restaurant Dinsdag 1 november 2016

Koor Leedvermaak Aanvang: 19.30 uur

Restaurant Zaterdag 19 november 2016

Spikermarkt Aanvang: 11.00 – 16.00 uur

Bistro en Restaurant Dinsdag 29 november 2016

Middag in het teken van Sinterklaas Aanvang: 15.00 uur

Restaurant Maandag 5 december 2016

Sinterklaasfeest

Aanvang: 14.45 uur Restaurant

Dinsdag 13 december 2016 Uitstapje kerstshow Witmarsum

Woensdag 14 december 2016 Middag in het teken van Kerst

Gerrit Heeringa Orkest Aanvang: 15.00 uur

Restaurant

U bent van harte welkom, ideeën en suggesties horen we graag!

Met vriendelijke groet,

Jellie Breek

Pietsje van der Wal (Activiteitenbegeleiding)

8

KLEINSCHALIG WONEN

Deskundigheidsbevordering KSZ

Op 9 november 2015 zijn er een aantal medewerkers van De Spiker begonnen

met de cursus "kleinschalig wonen". Aan deze scholing hebben 10 medewerkers

van afdeling De Haven, Heerenwaltje, Skapedijkje en Singel meegedaan.

De cursus bestond uit 8 trainingsdagen met elke trainingsdag een ander onder-

werp. In deze training moest er een port-folio worden bijgehouden met daarin ook

2 persoonlijke leerdoelen die je aan het begin van de training hebt aangegeven.

Ook werd daarbij een competentiemeter ingevuld. Door deze meter in te vullen

breng je in kaart : wat beheers je al en

wat nog niet. Nu kun je zien waarin je je kunt ontwikkelen en aan de hand daar-

van kun je je POP invullen (persoonlijk ontwikkelingsplan). Na elke training gin-

gen we met een verwerkingsopdracht naar huis, deze

moest gemaakt wor-den voor de volgende

training. In totaal zijn er 7 trainingsdagen

geweest met daarin bepaalde onderwer-

pen, zo kwam er een training over koken.

Hierbij werden we in

2 groepen verdeeld elk op een andere dag, de bedoeling was dat we gingen ko-

ken in groepen. Daarbij kreeg je een me-nu en dat moest er gemaakt worden. Ook

werd er van ons verwacht dat we een verantwoord menu konden samenstellen

aan de hand van de schijf van 5 van het voedingscentrum. Ook werd er een trai-

ning gegeven over muziek en welzijn. Dit werd gegeven door een gastdocent. Door

medecursisten werden er cd’s meegeno-men die speciale herinneringen naar bo-

ven haalde, hierbij werd gevraagd wat het met je deed. Nadien kregen we een

opdracht mee om deze te maken in de

huiskamer op het werk wanneer je aan het werk was. Hierbij ben je je bewust

wat geluid met je zintuigen doet (horen,

zien, ruiken, voelen). Bij ons op de klein-schalige huiskamers hoor je natuurlijk de

koffie pruttelen, je hoort op de achter-grond een muziekje opstaan, je ruikt het

stoofvlees dat op staat, je wordt heel be-wust wat dit met bewoners en jezelf

doet. Ook besef je wat geluiden zoals bv. een vaatwasser legen voor lawaai geeft

indien je met de rug naar een aanrecht zit. Dit maakt je dan bewust van het feit

dat sommige bewoners erg kunnen schrikken van geluiden die voor ons zo

gewoon zijn. Het kletteren van lepeltjes op een schoteltje of het piepen van een

magnetron of vaatwasser die klaar zijn

veroorzaakt een hoop nare geluiden. Dit kan bij de bewoners doorslaan in een

vorm van onrust. Daarom proberen we over de dag een aantal rustuurtjes te

creëren. Met name tijdens eetgelegenhe-den en na de lunch

13:30–14:30 uur. We proberen dan een prik-

kelarme omgeving te creëren, mede omdat

er over een hele dag al veel onrustige geluiden

zijn. Zo volgde er nog een aantal cursusdagen

met nog een aantal on-

derwerpen. Aan het eind van de cursus werd er een volledig portfolio ingeleverd

met daarin de leerdoelen en alle op-drachten van de cursusdagen. Medecur-

sisten hebben als eindopdracht een pre-sentatie gegeven over de verschillende

onderwerpen die aan bod kwamen de af-gelopen maanden. Voor die tijd zijn alle

portfolio’s nagekeken en beoordeeld. Iedereen van De Spiker heeft de cursus

met een voldoende afgerond.

We hopen dat we met zijn allen het ge-leerde goed kunnen uitvoeren, om zo een

zo goed mogelijk leefklimaat te creëren.

Bijdrage: Corine Veltman

9

P.V. / BHV-OEFENING

Personeelsuitje

Op 30 augustus hadden we een perso-

neelsuitje. We vertrokken rond 15.30 uur met het schip MS Regina Andrea uit

de haven van Harlingen, voor een tocht over de Waddenzee naar de zeehonden-

bank. Onderweg kregen we eerst een bakje koffie en een heerlijk stukje ap-

peltaart met slagroom. Ook werd er on-dertussen door de schipper leuke we-

tenswaardigheden verteld over het ei-land Griend en de zeehonden. Na een

uurtje varen kwamen we bij de zeehondenbank, we konden de zeehonden goed zien met het mooie weer. Na een paar foto’s te hebben gemaakt gingen we weer terug

naar de haven van Harlingen, daar werden de andere passagiers die mee waren weer

aan wal gebracht. Daarna gingen wij weer de Waddenzee op en werd het schip voor anker gelegd. Ondertussen was in het benedendek een lopend buffet neergezet, met

veel keuze uit heerlijke salades, vlees en kip. We konden dit lekker in het zonnetje op het bovendek opeten, iedereen was heerlijk aan het genieten. Na het eten ging de reis

weer terug naar de haven in Harlingen, waar we rond 19.30 uur arriveerden. Voor mij was het mijn allereerste personeelsuitje, ik vond het erg leuk en geslaagd.

We hebben heerlijk gegeten en gelachen, ook hadden we fantastisch weer!

Bijdrage: Afke Oegema

BHV-oefening De Spiker

Maandagavond 19 september hebben we op de afdeling Noorderhaven een BHV-oefening gedaan in samenwerking met de brandweer Harlingen. Het was voor iedereen

wel spannend, maar wat hebben we het met elkaar goed gedaan! Om 19.30 uur is er op de buurtkamer Itie de Groot een "nepbrand" gemaakt met veel rook.

Op deze manier konden we oefenen wat we moeten doen als we echt brand hebben.

De brandweer heeft ook de hoogwerker laten komen omdat het op de 2e etage was. Bij de evaluatie gaf de brandweer en onze eigen

BHV-organisatie aan erg tevreden te zijn over hoe het gegaan is. De bewoners hebben goed

meegewerkt, het zorgpersoneel heeft goed ge-handeld en de samenwerking tussen de zorg en

brandweer ging goed. Het was een spannende en leerzame avond waar we tevreden op terug

kijken!

Vriendelijke groet, Karin van Eijden

Facilitair Coördinator

10

HERDENKING

Aankondiging Herdenkingsbijeenkomst

Op donderdag 17 november a.s. om 15.30 uur zal er in ons zorgcentrum De Spiker een

herdenkingsbijeenkomst worden gehouden. Tijdens deze bijeenkomst zullen onze be-woners en gasten uit het Molenaar Klein hospice die in de periode van:

1 maart tot 1 september 2016 zijn overleden, worden herdacht. Tijdens de bijeenkomst zullen de namen van de

overledenen één voor één worden genoemd, omlijst met bloemen en kaarsen, gedichten en

liederen. Ons eigen gelegenheidskoor, o.l.v. Simon Bouma, zal muzikale medewerking verlenen

aan deze bijeenkomst. Dit gelegenheidskoor bestaat uit medewerkers en vrijwilligers. Ik heb het al vaker

gezegd, maar doe het nogmaals: Ik vind het iedere keer weer geweldig dat zij hieraan

meewerken. Het geeft de band aan die er is tussen

de bewoners, onze gasten uit het Molenaar Klein hospice en hun familie.

Na afloop is er onder het genot van een kopje koffie of thee alle gelegenheid om elkaar te spreken.

Ook u bent van harte uitgenodigd hierbij aanwezig te zijn.

Namens de werkgroep Herdenkingsbijeenkomst, Ineke Beverlo

Troost - beeld van Joop van Bergen

Burendag

Op 24 september jl. hadden wij voor de vierde keer op

rij burendag in De Spiker. Onze buren waren uitgeno-

digd om met de bewoners te komen koffie-drinken. In Nederland werd de burendag

deze keer voor de tiende keer gehouden. Het was een hele mooie ochtend, met veel

gezelligheid en fijne muziek. Er waren veel bewoners aanwezig en het

gebak smaakte ook goed, dus buurtjes van De Spiker, graag tot volgend jaar!

Bijdrage: Anneke Adema

11

THUISZORG

Wist u dat de thuiszorg ...?

● Vanaf september weer een nieuwe stagiaire heeft: Bram Everaars. Bram is 4e jaars student MBO-V en blijft het gehele jaar bij ons stage lopen.

● Dat hij soms last heeft van wilde avonturen op de weg?

Kort geleden had een collega nog last van schapen op de weg die met geen mogelijkheid aan de kant wilden.

● Enkele collega's van de thuiszorg zich naast hun werk ook inzetten voor zieke

mensen om hun een fantastische vakantieweek te bezorgen.

● Een van onze cliënten allemaal mooie sjaals voor de thuiszorgmedewerkers heeft gemaakt? Laat de koude dagen maar weer komen!

Bijdrage: Annet Keizer Verpleegkundige thuiszorg

Noorderbreedte Team West

Bijdrage: Cobie Mulder

12

INTERVIEW

Nikki van der Zee zou graag willen blijven

Ze liep stage op de dagbesteding in De Spiker en werkt nu, een paar maanden na het behalen van haar diploma, in de keuken. Ze doet dat met veel plezier en hoopt dat als

eind december haar contract via Noorderbreedte Banen afloopt, ze toch nog kan blij-ven.

Nikki van der Zee (21) is geboren en geto-gen in Harlingen en ze woont er nog

steeds. Bij haar vader, maar wel met het idee op termijn toch een eigen woning te

zoeken.

"Ik zat op de Sint Michaëlschool, daarna ben ik naar de RSG Simon Vestdijk ge-

gaan. Eerst VMBO, toen HAVO, maar geen diploma want ik ben er voortijdig afge-

gaan. Toen besloot ik MBO Maatschappelij-

ke zorg/persoonlijke begeleiding aan de Friese Poort in Leeuwarden te gaan doen

en daar ben ik in juli voor geslaagd''. Hoe-wel ze aanvankelijk van plan was na het

behalen van haar diploma met gevangenen of ex-drugverslaafden te gaan werken,

werd dat gaandeweg haar opleiding en met name door de stages tenslotte toch het

werken met dementerende ouderen. "Mijn eerste stage was in Nieuw Mellens in

Leeuwarden, waar mensen wonen die de-menteren. Ik kwam daar op de Dagbeste-

ding terecht. Ik schrok toen best van sommige bewoners omdat ze agressief wa-

ren, moeilijk benaderbaar en als ik dan

thuis kwam, dacht ik dat dit werk mis-schien toch niks voor mij was en ik de ver-

keerde opleiding had gekozen. Maar na een tijdje veranderde dat, ontstond er met

een aantal mensen een band en toen ik wegging kreeg ik, tot stomme verbazing

van de andere medewerkers een dikke knuffel van degene die me in het begin

angst inboezemde''.

In het tweede schooljaar liep Nikki stage in De Batting, op de activiteitenbegeleiding

en ook daar kreeg ze met dementerenden te maken, evenals in De Spiker waar ze haar laatste stage liep. "Ook hier kwam ik op de Dagbesteding terecht en ondertussen

wist ik dat dit is wat ik wil. Nu weet ik hoe ik mensen met dementie moet benaderen, wat je wel en niet moet doen om ze zich prettig te laten voelen. Daarom lijkt het me

ook mooi om mensen die nog thuis wonen te helpen''.

13

INTERVIEW

In de keuken

Voorlopig werkt ze echter

in de keuken van De Spi-ker en dat is eigenlijk heel

toevallig zo gekomen. Tijdens haar stage zat ze

een keer in de pauze met keukenmedewerkers te

praten en toen de moge-lijkheid er was daar in het

weekend te gaan werken ging ze dat doen. Ze stu-

deerde nog. "Maar ik kon blijven tot

eind augustus en nu dus

tot eind december en dat doe ik vier dagen per

week. Ik ga met de brood-kar rond, met het warme

eten, breng het naar de appartementen en naar de

buurtkamers en zo heb je toch, zij het korte, contacten met bewoners. Die kennen me ondertussen. Maar ik doe

daarnaast ook ander werk want in de weekenden doe ik receptiedienst van half drie tot half zes en dat is ook leuk om te doen. Ik zit dan niet alleen achter de balie maar fri-

tuur ook snacks als daarna gevraagd wordt. De dagen vliegen voorbij zo leuk is het''.

Kortom haar werk in De Spiker is best gevarieerd en daarom zou ze het fijn vinden te

kunnen blijven want het plan keukenmedewerkers in de buurtkamers te laten mee-draaien lijkt haar ook heel leuk. Juist omdat het contact met de bewoners Nikki aan-

spreekt.

Mocht het niet lukken in De Spiker te blijven, dan zal ze gaan solliciteren naar een

baan die bij haar past maar er is ook een mogelijkheid in te stromen in een opleiding voor volwassenen, die gericht is op thuisbegeleiding van bijvoorbeeld mensen met de-

mentie.

Gevraagd naar haar hobby's antwoordt Nikki ontkennend. "Ik heb van mijn twaalfde

tot mijn twintigste gevoetbald bij VV Harlingen, nu FC Harlingen, maar daar ben ik mee gestopt. Op dit moment voor mij geen sport of een andere hobby.

In mijn vrije tijd ga ik wel op stap met vriendinnen''. De tijd zal het leren of we Nikki van der Zee volgend jaar terugzien in De Spiker.

De bewoners en collega's zouden het vast leuk vinden. Zo niet, dan zullen ze haar opgewektheid en spontaniteit missen.

Bijdrage en foto’s: Mirjam de Klerk

14

PELGRIMSTOCHT

De afgelopen maanden hebben we Ineke en

Thom in d’Ouwe Seun kunnen volgen. We hebben gesproken over de voorbereiding

op de pelgrimstocht en we hebben de tocht kunnen volgen door middel van "de high-lights". Veel mensen hebben dit gelezen en

we vonden het een goed idee om als afslui-ting nog even met Ineke in gesprek te gaan

en haar nog een aantal vragen te stellen. Was de pelgrimage wat je ervan ver-

wacht had? Toen de datum daadwerkelijk dichterbij

kwam bekroop me wel het gevoel van: hé, ik moet wel heel veel achterlaten. Onze kin-deren en kleinzoon, de familie, de bewoners

en collega’s in De Batting en De Spiker. In één keer besefte ik dat we alles wat ons zo

vertrouwd is moesten achterlaten voor iets wat heel onbekend is. En tevens de vraag die

door mijn hoofd speelde, hoe komt het alle-maal. Ik had een dikke knie die opspeelde (teveel getraind) en was eigenlijk wel be-

zorgd. Was bang dat ik niet zover zou komen. Ik werd wat stiller zo

tegen de vertrekdatum. Maar toch bleef ik vertrouwen houden dat het goed zou gaan. Ik ging immers sa-

men met mijn lieve Thom. Met hem durf ik alles aan. Zelfs om al

het vertrouwde achter me te laten. Als je dat gevoel eerst maar hebt dan komt het goed.

Je hoort vaak over ontberingen

tijdens zo’n lange tocht. Hoe was dat voor jullie? De eerste drie dagen waren een

beproeving. Op de 2e dag hadden we een heel steile afdaling, 5 km

moesten we steil naar beneden. Mijn knieën deden vreselijk pijn. (Er was wel een alternatieve weg aangelegd, maar die

hadden we niet gezien). De derde dag wist ik dat er aan het eind van die route weer zo’n

afdaling kwam en was ik best wel bezorgd dat ik dat niet zou halen. Het was een prach-tige dag, maar het zat me niet lekker. Uitein-

delijk viel die afdaling reuze mee. Toen zei Thom tegen mij, wat heb je nu gedaan, zo’n

mooie dag en jij had zorgen om iets wat er nooit is gekomen. Hij had gelijk! Ik moest

denken aan het spreekwoord "de mens lijdt

het meest van het lijden dat hij vreest " en dat klopt dus ook. Ik heb het losgelaten en

vanaf dat moment ging het alleen maar be-ter. Ik kreeg vertrouwen in mezelf. Dat maakt je ook pelgrim. Ook waardevol waren

de gesprekken met elkaar. We zijn al 40 jaar bij elkaar en voor ons was het heel fijn om op

zo’n manier met elkaar op te trekken. Dat je merkt dat je relatie nog meer kan verdiepen.

Hoe wordt de route aangegeven? Tijdens de tocht is de schelp heel belangrijk

geworden. De schelp wordt gebruikt als weg-wijzer. Verdwalen was onmogelijk. Overal za-gen we borden met een gele schelp en een

blauwe ondergrond. We zijn 38 dagen lang en later nog eens 6 dagen aan het lopen ge-

weest en niet één keer verdwaald. Terwijl als we in de bossen van Appelscha lopen, we na

een poosje soms het spoor volledig bijster kunnen zijn.

Die schelp was dus heel belangrijk….

Ja klopt! De schelp werd gedurende de tocht een belangrijk symbool. Een

schelp is helemaal dicht en gesloten en je weet niet

wat er in zit, dat is alle-maal verborgen. Langzaam maar zeker opende die

schelp zich voor ons en gaf ons al het moois wat we

onderweg hebben meege-maakt. Eigenlijk kun je dat ook terugvertalen naar het

onzekere gevoel dat ik had aan het begin van de tocht.

Eerst die aarzeling, je weet niet hoe het komt, maar langzaam maar ze-ker ontvouwt er zich zo iets moois. Die schelp

is voor ons een kostbaar kleinood geworden. Zo was ook onze tocht. De schelp is onze

richtingwijzer geweest. Het heeft ons gehol-pen om ons pad te vinden en op dat pad ook andere pelgrims, uit alle delen van de wereld

te ontmoeten waarmee we gedurende de tocht opgetrokken zijn. De schelp wees ons

de weg. Daarnaast hebben we ervaren dat je met heel weinig tevreden kunt zijn. We wa-

15

PELGRIMSTOCHT

ren zo ontspannen. Alleen je rugzak met een

paar spulletjes, meer is niet nodig. Het was voor ons meer dan prima. En in de natuur te

zijn. ’s Morgens vroeg op pad, luisteren naar de vogeltjes, de mist over de landerijen, de wilde orchideeën, dat is allemaal zo helend

voor je ziel. Dat kun je van te voren niet be-

denken. We konden alleen maar genieten van de natuur en de andere pelgrims en van het samen zijn met elkaar.

Was het altijd zo ontspannen?

Soms was het ook keihard werken. De tocht over de Pyreneeën en de O Cebreiro dat wa-ren stoere wandelingen, met grote stijgingen.

(én afdalingen!) En aan de andere kant ook het geduld hebben bij de lange saaie wande-

lingen. Wegen van wel 17 kilometer lang; eentonig en eindeloos. Je zet de ene voet voor de andere, loopt in cadans en langzaam

maar zeker komt het eind in zicht. In die 10 weken kom je medepelgrims tegen waar je

langere of korte tijd mee optrekt. In de her-berg kookten we met elkaar. Eens was ik aan het afwassen met iemand uit Amerika, Cana-

da en Zuid Afrika. Het was geweldig. Tijdens het eten bespraken we de levensvra-

gen met elkaar. Iedereen deed mee in die ge-sprekken, iedereen telde mee waar je ook vandaan kwam of wat voor afkomst je ook

had. Het maakte niet uit. Je deelde de onderwerpen met elkaar.

En dat is dus waar het om gaat, dat is essen-tieel in het leven, daar kun je mee verder.

En dan kom je aan in Santiago, hoe heb-ben jullie dat ervaren?

Na 38 dagen lopen komt Santiago in beeld en eigenlijk wil je dat helemaal niet. Je bent er,

maar je hebt ook het gevoel van: dit wat we

nu meemaken dat mag niet stoppen. Ook die weg naar binnen daar wil je mee doorgaan

maar toch komt er een eind aan. Het was jammer dat het dan ook voor de contacten die je met de andere pelgrims hebt opge-

bouwd, het einde is en dat je elkaar nooit meer ziet. Het was net of de betovering een

beetje was verbroken toen we in Santiago de Compostella waren aangekomen. Wat me daar erg emotioneerde was de dienst in de

Kerk. Ik ben van katholieke afkomst en de liturgie is overal ter wereld hetzelfde. Je kunt

er niets van verstaan, alles gaat in het Spaans, maar je weet precies bij die orde van dienst waar je bent. Het ontroerde mij zo dat

ze het "halleluja" zongen alvorens het evan-gelie werd gelezen. En ook de emotie die ik

voelde bij het slingeren van het wierrookvat. Dit is dus wat alle pelgrims voor mij, vele ja-

ren geleden, ook meegemaakt hebben. Het lopen over de originele paden, het was super. 8 Jaar geleden ben ik tijdens mijn ziekteperi-

ode begonnen met lopen. Eerst een halve straat, daarna een straat, en zo steeds een

stukje verder. En dat ik dan nu 1000 km heb mogen lopen. Dat ik dat op dit moment weer kan doen. Dat zat allemaal in de ontroering

die in dat "halleluja" voor het evangelie in de kerk in Santiago naar boven kwam. De hele

kerk zong mee en het was er stampvol. Ook mensen die niet religieus zijn voelen zich op-genomen daar in die gemeenschap. En ook

daar weer die saamhorigheid die je met el-kaar mag delen. Eigenlijk vier je in zekere zin

het afscheid met elkaar. We hebben het tot hier gebracht en nu gaan we ieder weer onze eigen weg, met alles wat we tijdens de pelgri-

mage hebben opgedaan.

Zijn jullie daarna nog verder gegaan? Na 2 dagen in Santiago de Compostella zei Thom: "Morgen gaan we weer verder". Eigen-

lijk wilde ik dat niet, we hadden zo’n fijn pen-sion met mooie en schone katoenen lakens

(!), maar Thom had gelijk. We gingen verder en hebben onze tweede camino gelopen. We moesten weer het ritme en de motivatie op-

pakken. Allereerst het vertrek uit ons doel Santiago, maar ook het gemis van al die an-

dere bekende pelgrims. We hadden minder goed weer en ik begon mijn kleinzoon te mis-

16

PELGRIMSTOCHT

sen en dat was nieuw voor mij. Ik wilde hem

even knuffelen, ruiken en aanhalen. Daar moest ik ook mee om zien te gaan. Thom kan

mij dan met zijn mooie opbouwende woorden weer helemaal opbeuren, het was goed. Deze 2e camino was veel korter en minder

kilometers. Maar voor mijn gevoel mentaal zwaarder. Je moest je gewoon herpakken.

De aankomst in Muxia was prachtig en Finis-terre was ook schitterend. Finisterre is het

meest uiterste westelijke puntje van Europa. We hebben daar wel uren op een rotsblok ge-

zeten en over de Atlantische oceaan gekeken en naar de andere pelgrims die daar hun schoenen verbranden (ritueel) of daar iets

neerzetten als relikwie. Dat was heel bijzon-der. Dat punt heeft een bepaalde magische

werking. Gingen jullie toen direct naar huis en

aan het werk? Nee, dat vonden we niet verstandig. We heb-

ben nog twee weken vakantie gehouden in Portugal, om alle indrukken te verwerken. In totaal zijn we 10 weken weggeweest. Daarna

nog 1 week thuis en dat was ook wel nodig. Je merkt als je thuis bent dat je helemaal

leeg bent, gelouterd en helemaal zuiver. Maar ook, dat alles in de wereld is doorge-gaan en je weer moet wennen. Je moest de

complete grip weer terug krijgen en dat heeft wel even geduurd. De collega’s en bewoners

hebben mij de tijd daar voor gegeven en dat was heel fijn. Het terugkomen was zwaarder

dan het weggaan. Thom heeft dat ook zo er-

varen. We hadden ook de verwondering dat de pelgrimage meer met ons heeft gedaan

dan we ooit konden vermoeden. Voor de pel-grimage werd ik vaak benaderd om uitvaar-ten te doen. Nu heb ik drastische besluiten

genomen. Ik zet mijn agenda minder vol en doe (behalve die mensen die ik het beloofd

heb) ook geen uitvaarten meer. Dat deed ik allemaal nog naast mijn reguliere werk en dat vergt veel van je.

Is door de pelgrimage je blik op de we-

reld veranderd. Ik merk nu wel dat ik me, nu meer dan voor die tijd, kan ergeren aan dat sommige zaken

soms zo vreselijk langzaam gaan. De bureau-cratie. Kan het ook alsjeblieft allemaal wat

simpeler? We gaan, als we teveel ons best gaan doen in de regeltjes, voorbij aan waar

we hier werkelijk voor zijn. In dit geval zijn dat onze bewoners. Ik wil niet zeggen dat er niet goed voor onze bewoners gezorgd wordt,

integendeel. Met hart en ziel! Maar je ziet die regeltjes iedere keer weer terug. Je kunt dat

niet zomaar veranderen, maar als je met el-kaar één bent (saamhorigheid) kunnen we er voor zorgen dat er minder bureaucratie komt

en krijgen we meer ruimte en tijd om bijvoor-beeld even bij de bewoner te zitten, even

echt aandacht voor elkaar te hebben. En hiermee sluiten we de verslaglegging rondom de pelgrimage van Ineke en Thom af.

Wel heeft Ineke toegezegd om in de winter-periode haar foto’s te presenteren aan de be-

woners. Dat houden we dus nog tegoed.

Bijdrage: Ria Elzinga i.s.m. De Batting

17

HALLOWEEN

Halloween

Halloween is de Engelse naam voor aller-heiligenavond. Het feest wordt gevierd

op 31 oktober, de avond voor Allerheili-gen. Halloween is een feestdag die voor-

al in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada gevierd

wordt. De naam is afgeleid van Hallow-e'en, ofwel All Hallows Eve, de avond

voor Allerheiligen, 1 november. In de Keltische kalender begon het jaar op 1

november, dus 31 oktober was oude-jaarsavond. Dit was een heidens feest,

de katholieke kerk maakte er later Aller-heiligen (avond) van. In Engeland werd

Halloween vooral door de Kelten gevierd.

Toen de Romeinen de Britse eilanden binnenvielen vermengden ze de Kelti-

sche traditie met hun eigen tradities. Het feest is in de negentiende eeuw door Ier-

se immigranten naar de Verenigde Sta-ten gebracht.

Op 31 oktober verkleden kinderen zich

en bellen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met

pompoenen en lichtjes, en roepen " trick or treat " (de keuze gevend tussen een

plagerijtje uithalen of een versnapering krijgen). De bewoners geven de kinderen

dan snoepjes. Jonge volwassenen gaan soms naar Halloweenfeesten. De aan-

dacht die in Nederland aan Halloween wordt besteed stijgt, maar heeft bij lan-

ge na niet het niveau van dat in de VS.

In Nederland gaat men niet langs de deuren om een traktatie op te halen.

Wel zijn er Halloweenfeesten en versiert men de huizen. Bij de pogingen het feest

ingang te doen vinden, speelt het aan-bieden van accessoires door de commer-

cie een grote rol. Het belangrijkste attri-buut is de uit Amerika overgenomen

pompoen-lantaarn, een pompoen uitge-sneden in de vorm van een griezelge-

zicht.

Het licht van een kaarsje dat door de ogen, neus en mond naar buiten schijnt,

verhoogt het effect. De Engelse naam voor de lantaarn is Jack O’Lantern

(waarschijnlijk afgeleid van een naam voor een nachtwaker). De lantaarn-

maskers, ook wel gemaakt van andere materialen, worden de laatste jaren

steeds vaker gedurende de hele maand

oktober in de winkels te koop aangebo-den. Ook de toename van het aanbod

van onbewerkte pompoenen in bloemen en groentewinkels is opvallend.

Op internet wordt eveneens uitbundig reclame gemaakt voor Halloween-

attributen: via websites kan men kennis nemen van de nieuwste versiering, mu-

ziek, kostuums, snoepjes, recepten, grappen, geschenken, kaarten, afbeel-

dingen, boeken, video's, films, enz. Ook in andere media en in het grootwin-

kelbedrijf neemt de reclame en verkoop van Halloween artikelen toe.

Bron: Internet Bewerking en bijdrage: Clara Adolfs

18

VROEGER EN NU

Waar is dit?

Bijdrage: Cobie Mulder

Hoek Zuiderhaven Brouwerstraat

19

LEKKER ETEN

Bijdrage: Ytske Machiela

20

NIEUWTJES

Wintertijd 2016

Het laatste weekend van oktober, in de nacht van zaterdag op zondag 29/30 oktober worden de klokken om 3 uur een uur

achteruit gezet. We kunnen dan een uurtje langer slapen.

Groeten van de redactie

Sint Maarten

Op vrijdag 11 november is het Sint Maarten. In het begin van de avond gaan kinderen in kleine groepjes de huizen langs. Verlegen gezichtjes, beschenen door het lichtje van de lampion,

verschijnen in de deuropening. Ze zingen een liedje en de gewoonte is dat ze een traktatie krijgen.

Vol spanning keek ik,

want daar kwam de postbode aan.

Zou hij mijn huisje nu alweer zomaar voorbij gaan?

O ja, daar kwam een kaart,

met erop, een koe en een beuk.

Ik lig dan misschien niet in een deuk, maar zo’n kaartje is en blijft wel leuk.

Bijdrage: Cobie Mulder

21

SINTERKLAAS

Sinterklaas Intocht 12 november

Het Sinterklaasfeest bestaat al eeuwen. Al in het jaar

1427 werden er op 5 december schoenen gezet in de Sint-Nicolaaskerk in Utrecht. Zeshonderd jaar later is er

veel veranderd, maar de man met de witte baard lijkt geen jaartje ouder geworden. We konden als kind niet

slapen van de spanning als we wisten dat Sinterklaas in het land zou komen. Bibberend zagen we de maan door

de bomen schijnen en we staakten direct ons wild ge-raas. Het was wachten op de intocht. Een nimmer veran-

derende inhuldiging, met de plaatselijke fanfare voorop. Sint zittend op de witte schimmel Amerigo.

In de jaren '20 van de vorige eeuw ging het niet veel an-ders. Tradities veranderen nou eenmaal niet zo snel.

Zelfs in de Tweede Wereldoorlog kwam de goedheilig-

man onze kinderen verblijden. Hij reisde helemaal vanuit Spanje naar ons bezette landje om de kleintjes cadeau-

tjes te geven. In de jaren '60, het was een roerig decen-nium. Alles veranderde; de muziek, de politiek, de kijk op autoriteit. Maar Sinterklaas

bleef gewoon bestaan. Ook nu kunnen we niet wachten tot de goedheiligman weer in

ons land is. We zetten onze schoenen alvast klaar en halen de wortels voor het paard in

huis. En dan maar hopen dat hij ons huis niet stilletjes voorbij rijdt. Extra hard een

liedje zingen… zal dat helpen? Een geweldig feest voor groot en klein.

De inkomst van Sinterklaas wordt ook dit

jaar live op televisie uitgezonden.

Deze keer vanuit Maassluis op zaterdag 12 november vanaf 12.00 uur op NPO 3.

Bron: Internet Bewerking en bijdrage: Clara Adolfs

22

15 VRAGEN AAN...

1. wie ben je en waar/wanneer ben je geboren? Anja Dijksman-Abma geboren 4 november 1966 te Harlingen

2. wat voor werk doe je hier in De Spiker?

Ik werk bij de facilitaire medewerkers

3. wat zijn jouw hobby’s en/of liefhebberijen? Heerlijk tussen de mensen zijn en

mijn hondjes maken het mij ook naar de zin

4. waar heb je een hekel aan? Mensen die liegen

en zichzelf meer dan een ander voelen

5. wat heb je gisteravond gegeten?

De laatste rabarber uit de vriezer en nu weer wachten op de volgende zomer

6. welk jaargetijde heeft je voorkeur:

lente, zomer, herfst of winter? Zomer, lekker buiten leven

7. wat zou je in De Spiker willen veranderen?

Ik zou de grote zaal weer terug willen

8. wat wilde je vroeger worden? Eigenaar van een kattenhotel (moet er niet meer aan denken)

9. wat is je toekomstdroom?

Dat ik Oma mag worden maar dat is nu nog te vroeg

10. wat is je levensmotto?

Leven en laten leven en laat iedereen in zijn waarde

11. waar ben je vorig jaar op vakantie geweest? Turkije

12. wat zie je graag op TV?

Goede Tijden Slechte Tijden

13. wat is je favoriete internetsite? Facebook

14. stel je wint 1 miljoen euro, wat ga je daarmee doen?

Op vakantie met familie en vrienden en een auto kopen

15. welke collega/vrijwilliger mag de volgende keer de vragen

beantwoorden? Trudy Arends v/d Meer

23

HERFSTPUZZEL

AVOND GEEN HAND VOOR LAMP SCHIJNSEL

BLIKSEM OGEN ZIEN LAMPLICHT SFEER

BRANDPUNT GEZELLIG LEESLAMP SPOTLIGHT

DAGLICHT GLIMP LICHT STRAAL

DE DAG BREEKT GRAUW LICHTBUNDEL STRALEND

AAN HALFDONKER LICHTGEVEND TL-LAMP

DESIGN HALO LICHTSTRAAL VUUR

DIMLICHT HALOGEEN OLIELAMP VUURTOREN

DONKER KANDELAAR PEERTJE WAXINELCHTJE

DRUIPKAARS KLEUREN- PRISMA ZONLICHT

DUISTER SPECTRUM SCHEL ZONNIG

FAKKEL KNUS SCHEMERLAMP ZWART

OPLOSSING:………………………………………………………………………………………………

NAAM + KAMERNUMMER:…………………………………………………………………………….

E R E K N O D F L A H L A A R T S N T O

P M A L S E E L L A A R T S T H C I L E

N N G I S E D O L M S R A A K P I U R D

P A S C H E L O P W A V G I L L E Z E G

M A S H D A G L I C H T U E E R E J E E

I T S T H E I N E R O T R U U V T G F D

L K D C E C K A N D E L A A R R I N S O

G E E N H A N D V O O R O G E N Z I E N

B E D T E E E J T H C I L E N I X A W K

D R F N M V M T L L A M P O S U N K L E

I B A I U E E E T R A W Z C P M A L H R

M G K N T B S G R J P M A L E I L O E I

L A K N D N T K T L D E T H C I L N O Z

I D E D Y P U H I H A S P O T L I G H T

C E L H I S U T C L C M S T R A L E N D

H D C E A V O N D I B I P D U I S T E R

T S R G R A U W T N L I L A M S I R P S

24

is bestemd voor alle cliënten, personeel en

vrijwilligers van Noorderbreedte De Spiker.

Cliënten zijn: vaste en tijdelijke bewoners, gasten hospice, bezoekers dagopvang en cliënten van thuiszorg Noorderbreedte in

Harlingen en omgeving.

Verschijnt 7 x per jaar. Het blad is ook te lezen op:

www.noorderbreedte.eu/ onze-woonzorgcentra/de-spiker/huisblad

Redactie: Clara Adolfs, Mirjan Jorritsma,

Mirjam de Klerk, Ytske Machiela, Cobie Mulder, Karla Ponte, Pietsje van der Wal

Management team: locatiemanager: Anneke Adema

coördinator zorg: Wiesje van der Wal Yttje Hoekstra Dirry Jongman

Nynke Zuidema facilitair coördinator: Karin van Eijden

Identiteitscommissie: mevr. G. Schievink

dhr. L. van der Zwaag mevr. A.B. Bloemink

dhr. Sj. Helfrich mevr. majoor W.J. Kuijpers

Geestelijke verzorging: Ineke Beverlo-de Vries

Personeelsvereniging "Samen Uit": Akke Beverlo voorzitter

Hilde Grovenstein secretaris Marijke Hoogstra penningmeester

Mirjam Jager-Baanstra lid Selma v.d. Zee lid

Doel: ontspanningsactiviteiten organiseren voor de leden.

Banknr: NL75ABNA 0479946868

Cliëntenraad:

e-mail: clientenraad.de.spiker@znb.nl

mw. M. de Klerk voorzitter dhr. J. Rietbroek bewoner mw. M. Dijkstra-Nieuwenhuis lid

dhr. D. Zuidema lid mw. A.L. Hollander-Dijkstra bewoner

Klachtenbemiddelaar:

Colette Vijfhuizen Tel. 06-51854388

Stichting "Vrienden van Bewoners van De Spiker"

Het doel van deze stichting is om gelden te verzamelen die uitsluitend aangewend zullen worden voor het welbevinden van de

bewoners van "De Spiker". Het gaat dan om extra’s in de sfeer van recreatie en bezigheid.

Uw gift wordt ten zeerste gewaardeerd. Banknr: NL62ABNA 0621826480 t.n.v. St."Vrienden van Bewoners van De Spiker"

te Harlingen.

Reint Meijer voorzitter Thea Jongema penningmeester Wilma Poelman secretaresse

Pietsje v/d Wal activiteiten

Kopij inleveren: bij voorkeur via e-mail e-mail: d-ouweseun@znb.nl

postadres: d'Ouwe Seun / De Spiker Saltryperlaan 1

8861 VD Harlingen 0517-490250 of bij de receptie.

informatie over De Spiker:

www.despiker.nl

www.noorderbreedte.eu

INFO

d’Ouwe Seun